ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ:Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Π. Ε. Δ.

 

Αρ. Απαίτησης:126/25

 

Ημερομηνία:28/8/2025

Μεταξύ:

Globe Williams Holdings Limited (HE189679)

Ενάγουσα

-και-

1.    GW4FM LTD

2.    Λούκα Αρχοντίδη

3.    Γρηγόριου Μάλαμα

4.    EPW EUROPE PRIVATE WEALTH LTD

5.    K.A. AERONAUTILUS LTD

Εναγόμενων

Ενδιάμεση αίτηση ημερ.12/2/25

Εμφανίσεις:

Για τους Ενάγοντες:κ. Κ. Μακρίδης
Για τους Εναγόμενους/ Καθ' ων η Αίτηση 1, 2, 3 και 5:κα Ιωαννίδου
Για την Τράπεζα Κύπρου Eνδιαφερόμενο Mέρος:κ. Β. Τσαγγαρίδης

 

Ενδιάμεση Απόφαση

 

Οι αιτητές έχουν καταχωρήσει την παρούσα αίτηση μονομερώς και έχουν ζητήσει την έκδοση των ακόλουθων διαταγμάτων:

 

Α) Ενδιάμεσο διάταγμα του Δικαστηρίου που να απαγορεύει στους Εναγόμενους/Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2, από του να μεταβιβάσουν και/ή διαθέσουν και/ή Πρωτοκολλητή ήσουν και/ή επιβαρύνουν άμεσα και/ή έμμεσα και/ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αποξενώσουν τις μετοχές που κατέχουν οι Εναγομένου/Καθ' ων η Αίτηση 1 στην εταιρεία Globe Williams Facilities Management Limited, με αρ. Εγγραφής ΗΕ176981, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι της ακρόασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής και/ή μέχρι τη τελική εκδίκαση και αποπεράτωση της υπό τον αριθμό και τίτλο αγωγής συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου PC μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτησης παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).

Β) Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου, το οποίο να αναγνωρίζει και/ή να διατάσσει και/ή να δηλωθεί ότι οι Ενάγοντες/Αιτητές είναι οι μέτοχοι πλειοψηφίας του 70% και δικαιούχοι 700 μετοχών από τις 1000 μετοχές του εκδοθέντος κεφαλαίου στην εταιρεία Globe Williams Facilities Management Limited, με αρ. Εγγραφής ΗΕ176981, κατάθεση 24ην Ιουλίου 2024.

Γ) Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει τους Εναγόμενους Καθ'ων η Αίτηση 1, GW4FM LTD, με αρ. Εγγραφής ΗΕ440351 και/ή τον Εναγόμενο Καθ' ου η Αίτηση 2 και μοναδικό διοικητικό συμβούλου των Εναγομένων/Καθ' ων η Αίτηση 1, Λούκα Αρχοντίδη, όπως αποδεχθεί άμεσα την ακύρωση των 4000 μετοχών που εκδόθηκαν και παραχωρήθηκαν επ' ονόματι των Εναγόμενο Καθ' ων η Αίτηση 1 στις 25/07/2024.
Δ)Διαζευκτικά, διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει τους Εναγομένους/ Καθ' ων η Αίτηση 1, GW4FM LTD, με αρ. Εγγραφής HE440351 και/ή τον Εναγόμενο/ Καθ’ ου η Αίτηση 2 και μοναδικό Διοικητικό Σύμβουλο των Εναγομένων/ Καθ' ων η Αίτηση 1, Λούκα Αρχοντίδη, όπως μεταβιβάσουν άμεσα τις 4000 μετοχές που εκδόθηκαν και παραχωρήθηκαν επ' ονόματι των Εναγομένων / Καθ'ων η Αίτηση 1 στις 25/07/2024, κατ' αναλογία στους υφιστάμενους μετόχους της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED, με αρ. Εγγραφής HE176981, όπως υφίστατο η μετοχική δομή της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED κατά την 24/07/2024 και συγκεκριμένα 2800 μετοχές στους Ενάγοντες/Αιτητές Εταιρεία GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED που ήταν μέτοχος πλειοψηφίας κατά το 70% του εκδοθέντος μετοχικού κεφαλαίου ΚΑΙ 1200 μετοχές στον Χρίστο Αρχοντίδη μέτοχο μειοψηφίας κατά το 30% του εκδοθέντος μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED.

Ε)Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου, το οποίο να απαγορεύει στους Εναγόμενους/Καθ' ων η Αίτηση 5, μέσω των διευθυντών τους και/ή αντιπρόσωπους και/ή πληρεξούσιων αντιπροσώπων τους και/ή εντολοδόχους τους και/ή αξιωματούχων τους και/ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου έλκει εξ αυτών δικαιώματα, την αποξένωση και/ή μεταφορά χρηματικού ποσού μέχρι €135, 050. 92 σεντ που αφορούν μεταφορές του πιο πάνω ποσού προς τους Εναγόμενους/ Καθ'ων η Αίτηση 5, από την εταιρεία GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED, που έγιναν την περίοδο 26/07/2024 έως 23/09/2024, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι της ακρόασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής και/ή μέχρι τη τελική εκδίκαση και αποπεράτωση της υπό τον αριθμό και τίτλο αγωγής (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή αλλού ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).

Στ) Ενδιάμεσο διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τους Εναγόμενους Καθ'ων η Αίτηση 2 και 3 υπό την ιδιότητα τους ως Διευθυντών της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED, με αρ. Εγγραφής ΗΕ176981, όπως επιστρέψουν στους Ενάγοντες/Αιτητές και/ή τας δικηγόρους και/ή εξουσιοδοτημένους αντιπρόσωπους τους, ελεύθερη πρόσβαση στους λογαριασμούς, βιβλία, συμφωνίες και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα και πληροφορίες που σχετίζονται με τα περιουσιακά στοιχεία, χρέη και/ή υποχρεώσεις και/ή σχετικά θέματα της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED και τα οποία ευρίσκονται υπό τον έλεγχο, κατοχή, φύλαξη και/ή εξουσία αυτών μέχρι ακρόασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αγωγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι της ακρόασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν Έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτησης παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).
Ζ) Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο υπόπτου να διατάσσεται ο έφορος εταιρειών όπως αναστείλει τη διαδικασία διαγραφής της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED με αρ. Εγγραφής ΗΕ176981 μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή αποπεράτωση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτησης παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).

Η) Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τους Εναγόμενους 1, 2 και 3 όπως παύσουν οποιεσδήποτε ενέργειες τους για τη μεταβίβαση οποιωνδήποτε συμβάσεων και/ή συμβολαίων και οποιεσδήποτε δραστηριότητες της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED με αρ. Εγγραφής ΗΕ146981, σε οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο φυσικό και/ή νομικό, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι την αποπεράτωση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτησης παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή αλλού ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).

Θ) Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την Τράπεζα Κύπρου δημόσια εταιρεία ΛΙΜΙΤΕΔ, τραπεζικό κέντρο Μ Μ Ε Στροβόλου (0165), στο οποίο τηρείται ο υπ' αριθμό 357013696816 λογαριασμός της εταιρείας GLOBE WILLIAMS FACILITIES MANAGEMENT LIMITED με αρ. Εγγραφής ΗΕ146981, όπως επιστρέψει την πρόσβαση των Αιτητών ως μετόχων της εταιρείας στους λογαριασμούς και/ή εφοδιάζει τους Αιτητές με οποιαδήποτε κατάσταση λογαριασμού τυχόν της ζητηθούν, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι την αποπεράτωση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσω που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου) και/ή μέχρι την εκδίκαση τυχόν αίτησης παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης (συμπεριλαμβανομένης και τυχόν έφεσης ή άλλου ένδικου μέσου που ήθελε καταχωριστεί εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου στην αίτηση παραμερισμού και/ή ακύρωσης και/ή τροποποίησης).

 

Η νομική βάση της αίτησης είναι το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, τα άρθρα 4 και 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6 και τα μέρη 1,2,3,20,23 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.

Εκδόθηκαν μονομερώς τα διατάγματα ως η παραγράφοι Α,Ε και Θ της αίτησης και η αίτηση μαζί με το μονομερές εκδοθέντος διατάγματος επιδόθηκε στην άλλη πλευρά με τα υπόλοιπα αιτητικά της αίτησης.

Η αίτηση στηρίζεται σε ένορκη δήλωση που έχει συντάξει ο Ιωάννης Καλαιτζόπουλος διευθυντής των αιτητών που είναι εταιρεία νομότυπα εγγεγραμμένη στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η εταιρεία αυτή είναι μέτοχος της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd. Στις 24.7.2024 οι μέτοχοι της πιο πάνω εταιρείας ήταν οι αιτητές (700 μετοχές 70% του μετοχικού κεφαλαίου) και ο Χρίστος Αρχοντίδης 300 μετοχές δηλαδή 30% του μετοχικού κεφαλαίου.

Οι εναγόμενοι 2 και 3 κατά το έτος 2024 δεν συνεργάζονταν μαζί με τους ενάγοντες σε σχέση με την διαχείριση της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd. Εκαναν μέσω των δικηγόρων τους έρευνα και διαπιστώσαν αλλαγή στην μετοχική δομή της εταιρείας στην οποία είναι μέτοχοι πλειοψηφίας. Στις 25.7.2024 εκδόθηκαν παράτυπα 4000 μετοχές από το ονομαστικό κεφάλαιο της εταιρείας προς την εταιρεία GW4FM Ltd. Ο μέτοχος της πιο πάνω εταιρείας είναι ο καθ’ ου η αίτηση 2 και μέτοχος μειοψηφίας της εταιρείας κατά 30%. Η μετοχική δομή έχει διαμορφωθεί ως εξής:

1.    Χρίστος Αρχοντίδης 300, 6%

2.    Globe Williams Holding Limited 700, 14%

3.    GW4FM 4000, 14%

Οι 4000 μετοχές που παραχωρήθηκαν στην πιο πάνω εταιρεία λογίζονται ως πληρωθέν ποσό χωρίς να έχει προηγηθεί έκτακτη/γενική συνέλευση των μετοχών. Ο σκοπός της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου θα έπρεπε να αποφασισθεί σε γενική συνέλευση και θα έπρεπε να διατηρηθεί η αναλογία των 70%-30%. Οποιαδήποτε διαφοροποίηση στην αναλογία θα έπρεπε να έχει την συγκατάθεση των μετόχων και θα έπρεπε να συνοδεύεται με ουσιαστικό χρηματικό αντάλλαγμα για τέτοια διαφοροποίηση έχοντας υπόψη ότι η Globe Williams facilities management είναι δρώσα επιχείρηση με μεγάλο κύκλο εργασιών. Ουδέποτε έγινε γενική συνέλευση να εγκριθούν τα πιο πάνω.

Η έκθεση παραχώρησης μετοχών, δηλαδή το έντυπο ΗΕ 12 υποβλήθηκε στον Έφορο Εταιρειών από κάποια εταιρεία με την επωνυμία EPW EUROPE PRIVATE WEALTH LTD, με διεύθυνση: Αικατερίνης Κορνάρου 16, 3^ος όροφος, Γρ. 301, Στρόβολος, 2015 Λευκωσία, που είναι οι Εναγόμενοι/Καθ' ων η Αίτηση 4.

 

Από έρευνα που έχει γίνει, διαπιστώθηκε ότι η εταιρεία αυτή έχει διευθυντές τους Απόστολο Κατσάρα και Γιώργο Θεοχάρους και είναι λεκτικό/λογιστικό γραφείο.

Τον Δεκέμβριο 2024 η Τράπεζα Κύπρου τους ενημέρωσε ότι δεν είχαν πλέον πρόσβαση στον τραπεζικό λογαριασμό της Globe Management κατόπιν προτροπής της Καθ’ ης η αίτηση 2. Κατά τον χρόνο που είχαν πρόσβαση στον τραπεζικό λογαριασμό διαπιστώσαν ότι εν αγνοία τους έγιναν μεγάλες μεταφορές χρημάτων από τον λογαριασμό της εταιρείας στον λογαριασμό της εταιρείας ΚΑ Aeronautilus δηλαδή προς τους Καθ’ ων η αίτηση 5. Αυτό έγινε μετά τις 25.7.2024 χωρίς την έγκρισή τους και ενώ είχαν συμφωνήσει ότι δεν θα γίνονταν μεταφορές πέραν των €1500 χωρίς γραπτή έγκριση των μετόχων πλειψηφίας.

Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι ενόσω είχαν πρόσβαση στον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Limited ότι έγιναν εν αγνοία τους μεγάλες μεταφορές χρημάτων από τον λογαριασμό της εταιρείας προς την εταιρεία K.A AERONAUTILUS LTD (συμφερόντων του κ. Λούκα Αρχοντίδη), δηλαδή προς τους Εναγόμενους/Καθ΄ ων η Αίτηση 5 αμέσως μετά την παραχώρηση των 4000 μετοχών και ενώ είχε συμφωνηθεί ότι δεν θα γίνοντο μεταφορές χρημάτων πέραν των € 1500 χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση των μετόχων πλειοψηφίας.

 

Μοναδικός διευθυντής της εταιρείας Κ.Α. ΑΕRONAUTILUS LTD είναι ο Ιωάννης Αρχοντίδης, που είναι ο γιος του Εναγόμενου/Καθ' ων η Αίτηση 1 Λούκα Αρχοντίδη. Συγκεκριμένα έγιναν οι ακόλουθες μεταφορές χρημάτων:

1. € 30,000, 00 στης 26/07/2024 2. €10.000, 00 στις 30/07/2024

3. €8. 050, 92 στις 19/08/2024

4.€ 50. 000, 00 στις 30/08/2024.

5.€ 7. 000, 00 στις 05/09/2024

 

Η παράτυπη έκδοση των 4000 μετοχών δεν έγινε τυχαία και έγιναν προσπάθειες εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση 1,2, και 3 να μεταφέρουν τις δραστηριότητες της εταιρείας Globe Williams Facilities Management στην εταιρεία GW4FM Ltd. Η οποία έχει συνάψει μεγάλα συμβόλαια με οργανισμούς στην Κύπρο για παροχή υπηρεσιών φύλαξης και ασφάλειας. Οταν ενημερώθηκαν καταχώρησαν την παρούσα διαδικασία και έκαναν καταγγελία στην αστυνομία στις 3.12.2024.

 

Οι Ενάγοντες/Αιτητές θα υποστούν τρομερές ζημιές εάν τα διατάγματα δεν εκδοθούν και δεν θα έχουν πρόσβαση στα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Limited. Διαπιστώθηκε ότι σε πρόσφατη έρευνα τους στην ιστοσελίδα του Εφόρου εταιρειών ότι έχει ξεκινήσει διαδικασία διαγραφής της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Limited με δημοσίευση της τρίμηνης ειδοποίησης στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας.

Οι Καθ’ ων η αίτηση 1,2,3 και 5 έχουν καταχωρήσει ένσταση και έχουν προβάλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης:

 

1. Η αίτηση στηρίζεται σε λανθασμένη Νομική βάση και/ή νομική βάση της και/ή η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση είναι ελλιπής σε καίρια και ουσιαστικά σημεία και συνέπεια αυτού πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και/ή συνέπεια αυτού ύποπτο Δικαστήριο δεν μπορεί να αποδώσει στην Ενάγουσα θεραπείες ως οι αιτούμενες.

 

2. Το Δικαστήριο μπορούσε να εκδώσει το εκδοθέν διάταγμα και/ή να αποδώσει στην Ενάγουσα θεραπείες ως οι αιτούμενες αφού κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με την υπάρχουσα επί του θέματος νομοθεσία και Νομολογία.

Ειδικότερα:

 

Α. Δεν πληρούνται τα κριτήρια που βάσει της Νομοθεσίας και/ή της Νομολογίας πρέπει να πληρούνται για την παροχή θεραπειών ως οι αιτούμενες.

 

Β. Η Ενάγουσα δεν έχει βάση αγωγής και/ή καλή βάση αγωγής.

 

Γ. Η Ενάγουσα δεν έχει καλή υπόθεση και/ή οιανδήποτε υπόθεση και/ή οιανδήποτε υπόθεση ή πιθανότητα επιτυχίας στην κυρίως αγωγής. Η Ενάγουσα δεν έχει locus standi στην κυρίως αγωγής και/ή δεν νομιμοποιείται να εγείρει την παρούσα αγωγή και/ή αίτησης.

 

Δ. Δεν υπήρχε λόγος επείγοντος και/ή οιοσδήποτε λόγος για να μπορεί το Δικαστήριο να εκδώσει το διάταγμα μονομερώς. Υπήρξε τεράστια καθυστέρηση στην έγερση της παρούσας αγωγής και αίτησης, η οποία ουδόλως δικαιολογείται και η οποία δέον όπως οδηγήσει στην απόρριψη της.

 

Ε. Ουδεμία ανεπανόρθωτη ζημιά θα προκληθεί στην Ενάγουσα από την μη έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Τέτοιος ισχυρισμός δεν στοιχειοθετείται.

 

(Στ) Η αίτηση και η συνοδεύουσα αυτή ένορκη δήλωση είναι ελλιπής σε ουσιώδη σημεία τους και δη σε τέτοιο βαθμό που δεν αφήνουν άλλα περιθώρια στο Δικαστήριο από την απόρριψή της.

 

3. Η Ενάγουσα απέρριψε ουσιώδη γεγονότα από το Δικαστήριο και δεν προσήλθε σε αυτό με καθαρά χέρια. Η Ενάγουσα απέκρυψε από το Δικαστήριο βασικά γεγονότα τα οποία είχε καθήκον να αποκαλύψει σε αυτό.

 

4. Η Ενάγουσα παραπλάνησε το Δικαστήριο σε ουσιώδη σημεία.

 

5. Το Δικαστήριο δεν μπορεί βάσει των αρχών της επιείκειας να εγκρίνει τις αιτούμενες θεραπείες. Η Αιτήτρια δεν πράττει τα της επιείκειας και εξ΄ αυτού εμποδίζεται από του να ζητεί θεραπείες ως οι αιτούμενες υπό του Δικαστηρίου.

 

6. Η υπό εκδίκαση αίτηση και διάταγμα αποτελούν κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και/ή μέτρο πίεσης των Eναγομένων και/ή διέπεται από αλλότρια κίνητρα και συνεπεία αυτού πρέπει να απορριφθούν από το Δικαστήριο. Η Ενάγουσα κατά την πάροδο πέραν των δύο μηνών από την ημερομηνία καταχώρισης της αίτησης και της παρούσας αγωγής δεν έλαβε οιοδήποτε μέτρο προώθησης της.

 

7. Το Δικαστήριο δεν μπορούσε να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα αφού η Ενάγουσα ‑ Αιτήτρια δεν έχει επιδείξει καλό λόγο για τον οποίο να δικαιούται όπως το Δικαστήριο ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελός της και/ή με για τον οποίο το ισοζύγιο της ευχέρειας να γέρνει προς όφελος της. Αντίθετα ενόψει των γεγονότων της υπόθεσης το ισοζύγιο της ευχέρειας γέρνει ξεκάθαρα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ'ων η αίτηση ‑ Eναγόμενων και συνηγορεί στην απόρριψη της αίτησης και ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος.

 

Η ένσταση στηρίζεται σε ένορκη δήλωση που έχει ετοιμάσει ο Καθ’ ου η αίτηση 2 ο οποίος ανέφερε ότι η εταιρεία Globe Management που ενεγράφει το 2006 είχε 50/50 μετοχική σύνθεση με τους ενάγοντες να κατέχουν το 50% και 50% η Κυπριακή πλευρά. Στη συνέχεια οι μετοχές της Κυπριακής πλευράς βρέθηκαν στα χέρια των εναγόντων/Ελληνική πλευρά διαμορφώνοντας τη μετοχική σύνθεση 70% οι ενάγοντες και στον Χρήστο Αρχοντίδη 30% αδελφό του ομνύοντα. Οι μέτοχοι δεν έβαλαν κεφάλαια στην εταιρεία και οι διευθυντές έκαναν χρήση προσωρινά τα χρήματα των κοινωνικών ασφαλίσεων. Τα χρήματα αυτά δεν αρκούσαν για τις λειτουργικές ανάγκες της εταιρείας και προ του φάσματος στάσης πληρωμών ο εναγόμενος 2 είχε προβεί στην αποπληρωμή μισθοδοσίας του προσωπικού της εταιρείας που απασχολείτο στο MY Mall για 6 μήνες συνολικά για το ποσό των €180000. Το παράρτημα της εταιρέιας στην Ελλάδα σημιεώθηκε με εργασιακές απεργίες με απλήρωτο προσωπικό 5 μηνών. Ακολούθησαν ποινικές υποθέσεις από το ΦΠΑ και τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Προσπάθησαν να βρουν λύσεις και έγινε κατ’ αρχή συμφωνία για μεταβίβαση των 80% των μετοχών στην Κυπριακή πλευρά που θα αναλάμβανε μέσω της εταιρείας την πληρωμή των οφειλών. Δόθηκε στην Εληνική πλευρά πληρωμή €98000 και τα κράτησαν ως μέρισμα και δεν έκαναν αλλαγές της μετοχικής σύνθεσης.

Προ του φάσματος η σύζυγος του Καθ’ ου η αίτηση ως διευθύντρια της εταιρείας να βρεθεί στην φυλακή οι ενάγοντες τους ζήτησαν να βάλουν ένα πιστωτή να πτωχεύσει την εταιρέια για να διαγραφούν οι οφειλές. Ο country manager της εταιρείας έφυγε για Βρυξέλλες και ο ομνύοντας που αφυπηρέτησε από ΑΗΚ έκανε χρήση το εφάπαξ του για πληρωμή οφειλών για να μην πάει φυλακή η σύζυγός του. Ξόφλησε τις οφειλές και από τότε περιμένει τους ενάγοντες της Ελληνικής συμμετοχής να του πουν ποιος είναι ο μισθός του για να μην ζει μόνο με τη σύνταξη του. Ο προηγούμενος κάτοχος της θέσης έπαιρνε μισθό €3500. Περιμένει την καταβολή του μισθού του που ακόμη και αυτή να αγγίζει επίπεδα 75% του προκατόχου. Οι οφειλές προς το άτομο του είναι €315000. Οι οφειλές της εταιρείας σε ΦΠΑ και κοινωνικές ασφαλίσεις έφθασαν €1,400,000 και η σύζυγος του ήταν κάθε μέρα στο Δικαστήριο αιτία για να αναπτύξει σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα.

Ο κ. Σουβατζής εμεινε στο απυρόβλητο διότι δεν του έγιναν επιδόσεις. Παρόλο τούτο θέλει τον οικονομικό ελεγχο της εταιρείας. Από την ημέρα που του έγινε επίδοση της κλήσης του Δικαστηρίου δεν ξαναήλθε στο Δικαστήριο και εκκρεμεί ένταλμα συλλήψεως εναντίον του.

Το 2017 τους ζήτησαν δάνειο €39,000 που τους το παραχώρησαν και επέστρεψαν μόνο τις €29,000. Για τις υπόλοιπες €10,000 υποσχέθηκαν να τους μεταβιβάσουν μετοχές της εταιρείας. Τους ζήτησαν να εργοδοτήσουν υπάλληλο τους σε άλλη εταιρεία την Globe Williams International και να τους δώσουν συμβόλαιο ότι υπενοικίασαν το γραφείο τους για να φαίνεται η έδρα τους εκεί.

Έφεραν κάποιον κ. Μάλαμα να τους διευθύνει την εταιρεία και του παρουσίασαν ότι η εταιρεία ήταν ανθούσα. Αργότερα εκείνος ανακάλυψε την κατάσταση, αρνήθηκε να τους προσφέρει άλλη νομική κάλυψη και ζήτησε αποζημιώσεις. Αρνήθηκαν να τον πληρώσουν ή να τον απαλλάξουν από τυχόν ποινικές κυρώσεις.

Μετά προσέλαβαν κάποιο Κοσταρικανό με πλειοψηφία στα πλαίσια της γενικής συνέλευσης ημερομηνίας 25.10.2023 που αργότερα προέκυψε ότι ήταν στις 10.10.2025. Το 2023 είχαν αναλάβει σοβαρό έργο για το κράτος και τότε οι ενάγοντες ήθελαν εμπλοκή στα οικονομικά της εταιρείας. Εσπασε γραμμάτιο για να καλύψει τη μισθοδοσία του προσωπικού. Εκείνοι δεν είχαν συνεισφορά στο μισθολόγιο και παρέμειναν οφειλόμενα οι κοινωνικές ασφαλίσεις. Μετά είχαν ανάγκη ένα ποσό €180000 και ο Καλαϊτζόπουλος ήρθε στην Κύπρο και είχε συνάντηση με την νομική υπηρεσία του ΦΠΑ και είπε ότι θα πληρωνόταν η οφειλή από τα ποσά που θα εξοικονομούνταν στην Κύπρο και τα υπόλοιπα θα καταβληθούν από την Globe Williams International. Τελικά αυτή η εταιρεία είναι απλή εμπορική επωνυμία και ανήκει στους ενάγοντες η Globe Williams Cyprus  εταιρεία με πολύ μικρή δραστηριότητα. Αντίθετα, στις παρουσιάσεις στο διαδίκτυο η εν λόγω εταιρεία παρουσιάζεται σαν διεθνές κολοσσός με τζίρο στα εκατομμύρια. Του είχαν πει ότι υπήρχε καθυστέρηση στις πληρωμές από Ιορδανία, Μαρόκο και από την Bloomberg στη Γερμανία και δεν μπορούσαν να βοηθήσουν την εταιρεία ούτε με μορφή δανεισμού. Εξασφάλισαν τα €150000 και τα υπόλοιπα €30000 δεν μπορούσαν να τους τα εξασφαλίσουν.

Επικοινώνησε με την τράπεζα και τους είπε ότι θα ερχόταν με εξουσιαδότηση του Σουβατζή για να αναλάβουν 100% τον έλεγχο των λεφτών της εταιρείας αφού ο ίδιος δεν μπορουσε να έρθει επειδή εκκρεμούσε ένταλμα συλλήψεως εναντίον του. Για τα ταξίδια τους άνοιξαν λογαριασμό στο όνομα της εταιρείας σε ταξιδιωτικό πρακτορείο της Ελλάδας. Το πρακτορείο απαιτούσε χρήματα από την εταιρεία και καλούσαν τη σύζυγό του να τακτοποιήσει την πληρωμή.

Ακολούθησε γενική συνέλευση και κατάφεραν να έχουν επίσημη παραδοχή για τις €98000 που έλαβαν για τη μεταβίβαση των μετοχών, για τις €180000 που πληρώθηκαν για μισθούς, για τα λεφτά που έβαλε ο Αρχοντίδης για τις προσλήψεις του προσωπικού για δική τους εξυπηρέτηση και για τις οφειλές που δημιούργησαν σε ταξιδιωτικά γραφεία. Επίσης έγινε αναφορά στη μισθοδοσία του που εκκρεμεί από το 2015 χωρίς απόφαση για το ύψος της μισθοδοσίας και την ίδια στιγμή αποφασίζουν για την πρόσληψη άλλων ατόμων που θα τους χρησιμεύουν σε άλλη εταιρεία. Ενημέρωσε ότι θα προχωρούσαν με την υλοποίηση της απόφασης για τη μεταβίβαση των μετοχών εκτός και εάν επιστραφούν οι €98000 που είχαν πάρει. Επίσης θα καταβληθεί προσπάθεια επιστροφής του ποσού των €13500 στον Αρχοντίδη και οι μισθοί του που με βάση τη μισθοδοσία του προκατόχου του πρέπει να αγγίζουν το ποσό των €420000. Ενημέρωσε τους Σουβατζή και Καλαιντζόπουλο ότι μόλις επιτευχθεί η συμφωνία διακανονισμού με το κράτος για τις οφειλές ΦΠΑ και κοινωνικές και εφόσον δεν υπάρχει τρόπος να αναλάβουν την νομική ευθύνη για την τήρηση του κανονισμού είναι πρόθυμοι να αποχωρήσουν και να τους μεταβιβάσουν την πλήρη κυριότητα της εταιρείας επιστρέφοντας μέρος των χρημάτων που τους χρωστούν. Προυπόθεση είναι να μην αντιμετωπίζουν ποινικές κυρώσεις για οφειλές της εταιρείας.

Υπήρχε συνεργασία και είναι λανθασμένο να λένε ότι δεν υπήρχε συνεργασία μαζί τους. Δεν τους δόθηκαν κάποιες πληροφορίες εμπιστευτικής και προσωπικής φύσης, αφού στο παρελθόν προχώρησαν σε διαρροή προσωπικών δεδομένων σε τρίτα πρόσωπα.

 

Η μεταφορά των μετοχών έγινε προς υλοποίηση συμφωνίας, μέσα από την οποία καταβλήθηκαν 98 χιλιάδες για αγορά του 80% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας. Οι Ενάγοντες πήραν τα λεφτά, υπαναχώρησαν πλήρως, πρόβαλαν νέες απαιτήσεις. Κατακράτησαν τα λεφτά χωρίς κανένα δικαιολογητικό, δεν εξέδωσαν απόδειξη παραλαβής των λεφτών, μέχρι του έγινε επίσημα η παραδοχή μέσα από το πρακτικό της Γενικής Συνέλευσης (Τεκμήριο 2), υπογραφή του οποίου καθυστερούσε πολύ.

 

Οι Ενάγοντες έχουν λάβει ποσό 98 χιλιάδων ευρώ για μεταβίβαση του 80% των μετοχών της εταιρείας. Τούτο έγινε αποδεκτό από όλους τους μετόχους. Το 80% του μετοχικού κεφαλαίου είναι αριθμητικά οι υπόλοιπες 4000 μετοχές.

 

Είναι ορθό ότι η τράπεζα τους ενημέρωσε ότι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στα τραπεζικά δεδομένα της εταιρείας, σύμφωνα με τη νομοθεσία. Η ενημέρωση αυτή έγινε πολύ ενωρίτερα του Δεκεμβρίου 2024.

Ο κ. Σουβατζής από τη θέση του ως διευθυντής εισηγήθηκε όπως όλες οι μεταφορές χρημάτων πέραν των 1500 ευρώ έχουν τη δική του έγκριση. Το θέμα αυτό δεν άπτεται των μετόχων αλλά του Διοικητικού Συμβουλίου, του οποίου η σύνθεση ήταν Π. Σουβατζής και Γρ. Μάλαμας διευθυντές και Γρ. Μάλαμας, γραμματέας. Πουθενά δεν υπάρχει καταγεγραμμένη έγκριση εισήγησης ή και απαίτησης του κ. Σουβατζή για γραπτή έγκριση από τον ίδιο για πληρωμές πέραν των 1500 ευρώ, ούτε και φαίνεται πουθενά η σύμφωνη γνώμη του ετέρου διευθυντή. Ήταν μια ετσιθελική απόφαση του κ. Σουβατζή, πιθανόν με αλλότριους σκοπούς. Να σημειωθεί επίσης ότι ο κ. Σουβατζής από την ημερομηνία που του επιδόθηκε κλήση σε ποινική υπόθεση για μη καταβολή του ΦΠΑ, δεν έχει ξαναέρθει στην Κύπρο και εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του.

 

Όσον αφορά στα ποσά που μεταφέρθηκαν στην Eναγόμενη 5, τούτο ήταν γνωστό στους παραπονούμενους. Δεν έγινε μόνο στις περιπτώσεις που αναφέρουν αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν.

 

Η Globe Williams Facility Management  Ltd, από το 2023 εργοδοτεί αρκετούς Αιτητές πολιτικού ασύλου. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων, όταν ξεκινούν εργασία, αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες στο να έχουν τραπεζικό λογαριασμό. Κατά μέσο όρο χρειάζονται περίπου 3 μήνες για το άνοιγμα λογαριασμού. Σε αυτό το διάστημα, δεν μπορούν να πληρώνονται με έμβασμα, ούτε και με επιταγή, οπότε η μόνη δυνατότητα πληρωμής τους είναι σε μετρητά. Για την ανάληψη μετρητών έπρεπε να πάνε δύο από τα τρία εξουσιοδοτημένα άτομα σε τραπεζικό κατάστημα. Από τους τρείς, ο κ. Σουβατζής λόγω εντάλματος σύλληψης δεν ερχόταν στην Κύπρο, ο κ.  Μάλαμας ένεκα απουσιών δεν μπορεί να έρθει με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ολοκληρωθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις της εταιρείας. Ακόμη ούτε και τραπεζική επιταγή μπορούσαν να εκδώσουν για πληρωμή οφειλών στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις.

 

Κάθε μήνα, χρειάζονταν κάποια ποσά για πληρωμή των μισθών σε αυτούς τους ανθρώπους μέχρι να καταφέρουν να έχουν τραπεζικό λογαριασμό. Η μοναδική λύση ήταν να μεταφέρουν τα λεφτά κάπου άλλου και να τα εκταμιεύουν σε μετρητά για να πληρώσουν το προσωπικό. Τούτο ήταν γνωστό στους παραπονούμενους/Ενάγουσα αφού γινόταν κάθε μήνα και όχι μόνο τους συγκεκριμένους μήνες. Φυσικά η υιοθετήσει της εισήγησης τους να μην πληρώνουν το προσωπικό και αν έφευγαν ή επαναπατρίζονταν θα κέρδιζε τα λεφτά η εταιρεία δεν ήταν ούτε προς συζήτηση.

Τους προηγούμενους 6 μήνες τους 2024 χρειάστηκαν τα ακολούθα ποσά σε μετρητά για πληρωμή μισθών:

 

·         Ιανουάριος 10,694.91

·         Φεβρουάριος 9,612.85

·         Μάρτιος 12,121.09

·         Απρίλιος 10,633.93

·         Μάϊος 12,904.28

·         Ιούνιος 20,336.76

 

Για τα πιο πάνω που ήταν σε γνώση τους και αντίστοιχα ποσά μεταφέρθηκαν στην Eναγόμενη 5, απ’ όπου εκταμιεύτηκαν και πληρώθηκαν οι μισθοί στο προσωπικό.

 

Για τους μήνες που αναφέρονται οι παραπονούμενοι ‑ Ενάγουσα, που ήταν οι μήνες του καλοκαιριού με αυξημένη ανάγκη σε προσωπικό, είχαν μεγάλες προσλήψεις προσωπικού, με αποτέλεσμα οι ανάγκες σε μετρητά για τους νεοπροσληφθέντες να αυξηθούν. Ο Ιούνιος παρουσίασε μια αύξηση της τάξης του 70% περίπου..

Οι ανάγκες για τον Ιούλιο ανήλθαν σε €26,834.35 για τον Αύγουστο σε € 32,259.92 και για τον Σεπτέμβριο σε € 33,475.34, σύμφωνα με τις συνημμένες καταστάσεις. Τα ποσά αυτά μεταφέρθηκαν και εκταμιεύτηκαν για πληρωμή του μισθολογίου και ήταν μέρος των €135,050.92 που ισχυρίζονται οι παραπονούμενοι.

 

Επίσης, ποσό 30 χιλ. Που μεταφέρθηκε στις 23/9/2024 αφορά στην έκδοση τραπεζικής επιταγής στο όνομα του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία εκδόθηκε από την Eναγόμενη 5 και καταβλήθηκε στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις έναντι των οφειλών της Globe Williams Facility Management  Ltd, όπως και η σχετική απόδειξη, ώστε να δοθεί χρόνος από το Δικαστήριο για περαιτέρω συμμόρφωση στις κατηγορίες για οφειλές. Στην περιγραφή της μεταφοράς φαίνεται καθαρά ότι είναι για την έκδοση τραπεζικής επιταγής για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις.

 

Ως εκ των πιο πάνω, το ποσό που μεταφέρθηκε και ανέρχεται στις €135. 050, 92 αφορά:

1. Μέρος της μισθοδοσίας σε μετρητά Ιουνίου 12481,31 ευρώ

2.  Μισθοδοσία σε μετρητά Ιουλίου 26834,35 ευρώ

3. Μισθοδοσία σε μετρητά Αυγούστου 32259, 92 ευρώ

4. Μισθοδοσία σε μετρητά Σεπτεμβρίου 33475, 34 ευρώ

5. Έκδοση τραπεζικής επιταγής ποσού 30 χιλιάδων ευρώ για πληρωμή των Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Globe Williams Facility Management  Ltd (σχετικά έγγραφα Τεκμήριο 3)

Η εταιρεία GW4FM Ltd (Eναγόμενη 1), γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2022. Όλα τα συμβόλαια που είχε η εταιρεία Globe Williams Facility Management  Ltd έχουν λήξει ή ανανεωθεί και κανένα δεν έχει μεταφερθεί στην άλλη εταιρεία, είτε κατά την ανανέωσή του είτε άλλως πως. Επίσης όλα τα νέα συμβόλαια που προέκυψαν αναλήφθηκαν από την Globe Williams Facility Management  Ltd. Η Eναγόμενη 1 δεν έχει κανένα συμβόλαιο και δεν άρχισε εμπορική δραστηριότητα. Είναι επίσης αναληθές το περί μεγάλων συμβολαίων για παροχή υπηρεσιών ασφάλειας, φύλαξης και άλλων συναφών εργασιών. Ειδικά για το θέμα της προφορικής υπηρεσιών ασφάλειας, δεν υπάρχει συμβόλαιο στο όνομα της Globe Williams Facility Management  Ltd. Οι εργασίες που εκτελούνται είναι χωρίς συμβόλαιο. Βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε διαπραγμάτευση για υπογραφή συμβόλαιο χωρίς την εμπλοκή άλλης εταιρείας. Κατά την ημερομηνία εγγραφής της GW4FM Ltd, ελάχιστα συμβόλαια υπήρχαν. Τα πλείστα από τα σημερινά συμβόλαια έχουν αναλυθεί μετά το 2023.
Δεν γνωρίζει για την καταγγελία στο ΤΑΕ, αφού κανένας δεν ήρθε σε επαφή μαζί τους από 3/12/2024.

Τρίμηνη ειδοποίηση πτώχευσης έχει δημοσιευθεί κατά το 2024, όπως έγινε και κατά το 2021. Και στις δύο περιπτώσεις, καταχωρείται ένσταση από την Τράπεζα Κύπρου σαν πιστωτής, από τον Έφορο Φορολογίας, αφού υπάρχουν οφειλές της εταιρείας στο ΦΠΑ που ανέρχονται στο μισό εκατομμύριο καθώς και από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου οι οφειλές ανέρχονται στις 600 χιλιάδες. Εν πάση περιπτώσει υπάρχουν λογαριασμοί μέχρι και το 2021 που υποβλήθηκαν και στις φορολογικές αρχές κάτι που είναι γνωστό στους Ενάγοντες οι οποίοι έχουν επαφές και πρόσβαση με τους λογιστές της εταιρείας και δύνανται να λαμβάνουν σχετική πληροφόρηση.

 

Η παρούσα υπόθεση έχει επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά στους εναγόμενους αφού η Τράπεζα Κύπρου έχει μπλοκάρει τους λογαριασμούς τους πέραν των €80000 στο παρόν στάδιο και καθιστά την εταιρεία ανίκανη να πληρώνει τα χρέη της

Η παράθεση γεγονότων στα πλαίσια της αγόρευσης των μερών εις απάντηση των ισχυρισμών στην ένσταση για τα οποία δεν έχει προσκομιστεί μαρτυρία.

 

Κατά το στάδιο της ακρόασης της αίτησης ανεπίτρεπτα οι αιτητές αναφέρθηκαν σε γεγονότα εις απάντηση των ισχυρισμών των καθ’ ων η αίτηση στα πλαίσια της ένστασης για τα οποία δεν έχουν προσκομίσει μαρτυρία.

Ανέφερθηκαν σε στοιχεία και γεγονότα που αφορούν τη συνδρομή των αιτητών μετόχων στο κεφάλαιο κίνησης της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd., ενώ τέτοια μαρτυρία δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου για να τη λάβει υπόψη. Προβήκαν σε νέους ισχυρισμούς σε σχέση με τους λόγους που η εν λόγω εταιρεία καθυστέρησε να καταβάλει μισθούς στους υπαλλήλους της εταιρείας. Αναφέρουν εντελώς παράτυπα και με τρόπο που δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ότι οι αιτητές κατέχουν το ποσό των €88000 υπό μορφή μερίσματος ως μέτοχοι πλειοψηφίας του 70% της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd και ποσό που θα ρυθμιστεί τελεσίδικα στα πλαίσια της υποβολής εξελεγμένων λογαριασμών προς το τμήμα φορολογίας. Η παράθεση επιπροσθέτων γεγονότων στο πλαίσιο των αγορεύσεων της αίτησης που δεν έχει καταχωρηθεί ως μαρτυρία στη δικογραφία είναι ανεπίτρεπτο και άδικο για τα δικαιώματα της άλλης πλευράς που δεν είχε την ευκαιρία να απαντήσει σε τέτοιους ισχυρισμούς. Επιπρόσθετα, η παρούσα αίτηση είναι ενδιάμεση διαδικασία που προωθήθηκε για να εκδοθούν διατάγματα μονομερώς. Απαγορεύεται η προσθήκη γεγονότων στο πραγματικό πλαίσιο της αίτησης και θα έπρεπε να γίνει αυτό μόνο με άδεια του Δικαστηρίου. Κατά συνέπεια αυτά τα γεγονότα δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη.

 

 

Μη αποκάλυψη γεγονότων

Θα συμφωνήσω ότι στην παρούσα περίπτωση έχει γίνει ουσιαστική μη αποκάλυψη των γεγόνοτων που πλαισιώνουν τις σχέσεις των μερών με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί  ελλιπής εικόνα στο Δικαστήριο ότι οι καθ’ ων η αίτηση είναι σφετεριστές των περουσιακών στοιχείων της εταιρείας που σκοπό είχαν να εξαπατήσουν τους μετόχους που κατείχαν το 70% και για να αποκτήσουν τον κύκλο εργασιών της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd.  Παρά ταύτα δεν αλλοιώνεται η εικόνα ότι αυξήθηκε το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας εξασθενίζοντας το συμφέρον των αιτητών  χωρίς την έγκρισή τους. Το μετοχικό κεφάλαιο αυξήθηκε κατά 4000 μετοχές με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η μετοχική δομή της εταιρείας και τα ποσοστά  των μετοχών μεταξύ των μερών που είχαν  καθοριστεί σε ποσοστό κατανομής 70%/30% να ανατραπούν. Εκείνο που απέκρυψαν οι αιτητές ήταν ότι υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ των μερών από το 2023 για να καταλήξουν σε συμφωνία ώστε να πραγματοποιηθεί μεταβίβαση των μετοχών για να αντανακλάται η οικονομική συνεισφορά του καθ’ ου η αίτηση 2 στα έξοδα της εταιρείας. Με βάση τα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης της εταιρέιας ημερομηνίας 25.10.2023 (τεκμήριο 2 στην ένσταση) προκύπτει ότι οι αιτητές δεν έχουν θυματοποιηθεί και δεν είναι ανίδεοι ως προς την πρόθεση των καθ’ ων η αίτηση για μεταβίβαση των μετοχών ως έχουν εισηγηθεί.

Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης ο καθ’ ου η αίτηση 2 είχε αναφέρει ότι είχε πληρώσει €180000 μισθούς της εταιρείας και παρέπεμψε σε αλληλογραφία που αφορούσε το ζήτημα. Το ζήτημα αυτό ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τις μεταφορές χρημάτων στην εταιρεία «Αεροναύτηλος», εταιρεία συμφερόντων του καθ’ ου η αίτηση 2.  Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης συνέλευσης οι αιτητές δεν αμφισβήτησαν το γεγονός αυτό ή έφεραν ενστάσεις στις εν λόγω επισημάνσεις. Για να πετύχουν την έκδοση του διατάγματος μονομερώς αναφέρθηκαν στις πληρωμές στην εταιρεία Αεροναύτηλος χωρίς να κάνουν αναφορά στο γεγονός ότι ο καθ’ ου η αίτηση κατέβαλε €180,000 έξοδα της εταιρείας σε μισθούς. Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης εγινε αναφορά στις οφειλές της εταιρείας που καθιστούσε επιβεβλημένο όπως μια πλευρά να αναλάβει τις οφειλές της εταιρείας με αντάλλαγμα τη μεταβίβαση των μετοχών. Ούτε και αναφέρθηκε στην αίτηση ότι σε σχέση με οφειλές της εταιρείας προς το ΙΚΑ πληρώθηκε το ποσό των €50000 από τον Καθ’ ου η αίτηση 2 στις 25.10.2023. Τελος επικράτησε η θέση της πλειοψηφίας και προσελήφθηκε νέος διευθυντής της εταιρείας ενώ εκκρεμούσε ζήτημα μισθοδοσίας του καθ’ ου η αίτηση 2.

Προκαταρτικό ζήτημα που έχει εγερθεί είναι αυτό της μη αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων. Είναι θέση των καθ’ ων η αίτηση ότι η αιτήτρια έχει παραπέμψει επιλεκτικά στα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας με αποτέλεσμα να μην αποκαλύψει στο Δικαστήριο ότι η εν λόγω εταιρεία βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Περαιτέρω, δόθηκε διαφορετική χροιά των σχέσεων μεταξύ των μερών ώστε να παρουσιασθούν οι αιτητές ως άμεμπτοι χωρίς να αποκαλύψουν ότι υπήρχαν σοβαρά χρωστούμενα ποσά στον καθ’ ου η αίτηση 2 που αφορούσε την αδυναμία των αιτητών να αναλάβουν ως πλεοιψηφία τις σοβαρές υποχρεώσεις της εταιρείας σε κυβερνητικά τμήματα. Τρίτο η αιτήτρια δεν αποκάλυψε και επιχείρησε να διαστρεβλώσει τον λόγο που έγιναν αναλήψεις χρημάτων από την εταιρεία. Καποιες αναλήψεις ήταν για την πληρωμή μισθών και άλλες ήταν για κατ’ ισχυρισμό επιστροφή χρημάτων στην εταιρεία «Αεροναύτιλος» ύψους €30000 την 23.9.2024 επειδή η εν λόγω εταιρεία εξέδωσε τραπεζική επιταγή από τον δικό της τραπεζικό λογαριασμό για να πληρωθούν οι κοινωνικές ασφαλίσεις των εργαζομένων. Η υποχρέωση του αιτητή για αποκάλυψη όλων των ουσιωδών στοιχείων υφίσταται στην περίπτωση μονομερούς αίτησης.(βλ. Αναφορικά με την αίτηση της Γ.Β Μιχαήλ 1 ΑΑΔ 1943 (2012).

Επί της ουσίας οι αιτητές κατά το στάδιο που αποτάθηκαν στο Δικαστήριο παρέλειψαν να αναφέρουν ότι η εταιρεία είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Είχε προβλημα να πληρώνει τις υποχρεώσεις της και υπήρχαν σοβαρές διαφορές μεταξύ των μερών επειδή ο καθ’ ου η αίτηση 2 ως μέτοχος μειοψηφίας αναγκάστηκε να πληρώσει αυτές τις υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να συζητούν μέχρι το 2023 κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα με μεταβίβαση των μετοχών ενόψει του ότι η πλειοψηφία δεν αναλάμβανε τις ευθύνες της. Το πρόβλημα ήταν τόσο σοβαρό που οι διευθυντές της εταιρείας αντιμετώπιζαν ποινικές κυρώσεις και υπήρχε δυσκολία εξεύρεσης διευθυντικού προσωπικού που θα αναλάμβανε το ρίσκο ποινικών κυρώσεων εξαιτίας των οφειλών της εταιρείας. Επιχειρήθηκε να δοθεί η εικόνα ότι η καθ’ ης η αίτηση 5 δημιουργήθηκε πρόσφατα για να διοχετευθούν τα συμβόλαια της εταιρείας. Δηλαδή, η εικόνα ότι οι καθ’ ων η αίτηση επιχειρούσαν να ξεγυμνώσουν τα περουσιακά στοιχεία της εταιρείας για να δημιουργήσουν ανταγνωνιστική επιχείρηση. Ομως το σενάριο αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις πράξεις τους ήτοι να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιο ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο της εταιρείας και να συνεχίζουν μέχρι το τέλος του 2024, να πληρώνουν χρέη της εταιρείας. (βλ πληρωμή ύψους €54438 για οφειλές των κοινωνικών ασφαλίσεων ημερομηνίας 2.9.2024). Τα πιο πάνω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δυνατον να προσπαθούσαν να σώσουν την εταιρεία και όχι να την γκρεμίσουν. Παρόλο ότι η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και η αλλαγή στη δομή της μετοχικής σύνθεσης δεν ήταν εξουσιοδοτημένη από την πλειοψηφία φαίνεται να υπάρχει εναλλακτικό κίνητρο των καθ’ ων η αίτηση ήτοι, προστασία των συμφερόντων τους ενόψει μακρόχρονης ασυδοσίας και κατάχρησης των εξουσιών της πλειοψηφίας στη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Το ερώτημα είναι κατά πόσο στην περίπτωση που το Δικαστήριό είχε υπόψη του τις οικονομικες δυσκολίες της εταιρέιας και τις σοβαρές διαφορές των μερών καθώς και της διασωστικές ενέργειες του καθ’ ου η αίτηση 2 να ήθελε να ακούσει και τα δύο μέρη προωτού να εκδώσει τα διατάγματα που εν τέλει εκδόθηκαν μονομερώς.

Στην απόφαση Global Cruise Lines v Metro Shipping 1 ΑΑΔ 607 (1989) λέχθηκε ότι το καθήκον για αποκάλυψη ουσιωδών γεγονότων συναρτάται προς την καλή πίστη που πρέπει να έχει ο διάδικος όταν ζητεί την έκδοση θεραπείας χωρίς να ακουσθεί η άλλη πλευρά. Το κριτήριο, για τα ποιά γεγονότα είναι ουσιώδη και που τείνουν να επηρεάζουν την κρίση του Δικαστηρίου αν δεν αποκαλυφθούν, είναι αντικειμενικό.

“Ουσιώδες, για τους σκοπούς αυτούς, είναι κάθε γεγονός το οποίο άπτεται και μπορεί εξ αντικειμένου να επιδράσει στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για τη χορήγηση ή όχι της αιτούμενης θεραπείας.”

 

Είναι σημαντικό ο ενάγοντας να έχει αποκαλύψει στο Δικαστήριο όλα τα ουσιώδη γεγονότα που ενδεχομένως θα επιδρούσαν στην κρίση του Δικαστηρίου κατά την έκδοση μονομερούς προσωρινού διατάγματος. Το καθήκον αυτό είναι συνυφασμένο με την καλή πίστη που πρέπει να επιδείξει ο ενάγοντας κατά την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, κυρίως επειδή το διάταγμα εκδίδεται χωρίς να εισακουσθεί η άλλη πλευρά.

Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση M & Ch Mitsingas Trading Ltd v Timberland 1 ΑΑΔ 1791 (1997) η σημασία της μη αποκάλυψης έγκειται στην αποστέρηση του Δικαστηρίου γνώσης ουσιωδών γεγονότων. Το τι είναι ουσιώδης γεγονός προσδιορίζεται με αναφορά των επίδικων θεμάτων που εγείρονται στα πλαίσια του αιτήματος για απαγορευτικό διάταγμα όπως καθορίζονται από το άρθρο 32 του Ν. 14/60.

Επίσης στην πιο πάνω απόφαση επισημαίνονται και τα ακόλουθα:  

"Το κριτήριο για τα γεγονότα που πρέπει να αποκαλυφθούν είναι αντικειμενικό. Το ηθελημένο ή μη της παράλειψης δεν είναι σημαντικό ούτε η πρόθεση εξαπάτησης αποτελεί προϋπόθεση για την ακύρωση του διατάγματος για τη μη αποκάλυψη ουσιωδών γεγονότων..."Αυτά που πρέπει να αποκαλυφθούν από τον ενάγοντα είναι γεγονότα γνωστά σ’ αυτόν ή γεγονότα τα οποία θα μπορούσε να ανακαλύψει με εύλογη προσπάθεια τα οποία σχετίζονται με:

 

(α) το βάσιμο του δικαιώματος του όπως καταγράφεται στο δικόγραφο του,

 

(β) τη σοβαρότητα του ζητήματος που εγείρεται καθώς και

 

(γ) την πιθανότητα της επιτυχίας.

 

Η υποχρέωση για αποκάλυψη γεγονότων δεν περιλαμβάνει μόνο τα ουσιώδη γεγονότα που είναι γνωστά στον αιτητή αλλά και αυτά τα οποία θα μπορούσε να ανακαλύψει με εύλογη έρευνα. (Βλ. Ρένα Αριστοτέλους Λτδ (2006) 1 ΑΑΔ 280). Εάν ανακαλύψει το Δικαστήριο ότι παραπλανήθηκε για να επιτευχθεί η έκδοση μονομερούς διατάγματος τότε έχει τη διακριτική εξουσία άμεσης ακύρωσης του διατάγματος.

Η έκδοση μονομερούς διατάγματος είναι εξαιρετικό μέτρο εφόσον παρέχεται κατά παρέκκλιση του κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης χωρίς να δοθεί ευκαιρία στον αντίδικο να ακουστεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο διάδικος που επιζητεί την επιχορήγηση τέτοιας θεραπείας οφείλει να προβεί σε πλήρη αποκάλυψη όλων των γεγονότων τα οποία μπορεί να επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου.

Παρόλο ότι φαίνεται οι αιτητές να απέκρυψαν επιμελώς τη δική τους κακή συμπεριφορά ως πλειοψηφία που εκμετελλεύτηκε την εξουσία τους ως  εις βάρος της μειονότητας των μετόχων που είχε συμφέρον στην εταιρεία μέχρι του σημείου που η εταιρεία αναγκάσθηκε να κάνει χρήση των χρημάτων που αφορούσε οφειλές προς το ΦΠΑ και κοινωνικές ασφαλίσεις για να λειτουργεί και οι εκτελεστικοί διευθυντές ήρθαν αντιμέτωποι με τον προσωπικό κίνδυνο ποινικών κυρώσεων πιθανόν και πάλι να χορηγούσα συντηρητικά διατάγματα που να απέτρεπαν την παρονομία. Οι καθ’ ων η αίτηση δεν αντέκρουσαν τη θέση ότι η καθ’ ων η αίτηση μόνοι και εν αγνοία των αιτητών ως πλειοψηφία αύξησαν το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας με σκοπό να αλλάξουν παράνομα τη μετοχική σύνθεση της εταιρείας ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο αυτής. Τα διατάγματα που εκδόθηκαν μονομερώς ήταν όλα συντηρητικά και έτσι παρόλο ότι οι αιτητές απέκρυψαν τον δικό τους ρόλο στη διασάλευση των σχέσεων μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας δεν θα επέτρεπα τον σφετερισμό της εξουσίας της εταιρείας με τον τρόπο που ενήργησαν οι καθ’ ων η αίτηση εκτός των θεσμών της εταιρικής διακυβέρνησης. Η αίτηση θα πρέπει να εξετασθεί επί της ουσίας.

ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδώσει προσωρινά διατάγματα πηγάζει από το άρθρο 32 του Ν. 14/60.

Με βάση το πιο πάνω άρθρο, το Δικαστήριο έχει ευρεία εξουσία σε σχέση με την έκδοση τέτοιας φύσεως διαταγμάτων. Η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου πρέπει να ασκείται με γνώμονα τις πιο κάτω προϋποθέσεις:

1.    Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση.

2.    Η ύπαρξη πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγων σε θεραπεία.

3.    Η διαπίστωση ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

Στην Αγγλική υπόθεση American Cyanamid v Ethican Ltd (1975) AC 396 το Δικαστήριο επεξήγησε ότι η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση δεν περιλαμβάνει οτιδήποτε πέραν από του να αποδείξει ο ενάγοντας ότι έχει συζητήσιμη υπόθεση με βάση τα δικόγραφα και του δικαιώματος που προσπαθεί να προστατεύσει.

Το Δικαστήριο δεν πρέπει να επιχειρήσει να επιλύσει τα διάφορα πραγματικά ζητήματα που εγείρονται στην απαίτηση με βάση τα πραγματικά γεγονότα που εκτίθενται στις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις που έχουν καταχωρηθεί προς υποστήριξη της αίτησης και ένστασης για την έκδοση του απαγορευτικού διατάγματος. Ο ρόλος του Δικαστηρίου δεν επεκτείνεται πέραν από του να αποφασίσει εάν εγείρεται σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση. Επομένως, δεν πρέπει το Δικαστήριο να εισέλθει σε εις βάθος εξέταση της ουσίας της υπόθεσης. Το Δικαστήριο εξετάζει την απαίτηση του ενάγοντα στον βαθμό που απαιτείται για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απαίτηση του ενάγοντα δεν είναι επιπόλαια με βάση τις πραγματικές παραστάσεις που τίθενται ενώπιον του ως και επίσης εξετάζει κατά πόσο η θεραπεία που αναζητεί ο ενάγοντας θεμελιώνεται στον νόμο.

Η έκδοση ή μη του προσωρινού διατάγματος είναι πάντοτε ζήτημα διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου πρέπει όμως να ασκείται δικαστικά με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές. Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Jonitexo Ltd v Adidas 1 CLR 263 (1983) η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου με βάση το άρθρο 32 Ν. 14/60 δεν πρέπει να περιορίζεται από άκαμπτους και αυστηρούς κανόνες διότι το Δικαστήριο θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερο να ασκήσει την κρίση του και να χορηγήσει αυτή την θεραπεία εκεί όπου θα απονεμηθεί δικαιοσύνη.

Τέλος έχει νομολογηθεί, σε πληθώρα αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου, ότι η τρίτη προϋπόθεση που προνοεί το άρθρο 32 του Ν.14/60 για την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος πληρείται εάν ο ενάγοντας δείξει ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να εκτελέσει οιανδήποτε δικαστική απόφαση που δυνατόν να εκδοθεί υπέρ του ενάγοντα σε κατοπινό στάδιο εάν το Δικαστήριο δεν του χορηγήσει το απαιτούμενο προσωρινό διάταγμα. Πάντοτε το Δικαστήριο θα πρέπει να ασκεί την εξουσία του με τρόπο που θα προκαλείται η λιγότερη αδικία σε κάθε πλευρά.

Το Δικαστήριο οφείλει να εκδώσει τέτοια διαταγή που να προκαλέσει τη λιγότερη ζημιά. Στην υπόθεση Bacardi v Vinco 1 ΑΑΔ 788 (1996) το Εφετείο επεσήμανε ότι είναι ‘θεμελιώδη αρχή ότι το Δικαστήριο πρέπει να υιοθετήσει εκείνη την πορεία η οποία φαίνεται ότι ενέχει λιγότερους κινδύνους αδικίας εάν ήθελε φανεί ότι η απόφαση του Δικαστηρίου σε σχέση με την έκδοση ή μη του προσωρινού διατάγματος ήταν εσφαλμένη.’

Στα πλαίσια έκδοσης προσωρινού διατάγματος το Δικαστήριο δεν μπορεί να εισέλθει σε τόσο βάθος των γεγονότων που να εκδικασθεί η ουσία της αγωγής και να προβεί σε τελικά συμπεράσματα σε σχέση με τα γεγονότα της υπόθεσης. Γι’ αυτό το Δικαστήριο πρέπει πάντοτε να επιδιώκει στο στάδιο αυτό να ενεργήσει με τρόπο που να μην ανατρέπει τις ισορροπίες. Κάποτε είναι ανάγκη η έκδοση προσωρινού διατάγματος για τη διατήρηση του «status quo» κάποτε όμως o αιτητής αποτείνεται για θεραπεία τόσο καθυστερημένα που ανατρέπεται το «status quo» με την έκδοση του διατάγματος. Το Δικαστήριο πρέπει να προσεγγίσει το όλο ζήτημα με τον τρόπο που εισηγήθηκε το Δικαστήριο στην υπόθεση Bacardi.

«Aν προωθηθεί η μεταφορική έννοια τότε πολύ καλά θα προκύψει ότι το ορθό status quo ante bellum είναι η κατάσταση πραγμάτων η οποία υφίστατο αμέσως πριν από την πράξη που αποτελεί το casus belli εκτός εάν οι εχθροπραξίες καθυστερήσουν τόσο πολύ έτσι που η επίδικη πράξη να καθίσταται μέρος του status quo.»

 

Στην υπόθεση Parico Alumninium Designs Ltd v Muskita Aluminium (2002) 1 ΑΑΔ 2015 καταγράφονται τα στοιχεία που θα πρέπει να αξιολογήσει το Δικαστήριο κατά την έκδοση προσωρινού διατάγματος.

Εκείνο που λαμβάνεται υπόψη σε σχέση με το μη επανορθώσιμο της ζημιάς σε υποθέσεις αυτής της φύσεως, είναι η αδυναμία απονομής πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο στοιχείο που θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εμφανής (Timberland Co. v. Evans & Sons Ltd κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 1179).

Πιο συγκεκριμένα παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για να εκτιμηθεί το μη αναστρέψιμο της ζημιάς, ως επεξηγήθηκε στην υπόθεση Parico, (πιο πάνω), είναι ως ακολούθως:

«Ισοζύγιο της ευχέρειας. Αν το δικαστήριο βρίσκεται σε αμφιβολία ως προς την επάρκεια των αντίστοιχων θεραπειών σε αποζημιώσεις που προσφέρονται είτε στον ενάγοντα είτε στον εναγόμενο είτε και στους δύο εγείρεται το θέμα του ισοζυγίου της ευχέρειας. Στην American Cyanamid Co. v. Ethicon Ltd [1975] A.C. 396 η Δικαστική Επιτροπή των Λόρδων έχει καθιερώσει ορισμένες κατευθυντήριες αρχές για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.

 

Κατά την αξιολόγηση του που κλίνει το ισοζύγιο της ευχέρειας ένας σημαντικός παράγων είναι η έκταση κατά την οποία τα μειονεκτήματα του κάθε μέρους θα είναι αδύνατο να αποζημιωθούν με αποζημιώσεις. Αν για παράδειγμα η έκταση της μη δυνάμενης να αποκατασταθεί ζημιάς του κάθε μέρους δεν θα διαφέρει σε μεγάλο βαθμό, το δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη τη σχετική δύναμη της υπόθεσης του κάθε μέρους όπως αποκαλύπτεται από τις ένορκες δηλώσεις που έχουν παρουσιασθεί κατά την ακρόαση της αίτησης. Αυτός όμως είναι ο τελευταίος και όχι ο πρώτος παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη. Είναι μόνο σ' αυτό το στάδιο που το δικαστήριο δικαιούται να εξετάσει κατά πόσο υπάρχει ουσιαστική ανισότητα επί της ουσίας και ποιός από τους διαδίκους έχει περισσότερη πιθανότητα επιτυχίας. Το δικαστήριο δεν δικαιούται, ακόμη και σ' αυτό το στάδιο, να εμπλακεί σε οτιδήποτε που μοιάζει με προκαταρκτική εκδίκαση της αγωγής πάνω σε συγκρουόμενες ένορκες δηλώσεις για να αξιολογήσει τη δυνατότητα της υπόθεσης του κάθε μέρους. Μπορεί να υπάρχουν υποθέσεις στις οποίες είναι εμφανές από τη μαρτυρία ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη αμφισβήτηση ότι η δύναμη της υπόθεσης ενός μέρους είναι δυσανάλογη από εκείνη του άλλου μέρους. Γενικά όμως η διαδικασία στις παρεμπίπτουσες αιτήσεις δεν είναι η πρέπουσα για τη διεξαγωγή έρευνας σε αμφισβητούμενα γεγονότα.

 

Status Quo. Όπου οι άλλοι παράγοντες φαίνονται να είναι ισοζυγισμένοι το δικαστήριο συνήθως θα λάβει τέτοια μέτρα τα οποία σκοπό έχουν τη διατήρηση του status quo. Αν, από την άλλη, ο εναγόμενος εμποδίζεται προσωρινά από του να κάμει κάτι το οποίο δεν έκαμνε προηγουμένως, η μόνη επίδραση του παρεμπίπτοντος απαγορευτικού διατάγματος, σε περίπτωση που θα πετύχει στη δίκη του, είναι η αναβολή της ημερομηνίας κατά την οποία θα είναι σε θέση να εμπλακεί σε μια δραστηριότητα την οποία προηγουμένως δεν την είχε θεωρήσει αναγκαία να αναλάβει. Αν, από την άλλη, ο εναγόμενος διακόπτεται στη διεξαγωγή μιας καθιερωμένης επιχείρησης το απαγορευτικό διάταγμα θα του προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη δυσχέρεια εφόσον θα έχει να αρχίσει πάλι να τη δημιουργεί σε περίπτωση που πετύχει στη δίκη.

 

Η διατήρηση του status quo συγκεκριμένα ευνοεί τη χορήγηση απαγορευτικού διατάγματος σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο εναγόμενος έχει μόλις αρχίσει να εμπλέκεται στην επίδικη πράξη και όπου οι πωλήσεις του και οι επενδύσεις του σε κεφάλαια ήταν μικρές ενώ ο ενάγων έχει μια δημιουργημένη επιχείρηση. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντοτε πιο εύκολο να γίνει ο υπολογισμός της ζημιάς την οποία ο εναγόμενος θα υποστεί λόγω του απαγορευτικού διατάγματος παρά ο υπολογισμός της ζημιάς την οποία θα υποστεί η επιχείρηση του ενάγοντα και η εμπορική του εύνοια αν ο εναγόμενος δεν εμποδιστεί.

 

Υπάρχουν όμως ορισμένες υποθέσεις στις οποίες τα δικαστήρια θα είναι της άποψης ότι η ζημιά στον ενάγοντα μπορεί ευχερώς να υπολογιστεί με αναφορά στις πωλήσεις που έκαμε ο εναγόμενος και ότι η ζημιά η οποία θα προκληθεί στον εναγόμενο όταν τον εμποδίζεις να συμμετέχει στην αγορά το συντομότερο δυνατό δεν είναι εύκολα υπολογίσιμη. Όπου υπάρχει μόνο ο κίνδυνος για μη δυνάμενη να προσδιοριστεί ζημιά του ενάγοντα και βεβαιότητα για μη δυνάμενη να προσδιοριστεί ζημιά στον εναγόμενο το δικαστήριο συχνά θα αρνηθεί να διατηρήσει το status quo και να απορρίψει αξίωση για απαγορευτικό διάταγμα. Η πορεία που ακολουθεί το δικαστήριο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η άρνηση χορήγησης του απαγορευτικού διατάγματος και η διαταγή για σύντομη εκδίκαση της αγωγής.

 

Ικανότητα πληρωμής αποζημιώσεων. Το δικαστήριο θα λάβει υπόψη το γεγονός ότι ο εναγόμενος δεν είναι σε οικονομική θέση να αντιμετωπίσει αξίωση για σημαντικές αποζημιώσεις εναντίον του και ότι ο ενάγων είναι πιθανόν να υποστεί ζημιές πέραν από εκείνες που μπορεί ο εναγόμενος να του καταβάλει. Από την άλλη το δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη την ικανότητα ή άλλως πως του ενάγοντα να αποζημιώσει τον εναγόμενο με την ανάληψη υποχρέωσης για πληρωμή αποζημιώσεων. Το απλό γεγονός ότι ένα μέρος διαθέτει πενιχρά μέσα δεν είναι συμπερασματικό για τη χορήγηση ή άρνηση απαγορευτικού διατάγματος. Το δικαστήριο θα είναι προσεκτικό να εξετάσει αυτά τα ζητήματα όταν οι διάδικοι είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και όπου ο ενάγων είναι άτομο ο οποίος διαμένει εκτός δικαιοδοσίας».

 

Υπάρχει ως δεδομένο ότι υπάρχουν δύο ομάδες οικονομικών συμφερόντων στην εταιρεία. Η εταιρική διακυβέρνηση της εταιρείας εξαρτάται από το ιδρυτικό της έγγραφο και από το καταστατικό της εταιρείας. Η μετοχική δομή της εταιρείας είχε διαμορφωθεί μεταξύ των δύο ομάδων στα 70%-30% αντίστοιχα. Οι καθ’ ων η αίτηση έχουν προσκομίσει θετική μαρτυρία που δεν έχει αντικρουστεί με αντίθετη μαρτυρία ότι οι αιτητές που ανήκουν στην ομάδα ελληνικών συμφερόντων της εταιρείας του 70% κακοδιαχειρίστηκε την εταιρεία με αποτέλεσμα αυτή να φθάσει στα όρια της καταστροφής και ο καθ’ ου η αίτηση 2 που κατείχε το 30% να έχει καταστεί όμηρος της κακής διακυβέρνησης της πλειοψηφίας. Οι αιτητές δεν έχουν κατορθώσει να αποδείξουν ότι είναι άμεμπτοι ευθυνών σε σχέση με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην εταιρεία. Όπως έχει λεχθεί στις αποφάσεις Luis Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ (1992) 1 ΑΑΔ 1453 και Fashion Box SRL v. Ferro Fashions Ltd (1999) 1 ΑΑΔ 1858, όταν υπάρχει διάσταση ως προς τα γεγονότα σε ενδιάμεσες Αιτήσεις μεταξύ του Αιτητή και του προσώπου που έχει ενστεί στην αίτηση, αυτός που έχει το βάρος απόδειξης θα πρέπει κατά την ακρόαση της Αίτησης να αποδείξει τα γεγονότα. Οι αιτητές έχουν κατορθώσει να αποδείξουν την αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης της εταιρέίας και το επικείμενο αίτημα για διαγραφή της εταιρείας που έχει γίνει χωρίς την συγκατάθεση τους και εν αγνοία τους. Ανεξάρτητα από τους λόγους που οδήγησαν τους καθ ‘ων η αίτηση στην αύξηση του μετοχικού κεφαλάιου και σε διαβήματα διαγραφή της εταιρείας οι πράξεις αυτές συνιστούν αδικοπραξία σε σχέση με την εταιρεία. Το πραγματικό γεγονός αυτό θεμελιώνει την αίτηση και είναι στοιχείο από μόνο του καταδεικνύει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση που δεν στερείται πειστικότητας.

Τα διατάγματα που δόθηκαν μονομερώς, σε αντίθεση με τα διατάγματα τα υπόλοιπα της αίτησης σκοπό είχαν  τη διαφύλαξη της κατάστασης μέχρι την αποκατάσταση της μετοχικής δομής της εταιρείας και της διαρύθμισης των ισορροπιών των μερών. Πρόκειται για συντηρητικά διατάγματα. Το «Α» αφορά την μη αποξένωση των νέων μετοχών, και το «Γ» αφορά παγοποίηση χρημάτων της εταιρείας στην οποία έχουν διοχετευθεί κάποια χρήματα της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd τύπου Mareva

Ένα διάταγμα τύπου Mareva έχει σκοπό, όπως καθιερώθηκε και επεξηγήθηκε στην Αγγλική υπόθεση Mareva v International Bulk Carriers [1980] 1 All ER 213, να εμποδίσει τον ασυνείδητο εναγόμενο από το να σκορπίσει τα περιουσιακά του στοιχεία είτε εντός ή εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να καταστρατηγήσει την απαίτηση του ενάγοντα.

Στην απόφαση Παντελίδη ν Πιερή 1 ΑΑΔ 2111 (1998) επεξηγήθηκε από το Εφετείο ότι η ευρεία εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από το άρθρο 32 του Ν.14/60 περιλαμβάνει και την έκδοση διαταγμάτων τύπου Mareva. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι το άρθρο 32 είναι πανομοιότυπο με το άρθρο 45 της Αγγλικής Judicature Act, 1925. To Ανώτατο Δικαστήριο έχει υιοθετήσει την νέα ερμηνεία του άρθρου 45(1) και έθεσε κατευθυντήριες γραμμές βασιζόμενες σ’ αυτό το άρθρο για τον τρόπο άσκησης της σχετικής διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.

Οι παράμετροι άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου για την έκδοση διαταγμάτων τύπου Mareva προσαρμοζόμενη στην Κυπριακή νομοθεσία και πραγματικότητα είναι ως ακολούθως:

«Το διάταγμα τύπου Mareva εξεταζόμενο με βάση μια πιο εγκόσμια προοπτική μπορεί να θεωρηθεί σαν μία ισχυρή προσθήκη στο οπλοστάσιο του Νόμου, η οποία δικαιολογείται από τις τεράστιες τεχνολογικές αλλαγές στις μεταφορές και τη σχετιζόμενη με αυτές κινητικότητα προσώπων και αγαθών. Η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου για χορήγηση διατάγματος τύπου Mareva πρέπει να ασκείται με μεγάλη περίσκεψη και πάντοτε λαμβανομένου δεόντως υπόψη των ειδικών σκοπών του Νόμου, και κυρίως σαν βοήθημα στη διαδικασία εκτέλεσης, το οποίο στοχεύει στην πρόληψη ενεργειών που τείνου να υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της δικαστικής διαδικασίας.»

 

Στην απόφαση Poltava Petroleum Oil Company v Mexana Oil Ltd 1ΑΑΔ 1301 (2001), λέχθηκε ότι ο πραγματικός σκοπός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να εκδίδει τέτοια διατάγματα ‘δεν είναι η εξασφάλιση προτεραιότητας για τον ενάγοντα, ακόμη λιγότερο να τιμωρήσει τον εναγόμενο για ισχυριζόμενα παραπτώματα του. Ο μοναδικός σκοπός ή δικαιολογία για το διάταγμα τύπου Mareva είναι να αποτρέψει την απόσπαση με απάτη του προϊόντος της αγωγής των εναγόντων σε περίπτωση επιτυχίας της, είτε με το να μεταφέρει ο εναγόμενος τα περιουσιακά του στοιχεία στο εξωτερικό ή με το να τα εξαφανίσει εντός της δικαιοδοσίας.’

Στην Αγγλική υπόθεση Ζ Ltd v A 1 All ER 556 [1982] ο Lord Denning επεξήγησε ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να εκδίδει τέτοια διατάγματα δεν περιορίζεται στις περιπτώσεις όπου ο εναγόμενος είναι κάτοικος εξωτερικού αλλά επεκτείνεται σε κάθε περίπτωση όπου υπάρχουν ενδείξεις ότι η απόφαση θα παραμένει ανεκτέλεστη.

«A Mareva injunction can be granted against a man even though he is based in this country if the circumstances are such that there is danger of his absconding, or a danger of the assets being moved out of the jurisdiction or otherwise dealt with so that there is a danger that the plaintiff, if he gets judgement will not be able to get it satisfied…The mareva jurisdiction extends to cases where there is danger that the assets will be dissipated in the country as well as by its removal out of jurisdictiojn.»

 

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να εκδώσει διάταγμα τύπου Mareva επεκτείνεται σε περιουσιακά στοιχεία τα οποία θα περιέλθουν στην κυριότητα του εναγόμενου μετά την έκδοση του διατάγματος και πριν την εκτέλεση της απόφασης.

«A Mareva injunction is looking to the future and is dealing with the situation between the obtaining of the judgement and its eventual execution and it will cover any assets which are acquired between the granting of the order and the eventual execution of any judgement obtained in the action in question.’ (βλ. TDK Tape Distributor Ltd v Video Choice Ltd [1986] 1 WLR 141).

 

Σύμφωνα με την απόφαση C. Phasarias (Automotive Center) Ltd v Σκυροποιία ‘Λεωνίκ’ Λτδ 1 ΑΑΔ 785 (2001), ο ενάγοντας δεν είναι ανάγκη να αποδείξει ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος ότι τα περιουσιακά στοιχεία θα μεταφερθούν εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου ή θα σκορπιστούν εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για να δικαιούται την έκδοση του διατάγματος. Το μόνο που χρειάζεται να δείξει είναι ‘ την πιθανή επίδραση που θα έχει η αποξένωση ή η επιβάρυνση, εφόσον γίνουν, στην ικανοποίηση της δικαστικής απόφασης που ενδεχομένως θα εκδοθεί. Ο κίνδυνος δηλαδή, να μην ικανοποιηθεί η δικαστική απόφαση αν μεταβιβαστεί ή επιβαρυνθεί η περιουσία.’

Ποιες όμως είναι οι κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του για να εκτιμήσει ορθά αυτόν τον κίνδυνο;

Στην απόφαση Poltava, πιο πάνω, το Εφετείο έθεσε μερικούς παράγοντες που θα ήταν χρήσιμο να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο για να καθοδηγήσει την κρίση του κατά την λήψη της απόφασης του. Αυτοί είναι ως ακολούθως:

1.     Η φύση των περιουσιακών στοιχείων τα οποία συνιστούν το προτεινόμενο αντικείμενο της αγωγής και η ευκολία ή δυσκολία με την οποία θα μπορούσαν να διατεθούν ή εξαφανισθούν. Ο ενάγων μπορεί ευκολότερα να αποδείξει τον κίνδυνο εξαφάνισης ενός τραπεζικού λογαριασμού, ή κινητών αντικειμένων, από τον κίνδυνο διάθεσης ακινήτων.

2.     Η φύση και οικονομική υπόσταση της επιχείρησης το εναγόμενου

3.     Η διάρκεια της καθιέρωσης της επιχείρησης του εναγόμενου. Χρειάζεται ισχυρότερη μαρτυρία για ενδεχόμενη εξαφάνιση όπου ο εναγόμενος είναι μια προ πολλού καθιερωθείσα εταιρεία με εύλογη φήμη στην αγορά παρά εταιρεία για την οποία λίγο ή τίποτε είναι γνωστά ή μπορούν να εξακριβωθούν.

4.     Η μόνιμη κατοικία του εναγόμενου.

5.     Αν ο εναγόμενος είναι αλλοδαπή εταιρεία, συνεταιρισμός, ή εμπορευόμενος, ή χώρα στην οποία έχει εγγραφεί, ή έχει την κυρίως διεύθυνση των εργασιών του, και το διαθέσιμο ή μη οποιουδήποτε μηχανισμού για αμοιβαία εκτέλεση.

6.     Το προηγούμενο ή υφιστάμενο πιστωτικό μητρώο του εναγόμενου.

7.     Οποιαδήποτε εκφρασθείσα πρόθεση εκ μέρους του εναγόμενου αναφορικά με τις δοσοληψίες του με τα εντός της δικαιοδοσίας περιουσιακά του στοιχεία.

8.     Σχέσεις μεταξύ της εναγόμενης εταιρείας και άλλων εταιρειών οι οποίες δεν ικανοποιήσαν διαιτητικές αποφάσεις ή δικαστικές αποφάσεις.

9.     Η συμπεριφορά του εναγόμενου έναντι της αξίωσης του ενάγοντα. Σχέδιο υπεκφυγής, ή απροθυμίας να λάβει μέρος στη διαδικασία ή διαιτησία, ή η έγερση αδύνατον υπερασπίσεων μετά την αποδοχή ευθύνης, ή συνολική σιωπή, δυνατόν να είναι παράγοντες που βοηθούν τον ενάγοντα.

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να εκδώσει τέτοια διατάγματα επεκτείνεται σε όλες τις περιπτώσεις όπου διαφαίνεται ότι θα υπάρχουν εμπόδια στην εκτέλεση οποιασδήποτε απόφασης ήθελε εκδοθεί προς όφελος του ενάγοντα. Όμως, στην τελική ανάλυση, η χορήγηση τέτοιας θεραπείας εναπόκειται στην διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου ανάλογα με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης.

Στην υπόθεση Spider Trade Com. Finance Ltd v Κώστα Χατζηγαβριήλ Πολιτική Έφεση 11401 ημερομηνίας 10/2/03 το εφετείο επεξήγησε ότι η έκδοση προσωρινού διατάγματος με την οποία δεσμεύεται η περιουσία του εναγόμενου που δεν είναι αντικείμενο της αγωγής δικαιολογείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου καταδεικνύεται ότι ισχυρή αιτία αγωγής θα παραμείνει χωρίς αντίκρισμα λόγω άμεσου απτού κινδύνου απομάκρυνσης περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό προς παρεμπόδιση ικανοποίησης της απόφασης.

H ενάγουσα έχει καταδείξει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και προοπτικές επιτυχίας εφόσον η πράξη της αλλαγής της μετοχικής σύνθεσης της εταιρείας για να ασκεί τον έλεγχο της εταιρείας η μειοψηφία αντί η πλειοψηφία παραπέμπει σε παρανομία επειδή επιτεύχθηκε χωρίς την συγκατάθεση και γνώση των αιτητών. Εάν δεν διαφυλαχθούν οι μετοχές και τα περουσιακά στοιχεία της εταιρείας που είναι το αντικείμενο της διαφοράς μέχρι την αποπεράτωση της αγωγής αυτή η αγωγή θα είναι άνευ αντικειμένου Το πιο σημαντικό όπως υποδείχθηκε από το Εφετείο στην υπόθεση Ιορδάνους ν. P. S. Seamless Gutters Ltd κ.α. Πολιτική Έφεση αριθμός 4/22 ημερομηνίας 08/11/2022, είναι ότι θα πρέπει να γίνει αναφορά στις διαβλεπόμενες επιπτώσεις στους διαδίκους από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος και να ισοζυγιστούν τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία για να υιοθετηθεί με αιτιολογημένη απόφαση εκείνη η πορεία η οποία φαίνεται να έχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας. Ως αποτέλεσμα της έκδοσης των διαταγμάτων τίποτε δεν θα διαταραχθεί αναφορικά με την καθημερινή λειτουργία της εταιρείας αντίθετα το ζητούμενο με την έκδοση των διαταγμάτων είναι η διατήρηση της κατάστασης ως έχει ώστε να εξακολουθεί να υφίσταται ως δρώσα επιχείρηση.

Σημιεώνεται αναφορικά με τον καθ’ ου η αίτηση 3 οι αιτητές δεν έχουν προσκομίσει θετική χειροπιαστή μαρτυρία εναντίον του σε σχέση με την εμπλοκή του στην αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης ημερομηνίας 24.7.2024. Το μόνο που αποδίδουν εναντίον του καθ’ ου η αίτηση 3 που υπήρξε διευθυντής της Globe Williams Facilities Management Ltd είναι ότι το τελευταία διάστημα δεν συνεργαζόταν μαζί τους. Το τεκμήριο 3 είναι υπογεγραμμένο από τον Διευθυντή ή Γραμματέα της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd όμως δεν υπάρχει μαρτυρία ότι όντως ο καθ’ ου η αίτηση 3 υπέγραψε το έντυπο. Οπότε η υπόθεση των αιτητών εναντίον του καθ’ ου η αίτηση 3 στερείται πειστικότητας λόγω απουσίας του αναγκαίου πραγματικού υπόβαθρου για να στηρίξει τις αιτούμενες προσωρινές θεραπείες.

Εφόσον διαπιστώνεται ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση με πιθανότητες επιτυχίας για όλους τους Εναγομένους, παραμένει να εξεταστεί κατά πόσο ενδείκνυται η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων ως η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32.

Στην περίπτωση που το Δικαστήριο διαπιστώσει ότι η αύξηση κεφαλαίου ήταν παράνομη ενέργεια και δεν παραμένουν σε ισχύ τα συντηρητικά διατάγματα ο έλεγχος της εταιρείας θα ανήκει στους καθ’ ων η αίτηση με ότι αυτό συνεπάγεται για την επιβίωση της εταιρείας και τα αντίστοιχα οικονομικά συμφέροντα των μερών. Υπάρχουν ήδη δείγματα γραφής ως προς την πρόθεση των καθ’ ων η αίτηση να διαγράψουν την εταιρεία. Τα συντηρητικά διατάγμα παρέχουν τα ελάχιστα εχέγγυα διατήρησης της κατάστασης μέχρι το Δικαστήριο να προβεί στην διαγνώση της φύση της διαφοράς των αντίστοιχων μετόχων της εταιρείας.

Η υπόθεση Bouvier and another v. Accent Delight International and another appeal [2016] 1 LRC 60, [2015] SGCA 45, αφορά υπόθεση που εκδόθηκε από Εφετείο της Σιγκαπούρης και καταγράφεται σε τόμους αποφάσεων της κοινοπολιτείας. Περιέχει περιεκτική ανάλυση για τις κατευθυντήριες γραμμές σε σχέση με την έκδοση παγκόσμιας εμβέλειας διατάγματος τύπου Mareva στην περίπτωση που ζητείται τέτοιο διάταγμα και ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι είναι το θύμα απάτης και ενδείκνυται η έκδοση τέτοιου διατάγματος για να διασφαλιστεί η ικανότητα του Ενάγοντα να εκτελέσει τυχόν απόφαση στην αγωγή. Ο δικαστής επεξήγησε ότι στην περίπτωση που προβάλλονται ισχυρισμοί ότι έχει διεξαχθεί εις βάρους του Ενάγοντα απάτη, ακόμη και τότε δεν δικαιολογείται η έκδοση τέτοιου διατάγματος στην απουσία χειροπιαστών και επιτακτικών στοιχείων ότι υπάρχει κίνδυνος διασποράς περιουσιακών στοιχείων με κίνδυνο η όποια απόφαση ήθελε εκδοθεί προς όφελος των Αιτητών στα πλαίσια της αγωγής, να παραμείνει ανικανοποίητη. Δεν είναι αρκετό κάποιος να συμπεραίνει τη διασπορά εξαιτίας της φύσης της υπόθεσης. Πρέπει να δικαιολογείται από τη μαρτυρία, διότι αυτά τα διατάγματα προκαλούν αδυσώπητες επιπτώσεις στην ικανότητα μίας εταιρικής οντότητας να λειτουργεί.

Το κατά πόσο το Δικαστήριο μπορεί να καταλήξει σε συμπέρασμα ότι θα πραγματοποιηθεί τέτοια διασπορά, εξαρτάται από τα γεγονότα της υπόθεσης και σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο πρέπει να εξετάσει την υπόθεση και να κρίνει κατά πόσο η συγκεκριμένη φύση της εξαπάτησης που προβάλλεται δημιουργεί, εκ των πραγμάτων, την εντύπωση ότι θα ακολουθήσει διασπορά των περιουσιακών στοιχείων λαμβάνοντας υπόψη ότι το μέτρο αυτό πρόκειται μόνο για ενδιάμεσο διάβημα στη διαδικασία.

«In assessing whether the inference was warranted as a matter of fact, it would be appropriate for the court to segregate the two questions (ie whether there was a good arguable case on the merits of the plaintiff's claim and whether it had been shown that there was a real risk of dissipation) and answer them separately. Although the evidence relied on to answer the first question might be the same as that relied on for the second, once the inquiries were segregated, it would be clear that whether the evidence pertinent to the first stage of the inquiry was sufficient also for the second stage was an assessment that could not—and emphatically must not—be made mechanistically. In that context, if an allegation of dishonesty was all that was relied on, that allegation had to be such as to say enough about a real risk of dissipation in the circumstances. Accordingly an allegation of dishonesty did not in itself form a substitute for an examination of the degree of risk of dissipation unless that allegation was of a nature or characteristic that sufficiently bore upon the risk of dissipation».

 

Είναι λάθος το Δικαστήριο να θεωρήσει σε ενδιάμεσο στάδιο της διαδικασίας, ότι οι ισχυρισμοί που έχουν προβληθεί περί εξαπάτησης των Αιτητών είναι αυταπόδεικτο συμπέρασμα που να δικαιολογεί την έκδοση του διατάγματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οφείλει το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του τα ειδικά γεγονότα της υπόθεσης και να εξετάσει τη συμπεριφορά των Καθ’ ων η Αίτηση για να εκτιμήσει τον πραγματικό κίνδυνο της διασποράς των περιουσιακών στοιχείων.

«I have to say that, if that has become the practice, then the practice should be reconsidered. It is appropriate in each case for the court to scrutinise with care whether what is alleged to have been the dishonesty of the person against whom the order is sought in itself really justifies the inference that that person has assets which he is likely to dissipate unless restricted.' (Our emphasis in italics and bold italics)».

The English Court of Appeal also did not think it persuasive that Mr Tomlinson was resident in the Isle of Man or that Reyall was a Manx corporation. Peter Gibson LJ said that there was nothing to suggest any difficulty in enforcing English judgments in the Isle of Man. We note that the English Court of Appeal, in coming to its decision to set aside the Mareva injunction, did not appear to have cited or considered Grupo Torras.

[79] Subsequent first-instance English decisions have cited Thane Investments with approval, for instance, Cherney v Neuman [2009] EWHC 1743 (Ch) and Irish Response Ltd v Direct Beauty Products Ltd [2011] EWHC 37 (QB). In both cases, the court refused to infer a real risk of dissipation even though there

[2016] 1 LRC 60 at 87 was a good arguable case of dishonest conduct by the defendant. In the former, the defendant was alleged to have taken inconsistent positions in related proceedings in Spain (see Cherney v Neuman [2009] EWHC 1743 (Ch) (at [78]–[90])); in the latter, the defendant was alleged to have perjured himself before a Danish court in proceedings that had already concluded and that arose from a connected dispute (see Irish Response [2011] EWHC 37 (QB) (at [69]–[77])).

[80] The third case that we consider is the English High Court decision of Patten J in Jarvis Field Press Ltd v Chelton [2003] EWHC 2674 (Ch). In that case, the plaintiff company ('Jarvis') sought the continuance of a Mareva injunction which it had previously obtained ex parte against the defendants, Mrs Chelton and Mr Long. Mrs Chelton was a director of Jarvis. Jarvis alleged that Mrs Chelton and Mr Long had made unauthorised and unlawful payments out of its assets over a period of two years. Mrs Chelton was also alleged to have caused Jarvis, through deception, to make a loan to a third company, CSM Group Ltd. Most of the loan moneys, however, were not paid to CSM Group Ltd, but were instead paid to Glenwise Ltd, a company owned wholly by Mrs Chelton. The documentary evidence and the particulars of claim against Mrs Chelton were said to disclose (Jarvis Field Press [2003] EWHC 2674 (Ch) (at [5])):

'… [A] consistent and determined fraud on the part of Mrs Chelton and those associated with her, whereby significant sums of money were extracted from the claimant company in a devious and secret way, utilising in effect a secret account, with a total absence of disclosure to the board of the claimant company, or indeed to anybody else.'

Jarvis asked the court to infer that there was a real risk of dissipation based on the alleged dishonest conduct on Mrs Chelton's part and the fact that the liquidator of CSM Group Ltd had recently commenced proceedings against Mrs Chelton: Jarvis Field Press [2003] EWHC 2674 (Ch) (at [8]).

[81] Patten J cited the passage from Thane Investments quoted at para [78], above, but did not consider it at odds with the proposition that an allegation of dishonesty could in itself justify an inference of a real risk of dissipation (Jarvis Field Press [2003] EWHC 2674 (Ch) (at [10])):

'I have no difficulty in accepting the general principle, emphasised by Peter Gibson LJ, that a mere unfocused finding of dishonesty is not, in itself, sufficient to ground an application for a freezing order. It is necessary to have regard to the particular respondents to the application and to ask oneself whether, in the light of the dishonest conduct which is asserted against them, there is a real risk of dissipation. As Peter Gibson LJ made clear in the passage I have already quoted, the court has to scrutinise with care whether what is alleged to have been dishonesty justifies the inference. That is not, therefore, a judgment to the effect that a finding of dishonesty (or, in this case, an allegation of dishonesty) is insufficient to found the necessary inference. It is merely a welcome reminder that in order to draw that inference it is necessary to have regard to the particular allegations of dishonesty and to consider them with some care.' (Our emphasis in italics and bold italics.»

 

Στη δική μας την περίπτωση, εάν αληθεύουν τα γεγονότα που προβάλλουν οι αιτητές , φανερώνουν μεθοδευμένο και επιτήδειο σχέδιο σφετερισμού της εταιρείας. Υπό τέτοιες συνθήκες, δικαιολογείται η μη αποξένωση των 4000 νέων μετοχών και η μη αποξένωση χρημάτων που έχουν περιέλθει στην κατοχή της καθ’ ης η αίτηση 5 που είναι συμφερόντων του καθ’ ου η αίτηση 2 μέχρι να διαγνωσθεί η κατάσταση της εταιρείας Globe Williams Facilities Management Ltd. Είναι η περίπτωση που το Δικαστήριο οφείλει να προβεί στην έκδοση των εν λόγω συντηρητικών διαταγμάτων για να διασωθεί ό,τι διασώζεται και για να αποτρέψει αφανισμό της εταιρείας κοινού συμφερόντων.

Αναφορικά με τα επικουρικά διατάγματα που εκδόθηκαν μονομερώς προς υποβοήθηση των διαταγμάτων παγοποίησης των περιουσιακών στοιχείων, και αυτά κρίνω ότι είναι αναγκαία για την αποτελεσματικότητα των διαταγμάτων παγοποίησης. Το Εφετείο ασχολήθηκε εκτενώς με προσωρινά διατάγματα τύπου Norwich Pharmacal στην υπόθεση Avila Management Services Ltd, v Stepanek 1 ΑΑΔ 1403 (2012). Στα πλαίσια εκείνης της υπόθεσης, το Εφετείο επικύρωσε πρωτόδικη κρίση στην οποίαν εκδόθηκαν διατάγματα με στόχο την ανεύρεση πληροφοριών που αφορούσαν εταιρεία εγγεγραμμένη στο νησί Nevis, η διαχείριση ωστόσο της οποίας, γινόταν στην Κύπρο από τους Εφεσείοντες. Η έκδοση των διαταγμάτων ήταν εύλογη, εφόσον ήταν απαραίτητες πληροφορίες και έγγραφα για τη στοιχειοθέτηση αλυσίδας γεγονότων ώστε να καταστεί δυνατή η επιτυχής προώθηση αξιώσεων σε ενδεχόμενα δικαστικά μέτρα εναντίον όλων όσων ενέχονταν σε αδικοπραξίες. Είχε τονιστεί, ότι επιβάλλεται καθήκον σε άτομο που αναμείχθηκε με αδικοπραξίες άλλων ώστε να τις διευκολύνει, παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχει το ίδιο προσωπική ευθύνη για την αδικοπραξία, να παραχωρήσει τη βοήθεια δίδοντας πλήρεις πληροφορίες. Η παροχή τέτοιου διατάγματος, τελεί πάντοτε υπό την αίρεση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου το οποίο δεν θα ικανοποιήσει το αίτημα εάν οι πληροφορίες μπορούν να ληφθούν με κάποιον άλλον διαθέσιμο τρόπο ή αν το Δικαστήριο δεν πειστεί ότι υπάρχει πράγματι πρόθεση έγερσης αγωγής εναντίον του αδικοπραγούντος.

Περαιτέρω, λαμβάνεται υπόψη στάθμιση παραγόντων όπως η σοβαρότητα της συμπεριφοράς του κατ' ισχυρισμόν αδικοπραγούντος. Εξετάζεται κατά πόσο οι πληροφορίες είναι αναγκαίες για τη στοιχειοθέτηση της αδικοπραξίας και όχι η ευκολία ή η επιθυμία λήψης πληροφοριών. Ακόμη σημειώθηκε ότι δεν υπάρχει κώλυμα ως θέμα αρχής, τα διατάγματα τύπου Norwich Pharmacal να είναι δυνατόν να εκδοθούν και προς υποβοήθηση λήψης στοιχείων και πληροφοριών για έγερση αγωγής εκτός δικαιοδοσίας. Τα διατάγματα αυτά μπορούν να εκδοθούν, όχι μόνο εναντίον του αδικοπραγούντα, αλλά ακόμη και εναντίον προσώπου που άθελα του έλαβε μέρος ή αναμείχθηκε στην παράνομη πράξη.

Πρόκειται για θεραπεία που παρέχεται βάσει των αρχών της επιείκειας, επειδή με τη Δ.32 δεν παρέχεται εξουσία για ενδιάμεση θεραπεία εναντίον τρίτου προσώπου. Πιο κάτω παρατίθεται σχετικό απόσπασμα:

«Το Κοινοδίκαιο, εύπλαστο και εύκαμπτο, βοηθούμενο πάντοτε από τις αρχές της επιείκειας, δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται, να αναδιπλώνεται και να προσαρμόζεται στις εκάστοτε απαιτήσεις του οικονομικού και κοινωνικού γίγνεσθαι της αγγλικής κοινωνίας. Μέσα από αποφάσεις εξεχόντων νομικών, διαμορφωνόταν πάντοτε, αργά, προσεκτικά και σταθερά, το υπόβαθρο εκείνο που παρείχε ανάλογα το οπλοστάσιο ή την ασπίδα στην αντιμετώπιση των ραγδαία εξελισσόμενων καταστάσεων, τοπικών και παγκόσμιων. Τα διατάγματα τύπου Norwich Pharmacal, εμπίπτουν σ' αυτήν τη διάπλαση του δικαίου, επηρεάζοντας όλες τις χώρες που εφαρμόζουν τη φιλοσοφία του αγγλοσαξονικού δικαίου».

 

Σκοπός της αγωγής, είναι η ανακάλυψη δοσολήψεων της εταιρείας κοινού συμφερόντων ώστε να αποφευχθεί απάτη ένεκα του γεγονός ότι δεν υπάρχει έλεγχο της εταιρείας. Η πορεία των χρημάτων, είναι σκέλος της μαρτυρίας που θα είναι χρήσιμη πρώτον για να αποδειχθεί απάτη,και δεύτερο για να φανεί που έχουν διοχετευτεί τα χρήματα της εταιρείας και για ποιο σκοπό. Εάν δεν αποκαλυφθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί όπου ενδεχομένως να έχουν κατατεθεί χρήματα, παρεμποδίζεται η ανίχνευση της πορείας των χρημάτων. Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία των λογαριασμών είναι απαραίτητα ώστε να διακριβωθούν τα πραγματικά γεγονότα που αφορούν αδικοπραξία.

Στην απόφαση οδηγός της Αγγλικής Βουλής των Λόρδων που ταυτίστηκε με την έκδοση τέτοιων διαταγμάτων Norwich Pharmacal Co. v Customs and Excise Commissioners [1974] AC 133, υποχρεώθηκε η τελωνειακή αρχή ως άθελα εμπλεκόμενη στην αδικοπραξία να αποκαλύψει πληροφορίες σε ιδιώτες που αφορούσαν την παραβίαση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας από άλλους. Τονίστηκε ότι δεν είχε σημασία ότι η αρχή δεν ήταν μέτοχος στην αδικοπραξία. Εκείνο που είχε σημασία, ήταν ότι στην περίπτωση που είχαν προβληθεί γεγονότα που να στοιχειοθετούσαν τη διάπραξη τέτοιας αδικοπραξίας, το τρίτο μέρος έστω και αθώα εμπλεκόμενος, είχε εκ πρώτης όψεως την υποχρέωση να αποκαλύψει τις ζητούμενες πληροφορίες ώστε να μην συμμετέχει έστω και άθελα του στην υλοποίηση της αδικοπραξίας. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, έπρεπε να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Η μία είναι οι πληροφορίες να είναι βοηθητικές σε αγωγή ή προτεινόμενη αγωγή που εύλογα θα στρέφεται κατά του αδικοπραγούντα. Άλλος παράγοντας, είναι ότι το τρίτο και αθώο μέρος, δεν πρόκειται για κάποιο πρόσωπο εντελώς αμέτοχο στην αδικοπραξία. Ο λόγος είναι επειδή δεν μπορεί να είναι ανεκτό σε πρόσωπο αθώο από κάθε αδικοπραξία, να υπόκειται σε δικαστικές κυρώσεις απλά για την εκμαίευση πληροφοριών. Όμως στην περίπτωση που ο αμέτοχος στην αδικοπραξία, κατέχει τέτοια θέση που η αδικοπραξία θα περιέλθει εις την αντίληψή του, γίνεται αρωγός αυτής και έχει πλέον τη θετική υποχρέωση να παρέχει τις ζητούμενες πληροφορίες. Σημασία ως επεξηγήθηκε στην υπόθεση Norwich Pharmacal, είναι ότι στην περίπτωση που δεν αποκαλυφθούν αυτές οι πληροφορίες, οι υποψίες του δεν θα επιβεβαιωθούν ποτέ και έτσι δεν θα μπορέσει να προωθήσει δικαστικό διάβημα για να στοιχειοθετήσει την αδικοπραξία. Αυτός είναι ο λόγος για την αναγκαιότητα της αποκάλυψης ως προαπαιτούμενο μέτρο προς υποστύλωση νέου δικαστικού διαβήματος κατά του αδικοπραγούντα.

Προς υποβοήθηση της νοητικής διεργασίας που είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση ώστε να κρίνει το Δικαστήριο ότι είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, είναι οι ακόλουθες πέντε ερωτήσεις που διατυπώθηκαν στην υπόθεση United Co Rusal Plc v HSBC [ 2011] EWHC 404 ως ακολούθως:

1. Κατά πόσο υπήρχε αδικοπραξία κατά του Αιτητή;
2. Κατά πόσο οι Καθ’ ων η Αίτηση, έστω και άθελα τους, έχουν εμπλοκή στην εν λόγω αδικοπραξία;
3. Κατά πόσο οι πληροφορίες που επιδιώκεται να αποκαλυφθούν είναι αναγκαίες;
4. Κατά πόσο οι πληροφορίες που επιδιώκεται η αποκάλυψη τους εμπίπτουν στην εμβέλεια θεραπείας που επιτρέπεται να παρασχεθεί;
5. Κατά πόσο το Δικαστήριο θα πρέπει ασκήσει τη διακριτική του εξουσία υπέρ της χορήγησης τέτοιας θεραπείας;

Ενόψει του ότι πληρούνται οι πρώτες δύο προϋποθέσεις του άρθρου 32 σε σχέση με την εμπλοκή των καθ’ ων η αίτηση 1,2, και 5 στην αλλοίωση της μετοχικής σύνθεσης που σκοπό είχε την απόκτηση ελέγχου της εταιρείας η πληροφορία για τους λογαριασμούς της εταιρείας Williams Facilities Management Ltd. είναι απαραίτητη για να προωθηθεί η αγωγή βασιζόμενη στο αγώγιμο δικαίωμα της αδικοπραξίαςς. Διαμορφώνεται το διάταγμα Θ ως έχει τροποποιηθεί με την σύμφωνη γνώμη των μερών και γίνεται απόλυτο . Ως προς τα διατάγματα Α και Ε αυτά γίνονται απόλυτα μέχρι την αποπεράτωση της αγωγής ή και νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου εναντίον των καθ’ ων η αίτηση 1,2,και 5. Τα υπόλοιπα ζητούμενα διατάγματα της αίτησης απορρίπτονται ως και επίσης τα διατάγματα που εκδόθηκαν μονομερώς ακυρώνονται εναντίον του καθ’ ου η αίτηση 3. . Τα έξοδα της Αίτησης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ’ ων η αίτηση 1,2,και 5 αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα όπως αυτά υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ του καθ’ ου η αίτηση 3 και εναντίον των αιτητών όπως αυτά υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή και εγκριθούν το από το Δικαστήριο.

 

          (Υπ.)………………………..

Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Π.Ε.Δ.

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο