ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Αρ. Αγωγής: 1230/2024

 

Μεταξύ:

 

AAA GREEN ENERGY ORGANIZATION

Ενάγοντες/Αιτητές

και

 

1. ΑΑΑ GREEN ENERGY HOLDING LTD

2. GINERTE LTD

3. ANTON LINNER

4. CHARTERHOUSE SECRETARIAL LTD

5. ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Εναγόμενοι/Καθ’ ων η Αίτηση

 

 

25 Σεπτεμβρίου, 2025

 

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντες/Αιτητές: κ. Δημοσθένους για Αργυρού & Δημοσθένους Δ.Ε.Π.Ε.

Για Εναγόμενους 1-5/Καθ’ ων η Αίτηση: κ. Μιχαήλ για Αγγελίδης, Ιωαννίδης, Λεωνίδου Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

στην αίτηση των Εναγόντων/Αιτητών ημερομηνίας 4.11.2024 για ενδιάμεσες θεραπείες

 

 

Αυτή η απόφαση πραγματεύεται κατά πόσο προσωρινά διατάγματα που εκδόθηκαν μονομερώς προς όφελος των Εναγόντων και εναντίον των Εναγόμενων πρέπει να ακυρωθούν ή να οριστικοποιηθούν. Πραγματεύεται επίσης κατά πόσο πρέπει να εκδοθούν επιπρόσθετα ενδιάμεσα διατάγματα που επιδιώκουν οι Ενάγοντες.

 

Προς καλύτερη κατανόηση των προς απόφαση ζητημάτων ξεκινώ με μια σύντομη αναφορά στο υπόβαθρο και στις θέσεις των δύο πλευρών.

 

Οι Ενάγοντες AAA Green Energy Organisation (στο εξής «Green Energy») είναι οργανισμός εγγεγραμμένος στο Εμπορικό Μητρώο της Ζυρίχης. Για σκοπούς της παρούσας αγωγής ενεργεί μέσω του προέδρου, Χρίστου Κολιού.

 

Θέση του κ. Κολιού είναι ότι ο οργανισμός Green Energy συστάθηκε το 2020 κατόπιν προφορικής συμφωνίας του ιδίου με τον Εναγόμενο 3 Anton Linner (στο εξής ο «Linner») και ενός τρίτου προσώπου του Michael Bischoff (στο εξής ο «Bischoff») με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως όχημα για διενέργεια επενδύσεων στον τομέα της παραγωγής ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην Ελλάδα. Η συμφωνία προέβλεπε ότι ο κ. Linner και ο κ. Bischoff θα αναλάμβαναν τη χρηματοδότηση των έργων και ο κ. Κολιός που διέθετε τεχνογνωσία στον κλάδο, θα αναλάμβανε την επιχειρησιακή ανάπτυξη των έργων και μεσολάβηση με ρυθμιστικές αρχές.

 

Σύμφωνα με τον κ. Κολιό, στην πορεία συστάθηκε η Εναγόμενη 1 Κυπριακή εταιρεία (στο εξής η «Green Energy Holding») δια της οποίας ο οργανισμός Green Energy προχωρούσε με την ανάπτυξη πέντε φωτοβολταϊκών πάρκων στην Ελλάδα (μέσω Ελληνικών θυγατρικών εταιρειών). Πρόκειται για τα έργα με τις ονομασίες Project Lamia 1, Project Lamia 2, Project Lamia 3, Project Ampelia και Project Velestino.

 

Είναι η θέση του κ. Κολιού ότι περί το 2022 οι σχέσεις των τριών συνεταίρων διασαλεύτηκαν και ο κ. Bischoff αποστασιοποιήθηκε. Παράλληλα ο κ. Linner διέκοψε τη χρηματοδότηση των έργων. Την περίοδο εκείνη γίνονταν προκαταρτικές συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα για την πώληση των Project Velestino και Project Ampelia. Προσπάθειες του κ. Κολιού για συνεννόηση με τον κ. Linner δεν είχαν ανταπόκριση και περί τα μέσα του 2023 ο κ. Κολιός διαπίστωσε ότι ο κ. Linner τον είχε αποκλείσει από το διοικητικό συμβούλιο και τον διέγραψε από μέλος του οργανισμού Green Energy. Επίσης διαπίστωσε ότι τον απέκλεισε από τις ιστοσελίδες και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του οργανισμού, τον αντικατέστησε ως νόμιμο εκπρόσωπο των Ελληνικών θυγατρικών εταιρειών, παρακράτησε εγγυητικές ύψους περί τα €19.000.000 και προχώρησε μόνος του με τις διαβουλεύσεις για πώληση των Project Velestino και Project Ampelia. Παρενθετικά σημειώνω ότι τα έργα Project Lamia 1, 2 και 3, στην πορεία εγκαταλείφθηκαν λόγω διάφορων οικονομικών προβλημάτων.

 

Ελέγχοντας πλέον τον οργανισμό Green Energy, ο κ. Linner προχώρησε στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Green Energy Holding με αποτέλεσμα το 100% μερίδιο του οργανισμού Green Energy να μειωθεί σε 2% (σχετικό το τεκμήριο 38 της Αίτησης). Οι νέες μετοχές, που αντιστοιχούν πλέον στο 98% του κεφαλαίου της Green Energy Holding παραχωρήθηκαν σε ονομαστική αξία προς την Εναγόμενη 2 Κυπριακή εταιρεία Ginerte Ltd (στο εξής η «Ginerte»), μοναδικός μέτοχος της οποίας είναι ο κ. Linner (σχετικό το Τεκμήριο 37 της Αίτησης). Ακολούθως, το 2% των μετοχών που κατείχε ο οργανισμός Green Energy στην Green Energy Holding μεταβιβάστηκαν επίσης σε ονομαστική αξία στην Ginerte. Ως αποτέλεσμα, η Ginerte κατέστη μοναδική μέτοχος της Green Energy Holding.

 

Είναι η θέση του κ. Κολιού ότι αυτά έγιναν με τη συνδρομή ή ανοχή της Εναγόμενης 4 που ήταν γραμματέας της Green Energy Holdings και του Εναγόμενου 5 που ήταν διευθυντής και μέτοχος της Εναγόμενης 4.

 

Την ίδια περίοδο, ο κ. Linner προέβη σε ενέργειες που είχαν ως αποτέλεσμα την αναστολή των εργασιών και τη διάλυση του οργανισμού Green Energy στην Ελβετία.

 

Ο κ. Κολιός αναφέρει ότι ενώ συνέβαιναν αυτά η Green Energy Holding έχει υπογράψει συμφωνία με Ελληνική εταιρεία για την αγορά του Project Ampelia και του Project Velestino για συνολικό ποσό €16.650.000 και έχει ήδη εισπράξει ποσό €4.200.000 (σχετικά τα Τεκμήρια 39 και 40 της Αίτησης).

 

Όταν ο κ. Κολιός διαπίστωσε τα πιο πάνω, προσέφυγε στο Ελβετικό Δικαστήριο, σε συνεργασία και με τον κ. Bischoff (που στο μεταξύ είχε εμπλακεί ξανά στις εξελίξεις) καταχωρώντας αγωγή σε σχέση με όσα είχαν συμβεί στον οργανισμό Green Energy. Η αγωγή στην Ελβετία εκδικάστηκε (με τη συμμετοχή του κ. Linner ως ενδιαφερόμενου μέρους) και εκδόθηκε απόφαση τον Αύγουστο 2024. Σύμφωνα με την απόφαση (Τεκμήριο 52 στην Αίτηση), μεταξύ άλλων, ακυρώθηκε η αποπομπή του κ. Κολιού από το διοικητικό συμβούλιο και ακυρώθηκε ο αποκλεισμός ως μέλους του οργανισμού Green Energy. Επίσης ακυρώθηκε η απόφαση για διάλυση του οργανισμού, ακυρώθηκε η απόφαση με την οποία ο οργανισμός Green Energy φαίνεται να αποποιήθηκε τα δικαιώματα προαίρεσης κατά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Green Energy Holding και ακυρώθηκε η απόφαση του οργανισμού με την οποία μεταβιβάστηκε το 2% των μετοχών που κατείχε στην Green Energy Holdings προς την Ginerte. Στην απόφαση του για τα πιο πάνω, το Ελβετικό Δικαστήριο διαπιστώνει, μεταξύ άλλων, «σοβαρή παραβίαση της καλής πίστης» από τον κ. Linner (παράγραφος 2.1.3.3 της απόφασης).

Τα πιο πάνω συνιστούν, πολύ συνοπτικά, την εκδοχή του οργανισμού Green Energy και του ενόρκως δηλούντα κ. Κολιού για τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση.

 

Στη βάση αυτών των γεγονότων, εγέρθηκε η παρούσα αγωγή. Μέσω αυτής ο οργανισμός Green Energy επιδιώκει διατάγματα που να αποκαθιστούν τη μετοχική συμμετοχή του οργανισμού στην Green Energy Holding, για την παύση της Ginerte από το διοικητικό συμβούλιο της Green Energy Holding (όπου είχε στο μεταξύ διοριστεί ως μοναδική διευθύντρια με ενέργειες του κ. Linner), και παύση της Εναγόμενης 4 από τη θέση του γραμματέα, αποζημιώσεις για απάτη, δόλο, παράνομη οικειοποίηση, παράβαση θέσμιων καθηκόντων και άλλες συναφείς θεραπείες. Διεκδικεί επίσης διατάγματα που να διατάζουν την αποκάλυψη πληροφοριών σε σχέση με συμφωνίες που έχουν υπογραφεί για την πώληση των έργων στην Ελλάδα, ποσά που έχουν εισπραχθεί, πληροφορίες για τη διαχείριση των έργων.

 

Μαζί με την καταχώρηση της αγωγής, ο οργανισμός Green Energy καταχώρησε και την παρούσα αίτηση για έκδοση ενδιάμεσων διαταγμάτων. Η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς. Αφού το Δικαστήριο εξέτασε την Αίτηση, εξέδωσε κάποια από τα αιτούμενα διατάγματα μονομερώς και έδωσε οδηγίες για επίδοση της Αίτησης αναφορικά με τα υπόλοιπα.

 

Συγκεκριμένα, εκδόθηκαν μονομερώς διατάγματα που διέταζαν τους Εναγόμενους 1-5 να αποκαλύψουν ενόρκως τις συμφωνίες πώλησης περιουσιακών στοιχείων της Green Energy Holding και των θυγατρικών της στην Ελλάδα που αφορούσαν τα έργα Project Ampelia και Project Velestino. Σε σχέση με τα διατάγματα αυτά, δόθηκαν οδηγίες όπως τα αποκαλυφθέντα έγγραφα και στοιχεία κατατεθούν στο Δικαστήριο και τεθούν στην κατοχή και υπό τη φύλαξη του Πρωτοκολλητή ο οποίος δεν θα τα αποκαλύψει σε οποιοδήποτε πρόσωπο, μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.

 

Εκδόθηκαν επίσης προσωρινά διατάγματα που απαγορεύουν την επιβάρυνση ή αποξένωση του ποσού των €4.200.000 από λογαριασμούς της Green Energy Holding και Ginerte που έχει εισπραχθεί σε σχέση με την πώληση των δύο έργων, διατάγματα που απαγόρευαν την αποξένωση ποσών που τυχόν θα εισπραχθούν στο μέλλον από πώληση περιουσιακών στοιχείων της Green Energy Holding. Εκδόθηκε επίσης προσωρινό διάταγμα που απαγορεύει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, αλλαγές στη μετοχική δομή, αλλαγές στη διοίκηση και στο καταστατικό της Green Energy Holding καθώς και μεταβίβαση ή αποξένωση περιουσιακών της στοιχείων. Τέλος, εκδόθηκε διάταγμα που απαγορεύει στην Ginerte να μεταβιβάσει ή επιβαρύνει τις μετοχές που κατέχει στην Green Energy Holding.

 

Οι Εναγόμενοι έχουν εγείρει ένσταση στη συνέχιση ισχύος των προσωρινών διαταγμάτων. Εγείρουν επίσης ένσταση στην έκδοση των υπόλοιπων αιτούμενων διαταγμάτων της Αίτησης. Προβάλλουν συνολικά 31 λόγους ένστασης. Ομαδοποιώντας τους λόγους αυτούς, εστιάζουν στο ότι δεν πληρούνται οι εκ του Νόμου και της νομολογίας προϋποθέσεις για χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας στην παρούσα περίπτωση, ότι η πλευρά του οργανισμού Green Energy δεν έχει προβεί σε πλήρη αποκάλυψη όλων των δεδομένων που περιβάλλουν την υπόθεση και ενεργεί καταχρηστικά, ότι η έκταση της αιτούμενης αποκάλυψης είναι δυσανάλογη και ότι δεν συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος ώστε να επιτρέπεται η έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων μονομερώς.

 

Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του κ. Linner. Η εκδοχή που προβάλλει σε σχέση με τα γεγονότα είναι διαφορετική από εκείνη της άλλης πλευράς.

 

Πολύ συνοπτικά, αρνείται την ύπαρξη οποιασδήποτε απάτης ή δόλου από μέρους των Εναγόμενων. Η δική του θέση είναι ότι καμία συμφωνία για συνεργασία υπήρξε με τον κ. Κολιό, ο οποίος ουδέποτε κατέστη ισότιμος συνεταίρος αλλά παρείχε υπηρεσίες έναντι αμοιβής. Σημειώνει ότι καμία οικονομική συνεισφορά έγινε από τον κ. Κολιό στα έργα και κανένα οικονομικό κίνδυνο είχε αναλάβει.

 

Υποστηρίζει ότι η αλλαγή στη μετοχική δομή της Green Energy Holding, η παραχώρηση νέων μετοχών στην Ginerte, η μεταβίβαση των μετοχών στην Green Energy Holding από τον οργανισμό Green Energy προς την Ginerte, οι αλλαγές στο διοικητικό συμβούλιο της Green Energy Holding, έγιναν νομότυπα και είναι έγκυρες.

 

Υποστηρίζει ότι ο κ. Κολιός απομακρύνθηκε από τις θυγατρικές Project Velestino και Project Ampelia όταν διαπιστώθηκε ότι προσπαθούσε να καθυστερήσει τη συμφωνία πώλησης τους, όταν διαπιστώθηκε ότι παραβίασε τα καθήκοντα του και ένεκα κακής συμπεριφοράς που επέδειξε.

 

Σε σχέση με την απόφαση του Ελβετικού Δικαστηρίου, υποστηρίζει ότι έχει εφεσιβληθεί και δεν είναι τελεσίδικη. Δεν δέχεται εκείνο το αποτέλεσμα και υποστηρίζει ότι ο οργανισμός Green Energy δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον οργανισμό που είχε αρχικά συσταθεί το 2020 για σκοπούς των επενδύσεων στην Ελλάδα. Ο αρχικός οργανισμός, σύμφωνα με τον κ. Linner, διαλύθηκε. Συνεπώς, είναι η θέση του ότι κανένα δικαίωμα έχει ο κ. Κολιός να ενεργεί εκ μέρους του οργανισμού Green Energy προωθώντας την παρούσα αγωγή και κανένα δικαίωμα έχει ο οργανισμός Green Energy να εγείρει αγωγή.

 

Σημειώνει ότι ο χρόνος που μεσολάβησε από την έκδοση της απόφασης του Ελβετικού Δικαστηρίου μέχρι την καταχώρηση της παρούσας Αίτησης καταρρίπτει την ύπαρξη του στοιχείου του κατεπείγοντος και συνεπώς λανθασμένα εκδόθηκαν τα προσωρινά διατάγματα.

 

Για τους Εναγόμενους 4 και 5, η θέση που προβάλλεται μέσω της ένστασης είναι ότι ενεργούσαν πάντα νομότυπα και σύμφωνα με τα καθήκοντα τους.

 

Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στις θέσεις των δύο πλευρών. Σημειώνω ότι οι ένορκες δηλώσεις που καταχωρήθηκαν από τις δύο πλευρές εκτείνονται σε δεκάδες σελίδες και συνοδεύονται από δεκάδες τεκμήρια. Έχω εξετάσει όλα αυτά τα στοιχεία. Όμως αυτό είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο της διαδικασίας και δεν είναι κατάλληλο για εις βάθος εξέταση και αξιολόγηση της μαρτυρίας. Είναι προφανές ότι οι διαφωνίες των εμπλεκόμενων εκτείνονται πέραν από την παρούσα αγωγή. Δεν πρόκειται μέσω αυτής της αγωγής να επιλυθούν οι προσωπικές διαφορές του κ. Κολιού και του κ. Linner. Η παρούσα αγωγή αφορά αξιώσεις του οργανισμού Green Energy εναντίον των Εναγόμενων. Τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον μου αντικρίζονται μόνο υπό αυτό το πρίσμα. Επίσης τονίζω ότι δεν θα προβώ στα πλαίσια αυτής της αίτησης σε διαπιστώσεις για τα αμφισβητούμενα γεγονότα ούτε θα καταλήξω σε τελικά συμπεράσματα. Έχω προσεγγίσει τη μαρτυρία μόνο για τον περιορισμένο σκοπό αυτής της Αίτησης.

 

Προχωρώ στην ουσία.

 

Ξεκινώ με τη θέση των Εναγόμενων ότι ο οργανισμός Green Energy απέκρυψε γεγονότα κατά την προώθηση της Αίτησης. Η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει διατάγματα εκπηγάζει από τις αρχές της επιείκειας^[1]. Ένα από τα αξιώματα της επιείκειας είναι ότι όποιος προσέρχεται στην επιείκεια πρέπει να προσέρχεται με καθαρά χέρια. Το καθήκον αυτό εμπεριέχει την υποχρέωση στον αιτητή να αποκαλύπτει πλήρως και ειλικρινά όλα τα δεδομένα που περιβάλλουν την υπόθεση, είτε είναι υπέρ του είτε εναντίον του, τα οποία ενδεχομένως να επενεργήσουν στην κρίση του Δικαστηρίου.

 

Η φύση και έκταση του καθήκοντος για πλήρη αποκάλυψη στα πλαίσια αίτησης που καταχωρείται μονομερώς για παροχή ενδιάμεσης θεραπείας, τονίζεται με σταθερό και ξεκάθαρο τρόπο στη νομολογία. Πρόσωπο που αποτείνεται μονομερώς στο Δικαστήριο, οφείλει να αποκαλύψει όχι μόνο εκείνα τα γεγονότα που ο ίδιος θέλει να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, αλλά να αποκαλύψει πλήρως και δίκαια (fully and fairly)^[2] όλα τα γεγονότα τα οποία είναι σημαντικά και ουσιώδη για να έχει το Δικαστήριο ολοκληρωμένη εικόνα κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Σε περιπτώσεις όπου διαφαίνεται ότι διάταγμα που εκδόθηκε μονομερώς, εκδόθηκε χωρίς να έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου όλα τα σχετικά γεγονότα τότε, αναπόδραστη συνέπεια είναι ότι ο αιτητής θα στερηθεί το διάταγμα που εξασφάλισε κατά παράβαση της υποχρέωσης του αυτής^[3].

 

Στην προκείμενη περίπτωση, η πλευρά των Εναγόμενων υποστηρίζει ότι ο κ. Κολιός είχε αποκρύψει ότι στα πλαίσια διαδικασιών στην Ελβετία δεν πέτυχε την ακύρωση πληρεξουσίου εγγράφου με το οποίο ο οργανισμός Green Energy εξουσιοδοτούσε τον κ. Linner να ενεργεί εκ μέρους του. Υποστηρίζουν οι Εναγόμενοι ότι αυτό το πληρεξούσιο νομιμοποιεί τον κ. Linner για όλες τις ενέργειες στις οποίες προέβη.

 

Εξέτασα όσα αναφέρει στην ένορκη του δήλωση ο κ. Linner σχετικά με αυτό το ζήτημα και όσα αναφέρονται στη αγόρευση του συνηγόρου των Εναγόμενων. Δεν θεωρώ ότι εκείνο το στοιχείο είναι καθοριστικό για σκοπούς της Αίτησης. Η βασική θέση του οργανισμού Green Energy είναι ότι έγιναν ενέργειες από τον κ. Linner για προσωπικό του όφελος και εις βάρος των συμφερόντων του οργανισμού. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα στην αγωγή.

 

Η υποχρέωση ενός αιτητή για αποκάλυψη δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναφερθεί σε κάθε επιμέρους γεγονός ή στοιχείο της σχέσης των διαδίκων. Η υποχρέωση αποκάλυψης αφορά τα ουσιώδη γεγονότα που μπορεί να επενεργήσουν στην κρίση του Δικαστηρίου. Στην παρούσα περίπτωση, η μη αναφορά σε εκείνο το πληρεξούσιο δεν συνιστά ουσιαστική παράλειψη ή παραπλάνηση που να δικαιολογεί την ακύρωση των μονομερώς εκδοθέντων διαταγμάτων και απόρριψη της Αίτησης. Η ευρύτερη εικόνα που παρουσίασε η πλευρά του οργανισμού Green Energy όταν εξασφάλισε τα μονομερή διατάγματα, δεν έχει μεταβληθεί ουσιαστικά από αυτό το δεδομένο.

 

Τα άλλα σημεία που προβάλλουν οι Εναγόμενοι για να υποστηρίξουν ότι υπήρχε απόκρυψη δεν αφορούν γεγονότα που δεν αποκαλύφθηκαν. Οι Εναγόμενοι φαίνεται να θεωρούν παραπλάνηση ότι η άλλη πλευρά παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή ή ερμηνεία των δεδομένων που περιβάλλουν την υπόθεση. Υπάρχει διαφωνία αναφορικά με τις εκατέρωθεν προθέσεις, τις επιδιώξεις, την ερμηνεία που δίδεται σε διάφορα γεγονότα ή δεδομένα. Αλλά αυτό δεν εξισούται με απόκρυψη.

 

Προχωρώ επομένως να εξετάσω κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις του Νόμου και της νομολογίας για παροχή ενδιάμεσης θεραπείας.

 

Στρέφομαι στις προϋποθέσεις του άρθρου 32(1) του Ν.14/60 από όπου εκπηγάζει η γενική εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει ενδιάμεσα διατάγματα. Η εν λόγω διάταξη προβλέπει τα εξής:

 

«Τηρουμένου οποιουδήποτε διαδικαστικού κανονισμού, δικαστήριο κατά την άσκηση της πολιτικής του δικαιοδοσίας, δύναται να εκδίδει ενδιάμεσο διάταγμα (απαγορευτικό, διηνεκές, ή προστακτικό) ή να διορίζει παραλήπτη, εάν το κρίνει δίκαιο ή πρόσφορο υπό τις περιστάσεις, παρόλο που δεν αξιώνεται ή χορηγείται μαζί με αυτό οποιαδήποτε αποζημίωση ή άλλη θεραπεία:

 

Νοείται ότι, δεν εκδίδεται ενδιάμεσο διάταγμα, εκτός εάν το δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση κατά την επ’ ακροατηρίου διαδικασία, ότι υπάρχει πιθανότητα ο αιτών διάδικος να δικαιούται θεραπεία, και ότι θα είναι δύσκολη ή αδύνατη η πλήρης απονομή δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο, εάν δεν εκδοθεί το εν λόγω διάταγμα.»

 

Παρά τις πρόσφατες τροποποιήσεις αυτής της διάταξης, επί της ουσίας οι προϋποθέσεις παραμένουν οι ίδιες. Όπως προκύπτει από το λεκτικό, το Δικαστήριο εκδίδει παρεμπίπτον διάταγμα μόνο εάν ο αιτητής καταδείξει (α) ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, (β) ότι υπάρχει πιθανότητα να δικαιούται σε θεραπεία, και (γ) εάν δείξει ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη στο μέλλον εάν δεν εκδοθεί το διάταγμα. Τέλος, διάταγμα εκδίδεται μόνο εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτό είναι «δίκαιο ή πρόσφορο υπό τις περιστάσεις».

 

Αναφορικά με την 1^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/1960, σύμφωνα με τη νομολογία, το Δικαστήριο ανατρέχει στα δικόγραφα για να αποφασίσει κατά πόσο αποκαλύπτεται καλή βάση αγωγής.

 

Όπως επαναλήφθηκε στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Laxiflora Holdings Ltd κ.α. ν Κώστα Ζερβού κ.α., πολιτικές εφέσεις Ε38/2021 και Ε42/2021, ημερομηνίας 12.2.2024:

 

«για εκπλήρωση της πρώτης προϋπόθεσης απαιτείται απλώς η δικογραφημένη ανάδειξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση. Δεν πληρούν την πρώτη προϋπόθεση, αγωγές στηριζόμενες σε βάσεις άγνωστες στον Νόμο ή και τη Νομολογία όπου η συνέχιση τους θα απολήξει να είναι ανούσια και ενοχλητική (frivolous and vexatious), αλλά και απαιτήσεις όπου επιδιώκεται η απόδοση θεραπείας παράλογης ή απαράδεκτης.»

 

Στην προκείμενη περίπτωση, όταν το παρόν Δικαστήριο επιλήφθηκε της Αίτησης μονομερώς στις 14.11.2024 εξέτασε τη συγκεκριμένη προϋπόθεση στη βάση του γενικώς οπισθογραφημένου κλητηρίου εντάλματος που είχε τότε καταχωρηθεί. Από το περιεχόμενο του δικογράφου εκείνου, αποφάσισε ότι πληρείται η συγκεκριμένη προϋπόθεση και προχώρησε στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων Οι αξιώσεις της Έκθεσης Απαίτησης, όπως τις έχω περιγράψει πιο πάνω, δεν είναι απαράδεκτες ούτε αντινομικές. Η αρχική διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι η εν λόγω προϋπόθεση πληρείται, παραμένει.

 

Η 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60 αφορά κατά πόσο διαπιστώνεται ορατή πιθανότητα επιτυχίας στις αξιώσεις που εγείρονται με την αγωγή. «Ορατή πιθανότητα επιτυχίας» σημαίνει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα και κάτι λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων^[4]. Το Δικαστήριο πρέπει να διαπιστώσει αν υπάρχει ενδεχόμενο, με βάση το μαρτυρικό υλικό, ο αιτητής να πετύχει στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας^[5].

 

Στην Laxiflora (ανωτέρω), η προσέγγιση της νομολογίας συνοψίστηκε ως εξής:

 

«Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο.»

 

Στην προκείμενη περίπτωση, ο οργανισμός Green Energy έχει παρουσιάσει μαρτυρία και στοιχεία για να στοιχειοθετήσει τη βασική του θέση ότι διενεργήθηκαν ενέργειες, κυρίως από τον κ. Linner, που αποσκοπούσαν στην αποξένωση περιουσίας της οποίας είναι δικαιούχος ο οργανισμός (μέσω της Green Energy Holding), χωρίς αντίστοιχο αντάλλαγμα για τον οργανισμό και ότι έγιναν ενέργειες για να δοθεί ο έλεγχος λήψης αποφάσεων και ο έλεγχος στην περιουσία αυτή σε άλλα πρόσωπα.

 

Κρίνω πως η μαρτυρία που έχει παρουσιάσει η πλευρά του οργανισμού Green Energy ικανοποιεί τη 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/60. Δηλαδή στοιχειοθετεί ότι διαθέτει πιθανότητα επιτυχίας σε σχέση με κάποιες από τις σχετικές αξιώσεις που εγείρει. Διατηρώ επιφυλάξεις σε σχέση με κάποιες αξιώσεις που φαίνεται να αφορούν θεραπείες προς όφελος της Green Energy Holding, Εναγόμενης 1 (αιτητικά Ο και Π). Αυτές οι αξιώσεις φαίνεται να εγείρονται ωσάν να πρόκειται περί παράγωγης αγωγής, χωρίς να έχουν τηρηθεί τα προβλεπόμενα του Μέρους 20, Ενότητα ΙΙΙ των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Όμως, αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι για τις υπόλοιπες αξιώσεις της αγωγής, έχει στοιχειοθετηθεί ορατή πιθανότητα επιτυχίας και συνεπώς πληρείται η 2^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60.

 

Όπως ήδη σημείωσα, δεν παραγνωρίζω τη διαφορετική ερμηνεία που δίδεται σε διάφορα γεγονότα από τις δύο πλευρές ούτε τις διαφορετικές εκδοχές για τις προθέσεις και επιδιώξεις των εμπλεκόμενων. Επαναλαμβάνω ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας και κατάληξη σε τελικά συμπεράσματα για αμφισβητούμενα γεγονότα θα γίνει κατά τη δίκη.

 

Προχωρώ στην 3^η προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/60. Για σκοπούς αυτής της προϋπόθεσης ο αιτητής πρέπει να καταδείξει ότι χωρίς την ενδιάμεση θεραπεία θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.

 

Έχει επικρατήσει στη νομολογία, ζημιά να μην θεωρείται ανεπανόρθωτη εάν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα^[6]. Όμως αυτό δεν είναι απόλυτο. Η νομολογία αναγνωρίζει επίσης ότι η ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων στη βάση των ιδιαίτερων περιστατικών κάθε υπόθεσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

 

Όπως επεξηγήθηκε στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου American University of Cyprus (AUCY) Ltd κ.α. ν SCFB Ltd, Πολιτική έφεση Ε6/2022, ημερομηνίας 4.3.2025:

 

«Η τρίτη προϋπόθεση ως γνωστό αφορά στη δυσκολία ή αδυναμία απονομής πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο αν δεν εκδοθεί το διάταγμα. Τούτο έχει συνδεθεί με την επάρκεια της θεραπείας των αποζημιώσεων, χωρίς αυτό να είναι απόλυτα ακριβές, αφού η έννοια της δικαιοσύνης δεν περιορίζεται στα στεγανά της υλικής ζημιάς. Η δικαιοσύνη ταυτίζεται με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου τη θεραπεία.»

 

Σε αυτή την περίπτωση, τα ενδιάμεσα απαγορευτικά διατάγματα επιδιώκουν να εμποδίσουν περαιτέρω μεταβιβάσεις/αποξένωση περιουσιακών στοιχείων των οποίων δικαιούχος (κατά τη θέση του ενάγοντα) ήταν ο οργανισμός Green Energy (μέσω της Green Energy Holding). Επιδιώκουν επίσης να εμποδίσουν περαιτέρω αλλαγές στη μετοχική δομή και διοίκηση της Green Energy Holding με τρόπο που να επηρεάζονται τα συμφέροντα του οργανισμού στην περιουσία του. Αυτό μέχρι την εκδίκαση της αγωγής.

 

Ενόψει των πιο πάνω αλλά και της φύσης των ζητημάτων που εγείρονται στην αγωγή και αφορούν δόλο και απάτη εις βάρος του οργανισμού Green Energy, κρίνω ότι δικαιολογείται η παροχή ενδιάμεσης θεραπείας διότι διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να μείνει χωρίς αντίκρισμα τυχόν επιτυχία της αγωγής γιατί στο μεταξύ το αντικείμενο και βασική επιδίωξη θα έχει χαθεί.

 

Ενόψει αυτών των δεδομένων, κρίνω ότι και η 3^η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν.14/60 πληρείται.

 

Εφόσον οι τρεις προϋποθέσεις πληρούνται πρέπει ακολούθως να εξεταστεί κατά πόσο είναι δίκαιο και πρόσφορο υπό τις περιστάσεις να χορηγηθεί ενδιάμεση θεραπεία.

 

Σε σχέση με τα εκδοθέντα προσωρινά απαγορευτικά διατάγματα, σημειώνω ότι αποσκοπούν στο να διατηρήσουν την υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων. Ενόψει των αμφισβητούμενων και επίδικων ζητημάτων της αγωγής, δεν θεωρώ παράλογο κάτι τέτοιο. Παράλληλα για τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα, δεν διακρίνω ότι το αποτέλεσμα τους είναι δυσανάλογο, ούτε θεωρώ το εύρος τους αδικαιολόγητα εκτενές. Σημειώνω ότι η άλλη πλευρά δεν έχει παρουσιάσει στοιχεία που να δείχνουν ότι οι επιπτώσεις των εν λόγω διαταγμάτων είναι δυσανάλογες εις βάρος τους.

Υπό αυτό το πρίσμα, και σταθμίζοντας όλα όσα έχω εξηγήσει, θεωρώ ότι είναι ορθό, δίκαιο και πρόσφορο να διατηρηθούν τα εκδοθέντα απαγορευτικά διατάγματα.

 

Δεν έχω την ίδια άποψη σε σχέση με τα υπόλοιπα αιτούμενα απαγορευτικά (freezing) διατάγματα της Αίτησης. Αναφέρομαι στα αιτούμενα διατάγματα των παραγράφων Δ και ΣΤ της Αίτησης αλλά και στα μέρη του αιτούμενου διατάγματος της παραγράφου Γ που δεν εκδόθηκαν μονομερώς.

 

Σε σχέση με εκείνα σημειώνω τα ακόλουθα. Ένα ενδιάμεσο απαγορευτικό διάταγμα πρέπει να έχει το ελάχιστο αναγκαίο εύρος για να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο εκδίδεται και να διαφυλάξει το αντικείμενο της αγωγής. Έχω την άποψη ότι το εύρος των πιο πάνω αιτούμενων απαγορευτικών διαταγμάτων ξεφεύγει του ελάχιστου αναγκαίου για αυτό το στάδιο της διαδικασίας, που επιτρέπουν τα ενώπιον μου δεδομένα. Συνεπώς, θεωρώ ότι δεν θα ήταν εύλογο και δίκαιο να εκδοθούν εκείνα τα διατάγματα.

 

Προχωρώ στα διατάγματα αποκάλυψης, η έκδοση των οποίων εξαρτάται από επιπρόσθετες προϋποθέσεις^[7].

 

Οι προϋποθέσεις για την άσκηση αυτής της δικαιοδοσίας έχουν συνοψιστεί στην Αγγλική απόφαση Mitsui & Co Ltd v Nexen Petroleum UK Ltd [2005] EWHC 625 (Ch) όπου αναφέρθηκαν τα εξής:

 

«The three conditions to be satisfied for the court to exercise the power to order Norwich Pharmacal relief are:

 

i) a wrong must have been carried out, or arguably carried out by an ultimate wrongdoer;

 

ii) there must be the need for an order to enable action to be brought against the ultimate wrongdoer; and

 

iii) the person against whom the order is sought must (a) be mixed up in so as to have facilitated the wrongdoing; and (b) be able or likely to provide the information necessary to enable the ultimate wrongdoer to be sued».

 

Στην Collier v Bennett [2020] EWHC 1884, ο Saini J προσθέτει και μια 4^η προϋπόθεση. Όπως εξηγεί, η έκδοση διατάγματος αποκάλυψης πρέπει να είναι κατάλληλο και αναλογικό διάβημα με γνώμονα τα δεδομένα της εκάστοτε υπόθεσης και έχοντας κατά νου την εξαιρετική αλλά και ευέλικτη φύση της δικαιοδοσίας αυτής. Η προσθήκη αυτή επιβεβαιώθηκε από το Privy Council στην πρόσφατη Stanfrod Asset Holdings Ltd v Afrasia Bank Ltd (Mauritius) [2023] UKPC 35.

 

Κατά την έκδοση του υφιστάμενου διατάγματος αποκάλυψης, είχαν εξεταστεί οι πιο πάνω προϋποθέσεις σε συνάρτηση με τη μαρτυρία και διαπιστώθηκε ότι πληρούνταν. Η διαπίστωση αυτή παραμένει.

 

Δηλαδή, υπάρχει μαρτυρία που να στοιχειοθετεί συζητήσιμη υπόθεση ότι έχει διαπραχθεί αδικοπραξία εις βάρος του οργανισμού Green Energy[8]. Θεωρώ επίσης ότι η αποκάλυψη των πληροφοριών που έχουν διαταχθεί οι Εναγόμενοι είναι αναγκαία για να μπορέσει η πλευρά του οργανισμού Green Energy να συμπληρώσει το πλαίσιο των γεγονότων που ισχυρίζεται ότι έγιναν εις βάρος του και να διεκδικήσει αποτελεσματική θεραπεία[9]. Περαιτέρω, προκύπτει από τα γεγονότα ότι τα πρόσωπα εναντίον των οποίων στρέφεται το διάταγμα εμπλέκονται στην αδικοπραξία[10]. Τέλος, δεν διαπιστώνω ότι η συμμόρφωση με το εκδοθέν διάταγμα επιβαρύνει δυσανάλογα τους καθ΄ων η αίτηση.

 

Με αυτά τα δεδομένα, δεν ανατρέπονται οι αρχικές διαπιστώσεις που οδήγησαν στην έκδοση του διατάγματος αποκάλυψης.

 

Μέσω της Αίτησης, ο οργανισμός Green Energy επιδιώκει την έκδοση περαιτέρω διαταγμάτων αποκάλυψης (που δεν είχαν εκδοθεί μονομερώς). Πρόκειται για τα αιτούμενα διατάγματα των παραγράφων Β, Ζ και Η της Αίτησης. Αναφορικά με αυτά, παραμένει η θέση μου ότι δεν μπορούν να εκδοθούν γιατί το εύρος τους ξεφεύγει το αυστηρά αναγκαίου και απαραίτητου για αυτό το στάδιο της διαδικασίας.

 

Δύο τελευταία ζητήματα. Το πρώτο αφορά τη θέση των Εναγόμενων ότι υπήρξε καθυστέρηση στην προώθηση αυτής της Αίτησης σε βαθμό που δεν επέτρεπε την προώθηση της μονομερώς. Είναι γεγονός ότι μεσολάβησαν περί τους δύο μήνες από την έκδοση της απόφασης του Ελβετικού Δικαστηρίου που ακύρωσε την απομάκρυνση του κ. Κολιού από τη διοίκηση του οργανισμού και ακύρωσε την απόφαση για διάλυση του. Όμως η αιτιολογημένη απόφαση δεν διατέθηκε στα μέρη με την έκδοση αυτής. Προκύπτει ότι αιτιολογημένη απόφαση εκδόθηκε μεταγενέστερα της απαγγελίας του αποτελέσματος. Θεωρώ ότι η καταχώρηση της παρούσας Αίτησης έγινε σε λογικά χρονικά πλαίσια μετά την έκδοση της αιτιολογημένης απόφασης και μετάφρασης της στην Ελληνική γλώσσα. Το ίδιο ισχύει και για την καθυστέρηση στην καταχώρηση της έκθεσης απαίτησης. Καθυστέρηση υπάρχει, όμως δεν θεωρώ ότι είναι τέτοιου βαθμού που να δικαιολογείται απόρριψη της Αίτησης για αυτό τον λόγο.

 

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τη θέση των Εναγόμενων ότι ο οργανισμός Green Energy ενεργεί καταχρηστικά προωθώντας την παρούσα Αίτηση. Όταν υπάρχει ισχυρισμός για κατάχρηση, το βάρος είναι στους ώμους εκείνου που τον προβάλλει να τον αποδείξει. Στην παρούσα περίπτωση δεν έχουν παρουσιαστεί στοιχεία που να παραπέμπουν σε κατάχρηση. Αυτό που φαίνεται είναι ότι η πλευρά του οργανισμού Green Energy προωθεί ένα διάβημα εντός του πλαισίου των δικαιωμάτων του. Η διαφωνία των μερών σε σχέση με τις εκατέρωθεν επιδιώξεις, εκδοχή των γεγονότων και προθέσεις δεν εξισούται με κατάχρηση.

 

Καταληκτικά, η Αίτηση επιτυγχάνει μερικώς.

 

Τα διατάγματα ημερομηνίας 14.11.2024 οριστικοποιούνται και θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρι την εκδίκαση της αγωγής.

 

Τα υπόλοιπα αιτούμενα διατάγματα της Αίτησης απορρίπτονται.

 

Όπως σημείωσα πιο πριν, είχαν δοθεί οδηγίες όπως τα αποκαλυφθέντα έγγραφα και στοιχεία που διατάχθηκαν οι Εναγόμενοι να παρέχουν με το διάταγμα ημερομηνίας 14.11.2024 παραμείνουν στην κατοχή και φύλαξη του Πρωτοκολλητή.

 

Ενόψει του πιο πάνω αποτελέσματος, δίνονται οδηγίες στον Πρωτοκολλητή να τα παραδώσει στους δικηγόρους του AAA Green Energy Organization.

 

Όμως, η πλευρά του AAA Green Energy Organization δεν θα κοινοποιήσει τα αποκαλυφθέντα ή το περιεχόμενο τους σε οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο (πλην των νομικών του συμβούλων), ούτε θα τα χρησιμοποιήσει για οποιοδήποτε άλλο σκοπό ή διαδικασία, χωρίς την προηγούμενη άδεια του παρόντος Δικαστηρίου. Νοείται ότι επιτρέπεται η χρήση των αποκαλυφθέντων πληροφοριών, στοιχείων και εγγράφων για σκοπούς της παρούσας αγωγής, χωρίς να απαιτείται προς τούτο προηγούμενη άδεια.

 

Ακολουθώντας το αποτέλεσμα, τα έξοδα της Αίτησης επιδικάζονται υπέρ του AAA Green Energy Organization και εναντίον των Εναγόμενων 1-5, αλληλέγγυα και κεχωρισμένα.

 

Σε σχέση με το ύψος των εξόδων, δεν έχουν αναρτηθεί προτεινόμενοι κατάλογοι εξόδων. Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των ζητημάτων που εγείρονται με την Αίτηση και την πορεία εκδίκασης αυτής, κρίνω εύλογο και επιδικάζω ποσό €7.000 πλέον ΦΠΑ.

 

 

 

 

(Υπ). ….………………..……………………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.

 

Πιστόν αντίγραφο

 

 

Πρωτοκολλητής