ECLI:CY:EDLEM:2018:A274
ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χ. Μαλαχτού, Π.Ε.Δ.
Αίτηση Αρ. 637/2017
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113
Και
Αναφορικά με την Εταιρεία COUVAS CARTON INDUSTRIES LIMITED,
υπό Διαχείριση
Και
Αναφορικά με τους Διευθυντές και Γραμματέα της Εταιρείας
Couvas Carton Industries Limited, υπό Διαχείριση
------------------------------
Ημερ.: 22.6.2018
Για τους Αιτητές: κ. Λ. Κωστακόπουλος για Π.Ν. Κούρτελλος & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για τον Καθ’ ου η Αίτηση 1: Ουδεμία εμφάνιση
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 2 & 3: κ. Α. Μαθηκολώνης για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης
Για την Καθ’ ης η Αίτηση 5: Ουδεμία εμφάνιση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι Αιτητές, φερόμενοι διαχειριστές-παραλήπτες της εταιρείας Couvas Carton Industries Limited εξαιτούνται διάταγμα με το οποίο να αναγνωρίζεται ότι οι διευθυντές, Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 και η γραμματέας της Εταιρείας, Καθ’ ης η Αίτηση 4, παρέλειψαν άνευ εύλογης αιτίας να τους υποβάλουν έκθεση (statement of affairs) επαληθευμένη με ένορκη δήλωση στον καθορισμένο τύπο σχετικά με την περιουσιακή κατάσταση της Εταιρείας.
Περαιτέρω διάταγμα με το οποίο να διατάσσονται οι διευθυντές και η γραμματέας της Εταιρείας όπως προβούν στην σύνταξη και τους αποστείλουν την σχετική έκθεση.
Ακόμα διάταγμα με το οποίο αυτοί να διατάσσονται όπως τους παραδώσουν όλα τα στοιχεία του ενεργητικού της εταιρείας και των υποστατικών της και όπως τους επιτρέψουν πρόσβαση και τους παραδώσουν οποιαδήποτε έγγραφα ή άλλα στοιχεία που σχετίζονται με την εταιρεία.
Ζητείται επίσης να διαταχθούν όπως καταβάλουν πρόστιμο για κάθε μέρα που συνεχίζεται η παράλειψη.
Ζητούνται ακόμα τέσσερα διατάγματα εναντίον των διευθυντών και της γραμματέως και των αντιπροσώπων ή υπαλλήλων τους με τα οποία να τους απαγορεύεται:
- να εμποδίζουν τους διαχειριστές – παραλήπτες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους,
- να ιδιοποιούνται, εμπορεύονται ή αποξενώνουν περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας,
- να χρησιμοποιούν ή εκδίδουν τιμολόγια, εμπορικές επιστολές ή άλλα έγγραφα με την επωνυμία της εταιρείας, και να προβούν, προκαλέσουν ή επιτρέψουν την αποξένωση ή επέμβαση επί των λογιστικών βιβλίων ή μητρώων της εταιρείας, εξαιρουμένης της αναγκαίας ενημέρωσης τους για σκοπούς ετοιμασίας της κατάστασης περιουσιακών στοιχείων.
Εναντίον της γραμματέως η Αίτηση αποσύρθηκε και απορρίφθηκε την 2.5.2018.
Η Αίτηση υποστηρίζεται με Ένορκη Δήλωση ημερ. 27.11.2017 του XXXXX Ιωάννου, εκ των Αιτητών.
Αναφέρεται στην Ένορκη Δήλωση Ιωάννου ότι οι Αιτητές διορίστηκαν από κοινού ως παραλήπτες – διαχειριστές της Εταιρείας την 14.9.2017 από την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, εγγεγραμμένης δικαιούχου Ομολόγων Κυμαινόμενης Επιβάρυνσης και ότι το γεγονός γνωστοποιήθηκε αυθημερόν με την καταχώριση Γνωστοποίησης Διορισμού παραλήπτη ή διαχειριστή κατά τον τύπο ΗΕ 35 στον Έφορο Εταιρειών. Οι Αιτητές ειδοποίησαν και την Εταιρεία για το διορισμό τους.
Προηγήθηκε γεγονός παράβασης, δηλαδή της μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων της Εταιρείας προς την Τράπεζα, που είχαν ζητηθεί από την τελευταία και που εξασφαλίζονταν με τα Ομόλογα.
Περί την 21.9.2017 οι Αιτητές έλαβαν επιστολές από τον Έφορο Εταιρειών με τις οποίες εφίστατο η προσοχή τους στις υποχρεώσεις τους δυνάμει της Νομοθεσίας, μεταξύ άλλων και για την ετοιμασία έκθεσης στον καθορισμένο τύπο της περιουσιακής κατάστασης της Εταιρείας.
Οι Αιτητές ζήτησαν επανειλημμένα την υποβολή περιουσιακής κατάστασης με επαλήθευση, όπως προνοείται στο άρθρο 341 των περί Εταιρειών Νόμων, από τους Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 όμως οι τελευταίοι παρέλειψαν να ανταποκριθούν. Περαιτέρω, όταν κατά την 14.9.2017 οι Αιτητές επισκέφθηκαν τα υποστατικά της Εταιρείας προκειμένου να αναλάβουν τον έλεγχο και τη διαχείριση των περιουσιακών της στοιχείων και δικαιωμάτων, ο Καθ’ ου η Αίτηση 3 δεν τους επέτρεψε την πρόσβαση ώστε να θέσουν υπό τον έλεγχο τους το υποστατικό ή προκειμένου να καταγράψουν τα επιτόπου περιουσιακά στοιχεία της Εταιρείας.
Ο διορισμός των Αιτητών εδράζεται σε επτά Ομόλογα Κυμαινόμενης Επιβάρυνσης (τεκμ.19-25 στο Τεκμ.2 της Ένορκης Δήλωσης Ιωάννου). Δικαιούχος των Ομολόγων ήταν η Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ την οποία έχει, δυνάμει διατάγματος της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου ημερ. 29.3.2013, διαδεχθεί η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ. Τα Ομόλογα αφορούσαν το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της Εταιρείας.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3, που αποτελούν ολόκληρο το διοικητικό συμβούλιο της Εταιρείας, καταχώρισαν Ειδοποίηση Πρόθεσης Ένστασης με πέντε λόγους ένστασης που υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση ημερ. 29.3.2018 του Καθ’ ου η Αίτηση 3.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση 3 αναλώνεται σε επιχειρηματολογία στη βάση της νομικής συμβουλής του δικηγόρου των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3. Αρνείται ότι ο διορισμός των Αιτητών είναι νόμιμος και έγκυρος γιατί, κατά τη θέση του, υπήρξε υπέρβαση των εξουσιών που περιέχονται στους όρους των σχετικών Ομολόγων και ειδικά ότι η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ δεν δικαιούτο να προχωρήσει σε διορισμό δύο παραληπτών – διαχειριστών.
Ότι δεν υπήρξε συνεργασία με τους Αιτητές είναι παραδεκτό και αναφέρεται ότι αυτό οφείλεται στη θέση που οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 διατηρούν ότι ο διορισμός τους είναι παράνομος, άκυρος και ανυπόστατος.
Η Αίτηση εδράζεται στις πρόνοιες του άρθρου 337(1) του περί Εταιρειών Νόμου που προνοεί ότι:
«Παραλήπτης ή διαχειριστής της περιουσίας εταιρείας που διορίζεται με βάση τις εξουσίες που περιέχονται σε οποιοδήποτε έγγραφο δύναται να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο για οδηγίες σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που εγείρεται αναφορικά με την εκτέλεση των καθηκόντων του, και σε οποιαδήποτε τέτοια αίτηση το Δικαστήριο δύναται να δώσει τέτοιες οδηγίες, ή δύναται να εκδώσει τέτοια διαταγή που να δηλώνει τα δικαιώματα προσώπων ενώπιον του Δικαστηρίου ή διαφορετικά, όπως το Δικαστήριο θεωρεί δίκαιο.»
Τα σχετικά στην προκειμένη περίπτωση έγγραφα είναι τα επτά Ομόλογα Κυμαινόμενης Επιβάρυνσης. Σύμφωνα με τον όρο 10 των Ομολόγων: «… η Τράπεζα δύναται, κατά την απόλυτον αυτής κρίσιν, … να διορίση εγγράφως διά του δεόντως εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου ή αντιπροσώπων αυτής οιονδήποτε πρόσωπον είτε τούτο είναι υπάλληλος της Τραπέζης ή της Εταιρείας ή μη ως Παραλήπτην και Διαχειριστήν (Receiver and Manager) του ρηθέντος ενεργητικού ή οιουδήποτε μέρους τούτου υπό τοιούτους όρους ως προς την αμοιβήν και άλλως, ως η Τράπεζα ήθελε θεωρήσει πρέπον και δύναται κατά παρόμοιον τρόπον και καθ’ οιονδήποτε χρόνον και από καιρού εις καιρόν να ανακαλή τον διορισμό του τοιούτου Παραλήπτου και Διαχειριστού και διορίζη άλλο πρόσωπο αντ’ αυτού».
Στο σύγγραμμα Piccarda, H. “The Law Relating to Receivers, Managers & Administrators” 4η εκδ., 2006, σελ. 72-73, αναφέρεται ότι:
«Where it is envisaged that more than one receiver (or receiver and manager) may be appointed, the debenture usually spells this out. Either the substantive clause specifically states that in certain events the debenture holder may appoint a receiver and manager or a plurality of receivers and managers, or the relevant power, expressed to be one under which the debenture holder may appoint a receiver (or receiver and manager), is to be read as enabling a multiple appointment either because of a statutory presumption as to deeds and contracts and other instruments that the singular includes the plural or because of an interpretation clause specifying that unless the context otherwise requires the singular shall include the plural.
In some jurisdictions there is a statutory presumption that in an instrument a singular word shall be presumed to include the plural, as for example in England and Wales. However, in Malaysia, Singapore and Hong Kong there is no relevant statutory presumption or equivalent of s 61(c) of the Law of Property Act 1925. Accordingly, in all of these three jurisdictions in a case where there is no express provision, and no implication can be discovered in the language used, that more than one receiver and manager can be appointed, no multiple appointment will be possible. The manifest inconvenience of such a result makes it all the more important that the draftsman should cover the matter expressly in a substantive provision in the debenture.»
Δηλαδή ο διορισμός πέραν του ενός παραλήπτη – διαχειριστή είναι εφικτός σε τρεις περιπτώσεις. Όταν το ομόλογο ρητά προνοεί προς τούτο, όταν υπάρχει ερμηνευτικός όρος στο ομόλογο που ορίζει ότι εκτός όπου το κείμενο απαιτεί διαφορετικά ο ενικός περιλαμβάνει και τον πληθυντικό και όταν υπάρχει νομικό τεκμήριο ότι στα έγγραφα ο ενικός περιλαμβάνει και τον πληθυντικό.
Υποδεικνύει ο δικηγόρος των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 ότι τα ίδια τα Ομόλογα δεν καθιστούν επιτρεπτό το διορισμό πέρα του ενός παραλήπτη – διαχειριστή και περαιτέρω ότι στην κυπριακή νομοθεσία δεν υφίσταται οποιαδήποτε πρόνοια που να δημιουργεί τεκμήριο ότι σε ένα έγγραφο η αναφορά σε ενικό περιλαμβάνει και τον πληθυντικό.
Δεν έχει προβληθεί εκ μέρους των Αιτητών αντίθετη θέση, ούτε υποστηρίχτηκε ότι ήταν επιτρεπτό στην προκειμένη περίπτωση να διοριστούν δύο παραλήπτες – διαχειριστές.
Η θέση των Αιτητών περιορίστηκε στο ότι η διαδικασία στην υπό κρίση Αίτηση, δεν προσφέρεται για την επίλυση ζητημάτων όπως η διαπίστωση της οφειλής της Εταιρείας προς την Τράπεζα, του κύρους των Ομολόγων ή της νομιμότητας του διορισμού τους. Αναφέρουν ότι την 14.9.2017 η Εταιρεία καταχώρισε την αγωγή 2571/2017 Ε.Δ. Λεμεσού εναντίον της Τράπεζας για την ακύρωση των Ομολόγων για να σημειώσουν ότι με αυτή δεν προσβάλλεται ο διορισμός των Αιτητών για τους λόγους που εγείρονται στην παρούσα Ένσταση και να υποστηρίξουν περαιτέρω ως η εκκρεμοδικία αυτή δεν μπορεί να εμποδίσει την έκδοση των εξαιτούμενων διαταγμάτων. Μόνο η ακύρωση του διορισμού τους ή έστω η έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής του.
Οι δικηγόροι τους αναφέρθηκαν στην απόφαση του Δικαστηρίου στην Αναφορικά με την Εταιρεία Αqua Sol Hotels Public Company Limited, αρ. αιτ. 77/2015, Ε.Δ. Λάρνακας, ημερ. 12.11.2015, όπου αναφέρεται πως εκκρεμούσης της αγωγής με την οποία αξιώνεται η παύση του παραλήπτη -διαχειριστή ή ακύρωση του διορισμού του, ο τελευταίος έχει υποχρέωση να συνεχίζει να διεκπεραιώνει τα καθήκοντα του. Αναφέρθηκαν επίσης στην Ενδιάμεση Απόφαση του Δικαστηρίου στην Φιλίππου ν. Αqua Sol Hotels Public Company Limited, αρ. αιτ. 2470/2014, Ε.Δ. Λάρνακας, ημερ. 16.10.2014, όπου αναφέρθηκε ότι δεδομένου του διορισμού παραλήπτη -διαχειριστή και μέχρι αυτός να ακυρωθεί ή ανακληθεί η νομιμότητα θα έπρεπε να επικρατήσει και ο παραλήπτης - διαχειριστής να ήταν σε θέση να εκτελεί τα καθήκοντα του και να ασκεί τις εξουσίες που ο νόμος του παρέχει. Στην ίδια αγωγή σε Ενδιάμεση Απόφαση ημερ. 27.10.2014, αναφέρθηκε ότι δοθέντος του διορισμού παραλήπτη - διαχειριστή θα έπρεπε να επιτραπεί σε αυτόν απρόσκοπτη πρόσβαση στα γραφεία και έγγραφα της εταιρείας και πως, εφόσον οι διευθυντές της εταιρείας αμφισβητούσαν την ορθότητα, νομότυπο ή δίκαιο του διορισμού του, μπορούσαν να προσφύγουν άμεσα στη δικαιοσύνη αξιώνοντας την ακύρωση του διορισμού, εξαιτούμενοι και ενδιάμεσα διατάγματα.
Παρέπεμψαν ακόμα στην BCPMS (Europe) Limited v. GMAC Commercial Finance Plc [2006] EWHC 3740 (Ch), όπου αναφέρθηκε ότι η ύπαρξη ουσιαστικής διαφοράς ως προς την ύπαρξη της εξασφάλισης, δηλαδή του ομολόγου ή ως προς το κατά πόσο το ομόλογο κατέστηκε εκτελεστό δεν εμποδίζει τον πιστωτή από του να διορίσει παραλήπτη. Ο πιστωτής λαμβάνει τον κίνδυνο και εάν ο διορισμός αποδειχθεί άκυρος ο παραλήπτης να είναι επεμβασίας στην περιουσία της εταιρείας. Όπως σημειώνεται, θα συνιστούσε σοβαρό εμπόδιο στη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων για την αποπληρωμή του εξασφαλισμένου πιστωτή, εάν αυτός αποκλειόταν από του να διορίσει διαχειριστή απλά και μόνο γιατί το χρέος αμφισβητείτο ακόμα και καλόπιστα.
Η παραπομπή των Αιτητών στην Αναφορικά με την Εταιρεία Grangowood Trading Ltd αρ. αιτ. 21/2014, Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερ. 15.1.2015 όπου ηγέρθηκε ζήτημα εξ υπαρχής ακυρότητας του διορισμού δύο παραληπτών από τον πιστωτή, δεν υποβοηθεί την επιχειρηματολογία τους. Το Δικαστήριο αποφασίζοντας ότι δεν είχε ενώπιον του το πραγματικό υπόβαθρο για να επιλύσει το ζήτημα, ούτε και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, δεν απέκλεισε την δικαιοδοσία του να εξετάσει το ζήτημα στα πλαίσια αίτησης εδραζόμενης στο άρθρο 337.
Είναι η θέση των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 ότι οι Αιτητές όφειλαν να αποδείξουν ότι έχουν διοριστεί σύμφωνα με τους όρους των επιδίκων Ομολόγων, ότι δηλαδή οι πρόνοιες των Ομολόγων για τον διορισμό παραλήπτη - διαχειριστή έχουν τηρηθεί.
Παραπέμπουν στο λεκτικό του άρθρου 337, όπου περιγράφεται ως αιτητής «Παραλήπτης ή διαχειριστής της περιουσίας εταιρείας που διορίζεται με βάση τις εξουσίες που περιέχονται σε οποιοδήποτε έγγραφο …». Επομένως, κατά την εισήγηση τους, θα πρέπει κατά την διαδικασία αυτή να διαπιστωθεί ότι οι Αιτητές διορίστηκαν με βάση τις εξουσίες που περιέχονται στα επίδικα Ομόλογα. Εφόσον διαπιστωθεί ότι διορίστηκαν εκτός ή κατά παράβαση των εξουσιών αυτών, το Δικαστήριο προβαίνοντας στο σχετικό εύρημα, διαθέτει την εξουσία και θα πρέπει να εκδώσει διάταγμα ή και να προβεί σε δήλωση αναφορικά με την ακυρότητα του διορισμού τους.
Στην The Merrow Ltd v. Bank of Scotland Plc & Anor [2013] IECH 130, αναφέρθηκε ότι όπου ο παραλήπτης - διαχειριστής διορίζεται χωρίς την επέμβαση του Δικαστηρίου, ο διορισμός του πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης μεταξύ των μερών. Εφόσον ο παραλήπτης-διαχειριστής έλκει την εξουσία του από την συμφωνία των μερών, ακολουθεί ότι ο διορισμός του δεν είναι έγκυρος εκτός και εάν έχει γίνει σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας. Αναφέρεται ακόμα ότι οι τυπικές διαδικασίες (formalities) που περιγράφονται στο ομόλογο, πρέπει να ακολουθούνται με ευλάβεια και πως αν υπάρχει παρέκκλιση από αυτές ο διορισμός θα είναι άκυρος και ο κατ’ όνομα παραλήπτης - διαχειριστής θα είναι επεμβασίας στην περιουσία της εταιρείας.
Παραπέμπουν ακόμα στον Piccarda, σελ. 109, όπου αναφέρεται κάτω από τον τίτλο “Application to Court for directions” και με αναφορά σε αγγλικό νομοθέτημα με παρόμοιο περιεχόμενο με το άρθρο 337 το εξής:
«It is to be noted that the directions sought must relate to some ‘matter arising in connection with performance of his functions΄. The latter phrase would not, on the fact of it, allow an application by a person acting as Receiver and Manager, but whose title is disputed, to seek the guidance of the Court as to validity of his appointment.
The statutory provision envisages directions being sought by an unimpeached receiver as to the performance of his functions as a receiver: it does not envisage his raising a question as whether he is a receiver.»
Στο σύγγραμμα των Lightman & Moss, “The Law of Receivers of Companies” 1η έκδ., 1994, σελ. 76-77, με αναφορά στο άρθρο 35 του Insolvency Act 1986, αναφέρεται ότι κατά την αυστηρή ερμηνεία του άρθρου είναι αμφίβολο κατά πόσο ο παραλήπτης ή ο ομολογιούχος θα μπορούσαν να αποταθούν για οδηγίες στο Δικαστήριο για να καθορίσει την εγκυρότητα του ομολόγου κάτω από το οποίο έχει διοριστεί ο παραλήπτης. Και αυτό γιατί το άρθρο φαίνεται να προνοεί ότι ο παραλήπτης πρέπει να είναι έγκυρα διορισμένος. Σημειώνεται ωστόσο πως δεν υπάρχει καλός λόγος γιατί το Δικαστήριο να μην μπορεί να αποφασίσει το ζήτημα όταν ο διορισμός αμφισβητείται.
Το προσφορότερο βάθρο για την αμφισβήτηση της εγκυρότητας του διορισμού παραλήπτη - διαχειριστή, είναι η αγωγή, όπου και μπορεί, στην κατάλληλη περίπτωση, να εξασφαλιστεί και ενδιάμεσο διάταγμα αναστολής του διορισμού. Με την αγωγή αυτός που αμφισβητεί το διορισμό αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για την ακύρωση του διορισμού του παραλήπτη – διαχειριστή ή την παύση του. Στα πλαίσια αίτησης από τον παραλήπτη -διαχειριστή για οδηγίες, δυνάμει του άρθρου 337, δεν εξετάζονται οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συνομολογήθηκε το σχετικό ομόλογο ή αν επεκράτησαν οι συνθήκες που θα επέτρεπαν στον ομολογιούχο να διορίσει παραλήπτη - διαχειριστή. Αυτό όμως είναι διαφορετικό από τη διαπίστωση κατά πόσο ο αιτούμενος τις οδηγίες έχει νομότυπα διοριστεί ως παραλήπτης -διαχειριστής, είναι δηλαδή πράγματι παραλήπτης - διαχειριστής της εταιρείας ή απλά φέρεται ως τέτοιος. Το Δικαστήριο οφείλει να διακριβώσει την ιδιότητα του αιτητή. Εκείνο που δεν εξετάζει είναι κατά πόσο δικαιωματικά έχει διοριστεί από τον ομολογιούχο. Εφόσον η τυπική διαδικασία έχει ακολουθηθεί, στα μάτια του Δικαστηρίου που εξετάζει αίτηση για οδηγίες δυνάμει του άρθρου 337, ο αιτητής είναι παραλήπτης - διαχειριστής.
Προκύπτει στην προκειμένη περίπτωση ζήτημα μη νομότυπου διορισμού που αποκαλύπτεται στο πρόσωπο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και αδιαμφισβήτητα. Διορίστηκαν δύο παραλήπτες – διαχειριστές ενώ δεν ήταν επιτρεπτό, ούτε υποστηρίχτηκε ότι ήταν, να γίνει κάτι τέτοιο. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να αντιπαρέλθει τη διαπίστωση και να εκδώσει οδηγίες στους παραλήπτες – διαχειριστές που διορίστηκαν όχι νομότυπα.
Ως εκ των ανωτέρω η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 και εναντίον των Αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Αναμένεται ότι η ομολογιούχος Τράπεζα θα αποκαταστήσει τους Αιτητές για τα έξοδα που θα πληρώσουν.
(Υπ.) …………………………………..
Χ. Μαλαχτός, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
/ΞΠ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο