ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: M. Xαραλάμπους, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης/Έφεσης 213/2024
Αναφορικά με τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως
Νόμο του 1965 (Ν.9/1965), όπως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα
και
Αναφορικά με τις ειδοποιήσεις «Τύπος ΙΑ» και «Δελτίο Α» που επιδόθηκε στους Αιτητές/Ενδιαφερόμενα Πρόσωπα στις 29/07/2024 και/ή σε άλλες ημερομηνίες, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 44Γ(2) του Κεφαλαίου VIA του Νόμου 9/1965 όπως τροποποιήθηκε
και
Αναφορικά με τον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφής και Εκτιμήσεως) Νόμο Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα
Μεταξύ:
1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΡΜΑΡΗ
2. ΜΑΡΤΙΝΟ ΜΑΡΜΑΡΗ
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΡΜΑΡΗ
Εφεσείοντες/Αιτητές
και
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Εφεσίβλητη/Καθ’ης η Αίτηση
6.9.2024
Για τους Αιτητές: κος Γαβριηλίδης για Γαβριηλίδης & Τιμοθέου ΔΕΠΕ
Για τους Καθ’ων η Αίτηση: κος Μενελάου για Λ. Παπαφιλίππου & Σία ΔΕΠΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΕΔΡΑΣ
(EX TEMPORE)
Με την παρούσα αίτηση-έφεση οι Εφεσείοντες-Αιτητές («οι Εφεσείοντες») αξιώνουν από το Δικαστήριο τα ακόλουθα:
Α) Διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» που επιδόθηκε στους Εφεσείοντες την 29.7.24, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 44(Γ)(2) του Κεφ. VIA του Νόμου 9/1965 («ο Νόμος») για τον πλειστηριασμό, ημερομηνίας 23.9.24, ενός καταστήματος που βρίσκεται στην Επαρχία Πάφου, Δήμο Πάφου, Άγιος Θεόδωρος («το κατάστημα») από την Καθ’ής η αίτηση-Εφεσίβλητη («η Εφεσίβλητη»).
Β) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται ο πιο πάνω ηλεκτρονικός πλειστηριασμός μέσω της ιστοσελίδας www.eauction-cy.com.
Γ) Διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» που επιδόθηκε στους Εφεσείοντες την 29.7.2024, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 44Γ(2) του Νόμου, για τον πλειστηριασμό ενός χωραφιού-αμπελιού που βρίσκεται στην Επαρχία Λεμεσού Κάτω Πλάτρες από την Εφεσίβλητη.
Δ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται ο πιο πάνω ηλεκτρονικός πλειστηριασμός μέσω της ιστοσελίδας www.eauction-cy.com.
Ε) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναγνωρίζεται ότι οι Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» των πιο πάνω σκοπούμενων πωλήσεων δια πλειστηριασμού δεν πληρούν τις υπό του Νόμου απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις.
Στ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να τερματίζεται η διαδικασία πλειστηριασμού των πιο πάνω ακινήτων.
Ζ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να δηλώνεται ότι η διαδικασία προώθησης του πλειστηριασμού των πιο πάνω ακινήτων συνιστά κατάχρηση και ότι η Εφεσίβλητη κωλύεται δια της συμπεριφοράς της από το να προωθεί την παρούσα διαδικασία.
Η παρούσα Έφεση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της Κωνσταντίνας Μαρμάρη.
Η Εφεσίβλητη αντέδρασε στην έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων καταχωρώντας προς τούτο σχετική ένσταση προβάλλοντας συνολικά 10 λόγους ένστασης.
Αυτό συνοψίζονται στο ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπει ο Νόμος για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων, οι λόγοι έφεσης είναι αόριστοι και ατεκμηρίωτοι, η παρούσα Έφεση είναι αβάσιμη και αντικανονική, οι Ειδοποιήσεις Τύπου «Θ» και «Ι» επιδόθηκαν νομότυπα και σε πλήρη συμμόρφωση με τις διατάξεις του Νόμου, όλες οι Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» που στάλθηκαν εκ μέρους της Εφεσίβλητης επίσης είναι νομότυπες, ορθές και ολοκληρωμένες και συνάδουν πλήρως με τους τύπους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από το Νόμο, η Εφεσίβλητη έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να ακολουθήσει τον μηχανισμό του Νόμου για εκποίηση των ενυπόθηκων ακινήτων, η Εφεσίβλητη ακολούθησε πιστά και πλήρως τη διαδικασία που ο Νόμος προνοεί και μοναδικός σκοπός καταχώρισης της υπό κρίση αίτησης έχει ως σκοπό να καθυστερήσει την πώληση των ενυπόθηκων ακινήτων.
Η ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του κ. Κώστα Καλλή, Λειτουργού στην Εφεσίβλητη.
Ως συνάγεται από την ενώπιον του Δικαστηρίου τεθείσα μαρτυρία αποτελεί κοινό τόπο ότι η Εφεσίβλητη, η οποία αντικατέστησε το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού Λτδ σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που αφορούν τα δικαιώματα της σε σχέση με τις επίδικες υποθήκες, υπέγραψε με τους Εφεσείοντες σύμβαση δανείου για το ποσό των €108.000. Ως εκ τούτου η Εφεσίβλητη άνοιξε στο όνομα των Εφεσειόντων λογαριασμό δανείου όπου και εκταμίευσε ολόκληρο το ποσό του δανείου.
Στις 2.6.2010 η Εφεσείουσα 1 υποθήκευσε προς την Εφεσίβλητη το επίδικο κατάστημα (Τεκμήριο 2 επί της ενστάσεως). Στις 28.1.2016 η Εφεσίβλητη αποδέχθηκε αίτημα των Εφεσείοντων για αναδιάρθρωση της σύμβασης δανείου και του εγγράφου υποθήκης (Τεκμήριο 3 επί της ενστάσεως). Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης η Εφεσείουσα 1 ανέλαβε την υποχρέωση να υποθηκεύσει το επίδικο χωράφι-αμπέλι προς όφελος της Εφεσίβλητης (Τεκμήριο 4 επί της ενστάσεως).
Ο λογαριασμός των Εφεσειόντων παρουσίαζε καθυστερήσεις και η Εφεσίβλητη απέστειλε στους Εφεσείοντες διάφορες προειδοποιητικές επιστολές.
Την 17.8.2023 η Εφεσίβλητη καταχώρισε την αγωγή υπ’ αριθμό 1823/2023 εναντίον των Εφεσειόντων αξιώνοντας μεταξύ άλλων την πώληση των επίδικων ακινήτων.
Στη συνέχεια η Εφεσίβλητη προχώρησε με τη διαδικασία εκποίησης των ενυπόθηκων ακινήτων στη βάση των προνοιών του Νόμου.
‘Ενορκη δήλωση Εφεσειόντων
Είναι επί του προκειμένου θέση της Εφεσείουσας 1 ότι η Εφεσίβλητη προτού τους επιδώσουν τις Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 9.7.2024 (Τεκμήριο Α) όφειλαν να τους επιδώσουν τις Ειδοποιήσεις Τύπου «Θ» και «Ι». Ουδέποτε η ίδια αλλά ούτε και οι Εφεσείοντες 2 και 3 παρέλαβαν τις εν λόγω ειδοποιήσεις και ουδέποτε περιήλθαν εις γνώση τους αυτές.
Σε ό,τι αφορά το Δελτίο Α’ (Τεκμήριο Β), το οποίο συνοδεύει την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», αυτό φέρει μελλοντική ημερομηνία και συγκεκριμένα την 9.8.2024 ενώ η επίδοση έγινε στις 29.7.24. Είναι η θέση της ότι η όλη συμπεριφορά της Εφεσίβλητης είναι καταχρηστική για το λόγο ότι ενώ καταχώρισε την υπ’ αριθμό 1823/2023 Αγωγή εναντίον των Εφεσείοντων αξιώνοντας μεταξύ άλλων την πώληση των επίδικων ακινήτων, προωθεί παράλληλα, μέσω των προνοιών του επίδικου Νόμου, την πώληση των επίδικων ακινήτων δια πλειστηριασμού.
‘Ενορκη δήλωση Εφεσίβλητης
Είναι η θέση της Εφεσίβλητης επί του προκειμένου ότι την 15.2.2021 απέστειλε με συστημένο ταχυδρομείο στους Εφεσείοντες την Ειδοποίηση Τύπου «Θ» (Τεκμήριο 5). Οι Εφεσείοντες παρέλειψαν να συμμορφωθούν με τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και ως εκ τούτου στις 15.4.2021 η Εφεσίβλητη απέστειλε στους Εφεσείοντες επιστολές τερματισμού, συνοδευόμενες με επιστολή τύπου «Θ» στην τελευταία γνωστή διεύθυνση τους που είχε στα αρχεία της, δηλαδή στην οδό Λυκαβητού 12, 311 Λεμεσός (Τεκμήριο 6). Στη συνέχεια η Εφεσίβλητη επέδωσε δια της υπηρεσίας συστημένου αντικειμένου Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι», ημερομηνίας 9.8.2023, μαζί με κατάσταση λογαριασμού προς τους Εφεσείοντες (Τεκμήρια 7 και 8). Συνεπακόλουθα ο ισχυρισμός στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας 1 ότι οι Εφεσείοντες δεν έλαβαν την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» είναι ψευδής.
Πέραν τούτου οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από την Εφεσείουσα 1 καταρρίπτονται από την επιστολή που απέστειλαν οι ίδιοι Εφεσείοντες προς την Εφεσίβλητη καθώς και την απάντηση της τελευταίας (Τεκμήρια 9 και 10 αντιστοίχως).
Ακολούθως, μετά τη λήξη της προθεσμίας καταβολής του ενυπόθηκου χρέους η Εφεσίβλητη επέδωσε δια της υπηρεσίας Συστημένων Αντικειμένων μέσω Ταχυδρομείου Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΒ», ημερομηνίας 17.4.24 προς τους Εφεσείοντες (Τεκμήρια 11 και 12). Ο Εφεσείοντας 2 δεν παρέλαβε την επιστολή, με βάση την ενημέρωση που η Εφεσίβλητη έλαβε από το ταχυδρομείο, και ως εκ τούτου επέδωσε την εν λόγω ειδοποίηση με ιδιώτη δικαστικό επιδότη (Τεκμήριο 13).
Ακολούθως, η Εφεσίβλητη επέδωσε δια της υπηρεσίας Συστημένων Αντικειμένων, μέσω Ταχυδρομείου, Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 9.7.2024 και Δελτίο Ειδοποίησης Ηλεκτρονικού Πλειστηριασμού (Τεκμήρια 14 και 15 αντιστοίχως). Ο Εφεσείοντας 2 και πάλι δεν παρέλαβε την επιστολή και ως εκ τούτου η Εφεσίβλητη επέδωσε την εν λόγω Ειδοποίηση με ιδιώτη δικαστικό επιδότη. Παρότι η Εφεσίβλητη δεν είχε υποχρέωση να το πράξει, επέδωσε δια ιδιώτη επιδότη την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» και στους άλλους Εφεσείοντες (Τεκμήριο 16).
Σε ό,τι αφορά το Δελτίο Α’ είναι η θέση της ότι πράγματι αναγράφει την ημερομηνία 9.8.2024 αλλά αυτό αποτελεί ξεκάθαρα τυπογραφικό λάθος εφόσον συγκεκριμένα θα έπρεπε να αναγράφει 9.7.2024. Το εν λόγω τυπογραφικό λάθος όμως δεν επιφέρει οποιαδήποτε ζημιά στους Εφεσείοντες ούτε και επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο την διαδικασία πώλησης των ενυπόθηκων ακινήτων με βάση τις πρόνοιες του Νόμου. Σημασία έχει ότι αυτό επιδόθηκε εν τη εννοία του Νόμου μαζί με την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ».
Η ακρόαση της αίτησης έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και των γραπτών αγορεύσεων που αμφότερες οι πλευρές προσκόμισαν στο Δικαστήριο. Σημειώνω ότι ουδείς από τους ομνύοντες αντεξετάστηκε.
Έχω μελετήσει με ιδιαίτερη προσοχή το ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό, καθώς και τις γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων. Έχοντας κατά νου τις θέσεις και τα επιχειρήματα κάθε πλευράς θα προχωρήσω να εξετάσω τα εγειρόμενα ζητήματα.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Με τον τροποποιητικό Ν. 142(Ι)/2014, εισάχθηκε στον Νόμο το Μέρος VIA, το οποίο προνοεί για τη διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο δανειστή, ως είναι και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης.
Η διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο δανειστή ξεκινά με την αποστολή της Eιδοποίησης Τύπου «Ι», η οποία σε περίπτωση όπου ο δανειστής είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα, όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση η Εφεσίβλητη, συνοδεύεται από την Ειδοποίηση Τύπου «Θ». Νοείται ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποστολής της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ», εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη ή εάν υπάρχει κατατεθειμένη αίτηση πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου, σύμφωνα με τις διατάξεις του μέρους VI. Με την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» αποστέλλεται και η κατάσταση λογαριασμού του ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων. Μέσω της ειδοποίησης αυτής, καλείται ο οφειλέτης όπως εξοφλήσει το οφειλόμενο ποσό εντός προθεσμίας όχι μεγαλύτερης των 45 ημερών, από την ημερομηνία επίδοσής της, ενώ παράλληλα ενημερώνεται ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου (άρθρο 44Γ του Νόμου).
Σε περίπτωση παράλειψης συμμόρφωσης του ενυπόθηκου οφειλέτη, με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης Τύπου «Ι», τότε ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη 2η έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό. Η ειδοποίηση αυτή, η οποία είναι κατά τον Τύπο «ΙΑ», επιδίδεται εντός περιόδου όχι μικρότερης των 45 ημερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
Η διαδικασία πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου είναι δυνατό να ανασταλεί όταν με απόφαση του Δικαστηρίου εκδοθεί διάταγμα ακύρωσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», σύμφωνα με το άρθρο 44(Γ)(3). Με βάση το εν λόγω άρθρο παρέχεται η δυνατότητα καταχώρισης Έφεσης με σκοπό την ακύρωση της εν λόγω ειδοποίησης, εάν και εφόσον συντρέχει ένας εκ των λόγων που εξαντλητικά αναφέρονται σε αυτό. Αυτοί είναι και οι ακόλουθοι:
«(α) Η επιδοθείσα ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις˙
(β) η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί˙
(γ) η ειδοποίηση έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή˙
(δ) έχει εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου˙
(ε) ο ενυπόθηκος δανειστής στην περίπτωση που είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα ή αγοραστής κατά την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από τις διατάξεις του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και για Συναφή Θέματα Νόμου, εφεξής καλούμενος «αγοραστής», αρνήθηκε να προσέλθει και/ή δεν προσήλθε ως όφειλε, σε διαδικασία αναδιάρθρωσης πιστωτικών διευκολύνσεων κατά τα οριζόμενα από τις διατάξεις του Μέρους VIA του περί Σύστασης και Λειτουργίας του Ενιαίου Φορέα Εξώδικης Επίλυσης Διαφορών Χρηματοοικονομικής Φύσεως Νόμου ή τέτοια διαδικασία εκκρεμεί κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου του 2019:
Νοείται ότι-
………………
(στ) έχει εκδοθεί προστατευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη δυνάμει των διατάξεων του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διατάγματα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου ή εκκρεμεί ενώπιον Δικαστηρίου αίτηση για έκδοση τέτοιου προστατευτικού διατάγματος˙
(ζ) ο ενυπόθηκος οφειλέτης του οποίου η συμμετοχή εγκρίνεται στο σχέδιο “ΕΣΤΙΑ για αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων” ή σε οποιαδήποτε άλλο κυβερνητικό σχέδιο επιδότησης πιστωτικής διευκόλυνσης, νοουμένου ότι αυτός αποδέχεται και τηρεί τη συμφωνία και τις πιστωτικές του υποχρεώσεις όπως προκύπτουν από το εν λόγω σχέδιο ή εκκρεμεί σχετική αίτηση. »
Οι πρόνοιες του πιο πάνω Άρθρου είναι ξεκάθαρες. Στην περίπτωση που υφίσταται ένας από τους 6 λόγους που καταγράφονται, κατά τρόπο περιοριστικό, ανωτέρω παρέχεται η δυνατότητα στον ενυπόθηκο οφειλέτη, καθώς και σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος, να καταχωρήσει Έφεση, στο Επαρχιακό Δικαστήριο, για παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Ως αναφέρθηκε από τον Π.Ε.Δ Α. Δαυίδ (ως ήταν τότε) στην Αίτηση-Έφεση με αριθμό 60/2019, ΓΙΟΥΠΑ, ως Διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα Φραγκεσκίδη κ.α. ν. BANK OF CYPRUS PUBLIC COMPANY LIMITED, ημερομηνίας 30.5.2019:
«Πρόκειται δηλαδή, για διαδικασία με προσδιορισμένο και περιορισμένο σκοπό, αφού στο πλαίσιό της η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο κατά πόσον ισχύει ένας από τους αναφερόμενους, στο συγκεκριμένο Άρθρο, λόγους ακύρωσης της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ».»
Είναι στη βάση της πιο πάνω νομοθετικής πρόνοιας που οι Εφεσείοντες καταχώρισαν την υπό κρίση Έφεση επιδιώκοντας τον παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Θα προχωρήσω στη συνέχεια να εξετάσω κατά πόσο συντρέχουν οποιεσδήποτε προϋποθέσεις για τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Βασικός πυρήνας των αξιώσεων των Εφεσίβλητων αποτελεί το γεγονός ότι προτού η Εφεσίβλητη τους επιδώσει τις Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» θα έπρεπε να τους επιδώσουν τις Ειδοποιήσεις Τύπου «Θ» και «Ι», αντιστοίχως, με βάση τις πρόνοιες του Νόμου.
Ως έχει αναφερθεί είναι επί του προκειμένου θέση τους ότι ουδέποτε παρέλαβαν τις πιο πάνω Ειδοποιήσεις αλλά και ούτε ουδέποτε περιήλθαν εις γνώση τους.
Είναι η θέση του Δικαστηρίου ότι οι Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» και «Θ» δεν μπορούν να εφεσιβληθούν εφόσον ως προκύπτει, μέσα από τους πιο πάνω αναφερόμενους λόγους ακύρωσης της Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς οποιοσδήποτε λόγος που να σχετίζεται με τον τύπο και τη νομιμότητα των εν λόγω Ειδοποιήσεων και ως εκ τούτου αυτά δεν μπορούν να τύχουν εξέτασης στα πλαίσια αίτησης ακύρωσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Η πιο πάνω κρίση του Δικαστηρίου βρίσκει έρεισμα στο γεγονός ότι με βάση σχετική τροποποίηση του Νόμου καταργήθηκε η πρόνοια του άρθρου 44I(Γ) η οποία έδιδε γενικά το δικαίωμα στον ενυπόθηκο δανειστή να προσβάλλει τις αποσταλείσες ειδοποιήσεις δυνάμει του Μέρους VΙΑ του Νόμου. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία πρόνοια μετά την τροποποίηση του Νόμου περί προσβολής των πιο πάνω ειδοποιήσεων. Οι πιο πάνω Ειδοποιήσεις δεν εφεσιβάλλονται σύμφωνα με το νέο νομοθετικό καθεστώς που δημιουργήθηκε μετά τον τροποποιητικό Νόμο 87(Ι)/2018, καθώς το νέο νομοθετικό πλαίσιο συγκεκριμενοποιεί και περιορίζει το δικαίωμα άσκησης έφεσης μόνο έναντι της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» (Marios Petinos Constructions & Developers Ltd κ.α. ν. Gordian Holdings Ltd, ημερομηνίας 13/01/2021, Αιτήσεις - Εφέσεις 129/2018 και 131/2018, Κώστας Δημητρίου κ.ά. ν. Alpha Bank Cyprus Ltd, ημερ. 8.4.19)
Το ερώτημα όμως, το οποίο παραμένει, είναι κατά πόσο το Δικαστήριο, με δεδομένο ότι οι εν λόγω Ειδοποιήσεις δεν μπορούν να εφεσιβληθούν, μπορεί να ενασχοληθεί με το θέμα των επιδόσεων τους, αφού με βάση τον Νόμο είναι προϋπόθεση η επίδοση τους, προτού επιδοθεί η Ειδοποίηση ΙΑ.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου η απάντηση που θα πρέπει να δοθεί στο εν λόγω ερώτημα αυτό θα πρέπει να είναι καταφατική και ως εκ τούτου θεωρώ ότι το θέμα της επίδοσης των εν λόγω ειδοποιήσεων μπορεί να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας Έφεσης. Το Δικαστήριο οφείλει στα πλαίσια εξέτασης της υπό κρίση Έφεσης να εξετάσει και το ζήτημα επίδοσης των εν λόγω Ειδοποιήσεων.
Στην προκειμένη περίπτωση υιοθετώ τα όσα έχει αναφέρει ο Π.Ε.Δ Δαυίδ (ως ήταν τότε) στην υπόθεση MA MOTOSERVE LIMITED ν. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ, Αρ. Αίτησης-Έφεσης: 34Α/2021, 20/4/2021, από την οποία και παραθέτω σχετικό απόσπασμα:
«Έχει ήδη σημειωθεί το περιορισμένο αντικείμενο αίτησης-έφεσης ως η υπό συζήτηση. Ωστόσο, γεγονός παραμένει ότι ζητήματα που αφορούν την δέουσα επίδοση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», δεν μπορούν να εξετάζονται αποσπασματικά, ειδικότερα στις περιπτώσεις που εγείρονται ζητήματα σε σχέση με την εγκυρότητα ή νομιμότητα διάφορων άλλων ενεργειών ή πράξεων που προηγήθηκαν, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να λογίζεται στο τέλος της ημέρας ότι η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» πληροί κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις ή ακόμα ότι αυτή έχει δεόντως επιδοθεί.
Στην υπό συζήτηση περίπτωση η προβολή και η συζήτηση του ζητήματος της επίδοσης ή μη των Ειδοποιήσεων Τύπος «Θ» και «Ι», είναι προφανώς ότι διασυνδέεται από την πλευρά των εφεσειόντων με την εκ του νόμου προβλεπόμενη προθεσμία εντός της οποίας θα πρέπει να αποσταλεί η σχετική Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ», ζήτημα το οποίο, ως υποδεικνύεται στο σχετικό άρθρο του Νόμου (βλ. άρθρο 44Γ(2)(γ)), αποτελεί ένα από τους λόγους που εξαντλητικά καταγράφονται ότι μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης σε έφεση του είδους, δυνάμενοι να οδηγήσουν σε παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ».»
Με δεδομένο ότι ο Εφεσείοντες προβάλλουν τη θέση ότι η Εφεσίβλητη δεν επέδωσε τις Ειδοποίησης Τύπου «Θ» και Ι στους Εφεσίβλητους, αυτό οδηγεί, στην περίπτωση που ευσταθεί ο εν λόγω ισχυρισμός τους, στο ότι η επακολουθήσασα επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» δεν είναι έγκυρη.
Στην προκειμένη περίπτωση όπως όμως προκύπτει μέσα από την ένσταση της Εφεσίβλητης, καταχωρήθηκε στο Δικαστήριο η Ειδοποίηση Τύπου «Θ» (Τεκμήριο 5 και 6 της ένστασης) συνοδευόμενη από προειδοποιητικές επιστολές που απέστειλε η Εφεσίβλητη στους Εφεσείοντες μέσω απλού ταχυδρομείου ως ο Νόμος προνοεί, για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνταν στην αποπληρωμή των πιστωτικών διευκολύνσεων που τους παραχωρήθηκαν από την Εφεσίβλητη. Οι Εφεσείοντες ουδέποτε προέβαλαν τη θέση ότι η δηλωθείσα στην εν λόγω ειδοποίηση διεύθυνση δεν ήταν η διεύθυνση τους. Ούτε και η πλευρά των Εφεσειόντων αντεξέτασε τον λειτουργό της Εφεσίβλητης σε σχέση με το ζήτημα αυτό. Συνακόλουθα των δεδομένων αυτών το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Εφεσίβλητη, σε αντίθεση με τη θέση που προβάλλουν οι Εφεσείοντες, απέστειλαν πράγματι στους Εφεσείοντες την Ειδοποίηση Τύπου «Θ». Σε ότι αφορά την Ειδοποίηση Τύπος «Ι» η Εφεσίβλητη προσκόμισε στο Δικαστήριο κατάσταση ενημέρωσης του ταχυδρομείου (Τεκμήριο 9 στην ένσταση). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα εντοπισμού της πορείας των αντικειμένων δηλαδή της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» «track & trace” των συστημένων επιστολών που έχουν αποσταλεί, στην οποία υπάρχει λεπτομερής καταγραφή της διακίνησης των επιστολών, διαφαίνεται ότι η εν λόγω Ειδοποίηση παραλήφθηκε από τους Εφεσείοντες.
Τα όσα η Εφεσίβλητη προσκόμισε στο Δικαστήριο στο Δικαστήριο δεν αμφισβητήθηκαν από τους Εφεσείοντες, οι οποίοι έχουν πάντοτε το βάρος απόδειξης των αμφισβητηθέντων (Κωνσταντίνου Δημήτρης και άλλοι ν. Διευθυντή Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (2012) 1 ΑΑΔ 1990). Οι Εφεσείοντες δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε προφορική μαρτυρία (είτε μέσω συμπληρωματικής δήλωσης ή αντεξέτασης του λειτουργού της Εφεσίβλητης) ώστε να αποσείσουν το βάρος αυτό (Iacovou Brothers (Construction) Ltd v. Fashionwise Ltd (2000) 1(B) A.A.Δ.1377).
Σύμφωνα με το άρθρο 44(Γ) ο ενυπόθηκος δανειστής οφείλει να επιδώσει την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» στον ενυπόθηκο οφειλέτη και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο ορισμός της έννοιας «επίδοση» σύμφωνα με το άρθρο 44Ι(Ε) του Νόμου έχει ως εξής:
«Επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρημένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας, σε τέτοιο πρόσωπο.
Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας…»
Με βάση το λεκτικό της πιο πάνω νομοθετικής πρόνοιας, η παράδοση των ειδοποιήσεων πρέπει να γίνεται πρώτα με συστημένη επιστολή μέσω ταχυδρομείου και μόνο σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, η παράδοση μπορεί να επιτευχθεί με ιδιώτη επιδότη. Το ζήτημα αυτό έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί και μέσω της πρόσφατης απόφασης του Εφετείου στην υπόθεση ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023 όπου λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου.
…
Ενόψει των πιο πάνω κρίνουμε ότι η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της ειδοποίησης τη φέρει ασφαλώς ο ενυπόθηκος δανειστής, ο οποίος συνακόλουθα φέρει και το βάρος να αποδείξει το «ανέφικτο» της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση κανένα τέτοιο στοιχείο προσκομίστηκε από πλευράς εφεσείουσας.»
H λέξη «παράδοση» που αναφέρεται πιο πάνω, ερμηνεύθηκε στην Αίτηση-Έφεση 113/2018 απόφαση ημερ. 7.1.2019 τον δικαστικό λόγο της οποίας υιοθετώ και για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης ως ακολούθως:
“Εγείρεται εν προκειμένω ζήτημα ερμηνείας της λέξης «παράδοση» που εντοπίζεται στον ορισμό της έννοιας «επίδοση» στο Άρθρο 44ΙΕ. Όπως πολύ εύστοχα έθεσε το ζήτημα ο κ. Αναγνώστου εκ μέρους των Καθ΄ων η Αίτηση, το ερώτημα που χρήζει απάντησης είναι αν η έννοια του όρου «παράδοση» σημαίνει την παράδοση της ειδοποίησης στο Ταχυδρομείο για την αποστολή της από το Ταχυδρομείο στον παραλήπτη της ή αν σημαίνει την πραγματική παράδοση της ειδοποίησης στον παραλήπτη της.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου η ορθή ερμηνεία είναι ότι «παράδοση» σημαίνει την παράδοση της ειδοποίησης στο Ταχυδρομείο για την αποστολή της από το Ταχυδρομείο στον παραλήπτη της. Η εν λόγω ερμηνεία συνάδει με τα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 44ΙΕ και συγκεκριμένα με την αναφορά ότι η ειδοποίηση ή επικοινωνία με συστημένη επιστολή θα πρέπει να απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου στο οποίο τέτοια ειδοποίηση ή επικοινωνία απευθύνεται. Αν η ορθή ερμηνεία ήταν η πραγματική παράδοση της ειδοποίησης στον παραλήπτη και η πραγματική παραλαβή της από αυτόν είναι δύσκολό να εξηγήσει κάποιος την αναγκαιότητα η εν λόγω ειδοποίηση να απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου στο οποίο απευθύνεται. Με άλλα λόγια ουδεμία σημασία θα είχε ο τόπος που η ειδοποίηση θα έπρεπε να απευθυνθεί.
Η πιο πάνω ερμηνεία θεωρώ ότι συνάδει και με το μαχητό τεκμήριο που δημιουργείται με βάση το Άρθρο 1 του περί Ερμηνείας Νόμου Κεφ. 1 και τη σχετική νομολογία όταν μια επιστολή αποστέλλεται μέσω Ταχυδρομείου αλλά ουδέποτε επιστρέφεται ως μη παραληφθείσα. Δημιουργείται εν προκειμένω τεκμήριο ότι μια επιστολή που αποδεικνύεται ότι έχει ταχυδρομηθεί και δεν έχει επιστραφεί από το Ταχυδρομείο έχει παραδοθεί στο πρόσωπο στο οποίο απευθύνετο[7].
Με βάση τα γεγονότα που παρουσίασε η πλευρά των Καθ΄ων η Αίτηση και δεν έτυχαν αμφισβήτησης από την πλευρά της Αιτήτριας, οι Καθ' ων η Αίτηση στις 31/08/2018 απέστειλαν, προπλήρωσαν και ταχυδρόμησαν στη διεύθυνση Λεωφόρος Γρηγόρη Αυξεντίου αρ. 7, Francis Court, Floor 1, Flat 11B - 126, 6023 Λάρνακα όπου βρίσκεται το εγγεγραμμένο γραφείο της Αιτήτριας[8] συστημένη επιστολή στην οποία περιέχονταν οι Ειδοποιήσεις τύπου ΙΑ και ΙΒ (Τεκμήριο 6 στην ένορκη δήλωση Σωφρονίου).»
Υπό το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Εφεσίβλητη, σε αντίθεση με τη θέση που προβάλλουν οι Εφεσείοντες, απέστειλε πράματι στους Εφεσείοντες την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» και οι Εφεσείοντες έλαβαν γνώση αυτής. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται ρητώς και στην επιστολή που απέστειλαν οι ίδιοι οι Εφεσείοντες στην Εφεσίβλητη (Τεκμήριο 9) όπου στην πρώτη γραμμή αυτής καταγράφουν ότι παρέλαβαν την επιστολή ημερ. 9.8.2023, επιστολή η οποία είναι η Ειδοποίηση Τύπου «Ι». Επομένως ακόμα και οι ίδιοι Εφεσείοντες παραδέχονται την λήψη αυτής.
Ως προς το ζήτημα που προβάλλουν οι Εφεσείοντες ότι το Δελτίο Α’ που συνοδεύει την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» φέρει λανθασμένη αναγραφόμενη ημερομηνία, αποτελεί κρίση του Δικαστηρίου ότι πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους που σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο τα δικαιώματα των Εφεσειόντων. Ούτε εξάλλου οι Εφεσείοντες εξειδικεύουν με ποιον τρόπο έχουν πληγεί και/ή επηρεαστεί από την λανθασμένη αναγραφή ημερομηνίας που περιέχεται σε αυτό. Συνεπακόλουθα και ο λόγος αυτός απορρίπτεται.
Ως προς τη θέση των Εφεσειόντων ότι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν πληρεί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις, οι Εφεσείοντες δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών τους εφόσον δεν επεξηγούν με ποιο τρόπο το περιεχόμενο της εν λόγω Ειδοποίησης είναι λανθασμένο και τι θα έπρεπε να περιλαμβάνει επακριβώς. Οι οποιοιδήποτε ισχυρισμοί τους είναι γενικοί και αόριστοι. Σε κάθε όμως περίπτωση παρατηρώ ότι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» πληρεί τον Τύπο που προνοείται στον Νόμο και το σχετικό παράρτημα αυτού. Αναφέρεται στο αξιούμενο ποσό τους τόκους και τα έξοδα. Μια απλή σύγκριση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» με τον αντίστοιχο Τύπο που παρατίθεται στο σχετικό δεύτερο παράρτημα του Νόμου, καταδεικνύει ότι αυτή συντάχθηκε στο σωστό τύπο και με το ορθό περιεχόμενο. Συνεπακόλουθα απορρίπτεται και αυτός ο λόγος που προβάλλουν οι Εφεσείοντες.
Σε σχέση με το ζήτημα κατάχρησης που εγείρουν οι Εφεσείοντες υπό την έννοια ότι η Εφεσίβλητη προωθεί παράλληλα δυο διαδικασίες για την πώληση των ενυπόθηκων ακινήτων, δηλαδή μέσω πολιτικής αγωγής και μέσω της διαδικασίας προβλέπεται από τον επίδικο Νόμο, ούτε και αυτός έχει οποιοδήποτε έρεισμα.
Είναι νομολογημένο ότι η κατάχρηση της διαδικασίας μπορεί να προσλάβει πολλές μορφές και ότι ανάλογα ευρεία είναι και η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την παρεμπόδισή της (Αναφορικά με την Αίτηση του Πόλυ Μίτσιγκα, Π. Ε. 208/13, ημερ. 13.3.2014).
Η κατάχρηση είναι πολυσχιδής στις εκφάνσεις της, το δε Δικαστήριο έχει την εξουσία καταστολής τέτοιας κατάχρησης ως μέρος της αυτονομίας και αυτοτέλειας της δικαστικής λειτουργίας (Έλληνας v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 149, Γενικός Εισαγγελέας v. Ευσταθίου (2009) 2 Α.Α.Δ. 501, Αναφορικά με την Αίτηση του Τζεννάρο Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217).
Το γεγονός ότι υπάρχει σε εξέλιξη η ως άνω πολιτική αγωγή δεν αποτελεί λόγο ακύρωσης διαδικασίας πλειστηριασμού. Αντίθετα ο ισχύων Νόμος ρητά επιτρέπει τη συνύπαρξη πολιτικής αγωγής και διαδικασίας πλειστηριασμού. Δεν υπάρχει καμία κατάχρηση διαδικασιών, αφού η Εφεσίβλητη ακολουθεί τις διατάξεις των Νόμων και προωθεί τα συμφέροντά της με τα ένδικα μέσα που της παρέχει ο Νόμος, άρα και αυτός ο λόγος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Το θέμα εξετάστηκε στην Αίτηση/Έφεση Αρ. 204/2016 Ε.Δ. Πάφου FROSTIN LIMITED ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ. Η τότε Π.Ε.Δ κα Σωκράτους στην απόφαση της, ημερομηνίας 14/11/2016, ανέφερε τα ακόλουθα τα οποία καλύπτουν το όλο ζήτημα. Παραθέτω ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα με το οποίο και συμφωνώ:
«Αμφότεροι οι λόγοι 1 και 2 στρέφονται εναντίον της τηρηθείσας και χρησιμοποιηθείσας από την Εφεσίβλητη διαδικασίας την οποία χαρακτηρίζουν ως καταχρηστική και καταστρατηγούσα το πνεύμα του Μέρους VIA. Προβάλλεται ως αιτιολογία η ύπαρξη της αγωγής 1960/14 με την οποία επιδιώκεται η έκδοση διατάγματος πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου και υποδεικνύεται ότι η χρήση πολλαπλών διαδικασιών για την επιδίωξη του ιδίου σκοπού συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά.
Ως αιτιολογία του δεύτερου λόγου, δηλαδή ότι καταστρατηγείται το πνεύμα του Νόμου, αναφέρεται το άρθρο 44Α (4) το οποίο δίδει δικαίωμα στον ενυπόθηκο δανειστή να προχωρήσει με την έγερση αγωγής. Συνεπώς, καταλήγει η εισήγηση, η φράση αυτή καταδεικνύει το πνεύμα του νομοθέτη ο οποίος είχε κατά νου ότι τέτοια διαδικασία εφαρμόζεται εφόσον δεν έχει ήδη κινηθεί αγωγή που να σκοπεί στην έκδοση διατάγματος για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου.
…
Το παρόν Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να εξετάσει παρόμοιο θέμα, δηλαδή της δυνατότητας ή όχι πώλησης ενυπόθηκου με βάση το Μέρος VIA, όταν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση στην υπόθεση Χριστοφής Κούνουνας κ.α. v. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Αίτηση/Έφεση 195/2016, ημερομηνίας 7.11.2016. Επαναλαμβάνονται τα όσα εκεί λέχθηκαν:
«Η προσπάθεια επίλυσης του ζητήματος και απάντησης του εύλογου ερωτήματος του τι δέον γενέσθαι στην περίπτωση ύπαρξης δικαστικής απόφασης και διατάγματος εκποίησης του ενυπόθηκου ακινήτου, αποτελεί εγχείρημα όχι και τόσο απλό, αφού αμφότερες οι απόψεις είναι λογικές.
Πιστεύω πως μια αναδρομή στη σκοπιμότητα του Νόμου θα βοηθήσει την ερμηνεία του. Στόχος της θέσπισης του μέρους VIA, ήταν η πρόσδοση ταχύτητας στις διαδικασίες πώλησης των ενυπόθηκων ακινήτων και η είσπραξη των οφειλόμενων και εξασφαλιζόμενων με την υποθήκη ποσό ή ποσά. Για τούτο και οι προθεσμίες των 30 ημερών που τίθενται για πληρωμή αλλά ακόμη και η «ασφυκτική» προθεσμία των 30 ημερών από της καταχώρησης της αίτησης εντός της οποίας το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφανθεί (ο περί Πωλήσεως (Τροποποιητικός) Διαδικαστικός Κανονισμός 4/2015, άρθρο 14).
Θεωρώ πως δεν είναι καθόλου άσχετη η έναρξη του Μέρους VIA με το άρθρο 44Α το οποίο καθορίζει την εφαρμογή του μέρους αυτού σε κάθε σύμβαση υποθήκης προγενέστερης ή μεταγενέστερης του Νόμου. Καθορίζει ρητά πως:
«44Α.-(1) Οι διατάξεις του παρόντος Μέρους εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση σύμβασης υποθήκης, η οποία ενεγράφη στο κτηματικό μητρώο πριν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου ή η οποία εγγράφεται στο κτηματικό µμητρώο µετά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου.»
Προχωρεί περαιτέρω ο Νόμος συσχετίζοντας το παρόν Μέρος VIA με το προηγούμενο Μέρος VI, με το οποίο η πώληση επιτυγχανόταν μετά από αίτηση προς τον Διευθυντή του Κτηματολογίου, και αναφέρει πως:
«(2) Καμία διάταξη του Μέρους VI δεν απαγορεύει σε ενυπόθηκο δανειστή να προχωρήσει µε την εφαρμογή της διαδικασίας πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου σύμφωνα µε τις διατάξεις του παρόντος Μέρους.»
Για να συνεχίσει στην επόμενη διάταξη όπου διαβάζουμε πως:
«(3) Καμία διάταξη του παρόντος Μέρους δεν απαγορεύει στον ενυπόθηκο δανειστή την εφαρμογή της διαδικασίας πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου σύμφωνα µε τις διατάξεις του Μέρους VI:»
Τίθεται δε επιπροσθέτως η κάτωθι επιφύλαξη με την οποία οι χρονικές προθεσμίες που τίθενται με το Μέρος VIA να αναπροσαρμόζονται και σε όσα ποσά έχουν καταστεί πληρωτέα πριν την εφαρμογή του:
«Νοείται ότι, σε περίπτωση που το ενυπόθηκο χρέος έχει καταστεί πληρωτέο πριν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Μέρους, τα χρονικά περιθώρια και οι διαδικασίες που προβλέπονται στο παρόν Μέρος δύναται να τυγχάνουν εφαρμογής από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου.»
Τίποτα συνεπώς και καμία διάταξη υπάρχει στο Νόμο, απαγορευτική της χρήσης από τον ενυπόθηκο δανειστή της διαδικασίας του μέρους τούτου για εκποίηση του ενυπόθηκου ακινήτου.
….
Η ύπαρξη διατάγματος Δικαστηρίου για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου δεν καθιστά καταχρηστική την επιδίωξη πώλησης δυνάμει του Μέρους VIA του Νόμου δεδομένου πως ο δανειστής επιδιώκει το ίδιο αποτέλεσμα με κάποιον άλλο τρόπο τον οποίον του παρέχει σχετικός Νόμος.
Η έκδοση δικαστικής απόφασης και σχετικού διατάγματος για πώληση ενυπόθηκου κτήματος παρέχει δικαιώματα στον εξ΄ αποφάσεως δανειστή. Δεν εναποθέτει υποχρέωση. Ούτε περιορίζει το δικαίωμα του δανειστή να ακολουθήσει άλλη μέθοδο εκτέλεσης ή πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου, όταν ο Νόμος του το επιτρέπει."
Πρόσθετα, στην κρινόμενη περίπτωση όπου εκκρεμεί η αγωγή, η διάταξη αρ. 4 του άρθρου 44A επιτρέπει και δεν αποκλείει την παράλληλη διαδικασία επιδίωξης διατάγματος δι΄ αγωγής και προώθηση της διαδικασίας πώλησης από τον ενυπόθηκο δανειστή:
«(4) Καμία διάταξη του παρόντος Μέρους δεν αποκλείει το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει µε την έγερση πολιτικής αγωγής για την εξασφάλιση διατάγματος δικαστηρίου για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου.»
Ουσιαστικά δεν επιζητείται η εξασφάλιση ενός νέου διατάγματος, αλλά η πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου, του ιδίου αποτελέσματος που θα προκύψει από την εφαρμογή της έκδοσης διατάγματος πώλησης. Το ίδιο αποτέλεσμα, όπως οι ήδη υπάρχουσες διαδικασίες τις οποίες ο νομοθέτης δεν έχει καταργήσει και σε σχέση με τις οποίες επέλεξε όπως προσθέσει και προσφέρει μια εναλλακτική διαδικασία.
Επισημαίνεται και πάλιν πως η σχετική διάταξη του άρθρου 44(4) δεν απαγορεύει ούτε και αποκλείει τη συνύπαρξη αγωγής και της διαδικασίας του Μέρους VIA».
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης του Δικαστηρίου παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων λόγων ένστασης που η Εφεσίβλητη προβάλλουν.
Εν κατακλείδι η παρούσα Αίτηση-Έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον των Εφεσειόντων, αλληλεγγύως και ή κεχωρισμένως, ως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.).....................................
Μ. Χαραλάμπους, Α.E.Δ
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο