ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Χαραλάμπους, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής:136/2022
Μεταξύ:
G. MATRIX LTD
Ενάγουσα
-και-
JROLL TECH LTD
Εναγομένης
……………………………….
Ημερομηνία: 25.11.2024
Εμφανίσεις:
Για Εναγουσα - Αιτήτρια: Η κα. Δημητρίου για Μιχαλάκη, Πιτσιλλίδου & Σία Δ.Ε.Π.Ε
Για Εναγόμενη - Καθ΄ής η Αίτηση : Η κα. Ζαχαριάδου για ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ & ΒΑΡΟΥΔΑΚΗΣ Δ.Ε.Π.Ε
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
(σε σχέση με την αίτηση ημερομηνίας 6.2.2023 για τροποποίηση της Έκθεσης Απαιτήσεως)
…………………………………………………………………….
Αντικείμενο της παρούσας απόφασης είναι η αίτηση, ημερομηνίας 6.2.23, που η Ενάγουσα-Αιτήτρια (στο εξής «η Αιτήτρια») καταχώρισε για τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης της δια την προσθήκη νέων παραγράφων καθώς και νέας αξίωσης επί του παρακλητικού της.
Με την παρούσα αγωγή, η οποία καταχωρίστηκε στις 21.2.22, η Αιτήτρια αξιώνει το ποσό των €102.012,22, ως οφειλόμενο υπόλοιπο δυνάμει εκδοθέντων τιμολογίων.
Αποτελεί βασική δικογραφημένη θέση της ότι είχε συμφωνήσει με την Εναγόμενη-Καθ’ης η αίτηση (στο εξής «η Καθ’ης η αίτηση») όπως της παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες καθώς και υπηρεσίες παροχής ανάπτυξης μηχανικών και ηλεκτρονικών εγκαταστάσεων. Αποτελούσε όρο της μεταξύ των μερών συμφωνίας πως με την παράδοση των υπηρεσιών από μέρους της θα εξέδιδε προς την Καθ’ ης η Αίτηση και σχετικά τιμολόγια.
Η Καθ’ης η Αίτηση, στις 2.6.22, καταχώρισε Υπεράσπιση με την οποία απορρίπτει την πιο πάνω αξίωση.
Ακολούθως η Αιτήτρια καταχώρισε Απάντηση στην Υπεράσπιση.
Στις 9.9.12 εκδόθηκε από πλευράς Αιτήτριας κλήση για οδηγίες, συμφώνως της Δ.30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, και η Καθ’ης η Αίτηση καταχώρισε σχετικό Παράρτημα.
Στη συνέχεια εκδόθηκαν από το Δικαστήριο εκ συμφώνου διατάγματα αποκάλυψης εγγράφων.
Επί της ουσίας αυτό που η Αιτήτρια επιζητεί να προσθέσει στην ‘Εκθεση Απαίτησης της, μέσω της υπό κρίση αίτησης, είναι το γεγονός πως την 15.7.2020 οι διάδικοι κατάρτισαν συμφωνία η οποία προνοούσε πως η Καθ’ης η Αίτηση με την πώληση των πρώτων 50.000 συσκευών τυλίγματος και δημιουργίας τσιγάρου θα κατέβαλλε προς την Αιτήτρια, ως προμήθεια, το ποσό των €4.54 για έκαστην συσκευή που θα πωλούσε. Η Καθ’ης η Αίτηση ξεκίνησε την πώληση των εν λόγω συσκευών περί τον Ιανουάριο του 2023.
Επομένως η Αιτήτρια μετά την πώληση των 50.000 συσκευών θα λάμβανε συνολικά το ποσό των €227.000.
Αξιώνει δε επομένως απόφαση εναντίον της Καθ’ης η Αίτηση για το πιο πάνω ποσό.
Η αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της Χλόης Καγιάτου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την Αιτήτρια.
Είναι σε γενικές γραμμές η θέση της, ως έχει πληροφορηθεί από τη δικηγόρο που χειρίζεται την παρούσα υπόθεση, ότι η τελευταία περί το τέλος Ιανουαρίου του 2023 ενημερώθηκε από τον διευθυντή της Αιτήτριας πως η Καθ’ης η Αίτηση ξεκίνησε να πωλεί τις συσκευές τυλίγματος και ή δημιουργίας τσιγάρων. Περαιτέρω αναφέρει πως την 15.7.20 είχε συναφθεί σχετική συμφωνία των μερών, η οποία συμπεριλάμβανε ως όρο την σχετική προμήθεια που η Αιτήτρια δικαιούται.
Ως ενημερώθηκε η Αιτήτρια προ ημερών, ξεκίνησε για πρώτη φορά η πώληση των εν λόγω συσκευών. Ωστόσο αυτό ήρθε σε γνώση τους περί τα τέλη Ιανουαρίου του 2023. Στη βάση των πιο πάνω, οι αιτούμενες τροποποιήσεις θα πρέπει να επιτραπούν, δυνάμει της Δ.25 θ.3, εφόσον στηρίζονται σε νέα γεγονότα, μη υπαρκτά κατά την καταχώριση της αγωγής.
Η Καθ’ης η Αίτηση αντέδρασε στην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων καταχωρώντας σχετική προς τούτο ένσταση.
Προέβαλε συνολικά 15 λόγους ένστασης. Δεν κρίνω σκόπιμο να τους καταγράψω αυτολεξεί εφόσον δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό.
Αναφέρω το αυτονόητο ότι έχουν ληφθεί υπόψιν από το Δικαστήριο με τη δέουσα προσοχή και αναφορά σε αυτούς θα γίνει όταν και εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο.
Η ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του διευθυντή της Καθ’ης η Αίτηση.
Αναφέρει σε γενικές γραμμές ο ομνύων ότι καμία συμφωνία δεν συνάφθηκε μεταξύ των μερών την 15.7.20, η οποία να περιλαμβάνει τους όρους που αναφέρει η Αιτήτρια στην δική της ένορκη δήλωση. Ούτε και επισυνάφθηκε από την Αιτήτρια στο Δικαστήριο οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία. Ούτε και η Αιτήτρια αποκαλύπτει πως ενημερώθηκε για το κατ’ ισχυρισμό ξεκίνημα πώλησης των συσκευών και ούτε επισυνάπτεται οποιοδήποτε τεκμήριο. Αρνείται δε ότι ξεκίνησε από μέρους της η οποιαδήποτε πώληση των εν λόγω συσκευών.
Η Αιτήτρια επιδιώκει την προσθήκη νέου αιτητικού που αφορά νέα αιτία αγωγής, η οποία στηρίζεται σε παραβίαση συμφωνίας, ενώ η παρούσα αγωγή στηρίζεται σε ανεξόφλητα τιμολόγια. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα. Η μη συμπερίληψη των αιτούμενων τροποποιήσεων στην υφιστάμενη αγωγή ήταν συνειδητή επιλογή της Αιτήτριας και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της Δ.25 θ.3 εφόσον αυτές ήταν ήδη γνωστές στην τελευταία.
Η ακρόαση της αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που καταχωρίστηκαν και μέσω των γραπτών αγορεύσεων που αμφότερες οι και οι δύο πλευρές παρέδωσαν στο Δικαστήριο, επιχειρηματολογώντας ως προς τις θέσεις τους και παραπέμποντας αυτό και σε σχετική επί του θέματος νομολογία.
Τα όσα υποστήριξαν έχουν μελετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή και αναφορά στις θέσεις τους θα γίνει όταν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι δεν προσφέρθηκε προφορική μαρτυρία ή αντεξετάσθηκε οιοσδήποτε εκ των ενόρκως δηλούντων.
Η νομική βάση της αίτησης ουσιαστικά εδράζεται στην Διαταγή 25 θ.3, ως έχει τροποποιηθεί, η οποία, σε ό,τι εν προκειμένω ενδιαφέρει, προνοεί τα ακόλουθα:
«(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης.»
Όπως φαίνεται από το περιεχόμενο της νέας Δ.25, καθοριστική σημασία έχει το στάδιο της διαδικασίας κατά το οποίο ζητείται η τροποποίηση.
Στην προκειμένη περίπτωση, ως έχει προαναφερθεί, έχουν ολοκληρωθεί τα δικόγραφα και έχει καταχωριστεί και η σχετική κλήση για οδηγίες.
Επομένως στο στάδιο αυτό, σύμφωνα με τον πιο πάνω Κανονισμό, το αίτημα για τροποποίηση επιτρέπεται κατ' εξαίρεση μόνο σε δύο περιπτώσεις:
α) το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας και
β) στις περιπτώσεις που έχουν προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών.
Ο επιτακτικός χαρακτήρας της νέας δικονομικής διάταξης προκύπτει αβίαστα από τη χρήση της λέξης «ουδεμία».
Η ευρεία διακριτική ευχέρεια και η φιλελεύθερη προσέγγιση που υιοθετείτο στο παρελθόν σε σχέση με την καταργηθείσα Δ.25 έχει πλέον αναπόφευκτα περιοριστεί ουσιαστικώς με την νέα Δ.25.
Η τροποποίηση δικογράφου είναι πλέον η εξαίρεση και όχι ο κανόνας
Ως συνάγεται από την ένορκη δήλωση της Αιτήτριας αυτό το οποίο επικαλείται, ώστε το Δικαστήριο να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια και να επιτρέψει την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων, είναι η δεύτερη προϋπόθεση της Δ.25 θ.3.
Προβάλλει δηλαδή τη θέση ότι θα πρέπει να επιτραπούν οι αιτούμενες τροποποιήσεις εφόσον με τα γεγονότα που έχει θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου «έχουν προκύψει νέα δεδομένα, μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών καταχώρισης του δικογράφου». Οι αιτούμενες τροποποιήσεις, σύμφωνα πάντοτε με τις θέσεις της, αφορούν γεγονότα τα οποία έχουν επισυμβεί σε χρόνο μεταγενέστερο της καταχώρισης της παρούσας αγωγής.
Έχω μελετήσει με ιδιαίτερη προσοχή τις θέσεις και επιχειρήματα κάθε πλευράς αλλά και το ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό. Καταλήγω για τους λόγους που καταγράφω ευθύς αμέσως ότι η υπό κρίση αίτηση είναι καταδικασμένη σε απόρριψη.
Παραθέτω ευθύς αμέσως το σκεπτικό του Δικαστηρίου.
Εν ολίγοις, αυτό το οποίο η Αιτήτρια υποστηρίζει είναι το γεγονός ότι πληροφορήθηκε πως η Καθ’ής η Αίτηση ξεκίνησε την πώληση της συσκευής τσιγάρων τον Ιανουάριο του 2023, περίοδο δηλαδή μετά την καταχώριση της παρούσας αγωγής. Στη βάση των ενεργειών αυτών, η Καθ’ης η Αίτηση παραβίασε όρο της μεταξύ τους συμφωνίας ημερομηνίας 15.7.20.
Από την άλλη, η Καθ’ης η αίτηση αρνείται ρητώς αυτό το γεγονός. Προβάλλει δε τη θέση ότι η Αιτήτρια δεν επισυνάπτει οποιοδήποτε στοιχείο πως ενημερώθηκε για το πιο πάνω γεγονός, ούτε παραθέτει οποιοδήποτε στοιχείο που να υποστηρίζει την ισχυριζόμενη ενημέρωση που έλαβε καθώς και ότι έλαβε χώρα ένα τέτοιο γεγονός.
Από το ίδιο το λεκτικό της Δ.25 θ.3 συνάγεται ότι η Αιτήτρια θα πρέπει να θέσει στο Δικαστήριο εκείνα τα αναγκαία γεγονότα με σκοπό να καταδείξει ότι πληρείται η προϋπόθεση αυτή, ότι δηλαδή οι αιτούμενες τροποποιήσεις στηρίζονται σε δεδομένα που δεν ήταν υπαρκτά κατά την λήψη των οδηγιών έγερσης της παρούσας αγωγής. Με την παράθεση αυτών το Δικαστήριο, αφού εξετάσει όλα τα ενώπιον του δεδομένα και σταθμίσει τις γενικότερες αρχές που ισχύον διαχρονικά σε αιτήματα τροποποίησης δικογράφων, θα προχωρήσει ακολούθως να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να αποφασίσει υπέρ της έγκρισης ή της απόρριψης του αιτήματος. Εξ ου και χρησιμοποιείται στην εν λόγω Διαταγή η φράση «προς ικανοποίηση».
Με κάθε σεβασμό, τα όσα η Αιτήτρια έχει παραθέσει και προσκομίσει είναι αόριστα και γενικά με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να μην έχει ικανοποιηθεί στον αναγκαίο και απαιτούμενο βαθμό ότι τα όσα επικαλείται στην ένορκη της δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση είναι πράγματι γεγονότα που δεν ήταν υπαρκτά κατά το στάδιο λήψης οδηγιών για την έγερση της παρούσας αγωγής. Και τούτο γιατί η ενόρκως δηλούσα, εκ μέρους της Αιτήτριας, δεν παραθέτει στο Δικαστήριο οποιεσδήποτε περαιτέρω λεπτομέρειες ή οποιοδήποτε στοιχείο ότι πράγματι η Καθ’ής η Αίτηση ξεκινήσει να πωλεί τις εν λόγω συσκευές, με ποιο τρόπο διαπίστωσε το γεγονός αυτό αλλά και πότε ξεκίνησε να τις πωλεί. Για παράδειγμα, δεν έχει προσκομισθεί οποιοδήποτε αντίγραφο διαφήμισης ή ανακοίνωσης της Καθ’ης η Αίτησης περί πώλησης της εν λόγω συσκευής στο οποίο να καταγράφεται και η σχετική ημερομηνία. Ούτε για παράδειγμα τέθηκε οποιοδήποτε αντίγραφο από την ιστοσελίδα της Καθ’ής η Αίτηση που να τεκμηριώνει το πιο πάνω γεγονός. Η γενικότητα και αοριστία των θέσεων της αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχοντας και ως δεδομένο τη θέση της Καθ’ής η Αίτηση η οποία, ως έχει προαναφερθεί, αρνείται το γεγονός περί πώλησης των εν λόγω συσκευών.
Στην ίδια βάση η αξίωση της Αιτήτριας εδράζεται στην ύπαρξη μίας κατ΄ισχυρισμόν συμφωνίας που φέρει ημερομηνία 15.7.2020. Κατ’ αρχάς η Αιτήτρια δεν αναφέρει κατά πόσο η συμφωνία αυτή είναι γραπτή ή προφορική. Η ευπαίδευτη συνήγορος της όμως μέσω της γραπτής αγόρευσης προβάλλει τη θέση ότι αυτή ήταν όντως γραπτή. Πέραν της πιο πάνω αοριστίας των θέσεων της επί του ζητήματος αυτού, εάν ληφθεί υπόψιν η θέση περί γραπτής συμφωνίας, τέτοια όμως συμφωνία δεν έχει προσκομισθεί στο Δικαστήριο.
Επιπρόσθετα ούτε και διευκρινίζεται από την ενόρκως δηλούσα για λογαριασμό της Αιτήτριας κατά πόσο η πιο πάνω κατ’ ισχυρισμόν συμφωνία, βάση της οποίας η Καθ’ής η Αίτηση παραβίασε όρος αυτής είναι η ίδια η συμφωνία, την οποία δικογραφεί στην παράγραφο 6 της Έκθεσης Απαιτήσεως της ότι δηλαδή «ήταν ρητός και εξυπακουόμενος όρος της συμφωνίας των μερών πως άμα την παράδοση των υπηρεσιών από τους Ενάγοντες προς τους Εναγομένους, οι Ενάγοντες θα εξέδιδαν σχετικά τιμολόγια».
Ενδεικτικό της αοριστίας και γενικότητας των θέσεων της Αιτήτριας είναι και η εξής της θέση για το πότε ακριβώς πληροφορήθηκε την πώληση των συσκευών (βλέπε παράγραφος 3 της αίτησης):
«3. Ως ενημερώθηκαν οι Ενάγοντες προ ημερών, ξεκίνησε για πρώτη φορά η πώληση των εν λόγω συσκευών. Ωστόσο αυτό ήρθε εις γνώση των Εναγόντων περί τα τέλη Ιανουάριου 2023.»
Θα πρέπει να αναφέρω το αυτονόητο ότι το Δικαστήριο στο παρόν στάδιο δεν θα εξετάσει το βάσιμο των ισχυρισμών της Αιτήτριας, κατά πόσο δηλαδή η Καθ’ής η Αίτηση πράγματί ξεκίνησε να πωλεί τις εν λόγω συσκευές ή κατά πόσο είχε καταρτιστεί οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των μερών, η οποία έχει παραβιαστεί από την Καθ’ης η Αίτηση. Αυτά είναι ζητήματα που ασφαλώς και θα αποφασίσει το Δικαστήριο που θα εκδικάσει την ουσία.
Αυτό που όμως θα πρέπει να αποφασίσει το παρόν Δικαστήριο ώστε να εγκρίνει τις αιτούμενες τροποποιήσεις, είναι να ικανοποιηθεί ότι τα γεγονότα που αναφέρονται σε αυτές έχουν πράγματι επισυμβεί μεταγενέστερα της καταχώρησης της αγωγής. Θα πρέπει η Αιτήτρια να θέσει εκείνη τη μαρτυρία και εκείνο το πραγματικό υπόβαθρο ότι αυτά δεν ήταν υπαρκτά κατά την καταχώριση της αγωγής. Με τα όσα αόριστα και γενικά έχει αναφέρει δεν ικανοποίησε το Δικαστήριο εν προκειμένω.
Στην πρόσφατη απόφαση Μ.Κ.Τ. v. Ι.Χ.Z, Έφεση Αρ. 7/2019, 20/12/2021, επεξηγείται το είδος και το περιεχόμενο της μαρτυρίας που πρέπει να προσκομίζεται στα πλαίσια προώθησης αίτησης τροποποίησης, τα οποία κατ’ ανάλογο τρόπο εφαρμόζεται και στα γεγονότα της υπό κρίση αίτησης:
«Η αιτιολόγηση για τροποποίηση δεν μπορεί να εδράζεται στην, απογυμνωμένη από μαρτυρία γεγονότων, διαπίστωση του διαδίκου που αιτείται την τροποποίηση ή του δικηγόρου του ότι αυτή είναι χρήσιμη ή και αναγκαία. Πρέπει να αναφέρονται τα γεγονότα επί των οποίων εδράζεται η διαπίστωση, ώστε να παρέχεται η ευχέρεια στο Δικαστήριο, αφού τα διέλθει, να κρίνει κατά πόσο μπορεί η διαπίστωση να δικαιολογείται. Είναι συνεπώς απαραίτητο να τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου τα γεγονότα πάνω στα οποία βασίζεται το κάθε επιμέρους αίτημα τροποποίησης, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα για δικαστική κρίση. Διαφορετικά καλείται το Δικαστήριο, χωρίς να ασκήσει δικαστική κρίση, να σφραγίσει τη γνώμη του διαδίκου ή του δικηγόρου του και χωρίς να μπορεί να διακρίνει κατά πόσο το αίτημα προωθείται καλόπιστα, κάτι που δεν είναι επιτρεπτό».
Τα όσα λέχθηκαν στην εν λόγω απόφαση τυγχάνουν εφαρμογής και εξετάζονται από το ίδιο το Δικαστήριο σε κάθε περίπτωση όπου υπάρχει αίτημα τροποποίησης. Εάν απουσιάζουν εκείνες οι αναγκαίες λεπτομέρειες ταυτόχρονα υποχωρεί το αναγκαίο υπόβαθρο γεγονότων που επιτρέπει στο Δικαστήριο να εξετάσει το ενώπιον του αίτημα τροποποίησης ασκώντας την διακριτική του ευχέρεια. Είμαι της γνώμης ότι από την ένορκη δήλωση της Αιτήτριας απουσιάζουν εκείνα τα αναγκαία γεγονότα που να ικανοποιούν το Δικαστήριο ότι οι αιτούμενες τροποποιήσεις στηρίζονται σε δεδομένα που δεν ήταν υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής. Το μόνο που αναφέρεται, όπως παρατέθηκε πιο πάνω, ήταν το γεγονός ότι η Αιτήτρια πληροφορήθηκε ότι η Καθ’ής η Αίτηση ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2023 την πώληση της συσκευής. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απογυμνωμένος από ικανοποιητική μαρτυρία γεγονότων εφόσον δεν παρατίθενται οποιαδήποτε περαιτέρω στοιχεία προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου.
Συνεπακόλουθα για τον λόγο και μόνο αυτό η υπό κρίση αίτηση υπόκειται σε απόρριψη.
Ακόμη ένας λόγος για τον οποίο κρίνω ότι η υπό κρίση αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει αποτελεί και το γεγονός (και ως προς τούτο συμπλέω με τις θέσεις της ευπαίδευτης συνηγόρου της Καθ’ής η Αίτηση) ότι εάν το Δικαστήριο επιτρέψει τις αιτούμενες τροποποιήσεις τότε τα επίδικα ζητήματα της παρούσας αγωγής θα περιπλακούν.
Και τούτο γιατί η υφιστάμενη βάση της παρούσας αγωγής εδράζεται σε οφειλόμενο υπόλοιπο δυνάμει εκδοθέντων τιμολογίων, ενώ με την επιδιωκόμενη προσθήκη προστίθεται και νέα βάση αγωγής. Αυτή αφορά την παράβαση μίας κατ΄ισχυρισμόν συμφωνίας.
Με βάση τις δικογραφημένες θέσεις της το μόνο που η Αιτήτρια προβάλλει είναι ότι ενώ παρασχέθηκαν στην Καθ’ης η Αίτηση υπηρεσίες, η τελευταία αρνείται να εξοφλήσει τα εκδιδόμενα τιμολόγια.
Στην προκειμένη περίπτωση γίνεται προσπάθεια προσθήκης ισχυρισμών και συμπερίληψης απαίτησης που έχει διαφορετική βάση από αυτήν που υπήρχε με την καταχώρηση της αγωγής.
Έχω θέσει υπόψιν μου την νομολογιακή αρχή ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που επιδιώκεται η εισαγωγή νέας βάσης αγωγής, η αίτηση τροποποίησης δεν οδηγείται χωρίς άλλο σε απόρριψη, αλλά ο παράγοντας αυτός συνεκτιμάται με τα υπόλοιπα στοιχεία (Κώστας Παφίτης & Υιοί Λτδ ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2012) 1 Α.Α.Δ. 745).
Tο κρίσιμο ερώτημα που πρέπει όμως να απαντηθεί στην προκειμένη περίπτωση είναι κατά πόσο οι ως άνω προτεινόμενες τροποποιήσεις, οι οποίες εισάγουν νέα βάση αγωγής, δεν μπορούν ευχερώς να δικαστούν με την υφιστάμενη.
Κρίνω ότι η νέα αυτή αξίωση της Αιτήτριας θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο νέας αγωγής. Η υφιστάμενη αγωγή αφορά μία απλή απαίτηση ανεξόφλητων τιμολογίων στην βάση παρεχόμενων υπηρεσιών. Τυχόν συμπερίληψη της νέας αυτής αξίωσης θα περιπλέξει τα επίδικα ζητήματα, θα δημιουργήσει πολυπλοκότητα στην δίκη αλλά και καθυστέρηση. Στοιχεία και γεγονότα που ασφαλώς δεν είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Παρόμοιο εγειρόμενο με το υπό κρίση επίδικο ζήτημα απασχόλησε και το Εφετείο στην υπόθεση ΣΟΦΙΑ ΜΠΟΥΝΤΑΚΙΔΟΥ κ.α. v. HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LIMITED κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε207/2018, 17/10/2023. Αντικείμενο της εν λόγω Έφεσης ήταν η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία απερρίφθη το αίτημα της Εφεσείουσας για τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης της, στη βάση του ότι η αιτούμενη τροποποίηση εισήγαγε νέα βάση αγωγής. Το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση με το εξής σκεπτικό:
«Αναφορικά με τον πρώτο λόγο έφεσης, την θέση των εφεσειόντων ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο αποφάσισε ότι «δεν πρόκειται για γεγονότα που απλώς προέκυψαν μετά την καταχώρηση της αγωγής και επιζητείται η προσθήκη τους για να υποστηρίξουν την αρχική αιτία αγωγής αλλά για γεγονότα που ναι, προέκυψαν μεταγενέστερα, αλλά είναι για να υποστηρίξουν μια εντελώς νέα βάση αγωγής και που μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο νεάς αγωγής», η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή αφού, αυτό που οι εφεσείοντες με την αίτηση για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησής τους επιδιώκουν στην ουσία είναι η προσθήκη νέων ισχυρισμών και/ή η δημιουργία νέων αγώγιμων δικαιωμάτων εναντίον του εναγομένου/εφεσίβλητου 2. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο εφάρμοσε την νομολογία και δη την απόφαση στις συνεκδικαζόμενες Πολιτικές Εφέσεις αρ. 137/2013 και 138/2013 IKOS CIF LTD v. 1. Martin Coward κ.α. ημερ. 20/3/2014 όπου το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία δεν επιτράπηκε η τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης καθότι με την αιτούμενη τροποποίηση ο αιτητής επεδίωκε να «δημιουργήσει» νέο αγώγιμο δικαίωμα. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα:
«Σταθερή γραμμή της Νομολογίας επιβεβαιώνει ως θεμελιακή αρχή πως τροποποίηση δικογράφων είναι εφικτή σε κάθε περίπτωση που αυτό κρίνεται αναγκαίο για τον προσδιορισμό της ουσίας της διαφοράς και για την αποτροπή της πολλαπλότητας των νομικών διαδικασιών. Ακόμη και στις περιπτώσεις που επιδιώκεται νέα βάση αγωγής, η αίτηση τροποποίησης δεν είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά εξετάζεται και συνεκτιμάται υπό το πρίσμα του συνόλου των στοιχείων της δεδομένης περίπτωσης. Το συμφέρον της δικαιοσύνης συνιστά, σε κάθε περίπτωση, κυρίαρχο παράγοντα, κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, να επιτρέπει τροποποίηση.
....................
Με δεδομένο, λοιπόν, το πραγματικό υπόβαθρο, είναι ξεκάθαρο ότι με τις αιτούμενες τροποποιήσεις επιδιωκόταν η προσθήκη νέας βάσης αγωγής και, ταυτόχρονα, η δημιουργία αγώγιμου δικαιώματος εναντίον των νέων διαδίκων, εφεσιβλήτων 2-13. Υπό αυτές τις συνθήκες, τυχόν ικανοποίηση του αιτήματος τροποποίησης θα είχε ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση της αγωγής, κατά τρόπο που θα μετέβαλλε εξολοκλήρου το χαρακτήρα της.»
Κατ΄ εφαρμογή της απόφασης IKOS CIF LTD (ανωτέρω), το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά κατέληξε ότι αυτό που ουσιαστικά επιδιώκεται είναι η προβολή νέων ισχυρισμών και η δημιουργία νέων αγώγιμων δικαιωμάτων, ειδικότερα ισχυρισμών για κακόβουλη ποινική δίωξη της εφεσείουσας 1 στην ποινική υπόθεση που καταχωρήθηκε στο Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λεμεσού με αρ. 17373/15 εναντίον του εφεσίβλητου 2. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η προτεινόμενη τροποποίηση αποτελεί προσπάθεια των εφεσειόντων να δικογραφηθούν γεγονότα τα οποία δεν υπήρχαν όταν εγέρθηκε η αγωγή και να εισαχθούν θεραπείες και αξιώσεις εντελώς διαφορετικές από τις αρχικές θεραπείες και αξιώσεις της αγωγής οι οποίες και δεν θα μπορούσαν να ήταν μέρος των θεραπειών και αξιώσεων που οι ενάγοντες έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου από την αρχή.
Όπως αναφέρθηκε και στην Πολιτική Έφεση 43/2013, Forcan v. Hem slade Trading Ltd κ.α., ημερ. 6/11/2018 «. η τροποποίηση κλητηρίου εντάλματος ανατρέχει στο χρόνο καταχώρησης του αρχικού κλητηρίου και κατά συνέπεια δεν μπορεί να δοθεί άδεια τροποποίησης κλητηρίου για να περιλάβει αιτία αγωγής που γεννήθηκε μετά την καταχώρηση του αρχικού κλητηρίου».
Παραπονούνται ακόμα οι εφεσείοντες ότι ενώ το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στην υπόθεση Saba & Co (T.M.P.) v .T.M.P. Agents (1994) A.Α.Δ. 426, εντούτοις την εφάρμοσε λανθασμένα. Ούτε αυτός ο λόγος έφεσης ευσταθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε ορθά στις αρχές της υπόθεσης Saba (ανωτέρω) στην οποία πρέπει να σημειωθεί ότι η προσθήκη της επιδιωκόμενης τροποποίησης σχετιζόταν άμεσα με τον κεντρικό ισχυρισμό που προβλήθηκε εξαρχής και δεν επέφερε μαζική μετατροπή της φύσης της αξίωσης, και ορθά αναφέρθηκε στην διαπίστωση ότι η εισαγωγή νέας βάσης αγωγής δεν οδηγεί άνευ εταίρου σε απόρριψη αίτησης για τροποποίηση. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο οι προτεινόμενες τροποποιήσεις εισαγάγουν ή όχι νέα βάση αγωγής που δεν μπορεί ευχερώς να δικαστεί με την υφιστάμενη.
Ορθά επίσης το πρωτόδικο Δικαστήριο υπογράμμισε ότι στην περίπτωση όπου επιδιώκεται η εισαγωγή νέας βάσης αγωγής η οποία δεν υπήρχε κατά τον χρόνο καταχώρισης του αρχικού δικογράφου αλλά προέκυψε μεταγενέστερα, δεν επιτρέπεται. Τούτο όμως διακρίνεται από την περίπτωση στην οποία τροποποιούνται δικόγραφα σε σχέση με γεγονότα τα οποία προέκυψαν μετά την καταχώρηση της αγωγής και τα οποία ο διάδικος επικαλείται για να υποστηρίξει την αρχική αιτία αγωγής. Σχετική είναι η υπόθεση Tilcon Ltd v. Land and Real Estate Investments Ltd (1987) 1 All E.R. 615.
…
Είναι ξεκάθαρο ότι η αρχική έκθεση απαίτησης βασιζόταν σε κατ΄ ισχυρισμό παράνομη δέσμευση και κατακράτηση του επίδικου ποσού ενώ η αιτούμενη τροποποίηση αφορά νέες βάσεις αγωγής ήτοι κακόβουλη δίωξη, απώλεια τόκου, καταβολή εξόδων για δικαστικές διαδικασίες και προσβολή στην καλή φήμη.
Περαιτέρω, θεωρούμε ότι τυχόν έγκριση της αιτούμενης τροποποίησης θα άλλαζε ριζικά την βάση και τη φύση της αγωγής. Σχετική αναφορά γίνεται στο Σύγγραμμα The Annual Practice 1956, Τόμος 1, σελ.459, όπου αναφέρεται ότι το Δικαστήριο απορρίπτει αίτηση τροποποίησης «where the amendment would change the action into one of a substantially different character which would more conveniently be the subject of a fresh action».»
Στην προκειμένη περίπτωση η Αιτήτρια επιχειρεί, πράγμα ανεπίτρεπτο, να εισάγει νέα γεγονότα όχι για να υποστηρίξει την αρχική αιτία αγωγής αλλά για να υποστηρίξει μία εντελώς νέα βάση αγωγής.
Σχετική επίσης με το επίδικο ζήτημα είναι και η προγενέστερη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Forcam v. Hemslade Trading Ltd κ.α. Πολ. Έφεση 43/13 ημερ. 6/11/2018, ECLI:CY:AD:2018:A479 όπου και ανατράπηκε η πρωτόδικη απόφαση, με την οποία απερρίφθη το αίτημα τροποποίησης της Εφεσείουσας στο βαθμό που διατύπωνε νέα βάση αγωγής. Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στο εν λόγω συμπέρασμα με το εξής σκεπτικό:
«…οι προτεινόμενες τροποποιήσεις απλώς αναφορά σε ενέργειες των εφεσιβλήτων, υποστηρικτικές ή ενισχυτικές του υφιστάμενου αγώγιμου δικαιώματος και όχι νέα βάση αγωγής. ΄Οπως ακριβώς στη Saba & Co (T.M.P.) v. T.M.P. Agents, (ανωτέρω) αναφέρθηκε, οι τροποποιήσεις δεν επιφέρουν ριζική μετατροπή της φύσεως της αξίωσης, απλώς εισάγονται θέσεις που δεν είχαν συγκεκριμενοποιηθεί προηγουμένως αναφορικά με τις συνέπειες της μεταβίβασης των μετοχών. ΄Εστω και αν πρόκειται για μεταγενέστερα της αγωγής γεγονότα, ο εφεσείων επεκτείνει τις αιτούμενες θεραπείες πλέον και στη μορφή των χρηματικών αποζημιώσεων επικαλούμενος σχετικά άρθρα του σερβικού δικαίου, το οποίο εν πάση περιπτώσει επικαλείτο και στο αρχικό του δικόγραφο. Αν ειδωθεί λοιπόν προσεκτικά η υφιστάμενη και η προτεινόμενη δικογραφία δεν αφορά μεταγενέστερα γεγονότα που συνθέτουν νέα βάση αγωγής αλλά πρόκειται για μεταγενέστερα γεγονότα που ανάγονται στην πρωταρχική βάση αγωγής και την επεκτείνουν τόσο στο περιεχόμενο της, όσο και στο φάσμα των αιτουμένων θεραπειών.»
Δεν βρισκόμαστε ενώπιον όμως μίας τέτοιας περίπτωσης γεγονότων στην προκειμένη περίπτωση. Ούτε καν υπάρχει τέτοιος ισχυρισμός από την Αιτήτρια ότι η συμφωνία παροχής υπηρεσιών, βάση τις οποίας εκδόθηκαν τα τιμολόγια, είναι η ίδια συμφωνία με την οποία ισχυρίζεται ότι η Καθ’ής η Αίτηση παραβίασε πωλώντας τις συσκευές. Ενδεχομένως να ήταν διαφορετική η κατάληξη του Δικαστηρίου αν τίθετο με σαφήνεια και ευκρίνεια ένα τέτοιο γεγονός. Το Δικαστήριο όμως δεν μπορεί να προβαίνει από μόνο του σε αυθαίρετες εικασίες και συμπεράσματα.
Κρίνω επομένως στην βάση των πιο πάνω ότι οι αιτούμενες τροποποιήσεις και νέες αξιώσεις θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο νέας αγωγής αφού δεν σχετίζονται με τις υφιστάμενες απαιτήσεις της Αιτήτριας. Αυτό κατά την κρίση μου επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης, ο οποίος είναι και ο πλέον κυρίαρχος παράγοντας.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων λόγων ένστασης της Καθ’ής η Αίτηση.
Συνεπακόλουθα η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπερ της Καθ’ής η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας ως αυτά θα υπολογισθούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Αυτά δε θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δικαστικής διαδικασίας.
(Υπ.) .......................................
Μ. Χαραλάμπους, Α.Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο