ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

Ενώπιον: Χ. Στρόππου, Ε.Δ.

 

                                                                                                                Αριθμός Αγωγής: 1628/2022

 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ

       Ενάγοντας

 

-και-

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

 

                                                                                                                                                                                                       Εναγόμενη

 

 

Ημερομηνία: 09/05/2025

 

Εμφανίσεις:

 

Για Ενάγοντα: κύριος Θεοδότου Χ.

 

Για Εναγόμενη: κύριος Χριστοφόρου Χ. για ΧΡΙΣΤΟΣ Σ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

I.               ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

1.             Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην Έκθεση Απαίτησης, ο Ενάγοντας διεκδικεί από την Εναγόμενη το ποσό των €1.950,00 ως υπόλοιπο που προέκυψε δυνάμει θεραπειών που παρασχέθηκαν και/ή συμφωνίας υπηρεσιών φυσικοθεραπείας και/ή φυσιοθεραπείες προ μετεγχειρητικά συρραφής τένοντα του δεξιού αντίχειρα και/ή ως οφειλόμενο ποσό χρεωστικού λογαριασμού και/ή δυνάμει αδικαιολόγητου πλουτισμού και/ή συμφωνηθείσα και/ή εύλογη αμοιβή για υπηρεσίες όπως κατωτέρω λεπτομερώς αναφέρεται.  Επιπλέον, διεκδικείται τόκο προς 5% επί του ως άνω ποσού από 21/02/2019 μέχρι εξοφλήσεως. 

 

Οι ισχυρισμοί της Έκθεσης Απαίτησης

 

2.             Ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι είναι εγγεγραμμένος στα σχετικά μητρώα φυσιοθεραπευτών και κατέχει νόμιμη άδεια άσκησης του επαγγέλματος.

 

3.             Παρείχε τις σχετικές του υπηρεσίες στην Εναγόμενη στην περίοδο μεταξύ 12/06/2018 και 21/12/2021 και εξέδωσε προς τούτο τιμολόγιο για  64 ώρες φυσιοθεραπείας. Ο Ενάγοντας κάλεσε την Εναγόμενη να υπογράψει το σχετικό τιμολόγιο και η Εναγόμενη το υπέγραψε.

 

4.             Αποτελεί θέση του Ενάγοντα, ότι η υπογραφή του σχετικού τιμολογίου αποτελούσε αναγνώριση χρέους και/ή αποδέχτηκε τις πιο πάνω αναφερόμενες υπηρεσίες, ήτοι ότι της παρασχέθηκαν από τον Ενάγοντα 64 ώρες φυσικοθεραπείες και/ή τις σχετικές χρεώσεις και/ή συμφώνησε ότι η καθορισμένη επί του τιμολογίου χρέωση αποτελεί εύλογη και/ή δίκαιη αμοιβή και/ή αντικατοπτρίζει τη συμφωνηθείσα αμοιβή.

 

5.             Επιπλέον, ο Ενάγοντας τηρούσε σχετικό λογαριασμό, ο οποίος παρουσιάζει υπόλοιπο το ως άνω ποσό.

 

6.             Ο Ενάγοντας κάλεσε επανειλημμένα την Εναγόμενη να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό και ενώ αυτή αναγνώρισε την οφειλή της παραλείπει μέχρι και σήμερα να το καταβάλει.

 

Οι ισχυρισμοί της Έκθεσης Υπεράσπισης

 

7.             Από την πλευρά της η Εναγόμενη αρνείται τους ισχυρισμούς του Ενάγοντα.

 

8.             Παραδέχεται όμως ότι ο Ενάγοντας πρόσφερε τις υπηρεσίες του προς την Εναγόμενη μέχρι τις 21/02/2019 και εξέδωσε προς τούτο τιμολόγιο ημερομηνίας 21/02/2019. Επιπλέον, ο Ενάγοντας εξέδωσε και δεύτερο τιμολόγιο ημερομηνίας 15/04/2019.

 

9.             Επιπλέον, η Εναγόμενη παραδέχεται ότι ο Ενάγοντας της παρείχε υπηρεσίες φυσικοθεραπείας έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής προς €30 την ώρα. Ο Ενάγοντας εργάστηκε συνολικά περί των 65 ωρών μέχρι 21/02/2019 με το ποσό να ανέρχεται στις €1.990 κάτι το οποίο προκύπτει από το τιμολόγιο ημερομηνίας 21/02/2019.

 

10.        Σε καμία περίπτωση δεν έλαβε η Εναγόμενη τις υπηρεσίες του Ενάγοντα από τις 12/06/2018 μέχρι 21/06/2021.

 

11.        Η Εναγόμενη εγείρει την υπεράσπιση της παραγραφής καθότι το τιμολόγιο του Ενάγοντα εκδόθηκε στις 21/02/2019 δυνάμει του άρθρου 7 (2) του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012, ως αυτός έχει εκάστοτε τροποποιηθεί και έχουν παρέλθει 3 έτη από τότε που δημιουργήθηκε η βάση της Αγωγής του Ενάγοντα.

 

12.        Κατά τα λοιπά, η Εναγόμενη αρνείται ότι έλαβε γνώση της ύπαρξης του επίδικου λογαριασμού και ζητά απόρριψη της Αγωγής ως «νόμω και ουσία αβάσιμη».

 

II.             Συνοπτική Παρουσίαση της Μαρτυρίας και Αξιολόγηση

 

 

13.        Επειδή η υπόθεση είναι ταχείας εκδίκασης και τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες της Δ.30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας,[1] η ακρόαση της υπόθεσης διεξήχθη στην βάση των ενόρκων δηλώσεων που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο στη βάση των Οδηγιών του Δικαστηρίου.

 

14.        Κανένα από τα μέρη δεν αντεξέτασε τον μάρτυρα της άλλης πλευράς[2] και οι Συνήγοροι παρέδωσαν προς το Δικαστήριο Γραπτές αγορεύσεις προς υποστήριξη των θέσεων τους.

 

Συνοπτική παράθεση της μαρτυρίας του Ενάγοντα

 

15.        Προς απόδειξη της υπόθεσης του, ο Ενάγοντας κατέθεσε στο Δικαστήριο την Ένορκη Δήλωση του στην οποία αναφέρει ότι είναι εγγεγραμμένος φυσιοθεραπευτής και έχει έδρα την Λεμεσό. Η Εναγόμενη ήταν «πελάτισσα» του και αποτάθηκε στον Ενάγοντα για τις υπηρεσίες του και προς το σκοπό αυτό διατηρούσε χρεωστικό λογαριασμό σε σχέση με τις υπηρεσίες φυσιοθεραπείας που τις προσέφερε.

 

16.        Η Ενάγουσα αποτάθηκε στον Ενάγοντα για πρώτη φορά για θεραπεία τον Ιούνιο του 2018 και η θεραπεία αφορούσε τραυματισμό της μετά από ατύχημα και χειρουργική επέμβαση λόγω του τραυματισμού της στο δεξί χέρι. Η αμοιβή του θα ανερχόταν στο ποσό των €30 την ώρα. Από την 12/06/2018 μέχρι και 21/12/2018 ο Ενάγοντας προσέφερε και η Εναγόμενη αποδέχτηκε τις υπηρεσίες του Ενάγοντα για 65 ώρες, ήτοι 1 ώρα την ημέρα.

 

17.        Ενόψει τούτων ο Ενάγοντας εξέδωσε το τιμολόγιο του την 21/02/2019, το οποίο υπόγραψε η Εναγόμενη στην παρουσία του Ενάγοντα. Επισυνάπτει σχετικά ως Τεκμήριο 1 το Τιμολόγιο ημερομηνίας 21/02/2019.

 

18.        Παρά τα πιο πάνω η Εναγόμενη δεν κατέβαλε το οποιοδήποτε ποσό έναντι των οφειλών της με αποτέλεσμα να οφείλει μέχρι και σήμερα το συνολικό ποσό των €1.950,00. Παρά το γεγονός ότι η Εναγόμενη επιβεβαίωσε την οφειλή της προς τον Ενάγοντα σε διάφορες ημερομηνίες μέσω μηνυμάτων που ανταλλάχθηκαν μέσω της εφαρμογής Messenger. Ο Ενάγοντας επισυνάπτει τα μηνύματα ως Τεκμήριο 2 ενώ παραθέτει αυτούσιο το περιεχόμενο τους στην Γραπτή του Δήλωση. Προς υποστήριξη της θέσης του ο Ενάγοντας επισυνάπτει ως Τεκμήριο 7 αναλυτική κατάσταση την οποία ετοίμασε κατόπιν παράκλησης της Εναγόμενης και στην οποία αναφέρονται λεπτομερώς οι ημερομηνίες που παρείχε τις υπηρεσίες του προς την Εναγόμενη.

 

Συνοπτική παράθεση της μαρτυρίας της Εναγόμενης

 

19.        Η Εναγόμενη προς υποστήριξη της υπεράσπισης της, κατέθεσε στο Δικαστήριο  σχετική Ένορκη Δήλωση, δια της οποίας  παραδέχεται ουσιαστικά ότι ο Ενάγοντας παρείχε της υπηρεσίες του προς αυτήν. Δια της γραπτής δήλωσης της παραδέχεται ότι ο Ενάγοντας παρείχε σε αυτήν τις υπηρεσίες του σε 65 συνεδρίες που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ του Ιουνίου του 2018 και του Δεκεμβρίου του 2018, και αναφέροντας προς τούτο τα εξής:

 

«Κατά πάντα ουσιώδη για την παρούσα Αγωγή χρόνο ήμουν πελάτισσα του

Ενάγον τα , αφού περ ί τις αρχές Ιουνίου 2018 αποτάθηκα σε αυτόν για να λάβω τις υπηρεσίες του ως φυσικοθεραπευτής, μετά από τραυματισμό που είχα και υποβλήθηκα σε χειρουργική επέμβαση στον δεξιό αντίχειρα. Η Συμφωνία που είχα μ ε τον Ενάγοντα ήταν να μου παρέχει 65 συνεδρίες, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούνιο του 2018 μέχρι τον Δεκέμβριο 2018. Σύμφωνα με την κατάσταση/πρόγραμμα των φυσιοθεραπειών που

υποβλήθηκα και έχει επισυνάψει ο Ενάγοντας στην Ένορκη Δήλωση του ημερομηνίας 26/09/2023 Αποκάλυψης Εγγράφων, η οποία βρίσκεται στον φάκελο της διαδικασίας. Η πρώτη μέρα που υποβλήθηκα σε φυσιοθεραπεία ήταν 12/06/2018 και η τελευταία μέρα 21/12/2018. Ο Ενάγοντας έκδωσε το τιμολόγιο του στις 21/02/2019 για 65 ώρες φυσιοθεραπείας με χρέωση €30.00 την ώρα και με συνολικό ποσό €1.950,00 ως φαίνεται στο τιμολόγιο αρ. 1 που έχει επισυνάψει ο Ενάγοντας στην Ένορκη Δήλωση Αποκάλυψης Εγγράφων του ημερομηνίας 26/09/2023.»

 

20.        Ακολούθως η Εναγόμενη αρνείται ότι η αναφορά στην Έκθεση Απαίτησης του Ενάγοντα, στην παράγραφο 3, είναι αληθής. Ότι δηλαδή οι φυσιοθεραπείες ξεκίνησαν το 2019 και διήρκησαν μέχρι το 2021 και επαναλαμβάνει ότι ξεκίνησαν από 12/06/2018 μέχρι 21/12/2018.

 

21.        Τέλος, η Εναγόμενη προβάλλει ότι η αξίωση του Ενάγοντα έχει παραγραφεί.

 

Τα παραδεκτά γεγονότα

 

 

22.        Καταρχάς σημειώνεται ότι στις περιπτώσεις όπου υφίστανται μη αμφισβητούμενα γεγονότα, είτε δια των δικογράφων (STARGEL CO LTD ν. LUTKIN κ.α., Πολιτική έφεση ΑΡ. 407/2011, 21/6/2018, ECLI:CY:AD:2018:A300 και Χρίστου ν. Khoreva (2001) 1 (Γ) ΑΑΔ 1874), είτε δια του χειρισμού κατά την ακρόαση, ή δια σχετικών δηλώσεων, τότε δεν είναι απαραίτητη η αξιολόγηση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου (Κυριακίδης ν. Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, Π.Ε 185/2012, ECLI:CY:AD:2018:A179).

 

23.        Θέμα αξιοπιστίας τίθεται όταν υπάρχουν διιστάμενες απόψεις ως προς τα γεγονότα και το Δικαστήριο θα πρέπει να επιλέξει μια από αυτές (Pissis Ltd v. La Baguette Boulangerie- Patisserie Ltd, Πολ. Έφεση   135/10, ECLI:CY:AD:2015:A638, Ιωάννης Τσιάττες v. Kokis Solomonides (Cartridges Industries) Ltd, (2009) 1 ΑΑΔ 974, 16 Ιουλίου, 2009).

 

24.        Από τα όσα έχουν παρατεθεί στις έγγραφες προτάσεις και από την μαρτυρία που έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο προκύπτουν τα εξής παραδεκτά γεγονότα:

 

(i)            Ο Ενάγοντας είναι εγγεγραμμένος φυσιοθεραπευτής και κατέχει νόμιμη άδεια να ασκεί το επάγγελμα και να παρέχει υπηρεσίες φυσιοθεραπευτή.

 

(ii)          Η Εναγόμενη αποτάθηκε στον Ενάγοντα τον Ιούνιο του 2018 για να τις παρέχει υπηρεσίες φυσιοθεραπευτή έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής €30 την ώρα.

(iii)         Τα μέρη συμφώνησαν μεταξύ τους όπως παρασχεθούν στην Εναγόμενη οι υπηρεσίες του Ενάγοντα για 65 συνολικά ώρες.

 

(iv)         Από τις 12/06/2018 μέχρι και τις 21/12/2018 ο Ενάγοντας παρείχε τις υπηρεσίες του προς την Εναγόμενη για 65 συνολικά ώρες.

 

(v)          Προς το σκοπό αυτό, ο Ενάγοντας εξέδωσε τιμολόγιο για τις υπηρεσίες του στις 21/02/2019 για το ποσό των €1.950,00 και η Εναγόμενη οφείλει το ποσό αυτό προς τον Ενάγοντα.

 

25.        Ενόψει των πιο πάνω παραδεκτών γεγονότων, το Δικαστήριο προβαίνει σε ανάλογα ευρήματα.

 

26.        Επειδή δεν είναι όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση παραδεκτά, καθίσταται απαραίτητη η αξιολόγηση της μαρτυρίας που προσκομίστηκε (ΙΩΑΝΝΟΥ κ.α. ν. ΑΛΗΦΑΝΤΗ κ.α., Ποινικές Εφέσεις Αρ. 163/2017, 164/2017, 165/2017, 7/10/2019, ECLI:CY:AD:2019:B413, Wynne v. Mavronicola (2009) 1 A.A.Δ. 1138).

 

Αξιολόγηση της μαρτυρίας

 

27.        Το γεγονός ότι η παρούσα υπόθεση εκδικάστηκε ως «ταχείας εκδίκασης» δυνάμει της Δ.30 θ. 5 (1) και (2) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, δεν αλλοιώνει το καθήκον του Δικαστηρίου να αξιολογήσει την ενώπιον του μαρτυρία ούτε και αναιρεί τους κανόνες απόδειξης που ισχύουν σε αστικές υποθέσεις.

 

28.        Επειδή το Δικαστήριο δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τους μάρτυρες στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης, καθίσταται πιο επιτακτική η ανάγκη να ακολουθηθούν και να εφαρμοστούν αυστηρά οι κανόνες απόδειξης στην προσέγγιση της μαρτυρίας και των επιδίκων θεμάτων, για να οδηγηθεί το Δικαστήριο στο σωστό αποτέλεσμα.

 

29.        Στην απουσία της δυνατότητας του Δικαστηρίου να παρακολουθήσει τους μάρτυρες δια ζώσης, ιδιαίτερη βαρύτητα δίδεται κατά την αξιολόγηση στην πειστικότητα, λογική και εσωτερική συνοχή της μαρτυρίας, τη λογικοφάνεια και αληθοφάνεια της εκδοχής των διαδίκων, την ύπαρξη ή μη υπερβολών ή ουσιωδών αντιφάσεων και το βαθμό στον οποίο συνάδει με τη δικογραφία και το περιεχόμενο των διαφόρων εγγράφων που κατατέθηκαν ως Τεκμήρια. Αυτό γίνεται πάντα σε συνάρτηση με τα επίδικα θέματα όπως προκύπτουν από τις δικογραφημένες θέσεις της κάθε πλευράς.

 

30.        Η αξιολόγηση της μαρτυρίας του κάθε μάρτυρα δεν περιορίζεται μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του ξεχωριστά αλλά συσχετίζεται, αντιπαραβάλλεται και διερευνάται με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων, υποβάλλοντας τη στη βάσανο της συνεκτίμησης της στο πλαίσιο του συνόλου της μαρτυρίας και υποβάλλοντας επίσης το περιεχόμενο της μαρτυρίας εκάστου μάρτυρα στη βάσανο της λογικής και της ανθρώπινης πείρας (Scott Graham Brierley v. Αστυνομίας, (2012) 2 ΑΑΔ 476, ημερ. 19/7/12, Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ 1056, Κυριακίδης ν. Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, Π.Ε 185/2012, ECLI:CY:AD:2018:A179, Χριστοφίνης ν. Φραντζή Πολ. Έφεση328/11, ECLI:CY:AD:2017:C35, Μουσταφά ν. Καυκαρή, Πολιτική Έφεση 10705 ημερ. 08.02.2002, Παύλου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 68 και Ομήρου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506).

 

31.        Η αποτίμηση της αξιοπιστίας μάρτυρα είναι έργο διακριτό και δεν συναρτάται με το οποιοδήποτε βάρος απόδειξης (Αγαθοκλέους κ.α. ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 316 και Αθανασίου κ.α. ν. Κουνούνη (1997)  1 Α.Α.Δ. 614)).

 

32.        Εξετάζοντας την μαρτυρία του Ενάγοντα, διαπιστώνεται ότι παρουσιάζει πειστικότητα, εσωτερική συνοχή και οι ισχυρισμοί του υποστηρίζονται από σχετικά Τεκμήρια. Παρουσίασε την θέση του με αντικειμενικότητα, χωρίς καμία διάθεση να παρουσιάσει γεγονότα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ενώ η πλείστη από την μαρτυρία που παρέθεσε ο Ενάγοντας είναι παραδεκτή από την Εναγόμενη. Τα όσα αναφέρει σε σχέση με την υπογραφή και αποδοχή του τιμολογίου που εκδόθηκε στις 21/02/2019 από την Εναγόμενη καθώς επίσης και την ανταλλαγή μηνυμάτων με την Εναγόμενη και την αποδοχή της οφειλής της μέσω αυτών (βλ. Τεκμήρια 2 και 3), παρατηρείται ότι δεν αμφισβητούνται από την Εναγόμενη δια της μαρτυρίας που αυτή προσκόμισε. Συνεπώς η μαρτυρία του Ενάγοντα γίνεται αποδεκτή στο σύνολο της για σκοπούς εξαγωγής συμπερασμάτων.

 

33.        Κατά τον ίδιο τρόπο και η Εναγόμενη, παρουσίασε την δική της εκδοχή με τρόπο που συμφωνεί και επιβεβαιώνει επί της ουσίας την μαρτυρία του Ενάγοντα. Όπως και η μαρτυρία του Ενάγοντα και της Εναγόμενης, παρουσιάζει συνοχή και υποστηρίζεται και επιβεβαιώνεται από τα όσα αναφέρει και επισυνάπτει ο Ενάγοντας.

 

34.        Διαπιστώνεται ότι η όποια διαφωνία εντοπίζεται δεν αφορά την μαρτυρία που κατέθεσε ο Ενάγοντας, αλλά πρόκειται για διαφωνία που αφορά τα όσα αναφέρονται στην Έκθεση Απαίτησης του Ενάγοντα. Όμως η μαρτυρία που παρουσίασε ο Ενάγοντας επιβεβαιώνει τα όσα αναφέρει η Εναγόμενη.

 

35.        Σε σχέση με οποιουσδήποτε ισχυρισμούς προβάλλει ο Ενάγοντας και δεν αμφισβητεί δια της μαρτυρίας της η Εναγόμενη ρητώς, σημειώνεται ότι οι Συνήγοροι της Εναγόμενης δεν προχώρησαν σε αντεξέταση του Ενάγοντα (βλ. Κ. Λ. ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 547, Frederickou Schools Co Ltd v. Acuac Inc (2002) 1(Γ) A.A.Δ. 1527, Αdidas v. Jonitexo Ltd (1987) 1 C.L.R. 383 και ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΚΩΣΤΡΙΚΗ ν. 4 ΜΟΤΙΟN AUTOMOTIVES LTD κ.α., Ποινική Έφεση Αρ. 226/2014, 10/7/2015).

 

36.        Ενόψει των πιο πάνω δεδομένων, γίνεται αποδεκτή η μαρτυρία που προσέφερε ο Ενάγοντας σε σχέση με το ότι η Εναγόμενη υπέγραψε το τιμολόγιο ημερομηνίας 29/02/2025 (Τεκμήριο 1) καθώς επίσης και ότι η Εναγόμενη διατηρούσε επικοινωνία με τον Ενάγοντα μέσω της εφαρμογής Messenger δια της οποίας επιβεβαίωσε την οφειλή της προς τον Ενάγοντα. Συγκεκριμένα, γίνεται αποδεκτό ότι ο Ενάγοντας απέστειλε μηνύματα στις 24/09/2020, 08/10/2020, 10/11/2020, 15/04/2020, 29/06/2021 και 01/11/2021 προς την Εναγόμενη, η οποία απαντούσε στα σχετικά μηνύματα και διαβεβαίωνε τον Ενάγοντα ότι καταβάλλει προσπάθειες εξόφλησης των οφειλόμενων ποσών.

 

III.           Το προδικαστικό σημείο της παραγραφής

 

 

37.        Με δεδομένο τα πιο πάνω παραμένει το ερώτημα κατά πόσο η αξίωση του Ενάγοντα εναντίον της Εναγόμενης έχει παραγραφεί.

 

Οι θέσεις των διαδίκων συνοπτικά

 

38.        Βασική θέση της Εναγόμενης αποτελεί το γεγονός ότι η αξίωση του Ενάγοντα έχει παραγραφεί δυνάμει του άρθρου 7 (2) του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 (66(Ι)/2012).

 

39.        Σύμφωνα δε με την θέση της Εναγόμενης,  είτε θεωρηθεί ότι η βάση της Αγωγής έχει συμπληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2018, ημερομηνία κατά την οποία είχε ολοκληρωθεί η προσφορά των υπηρεσιών του Ενάγοντα, είτε τον Φεβρουάριο του 2019, όπου εκδόθηκε το τιμολόγιο του  Ενάγοντα και πάλι παρήλθε η προθεσμία της παραγραφής των 3 ετών που τάσσει ο ως άνω Νόμος.

 

40.        Από την άλλη, αποτελεί θέση του Ενάγοντα ότι ο χρόνος παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος παρατείνεται κάθε φορά που ο Ενάγοντας ζητούσε να πληρωθεί και η Εναγόμενη του ζητούσε να της δώσεις περισσότερο χρόνο και ο Ενάγοντας αποδεχόταν. Από την στιγμή που η τελευταία επικοινωνία έλαβε μέρος στις 01.11.2021, τότε ο χρόνος παραγραφής ξεκινούσε κατά την εν λόγω ημερομηνία. Τυχόν κατάληξη του Δικαστηρίου σε διαφορετικό συμπέρασμα θα σήμαινε ότι θα «καταστρατηγούσε την ελευθερία του συμβάλλεσθε, ενώ θα επέτρεπε σε επιτήδειους να προχωρούν σε συμφωνίες εξόφλησης χρέους μετά την ημερομηνία παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος με σκοπό να αποφύγουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις.».

 

Αξιολόγηση από το Δικαστήριο

 

41.        Από τα όσα έχουν παρατεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι η βάση της Αγωγής του Ενάγοντα έναντι της Εναγόμενης είναι αυτή της Σύμβασης παροχής υπηρεσιών φυσιοθεραπείας και οι υπηρεσίες που παρείχε ο Ενάγοντας προς την Εναγόμενη εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 7 (2) του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 (66(Ι)/2012), καθότι ο Ενάγοντας ήταν ανεξάρτητος επαγγελματίας.

 

42.        Σύμφωνα με το άρθρο 3 του ως άνω Νόμου «ο χρόνος παραγραφής αρχίζει να τρέχει όταν συμπληρωθεί η βάση της Αγωγής.» Ως διευκρινίζεται, ο χρόνος παραγραφής αρχίζει να «προσμετρείται» από την 1^η Ιανουαρίου 2016.  Με δεδομένο ότι τα γεγονότα της υπόθεσης έλαβαν χώρα μεταξύ Ιουνίου του 2018 και Δεκεμβρίου του 2018, η παρούσα υπόθεση εμπίπτει στο χρονικό πεδίο εφαρμογής του υπό αναφορά Νόμου.

 

43.        Σύμφωνα δε με το άρθρο 2 του ως άνω Νόμου «βάση της αγωγής» σημαίνει το σύνολο των γεγονότων που θεμελιώνουν το αγώγιμο δικαίωμα στο οποίο αφορά η αγωγή».  Στο Halsbury's Laws of England, Τόμος 68 (2021) αναφέρεται ότι η βάση της Αγωγής «γεννιέται» όταν υπάρχει ένα πρόσωπο που μπορεί να ενάγει και ένα άλλο που μπορεί να ενάγεται και είναι παρόντα όλα τα ουσιαστικά προς απόδειξη γεγονότα που δικαιολογούν την επιτυχία της Αγωγής ή όπως τίθεται στην Nicolaos Petrou ν Philippos Petrou (1978) 1 C.L.R. 257 «ο χρόνος της παραγραφής ξεκινά να προσμετρά, από την στιγμή που επισυμβαίνει μία κατάσταση γεγονότων που δίνει το δικαίωμα σε ένα δυνητικό ενάγοντα να επιτύχει θεραπεία εναντίον ενός δυνητικού εναγόμενου.».

 

44.        Στην παρούσα αλληλουχία υπενθυμίζεται ότι αποτέλεσε ισχυρισμό της Εναγόμενης, ο οποίος δεν αμφισβητήθηκε από τον Ενάγοντα κατά τον οποιοδήποτε τρόπο ότι η Συμφωνία που είχε καταρτιστεί προφορικά επί της ουσίας με τον Ενάγοντα, ήταν για να της παρέχει «65 συνεδρίες, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούνιο του 2018 μέχρι τον Δεκέμβριο 2018» με την τελευταία φυσιοθεραπεία να λαμβάνει χώρα στις 21/12/2018. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την έκδοση του τιμολογίου στις 21/02/2019 για το σύνολο των υπηρεσιών που προσέφερε ο Ενάγοντας στην Εναγόμενη και το οποίο κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1. Συνεπώς, η βάση της Αγωγής για σκοπούς προσμέτρησης του χρόνου παραγραφής αρχίζει από την τελευταία αυτή ημερομηνία ήτοι στις 21/12/2018. Είναι το χρονικό σημείο που όλα τα ουσιώδη γεγονότα ήταν ικανά να δικαιολογήσουν την επιτυχία της Αγωγής, όπου δηλαδή είχε προσφέρει πλέον ο Ενάγοντας το σύνολο των υπηρεσιών του προς την Εναγόμενη.

 

45.        Σύμφωνα με το άρθρο 17 του περί Παραγραφής Αγώγιμων Δικαιωμάτων Νόμου του 2012 (66(Ι)/2012) «ο χρόνος παραγραφής διακόπτεται και θεωρείται ότι αρχίζει να τρέχει εκ νέου εξ’ υπαρχής στις ακόλουθες περιπτώσεις: (α) όταν ο υπόχρεος αναγνωρίσει εγγράφως το σε βάρος του δικαίωμα αγωγής […]». Έχοντας κατά νου τις διαφοροποιήσεις που υφίστανται στο Limitation Act 1980 της Αγγλίας, αναφέρεται στο Halsbury's Laws of England, Τόμος 68 (2021), παράγραφος 1287 ότι κάθε φορά που το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει κατά πόσο υφίσταται αναγνώριση της οφειλής τότε θα πρέπει να εξετάζονται όλες οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συντάχθηκε το σχετικό έγγραφο δια του οποίου αναγνωρίζεται η οφειλή.  

 

46.        Το άρθρο 17 του Νόμου δεν απαιτεί την ύπαρξη συγκεκριμένου τύπου εγγράφου, αλλά ούτε και την υπογραφή του εγγράφου από τον οφειλέτη. Το τι απαιτεί είναι να αναγνωρίζεται «εγγράφως το σε βάρος του δικαίωμα αγωγής». Αυτό σε αντίθεση με τα όσα αναφέρει το άρθρο 29 και 30 του Limitation Act 1980 της Αγγλίας, το οποίο απαιτεί η αναγνώριση να γίνεται εγγράφως και να φέρει την υπογραφή του προσώπου που αναγνωρίζει το χρέος του.

 

47.        Η  διακοπή του χρόνου παραγραφής δεν συνεπάγεται ότι όταν ένα αγώγιμο δικαίωμα έχει παραγραφεί, δια της αναγνώρισης μπορεί να «γεννηθεί» εκ νέου. Με άλλα λόγια αποτελεί αναγκαία και λογική προϋπόθεση της διακοπής του χρόνου παραγραφής, να μην έχει παραγραφεί το αγώγιμο δικαίωμα του Ενάγοντα.

 

48.        Από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου από τον Ενάγοντα και έχουν γίνει αποδεκτά από το Δικαστήριο, διαπιστώνεται ότι η Εναγόμενη ουδόλως αμφισβητεί την οφειλή της αλλά ούτε και προέβαλε τον οποιοδήποτε ισχυρισμό ότι δεν γνώριζε την οφειλή της προς τον Ενάγοντα.

 

49.        Πέραν όμως του πιο πάνω και μέσα σε αυτό το πλέγμα γεγονότων υπήρχε γραπτή επικοινωνία μεταξύ του Ενάγοντα και της Εναγόμενης που εκτείνεται μεταξύ Σεπτεμβρίου του 2020 και 01 Νοεμβρίου του 2021 στην οποία είναι διάχυτο ότι η Εναγόμενη επιβεβαίωνε επί της ουσίας την οφειλή της προς τον Ενάγοντα, εμμέσως πλην σαφώς. Σε κάθε περίπτωση ουδέποτε αμφισβήτησε την οφειλή της προς τον Ενάγοντα. Το μόνο συμπέρασμα που εξάγεται από την σχετική συνομιλία είναι ότι η Εναγόμενη αναγνωρίζει εγγράφως την οφειλή της προς τον Ενάγοντα.

 

50.        Για να καταστεί ευδιάκριτο το πιο πάνω, αναφέρει η Εναγόμενη σε απάντηση της προς τον Ενάγοντα στις 24/09/2020 «πρέπει να πάω να πιάσω κάτι χαρτιά να τα πάρω του δικηγόρου να τελειώνει τούτη η υπόθεση να σε ξοφλήσω και εσένα». Στις 08/10/2020 αναφέρει η Εναγόμενη προς τον Ενάγοντα «ναι ξέρωτω πρέπει να του τα πάρω επείγον να κάμει και εγώ πρέπει να σε πληρώσω εσένα και την εγχείρηση.» και «να πληρωθείτε εσείς και αν δεν μου δώκουν εμένα κάτι εν με πειράζει εμένα […] να τελειώσει. […] Δώσε μου λίγο ως την Δευτέρα και να σε ενημερώσω ντα συγνώμη για την καθυστέρηση δώσμου ως την Δευτερα.»

 

51.        Ακολούθως στις 10/11/2020 η Εναγόμενη ζητά από τον Ενάγοντα «[…] ένα χαρτί να λέει πόσα σου χρωστώ. […]». Στις 15/04/2021 συνεχίζει η συζήτηση και αφού φαίνεται η Εναγόμενη να έχει λάβει «το χαρτί» αναφέρει στον Ενάγοντα «ναι γιατί ένα πιάσω τίποτε εγώ ενόμισες χαχαχα να πληρωθείς εσύ και ο γιατρός και τίποτε δεν θέλω... Συγνώμη που άργησα αλλά εννε εγώ που φταίω, ο δικηγόρος εν εκίνησε καν αγωγή για τίποτα.».

 

52.        Στις 01/11/2021, όπου έλαβε χώρα η τελευταία συνομιλία μεταξύ Ενάγοντα και Εναγόμενης αναφέρει η Εναγόμενη προς τον Ενάγοντα «Καλά έκαμες τζε εγώ περιμένω απάντηση γιατί θέλω να σας ξοφλώ εσάς τουλάχιστον να τελειώνει τούτο ούλλο».

 

53.        Ασφαλώς τα πιο πάνω επιβεβαιώνονται και από το γεγονός ότι η Εναγόμενη στην ένορκη δήλωση της παραδέχεται την οφειλή της προς τον Ενάγοντα και ουδόλως δεν αμφισβητεί την πιο πάνω συνομιλία.

 

54.        Με δεδομένο ότι ο χρόνος παραγραφής προσμετράται, ως ανωτέρω αναφέρεται, από 21/12/2018, όπου η βάση της αγωγής είχε «γεννηθεί» διαπιστώνεται ότι δεν είχε παραγραφεί το αγώγιμο δικαίωμα του Ενάγοντα εναντίον της Εναγόμενης μέχρι και την 15/04/2021, ημερομηνία κατά την οποία η Εναγόμενη ενημερώθηκε για την οφειλή της από τον Ενάγοντα χωρίς να αμφισβητήσει το ποσό αυτό.

 

55.        Αποτέλεσμα τούτου, ήταν ότι με την αναμφίβολη πλέον αναγνώριση της οφειλής από την Εναγόμενη, ο χρόνος παραγραφής είχε διακοπεί. Επήλθε δηλαδή η συνέπεια που το άρθρο 17 του Νόμου προνοεί, ήτοι «ο χρόνος παραγραφής […] θεωρείται ότι αρχίζει να τρέχει εκ νέου».

 

56.        Το ακριβές χρονικό σημείο παραγραφής στην υπό κρίση περίπτωση ενδεχομένως να καθίσταται ακαδημαϊκού περιεχομένου συζήτηση αφού κατά την 01/11/2021 όπου έλαβε χώρα η τελευταία συνομιλία μεταξύ Ενάγοντα και Εναγόμενης και όπου η τελευταία αναγνωρίζει εκ νέου το χρέος της δεν είχε ακόμα παραγραφεί το αγώγιμο δικαίωμα του Ενάγοντα. Δηλαδή, είτε η διακοπή είχε επέλθει την 01/11/2021 είτε προγενέστερα, δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα με δεδομένο ότι το αγώγιμο δικαίωμα δεν είχε παραγραφεί όταν έλαβε χώρα η τελευταία συνομιλία μεταξύ Ενάγοντα και Εναγόμενης την 01/11/2021.

 

57.        Συνεπώς, ο χρόνος παραγραφής αρχίζει να προσμετράται εκ νέου από την 15/04/2021. Ενόψει του ότι η Αγωγή καταχωρίστηκε εντός του 2022, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το αγώγιμο δικαίωμα του Ενάγοντα εναντίον της Εναγόμενης δεν παραγράφηκε καθότι δεν παρήλθε η «τριετία» που απαιτεί ο Νόμος.  

 

58.        Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης και με δεδομένη την παραδοχή της οφειλής της Εναγόμενης προς τον Ενάγοντα, δεν μπορεί παρά η Αγωγή να έχει επιτυχή κατάληξη.

 

IV.          Κατάληξη

 

59.        Ενόψει των όσων έχουν σημειωθεί πιο πάνω εκδίδεται Απόφαση υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον της Εναγόμενης για το ποσό των 1.950 Ευρώ πλέον νόμιμο τόκο από την ημερομηνία καταχώρισης της Αγωγής μέχρι εξόφλησης. 

60.        Ακολουθώντας τον σχετικό κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον της Εναγόμενης ως αυτά θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.  

 

 

                                                                           (Υπ.)…………………………………………..

                                                                                                  Χ. Στρόππος, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής