ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Δικαιοδοσία Αφερεγγυότητας
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Κωνσταντίνου, Π.Ε.Δ.
Αριθμός αίτησης: ΠΣΑ 13/2023 (i-justice)
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
Αναφορικά με τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΑΡΠΟΖΗ, (ΑΔΤ [ ])
Χρεώστη
______________________________________________________________
ΑΙΤΗΣΗ εκ μέρους THEMIS PORTOFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED, ημερομηνίας 03.04.2024
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 26/5/2025
EMΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για αιτητές - πιστωτές: ΠΑΝΑΓΟΣ & ΠΑΝΑΓΟΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για καθ’ ου η αίτηση - χρεώστη: Argiro S. Charalambous LLC
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στo πλαίσιo αίτησης του Τμήματος Αφερεγγυότητας η οποία υποβλήθηκε δυνάμει των προνοιών του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου 65(1)/2015 (στο εξής «Νόμος»), στις 3/8/2023 εκδόθηκε προστατευτικό διάταγμα για περίοδο 95 ημερών, με σκοπό, όπως o καθ’ ου η αίτηση - χρεώστης (στο εξής «χρεώστης») προβεί σ’ όλες τις δέουσες ενέργειες για ολοκλήρωση του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής (στο εξής «ΠΣΑ»), με πιστωτές και τους αιτητές στην παρούσα αίτηση (στο εξής «πιστωτές»). Το προταθέν από το Σύμβουλο Αφερεγγυότητας, Σχέδιο απορρίφθηκε από τους πιστωτές. Συνεπεία αυτού, ο χρεώστης την 1/3/2024 καταχώρησε δυο μονομερείς αιτήσεις. Στις 8/3/2024, στο πλαίσιο της πρώτης εξασφάλισε διάταγμα ανανέωσης του προστατευτικού διατάγματος μέχρι και την εκδίκαση της δεύτερης αίτησης, στο πλαίσιο της οποίας, την ίδια μέρα εξασφάλισε διάταγμα επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές.
Και τα δυο αυτά διατάγματα επιδόθηκαν δεόντως στους πιστωτές, οι οποίοι αντέδρασαν σ’ αυτά, καταχωρώντας την υπό κρίση αίτηση, με την οποία ζητούν: πρώτο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού του διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ και δεύτερο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού του προστατευτικού διατάγματος και/ή οποιασδήποτε παράτασης της ισχύος του.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβη ο υπάλληλος θυγατρικής εταιρείας των πιστωτών (της οποίας αναφέρεται το όνομα), Παύλος Ματθαίου.
Ο χρεώστης καταχώρησε ένσταση στην αίτηση. Αποτελείται από 25 λόγους και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβη ο ίδιος.
Η ακρόαση της αίτησης διεξάχθηκε στη βάση του περιεχομένου των ενόρκων δηλώσεων. Δεν προτίθεμαι να το επαναλάβω και το ίδιο ισχύει και για το περιεχόμενο των εκατέρωθεν - γραπτών - αγορεύσεων των δικηγόρων. Στη συνέχεια και στο βαθμό που κριθεί αναγκαίο, θα διαφανεί - με αναφορά, τόσο στη μαρτυρία όσο και στις γραπτές αγορεύσεις - ποιες από τις θέσεις κάθε πλευράς αποδέχομαι και ποιες απορρίπτω.
Με τον 5ο λόγο ένστασης υποβάλλεται ότι οι πιστωτές δε νομιμοποιούνται να ζητούν την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό του προστατευτικού διατάγματος, ημερομηνίας 3/8/2024 και/ή οποιασδήποτε παράτασης της ισχύος του, αφού δυνάμει του άρθρου 41(1) του Νόμου, εάν θίγονταν από την έκδοση του εν λόγω διατάγματος, θα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση για παραμερισμό του, εντός 14 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης έκδοσής του.
Κάτι το οποίο δεν έκαναν - προσθέτω με τη σειρά μου - γεγονός το οποίο καθιστά βάσιμο το συγκεκριμένο λόγο ένστασης.
Ο 9ος λόγος ένστασης στην αίτηση με τον οποίο υποβάλλεται ότι δεν πληρείται κανένας από τους λόγους που θέτει το άρθρο 65(α) έως (ζ) του Νόμου, αναφορικά με τους λόγους που πιστωτής δύναται να προσβάλει την έναρξη ισχύος ΠΣΑ, είναι αβάσιμος.
Δικαιοδοτική βάση της υπό κρίση αίτησης σε σχέση με την πρώτη αιτούμενη θεραπεία - που είναι και η μόνη πλέον που μας ενδιαφέρει - αποτελεί το άρθρο 72(4) και (5) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει για το δικαίωμα και του πιστωτή να προσφύγει στο Δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος επιβολής ΠΣΑ και όχι το άρθρο 65 το οποίο αναφέρει τους λόγους ένστασης εκ μέρους και του πιστωτή στο να τεθεί σε ισχύ ΠΣΑ μετά την έγκρισή του στη συνέλευση των πιστωτών.
Υπεισέρχομαι στην ουσία της αίτησης.
Με τον πρώτο λόγο ακύρωσης του ΠΣΑ σύμφωνα με την υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωση, υποβάλλεται ότι η πράξη του συμβούλου αφερεγγυότητας για μονομερή διορισμό ανεξάρτητου εκτιμητή έρχεται σε σύγκρουση με το άρθρο 44 του Νόμου.
Ο χρεώστης, στην υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωσή του, η οποία οδήγησε στην έκδοση του διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ, συναφώς με το θέμα αναφέρει τα εξής:
Ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, με την επιστολή του, ημερομηνίας 4/8/2023 κάλεσε τους πιστωτές του να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 45 του Νόμου, καθώς επίσης, τους ενημέρωσε για τα δικαιώματά τους, ως καθορίζονται στα άρθρα 40 και 41 του Νόμου.
Οι πιστωτές, ανταποκρινόμενοι στην επιστολή του συμβούλου αφερεγγυότητας απέστειλαν ένορκη δήλωση επαλήθευσης χρέους, ημερομηνίας 13/9/2023 καθώς και έκθεση εκτίμησης της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση, ημερομηνίας 19/11/2020.
Επειδή δε συμφώνησε με την εν λόγω εκτίμηση διορίστηκε νέος ανεξάρτητος εκτιμητής, ο οποίος ετοίμασε νέα έκθεση εκτίμησης, ημερομηνίας, 28/8/2023, ήτοι, έκθεση εκτίμησης της κύριας κατοικίας του, η αγοραία αξία της οποίας ανέρχεται στο ποσό των €345.000.
Με τη διευκρίνιση ότι σύμφωνα με την έκθεση εκτίμησης των πιστωτών, η αγοραία αξία της εν λόγω κατοικίας ανέρχεται στο ποσό των €356.000 παρατηρώ τα εξής:
Σύμφωνα με το άρθρο 44 του Νόμου:
«(1) Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος άρθρου, η αξία της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση, για τους σκοπούς του παρόντος Κεφαλαίου, είναι η αγοραία αξία της εν λόγω περιουσίας, η οποία καθορίζεται σε συμφωνία μεταξύ του συμβούλου αφερεγγυότητας εκ μέρους του χρεώστη του σχετικού εξασφαλισμένου καθορισμένου πιστωτή και οποιοδήποτε εγγυητή, όπου αυτό εφαρμόζεται, σύμφωνα με τη διαδικασία του παρόντος άρθρου.
(2) Εξασφαλισμένος καθορισμένος πιστωτής εντός είκοσι (20) ημερών από την παραλαβή της ειδοποίησης του συμβούλου αφερεγγυότητας δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 42, υποβάλλει στο σύμβουλο αφερεγγυότητας προκαταρκτική εκτίμηση της αγοραίας αξίας της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση.
(3) Το αργότερο εντός δέκα (10) ημερών από την ημέρα υποβολής της προκαταρτικής εκτίμησης από τον πιστωτή δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (2), ο σύμβουλος αφερεγγυότητας εκ μέρους του χρεώστη και όπου αυτό εφαρμόζεται ο εγγυητής είτε-
(α) συμφωνούν μεταξύ τους και με τον καθορισμένο πιστωτή ως προς την αγοραία αξία της περιουσίας και σε τέτοια περίπτωση η εν λόγω εκτίμηση είναι δεσμευτική για όλους· είτε
(β) διορίζουν ανεξάρτητο εκτιμητή· είτε
(Υ) αποτείνονται στην Υπηρεσία Αφερεγγυότητας για να διορίσει η ίδια ανεξάρτητο εκτιμητή.
(4) Ανεξάρτητος εκτιμητής, ο οποίος διορίζεται είτε δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (β), είτε δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (γ) του εδαφίου (3), καθορίζει το αργότερο εντός δέκα (10) ημερών από το διορισμό του, την αγοραία αξία της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση και η εκτίμηση που γίνεται από τον εν λόγω εκτιμητή θα είναι δεσμευτική για το χρεώστη, τον σύμβουλο αφερεγγυότητας, τον εξασφαλισμένο πιστωτή και όπου αυτό εφαρμόζεται, τον εγγυητή.
(5) Τα έξοδα της εκτίμησης που γίνεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4), καταβάλλονται κατ' αναλογίαν από τον εξασφαλισμένο καθορισμένο πιστωτή, το συμβουλο αφερεγγυότητας εκ μέρους του χρεώστη και όπου αυτό εφαρμόζεται, τον εγγυητή:
(6) Για σκοπούς του παρόντος άρθρου-
«εκτιμητής» σημαίνει αδειούχο εκτιμητή, ο οποίος είναι εγγεγραμμένο μέλος στο Μητρώο Μελών του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου δυνάμει των διατάξεων του περί Επιστημονικού Επιμελητηρίου Κύπρου Νόμου.
«αγοραία αξία» σημαίνει το ποσό, το οποίο η περιουσία αναμένεται να αποφέρει εάν διατίθετο στην ελεύθερη αγορά από πωλητή που ενεργεί εκούσια, σε αγοραστή που ενεργεί εκούσια.»
Από την παραπάνω διάταξη, ως θέμα ερμηνείας - για ό,τι μας ενδιαφέρει - προκύπτουν τα εξής:
Η αγοραία αξία της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση καθορίζεται σε συμφωνία μεταξύ του συμβούλου αφερεγγυότητας, εκ μέρους του χρεώστη του σχετικού εξασφαλισμένου καθορισμένου πιστωτή και οποιουδήποτε εγγυητή, αν υπάρχει. Η διαδικασία που ακολουθείται για το σκοπό αυτό είναι η εξής:
Ο πιστωτής, εντός 20 ημερών από την παραλαβή της ειδοποίησης του συμβούλου αφερεγγυότητας υποβάλλει στον τελευταίο, προκαταρκτική εκτίμηση της αγοραίας αξίας της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση. Το αργότερο, εντός 10 ημερών από την ημέρα υποβολής της εν λόγω εκτίμησης, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, εκ μέρους του χρεώστη και ο εγγυητής, έχουν διαζευκτικά, τις ακόλουθες επιλογές: Η πρώτη είναι να συμφωνήσουν μεταξύ τους και με τον πιστωτή την αγοραία αξία της εν λόγω περιουσίας. Σ’ αυτή την περίπτωση η σχετική εκτίμηση είναι δεσμευτική για όλους. Η δεύτερη επιλογή που έχουν είναι να διορίσουν ανεξάρτητο εκτιμητή, δηλαδή, άλλο πρόσωπο από αυτό που ετοίμασε την προκαταρκτική εκτίμηση εκ μέρους του πιστωτή για να καθορίσει εκείνος την αγοραία αξίας της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση. Η τρίτη επιλογή που έχουν (εννοείται πάντοτε, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, εκ μέρους του χρεώστη και ο εγγυητής) είναι να αποταθούν στην Υπηρεσία Αφερεγγυότητας για να διορίσει εκείνη ανεξάρτητο εκτιμητή για σκοπούς καθορισμού της αγοραίας αξίας της περιουσίας που υπόκειται σε εξασφάλιση.
Στις δυο τελευταίες περιπτώσεις, η σχετική εκτίμηση θα είναι δεσμευτική για όλους (σύμβουλο αφερεγγυότητας, εκ μέρους του χρεώστη, εγγυητή και πιστωτή).
Από την προηγηθείσα ανάλυση είναι φανερό, ότι ο υπό εξέταση λόγος ακύρωσης του επίμαχου διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ είναι βάσιμος.
Από τη στιγμή που οι πιστωτές είχαν υποβάλει την προκαταρκτική εκτίμησή τους για την αγοραία αξία της περιουσίας του χρεώστη που υπόκειται σε εξασφάλιση και συγκεκριμένα της κατοικίας του, δικαίωμα να τοποθετηθεί και να δηλώσει επίσημα κατά πόσο συμφωνούσε ή όχι με την εν λόγω εκτίμηση, είχε ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, εκ μέρους του χρεώστη και όχι προσωπικά ο χρεώστης, όπως έγινε εδώ. Και σε περίπτωση που ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούσε να συμφωνήσει με τους πιστωτές, ως προς την αγοραία αξία της εν λόγω περιουσίας, δηλαδή, για να το πω πιο απλά, δε δεχόταν τη δική τους εκτίμηση, και πάλιν αυτός, εκ μέρους του χρεώστη - και όχι ο τελευταίος - είναι που είχε δικαίωμα, είτε να διορίσει ανεξάρτητο εκτιμητή είτε να αποταθεί στην Υπηρεσία Αφερεγγυότητας για να διορίσει εκείνη ανεξάρτητο εκτιμητή και στη μια και στην άλλη περίπτωση, για σκοπούς καθορισμού της αγοραίας αξίας της περιουσίας του χρεώστη που υπόκειται σε εξασφάλιση.
Ότι στην προκειμένη περίπτωση, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, ουδεμία εμπλοκή ή ανάμειξη φαίνεται να είχε κατά διαδικασία διορισμού ανεξάρτητου εκτιμητή για σκοπούς καθορισμού της αγοραίας αξίας της εν λόγω περιουσίας προκύπτει από τα ακόλουθα στοιχεία μαρτυρίας: Καταρχάς, ο χρεώστης, στην ένορκη δήλωσή του που υποστηρίζει την αίτηση η οποία οδήγησε στην έκδοση του διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ, ενώ δηλώνει ότι ο ίδιος είναι που δε συμφώνησε με την εκτίμηση των πιστωτών, στη συνέχεια δηλώνει ότι διορίστηκε ανεξάρτητος εκτιμητής ο οποίος ετοίμασε νέα έκθεση εκτίμησης και συγκεκριμένα, έκθεση εκτίμησης της κύριας κατοικίας του, χωρίς να παρεμβάλλει σε οτιδήποτε από αυτά, το σύμβουλο αφερεγγυότητας. Ακολούθως, στην εν λόγω έκθεση εκτίμησης, ημερομηνίας 28/8/2023, στη σελίδα 1, στη θέση «ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΕΛΑΤΗ» αναφέρονται τα ονόματα του χρεώστη και της συζύγου του, ενώ στη σελίδα 4 αναφέρεται ευθέως από τον εκτιμητή ότι η εκτίμηση ζητήθηκε από τα δυο αυτά πρόσωπα από τα οποία πήρε και τις σχετικές οδηγίες να εκτιμήσει το ακίνητο που αυτή αφορά.
Το γεγονός δε, ότι τρεις και πλέον μήνες αργότερα, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, στην πρότασή του για ΠΣΑ αναφορικά με το χρεώστη και τη σύζυγό του, ημερομηνίας 1/12/2023, την οποία είχε υποβάλει στους πιστωτές τους (βλ. το τεκμ. 8 στην ένορκη δήλωση του χρεώστη που υποστηρίζει την αίτηση η οποία οδήγησε στην έκδοση του επίμαχου διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ) σε κάποιο σημείο αναφέρει ότι ο ίδιος και οι χρεώστες δεν αποδέχθηκαν την επίμαχη προκαταρκτική εκτίμηση των πιστωτών, βάσει του άρθρου 44 του Νόμου και ακολούθως, απευθύνθηκαν σε ανεξάρτητο εκτιμητή του ΕΤΕΚ για σκοπούς εκτίμησης του σπιτιού των χρεωστών, δεν είναι ικανό να αναιρέσει τις παραπάνω διαπιστώσεις μου. Σημασία έχει τι ο ίδιος ο εκτιμητής αναφέρει στη σχετική έκθεσή του και όχι ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, είτε για τον εν λόγω εκτιμητή είτε για την έκθεσή του.
Των παραπάνω λεχθέντων, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητη μπορεί να θεωρηθεί η συγκεκριμένη εκτίμηση και το ίδιο θα πρέπει να λεχθεί και για τον εκτιμητή που την έχει ετοιμάσει ο οποίος, ασφαλώς είναι ο εκτιμητής του χρεώστη και της συζύγου του, από τους οποίους είχε επιλεγεί και πάρει και τις οδηγίες για να προβεί στη σχετική εκτίμηση και όχι ανεξάρτητος εκτιμητής.
Με αυτό δεδομένο είναι φανερό, πως όταν ο χρεώστης, στην ένορκη δήλωσή του που υποστηρίζει τη μονομερή αίτησή του η οποία οδήγησε στην έκδοση του επίμαχου διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές, ισχυριζόταν ενόρκως, ότι επειδή δε συμφώνησε με την εκτίμηση, ημερομηνίας 19/11/2020, «διορίστηκε νέος ανεξάρτητος εκτιμητής ο οποίος ετοίμασε νέα Έκθεση Εκτίμησης..» με κάθε σεβασμό, στην ουσία παραπλανούσε το Δικαστήριο, το οποίο, επί τη βάση και αυτού του ισχυρισμού του θεώρησε ότι πληρούνταν οι σχετικές προϋποθέσεις έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος, οπότε και το εξέδωσε.
Το οποίο, με μόνο λόγο αυτό, θα πρέπει να ακυρωθεί. Και τούτο, επειδή σύμφωνα με το άρθρο 72 του Νόμου (το οποίο διαλαμβάνει τα κριτήρια επιλεξιμότητας για μη συναινετικό προσωπικό σχέδιο αποπληρωμής) για σκοπούς έκδοσης διατάγματος επιβολής ΠΣΑ στους πιστωτές, μια από τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούνται είναι ότι, τουλάχιστον ένας από τους πιστωτές του χρεώστη είναι εξασφαλισμένος πιστωτής με εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας του χρεώστη, η αγοραία αξία της οποίας δεν υπερβαίνει το ποσό των €350.000. Από τη στιγμή που η αγοραία αξίας της εν λόγω περιουσίας καθορίστηκε κατά παράβαση της διαλαμβανόμενης στο άρθρο 44 του Νόμου, διαδικασίας, το σχετικό κριτήριο επιλεξιμότητας που αποτελεί προϋπόθεση έκδοσης διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές, δεν ικανοποιείτο και τούτο, επειδή, πολύ απλά, η αγοραία αξία της κύριας κατοικίας του χρεώστη ήταν άγνωστη.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις μου διαγράφουν και την τύχη της αίτησης σε σχέση με την πρώτη αιτούμενη θεραπεία, η οποία και θα γίνει αποδεκτή. Με αυτό δεδομένο θεωρώ πως δε χρειάζεται να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο λόγο αποβλέπει σε ικανοποίηση της ίδιας αιτούμενης θεραπείας, ενώ η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία, για λόγους που αναφέρονται σε άλλο σημείο πιο πάνω, δεν μπορεί να πετύχει.
Κατ’ ακολουθία όλων των παραπάνω διαπιστώσεων και συμπερασμάτων μου, η αίτηση γίνεται αποδεκτή.
Εκδίδεται διάταγμα, ως η παράγραφος Α της αίτησης. Η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία απορρίπτεται.
Αναφορικά με τα έξοδα, δε βλέπω για ποιο λόγο μπορώ να αποστώ του κανόνα ότι ακολουθούν το αποτέλεσμα. Με αυτό δεδομένο και λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό επιτυχίας της αίτησης, τα έξοδά της, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται κατά το ήμισυ, υπέρ αιτητών - πιστωτών και σε βάρος του καθ’ ου η αίτηση - χρεώστη.
(Υπ.) ...…………………………
Κ. Κωνσταντίνου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΚΚ-TA
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο