ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Δικαιοδοσία Αφερεγγυότητας
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Κωνσταντίνου, Π.Ε.Δ.
Συνενωμένες και συνεκδικαζόμενες Αιτήσεις ΠΣΑ: 11/2023 και 12/2023 (i-justice)
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
Αναφορικά με την ΙΣΚΡΕΝΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, (ΑΔΤ [ ])
Χρεώστιδα
______________________________________________________________
Αρ. αίτησης ΠΣΑ: 12/2023
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
Αναφορικά με τον ΚΩΣΤΑΚΗ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, (ΑΔΤ [ ])
Χρεώστη
______________________________________________________________
ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΔΙΑ ΚΛΗΣΕΩΣ εκ μέρους THEMIS PORTOFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED, ημερομηνίας 22.11.2023
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 26/5/2025
EMΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για αιτητές - πιστωτές: ΠΑΝΑΓΟΣ & ΠΑΝΑΓΟΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για καθ’ ων η αίτηση - χρεώστες: Argiro S. Charalambous LLC
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στo πλαίσιo ξεχωριστών αιτήσεων του Τμήματος Αφερεγγυότητας, οι οποίες υποβλήθηκαν δυνάμει των προνοιών του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου 65(1)/2015 (στο εξής «Νόμος»), στις 27/6/2023 εκδόθηκαν προστατευτικά διατάγματα για περίοδο 95 ημερών, με σκοπό όπως οι καθ’ ων οι αίτηση - χρεώστες (στο εξής «χρεώστες») προβούν σ’ όλες τις δέουσες ενέργειες για ολοκλήρωση του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής (στο εξής «ΠΣΑ»), με πιστωτές και τους αιτητές στις παρούσες αιτήσεις (στο εξής «πιστωτές»). Το προταθέν από το σύμβουλο αφερεγγυότητας, Σχέδιο - που θα πρέπει να σημειωθεί ότι έτυχε κοινής διαχείρισης, καθώς οι χρεώστες είναι αντρόγυνο - απορρίφθηκε από τους πιστωτές. Συνεπεία αυτού, οι χρεώστες, στις 19/10/2023 καταχώρησαν (ο καθένας στο πλαίσιο της δικής του υπόθεσης) δυο μονομερείς αιτήσεις. Στην πρώτη από τις παραπάνω υποθέσεις, στις 26/10/2023, η χρεώστιδα, στο πλαίσιο της πρώτης αίτησης, εξασφάλισε διάταγμα ανανέωσης του προστατευτικού διατάγματος μέχρι και την εκδίκαση της δεύτερης αίτησης, στο πλαίσιο της οποίας, την ίδια μέρα εξασφάλισε διάταγμα επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές. Στις 31/10/2023 εξασφάλισε αντίστοιχα διατάγματα και ο χρεώστης, στη δεύτερη από τις παραπάνω υποθέσεις.
Τα παραπάνω διατάγματα επιδόθηκαν δεόντως στους πιστωτές, οι οποίοι αντέδρασαν σ’ αυτά, καταχωρώντας τις υπό κρίση αιτήσεις, με τις οποίες ζητούν: πρώτο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού των διαταγμάτων επιβολής του ΠΣΑ και δεύτερο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού των προστατευτικών διαταγμάτων και/ή οποιασδήποτε παράτασης της ισχύος τους.
Οι αιτήσεις υποστηρίζονται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβη ο υπάλληλος θυγατρικής εταιρείας των πιστωτών - της οποίας αναφέρεται το όνομα -, Χριστόδουλος Παπαλαμπριανού.
Οι χρεώστες καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση. Αποτελείται από 23 λόγους και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβησαν οι ίδιοι.
Η ακρόαση των αιτήσεων - των οποίων δυνάμει σχετικού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε εκ συμφώνου διατάχθηκε η συνένωση και συνεκδίκαση - διεξάχθηκε στη βάση του περιεχομένου των ενόρκων δηλώσεων. Δεν προτίθεμαι να το επαναλάβω και το ίδιο ισχύει και για το περιεχόμενο των εκατέρωθεν - γραπτών - αγορεύσεων των δικηγόρων. Στη συνέχεια και στο βαθμό που κριθεί αναγκαίο, θα διαφανεί - με αναφορά, τόσο στη μαρτυρία όσο και στις γραπτές αγορεύσεις - ποιες από τις θέσεις κάθε πλευράς αποδέχομαι και ποιες απορρίπτω.
Με τον 5ο λόγο ένστασης υποβάλλεται ότι οι πιστωτές δε νομιμοποιούνται να ζητούν την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό του προστατευτικού διατάγματος, ημερομηνίας 27/6/2023, αφού, εάν θίγονταν από την έκδοσή του, δυνάμει του άρθρου 41(1) του Νόμου, θα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση για παραμερισμό του, εντός 14 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης έκδοσής του.
Κάτι το οποίο δεν έκαναν - προσθέτω με τη σειρά μου - γεγονός το οποίο καθιστά βάσιμο το συγκεκριμένο λόγο ένστασης.
Ο 9ος λόγος ένστασης στην αίτηση, με τον οποίο υποβάλλεται ότι δεν πληρείται κανένας από τους λόγους που θέτει το άρθρο 65(α) έως (ζ) του Νόμου, αναφορικά με τους λόγους που πιστωτής δύναται να προσβάλει την έναρξη ισχύος ΠΣΑ, είναι αβάσιμος.
Δικαιοδοτική βάση των υπό κρίση αιτήσεων σε σχέση με την πρώτη αιτούμενη θεραπεία - που είναι και η μόνη πλέον που μας ενδιαφέρει - αποτελεί το άρθρο 72(4) και (5) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει για το δικαίωμα και του πιστωτή να προσφύγει στο Δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος επιβολής ΠΣΑ και όχι το άρθρο 65 το οποίο αναφέρει τους λόγους ένστασης εκ μέρους και του πιστωτή στο να τεθεί σε ισχύ ΠΣΑ μετά την έγκρισή του στη συνέλευση των πιστωτών.
Υπεισέρχομαι στην ουσία της αίτησης.
Ως πρώτος λόγος ακύρωσης του ΠΣΑ σύμφωνα με την υποστηρικτική των αιτήσεων, ένορκη δήλωση υποβάλλεται το γεγονός - που αποτελεί κοινό έδαφος μεταξύ των μερών - ότι το ακίνητο που οι χρεώστες παρουσιάζουν ως την «κύρια κατοικία» τους, κατά το χρόνο επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές δεν ήταν ιδιοκτησίας των χρεωστών, οπότε δεν πληρείται η προϋπόθεση του άρθρου 72(1)(β) του Νόμου για μονομερή επιβολή του ΠΣΑ στους πιστωτές τους, επειδή αυτοί δεν έχουν εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας των χρεωστών.
Οι χρεώστες, έναντι των παραπάνω ισχυρισμών των πιστωτών αντιτείνουν τα εξής:
Πληρείται η συγκεκριμένη προϋπόθεση, αφού οι πιστωτές είναι εξασφαλισμένοι πιστωτές, με εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας τους. Πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας που θέτει ο Νόμος και έχουν καταφέρει να αποδείξουν στο Δικαστήριο ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος για την έκδοση του διατάγματος επιβολής τού μη συναινετικού ΠΣΑ και γι’ αυτό το Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα, το οποίο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ακυρωθεί και/ή παραμεριστεί.
Στην περίπτωσή τους, η υποθηκευμένη ανώγεια κατοικία στην οποία διαμένουν με την οικογένειά τους είναι ιδιοκτησίας της μητέρας του χρεώστη, η οποία διαμένει στο ισόγειο. Η υπό αναφορά προτίθεται να μεταβιβάσει άμεσα την ιδιοκτησία της κατοικίας στο χρεώστη για σκοπούς διευθέτησης της επίδικης πρότασης ΠΣΑ η οποία επισυνάφθηκε ως τεκμήριο στις ένορκες δηλώσεις που συνοδεύουν τις αιτήσεις επιβολής, ημερομηνίας 19/10/2023.
Παρατηρώ τα εξής:
Το άρθρο 72 του Νόμου με τίτλο «Κριτήρια επιλεξιμότητας για μη συναινετικό Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής» για ό,τι μας ενδιαφέρει προνοεί ότι:
«(1) Σε περίπτωση που Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής απορρίφθηκε από τη συνέλευση των πιστωτών, σύμφωνα με τις διατάξεις μη συναινετικό του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου και πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις-
(α) [Διαγράφηκε]·
(β) τουλάχιστον ένας από τους πιστωτές του είναι εξασφαλισμένος πιστωτής, ο οποίος έχει εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας του χρεώστη η οποία βρίσκεται στη Δημοκρατία, η αγοραία αξία της οποίας δεν υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ (€350.000)· και
(γ) …..
(δ) [Διαγράφηκε]·
(ε) …..
(στ) …..
ο χρεώστης δύναται να αιτείται μονομερώς στο δικαστήριο την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να επιβάλλεται σε όλους τους πιστωτές το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που απέρριψαν σε συνέλευσή τους σύμφωνα με τις διάταξεις του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου:
Νοείται ότι, ο χρεώστης δύναται να υποβάλει αίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου στο δικαστήριο, μόνο ενόσω βρίσκεται σε ισχύ προστατευτικό διάταγμα το οποίο εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 75:
Νοείται περαιτέρω ότι, ο χρεώστης οφείλει όπως υποβάλει την αίτησή του αυτή στο δικαστήριο, καλή τη πίστει.
(2) …..
(3) Για τον καθορισμό της αγοραίας αξίας της κύριας κατοικίας για τους σκοπούς της παραγράφου (β) του εδαφίου (1), ακολουθείται η διαδικασία που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 44.
(4) Ο χρεώστης μετά την έκδοση διατάγματος δυνάμει του παρόντος άρθρου δίδει ειδοποίηση στους καθορισμένους πιστωτές, τους εγγυητές, τον σύμβουλο αφερεγγυότητας και την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας.
(5) Οποιοδήποτε πρόσωπο αναφέρεται στο εδάφιο (4) δύναται να προσφύγει στο δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος που εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ημερομηνία που ειδοποιήθηκε για την έκδοσή του.»
Ακολούθως, σύμφωνα με το άρθρο 2(1) του Νόμου:
«Στον παρόντα Νόμο, εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά-
….
«ιδιόκτητη κατοικία» σημαίνει κατοικία σε σχέση με την οποία-
(α) ο χρεώστης είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης αυτής· ή
(β) ο χρεώστης είναι ο αγοραστής, δυνάμει σύμβασης πώλησης, η οποία έχει κατατεθεί σε οποιοδήποτε Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο δυνάμει των διατάξεων του περί Πώλησης Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου και ο οποίος έχει τηρήσει πλήρως τις δυνάμει της σχετικής σύμβασης πώλησης συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του πωλητή ή έχει καταβάλει τουλάχιστον το ογδόντα τοις εκατόν (80%) του τιμήματος πώλησης· ή
…..
«κύρια κατοικία» σημαίνει την ιδιόκτητη κατοικία που χρησιμοποιείται για τη διαμονή του χρεώστη ή/και των μελών της οικογένειας του χρεώστη·»
Από τη συνδυασμένη ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων και ορισμών, ως θέμα ερμηνείας προκύπτουν τα εξής:
Για σκοπούς επιβολής ΠΣΑ στους πιστωτές, μια από τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούνται τόσο κατά το χρόνο καταχώρησης της αίτησης για επιβολή του ΠΣΑ όσο και κατά το χρόνο έκδοσης του σχετικού διατάγματος είναι ότι, τουλάχιστον, ένας από τους πιστωτές του χρεώστη είναι εξασφαλισμένος πιστωτής με εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας του χρεώστη. Μια τέτοια κατοικία, για να θεωρείται ως κύρια κατοικία, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει κατά τους ίδιους χρόνους, πρώτο, να χρησιμοποιείται για τη διαμονή του χρεώστη ή/και των μελών της οικογένειας του και δεύτερο, να είναι ιδιόκτητη. Και είναι ιδιόκτητη, σε κάθε μια από τις ακόλουθες τρεις περιπτώσεις, οι οποίες αναφέρονται εξαντλητικά στη σχετική ερμηνευτική πρόνοια (ανωτέρω): Η πρώτη περίπτωση είναι να είναι ιδιοκτησίας του χρεώστη, δηλαδή να του ανήκει δυνάμει σχετικού πιστοποιητικού εγγραφής ακίνητης ιδιοκτησίας. Η δεύτερη περίπτωση είναι να την έχει αγοράσει ο χρεώστης δυνάμει σχετικής γραπτής σύμβασης η οποία είναι κατατεθειμένη στο Κτηματολόγιο για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης και η τρίτη περίπτωση, -εννοείται κατά τους ίδιους πάντοτε χρόνους -, είναι να βρίσκεται σε ισχύ σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης με μισθωτή το χρεώστη, ο οποίος θα πρέπει να διαμένει στην εν λόγω κατοικία, για περίοδο, τουλάχιστον 6 μηνών κάθε χρόνο.
Στην υπό εξέταση περίπτωση, το γεγονός ότι οι χρεώστες, απλώς διαμένουν στην επίμαχη κατοικία - έστω κι αν η μητέρα του χρεώστη προτίθεται να του τη μεταβιβάσει, για οποιοδήποτε λόγο πρόκειται να συμβεί αυτό, σε καμιά περίπτωση καθιστά την εν λόγω κατοικία, ως την «κύρια κατοικία» των χρεωστών, τη παραπάνω εννοία.
Αυτό, με απλά λόγια σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κριτήριο επιλεξιμότητας, που με μαζί με όλα τα άλλα θα πρέπει να πληρούνται σωρευτικά για σκοπούς επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές, τόσο κατά το χρόνο καταχώρησης των σχετικών αιτήσεων που οδήγησαν στην έκδοση των διαταγμάτων επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές όσο και κατά το χρόνο έκδοσης των εν λόγω διαταγμάτων, δεν πληρείτο.
Γεγονός το οποίο, αναπόδραστα οδηγεί στην ακύρωση των εν λόγω διαταγμάτων.
Αναγνωρίζω ότι προχώρησα στην έκδοση των διαταγμάτων επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές, επειδή θεώρησα ότι πληρούνταν τα κριτήρια επιλεξιμότητας που θέτει ο Νόμος. Όμως, ειδικά για το επίμαχο κριτήριο βασίστηκα στους ακόλουθους ισχυρισμούς και των δυο χρεωστών, οι οποίοι περιέχονται στις ένορκες δηλώσεις τους που υποστηρίζουν τις αιτήσεις στο πλαίσιο των οποίων εκδόθηκαν τα διατάγματα επιβολής του ΠΣΑ: Για σκοπούς εξασφάλισης των δανείων που είχαν λάβει από τους πιστωτές υποθήκευσαν την κύρια κατοικία τους. Εάν επιβληθεί το ΠΣΑ στους πιστωτές τους, θα τους δοθεί η ευκαιρία να αποπληρώσουν την κύρια κατοικία τους, χωρίς να την απωλέσουν.
Αποτελεί επίσης γεγονός, ότι ανάμεσα στα διάφορα έγγραφα που επισυνάπτονται ως τεκμήρια στις παραπάνω ένορκες δηλώσεις είναι και η πρόταση του συμβούλου αφερεγγυότητας για το ΠΣΑ προς τους πιστωτές. Ωστόσο, το συγκεκριμένο έγγραφο αποτελείται από 13 πυκνογραμμένες και με πολύ μικρά γράμματα, σελίδες και ομολογώ ότι κατά την εξέταση των λόγω αιτήσεων που οδήγησαν στην έκδοση των διαταγμάτων επιβολής του ΠΣΑ διέλαθε της προσοχής μου η σημείωση του συμβούλου αφερεγγυότητας στη σελίδα 4 ότι η υποθηκευμένη κατοικία στην οποία διαμένουν οι χρεώστες είναι ιδιοκτησίας της μητέρας του χρεώστη. Εάν δε συνέβαινε αυτό, είτε ακόμη, εάν οι χρεώστες επέσυραν - ως όφειλαν - την προσοχή μου στη συγκεκριμένη αναφορά, ασφαλώς δε θα εξέδιδα τα επίμαχα διατάγματα.
Στην υπόθεση MIKE WILLSTROP κ.ά. ν. YIANNIS GEORGIOS MAMMOUS κ.ά. (2010) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1740, η συμφωνία στην οποία περιεχόταν η ρήτρα διαιτησίας περιλήφθηκε στην αίτηση η οποία οδήγησε μονομερώς στην έκδοση του προσωρινού διατάγματος, χωρίς ωστόσο να επισημανθεί στο Δικαστήριο η ύπαρξη της ρήτρας διαιτησίας. Κατ’ έφεση κρίθηκε ότι η συγκεκριμένη παράλειψη ήταν ουσιώδης, οπότε, η απόφαση με την οποία οριστικοποιήθηκε το προσωρινό διάταγμα ακυρώθηκε και γι’ αυτό το λόγο.
Κατ’ ακολουθία όλων των παραπάνω διαπιστώσεων και συμπερασμάτων μου, οι αιτήσεις, σε σχέση με την πρώτη αιτούμενη θεραπεία γίνονται αποδεκτές. Με αυτό δεδομένο θεωρώ πως δε χρειάζεται να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο λόγο αποβλέπει σε ικανοποίηση της ίδιας αιτούμενης θεραπείας, ενώ η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία και στις δυο αιτήσεις, για λόγους που αναφέρονται σε άλλο σημείο (πιο πάνω), δεν μπορεί να πετύχει.
Και στις δυο αιτήσεις εκδίδεται διάταγμα, ως η παράγραφος Α. Η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία απορρίπτεται.
Αναφορικά με τα έξοδα, δε βλέπω για ποιο λόγο μπορώ να αποστώ του κανόνα ότι ακολουθούν το αποτέλεσμα. Με αυτό δεδομένο και λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό επιτυχίας των αιτήσεων, τα έξοδά τους, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή - ένα σετ μετά τη διαταγή για συνένωση και συνεκδίκασή τους - και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται κατά το ήμισυ, υπέρ των αιτητών - πιστωτών και σε βάρος των καθ’ ων η αίτηση - χρεωστών.
(Υπ.) ...…………………………
Κ. Κωνσταντίνου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΚΚ-TA
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο