ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 224/23 (i-justice)
Μεταξύ:
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ
Ενάγουσας
-και-
1. ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΚΑΝΑΣ
2. SEREDA NATALIA
Εναγομένων
- - - - - - - - - - -
Αίτηση ημερομηνίας 14.10.2024
Ημερομηνία: 18.06.2025
Για τους Εναγόμενους 1 και 2 – Αιτητές: κα Παναγή για Γαβριηλίδης & Τιμοθέου ΔΕΠΕ
Για την Ενάγουσα – Καθ’ ης η αίτηση: κ. Μ. Λουκά για Χριστάκης Λουκά & Σία ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η παρούσα απόφαση αφορά αίτηση τροποποίησης των Υπερασπίσεων των Εναγομένων 1 και 2 (στο εξής «Αιτητές»).
Η αίτηση στηρίζεται στις ένορκες δηλώσεις των Αιτητών 1 και 2. Το περιεχόμενο των εν λόγω ενόρκων δηλώσεων είναι ταυτόσημο. Σύμφωνα με αυτές, κατά τη μελέτη της υπόθεσης διαφάνηκε ότι οι καταχωρηθείσες Υπερασπίσεις δεν αποκαλύπτουν επ’ ακριβώς τη φύση των ενεργειών της Ενάγουσας (στο εξής «Καθ’ ης η αίτηση») και την υπεράσπιση των Αιτητών.
Οι αιτούμενες τροποποιήσεις είναι αναγκαίες, καλόπιστες και θα συμβάλουν στη σωστή και δίκαιη απονομή της δικαιοσύνης. Είναι απαραίτητο να επιτραπούν για να μπορέσουν οι Αιτητές να αντεξετάσουν τους μάρτυρες της Καθ’ ης η αίτηση και να προβάλουν τη δική τους μαρτυρία.
Δεν θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στην Καθ’ ης η αίτηση. Σε κάθε περίπτωση, η αγωγή είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο και οι αιτούμενες τροποποιήσεις δεν θα περιπλέξουν τα επίδικα θέματα ούτε και θα εκτροχιάσουν την υπόθεση.
Η επίδικη αίτηση συνάντησε την ένσταση της Καθ’ ης η αίτηση. Οι έντεκα λόγοι ένστασης μπορούν να συνοψιστούν στους ακόλουθους τρεις πυλώνες:
· Οι αιτούμενες τροποποιήσεις δεν είναι αποτέλεσμα καλόπιστου λάθους ή γεγονότων που προέκυψαν μετά την καταχώριση των Υπερασπίσεων.
· Επιδιώκεται η ολική αντικατάσταση των Υπερασπίσεων.
· Η αίτηση καταχωρήθηκε με καθυστέρηση και αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας.
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση υπαλλήλου της Καθ’ ης η αίτηση και σε αυτήν αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι οι αιτούμενες τροποποιήσεις επιδιώκουν την πλήρη και ολική μεταβολή των Υπερασπίσεων.
Οι Αιτητές δεν αποκαλύπτουν οποιοδήποτε καλό λόγο σε σχέση με τα νέα επίδικα θέματα που επιθυμούν να εισάξουν. Η επιλογή των Αιτητών να καταχωρίσουν αυτοπροσώπως τις Υπερασπίσεις τους δεν αποτελεί λόγο για τον οποίο θα πρέπει να τους επιτραπεί να μεταβάλουν τα δικόγραφά τους.
Τυχόν έγκριση της επίδικης αίτησης θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην Καθ’ ης η αίτηση, καθώς θα οδηγήσει σε επαναπροσδιορισμό της υπόθεσης μέσω της εισαγωγής νέων επίδικων θεμάτων σε αμφότερες τις Υπερασπίσεις, αλλά και Ανταπαίτησης εκ μέρους του Αιτητή 1.
Η ακρόαση της επίδικης αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους προέβαλαν την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Τόσο η αίτηση και η ένσταση με τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις, όσο και οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους.
Νομική πτυχή
Η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε πριν την 01.09.2023, δηλαδή πριν τεθούν σε εφαρμογή οι Κ.Π.Δ. Συνεπώς, ενόψει και των προνοιών του Μέρους 60.1(2) των Κ.Π.Δ, εφαρμόζονται στην προκείμενη περίπτωση οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας και ειδικότερα η Δ.25, η οποία διέπει τα της τροποποίησης.
Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε στις 14.10.2024, δηλαδή σε χρόνο μετά την έκδοση της κλήσης για οδηγίες (Δ.30). Σημειώνεται, ότι η κλήση για οδηγίες καταχωρήθηκε στις 27.06.2023. Κατά συνέπεια, η αιτούμενη τροποποίηση θα εξεταστεί υπό το πρίσμα της Δ.25 θ.3, η οποία έχει ως ακολούθως:
«(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης.»
Συμπεράσματα
Από τη διατύπωση της Δ.25 θ.3 προκύπτει ότι, το Δικαστήριο δύναται να επιτρέψει τροποποίηση δικογράφου, μετά την έκδοση της κλήσης για οδηγίες, στην περίπτωση, είτε του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους, είτε της ύπαρξης νέων δεδομένων τα οποία δεν υφίσταντο κατά τη λήψη των οδηγιών για καταχώριση των δικογράφων.
Μέσα από τις υποστηρικτικές ένορκες δηλώσεις των Αιτητών 1 και 2 είναι εμφανές, ότι δεν προβάλλεται ισχυρισμός περί μεσολάβησης νέων δεδομένων μη υπαρκτών κατά την καταχώρηση των Υπερασπίσεων. Αυτό το οποίο επί της ουσίας ισχυρίζονται οι Αιτητές, είναι ότι η ανάγκη για τροποποίηση προέκυψε μετά τον διορισμό των δικηγόρων τους και τη μελέτη των δικογράφων από τους τελευταίους.
Η επιλογή των Αιτητών να μην εκπροσωπηθούν από δικηγόρο και να καταχωρίσουν οι ίδιοι τις Υπερασπίσεις τους, αποτελεί δικαίωμα τους και το γεγονός αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξισωθεί με παράβλεψη ή καλόπιστο λάθος. Το ζήτημα, όμως, δεν τελειώνει, κατά την κρίση μου, εδώ. Η Δ.25 θ.3 αναφέρεται σε «εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας».
Εν προκειμένω, θεωρώ ότι λόγω της έλλειψης νομικών γνώσεων των Αιτητών προκύπτει εμφανές καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας. Σημειώνω, ότι ο ισχυρισμός των Αιτητών ότι δεν διαθέτουν νομικές γνώσεις δεν αμφισβητήθηκε. Οι Υπερασπίσεις των Αιτητών, ως έχουν συνταχθεί, είναι εμφανές ότι δεν συνάδουν με τη Δ.19 θ.4 σύμφωνα με την οποία τα δικόγραφα θα πρέπει να περιέχουν σύντομη έκθεση των ουσιωδών γεγονότων επί των οποίων ο διάδικος στηρίζει την απαίτηση ή υπεράσπισή του. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, τα δικόγραφα των Αιτητών, με εξαίρεση την παράγραφο Ε της Υπεράσπισης του Αιτητή 1 και την παράγραφο Β της Υπεράσπισης της Αιτήτριας 2, δεν περιλαμβάνουν ισχυρισμούς υπεράσπισης, αλλά κυρίως ζητήματα που αφορούν προσπάθειες εξώδικης διευθέτησης της παρούσας διαφοράς.
Υπό το φως των ιδιαίτερων περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης, θεωρώ ότι αποκαλύπτεται εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας το οποίο επιτρέπει στο Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος των Αιτητών.
Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και η δυνατότητα του Δικαστηρίου να εφαρμόζει τον πρωταρχικό σκοπό δυνάμει του Μέρους 60.2 των Κ.Π.Δ, το οποίο επιτρέπει στο Δικαστήριο όταν ασκεί διακριτική ευχέρεια σε παλιές δικαστικές διαδικασίες, όπως η παρούσα, να λαμβάνει υπόψη το Μέρος 1 των Κ.Π.Δ.
Η υφιστάμενη δικογραφία δεν εξυπηρετεί, κατά την κρίση μου, τον χειρισμό της υπόθεσης κατά τρόπο δίκαιο και με αναλογικό κόστος. Τούτο, διότι παρά τη δεδηλωμένη πρόθεση των Αιτητών να υπερασπιστούν την υπόθεσή τους, εντούτοις τα δικόγραφά τους δεν εξομοιούνται με δικόγραφο Υπεράσπισης. Η υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων προμηνύει προσκόμματα στην ταχεία, δίκαιη και αποτελεσματική εκδίκαση της υπόθεσης. Συνεπώς, θεωρώ ότι ο χειρισμός της υπόθεσης κατά τρόπο δίκαιο επιβάλλει την έγκριση της αιτούμενης άδειας.
Δεν παραβλέπω τον βασικό λόγο ένστασης της Καθ’ ης η αίτηση, ο οποίος συνίσταται στο ότι η έγκριση της αίτησης θα οδηγήσει σε πλήρη αντικατάσταση των Υπερασπίσεων και επαναπροσδιορισμό των επίδικων θεμάτων. Καταρχάς, μέσα από τις Υπερασπίσεις, δεν αναδεικνύονται επίδικα θέματα. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, με εξαίρεση τις παραγράφους Ε της Υπεράσπισης του Αιτητή 1 και Β της Υπεράσπισης της Αιτήτριας 2, δεν εγείρονται ισχυρισμοί υπεράσπισης, παρά μόνο ζητήματα που αφορούν προσπάθειες εξώδικης διευθέτησης. Οι δε ισχυρισμοί των προαναφερόμενων παραγράφων επαναλαμβάνονται με πιο δόκιμο τρόπο στα προτεινόμενα με την τροποποίηση δικόγραφα.
Όσον αφορά τη θέση της Καθ’ ης η αίτηση, ότι θα υπάρξει αντικατάσταση των Υπερασπίσεων, στη δε περίπτωση του Αιτητή 1 και προσθήκη Ανταπαίτησης, σημειώνω ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εκ προοιμίου λόγο απόρριψης αίτησης τροποποίησης. Σύμφωνα με τη νομολογία η τροποποίηση δικογράφου είναι εφικτή σε κάθε περίπτωση που κρίνεται αναγκαίο για τον προσδιορισμό της ουσίας της διαφοράς (Χρίστου ν. Αζά (1992) 1Α Α.Α.Δ 704). Περαιτέρω, στην υπόθεση Κώστας Παφίτης & Υιοί Λτδ ν. Γενικού Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας (2012) 1Α Α.Α.Δ 745) τονίστηκε, ότι η προσθήκη νέων υπερασπίσεων δεν έχει την ίδια δυναμική με την εισαγωγή νέας βάσης αγωγής, η οποία θεωρείται πολύ πιο σοβαρή δικονομική ενέργεια, εφόσον ο Ενάγων έχει πάντοτε τη δυνατότητα να αντικρούσει τους όποιους ισχυρισμούς, με την Απάντησή του στην Υπεράσπιση (σύγγραμμα Annual Practice 1958, σελ. 627).
Συνεπώς, η όποια ζημιά των Αιτητών δύναται να αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη διαταγή ως προς τα έξοδα.
Κατάληξη
Ως εκ των ανωτέρω, η αίτηση εγκρίνεται.
Εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Α και Β της υπό κρίση αίτησης. Η τροποποιημένη Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση του Αιτητή 1 και η τροποποιημένη Υπεράσπιση της Αιτήτριας 2 να καταχωρηθούν εντός 5 ημερών από σήμερα. Η πλευρά των Αιτητών να ζητήσει το αργότερο μέχρι τις 20.06.2025 το σχετικό διάταγμα, το οποίο να συνταχθεί μέχρι τις 25.06.2025. Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση του Αιτητή 1 και τυχόν Απάντηση στην Υπεράσπιση της Αιτήτριας 2, να καταχωρηθούν εντός 14 ημερών από την παράδοση των τροποποιημένων δικογράφων. Οι ανωτέρω προθεσμίες ισχύουν ανεξαρτήτως των θερινών διακοπών (Δ.57 θ.4). Στη συνέχεια να ακολουθηθούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας.
Τα έξοδα που θα σπαταληθούν λόγω της τροποποίησης, ως επίσης και τα έξοδα της υπό κρίση αίτησης, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης η αίτηση και εναντίον των Αιτητών 1 και 2 αλληλέγγυα και/ή ξεχωριστά όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) …………………………………….
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΜΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο