ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Αρ. Αίτησης/Έφεσης: 157/25
i-justice
Επί τοις αφορώσι τον Περί Μεταβίβασης και Υποθήκευσης Ακινήτων Νόμο 9/65 και επί τοις αφορώσι τον Περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκαν.
Μεταξύ:
1. Φυλακτής Πηλαβάκης
2. Ελενίτσα Πηλαβάκη
Αιτητών/Εφεσειόντων
ν.
Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ
Kαθ᾽ ης η Αίτηση/Εφεσίβλητης
Ημερομηνία: 23 Ιουνίου 2025
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές – Εφεσείοντες: κα Γ. Μυλωνά για Ανδρέα Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε
Για Καθ´ης η Αίτηση – Εφεσίβλητη: κος Μ. Λουκά για Χριστάκη Λουκά & Σία Δ.Ε.Π.Ε
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την πιο πάνω Αίτηση – Έφεση, οι Αιτητές – Εφεσείοντες ζητούν την έκδοση διατάγματος με το οποίο να παραμερίζεται η ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 27/03/2025. Κατ᾽ ακολουθία ζητούν να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός του ενυπόθηκου ακινήτου ο οποίος με βάση την προαναφερθείσα ειδοποίηση ορίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 24/06/2025. Η Καθ᾽ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητη ενίσταται στην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων για διάφορους λόγους.
Μελετώντας το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης και των τεκμηρίων που προσκομίστηκαν προς υποστήριξη της αίτησης, με απασχόλησε το θέμα της καθ’ ύλην αρμοδιότητας Επαρχιακού Δικαστή να επιληφθεί της υπόθεσης. Ενόψει του ότι η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου αποτελεί προϋπόθεση για να επιληφθεί το Δικαστήριο μιας υπόθεσης, πρέπει πρώτα να εξεταστεί το δικαιοδοτικό αυτό ζήτημα (Θεοχάρους v. Παστελλή (1993) 1 Α.Α.Δ 240). Γι’ αυτό κάλεσα τους συνηγόρους των μερών να τοποθετηθούν ως προς το ζήτημα αυτό. Η θέση της συνηγόρου των Αιτητών – Εφεσειόντων είναι πως Επαρχιακός Δικαστής έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπό κρίση Αίτησης – Έφεσης διότι το ενυπόθηκο χρέος ανέρχεται στο ποσό των €63.127,24. Ο συνήγορος της Καθ’ ης η Αίτηση – Εφεσίβλητης συμφώνησε με την πιο πάνω εισήγηση.
Ακολουθεί η δική μου κρίση επί του θέματος.
Η καθ' ύλην και κατά τόπο δικαιοδοσία των Δικαστηρίων καθορίζεται από τον περί Δικαστηρίων Νόμο (Ν. 14/60) που προβλέπει σύμφωνα με το άρθρο 158 του Συντάγματος την εγκαθίδρυση των Δικαστηρίων. Η πολιτική δικαιοδοσία των Επαρχιακών Δικαστηρίων καθορίζεται στο άρθρο 22 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60). Επαρχιακός Δικαστής έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει για οποιαδήποτε αγωγή στην οποία το αμφισβητούμενο ποσό ή η αξία της επίδικης αιτίας δεν υπερβαίνει τις €100.000 (άρθρο 22(3)(α) του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60)). Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60) «αιτία» σημαίνει οποιαδήποτε απαίτηση ή άλλη διαδικασία μεταξύ ενάγοντα και εναγομένου. Μια πολιτική διαδικασία αρχίζει είτε με αγωγή είτε με πρωτογενή αίτηση. Η Αίτηση – Έφεση είναι εναρκτήρια αίτηση στην οποία αποφασίζεται η διαφορά των μερών και ως εκ τούτου εφαρμόζεται το άρθρο 22(3)(α) του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60)).
Εν προκειμένω, το επίδικο θέμα που καλείται να αποφασίσει το Δικαστήριο στο πλαίσιο εκδίκασης της Αίτησης – Έφεσης είναι κατά πόσο θα παραμεριστεί η ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» και κατ´ ακολουθία κατά πόσο θα ακυρωθεί ο σκοπούμενος πλειστηριασμός. Επομένως, κατά την κρίση μου, το στοιχείο που καθορίζει την καθ᾽ ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, είναι η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου που αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης βάσει της οποίας θα διεξαχθεί ο πλειστηριασμός. Σημειώνεται ότι η διαδικασία εκτίμησης του ενυπόθηκου ακινήτου προβλέπεται στο άρθρο 44Δ του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965). Το εν λόγω άρθρο προβλέπει τον διορισμό εκτιμητών και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο εκτιμάται η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου. Η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης που εν προκειμένω ανέρχεται στο ποσό των €115.600, όπως προκύπτει από το δελτίο ειδοποίησης ηλεκτρονικού πλειστηριασμού που συνοδεύει την ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» (Τεκμήρια Β και Γ στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση).
Το άρθρο 44Γ(Γ)(3) του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965) καθορίζει εξαντλητικά τους λόγους που μπορεί ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή άλλο ενδιαφερόμενο μέρος να καταχωρήσει έφεση για παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» που αφορά την σκοπούμενη πώληση ενυπόθηκου ακινήτου. Το ενυπόθηκο χρέος δεν αποτελεί αντικείμενο προς εξέταση στην παρούσα διαδικασία.
Εν προκειμένω, το στοιχείο που καθορίζει την καθ᾽ ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, είναι η αξία του ενυπόθηκου ακινήτου που αντιστοιχεί στην επιφυλασσόμενη τιμή πώλησης βάσει της οποίας επιδιώκεται να διεξαχθεί ο πλειστηριασμός. Επί αυτού, σχετικά είναι όσα ανέφερα στις αποφάσεις μου στην Αίτηση – Έφεση 12/25 Διαμάντω Παναγιώτου κ.α v. Themis Portfolio Management Holdings Ltd (απόφαση ημερομηνίας 22/01/2025) και στη Γενική Αίτηση 16/25 Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ v. Θεοχάρης Ανδρέου Χριστοφή κ.α (απόφαση ημερομηνίας 17/06/2025).
Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι ο Επαρχιακός Δικαστής δεν έχει καθ᾽ ύλην αρμοδιότητα να εκδικάσει την παρούσα Αίτηση – Έφεση. Ως εκ τούτου, η Αίτηση – Έφεση θα πρέπει να διαβιβαστεί μέσω του Πρωτοκολλητείου στο καθ᾽ ύλην αρμόδιο Δικαστήριο.
(Υπ.)…………...................
Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο