ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Χαραλάμπους, Α.Ε.Δ.
Αίτηση/Έφεση: 399/2024 (i-justice)
Eπί τοις αφορώσι τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/65, Μέρος VI, Άρθρα 37-44 και Μέρος VIA, άρθρα 44Α εώς 44ΙΖ και επί της αφορώσι και τον περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ. 224 ως και τις τροποποιήσεις τους
-και-
ΜΕΤΑΞΥ:
Κυριάκου Μιχαήλ Ματθαίου
Εφεσείοντα/Αιτητή
-και-
Cac Coral Limited
Εφεσίβλητης/Καθ΄ης η Αίτηση
Ημερομηνία: 17.2.2025
Εμφανίσεις:
Για Εφεσείοντα/Αιτητή: Η κα. Καλλή για Ευγένιο Λαζαρίδη
Για Εφεσίβλητη/Καθ΄ ης η αίτηση: O κ. Στεφάνου για Πανάγος & Πανάγος Δ.Ε.Π.Ε
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την υπό εξέταση Aίτηση-Έφεση, ο Αιτητής-Εφεσείοντας (στο εξής «ο Εφεσείοντας») εφεσιβάλλει ουσιαστικά τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 8/11/2024, αξιώνοντας την έκδοση διαφόρων διαταγμάτων από το Δικαστήριο, με απώτερο σκοπό την ακύρωση του πλειστηριασμού του ενυπόθηκου ακίνητου, ως αυτό περιγράφεται στην Αίτηση-Έφεση.
Ο εν λόγω πλειστηριασμός έχει οριστεί να πραγματοποιηθεί στις 18.2.2025.
Μολονότι στην υπό κρίση Αίτηση-Έφεση προβάλλονται συνολικά 12 Λόγοι Έφεσης, εντούτοις όμως, ως προκύπτει, μέσω της σχετικής δήλωσης της ευπαίδευτης συνηγόρου του Εφεσείοντα, κατά την ακροαματική διαδικασία, αλλά και μέσω της γραπτής αγόρευσης της, ο Εφεσείοντας εν τέλει προωθεί 4 εξ αυτών:
Αυτοί είναι ότι:
α) δεν έχει επιδοθεί νομότυπα στον Εφεσείοντα η Ειδοποίηση Τύπου «Ι»
β) δεν έχει επιδοθεί νομότυπα στον Εφεσείοντα η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ»
γ) η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν πληρεί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις του Νόμου
δ) η προώθηση της διαδικασίας πλειστηριασμού από την Εφεσίβλητη-Καθ’ής η Αίτηση (στο εξής «η Εφεσίβλητη») είναι το αποτέλεσμα δόλου, απάτης και κατάχρησης
Συνεπακόλουθα, ενόψει των πιο πάνω οι υπόλοιποι Λόγοι Έφεσης που προβάλλονται δεν έχουν προωθηθεί και ως εκ τούτου θεωρούνται εγκαταλειφθέντες (απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ως είναι δημοσιευμένη στην υπόθεση Στέλιος Σάββα και Υιοί Λιμιτεδ v. Γενικού Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αγωγή Αρ. 1/2019, 28/5/2020).
Η Εφεσίβλητη καταχώρισε ένσταση προβάλλοντας συνολικά 22 λόγους τους οποίους δεν κρίνω σκόπιμο να τους καταγράψω. Οι συναφείς λόγοι ένστασης έχουν μελετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή, λαμβάνονται δεόντως υπόψιν από το Δικαστήριο και αναφορά σε αυτούς θα γίνει όταν και εφόσον κριθεί αναγκαίο.
Ως συνάγεται μέσα από την ένορκη δήλωση του ιδίου του Εφεσείοντα που υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση-Έφεση αλλά και μέσω της ένορκης δήλωσης του λειτουργού της Εφεσίβλητης που υποστηρίζει την ένσταση, αποτελούν κοινό τόπο τα ακόλουθα γεγονότα, τα οποία και παραθέτω:
Η Εφεσίβλητη ιδρύθηκε με σκοπό, μεταξύ άλλων, την αγορά και διαχείριση δανείων. Όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που αφορούν την επίδικη υποθήκη, για την οποία επιχειρείται ο σκοπούμενος πλειστηριασμός σε σχέση με το επίδικο ακίνητο, καθώς και τα συνδεδεμένα δάνεια με αυτή έχουν μεταβιβαστεί στην Εφεσίβλητη από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ. Συνεπώς η Εφεσίβλητη έχει υποκαταστήσει την εν λόγω τράπεζα και κατέστη δικαιούχος τους.
Η Εφεσίβλητη παραχώρησε στον Εφεσείοντα πιστωτικές διευκολύνσεις. Προς εξασφάλιση των υποχρεώσεων του Εφεσείοντα η Δήμητρα Μιχαήλ Ματθαίου υποθήκευσε προς όφελος της Εφεσίβλητης το επίδικο ακίνητο, το οποίο αργότερα μεταβιβάστηκε στον Εφεσείοντα. Το εν λόγω ακίνητο βαρύνεται με εμπράγματα βάρη και δικαστικές αποφάσεις προς όφελος της APS LOAN MANAGEMENT LIMITED και της Themis Portfolio (H3) Management Holdings Limited, αντιστοίχως (Τεκμήριο 5, της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση). Ο Εφεσείοντας παρέλειψε να συμμορφωθεί με τις συμβατικές του υποχρεώσεις και η Εφεσίβλητη τερμάτισε τη συμφωνία πιστωτικών διευκολύνσεων και κατέστησε απαιτητό ολόκληρο το χρέος.
Ο Εφεσείοντας στο μεταξύ στις 10.10.12 κηρύχθηκε σε πτώχευση, κατόπιν διατάγματος Δικαστηρίου και διορίστηκε ως διαχειριστής της περιουσίας του ο Λεωνίδας Κίμωνος. Ο Εφεσείοντας στις 7.11.15 αποκαταστάθηκε αυτοδικαίως (Τεκμήριο 6 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση).
Ακολούθως η Εφεσίβλητη προχώρησε με τη διαδικασία εκποίησης του επίδικου ακινήτου, ως προνοείται από το Μέρος VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (στο εξής «ο Νόμος»).
ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ
Είναι η θέση του Εφεσείοντα ότι ουδέποτε του επιδόθηκε η ειδοποίηση Τύπου «Ι» καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Ως αποτέλεσμα δεν έχει ξεκινήσει ή δεν έχει ξεκινήσει νόμιμα η προθεσμία των 45 ημερών του άρθρου 44(Γ)(1) του Νόμου. Η μη επίδοση της εν λόγω Ειδοποίησης συμπαρασύρει και σε ακυρότητα την επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Αποδέχεται το γεγονός ότι του επιδόθηκε την 10.12.2024 η Ειδοποίηση τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 8.11.24, μέσω ιδιώτη επιδότη (Τεκμήριο 1). Είναι όμως ισχυρισμός του ότι αυτή του έχει επιδοθεί παράνομα και πρόωρα εφόσον δεν έχει προηγηθεί στον ίδιο η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «Ι». Ούτε και έγινε, κατά παράβαση των προνοιών του Νόμου, οποιαδήποτε προσπάθεια επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» μέσω ταχυδρομείου. Είναι η περαιτέρω θέση του ότι η εν λόγω Ειδοποίηση πάσχει διότι το ποσό που εμφαίνεται σε αυτή του χρέους, των τόκων και των εξόδων δεν είναι επικαιροποιημένο, κατά τον ουσιώδη χρόνο που παρέλαβε αυτήν. Ο επίδικος πλειστηριασμός, σύμφωνα πάντοτε με τις θέσεις του Εφεσείοντα, είναι προϊόν δόλου, απάτης αλλά και κατάχρησης εφόσον μεταξύ των μερών γίνονται διαπραγματεύσεις. Προς το σκοπό αυτό ο Εφεσείοντας υπέβαλε πρόταση για διευθέτηση του υπολοίπου του, τον οποίο αδικαιολόγητα απέρριψε η Εφεσίβλητη. Στα πλαίσια αυτά ο ίδιος δεν προέβη σε οποιεσδήποτε ενέργειες ώστε να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Εφεσίβλητης.
ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ
Από την άλλη είναι η θέση του λειτουργού της Εφεσίβλητης ότι στις 28.8.23 απέστειλε με συστημένο ταχυδρομείο την Ειδοποίηση Τύπου «Ι», ημερομηνίας 1.8.23, συνοδευόμενη από την ειδοποίηση Τύπου «Θ» στον Εφεσείοντα, στην εγγυητή και στα ενδιαφερόμενα μέρη, η οποία όμως δεν παραλήφθηκε από το ταχυδρομείο από τον Εφεσείοντα (Τεκμήριο 7). Η Εφεσίβλητη για να είναι βέβαιη ότι ο Εφεσείοντας έλαβε γνώση της εν λόγω Ειδοποίησης προχώρησε και στην ιδιωτική επίδοση της (Τεκμήριο 7Α). Στις 11.11.24 η Εφεσίβλητη απέστειλε με συστημένο ταχυδρομείο την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» στον Εφεσείοντα, στην εγγυητή και στα ενδιαφερόμενα μέρη, η οποία όμως και πάλι δεν παραλήφθηκε από το ταχυδρομείο από τον Εφεσείοντα (Τεκμήριο 9). Για να είναι βέβαιη η Εφεσίβλητη ότι ο Εφεσείοντας θα λάβει την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» προχώρησε και με την ιδιωτική επίδοση της (Τεκμήριο 9Α). Είναι η θέση της ότι όλες οι ειδοποιήσεις έχουν επιδοθεί με βάση τις πρόνοιες του Νόμου νομότυπα. Είναι περαιτέρω η θέση της ότι η παρούσα Έφεση δεν έχει επιδοθεί στην εγγυήτρια και σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθεί.
Η ακρόαση της αίτησης έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και των γραπτών αγορεύσεων που αμφότερες οι πλευρές προσκόμισαν στο Δικαστήριο. Σημειώνω επίσης ότι ουδείς από τους ομνύοντες αντεξετάστηκε.
Έχω μελετήσει με ιδιαίτερη προσοχή το ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό καθώς επίσης και τις γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων. Έχοντας κατά νου τις θέσεις και επιχειρήματα κάθε πλευράς θα προχωρήσω να εξετάσω τα εγειρόμενα επίδικα ζητήματα.
Θα εξετάσω κατά προτεραιότητα τον λόγο ένστασης που η Εφεσίβλητη εγείρει, δηλαδή στο ότι o Eφεσείοντας δεν επέδωσε την υπό κρίση Αίτηση-Έφεση σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, και ειδικότερα στα πρόσωπα τα οποία έχουν καταχωρήσει επιβαρύνσεις στο επίδικο ακίνητο. Και τούτο γιατί τυχόν επιτυχία του εν λόγω σχετικού Λόγου ένστασης θα σφραγίσει και την τύχη της υπό κρίση Αίτησης-Έφεσης. Η μη επίδοση της Αίτησης- Έφεσης στα εν λόγω ενδιαφερόμενα πρόσωπα, σύμφωνα πάντοτε με τις θέσεις της Εφεσίβλητης, καθιστά αυτή ως εξ υπαρχής άκυρη και θνησιγενής.
Από τα ενώπιον μου αναντίλεκτα γεγονότα προκύπτει ότι πράγματι το εν λόγω ακίνητο βαρύνεται με εμπράγματα βάρη και δικαστικές αποφάσεις προς όφελος της APS LOAN MANAGEMENT LIMITED και της Themis Portfolio (H3) Management Holdings Limited, αντιστοίχως (Τεκμήριο 5 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση). Αποτελεί επίσης αναντίλεκτο γεγονός, σύμφωνα με το περιεχόμενο του εν λόγω Τεκμηρίου, ότι μοναδικός ιδιοκτήτης του ενυπόθηκου ακινήτου, για το οποίο η Εφεσίβλητη ενεργοποίησε τις πρόνοιες του Νόμου για την πώληση του, μέσω πλειστηριασμού, είναι ο ίδιος ο Εφεσείοντας.
Σύμφωνα με το τις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 441Ε του Νόμου «ενδιαφερόμενο πρόσωπο» σημαίνει
«οποιοδήποτε πρόσωπο έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος»
Ο εν λόγω Νόμος υποχρεώνει τον ενυπόθηκο δανειστή, στην προκειμένη περίπτωση την Εφεσίβλητη, να επιδώσει όλες τις απαραίτητες ειδοποιήσεις, πέραν από τον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Η Εφεσίβλητη, στη βάση των προσκομισθέντων Τεκμηρίων 7 εώς 9 το έχει πράξει, επιδίδοντας όλες τις σχετικές Ειδοποιήσεις και προς τα πιο πάνω ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Το άρθρο 44Γ(3) του Νόμου προσδιορίζει τα πρόσωπα, τα οποία μπορούν να καταχωρίσουν Έφεση για παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Αυτά είναι ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος.
Σύμφωνα με τις ερμηνευτικές πρόνοιες του Νόμου στο άρθρο 44ΙΕ ‘ενυπόθηκος οφειλέτης’ σημαίνει
«τον κύριο ακινήτου που συνιστά υποθήκη επί του ακινήτου αυτού, περιλαμβανομένου και του οφειλέτη χρέους που εξασφαλίζεται με την υποθήκη και σε περίπτωση που τα δύο αυτά πρόσωπα είναι διαφορετικά, κάθε ειδοποίηση επιδίδεται και στα δύο αυτά πρόσωπα..»
Ο Εφεσείοντας, υπό την ιδιότητα του οφειλέτη του χρέους καθώς και ως ο ιδιοκτήτης του επίδικου ακινήτου, για το οποίο επιχειρείται να πραγματοποιηθεί από την Εφεσίβλητη ο σκοπούμενος πλειστηριασμός, καταχώρησε την υπό κρίση Αίτηση-Έφεση στην βάση του δικαιώματος που του δίδει ο ίδιος ο Νόμος. Οι πιο πάνω σχετικές πρόνοιες του Νόμου δεν του επιβάλλουν οποιαδήποτε υποχρέωση, εν αντιθέσει με τον ενυπόθηκο δανειστή, να επιδώσει την υπό κρίση Αίτηση-Έφεση και σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένου και των πιο πάνω εταιρειών, οι οποίες έχουν καταχωρήσει εμπράγματα βάρη επί του ακινήτου.
Δεν αγνοώ την σχετική Νομολογία ότι σε διαδικασίες που έχουν ως αντικείμενο ακίνητη ιδιοκτησία, επιβάλλεται να συνενώνονται ως διάδικοι όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, διαφορετικά η όλη διαδικασία είναι θνησιγενής και άκυρη. (Hadjipetrou ν. Hadjiloukas (1965) 1 C.L.R. 83, Γεωργιάδου ν. Γεωργιάδη (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 1210 και Κωνσταντίνου κ.ά. ν. Διευθυντή Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (2012) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1990).
Είμαι όμως της άποψης ότι στην προκειμένη περίπτωση ο Νόμος είναι σαφής και ξεκάθαρος. Δίδει το δικαίωμα στον Εφεσείοντα εάν δεν συμφωνεί με την σκοπούμενη πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου μέσω πλειστηριασμού, όταν του επιδοθεί η Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ», να προχωρήσει με τον παραμερισμό της όπως εξάλλου έπραξε και στην υπό κρίση περίπτωση ο τελευταίος.
Δικαίωμα ασφαλώς έχουν και στην προκειμένη περίπτωση και πιο πάνω ενδιαφερόμενα μέρη να αιτηθούν στο Δικαστήριο τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Παρέμεινε άγνωστο στο Δικαστήριο αν εξάσκησαν το δικαίωμα τους αυτό.
Συνεπακόλουθα καταλήγω ότι ο Εφεσείοντας έχει εκ του Νόμου δικαίωμα και έννομο συμφέρον στην καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης-Έφεσης και δεν έχει οποιαδήποτε υποχρέωση επίδοσης αυτής προς τα πιο πάνω πρόσωπα. Ως εκ τούτου ο Λόγος Ένστασης που προέβαλε η Εφεσίβλητη σε σχέση με το ζήτημα αυτό απορρίπτεται.
Αποτελεί περαιτέρω θέση της Εφεσίβλητης ότι οι Ειδοποιήσεις Τύπος «Ι» και «Θ» δεν μπορούν να εφεσιβληθούν εφόσον ως προκύπτει, μέσα από τους λόγους ακύρωσης της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», οι οποίοι αναφέρονται εξαντλητικά και περιοριστικά στο άρθρο 44(Γ)(3), δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς οποιοσδήποτε λόγος που να σχετίζεται με τις επιδόσεις των εν λόγω ειδοποιήσεων, και ως εκ τούτου δεν εξετάζεται η επίδοση τους στα πλαίσια ακύρωσης της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Με κάθε σεβασμό δεν με βρίσκει σύμφωνο η εισήγηση αυτή.
Ο Νόμος παρέχει δικαίωμα υποβολής Έφεσης με σκοπό την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό μόνο της Ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ», όπως προκύπτει από το εδάφιο (3) του άρθρου 44Γ.
Στο στενό νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει το Άρθρο 44ΙΓ ανωτέρω δεν περιλαμβάνεται η δυνατότητα έφεσης των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «Θ». Αντιθέτως, ο Νόμος περιορίζεται στους λόγους έφεσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Το ερώτημα όμως, το οποίο παραμένει, είναι κατά πόσο το Δικαστήριο, με δεδομένο ότι οι εν λόγω Ειδοποιήσεις δεν μπορούν να εφεσιβληθούν, μπορεί να ενασχοληθεί με το θέμα των επιδόσεων τους, αφού με βάση τον Νόμο είναι προϋπόθεση η επίδοση τους, προτού επιδοθεί η Ειδοποίηση ΙΑ;
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου η απάντηση που θα πρέπει να δοθεί στο εν λόγω ερώτημα, θα πρέπει να είναι καταφατική και ως εκ τούτου θεωρώ ότι το θέμα της επίδοσης των εν λόγω ειδοποιήσεων μπορεί να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας Έφεσης. Και τούτο γιατί σύμφωνα με το άρθρο 44(Γ)(1) επιβάλλεται η ορθή προηγούμενη επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» εφόσον η αποστολή της είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να ξεκινήσει και να ενεργοποιηθεί η διαδικασία πλειστηριασμού.
Στην προκειμένη περίπτωση υιοθετώ τα όσα έχει αναφέρει ο Π.Ε.Δ Δαυίδ (ως ήταν τότε) στην υπόθεση MA MOTOSERVE LIMITED ν. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ, Αρ. Αίτησης-Έφεσης: 34Α/2021, 20/4/2021, από την οποία και παραθέτω σχετικό απόσπασμα:
«Έχει ήδη σημειωθεί το περιορισμένο αντικείμενο αίτησης-έφεσης ως η υπό συζήτηση. Ωστόσο, γεγονός παραμένει ότι ζητήματα που αφορούν την δέουσα επίδοση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», δεν μπορούν να εξετάζονται αποσπασματικά, ειδικότερα στις περιπτώσεις που εγείρονται ζητήματα σε σχέση με την εγκυρότητα ή νομιμότητα διάφορων άλλων ενεργειών ή πράξεων που προηγήθηκαν, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να λογίζεται στο τέλος της ημέρας ότι η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» πληροί κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις ή ακόμα ότι αυτή έχει δεόντως επιδοθεί.
Στην υπό συζήτηση περίπτωση η προβολή και η συζήτηση του ζητήματος της επίδοσης ή μη των Ειδοποιήσεων Τύπος «Θ» και «Ι», είναι προφανώς ότι διασυνδέεται από την πλευρά των εφεσειόντων με την εκ του νόμου προβλεπόμενη προθεσμία εντός της οποίας θα πρέπει να αποσταλεί η σχετική Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ», ζήτημα το οποίο, ως υποδεικνύεται στο σχετικό άρθρο του Νόμου (βλ. άρθρο 44Γ(2)(γ)), αποτελεί ένα από τους λόγους που εξαντλητικά καταγράφονται ότι μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης σε έφεση του είδους, δυνάμενοι να οδηγήσουν σε παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ».»
Συνεπακόλουθα και ο σχετικός λόγος ένστασης απορρίπτεται.
Ενόψει αυτού θα προχωρήσω στη συνέχεια να εξετάσω το νομότυπο των επιδόσεων των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «ΙΑ», αντιστοίχως.
Πρώτα όμως μία πολύ σύντομη παράθεση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει την διαδικασία πλειστηριασμού, όπου είναι και το αντικείμενο της υπό κρίση Αίτησης-Έφεσης.
Με τον τροποποιητικό Ν. 142(Ι)/2014, εισάχθηκε στον Νόμο το Μέρος VIA, το οποίο προνοεί για τη διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο δανειστή, ως είναι και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης.
Η διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο δανειστή άρχεται με την αποστολή της Eιδοποίησης Τύπου «Ι», η οποία σε περίπτωση όπου ο δανειστής είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα, όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση η Εφεσίβλητη, συνοδεύεται από την Ειδοποίηση Τύπου «Θ». Νοείται ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποστολής της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ», εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη ή εάν υπάρχει κατατεθειμένη αίτηση πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου. Με την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» αποστέλλεται και η κατάσταση λογαριασμού του ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων. Μέσω της ειδοποίησης αυτής, καλείται ο οφειλέτης όπως εξοφλήσει το οφειλόμενο ποσό εντός προθεσμίας όχι μεγαλύτερης των 45 ημερών, από την ημερομηνία επίδοσής της, ενώ παράλληλα ενημερώνεται ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου (άρθρο 44Γ του Νόμου).
Σε περίπτωση παράλειψης συμμόρφωσης του ενυπόθηκου οφειλέτη, με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης Τύπου «Ι», τότε ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη 2η έγγραφη Ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό. Η Ειδοποίηση αυτή, η οποία είναι κατά τον Τύπο «ΙΑ», επιδίδεται εντός περιόδου όχι μικρότερης των 45 ημερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
Η διαδικασία πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου είναι δυνατό να ανασταλεί όταν με απόφαση του Δικαστηρίου εκδοθεί διάταγμα ακύρωσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», σύμφωνα με το άρθρο 44(Γ)(3). Με βάση το εν λόγω άρθρο παρέχεται η δυνατότητα καταχώρισης Έφεσης με σκοπό την ακύρωση της εν λόγω Ειδοποίησης, εάν και εφόσον συντρέχει ένας εκ των λόγων που εξαντλητικά αναφέρονται σε αυτό.
Οι πρόνοιες του πιο πάνω Άρθρου είναι ξεκάθαρες. Στην περίπτωση που υφίσταται ένας από τους 6 λόγους που καταγράφονται, κατά τρόπο περιοριστικό, παρέχεται η δυνατότητα στον ενυπόθηκο οφειλέτη, καθώς και σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος, να καταχωρήσει Έφεση, στο Επαρχιακό Δικαστήριο, για παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».
Ως αναφέρθηκε από τον Π.Ε.Δ Α. Δαυίδ (ως ήταν τότε) στην Αίτηση-Έφεση με αριθμό 60/2019, ΓΙΟΥΠΑ, ως Διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα Φραγκεσκίδη κ.α. ν. BANK OF CYPRUS PUBLIC COMPANY LIMITED, ημερομηνίας 30.5.2019:
«Πρόκειται δηλαδή, για διαδικασία με προσδιορισμένο και περιορισμένο σκοπό, αφού στο πλαίσιό της η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο κατά πόσον ισχύει ένας από τους αναφερόμενους, στο συγκεκριμένο Άρθρο, λόγους ακύρωσης της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ».»
Αποτελεί θέση του Εφεσείοντα ότι σε σχέση με την ειδοποίηση Τύπος «Θ» ουδέποτε επιδόθηκε στον ίδιο και ουδέποτε ενημερώθηκε από το ταχυδρομείο για να την παραλάβει. Σε ό,τι αφορά τις Ειδοποίησεις Τύπος «Ι» είναι η θέση του ότι «ουδέποτε εκδόθηκαν και ουδέποτε επιδόθηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο» στον ίδιο. Περαιτέρω προβάλλει τη θέση ότι η επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων είναι απαραίτητη και αναγκαία για την νομιμότητα της διαδικασίας πλειστηριασμού και ως εκ τούτου δεν έχει ξεκινήσει νόμιμα η προθεσμία των 45 ημερών που προνοείται από το άρθρο 44(Γ)(1) του Νόμου. Ενόψει αυτών των δεδομένων, ήταν πάντοτε η θέση του, ότι η Εφεσίβλητη δεν νομιμοποιείτο και δεν είχε δικαίωμα να αποστείλει την Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ». Αυτοί είναι και λόγοι που επικαλείται και προωθούνται μέσω της γραπτής αγόρευσης της ευπαίδευτης συνηγόρου του για την ακύρωση των Ειδοποιήσεων Τύπου «Θ» και «Ι». Επομένως τα όσα επιπρόσθετα ο Εφεσείοντας επικαλείται στην ένορκη του δήλωση και που δεν προωθούνται μέσω της πιο πάνω γραπτής αγόρευσης θεωρούνται από το Δικαστήριο ότι έχουν εγκαταλειφθεί.
Πυρήνας του πιο πάνω αναφερόμενου Λόγου Έφεσης είναι το γεγονός ότι η Εφεσίβλητη δεν επέδωσε την Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και «Ι» στον Εφεσείοντα πρώτα με συστημένη επιστολή ως ο Νόμος ορίζει. Το παράπονο ουσιαστικά του Εφεσείοντα είναι ότι με βάση τις πρόνοιες του Νόμου δεν κατέστη ανέφικτη η επίδοση των εν λόγω Ειδοποιήσεων μέσω διπλοσυστημένης επιστολής προτού προχωρήσει με την επίδοση τους μέσω ιδιώτη επιδότη. Είναι η θέση του Εφεσείοντα ότι η επίδοση των εν λόγω Ειδοποιήσεων με ιδιώτη επιδότη πριν από τη λήψη εντύπου από το ταχυδρομείο για παράδοση ή όχι του εγγράφου μέσω της προγενέστερης συστημένης αποστολής του από το πρόσωπο προς το οποίο αποστάληκε, συνιστά μη νόμιμη επίδοση με βάση τις πρόνοιες του Νόμου.
Από την άλλη είναι η επί του προκειμένου θέση της Εφεσίβλητης ότι η Εφεσίβλητη στις 28.8.2023 απέστειλε με συστημένο ταχυδρομείο την Ειδοποίηση Τύπου «Ι», ημερομηνίας 1.8.2023, συνοδευόμενη από την Ειδοποίηση Τύπου «Θ» στον Εφεσείοντα η οποία δεν παραλήφθηκε από τον ίδιο, μέσω του ταχυδρομείου. Επισύναψε προς τούτο σχετική κατάσταση διακίνησης των εν λόγω επιστολών από το ταχυδρομείο (Τεκμήριο 7). Περαιτέρω είναι η θέση της ότι για να είναι η Εφεσίβλητη ότι ο Εφεσείοντας έλαβε γνώση των εν λόγω ειδοποιήσεων προχώρησε και στην ιδιωτική επίδοση τους (Τεκμήριο 7Α)
Άμεσα σχετική με το επίδικο ζήτημα είναι η ερμηνευτική πρόνοια του Άρθρου 44ΙΕ του Νόμου, το οποίο ορίζει τι συνιστά επίδοση για τους σκοπούς του εν λόγω Νόμου (η οποία συμπεριλαμβάνει προφανώς και την επίδοση της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» και Τύπου «Ι»):
«Επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρημένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας, σε τέτοιο πρόσωπο.
Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας…»
Με βάση το λεκτικό της πιο πάνω νομοθετικής πρόνοιας, η παράδοση των ειδοποιήσεων πρέπει να γίνεται πρώτα με συστημένη επιστολή μέσω ταχυδρομείου και μόνο σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, η παράδοση μπορεί να επιτευχθεί με ιδιώτη επιδότη. Το ζήτημα αυτό έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί και μέσω της πρόσφατης απόφασης του Εφετείου στην υπόθεση ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023, στην οποία λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου.
…
Ενόψει των πιο πάνω κρίνουμε ότι η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της ειδοποίησης τη φέρει ασφαλώς ο ενυπόθηκος δανειστής, ο οποίος συνακόλουθα φέρει και το βάρος να αποδείξει το «ανέφικτο» της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση κανένα τέτοιο στοιχείο προσκομίστηκε από πλευράς εφεσείουσας.»
Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει μέσω της ένστασης της Εφεσίβλητης και του Τεκμηρίου 7 που κατατέθηκε στο Δικαστήριο η Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και «Ι», απεστάλη από την Εφεσίβλητη στον Εφεσείοντα μέσω διπλοσυστημένης επιστολής του ταχυδρομείου (αριθμός ιχνηλάτησης-trucking number RB014013432CY).
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και «Ι» η Εφεσίβλητη προσκόμισε στο Δικαστήριο σχετική κατάσταση ιχνηλάτησης των εν λόγω Ειδοποιήσεων από τα Κυπριακά Ταχυδρομεία (Τεκμήριο 7 στην ένσταση). Στην εν λόγω κατάσταση του Ταχυδρομείου (απόδειξη για κατάθεση συστημένων αντικειμένων) καταγράφεται, μεταξύ άλλων, το όνομα του Εφεσείοντα, η διεύθυνση του και ο αριθμός συστημένου αντικειμένου (που ήταν στην προκειμένη περίπτωση η ειδοποίηση Τύπου «Θ» και «Ι») που δόθηκε στην Εφεσίβλητη για την ταχυδρόμηση των εν λόγω επιστολών. Περαιτέρω όπως διαφαίνεται και πάλι μέσα από το Τεκμήριο 7, μέσω των αποτελεσμάτων ιχνηλάτησης- Track and Trace του Ταχυδρομείου, οι εν λόγω επιστολές δόθηκαν στο Ταχυδρομείο για επίδοση στις 28.8.2023. Στις 31.8.2023 οι εν λόγω επιστολές αποστάληκαν από το Ταχυδρομείο της Ξυλοτύμπου στο Ταχυδρομείο της Λεμεσού. Στις 31.8.2023 αποστάληκαν στο τοπικό ταχυδρομείο της περιοχής που είναι η διεύθυνση του Εφεσείοντα και στις 31.8.2023 εκδόθηκε η ειδοποίηση παραλαβής από ταχυδρομείο, η οποία όμως όπως καταγράφεται στην σχετική ιχνηλάτηση «item not delivered/pending dlivery» και στις επιπρόσθετες πληροφορίες καταγράφεται “ No home delivery’. Ο Εφεσείοντας καταρχάς ουδέποτε προέβαλε την θέση ότι η δηλωθείσα στις εν λόγω Ειδοποίησεις διεύθυνση δεν ήταν η διεύθυνση του. Ούτε και η πλευρά του Εφεσειόντα αντεξέτασε τον λειτουργό της Εφεσίβλητης σε σχέση με το ζήτημα αυτό.
H αμέσως επόμενη σε χρονικά ενέργεια της Εφεσίβλητης ήταν να επιδώσει, ως αναφέρθηκε ανωτέρω, την εν λόγω ειδοποίηση με ιδιώτη επιδότη στις 11.10.2023 (Τεκμήριο 7Α).
Στην βάση των πιο πάνω δεδομένων καταλήγω ότι η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «Θ» και «Ι» στον Εφεσείοντα μέσω ιδιωτικής επίδοσης στις 11.10.2023 είναι υπό τις περιστάσεις, δέουσα, νόμιμη και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Και τούτο γιατί ως προκύπτει από το Τεκμήριο 7 υπήρξε ανεπιτυχής προσπάθεια παράδοσης του συστημένου αντικειμένου στον Εφεσείοντα στις 31.8.2023. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία ειδοποιήθηκε αυτός από το ταχυδρομείο για την ύπαρξη συστημένου αντικειμένου ώστε να μεριμνήσει για την παραλαβή του, πλην όμως δεν μετέβηκε για να το παραλάβει. Από τις 31.8.2023 που ο Εφεσείοντας ειδοποιήθηκε από το ταχυδρομείο μέχρι και την 11.10.2023 που η Εφεσίβλητη προχώρησε με επίδοση των εν λόγω ειδοποιήσεων μέσω ιδιώτη επιδότη, ο Εφεσείοντας δεν μετέβη στο ταχυδρομείο για να παραλάβει το συστημένο αντικείμενο. Το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 7 παρέμεινε αναντίλεκτο αφού σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αμφισβητήθηκε από τν Εφεσείοντα, ο οποίος και έχει πάντοτε το βάρος απόδειξης των αμφισβητηθέντων (Κωνσταντίνου Δημήτρης και άλλοι ν. Διευθυντή Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (2012) 1 ΑΑΔ 1990).
Θεωρώ ότι ο χρόνος που παρήλθε από τις 31.8.2023, όπου ο Εφεσείοντας ειδοποιήθηκε από το ταχυδρομείο για να παραλάβει τις εν λόγω Ειδοποιήσεις μέχρι την 11.10.2024 (όπου πραγματοποιήθηκε η ιδιωτική επίδοση τους στο εν λόγω πρόσωπο), είναι αρκετός και εύλογος χρόνος ώστε να καταλήξω στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η μέθοδος επίδοσης με συστημένη αποστολή μέσω ταχυδρομείου κατέστη ανέφικτη. Ούτε και με βρίσκει σύμφωνο, με κάθε σεβασμό, η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου, ότι για να θεωρηθεί ανέφικτη η επίδοση μέσω ταχυδρομείου θα πρέπει η Εφεσίβλητη να παραλάβει χειρόγραφο έντυπο ενημέρωσης από το Ταχυδρομείο που να την ενημερώνει για το πιο πάνω γεγονός. Και τούτο γιατί τυχόν υιοθέτηση τέτοιας προσέγγισης θα οδηγούσε σε διάφορες στρεβλώσεις ως προς την εφαρμογή των προνοιών του Νόμου με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται ο σκοπός του ίδιου του νομοθέτη. Επιπρόσθετα η εν λόγω πρακτική δεν διασφαλίζει βεβαιότητα πληροφόρησης και ούτε παρέχει συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, εντός του οποίου ένα τέτοιο έντυπο συμπληρώνεται, αποστέλλεται και παραλαμβάνεται από τον αποστολέα. Προς ενίσχυση του πιο πάνω σκεπτικού, οφείλω να επισημάνω ότι ένα τέτοιο χειρόγραφο έντυπο ταχυδρομείου ουδέποτε περιήλθε στην κατοχή της Εφεσίβλητης μέχρι και σήμερα με βάση τα όσα τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου.
Εφόσον η μέθοδος της συστημένης αποστολής κατέστη ανέφικτη, ορθά η Εφεσίβλητη προχώρησε με ιδιωτική επίδοση στον Εφεσείοντα, οποίος ενημερώθηκε για το περιεχόμενο της Ειδοποίησης Τύπου «Θ» και «Ι».
Υπό το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, η επίδοση της σχετικής Ειδοποίησης Τύπος «Ι» στον Εφεσείοντα δεν φαίνεται να πάσχει ως εισηγείται, κατά τρόπο που να επιτρέπει στο Δικαστήριο, κατ' εφαρμογή των σχετικών προνοιών του Νόμου, ειδικότερα του άρθρου 44Γ(3), να παραμερίσει την Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ», εξέλιξη δυνάμενη στο τέλος της ημέρας να έχει καταλυτική επίδραση στην περαιτέρω προώθηση της δρομολογηθείσας ως άνω διαδικασίας εκποίησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
Σε ό,τι αφορά την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 8.11.2024, αποτελεί θέση του Εφεσείοντα στην ένορκη του δήλωση ότι παρέλαβε αυτή μέσω ιδιώτη επιδότη την 10.12.2024. Όμως, ως ο Εφεσείοντας προβάλλει, αυτή δεν του έχει επιδοθεί νόμιμα εφόσον του επιδόθηκε κατά παράβαση του Νόμου. Και τούτο γιατί η Εφεσίβλητη παρέλειψε πρώτα να αποστείλει την εν λόγω Ειδοποίηση με συστημένο ταχυδρομείο στην τελευταία του γνωστή διεύθυνση. Ήταν πάντοτε η θέση του ότι μόνο στη περίπτωση που η επίδοση της με αυτόν τον τρόπο ήταν ανέφικτη τότε νομιμοποιείτο η Εφεσίβλητη να προχωρήσει με επίδοση της μέσω ιδιώτη επιδότη. Σύμφωνα δηλαδή με τον Εφεσείοντα η Εφεσίβλητη προχώρησε στην διενέργεια επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» με ιδιώτη επιδότη προτού πρώτα καταστεί ανέφικτη η προγενέστερη συστημένη αποστολή του ιδίου εγγράφου με το ταχυδρομείο.
Από την άλλη η Εφεσίβλητη αντικρούει τα όσα ο Εφεσείοντας προβάλλει ισχυριζόμενη ότι στις 11.11.2024 η Εφεσίβλητη απέστειλε με συστημένο ταχυδρομείο την εν λόγω Ειδοποίηση στον Εφεσείοντα και η οποία όμως δεν παραλήφθηκε από τον τελευταίο, μέσω του ταχυδρομείου. Στη συνέχεια η Εφεσίβλητη για να είναι βέβαιη ότι ο Εφεσείοντας θα λάβει γνώση της εν λόγω Ειδοποίησης προχώρησε και με την ιδιωτική επίδοση της.
Προς το σκοπό αυτό η Εφεσίβλητη προσκόμισε και πάλι από το Ταχυδρομείο (Τεκμήριο 9) απόδειξη για κατάθεση συστημένων αντικειμένων του Ταχυδρομείου όπου καταγράφεται, μεταξύ άλλων, το όνομα του Εφεσείοντα η διεύθυνση του και ο αριθμός συστημένου αντικειμένου, που ήταν στην προκειμένη περίπτωση η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ». Ο αριθμός ιχνηλάτησης-trucking number της εν λόγω ειδοποίησης ήταν RB029238834CY. Περαιτέρω, όπως διαφαίνεται και πάλι στο Τεκμήριο 9, μέσα από τα αποτελέσματα ιχνηλάτησης του εν λόγω συστημένου αντικειμένου (Track and Trace) του Ταχυδρομείου, στις 11.11.2024 η εν λόγω Ειδοποίηση δόθηκε στο ταχυδρομείο Λευκωσίας (Λατσιά) για επίδοση. Στις 14.11.2024 η εν λόγω ειδοποίηση παραλήφθηκε από το ταχυδρομείο Λεμεσού. Την ίδια ημέρα εκδόθηκε η ειδοποίηση παραλαβής από ταχυδρομείο η οποία όμως όπως καταγράφεται στην σχετική ιχνηλάτηση «item not delivered/pending dlivery» και στις επιπρόσθετες πληροφορίες καταγράφεται “ No home delivery’.
Η αμέσως επόμενη σε χρονικά ενέργεια της Εφεσίβλητης ήταν να επιδώσει, ως αναφέρθηκε ανωτέρω, την εν λόγω ειδοποίηση με ιδιώτη επιδότη στις 10.12.2024 (Τεκμήριο 9Α), δηλαδή 26 ημέρες μετά.
Η εν λόγω Ειδοποιήση Τύπου «ΙΑ» αποστάληκε, όπως προκύπτει και δεν αμφισβητείται, στην τελευταία γνωστή διεύθυνση του Εφεσείοντα με συστημένο ταχυδρομείο, πλην όμως δεν παραδόθηκε. Το ερώτημα που χρήζει απάντησης είναι αν η επίδοση με το ταχυδρομείο κατέστη ανέφικτη και γι' αυτό ακολούθησε η επίδοση των εγγράφων με ιδιώτη επιδότη στις 10.12.24.
Στην βάση των πιο πάνω δεδομένων καταλήγω ότι η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» στον Εφεσείοντα μέσω ιδιωτικής επίδοσης είναι υπό τις περιστάσεις, δέουσα, νόμιμη και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Και τούτο γιατί ως προκύπτει από το Τεκμήριο 9 υπήρξε ανεπιτυχής προσπάθεια παράδοσης του συστημένου αντικειμένου στον Εφεσείοντα στις 14.11.2024. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία ειδοποιήθηκε ο Εφεσείοντας από το ταχυδρομείο για την ύπαρξη συστημένου αντικειμένου ώστε να μεριμνήσει για την παραλαβή του, πλην όμως δεν μετέβηκε για να το παραλάβει. Αυτά τα δεδομένα όχι μόνο δεν αντικρούστηκαν με μαρτυρία από τον Εφεσείοντα αλλά ούτε καν αμφισβητήθηκαν από μέρους του. Το περιεχόμενο της ηλεκτρονικής σελίδα πληροφόρησης επίδοσης επιστολών των Κυπριακών Ταχυδρομείων καθώς επίσης και το αποτέλεσμα τους παρέμειναν αναντίλεκτα αφού σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αμφισβητήθηκε από τον Εφεσείοντα, ο οποίος έχει πάντοτε το βάρος απόδειξης των αμφισβητηθέντων.
Θεωρώ ότι ο χρόνος που παρήλθε από τις 14.11.2024, όπου ο Εφεσείοντας ειδοποιήθηκε από το ταχυδρομείο για να παραλάβει την εν λόγω Ειδοποιήση μέχρι την 10.12.2024 όπου πραγματοποιήθηκε η ιδιωτική επίδοση του στο εν λόγω πρόσωπο (26 ημέρες), είναι αρκετός και εύλογος χρόνος ώστε να καταλήξω στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η μέθοδος επίδοσης με συστημένη αποστολή μέσω ταχυδρομείου κατέστη ανέφικτη.
Η μη παραλαβή της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» από τον Εφεσειοντα, μέσω της συστημένης οδού του ταχυδρομείου ορθά, κατά την κρίση μου, εκλήφθηκε από την Εφεσίβλητη ότι η επίδοση σ' αυτόν κατέστη ανέφικτη. Επομένως, ορθά και νόμιμα η Καθ' ης η Αίτηση προχώρησε μέσω ιδιώτη επιδότη. Σε κάθε περίπτωση η αποστολή της επίμαχης ειδοποίησης με ταχυδρομείο μέσω της συστημένης οδού προηγήθηκε της επίδοσης με ιδιώτη επιδότη. Η δε επίδοση με ιδιώτη επιδότη έγινε σε χρονικό σημείο που δεν ανταποκρίθηκε ο Εφεσείοντας παρόλο που ειδοποιήθηκε από το ταχυδρομείο.
Στη βάση των πιο πάνω, η επί του προκειμένου θέση του Εφεσείοντα όσον αφορά την επίδοση της Ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» ότι δεν επιδόθηκε ορθά ή δεν απεδείχθει το ανέφικτο της, δεν ευσταθούν. Ως εκ τούτου καταλήγω ότι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» επιδόθηκε στον Εφεσείοντα νομότυπα, έγκυρα, νόμιμα και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου.
Με άλλο λόγο Έφεσης ο Εφεσείοντας ισχυρίζεται ότι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν πληρεί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις του Νόμου.
Ο Εφεσείοντας προβάλλει την θέση ότι η Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ» δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις του Νόμου. Ο Εφεσείοντας καταρχάς δεν αποσείει το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του, καθώς δεν επεξηγεί με ποιο τρόπο το περιεχόμενο της εν λόγω ειδοποίησης είναι λανθασμένο και τι θα έπρεπε να περιλαμβάνει επακριβώς. Οι οποιοιδήποτε ισχυρισμοί του είναι γενικοί και αόριστοι. Σε κάθε όμως περίπτωση παρατηρώ ότι η ειδοποίηση τύπου «ΙΑ» πληρεί τον τύπο που προνοείται στο Νόμο και το σχετικό Παράρτημα αυτού. Αναφέρεται στο αξιούμενο ποσό, τους τόκους και τα έξοδα. Μία απλή σύγκριση της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» με τον αντίστοιχο τύπο που παρατίθεται στο σχετικό δεύτερο παράρτημα του Νόμου, καταδεικνύει ότι αυτή συντάχθηκε στον ορθό τύπο και με το προβλεπόμενο περιεχόμενο. Ούτε και με κάθε σεβασμό ευσταθεί η θέση του ότι θα έπρεπε να του αποσταλεί επικαιροποιημένος λογαριασμός, ο οποίος να αναφέρει το ακριβές υπόλοιπο και την ημερομηνία επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Κάτι τέτοιο είναι πρακτικά ανεφάρμοστο αλλά και αδύνατο για προφανής λόγους.
Ο Εφεσείοντας περαιτέρω προβάλλει τη θέση ότι η διαδικασία εκποίησης του ενυπόθηκου ακινήτου βάσει του Νόμου προωθείται καταχρηστικά από την Εφεσίβλητη καθώς και είναι το αποτέλεσμα δόλου και απάτης. Προς τεκμηρίωση της πιο πάνω θέσης του εισηγείται ότι τα μέρη βρίσκονταν μεταξύ τους σε διαπραγματεύσεις για την διευθέτηση του οφειλόμενου χρέους και ο Εφεσείοντας προσέφερε συγκεκριμένο ποσό προς πλήρη εξόφληση του, το οποίο η Εφεσίβλητη απέρριψε. Εξαιτίας των διαπραγματεύσεων αυτών και της αδικαιολόγητης άρνησης της Εφεσίβλητης να αποδεχθεί την πρόταση του δεν έπραξε οτιδήποτε για να διευθέτηση του οφειλόμενου ποσού.
Η πιο πάνω θέση του, με κάθε σεβασμό, στερείται οποιουδήποτε ερείσματος. Εν πρώτοις να πω ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πρόνοια στο Νόμο δυνάμει της οποίας να εμποδίζεται η Εφεσίβλητη από το να προωθεί τη διαδικασία που προνοεί ο Νόμος. Κατά δεύτερο, ο Εφεσείοντας παραδέχεται ότι οφείλει το ποσό αυτό. Η οποιαδήποτε διευθέτηση του εξωδικαστικώς και η οποιαδήποτε πρόταση υπεβλήθη από αυτόν στην Εφεσίβλητη τελεί υπό την αίρεση της αποδοχής της από την τελευταία. Πουθενά στο Νόμο δεν επιβάλλει στην Εφεσίβλητη, από τη στιγμή που το χρέος έγινε άμεσα απαιτητό, την υποχρέωση της να κάνει αποδεκτή την οποιαδήποτε πρόταση που της υποβάλλεται είτε από τον πρωτοφειλέτη είτε από τον ενυπόθηκο δανειστή στην περίπτωση που κατά την δική της κρίση αυτή δεν την ικανοποιεί. Ούτε και το Δικαστήριο μπορεί να εξετάσει κατά πόσο αδικαιολόγητα ή όχι αυτή απορρίφθηκε από την Εφεσίβλητη. Έπεται ότι και ο συγκεκριμένος λόγος Έφεσης απορρίπτεται.
Ενόψει των πιο πάνω παρέλκει η ανάγκη εξέτασης των υπολοίπων λόγων ένστασης που η Εφεσίβλητη προβάλλει.
Συνεπακόλουθα, η Αίτηση-Έφεση για τους πιο πάνω λόγους απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα, ως αυτά θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.).....................................
Μ. Χαραλάμπους, Α.E.Δ
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο