ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Αρ. Αγωγής: 757/15
Μεταξύ:
Dimitar Kurkev
Ενάγοντα
ν.
Σοφοκλή Χρίστου
Eναγομένου
Ημερομηνία: 07 Μαΐου 2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα: εμφανίζεται αυτοπροσώπως
Για Εναγόμενο: εμφανίζεται αυτοπροσώπως
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο Ενάγων κατάγεται από τη Βουλγαρία. Ήρθε στην Κύπρο και εργαζόταν ως οικοδόμος για να κερδίζει τα προς το ζην. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο Εναγόμενος ο οποίος ήταν γείτονας του και εργολάβος στο επάγγελμα, του προσέφερε εργασία στις οικοδομές. Είναι η θέση του ότι στις 26/04/2014 ενώ εκτελούσε, κατόπιν εντολής και υπό την επίβλεψη του Εναγομένου, οικοδομική εργασία σε υπό ανέγερση κατοικία στο χωριό Κυβίδες, έπεσε από ύψος 7 μέτρων. Λόγω του ατυχήματος υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς και κατέστη ανίκανος για εργασία. Θεωρεί πως το ατύχημα οφείλεται στην αμέλεια του Εναγομένου, λόγω του ότι αυτός παρέλειψε να του παρέχει ασφαλές σύστημα εργασίας. Ως εκ τούτου, αξιώνει εναντίον του γενικές και ειδικές αποζημιώσεις.
Ολωσδιόλου αντίθετη είναι η θέση του Εναγομένου, ο οποίος αρνείται πως ο Ενάγων ήταν εργοδοτούμενος του και ότι του έδωσε οδηγίες για εκτέλεση της υπό αναφορά εργασίας στην οικοδομή. Ισχυρίζεται δε πως οι τραυματισμοί του Ενάγοντα οφείλονται σε άλλα αίτια και δεν προκλήθηκαν από πτώση εξ ύψους.
Τα δικόγραφα της υπόθεσης καταχωρίστηκαν από τους δικηγόρους που εκπροσωπούσαν τότε τους διαδίκους. Σε κατοπινό στάδιο, οι συνήγοροι των δύο μερών αποσύρθηκαν και στο στάδιο της ακρόασης οι διάδικοι χειρίστηκαν αυτοπροσώπως την υπόθεση. Ο Ενάγων για να αποδείξει την υπόθεση του έδωσε ο ίδιος μαρτυρία (ΜΕ1). Κάλεσε επίσης ως μάρτυρα τον Δρ. Παντελή Τσαγγαρίδη (ΜΕ2). Για την υπεράσπιση έδωσε μαρτυρία ο Εναγόμενος (ΜΥ1) και ο Γιώργος Ηλία (ΜΥ2).
Ο Ενάγων (ΜΕ1) κατέθεσε γραπτή δήλωση στο Δικαστήριο, το περιεχόμενο της οποίας υιοθέτησε (Έγγραφο Α). Ήρθε στην Κύπρο το 2007 και εργάστηκε για 7 χρόνια ως οικοδόμος. Όταν ο πρώην εργοδότης του αποχώρησε από την Κύπρο, αυτός έμεινε άνεργος. Ο Εναγόμενος, ο οποίος ήταν γείτονας του και εργολάβος στο επάγγελμα, του προσέφερε εργασία στην ανεγειρόμενη οικοδομή στην τοποθεσία «ΒΟΤΤΑ» στο χωριό Κυβίδες στη Λεμεσό. Ο Εναγόμενος ήταν ο εργολάβος του έργου και ο Ενάγων εργάστηκε κοντά του για ένα περίπου μήνα.
Ανέφερε ότι στις 26/04/2014, ο Εναγόμενος τον μετέφερε στην οικοδομή και του έδωσε οδηγίες να ανοίξει τρύπα σε μια κολώνα από μπετόν και να αφαιρέσει το πλακάζ που βρισκόταν στο εσωτερικό της, χωρίς όμως αυτό να καταστραφεί. Παρά την προσπάθεια που κατέβαλε δεν μπορούσε να βγάλει το πλακάζ, κάτι το οποίο ανέφερε στον Εναγόμενο ο οποίος επέβλεπε την εργασία. Αυτός όμως επέμεινε πως το πλακάζ έπρεπε να αφαιρεθεί χωρίς να καταστραφεί διότι, όπως του είπε, ήταν ακριβό. Τότε ο Ενάγων πήρε ένα σίδερο και προσπαθούσε με αυτόν τον τρόπο να βγάλει το πλακάζ από την κολώνα. Βρισκόταν στο δεύτερο όροφο της ανεγειρόμενης οικοδομής, στην άκρη του τοίχου δεξιά, στο σημείο όπου η κολώνα σχημάτιζε γωνιά. Όπως είπε, κάθε όροφος ήταν περίπου 2.50 μέτρα. Συνεχίζοντας, ανέφερε πως στην προσπάθεια του να αφαιρέσει το πλακάζ που βρισκόταν στο εσωτερικό της κολώνας, έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο έδαφος από ύψος 7 περίπου μέτρων. Επεσήμανε πως δεν υπήρχαν σκαλωσιές στην οικοδομή. Όπως είπε, είχε ζητήσει από τον Εναγόμενο να τοποθετήσει σκαλωσιές για λόγους ασφαλείας. Αυτός όμως αρνήθηκε λόγω κόστους.
Μετά το ατύχημα, μεταφέρθηκε από τον Εναγόμενο στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού. Υπέστη σωματικούς τραυματισμούς και υπεβλήθη αυθημερόν σε χειρουργική επέμβαση με ολική αναισθησία (Τεκμήριο 1). Στις 12/05/2014 υπεβλήθη εκ νέου σε χειρουργική επέμβαση. Στις 11/06/2014 κινητοποιήθηκε με ζώνη τριών σημείων σε τροχοκάθισμα και έλαβε εξιτήριο.
Ανέφερε πως λόγω του ατυχήματος, κατέστη ανίκανος για εργασία. Όταν έγινε το ατύχημα ήταν 48 ετών και λάμβανε ως εργάτης καθαρό εισόδημα ύψους €1.125 μηνιαίως. Έκτοτε δεν έχει εργαστεί. Στις 25/07/2014 υπέβαλε αίτημα για σύνταξη ανικανότητας. Το ιατροσυμβούλιο έκρινε πως αυτός είναι ανίκανος για εργασία σε ποσοστό 75%. Για τούτο το λόγο λαμβάνει από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σύνταξη ανικανότητας ύψους €332,71 μηνιαίως (Τεκμήριο 2). Κατόπιν εκ νέου αξιολόγησης της κατάστασης υγείας του κρίθηκε ως άτομο με σοβαρή σωματική και κινητική αναπηρία. Ως εκ τούτου, είναι λήπτης ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (Τεκμήριο 3).
Ακολούθως, ο Ενάγων αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνεπεία του ατυχήματος. Η καθημερινότητα του μετά το ατύχημα έχει επηρεαστεί αρνητικά. Βαδίζει με χρήση μπαστουνιού ενώ δεν μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε άλλη σωματική δραστηριότητα. Δεν μπορεί να περπατήσει σε έδαφος με ανωμαλίες, να ανεβοκατεβαίνει σκαλιά, να τρέξει, να κολυμπήσει. Λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζει, αισθάνεται μειονεκτικά έναντι της συζύγου και των παιδιών του καθώς επίσης αποφεύγει τις συναναστροφές με τον κοινωνικό του περίγυρο.
Συνεχίζοντας, είπε ότι ευθύς μετά το ατύχημα, ο Εναγόμενος του ζητούσε επίμονα να καταθέσει στην αστυνομία πως οι τραυματισμοί του προκλήθηκαν από τροχαίο ατύχημα, αναφέροντας του πως με αυτόν τον τρόπο θα λάμβανε αποζημίωση από την ασφάλεια του αυτοκινήτου διότι δεν είχε ασφαλιστική κάλυψη για εργατικό ατύχημα.
Στην αντεξέταση, ο Εναγόμενος του υπέβαλε πως ουδέποτε υπήρξε εργοδότης του, με τον Ενάγοντα να επαναλαμβάνει όσα είπε στην κυρίως εξέταση του. Σε άλλο σημείο της αντεξέτασης, ο Εναγόμενος του έδειξε κάποιες φωτογραφίες υποβάλλοντας πως σε αυτές απεικονίζεται η ανεγειρόμενη οικοδομή και όπως φαίνεται υπήρχαν σκαλωσιές (Τεκμήριο 4). Ο Ενάγων δέχθηκε πως στις φωτογραφίες απεικονίζεται η αναφερόμενη οικοδομή. Ήταν όμως η θέση του πως οι σκαλωσιές που φαίνονται στις φωτογραφίες, τοποθετήθηκαν μεταγενέστερα. Επέμεινε στη θέση πως τη μέρα του ατυχήματος δεν υπήρχαν σκαλωσιές, επαναλαμβάνοντας πως ο ίδιος είχε διαμαρτυρηθεί για τούτο στον Εναγόμενο, ο οποίος αρνείτο να τοποθετήσει σκαλωσιές λόγω κόστους.
Ο Δρ. Παντελής Τσαγγαρίδης (ΜΕ2) είναι ορθοπεδικός χειρούργος στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού. Υιοθέτησε και εξήγησε το περιεχόμενο του ιατρικού πιστοποιητικού που ετοίμασε στις 09/09/2014 (Τεκμήριο 1). Η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε.
Όπως είπε, ο Ενάγων στις 26/04/2014 αμέσως μετά το επίδικο ατύχημα μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού. Εξέτασε τον Ενάγοντα και διαπίστωσε πως αυτός υπέστη «ανοικτό συντριπτικό κάταγμα αριστεράς κνήμης Gustillo III A». Εξήγησε ότι το κάταγμα λέγεται «ανοικτό» διότι «το οστούν εκτέθηκε στο περιβάλλον» λόγω θλαστικού τραύματος μεγαλύτερου των 10 cm. Δεν έγινε αποκόλληση του περιοστίου, όμως το κάταγμα είναι «συντριπτικό» διότι ανευρέθηκε σε περισσότερα από δύο τεμάχια. Συνεχίζοντας, ανέφερε πως διαπίστωσε πως ο Ενάγων υπέστη «κάταγμα τρίτου οσφυϊκού σπονδύλου (Ο3) με οστικό τεμάχιο να πιέζει τον σπονδυλικό σωλήνα» και «κάταγμα δεξιάς πτέρνας». Δεν διαπίστωσε νευρολογική σημειολογία στα κάτω άκρα. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν επηρεαστεί τα νεύρα ή ο νωτιαίος μυελός από την πίεση του κατάγματος στον σπονδυλικό σωλήνα. Οι σφύξεις του αριστερού κάτω άκρου ήταν φυσιολογικές. Η αξονική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης έδειξε προβολή οστικού τεμαχίου 5.5. m.m στον σπονδυλικό σωλήνα.
Ανέφερε, ότι την ίδια ημέρα ο Ενάγων υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση με ολική αναισθησία. Έγινε καθαρισμός του τραύματος της κνήμης, νεαρροποίηση των χειλών του τραύματος και τοποθέτηση εξωτερικής οστεοσύνθεσης κνήμης. Του χορηγήθηκε μετεγχειρητικά φαρμακευτική αγωγή. Δύο ημέρες μετά, εξετάστηκε το κάταγμα Ο3 οσφυϊκού σπονδύλου και συνεστήθη κλινοστατισμός για 8 βδομάδες και ακολούθως κινητοποίηση με χρήση ζώνης οσφύος. Στις 12/05/2014, ο Ενάγων υπεβλήθη εκ νέου σε χειρουργική επέμβαση, αφαιρέθηκε η εξωτερική οστεοσύνθεση και τοποθετήθηκε ενδομυελικός ήλος κνήμης τύπου centronail με δύο κεντρικούς και δύο περιφερειακούς κοχλίες. Το κάταγμα πτέρνας αντιμετωπίστηκε συντηρητικά. Στις 11/06/2014, ο Ενάγων κινητοποιήθηκε με ζώνη τριών σημείων σε τροχοκάθισμα και έλαβε εξιτήριο.
Για την υπεράσπιση έδωσε μαρτυρία ο Εναγόμενος (ΜΥ1), ο οποίος υιοθέτησε τη γραπτή του δήλωση την οποία κατέθεσε στο Δικαστήριο (Έγγραφο Β). Είναι ανεξάρτητος εργολάβος της υπό αναφορά οικοδομής. Αρνείται πως ο Ενάγων ήταν εργοδοτούμενος του και ότι του έδωσε οδηγίες να εκτελέσει εργασίες στην υπό αναφορά οικοδομή. Ανέφερε ότι την επίδικη ημέρα ο Ενάγων τον συνόδευσε στο χωριό Κυβίδες για να μεταφέρουν τραπέζια και καρέκλες σε ένα πανηγύρι. Σε άλλο μέρος της μαρτυρίας του, ανέφερε πως αν αποδειχθεί πως ο τραυματισμός του Ενάγοντα οφείλεται σε πτώση εξ ύψους στην αναφερόμενη οικοδομή, αυτό συνέβη εξ υπαιτιότητας δικής του.
Στην αντεξέταση, δέχθηκε πως έδωσε στην αστυνομία ψευδή κατάθεση σε σχέση με το επίδικο συμβάν, αναφέροντας πως οι τραυματισμοί του Ενάγοντα οφείλονται σε τροχαίο και όχι εργατικό ατύχημα. Συγκεκριμένα, στην κατάθεση του στην αστυνομία είπε ότι το όχημα που οδηγούσε κτύπησε τον Ενάγοντα, με αποτέλεσμα αυτός να τραυματιστεί. Δέχθηκε πως για τούτο το λόγο, καταχωρίστηκε εναντίον του η ποινική υπόθεση υπ’ αριθμό 1267/15 στην οποία βρέθηκε ένοχος κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας για τα αδικήματα της δημόσιας βλάβης, παροχής ψευδών πληροφοριών σε αστυνομικό και συνωμοσίας διάπραξης πλημμελήματος και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης.
Ο Γιώργος Ηλία (ΜΥ2) είναι ο Πολιτικός Μηχανικός της αναφερόμενης οικοδομής, ο οποίος κλήθηκε από τον Εναγόμενο για να δώσει μαρτυρία. Στη μαρτυρία του είπε πως ουδέποτε είδε τον Ενάγοντα στην εν λόγω οικοδομή. Ο Ενάγων αντεξετάζοντας τον ΜΥ2, του υπέβαλε πως είχαν βρεθεί στην οικοδομή. Αναφέρθηκε μάλιστα στο περιεχόμενο της μεταξύ τους συζήτησης, με τον ΜΥ2 να αρνείται το περιστατικό.
Έχω εξετάσει με προσοχή τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου. Οι συνθήκες που επεσυνέβη το ατύχημα ήταν το αντικείμενο της διιστάμενης μαρτυρίας των διαδίκων.
Από τις διιστάμενες θέσεις των διαδίκων προκύπτει πως η τελική κρίση του Δικαστηρίου θα βασιστεί στην αξιολόγηση της μαρτυρίας και στα έγγραφα που προσκομίστηκαν για επιβεβαίωση ή τεκμηρίωση των εκατέρωθεν θέσεων.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χρίστος Αρτεμίδης, Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως ήταν τότε, στην απόφαση του Sayed Ibrahim H EI v. Toυ πλοίου Μ/V Mary John σημαίας Κύπρου κ.α (2002) 1 Α.Α.Δ 661: «Η ανάλυση των στοιχείων, που οδηγούν στην αξιολόγηση της φιλαλήθειας ενός μάρτυρα, έχει, κατά τη γνώμη μου, δυο επάλληλα επίπεδα. Το πρώτο αφορά στο περιεχόμενο της ίδιας της μαρτυρίας. Τα αναφερόμενα δηλαδή σ΄ αυτήν υποβάλλονται στη βάσανο της εύλογα αναμενόμενης ανθρώπινης λειτουργίας, και βεβαίως συγκρίνονται και με το υπόλοιπο μαρτυρικό υλικό στην υπόθεση. Το άλλο ανάγεται στην έμφυτη ικανότητα του ανθρώπου να διακρίνει από το σύνολο της προσωπικότητας αυτού που εξιστορεί κάτι, αν λέγει την αλήθεια».
Ο Ενάγων με απλό και φυσικό τρόπο κατέθεσε με ειλικρίνεια τα γεγονότα της υπόθεσης. Με
σαφήνεια και επεξηγηματικότατα αναφέρθηκε στη γνωριμία του με τον Εναγόμενο, στην εργασία που αυτός του προσέφερε στην υπό αναφορά οικοδομή, στην εντολή που έλαβε από τον Εναγόμενο την επίδικη ημέρα για την εκτέλεση της συγκεκριμένης εργασίας και τις συνθήκες πρόκλησης του ατυχήματος. Δέχομαι τη μαρτυρία του ως ορθή και αληθή.
Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο Εναγόμενος εψεύσθη ασύστολα ενώπιον του Δικαστηρίου. Το σοβαρό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι ο ίδιος αναγνωρίζοντας την ευθύνη του, κατά τη διερεύνηση του ατυχήματος είπε ψέματα στην αστυνομία για να αποφύγει την ευθύνη. Όπως ο ίδιος παραδέχθηκε στην ενώπιον μου διαδικασία, είχε δώσει ψευδή κατάθεση στην αστυνομία, αναφέροντας πως οι τραυματισμοί του Ενάγοντα οφείλονται σε τροχαίο ατύχημα. Συνεπεία τούτου, καταχωρίστηκε εναντίον του η ποινική υπόθεση υπ’ αριθμό 1267/15 όπου βρέθηκε ένοχος κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας για τα αδικήματα της δημόσιας βλάβης, παροχής ψευδών πληροφοριών σε αστυνομικό και συνωμοσίας διάπραξης πλημμελήματος και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης. Στο πλαίσιο της παρούσας ακροαματικής διαδικασίας, δέχθηκε πως όσα κατέθεσε σε σχέση με το επίδικο ατύχημα στην αστυνομία και ενώπιον του Ποινικού Δικαστηρίου ήταν ψέματα. Δήλωσε μάλιστα μεταμελημένος.
Παρόλα αυτά, κατά τρόπο ανορθόδοξο, συνέχισε να καταθέτει ψεύδη. Όταν αντεξέταζε τον Ενάγοντα του υπέβαλε πως δεν γνωρίζονται μεταξύ τους ενώ όταν έδιδε ο ίδιος μαρτυρία είπε πως ο Ενάγων την επίδικη ημέρα τον βοήθησε να μεταφέρει καρέκλες και τραπέζια σε ένα πανηγύρι.
Να αναφερθώ επίσης σε ένα άλλο σημείο της μαρτυρίας που αποδεικνύει τα ψεύδη του Εναγομένου. Ισχυρίστηκε ότι την ημέρα του επίδικου ατυχήματος υπήρχαν σκαλωσιές στην ανεγειρόμενη οικοδομή, καταθέτοντας φωτογραφίες που λήφθηκαν από την αστυνομία. Οι φωτογραφίες όμως αυτές λήφθηκαν στις 03/05/2014, δηλαδή μια βδομάδα μετά το επίδικο ατύχημα (Τεκμήριο 4). Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι την ημέρα του ατυχήματος δεν υπήρχαν σκαλωσιές στην οικοδομή και πως αυτές τοποθετήθηκαν μεταγενέστερα, όπως ορθά είπε ο Ενάγων στη μαρτυρία του. Αυτό άλλωστε, επιμαρτυρείται από την έκθεση διερεύνησης του ατυχήματος, όπου αναφέρεται πως στις 02/05/2014 ο Επιθεωρητής του Τμήματος Εργασίας διαπίστωσε πως στην οικοδομή δεν υπήρχε περίφραξη και ικριώματα (σκαλωσιές). Δόθηκαν μάλιστα αυθημερόν οδηγίες στον Εναγόμενο προτού συνεχίσει οποιεσδήποτε εργασίες στην οικοδομή να τοποθετήσει ικριώματα (σκαλωσιές) και περίφραξη περιμετρικά της οικοδομής, για λόγους ασφαλείας (Τεκμήριο 5).
Η μαρτυρία του ΜΥ2, Πολιτικού Μηχανικού της ανεγειρόμενης οικοδομής, δόθηκε κατά τη γνώμη μου, με σκοπό να βοηθήσει τον Εναγόμενο. Ανεξαρτήτως τούτου, τα γεγονότα της υπόθεσης αποδεικνύονται από τη μαρτυρία των διαδίκων και τα τεκμήρια που έθεσαν ενώπιον μου. Ως εκ τούτου, δεν θα ενδιατρίψω στη μαρτυρία του ΜΥ2.
Η μαρτυρία του ΜΕ2, Δρ. Παντελή Τσαγγαρίδη παρέμεινε αναντίλεκτη και γίνεται αποδεκτή.
Από την ενώπιον μου προσαχθείσα μαρτυρία προκύπτει ότι τον επίδικο χρόνο, ο Ενάγων εργαζόταν ως οικοδόμος στην υπό ανέγερση οικοδομή στο χωριό Κυβίδες. Ο Εναγόμενος ήταν ο εργολάβος του έργου ο οποίος είχε προσλάβει τον Ενάγοντα για να εκτελέσει οικοδομικές εργασίες. Στις 26/04/2014, ο Εναγόμενος έδωσε οδηγίες στον Ενάγοντα να σπάσει μια κολώνα που βρισκόταν στη γωνιά του δεύτερου ορόφου και να αφαιρέσει το πλακάζ που βρισκόταν στο εσωτερικό της, χωρίς αυτό να καταστραφεί. Στην εντολή του Εναγόμενου, ο Ενάγων αρχικά αντέδρασε αρνητικά διότι δεν υπήρχαν σκαλωσιές και με τα μέσα που διέθετε δεν μπορούσε να βγάλει άθικτο το πλακάζ από την κολώνα. Ο Εναγόμενος όμως επέμεινε. Ο Ενάγων στην προσπάθεια του να εκτελέσει την εργασία που του ανέθεσε ο Εναγόμενος, έχασε την ισορροπία του και έπεσε από το δεύτερο όροφο στο έδαφος, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Συνεπεία τούτου, κρίθηκε ως άτομο με σοβαρή σωματική και κινητική αναπηρία και ανίκανος για εργασία σε ποσοστό 75%.
Προχωρώ να εξετάσω τη νομική πτυχή της υπόθεσης.
Οι υποχρεώσεις του εργοδότη έναντι των εργοδοτουμένων του πηγάζουν από το άρθρο 51 του Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου (Κεφ. 148). Για να στοιχειοθετηθεί το αστικό αδίκημα της αμέλειας, με βάση το άρθρο 51 του Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου (Κεφ. 148) ο Ενάγων πρέπει να αποδείξει στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων (α) ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας εκ μέρους του Εναγομένου, (β) παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας, (γ) πρόκληση ζημιάς και (δ) αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της αμελούς πράξης ή παράλειψης από τον Εναγόμενο και της ζημιάς που υπέστη.
Σύμφωνα με το κοινοδίκαιο όπως υιοθετήθηκε από την κυπριακή νομολογία, ένας εργοδότης έχει καθήκον να λαμβάνει κάθε εύλογη φροντίδα για την ασφάλεια των εργοδοτούμενων του
(Fysco v. Γεωργίου (1991) 1 Α.Α.Δ 1014, United Brickworks Ltd v. Eυαγγέλου (1992) 1 Α.Α.Δ. 123). Οι υποχρεώσεις του εργοδότη έναντι των εργοδοτουμένων του καθορίζονται στο άρθρο 13 του Περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμο του 1996 (89(Ι)/1996). Το καθήκον του εργοδότη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την παροχή ασφαλούς συστήματος εργασίας, ικανοποιητικού εξοπλισμού, ασφαλών μεθόδων εργασίας και ασφαλών εγκαταστάσεων εργασίας. Σε αυτά περιλαμβάνεται και το καθήκον του εργοδότη να μην εκθέτει σε αχρείαστο ή περιττό κίνδυνο τους εργοδοτούμενους του (Αλεξάνδρου v. Κυριάκου & Υιών Λτδ (1997) 1 (Α) Α.Α.Δ. 506).
Εν προκειμένω, ο Εναγόμενος είναι ανεξάρτητος εργολάβος ο οποίος εργοδότησε τον Ενάγοντα για να εκτελέσει οικοδομικές εργασίες στην υπό αναφορά οικοδομή. Ως εκ τούτου, ο Εναγόμενος είχε την ευθύνη να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα προστασίας του Ενάγοντα κατά την εκτέλεση της εργασίας του, κάτι το οποίο δεν έπραξε. Παρέλειψε να τοποθετήσει ικριώματα και να περιφράξει τους ορόφους της ανεγειρόμενης οικοδομής ώστε να εμποδιστεί η πτώση των εργατών. Περαιτέρω, παρέλειψε να παρέχει τα κατάλληλα και ασφαλή μέσα στον Ενάγοντα για την εκτέλεση της συγκεκριμένης εργασίας. Ο Εναγόμενος δεν δίστασε να εκθέσει τον Ενάγοντα σε εμφανή κίνδυνο. Παρά την αρχική διαμαρτυρία του Ενάγοντα για την απουσία ικριωμάτων, την έλλειψη ικανοποιητικού εξοπλισμού και τη δυσκολία αποπεράτωσης της συγκεκριμένης εργασίας, ο Εναγόμενος επέμεινε ότι έπρεπε να εκτελέσει την εντολή του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, την πρόκληση του επίδικου ατυχήματος με τους σοβαρούς τραυματισμούς του Ενάγοντα, ως αυτοί έχουν εκτεθεί πιο πάνω.
Συνεπώς, ο Ενάγων δικαιούται σε επιδίκαση γενικών αποζημιώσεων για τα τραύματα, τον πόνο, την ταλαιπωρία και την απώλεια της προσωπικής του άνεσης (Charalambous v. Famalift Shipyard Ltd (1984) 1 C.L.R. 123, Savva v. Savvides and another (1988) 1 C.L.R. 682). Για το σκοπό αυτό, λαμβάνω υπόψη το είδος των καταγμάτων που υπέστη, το γεγονός πως αυτός υποβλήθηκε δύο φορές σε χειρουργική επέμβαση υπό ολική αναισθησία, ότι παρέμεινε στο νοσοκομείο για 1 ½ μήνα, ότι μετά που έλαβε εξιτήριο συνεστήθη κλινοστατισμός για 8 βδομάδες και ακολούθως κινητοποίηση με χρήση ζώνης οσφύος. Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η σοβαρότητα των τραυματισμών που του άφησαν σοβαρά κινητικά και σωματικά κατάλοιπα. Συνεκτιμώντας την ηλικία του, τον πόνο, την ταλαιπωρία, την απώλεια ανέσεων και απολαύσεων που συνεχίζει να υφίσταται κρίνω πως το ποσό των €50.000 αποτελεί δίκαιη και εύλογη αποζημίωση.
Ο Ενάγων πριν τον τραυματισμό του εργαζόταν ως οικοδόμος και λάμβανε εισόδημα ύψους €1.125 μηνιαίως. Μετά το ατύχημα δεν εργάστηκε ξανά. Και τούτο διότι, κρίθηκε ως άτομο με αναπηρία και κατέστη ανίκανος για εργασία. Επομένως, δικαιούται σε επιδίκαση αποζημιώσεων για την απώλεια της εισοδηματικής του ικανότητας. Είθισται, η απώλεια της εισοδηματικής ικανότητας μέχρι την αποπεράτωση της υπόθεσης να επιδικάζεται υπό μορφή ειδικών αποζημιώσεων ενώ η μελλοντική απώλεια εισοδημάτων υπό μορφή γενικών αποζημιώσεων.
Η κατάσταση υγείας του Ενάγοντα αποκρυσταλλώθηκε σχεδόν αμέσως μετά το ατύχημα. Έχοντας όμως υπόψη τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης και κυρίως ότι η αγωγή εκδικάστηκε 11 χρόνια μετά το ατύχημα, κρίνω ασφαλέστερο όπως η απώλεια εισοδηματικής ικανότητας αποδοθεί υπό μορφή γενικών αποζημιώσεων (Τelemachou v. Papakyriacou (1986) 1 C.L.R. 705). Να αναφέρω, ότι στην παρούσα περίπτωση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος «συντελεστή και πολλαπλασιαστέου» για τον υπολογισμό απώλειας μελλοντικών εισοδημάτων. Και τούτο διότι, από την ενώπιον μου προσαχθείσα μαρτυρία ελλείπουν τα απαιτούμενα στοιχεία για τον αριθμητικό προσδιορισμό της μελλοντικής απώλειας εισοδημάτων με βάση τη μέθοδο αυτή. Συνεκτιμώντας όμως τη φύση της εργασίας που ασκούσε ο Ενάγων πριν το ατύχημα, το γεγονός πως η ενασχόληση του ήταν χειρωνακτική, την ηλικία του και το εισόδημα που λάμβανε, επιδικάζω το ποσό των €20.000 υπό μορφή γενικών αποζημιώσεων για την απώλεια εισοδηματικής ικανότητας.
Αναφορικά με το θέμα των ειδικών ζημιών, είναι γεγονός πως πέραν από την περιγραφή τους και την καταγραφή των αξιούμενων ποσών στην έκθεση απαιτήσεως, δεν προσκομίστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία προς απόδειξη των ειδικών ζημιών που ο Ενάγων απαιτεί (Bonham - Carter v. Hyde Part Hotel Ltd [1948] 64 T.L.R. 177).
Υπό το φως των πιο πάνω, επιδικάζεται το ποσό των €50.000 πλέον τόκο από τις 26/04/2014 και το ποσό των €20.000 το οποίο θα φέρει τόκο από την ημέρα έκδοσης της απόφασης. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον του Εναγομένου, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Νοείται ότι ο Ενάγων δεν δικαιούται έξοδα για τις εμφανίσεις που χειρίστηκε αυτοπροσώπως την υπόθεση του.
(Υπ.)………….....................
Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο