ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ

                                                                       Αρ. Αγωγής: 1862/23

i-justice

Μεταξύ:

Sergey Tretyakov

Eνάγοντα

 

v.

 

Content Ideas Production (C.I.P.) Studio Limited

 

     Εναγομένης

 

Ημερομηνία: 25 Φεβρουαρίου 2025

 

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντα: κα Ελ. Ράατ

Για Εναγόμενη: κος Στ. Χριστοδούλου για Στέλιος Αμερικάνος & Σία Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ο Ενάγων καταχώρησε ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Αξιώνει εναντίον της Εναγομένης οφειλόμενους μισθούς ύψους €3.125 στη βάση σύμβασης εργασίας που υπογράφτηκε μεταξύ των μερών. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, η Εναγόμενη τον εξανάγκασε σε παραίτηση και δεν κατέβαλε σε αυτόν δεδουλευμένους μισθούς.

 

Η Εναγόμενη στην υπεράσπιση της, ήγειρε προδικαστικά τη θέση πως το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την παρούσα διαφορά. Εισηγείται πως τα επίδικα ζητήματα που αναφύονται από την έκθεση απαίτησης εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών.

 

 

Το Δικαστήριο ζήτησε τις απόψεις των συνηγόρων των διαδίκων ως προς το θέμα της δικαιοδοσίας. Ο συνήγορος της Εναγόμενης επανέλαβε την προαναφερόμενη του θέση. Η συνήγορος του Ενάγοντα, ανέφερε ότι ο λόγος που η παρούσα υπόθεση καταχωρίστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού είναι διότι το ηλεκτρονικό σύστημα i-justice δεν της επέτρεπε να καταχωρήσει την υπόθεση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών.

 

Ως έχει νομολογιακά καθιερωθεί, η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιληφθεί μιας διαφοράς προσδιορίζεται από τα γεγονότα που συνθέτουν την απαίτηση (Sevegep Ltd. v. United Sea Transport Ltd κ.α (1989) 1Ε Α.Α.Δ. 729,  Μούρτζινος ν. Global Cruises SA. (1992) 1 A.A.Δ. 1160, Sartas Importers-Distributors Ltd v. Aνδρέα Μαρούλλη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1446). Στην προκειμένη περίπτωση, η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου καθορίζεται από τα γεγονότα και τις αξιώσεις του Ενάγοντα, ως αυτά εκτίθενται στο ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο.

 

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών αρύεται από το άρθρο 12 του περί Ετησίων Αδειών μετ’ Απολαβών Νόμου του 1967 (Ν. 8/1967) ως τροποποιήθηκε και από το άρθρο 30 του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967 (Ν. 24/1967) ως επίσης τροποποιήθηκε.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Ν. 8/1967 στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών υπάγεται η εκδίκαση πάσης φύσεως εργατικών διαφορών, παρεμπίπτοντος θέματος και αυτοτελών αξιώσεων που πηγάζουν από τη σύμβαση εργασίας και αφορούν ετήσιες άδειες, δεδουλευμένα ημερομίσθια, φιλοδωρήματα κ.α. Με βάση το άρθρο 30 του Ν. 24/1967 και τις πρόνοιες του Πρώτου Πίνακα του προαναφερόμενου νόμου, προκύπτει ότι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, σε περίπτωση τερματισμού της απασχόλησης, έχει αρμοδιότητα να επιδικάζει αποζημίωση που δεν υπερβαίνει τα ημερομίσθια δύο ετών. Σε περίπτωση που η αξίωση αφορά αποζημιώσεις που υπερβαίνουν τα ημερομίσθια δύο ετών, τότε δικαιοδοσία εκδίκασης της υπόθεσης έχει το Επαρχιακό Δικαστήριο.

 

Εν προκειμένω, ο Ενάγων με το ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο αξιώνει δεδουλευμένους μισθούς. Συνεπώς, η απαίτηση έχει αχθεί ενώπιον καθ’ ύλην αναρμόδιου Δικαστηρίου.

 

 

 

 

 

 

Ασκώντας την εξουσία που παρέχεται από το άρθρο 64(Α)(1) του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60) η ενώπιον μου διαδικασία διακόπτεται και η υπόθεση παραπέμπεται στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών προς εκδίκαση. Τα έξοδα της ενώπιον μου διαδικασίας βαραίνουν τον Ενάγοντα.

 

 

 

(Υπ.)…………...................

                Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητή

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο