ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Αρ. Απαίτησης: 1357/24
i-justice
Μεταξύ:
Astrobank Public Company Limited
Eνάγουσας
ν.
Αντωνία Χριστοπούλου
Εναγομένης
Ημερομηνία: 14 Μαΐου 2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγουσα - Αιτήτρια: Σκορδής & Στεφάνου Δ.Ε.Π.Ε
ENΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
(ex tempore)
Η Ενάγουσα – Αιτήτρια αξιώνει εναντίον της Εναγόμενης – Καθ’ ης η Αίτηση το ποσό των €9.146,85 πλέον τόκο ως οφειλόμενο ποσό δυνάμει συμφωνίας παροχής πιστωτικών διευκολύνσεων και αναγνωριστική απόφαση σε σχέση με τα δικαιώματα που πηγάζουν από την εκχώρηση ασφαλιστηρίου εγγράφου.
Η απαίτηση καταχωρίστηκε στις 31/12/2024. Η Ενάγουσα – Αιτήτρια με αίτηση ημερομηνίας 26/03/2025 ζητά όπως εκδοθεί διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης ώστε να επιτραπεί η επίδοση της απαίτησης με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και συγκεκριμένα με την αποστολή του εντύπου απαίτησης στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Εναγόμενης – Καθ’ ης η Αίτηση.
Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση αναφέρεται ότι η επίδοση του εντύπου απαίτησης κατέστη αδύνατη παρά τις προσπάθειες της Ενάγουσας – Αιτήτριας για ανεύρεση της Εναγόμενης – Καθ’ ης η Αίτηση, λόγω του ότι αυτή εγκατέλειψε τη δοθείσα διεύθυνση. Ακολούθως, αναφέρεται ότι η Εναγόμενη – Καθ’ ης η Αίτηση παρέδωσε στην Ενάγουσα – Αιτήτρια έγγραφο το οποίο υποβλήθηκε στο Τμήμα Εργασίας για σκοπούς εξεύρεσης εργασίας (Τεκμήριο 1). Σε αυτό φαίνονται τα στοιχεία της ηλεκτρονικής της διεύθυνσης. Για τούτο το λόγο η πλευρά της Ενάγουσας – Αιτήτριας θεωρεί πως αιτιολογείται η έκδοση διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης με τον προτεινόμενο τρόπο επίδοσης.
Το Δικαστήριο μελετώντας τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του, έδωσε τη δυνατότητα στην πλευρά της Ενάγουσας – Αιτήτριας να καταχωρήσει, εάν επιθυμούσε, συμπληρωματική ένορκη δήλωση ώστε να γίνει αναφορά στις προσπάθειες που έγιναν για προσωπική επίδοση του εντύπου απαίτησης στην Εναγόμενη – Καθ’ ης η Αίτηση είτε στη νέα διεύθυνση κατοικίας είτε στο συνήθη τόπο εργασίας της, στοιχεία απαραίτητα προτού εκδοθεί διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης. Η Ενάγουσα – Αιτήτρια καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση στην οποία αναφέρονται τα εξής: «Δια της παρούσας αναφέρω ότι για την επίδοση του εντύπου απαίτησης στην εναγόμενη έχουν δοθεί όλα τα στοιχεία στον επιδότη, τα οποία οι ενάγοντες είχαν στην κατοχή τους, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έχει καταστεί δυνατή η επίδοση του».
Ακολουθούν οι σκέψεις μου επί του θέματος.
Η παρούσα απαίτηση καταχωρίστηκε με βάση τους Νέους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας.
Σύμφωνα με το Μέρος 6.4 σε περίπτωση μη ύπαρξης γραπτής συμφωνίας αναφορικά με τη μέθοδο και τον τρόπο επίδοσης του εντύπου απαίτησης, η επίδοση πρέπει όποτε αυτό είναι πρακτικό να διενεργείται προσωπικά. Αν το πρόσωπο αυτό δεν ανευρίσκεται στην οικία του ή στο συνήθη τόπο εργασίας του, η επίδοση θα θεωρείται ότι διενεργήθηκε αν αντίγραφο αφεθεί (α) σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας του το οποίο φαίνεται να είναι 16 ετών και άνω και βρίσκεται κατά το χρόνο της επίδοσης στην πόλη ή στο χωριό ή στη περιοχή του προσώπου αυτού ή (β) σε οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο φαίνεται να είναι 16 ετών και άνω και είναι υπεύθυνο στο χώρο εργασίας του προσώπου αυτού.
Το θέμα της υποκατάστατης επίδοσης διέπεται από το Μέρος 6.13 και 6.14 των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.
Σύμφωνα με το Μέρος 6.13 «Σε κάθε περίπτωση που ήθελε φανεί στο Δικαστήριο ότι λόγω οποιασδήποτε αιτίας δεν είναι εφικτό να επιτευχθεί εγκαίρως επίδοση με τον τρόπο που προβλέπεται στις Ενότητες ΙΙ ή ΙΙΙ του παρόντος Μέρους, το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει οποιοδήποτε διάταγμα για υποκατάστατη ή άλλη επίδοση ή για την υποκατάσταση της ειδοποίησης επίδοσης με οποιονδήποτε τρόπο ήθελε φανεί σε αυτό δίκαιο και ορθό υπό τις περιστάσεις, περιλαμβανομένης και επίδοσης ή παράδοσης μέσω τηλεομοιότυπου (φαξ) ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εφόσον αυτά δεν περιλαμβάνονται στη διεύθυνση επίδοσης και δημοσίευσης σε οποιοδήποτε μέσο με ηλεκτρονική μορφή, ή άλλο ευλόγως προσφερόμενο από την εκάστοτε τεχνολογία, τρόπο».
Σύμφωνα με την ισχύουσα επί του θέματος νομολογία, για να εκδοθεί διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης θα πρέπει πρωτίστως να αποδειχθεί αδυναμία προσωπικής επίδοσης και σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει το Δικαστήριο να πεισθεί πως ο προτεινόμενος τρόπος επίδοσης θα θέσει κατά λογική προοπτική, αν όχι βεβαιότητα, το κλητήριο υπόψη του εναγομένου (βλ. Karim v. Κονιδάρη (1994) 1 Α.Α.Δ. 36).
Το κριτήριο αυτό παραμένει το ίδιο ακόμη και μετά τη θέσπιση των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.
Αρχικά να αναφέρω ότι δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου ένορκη δήλωση ή σημείωμα του επιδότη στο οποίο να αναφέρεται πώς διαπιστώθηκε ότι η Εναγόμενη – Καθ’ ης η Αίτηση εγκατέλειψε τη δοθείσα σε αυτόν διεύθυνση. Πρόσθετα, στις ένορκες δηλώσεις που στηρίζουν την αίτηση δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε σχέση με τυχόν προσπάθειες που έγιναν ώστε να εξευρεθεί η νέα διεύθυνση κατοικίας της Εναγόμενης – Καθ’ ης η Αίτηση. Επίσης δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε σχέση με τυχόν προσπάθειες που έγιναν για να διαπιστωθεί κατά πόσο η Εναγόμενη – Καθ’ ης η Αίτηση εργάζεται και αν η απάντηση είναι καταφατική, τί προσπάθειες έγιναν για να εντοπιστεί στον χώρο εργασίας της, με σκοπό την προσωπική επίδοση των εγγράφων, όπως προνοείται στο Μέρος 6.4 των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Το Δικαστήριο ασφαλώς δεν μπορεί να εξάγει οποιαδήποτε συμπεράσματα από το Τεκμήριο 1. Συνεπώς, δεν έχει αποδειχθεί αδυναμία προσωπικής επίδοσης του εντύπου απαίτησης στην Εναγόμενη – Καθ’ ης η Αίτηση.
Ως εκ τούτου, η αίτηση ημερομηνίας 26/03/2025 για υποκατάστατη επίδοση απορρίπτεται.
(Υπ.)…………...................
Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο