Karageorgiades Trading Ltd ν. Μαρία Θεοδώρου, Αρ. Αγωγής: 3869/15, 12/3/2025
print
Τίτλος:
Karageorgiades Trading Ltd ν. Μαρία Θεοδώρου, Αρ. Αγωγής: 3869/15, 12/3/2025

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

Ενώπιον: Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ                                                                      

 Αρ. Αγωγής: 3869/15

Μεταξύ:

 

Karageorgiades Trading Ltd

Ενάγουσας

     v.

 

Μαρία Θεοδώρου

                                                                                                                        Εναγομένης

 

 

 

Ημερομηνία: 12 Μαρτίου 2025

 

Εμφανίσεις:

Για   Ενάγουσα/Καθ᾽ ης η Αίτηση: κος Γ. Κ. Σωτήρη για Κ. Χρ. Σωτήρη Δ.Ε.Π.Ε.

Για Εναγόμενη/Αιτήτρια: κος Ν. Χατζηλoϊζου με κα Ε. Γιαννακού για Χατζηλoϊζου, Χατζηνικολάου & Σία Δ.Ε.Π.Ε.

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Η παρούσα αγωγή εκδικάστηκε με τη διαδικασία ταχείας εκδίκασης. Στις 21/06/2018 εκδόθηκε απόφαση υπέρ της Ενάγουσας/Καθ᾽ ης η Αίτηση και εναντίον της Εναγόμενης/Αιτήτριας για το ποσό των €2.304,18 πλέον τόκο επί του προαναφερόμενου ποσού και δικηγορικά έξοδα. Η ανταπαίτηση απορρίφθηκε. Η Εναγόμενη/Αιτήτρια καταχώρησε έφεση προσβάλλοντας την πρωτόδικη απόφαση. Εκκρεμούσης της έφεσης, η Ενάγουσα/Καθ᾽ ης η Αίτηση προχώρησε με μέτρα εκτέλεσης καταχωρώντας εμπράγματο βάρος (ΜΕΜΟ) επί της περιουσίας της Εναγόμενης/Αιτήτριας. Η Εναγόμενη/Αιτήτρια κατέβαλε το ποσό των €2.578,64 και το ποσό των €5.271,00 για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και των δικηγορικών εξόδων αντίστοιχα, με επιφύλαξη των δικαιωμάτων της σε σχέση με την έφεση.

 

Με απόφαση του Εφετείου ημερομηνίας 19/12/2023, η πρωτόδικη απόφαση περιλαμβανομένης της διαταγής εξόδων παραμερίστηκε και διατάχθηκε η επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλον Επαρχιακό Δικαστή.

 

Μετά την έκδοση της απόφασης του Εφετείου, η Εναγόμενη/Αιτήτρια ζήτησε να της επιστραφούν τα ποσά που κατέβαλε για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και εξόδων, κάτι το οποίο δεν έγινε.

 

Με την υπό κρίση αίτηση ημερομηνίας 03/04/2024, η Εναγόμενη/Αιτήτρια, ζητά την έκδοση διατάγματος αναστολής της επανεκδίκασης της υπόθεσης μέχρι την επιστροφή των υπό αναφορά ποσών. Πρόσθετα, ζητά την έκδοση διατάγματος “unless order” με το οποίο να διατάττεται η απόρριψη της αγωγής σε περίπτωση που η Ενάγουσα/Καθ᾽ ης η Αίτηση δεν επιστρέψει στην Εναγόμενη/Αιτήτρια τα εν λόγω ποσά εντός προκαθορισμένης προθεσμίας.

 

Η αίτηση βασίζεται στα άρθρα 31 και 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60), στη Δ.48 θ.θ 1-9, Δ.33 θ.6, Δ.35 θ.9, Δ.59, Δ.64 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας, στις αρχές του κοινοδικαίου και της επιείκειας και στη γενική πρακτική και συμφυή εξουσία του Δικαστηρίου.

 

Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, γίνεται παράθεση του ιστορικού των γεγονότων που αφορούν την παρούσα αίτηση, τα οποία δεν αμφισβητούνται.

 

Αυτό που αμφισβητεί η Ενάγουσα/Καθ᾽ ης η Αίτηση με την ένσταση της είναι το δικονομικό υπόβαθρο επί του οποίου εδράζεται η αίτηση. Συγκεκριμένα, οι συνήγοροι της Ενάγουσας/Καθ᾽ ης η Αίτηση εισηγούνται πως η αίτηση δεν βασίζεται σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόνοια ή κανονισμό που να δίδει την εξουσία στο Δικαστήριο να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα. Όπως λέγουν, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου είναι μεν ευρεία αλλά αυτή πρέπει να ασκείται δυνάμει του νόμου. Προβάλλουν δε τη θέση πως τυχόν έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων θα περιορίσει το δικαίωμα της Ενάγουσας/Καθ᾽ ης η Αίτηση για πρόσβαση στο Δικαστήριο,  κατά παράβαση του άρθρου 30 του Συντάγματος.

 

Οι συνήγοροι της Εναγόμενης/Αιτήτριας θεωρούν πως από τη στιγμή που η πρωτόδικη απόφαση παραμερίστηκε κατ᾽ έφεση, τότε η Ενάγουσα/Καθ᾽ ης η Αίτηση δεν νομιμοποιείται να κρατεί τα ποσά που της καταβλήθηκαν για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και των εξόδων. Εισηγούνται πως το Δικαστήριο έχει σύμφυτη εξουσία να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα για να άρει την αδικία που προκαλείται.

 

Εν προκειμένω, με απόφαση του Εφετείου, η πρωτόδικη απόφαση έχει παραμεριστεί  και διατάχθηκε η επανεκδίκαση της υπόθεσης. Ως είναι νομολογιακά καθιερωμένο, σε περίπτωση επανεκδίκασης, οι διάδικοι δεν δεσμεύονται πλέον από το αποτέλεσμα της αρχικής δίκης η οποία θεωρείται ως μη γενόμενη. Όπως σημειώθηκε στην Bobolas and another v. Economist Newspaper Ltd [1987] 3 ALL E.R. 121 η οποία υιοθετήθηκε από τα κυπριακά Δικαστήρια, η επανεκδίκαση αποτελεί de novo δίκη, δηλαδή μια νέα δίκη, ανεξάρτητη από την προηγούμενη, που ξεκινά από την αρχή.

 

Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, κρίνω ότι δεν είναι νόμιμη η κατακράτηση των ποσών που καταβλήθησαν για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και των δικηγορικών εξόδων μιας απόφασης που παραμερίστηκε. Η δε εξουσία του Δικαστηρίου για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων είναι εγγενής, σύμφυτη και απορρέει από τη φύση της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου. Και τούτο διότι, τα μέρη θα πρέπει να επαναφερθούν στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν την εκδίκαση της αγωγής. Τούτο είναι ορθό και δίκαιο.

 

Η συμφυής εξουσία του Δικαστηρίου αποτέλεσε αντικείμενο σχολιασμού στην απόφαση Κορέλλης Αχιλλέας (1999) 1 Α.Α.Δ 1122 της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έδωσε δύο αποφάσεις με διαφορετική κατάληξη. Και οι δύο αποφάσεις όμως αναλύουν την έννοια της σύμφυτης εξουσίας του Δικαστηρίου, με παρόμοιο τρόπο. Στην απόφαση της πλειοψηφίας, η οποία δόθηκε από τον Πρόεδρο Αρτεμίδη, με την οποία συμφώνησαν οι Αρτέμης, Δ., Νικολαΐδης, Δ., Καλλής, Δ., Κρονίδης Δ. και Ηλιάδης, Δ., λέχθηκαν τα εξής: «Οι σύμφυτες εξουσίες του Δικαστηρίου είναι εκείνες που εξυπακούονται από τη φύση της λειτουργίας του - Δικαστήριο της δικαιοσύνης - χάριν της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιοδοσιών του και της αποτροπής της κατάχρησης των ενώπιον του διαδικασιών». Στην απόφαση της μειοψηφίας, την οποία εξέδωσε ο Κωνσταντινίδης, Δ., και μαζί του συμφώνησαν οι Νικολάου, Δ. και Κραμβής, Δ., αναφέρθηκαν τα ακόλουθα: «Οι σύμφυτες εξουσίες, οι οποίες ασκούνται από όλα τα Δικαστήρια δεν είναι θεσμοθετημένες, ούτε εξαντλητικά προσδιορισμένες.  Αναγνωρίζονται όμως ως αυτονόητο στοιχείο της ύπαρξής τους και ως εγγενές εφόδιο για την εκπλήρωση της αποστολής τους ως φορέα για την απονομή της δικαιοσύνης».

 

 

 

Yπό το φως των πιο πάνω, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο αναστέλλεται η επανεκδίκαση της πιο πάνω υπόθεσης μέχρις ότου επιστραφούν στην Εναγόμενη/Αιτήτρια τα ποσά €2.578,64 και €5.271,00 που κατέβαλε για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και εξόδων αντίστοιχα δυνάμει της απόφασης ημερομηνίας 21/06/2018 η οποία παραμερίστηκε κατ´ έφεση στις 19/12/2023 στο πλαίσιο της Πολιτικής Έφεσης υπ᾽ αριθμό 267/18. Η αγωγή ορίζεται για οδηγίες στις 05/05/2025 και ώρα 09:00 π.μ. Σε περίπτωση, που δεν επιστραφούν τα πιο πάνω ποσά στην Εναγόμενη/Αιτήτρια μέχρι τις 04/05/2025, τότε η αγωγή θα υπόκειται σε απόρριψη.

 

Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Εναγόμενης/Αιτήτριας και εναντίον της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

 

(Υπ.)………….....................

                  Ντ. Βαρωσιώτου, Ε.Δ

 

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο