ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Αγωγή Αρ. 1497/2018
Μεταξύ:
XX, από το Ηνωμένο Βασίλειο
Ενάγοντα
-και-
1. XX, από τη Λεμεσό
2. TANAMERA CO LIMITED, από τη Λεμεσό
Εναγομένων
------------------
Αίτηση ημερ. 18.7.2024
4 Ιουνίου 2025
Για Ενάγοντα - Αιτητή: κα Α. Αργυρού
Για Εναγόμενο 1 - Καθ’ ου η Αίτηση: κα Φ. Νικολάου
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
O Ενάγοντας (στη συνέχεια θα αναφέρεται ως ο Αιτητής) με την υπό εξέταση Αίτηση του αξιώνει την έκδοση απόφασης εναντίον του Εναγόμενου 1 για αποζημιώσεις ύψους £525.530 ή το ισόποσο του σε ευρώ, βάσει των παραδοχών του Εναγόμενου 1, ως αυτές εμπεριέχονται στις παραγράφους 7 και 8 της Έκθεσης Υπεράσπισης του καθώς και στην ένορκη δήλωση του ημερομηνίας 27.10.2021.
Η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του κ. Πιριλίδη, ο οποίος ήταν ο προηγούμενος δικηγόρος του Αιτητή. Σ’ αυτήν αναφέρονται τα ακόλουθα:
Την 4.7.2018 ο Αιτητής καταχώρισε το γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα και την 3.10.2018 την Έκθεση Απαίτησης του, στην οποία προβάλλει ισχυρισμούς ότι υπήρξε «θύμα» απάτης και ή δόλου και ή συνωμοσίας προς εξαπάτηση εκ μέρους των Εναγομένων 1 και 2, με αποτέλεσμα να υποστεί ζημιά και οι Εναγόμενοι να έχουν πλουτίσει αδικαιολόγητα εις βάρος του. Την 15.5.2019 ο Εναγόμενος 1 καταχώρισε την Yπεράσπιση του, με την οποία αρνείται τα όσα του καταλογίζει ο Αιτητής, πλην όμως στις παραγράφους 7 και 8 ρητά παραδέχεται ότι: «το μόνο που ανέλαβε ο Εναγόμενος 1, χωρίς οποιαδήποτε αντιπαροχή, ήταν να αποδέχεται την είσπραξη προμήθειας εκ μέρους και για λογαριασμό του Ενάγοντα, προσωπικά ή μέσω νομικών προσώπων στα πλαίσια της φιλικής τους σχέσης και/ή ως εξυπηρέτηση προς τον Ενάγοντα» και ότι «ο Εναγόμενος εισέπραξε διάφορα ποσά εκ μέρους και για λογαριασμό του Ενάγοντα και ήταν καθ’ όλο τον ουσιώδη χρόνο πρόθυμος να μεταφέρει τα ποσά που εισέπραξε σε λογαριασμό του Ενάγοντα, ….».
Την 26.2.2020 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο ο Εναγόμενος 1 διατάχθηκε όπως αποδώσει πλήρη λογαριασμό στον Αιτητή μέσω ενόρκου δηλώσεως, για όλα τα ποσά που εισέπραξε, είτε απ’ ευθείας, είτε μέσω εταιρειών στις οποίες είχε ή έχει τον έλεγχο, και ή σχετικά με τη διαχείριση παντώς ποσού το οποίο καταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου 2011 μέχρι την μέρα έκδοσης του διατάγματος, σε τραπεζικούς λογαριασμούς, επενδυτικά σχέδια ή άλλα περιουσιακά στοιχεία, τους οποίους ήλεγχε είτε άμεσα, είτε έμμεσα και αφορούσε την καταβολή του συμφωνηθέντος ποσοστού προμήθειας εκ 1.5% για τη χρήση του σχεδίου υφάσματος του Αιτητή (textile design). Την 27.10.2021 ο Εναγόμενος 1 καταχώρισε ένορκη δήλωση προς συμμόρφωση με το ανωτέρω αναφερόμενο διάταγμα, με την οποία παρουσίασε κατάσταση η οποία δεικνύει την κίνηση του λογαριασμού από το 2004 μέχρι τον Ιούνιο του 2021 και η οποία παρουσιάζει υπόλοιπο εκ £525.530, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται τόκοι ύψους £30.404.
Από τις ανωτέρω παραδοχές του Εναγόμενου 1 προκύπτει ξεκάθαρα ότι το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει στο παρόν στάδιο, χωρίς να χρειάζεται να αναμένει την περαιτέρω εκδίκαση της αγωγής, απόφαση για το ποσό που ο ίδιος ο Εναγόμενος 1 έχει παραδεχθεί ότι κατέχει προς όφελος του Αιτητή. Οι ανωτέρω παραδοχές του Εναγόμενου 1 αφενός κλείνουν κάθε δρόμο για την προβολή υπεράσπισης εκ μέρους του για το διεκδικούμενο ποσό αποζημιώσεων ύψους £525.530 και αφετέρου συνηγορούν υπέρ της έκδοσης απόφασης για το ανωτέρω αναφερόμενο ποσό.
Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ 1
Ο Εναγόμενος εναντιώθηκε στην αιτούμενη θεραπεία. Με την Ειδοποίηση για Πρόθεση Ένστασης, την οποία καταχώρισε, προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
1. Δεν είναι δίκαιο και εύλογο υπό τις περιστάσεις να εκδοθεί οποιαδήποτε τελική απόφαση προς όφελος του Αιτητή.
2. Η προώθηση της Αίτησης οδηγεί σε κατάφορη αδικία ως προς τα δικαιώματα υπεράσπισης του και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των διαδίκων.
3. Οι επικαλούμενες παραδοχές δεν οδηγούν άνευ ετέρου στην έκδοση απόφασης εναντίον του και ειδικότερα κατόπιν εκτροχιασμού της κανονικής πορείας της αγωγής.
4. Με την προδικαστική ένσταση του εγείρεται ισχυρισμός περί συντελεσθείσας ήδη παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος του Αιτητή και περαιτέρω στην παράγραφο 8 της Υπεράσπισης εγείρονται ισχυρισμοί που οδηγούν αναγκαία στην αποτυχία της Αίτησης.
5. Υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην προώθηση της Αίτησης.
6. Οι επικαλούμενες παραδοχές δεν είναι της έκτασης που συνηγορούν υπέρ της έκδοσης απόφασης εναντίον του και εν πάση περιπτώσει συνδέονται παράλληλα με ισχυρισμούς του ως προς τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθηθεί και να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε πληρωμή στον Αιτητή.
7. Η Αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας και των δικαιωμάτων του Αιτητή, ο οποίος προωθεί την παρούσα αχρείαστη και περιττή διαδικασία, προκαλώντας αδικαιολόγητη πολλαπλότητα διαδικασιών, προκειμένου να ασκήσει αφόρητη πίεση και να επιτύχει πρόωρα στις αξιώσεις του.
8. Προωθείται αίτηση για τροποποίηση της Υπεράσπισης με την εισαγωγή τέτοιων πρόσθετων αναγκαίων λόγων και γεγονότων αλλά και Aνταπαίτησης, ώστε το αίσθημα της δικαιοσύνης επιβάλλει την απόρριψη της Αίτησης εν αναμονή του αποτελέσματος της αίτησης τροποποίησης.
9. Η μαρτυρία του ομνύοντα δικηγόρου είναι ακροσφαλής και ελαττωματική, με δεδομένη την μέχρι σήμερα παντελή απουσία του Αιτητή καθ’ όλα τα στάδια της διαδικασίας.
Η Ειδοποίηση για Πρόθεση Ένστασης υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Χαριλάου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Εναγόμενο 1. Σ’ αυτήν αναφέρονται τα ακόλουθα:
Πράγματι ο Εναγόμενος 1 με την Υπεράσπιση του αλλά και στη βάση άλλων ενδιάμεσων διαβημάτων και μαρτυρίας κατά την εξελικτική πορεία της αγωγής, προέβηκε σε παραδοχή ότι εισέπραξε για λογαριασμό του Αιτητή διάφορα ποσά κατά καιρούς, τα οποία βρίσκονται κατατεθειμένα σε συγκεκριμένο τραπεζικό λογαριασμό στην τράπεζα Lloyds στην Αγγλία. Ο πιο πάνω λογαριασμός είναι παγοποιημένος και τα ποσά του δεσμευμένα κατ’ ακολουθία εσωτερικών κανονισμών της τράπεζας, κάτι το οποίο συνέβηκε μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες του Εναγόμενου 1 να προβεί σε μεταφορά των ως άνω χρημάτων σε λογαριασμό του Αιτητή. Το αίτημα του Εναγόμενου 1 δεν έγινε αποδεκτό επί τη βάσει των προϋποθέσεων που τίθενται από την Τράπεζα, η οποία θεωρεί ότι δεν έχουν ικανοποιηθεί. Ειδικότερα η μεταφορά των ως άνω χρημάτων σε τραπεζικό λογαριασμό του Αιτητή προϋποθέτει την τήρηση των νόμων και κανονισμών για την αποτροπή του ξεπλύματος χρήματος από παράνομες δραστηριότητες. Στα πλαίσια της ως άνω διαδικασίας, απαιτείται και η συμμετοχή του Αιτητή υπό την ιδιότητα του παραλήπτη των χρημάτων, με την παροχή των αναγκαίων από τον ίδιο πληροφοριών που αφορούν το άτομο, τις δραστηριότητες του, το πλήρες ονοματεπώνυμο του, τις λεπτομέρειες του λογαριασμού του στον οποίο θα γίνει η μεταφορά χρημάτων κ.λ.π.. Όλες οι πιο πάνω πληροφορίες θα έπρεπε να δοθούν στον Εναγόμενο, ο οποίος έχει την ευθύνη της παροχής πλήρων και αληθών πληροφοριών, τόσο σε σχέση με το άτομο του όσο και σε σχέση με το άτομο του Αιτητή. Παρά ταύτα ο Αιτητής αρνήθηκε να συνεργαστεί και να εφοδιάσει τον Εναγόμενο 1 ή την τράπεζα του με τα κατάλληλα στοιχεία και λεπτομέρειες που τον αφορούν, κάτι το οποίο ματαίωσε κάθε αξίωση του για πληρωμή.
Πέραν των πιο πάνω ο Αιτητής ήταν εξ αρχής υπόχρεος να εφοδιάσει τον Εναγόμενο 1 με έγγραφο εγγύησης / κάλυψης (indemnity letter) επιβεβαιώνοντας ότι: (α) η μεταφορά του ποσού από το λογαριασμό του Εναγόμενου 1 σε λογαριασμό του ιδίου στην Αγγλία αφενός θα επιφέρει πλήρη απαλλαγή του Εναγόμενου 1 από κάθε ευθύνη και υποχρέωση σε σχέση με της πηγές και προέλευση των χρημάτων και αφετέρου η πληρωμή του ως άνω ποσού θα επιφέρει πλήρη και τελεία εξόφληση κάθε απαίτησης του Αιτητή για πληρωμή από τον Εναγόμενο 1 αναφορικά με τον ίδιο καθώς και με οποιεσδήποτε εταιρείες στις οποίες εμπλέκεται, (β) η υποχρέωση του Αιτητή για παροχή της ανωτέρω εγγύησης / κάλυψης ήταν προϋπόθεση της ενεργοποίησης της υποχρέωσης του Εναγόμενου 1 για την μεταφορά των χρημάτων στον υποδειχθησόμενο λογαριασμό του Αιτητή και θα επέφερε την πλήρη απαλλαγή του Εναγόμενου 1 από οποιαδήποτε νομική ευθύνη σε σχέση με την τήρηση του επίδικου λογαριασμού.
Παρά τα πιο πάνω, ο Αιτητής αρνείται να ανταποκριθεί στις συμβατικές αλλά και νόμιμες του υποχρεώσεις, όπως επίσης να παράσχει στον Εναγόμενο 1 τις απαιτούμενες λεπτομέρειες σε ότι αφορά τον ίδιο, καθώς και το έγγραφο εγγύησης / κάλυψης, παραλείψεις οι οποίες ματαίωσαν οριστικά κάθε αξίωση του Αιτητή. Περαιτέρω, το διάταγμα ημερομηνίας 24.6.2020 που εκδόθηκε εναντίον του Εναγόμενου 1 απορρίφθηκε από την τράπεζα ένεκα του αόριστου περιεχομένου του.
Είναι επίσης σημαντικό το ότι ο Αιτητής τοποθετεί χρονικά τις επικαλούμενες εις βάρος του παράνομες ενέργειες και παραλείψεις του Εναγόμενου 1, που ανάγονται σε δόλο, απάτη, ψευδείς παραστάσεις και συνωμοσία, το έτος 2011 και ακόμη ενωρίτερα, όταν ο Εναγόμενος 1, κατά τους ισχυρισμούς του Αιτητή, του υποσχέθηκε τη σύσταση προς όφελος του μιας υπεράκτιας δομής καταπιστευματος και ανέλαβε τη διαχείριση ειδικού λογαριασμού προς όφελος του Αιτητή με την είσπραξη προμηθειών.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Αίτηση στηρίζεται στους θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.19 θ.11 και 16, Δ.21 θ.12, Δ.24 θ.6, Δ.48 θ.θ.1 – 4, 6, 8 και 9(m) και Δ.64 θ.θ.1 και 2.
Η Δ.24 θ.6 προνοεί τα ακόλουθα:
«Any party may at any stage of a cause or matter where admissions of fact have been made either on the pleadings, or otherwise, apply to the Court or a Judge for such judgment or order as upon such admissions he may be entitled to, without waiting for the determination of any other question between the parties; and the Court or a Judge may upon such application make such order, or give such judgment, as the Court or Judge may think just.»
Στην υπόθεση Τσιμεντοποιία Βασιλικού Λίμιτεδ ν. Μακαρίου (1993) 1 Α.Α.Δ. 370 αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Η Δ.24 θ. 6 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού παρέχει την ευχέρεια σε διάδικο - οποτεδήποτε κατά την εκκρεμοδικία αγωγής - να αποταθεί για την έκδοση απόφασης κατά αντιδίκου του κατόπιν παραδοχών του τελευταίου, είτε στις έγγραφες προτάσεις είτε διαφορετικά, στην οποία ο διάδικος δικαιούται με βάση τέτοιες παραδοχές. Αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να παρίσταται ανάγκη να αναμένει την έκβαση οποιουδήποτε διαμφισβητούμε-νου στην υπόθεση ζητήματος. Είναι μία από τις δικονομικές διατάξεις που αποσκοπούν στην ταχεία διάγνωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων με την επίσπευση των σχετικών μηχανισμών που ισχύουν για τα αμφισβητούμενα επίδικα θέματα που, φυσικά, διατηρούνται εν ζωή μέχρι την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου.
…………………………………………………………………………………..
Η φύση των παραδοχών κάτω από τη Δ.24 θ. 6 στην οποία είναι θεμιτό να βασισθεί δικαστήριο για την έκδοση απόφασης πρέπει να είναι τέτοια που να κλείνει κάθε δρόμο για την προβολή υπεράσπισης. Αυτό είναι το πνεύμα της σχετικής νομολογίας: Ellis v. Allen [1911-1913] All E.R. Rep. 906, Technistudy Ltd. v. Kelland [1976] 3 All E.R. 632 και Murphy v. Culhane, ανωτέρω. Βλέπε επίσης την απόφαση του Γ. Νικολάου, Π.Ε.Δ. στην υπόθεση 878/89 Νίκος Χριστοφή ν. Τράπεζας Κύπρου Λτδ & Άλλου ημερ. 6/2/90. Η εφεκτικότητα στη χρήση της διάταξης για πρόωρη απόφαση, εκτός φυσικά στην περίπτωση που μιά παραδοχή δεν αφήνει περιθώρια υπεράσπισης, υπογραμμίζει εμφαντικά και την ανάγκη για προσεκτική στάθμιση των δεδομένων της κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης.»
Η Δ.24 θ.6 αποτελεί αντιγραφή της Δ.32 θ.6 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών. Στο σύγγραμμα “The Annual Practice 1958” αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελίδα 737:
«Admissions must be Clear. The Court will not allow final judgment to be signed upon admissions in a pleading or affidavit, unless the admissions are clear and unequivocal (Landergan v. Feast, 34 W. R. 691Q Hughes v. London, etc., Assurance Co., 8 T. L. R. 81; cf. Ellis v. Allen [1914] 1 Ch.904). The plaintiff must have a clear case, and the mere admission or non-denial by the defendant of a right asserted by plaintiff, but which in fact has no existence in law, is not sufficient to entitle the plaintiff to a judgment establishing the right (Chilton v. Corporation of London, 7 Ch. D. 735; and see Gilbert v. Smith, 2 Ch. D. 686, judgment of Mellish, L.J.; Rutter v. Tregent, 12 Ch. D. 758; Landergan v. Feast, 34 W. R. 691).»
Πριν προχωρήσω σε οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυση, θεωρώ ορθό όπως καταγράψω τις διαπιστώσεις του Δικαστηρίου, οι οποίες στηρίζονται στο περιεχόμενο του δικαστικού φακέλου:
Ο Αιτητής στο αιτητικό της Έκθεσης Απαίτησης του αξιώνει δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2 μεταξύ του έτους 2011 μέχρι σήμερα (3.10.2018) ενήργησαν δόλια ή και συνωμότησαν προς εξαπάτηση του με ιδιοποίηση ποσών που λάμβαναν προς όφελος και για λογαριασμό του και/ή ως καταπιστευματοδόχοι του. Αξιώνει επίσης αποζημιώσεις, ως επίσης και διάταγμα το οποίο να διατάζει τους Εναγόμενους 1 και 2 όπως του αποδώσουν πλήρη λογαριασμό (order for an account) για όλα τα ποσά που εισέπραξαν είτε απ’ ευθείας, είτε μέσω εταιρειών στις οποίες είχαν ή έχουν τον έλεγχο ή και σχετικά με τη διαχείριση παντώς ποσού το οποίο καταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της ως άνω περιόδου σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους οποίους έλεγχαν και αφορούσε την καταβολή του συμφωνηθέντος ποσού προμήθειας εκ 1,5% για τη χρήση του σχεδίου υφάσματος του Αιτητή. Αξιώνει τέλος διάταγμα το οποίο να διατάσσει την πληρωμή από τους Εναγόμενους οποιουδήποτε ποσού ήθελε βρεθεί οφειλόμενο σ’ αυτόν.
Ο Εναγόμενος 1 με την Έκθεση Υπεράσπισης του παραδέχεται στην παράγραφο 8 αυτής ότι εισέπραξε διάφορα ποσά εκ μέρους και για λογαριασμό του Αιτητή και ήταν καθ’ όλο τον ουσιώδη χρόνο πρόθυμος να τα μεταφέρει σε λογαριασμό του Αιτητή νοουμένου ότι ο Αιτητής θα υπέγραφε προς όφελος του έγγραφο αποζημίωσης για την περίπτωση που θα υφίστατο οποιαδήποτε ζημιά συνεπεία των ενεργειών στις οποίες προέβηκε προς όφελος και για λογαριασμό του.
Κατά την 4.6.2019 ο Αιτητής καταχώρισε αίτηση εναντίον του Εναγόμενου 1 με την οποία εξαιτείτο διάταγμα ως οι αξιώσεις του που περιέχονται στις παραγράφους Δ και Ε του αιτητικού της Έκθεσης Απαίτησης του, συνεπεία ή και ως αποτέλεσμα των παραδοχών του Εναγόμενου 1, ως αυτές εμπεριέχονται στις παραγράφους 7 και 8 της Υπεράσπισης του.
Κατά την 26.2.2020 στο πλαίσιο της ανωτέρω αναφερόμενης αίτησης, εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο ο Εναγόμενος 1 διατάχθηκε όπως αποδώσει στον Αιτητή πλήρη λογαριασμό μέσω ενόρκου δηλώσεως, για όλα τα ποσά που αυτός εισέπραξε είτε απ’ ευθείας, είτε μέσω εταιρειών στις οποίες είχε ή έχει τον έλεγχο ή και σχετικά με τη διαχείριση παντός ποσού το οποίο καταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου 2011 μέχρι σήμερα, σε τραπεζικούς λογαριασμούς, επενδυτικά σχέδια ή και άλλα περιουσιακά στοιχεία, τους οποίους ήλεγχε είτε άμεσα είτε έμμεσα και αφορούσε την καταβολή του συμφωνηθέντος ποσοστού προμήθεια εκ 1.5% για τη χρήση του σχεδίου υφάσματος του Αιτητή (textile design).
Στο πλαίσιο της ανωτέρω αναφερόμενης αίτησης εκδόθηκε επίσης κατά την 24.6.2020 εκ συμφώνου τελικό διάταγμα ως η παράγραφος Ε του αιτητικού της Έκθεσης Απαίτησης, με το οποίο διατάχθηκε η πληρωμή οποιουδήποτε ποσού ήθελε βρεθεί οφειλόμενο στον Αιτητή από τον Εναγόμενο 1, η οποία πληρωμή θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι την 15.10.2020.
Ο Εναγόμενος 1 προς συμμόρφωση του με το ανωτέρω αναφερόμενο διάταγμα ημερομηνίας 26.2.2020 καταχώρισε στο Δικαστήριο ένορκη δήλωση ημερομηνίας 27.10.2021 με επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού, η οποία δεικνύει υπόλοιπο κατά την 30.6.2021 ποσό £525.530 περιλαμβανομένων τόκων εκ £30.404 καθώς και σειρά άλλων καταστάσεων που αναφέρονται σε χρόνους από το 1998 – 2000.
Μελέτησα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τις εκατέρωθεν πλευρές. Ως έχει ήδη αναφερθεί, μια από τις θεραπείες τις οποίες αξίωσε ο Αιτητής με την Έκθεση Απαίτησης του ήταν η έκδοση διατάγματος το οποίο να διατάσσει τους Εναγόμενους όπως αποδώσουν σ’ αυτόν πλήρη λογαριασμό για τα ποσά που εισέπραξαν και τα οποία καταβλήθηκαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους οποίους ήλεγχαν και αφορούσε την καταβολή του συμφωνηθέντος ποσοστού προμήθειας εκ 1.5% για τη χρήση του σχεδίου υφάσματος του Αιτητή, ως λεπτομερώς περιγράφεται στην Έκθεση Απαίτησης. Αποτελεί δε κοινό τόπο το ότι ο Εναγόμενος 1 στο πλαίσιο της αίτησης του Αιτητή ημερομηνίας 4.6.2019 αποδέχτηκε την έκδοση διατάγματος όπως αποδώσει στον Αιτητή πλήρη λογαριασμό μέσω ενόρκου δηλώσεως για όλα τα ανωτέρω περιγραφόμενα ποσά που αυτός είσπραξε. Περαιτέρω, στο πλαίσιο της ίδιας αίτησης αποδέχθηκε και την έκδοση διατάγματος ως η παράγραφος Ε της Έκθεσης Απαίτησης, με την οποία αξιώνεται η έκδοση διατάγματος το οποίο να διατάσσει την πληρωμή οποιουδήποτε ποσού ήθελε ευρεθεί οφειλόμενο στον Αιτητή στη βάση του ρηθέντος λογαριασμού. Ο δε Εναγόμενος 1 προς συμμόρφωση του με το ανωτέρω διάταγμα ημερομηνίας 26.2.2020, καταχώρισε ένορκη δήλωση ημερομηνίας 27.10.2021 με επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού, η οποία δεικνύει το υπόλοιπο το οποίο αναφέρθηκε πιο πάνω. Αξίζει δε να επισημανθεί ότι η ανωτέρω αναφερόμενη ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1, ως επίσης και δεύτερη ένορκη δήλωση του ημερομηνίας 10.12.2021 καταχωρίστηκαν μετά από αίτηση του Αιτητή για τιμωρία του Εναγόμενου 1 λόγω του ότι παράκουσε το διάταγμα ημερομηνίας 26.2.2020. Η δε καταχώριση των ανωτέρω αναφερομένων ενόρκων δηλώσεων του Εναγόμενου 1 έγινε προς το σκοπό της συμμόρφωσης του με το ανωτέρω διάταγμα.
Ως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, η συγκατάθεση του Εναγόμενου 1 στην έκδοση διατάγματος για να αποδώσει πλήρη λογαριασμό στον Αιτητή, βασίζεται στην παραδοχή του στην παράγραφο 8 της Έκθεσης Υπεράσπισης του ότι εισέπραξε διάφορα ποσά εκ μέρους και για λογαριασμό του Αιτητή.
Τα όσα έχουν παρατεθεί αμέσως πιο πάνω δεν αφήνουν, κατά την ταπεινή μου άποψη, περιθώριο για έγερση οποιασδήποτε υπεράσπισης από τον Εναγόμενο 1 στις ανωτέρω αναφερόμενες αξιώσεις του Αιτητή. Αποτελούν δε ξεκάθαρη και ανέκκλητη από μέρους του παραδοχή ότι οφείλει το περιγραφόμενο στην κατάσταση λογαριασμού ποσό στον Αιτητή, το οποίο και αποδέχθηκε να του πληρώσει με βάση το τελικό διάταγμα ημερομηνίας 24.6.2020. Ανέλαβε μάλιστα να το πληρώσει εντός καθορισμένης προθεσμίας, συγκεκριμένα μέχρι την 15.10.2020. Ουδέποτε όμως προέβηκε στην ως άνω πληρωμή. Δεν διαφεύγει φυσικά της προσοχής μου ότι ο Εναγόμενος 1 στο δικόγραφο της Υπεράσπισης του εγείρει ζήτημα παραγραφής της απαίτησης του Αιτητή λόγω παρόδου πέραν των 3 ετών από την ημερομηνία συμπλήρωσης της ισχυριζόμενης βάσης της αγωγής του. Όμως, η άνευ όρων από μέρους του αποδοχή των αξιούμενων υπό τις παραγράφους Δ και Ε του αιτητικού της Έκθεσης Απαίτησης, θεραπειών, ως και η έκδοση με τη συγκατάθεση του των αξιούμενων διαταγμάτων, καθιστά εμφανές ότι εγκατέλειψε κάθε δικαίωμα του να εγείρει τη συγκεκριμένη υπεράσπιση. Οι ίδιες παρατηρήσεις μου θα πρέπει να λεχθούν και σε σχέση με τον ισχυρισμό της παραγράφου 8 της Έκθεσης Υπεράσπισης του ότι ήταν πρόθυμος να μεταφέρει τα ποσά που εισέπραξε σε λογαριασμό του Αιτητή, υπό την προϋπόθεση ότι ο τελευταίος θα υπέγραφε προς όφελος του «έγγραφο αποζημίωσης», ως είχε συμφωνηθεί μεταξύ τους ή και βάσει υπόσχεσης που του είχε δώσει ο Αιτητής. Αφ’ ης στιγμής ο Εναγόμενος 1 αποδέχθηκε ανεπιφύλακτα να πληρώσει στον Αιτητή οποιοδήποτε ποσό ήθελε βρεθεί οφειλόμενο από αυτόν, στη βάση του λογαριασμού τον οποίο θα απέδιδε στον Αιτητή, δεν δικαιούται εκ των υστέρων να προβάλλει ισχυρισμούς ότι η πληρωμή του οφειλόμενου από αυτόν ποσού στον Αιτητή τελούσε υπό την προϋπόθεση ότι ο Αιτητής θα υπέγραφε προς όφελος του έγγραφο αποζημίωσης.
Πέραν των πιο πάνω, ο Εναγόμενος 1 με την ένσταση του ισχυρίζεται ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός στον οποίο κατέθεσε τα ποσά τα οποία εισέπραξε προς όφελος του Αιτητή, έχει παγοποιηθεί από την τράπεζα, η οποία δεν θεωρεί ότι τηρήθηκε η διαδικασία διασφάλισης ότι τα κατατεθέντα κεφάλαια δεν προέρχονται από παράνομα έσοδα ή και από παράνομες δραστηριότητες.
Αυτό το οποίο θα ήθελα να αναφέρω προς απάντηση των ως άνω ισχυρισμών του Εναγόμενου 1 είναι ότι ο λογαριασμός στον οποίο κατέθεσε τα κεφάλαια που εισέπραξε για λογαριασμό του Αιτητή δεν είναι επίδικος ούτε και αποτελεί επίδικο ζήτημα στην παρούσα αγωγή. Το εάν η τράπεζα του παγοποίησε ή και δέσμευσε τον τραπεζικό του λογαριασμό είναι ζήτημα το οποίο θα πρέπει να επιλύσει ο ίδιος με την τράπεζα του. Θα πρέπει ακόμα να αναφερθεί ότι τέτοιοι ισχυρισμοί ουδόλως προβάλλονται στο δικόγραφο της Υπεράσπισης του, αλλά εγείρονται εκ των υστέρων μέσω της ένστασης του στην υπό εξέταση Αίτηση καθώς και της ένορκης δήλωσης που την υποστηρίζει. Αφ’ ης στιγμής λοιπόν δεν είναι δικογραφημένοι δεν μπορούν να αποτελέσουν επίδικα ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν το Δικαστήριο στο πλαίσιο της κανονικής δίκης (Κεντρική Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ ν. Ηροδότου (2013) 1 Α.Α.Δ. 1166). Οι ίδιες παρατηρήσεις μου θα πρέπει να λεχθούν και σε σχέση με τον ισχυρισμό του ότι στο πλαίσιο της διαδικασίας για μεταφορά των χρημάτων σε λογαριασμό του Αιτητή απαιτείται και η συμμετοχή του τελευταίου, υπό την ιδιότητα του παραλήπτη των χρημάτων, με την παροχή των αναγκαίων από τον ίδιο πληροφοριών που αφορούν, μεταξύ άλλων, το άτομο και τις δραστηριότητες του. Ούτε και αυτοί οι ισχυρισμοί εγείρονται στο δικόγραφο της υπεράσπισης με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εγερθούν στο πλαίσιο της κανονικής δίκης.
Προβάλλεται ακόμα από τον Εναγόμενο 1 ο ισχυρισμός ότι προωθεί γραπτό αίτημα για τροποποίηση της υπεράσπισης του που εμπεριέχει εισαγωγή ανταξίωσης με βάση τα όσα ο ίδιος υποστηρίζει.
Είναι γεγονός ότι ο Εναγόμενος έχει καταχωρίσει αίτημα για τροποποίηση της Υπεράσπισης του, το οποίο συνάντησε την ένσταση της πλευράς του Αιτητή. Δεν είναι όμως βέβαιο ούτε και μπορεί να προβλεφθεί ότι η αίτηση για τροποποίηση θα πετύχει. Μόνο εικασίες θα μπορούσαν να γίνουν ως προς την πιθανότητα επιτυχίας της ως άνω αίτησης του. Είναι λοιπόν φανερό ότι το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό δεν θα μπορούσε να ενεργήσει επί υποθετικής βάσεως, ή και να αναμένει το αποτέλεσμα της αίτησης τροποποίησης του Εναγόμενου 1.
Πέραν των πιο πάνω θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν μπορώ να κάμω αποδεκτό ούτε και τον λόγο ένστασης του Εναγόμενου 1 ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην προώθηση της Αίτησης σε έκταση που τίποτα πια συνηγορεί στον εκτροχιασμό της κανονικής πορείας της δίκης. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του δικαστικού φακέλου, η Αίτηση καταχωρίστηκε πριν ακόμα εκδοθούν οποιεσδήποτε οδηγίες από το Δικαστήριο στην κλήση για οδηγίες που καταχώρισε ο Αιτητής. Ως μη αποδεκτός κρίνεται και ο λόγος ένστασης του Εναγόμενου 1 ότι η μαρτυρία του ομνύοντα δικηγόρου είναι ακροσφαλής και ελαττωματική με δεδομένη την μέχρι σήμερα παντελή απουσία του Αιτητή καθ’ όλα τα στάδια της διαδικασίας. Το γεγονός ότι η Αίτηση στηρίζεται σε ένορκη δήλωση τρίτου προσώπου, συγκεκριμένα του προηγούμενου δικηγόρου του, σε καμιά περίπτωση την καθιστά ελαττωματική (Rybolovlev v. Rebolovleva (2010) 1 A.A.Δ. 82).
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω λεπτομερώς πιο πάνω καταλήγω ότι δεν αφήνεται οποιοδήποτε περιθώριο για την προβολή οποιασδήποτε υπεράσπισης εκ μέρους του Εναγόμενου 1 στις ανωτέρω αξιώσεις του Αιτητή. Συνεπώς ο Αιτητής δικαιούται στην προς όφελος του έκδοση απόφασης χωρίς να παρίσταται ανάγκη να αναμένει το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την κανονική δίκη.
Καθ’ όσον αφορά τα έξοδα της Αίτησης δεν βλέπω οποιοδήποτε λόγο για απόκλιση από τον γενικό κανόνα ότι επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντα διαδίκου που στην προκείμενη περίπτωση είναι ο Αιτητής.
Με βάση τα πιο πάνω εκδίδεται απόφαση προς όφελος του Ενάγοντα – Αιτητή και εναντίον του Εναγόμενου 1 – Καθ’ ου η Αίτηση για £525.530 ή και το ισόποσο του σε ευρώ, πλέον νόμιμο τόκο επ’ αυτού, πλέον έξοδα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Καθ’ όσον αφορά τις υπόλοιπες αξιώσεις του Αιτητή, η αγωγή ορίζεται για οδηγίες την 15.10.2025, ώρα 09.00.
(Υπ.) ……………………………….
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
/ΞΠ
Subject: Civil Jurisdiction / Other Actions / Interim
Αναφορά: Αίτηση για Απόφαση λόγω παραδοχών του Εναγόμενου
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο