ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Aγωγή Αρ. 3040/17
Μεταξύ:
1. XX, εκ Λεμεσού
2. XX, εκ Λεμεσού
Εναγόντων
-και-
1. YS STADIUM LTD
2. XX
3. XX
4. XX
Εναγομένων
------------------------
8 Ιουλίου 2025
Για Ενάγοντες: κ. Λ. Λουκαΐδης για Λουκής Γ. Λουκαΐδης & Σία Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενους: κ. Φ. Αποστολίδης
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Σύμφωνα με το παραδεκτό υπόβαθρο γεγονότων, οι Ενάγοντες 1 και 2 είναι οι συνιδιοκτήτες του ακινήτου με αριθμό εγγραφής … 314, τοποθεσία Λαξιά Αγκαθερά στο Δήμου Αγίου Αθανασίου, το οποίο απέκτησαν, δυνάμει αγοράς το 2011 (στη συνέχεια θα αναφέρεται ως το επίδικο ακίνητο).
Βάσει των ισχυρισμών της Έκθεσης Απαίτησης, επειδή υπήρχε παρενόχληση και επέμβαση στο επίδικο ακίνητο, οι Ενάγοντες έλαβαν νομικά μέτρα μέσω του Δήμου Αγίου Αθανασίου για την κατεδάφιση ενός γηπέδου το οποίο υπήρχε στο επίδικο ακίνητο. Το εκδοθέν όμως διάταγμα κατεδάφισης δεν εκτελέστηκε από το Δήμο Αγίου Αθανασίου, ως έπρεπε, με αποτέλεσμα να συνεχίζει η παρανομία και οχληρία εις βάρος των Εναγόντων. Στη συνέχεια οικοδομήθηκαν διάφορα άλλα κατασκευάσματα από την Εναγόμενη 4, της οποίας το ακίνητο συνορεύει με το επίδικο ακίνητο, προς το σκοπό της εξυπηρέτησης των αναγκών του γηπέδου. Η Εναγόμενη 4 προωθεί την πραγματοποίηση των ανωτέρω παράνομων ενεργειών σε συνεργασία με τους άλλους Εναγόμενους. Με το αιτητικό της Έκθεσης Απαίτησης τους οι Ενάγοντες αξιώνουν την έκδοση διατάγματος το οποίο να απαγορεύει την είσοδο στο επίδικο ακίνητο χωρίς την άδεια τους, διατάγματος το οποίο να διατάσσει την κατεδάφιση οποιωνδήποτε οικοδομών οι οποίες κτίστηκαν χωρίς την άδεια τους ως επίσης και την επιδίκαση αποζημιώσεων.
Οι Εναγόμενοι 1, 2, 3 και 4 στο κοινό δικόγραφο της Υπεράσπισης τους ισχυρίζονται ότι όταν οι Ενάγοντες αγόρασαν το επίδικο ακίνητο βρίσκονταν ήδη εντός αυτού μέρος των κερκίδων του γηπέδου της «Αθλητικής Ένωσης Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου», που ανεγέρθηκε επί του παρακείμενου ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής ….288, κάτι το οποίο γνώριζαν οι Ενάγοντες. Η δημιουργία του γηπέδου και η ανέγερση των κερκίδων του έγινε κατά η περί το 1992. Μέχρι το 1995 το ακίνητο …288 ανήκε στην Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού. Κατά την 14.3.1995 αυτό περιήλθε στην ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου των Γάτων. Κατά την 28.7.1992 η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού και η «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» είχαν υπογράψει σύμβαση μίσθωσης δυνάμει της οποίας παραχωρήθηκε στην τελευταία άδεια χρήσης του ακινήτου …288 και δικαίωμα ανέγερσης υποστατικών εντός αυτού. Κατά την 30.3.2010 η «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» παραχώρησε άδεια χρήσης, διαχείρισης και ανάπτυξης ποδοσφαιρικού γηπέδου στην Apollon Ladies Stadium Ltd, κάτι το οποίο η ιδιοκτήτρια του ακινήτου ...288 θεώρησε ως παράβαση της σύμβασης μίσθωσης ημερομηνίας 28.7.1992 και τερμάτισε αυτήν. Η Εναγόμενη 4 αγόρασε το ακίνητο …288 στις 6.5.2015. Περί τις αρχές Σεπτεμβρίου 2017, η Εναγόμενη 4 παραχώρησε άδεια για χρήση και διαχείριση του γηπέδου στην Εναγόμενη 1. Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου δήλωναν ότι δεν είχαν οποιοδήποτε παράπονο για την ανέγερση κερκίδων μέσα σ’ αυτό και από τις 8.5.2002 είχε δώσει προς τον τότε πρόεδρο της «Αθλητικής Ένωσης Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» ειδικό πληρεξούσιο έγγραφο για να κάμει οτιδήποτε το αναγκαίο προς το σκοπό εξασφάλισης πολεοδομικής άδειας για το γήπεδο, η δε σχετική άδεια είχε εκδοθεί στις 27.1.2003 αλλά δεν προωθήθηκε, ούτε και υλοποιήθηκε.
Αρνούνται ότι ανήγειραν οι ίδιοι οποιανδήποτε οικοδομή επί του επίδικου ακινήτου. Από της απόκτησης του ακινήτου …288 δεν χρησιμοποιούν, ούτε και επιτρέπουν τη χρήση του μέρους εκείνου των κερκίδων που βρίσκεται εντός του επίδικου ακινήτου, του οποίου οι Ενάγοντες ουδέποτε είχαν την κατοχή.
Πέραν των πιο πάνω ισχυρισμών, οι Εναγόμενοι δικογραφούν επίσης ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου για επίλυση συνοριακής διαφοράς, με αποτέλεσμα η παρούσα αγωγή να είναι πρόωρη.
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Μοναδικός μάρτυρας της πλευράς των Εναγόντων ήταν ο Ενάγοντας 1. Κατά την κυρίως εξέταση του υιοθέτησε κατ’ ουσία το περιεχόμενο της Έκθεσης Απαίτησης. Ανέφερε επίσης ότι η Εναγόμενη 1 εταιρεία είναι αυτή που διαχειρίζεται το στάδιο και οι υπόλοιποι Εναγόμενοι είναι οι μέτοχοι της Εναγόμενης 1. Ερωτώμενος από τον ευπαίδευτο συνήγορο του τι επακριβώς έκαναν οι Εναγόμενοι, απάντησε ότι αναβάθμισαν το γήπεδο, έκαμαν κερκίδες, καντίνα και τον χορτοτάπητα του γηπέδου σε κομμάτι του επίδικου ακινήτου. Επεξήγησε ότι άλλαξαν το χορτοτάπητα και έβαλαν πρέμιξ. Έκαμε αίτηση για να εξασφαλίσει άδεια περίφρασης του επίδικου ακινήτου, η οποία όμως απορρίφθηκε λόγω των παρανομιών που υπάρχουν μέσα σ’ αυτό, οι οποίες είχαν ξεκινήσει από το έτος 2011 από το «Σωματείο Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου».
Κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι κατά την περίοδο 2011 – 2017 το στάδιο διαχειριζόταν το «Σωματείο Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου». Αποτάθηκε στο Διευθυντή του Κτηματολογίου για να τον πληροφορήσει σε ποιες επεμβάσεις είχαν προβεί οι Εναγόμενοι στο επίδικο ακίνητο. Η απάντηση του Διευθυντή ήταν ότι δεν μπορούσε να αναλάβει την υπόθεση γιατί το ακίνητο του ήταν «εσώκλειστο».
Στο πλαίσιο της μαρτυρίας του παρουσίασε τα ακόλουθα έγγραφα:
1. Επιστολή του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων ημερ. 17.2.2020 (Τεκμήριο 1).
2. 1 Φωτογραφία που τράβηξε ο ίδιος (Τεκμήριο 1Α)
3. Πιστοποιητικό εξωτερικής οριοθέτησης για το επίδικο ακίνητο το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λεμεσού (Τεκμήριο 2).
4. Γνωστοποίηση Αρνήσεως Χορηγήσεως Πολεοδομικής Αδείας, η οποία αφορά το επίδικο ακίνητο (Τεκμήριο 3).
5. Δεύτερη φωτογραφία που επίσης τράβηξε ο ίδιος (Τεκμήριο 4).
6. Αντίγραφο της αγωγής υπ’ αριθμό 3183/2013 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Τεκμήριο 5).
7. Αντίγραφο της αγωγής υπ’ αριθμό 581/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Τεκμήριο 6).
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ
Οι Εναγόμενοι παρουσίασαν ως μάρτυρα τον κ. Παντελίδη, πρώην Πρόεδρο του Σωματείου «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου». Κατέθεσε ότι διετέλεσε Πρόεδρος του Σωματείου μεταξύ των ετών 2015 – 2022. Κατά το έτος 1992 η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού εκμίσθωσε προς το Σωματείο τους το ακίνητο με αριθμό εγγραφής …288 για να το διαμορφώσουν σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Επειδή δεν ξεχώριζαν τα σύνορα μεταξύ του ως άνω ακινήτου και του επίδικου ακινήτου, κατά το χρόνο διαμόρφωσης του χώρου σε γήπεδο κατασκεύασαν μέρος των κερκίδων κατά λάθος μέσα στο επίδικο ακίνητο. Μετά που διαπίστωσαν ότι το Σωματείο τους είχε κάμει επέμβαση εντός του επίδικου ακινήτου, ο τότε Πρόεδρος του Σωματείου, κ. Διογένους, προσέγγισε τους τότε εγγεγραμμένους συνιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου, δηλαδή τους Μανώλη και Ανδρέα Καραπατέα, οι οποίοι τον εξουσιοδότησαν με ειδικό πληρεξούσιο ημερομηνίας 8.5.2002 (Τεκμήριο 9) να παρουσιαστεί ενώπιον του Πολεοδομικού Γραφείου Λεμεσού και οποιασδήποτε αρμόδιας αρχής, ώστε να καταστεί δυνατή η έκδοση πολεοδομικής άδειας για τη νόμιμη ανέγερση των κερκίδων και γενικά του σταδίου, δηλαδή να θεωρηθεί ότι η επέμβαση έγινε με τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών του επίδικου ακινήτου. Ως συνέπεια της εξασφάλισης του ειδικού πληρεξουσίου εγγράφου, η πολεοδομική αρχή εξέδωσε την πολεοδομική άδεια υπ’ αριθμό ΛΕΜ/1314/2001 για κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου με κερκίδες, αποδυτήρια και οίκημα σωματείου (Τεκμήριο 10). Εξ όσων καλύτερα γνωρίζει, κανένας μέχρι σήμερα προέβηκε στην ανάκληση του ανωτέρω ειδικού πληρεξουσίου εγγράφου.
Περί τις αρχές του 2015 η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού πώλησε και μεταβίβασε το ακίνητο υπ’ αριθμό εγγραφής …288, δηλαδή το ακίνητο που είχε διαμορφωθεί σε στάδιο, στην Εναγόμενη 4. Παρόλο που η σύμβαση μίσθωσης του Σωματείου τους με την Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού ήταν για περίοδο 33 χρόνων και είχαν δικαίωμα να κατέχουν το ακίνητο υπ’ αριθμό εγγραφής …288 μέχρι το έτος 2025, συμφώνησαν με την Εναγόμενη 4 να της το παραδώσουν.
Οι Ενάγοντες, κατά την αγορά και εγγραφή του επίδικου ακινήτου στο όνομα τους, γνώριζαν την επί τόπου κατάσταση που είχε δημιουργηθεί με την παραχώρηση του ειδικού πληρεξουσίου εγγράφου ημερομηνίας 8.5.2002.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Παρακολούθησα με την επιβαλλόμενη προσοχή τους μάρτυρες να καταθέτουν ενόρκως στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης. Θα πρέπει να τονίσω ότι η αξιολόγησή τους δεν περιορίστηκε στην εντύπωση που άφησαν από το εδώλιο του μάρτυρα αλλά επεκτάθηκε στην ουσία της εκδοχής τους, την οποία αντιπαρέβαλα με το σύνολο του μαρτυρικού υλικού που κατατέθηκε ενώπιον μου (Αντωνίου ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 766 και Βούτουνος ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 71).
O Ενάγοντας 1 άφησε πενιχρή εντύπωση στο Δικαστήριο. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν είπε όλη την αλήθεια στη μαρτυρία του. Ο ισχυρισμός του ότι οι Εναγόμενοι κατασκεύασαν την καντίνα και τον χορτοτάπητα του σταδίου σε μέρος του επίδικου ακινήτου, παρέμεινε παντελώς ατεκμηρίωτος. Καμιά μαρτυρία από ειδικό χωρομέτρη παρουσιάστηκε, ο οποίος προέβηκε σε επί τόπου χωρομετρική εργασία και διαπίστωση της ισχυριζόμενης επέμβασης. Ισχυρίστηκε κατά την αντεξέταση του ότι είχε αποταθεί στο Διευθυντή του Κτηματολογίου για την ισχυριζόμενη επέμβαση αλλά αρνήθηκε να αναλάβει την υπόθεση για το λόγο ότι το κτήμα του ήταν «εσώκλειστο», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, εννοώντας, εξ όσων αντιλήφθηκα, ότι ήταν περίκλειστο. Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι καμία γραπτή αίτηση και καμία γραπτή απάντηση του Διευθυντή του Κτηματολογίου παρουσιάστηκε με αποτέλεσμα ο ισχυρισμός του να παραμένει μετέωρος. Εν πάση περιπτώσει, η δικαιολογία την οποία προέβαλε για την οποία ο Διευθυντής του Κτηματολογίου αρνήθηκε να αναλάβει την υπόθεση του στερείται σοβαρότητας και πειστικότητας.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι κανένα από τα παρουσιασθέντα από αυτόν τεκμήρια βοήθησε την υπόθεση του. Πιο συγκεκριμένα, το Τεκμήριο 1 αφορά επιστολή του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων ημερομηνίας 7.2.2020 με την οποία αμφότεροι οι Ενάγοντες ενημερώνονται για τη διεξαγωγή δημόσιας ακρόασης αίτησης η οποία είχε υποβληθεί από την Εναγόμενη 4 για χορήγηση πολεοδομικής αδείας δημιουργίας αθλητικού κέντρου κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού. Το Τεκμήριο 2 αποτελεί πιστοποιητικό εξωτερικής οριοθέτησης το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λεμεσού σε σχέση με το επίδικο ακίνητο. Καμιά αναφορά γίνεται σ’ αυτό σε οποιαδήποτε κατασκευή ή οικοδομή που τυχόν εντοπίστηκε εντός του επίδικου ακινήτου. Το μόνο το οποίο αναφέρεται γενικά και αόριστα είναι ότι δεν νομιμοποιούνται οποιεσδήποτε τυχόν επεμβάσεις. To λιγότερο το οποίο λογικά θα ανέμενα ήταν ότι θα παρουσιαζόταν και το χωρομετρικό σχέδιο του κτηματολογικού υπαλλήλου, ο οποίος προέβηκε στην επί τόπου εξέταση, στο οποίο θα απεικονιζόταν η ισχυριζόμενη επέμβαση στο επίδικο ακίνητο. Το Τεκμήριο 3 αφορά γνωστοποίηση της άρνησης της πολεοδομικής αρχής να παραχωρήσει άδεια στους Ενάγοντες για περίφραξη του επίδικου ακινήτου. Παρά δε το ότι γίνεται αναφορά σε αναπτύξεις για τις οποίες δεν έχει εξασφαλιστεί άδεια, εντούτοις δεν δίνεται οποιαδήποτε λεπτομέρεια των ως άνω αναπτύξεων. Ούτε και οι κατατεθείσες φωτογραφίες – Τεκμήρια 1Α και 4 – βοηθούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την υπόθεση του. Το Τεκμήριο 1Α είναι φωτογραφία μιας κάτοψης γηπέδων και κτιρίων, ως περιγράφεται σ’ αυτήν, χωρίς να υπάρχει ίχνος μαρτυρίας ως προς το πρόσωπο που ετοίμασε την ως άνω κάτοψη. Καθ’ όσον αφορά το Τεκμήριο 4, όπως ανέφερε, απεικονίζει τις κερκίδες, την καντίνα και τον χορτοτάπητα. Όπως όμως έχει ήδη αναφερθεί, δεν παρουσιάστηκε μαρτυρία από ειδικό χωρομέτρη η οποία θα μπορούσε να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι αυτά βρίσκονται εντός του επίδικου ακινήτου. Όπως δε είναι νομολογημένο, σ’ αυτού του είδους τις υποθέσεις είναι αναγκαία η παρουσίαση μαρτυρίας από το αρμόδιο κτηματολογικό τμήμα ή από άλλο εμπειρογνώμονα προς απόδειξη της επέμβασης (Δημητρίου ν. Εγγλέζου κ.α. (1997) 1Γ ΑΑΔ 1285).
Έκαμε επίσης αναφορά σε κάποιο διάταγμα κατεδάφισης το οποίο είχε εκδοθεί σε σχέση με τις κατ’ ισχυρισμό παράνομες κατασκευές που υπάρχουν στο επίδικο ακίνητο. Τέτοιο όμως διάταγμα δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, χωρίς μάλιστα να δοθεί οποιαδήποτε επεξήγηση για τη μη παρουσίαση του. Όμως, ακόμα και στην περίπτωση που αυτό παρουσιαζόταν, δεν θα μπορούσε και πάλι να βοηθήσει την υπόθεση του αφού δεν υπάρχει μαρτυρία χωρομέτρη ότι τα αναφερόμενα σ’ αυτό κατασκευάσματα βρίσκονται εντός του επίδικου ακινήτου.
Το ίδιο μετέωρος παρέμεινε και ο ισχυρισμός του περί δημιουργίας τεράστιας οχληρίας καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας από την λειτουργία του σταδίου. Δεν επεξήγησε πού επακριβώς βρίσκεται το σπίτι του σε σχέση με το στάδιο και πιο συγκεκριμένα σε πόση απόσταση βρίσκεται από το γήπεδο στο οποίο διεξάγονται αθλοπαιδιές. Ούτε και διευκρίνισε την αιτία πρόκλησης της οχληρίας, ειδικότερα αν αυτή προκαλείται από θόρυβο συνεπεία της λειτουργίας του σταδίου ή από οποιαδήποτε άλλη αιτία. Απλά ανέφερε, γενικά και αόριστα, ότι το στάδιο φιλοξενεί 300 – 1000 άτομα ημερησίως. Το ίδιο γενικά και αόριστα αναφέρθηκε σε αυτοκίνητα αλλά και σε φώτα που εκπέμπουν στο σπίτι του οι προβολείς υψηλής ισχύος. Εν πάση όμως περιπτώσει καμία μαρτυρία ειδικού εμπειρογνώμονα παρουσιάστηκε αναφορικά με τυχόν προκαλούμενο θόρυβο και την ένταση του από τη λειτουργία του σταδίου και ειδικότερα κατά πόσο αυτός υπερβαίνει τα επιτρεπτά ή και ανεκτά όρια.
Φυσικά από τη μαρτυρία του αποδέχομαι τον ισχυρισμό του ότι μέρος των κερκίδων του σταδίου κατασκευάστηκε εντός του επίδικου ακινήτου, ισχυρισμός ο οποίος βρίσκεται σε συμφωνία με παραδοχή του μάρτυρα των Εναγομένων, όπως θα επεξηγηθεί αμέσως πιο κάτω.
Σε αντίθεση με τον Ενάγοντα 1, ο Μ.Υ άφησε πολύ καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Απάντησε σε οτιδήποτε του ζητήθηκε με ευθύτητα, αυθορμητισμό, χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις. Δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι μέρος των κερκίδων του σταδίου είχε ανεγερθεί από το Σωματείο «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου», του οποίου είχε διατελέσει Πρόεδρος, εντός του επίδικου ακινήτου. Επιπρόσθετα η μαρτυρία του υποστηρίζεται από τα κατατεθέντα τεκμήρια, το περιεχόμενο των οποίων παρέμεινε αδιαμφισβήτητο. Αναφέρω ως παράδειγμα τον ισχυρισμό του ότι οι τότε εγγεγραμμένοι συνιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου είχαν εξουσιοδοτήσει γραπτώς τον τότε Πρόεδρο του Σωματείου να προβεί στα αναγκαία διαβήματα για τη νομιμοποίηση των κερκίδων και γενικά του σταδίου. Ο ισχυρισμός αυτός υποστηρίζεται από το ειδικό πληρεξούσιο – Τεκμήριο 9. Φυσικά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο τον ισχυρισμό του ότι το ρηθέν πληρεξούσιο έγγραφο παραμένει ισχυρό και δεσμευτικό μέχρι σήμερα και παράγει έννομα αποτελέσματα. Αναμφισβήτητα ο μάρτυρας δεν είχε τις απαιτούμενες νομικές γνώσεις ούτε και είναι ειδικός για να δώσει τη συγκεκριμένη μαρτυρία. Το κατά πόσο το ρηθέν πληρεξούσιο εξακολουθεί να είναι δεσμευτικό και να παράγει έννομα αποτελέσματα, είναι ζήτημα με το οποίο θα ασχοληθεί το ίδιο το Δικαστήριο σε κατοπινό στάδιο της απόφασης του.
Τα ευρήματα στα οποία καταλήγω με βάση την ενώπιον μου αποδεκτή μαρτυρία έχουν ως ακολούθως:
Το επίδικο ακίνητο είναι όμορο με το ακίνητο υπ’ αριθμό εγγραφής …288. Περί το 1992 η τότε ιδιοκτήτρια του ακινήτου …288, Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού, το εκμίσθωσε στο Σωματείο «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» με βάση τη σύμβαση μίσθωσης – Τεκμήριο 7 – προς το σκοπό της διαμόρφωσης του σε γήπεδο αθλοπαιδιών. Λόγω του ότι τα σύνορα μεταξύ του επίδικου ακινήτου και του ακινήτου …288 δεν ήταν ευδιάκριτα, κατά τη διαμόρφωση του χώρου σε γήπεδο κατασκευάστηκε μέρος των κερκίδων εντός του επίδικου ακινήτου. Δεν μπορώ να προβώ σε εύρημα ως προς την ακριβή έκταση του επίδικου ακινήτου στην οποία αυτές επεμβαίνουν ούτε και ως προς το εμβαδόν το οποίο καταλαμβάνουν. Κατά την 8.5.2002 οι τότε ιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου παραχώρησαν πληρεξούσιο έγγραφο – Τεκμήριο 9 – στον τότε Πρόεδρο του Σωματείου «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» με το οποίο τον εξουσιοδότησαν να παρουσιαστεί ενώπιον των αρμόδιων αρχών προς το σκοπό της εξασφάλισης πολεοδομικής αδείας για την νομιμοποίηση των εγκαταστάσεων που είχαν ανεγερθεί εντός του ακινήτου …288, περιλαμβανομένων και των κερκίδων που εκτείνονται εντός του επίδικου ακινήτου. Κατά την 27.1.2003 εξεδόθηκε από την αρμόδια πολεοδομική αρχή η άδεια ΛΕΜ/1310/2001 για την κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου με κερκίδες, αποδυτήρια και οίκημα σωματείου εντός του ακινήτου …288. Κατά το έτος 2015 η ιδιοκτησία του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …288 περιήλθε στην Εναγόμενη 4, η οποία παραχώρησε τη διαχείριση του ανεγερθέντος επ’ αυτού γηπέδου αθλοπαιδιών στην Εναγόμενη 1 εταιρεία.
Κατά το έτος 2011 οι Ενάγοντες 1 και 2 κατέστησαν οι ιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου με βάση τη δήλωση πώλησης Π982/2011 ημερομηνίας 28.4.2011. Αποτελεί εύρημα μου ότι κατά τον χρόνο που το επίδικο ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία των Εναγόντων εξακολουθούσε να υφίσταται σ’ αυτό η ανωτέρω περιγραφόμενη επέμβαση, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Όπως διαφαίνεται από τους ισχυρισμούς της Έκθεσης Απαίτησης, το ένα εκ των αγώγιμων δικαιωμάτων των Εναγόντων στηρίζεται στο αστικό αδίκημα της παράνομης επέμβασης. Το άρθρο 43(1) το περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ.148 προνοεί τα ακόλουθα:
«43.-(1) Παράνομη επέμβαση σε ακίνητη ιδιοκτησία συνίσταται σε παράνομη είσοδο ή σε παράνομη πρόκληση ζημιάς ή σε παράνομη παρέμβαση στην ιδιοκτησία αυτή από οποιοδήποτε πρόσωπο.»
Στην υπόθεση Παπαχριστοφόρου ν. Καπνίση κ.ά. (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 244 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«…με βάση το άρθρο 43 του δικού μας περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ.148, η παράνομη επέμβαση μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους ως εξής: (1) Με οποιαδήποτε παράνομη είσοδο στην περιουσία ή (2) οποιαδήποτε παράνομη πρόκληση ζημιάς ή (3) με παράνομη παρέμβαση σε τέτοια περιουσία από οποιοδήποτε πρόσωπο.»
Στην υπόθεση Λάμπρου κ.α. ν. Κεφάλα κ.ά. (2000) 1Γ Α.Α.Δ. 1516 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η παράνομη επέμβαση σε ακίνητη ιδιοκτησία είναι ουσιαστικά αδίκημα εναντίον της κατοχής και όχι της κυριότητας του ακινήτου. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Adamou v. Christofi (1974) 1 C.L.R. 100, έστω και μικρός βαθμός κατοχής είναι αρκετός για να νομιμοποιεί τον ενάγοντα να εγείρει αγωγή εναντίον του εναγομένου. Στην υπόθεση Liasidou and Another v. Papademetriou (1975) 1 C.L.R. 122, λέχθηκε ότι κατοχή (possession) σημαίνει πραγματική κατοχή (occupation) ή φυσικό έλεγχο της περιουσίας. Ο ιδιοκτήτης που δεν έχει κατοχή δεν μπορεί να ενάγει σε σχέση με παράνομη επέμβαση στην ιδιοκτησία του, με εξαίρεση την περίπτωση όπου υπάρχει πρόκληση ζημιάς στην περιουσία ή όπου η επέμβαση έχει μόνιμο χαρακτήρα.»
Όπως είναι επίσης νομολογημένο, σε υποθέσεις παράνομης επέμβασης ο ενάγοντας είναι επιφορτισμένος με το βάρος απόδειξης της ισχυριζόμενης επέμβασης, παρουσιάζοντας την κατάλληλη μαρτυρία (Δημητρίου ν. Εγγλέζου κ.ά. (ανωτέρω)).
Συμφώνως των ευρημάτων στα οποία έχω καταλήξει, μέρος των κερκίδων οι οποίες κατασκευάστηκαν αρχικά από το Σωματείο «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» εντός του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …..288, επεκτάθηκαν και εντός του επίδικου ακινήτου. Η κατάσταση αυτή συνέχισε να υφίσταται και κατά το χρόνο που το ακίνητο …288 περιήλθε στην ιδιοκτησία και κατοχή της Εναγόμενης 4, συνεχίζει δε να υφίσταται μέχρι και σήμερα.
Τα όσα αναφέρονται αμέσως πιο πάνω καθιστούν φανερό ότι υπάρχει επέμβαση των κατασκευασθεισών κερκίδων εντός του επίδικου ακινήτου. Είναι αδιάφορο, κατά την ταπεινή μου άποψη, το ότι δεν ήταν οι Εναγόμενοι που κατασκεύασαν τις κερκίδες. Σημασία έχει το ότι οι Εναγόμενοι, ειδικότερα η Εναγόμενη 4, κατά το χρόνο απόκτησης της κυριότητας καθώς και της κατοχής του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …288 αποδέχθηκαν την επί τόπου κατάσταση ως είχε, πιο συγκεκριμένα την επέμβαση στο επίδικο ακίνητο.
Ένας εκ των δικογραφημένων ισχυρισμών των Εναγομένων είναι ότι κάθε επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου νομιμοποιήθηκε ή και εγκρίθηκε από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον παράνομη.
Σύμφωνα με τα ευρήματα στα οποία έχω καταλήξει, οι προηγούμενοι συνιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου, πιο συγκεκριμένα οι Μανώλης και Ανδρέας Καραπατέα, κατά την 8.5.2002 παραχώρησαν πληρεξούσιο προς τον τότε Πρόεδρο του Σωματείου «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου» με το οποίο τον εξουσιοδότησαν γραπτώς να παρουσιαστεί ενώπιον της πολεοδομικής αρχής ή και ενώπιον οποιασδήποτε δημοτικής ή αρμόδιας αρχής με σκοπό να υπογράψει και γενικά πράξει οτιδήποτε αναγκαίο προς το σκοπό της έκδοσης πολεοδομικής και δημοτικής αδείας για το ακίνητο υπ’ αριθμό εγγραφής …288 επί του οποίου ανεγέρθη στάδιο, το οποίο και επεμβαίνει επί του επίδικου ακινήτου, ώστε να καταστεί δυνατή η έκδοση αδείας σε σχέση με το στάδιο για την ανέγερση και λειτουργία γηπέδου, κερκίδων και αποδυτηρίων. Στη βάση δε του εν λόγω πληρεξουσίου εγγράφου – Τεκμήριο 9 – φαίνεται να εκδόθηκε πολεοδομική άδεια σε σχέση με το ακίνητο υπ’ αριθμό …288 για γήπεδο ποδοσφαίρου με κερκίδες, αποδυτήρια και οίκημα σωματείου. Όπως δε γίνεται παραδεκτό στην Έκθεση Υπεράσπισης των Εναγόμενων, η εν λόγω πολεοδομική άδεια δεν προωθήθηκε, ούτε υλοποιήθηκε. Περαιτέρω, όπως αποκάλυψε η ενώπιον μου μαρτυρία, η Εναγόμενη 4 σε χρόνο που δεν μπορώ να καθορίσω, είχε αιτηθεί τη χορήγηση πολεοδομικής αδείας από το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων για τις ανεγερθείσες επί του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …288 αθλητικές εγκαταστάσεις, κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού για τη δημιουργία αθλητικού κέντρου. Όπως δε επιμαρτυρεί το αδιαμφισβήτητο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 1, είχε οριστεί δημόσια ακρόαση της ανωτέρω αίτησης της Εναγόμενης 4, κατά την οποία κλήθηκαν όπως παρουσιαστούν και οι Ενάγοντες, οι οποίοι είχαν υποβάλει ένσταση στην παραχώρηση της ως άνω αδείας.
Ο Μ.Υ στην γραπτή του δήλωση – Έγγραφο Α – η οποία αποτέλεσε μέρος της κυρίως εξέτασης του, ισχυρίζεται ότι ως αποτέλεσμα της εξασφάλισης του ειδικού πληρεξουσίου εγγράφου – Τεκμήριο 9 – όπως επίσης και της πολεοδομικής αδείας – Τεκμήριο 10 – η επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου έπαψε πλέον να είναι παράνομη. Οι ως άνω ισχυρισμοί του Μ.Υ δεν βρίσκουν σύμφωνο το Δικαστήριο. Ως έχει ήδη αναφερθεί, το ρηθέν πληρεξούσιο έγγραφο παραχωρήθηκε προς το σκοπό της εξασφάλισης της πολεοδομικής αδείας – Τεκμήριο 10 – η οποία εκδόθηκε κατά την 27.1.2003, χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί. Στη συνέχεια το επίδικο ακίνητο περιήλθε περί το έτος 2011 στην ιδιοκτησία των Εναγόντων, οι οποίοι, ως διαφάνηκε, εναντιώθηκαν στη συνέχιση της επέμβασης εντός αυτού. Ο Μ.Υ στη γραπτή του δήλωση ισχυρίστηκε ότι κανένας μέχρι σήμερα ανακάλεσε το ειδικό πληρεξούσιο έγγραφο – Τεκμήριο 9 – ούτε ακόμα και οι ίδιοι οι Ενάγοντες μετά που απέκτησαν το επίδικο ακίνητο, με αποτέλεσμα να παραμένει ισχυρό και δεσμευτικό μέχρι σήμερα και να παράγει έννομα αποτελέσματα.
Ο ανωτέρω ισχυρισμός του Μ.Υ δεν βρίσκει σύμφωνο το Δικαστήριο. Πρωτίστως θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν είναι οι Ενάγοντες που παραχώρησαν το ρηθέν ειδικό πληρεξούσιο έγγραφο – Τεκμήριο 9 – αλλά οι τότε ιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου που ήταν εντελώς διαφορετικά πρόσωπα από τους Ενάγοντες. Αφ’ ης στιγμής λοιπόν δεν ήταν οι Ενάγοντες που παραχώρησαν το Τεκμήριο 9, καμιά εξουσία είχαν να προβούν στην ανάκληση του. Επιπρόσθετα, ως προκύπτει από το αδιαμφισβήτητο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 9, αυτό είχε παραχωρηθεί από τους τότε συνιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου για συγκεκριμένο ειδικό σκοπό που ήταν η εξασφάλιση πολεοδομικής αδείας – Τεκμήριο 10 – η οποία, ως έχει ήδη αναφερθεί, εκδόθηκε μεν αλλά ουδέποτε υλοποιήθηκε. Αφ’ ης στιγμής λοιπόν ο σκοπός για τον οποίο παραχωρήθηκε το ειδικό πληρεξούσιο έγγραφο εκπληρώθηκε, αυτό έπαψε πλέον να βρίσκεται σε ισχύ. Εν πάση όμως περιπτώσει, η εκφρασμένη βούληση των Εναγόντων, μετά που κατέστησαν οι ιδιοκτήτες του επίδικου ακινήτου, ήταν να μη συνεχιστεί η επέμβαση επ’ αυτού. Η καταχώρηση και προώθηση της παρούσας αγωγής συνιστά, κατά την ταπεινή μου άποψη, έκφραση της βούλησης τους για άρση της οποιασδήποτε επέμβασης. Θα πρέπει δε να επισημανθεί ότι της παρούσας αγωγής είχε προηγηθεί η καταχώρηση από τους Ενάγοντες των αγωγών του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού 3183/2013 και 581/2015 εναντίον του Σωματείου «Αθλητική Ένωση Νέων ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου», με τις οποίες ζητείτο βασικά η άρση της επέμβασης επί του επίδικου ακινήτου. Η αλλαγή δε στην ιδιοκτησία του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …288 και η μεταβίβαση της κυριότητας του στην Εναγόμενη 4, είναι αυτή που κατέστησε αναγκαία την καταχώριση της παρούσας αγωγής εναντίον των νέων ιδιοκτητών και κατόχων του, με την οποία ζητείται, ως βασική θεραπεία, η άρση της παράνομης επέμβασης επί του επίδικου ακινήτου από τους νέους ιδιοκτήτες του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …288.
Σύμφωνα δε με όσα αναφέρονται στο σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, 3η Έκδ., Τόμος 38, παρ.1194 η επέμβαση συνίσταται σε παράνομη πράξη υποδεικνύουσα αμφισβήτηση ή ενόχληση της κατοχής της περιουσίας κάποιου αντίθετα με τη θέληση του. Στην παράγραφο 1207 του ανωτέρω συγγράμματος, το οποίο μνημονεύεται και στην υπόθεση Δάμτσας κ.α. ν. D. Ouzounian & Μ. Sultanian Company (Cars) Ltd (2016) 1 A.A.Δ. (805), αναφέρονται επί λέξη τα ακόλουθα:
«Tenant trespasser. If a tenancy determines by effluxion of time or otherwise, and the former tenant remains in possession against the will of the rightful owner, the former tenant is, apart from statutory protection, a trespasser from the date of the determination of the tenancy.»
Παρά το ότι το ανωτέρω απόσπασμα αναφέρεται σε τερματισμό ενοικίασης, εντούτοις θεωρώ ότι μπορεί κατ’ αναλογία να εφαρμοστεί και στην παρούσα περίπτωση, προκειμένου να καταδειχθεί ότι αυτό το οποίο έχει σημασία είναι η βούληση του νόμιμου ιδιοκτήτη στη συνέχιση ή μη της επέμβασης.
Με βάση τα όσα έχω αναφέρει πιο πάνω δεν θα μπορούσα να αποδεχτώ τη θέση του Μ.Υ ότι η επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου, έπαψε πλέον να είναι παράνομη. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν έχει παρουσιαστεί οποιαδήποτε μαρτυρία από πλευράς Εναγομένων προς απόδειξη του ότι η ανωτέρω επέμβαση έχει νομιμοποιηθεί δυνάμει οποιασδήποτε άδειας η οποία τυχόν εξεδόθη από αρμόδια αρχή ή τμήμα, άλλη φυσικά από την πολεοδομική άδεια – Τεκμήριο 10 – η οποία, ως έχει ήδη αναφερθεί, ουδέποτε υλοποιήθηκε. Συνεπώς αποτελεί παράνομη επέμβαση.
Το έτερο αγώγιμο δικαίωμα των Εναγόντων στηρίζεται στο αστικό αδίκημα της ιδιωτικής οχληρίας. Το άρθρο 46 του Κεφ. 148 προνοεί τα ακόλουθα:
«46. Iδιωτική oχληρία συvίσταται στo ότι πρόσωπo επιδεικvύει συμπεριφoρά ή διεξάγει τις εργασίες τoυ ή χρησιμoπoιεί ακίvητη ιδιoκτησία πoυ αvήκει σε αυτό κατά κυριότητα ή κατέχεται από αυτό, με τρόπo ώστε κατά συvήθεια vα παρεμβαίvει στηv εύλoγη χρήση και απόλαυση, αφoύ ληφθoύv υπόψη η θέση και η φύση αυτής, της ακίvητης ιδιoκτησίας oπoιoυδήπoτε άλλoυ πρoσώπoυ:
Νoείται ότι o εvάγovτας δεv τυγχάvει απoζημίωσης σε σχέση με ιδιωτική oχληρία εκτός αv εξαιτίας αυτής υπέστη ζημιά:
……………………………………………………………..».
Στο σύγγραμμα «Αστικά Αδικήματα στο Κυπριακό Δίκαιο» του Π. Γ. Πολυβίου αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελίδα 621 (τόμος Β):
«Όπως προκύπτει από όλα τα ανωτέρω αποσπάσματα δικαστικών αποφάσεων, άλλων παλαιών και άλλων σύγχρονων, το αστικό αδίκημα της ολχηρίας και οι διάφορες εκφάνσεις και πτυχές του βασίζονται στη θεωρία ότι η οχληρία αποτελεί αδίκημα σε βάρος των δικαιωμάτων περιουσίας και ιδιοκτησίας του ενάγοντα, δηλαδή των δικαιωμάτων του ενάγοντα που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία του και προκύπτουν από αυτήν. Με τον τρόπο αυτό, η οχληρία φαίνεται να ανήκει μάλλον στον χώρο του δικαίου της ακίνητης ιδιοκτησίας παρά στο ευρύτερο δίκαιο των αστικών αδικημάτων, καθότι το αντικείμενο της προστασίας που συνεπάγεται περιορίζεται στα δικαιώματα που συναποτελούν την ακίνητη ιδιοκτησία του ενάγοντα. Είτε η επίδικη ολχηρία έχει ως αντικείμενο φυσική επέμβαση στην ακίνητη ιδιοκτησία του ενάγοντα ή στη χρήση και απόλαυση αυτής είτε ακόμα σε ορισμένες δραστηριότητες του ενάγοντα επί της ακίνητης ιδιοκτησίας του, νοουμένου ότι οι εν λόγω δραστηριότητες σχετίζονται είτε με την κατοχή είτε με τη χρήση και την απόλαυση της ακίνητης ιδιοκτησίας του, το αστικό αδίκημα της οχληρίας έχει αποσυνδεθεί πλήρως από συμφέροντα όπως η σωματική ακεραιότητα του ενάγοντα και η προσωπική αυτονομία του και έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο την ακίνητη ιδιοκτησία του, όχι μόνο ως περιουσιακό στοιχείο αλλά και ως χώρο συνδεδεμένο με τη χρήση και απόλαυσή της».
Περαιτέρω, στην υπόθεση Palantzi v. Agrotis (1968) 1 CLR 448 αναφέρονται τα ακόλουθα:
«These sections reproduce the English common law which may be found summarised in 28 Halsbury's Laws of England, 3rd edition, page 136, paragraph 175, et seq. It is the law that every person is entitled as against his neighbour to the comfortable and healthful enjoyment of the premises occupied by him. In deciding whether, in any particular case, his right has been interfered with and a nuisance thereby caused, it is necessary to determine whether the act complained of is an inconvenience materially interfering with the ordinary physical comfort of human existence, not merely according to elegant or dainty modes and habits of living, but according to plain and sober and simple notions obtaining among English people: see Walter v. Selfe (1851), 4 De G. &Sm. 315, at page 322. It is also necessary to take into account the circumstances and character of the locality in which the complainant is living:
"The making or causing of such a noise as materially interferes, with the comfort of a neighbour, when judged by the standard to which I have just referred, constitutes an actionable nuisance and it is no answer to say that the best known means have been taken to reduce or prevent the noise complained of, or that the cause of the nuisance is the exercise of a business or trade in a reasonable and proper manner. Again, the question of the existence of a nuisance is one of degree and depends on the circumstances of the case" (per Luxmoore, J. in Vanderpant v. Mayfair Hotel Co. [1930] 1 Ch. 138, at page 166). See also Polsue & Alfieri Ltd. v. Rushmer [1907] A.C. 121, 123».
Οι Ενάγοντες στην Έκθεση Απαίτησης τους δικογραφούν ότι η χρησιμοποίηση του ακινήτου υπ’ αρ. εγγραφής …288 ως γηπέδου προσελκύει πολλά άτομα, μέχρι 300 ημερησίως και 1000 τα Σαββατοκυρίακα, αψηφώντας το δικαίωμα της ιδιοκτησίας τους, με αποτέλεσμα να παραβιάζουν το δικαίωμα της ιδιωτικής τους ζωής. Η ως άνω κατάσταση συνεχίζεται σε βάρος τα υγείας του Ενάγοντα 1 ο οποίος υποφέρει από σοβαρή ασθένεια η οποία απαιτεί ηρεμία και ησυχία. Επίσης ο αδιάκοπος θόρυβος παρενοχλεί τη μελέτη των παιδιών τους.
Από τους ως άνω δικογραφημένους ισχυρισμούς των Εναγόντων καθίσταται εμφανές ότι η κατ’ ισχυρισμό οχληρία προκαλείται συνεπεία του θορύβου από τη λειτουργία εντός του ακινήτου υπ’ αρ. εγγραφής …. 288 του γηπέδου διεξαγωγής αθλοπαιδιών. Όπως όμως έχει ήδη αναφερθεί, η μαρτυρία του Ενάγοντα 1 ήταν τόσο ασαφής και αόριστη επί του συγκεκριμένου ζητήματος κατά τρόπο ώστε το Δικαστήριο σε καμία περίπτωση θα μπορούσε να βασιστεί επ’ αυτής για να καταλήξει σε εύρημα ότι ο τυχόν προκαλούμενος από τη λειτουργία του γηπέδου θόρυβος επηρεάζει την εύλογη χρήση και απόλαυση της κατοικίας των Εναγόντων. Καθόσον αφορά δε το δικογραφημένο ισχυρισμό περί σοβαρής ασθένειας από την οποία υποφέρει ο Ενάγοντας 1 ως και παρενόχλησης των παιδιών της οικογένειας κατά τη μελέτη τους, θα πρέπει να αναφερθεί ότι καμία μαρτυρία παρουσιάστηκε προς απόδειξη τους. Περαιτέρω, καθόσον αφορά τον ισχυρισμό του Ενάγοντα 1 περί πρόκλησης οχληρίας από τα φώτα που εκπέμπουν στο σπίτι του οι προβολείς υψηλής ισχύος, θα ήθελα να αναφέρω ότι ουδόλως καλύπτεται από τους δικογραφημένους ισχυρισμούς της ΄Εκθεσης Απαίτησης γι’ αυτό δεν θα μπορούσε το Δικαστήριο να τον λάβει υπόψη.
Έχοντας πλέον παραθέσει τα αγώγιμα δικαιώματα των Εναγόντων θα προχωρήσω να εξετάσω τις αιτούμενες από αυτούς θεραπείες. Στο αιτητικό της Έκθεσης Απαίτησης αξιώνεται η έκδοση (α) διατάγματος το οποίο να απαγορεύει την είσοδο στο επίδικο ακίνητο, χωρίς την άδεια των Εναγόντων, (β) διατάγματος για την κατεδάφιση οποιωνδήποτε οικοδομών που κτίστηκαν στο επίδικο ακίνητο χωρίς την άδεια των Εναγόντων και (γ) διατάγματος το οποίο να απαγορεύει οποιαδήποτε ενέργεια ή παρενόχληση από οποιαδήποτε παράβαση μέσω του επίδικου ακινήτου.
Συμφώνως των ευρημάτων στα οποία έχω καταλήξει, μέρος των κερκίδων οι οποίες κατασκευάστηκαν εντός του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …. 288 επεκτείνονται και εντός του επίδικου ακινήτου, επεμβαίνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο εντός αυτού. Δεν μπορώ όμως να προβώ σε εύρημα ούτε ως προς το ακριβές του μέρος στο οποίο επεμβαίνουν ούτε και ως προς την ακριβή έκταση ή εμβαδόν του επίδικου ακινήτου που καταλαμβάνουν. Έχω την ταπεινή άποψη ότι ήταν αναγκαίος ο επακριβής καθορισμός της ανωτέρω επέμβασης στο επίδικο ακίνητο. Στην απουσία τέτοιας μαρτυρίας το Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να εκδώσει γενικά και αόριστα το αιτούμενο διάταγμα για κατεδάφιση οποιωνδήποτε οικοδομών εντός του επίδικου ακινήτου που στην ουσία ισοδυναμεί με έκδοση διατάγματος άρσης της παράνομης επέμβασης, χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί σ’ αυτό το ακριβές μέρος και η έκταση του επίδικου ακινήτου που καταλαμβάνει. Ελλείπει η μαρτυρία ειδικού χωρομέτρη ο οποίος θα μπορούσε να προσδιορίσει με ακρίβεια την επί τόπου επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου. Είναι γι’ αυτό ακριβώς το λόγο που απαιτείτο η παρουσίαση μαρτυρίας από το Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο ή από οποιοδήποτε άλλο χωρομέτρη, όχι για να καταστήσει έγκυρη την παρούσα αγωγή, ως λανθασμένα υποστηρίζει η πλευρά των Εναγόμενων στηριζόμενη στο άρθρο 58 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ. 224, αλλά για να καταστήσει δυνατή την έκδοση διατάγματος για άρση της παράνομης επέμβασης εντός του επίδικου ακινήτου.
Η παράλειψη των Εναγόντων να παρουσιάσουν την ανωτέρω μαρτυρία καθιστά αδύνατη αλλά και ακροσφαλή την έκδοση του έτερου αιτούμενου διατάγματος το οποίο να απαγορεύει την είσοδο στο επίδικο ακίνητο χωρίς την άδεια των Εναγόντων. Τέτοιο διάταγμα θα μπορούσε να εκδοθεί μόνο εφόσον προσδιοριζόταν το ακριβές μέρος του επίδικου ακινήτου στο οποίο υπάρχει επέμβαση. Θα πρέπει δε να επισημανθεί ότι οι Εναγόμενοι στο δικόγραφο της Υπεράσπισης τους ισχυρίζονται ότι δεν χρησιμοποιούν, ούτε και επιτρέπουν τη χρήση του μέρους εκείνου των κερκίδων που βρίσκονται εντός του επίδικου ακινήτου. Δεν έχει παρουσιαστεί όμως από πλευράς Εναγόντων αποδεκτή μαρτυρία ότι εισέρχονται οποιαδήποτε πρόσωπα στο επίδικο ακίνητο. Ο Ενάγοντας 1 ισχυρίστηκε στη μαρτυρία του ότι το στάδιο φιλοξενούσε 300-1000 άτομα ημερησίως τα οποία είναι στο επίδικο ακίνητο καθότι οι κερκίδες είναι μέσα σ’ αυτό. Αφ’ ης στιγμής όμως δεν έχει προσδιοριστεί το επακριβές μέρος των κερκίδων οι οποίες βρίσκονται επί του επίδικου ακινήτου, δεν μπορεί να προσδιοριστεί ούτε και το κατά πόσο εισέρχονταν οποιαδήποτε πρόσωπα εντός αυτού. Καθ’ όσον αφορά το τρίτο κατά σειρά αιτούμενο διάταγμα το οποίο να απαγορεύει οποιαδήποτε ενέργεια ή παρενόχληση από οποιοδήποτε παραβάτη μέσω του επίδικου ακινήτου, αναμφισβήτητα ένα τέτοιο γενικό και αόριστο διάταγμα το οποίο δεν προσδιορίζει επακριβώς τις ενέργειες οι οποίες απαγορεύονται, δεν θα μπορούσε να εκδοθεί.
Η θεραπεία την οποία θα δικαιούνταν οι Ενάγοντες θα ήταν η επιδίκαση αποζημιώσεων οι οποίες θα αντιπροσώπευαν την αξία του μέρους του επίδικου ακινήτου στο οποίο επεμβαίνουν οι κερκίδες του γηπέδου, το οποίο, ως έχει ήδη αναφερθεί, ανηγέρθη επί του όμορου ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής …. 288. Θα πρέπει όμως να αναφερθεί ότι καμία μαρτυρία από εκτιμητή ακινήτων παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου αναφορικά με την αξία του μέρους του επίδικου ακινήτου στο οποίο υπάρχει η επέμβαση. Ούτε στην Έκθεση Απαίτησης των Εναγόντων παρατίθεται η αξία του μέρους του επίδικου ακινήτου στο οποίο υπάρχει η επέμβαση, κατά παράβαση της Δ.2 Θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία προβλέπει ότι σε αγωγές για παράνομη επέμβαση η οπισθογράφηση στο κλητήριο θα πρέπει να εκθέτει την αξία του μέρους εκείνου που γίνεται η επέμβαση. Θα πρέπει δε να υπενθυμίσω ότι το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του ημερομηνίας 23.12.2022 η οποία εκδόθηκε στη βάση αίτησης των Εναγόμενων για διαγραφή του κλητηρίου εντάλματος, αποφάνθηκε ότι η ως άνω παράλειψη των Εναγόντων δεν καθιστά το δικονομικό μέτρο άκυρο, γι’ αυτό και δεν δικαιολογείτο η διαγραφή του κλητηρίου εντάλματος.
Αξιώνεται επίσης από τους Ενάγοντες η επιδίκαση αποζημιώσεων για ειδικές ζημιές ως περιγράφονται στην Έκθεση Απαίτησης. Αυτές έχουν ως ακολούθως:
«α) €3,000 ως δικηγορικά έξοδα για καταχώρηση Αγωγής εναντίον της Αθλητικής Ένωσης Νέων – ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου με αριθμό 581/15.
β) Πραγματογνωμοσύνη για την αξιολόγηση της ζημιάς και της βλάβης που γίνεται από τους προβολείς του γηπέδου του κτήματος των Εναγόντων το ποσό των €1000 ευρώ.
γ) Για αλλαγή παραθύρων για απομόνωση έναντι του θορύβου το ποσό των €5000 ευρώ
δ) Επιπλέον οι Ενάγοντες υπέστησαν ζημιά στην αξία της κατοικίας τους υπό μορφή υποτίμησης της κατά €500.000 ευρώ».
Καμία όμως μαρτυρία παρουσιάστηκε προς απόδειξη τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιδικαστεί οποιοδήποτε ποσό. Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τη νομολογία μας η απόδειξη των ειδικών ζημιών κινείται σε αυστηρά πλαίσια (Ηρακλέους ν. Πίτρου (1994) 1 Α.Α.Δ. 239 και Ηρακλέους ν. Ταχύπλοου Σκάφους «Νίκη» (1994) 1 Α.Α.Δ. 510, 523).
Η μόνη πλέον θεραπεία την οποία δικαιούνται οι Ενάγοντες για την παράνομη επέμβαση στο επίδικο ακίνητο είναι η επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων (Κωνσταντίνου ν. Γ. ν. Κ. Σοφοκλέους Λίμιτεδ (2003) 1 Α.Α.Δ. 1952). Τις καθορίζω δε στο ποσό των €100.00.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ 2 ΚΑΙ 3
Συμφώνως των ευρημάτων στα οποία έχω καταλήξει η Εναγόμενη 4 απέκτησε το ακίνητο υπ’ αριθμό εγγραφής ….. 288 περί το 2015. Όπως δε γίνεται παραδεκτό στην Έκθεση Υπεράσπισης, περί τον Σεπτέμβριο του 2017 παραχώρησε άδεια για χρήση και διαχείριση του γηπέδου το οποίο κατασκευάστηκε εντός του ως άνω ακινήτου στην Εναγόμενη 1 εταιρεία.
Καθ’ όσον αφορά τους Εναγόμενους 2 και 3 στην παράγραφο 8 της Έκθεσης Απαίτησης προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι συμβάλλουν στην υλοποίηση των παράνομων ενεργειών της Εναγόμενης 1 εταιρείας επί του επίδικου ακινήτου. Ο ισχυρισμός όμως αυτός απορρίπτεται από τους Εναγόμενους στην Έκθεση Υπεράσπισης τους. Ο Ενάγοντας 1 στη μαρτυρία του ισχυρίστηκε ότι οι Εναγόμενοι 2 και 3 είναι η κόρη και ο γαμπρός της Εναγόμενης 4, όλοι τους δε είναι οι μέτοχοι της Εναγόμενης 1 εταιρείας. Ερωτώμενος σε σχέση με τη συμμετοχή των Εναγόμενων 2 και 3 απάντησε επί λέξη:
«Είναι όλοι μαζί μια εταιρεία που τα κάμνουν όλα. Είναι όλοι που φταίουν».
Σε κάποιο άλλο δε σημείο της μαρτυρίας του ισχυρίστηκε επίσης επί λέξη:
«Ήταν πίσω από την εταιρεία που ενοικίαζε το χώρο».
Πέραν των ως άνω γενικών και αόριστων ισχυρισμών, δεν έχει παρουσιαστεί άλλη σαφής μαρτυρία αναφορικά με το πως επακριβώς οι Εναγόμενοι 2 και 3 συμμετείχαν στην παράνομη επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου. Το γεγονός ότι είναι μέτοχοι της Εναγόμενης 1 εταιρείας, η οποία, ως έχει ήδη αναφερθεί, είναι η διαχειρίστρια και, κατ’ επέκταση, η κάτοχος του ανεγερθέντος επί του ακινήτου υπ’ αριθμό εγγραφής … 288 γηπέδου, σε καμία περίπτωση τους καθιστά συνεργούς αφού, ως είναι νομολογημένο, η εταιρεία αποτελεί ξεχωριστή νομική οντότητα από τους μετόχους της (Salomon v. Salomon & Co Ltd (1897) Α.C. 22 και Χατζηγαβριήλ ν. Ellinas Finance Public Company Limited (2013) 1 AAΔ 668). Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι δεν έχει αποδειχθεί η οποιαδήποτε συμμετοχή τους στην παράνομη επέμβαση επί του επίδικου ακινήτου. Συνεπώς η εναντίον τους αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω λεπτομερώς πιο πάνω καταλήγω ότι οι Ενάγοντες δικαιούνται στην έκδοση απόφασης εναντίον των Εναγόμενων 1 και 4 για ονομαστικές μόνο αποζημιώσεις, τις οποίες έχω καθορίσει στο ποσό των €100.00. Η αγωγή εναντίον των Εναγόμενων 2 και 3 θα πρέπει να απορριφθεί.
Καθ’ όσον αφορά τα έξοδα δεν βλέπω οποιοδήποτε λόγο για απόκλιση από το γενικό κανόνα ότι ακολουθούν το αποτέλεσμα.
Εκδίδεται απόφαση προς όφελος των Εναγόντων και εναντίον των Εναγόμενων 1 και 4 για ποσό €100.00 πλέον έξοδα ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στην κλίμακα του ποσού της απόφασης και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αγωγή εναντίον των Εναγόμενων 2 και 3 απορρίπτεται με έξοδα προς όφελος τους και εναντίον των Εναγόντων τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στην κλίμακα της αγωγής και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………………….
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
/ΞΠ
Subject: Civil Jurisdiction / Other Actions / Final
Αναφορά: Παράνομη επέμβαση
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο