ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Αγωγή Αρ. 473/2023
iJustice
Μεταξύ:
Ανδρέας Σωτηρίου Ακίνητα Λτδ
Εναγόντων
-και-
1. Κωνσταντίνος Ιωάννου ως Παραλήπτης/Διαχειριστής των
CH. & A. Ioannou Developers Limited
2. Charis K. Ioannou & Son Constructions Limited
3. Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
4. Αγγελική Ιωάννου
5. Άντρη Στυλιανού
Εναγομένων
------------------------
Αίτηση ημερ. 20.06.2025
16.07.2025
Για Αιτητή – Ενδιαφερόμενο Μέρος: κ. Ν. Καλλής για Ν. Καλλής και Ε. Λαζαρίδης ΔΕΠΕ
Για Ενάγουσα – Καθ’ ης η Αίτηση: κ. Μ. Βιολάρης για Μ. Violares LLC
Για Εναγόμενους 2, 3 και 4: Καμιά εμφάνιση
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Κατά την 16.06.2025 το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του απέρριψε αίτηση του Eνδιαφερόμενου Mέρους Οργανισμού Ανακύκλωσης Κύπρου με την οποία αιτείτο την έκδοση διατάγματος το οποίο να το καθιστά διάδικο στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή, διατάγματος το οποίο να αναθεωρεί ή και ακυρώνει την εκδοθείσα υπό του Δικαστηρίου απόφαση σε σχέση με το διαμέρισμα υπ’ αρ. 107 (στη συνέχεια θα αναφέρεται ως το επίδικο διαμέρισμα), ως επίσης και διατάγματος το οποίο να ακυρώνει και παραμερίζει το ένταλμα ανάκτησης κατοχής του επίδικου διαμερίσματος.
Το Ενδιαφερόμενο Μέρος με την υπό εξέταση Αίτηση του επιδιώκει την αναστολή εκτέλεσης της ανωτέρω ενδιάμεσης απόφασης μέχρι την εκδίκαση της ασκηθείσας εναντίον της έφεσης. Η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του κ. Καλλή, δικηγόρου του Ενδιαφερόμενου Μέρους και δεόντως εξουσιοδοτημένου, όπως αναφέρεται, να προβεί στην ένορκη δήλωση. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται από τον ενόρκως δηλούντα, κατά την 20.06.2025 καταχωρίστηκε έφεση από το Ενδιαφερόμενο Μέρος εναντίον της ανωτέρω ενδιάμεσης απόφασης. Εξ’ όσων καλύτερα γνωρίζει, υπάρχει προοπτική για επιτυχία της έφεσης. Σε περίπτωση που εκτελεστεί η απόφαση, δεν θα μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη έστω και αν επιτύχει η έφεση.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ
H Ενάγουσα δεν καταχώρισε γραπτή ένσταση. Κατά την ακρόαση όμως της Aίτησης επεξηγήθηκαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο της οι λόγοι για τους οποίους δεν θα πρέπει να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Αίτηση στηρίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.35 θ.18 και Δ.48 θ.8(1)(ee).
Η Δ.35, θ. 18 προνοεί τα ακόλουθα:
«Μια έφεση δεν θα ενεργεί σαν αναστολή εκτελέσεως ή διαδικασίας στην απόφαση που εφεσιβάλλεται εκτός κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται ή του Εφετείου ή ενός Δικαστού των ανωτέρω Δικαστηρίων και ουδεμία ενδιάμεση πράξη ή διαδικασία θα παύει να ισχύει εκτός κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται.»
Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να διατάξει αναστολή εκτέλεσης, έχουν αναλυθεί σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το ορθό κριτήριο για την παροχή δικαστικής αναστολής έγκειται στην εξισορρόπηση δύο παραγόντων. Πρώτον, της φυσιολογικής προσδοκίας του ενάγοντα να δρέψει άμεσα τους καρπούς της νίκης του στο δικαστικό αγώνα που διεξήγαγε και, δεύτερον, της ανάγκης η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μη χάσει τη σημασία της μένοντας χωρίς αντίκρισμα (Aristidou v. Aristidou (1985) 1 C.L.R. 649, Christofi and Others v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713, Charalambous v. C. Nicolaides & A. Neophytou Co. (1985) 1 C.L.R. 737, Νεοφύτου ν. Δημητρίου (1989) 1E Α.Α.Δ. 592 και ABP Holdings Ltd και Άλλοι ν. Κιταλίδη και Άλλων (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287).
Στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης. Η αναστολή μπορεί να εγκριθεί στο πλαίσιο της διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται στο Δικαστήριο από τη Δ.35 Θ.18. Η διασφάλιση του τελεσφόρου της πρωτόδικης απόφασης, αφενός και της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης, αφετέρου, συνιστούν τους κατεξοχή παράγοντες που επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Η εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων επιβάλλει τη στάθμιση κάθε γεγονότος που σχετίζεται τόσο με τις επιπτώσεις της αναστολής, όσο και τη ζωτικότητα του δικαιώματος για την άσκηση έφεσης. Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις. Το πλαίσιο για τη διάγνωση των δικαιωμάτων του εφεσείοντα σε συνάρτηση με την αποτίμηση των λόγων της έφεσης είναι η ακρόαση της έφεσης. Μόνο όπου μπορεί να γίνει πρόγνωση με βεβαιότητα ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της έφεσης, χωρίς περαιτέρω συζήτηση του θέματος, ο παράγοντας αυτός αποκτά σπουδαιότητα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου.»
Στην υπόθεση Συμβούλιο Αποχετεύσεων Πάφου ν. Δήμου Γεροσκήπου Πολ. Έφεση Αρ. 28/2022, ημερ. 1.2.2023 υιοθετείται το ακόλουθο απόσπασμα από την Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημητράκης Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Πολ. Έφεση Αρ. Ε214/19, ημερ. 29.9.21:
«[...] Αναφορικώς προς τις αρχές που περιστοιχίζουν τη χορήγηση αναστολής σε εκκρεμούσα έφεση - με ειδικότερη αναφορά στην Δ.35 θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών - είχαμε την ευκαιρία στην Εθνική Ασφαλιστική (Κύπρου) Λτδ ν Φωτίου, ΠΕ 269/20, ημ. 16.7.21, ECLI:CY:AD:2021:D315, να υπενθυμίσουμε πως η υπό αναφοράν δικονομική διάταξη ομιλεί ρητώς για το ότι η έφεση δεν επενεργεί προς αναστολήν εκτέλεσης εφεσιβαλλόμενης απόφασης παρά μόνον στον βαθμό που το Εφετείο δύναται να διατάξει. Επομένως, παραλλήλως προς τη γενική αυτή αρχή (που προβλέπει για τη διασφάλιση του τελεσίδικου χαρακτήρα υπό έφεσιν απόφασης), το Εφετείο έχει διακριτική εξουσία να διατάζει αναστολή απόφασης. Είπαμε, πως από τη διατύπωση της Δ.35 θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών δεν ορίζονται συγκεκριμένως κριτήρια για άσκηση της παρεχόμενης δικαιοδοσίας και ότι, ένεκα τούτου, το Εφετείο διατηρεί δυνητικώς ευρεία διακριτική ευχέρεια να διατάζει αναστολή υπό το φως της ανάγκης για διασφάλιση, συγχρόνως, της προαναφερθείσας αρχής. Στο πλαίσιο τούτο, αναγνωρίζεται πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και να ζυγιάζεται η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος άσκησης έφεσης από τον αποτυχόντα διάδικο κατά της πρωτόδικης απόφασης, με κατά νουν ότι η έφεση σε περίπτωση επιτυχίας δεν πρέπει να καθίσταται ατελέσφορη. Υπό αυτό το πρίσμα, επισημάναμε προσέτι πως αιτήσεις αυτού του είδους κρίνονται στα ιδιαίτερα περιστατικά τους με στόχευση την απόδοση δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων και πως στα συνυπολογιζόμενα στοιχεία είναι και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή στο άλλο διάδικο μέρος, αν το Δικαστήριο χορηγήσει ή αρνηθεί να χορηγήσει διάταγμα αναστολής. Τέλος, υπογραμμίσαμε ότι η πιθανότητα ο εφεσίβλητος (εξ αποφάσεως πιστωτής) να μη δύναται σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό (αν τούτο καταβλήθηκε), μπορεί να κριθεί ως ικανός λόγος, πάντα υπό τις περιστάσεις της περίπτωσης, για έγκριση αιτήματος αναστολής υπό όρους, οι οποίοι, ουσιαστικώς, πρέπει να διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των πλευρών (βλ. επίσης, Πεύκου και Άλλης ν Ιερός Ναός Φανερωμένης Πέρα Πεδίου, ΠΕ 137/19, ημ. 8.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A352, Ξενοφώντος και Άλλων ν Δημητρίου, ΠΕ 91/20, ημ. 20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A323, Χ" Ιωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20, Charalambous v C Nicolaides and A Neophytou Co (1985) 1 CLR 737, 740-741) [.]».
Ως έχει ήδη αναφερθεί, ο βασικός λόγος για τον οποίο το Ενδιαφερόμενο Μέρος αιτείται την αναστολή εκτέλεσης είναι η πιθανότητα επιτυχίας της ασκηθείσας εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης έφεσης. Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι δεν έχει παρουσιαστεί από τον ενόρκως δηλούντα η καταχωρισθείσα ειδοποίηση έφεσης ή και αντίγραφο της, με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να μην μπορεί να διαμορφώσει οποιαδήποτε άποψη επί των προβαλλόμενων λόγων έφεσης, ούτε και να εξαγάγει οποιαδήποτε συμπεράσματα για την πιθανότητα επιτυχίας τους. Εν πάση περιπτώσει, όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (ανωτέρω), η πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης δεν είναι ο δεσπόζον και αποφασιστικός παράγοντας στην επιτυχία της αίτησης, αλλά συνεκτιμάται με τους υπόλοιπους λόγους. Κατά συνέπεια, ακόμα και στην περίπτωση που θα μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε πρόγνωση ως προς την επιτυχία της, από μόνος του ο παράγοντας αυτός δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιτυχία της υπό εξέταση Αίτησης.
Καθ’ όσον αφορά τη θέση του ενόρκως δηλούντα ότι αν εκτελεστεί η απόφαση δεν θα μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη έστω και αν η έφεση επιτύχει, θα ήθελα να αναφέρω ότι υπήρξε γενική και αόριστη αφού δεν επεξηγείται, ούτε και διευκρινίζεται γιατί δεν θα μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη. Εν πάση περιπτώσει δεν προβάλλεται από τον ενόρκως δηλούντα ισχυρισμός για οποιαδήποτε αδυναμία ή ανικανότητα της Ενάγουσας να αποκαταστήσει οποιαδήποτε ζημιά την οποία ήθελε υποστεί το Ενδιαφερόμενο Μέρος, σε περίπτωση που η έφεση του επιτύχει τελικά.
Από την άλλη, η βασική θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου της Ενάγουσας είναι ότι δεν δικαιολογείται η αναστολή εκτέλεσης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης για το λόγο ότι δεν επιβάλλει κάποιου είδους θετική υποχρέωση ή οποιοδήποτε καθήκον προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Στην υπόθεση Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ ν. Λύρα κ.α. (1997) 1 Α.Α.Δ. 1384 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το αντικείμενο της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει της Δ.35, θ.18 είναι η αναστολή θετικής υποχρέωσης ή καθήκοντος το οποίο επιβάλλεται από την απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται. Το αντικείμενο της αναστολής είναι η υποχρέωση ή καθήκον που επιβάλλεται από την απόφαση, και όχι η παγοποίηση ή ο προσωρινός παραμερισμός της απόφασης η οποία εφεσιβάλλεται. Η θέση αυτή προκύπτει ευθέως από τις αποφάσεις. (Fotiou and Another v. Petrolina Ltd. (1984) 1 C.L.R. 708· In re E.S. (an Infant) (1986) 1 C.L.R. 119· (βλ. επίσης Aftomata Eleourgia v. Monastery of Mahera (1986) 1 C.L.R. 524.) H Δ.35, θ. 18, δεν αποτελεί μέσο για την αναστολή της διαδικασίας ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου ή την παρεμπόδιση της συνέχισής της μέχρι την ακρόαση της έφεσης. Η απαγόρευση (prohibition), της συνέχισης της διαδικασίας μπορεί να διαταχθεί μόνο με ένταλμα (prohibition), βάσει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Στην προκείμενη περίπτωση η ενδιάμεση απόφαση, της οποίας επιδιώκεται η αναστολή δεν θέτει οποιαδήποτε υποχρέωση ούτε επιβάλλει οποιοδήποτε καθήκον το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο διαταγής βάσει της Δ.35, θ.18. Στην ουσία, επιδιώκεται ο παραμερισμός αυτής τούτης της ακυρωτικής απόφασης μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Αυτό, δεν είναι παραδεχτό, ευρίσκεται έξω από τα πλαίσια της Δ.35, θ.18.»
Στην προκειμένη περίπτωση, ως έχει ήδη αναφερθεί, με την εκκαλούμενη απόφαση απορρίφθηκε η αίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους με την οποία εξαιτείτο, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της εκδοθείσας απόφασης του Δικαστηρίου εν σχέση με το επίδικο διαμέρισμα, ως επίσης και την ακύρωση του εκδοθέντος εντάλματος ανάκτησης της κατοχής του. Από τα όσα αναφέρονται πιο πάνω καθίσταται φανερό ότι καμία θετική υποχρέωση ή καθήκον επιβάλλεται στο Ενδιαφερόμενο Μέρος με την εφεσιβαλλόμενη απόφαση. Αυτό το οποίο επιδιώκεται κατ’ ουσία μέσω της υπό εξέταση Αίτησης είναι η αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής του επίδικου διαμερίσματος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Ο σκοπός όμως αυτός βρίσκεται έξω από το πλαίσιο της Δ.35 θ.18.
Πριν το τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι, ως έχω παρατηρήσει, ότι ο κ. Καλλής ο οποίος εκπροσωπεί το Ενδιαφερόμενο Μέρος στην παρούσα δικαιοδοσία, είναι συγχρόνως και το πρόσωπο το οποίο υπογράφει την ένορκη δήλωση η οποία υποστηρίζει την υπό εξέταση Αίτηση. Η νομολογία μας έχει τονίσει επανειλημμένα το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του δικηγόρου ως λειτουργού της δικαιοσύνης με την ιδιότητα του μάρτυρα ή ενόρκως δηλούντα (In the matter of an Application by Efthymiou (1987) 1 Α.Α.Δ 329 και Rybolovlev v. Rybolovleva (2010)1 Α.Α.Δ. 82). Ενόψει όμως της αποτυχίας της Αίτησης δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ περαιτέρω με το ζήτημα αυτό.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Για τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω λεπτομερώς πιο πάνω καταλήγω ότι η Αίτηση δεν έχει περιθώριο επιτυχίας, γι’ αυτό και θα απορριφθεί.
Καθ’ όσον αφορά τα έξοδα, δεν βλέπω οποιοδήποτε λόγο για απόκλιση από τον γενικό κανόνα ότι επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντα διαδίκου, που στην προκείμενη περίπτωση είναι η Ενάγουσα. Ενόψει όμως του ότι όλες οι Αιτήσεις των Ενδιαφερομένων Μερών για αναστολή εκτέλεσης συνδικάστηκαν, θεωρώ δικαιότερο όπως το κάθε Ενδιαφερόμενο Μέρος επωμιστεί το 1/5 των εξόδων της Ενάγουσας.
Η Αίτηση απορρίπτεται με το 1/5 των εξόδων υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον του Ενδιαφερόμενου Μέρους, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) …………………………….
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
/ΚΦ
Subject: Civil Jurisdiction / Other Actions / Interim
Αναφορά: Αίτηση για αναστολή εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσης Έφεσης
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο