ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

Ενώπιον: Χ. Στρόππου, Ε.Δ.

 

                                                                                                                       

    Αριθμός Αγωγής: 940/2024

 

 

THE STOICESCU FOUNDATION LIMITED

    Ενάγοντες

 

-και-

 

 

 

1.    ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ

 

2.    JONATHAN BETITO

 

3.    ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΕΡΑΤΣΙΑΣ

 

4.    ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΥΡΤΕΛΛΑΣ

 

5.    ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

 

                                                                                                                                                                                                  Εναγόμενοι

 

Ημερομηνία: 15/09/2025

 

Εμφανίσεις:

 

Για Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση: κύριος Γεωργίου Α. για ΦΟΙΒΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.

Για Εναγόμενους/Αιτητές: κυρία Ιωάννου και κυρία Ζωμενή για Α.Γ. ΦΡΑΓΚΟΣ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ  

 

 

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η   Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

(Αίτηση για παραμερισμό Απόφασης του Δικαστηρίου)

 

 

 

 

 

 

I.          Εισαγωγή

 

 

1.         Επίδικη στην παρούσα διαδικασία είναι η Αίτηση ημερομηνίας 27/02/2025 δια της οποίας ζητείται ο παραμερισμός ή/και η ακύρωση της Απόφασης του Δικαστηρίου που εκδόθηκε στις 17/02/2025 στην απουσία των Εναγόμενων.

 

2.         Τα γεγονότα που άπτονται της ουσίας της Αγωγής δεν έχουν σημασία για σκοπούς εξέτασης της παρούσας Αίτησης, καθότι όπως θα αναφερθεί αμέσως πιο κάτω το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει επί της ουσίας κατά πόσο θα πρέπει να παραμεριστεί η Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 27/02/2025 επί καθαρά δικονομικών ζητημάτων.

 

Το δικονομικό ιστορικό

 

3.         Το δικονομικό ιστορικό έχει ιδιαίτερη σημασία και για τον λόγο αυτό θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά σε αυτό. Υπενθυμίζεται ότι το Δικαστήριο μπορεί να αντλήσει πληροφορίες και άλλα στοιχεία που αποτελούν μέρος του φακέλου της υπόθεσης (Γεωργίου ν. Οργ. Χρημ. Τραπ. Κύπρου Λτδ (Αρ.2) (1999) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1938).

 

4.         Η πιο πάνω Αγωγή καταχωρίστηκε στις 27/09/2024 και τροποποιημένο Έντυπο Απαίτησης καταχωρίστηκε στις 30/09/2024. Στις 07/10/2024 καταχωρίστηκε από την πλευρά των Εναγόντων, ενδιάμεση μονομερής Αίτηση δια της οποίας αιτούντο την έκδοση διάφορων ενδιάμεσων προσωρινών Διαταγμάτων.

 

5.         Το Δικαστήριο εξέδωσε στις 10/10/2024 μονομερώς το ακόλουθο Διάταγμα:

 

«Με το παρόν Διάταγμα διατάζονται οι Καθ’ ων η Αίτηση 1-5, ήτοι οι κ.κ. Χρίστος Πετρίδης, Jonathan Betito, Κυριάκος Τερατσιάς, Χρίστος Κούρτελλάς και Νικόλας Κωνσταντίνου να μην πραγματοποιήσουν ή/και τους απαγορεύεται να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε έκτακτη ή/και ετήσια ή/και άλλως πως γενική συνέλευση ή/και να αιτηθούν οποιασδήποτε έκτακτης ή/και ετήσιας ή/και άλλως πως γενικής Συνέλευσης της Ενάγουσας Εταιρείας «THE STOICESCU FOUNDATION LIMITED» (Η.Ε. 351010) για οποιονδήποτε σκοπό ή/και λόγο μέχρι τελικής απόφασης επί της Απαίτησης ή την ημερομηνία κατά την οποία το Διάταγμα ορίζεται επιστρεπτέο ή την έκδοση νέας Διαταγής του Δικαστηρίου.»

 

6.         Αναφορικά με τα Διατάγματα που αναφέρονταν στις παραγράφους 7, 8 και 9 του Προσχεδίου Διατάγματος το Δικαστήριο διέταξε την επίδοση τους. Αφού η Αίτηση και το Διάταγμα επιδόθηκαν στους Εναγόμενους 2, 3 και 4, και κατόπιν καταχώρισης Αίτησης υποκατάστατης επίδοσης σε σχέση με τους Εναγόμενους 1 και 5, εν τέλει επιδόθηκαν και προς τους τελευταίους.

 

7.         Ακολούθως, στις 22/11/2024 εμφανίστηκαν οι Συνήγοροι των Εναγόμενων και ζήτησαν χρόνο για να καθορίσουν χρονοδιάγραμμα εκδίκασης της ενδιάμεσης Αίτησης για τα προσωρινά Διατάγματα. Σημειώνεται ότι οι Εναγόμενοι 1 και 5 είχαν διορίσει διαφορετικό Δικηγόρο από τους Εναγόμενους 2,3 και 4.

 

8.         Εν τέλει, στις 03/12/2024 εμφανίστηκε ο μέχρι τότε Συνήγορος των Εναγόμενων 1 και 5 αναφέροντας ότι θα εμφανίζεται τελικά και για τους λοιπούς Εναγόμενους.

 

9.         Στις 07/01/2025 εμφανίστηκαν άλλοι Δικηγόροι, ήτοι οι σημερινοί Δικηγόροι των Εναγόμενων και ζήτησαν χρόνο για να καταχωρίσουν Ένσταση στην Ενδιάμεση Αίτηση. Αφού δόθηκαν σχετικές Οδηγίες και ακολούθησε η καταχώριση χρονοδιαγραμμάτων από τους Συνηγόρους των δύο πλευρών, στις 28/01/2025 εγκρίθηκε το χρονοδιάγραμμα που είχαν καταθέσει οι Συνήγοροι προς εκδίκαση της ενδιάμεσης Αίτησης ημερομηνίας 07/10/2024.

 

10.      Παρά το γεγονός ότι η Αγωγή είχε καταχωριστεί ήδη από τις 27/09/2024 και παρά το γεγονός ότι οι είχαν ληφθεί δικονομικά διαβήματα από τους Δικηγόρους των Εναγόμενων, εντούτοις δεν είχε καταχωριστεί Έκθεση Υπεράσπισης. Ούτε λήφθηκε το οποιοδήποτε δικονομικό διάβημα από την πλευρά των Εναγόμενων για να παραταθεί ο χρόνος καταχώρισης της Έκθεσης Υπεράσπισης.

 

11.      Αποτέλεσμα του πιο πάνω, ήταν να προχωρήσει η πλευρά των Εναγόντων και να καταχωρίσει Αίτηση για Απόφαση λόγω μη καταχώρισης Έκθεσης Υπεράσπισης. Η σχετική Αίτηση καταχωρίστηκε μονομερώς και το Δικαστήριο εξέδωσε Απόφαση στην απουσία των Εναγόμενων.

 

12.      Είναι στην πιο πάνω Απόφαση που αντέδρασε η πλευρά των Εναγόμενων και προχώρησε με την καταχώριση της επίδικης Αίτησης, ζητώντας τον παραμερισμό της Απόφασης του Δικαστηρίου.

 

II.        Νομική Πτυχή και Αξιολόγηση της επίδικης Αίτησης

 

 

13.      Καταρχάς σημειώνεται ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να χειρίζεται τις υποθέσεις κατά τρόπο δίκαιο και με αναλογικό κόστος (βλ. Μέρος 1.2 των ΚΠΔ του 2023) και οι Διάδικοι έχουν αντίστοιχο καθήκον να επικουρούν το Δικαστήριο στην προαγωγή του Πρωταρχικού Σκοπού (βλ. Μέρος 1.4 των ΚΠΔ του 2023).

 

14.      Ο εκάστοτε Εναγόμενος θα πρέπει να καταχωρήσει την Υπεράσπιση του εντός 28 ημερών από την καταχώριση του Σημειώματος Εμφάνισης, χωρίς να αποκλείεται το Δικαστήριο να παρατείνει τον χρόνο καταχώρισης της Έκθεσης Υπεράσπισης (βλ. συνδυαστικά Μέρος 17.2 και 17.3 των ΚΠΔ του 2023).

 

15.      Οι ΚΠΔ του 2023 παρέχουν την δυνατότητα παράτασης του χρόνου καταχώρισης Υπεράσπισης κατόπιν συμφωνίας των διαδίκων μέχρι και 42 ημέρες, με τον Εναγόμενο να έχει υποχρέωση να ενημερώσει το Δικαστήριο γραπτώς (βλ. Μέρος 17.5 των ΚΠΔ του 2023).

 

Η συστηματική ερμηνεία του Μέρους 13 των ΚΠΔ του 2023

 

16.      Στο Μέρος 13 προνοείται η δυνατότητα του Ενάγοντα να εξασφαλίσει απόφαση «ερήμην» σε περίπτωση μη καταχώρισης Έκθεσης Υπεράσπισης. Για τις περιπτώσεις που προνοεί το Μέρος 13.4.1 των ΚΠΔ καταχωρείται «γραπτό αίτημα» ενώ για τις περιπτώσεις που προνοεί το Μέρος 13.4.2 των ΚΠΔ του 2023 η Απόφαση ερήμην εξασφαλίζεται με την καταχώριση Αίτησης δυνάμει του Μέρους 23 των ΚΠΔ του 2023.

 

17.      Πρακτικά αυτό συνεπάγεται ότι στις περιπτώσεις όπου μπορεί να εξασφαλιστεί απόφαση ερήμην δυνάμει αιτήματος, δεν είναι κατά κανόνα απαραίτητη η καταχώριση οποιασδήποτε Ένορκης Δήλωσης ή Γραπτής Μαρτυρίας. Στις περιπτώσεις που η απόφαση ερήμην εξασφαλίζεται δυνάμει «Αίτησης» είναι απαραίτητη καταχώριση Ένορκης Δήλωσης ή Γραπτής Μαρτυρίας.

 

18.      Το Μέρος 13.4 Κανονισμός 5 των ΚΠΔ του 2023 προνοεί ότι η επίδοση του  Αιτήματος δεν είναι αναγκαία όταν πρόκειται για αίτημα εξασφάλισης Απόφασης ερήμην και νοουμένου ότι ο Εναγόμενος παρέλειψε να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης, εκτός κι’ αν αποφασίσει διαφορετικά το Δικαστήριο.  Η προσθήκη στους ΚΠΔ του 2023 του Κανονισμού 5, καθιστά κατά την κρίση μου ξεκάθαρο ότι σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, η επίδοση του αιτήματος στον Εναγόμενο είναι αναγκαία, όπως για παράδειγμα όταν έγινε κανονικά η επίδοση στον Εναγόμενο και ο τελευταίος παρόλο που καταχώρισε Σημείωμα Εμφάνισης, παρέλειψε να καταχωρήσει την Υπεράσπιση του.

 

19.      Το Μέρος 13.10 των ΚΠΔ του 2023 περιλαμβάνει ειδικές ρυθμίσεις για τις περιπτώσεις όπου  Απόφαση ερήμην γίνεται κατόπιν υποβολής Αίτησης δυνάμει του Μέρους 23 των ΚΠΔ του 2023. Στον Κανονισμό 3 του πιο πάνω Μέρους 13.10 καθορίζονται  οι περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορεί να υποβληθεί αίτηση για έκδοση απόφασης ερήμην χωρίς ειδοποίηση. Οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας Αίτησης είναι (α) η απαίτηση να επιδόθηκε στον Εναγόμενο, (β) ο Εναγόμενος να παρέλειψε να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης και (γ) να μην είναι αναγκαίο να δοθεί ειδοποίηση, δυνάμει οποιασδήποτε άλλης πρόνοιας των ΚΠΔ του 2023.

 

20.      Ο πιο πάνω Κανονισμός 3 υιοθετεί την ίδια φιλοσοφία με αυτή που υφίσταται στο πλαίσιο υποβολής αιτήματος και αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που προνοεί το Μέρος 23.5 των ΚΠΔ του 2023. Ότι δηλαδή  ο «γενικός κανόνας είναι ότι αντίγραφο της Αίτησης επιδίδεται σε κάθε Καθ’ ου η Αίτηση». Με απλά λόγια αν δεν υπήρχε η ειδικότερη πρόνοια του Κανονισμού 3 του Μέρους 13.10 των ΚΠΔ του 2023, τότε κάθε Αίτηση θα απαιτούσε την επίδοση της, είτε καταχωρίστηκε Σημείωμα Εμφάνισης είτε όχι.  Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι η επίδοση της Αίτησης δυνάμει του Μέρους 23 των ΚΠΔ του 2023 να μην είναι αναγκαία όταν δεν καταχωρίστηκε σημείωμα εμφάνισης.[1]

 

21.      Παρά το γεγονός ότι το Μέρος 13 των ΚΠΔ τιτλοφορείται «Απόφαση Ερήμην», ήτοι Απόφαση στην απουσία του διαδίκου,[2] εντούτοις η συστηματική ερμηνεία (βλ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΝΑΜΣΙΔΗΣ v. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΟΥ, Πολιτική Έφεση αρ. 159/2018, 10/11/2023) του Μέρους 12 αλλά και η συνδυαστική ανάγνωση των πιο πάνω Κανονισμών καταδεικνύει μια διαφορετική εικόνα.

 

22.      Τόσο στις περιπτώσεις όπου καταχωρείται «Αίτημα», δηλαδή Αίτηση χωρίς την καταχώριση Γραπτής Μαρτυρίας ή Ένορκης Δήλωσης, όσο και στις περιπτώσεις όπου καταχωρείται «Αίτηση δυνάμει του Μέρους 23» η επίδοση δεν είναι αναγκαία όταν ο Εναγόμενος δεν καταχώρισε Σημείωμα Εμφάνισης, εκτός κι’ αν το Δικαστήριο διατάξει διαφορετικά.

 

23.      Είτε πρόκειται για «Αίτημα» είτε πρόκειται για «Αίτηση» όταν ο Εναγόμενος έχει καταχωρίσει Σημείωμα Εμφάνισης είναι αναγκαία η επίδοση του αιτήματος και της Αίτησης προς τον Εναγόμενο.

 

Ο Παραμερισμός της  Απόφασης  του Δικαστηρίου – Μέρος 14 των ΚΠΔ του 2023

 

24.      Το Μέρος 14 διακρίνει μεταξύ δύο περιπτώσεων. Η πρώτη αφορά εκείνες όπου το Δικαστήριο πρέπει να παραμερίσει την Απόφαση (βλ. Credit Agricole Indosuez v Unicof Ltd [2003] EWHC 77 (Comm); [2003] All E.R., and Shiblaq v Sadikoglu (Application to Set Aside) (No.2) [2004] EWHC 1890 (Jul) (Comm.) και η δεύτερη αφορά τις περιπτώσεις που το Δικαστήριο δύναται να παραμερίσει την Απόφαση, ήτοι διαθέτει ως προς τούτο διακριτική ευχέρεια.

 

25.      Από ανάγνωση των σχετικών Κανονισμών δεν προκύπτει ότι η παρούσα υπόθεση εμπίπτει εντός εκείνων που ρητά καθορίζει το Μέρος 14.2 των ΚΠΔ του 2023, καθότι δεν εγείρεται ζήτημα μη επίδοσης της Απαίτησης ή καταχώρισης Υπεράσπισης. Σχετική καθίσταται η υπόθεση  De Ferranti v Execuzen Ltd [2013] EWCA Civ 592, και τα όσα καταγράφονται στην παράγραφο 34:

 

«The conditions in CPR 12.3(1) are that a claimant may obtain a judgment in default of acknowledgement of service only if (a) the defendant has not filed an acknowledgement of service …; and (b) the relevant time for doing so has expired. Those conditions were satisfied in the present case. CPR 12(3) sets out circumstances in which a claimant may not obtain a default judgment. None of those circumstances exist in the present case. It follows that the case does not fall within CPR 13.2 : it is not a case where the court was required, by that rule, to set aside the default judgment entered on 14 December 2010.»

 

               (ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου)

 

26.      Υπό το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς, εκεί και όπου η Απόφαση του Δικαστηρίου εκδόθηκε παράνομα, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου ή διαδικασίας τότε η Απόφαση παραμεριζόταν ως καθήκον έναντι της δικαιοσύνης (ex debito justitiae) χωρίς να λαμβάνεται υπόψη οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας. Σύμφωνα με την κυπριακή νομολογία, ως αυτή ίσχυε η κακή επίδοση αποτελούσε ένα τέτοιο θεμελιακό ελάττωμα που δημιουργεί υποχρέωση για ex debito justitiae παραμερισμό μιας ερήμην απόφασης (βλ. Γεωργαλλίδης Νικόλας ν Χρυσοστόμου Χρίστου (1997) 1 Α.Α.Δ.247, Κτηματικές Επιχειρήσεις Μάκης Αυξεντίου Λτδ v. 1. Ιωάννη Κυριακίδη 2. Σόλωνα Συμεού (2000) 1Α Α.Α.Δ 601, Bank de Binary Limited v Philip Lalor, Πολιτική Έφεση  E41/18 ημερ.31/10/2023,  Ηλία Μανώλη ν Ελληνικής Τράπεζας (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ, Πολ. Εφ. 413/11 ημερ. 3.2.2017, ECLI:CY:AD:2017:A37, ECLI:CY:AD:2017:A37).

 

27.      Ωστόσο, η πιο πάνω νομολογία δεν εφαρμόζεται υπό το νέο νομοθετικό καθεστώς, καθότι οι Συντάκτες των Νέων ΚΠΔ του 2023 καθόρισαν συγκεκριμένες περιπτώσεις που η Απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει να παραμεριστεί. Όπως αναφέρεται στην Nelson and another v Clearsprings (Management) Ltd [2006] EWCA Civ 1252; [2007] 1 WLR 962, στις παραγράφους 19 και 43:

 

«19. It is we think clear that, if this case had occurred before the CPR , the court would have set aside the judgment. In Akram v Adam [2004] EWCA Civ 1601, [2005] 1 WLR 1762 , Brooke LJ observed at [32] that under the pre- CPR practice there was a difference between an irregular judgment, which could be set aside as of right, and a regular judgment, where the defendant had to show that he had a defence on the merits before the court would be prepared to have the judgment set aside. This was the practical effect of the pre- CPR cases to which we have referred. The question in this appeal is whether the position is the same or different under the CPR .»

 

«43. It does not, however, follow that under the CPR the defendant is entitled to have the judgment set aside as of right, ex debito justitiae, or indeed that, if there is a discretion it can be exercised in only one way. It was pressed upon us that such an extreme approach is inconsistent with the overriding objective of dealing with cases justly and that, on an application to set aside a judgment, (albeit irregularly obtained) a claimant might be able to demonstrate that there would be no point in setting aside the judgment and requiring the claimant to issue and serve new proceedings.”

 

28.      Στην παράγραφο 49 της υπόθεσης De Ferranti v Execuzen Ltd [2013] EWCA Civ 592 καταγράφεται ότι:

 

«49.  It is clear, from the reasoning of this Court in Nelson v Clearsprings , that an application to set aside a judgement or order made against a party in his absence, at a hearing of which he should have been (but was not) given notice, has to be determined in accordance with the provisions of the CPR ; and not by reference to some inchoate right to have the order set aside ex debito justitiae ; or in the exercise of a discretion which can only be exercised in one way. It is pertinent to have in mind, in this context, the distinction between CPR 13.2 and 13.3 . When the draftsman intended that the court should be obliged to set aside a default judgment, he said so in plain terms. The question, therefore, is whether – under the provisions of the CPR – the defendants would have been in a better position on 19 January 2012 if the order of 22 December 2011 were set aside.»

 

29.      Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίδικη περίπτωση δεν εμπίπτει εντός εκείνων των περιπτώσεων που το Δικαστήριο πρέπει να παραμερίσει την Απόφαση του αλλά εντός εκείνων που το Δικαστήριο δύναται να παραμερίσει την Απόφαση του. Στην τελευταία αυτή περίπτωση σύμφωνα με το Μέρος 14.3 των ΚΠΔ του 2023 θα πρέπει α) ο εναγόμενος ή ο ενάγων να έχει πραγματική προοπτική να υπερασπιστεί επιτυχώς την απαίτηση ή ανταπαίτηση· ή (β) το δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει άλλος καλός λόγος για τον οποίο: (i) πρέπει να παραμεριστεί ή διαφοροποιηθεί η απόφαση· ή (ii) πρέπει να επιτραπεί στον εναγόμενο να υπερασπιστεί την απαίτηση.

 

30.      Ο παράγοντας «καθυστέρηση» διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (βλ. τα όσα καταγράφονται στο White Book 2025, παράγραφος 13.3.3).

 

Αξιολόγηση της επίδικης Αίτησης

 

31.      Ανατρέχοντας στην ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση Παραμερισμού που καταχώρισαν οι Εναγόμενοι δεν διαπιστώνεται να εγείρεται ζήτημα που να άπτεται με την ουσία της ύπαρξης υπεράσπισης.

 

32.      Συνεπώς, αυτό που θα πρέπει το Δικαστήριο να εξετάσει είναι κατά πόσο υπάρχει άλλος καλός λόγος για τον οποίο: (i) πρέπει να παραμεριστεί ή διαφοροποιηθεί η απόφαση· ή (ii) πρέπει να επιτραπεί στον εναγόμενο να υπερασπιστεί την απαίτηση.

 

33.      Κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας το Δικαστήριο θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις αρχές που αφορούν τις απαλλαγές από κυρώσεις του Μέρους 3.6 των ΚΠΔ του 2023  (βλ. την πρόσφατη Απόφαση του Αγγλικού Εφετείου FXF v English Karate Federation Ltd [2023] EWCA Civ 891), ήτοι τα κριτήρια που καθορίστηκαν στην Denton v TH White Ltd (2014) EWCA Civ 906.

 

34.      Τα κριτήρια αυτά εξετάζονται σε τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο εξετάζεται εάν η παράβαση είναι σοβαρή ή σημαντική και σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η παράβαση δεν είναι σημαντική ή σοβαρή τότε το Δικαστήριο δεν θα εντρυφήσει με λεπτομέρεια στα επόμενα στάδια. Το δεύτερο στάδιο είναι εάν έχει αποδειχθεί καλός λόγος για την παράβαση. Το τρίτο στάδιο απαιτεί την εξέταση των περιστάσεων της συγκεκριμένης περίπτωσης.

 

Η σοβαρότητα της παράβασης – Πρώτο Κριτήριο

 

35.      Λαμβάνοντας υπόψη την όλη φιλοσοφία των ΚΠΔ του 2023 και ιδιαίτερα τα όσα καταγράφονται σε σχέση με τον πρωταρχικό σκοπό, την ανάγκη για ταχεία διεκπεραίωση των υποθέσεων και τον δίκαιο χειρισμό τους και την ανάγκη για αναλογικό κόστος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μη καταχώριση της Υπεράσπισης ενός Εναγόμενου αποτελεί σοβαρή παράβαση υπό την έννοια των πιο πάνω κριτηρίων. Οι διάδικοι θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα δέοντα διαβήματα για την προώθηση των υποθέσεων τους και σε περίπτωση που συντρέχει ο οποιοσδήποτε λόγος για μη έγκαιρη συμμόρφωση οι ΚΠΔ του 2023 παρέχουν προς τούτο τα αναγκαία δικονομικά μέσα, τα οποία δεν έλαβαν οι διάδικοι στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης.

 

Ύπαρξη καλού λόγου – Δεύτερο Κριτήριο

 

36.      Ενόψει της πιο πάνω διαπίστωσης, το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο έχει καταδειχθεί καλός λόγος για την παράβαση αυτή.

 

37.      Αυτό που προβάλλεται από την πλευρά των Εναγόμενων είναι ότι εξαιτίας της αλλαγής διάφορων Δικηγόρων πριν από τον διορισμό των υφιστάμενων Δικηγόρων τους, δεν παραδόθηκε προς τους νέου Δικηγόρους ολόκληρο το περιεχόμενο των εγγράφων που τους είχε επιδοθεί. Ούτε μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι στον φάκελο της δικογραφίας, ήτοι την πλατφόρμα i-justice είχε καταχωριστεί Έκθεση Απαίτησης από την πλευρά του Ενάγοντα, λόγω τεχνικού προβλήματος που αντιμετώπιζαν καθότι δεν τους δόθηκε η πρόσβαση στο σύνολο του φακέλου. Έκαναν μάλιστα αρκετές προσπάθειες επικοινωνίας με το Πρωτοκολλητείο στην προσπάθεια τους αυτή, οι οποίες καταγράφονται λεπτομερώς στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση και δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω.

 

38.      Ακολούθως, στις 20/01/2025 και αφού κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση στον φάκελο της δικογραφίας, αυτό το οποίο εμφανιζόταν ήταν μόνο το Έντυπο Απαίτησης, εξέλαβαν ως δεδομένο ότι δεν είχε προχωρήσει η πλευρά του Ενάγοντα σε καταχώριση Έκθεσης Απαίτησης παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο αρχείο συμπεριλαμβανόταν και η Έκθεση Απαίτησης. Ακόμα όμως και να εντόπιζαν την Έκθεση Απαίτησης, δεν θα είχε σημασία καθότι δεν είχαν πρόσβαση στην τροποποιημένη Έκθεση Απαίτησης που είχε καταχωρίσει η πλευρά του Ενάγοντα μεταγενέστερα.

 

39.      Οι Δικηγόροι των Εναγόμενων απέκτησαν πλήρη πρόσβαση στον φάκελο της δικογραφίας και συνεπώς στην Τροποποιημένη Έκθεση Απαίτησης στις 17/02/2025, ημερομηνία κατά την οποία είχε ήδη εκδοθεί η Απόφαση του Δικαστηρίου. Τα όσα καταγράφονται στην σχετική Ένορκη Δήλωση υποστηρίζονται από σχετικά Τεκμήρια.

 

40.      Πράγματι, από τα όσα παραθέτει η πλευρά των Εναγόμενων αλλά και από τα σχετικά Τεκμήρια, προκύπτει ότι για τεχνικούς λόγους οι νέοι Δικηγόροι των Εναγόμενων δεν είχαν αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στο φάκελο της δικογραφίας με τρόπο που να γνωρίζουν ότι είχε καταχωριστεί η τροποποιημένη Έκθεση Απαίτησης επί τη βάση της οποίας θα έπρεπε να ετοιμάσουν την Υπεράσπιση τους.

 

41.      Από τα όσα προβλήθηκαν μέσα από την σχετική ένορκη δήλωση που συνοδεύει την επίδικη Αίτηση δεν προκύπτει ότι η πλευρά των Εναγόμενων επέδειξε την οποιαδήποτε ολιγωρία. Αντίθετα, προκύπτει ότι έκαναν επανειλημμένες προσπάθειες με σκοπό την επίλυση του προβλήματος της περιορισμένης πρόσβασης στο φάκελο της δικογραφίας.

 

42.      Ενδεικτικό είναι επίσης είναι το γεγονός ότι στον βαθμό που οι Εναγόμενοι είχαν πρόσβαση στο φάκελο της δικογραφίας, επέδειξαν ενδιαφέρον για την προώθηση της δικαστικής διαδικασίας,  καταχωρώντας Ένσταση επί της ενδιάμεσης Αίτησης πριν την καθορισμένη ημερομηνία που είχε συμφωνηθεί στη βάση του κοινού χρονοδιαγράμματος που είχε κατατεθεί και εγκριθεί από το Δικαστήριο. Ταυτόχρονα, διαπιστώνεται ότι υπέβαλαν την επίδικη Αίτηση μόλις λίγες ημέρες αφότου έλαβαν γνώση της έκδοσης της Απόφασης του Δικαστηρίου εναντίον τους.

 

43.      Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι  οι σημερινοί Δικηγόροι των Εναγόμενων δεν είχαν στην κατοχή τους όλη την δικογραφία για λόγους που οφείλονται κατά κύριο λόγο στους ίδιους τους Εναγόμενους, αφού σε κανένα σημείο δεν προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι δεν έλαβαν τα έγγραφα αυτά δια μέσου της σχετικής επίδοσης. Οι Εναγόμενοι όφειλαν να επιδείξουν την δέουσα επιμέλεια και να παραδώσουν όλα τα σχετικά έγγραφα στους νέους Δικηγόρους τους και σε περίπτωση που η επιθυμία τους ήταν να τους δοθεί περαιτέρω χρόνος για την καταχώριση της υπεράσπισης τους, θα έπρεπε να είχαν προσφύγει στο Δικαστήριο εξασφαλίζοντας σχετικό Διάταγμα.

 

44.      Ταυτόχρονα όμως, δεν παραγνωρίζεται ότι θα έπρεπε κατά την κρίση μου η Αίτηση για Απόφαση να είχε επιδοθεί στους Εναγόμενους, δίδοντας τους έτσι την ευκαιρία να εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο δεν καταχώρισαν την Υπεράσπιση τους έγκαιρα.

 

45.      Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, θα ήταν κατά την κρίση μου άδικο να μην δοθεί η ευκαιρία στους Εναγόμενους να καταχωρίσουν την Υπεράσπιση τους στην πιο πάνω Αγωγή. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τα όσα αναφέρονται πιο πάνω και εξισορροπώντας την ανάγκη για ταχεία διεκπεραίωση των διαδικασιών με δίκαιο και αναλογικό τρόπο και λαμβάνοντας υπόψη το δικαίωμα των Εναγόμενων να ακουστούν, την όλη δικονομική συμπεριφορά τους χωρίς να έχω παραγνωρίσει κατά την διαδικασία διαμόρφωσης της κρίσης μου το γεγονός ότι παρέλειψαν να λάβουν όλες τις αναγκαίες δικονομικές ενέργειες για την έγκαιρη καταχώριση της Υπεράσπισης τους ή έστω την παράταση του χρόνου καταχώρισης της, κρίνω ότι υφίσταται καλός λόγος παραμερισμού της Απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 07/02/2025.

 

46.      Λαμβάνοντας υπόψη ότι η μη καταχώριση Υπεράσπισης είναι σοβαρή παράβαση των ΚΠΔ του 2023 καθώς επίσης και το ότι σε κάποιο βαθμό η μη παράδοση όλης της δικογραφίας προς τους Δικηγόρους τους είναι δική τους ευθύνη, ο παραμερισμός της Απόφασης του Δικαστηρίου θα είναι υπό τον όρο ότι θα καταβληθούν όλα τα δικηγορικά έξοδα που έχουν προκύψει από την εκδίκαση της παρούσας Αίτησης. Τα Δικηγορικά έξοδα έχουν υπολογιστεί από το Δικαστήριο και ανέρχονται στο ποσό των 1.068 Ευρώ πλέον Φ.Π.Α.

 

47.      Αναφορικά με τα έξοδα, λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι οι Εναγόμενοι, από τα όσα προέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου, είχαν ενημερωθεί δεόντως για την διαδικασία εναντίον τους και τους επιδόθηκαν όλα τα σχετικά έγγραφα και θα έπρεπε να είχαν μεριμνήσει για την καταχώριση της Υπεράσπισης τους ή έστω να αιτηθούν από το Δικαστήριο την παράταση καταχώρισης της Υπεράσπισης τους. Όφειλαν να επιδείξουν εγρήγορση και να προβούν σε όλα τα αναγκαία δικονομικά διαβήματα. Ενόψει της παράλειψης αυτής των Εναγόμενων, δικαιολογημένα η πλευρά του Ενάγοντα προώθησε την Αίτηση για Απόφαση λόγω μη καταχώρισης Υπεράσπισης. Το γεγονός ότι η διαδικασία εξελίχθηκε με τον τρόπο που αναφέρθηκε πιο πάνω οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους Εναγόμενους.

 

48.      Θα πρέπει να σημειωθεί ότι προβληματίστηκα κατά πόσο θα έπρεπε οι Εναγόμενοι να καταβάλουν και τα έξοδα που αφορούν την Αίτηση για Απόφαση λόγω μη καταχώρισης Υπεράσπισης. Ωστόσο, ενόψει της διαπίστωσης ότι η Αίτηση αυτή θα έπρεπε να είχε επιδοθεί, δεν θα επιδικαστούν οποιαδήποτε έξοδα σε σχέση με την διαδικασία εκείνη.

 

49.      Από τα όσα αναφέρονται στο Μέρος 14.4 των ΚΠΔ του 2023,  προκύπτει ότι η επαναφορά της Αγωγής κατόπιν έκδοσης διατάγματος παραμερισμού της Απόφασης του Δικαστηρίου, επαναφέρει την Αγωγή στο στάδιο που βρισκόταν κατά την έκδοση της Απόφασης που παραμερίστηκε. Επιπλέον, το Δικαστήριο σύμφωνα με τον Κανονισμό 1 του Μέρους 14.3 των ΚΠΔ του 2023 παραμερίζει την Απόφαση «με τέτοιους όρους ως κρίνεται δίκαιο» (βλ. και τα όσα αναφέρονται στην Απόφαση του Εφετείου, Ευγενία Παρασκευαΐδου  κ.α. ν. Gerlington Ltd κ.α., Πολιτική Έφεση αρ. Ε140/2020). Συνεπώς, το ενδιάμεσο Διάταγμα ημερομηνίας 10/10/2024 όσο και η διαδικασία αναφορικά με την Αίτηση ημερομηνίας 07/10/2024 αναβιώνουν.

 

50.      Ενόψει του ότι εκκρεμεί η εκδίκαση ενδιάμεσου Διατάγματος που βρίσκεται σε ισχύ, οι Εναγόμενοι να καταβάλουν τα Δικηγορικά έξοδα εντός 10 ημερών από σήμερα. Ακολούθως η Υπεράσπιση των Εναγόμενων να καταχωριστεί εντός 20 ημερών από την ημερομηνία καταβολής των δικηγορικών εξόδων και στην συνέχεια να ακολουθηθούν οι πρόνοιες των ΚΠΔ του 2023.

 

51.      Η Αγωγή και η Αίτηση ημερομηνίας 07/10/2024 ορίζεται στις 29/09/2025 και ώρα 09:00 π.μ. με σκοπό την εξέταση του κατά πόσο συμμορφώθηκε η πλευρά των Εναγόμενων με τον όρο που τέθηκε από το Δικαστήριο και συνακόλουθα τον καθορισμό ημερομηνίας ακρόασης της ενδιάμεσης Αίτησης ημερομηνίας 07/10/2024. 

 

III.      Κατάληξη

 

 

52.      Συνεπώς, εκδίδεται Διάταγμα Παραμερισμού της Απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 07/02/2025 υπό τον όρο οι Εναγόμενοι θα καταβάλουν στους Ενάγοντες το ποσό των  1.068 Ευρώ πλέον Φ.Π.Α. (αν υπάρχει) εντός 10 ημερών από την έκδοση της Απόφασης του Δικαστηρίου.

 

53.      Το Διάταγμα ημερομηνίας 10/10/2024 παραμένει σε ισχύ μέχρι τότε.

 

                                                                                                            (Υπ.)…………………………………………..

                                                                                                  Χ. Στρόππος, Ε.Δ.

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής