ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ. Αρ. Αγωγής: 593/2023
Μεταξύ:
SERGEI ITALIANSEV
Ενάγοντας
ν.
ONYX CONCEPT BESPOKE AUTOMOTIVE LTD
Εναγόμενη
Ημερομηνία: 30.06.2025
Εμφανίσεις:
Για τoν Ενάγοντα / Αιτητή: κα. Στέλλα Κλεάνθους
Για την Εναγόμενη / Καθ ής η Αίτηση: κα. Ιωάννα Κουκούνη
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(στην αίτηση ημερομηνίας 08.05.2025 για παράταση του χρόνου καταχώρησης απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση και κλήσης οδηγιών)
Εισαγωγή:
Στις 13.07.2023 ο Ενάγοντας με ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα καταχώρησε την υπό κρίση αγωγή αξιώνοντας εναντίον της Εναγόμενης εταιρείας διάταγμα επιστροφής οχήματος ιδιοκτησίας του, καθώς και ειδικές και γενικές αποζημιώσεις τόκους και δικηγορικά έξοδα που σχετίζονται με το αστικό αδίκημα της παράνομης κατακράτησης.
Στις 15.11.2023 η Εναγόμενη καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης δια δικηγόρου, ενώ ο Ενάγοντας στις 30.11.2023 καταχώρησε αίτηση για έκδοση προς όφελος του συνοπτικής απόφασης.
Η αίτηση εκδικάστηκε και Δικαστήριο κάτω από άλλη σύνθεση την 01.07.2024 έκδωσε απόφαση υπέρ του Ενάγοντα διατάζοντας την Εναγομένη εταιρεία όπως του παραδώσει το όχημα που αποτελούσε αντικείμενο της αγωγής καθώς και εξαρτήματα που είχαν αντικατασταθεί από αυτό, ενώ τα ζητήματα που αφορούσαν την διεκδίκηση αποζημιώσεων παρέμειναν να εκδικαστούν και αποφασιστούν σε πλήρη ακροαματική διαδικασία.
Στις 09.01.2025 καταχωρήθηκε η έκθεση υπεράσπισης & ανταπαίτησης της εναγομένης αφού προηγήθηκε η καταχώρηση από πλευράς ενάγοντα αίτησης για έκδοση απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης υπεράσπισης ημερομηνίας 02.10.2024.
Στις 23.04.2025 καταχωρήθηκε αίτηση με την οποία η εναγόμενη ως αιτήτρια ζητά την απόρριψη της αγωγής. Σύμφωνα με τα όσα υποστήριζε στην ένορκη δήλωση της δικηγόρου της παρά το γεγονός ότι η εναγόμενη καταχώρησε την έκθεση υπεράσπιση & ανταπαίτηση της στις 09.01.2025 τα δικόγραφα έκλεισαν 7 ημέρες μετά αφού ο ενάγοντας δεν καταχώρησε απάντηση και δεν προχώρησε στην συνέχεια σε έκδοση κλήσης οδηγιών εντός της διορίας που καθορίζουν οι θεσμοί από το κλείσιμο των δικογράφων με αποτέλεσμα η αγωγή του να θεωρείται κατά την εναγόμενη εγκαταλειφθείσα.
Ο ενάγοντας έφερε ένσταση και την καταχώρησε γραπτώς στις 14.05.2025. Ουσιαστικά ισχυρίζετο ότι η αίτηση έχει καταχωριστεί πρόωρα αφού τα δικόγραφα της απαίτησης και της ανταπαίτησης δεν έχουν ακόμα κλείσει και συνεπώς δεν άρχισε να μετρά και κατ επέκταση ούτε να παρέλθει η προθεσμία των 90 ημερών από το κλείσιμο των δικογράφων για την έκδοση κλήσης οδηγιών.
Ουσιαστικά αποτέλεσε επιχειρηματολογία του ενάγοντα στην ένορκη δήλωση της δικηγόρου του που υποστηρίζει την ένσταση ότι το δικόγραφο της υπεράσπισης στην ανταπαίτηση το οποίο υποχρεωτικά θα πρέπει να καταχωρείται είναι ενιαίο δικόγραφο με αυτό της απάντησης στην υπεράσπιση συνεπώς από την στιγμή που το ενιαίο δικόγραφο της απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση δεν καταχωρήθηκε από πλευράς ενάγοντα το μόνο που δικαιούτο να πράξει η εναγόμενη ήταν να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση απόφασης στην ανταπαίτηση και όχι να ζητά την απόρριψη της αγωγής δυνάμει των προνοιών της Διαταγής 30 αφού τα δικόγραφα της απαίτησης και της ανταπαίτησης δεν έκλεισαν ποτέ για να αρχίσει να προσμετρά και ο χρόνος έκδοσης κλήσεων οδηγιών είτε αναφορικά με την απαίτηση είτε την ανταπαίτηση. Επιπρόσθετα στην ίδια ένορκη δήλωση επεξηγούνταν οι λόγοι για τους οποίους δεν καταχωρήθηκε το δικόγραφο της απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση από πλευράς ενάγοντα το οποίο είναι έτοιμο προς καταχώρηση.
Επιπρόσθετα στις 08.05.2025 η πλευρά του ενάγοντα παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως αιτητή καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητά:
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου δια του οποίου να παρατείνεται η προθεσμία καταχώρισης της Απάντησης στην Υπεράσπιση και Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση για 3 ημέρες από την ημερομηνία σύνταξης του διατάγματος του Δικαστηρίου και/ή για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα ήθελε κρίνει δίκαιο το Δικαστήριο και/ή
Β. Διάταγμα του Δικαστηρίου δια του οποίου να παρατείνεται η προθεσμία για έκδοση Κλήσης για οδηγίες στα πλαίσια της ως άνω αγωγής για 3 ημέρες από την ημερομηνία σύνταξης του διατάγματος του Δικαστηρίου και/ή για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα ήθελε κρίνει δίκαιο το Δικαστήριο.
Επί της αίτησης ημερ. 08.05.2025 καταχωρήθηκε από πλευράς εναγομένης ένσταση στις 19.06.2025 με αποτέλεσμα τόσο η αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 όσο και η αίτηση ημερομηνίας 08.05.2025 να εκδικαστούν ταυτόχρονα και το Δικαστήριο να καλείται να αποφασίσει σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Μάλιστα κρίθηκε σκόπιμο η επιφύλαξη και έκδοση των αποφάσεων να γίνει ταυτόχρονα και στις δύο περιπτώσεις αφού αμφότερες οι αιτήσεις σχετίζονται μεταξύ τους.
Στις 30.06.2025 το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του η έκδοση της οποίας προηγήθηκε της παρούσας έκρινε για τους λόγους που επεξήγησε ότι η αγωγή του ενάγοντα δεν είχε εγκαταλειφθεί και απέρριψε την αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 ως πρόωρη.
Εξέταση
Καταρχάς σημειώνω πως για σκοπούς εξέτασης και κατάληξης έχω θέση ενώπιον μου και έχω μελετήσει εκτενώς τόσο το περιεχόμενο της αίτησης όσο και της ένστασης, καθώς και της επιχειρηματολογίας των ευπαίδευτων συνηγόρων των διαδίκων. Δεν ζητήθηκε η αντεξέταση οποιουδήποτε ούτε και η κατάθεση συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων.
Συνεπώς είναι σε γνώση μου ότι καταχωρίστηκε και ότι αναφέρθηκε στην πλήρη του μορφή ακόμα και αν δεν γίνεται αυτολεξεί, ειδική ή λεπτομερής αναφορά στα πλαίσια της παρούσας απόφασης.
Συμπεράσματα:
Σχετικά με το αίτημα για έκδοση διατάγματος παράτασης καταχώρησης παραπέμπω στην Διαταγή 57 Θεσμός 2 ενώ ειδικότερα για την παράταση του χρόνου κατάθεσης απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση σχετική είναι και η Διαταγή 26 Θεσμός 11 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας όπου αμφότερες αποτελούν νομική βάση της υπό κρίση αίτησης και περιλαμβάνουν τα εξής:
Διαταγή 57 Θεσμός 2
2. A Court or Judge shall have power to enlarge or abridge the time appointed by these Rules, or fixed by any order enlarging time, for doing any act or taking any proceeding, upon such terms (if any) as the justice of the case may require, and any such enlargement may be ordered although the application for the same is not made until after the expiration of the time appointed or allowed : provided that when the time for delivering any pleading or document or filing any affidavit, answer or document, or doing any act is or has been fixed or limited by any of these Rules or by any direction or order of the Court or Judge, the costs of any application to extend such time and of any order made thereon shall be borne by the party making such application unless the Court or Judge shall otherwise order.
Διαταγή 26 Θεσμός 11
Provided that this Rule shall not apply to a defence to a counter-claim and that unless the plaintiff delivers a defence to a counter-claim, the statements of fact contained in such counter-claim shall at the expiration of fourteen days from the delivery thereof or of such time (if any) as may by order be allowed for delivery of a defence thereto be deemed to be admitted, but the Court or Judge may at any subsequent time give leave to the plaintiff to deliver such a defence.
Οι αρχές που διέπουν το θέμα παράτασης προθεσμίας, σύμφωνα με την Διαταγή 57 Θεσμό 2 επισημάνθηκαν στην υπόθεση Λυσιώτη Ανδρέας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 1 ΑΑΔ 364 στην οποία λέχθηκαν τα ακόλουθα:
1. Η προεξάρχουσα αρχή είναι ότι η σχετική εξουσία του δικαστηρίου αποτελεί ζήτημα διακριτικής ευχέρειας (Loizou v. Konteatis (1968) 1 C.L.R. 291, 293 και Schafer v. Blyth [1920] 3 K.B. 143). Η εξουσία αυτή πρέπει να ασκείται δικαστικά και να λαμβάνονται υπόψη όλα τα ουσιώδη περιστατικά της υπόθεσης. Ανάμεσα στα περιστατικά πρωτεύουσα θέση κατέχει η ύπαρξη ή όχι ικανοποιητικής δικαιολογίας για την παράλειψη του αιτητή να κάμει μέσα στις καθορισμένες προθεσμίες αυτό που τώρα επιζητεί να κάμει (Λυρατζής ν. Χαραλάμπους κ.α. (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ., 193, Loizou (πιο πάνω), Cyprian Seaway Agencies v. Republic (1981) 3 C.L.R. 271).
2. Οι τασσόμενες προθεσμίες αποτελούν βασικό υποστήριγμα του νομικού μας συστήματος για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης (Μιχαηλίδης v. Χρίστου (1996) 1(B) A.A.Δ. 1190, Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1348 και Βαρδιάνου ν. Richards (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 698). Όπου ο νομοθέτης θέτει προθεσμίες για τη λήψη διαδικαστικών μέτρων οι πρόνοιες αναφορικά με τις προθεσμίες πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρά. Η τήρηση τους εξυπηρετεί άμεσα τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Πρόκειται για ζήτημα που συνδέεται με το δημόσιο συμφέρο για την τελεσιδικία και επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα των διαδίκων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα που τάσσονται από τους θεσμούς εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης. Διαφορετική αντιμετώπιση θα δημιουργούσε επικίνδυνα ρήγματα στην απονομή της δικαιοσύνης (Χόππης ν. Παναγή (1993) Α.Α.Δ. 140, Βαρδιάνου (πιο πάνω) και Cyprus Import Corporation Ltd v. Σενέκη (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1108).
3. Ειδικές περιστάσεις όπως υπερβολική αργοπορία δυνατόν να πείσουν το δικαστήριο να αρνηθεί την παράταση της προθεσμίας (Eaton v. Storer 22 Ch. D. 92, C.A. και Phylactou v. Michael (1982) 1 C.L.R. 904).
4. Το συμφέρον της δικαιοσύνης αποτελεί αποκλειστικό οδηγό για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση της προθεσμίας (Χόππης (πιο πάνω), σελ. 143. Βλ. και Ιωάννου ν. Θεοδούλου κ.ά., (2000) 1 Α.Α.Δ. 7 στην οποία έχουν επισημανθεί τα εξής: "Ο προσδιορισμός των συμφερόντων της δικαιοσύνης σε κάθε περίπτωση, είναι έργο σύνθετο. Αντισταθμίζονται, αφενός, οι συνέπειες της παρεκτροπής από τα θέσμια, τα επακόλουθα τους στα δικαιώματα του αντιδίκου και, αφετέρου, οι συνέπειες άρνησης του αιτήματος στα συμφέροντα του αιτητή. Όπως εξηγείται στη Χοππής, σελ. 143: "Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι έννοια σύνθετη και πολυδιάστατη, συνυφασμένη με το σύνολό των αρχών του δικαίου και τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης" (Βλ. επίσης Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 241 και Πισσούριου ν. Golden Hand Co. Ltd (1999) 1 Α.Α.Δ. 257).
Επιπρόσθετα στην απόφαση Χόππη ν. Παναγή (1993) 1 ΑΑΔ 140 αναφέρθηκαν και τα εξής σχετικά:
Η διακριτική ευχέρεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε αίτημα αυτής της φύσης (παράταση χρόνου) είναι πρωτογενής· επομένως συναρτάται αποκλειστικά με την κρίση για το βάσιμο του αιτήματος. Σύμφωνα με τη νομολογία στην οποία έγινε εκτενής αναφορά η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου σ' αυτό τον τομέα δεν υπόκειται σε οποιουσδήποτε όρους, δηλαδή δεν αποκλείεται εκ προοιμίου ο συνυπολογισμός οποιουδήποτε γεγονότος στην κρίση του αιτήματος. Η νομολογία αποκαλύπτει ότι και σφάλμα του δικηγόρου, ακόμα και όταν αυτό οφείλεται σε αμέλεια, μπορεί να θεμελιώσει λόγο για την παράταση του χρόνου νοουμένου ότι το επιβάλλουν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. [Βλ. The Turkish Co Operative Carob Marketing Society Ltd v. Lutfi Kiamil & Another, (1973) 1 C.L.R. 1, Erini Costa HadjiMichael v. Maria Karamichael and two Others (1967) 1 C.L.R. 61, Αδελφοί Ιακώβου (Κατασκευαί) Λτδ. ν. Χ"Νικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470, Σο-λιάτης & Συνεργάται ν. Α. Χριστοδουλίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1162 και Πεύκιος Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας, (Προσφ. Αρ. 547/90, ημερ. 30/4/92].
Αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Οι προθεσμίες που τίθενται από τους Θεσμούς για τη λήψη δικονομικών μέτρων οριοθετούν το πλαίσιο για την καλή απονομή της δικαιοσύνης. Η τήρηση τους εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Για να γίνει δεκτό αίτημα για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης οι λόγοι της καθυστέρησης πρέπει να εξηγούνται και να αντισταθμίζουν ουσιαστικά τις δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντα του αντιδίκου και στο θεσμικό πλαίσιο απονομής της δικαιοσύνης.
Προς υποστήριξη του αιτήματος γίνεται αναφορά από την δικηγόρο του ενάγοντα μέσω της σχετικής ένορκης δήλωσης που επισυνάπτεται ότι τα επίδικα ζητήματα της αγωγής που αφορούν διεκδικούμενες αποζημιώσεις ξεκαθάρισαν στις 12.07.2024 όταν η εναγόμενη συμμορφώθηκε με το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 01.07.024 που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της διαδικασίας για έκδοση συνοπτικής απόφασης παραδίδοντας το όχημα που είχε στην κατοχή της στον ενάγοντα.
Μάλιστα αναφέρει ότι η υπεράσπιση της εναγομένης η οποία περιλάμβανε και ανταπαίτηση καταχωρήθηκε μόλις στις 09.01.2025 σε συνέχεια αίτησης που είχε καταχωρηθεί από πλευράς ενάγοντα για έκδοση απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης της. Η δικηγόρος είχε ζητήσει τότε από τον ενάγοντα να της προσκομίσει τιμολόγια και αποδείξεις για ζημιές και έξοδα που είχε υποστεί το όχημα του σε συνέχεια της ισχυριζόμενης παράνομης κατακράτησης του από την εναγομένη έγγραφα τα οποία της παραδόθηκαν μέσα Φεβρουαρίου 2025 καθότι αυτός απουσίαζε στο εξωτερικό και δεν ήταν δυνατή η συγκέντρωση και παράδοση τους ενωρίτερα. Στην συνέχεια προβαίνει σε αναφορά περί ύπαρξης οικογενειακών ζητημάτων που η δικηγόρος του ενάγοντα αντιμετώπιζε από τον Φεβρουάριο του 2025 μέχρι και σήμερα και την ανάγκη απουσίας για διάφορες περιόδους εκτός Κύπρου με αποτέλεσμα να μην καταχωρηθεί εμπρόθεσμα το δικόγραφο της Απάντησης στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση καθώς και η κλήση. Ως σημειώνει η παράβλεψη αυτή έγινε αντιληπτή μετά που η εναγόμενη καταχώρησε την αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 την οποία και επέδωσε στην δικηγόρο στις 06.05.2025.
Σύμφωνα με την ομνυούσα το δικόγραφο έχει ήδη ετοιμαστεί καθώς και η κλήση για οδηγίες τα οποία επισυνάπτει ως Τεκμήριο 1 και 2 επί της αίτησης και μάλιστα αποτάθηκε στην δικηγόρο της εναγομένης για λήψη συγκατάθεση κατάθεσης του δικογράφου όμως υπήρξε ρητή άρνηση από την πλευρά της εναγομένης στο να δοθεί τέτοια συγκατάθεση. Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι η προώθηση της υπό εξέταση αίτησης για εξασφάλιση σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου για παράταση του χρόνου αφού καμία ζημιά δεν πρόκειται να προκληθεί στην εναγομένη τονίζοντας μάλιστα και την καθυστέρηση που παρουσίασε η εναγόμενη στο να καταχωρήσει την δική της υπεράσπιση που το έπραξε 14 μήνες μετά την καταχώρηση της εμφάνισης της και 6 και πλέον μήνες μετά την έκδοση της συνοπτικής απόφασης. Υπήρξαν περαιτέρω ισχυρίζεται αντικειμενικοί λόγοι που δεν επέτρεψαν την καταχώρηση έγκαιρα του δικογράφου του ενάγοντα και θα πρέπει να εγκριθεί το αίτημα έτσι ώστε να μην στερηθεί ο ενάγοντας του δικαιώματος του να ακουστεί και να διασφαλιστεί η τήρηση των αρχών που διέπουν την διεξαγωγή δίκαιης δίκης.
Η πλευρά της εναγομένης μέσα από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση επί του αιτήματος η οποία γίνεται από την δικηγόρο της, υποστηρίζει ότι η έκθεση υπεράσπισης και ανταπαίτηση καταχωρήθηκε από πλευράς της στις 09.01.2025 και πως τα δικόγραφα έκλεισαν 7 ημέρες μετά από την άνω ημερομηνία χωρίς ο ενάγοντας να καταχωρεί την απάντηση του. Επιπρόσθετα ισχυρίζεται ότι ο ενάγοντας απέτυχε να καταχωρήσει την προβλεπόμενη από τους Θεσμούς Κλήση για Οδηγίες εντός 90 ημερών από την ημερομηνία που έκλεισαν τα δικόγραφα. Ισχυρίζεται ότι η αγωγή του ενάγοντα έχει εγκαταλειφθεί και προς τούτο έχει καταχωρήσει στις 23.04.2025 σχετική αίτηση με την οποία ζητά την απόρριψη της. Διατείνεται ότι ο ενάγοντας λειτούργησε με πλήρη αδιαφορία και με τρόπο καταφρονητικό για το κύρος της δικαστικής διαδικασίας αφού ενέργησε μόνο μετά που επιδόθηκε στην δικηγόρο του η αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 για απόρριψη της αγωγής λόγω μη προώθησης. Θεωρεί επιπρόσθετα πως οι λόγοι που προβάλλονται από πλευράς ενάγοντα δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το Δικαστήριο για να επιτρέψει την παράταση των προθεσμιών ενώ ισχυρίζεται πως οι παραλείψεις του ενάγοντα υπήρξαν θεμελιακές και συνεχόμενες και επηρεάζουν τα Συνταγματικά δικαιώματα της εναγομένης.
Καταρχάς εξετάζοντας την υπό κρίση αίτηση σημειώνω ότι με την προηγηθείσα ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου που αφορούσε στην αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 κρίθηκε ότι η αγωγή του ενάγοντα δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως εγκαταλειφθείσα και η αίτηση απορρίφθηκε ως πρόωρη. Ως επεξηγήθηκε στην απόφαση το ενιαίο δικόγραφο της απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση είναι υποχρεωτικό και θα έπρεπε να είχε καταχωρηθεί για να αρχίσει να προσμετρά οποιαδήποτε διορία για την καταχώρηση κλήσης για οδηγίες. Συνεπώς η αγωγή του ενάγοντα δεν απορρίφθηκε ως ήταν το αίτημα της εναγομένης και δεν επηρεάστηκε ούτε και βεβαίως επηρεάζει την εξέταση της υπό κρίση αίτησης.
Το Δικαστήριο δεν προτίθεται να επαναλάβει στην παρούσα απόφαση τα όσα νομικά και πραγματικά σημειώνονται στην απόφαση του που αφορούσε την αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 παρά το ότι φαίνεται μεγάλο μέρος της επιχειρηματολογίας της ένστασης που έχει υποβληθεί στα πλαίσια της υπό κρίση αίτησης να είναι όμοια με την επιχειρηματολογία της αίτησης ημερ. 23.04.2025.
Συνεπώς το μοναδικό πλέον ζήτημα που καλούμε να απαντήσω είναι το κατά πόσον το Δικαστήριο θα πρέπει να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια και να παρατείνει τον χρόνο καταχώρησης του δικογράφου της απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση για τους λόγους που προβάλλονται από πλευράς ενάγοντα / αιτητή.
Θεωρώ πως τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου και ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη τα οικογενειακά ζητήματα που αντιμετώπισε η δικηγόρος του ενάγοντα με ανάγκη μάλιστα απουσίας της εκτός Κύπρου αποτελούν ικανούς λόγους να εγκριθεί η αιτούμενη παράταση έτσι ώστε ο ενάγοντας να μην στερηθεί του δικαιώματος του να υπερασπιστεί την ανταπαίτηση της εναγομένης.
Σε αντίθετη περίπτωση ο ενάγοντες θα τιμωρείτο ουσιαστικά χωρίς ο ίδιος να ευθύνεται για τα προβλήματα που αντιμετώπισε η δικηγόρος του και σε κάθε περίπτωση το υποχρεωτικό κοινό δικόγραφο της απάντησης στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταπαίτηση θα πρέπει να καταχωρηθεί για να μπορεί να προχωρήσει τόσο η απαίτηση όσο και η ανταπαίτηση προς εκδίκαση.
Υπενθυμίζεται ότι ακόμα και σφάλμα δικηγόρου που μπορεί να αναχθεί και σε αμέλεια έχει αναγνωριστεί από την νομολογία που αναφέρεται και ανωτέρω ότι μπορεί να θεμελιώσει λόγο για την παράταση του χρόνου νοουμένου ότι το επιβάλλουν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης και στην υπό εξέταση περίπτωση το συμφέρον της δικαιοσύνης το επιβάλλει.
Τέλος σημειώνω ότι δεν έχω ικανοποιηθεί ότι το αίτημα του ενάγοντα προωθείται καταχρηστικά ως η αντίδικη πλευρά ισχυρίζεται, ενώ δεν διαβλέπω ούτε και με ποιο τρόπο επηρεάζονται δυσμενώς τα δικαιώματα της εναγομένης που σε κάθε περίπτωση θα αποζημιωθεί και με τα έξοδα της διαδικασίας.
Κατάληξη:
Συνεπώς από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου κρίνω ότι δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης του αιτήματος.
Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα ως η Παράγραφος Α της αίτησης με τον χρόνο καταχώρησης της Απάντησης στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση να καθορίζεται στις 5 ημέρες από την ημερομηνία σύνταξης του Διατάγματος.
Το διάταγμα να ζητηθεί εντός 2 εργάσιμων ημερών.
Σε σχέση με το αιτητικό της παραγράφου Β αυτό απορρίπτεται αφού ο χρόνος για την έκδοση κλήσης για οδηγίες δεν έχει ξεκινήσει να προσμετρά συνεπώς δεν έχει παρέλθει, ως εκ τούτου δεν τίθεται ζήτημα να δοθεί οποιαδήποτε παράταση για την έκδοση κλήσης.
Ο χρόνος θα ξεκινήσει να προσμετρά με την συμπλήρωση των δικογράφων τόσο της απαίτησης όσο και της ανταπαίτησης ώς έχει επεξηγηθεί στην ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου που αφορούσε την αίτηση ημερομηνίας 23.04.2025 που εκδόθηκε στα πλαίσια της παρούσας αγωγής.
Όσον αφορά τα έξοδα της αίτησης αυτά παρά το αποτέλεσμα θεωρώ ότι θα πρέπει να επιδικαστούν υπέρ της Εναγομένης / Καθ ής η Αίτηση και εις βάρος του Ενάγοντα / Αιτητή όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο πληρωτέα με το πέρα της αγωγής ένεκα της παράλειψης του ενάγοντα να συμμορφωθεί με την υποχρέωση εμπρόθεσμης καταχώρησης του σχετικού δικογράφου, καταχώρηση για την οποία πλέον του δίδεται παράταση.
(Υπ.) ...........................
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο