ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 46/23
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
ΨΨ
Κατηγορουμέvου
Ημερομηνία: 12 Φεβρουαρίου, 2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα Ε. Κληρίδου.
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Αλ. Κληρίδης.
Κατηγορούμενος παρών.
Π Ο Ι Ν Η
[Η κυκλοφορία της ποινής υπόκειται σε περιορισμό και απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημοσίευση ή δημοσιοποίηση της χωρίς την άδεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου]
Ο κατηγορούμενος έχει βρεθεί ένοχος με δική του παραδοχή σε οκτώ συνολικά κατηγορίες για αδικήματα κατά παράβαση του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν.91(Ι)/2014.
Οι κατηγορίες 1 και 5 αφορούν το αδίκημα της άγρας παιδιού για σεξουαλικούς σκοπούς κατά παράβαση των άρθρων 2, και 9(1) του πιο πάνω Νόμου, ενώ οι υπόλοιπες κατηγορίες το αδίκημα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού κατά παράβαση των άρθρων 6 και 14 του ίδιου Νόμου.
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων έχουν τεθεί από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής τα οποία και παραθέτουμε:
«Ο ΨΨ, ήτοι ο κατηγορούμενος, αντιμετωπίζει κατηγορίες άγρας παιδιού για σεξουαλικούς σκοπούς και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού, σε σχέση με δύο διαφορετικές ανήλικες παραπονούμενες. Προκειμένου να είναι ξεκάθαρη η ανάλυση των γεγονότων της εκάστοτε περίπτωσης, θα αναφερθούν πρώτα τα γεγονότα αναφορικά με την ανήλικη ΚΚ και έπειτα τα σχετικά γεγονότα με την ανήλικη ΟΟ.
1. Την 11/05/2022 λήφθηκε πληροφορία στο αρμόδιο τμήμα του Αρχηγείου Αστυνομίας, ήτοι στον Κλάδο Διερεύνησης Αδικημάτων Σεξουαλικής Κακοποίησης Ανηλίκων, για πιθανή σεξουαλική κακοποίηση της ανήλικης ΚΚ, MK5 επι του κατηγορητηρίου, (στο εξής «η παραπονούμενη 1») με ημερομηνία γέννησης 12/05/2008. Αμέσως ενημερώθηκε γραπτώς το «Σπίτι του Παιδιού» και διευθετήθηκε συνάντηση της ανήλικης στο «Σπίτι του Παιδιού».
2. Την 13/05/2022 λήφθηκε στο «Σπίτι του Παιδιού», οπτικογραφημένη κατάθεση από την παραπονούμενη .
3. H παραπονούμενη κατά το έτος 2021 είχε συνομιλήσει με τον κατηγορούμενο μέσω διαφόρων εφαρμογών διαδικτυακής πλατφόρμας επικοινωνίας, ο οποίος και της συστήθηκε ως πρόσωπο ηλικίας 18 -19 ετών.(το 2021 ο κατηγορούμενος ήταν 23 ετών) Ο ίδιος της ζητούσε επίμονα να βρεθούν γνωρίζοντας πως η παραπονούμενη ήταν 13 ετών.Σε άγνωστη ημερομηνία μεταξύ των ημερομηνιών 1/5/21 μέχρι 30/9/2021 , συναντήθηκε μαζί του. Συγκεκριμένα, ο κατηγορούμενος μετέφερε την ανήλικη με το αυτοκίνητό του, στο διαμέρισμα του στο [ ] και ενώ βρίσκονταν στο δωμάτιο του, την έβαλε να γονατίσει τραβώντας την από τα μαλλιά και την ανάγκασε να του κάνει πεολειχία. Στη συνέχεια την σήκωσε και την έβαλε στο κρεβάτι, της έβγαλε τα ρούχα της και ήλθε σε συνουσία μαζί τη δια κολπικής διείσδυσης του πέους του στο σώμα της Αμέσως μετά την ανάγκασέ να του κάνει ξανά πεολειχία. Σε μεταγενέστερο στάδιο και ενώ δεν είχαν οποιαδήποτε άλλη επικοινωνία ο κατηγορούμενος επικοινώνησε μαζί της και της ανέφερε να σβήσει όλα τα στοιχεία από το τηλέφωνο της επειδή θα τον συλλάβει η Αστυνομία.
4. Την 17/05/2022 διενεργήθηκε Ιατροδικαστική Εξέταση στην παραπονούμενη. Σύμφωνα με τα ευρήματα της εν λόγω έκθεσης, παρουσιάστηκε παλαιά ρήξη του παρθενικού υμένα και η πρωκτική και περιπρωκτική περιοχή καθώς και η περιοχή των γεννητικών οργάνων της ανήλικης ελέγχονταν φυσιολογικά.
5. Την 31/5/22 στάληκε αίτημα στο «Σπίτι του Παιδιού» για αξιολόγηση της παραπονούμενης από Κλινική Ψυχολόγο.
6. Την 17/06/2022 λήφθηκε αναφορά στο «Σπίτι του Παιδιού» σύμφωνα με την οποία στα πλαίσια της ψυχολογικής αξιολόγησης της ανήλικης ΚΚ αναφορικά με την καταγγελία εναντίον του κατηγορούμενου, εκείνη ανέφερε πως στα πλαίσια συζήτησης της με την παραπονούμενη 2, ΟΟ ΜΚ1, επι του κατηγορητηρίου, η τελευταία της εκμυστηρεύτηκε ότι κακοποιήθηκε σεξουαλικά από το ίδιο πρόσωπο, ήτοι τον κατηγορούμενο, όταν ήταν 13 ετών.
7. Από την παραπονούμενη 2, ΟΟ , ΜΚ1, επι του κατηγορητηρίου,με ημερομηνία γέννησης 20/02/2007, λήφθηκαν δύο οπτικογραφημένες καταθέσεις την 28/06/2022 και την 24/07/2022. Με τον κατηγορούμενο κατά το έτος 2020 γνωρίστηκε μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας του Instagram ο οποίος και της συστήθηκε ως πρόσωπο ηλικίας 18 -19 ετών. Ο ίδιος της ζητούσε επίμονα να βρεθούν γνωρίζοντας πως η παραπονούμενη ήταν 13 ετών .Η ίδια δέχθηκε και βρέθηκαν σε ένα πάρκο στο Κόρνο.Την πρώτη φορά που βρέθηκαν τη φίλησε και στη συνέχεια η παραπονούμενη προέβηκε σε πεολειχία του. Με τον κατηγορούμενο συναντήθηκε ακόμα 2 διαφορετικές περιπτώσεις σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι της και σε ένα εκδρομικό χώρο στο Κόρνο όπου και προέβη σε πεολειχία του.
8. Την 30/06/2022 η παραπονούμενη 2,ΟΟ (ΜΚ1) στην παρουσία της μητέρας της ΜΚ2,ΒΒ και του ΜΚ10, Λοχία Δ. Χρίστου, προέβη σε τρεις υποδείξεις σκηνών, στους χώρους που βρέθηκε με τον κατηγορούμενο.
9. Την 02/07/2022 η ΜΚ5 (παραπονούμενη 1)στην παρουσία της μητέρας της, υπέδειξε το διαμέρισμα στο οποίο την πήγε ο κατηγορούμενος κατά το έτος 2021 και την κακοποίησε σεξουαλικά.
10. Μετά από εξετάσεις που διενεργήθηκαν διαπιστώθηκε ότι το εν λόγω διαμέρισμα το οποίο βρίσκεται στη Λεωφόρο [ ] στο [ ], με αριθμό διαμερίσματος [ ], ανήκε σε τρίτο πρόσωπο, ο οποίος σε γραπτή του κατάθεση ανέφερε ότι ενοικίαζε το εν λόγω διαμέρισμα κατά τον επίδικο χρόνο στον κατηγορούμενο.
11. Η ΜΚ11, Έλενα Χατζηθωμά προέβηκε σε ψυχολογική αξιολόγηση της παραπονούμενης 1,ΜΚ5 την 25/8/22.Στα συμπεράσματα της εν λόγω αξιολόγησης παρατηρήθηκαν τα εξής: η παραπονούμενη αποτελεί κορίτσι όπου οι νοητικές και αναπτυξιακές ικανότητές της εμπίπτουν στο φυσιολογικό επίπεδο σε σχέση με συνομήλικους. Ωστόσο παρατηρήθηκε περιορισμένη αντίληψη κινδύνου και ανώριμη κοινωνική κρίση με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χειραγωγείται από άλλους. Περαιτέρω, διαπιστώθηκε ότι η ανήλικη διακατεχόταν από ένα συνεχές συναίσθημα φόβου, εγκατάλειψης, το οποίο οδηγούσε σε δυσλειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις τόσο με την οικογένεια όσο και με συνομήλικους στην προσπάθεια της να ενταχθεί. Φάνηκε επίσης, ότι αναζητούσε τη συναισθηματική ανταπόκριση παρορμητικά, αψηφώντας τον κίνδυνο που μπορεί να ενείχαν οι σχέσεις της, με αποτέλεσμα να εμπλέκονταν σε ανεπιθύμητες καταστάσεις χωρίς η ίδια να το αντιλαμβάνεται, να μπορεί να το προβλέψει ή να γνωρίζει πως να απομακρυνθεί. Θεωρήθηκε επιπρόσθετα, ως έφηβη υψηλού ρίσκου για πιθανή επανα-θυματοποίησή της. Εκτιμήθηκε ως παιδί υψηλού κινδύνου για ανάπτυξη ψυχικής διαταραχής, χωρίς όμως να πληρούνται τα απαραίτητα κριτήρια διάγνωσης οποιασδήποτε ψυχικής διαταραχής στην παρούσα φάση. Παρόλα αυτά, η ψυχική της ισορροπία κατά τη δεδομένη στιγμή, ήταν ευάλωτη και εύκολα μπορούσε να ανατραπεί σε περίπτωση που δεν λάμβανε στήριξη.
12. Την 14/10/2022 και μεταξύ των ωρών 09:40 – 10:05 στις Κεντρικές Φυλακές λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον 1ο κατηγορούμενο αναφορικά με τα αδικήματα εις βάρος της ΜΚ1, ΟΟ. Σε όσες ερωτήσεις του επιβλήθηκαν ανέφερε ότι όσα έχει να πει θα τα πει στο Δικαστήριο.
13. Την 21/12/2022 και μεταξύ των ωρών 10:28 – 11:00 λήφθηκε στις Κεντρικές Φυλακές, ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο αναφορικά με τα αδικήματα εις βάρος της ΜΚ5, ΚΚ, αφού προηγουμένως ενημερώθηκε για την υπόθεση και του δόθηκαν γραπτώς τα δικαιώματά του. Κατά τη λήψη της κατάθεσής του ο κατηγορούμενος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις «Ότι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο».
14. Κατά την ίδια μέρα και μεταξύ των ωρών 11:01 – 11:06 στις Κεντρικές Φυλακές, ο κατηγορούμενος κατηγορήθηκε γραπτώς και για τις 2 υποθέσεις, του επιστήθηκε η προσοχή του στον Νόμο και ο ίδιος απάντησε «Δεν παραδέχομαι».
15. Την 01/02/2023 διενεργήθηκε ψυχολογική αξιολόγηση στην παραπονούμενη 2,ΜΚ1,επι του κατηγορητηρίου. Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση διαφαίνεται ότι πρόκειται για παιδί όπου οι νοητικές και αναπτυξιακές ικανότητες της εμπίπτουν στο φυσιολογικό επίπεδο σε σχέση με άλλους συνομήλικους. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η συναισθηματική παραμέληση από το οικογενειακό περιβάλλον, η έκθεση της σε ενδοοικογενειακή βία, η μειωμένη γονική επιτήρηση καθώς και η αδυναμία των γονέων να ανταποκριθούν στον γονικό τους ρόλους, επέφεραν αρνητικές επιδράσεις στη συναισθηματική και ψυχική υγεία της ανήλικης και συνέβαλαν στην ανάπτυξη συνθηκών ευαλωτότητας οδηγώντας την ανήλικη σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές. Επίσης, τα καταγγελθέντα περιστατικά, φάνηκε να δημιούργησαν ψυχικά ενοχλήματα στην ανήλικη, ωστόσο οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας που χρησιμοποιούσε απέτρεπαν από το να νιώσει και να εκδηλώσει τα συναισθήματά της. Για το λόγο αυτό, κατά την παρούσα αξιολόγηση, η ανήλικη δεν εμφάνιζε συμπτώματα που να πληρούν τα κριτήρια για οποιαδήποτε διάγνωση ψυχικής διαταραχής. Ωστόσο, η ανήλικη κρίθηκε ως παιδί υψηλού κινδύνου για πιθανή επαναθυματοποίηση της, οποιασδήποτε μορφής.
Ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου
Για σκοπούς πληρότητας και με βάση την αρχή της συνολικότητας της ποινής όπως καθορίζεται στο άρθρο 117(2) του Κεφ.155 αναφέρω τα εξής:
Την 12/12/2022 ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος μετά από ακρόαση σε πέντε κατηγορίες βιασμού στη ποινική υπόθεση 9348/21, κατά παράβαση του άρθρου 144 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 ως επίσης και σε άλλες πέντε κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού με τη χρήση βίας, που αντιστοιχούν στις κατηγορίες βιασμού, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 6 (4) (γ) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης των Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν.91(Ι)/2014 σε μία κατηγορία κατοχής παιδικής πορνογραφίας, κατά παράβαση των άρθρων 2, 8 (1) και 14 του Ν.91(Ι)/2014 και σε μία κατηγορία για άγρα παιδιού για σεξουαλικούς σκοπούς κατά παράβαση των άρθρων 2 και 9 του Ν.91(Ι)/2014 και του επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των δέκα (10) ετών στις κατηγορίες βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης. Τα αδικήματα διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 15/09/21 μέχρι 31/10/21.Σε αυτή την υπόθεση λήφθηκε υπόψη ακόμα μια υπόθεση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας με αριθμό 20358/21 και αφορούσε το αδίκημα απόκτησης και κατοχής παιδικής πορνογραφίας κατά παράβαση των άρθρων 2,8(1) και 14 του Ν.91(Ι)/2014 και αφορούσε τη χρονική περίοδο 27/10/21 μέχρι 31/10/21.»
Να πούμε εδώ ότι η συνήγορος για την Κατηγορούσα Αρχή σε σχέση με την καταδίκη του κατηγορούμενου στην ποινική υπόθεση 9348/2021 διευκρίνισε ότι η αναφορά της για την εν λόγω υπόθεση δεν τέθηκε ως προηγούμενη καταδίκη αλλά για να έχει το Δικαστήριο, για σκοπούς επιβολής ποινής, την ύπαρξη της καταδίκης αυτής.
Ο συνήγορος υπεράσπισης αγορεύοντας για σκοπούς μετριασμού της ποινής παρέπεμψε το Δικαστήριο αρχικά στο περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας όπου καταγράφονται οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου. Ο κατηγορούμενος είναι ηλικίας 26 ετών και είναι το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά που απέκτησαν οι γονείς του, οι οποίοι χώρισαν πριν 10 περίπου χρόνια. Η μητέρα του παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα όρασης με αποτέλεσμα να βρίσκεται εκτός εργασίας, ενώ ο πατέρας του είναι αστυνομικός στις Βρετανικές Βάσεις Δεκέλειας. Τα δύο μικρότερα αδέλφια του είναι ηλικίας 24 και 20 χρονών. Μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο εξέτισε τη στρατιωτική του θητεία. Από πολύ μικρή ηλικία εντάχθηκε σε ακαδημίες ποδοσφαίρου και ήταν μέλος της ομάδας Σπάρτακος Κιτίου. Παράλληλα με τις προπονήσεις του εργαζόταν για 4 χρόνια ως υδραυλικός, ως επίσης και ως σερβιτόρος με μερική απασχόληση σε νυχτερινό κέντρο. Από τις 23/11/2021 εκτίει ποινή φυλάκισης 10 χρόνων στις Κεντρικές Φυλακές. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του απασχολείται ως καθαριστής και τον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας και γυμνάζεται. Ο κ. Κληρίδης περαιτέρω κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του την άμεση παραδοχή του κατηγορούμενου, κάτι που καταδεικνύει την απόλυτη κατανόηση του λάθους του και της μεταμέλειας του. Η παραδοχή του είχε ως επακόλουθο ότι τα ανήλικα θύματα δεν προσήλθαν στο Δικαστήριο για να καταθέσουν και να ξαναβιώσουν τα όσα έζησαν. Κάλεσε επίσης το Δικαστήριο να προσμετρήσει προς όφελος του κατηγορούμενου ότι δεν πρόκειται να αποκατασταθεί στη βάση του Νόμου 91(Ι)/2014 αφού τα αδικήματα στα οποία δήλωσε παραδοχή δεν περιλαμβάνονται σε αυτά που προβλέπει ο Νόμος για αποκατάσταση. Αυτό έχει ως συνέπεια ο κατηγορούμενος να έχει την καταδίκη αυτή εφ’ όρου ζωής στο ποινικό μητρώο του. Ήταν επίσης η θέση της υπεράσπισης, την οποία έθεσε ως μετριαστικό παράγοντα, ότι ο υπερπληθυσμός στις Κεντρικές Φυλακές είναι κάτι που επηρεάζει τη διαβίωση του κατηγορούμενου. Έθεσε επίσης ο κ. Κληρίδης ότι δεν προέκυψε από τα γεγονότα να δημιουργήθηκε οποιοδήποτε τραύμα στα θύματα και σύμφωνα με την έκθεση ψυχολογικής αξιολόγησης δεν εμφάνισαν συμπτώματα που να πληρούν τα κριτήρια για οποιαδήποτε διάγνωση ψυχικής διαταραχής. Αναφέρθηκε η υπεράσπιση και στη συμπεριφορά του κατηγορούμενου στις Κεντρικές Φυλακές λέγοντας ότι έχει επιδείξει πειθαρχία και άψογη συμπεριφορά χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε παραπτωματική ενέργεια και είναι πρόθυμος να βοηθήσει άλλους κρατούμενους. Είναι δε μέλος της ορχήστρας των Φυλακών και συμμετέχει σε πρόβες και παραστάσεις. Εξέφρασε την απολογία του κατηγορούμενου και εισηγήθηκε ότι οι ποινές οι οποίες θα επιβληθούν στην παρούσα υπόθεση θα πρέπει να είναι συντρέχουσες αφού αυτές δείχνουν μια ενιαία παράνομη συμπεριφορά αλλά συντρέχουσες θα πρέπει να είναι και με την ποινή την οποία εκτίει και η οποία του έχει επιβληθεί από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στις 12/12/2022 στην υπόθεση 9348/2021. Συνοψίζοντας ο κ. Κληρίδης εισηγήθηκε ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να λάβει υπόψη την τιμωρία που ζει μέχρι σήμερα ο κατηγορούμενος, την τιμωρία που θα τον ακολουθεί για όλη του τη ζωή, συνεπεία της διάπραξης των αδικημάτων, αλλά και η ποινή που θα του επιβληθεί, ιδωμένη στο σύνολο της, να μην είναι εξοντωτική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, που ο κατηγορούμενος διέπραξε είναι σοβαρά. Η σοβαρότητα τους αντικατοπτρίζεται στις υπό του νόμου προβλεπόμενες ποινές (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639). Για τις δε κατηγορίες 1 και 5 προβλέπεται, με βάση το άρθρο 9(1) του του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014, ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 10 χρόνια. Για τις κατηγορίες 2,3 και 4, προβλεπόμενη ποινή, σύμφωνα με το άρθρο 6(3) του ίδιου Νόμου, είναι ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 20 έτη, ενώ για τις κατηγορίες 6,7 και 8, σύμφωνα με το άρθρο 6(4)(γ), προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της δια βίου φυλάκισης. Πέραν όμως της σοβαρότητας του αδικήματος αντανακλώνται και οι κοινωνικά ζημιογόνες επιπτώσεις του.
Όπως τονίστηκε στη Σοφοκλέους ν. Δημοκρατίας (1998) 2 ΑΑΔ 259, σε σεξουαλικά αδικήματα πρέπει να επιβάλλεται αποτρεπτική ποινή για την καταστολή τους ενόψει της ιδιαίτερης σοβαρότητας τους ως εγκλημάτων αφού όχι μόνο στρέφονται κατά των ηθών αλλά προσβάλλουν και την προσωπικότητα του θύματος. Καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξευτελίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση του θύματος στιγματίζοντας πολλές φορές τη ζωή του και τον ψυχικό του κόσμο (βλ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας Ποιν.Έφεση Αρ.61/20 ημερ. 14/7/22), ECLI:CY:AD:2022:B304. Να τονίσουμε εδώ ότι ο Νόμος 91(Ι)/2014 θεσπίστηκε έχοντας σκοπό την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών τα οποία αποτελούν τη βάση και το μέλλον της κοινωνίας προστασία που αναγνωρίζεται από το Διεθνές και Εθνικό Δίκαιο ως κοινωνική ανάγκη που πηγάζει από την εγγενή φύση του (βλ. Αστυνομία ν. Πατούρη Ποιν. Έφεση Αρ. 51/20 ημερ. 3/12/2020).
Η ανάγκη προστασίας των παιδιών ειδικότερα, ως θυμάτων τέτοιας φύσεως αδικημάτων αναγνωρίστηκε και στην υπόθεση Ν.Σ. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ.184/2015, ημερ.13/2/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72, όπου αναφέρθηκε ότι:
««… θα τονίσουμε, όχι απλώς την ανησυχία, αλλά την αγωνία των Δικαστηρίων σε σχέση με την ολοένα αυξανόμενη τάση διάπραξης τέτοιων αδικημάτων, τα οποία έχουν καταστεί δεσπόζοντα. Ό,τι πλήττ[εται] είναι το παιδί και ο ευαίσθητος κόσμος του, αξίες μεγάλης σπουδαιότητας για την κοινωνία, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Η αδιαμφισβήτητη αναγνώριση τέτοιας σπουδαιότητας αντανακλάται στη θέσπιση αυστηρότερων ποινών δια του Ν. 91(Ι)/2014, ως εκδήλωση της ανησυχίας της κοινωνίας και της αποφασιστικότητας της έννομης τάξης για αντιμετώπιση τέτοιων απαράδεκτων, από κάθε άποψη, συμπεριφορών. Όσο δε νεαρότερο είναι ένα παιδί, εξ αντικειμένου, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότερο».»
Η αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών για σκοπούς καταστολής, ενόψει της ιδιαίτερης σοβαρότητας τους ως εγκλημάτων αλλά και της συχνότητας διάπραξης τους, κάτι που λαμβάνουμε γνώση από τον πάρα πολύ μεγάλο αριθμό υποθέσεων που τίθενται ενώπιον μας, έχει τονιστεί και σε μεταγενέστερες αποφάσεις όπως στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Αντώνιου Μηταρά Ποιν. Έφεση Αρ.59/2022 ημερομ. 7/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:D312, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
««Σταθερή και επαυξημένη παραμένει η ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών σε σεξουαλικής φύσεως αδικήματα, όπως πρόσφατα μας δόθηκε η ευκαιρία να υποδείξουμε στις υποθέσεις παρόμοιας φύσης, Stephen John Lucas v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 129/2021 (σχ. με 145/2021) ημερ. 27.10.2022 και Robert Cionel Clarson v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση αρ. 38/2022 ημερ. 27.10.2022, ECLI:CY:AD:2022:B411, στην οποία τονίσαμε τα ακόλουθα σε σχέση με την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία διαπράττονται τέτοια αδικήματα:
«Οι υποθέσεις αυτής της φύσεως και γενικά οι υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων και μάλιστα με θύματα παιδιά δεν βρίσκονται μόνο σε έξαρση, δεν αποτελούν απλώς αδικήματα που δεσπόζουν στο εγκληματικό στερέωμα της Κύπρου, αλλά έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί υποχρέωση στα δικαστήρια για επιβολή ιδιαίτερα αποτρεπτικών και συνεπώς αυστηρών ποινών, με αποτέλεσμα οι προσωπικές περιστάσεις να είναι δευτερεύουσας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, να μην έχει αποφασιστικό ρόλο.
Ό,τι έχει σημαίνουσα σημασία είναι η προστασία των παιδιών και των θεμελιακών τους δικαιωμάτων από εγκλήματα αυτής της φύσης, τα οποία συνθλίβουν τον ψυχικό τους κόσμο και εξευτελίζουν την προσωπικότητα τους.
[.]
Καθοριστική είναι η έντονη ανάγκη αποτροπής και ο τονισμός της αυστηρότητας που απαιτείται σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το έγκλημα αυτής της φύσης. Έγκλημα εναντίον του παιδιού, της κοινωνίας και του πολιτισμού.»».
Κάθε περίπτωση κρίνεται κάτω από τα δικά της περιστατικά. Σύμφωνα με το άρθρο 19 του Ν. 91(Ι)/2014, αναφέρονται οι παράγοντες οι οποίοι επιδρούν επιβαρυντικά σε σχέση με τη διάπραξη των αδικημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 6–9 και 15 του Νόμου. Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει επίσης θέσει αρχές με βάση τις οποίες θα πρέπει να αντικρίζονται αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Ανάμεσα σε άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες συμπεριλαμβάνονται ο προσχεδιασμός στον τρόπο προσέγγισης του θύματος (βλ. Χριστοφόρου ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφ.59/16 ημερ. 23/3/2017), όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η επανάληψη της άνομης συμπεριφοράς, η σημαντική διαφορά ηλικίας (βλ. Λευκαρίτης ν. Δημοκρατίας (2016) 2Β ΑΑΔ 1165) και αν τον αδίκημα στρέφεται εναντίον παιδιού με διανοητική ή σωματική αναπηρία ή άλλο χαρακτηριστικό που το καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο (Λευκαρίτης (ανωτέρω)).
Στην παρούσα περίπτωση η σοβαρότητα της υπόθεσης προκύπτει αναμφίβολα από τη συμπεριφορά που ο κατηγορούμενος επέδειξε σε δύο μάλιστα ξεχωριστές περιπτώσεις. Τα αδικήματα εναντίον των δύο ανήλικων παιδιών διαπράχθηκαν σε διάστημα 11/2 ετών. Αξίζει να σημειώσουμε ότι και για τα δύο θύματα που αφορούν οι κατηγορίες έδρασε με πανομοιότυπο τρόπο για να τα προσεγγίσει. Ως τα γεγονότα έχουν τεθεί ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και παρουσιάζοντας τον εαυτό του με ηλικία μικρότερη από ότι στην πραγματικότητα είχε, γνωρίζοντας όμως ότι τα θύματα ήταν ανήλικα ηλικίας 13 ετών, με επίμονο τρόπο διευθετούσε συνάντηση μαζί τους είτε στο διαμέρισμα που ενοικίαζε είτε ακόμα και σε εκδρομικό χώρο, εκμεταλλεύοντας τα σεξουαλικά. Στην μία μάλιστα των περιπτώσεων ανάγκασε την παραπονούμενη να του κάνει πεολειχία αφού πρώτα την έβαλε να γονατίσει τραβώντας την από τα μαλλιά. Στη συνέχεια και αφού τη σήκωσε και την έβαλε στο κρεβάτι ήλθε σε κολπική συνουσία μαζί της. Μετά και από αυτό την ανάγκασε και πάλι να του κάνει πεολειχία. Τα δύο θύματα μετά από ψυχολογική αξιολόγηση διαπιστώθηκε ότι ήταν ευάλωτα αφού το πρώτο διακατεχόταν από ένα συνεχές συναίσθημα φόβου εγκατάλειψης ενώ το δεύτερο βίωνε την συναισθηματική παραμέληση από την οικογένεια της αλλά ήταν εκτεθειμένη και σε ενδοοικογενειακή βία με την αδυναμία των γονέων της να ανταποκριθούν στο γονικό τους ρόλο. Η συμπεριφορά αυτή του κατηγορούμενου καταδεικνύει άτομο που αφενός ενήργησε κατόπιν προσχεδιασμού και αφετέρου δεν είχε οποιοδήποτε ενδοιασμό, έχοντας ως στόχο να ικανοποιήσει τις άνομες σεξουαλικές ορέξεις του με ανήλικα κορίτσια τα οποία ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα, να χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνοντας επιμονή προς τούτο. Η ηλικία των θυμάτων που στην υπό κρίση περίπτωση ήταν αυτή των 13 ετών, με όλα όσα το δεδομένο αυτό συνεπάγεται, αν και θα έπρεπε να αποτελεί τροχοπέδη, τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ήταν ενήλικο πρόσωπο ηλικίας 23 ετών, δεν είχε καμία σημασία. Σημασία για τον κατηγορούμενο είχε η ικανοποίηση των αρρωστημένων σεξουαλικών ορέξεων του.
Παρά τα πιο πάνω τεθέντα όμως το Δικαστήριο έχει καθήκον να προβεί σε εξατομίκευση της ποινής πραγματευόμενο την κάθε περίπτωση στη βάση των γεγονότων της και τον κάθε κατηγορούμενο αναλόγως των περιστάσεων, όπως και εδώ πράξαμε, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους μετριαστικούς παράγοντες που έχουν τεθεί ενώπιον του. (βλ. κατ’ αναλογίαν, Παναγιώτου ν Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). ). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής.
Προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψη την παραδοχή του, που και αν δεν ήταν άμεση εν τούτοις είναι παράγοντας ο οποίος, ως είναι νομολογημένο, επιφέρει έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28), αλλά είναι και γεγονός που καταδεικνύει και την έμπρακτη μεταμέλεια του. Περαιτέρω η παραδοχή του είχε ως αποτέλεσμα, πέραν της περίσωσης πολύτιμου Δικαστικού χρόνου, οι παραπονούμενες να μην κληθούν να καταθέσουν ενόρκως βιώνοντας εκ νέου, μέσα από τη δίκη, τα γεγονότα που έζησαν και που αποτελούν το υπόβαθρο της παρούσας υπόθεσης (βλ. Σ. Κ. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Λεμεσού (2010) 2 Α.Α.Δ. 304). Να λεχθεί επίσης εδώ, κάτι που αποτέλεσε εισήγηση της υπεράσπισης αλλά προκύπτει και από τα γεγονότα που τέθηκαν από την κατηγορούσα αρχή, ότι σε σχέση με την πρώτη παραπονούμενη, αν και εκτιμήθηκε ως παιδί υψηλού κινδύνου για ανάπτυξη ψυχικής διαταραχής, δεν διαγνώστηκε να υπάρχει στο πρόσωπο της. Ο κίνδυνος αποτράπηκε λόγω της στήριξης που το θύμα έτυχε. Το ίδιο ισχύει και για την δεύτερη παραπονούμενη η οποία εφαρμόζοντας μηχανισμούς αυτοπροστασίας απέτρεψε την εμφάνιση συμπτωμάτων για διάγνωση ψυχικής διαταραχής. Το ότι βέβαια δεν διαγνώστηκαν με ψυχική διαταραχή είναι μία, υπό τις συνθήκες, ευτυχής κατάληξη για τα ανήλικα θύματα πλην όμως δεν αναιρεί τις άνομες πράξεις του κατηγορούμενου αλλά ούτε και μπορεί να αποτελέσει ελαφρυντικό παράγοντα γι’ αυτόν. Ο κίνδυνος εμφάνισης ψυχικής διαταραχής προήλθε από τη συμπεριφορά του κατηγορούμενου και θα ήταν τουλάχιστον οξύμωρο να γίνει δεκτό το γεγονός αυτό ως ελαφρυντικός παράγοντας που θα επιδρούσε στην ποινή, το ότι δηλαδή τα θύματα δεν εμφάνισαν τέτοια διαταραχή. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη μας το λευκό ποινικό μητρώο του, τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις, ως αναφέρθηκαν από τον συνήγορο υπεράσπισης αλλά καταγράφονται και στην έκθεση του γραφείου ευημερίας, όπως το νεαρό της ηλικίας του τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα έχει στον ίδιο και στην οικογένεια του η επιβολή ποινής φυλάκισης. Θα πρέπει εδώ όμως να θέσουμε αυτό που λέχθηκε στην υπόθεση Κρασιάς ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση Αρ. 278/2022 ημερ. 7/4/2023, ECLI:CY:AD:2023:B133, ότι δηλαδή η μεγάλη κοινωνική απαξία που τα αδικήματα αυτής της φύσης ενέχουν, η ανάγκη αποτροπής που πηγάζει από την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται και η μεγάλη σημασία που έχει το αγαθό που ο νόμος θέλει να προστατεύσει, δηλαδή το παιδί, είναι παράγοντες που καθιστούν τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις δευτερεύουσας σημασίας. Συνεκτιμούμε επίσης το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος θα είναι έγκλειστος στις Κεντρικές Φυλακές όπου παρατηρείται υπερπληθυσμός, κάτι που από μόνο του δημιουργεί δυσχέρειες για τον ίδιο και μπορεί να αποτελέσει μετριαστικό παράγοντα για την ποινή, ως ήταν άλλωστε και η εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης. Λαμβάνουμε υπόψη μας το γεγονός ότι η καταδίκη του κατηγορούμενου θα παραμείνει στο ποινικό του μητρώου εφ’ όρου ζωής. Θα πρέπει βέβαια να μέμφεται τον εαυτό του γι’ αυτό πλην όμως πρόκειται για νεαρό άτομο και η πιθανότητα να αντιμετωπίσει προβλήματα στην σταδιοδρομία του στο μέλλον λόγω αυτού, υπάρχει. Προσμετρούμε τέλος προς όφελος του κατηγορούμενου την απολογία του και ότι, ως αναφέρθηκε από τον κ. Κληρίδη, έχει αλλάξει συνειδητοποιώντας την ανήθικη συμπεριφορά του και αντιλαμβανόμενος το λάθος του κατά την κρίσιμη περίοδο και κάνοντας στροφή 180 μοιρών προσπαθεί από τις φυλακές να προσφέρει μόνο καλά πράγματα.
Σε σχέση προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), παραθέτουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. ΧΧ, Ποινική Έφ. Αρ. 36/2017, ημερ. 14/6/2017, ECLI:CY:AD:2017:B219, ο εφεσίβλητος, ηλικίας 39 ετών, καθηγητής στο επάγγελμα συνήψε σχέση και ήρθε σε συνουσία με την παραπονούμενη μαθήτρια του η οποία ήταν ηλικίας 15 ετών και 5 μηνών. Κατηγορήθηκε με βάση το άρθρο 6(3) του Ν. 91(Ι)/2014. Πρωτόδικα του επιβλήθηκε μετά από παραδοχή του ποινή φυλάκισης ενός έτους η οποία αυξήθηκε σε δύο έτη από το Ανώτατο Δικαστήριο. Προσμέτρησαν επιβαρυντικά, το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος ήταν καθηγητής της παραπονούμενης και η διαφορά ηλικίας, 23 έτη. Η παραπονούμενη ήταν χαμηλού νοητικού επιπέδου και υπήρχε σχέση εξάρτησης. Τονίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι αν δεν συνέτρεχαν τα στοιχεία της παραδοχής και του λευκού ποινικού μητρώου η ποινή θα ήταν ουσιωδώς μεγαλύτερη.
Στην υπόθεση Κ.Α.Μ ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφ.Αρ.127/2021 ημερ. 4/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B419 οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 μέχρι 11 ετών που επιβλήθηκαν μετά από ακρόαση στον κατηγορούμενο ηλικίας 25 ετών για αδικήματα κατά παράβαση του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης των Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν.91(Ι)/2014, επικυρώθηκαν κατ΄ έφεση. Η παραπονούμενη η οποία είχε αρνηθεί να έρθει σε σεξουαλική επαφή με τον κατηγορούμενο ήταν ηλικίας 15 ετών και 4 μηνών κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων. Ο κατηγορούμενος την απήγαγε, την εξανάγκασε σε πεολειχία και στη συνέχεια ήρθε σε πρωκτική συνουσία μαζί της χωρίς τη θέληση της. Μετά την παρέλευση 6 μηνών από την σεξουαλική κακοποίηση της, ανάρτησε στο διαδίκτυο φωτογραφίες της στιγμής που του έκανε πεολειχία. Η ψυχολογική της αξιολόγηση κατέδειξε ότι η κακοποίηση που υπέστη από τον εφεσείοντα είχε ως αποτέλεσμα να αναπτύξει μερική συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες. Με την απομάκρυνση όμως του εφεσείοντα από το περιβάλλον της η παραπονούμενη ανακουφίστηκε και ένιωσε ασφάλεια και τα προβλήματα δεν εξελίχθηκαν στην ακραία τους μορφή.
Στην Κρασιάς v. Δημοκρατίας, (ανωτέρω), ο κατηγορούμενος, ηλικίας 41 ετών, κατόπιν παραδοχής του, κρίθηκε ένοχος σε τρεις κατηγορίες που αφορούσαν το αδίκημα της άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς και της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού κατά παράβαση του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν. 91(Ι)/2014. Τα αδικήματα διαπράχθηκαν εις βάρος τριών ανήλικων αγοριών ηλικίας 14 ετών κατά τον ουσιώδη χρόνο τα οποία ο κατηγορούμενος τα προσέγγισε μέσω της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης INSTAGRAM. Τα αδικήματα συνίσταντο σε πεολειχία από τον κατηγορούμενο στα θύματα στα οποία κατέβαλλε και χρηματικό ποσό. Σε όλα τα θύματα διενεργήθηκε ψυχολογική εξέταση από την οποία προέκυψε ότι το πρώτο και το τρίτο θύμα είχαν αναπτύξει μερική συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες, συνδεόμενη με σεξουαλική κακοποίηση. Πρωτόδικα επιβλήθηκαν σε κάθε μία από τις κατηγορίες της άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς ποινή φυλάκισης 4 ετών και σε κάθε μία από τις Κατηγορίες της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού ποινή φυλάκισης 8 ετών. Οι ποινές αποφασίστηκε όπως συντρέχουν και επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Στην Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Κύρρη, Ποιν. Έφεση Αρ. 70/22 ημερομηνίας 7/2/2023, ο κατηγορούμενος ηλικίας 53 ετών κατόπιν παραδοχής του, κρίθηκε ένοχος σε εννέα κατηγορίες για παράβαση του άρθρου 6(4)(α) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν. 91(Ι)/2014 και δύο κατηγορίες για παράβαση του άρθρου 6(3) του ίδιου Νόμου μία εκ των οποίων αφορά και το εδάφιο (7) του εν λόγω άρθρου. Οι εγκληματικές ενέργειες του κατηγορούμενου είχαν ως θύματα τρία διαφορετικά ανήλικα πρόσωπα, ηλικίας 17, 12½ και 13½, ετών περίπου αντίστοιχα. Ο κατηγορούμενος, καταχρώμενος τη θέση εμπιστοσύνης, εξουσίας και επιρροής στα ανήλικα (στα οποία έκανε μαθήματα ιππασίας και προπονήσεις), συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με αυτά. Οι σεξουαλικές πράξεις συνίσταντο σε αγγίγματα στα γεννητικά όργανα, σε πεολειχία και σε διείσδυση του πέους του στον πρωκτό ενός εκ των ανηλίκων σε μία περίπτωση. Μετά από ψυχολογική αξιολόγηση προέκυψε ότι ένα εκ των θυμάτων παρουσίαζε ενεργή συμπτωματολογία μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής ήπιας βαρύτητας, το άλλο ανήλικο θύμα εξέλαβε τα αγγίγματα του Εφεσίβλητου ως παραβίαση των προσωπικών του ορίων, ενώ τη στιγμή που αυτά λάμβαναν χώρα του προκάλεσαν δυσφορία και ένοιωθε άβολα και το τρίτο ανήλικο θύμα παρουσίασε μερική συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες. Πρωτόδικα επιβλήθηκαν σε κάθε μια από τις κατηγορίες που αφορούσαν αγγίγματα στα γεννητικά όργανα των ανήλικων θυμάτων - ποινή φυλάκισης 5 ετών, ενώ σε κάθε μια από τις κατηγορίες που αφορούσαν πράξεις πεολειχίας - αλλά και στην κατηγορία - που αφορούσε περίπτωση εισδοχής του πέους του εφεσίβλητου στον πρωκτό του ανήλικου - ποινή φυλάκισης 10 ετών. Αποφασίστηκε, περαιτέρω, όπως οι ποινές συντρέχουν. Ο Κατηγορούμενος ήταν λευκού ποινικού μητρώου. Κατ’ έφεση κρίθηκε ότι η ποινική μεταχείριση του Κατηγορούμενου μέσω της επιβολής συντρεχουσών ποινών οδήγησε στην έκδηλη ανεπάρκεια της ποινής που επιβλήθηκε. Διατάχθηκε όπως η ποινή φυλάκισης των 5 ετών που επιβλήθηκε να εκτιθεί διαδοχικά με την ποινή φυλάκισης των 10 ετών έτσι ώστε το συνολικό ύψος της ποινής φυλάκισης που θα εκτίσει ο Κατηγορούμενος να ανέλθει στα 15 έτη. Μεταξύ των επιβαρυντικών παραγόντων λήφθηκε υπόψη η επαναλαμβανόμενη έκνομη συμπεριφορά του Εφεσίβλητου επί τριών ανήλικων θυμάτων, τα αποτελέσματα που αυτή επέφερε στον ψυχικό τους κόσμο και η κατάχρηση, από μέρους του, της θέσης εμπιστοσύνης και επιρροής που είχε λόγω της ιδιότητας του εκπαιδευτή/προπονητή.
Λαμβανομένων υπόψη των πιο πάνω αλλά και ότι για το ύψος της ποινής θα πρέπει να προβούμε στη διάκριση των αδικημάτων αφού, ως αναφέραμε και προηγουμένως, για τις κατηγορίες 1 και 5 η προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 10 χρόνια, για τις κατηγορίες 2,3 και 4 προβλέπεται ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 20 χρόνια ενώ για τις κατηγορίες 6,7 και 8 η ποινή είναι αυτή της διά βίου φυλάκιση, επιβάλλονται στον κατηγορούμενο οι κάτωθι ποινές:
Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
Στην 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων.
Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων.
Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων.
Στην 5η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
Στην 6η κατηγορία ποινή φυλάκισης 7 χρόνων.
Στην 7η κατηγορία ποινή φυλάκισης 7 χρόνων.
Στην 8η κατηγορία ποινή φυλάκισης 7 χρόνων.
Αυτό που εδώ χρήζει εξέτασης είναι κατά πόσο οι επιβληθείσες ποινές θα είναι διαδοχικές ή θα είναι συντρέχουσες τόσο σε σχέση με την παρούσα υπόθεση όσο και σε σχέση με την ποινή που ο κατηγορούμενος εκτίει και που του επιβλήθηκε στις 12/12/2022 στην ποινική υπόθεση 9348/2021 του Κακουργιοδικείου Λάρνακας.
Ο συνήγορος υπεράσπισης αγορεύοντας επί του ζητήματος και παραπέμποντας και σε σχετική νομολογία εισηγήθηκε ότι οι ποινές που θα επιβληθούν στις κατηγορίες του υπό κρίση κατηγορητηρίου θα πρέπει να συντρέχουν αφού δείχνουν μία ενιαία παράνομη συμπεριφορά στον ίδιο ή πολύ κοντινό χρόνο. Σε διαφορετική περίπτωση η ποινή που θα επιβληθεί θα είναι εξοντωτική. Συντρέχουσες θα πρέπει να είναι, σύμφωνα με την εισήγηση του κ. Κληρίδη και με την ποινή που του επιβλήθηκε στην υπόθεση 9348/2021 του Κακουργιοδικείου Λάρνακας.
Στην υπόθεση Σάκκος ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφ. 196/20 ημερ. 20/9/22 επαναλήφθηκαν οι αρχές που έχουν καθιερωθεί και διέπουν το εν λόγω ζήτημα ως ακολούθως:
«Οι αρχές που εφαρμόζονται ως προς τις συντρέχουσες ή τις διαδοχικές ποινές είναι γνωστές. Βασική αρχή αποτελεί ότι δεν ενδείκνυται να επιβάλλονται διαδοχικές ποινές για αδικήματα που είναι όμοια ή που σχετίζονται μεταξύ τους ως μέρος μιας ενιαίας ενέργειας ή συμπεριφοράς (Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου (2006) 2 Α.Α.Δ. 183, Δημητρίου ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 21, Γενικός Εισαγγελέας ν. Παπαγεωργίου (2007) 2 Α.Α.Δ. 514, Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου (2008) 2 Α.Α.Δ. 562, Κερκής ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 433 και Κατσιαρή ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2019, ημερ. 20/12/2019).
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Θωμά, Ποινική Έφεση Αρ. 132/2017, σχ. με 136/2017, ημερ. 26/6/2019:
«Συντρέχουσες ποινές επιβάλλονται κατά κανόνα όταν τα αδικήματα απορρέουν από μια ενιαία έκνομη συμπεριφορά, τέτοια που χρονικά και τοπικά να συνδέονται. (Thomas: Principles of Sentencing σελ. 47 κ. επ.). Η ομοιότητα των παρανόμων πράξεων, η σύνδεση και συνάφεια των γεγονότων και η συσχέτιση τους αποτελούν οδηγό για τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (Achilleos v. P. (1989) 2 C.L.R. 331, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123, Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 541 και Γ. Μ. Πική: Sentencing in Cyprus, 2η Έκδ. σελ. 19 κ.ε.).»
Από την άλλη, η διαδοχικότητα των ποινών είναι δυνατή όπου τα αδικήματα είναι μεταξύ τους ασύνδετα σε τόπο και χρόνο, ή υποδηλώνουν συμπεριφορά που να δικαιολογεί τη διαδοχικότητα τους και οι συντρέχουσες ποινές δεν επαρκούν για να στιγματίσουν την ολική εγκληματική συμπεριφορά, υπό την αίρεση, ωστόσο, ότι η αθροιστική ποινή δεν θα καταντούσε υπερβολική με βάση την αρχή της αναλογικότητας της τιμωρίας προς το έγκλημα και της συνολικότητας της ποινής η οποία έχει ως επίκεντρο την αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη ενός κατηγορούμενου (Χριστοφόρου v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 443, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Κυριάκου (2008) 2 Α.Α.Δ. 562 και Manga Ekole ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 108/2021, ημερ. 15/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:B62).».
Αναφορικά με την παρούσα υπόθεση η εγκληματική δράση του κατηγορούμενου στρέφεται εναντίον δύο ξεχωριστών ανήλικων κοριτσιών. Τα αδικήματα των κατηγοριών 1-4 αφορούν την περίοδο 1/1/20 μέχρι 31/12/20 και είχαν σαν θύμα την ΟΟ ενώ οι κατηγορίες 5-8 αφορούν την περίοδο 1/5/21 μέχρι 30/9/21 με θύμα την ΚΚ. Αν και τα αδικήματα που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο και για τις δύο περιπτώσεις είναι πανομοιότυπα, ως είναι και ο τρόπος δράσης και διάπραξης τους από τον κατηγορούμενο, εν τούτοις πρόκειται για αδικήματα που διαπράχθηκαν σε διαφορετικό χρόνο που απέχει μεταξύ τους, είχαν σαν θύματα δύο διαφορετικά ανήλικα παιδιά και δεν υπάρχει οποιαδήποτε συνάφεια ή σύνδεση μεταξύ των γεγονότων. Περαιτέρω κρίνουμε ότι η συμπεριφορά του κατηγορούμενου και ο τρόπος δράσης του, που εμπεριέχει και το στοιχείο της παραπλάνησης, αφού δήλωνε ηλικία μικρότερη της πραγματικής για να προσεγγίσει τα θύματα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επιβολή συντρέχουσας ποινής.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Κύρρη (ανωτέρω), με αναφορά στην υπόθεση Κατσιαρή ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2019, ημερ. 20/12/2019 τέθηκε ότι:
«Όταν αδικήματα του ίδιου ή παρόμοιου χαρακτήρα στρέφονται εναντίον διαφορετικών προσώπων και μάλιστα κατά τρόπο επανειλημμένο, η επιβολή συντρεχουσών ποινών είναι δυνατό να μην αντανακλά τη συνολική εγκληματικότητα της συμπεριφοράς (Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 ΑΑΔ 541, R. v. Jamienson & Jamienson [2008] EWCA Crim 2761, Sentencing Council, Offences Taken into Consideration and Totality, Definitive Guideline, 2012, Ορφανίδη ν. xxx Χατζηχριστοδούλου Λτδ κ.α., Ποιν. Εφ. Αρ. 19/18, ημερ. 25.1.2019).
Κατά γενική δε αρχή, το σύνολο των διαδοχικών ποινών θα πρέπει να βρίσκεται σε αναλογία προς τη σοβαρότητα των επιμέρους κατηγοριών (Δημητρίου, Παπαγεωργίου (ανωτέρω)).»
Συνεπώς και στη βάση των δεδομένων στην υπό κρίση περίπτωση κρίνουμε ότι οι ποινές στις κατηγορίες 1-4 θα είναι συντρέχουσες μεταξύ τους.
Το ίδιο συντρέχουσες μεταξύ τους θα είναι και οι ποινές στις κατηγορίες 5-8.
Οι ποινές όμως στις κατηγορίες 1-4 (που συντρέχουν μεταξύ τους) και έχοντας κατά νουν τις αρχές, ως τέθηκαν πιο πάνω, ότι η αθροιστική ποινή δεν θα κρινόταν υπερβολική με βάση την αρχή της αναλογικότητας και της συνολικότητας της ποινής κρίνουμε ότι θα είναι διαδοχικές προς τις συντρέχουσες ποινές που επιβλήθηκαν στις κατηγορίες 5-8 (που επίσης συντρέχουν μεταξύ τους).
Αναφορικά τώρα με την ποινή που επιβλήθηκε στην ποινική υπόθεση 9348/21 μας έχει λεχθεί ότι η παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη στην ρηθείσα υπόθεση πλην όμως ο κατηγορούμενος δεν υπέβαλε αίτημα προς τούτο. Θεωρούμε ότι αν οι ποινές που επιβλήθηκαν στην παρούσα υπόθεση που είναι διαδοχικές, διαταχθεί να είναι διαδοχικές και με την ποινή των δέκα ετών που επιβλήθηκε στην πιο πάνω ποινική υπόθεση, θα οδηγούσε αθροιστικά σε υπερβολική ποινή κατά παράβαση της αρχής της συνολικότητας.
Ως εκ τούτου οι ποινές - δεδομένων των προνοιών του άρθρου 117(2) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155 θα συντρέχουν με την ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στις 12/12/2022 στην υπόθεση με αριθμό 9348/2021, μια που η παρούσα υπόθεση θα μπορούσε κατά τα δικονομικά προβλεπόμενα να ληφθεί υπόψιν σε εκείνη την υπόθεση (βλ. κατ’ αναλογίαν, Παραρέ ν. Αστυνομίας (2013) 2 ΑΑΔ 257, 269-271), αλλά και γιατί, άλλως, θα ήταν υπέρμετρη ή δυσανάλογη «… προς την ποινική ευθύνη θεωρούμενη συνολικά» (βλ. κατ’ αναλογίαν, Κυπριανού ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 83/14, ημερ. 21/5/18), ECLI:CY:AD:2018:B245.
Ο χρόνος που ο κατηγορούμενος τέλεσε σε προφυλάκιση στην παρούσα υπόθεση (από 18/1/2023), να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο