ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Σύνθεση Κακουργιοδικείου : Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 4618/20
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
1. ΚΚ
2. ΦΦ
Κατηγορουμένων
Ημερομηνία: 9 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Μ. Κουτσόφτας.
Για τον Κατηγορούμενο 1: Η κα. Ε. Λαζαρίδου
Για τον Κατηγορούμενο 2: Ο κ. Κ. Χριστοδουλίδης.
Κατηγορούμενοι παρόντες.
ΠΟΙΝΗ
Η κυκλοφορία της απόφασης υπόκειται σε περιορισμό και απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημοσίευση ή δημοσιοποίηση της χωρίς την άδεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου.
Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι μετά από ακρόαση, σε σειρά κατηγοριών κατά παράβαση του Περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014. Επιπλέον ο κατηγορούμενος 1 κρίθηκε ένοχος και για το αδίκημα της καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων κατά παράβαση του άρθρου 120 του Κεφ. 154.
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων αναφέρονται στην αιτιολογημένη απόφαση του Δικαστηρίου που δόθηκε στις 29/11/2023. Θα προβούμε όμως σε συνοπτική παράθεση τους για σκοπούς της παρούσας.
«Στις 9/3/2019 κατόπιν εκτέλεσης Δικαστικού εντάλματος έρευνας στο διαμέρισμα του κατηγορούμενου 1 στην παρουσία του ίδιου και του συγκάτοικου του, κατηγορούμενου 2, όπου ευρίσκονταν οι αστυφύλακες 3404, 2630 και 180 ως επίσης και ο Αν.Λοχίας 1248 εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν τα ακόλουθα αντικείμενα:
(α) Ένας φορητός Η/Υ μάρκας ΗΡ με S/N:CNF0018BGW
(β) Ένας φορητός Η/Υ μάρκας Lenovo με S/N: 4D02FDYJ.
(γ) Εξωτερικός σκληρός δίσκος μάρκας Seagate με S/N: NABFDV45 χωρητικότητας 5ΤΒ. φορητός Η/Υ Lenovo
(δ) Εξωτερικός σκληρός δίσκος μάρκας Western Digital με S/N: WXP1A567HJ2L χωρητικότητας 2ΤΒ.
(ε) Εξωτερικός σκληρός δίσκος μάρκας Western Digital με S/N: WXB0A79P8178.
(στ) Εξωτερικός σκληρός δίσκος μάρκας Lacie με S/N: 1229807112960KR0U252 χωρητικότητας 250GB.
(ζ) Κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy A5 με IMEI: 357661084345956.
(η) Κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy A5 με IMEI: 354735078170100.
(θ) Κινητό τηλέφωνο μάρκας LG χρώματος μαύρου με IMEI:- 3582320833470176.
Κατά την έρευνα εντοπίστηκε ο σκληρός δίσκος μάρκας Western Digital με S/N: WXB0A79P8178, να είναι συνδεδεμένος στην τηλεόραση του καθιστικού του διαμερίσματος. Όταν ζητήθηκε από τον κατηγορούμενο 1 να τον παραδώσει αυτός τον πέταξε με δύναμη στον τοίχο του διαμερίσματος με αποτέλεσμα να του προκαλέσει ζημιά. Ο κατηγορούμενος 1 συνελήφθηκε για το αυτόφωρο αδίκημα της καταστροφής αποδεικτικού στοιχείου και παρεμπόδισης εκτέλεσης εντάλματος σύλληψης. Ακολούθως ΜΚ7 προχώρησε σε εξέταση των τεκμηρίων με την μέθοδο της δικανικής αντιγραφής-εξαγωγής και ανάλυσης δίδοντας στα τεκμήρια τα διακριτικά: ΚΑ1 (φορητός Η/Υ μάρκας ΗΡ), ΚΑ2 (φορητός Η/Υ μάρκας Lenovo), ΚΑ3-exdisk (σκληρός δίσκος μάρκας Seagate), ΚΑ4-exdisk (σκληρός δίσκος μάρκας Western Digital με S/N: WXP1A567HJ2L), ΚΑ5-exdisk (σκληρός δίσκος μάρκας Western Digital με S/N: WXB0A79P8178), ΚΑ6-exdisk (σκληρός δίσκος μάρκας Lacie), ΚΑ7-phone (τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy A5 με IMEI: 357661084345956), KA8-phone (κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy A5 με IMEI: 354735078170100) και KA9-phone (κινητό τηλέφωνο μάρκας LG). Κατά την εξέταση των εν λόγω δικανικών αντιγράφων, με τη χρήση του λογισμικού προγράμματος Griffeye Analyze. Στο δικανικό αντίγραφο του τεκμηρίου ΚΑ2 (τεκμήριο 16 Δικαστηρίου), εντοπίστηκαν δύο αρχεία εικόνας με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων τα οποία κατατάχθηκαν από τον ΜΚ7 στην κατηγορία «Under 13 years old». Διαπιστώθηκε επίσης ότι στα πρόσφατα αρχεία ο χρήστης του συγκεκριμένου Η/Υ είχε ανοίξει αρχεία που από τις ονομασίες τους σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Στο δικανικό αντίγραφο του τεκμηρίου ΚΑ5 (τεκμήριο 14 επί Δικαστηρίου), που ήταν ο σκληρός δίσκος που ο κατηγορούμενος 1 έριξε με δύναμη στον τοίχο και κατέληξε κομματιασμένος στην κουζίνα, εντοπίστηκαν 3605 αρχεία εικόνας και 1689 αρχεία βίντεο που σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Τα 3605 αρχεία εικόνας κατηγοριοποιήθηκαν από τον ΜΚ7 σε επτά κατηγορίες (SAP Level) όπως φαίνονται στον πίνακα 3 του τεκμηρίου 56. Στην κατηγορία 1 υπήρχαν 195 αρχεία, στην κατηγορία 2 υπήρχαν119 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 323 αρχεία, στην κατηγορία 4 υπήρχαν 72 αρχεία, στην κατηγορία 5 υπήρχαν 15 αρχεία και κάτω των 13 ετών 535 αρχεία. Υπήρχαν και 2346 αρχεία στην κατηγορία «Other illegal» που επρόκειτο για αρχεία εικόνας που αποτελούν στιγμιότυπα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και κατηγοριοποιήθηκαν στον πίνακα 5 του τεκμηρίου 56. Αναφορικά με τα αρχεία εικόνας της κατηγορίας «Under 13 years old», 535 στο σύνολο, διαχωρίστηκαν σε πέντε κατηγορίες ανάλογα με το περιεχόμενο τους. Στην κατηγορία 1 ήταν 117 αρχεία, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 59 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 210 αρχεία στην κατηγορία 4 υπήρχαν 145 αρχεία και στην κατηγορία 5 υπήρχαν 4 αρχεία. Όσον αφορά τα 1689 αρχεία βίντεο κατηγοριοποιήθηκαν σε έξι κατηγορίες. Στην κατηγορία 1 υπήρχαν 6 αρχεία, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 327 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 192 αρχεία, στην κατηγορία 4 υπήρχαν 328 αρχεία, στην κατηγορία 5 υπήρχαν 40 αρχεία και για κάτω των 13 ετών υπήρχαν 796 αρχεία. Υπήρχε περαιτέρω, διαχωρισμός των 796 αρχείων βίντεο της κατηγορίας «Under 13 years old», σε πέντε κατηγορίες ανάλογα με το περιεχόμενο τους. Στην κατηγορία 1 υπήρχαν 24 αρχεία, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 122 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 265 αρχεία, στην κατηγορία 4 υπήρχαν 344 αρχεία και στην κατηγορία 5 υπήρχαν 41 αρχεία. Διενεργήθηκε έλεγχος στα αρχεία στη βάση εικόνων και βίντεο που κατέχει η Interpol, σχετικά με αναγνωρισμένα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και εντοπίστηκαν έξι αρχεία εικόνας και 23 αρχεία βίντεο όπου τα ανήλικα πρόσωπα που απεικονίζονται είναι αναγνωρισμένα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων. Στο δικανικό αντίγραφο ΚΑ7 (τεκμήριο 13 Δικαστηρίου) εντοπίστηκαν 48 μοναδικά αρχεία εικόνας που σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και τα κατατάχθηκαν σε έξι κατηγορίες. Στην κατηγορία 1 υπήρχαν 2 αρχεία, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 15 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 10 αρχεία, στην κατηγορία 4 υπήρχαν 4 αρχεία και στην κατηγορία κάτω των 13 ετών υπήρχαν 9 αρχεία. Υπήρχαν και 8 αρχεία στην κατηγορία «Other illegal», τα οποία εντάχθηκαν στις κατηγορίες των πιο πάνω 1689 αρχείων. Τα εννιά αρχεία εικόνας της κατηγορίας «Under 13 years old» διαχωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το περιεχόμενο τους. Στην κατηγορία 1 υπήρχε 1 αρχείο, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 7 αρχεία και υπήρχε και ένα αρχείο στην κατηγορία 4. Διαπιστώθηκε ότι κανένα αρχείο ήταν προσβάσιμο χωρίς τη χρήση εξειδικευμένου εργαλείου, στην εν λόγω συσκευή τηλεφώνου και τα εν λόγω αρχεία βρέθηκαν αποθηκευμένα στις διαδρομές ως αυτές αναφέρονται στη σελίδα 30 του τεκμηρίου 56. Στο δικανικό αντίγραφο του τεκμηρίου ΚΑ8-phone (τεκμήριο 15 Δικαστηρίου), που ανήκε στον κατηγορούμενο 1, εντοπίστηκαν 96 αρχεία εικόνας, εκ των οποίων τα 94 ήταν μοναδικά, με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και τα οποία κατηγοριοποιήθηκαν σε επτά κατηγορίες. Υπήρχαν 13 αρχεία στην κατηγορία 1, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 8 αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 12 αρχεία, στην κατηγορία 4 υπήρχαν 5 αρχεία στην κατηγορία 5 υπήρχαν 45 αρχεία και στην κατηγορία κάτω των 13 ετών υπήρχαν 45 αρχεία. Υπήρχαν και 11 αρχεία στην κατηγορία «Other illegal», τα οποία εντάχθηκαν στις κατηγορίες των πιο πάνω 1689 αρχείων. Τα αρχεία εικόνας της κατηγορίας «Under 13 years old» διαχωρίστηκαν σε τέσσερεις κατηγορίες με 13 αρχεία να κατατάσσονται στην κατηγορία 1, στην κατηγορία 2 να υπάρχουν δύο αρχεία, στην κατηγορία 3 υπήρχαν 24 αρχεία και υπήρχαν και 6 αρχεία στην κατηγορία 4. Διαπιστώθηκε ότι κανένα από τα εν λόγω αρχεία ήταν προσβάσιμο χωρίς εξειδικευμένο εργαλείο στη συσκευή τηλεφώνου αφού αυτά βρέθηκαν αποθηκευμένα στη διαδρομή που αναφέρεται στη σελίδα 38 του τεκμηρίου 56. Στις 13/3/2019 και κατόπιν γραπτής συγκατάθεσης του κατηγορούμενου 1, τεκμήριο 24, ο ΜΚ7 συνδέθηκε μέσω του Η/Υ του στον λογαριασμό που ο κατηγορούμενος 1 διατηρούσε στην υπηρεσία διαδικτυακής αποθήκευσης (cloud storage) με την ονομασία Degoo χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ] με τη χρήση κωδικού που του λέχθηκε από τον κατηγορούμενο 1 οπόταν και εντοπίστηκε 1 αρχείο βίντεο σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων που κατατασσόταν στην κατηγορία 4. Κατόπιν γραπτής συγκατάθεσης του κατηγορούμενου 2, τεκμήριο 23, ο ΜΚ7 συνδέθηκε μέσω του Η/Υ του στον λογαριασμό που ο κατηγορούμενος 1 διατηρούσε στην υπηρεσία διαδικτυακής αποθήκευσης (cloud storage) με την ονομασία Dropbox χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ] με τη χρήση κωδικού που του λέχθηκε από τον κατηγορούμενο 2 οπόταν και εντοπίστηκαν 20 αρχεία εικόνας και 148 αρχεία βίντεο που σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Από τα 20 αρχεία εικόνας, 9 εξ αυτών ανήκαν στην κατηγορία 1, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 2 αρχεία ενώ στην κατηγορία 3 υπήρχε 1 αρχείο. Υπήρχαν και 8 αρχεία στην κατηγορία «Under 13 years old» με 5 εξ αυτών να ανήκουν στην κατηγορία 1 και 3 αρχεία στην κατηγορία 3. Από τα 148 αρχεία βίντεο, 28 ανήκαν στην κατηγορία 2, 13 αρχεία ανήκαν στην κατηγορία 3, 20 αρχεία ανήκαν στην κατηγορία 4 και 3 αρχεία ανήκαν στην κατηγορία 5. Υπήρχαν και 84 αρχεία που ήταν στην κατηγορία «Under 13 years old». Από τα 84 αρχεία υπήρχε 1 αρχείο στην κατηγορία 1, υπήρχαν 10 αρχεία στην κατηγορία 2, υπήρχαν 42 αρχεία στην κατηγορία 3, υπήρχαν 29 αρχεία στην κατηγορία 4 και 2 αρχεία στην κατηγορία 5.
Κατόπιν και πάλι γραπτής συγκατάθεσης του κατηγορούμενου 2, τεκμήριο 23, ο ΜΚ7 συνδέθηκε μέσω του Η/Υ του στον λογαριασμό που ο κατηγορούμενος 1 διατηρούσε στην υπηρεσία διαδικτυακής αποθήκευσης (cloud storage) με την ονομασία Google Drive χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ] με τη χρήση κωδικού που του λέχθηκε από τον κατηγορούμενο 2 οπόταν και εντοπίστηκαν 10 αρχεία εικόνας και 81 αρχεία βίντεο που σχετίζονταν με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Από τα 10 αρχεία εικόνας 2 εξ αυτών ανήκαν στην κατηγορία 1, στην κατηγορία 2 υπήρχαν 2 αρχεία ενώ στην κατηγορία 3 υπήρχε 1 αρχείο. Υπήρχαν και 5 αρχεία στην κατηγορία «Under 13 years old» με 2 εξ αυτών να ανήκουν στην κατηγορία 1 και 3 αρχεία στην κατηγορία 3. Από τα 81 αρχεία βίντεο, 17 ανήκαν στην κατηγορία 2, 6 αρχεία ανήκαν στην κατηγορία 3 και 18 αρχεία ανήκαν στην κατηγορία 4. Υπήρχαν και 40 αρχεία που ήταν στην κατηγορία κάτω των 13 ετών. Από τα 40 αρχεία υπήρχε 1 αρχείο στην κατηγορία 1, υπήρχαν 3 αρχεία στην κατηγορία 2, υπήρχαν 3 αρχεία στην κατηγορία 22 και υπήρχαν και 14 αρχεία στην κατηγορία 4.»
Τέθηκε από πλευράς κατηγορούσας αρχής ότι οι κατηγορούμενοι είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Προς υποβοήθηση του Δικαστηρίου ετοιμάστηκε έκθεση του γραφείου ευημερίας ως προς τις κοινωνικό-οικονομικές περιστάσεις των κατηγορούμενων, όπου καταγράφονται συνοπτικά τα ακόλουθα:
Ο κατηγορούμενος 1, κατάγεται από την Λάρνακα, είναι ηλικίας 36 ετών είναι άγαμος και άτεκνος και έχει άλλα 3 μικρότερα αδέλφια. Οι γονείς του χώρισαν όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία 15 ετών περίπου. Ο πατέρας του είναι ηλικίας 60 ετών, αντιμετωπίζει αναπνευστικά προβλήματα και δεν εργάζεται. Η μητέρα του είναι επίσης 60 ετών και διατηρεί δικό της κομμωτήριο. Με την αποφοίτηση του από το Λύκειο υπηρέτησε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά. Με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Ρόδο όπου και έλαβε πτυχίο στην Αρχαιολογία, Γλωσσολογία και Δημόσιες Σχέσεις. Απέκτησε, επίσης, μεταπτυχιακό τίτλο στη Διεθνή Πολιτική Οικονομία από το πανεπιστήμιο του Birmingham. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργαζόταν ως μάγειρας σε διάφορα εστιατόρια. Το 2012 μετέβη στις Βρυξέλλες όπου εργάστηκε για ένα έτος ως πολιτικός αναλυτής στο Ευρωκοινοβούλιο. Με την επιστροφή του στην Κύπρο δεν κατέστη δυνατό να εξεύρει εργασία και το 2015 μετέβη εκ νέου στην Αγγλία για περαιτέρω μεταπτυχιακές σπουδές με σκοπό την απόκτηση διδακτορικού τίτλου από το πανεπιστήμιο του Durham. Το 2018 διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κύπρο όπου εργάστηκε ως μάγειρας σε διάφορα εστιατόρια για μερικούς μήνες κάθε φορά.
Ο κατηγορούμενος 2 είναι ηλικίας 36 ετών και έχει άλλα τρία μικρότερα αδέλφια. Σε ηλικία 4½ ετών χώρισαν οι γονείς του και ο ίδιος και τα αδέλφια του τέθηκαν υπό τη φροντίδα των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Ακολούθως τη φροντίδα του κατηγορουμένου 2 και ενός εκ των αδελφών του, ανέλαβαν οι παππούδες του. Ο κατηγορούμενος 2 δεν διατηρεί επικοινωνία με τους γονείς του και οι παππούδες του απεβίωσαν. Μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο φοίτησε στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ίδρυμα (ΑΤΕΙ) στην Αθήνα στον κλάδο της μαιευτικής – γυναικολογίας. Λόγω οικονομικών δυσκολίων δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κύπρο όπου έλαβε πτυχίο στον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων και Ανθρώπινου Δυναμικού και παράλληλα εργαζόταν ως συνοδός εδάφους στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Ακολούθως εργάστηκε ως θεραπευτής σε ιδιωτική κλινική στη Λεμεσό. Στη συνέχεια μετέβη στην Αγγλία όπου εργάστηκε σε ιταλικό εστιατόριο. Το 2018 επέστρεψε στην Κύπρο και εργαζόταν περιστασιακά σε διάφορες εργασίες. Η τελευταία του εργασία ήταν ως εργάτης μερικής απασχόλησης στη βιομηχανία ΚΕΟ. Το 2018 διαγνώσθηκε με τον ιό HIV και λαμβάνει έκτοτε επιδόματα ασθενείας.
Προς μετριασμό της ποινής των κατηγορούμενων αγόρευσαν οι συνήγοροι αυτών. Αμφότεροι τους υιοθέτησαν το περιεχόμενο των εκθέσεων του γραφείου ευημερίας που ετοιμάστηκαν για έκαστο εκ των κατηγορουμένων.
Η κα Λαζαρίδου τόνισε τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου 1, χαρακτηρίζοντας τον ως πρόσωπο υψηλού μορφωτικού επιπέδου επισυνάπτοντας ως έγγραφο Α δέσμη εγγράφων από πιστοποιητικά σπουδών του κατηγορουμένου 1. Περαιτέρω, αφού αναφέρθηκε σε σχετική νομολογία, εισηγήθηκε ότι στην παρούσα ελλείπουν τα επιβαρυντικά στοιχεία της διανομής, της προσφοράς, της πώλησης, διάθεσης και της επίδειξης του παιδικού πορνογραφικού υλικού. Επιπλέον, έδωσε έμφαση στο λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου 1, στα δύσκολα του παιδικά χρόνια και στα ψυχικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Επισύναψε σχετικά, ως έγγραφο Β, βεβαιώσεις ως προς την ψυχιατρική κατάσταση του κατηγορουμένου 1. Έθεσε επίσης, μετά από συγκατάθεση και του συνηγόρου για την κατηγορούσα αρχή, το ιστορικό αιτήσεων για υποβολή το σε υποχρεωτική νοσηλεία δυνάμει του περί Ψυχιατρικής Νοσηλείας Νόμου Ν. 77(I)/1997). Χαρακτήρισε τέλος το όλο περιστατικό μεμονωμένο.
Εκ μέρους του κατηγορουμένου 2, ο κ. Χριστοδουλίδης, αρχικώς, αναγνώρισε τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων. Έδωσε έμφαση στο λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου 2 και στις προσωπικές του περιστάσεις τονίζοντας περαιτέρω τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει αλλά και στον εθισμό του στα ναρκωτικά. Χαρακτήρισε τον κατηγορούμενο ως πρόσωπο ευάλωτο εισηγούμενος ότι ο εγκλεισμός του στη φυλακή είναι ότι χειρότερο για αυτόν και ενδέχεται να επηρεάσει το πρόβλημα του εθισμού του στα ναρκωτικά. Εξέφρασε δε τη πρόθεση του πελάτη του να ενταχθεί σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Επιπλέον, ο κ. Χριστοδουλίδης αναφέρθηκε και στο χρονικό διάστημα που διέρρευσε από τη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων μέχρι τη διακρίβωση της ποινικής του ευθύνης αλλά και την ημερομηνία επιβολής της ποινής. Εισηγήθηκε ότι ο πιο πάνω παράγοντας πρέπει να επενεργήσει ως ουσιαστικός παράγοντας μείωσης της ποινής. Επιπροσθέτως αναφέρθηκε στις συνθήκες διάπραξης των επίδικων αδικημάτων επισημαίνοντας ότι 96 εκ των αρχείων για τα οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος 2 ήταν μη προσβάσιμα. Τέλος, εισηγήθηκε ότι η παρούσα υπόθεση είναι κατάλληλη για αναστολή της τυχόν επιβληθείσας ποινής φυλάκισης.
Έχει κατ' επανάληψη τονισθεί ότι η σοβαρότητα ενός αδικήματος αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπει ο Νόμος (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639). Εν προκειμένω σε σχέση με τα αδικήματα της κατοχής ή απόκτησης παιδικού πορνογραφικού υλικού κατά παράβαση του άρθρου 8 (1) του Ν. 91(Ι)/2014, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 10 έτη, ενώ για τις περιπτώσεις του άρθρου 8 (6) του Ν. 91(Ι)/2014, όπου το παιδί που απεικονίζεται στο υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ηλικίας κάτω των δεκατριών (13) ετών, η προβλεπόμενη ποινή είναι η δια βίου φυλάκιση. Για δε το αδίκημα της καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων η υπό του νόμου προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη ή και χρηματική ποινή.
Περαιτέρω, η ανάγκη για αυστηρή αντιμετώπιση των αδικημάτων που αφορούν κατοχή ή απόκτηση παιδικού πορνογραφικού υλικού έχει διακηρυχθεί από τη νομολογία ακόμα και πριν τη θέσπιση του Ν. 91(Ι)/2014, όταν η μέγιστη προβλεπόμενη στον τότε ισχύοντα, περί της Σύμβασης κατά του Εγκλήματος μέσω του Διαδικτύου Νόμο 22(ΙΙΙ)/2004, ήταν η ποινή φυλάκισης μέχρι 10 έτη.
Θεμελιακή επί του προκειμένου είναι η υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Μακαμιαν (2007) 2 ΑΑΔ 405, όπου, με παραπομπή στο άρθρο 93 της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του Εγκλήματος μέσω του Διαδικτύου, που υπογράφηκε στη Βουδαπέστη στις 23/11/2001, επεξηγήθηκε ότι η αναζήτηση και η κατοχή τέτοιου πορνογραφικού υλικού αυξάνει τη ζήτηση και ενθαρρύνει τους εμπνευστές της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων να συνεχίσουν το έργο τους.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις παραμένουν επίκαιρες και μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 91(Ι)/2014 και την συνακόλουθη θέσπιση αυστηρότερων ποινών, αφού ως υποδεικνύεται στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου Ποινική Έφεση 185/2016 ημερομηνίας 20/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:B118, την παραγωγή τέτοιας φύσης υλικού είναι η αναζήτηση του που την προκαλεί.
Περαιτέρω, η νομολογία υποδεικνύει σταθερά την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών, αφού ως επεξηγείται στην υπόθεση Niland ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 18/2017, ημερομηνίας 14/2/2018, ECLI:CY:AD:2018:B79, η ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αδήριτη ανάγκη, καθότι αδικήματα της εξεταζόμενης φύσης συνθλίβουν την προσωπικότητα των παιδιών. Περαιτέρω στην πιο πάνω απόφαση επεξηγήθηκε και ο σκοπός του Νόμου και η αιτία (ratıo) που με αυτόν θεσπίστηκαν αυστηρότερες ποινές, ως ακολούθως:
«Με το Νόμο, Ν.91(Ι)/2014, εισάγονται αυστηρότερες ποινές για τα αδικήματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας. Αναγνωρίζεται ότι αυτής της μορφής τα εγκλήματα συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις των θεμελιακών δικαιωμάτων των παιδιών, όσον αφορά την προστασία και τη φροντίδα, που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους. Η Κυπριακή Δημοκρατία, κατ΄ ακολουθία του άρθρου 34 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία έχει υπογράψει και κυρώσει, ανέλαβε την υποχρέωση προστασίας των παιδιών από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης. Συνεπώς, η εισαγωγή αυστηρότερων ποινών από το Νόμο προέκυψε ως επιτακτική, αφού τέτοιας φύσεως αδικήματα βρίσκονται σε έξαρση και επιφέρουν ολέθριες συνέπειες».
Όπως έχει τεθεί στην υπόθεση Carson v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 38/22, ημερομηνίας 27/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B411, τα αδικήματα της εξεταζόμενης φύσης συνιστούν εγκλήματα εναντίον του παιδιού, της κοινωνίας και του πολιτισμού, δεδομένου ότι συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων των παιδιών. Να τονίσουμε εδώ ότι αυτής της φύσης αδικήματα βρίσκονται σε έξαρση και λαμβάνουμε γνώση από τον πολύ μεγάλο αριθμό υποθέσεων που τίθενται ενώπιον μας γεγονός που καθιστά την επιβολή αποτρεπτικών ποινών ακόμη πιο επιτακτική.
Υπάρχουν βέβαια διαβαθμίσεις ως προς την κατάταξη των εκάστοτε αδικημάτων σε κλίμακα σοβαρότητας με την Κυπριακή νομολογία να έχει υιοθετήσει τις κατευθυντήριες γραμμές της υπόθεσης R. v. Oliver and Others (2003) 1 Cr. App. Rep. 28, σύμφωνα με την οποία το παιδικό πορνογραφικό υλικό κατατάσσεται σε πέντε κατηγορίες (επίπεδα) βαθμού σοβαρότητας, ανάλογα με το περιεχόμενο-απεικονίσεις που εμφανίζει, με την κατηγορία 1 να είναι τα λιγότερο σοβαρά και την κατηγορία 5 τα πλέον σοβαρά. Θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε τις συγκεκριμένες κατηγορίες που έχουν ως εξής:
Κατηγορία 1: Απεικόνιση παιδιών σε ερωτικές παραστάσεις χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα.
Κατηγορία 2: Απεικόνιση μη διεισδυτικής σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ παιδιών και αυτοϊκανοποίηση παιδιού.
Κατηγορία 3: Απεικόνιση μη διεισδυτικής σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ ενηλίκων και παιδιών.
Κατηγορία 4: Απεικόνιση διεισδυτικής σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ παιδιών και ενηλίκων.
Κατηγορία 5: Σαδισμός ή κτηνοβασία.
Στην Κύπρο, ένεκα του γεγονότος ότι οι προβλεπόμενες ποινές είναι αυστηρότερες από ότι στην Αγγλία, η πιο πάνω κατηγοριοποίηση λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς κατάταξης των αδικημάτων σε κλίμακα σοβαρότητας και για τη διαβάθμιση επιβαρυντικών στοιχείων. ( Βλ. ενδεικτικά Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου (ανωτέρω) και Δημοκρατία ν. Κουφού Ποινική Έφεση 94/2019, ημερομηνίας 20/7/2021), ECLI:CY:AD:2021:B333.
Σύμφωνα δε με την υπόθεση Oliver (ανωτέρω), παράγραφος 20, ως επιβαρυντικοί παράγοντες μπορούν να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία:
(1) Η διανομή του υλικού και αν επιδείχθηκε ή δόθηκε σε παιδί
(2) Η μεγάλη ποσότητα του υλικού
(3) Ο τρόπος με τον οποίο μία συλλογή απεικονίσεων αποθηκεύεται σε ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή αποτελεί ένδειξη της επιδεξιότητας που χρησιμοποιήθηκε [ένα αδίκημα δεν θα είναι τόσο σοβαρό αν ο παραβάτης απλώς κοίταξε τις απεικονίσεις αλλά δεν τις αποθήκευσε]
(4) Απεικονίσεις που βρίσκονται σε δημόσιο χώρο στο διαδίκτυο ή εξαιτίας της μεθόδου διανομής των καθίστανται πιο πιθανό ότι κάποιος θα τις εντοπίσει τυχαία
(5) Αν ο παραβάτης ήταν υπεύθυνος για την αρχική παραγωγή των απεικονίσεων, ειδικότερα αν το παιδί ή τα παιδιά ήταν μέλη της οικογένειας του παραβάτη ή προήλθαν από ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας ή αν ο παραβάτης έκαμε κατάχρηση της θέσης εμπιστοσύνης που κατείχε και,
(6) Η ηλικία του παιδιού μπορεί να θεωρηθεί επιβαρυντικός παράγοντας σε κάποιες υποθέσεις όπως για παράδειγμα όπου διαπράχθηκε επίθεση εναντίον βρέφους ή πολύ νεαρού παιδιού.
Σε αρμονία με τα πιο πάνω και η Κυπριακή νομολογία έχει αναγνωρίσει ως επιβαρυντικά στοιχεία, τον όγκο του υλικού, τη φύση του, το αν πρόκειται για πραγματικές απεικονίσεις παιδιών, την ηλικία των παιδιών που απεικονίζονται, τον τρόπο αποθήκευσης των εκάστοτε αρχείων και τον τρόπο/μέθοδο που εξασφαλίζεται το εκάστοτε υλικό, ώστε στις περιπτώσεις της οργανωμένης αναζήτησης, ή όπου επιδεικνύεται υψηλό επίπεδο προσωπικού ενδιαφέροντος, ή εξειδικευμένη μεθοδολογία, να λαμβάνεται ως επιβαρυντικό στοιχείο. Σχετικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου (ανωτέρω), Knowles ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 99/2020, ημερομηνίας 14/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:B437 και Liu ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 109/22, ημερομηνίας 4/4/2023, ECLI:CY:AD:2023:B170.
Επιπροσθέτως, ως στοιχείο που επηρεάζει την επιμέτρηση της ποινής αποτελεί και ο χρόνος που ο αδικοπραγούντας έχει στην κατοχή του το εκάστοτε υλικό και ο χρόνος που διαρκεί η συνολική εγκληματική δραστηριότητα του κατηγορουμένου. Σχετικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Alan ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 149/2020, ημερομηνίας 21/11/2021 και Δημοκρατία ν. Χατζηαθανασίου Ποινική Έφεση 20/21, ημερομηνίας 19/10/2021.
Στην υπό κρίση υπόθεση, για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής, λαμβάνουμε υπόψη τον όγκο και τη φύση του υλικού που έκαστος εκ των κατηγορουμένων κατείχε.
Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος 1 κατείχε αλλά και απέκτησε πρόσβαση σε τεράστιο όγκο παιδικού πορνογραφικού υλικού με ανήλικα τόσο άνω των 13 ετών όσο και κάτω των 13, σε όλες τις κλίμακες κατάταξης.
Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να συνοψίσουμε πως ο κατηγορούμενος 1 κατείχε στον σκληρό του δίσκο μάρκας Western Digital, συνολικά 1043 αρχεία παιδικού πορνογραφικού υλικού, τα οποία αφορούσαν σε ανήλικα άνω των 13 ετών. Συγκεκριμένα κατείχε 150 αρχεία εικόνας και 893 αρχεία βίντεο, τα οποία διαχωρίζονται ανάλογα με το επίπεδο σοβαρότητας τους ως ακολούθως:
(α) 61 αρχεία εικόνας και 6 αρχεία βίντεο ( επίπεδο 1 ), (β) 23 αρχεία εικόνας και 327 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2), (γ) 55 αρχεία εικόνας και 192 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3), (δ) 9 αρχεία εικόνας και 328 αρχεία βίντεο (επίπεδο 4) και (ε) 2 αρχεία εικόνας και 40 αρχεία βίντεο (επίπεδο 5) (κατηγορία 3 επί του κατηγορητηρίου).
Επιπλέον, στον ίδιο δίσκο κατείχε 904 αρχεία παιδικού πορνογραφικού υλικού, ήτοι με παιδία ηλικία κάτω των 13 ετών. Συγκεκριμένα κατείχε στον ανωτέρω αναφερόμενο σκληρό δίσκο 109 αρχεία εικόνας και 795 αρχεία βίντεο ως ακολούθως:
(β) 28 αρχεία εικόνας και 24 αρχεία βίντεο (επίπεδο 1), (β)10 αρχεία εικόνας και 122 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2) (γ) 51 αρχεία εικόνας και 265 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3), (δ) 19 αρχεία εικόνας και 343 αρχεία βίντεο που απεικονίζουν (επίπεδο 4) και (ε) 1 αρχείο εικόνας και 41 αρχεία βίντεο (επίπεδο 5) (κατηγορία 5 επί του κατηγορητηρίου).
(γ) 1 αρχείο βίντεο παιδικής πορνογραφίας (επίπεδο 4) (κατηγορία 9 επί του κατηγορητηρίου).
Από το περιεχόμενο και μόνο του προσβάσιμου υλικού στον εξωτερικό δίσκο του κατηγορουμένου 1, ως έχει εκτεθεί ανωτέρω, είναι προφανές ότι αυτός κατείχε μια τεράστια ποσότητα παιδικού πορνογραφικού υλικού. Μάλιστα προκύπτει να κατέχει ένα ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό βίντεο και αρχείων με παιδικό πορνογραφικό υλικό με απεικονίσεις παιδιών κάτω των 13 ετών μεγάλο μέρος του οποίου αφορά τα επίπεδα 4 αλλά και 5. Σημειώνεται δε ότι το επίπεδο 5 αφορά σε πράξεις σαδισμού και κτηνοβασίας και έχει χαρακτηριστεί ως « ό,τι πιο βδελυρό και απάνθρωπο.» ( βλ. Liu v. Δημοκρατίας (ανωτέρω)). Η κατοχή αυτής της έκτασης και φύσης του παιδικού πορνογραφικού υλικού καθιστά την υπό κρίση υπόθεση ως ιδιαίτερα σοβαρή.
Ο όγκος και η φύση του επίμαχου υλικού που κατείχε ο κατηγορούμενος 1 σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το απέκτησε κατόπιν αναζήτησης στο διαδίκτυο, χωρίς να διστάζει να έρχεται, μέσω του διαδικτύου, σε επαφή με παιδόφιλους, αλλά και το ότι ήταν αποθηκευμένο σε σκληρό δίσκο αλλά και σε διαδικτυακούς χώρους αποθήκευσης δεικνύει οργάνωση και υψηλό προσωπικό ενδιαφέρον ως προς την αναζήτηση του παιδικού πορνογραφικού υλικού.
Επιβαρυντικά λαμβάνεται υπόψη και ο χρόνος που ο κατηγορούμενος 1 ασχολήθηκε με την αναζήτηση του επίδικου παράνομου υλικού. Συγκεκριμένα, ξεκίνησε να αποκτά παιδικό πορνογραφικό υλικό από 1/1/2016 και συνέχισε να κατέχει τέτοιο υλικό μέχρι τις 9/3/2019. Σε όλο το πιο πάνω διάστημα, πέραν του υλικού που ήταν προσβάσιμο, στον εξωτερικό δίσκο του εντοπίστηκε ότι απέκτησε επίσης 574 αρχεία εικόνας με απεικονίσεις παιδιών άνω των 13 ετών, όλων των κατηγοριών και 426 αρχεία εικόνας και 1 αρχείο βίντεο με απεικονίσεις παιδιών κάτω των 13 ετών επίσης όλων των κατηγοριών. Η χρονική περίοδος που ασχολήθηκε με τη αναζήτηση και απόκτηση παιδικού πορνογραφικού υλικού, πέραν από ενδεικτική του νοσηρού του ενδιαφέροντος, αναπόφευκτα παρέχει πρόσφορο έδαφος στους παραγωγούς τέτοιου υλικού που προσβάλλει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών.
Ενδεικτικό της σοβαρότητας των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος 1 είναι και το γεγονός ότι σε μέρος των αρχείων εικόνας και βίντεο που αφορούν οι κατηγορίες 3-6 και ειδικότερα σε 6 συνολικά αρχεία εικόνας και 23 συνολικά αρχεία βίντεο, τα ανήλικα πρόσωπα που απεικονίζονται σε αυτά είναι αναγνωρισμένα ανήλικα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Περαιτέρω, στα 6 αρχεία εικόνας και στα 17 αρχεία βίντεο ο δράστης έχει επίσης αναγνωριστεί.
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν τις συνέπειες που η αναζήτηση και μόνο τέτοιου υλικού επιφέρει.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε και την προσπάθεια του κατηγορουμένου 1, κατά την διάρκεια της έρευνας που λάμβανε χώρα στο διαμέρισμά του, να καταστρέψει τον δίσκο μάρκας Western Digital στον οποίο εντοπίστηκαν τα αρχεία παιδικής πορνογραφίας που αφορούν οι κατηγορίες 5 και 6. Η πιο πάνω πράξη του, που αποτελεί το αντικείμενο της κατηγορίας 10, είχε ως εμφανή σκοπό την καταστροφή ή την απόκρυψη μαρτυρικού υλικού αναφορικά με τα αδικήματα της κατοχής και απόκτησης παιδικού πορνογραφικού υλικού. Το πιο πάνω στοιχείο δεικνύει την πρόθεση του αδικοπραγούντα να αποκρύψει τις πράξεις του και να απεκδυθεί των ευθυνών του.
Σε σχέση με τον κατηγορούμενο 2 λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι το σύνολο του υλικού που κατείχε και απέκτησε πρόσβαση, απεικόνιζε παιδιά να επιδίδονται σε πραγματικές πράξεις ερωτικού περιεχομένου και τον όγκο αυτού.
Παράλληλα, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος 2 κατείχε και ποσότητα υλικού που απεικόνιζε παιδιά κάτω των 13 να επιδίδονται σε σεξουαλική δραστηριότητα με διείσδυση ή ακόμα και σκηνές σαδιστικού περιεχόμενου. Κατείχε επίσης αξιοπρόσεκτο αριθμό αρχείων παιδικής πορνογραφίας σε διαδικτυακούς χώρους αποθήκευσης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην υπηρεσία διαδικτυακής αποθήκευσης Cloud Storage με ονομασία Dropbox, κατείχε 12 αρχεία εικόνας και 64 αρχεία βίντεο που απεικονίζουν παιδιά άνω των 13 ετών ως ακολούθως:
(α) 9 αρχεία εικόνας που απεικονίζουν παιδιά σε ερωτικές πόζες χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα (επίπεδο 1), (β) 2 αρχεία εικόνας και 28 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2), (γ) 1 αρχείο εικόνας και 13 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3), (δ) 20 αρχεία βίντεο (επίπεδο 4) και (ε) 3 αρχεία βίντεο (επίπεδο 5). (14η κατηγορία)
Στον ίδιο διαδικτυακό χώρο κατείχε και 92 αρχεία παιδικού πορνογραφικού υλικού που απεικόνιζε παιδιά κάτω των 13 ετών. Συγκεκριμένα κατείχε 8 αρχεία εικόνας και 84 αρχεία βίντεο που απεικονίζουν παιδιά κάτω των 13 ετών ως ακολούθως:
(α) 5 αρχεία εικόνας και 1 αρχείο βίντεο (επίπεδο 1), (β) 2 αρχεία εικόνας και 10 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2), (γ) 3 αρχεία εικόνας και 42 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3), (δ) 29 αρχεία βίντεο (επίπεδο 4) και (ε) 2 αρχεία βίντεο (επίπεδο 5). (15η κατηγορία).
Επιπλέον, στο διαδικτυακό χώρο αποθήκευσης Cloud Storage με ονομασία Google Drive, βρέθηκαν 5 αρχεία εικόνας και 41 αρχεία βίντεο που απεικονίζουν παιδιά άνω των 13 ετών ως ακολούθως:
(α) 2 αρχεία εικόνας (επίπεδο 1), (β) 2 αρχεία εικόνας και 17 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2), (γ) 1 αρχείο εικόνας και 6 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3), 18 αρχεία βίντεο (επίπεδο 4) ( 16η κατηγορία)
Στον ίδιο διαδικτυακό χώρος αποθήκευσης κατείχε, 45 αρχεία, ήτοι 5 αρχεία εικόνας και 40 αρχεία βίντεο που απεικονίζουν παιδιά κάτω των 13 ετών ως ακολούθως:
(α) 2 αρχεία εικόνας και 1 αρχείο βίντεο που απεικονίζουν παιδιά σε ερωτικές πόζες χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα (επίπεδο 1) (β) 3 αρχεία βίντεο (επίπεδο 2) (γ) 3 αρχεία εικόνας και 22 αρχεία βίντεο (επίπεδο 3) και 14 αρχεία βίντεο (επίπεδο 4) ( 17η κατηγορία).
Από τα πιο πάνω είναι προφανές ότι και ο κατηγορούμενος 2 κατείχε τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 137 αρχείων εικόνας και βίντεο στα οποία συμπεριλαμβάνεται και αριθμός αρχείων βίντεο με ανήλικα κάτω των 13 ετών να υφίστανται σεξουαλικές πράξεις μέχρι και του επιπέδου 5.
Το γεγονός ότι τα αρχεία που βρέθηκαν στο κινητό του τελικά ήταν μη προσβάσιμα, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος 2 είχε και ο ίδιος ενδιαφέρον για το επίμαχο υλικό, αφού βρέθηκε μεγάλος όγκος αρχείων σε διαδικτυακούς χώρους αποθήκευσης που είχε πρόσβαση και είχε δημιουργήσει ο ίδιος. Το γεγονός ότι είχε αποθηκευμένο το παράνομο υλικό σε διαδικτυακούς χώρους αποθήκευσης δεικνύει το αρκετά υψηλό προσωπικό του ενδιαφέρον, γεγονός που επενεργεί επιβαρυντικά στην επιμέτρηση της ποινής.
Το σύνολο της αξιόποινης συμπεριφοράς των κατηγορουμένων που περιελάμβανε και την κατοχή σημαντικού αριθμού αρχείων εικόνας και βίντεο που ως προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου απεικόνιζαν ανήλικα κάτω των 13 ετών ακόμα και βρέφη να υφίστανται κτηνώδη μεταχείριση, που ξεπερνά ακόμα και την πιο αρρωστημένη φαντασία, δεν μπορεί παρά να βρει αντανάκλαση στη ποινή (βλ. κατ’ αναλογίαν βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου [ανωτέρω]).
Παρά τα πιο πάνω όμως το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής δεν μειώνεται αλλά ούτε και ατονεί αφού οφείλει να προσεγγίζει την κάθε περίπτωση στη βάση των δικών της γεγονότων και τον κάθε κατηγορούμενο, ανάλογα με τις προσωπικές και άλλες περιστάσεις του (βλ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής. Άλλωστε, η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής, (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευαγόρου (Αρ.2) (2001) 2 ΑΑΔ 285) και η εξατομίκευση της ποινής έχει ως λόγο τον συσχετισμό της τιμωρίας και με το άτομο του παραβάτη· όχι όμως την αποκλειστική συνάρτησή της με τις προσωπικές συνθήκες αυτού ( βλ. Κόκκινος ν. Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 135).
Προς όφελος των κατηγορουμένων λαμβάνουμε υπόψη μας το λευκό τους ποινικό μητρώο και το γεγονός ότι ελλείπει το στοιχείο της προσφοράς ή διάδοσης του σχετικού υλικού που είχαν στην κατοχή τους.
Λαμβάνουμε περαιτέρω υπόψη μας τις προσωπικές τους περιστάσεις ως αυτές καταγράφονται στις σχετικές εκθέσεις του γραφείου ευημερίας και αναπτύχθηκαν με ενάργεια από τους συνηγόρους τους. Στα αδικήματα της εξεταζόμενης φύσης, οι προσωπικές περιστάσεις των κατηγορουμένων λαμβάνονται υπόψη, μετριαστικά, στο βαθμό και στην έκταση που δεν εξουδετερώνεται ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της ποινής, καθότι, ως έχει νομολογηθεί, προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Δημοκρατία ν. Κουφού (ανωτέρω), Δημοκρατία ν. Χατζηαθανασίου (ανωτέρω) και Liu ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω). Επομένως, οι προσωπικές περιστάσεις των κατηγορουμένων αποτελούν μετριαστικούς παράγοντες ήσσονος βαρύτητας στην επιμέτρηση της ποινής.
Θεωρούμε εδώ ορθό να εξετάσουμε την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορούμενου 2 ο οποίος επικαλέστηκε την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από τη διάπραξη των αδικημάτων και την καθυστέρηση στην διακρίβωση της ποινικής ευθύνης του κατηγορουμένου 2 ως μετριαστικό στοιχείο.
Όντως το δικαίωμα εκάστου κατηγορουμένου σε διάγνωση της ποινικής του ευθύνης εντός εύλογου χρόνου αποτελεί συνταγματικό του δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 30 του Συντάγματος. Τα στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη για τον καθορισμό του εύλογου χρόνου για τη διαπίστωση της ποινικής ευθύνης κάποιου κατηγορουμένου συνοψίζονται στη σχετική νομολογία. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Μενελάου ν. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 407 και Κάζανου ν. Eφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Ποινική Έφεση 96/19, ημερομηνίας 28/7/2020, ECLI:CY:AD:2020:B272. Στην απόφαση Κάζανου (ανωτέρω) με αναφορά στη πάγια νομολογία υποδείχθηκαν οι τρεις παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για την κρίση περί της ύπαρξης καθυστέρησης. Συγκεκριμένα λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Στην Procurator Fiscal v. Watson (2002) 4 All E.R. 1 (απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής του Ανακτοβουλίου) αναφέρθηκε ότι η προσέγγιση υπό του Δικαστηρίου τυχόν παραβίασης του δικαιώματος για δίκη εντός εύλογου χρόνου θα πρέπει να αφορά τρεις παράγοντες και οι οποίοι θα πρέπει να εξετάζονται: (α) η πολυπλοκότητα της υπόθεσης, (β) η συμπεριφορά του Κατηγορουμένου και (γ) ο τρόπος χειρισμού της υπόθεσης υπό τις διοικητικές και δικαστικές αρχές.»
Επιπλέον, στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευσταθίου (2009) 2 AΑΔ 376, υπεδείχθη ότι η διαπίστωση της ενδεχόμενης παραβίασης του θεμελιώδους δικαιώματος ενός κατηγορούμενου για δίκη εντός εύλογου χρόνου δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά τίθεται υπό τη βάσανο του συνυπολογισμού ύπαρξης και άλλων παραμέτρων, που να δείχνουν ότι υπό τις περιστάσεις δεν μπορεί να διεξαχθεί δίκαιη δίκη. Αποτελεί θεμελιακή νομολογιακή αρχή πως όταν ο κατηγορούμενος ευθύνεται για την καθυστέρηση δεν μπορεί να επικαλείται παραβίαση του δικαιώματος δίκης εντός εύλογου χρόνου με βάση το άρθρο 30 του Συντάγματος (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Βαρνάβα (1999) 2 ΑΑΔ 638, Κουλλαπής ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 273, και Πέτρου ν. Δήμου Γεροσκήπου, Ποινικές Εφέσεις 141 και 142/2021, ημερομηνίας 20/12/2023.
Στο σύγγραμμα του Λ.Α Σισιλιάνου Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, 2η έκδοση, σελ. 297–298, τίθεται ότι στις ποινικές υποθέσεις για σκοπούς εξέτασης του κατά πόσο έγινε σεβαστή η εγγύηση του εύλογου χρόνου, το επίμαχο χρονικό διάστημα, κατά κανόνα, λήγει με την έκδοση της απόφασης εκείνης που κρίνει το βάσιμο της κατηγορίας και εφόσον είναι καταδικαστική, προσδιορίζει την ποινή.
Περαιτέρω ως υποδεικνύεται στο σύγγραμμα Harris, O’ Boyle and Wabrick: Law of the European Convention on Human Rights, 4η έκδοση, σελ. 441, παρόλο που ο κατηγορούμενος δεν έχει υποχρέωση να συνεργάζεται ενεργά με τις Δικαστικές αρχές και έχει δικαίωμα να κάνει πλήρη χρήση των διαδικαστικών του δικαιωμάτων, τυχόν καθυστέρηση που προκύπτει από τα πιο πάνω δεν μπορεί να καταλογιστεί στο κράτος. Έτσι, έχει κριθεί ότι η συχνή αλλαγή δικηγόρων ή οι αναβολές που οφείλονται στην υγεία του κατηγορουμένου αποτελούν αντικειμενικά δεδομένα που δεν μπορούν να καταλογιστούν στο κράτος. Σχετικά παραπέμπουμε στην υπόθεση König ν. Germany προσφυγή 6232/73, ημερομηνίας 28/6/1978, παρ. 103 και Krakolinig v. Austria 33992/07, (2012) παρ. 27, αντίστοιχα.
Περαιτέρω, ως επεξηγείται στο σύγγραμμα Law of the European Convention on Human Rights σελ.441 (ανωτέρω), μεταξύ των στοιχείων που λαμβάνονται υπόψη από το ΕΔΑΔ για την εξέταση της πολυπλοκότητας της υπόθεσης είναι και η ανάγκη για λήψη μαρτυρίας εμπειρογνώμονα. Σχετική επίσης είναι και η υπόθεση Wemhoff v. Germany, προσφυγή 2122/1964, ημερομηνίας 27/6/1968 και το σύγγραμμα Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ανωτέρω), σελ. 292.
Στην υπό κρίση υπόθεση ουδείς εκ των κατηγορουμένων ήγειρε τον παράγοντα χρόνο, ως στοιχείο που επηρέαζε το δικαίωμα τους σε δίκαιη δίκη πριν την διάγνωση της ποινικής τους ευθύνης, παρά μόνο ως μετριαστικό κατά την επιμέτρηση της ποινής στοιχείο.
Παρά ταύτα, από το περιεχόμενο του φακέλου προκύπτει ότι η παρούσα υπόθεση τέθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου στις 17/9/2020. Μέχρι την ημερομηνία έναρξης της ακροαματικής διαδικασίας στις 3/7/2023 δόθηκαν συνολικά 16 αναβολές εκ των οποίων οι 4 ζητήθηκαν από τους κατηγορουμένους στο στάδιο πριν απαντήσουν. Επιπλέον ακόμα 5 αναβολές εγκρίθηκαν, κατόπιν υποβολής αιτήματος από την υπεράσπιση. Επίσης, άλλα 3 αιτήματα εγκρίθηκαν λόγω της απουσίας του κατηγορουμένου 2 και 1 αίτημα αναβολής υποβλήθηκε για λόγους της κατηγορούσας αρχής αποκλειστικά. Επιπρόσθετα, 1 αίτημα εγκρίθηκε για λόγους τόσο της κατηγορούσας αρχής όσο και για να εξεταστεί κάποιο ζήτημα που έθετε η υπεράσπιση προς την κατηγορούσα αρχή και μόνο 1 αναβολή δόθηκε από το Δικαστήριο.
Ακολούθως από την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ακούστηκαν 7 μάρτυρες, διεξήχθησαν 2 δίκες εντός δίκης, εγέρθηκαν ενστάσεις που έχρηζαν έκδοσης ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου και ο κατηγορούμενος 1 προέβη και στην αλλαγή δικηγόρου μεσούσης της ακροαματικής διαδικασίας, ενώ με την κρίση επί της ενοχής του προέβη εκ νέου σε διορισμό νέου δικηγόρου. Συνολικά ο κατηγορούμενος 1 εκπροσωπήθηκε από 4 διαδοχικούς δικηγόρους. Η παράμετρος αυτή τίθεται όχι ως προς το αναφαίρετο δικαίωμα του να εκπροσωπείται από δικηγόρο της επιλογής του αλλά ως προς το πλαίσιο του χρόνου που αναλώθηκε για την άσκηση του δικαιώματος του αυτού. Να προσθέσουμε εδώ τέλος ότι η ακροαματική διαδικασία άρχισε στις 3/7/2023 και ολοκληρώθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου να εκδίδεται πέντε σχεδόν μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 29/11/2023.
Τέλος, από τις 9/3/2019 που έγινε η αρχική έρευνα στο διαμέρισμα του κατηγορουμένου 1 και ο προκαταρκτικός έλεγχος των συσκευών των κατηγορουμένων απαιτήθηκε χρόνος και η συνδρομή ειδικού για την ανάκτηση του περιεχομένου του σκληρού δίσκου που καταστράφηκε από τον ίδιο τον κατηγορούμενο 1, κατά την έρευνα, αφού η πράξη του αυτή, οδήγησε στη διενέργεια επιπρόσθετων ανακριτικών ενεργειών και αναζήτησης επιπρόσθετης εξειδικευμένης επιστημονικής υποστήριξης. Επίσης για την εξιχνίαση της υπόθεσης απαιτήθηκε η δικανική εξέταση των συσκευών των κατηγορουμένων με ειδικά επιστημονικά εργαλεία και η ετοιμασία σχετικής έκθεσης πραγματογνωμοσύνης.
Στη βάση των πιο πάνω καταλήγουμε ότι η παρούσα υπόθεση εκ της φύσης της παρουσίαζε πολυπλοκότητα η οποία έγκειτο και στην ανάγκη για αναζήτηση επιστημονικής ή εξειδικευμένης μαρτυρίας. Η πιο πάνω ανάγκη επιτάθηκε από την επιλογή του κατηγορουμένου 1 να επιχειρήσει να καταστρέψει τον σκληρό δίσκο που εντοπίστηκε στο διαμέρισμα του.
Έχοντας υπόψη το σύνολο των πιο πάνω καταλήγουμε ότι δεν παρουσιάστηκε καθυστέρηση στην διεκπεραίωση της υπόθεσης ή καθυστέρηση που επηρέασε το δικαίωμα των κατηγορουμένων για διάγνωση της ποινικής τους ευθύνης εντός εύλογου χρόνου.
Παρόλα αυτά το αντικειμενικό δεδομένο του ότι το Δικαστήριο καλείται να επιβάλει ποινή τέσσερα χρόνια και 10 μήνες μετά το επίδικο συμβάν παραμένει. Αποτελεί δε πάγια θέση της νομολογίας ότι η καθυστέρηση από την διάπραξη του αδικήματος μέχρι την επιβολή ποινής προσμετρά ως μετριαστικός παράγοντας, ώστε η ποινή να αντανακλά την ωφελιμότητα της τιμωρίας, ως μέτρου αποτροπής ή/και αναμόρφωσης σε συνάρτηση με την τυχόν αλλαγή στις προσωπικές περιστάσεις κάποιου κατηγορουμένου. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Memic v. Δημοκρατίας (2014) 2Α ΑΑΔ 276 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Πεγειώτη κ.ά. (2001) 2 AAΔ 617. Όταν, όμως, για την καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης ευθύνεται ο κατηγορούμενος δεν μπορεί ο τελευταίος να την επικαλείται ως μετριαστικό παράγοντα. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας ν. Βαρνάβα (1999) 2 ΑΑΔ 638 και Κουλλαπής ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 273.
Στην υπό κρίση υπόθεση δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε μεταβολή ή μεταβολή στις προσωπικές περιστάσεις των κατηγορουμένων που να δικαιολογεί μείωση στην ποινή υπό αυτό το πλαίσιο. Παρόλα αυτά το γεγονός ότι το Δικαστήριο καλείται να επιβάλει ποινή 4 έτη και 10 μήνες μετά τη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων, λαμβάνεται υπόψη, σε περιορισμένο βαθμό, ως προς το ύψος της ποινής χωρίς όμως να είναι δυνατόν να μπορεί να επηρεάσει το είδος της ποινής.
Ένας άλλος παράγοντας, που αμφότεροι οι συνήγοροι των κατηγορουμένων επικαλέστηκαν ως προς την επιμέτρηση της ποινής, είναι τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι κατηγορούμενοι.
Ήταν η εισήγηση του κατηγορούμενου 1 ότι τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει θα πρέπει να συνυπολογιστούν κατά την επιλογή της κατάλληλης ποινής. Από πλευράς κατηγορούμενου 2 τέθηκε ότι είναι φορέας του ιού HIV και χρήστης ναρκωτικών.
Σε σχέση με το ζήτημα των προβλημάτων υγείας σημειώνουμε ότι κατά κανόνα τα όποια προβλήματα υγείας αντιμετωπίζει ένας κατηγορούμενος δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για την αποφυγή επιβολής ποινής φυλάκισης, όταν ο νόμος και οι περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος καθιστούν επιτακτική τέτοια ποινή. Θεμελιακή επί του προκειμένου είναι η υπόθεση Attorney General v. Mavrokefalos (1966) 2 CLR 93. Στην υπόθεση Ανδρέας Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 144, έγινε δεκτό πως, εάν λόγω κάποιας σωματικής ανικανότητας ή ασθένειας η φυλάκιση θα προκαλέσει σε ένα αδικοπραγούντα ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού αυτό επενεργεί σαν ελαφρυντικός παράγοντας. Όμως, για να αποφευχθεί η ποινή φυλάκισης, απαιτείται η προσκόμιση ιατρικής ή άλλης μαρτυρίας που να βεβαιώνει πως η κατάσταση της υγείας του κατηγορουμένου θα επιδεινωθεί λόγω της φυλάκισης ή ότι τα προβλήματα υγείας δεν μπορούν να τύχουν διαχείρισης με τις κατάλληλες οδηγίες από τις κεντρικές φυλακές. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Σοφοκλέους (ανωτέρω), El Kara Amira Mohammad ν. Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ 239, Μίλτος Απόστολου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση 153/17, ημερομηνίας 27/9/2017, ECLI:CY:AD:2017:D321 και Παπαεπιφανείου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 16/2021, ημερομηνίας 19/10/2021.
Τα πιο πάνω συνάδουν με την πάγια νομολογία του ΕΔΑΔ που αναγνωρίζει ότι η στέρηση της ελευθερίας του ατόμου συνοδεύεται αναπόφευκτα από το στοιχείο του πόνου και ενέχει το στοιχείο του εξευτελισμού. Ζήτημα, όμως, παραβίασης του δικαιώματος που κατοχυρώνει το άρθρο 3 της Σύμβασης μπορεί να τεθεί στις περιπτώσεις όπου ο πόνος και η ταλαιπωρία, που προκύπτει από κάποια ασθένεια, σωματική ή ψυχική, επιδεινώνεται ή υφίσταται κίνδυνος να επιδεινωθεί από τις συνθήκες κράτησης. Σχετικά παραπέμπουμε στην υπόθεση Rooman v. Belgium ( G.C.) προσφυγή 18052/11, ημερομηνίας 31/1/2019, παρ.142-144. Σύμφωνα δε και πάλι με τη νομολογία του ΕΔΑΔ, κρίσιμο είναι το κατά πόσο το περιβάλλον της φυλακής είναι ακατάλληλο σε σχέση με την κατάσταση ατόμου το οποίο πάσχει από σωματική ή πνευματική ασθένεια και εάν η δοκιμασία της κρατήσεως, αυτή καθαυτή, αποδεικνύεται ιδιαιτέρως επίπονη λόγω της αδυναμίας του ατόμου να υποστεί ένα τέτοιο μέτρο. Σχετικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Mouisel v. France, προσφυγή 67263/01, ημερομηνίας 14/11/2002, παρ. 40, Rivière v. France, προσφυγή 33834/03, ημερομηνίας 11/7/2006 παρ. 64 και Kotsaftis v. Greece, προσφυγή 39780/06, ημερομηνίας 12/6/2008, παρ.50.
Στην υπό κρίση υπόθεση δεν έχει τεθεί από την πλευρά των κατηγορουμένων οποιοδήποτε ιατρικό δεδομένο που να βεβαιώνει ότι η επιβολή ποινής φυλάκισης θα προκαλέσει ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού ή θα επιδεινώσει το όποιο πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζουν οι κατηγορούμενοι ή ότι το περιβάλλον της φυλακής είναι ακατάλληλο αναφορικά με την κατάσταση υγείας οποιουδήποτε εξ αυτών.
Συγκεκριμένα το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος 1 νοσηλεύθηκε τον Αύγουστο του 2023 στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, κατόπιν διατάγματος υποχρεωτικής νοσηλείας ενώ ταυτόχρονα οι δυο επόμενες αιτήσεις που καταχωρήθηκαν για τον σκοπό της έκδοσης σχετικού διατάγματος, η μια απορρίφθηκε και η άλλη αποσύρθηκε από την αιτήτρια, δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος 1 πάσχει από οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια που καθιστά αδύνατη την επιλογή της ποινής φυλάκισης ή δημιουργεί σε αυτόν ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού. Επιπλέον οι δυο ιατρικές βεβαιώσεις που επισύναψε η συνήγορός του στην αγόρευση της το μόνο που καταγράφουν είναι τη συμπτωματολογία του κατηγορουμένου 1 και την ανάγκη για ψυχιατρική παρέμβαση. Δεν καταγράφεται οτιδήποτε ως προς τη τυχόν επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του από τον εγκλεισμό του στις κεντρικές φυλακές ή ως προς το ότι ο εγκλεισμός του θα δημιουργήσει σε αυτόν ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού και ως προς το ότι η κατάσταση της υγείας του δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από το τμήμα φυλακών.
Σε σχέση με τον κατηγορούμενο 2 οι προβαλλόμενοι κίνδυνοι από την επιβολή ποινής φυλάκισης τέθηκαν αόριστα και χωρίς υποστήριξη. Συγκεκριμένα ο ισχυρισμός περί επιδείνωσης του προβλήματος ουσιοεξάρτησης του κατηγορουμένου 2 από το περιβάλλον της φυλακής τέθηκε χωρίς οτιδήποτε που να τον υποστυλώνει ή να τον υποστηρίζει και έτσι το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταλήξει σε τέτοιο συμπέρασμα. Σε κάθε περίπτωση εξέφρασε την πρόθεση του να ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Επιπλέον, ως προς το έτερο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος 2 δεν έχει επεξηγηθεί πως και με ποιο τρόπο δυνατόν να επιδεινωθεί από τον εγκλεισμό του στις κεντρικές φυλακές. Επίσης, δεν έχει τεθεί οτιδήποτε που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος 2, λόγω του εγκλεισμού του, δεν θα μπορεί να λαμβάνει την κατάλληλη θεραπεία ή δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση της υγείας του αποτελεσματικά από το τμήμα φυλακών.
Σε σχέση τώρα προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), παραθέτουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland, (ανωτέρω), ο κατηγορούμενος, λευκού ποινικού μητρώου, κρίθηκε ένοχος κατόπιν παραδοχής σε 31 συνολικά κατηγορίες για αδικήματα σχετικά με κατοχή και διανομή υλικού παιδικής πορνογραφίας όλων των διαβαθμίσεων. Μεταξύ των αρχείων που εντοπίστηκαν ήταν και 28 βίντεο που απεικόνιζαν παιδιά κάτω των 13 ετών ( κατηγορία 2). Το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε την ποινή στην κατηγορία 2 από 4 σε 7 έτη και ως προς τις κατηγορίες που αφορούσαν την κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού αύξησε την ποινή από 3 σε 5 έτη σε εκάστη εκ των σχετικών κατηγοριών.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Tvardovskyi, Ποινική Έφεση 95/17, ημερομηνίας 26/3/18, ο κατηγορούμενος, ηλικίας 29 ετών και λευκού ποινικού μητρώου, παραδέχθηκε ενοχή σε 6 κατηγορίες κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού, η μια εκ των οποίων αφορούσε υλικό παιδικής πορνογραφία με ανήλικα κάτω των 13 ετών (6η κατηγορία). Η εν λόγω κατηγορία περιελάβανε 1183 αρχεία φωτογραφίας και 1 αρχείο βίντεο τα οποία απεικόνιζαν ρεαλιστικές εικόνες των γεννητικών οργάνων παιδιών κάτω των 13 ετών και παιδιά κάτω των 13 ετών που συμμετέχουν σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα. Επίσης, παραδέχθηκε και μια κατηγορία, η οποία αφορούσε απόκτηση παιδικού πορνογραφικού υλικού (7η κατηγορία). Επιβλήθηκε πρωτόδικα ποινή φυλάκισης 3 ετών για την κατηγορία απόκτησης παιδικού πορνογραφικού υλικού που αφορούσε ανήλικα κάτω των 13 ετών και ποινές φυλάκισης 2 ετών σε εκάστη εκ των υπόλοιπων κατηγοριών απόκτησης παιδικού πορνογραφικού υλικού ( κατηγ.1-5), ενώ στην κατηγορία της απόκτησης δεν επιβλήθηκε ποινή. Οι ποινές κρίθηκαν ως έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν στην 6η κατηγορία από 3 έτη σε 5 και στις κατηγορίες 1 – 5 από 2 έτη σε 3.
Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου (ανωτέρω) ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 52 ετών, λευκού ποινικού μητρώου. Πρωτοδίκως, κατόπιν παραδοχής, επιβλήθηκε για συνολικά 561 αρχεία παιδικής πορνογραφίας με παιδιά άνω των 13 ετών, ποινή φυλάκισης 2 ετών και για την κατοχή 157 αρχείων παιδικής πορνογραφίας με παιδιά κάτω των 13 ετών, ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών. Κατ’ έφεση οι ποινές αυξήθηκαν από 2 έτη σε 3 και από 2 ½ σε 5 αντίστοιχα.
Στη Δημοκρατία ν. Κουφού (ανωτέρω) ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής για αδικήματα απόκτηση πρόσβασης σε υλικό παιδικής πορνογραφίας και κατοχής παιδικής πορνογραφίας. Μεταξύ άλλων αντιμετώπιζε και 2 κατηγορίες για κατοχή παιδικής πορνογραφίας με ανήλικα κάτω των 13 ετών, ήτοι τις κατηγορίες 103 και 108. Συνολικά εντοπίστηκαν 6090 αρχεία φωτογραφίας εκ των οποίων τα 228 αφορούσαν παιδιά κάτω των 13 ετών και 2853 βίντεο εκ των οποίων τα 805 αφορούσαν παιδία κάτω των 13 ετών. Επιβλήθηκαν πρωτοδίκως ποινές 4 και 3 ½ ετών αντίστοιχα οι οποίες κατ’ έφεση αυξήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από ποινές φυλάκισης 5 και 4 ½ ετών αντίστοιχα στις κατηγορίες 103 και 108.
Στην Alan ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής του, σε συνολικά 3 κατηγορίες αναφορικά με αδικήματα κατοχής παιδικής πορνογραφίας. Οι κατηγορίες 1 και 3 αφορούσαν κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού με παιδιά ηλικίας άνω των 13 ετών. Η δεύτερη κατηγορία αφορούσε κατοχή 4 αρχείων εικόνας με απεικονίσεις παιδιών κάτω των 13 ετών τα οποία ενέπιπταν στο επίπεδο 1. Επιβλήθηκαν πρωτοδίκως στις κατηγορίες 1 και 3 ποινές φυλάκισης 2 ετών και στην κατηγορία 2 ποινή φυλάκισης 4 ετών. Κατ’ έφεση η ποινή φυλάκισης 4 ετών στην κατηγορία 2 κρίθηκε έκδηλα υπερβολική και μειώθηκε σε ποινή φυλάκισης 3 ετών.
Στην Liu ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής σε τρείς κατηγορίες κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας με ανήλικα κάτω των 13 ετών. Οι κατηγορίες αφορούσαν συνολικά 279 αρχεία βίντεο και 1.321 αρχεία εικόνας. Επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 ½ και 5 ετών. Οι επιβληθείσες ποινές επικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Λαμβανομένων υπόψη των πιο πάνω και συνεκτιμώντας τους μετριαστικούς παράγοντες που έχουν τεθεί ενώπιον μας και τη σοβαρότητα των αδικημάτων ως αυτή προδιαγράφεται από τον νόμο, κρίση μας είναι ότι η ποινή που θα πρέπει να επιβληθεί δεν είναι άλλη από αυτή της φυλάκισης. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι ως προς το ύψος των ποινών που θα επιβληθούν λήφθηκε υπόψη για κάθε κατηγορία που ο καθένας από τους κατηγορούμενους αντιμετωπίζει, ο αριθμός των αρχείων που εντοπίστηκε στην κατοχή τους, η ηλικία των θυμάτων (αν ήταν δηλαδή κάτω ή άνω των 13 ετών), το κατά πόσο ήταν προσβάσιμα ή όχι και το επίπεδο στο οποίο εμπίπτουν.
Ως εκ τούτου επιβάλλονται στους κατηγορούμενους οι κάτωθι ποινές:
Στον κατηγορούμενο 1:
Στην 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων.
Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 31/2 χρόνων
Στην 5η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 χρόνων
Στην 6η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων
Στην 7η κατηγορία ποινή φυλάκισης 21/2 χρόνων.
Στην 8η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
Στην 9η κατηγορία ποινή φυλάκισης 21/2 χρόνων.
Στην 10η κατηγορία ποινή φυλάκισης 9 μηνών.
Στον κατηγορούμενο 2:
Στην 11η κατηγορία ποινή φυλάκισης 21/2 χρόνων.
Στην 12η κατηγορία ποινή φυλάκισης 31/2 χρόνων.
Στην 14η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 χρόνων
Στην 15η κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων
Στην 16η κατηγορία ποινή φυλάκισης 21/2 χρόνων
Στην 17η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 χρόνων.
Οι ποινές και για τους δύο κατηγορούμενους θα συντρέχουν.
Τα έξοδα που ανέρχονται σε €590 να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Το παράνομο υλικό στα κατασχεθέντα τεκμήρια να διαγραφεί μετά την παρέλευση του χρόνου έφεσης και τα εν λόγω τεκμήρια να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους τους.
Ο χρόνος που οι κατηγορούμενοι τέλεσαν σε προφυλάκιση για την παρούσα υπόθεση, για τον μεν κατηγορούμενο 1 από 26/10/2023 και για τον δε κατηγορούμενο 2 από 29/11/2023, να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο