ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 22805/2022
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
ΗΗ
Κατηγορουμένου
Ημερομηνία: 10 Δεκεμβρίου, 2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα Ε. Κληρίδου.
Για τον Κατηγορούμενο: Η κα Ε. Λαζαρίδου.
Κατηγορούμενος παρών.
ΠΟΙΝΗ
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Η κυκλοφορία της ποινής υπόκειται σε περιορισμό και απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημοσίευση ή δημοσιοποίηση της χωρίς την άδεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου.
Ο κατηγορούμενος έχει βρεθεί ένοχος μετά από ακροαματική διαδικασία σε τρεις κατηγορίες, κατά παράβαση του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014.
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων αναφέρονται στην αιτιολογημένη απόφαση του Δικαστηρίου που έχει δοθεί στις 28/11/2024 και για σκοπούς της παρούσας περιλαμβάνονται στα ευρήματα που έχουμε καταλήξει και τα οποία παραθέτουμε :
«Ο κατηγορούμενος είναι θείος της ΜΚ4 με τον οποίο διατηρούσε καλή σχέση αφού στο πρόσωπο του βρήκε υποστήριξη και κατανόηση. Της αγόραζε δώρα και της έδιδε χρήματα. Περί το καλοκαίρι του 2021 και ενώ η ΜΚ4 βρισκόταν στο δωμάτιο της μαζί με τον αδελφό της ΜΚ5 είχε βιντεοκλήση στο κινητό της με τον κατηγορούμενο ο οποίος χρησιμοποιούσε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο κατηγορούμενος της ζήτησε να του δείξει κάτι. Η ΜΚ4 αρνήθηκε και τότε της είπε ότι είναι πολύ «καυλωμένος». Όταν αντιλήφθηκε ότι ήταν παρών και ο ΜΚ5 πρόβαλε τη δικαιολογία ότι έβλεπε ταινία. Ζήτησε τότε από την ΜΚ4 να διώξει τον αδελφό της από το δωμάτιο για να της δείξει κάτι. Η ΜΚ5 είπε στον αδελφό της να προσποιηθεί ότι θα έφευγε από το δωμάτιο ενώ στην πραγματικότητα παρέμεινε εντός αυτού, χωρίς όμως να το γνωρίζει ο κατηγορούμενος. Ο κατηγορούμενος τότε και αφού τράβηξε λίγο προς τα πίσω, της έδειξε το γεννητικό του όργανο. Παρών ήταν και ο ΜΚ5 ο οποίος είδε την όλη σκηνή και άρχισε να βρίζει τον κατηγορούμενο. Αμέσως διέκοψαν την επικοινωνία. Σε κατοπινό στάδιο ο κατηγορούμενος επικοινώνησε με τους ΜΚ4 και ΜΚ5 και τους είπε όπως το συμβάν μείνει μεταξύ τους. Τον χειμώνα του ίδιου έτους η ΜΚ4 είχε τσακωθεί με τους γονείς της και είχε καταναλώσει αλκοολούχα ποτά και ήταν μεθυσμένη. Μη έχοντας που αλλού να πάει μετέβηκε στην οικία όπου διέμενε ο κατηγορούμενος θείος της. Ο κατηγορούμενος δήθεν για να την ηρεμήσει την πήρε στο δωμάτιο του, κλείδωσε την πόρτα και άρχισε να την αγγίζει στα γεννητικά της όργανα. Προσπάθησε να τον σταματήσει αλλά ο κατηγορούμενος συνέχιζε. Την έσπρωξε στο κρεββάτι και της αφαίρεσε τόσο τα ρούχα της όσο και τα δικά του και έκαναν σεξ. Του είπε ότι δεν ήθελε να το κάνει αλλά συνέχιζε. Την επόμενη μέρα ενώ πήγαιναν στην υπεραγορά Σκλαβενίτη ο κατηγορούμενος είπε στην ΜΚ4 αν θέλει να του κάνει στοματικό έρωτα και να της δώσει λεφτά. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας την πίεζε για να έρθουν σε σεξουαλική επαφή. Από την πολύ μεγάλη πίεση η ΜΚ4 δέχθηκε. Την πήρε στο δωμάτιο του και αφού κλείδωσε την πόρτα και αφαίρεσε τα ρούχα τους την έδεσε πάνω στο κρεββάτι με χειροπέδες και άρχισε να την αγγίζει στα γεννητικά της όργανα. Σε κάποια στιγμή η ίδια δεν ήθελε να συνεχίσει και έκλεινε τα πόδια της αλλά ο κατηγορούμενος της τα άνοιγε. Στη συνέχεια έκαναν σεξ. Ο κατηγορούμενος ρωτούσε την ΜΚ4 αν ήταν καλός στο σεξ που έκαναν. Η ΜΚ4 είχε αναφέρει στον αδελφό της ΜΚ5 αλλά και στην ΜΚ6 ότι είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή με τον κατηγορούμενο. Η ΜΚ6 διατηρούσε λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το όνομα «Σ» και παρουσιαζόταν ως φίλος της ΜΚ4 για προστασία της τελευταίας. Ο κατηγορούμενος είχε επικοινωνία με τον «ΤΣ». Ο κατηγορούμενος έστειλε μήνυμα στο τηλέφωνο της ΜΚ4 με περιεχόμενο ««Ρε ΗΗ γιατί του είπες του Σ ότι εκάμαμεν το, είπαμε να μείνει μεταξύ μας.». Η ΜΚ4 ανέφερε στις 10/5/2022 στον ειδικό ψυχολόγο στην σχολή κωφών «Γεώργιος Μάρκου», τον τσακωμό που είχε με την οικογένεια της και ότι ο θείος της ελκύεται από αυτή και της ζητά γυμνές φωτογραφίες. Του ανέφερε περαιτέρω και ένα περιστατικό όπου την εξέθεσε στη θέα των γεννητικών του οργάνων. Ενημερώθηκε η διευθύντρια της σχολής όπου την 1/6/2022 η ΜΚ2 έλαβε στο Σπίτι του Παιδιού, οπτικογραφημένη κατάθεση από την ΜΚ4. Στις 14/12/2022 στο ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο του Αστυνομικού Σταθμού Αραδίππου η ΜΚ2 έλαβε ακόμη μία οπτικογραφημένη κατάθεση από την ΜΚ4».
Έχει τεθεί από πλευράς κατηγορούσας αρχής ότι ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής έχει ετοιμαστεί έκθεση του Γραφείου Ευημερίας όπου αναφέρονται οι προσωπικές, οικογενειακές και άλλες περιστάσεις του κατηγορούμενου. Είναι ηλικίας 53 ετών, γεννήθηκε στην Αμμόχωστο και μεγάλωσε στην Λάρνακα. Προέρχεται από φτωχή πολυμελή οικογένεια και έχει άλλα 7 αδέλφια από τα οποία τα δύο έχουν αποβιώσει. Δύο από τα αδέλφια του διαμένουν στην Γερμανία, ενώ τα άλλα δύο στην Αγγλία και στην Κύπρο. Είναι απόφοιτος Τεχνικής Σχολής στον κλάδο του τεχνικού ηλεκτρονικών και υπηρέτησε για 4 μήνες στην Εθνική Φρουρά ενώ στη συνέχεια πήρε απαλλαγή, λόγω διάφορων προβλημάτων υγείας. Εργάστηκε από το 1992 μέχρι το 2011 ως ωρομίσθιος δημόσιος υπάλληλος τεχνικός τηλεπικοινωνιών στο Υπουργείο Άμυνας στο Τμήμα Αεροπορίας. Από το 2011 λαμβάνει σύνταξη ανικανότητας 75% λόγω προβλημάτων υγείας ύψους €756. Όπως ο ίδιος αναφέρει έχει διαγνωστεί με το σύνδρομο Kleinfelder το οποίο έχει προκαλέσει στον αναφερόμενο διαβήτη τύπου 2, ταχυκαρδία και προβλήματα ψυχικής υγείας. Παρακολουθείται από ειδικούς γιατρούς καθώς και από ψυχίατρο και λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Διαμένει με την ηλικιωμένη μητέρα του ηλικίας 95 χρονών την οποία φροντίζει καθημερινά. Δηλώνει ότι η μητέρα του χρειάζεται συνεχή φροντίδα και επίβλεψη αφού παρουσιάζει κινητικές δυσλειτουργίες. Διατηρεί καλές σχέσεις με τα αδέλφια του εκτός από τον ένα αδελφό του που είναι ο πατέρας της παραπονούμενης στην παρούσα περίπτωση. Δηλώνει ότι δεν διαθέτει κοινωνικό κύκλο, ασχολείται με τον υπολογιστή και την μουσική και ο κύκλος του αποτελείται κυρίως από διαδικτυακούς φίλους.
Η συνήγορος υπεράσπισης αγορεύοντας περαιτέρω για σκοπούς επιμέτρησης και επιβολής ποινής προχώρησε και έθεσε λεπτομέρειες σε σχέση με τον κατηγορούμενο παραδίδοντας στο Δικαστήριο και σχετικές ιατρικές βεβαιώσεις. Αναφέρθηκε η συνήγορος υπεράσπισης στα διάφορα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει όπως διαβήτη τύπου 2 και προβλήματα υγείας με την καρδία του και ότι είναι λήπτης βοηθήματος και φροντίζει την ηλικιωμένη μητέρα του η οποία είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Δηλώθηκε ότι ο κατηγορούμενος έχει εξεταστεί από τον Δρ. Αλεβιζόπουλο και διαγνώστηκε με το σύνδρομο Kleinfelder το οποίο έχει δηλωθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Μας κάλεσε η κα Λαζαρίδου όπως λάβουμε υπόψη μας και το λευκό ποινικό μητρώο του ως επίσης και το ότι και παρά τα προβλήματα που υπήρχαν στις σχέσεις των μελών της οικογένειας αυτές έχουν αποκατασταθεί πλην αυτής με τον πατέρα της παραπονούμενης στην παρούσα υπόθεση.
Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι τα αδικήματα στα οποία ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος είναι σοβαρά. Έχει κατ' επανάληψη τονισθεί ότι η σοβαρότητα ενός αδικήματος αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπει ο Νόμος (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639). Έχουμε αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος κατά παράβαση του άρθρου 6(1) του Νόμου 91(Ι)/2014 όπου προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της 10ετούς ποινής φυλάκισης και σε δύο αδικήματα για σεξουαλική κακοποίηση παιδιού στη βάση του άρθρου 6(4)(α) του ίδιου Νόμου, όπου η ποινή η οποία προβλέπεται είναι αυτή της ισόβιας φυλάκισης.
Όπως τονίστηκε στη Σοφοκλέους ν. Δημοκρατίας (1998) 2 ΑΑΔ 259, σε σεξουαλικά αδικήματα πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές για την καταστολή τους ενόψει της ιδιαίτερης σοβαρότητας τους ως εγκλημάτων αφού όχι μόνο στρέφονται κατά των ηθών αλλά προσβάλλουν και την προσωπικότητα του θύματος. Καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξευτελίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση του θύματος στιγματίζοντας πολλές φορές τη ζωή του και τον ψυχικό του κόσμο (βλ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας Ποιν.Έφεση Αρ.61/20 ημερ. 14/7/22, ECLI:CY:AD:2022:B304, Α.Β. ν. Δημοκρατίας Ποιν.Έφεση 142/2023 ημερ. 29/11/2024)). Να τονίσουμε εδώ ότι ο Νόμος 91(Ι)/2014 θεσπίστηκε έχοντας σκοπό την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών τα οποία αποτελούν τη βάση και το μέλλον της κοινωνίας, προστασία που αναγνωρίζεται από το Διεθνές και Εθνικό Δίκαιο ως κοινωνική ανάγκη που πηγάζει από την εγγενή φύση του (βλ. Αστυνομία ν. Πατούρη Ποιν. Έφεση Αρ. 51/20 ημερ. 3/12/2020).
Η ανάγκη προστασίας των παιδιών ειδικότερα, ως θυμάτων τέτοιας φύσεως αδικημάτων αναγνωρίστηκε και στην υπόθεση Ν.Σ. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ.184/2015, ημερ.13/2/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72, όπου αναφέρθηκε ότι:
««… θα τονίσουμε, όχι απλώς την ανησυχία, αλλά την αγωνία των Δικαστηρίων σε σχέση με την ολοένα αυξανόμενη τάση διάπραξης τέτοιων αδικημάτων, τα οποία έχουν καταστεί δεσπόζοντα. Ό,τι πλήττ[εται] είναι το παιδί και ο ευαίσθητος κόσμος του, αξίες μεγάλης σπουδαιότητας για την κοινωνία, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Η αδιαμφισβήτητη αναγνώριση τέτοιας σπουδαιότητας αντανακλάται στη θέσπιση αυστηρότερων ποινών δια του Ν. 91(Ι)/2014, ως εκδήλωση της ανησυχίας της κοινωνίας και της αποφασιστικότητας της έννομης τάξης για αντιμετώπιση τέτοιων απαράδεκτων, από κάθε άποψη, συμπεριφορών. Όσο δε νεαρότερο είναι ένα παιδί, εξ αντικειμένου, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότερο».»
Η αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών για σκοπούς καταστολής, ενόψει της ιδιαίτερης σοβαρότητας τους ως εγκλημάτων αλλά και της τρομακτικής συχνότητας διάπραξης τους, κάτι που λαμβάνουμε γνώση από τον πάρα πολύ μεγάλο αριθμό υποθέσεων που τίθενται ενώπιον μας, έχει τονιστεί και σε μεταγενέστερες αποφάσεις όπως στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Αντώνιου Μηταρά Ποιν. Έφεση Αρ.59/2022 ημερομ. 7/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:D312, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
««Σταθερή και επαυξημένη παραμένει η ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών σε σεξουαλικής φύσεως αδικήματα, όπως πρόσφατα μας δόθηκε η ευκαιρία να υποδείξουμε στις υποθέσεις παρόμοιας φύσης, Stephen John Lucas v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 129/2021 (σχ. με 145/2021) ημερ. 27.10.2022 και Robert Cionel Clarson v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση αρ. 38/2022 ημερ. 27.10.2022, ECLI:CY:AD:2022:B411, στην οποία τονίσαμε τα ακόλουθα σε σχέση με την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία διαπράττονται τέτοια αδικήματα:
«Οι υποθέσεις αυτής της φύσεως και γενικά οι υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων και μάλιστα με θύματα παιδιά δεν βρίσκονται μόνο σε έξαρση, δεν αποτελούν απλώς αδικήματα που δεσπόζουν στο εγκληματικό στερέωμα της Κύπρου, αλλά έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί υποχρέωση στα δικαστήρια για επιβολή ιδιαίτερα αποτρεπτικών και συνεπώς αυστηρών ποινών, με αποτέλεσμα οι προσωπικές περιστάσεις να είναι δευτερεύουσας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, να μην έχει αποφασιστικό ρόλο.
Ό,τι έχει σημαίνουσα σημασία είναι η προστασία των παιδιών και των θεμελιακών τους δικαιωμάτων από εγκλήματα αυτής της φύσης, τα οποία συνθλίβουν τον ψυχικό τους κόσμο και εξευτελίζουν την προσωπικότητα τους.
[.]
Καθοριστική είναι η έντονη ανάγκη αποτροπής και ο τονισμός της αυστηρότητας που απαιτείται σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το έγκλημα αυτής της φύσης. Έγκλημα εναντίον του παιδιού, της κοινωνίας και του πολιτισμού.»».
Επαναλήφθηκε επίσης στην υπόθεση Α.Β (ανωτέρω) με αναφορά στην υπόθεση D.G.S. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 148/23, ημερ. 20/9/2024, ότι:
«Είναι επίσης πολύ γνωστή η νομολογία ότι σεξουαλικής φύσης αδικήματα τα οποία στρέφονται κατά παιδιών αντιμετωπίζονται με αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές και ότι οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου είναι δευτερεύουσας σημασίας (βλ. Γ.Α. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 178/17, ημερ. 24.10.2018, ECLI:CY:AD:2018:B457). Από την άλλη όπως λέχθηκε στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 14, «η ανάγκη για αποτροπή όσο και αν μειώνει ανάλογα τη δυνατότητα εξατομίκευσης της ποινής δεν την καταργεί ως υπαρκτή επιδίωξη στο πλαίσιο του συνόλου των στοιχείων ούτε εξουδετερώνει τους ιδιαίτερους παράγοντες που κατά περίπτωση δικαιολογούν μείωση της ποινής» [βλ. Μ.C.T. v. Δημοκρατίας, (ανωτέρω].
Στην υπόθεση Ν.Δ. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 184/15, ημερ. 13.2.2018, ECLI:CY:AD:2018:B72, με αναφορά στην ανάγκη επιβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών σε τέτοιας φύσης αδικήματα, επισημαίνεται ότι «όσο νεαρότερο είναι ένα παιδί, εξ αντικειμένου, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότερο».
Στην υπό κρίση περίπτωση ο κατηγορούμενος εκμεταλλευόμενος τη σχέση εμπιστοσύνης που του έδειχνε η παραπονούμενη, σε δύο περιπτώσεις ήρθε σε σεξουαλική επαφή μαζί της και σε μία περίπτωση της επέδειξε τα γεννητικά του όργανα. Δεν σκέφτηκε ότι επρόκειτο για ένα ανήλικο κορίτσι ηλικίας κατά τον κρίσιμο χρόνο 14 ετών, αλλά ούτε και το ότι ήταν κόρη του αδελφού του, δηλαδή εξ αίματος συγγενής του. Εκδήλωσε τις αρρωστημένες σεξουαλικές του ορμές χωρίς οποιοδήποτε ηθικό φραγμό ή και αναστολή και χωρίς καν να λάβει υπόψη του το τι υπέτασσε η απλή λογική. Αντί ως θείος της ανήλικης να την προστατεύει και να τη συμβουλεύει στις οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετώπιζε ικανοποιούσε τις έκνομες σεξουαλικές ορέξεις του σε βάρος της. Ούτε και μετά την εγκληματική του συμπεριφορά έδειξε στοιχεία κατανόησης του τι ακριβώς έπραξε. Ρωτούσε την παραπονούμενη αν ήταν καλός στο σεξ. Τέτοιες συμπεριφορές σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές.
Παρά τα πιο πάνω τεθέντα όμως το Δικαστήριο έχει καθήκον να προβεί σε εξατομίκευση της ποινής πραγματευόμενο την κάθε περίπτωση στη βάση των γεγονότων της και τον κάθε κατηγορούμενο αναλόγως των περιστάσεων, όπως και εδώ πράξαμε, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους μετριαστικούς παράγοντες που έχουν τεθεί ενώπιον μας (βλ. κατ’ αναλογίαν, Παναγιώτου ν Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής.
Προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του, τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του ως αυτές καταγράφονται στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας αλλά αναπτύχθηκαν και από την συνήγορο υπεράσπισης, αλλά και το ότι φροντίζει την πολύ μεγάλης ηλικίας μητέρα του η οποία είναι 95 ετών η οποία είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Θα πρέπει εδώ όμως να θέσουμε αυτό που λέχθηκε στην υπόθεση Κρασιάς ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση Αρ. 278/2022 ημερομηνίας 7/4/2023, ECLI:CY:AD:2023:B133, ότι δηλαδή η μεγάλη κοινωνική απαξία που τα αδικήματα αυτής της φύσης ενέχουν, η ανάγκη αποτροπής που πηγάζει από την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται και η μεγάλη σημασία που έχει το αγαθό που ο Νόμος θέλει να προστατεύσει, δηλαδή το παιδί, είναι παράγοντες που καθιστούν τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις δευτερεύουσας σημασίας. Προσμετρούμε επίσης προς όφελος του και τα προβλήματα υγείας τα οποία τέθηκαν από τη συνήγορο υπεράσπισης και τα οποία αναφέρονται και στις ιατρικές βεβαιώσεις που έχουν τεθεί και που αφορούν διαβήτη τύπου 2, προβλήματα καρδίας αλλά και ότι έχει διαγνωσθεί με το σύνδρομο Kleinfelder. Να επισημάνουμε εδώ, σε σχέση με το ζήτημα των προβλημάτων υγείας, ότι κατά κανόνα τα όποια προβλήματα υγείας αντιμετωπίζει ένας κατηγορούμενος δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για την αποφυγή επιβολής ποινής φυλάκισης, όταν ο νόμος και οι περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος καθιστούν επιτακτική τέτοια ποινή. Θεμελιακή επί του προκειμένου είναι η υπόθεση Attorney General v. Mavrokefalos (1966) 2 CLR 93. Στην υπόθεση Ανδρέας Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 144, έγινε δεκτό πως, εάν λόγω κάποιας σωματικής ανικανότητας ή ασθένειας η φυλάκιση θα προκαλέσει σε ένα αδικοπραγούντα ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού αυτό επενεργεί σαν ελαφρυντικός παράγοντας (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση Αρ.67/24 ημερομηνίας 26/4/24). Όμως, για να αποφευχθεί η ποινή φυλάκισης, απαιτείται η προσκόμιση ιατρικής ή άλλης μαρτυρίας που να βεβαιώνει πως η κατάσταση της υγείας του κατηγορουμένου θα επιδεινωθεί λόγω της φυλάκισης ή ότι τα προβλήματα υγείας δεν μπορούν να τύχουν διαχείρισης με τις κατάλληλες οδηγίες από τις κεντρικές φυλακές. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Σοφοκλέους (ανωτέρω), El Kara Amira Mohammad ν. Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ 239, Μίλτος Απόστολου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση 153/17, ημερομηνίας 27/9/2017, ECLI:CY:AD:2017:D321 και Παπαεπιφανείου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 16/2021, ημερομηνίας 19/10/2021.
Συνεπώς και στην βάση των πιο πάνω νομολογιακών αρχών, δεν έχει τεθεί από την πλευρά του κατηγορουμένου οποιοδήποτε ιατρικό δεδομένο που να βεβαιώνει ότι η επιβολή ποινής φυλάκισης θα προκαλέσει ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού ή θα επιδεινώσει το όποιο πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει ή ότι το περιβάλλον της φυλακής είναι ακατάλληλο αναφορικά με την κατάσταση της υγείας του. Τα όσα η υπεράσπιση έχει θέσει και αφορούν θέματα υγείας και που λαμβάνονται υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας, δεν είναι τέτοιας υφής όμως που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαφορετική αντιμετώπιση ως προς το είδος της ποινής που θα επιβληθεί. Είναι προβλήματα που δύνανται να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη αγωγή από το σωφρονιστικό ίδρυμα (βλ. Μαληκκίδης ν. Δημοκρατίας (2016) 2 ΑΑΔ 1186).
Να πούμε εδώ ότι ο κατηγορούμενος δεν παραδέχθηκε τις κατηγορίες, κάτι που αποτελεί απόλυτο δικαίωμα του και δεν μπορεί να εκληφθεί ως επιβαρυντικός παράγοντας. Δεν παραβλέπουμε όμως ότι η μη παραδοχή του είχε ως αποτέλεσμα η παραπονούμενη να καταθέσει ενόρκως βιώνοντας εκ νέου, μέσα από τη δίκη, τα όσα τραυμάτισαν το σώμα και την ψυχή της (βλ. Σ. Κ. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Λεμεσού (2010) 2 Α.Α.Δ. 304). Αυτό έχει σαν συνεπακόλουθο ο κατηγορούμενος να μην είναι δυνατόν να τύχει της επιείκειας που θα δικαιούτο και την έκπτωση στην ποινή που θα λάμβανε αν δήλωνε παραδοχή κάτι που θα καταδείκνυε και την έμπρακτή μεταμέλεια του (βλ. Χαρτούπαλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28).
Σε σχέση προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), αναδεικνύουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις που αν και τα γεγονότα τους είναι κατά πολύ σοβαρότερα από την παρούσα υπόθεση, καταδεικνύουν όμως την αντιμετώπιση που πρέπει να επιδεικνύεται σε τέτοιας φύσεως αδικήματα.
Στην υπόθεση Γ.Α. ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση Αρ. 178/2017 συντρέχουσες ποινές 6 ετών, μετά από ακρόαση, για σεξουαλική κακοποίηση 10χρονου κοριτσιού επικυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι 22 κατηγορίες αφορούσαν περιπτώσεις ότι τη φίλησε στο στόμα, τη χάιδεψε στα γεννητικά όργανα, στα οπίσθια και στο στήθος, σε άλλες περιπτώσεις ότι τη φίλησε, τη χάιδεψε στα γεννητικά όργανα, στα οπίσθια και στο στήθος, καθώς επίσης ότι τη φίλησε στο στόμα. Σε άλλη περίπτωση ότι τη φίλησε, την αγκάλιασε και τη χάιδεψε. Η διάρκεια της συμπεριφοράς του εφεσείοντα ήταν από το Μάϊο του 2015 μέχρι το Μάϊο του 2016.
Στην υπόθεση Al Dhess ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 177/2021 ημερ. 16/3/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96 το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την ποινή της πενταετούς φυλάκισης που το Κακουργιοδικείο επέβαλε μετά από παραδοχή του κατηγορούμενου σε κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης δύο ανήλικων κοριτσιών που άρχισε όταν αυτές ήταν ηλικίας 10 και 11 ετών αντίστοιχα. Ο κατηγορούμενος τριβόταν πάνω στη μία ανήλικη και την χάιδευε στο στήθος και τα οπίσθια ενώ την άλλη ανήλικη επεδείκνυε παρόμοια συμπεριφορά δηλαδή την χάιδευε στο στήθος και τα οπίσθια.
Στην υπόθεση Ν.Σ. ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση Αρ. 99/2021 ημερομ. 11/5/2022, ECLI:CY:AD:2022:B183 επιβλήθηκε, μετά από ακρόαση, ποινή φυλάκισης 8 ετών για αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού ηλικίας πέντε μέχρι έντεκα ετών αφού η συμπεριφορά του εφεσείοντα διήρκησε από το 2012 μέχρι το 2018 δηλαδή για περίοδο έξι χρόνων. Τα αδικήματα συνίσταντο στο ότι ακουμπούσε στα γεννητικά όργανα της ανήλικης, πότε το πέος του που ήταν σκληρό κάνοντας κινήσεις εμπρός-πίσω, πότε το δάκτυλο του κάνοντας κυκλικές κινήσεις και πότε και με τους δύο τρόπους.
Στην υπόθεση Α.Β. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), η ποινή των 2,5 ετών που επιβλήθηκε μετά από ακρόαση, για αδίκημα στη βάση του άρθρου 6(3) του Νόμου 91(Ι)/14 επικυρώθηκε κατ’ έφεση αν και κρίθηκε ως επιεικής. Ο εφεσείοντας ήταν 22 ετών ενώ το θύμα 15 ετών. Η σεξουαλική πράξη συνίστατο στο ότι του έκανε στοματικό έρωτα και άγγιζε τα γεννητικά της όργανα πάνω από τα ρούχα.
Στην υπόθεση S.J.L. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 129/2021 σχ. με 145/2021, ημερ. 27/10/2022 η ποινή φυλάκισης 7 ετών που επιβλήθηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο κρίθηκε ως ανεπαρκής και αυξήθηκε σε 14 χρόνια. Ο εφεσείοντας επέδειξε το πέος του στα ανήλικα εγγόνια του, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, ηλικίας 51/2 και 101/2 ετών αντίστοιχα ενώ το μικρότερο άγγιξε και έγλειψε το πέος του παππού του με τον τελευταίο να πράττει το ίδιο και στον εγγονό του. Στο πλαίσιο του ίδιου περιστατικού ο εφεσείοντας προσπάθησε να διεισδύσει το πέος του στον πρωκτό του παιδιού ενώ είχε ζητήσει από το ανήλικο κοριτσάκι να κατεβάσει το παντελόνι της και να του δείξει τα γεννητικά της όργανα πράγμα το οποίο η ανήλικη έκανε θεωρώντας ότι ήταν παιγνίδι. Στη συνέχεια άγγιξε το αιδοίο της.
Στην υπόθεση Ζ.Α.Η ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 137/2022 ημερομηνίας 8/11/2024, η ποινή των 6 ετών που πρωτόδικα επιβλήθηκε μεταξύ άλλων και για το αδίκημα της Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιού κατά κατάχρηση θέσης εμπιστοσύνης κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε σε 9 χρόνια. Ο κατηγορούμενος που ήταν 20 ετών ήρθε σε συνουσία με την παραπονούμενη που ήταν ηλικίας 15 ετών.
Έχοντας υπόψη μας τα όσα έχουμε εξηγήσει πιο πάνω, τη σοβαρότητα των αδικημάτων, τη συχνότητα διάπραξης τους, αλλά και τους μετριαστικούς παράγοντες που έχουν τεθεί από πλευράς υπεράσπισης, κρίνουμε ότι η αρμόζουσα ποινή υπό τις περιστάσεις είναι αυτή της φυλάκισης.
Επιβάλλουμε συνεπώς στον κατηγορούμενο τις ακόλουθες ποινές:
Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών.
Στην 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 ετών.
Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 ετών.
Οι ποινές να συντρέχουν.
Κρίνεται τέλος επιβεβλημένο, κάτι που αποτέλεσε και αίτημα της κατηγορούσας αρχής, η έκδοση διαταγμάτων στη βάση του άρθρου 14 του Νόμου 91(Ι)/2014 δια των οποίων απαγορεύεται στον κατηγορούμενο για τα επόμενα 14 έτη:
(α) Να προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες σε παιδιά,
(β) Να εργοδοτηθεί ή να απασχοληθεί σε χώρους που βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά
(γ) Να διαμένει σε χώρο ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους που βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά.
Ο κατηγορούμενος παραπέμπεται τέλος στην Αρχή Εποπτείας που προβλέπεται από το άρθρο 47 του Νόμου 91(Ι)/2014 κατά τη διάρκεια εγκλεισμού του στις Κεντρικές Φυλακές αλλά και για περίοδο 4 ετών μετά την αποφυλάκιση του.
Ο χρόνος που ο κατηγορούμενος τέλεσε σε προφυλάκιση στην παρούσα υπόθεση (από 28/11/2024), να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
Τα έξοδα που ανέρχονται σε €240 να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο