ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 17707/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
P. M. D.
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 2.1.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ζαρής
Κατηγορούμενος: Προσωπικά
Ενδιάμεση Απόφαση για κράτηση του κατηγορούμενου
Η παρούσα υπόθεση καταχωρήθηκε στις 31.12.2024 και τέθηκε αυθημερόν ενώπιον του Δικαστηρίου. Με βάση το κατηγορητήριο τα αδικήματα φέρεται να διαπράχθηκαν στις 23.12.2024 στη Λάρνακα.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της υπόθεσης ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει 8 κατηγορίες οι οποίες αφορούν το αδίκημα της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και των άρθρων 2, 3(1), 4(2)(ι) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (1η κατηγορία), της επίθεσης με πραγματική σωματική βλάβη κατά παράβαση του άρθρου 243 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και των άρθρων 2, 3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (κατηγορίες 2 και 3), της απειλής κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα και των άρθρων 2,3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (4η κατηγορία), της κοινής επίθεσης κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1), 4(1)(2)(Φ) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (5η κατηγορία), της κακόβουλης βλάβης κατά παράβαση του άρθρου 324(1) του Ποινικού Κώδικα (6η κατηγορία), της συμπεριφοράς με την οποία προκαλείται άμεσα ψυχική βλάβη σε μέλος της οικογένειας κατά παράβαση των άρθρων 2,3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και του άρθρου 6 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (7η κατηγορία) και της συμπεριφοράς με την οποία προκαλείται άμεσα ψυχική βλάβη σε μέλος της οικογένειας κατά παράβαση των άρθρων 2,3(1)(3)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 (8η κατηγορία).
Ο κατηγορούμενος ζήτησε χρόνο για να απαντήσει στις κατηγορίες και η υπόθεσή του ορίστηκε προς τούτο στις 8.1.2025.
Μετά που η υπόθεση ορίστηκε ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής υπέβαλε αίτημα όπως ο κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση λόγω κινδύνου φυγοδικίας. Πρόκειται για ένα από τους 3 αυτοτελείς κινδύνους - λόγους για τους οποίους δικαιολογείται να διαταχθεί η κράτηση ενός κατηγορούμενου οι οποίοι όμως δεν είναι αναγκαίο να συντρέχουν σωρευτικά. Στο εν λόγω αίτημα ο κατηγορούμενος έφερε ένσταση.
Προς υποστήριξη του αιτήματος της κατηγορούσας αρχής ο εκπρόσωπός της κατέθεσε ως Έγγραφο Α μέρος του μαρτυρικού υλικού και ακολούθως ανέλυσε και παρέπεμψε σε συγκεκριμένα αποσπάσματα από αυτό στα οποία, κατά την εισήγησή του, φαίνεται η παρουσία του κατηγορούμενου στον επίδικο τόπο κατά τον επίδικο χρόνο και η εμπλοκή του στη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων.
Ο κ. Ζαρής εισηγήθηκε ότι η σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων είναι πρόδηλη αφού το αδίκημα της 1ης κατηγορίας τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 10 ετών και τα υπόλοιπα, πλην αυτού της 5ης κατηγορίας, τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι 5 έτη ή ποινή προστίμου μέχρι Λ.Κ.3.000 (περίπου €5.100) ή και με τις 2 αυτές ποινές.
Εισηγήθηκε επίσης ότι από το εν λόγω μαρτυρικό υλικό προκύπτει πιθανότητα καταδίκης του κατηγορούμενου και σε μια τέτοια περίπτωση, λαμβανομένης υπόψη και της σχετικής νομολογίας, αναμένεται να του επιβληθεί μακράς διάρκειας ποινή φυλάκισης. Ανέφερε τέλος ότι ο κατηγορούμενος είναι αλλοδαπός με καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε και βρίσκεται παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Με βάση όλα όσα ανάφερε ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής εισηγήθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί διάταγμα κράτησης του κατηγορούμενου.
Η εξουσία του Δικαστηρίου για κράτηση ενός κατηγορούμενου μέχρι τη δίκη του πηγάζει από τα άρθρα 48 και 157 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Όταν το Δικαστήριο εξετάζει τέτοιο αίτημα πρέπει να καθοδηγείται από τη θεμελιώδη αρχή του Άρθρου 12.4 του Συντάγματος ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου καθώς και από το άρθρο 11.2 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι κανένας δεν στερείται την ελευθερία του παρά μόνο στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος (Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 596).
Η κράτηση ενός υποδίκου μέχρι τη δίκη του ή η επιβολή όρων για να διασφαλιστεί η παρουσία του στο Δικαστήριο εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου με αφετηρία την ατομική ελευθερία του ατόμου και λαμβανομένου υπόψη ότι η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ’ εξαίρεση (M.S.A. v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 200/2022, ημερ. 19.9.2022, ECLI:CY:AD:2022:B362). Είναι θεμελιώδης αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος εκτός εάν το Δικαστήριο για πειστικούς λόγους ήθελε αποφασίσει διαφορετικά (Γ. Μ. Πικής, Ποινική Δικονομία στην Κύπρο, 2η έκδοση, σελ. 81). Η κράτηση ενός υπόδικου καθίσταται παραδεκτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης.
Η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει την κράτηση ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του μπορεί να ασκηθεί, εφόσον εκτιμήσει ότι συντρέχει κίνδυνος φυγοδικίας ή διάπραξης νέων αδικημάτων ή επηρεασμού μαρτύρων. Πρόκειται για 3 αυτοτελείς λόγους οι οποίοι δεν απαιτείται να συντρέχουν αλλά είναι αρκετό για το Δικαστήριο να ικανοποιηθεί για ένα από αυτούς (M.S.A. v. Αστυνομίας, ανωτέρω, Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7, Χ’’ Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45 και Π.Τ. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 87/2023, ημερ. 10.5.2023).
Ο κίνδυνος φυγοδικίας εκτιμάται στη βάση των 3 αντικειμενικών κριτηρίων, της σοβαρότητας του αδικήματος, της πιθανότητας καταδίκης και του ενδεχόμενου επιβολής αυστηρής τιμωρίας, λαμβανομένων όμως σοβαρά υπόψη και άλλων σχετικών παραγόντων που ανάγονται σε υποκειμενικά δεδομένα, όπως οι προσωπικές περιστάσεις του υπόδικου και των δεσμών του με την Κύπρο, χωρίς όμως όλα αυτά να απομονώνονται και να υπερφαλαγγίζουν το γενικότερο συμφέρον προς απονομή της δικαιοσύνης (Β.Τ.Τ. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 111/2023, ημερ. 23.6.2023, ECLI:CY:AD:2023:B225, M.S.A. v. Αστυνομίας, ανωτέρω και Χ’’ Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω). Σκοπός της κράτησης είναι η εξασφάλιση της παρουσίας του κατηγορούμενου στη δίκη.
Στην υπόθεση Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 78/2024, ημερ. 8.4.2024, αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Ως προς την ισχύ της μαρτυρίας, στο στάδιο αυτό δεν εξετάζεται η ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης, ούτε το Δικαστήριο προβαίνει σε οποιαδήποτε κρίση επί της δεκτότητας ή αξιολόγησης του μαρτυρικού υλικού, ούτε σε τελική διαπίστωση γεγονότων ή εξαγωγή συμπερασμάτων. Περί πιθανολόγησης και μόνον ο λόγος (βλ. Νικήτα ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 54). Το Δικαστήριο αποφασίζει κατά πόσον η πιθανότητα καταδίκης προκύπτει από το σύνολο του μαρτυρικού υλικού εκτιμώμενου στην όψη του, έστω και αν διαπιστώνεται εύλογη προσδοκία αθώωσης.
Η εκτίμηση της πιθανότητας καταδίκης πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, ούτως ώστε οι όποιες παρατηρήσεις ή σχόλια για την ισχύ του μαρτυρικού υλικού να μην επηρεάσουν ή προκαταβάλουν οτιδήποτε το οποίο ανάγεται στη δίκη (βλ. Τσεκούρα ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 32, Κουτσούδη ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 131/20 κ.α., ημερ. 20.8.2020, ECLI:CY:AD:2020:B288, Dydi v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 103/20, ημερ. 3.9.2020).
Στην ως άνω υπόθεση Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, αναφέρονται επίσης και τα ακόλουθα:
«Ως θέμα αρχής συνταγματικά κατοχυρωμένης σε κάθε αίτημα για κράτηση υπόδικου η πρώτη επιλογή είναι η απόλυση υπό όρους. Η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ’ εξαίρεση (βλ. Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130).
Κατά την εξέταση αιτήματος κράτησης λόγω κινδύνου φυγοδικίας το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη (α) τη σοβαρότητα των υπό κατηγορία αδικημάτων, (β) την πιθανολόγηση καταδίκης βάσει του διαθέσιμου μαρτυρικού υλικού εκτιμώμενου στην όψη του, και (γ) την αυστηρότητα της επιβληθησομένης ποινής σε περίπτωση καταδίκης (βλ. μεταξύ άλλων, Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45, Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109, Θεοχάρους ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48). Η σοβαρότητα των υπό κατηγορία αδικημάτων αποτελεί σημαίνοντα παράγοντα στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου (βλ. Θεοδωρίδης κ.α. ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 139).
…………………
Το κίνητρο φυγοδικίας αυξάνεται αναλόγως της σοβαρότητας της υπόθεσης την οποία ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει. Όσο σοβαρότερες είναι οι κατηγορίες, τόσο μεγαλύτερο είναι το κίνητρο του κατηγορούμενου να αποφύγει τη δίκη του (βλ. Τσαπατσάρης ν. Αστυνομίας (2004) 2. Α.Α.Δ. 600, Σπανού κ.α. ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 281).
Με βάση τη νομολογία η εκτίμηση κινδύνου φυγοδικίας ουδέποτε εξετάζεται με κατά απομόνωση αναφορά στα εν λόγω αντικειμενικά κριτήρια. Πάντοτε λαμβάνονται υπόψη και συνεκτιμώνται υποκειμενικά δεδομένα προερχόμενα από το ιστορικό του υποδίκου, τον χαρακτήρα, την κατοικία, το επάγγελμα, την οικονομική του κατάσταση, τους οικογενειακούς ή άλλους δεσμούς του με την Κύπρο και τις προσωπικές του περιστάσεις (βλ. Θεοχάρους ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω))».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων είναι αδιαμφισβήτητη αφού για το αδίκημα της 1ης κατηγορίας προβλέπεται ποινής φυλάκισης 10 ετών ενώ για τα αδικήματα των κατηγοριών 2, 3, 4, 7 και 8 προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι 5 έτη ή ποινή προστίμου μέχρι Λ.Κ.3.000 (περίπου €5.100) ή και οι 2 αυτές ποινές.
Το μαρτυρικό υλικό στο στάδιο αυτό εκτιμάται στην όψη του και μόνο χωρίς συμπεράσματα και οριστικές απαντήσεις σε ερωτήματα με σκοπό να διαπιστωθεί από το Δικαστήριο κατά πόσο πιθανολογείται καταδίκη χωρίς να υπεισέρχεται σε θέματα αποδεκτότητας της μαρτυρίας ή αξιοπιστίας μαρτύρων. Ό,τι αποφασίζεται είναι το κατά πόσο η υπόθεση της κατηγορούσας αρχής έχει τόση δύναμη ώστε να πιθανολογείται καταδίκη.
Αναφορικά με τη πιθανότητα καταδίκης παραπέμπω στην κατάθεση της παραπονούμενης στην οποία καταγράφεται η βία την οποία κατά τους ισχυρισμούς της άσκησε εναντίον της ο κατηγορούμενος καθώς επίσης και στην ιατρική έκθεση της ιατρού του ΤΑΕΠ Λάρνακας που εξέτασε την παραπονούμενη την επίδικη ημέρα.
Στην παρούσα υπόθεση εκτιμώντας τη μαρτυρία αυτή στην όψη της μπορεί να πιθανολογηθεί καταδίκη του κατηγορούμενου (Β.Τ.Τ. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου τη νομολογία αναφορικά με την επιβολή ποινών για αδικήματα ως τα επίδικα σημειώνω ότι για αυτά συνήθως επιβάλλονται μακράς διάρκειας ποινές φυλάκισης.
Έχοντας υπόψη μου ότι προέχει η απονομή της ποινικής δικαιοσύνης οι επιπτώσεις της κράτησης στην προσωπική ζωή του κατηγορούμενου δεν μπορούν να υπερφαλαγγίσουν σε αυτή την περίπτωση την ανάγκη να διασφαλιστεί η παρουσία του κατά τη δίκη του και έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι υπάρχει κίνδυνος μη προσέλευσής του κατά τη δίκη του και ότι θα πρέπει να παραμείνει υπό κράτηση.
Λόγω των πιο πάνω ο κατηγορούμενος να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τη δίκη του.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο