ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 16112/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
ISMAT A A ALSAADI
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 24.1.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Ε. Γιακουμεττή
Για τον Κατηγορούμενο: κα Ε. Λαζαρίδου
Κατηγορούμενος: Παρών
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης στην οποία δόθηκε η συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας δυνάμει των προνοιών του άρθρου 24(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960 για τη συνοπτική εκδίκασή της περιλαμβάνονταν αρχικά 4 κατηγορίες στις οποίες ακολούθως προστέθηκε ακόμα μία.
Ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε τις κατηγορίες 2, 4 και 5 και η ποινική δίωξη στις υπόλοιπες κατηγορίες αναστάλθηκε. Η 2η κατηγορία αφορά το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας, η 4η το αδίκημα της κακόβουλης βλάβης και η 5η το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 2ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 2.5.2024 στην οδό [ ] 29 στη Λάρνακα της Επαρχίας Λάρνακας διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Μ. Πελεκάνου με σκοπό να διαπράξει κακούργημα ήτοι κλοπή.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 4ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 15.10.2024 έως 4.11.2024 εσκεμμένα και παράνομα προξένησε ζημιά συνολικής αξίας €1.450 στην περιουσία της Π. Π. Φούρναρη.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 5ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 4.11.2024 διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Π. Π. Φούρναρη με σκοπό να διαπράξει κακούργημα ήτοι κλοπή.
Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ως εκτέθηκαν από την εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από τον κατηγορούμενο έχουν ως ακολούθως: στις 2.5.2024 και ώρα 10:00 καταγγέλθηκε στο Τ.Α.Ε. Λάρνακας από την παραπονούμενη Μ. Πελεκάνου ότι την ίδια μέρα έγινε διάρρηξη στο πατρικό της σπίτι στην οδό [ ] 29 στη Λάρνακα το οποίο ήταν ακατοίκητο για μήνες. Διαπιστώθηκε ότι ο δράστης πέτυχε είσοδο από πορτοπαράθυρο του σαλονιού της κατοικίας αφού πρώτα έσπασε το γυαλί αλουμινένιου παραθύρου και ακολούθως το άνοιξε από μέσα και η έξοδος επιτεύχθηκε από πορτοπαράθυρο το οποίο οδηγεί στην αυλή της κατοικίας. Η σκηνή εξετάστηκε επιστημονικά και έγιναν αποσπάσεις αποτυπωμάτων από το πλευρινό μέρος του πορτοπαραθύρου της κατοικίας και την 5.7.2024 λήφθηκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων από το Αρχηγείο Αστυνομίας όπου ταυτίστηκαν τα αποτυπώματα του κατηγορουμένου με τα αποτυπώματα που είχαν ληφθεί από το πορτοπαράθυρο. Στις 8.7.2024 εξασφαλίστηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του κατηγορουμένου όπου συνελήφθηκε την ίδια μέρα και παραδέχθηκε ότι διέπραξε τη διάρρηξη στην κατοικία στην οδό Σταδίου.
Αναφέρθηκε επίσης ότι στις 4.11.2024 λήφθηκε πληροφορία ότι εντός κατοικίας στην οδό [ ] στην Λάρνακα η οποία ανήκε στην Π. Φούρναρη υπήρχε άγνωστο πρόσωπο. Μέλη του Ο.Π.Ε. Λάρνακος μετέβηκαν στην κατοικία όπου εντόπισαν τον κατηγορούμενο να βρίσκεται εντός αυτής. Στην κατοικία υπήρχαν ζημιές συνολικής αξίας €1.450 και διαπιστώθηκε ότι υπήρχε παραβίαση της εισόδου με αιχμηρό αντικείμενο στην μπροστινή κύρια είσοδο του σπιτιού. Ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε.
Αναφέρθηκε περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος βαρύνεται με 2 προηγούμενες καταδίκες. Στην υπόθεση 12298/2023 Ε.Δ. Λάρνακος στις 23.11.2023 καταδικάστηκε για το αδίκημα της κλοπής και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 8 μηνών, για το αδίκημα της επίθεσης κατά οργάνου τήρησης της τάξης του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός μηνός, για το αδίκημα της κακόβουλης ζημιάς του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2 μηνών, για το αδίκημα της αντίστασης κατά τη σύλληψη ποινή φυλάκισης 1 μηνός, για το αδίκημα της μεταφοράς μάχαιρας εκτός κατοικίας ποινή φυλάκισης 1 μηνός, για το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας ποινή φυλάκισης 1 μηνός και για δεύτερο αδίκημα κλοπής ποινή φυλάκισης 7 μηνών. Οι ποινές συνέτρεχαν μεταξύ τους και ήταν άμεσες.
Στην υπόθεση 1030/2023 του Ε.Δ. Λάρνακας στις 7.3.2024 του επιβλήθηκε για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων εν καιρώ νυκτός ποινή φυλάκισης 8 μηνών, για το αδίκημα της κλεπταποδοχής ποινή φυλάκισης 8 μηνών, για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της μέρας ποινή φυλάκισης 6 μηνών και για το αδίκημα της πλαστοπροσωπίας ποινή φυλάκισης 4 μηνών. Οι ποινές συνέτρεχαν μεταξύ τους και με την ποινή που του είχε επιβληθεί στην υπόθεση 12298/23.
Η δικηγόρος του κατηγορούμενου όταν έλαβε τον λόγο δήλωσε ότι συμφωνεί με τις προηγούμενες καταδίκες του κατηγορούμενου ως επίσης και με τα γεγονότα ως αυτά εκτέθηκαν από την εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής. Εξέφρασε την απολογία του κατηγορούμενου και περαιτέρω ανέφερε ότι αυτός ηλικίας 39 ετών, κατάγεται από την Τυνησία και από νεαρή ηλικία είχε μεταναστεύσει και κατοικούσε στη Γάζα της Παλαιστίνης. Είναι πατέρας 3 παιδιών τα οποία γεννήθηκαν το 2009 και 2013 (δίδυμα παιδιά) τα οποία διαμένουν στη Γάζα όπως και η σύζυγός του.
Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος είναι χρήστης σκληρών ναρκωτικών και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν να διαπράξει τα επίδικα αδικήματα για τα οποία δεν είναι και πολύ περήφανος. Ανέφερε ακόμα ότι ζει υπό άθλιες συνθήκες διαβίωσης αφού κατά διαστήματα είναι και άστεγος και διαμένει σε διάφορους τόπους στη Λάρνακα. Ανέφερε περαιτέρω ότι προσπαθεί να εξεύρει και εργασία αλλά λόγω της χρήσης ναρκωτικών αυτό δεν το επιτυγχάνει.
Η δικηγόρος του κατηγορούμενου ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος τώρα είναι καθαρός από εξαρτησιογόνες ουσίες και έχει καταλάβει και το τι συνέβηκε με τα αδικήματα που διέπραξε αφού ξαναβρέθηκε πίσω στην φυλακή. Είναι μορφωμένος, μιλά 4 γλώσσες όμως λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει δεν κατάφερε ακόμη να εξεύρει μια εργασία είτε στη χώρα του είτε στην Κύπρο και να συντηρήσει και τα παιδιά του. Βρίσκεται στη Δημοκρατία με το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας ενώ η σύζυγος και τα παιδιά του βρίσκονται στη Γάζα. Η μια του κόρη παρουσιάζει αναπηρία και φοιτά σε ειδικό σχολείο. Προσπαθεί να τους στηρίζει οικονομικά αλλά είναι δύσκολο.
Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε άμεσα στην Αστυνομία και ενώπιον του Δικαστηρίου τα αδικήματα που αντιμετωπίζει και αυτό επιτρέπει στο Δικαστήριο να τον αντιμετωπίσει με κάθε δυνατή επιείκεια.
Άκουσα με προσοχή και έχω λάβει υπόψη μου όλα όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Λαμβάνει επίσης υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας και κλοπής είναι πολύ σοβαρό. Αυτό προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή αλλά και από τη σχετική νομολογία. Για το εν λόγω αδίκημα προνοείται από το άρθρο 292(α) του Ποινικού Κώδικα ανώτατη ποινή φυλάκισης 7 χρόνων ενώ για το αδίκημα της κακόβουλης βλάβης προνοείται από το άρθρο 324(1) ποινή φυλάκισης δύο χρόνων ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες (περίπου €2.500) ή και οι δύο αυτές ποινές.
Από τη σχετική νομολογία προκύπτει ειδικότερα πως οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας, σημειώνεται έξαρση στη διάπραξή τους, γι’ αυτό και τα Δικαστήρια τα αντιμετωπίζουν με αυστηρότητα επειδή προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη (Αντάρτης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104, Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 546 και Αbed v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 128).
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Στα πλαίσια προσδιορισμού του είδους της κατάλληλης ποινής στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη μου τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη για καθένα από αυτά ανώτατη ποινή. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου την έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων όπως τα επίδικα και την αναγκαιότητα για αυστηρή αντιμετώπισή τους. Λαμβάνω περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος δεν αποκατέστησε την οικονομική απώλεια την οποία προκάλεσε στην ιδιοκτήτρια της περιουσίας που ήταν θύμα της εγκληματικής του δράσης παρά το γεγονός ότι το ύψος της ήταν χαμηλό.
Από την άλλη λαμβάνω υπόψη μου ως μετριαστικό παράγοντα προς όφελος του κατηγορούμενου την άμεση παραδοχή του. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Σχετικά με τις προηγούμενες καταδίκες ενός κατηγορούμενου στην υπόθεση DYGDALOWICZ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 11/2021, ημερ. 4.11.2022 λέχθηκαν τα ακόλουθα: «Όμως η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί. Και τούτο, κυρίως, γιατί αποτελούν ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου στην τήρηση των νόμων (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17). Στην Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 306 τονίστηκε και πάλι ότι οι προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής, αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας, της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες (βλ. επίσης Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Vedat v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 787)».
Από το πιο πάνω απόσπασμα είναι προφανές ότι οι 2 προηγούμενες καταδίκες με τις οποίες βαρύνεται ο κατηγορούμενος και οι οποίες αφορούν μεταξύ άλλων αδικήματα κλοπής, κακόβουλης ζημιάς και κατοχής διαρρηκτικών οργάνων, τα οποία είναι αδικήματα ομοειδή με αυτά της παρούσας υπόθεσης, τείνουν να μειώσουν την επιείκεια που μπορεί να του επιδειχθεί.
Πρέπει να λεχθεί ότι η παραδοχή του κατηγορούμενου λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς μετριασμού της ποινής κρίνω εντούτοις πως δεν δύναται να υπερφαλαγγίσει την ανάγκη για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων όπως την έχω περιγράψει πιο πάνω και της αναγκαιότητας για επιβολή αποτρεπτικών ποινών στις υποθέσεις που αφορούν αδικήματα όπως τα επίδικα. Οι ως άνω μετριαστικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν το ύψος όχι όμως και το είδος της ποινής. Το Δικαστήριο έχει καθήκον να πατάξει τέτοιες αξιόποινες συμπεριφορές προκειμένου να καταδείξει ότι η συνέχιση της διάπραξης παρόμοιων αδικημάτων δεν είναι ανεκτή.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων χωρίς να παραγνωρίζω τους πιο πάνω μετριαστικούς παράγοντες, κρίνω ότι η μόνη αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της φυλάκισης.
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές είναι οι ακόλουθες:
· Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 μηνών
· Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 5η κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Έχοντας επιβάλει στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε.
Το θέμα της αναστολής ποινής φυλάκισης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου.
Σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ποινής φυλάκισης στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930 λέχθηκε ότι «κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021 στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία του καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων καθώς επίσης ότι ο κατηγορούμενος βαρύνεται με 2 προηγούμενες καταδίκες οι οποίες δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά για τον κατηγορούμενο κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής φυλάκισης δεν θα αντικατόπτριζε τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ούτε θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο.
Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο να εκτελεστεί άμεσα. Ο χρόνος φυλάκισης μειώνεται για το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση ήτοι από τις 11.11.2024.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο