ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 17706/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
Ρ. Κ.
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 2.1.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Α. Γιάλλουρου
Κατηγορούμενος: Προσωπικά
Ενδιάμεση Απόφαση για κράτηση του κατηγορούμενου
Η παρούσα υπόθεση καταχωρήθηκε στις 31.12.2024 και τέθηκε αυθημερόν ενώπιον του Δικαστηρίου. Με βάση το κατηγορητήριο τα αδικήματα φέρεται να διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 24 έως 28.12.2024 στη Λάρνακα.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της υπόθεσης ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει 13 κατηγορίες οι οποίες αφορούν το αδίκημα της ληστείας κατά παράβαση των άρθρων 282 και 283 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 (1η κατηγορία), της απαίτησης περιουσίας με απειλές με σκοπό κλοπής κατά παράβαση του άρθρου 290 του Ποινικού Κώδικα (2η κατηγορία), της κοινής επίθεσης κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1), 4(1)(2)(Φ) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και των άρθρων 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (κατηγορίες 3 και 4), της απειλής κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα και των άρθρων 2,3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και των άρθρων 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (5η κατηγορία), της εισόδου σε ξένη περιουσία με σκοπό όχλησης του κατόχου τέτοιας περιουσίας κατά παράβαση του άρθρου 280 του Ποινικού Κώδικα (6η κατηγορία), της κακόβουλης βλάβης κατά παράβαση του άρθρου 324(1) του Ποινικού Κώδικα (7η κατηγορία), της παρακοής διατάγματος αποκλεισμού κατά παράβαση των άρθρων 2 και 23 του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και των άρθρων 2, 3, 5(α) και 11 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (κατηγορίες 8 έως 12) και της συμπεριφοράς με την οποία προκαλείται άμεσα ψυχική βλάβη σε μέλος της οικογένειας κατά παράβαση των άρθρων 2,3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000 και του άρθρου 6 του περί Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας Ν.115(Ι)/2021 (13η κατηγορία).
Ο κατηγορούμενος δήλωσε μη παραδοχή σε όλες τις κατηγορίες και η υπόθεσή του ορίστηκε για ακρόαση στις 29.1.2025.
Μετά που η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής υπέβαλε αίτημα όπως ο κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση λόγω κινδύνου διάπραξης νέων αδικημάτων και λόγω κινδύνου μη προσέλευσής του στο Δικαστήριο. Πρόκειται για 2 κινδύνους - λόγους για τους οποίους δικαιολογείται να διαταχθεί η κράτηση ενός κατηγορούμενου οι οποίοι όμως δεν είναι αναγκαίο να συντρέχουν σωρευτικά. Στο εν λόγω αίτημα ο κατηγορούμενος έφερε ένσταση.
Προς υποστήριξη του αιτήματος της κατηγορούσας αρχής η εκπρόσωπός της κατέθεσε ως Έγγραφο Α μέρος του μαρτυρικού υλικού, ήτοι την κατάθεση της Έ. Κ. η οποία είναι η μητέρα του κατηγορούμενου και το, κατ’ ισχυρισμό της κατηγορούσας αρχής, θύμα της έκνομης συμπεριφοράς του κατηγορούμενου καθώς επίσης και το διάταγμα το οποίο εκδόθηκε στην αγωγή 1084/2021 του Ε.Δ. Λάρνακας το οποίο ο κατηγορούμενος φέρεται να παρήκουσε. Ακολούθως ανέλυσε και παρέπεμψε σε συγκεκριμένα αποσπάσματα από την κατάθεση της Έ. Κ. στα οποία, κατά την εισήγησή της, φαίνεται η παρουσία του κατηγορούμενου στον επίδικο τόπο κατά τον επίδικο χρόνο και η εμπλοκή του στη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων.
Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος βαρύνεται με 5 προηγούμενες καταδίκες. Στην 1η από αυτές (υπόθεση 9391/2021 του Ε.Δ. Λάρνακας) ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε αναφορικά με αδικήματα ανυπακοής σε νόμιμες διαταγές κατά παράβαση του άρθρου 137 του Ποινικού Κώδικα, απειλής κατά παράβαση του άρθρου 91 Α του Ποινικού Κώδικα, εισόδου σε ξένη περιουσία με σκοπό διάπραξης ποινικού αδικήματος κατά παράβαση του άρθρου 280 του Ποινικού Κώδικα και κοινής επίθεσης κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1), 4(1)(2) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Ν.119(Ι)/2000.
Στη 2η (υπόθεση 785/2021 του Ε.Δ. Λάρνακας) καταδικάστηκε για ανησυχία κατά παράβαση του άρθρου 95 του Ποινικού Κώδικα, για δημόσια εξύβριση κατά παράβαση του άρθρου 99 του Ποινικού Κώδικα, για αντίσταση για ματαίωση νόμιμης σύλληψης κατά παράβαση του άρθρου 244(α) του Ποινικού Κώδικα, για μέθη κατά παράβαση του άρθρου 94(1) του Ποινικού Κώδικα και για απειλή κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα.
Στην 3η από αυτές (υπόθεση 3761/2022 του Ε.Δ. Λάρνακας) περιλαμβάνονται αδικήματα απειλής βιαιοπραγίας και ανυπακοής όπως και πιο πάνω. Η 4η υπόθεση είναι η υπ’ αρ. 3352/2023 του Ε.Δ. Λάρνακας και τέλος η 5η είναι η υπόθεση 10825/2024 και πάλι του Ε.Δ. Λάρνακας. Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος αποφυλακίστηκε στις 15.11.2024 μετά την καταδίκη του στην υπόθεση 10825/2024 και σε σύντομο χρόνο από την αποφυλάκισή του φέρεται να διάπραξε τα αδικήματα της παρούσας υπόθεσης σε 4 διαφορετικές αλλά διαδοχικές μεταξύ τους ημερομηνίες.
Με βάση όλα όσα ανάφερε η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής εισηγήθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί διάταγμα κράτησης του κατηγορούμενου.
Από την άλλη ο κατηγορούμενος έφερε ένσταση στο ως άνω αίτημα και όταν έλαβε τον λόγο εισηγήθηκε ότι δεν διέπραξε όσα του καταλογίζονται καθώς επίσης ότι τα πάει καλά με την οικογένειά του η οποία του συμπαρίσταται.
Η εξουσία του Δικαστηρίου για κράτηση ενός κατηγορούμενου μέχρι τη δίκη του πηγάζει από τα άρθρα 48 και 157 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Όταν το Δικαστήριο εξετάζει τέτοιο αίτημα πρέπει να καθοδηγείται από τη θεμελιώδη αρχή του Άρθρου 12.4 του Συντάγματος ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου καθώς και από το άρθρο 11.2 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι κανένας δεν στερείται την ελευθερία του παρά μόνο στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος (Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 596).
Η κράτηση ενός υποδίκου μέχρι τη δίκη του ή η επιβολή όρων για να διασφαλιστεί η παρουσία του στο Δικαστήριο εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου με αφετηρία την ατομική ελευθερία του ατόμου και λαμβανομένου υπόψη ότι η κράτηση αποτελεί μέτρο κατ’ εξαίρεση (M.S.A. v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 200/2022, ημερ. 19.9.2022, ECLI:CY:AD:2022:B362). Είναι θεμελιώδης αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος εκτός εάν το Δικαστήριο για πειστικούς λόγους ήθελε αποφασίσει διαφορετικά (Γ. Μ. Πικής, Ποινική Δικονομία στην Κύπρο, 2η έκδοση, σελ. 81). Η κράτηση ενός υπόδικου καθίσταται παραδεκτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης.
Η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει την κράτηση ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του μπορεί να ασκηθεί, εφόσον εκτιμήσει ότι συντρέχει κίνδυνος φυγοδικίας ή διάπραξης νέων αδικημάτων ή επηρεασμού μαρτύρων. Πρόκειται για 3 αυτοτελείς λόγους οι οποίοι δεν απαιτείται να συντρέχουν αλλά είναι αρκετό για το Δικαστήριο να ικανοποιηθεί για ένα από αυτούς (M.S.A. v. Αστυνομίας, ανωτέρω, Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7, Χ’’ Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 45 και Π.Τ. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 87/2023, ημερ. 10.5.2023).
Η πρόβλεψη για ύπαρξη και αποτίμηση κινδύνων οι οποίοι σταθμίζονται κατά την εξέταση θέματος κράτησης στη βάση της πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υποδίκου ή της υπόθεσης, είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της. Τέτοια στοιχεία είναι η συμπεριφορά του υποδίκου σε προηγούμενες περιπτώσεις ή οι προηγούμενες καταδίκες του και μάλιστα όχι κατ’ ανάγκην για παρόμοια αδικήματα αλλά και τάσεις που επιδεικνύει και ανάγονται σε κάποιο συμπέρασμα βασιζόμενο μεταξύ άλλων στο ιστορικό του ή σε άλλες περιστάσεις (βλ. Χ’’ Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, πιο πάνω).
Εκείνο που μετρά είναι αν με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Για να καταδειχθεί επομένως η ύπαρξη ροπής ενός κατηγορουμένου στο έγκλημα θα πρέπει τα στοιχεία που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου να δημιουργούν ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος (Ιωάννου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 25/2022, ημερ. 4.2.2022, ECLI:CY:AD:2022:B50). Δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία για την ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος αλλά ο κίνδυνος επανάληψης αδικήματος πρέπει να είναι ευλογοφανής (plausible) (Τσιάκκας ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 164).
Το ποινικό μητρώο ενός κατηγορούμενου συμπεριλαμβάνεται στους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη ανάλογα με τον χρόνο και τις περιστάσεις διάπραξης των σχετικών αδικημάτων (Σάρρου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 81/2023, ημερ. 10.5.2023, Σπανού ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 281 και Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46).
Δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη προηγούμενων καταδικών για να διαπιστωθεί ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων αλλά αρκεί η ύπαρξη άλλων υποθέσεων που εκκρεμούν εναντίον του. Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου (2001) 2 Α.Α.Δ. 373 αποφασίστηκε ότι η εκκρεμότητα άλλων υποθέσεων αποτελεί παράγοντα που, όπως και οι προηγούμενες καταδίκες, μπορεί να συσταθμιστεί. Από την άλλη, ακόμα και το γεγονός προηγούμενης καταδίκης μπορεί, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, να μην αποτελεί παράγοντα που να οδηγήσει το Δικαστήριο σε διαταγή κράτησης (Γιάγκου ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 216).
Η στάθμιση πρέπει να γίνεται πάντοτε υπό το πρίσμα της κυρίαρχης αρχής ότι αφετηρία είναι η ελευθερία του ατόμου και η κράτηση πρέπει να δικαιολογείται κατά τρόπο συγκεκριμένο. Τέτοια στάθμιση εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου (Ν.Ι. ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 246/2022, ημερ. 14.11.2022, ECLI:CY:AD:2022:B448).
Στην υπόθεση Δ.Α. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 159/2022, ημερ. 29.9.2022, λέχθηκε ότι δεν «μπορεί οι ισχυρισμοί που προβάλλονται εκ μέρους των μαρτύρων κατηγορίας να αποτελέσουν τη βάση της πιθανολόγησης κινδύνου για διάπραξη νέων αδικημάτων ως εάν να επρόκειτο για αποδεδειγμένα γεγονότα». Άλλο είναι το ζήτημα της συνολικής στάθμισης των δεδομένων, περιλαμβανομένης της σοβαρότητας της υπόθεσης όπως προκύπτει από το κατηγορητήριο και την εκδοχή της κατηγορούσας αρχής. Εν προκειμένω, εξετάζεται ο συγκεκριμένος κίνδυνος για διάπραξη νέων αδικημάτων (Ν.Ι. ν. Αστυνομίας, ανωτέρω)
Στην υπόθεση Δ.Α. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) λέχθηκε επίσης ότι «βασικό κριτήριο και αφετηρία αποτελεί πάντοτε η θεμελιακή αρχή ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος και ως εκ τούτου δικαιούται να παραμένει ελεύθερος εκτός αν το Δικαστήριο για πειστικούς λόγους αποφασίσει την κράτησή του προς εξασφάλισης της παρουσίας του στη δίκη».
Λαμβάνοντας υπόψη μου τις προηγούμενες καταδίκες του κατηγορούμενου 2 εκ των οποίων αφορούν τα ίδια αδικήματα με αυτά της παρούσας υπόθεσης καθώς επίσης ότι τα αδικήματα της παρούσας υπόθεσης φέρεται να διαπράχθηκαν από τις 24 έως τις 28.12.2024 ήτοι περίπου 1 ½ μήνα μετά την αποφυλάκισή του κατόπιν της καταδίκης του στην υπόθεση που αφορά η 5η προηγούμενη καταδίκη του, μου έχει δημιουργηθεί η ισχυρή πεποίθηση ότι υπάρχει κίνδυνος διάπραξης από τον κατηγορούμενο νέων αδικημάτων σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει την κράτηση του κατηγορούμενου δικαιολογείται να ασκηθεί προς την έγκριση του αιτήματος της κατηγορούσας αρχής. Κρίνω συνακόλουθα ότι παρέλκει να εξεταστεί κατά πόσο δικαιολογείται να διαταχθεί η κράτηση του κατηγορούμενου και λόγω κινδύνου μη προσέλευσής του κατά τη δίκη του.
Λόγω των πιο πάνω ο κατηγορούμενος να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τη δίκη του.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο