ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 374/2021
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
Ανδρέα Ανδρέου
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 29.1.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Α. Γιάλλουρου
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Μ. Κιτρομηλίδης
Κατηγορούμενος: Παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης για την οποία δόθηκε η συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας δυνάμει των προνοιών του άρθρου 24(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960 για τη συνοπτική εκδίκασή της περιλαμβάνονται 3 κατηγορίες τις οποίες παραθέτω πιο κάτω αυτούσιες:
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 1
Βαρεία σωματική βλάβη κατά παράβαση του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και Νόμος 166/87.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στις 26/5/2019 και περί ώρα 0430 στην οδό Π. Βαλσαμάκη στη Λάρνακα της Επαρχίας Λάρνακας παράνομα προκάλεσε βαρεία σωματική βλάβη στον Σάββα Αντωνίου από τη Λευκωσία.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 2
Επίθεση που προκαλεί πραγματική σωματική βλάβη, κατά παράβαση του άρθρου 243 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία παράνομα επιτέθηκε στον Μάριο Χατζημάρκου από τη Λάρνακα και προξένησε σε αυτόν πραγματική σωματική βλάβη.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 3
Άσεμνη πράξη, κατά παράβαση των άρθρων 35, 176 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 145(1)/2002.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία διενήργησε δημοσία άσεμνη πράξη δηλαδή ούρησε σε δημόσιο χώρο.
Ο κατηγορούμενος αρχικά δήλωσε μη παραδοχή και στις 3 κατηγορίες στη συνέχεια όμως πριν την έναρξη της ακρόασης παραδέχθηκε την 3η κατηγορία και η ακρόαση που ακολούθησε αφορούσε μόνο τις κατηγορίες 1 και 2.
Η κατηγορούσα αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών παρουσίασε 4 μάρτυρες. Πριν την παρουσίαση των μαρτύρων κατηγορίας κατατέθηκαν εκ συμφώνου ως προς την αλήθεια του περιεχομένου τους τα τεκμήρια 1 έως 5.
Ως τεκμήριο 1 κατατέθηκε το ιατρικό πιστοποιητικό της Δρος Δήμητρας Δημητρίου ημερ. 26.5.2019 αναφορικά με τον Σάββα Αντωνίου στο οποίο καταγράφονται τα ακόλουθα: ανέφερε έντονη κεφαλαλγία και άλγος ρινός. Παρουσίαζε οίδημα αρ. οφθαλμού, θλαστικό τραύμα κάτωθεν οφθαλμού συρραφή, ρινορραγία, αίμα στη στοματική κοιλότητα, GCS 14/15, ελαφρά συγχυτικός, κόρες οφθαλμών ίσες και αντιδρώσες στο φως. Δόθηκε αναλγητική αγωγή και έγιναν αξονικές τομογραφίες εγκεφάλου, προσωπικού κρανίου και αυχένα με ευρήματα επισκληρίδιου αιματώματος δεξιά κροταφικά και μικρότερο δεξιά βρεγματικά, κατάγματα ζυγωματικού οστού αριστερά με μετατόπιση προς τα έσω και με παρουσία αέρα. Υγρό περιεχόμενο εντός των ιγμορείων και σφηνοειδούς κόλπου. Μικρό κάταγμα ρινικού οστού. ΑΜΣΣ χωρίς κάταγμα. Υπέρηχος κοιλίας φυσιολογικός. Ο ασθενής εισήχθη στην χειρουργική κλινική.
Το τεκμήριο 2 είναι η κατάθεση του Δρος Νικόλα Κορωνάκη ημερ. 26.5.2019 στην οποία καταγράφονται τα ακόλουθα: είναι γενικός χειρούργος – εντατικολόγος και είναι τοποθετημένος στο Γ.Ν. Λάρνακας. Ο ασθενής Σάββας Αντωνίου διακομίστηκε στο νοσοκομείο στις 26.5.2019 και κατά την κλινική εξέταση ήταν αιμοδυναμικά σταθερός ενώ διαπιστώθηκε περιοφθαλμική εκχύμωση – αιμάτωμα αριστερού οφθαλμού. Υποβλήθηκε σε εργαστηριακό έλεγχο χωρίς παθολογικά ευρήματα και σε υπέρηχο κοιλίας χωρίς παθολογικά ευρήματα. GCS 15/15. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε αξονοτομογραφικό έλεγχο εγκεφάλου ΑΜΣΣ όπου αναδείχθηκε μικρό επισκληρίδιο αιμάτωμα δεξιά κροταφικά, μικρό επισκληρίδιο αιμάτωμα δεξιά βρεγματικά, κάταγμα ζυγωματικού οστού αριστερά με μετατόπιση προς τα έσσω με διόγκωση μαλακών μορίων αριστερά περιοφθαλμικά. Έγινε εκτίμηση από ΩΡΛ γιατρό. Ο ασθενής εισήχθη στην χειρουργική κλινική του Γ.Ν. Λάρνακας για περαιτέρω παρακολούθηση και μετά από επικοινωνία με τον εφημερεύοντα νευροχειρουργό του Γ.Ν. Λευκωσίας αποφασίστηκε η διακομιδή του στην νευρολογική κλινική του Γ.Ν. Λευκωσίας για περαιτέρω παρακολούθηση.
Το τεκμήριο 3 είναι ιατρικό πιστοποιητικό του Δρος Γεώργιου Παντέλα αναφορικά με τον Σάββα Αντωνίου ημερ. 15.6.2020 στο οποίο καταγράφονται τα ακόλουθα: ο εν λόγω ασθενής νοσηλεύθηκε στο Γ.Ν. Λευκωσίας από τις 29.5.2019 έως τις 3.6.2019 στη νευροχειρουργική κλινική. Από τη γναθοπροσωπική χειρουργική εκτίμηση 31/5/2019 διαπιστώθηκε ότι έφερε συρραφέν τραύμα υποκόγχια αριστερά – επιπέδωση μήλου παρειάς αριστερά και από τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστώθηκε κάταγμα ζυγωματικού αριστερά. Χειρουργείο 1.6.2019 υπό γενική αναισθησία έγινε κλειστή ανάταξη κατάγματος ζυγωματικού οστού αριστερά. Μετεγχειρητική πορεία ομαλή. Ο ασθενής εκτιμήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής.
Το τεκμήριο 4 είναι ιατρικό πιστοποιητικό του Δρος Σπύρου Συμεωνίδη του Γ.Ν. Λευκωσίας αναφορικά με τον Σάββα Αντωνίου ημερ. 10.7.2020 στο οποίο καταγράφονται τα ακόλουθα: ο ως άνω ασθενής νοσηλεύθηκε στη νευροχειρουργική κλινική από τις 26.5.2019 έως τις 29.5.2019. Προσεκομίσθει στο ΤΑΕΠ με ασθενοφόρο όπου και κατόπιν κλινικού εργαστηριακού ελέγχου διαπιστώθηκαν τα εξής: 1) αναφερόμενος ξυλοδαρμός Συνοδός ΚΕΚ, 2) ΑΝΕ: ΚΚΓ 14/15, ισοκορικός με φ.κ.α., χωρίς εστιακά Ν/Λ ελλείματα, 3) αξονική τομογραφία εγκεφάλου – κρανίου: οξύ επισκληρίδιο αιμάτωμα δεξ. κροταφικά, κατάγματα προσωπικού κρανίου, 4) εκ των λοιπών συστημάτων - ουδέν. Ο ασθενής εισήχθη στη νευροχειρουργική κλινική για παρακολούθηση και πιθανή χειρουργική αντιμετώπιση. Η μετεγχειρητική του πορεία κλινικά και απεικονιστικά δεν ανέδειξαν οποιαδήποτε επιδείνωση, έτσι στις 29.5.2019 έλαβε εξιτήριο σε βελτιωμένη κατάσταση με οδηγίες.
Ως τεκμήριο 5 κατατέθηκε το ιατρικό πιστοποιητικό της Δρος Δήμητρας Δημητρίου ημερ. 26.5.2019 αναφορικά με τον Μάριο Χατζημάρκου στο οποίο καταγράφονται τα ακόλουθα: έφερε μικρό θλαστικό τραύμα στο αριστερό υπερόφρυο. Κλίμακα Γλασκόβης 15/15, κόρες ίσες και αντιδρώσες στο φως, περιπατητικός, δεν έφερε άλλα τραύματα. Τοποθέτηση sterile strip στο φρύδι.
Όσα δηλώθηκαν αμέσως πιο πάνω ως παραδεκτά μεταξύ των διαδίκων γεγονότα αποτελούν πλέον και ευρήματα του Δικαστηρίου αναφορικά με τα θέματα τα οποία αυτά αφορούν.
Ως τεκμήριο 6 κατατέθηκε η γραπτή κατάθεση του κατηγορούμενου ημερ. 27.5.2019 και ως τεκμήριο 7 η γραπτή κατηγορία που απαγγέλθηκε στον κατηγορούμενο ημερ. 28.5.2019.
Ως Μ.Κ.1 παρουσιάστηκε ο Αστ. 1231 Α. Χαραλάμπους ο οποίος κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 29.6.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 7 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: υπηρετεί στην Α.Δ.Ε. Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στο Τ.Α.Ε.
Στις 26.5.2019 στα πλαίσια διερεύνησης υπόθεσης που αφορούσε στα αδικήματα της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης και πρόκλησης πραγματικής σωματικής βλάβης επιθεώρησε το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης του υποστατικού με την ονομασία «Orofino», που βρίσκεται στην οδό Π. Βαλσαμάκη 26 στη Λάρνακα και διαπίστωσε ότι περί ώρα 04:56 σύμφωνα με την ώρα του συστήματος άνδρας στέκεται μπροστά από σταθμευμένο αυτοκίνητο μπροστά από ταχυφαγείο και ουρεί δημόσια. Στη συνέχεια επιβιβάζεται στο όχημά του στη θέση του οδηγού και μετά από λίγα δευτερόλεπτα εξέρχεται και τρέχει προς το ταχυφαγείο.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο εν λόγω άνδρας επιστρέφει και φαίνεται να τσακώνεται με ένα άλλο άνδρα στον οποίο καταφέρνει κτύπημα στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να πέσει αιμόφυρτος στο έδαφος. Είχε προηγηθεί κτύπημα από τον 2ο άνδρα. Στη συνέχεια ο 1ος άνδρας επιτίθεται με γροθιές στο πρόσωπο και σε άλλο 3ο άνδρα που βρίσκεται στο μέρος και στη συνέχεια επιβιβάζεται στο αυτοκίνητό του στη θέση του οδηγού και εγκαταλείπει τη σκηνή.
Τα πιο πάνω πλάνα τα κατέγραψε με το κινητό του τηλέφωνο τα οποία στις 28.5.2019 μετέφερε σε ψηφιακό δίσκο ο οποίος σημειώθηκε ως τεκμήριο 9.
Στις 29.6.2019 στα γραφεία του Τ.Α.Ε. Λάρνακας έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον Σάββα Αντωνίου από τη Λευκωσία με τη μορφή ερωταπαντήσεων αφού τον πληροφόρησε για την υπόθεση που διερευνούσε και του επέστησε την προσοχή του στον νόμο. Ακολούθως την ίδια ημέρα κατηγόρησε γραπτώς τον Σάββα Αντωνίου σχετικά με τα αδικήματα στα οποία ενεχόταν.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.1 συμφώνησε ότι όπως φαίνεται στο τεκμήριο 9 ο κατηγορούμενος αρχικά ήταν έξω από το αυτοκίνητό του στο οποίο μπήκε μετά που ούρησε. Μετά άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του και έτρεξε προς το ταχυφαγείο το οποίο βρίσκεται στα δεξιά του αυτοκινήτου του. Ισχυρίστηκε επίσης ότι στο τεκμήριο 9 καταγράφηκε ότι πρώτος κτύπησε με γροθιά τον κατηγορούμενο ο Σάββας Αντωνίου και μετά ο κατηγορούμενος του ανταπέδωσε τη γροθιά με αποτέλεσμα ο Αντωνίου να πέσει στο έδαφος. Ακολούθως εμφανίζεται να έρχεται τρέχοντας ο Μάριος Χατζημάρκου στον οποίο επιτέθηκε ο κατηγορούμενος.
Ο Μ.Κ.1 συμφώνησε με υποβολή ότι η πρώτη γροθιά δόθηκε από τον Αντωνίου προς τον κατηγορούμενο. Ισχυρίστηκε επίσης ότι έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον Αντωνίου τον οποίο ακολούθως κατηγόρησε αλλά η υπόθεση εναντίον του τελευταίου δεν προχώρησε επειδή λόγω του κορονοϊού και της καθυστέρησης που σημειώθηκε το αδίκημα παραγράφηκε. Κατά την αντεξέτασή του Μ.Κ.1 κατατέθηκε και σημειώθηκε ως τεκμήριο 10 η γραπτή κατηγορία του Σάββα Αντωνίου ημερ. 29.6.2019 στην οποία απάντησε με τη φράση «Δεν θυμούμαι τίποτα».
Ο Μ.Κ.1 συμφώνησε επίσης με υποβολή πως κατηγόρησε τον Αντωνίου ότι παράνομα επιτέθηκε στον Χρίστο Χριστοδούλου κτυπώντας τον με το δεξί χέρι στο πρόσωπο καθώς επίσης ότι ο Χριστοδούλου είναι φίλος του κατηγορούμενου. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Χριστοδούλου στην κατάθεσή του ισχυρίστηκε πως ο Σάββας Αντωνίου, ο Μάριος Χατζημάρκου και ακόμα 2 πρόσωπα του είχαν επιτεθεί. Ακολούθως κατατέθηκε και σημειώθηκε ως τεκμήριο 11 η κατάθεση του Χρίστου Χριστοδούλου ημερ. 28.5.2019.
Ως Μ.Κ.2 παρουσιάστηκε ο Σάββας Αντωνίου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 29.6.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 12 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: στις 25.5.2019 διοργάνωσαν το πάρτι του σύγαμπρού του Μάριου Χατζημάρκου. Αρχικά μετέβηκαν σε μια ταβέρνα στη Λάρνακα και ακολούθως σε κάποιο club στην περιοχή Μακένζυ. Κατά τις 4 το πρωί και αφού κατανάλωσαν αρκετό ποτό κατέληξαν και πάλι για φαγητό σε κάποιο ταχυφαγείο. Εκεί ήταν ο ίδιος, ο σύγαμπρός του και 2 φίλοι του σύγαμπρού του.
Πήραν το φαγητό τους, βγήκαν στον στεγασμένο χώρο του εστιατορίου και κάθισαν σε 1 τραπέζι. Πίσω τους κάθονταν 2 νεαροί άντρες και στο διπλανό τραπέζι των 2 αντρών κάθονταν 1 άντρας μαζί με 2 κοπέλες. Σε κάποια φάση ο ένας από τους 2 νεαρούς άντρες που κάθονταν πίσω τους ξεκίνησε να βρίζει όλες τις γυναίκες με το όνομα Μαρία και φαινόταν μεθυσμένος. Ο άντρας που καθόταν με τις 2 γυναίκες του είπε να σταματήσει να βρίζει αλλά αυτός συνέχισε το υβρεολόγιο. Τότε ο σύγαμπρός του επενέβηκε στην κουβέντα και ξεκίνησαν ένα φιλικό διάλογο.
Ακολούθως αφού τελείωσε ο διάλογος το εν λόγω πρόσωπο μαζί με τον φίλο του αναχώρησαν από το μέρος. Μετά από 1 λεπτό ο νεαρός άντρας ο οποίος έβριζε επέστρεψε πίσω και αφού ακούμπησε πάνω του ενώ καθόταν άρχισε να βρίζει τον Μάριο. Αμέσως σηκώθηκε και αφού τον έσπρωξε του ζήτησε να φύγει και να μην βρίζει. Μετά από αυτό δεν θυμάται τίποτα ούτε μπορεί να θυμηθεί τους 2 νεαρούς. Θυμάται μόνο ότι ξύπνησε στο νοσοκομείο και είχε φρικτούς πόνους σε όλο του το σώμα. Δεν θυμάται αν επιτέθηκε σε κάποιο από τα 2 νεαρά πρόσωπα.
Ο Μ.Κ.2 κατά την αντεξέτασή του ισχυρίστηκε ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν το άτομο που έβριζε τις Μαρίες κατά το επίδικο περιστατικό. Ισχυρίστηκε επίσης ότι στην κατάθεσή του καταγράφεται πως δεν θυμάται τίποτα μετά από τη στιγμή που λέει ότι έσπρωξε τον Χριστόδουλο έξω από το ταχυφαγείο επειδή έδωσε την κατάθεσή του μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο και δεν είχε πλήρη εικόνα για το συμβάν της επίδικης νύκτας. Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος δεν έλαβε μέρος στη συζήτηση που προηγήθηκε αλλά μόνο άκουγε καθώς επίσης πως ούτε ο κατηγορούμενος έλαβε μέρος στην εν λόγω συζήτηση. Ισχυρίστηκε ότι ο κατηγορούμενος μαζί με τον φίλο του έφυγαν από το μέρος αλλά στη συνέχεια επέστρεψε ο φίλος του, τον ακούμπησε και άρχισε να βρίζει τον Μάριο. Τότε τον έσπρωξε και αυτός και του ζήτησε να φύγει.
Ακολούθως διαφώνησε με υποβολές ότι γρονθοκόπησε τον φίλο του κατηγορούμενου και ότι εκείνος έπεσε στο πάτωμα. Διαφώνησε επίσης με την υποβολή ότι οι 4 που αποτελούσαν την παρέα του τον τράβηξαν και τον έβγαλαν έξω από το ταχυφαγείο. Διαφώνησε επίσης και με την υποβολή ότι ο ίδιος πρώτος έδωσε γροθιά στον κατηγορούμενο και ισχυρίστηκε ότι στο τεκμήριο 9 καταγράφεται μέρος του συμβάντος και όχι ως αυτό διαδραματίστηκε από την αρχή.
Ισχυρίστηκε επίσης πως όταν ο ίδιος αλληλοσπρωχνόταν με τον φίλο του κατηγορούμενου ο τελευταίος τον κτύπησε πισώπλατα στον δεξί κρόταφο, ακολούθως τον τράβηξε και μετά συνέβησαν όσα καταγράφηκαν στο τεκμήριο 9. Ισχυρίστηκε ότι ο κατηγορούμενος τον κτύπησε 2 φορές καθώς επίσης ότι στο έδαφος έπεσε από την αριστερή πλευρά και το κτύπημα του είναι στον δεξί κρόταφο.
Ως Μ.Κ.3 παρουσιάστηκε ο Γιώργος Πιερή ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του κατέθεσε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 26.5.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 13 στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: στις 25.5.2019 μια παρέα αντρών βγήκαν για να γιορτάσουν το bachelor party του Μάριου Χατζημάρκου ο οποίος θα τελούσε τον γάμο του στις 2.6.2019 και στο εν λόγω γάμο ο ίδιος θα ήταν ο πρώτος κουμπάρος. Η νυκτερινή τους έξοδος ξεκίνησε από το Στέκι της Παρέας και συνεχίστηκε σε κάποιο club στην περιοχή Μακένζυ. Γύρω στις 5 έφυγαν από το club για να πάνε σε κάποιο ταχυφαγείο που βρίσκεται κάτω από τον τριώροφο χώρο στάθμευσης πριν την εκκλησία του Αγίου Λαζάρου. Σε εκείνη τη φάση είχαν μείνει μόνο 4 άτομα από την παρέα δηλαδή ο ίδιος, ο Μάριος, ο Χρίστος Κανάρης και ο Σάββας Αντωνίου.
Ο ίδιος ήταν ο οδηγός και δεν είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ. Ούτε οι άλλοι είχαν καταναλώσει πολύ αλκοόλ. Οι 4 που είχαν πάει στο ταχυφαγείο ήταν καλά και δεν παρουσίαζαν συμπτώματα μέθης, ζαλάδας ή αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Μπήκαν στο ταχυφαγείο και παράγγειλαν και ακολούθως κάθισαν σε 1 τραπεζάκι κοντά στον δρόμο. Στο τραπεζάκι κοντά στην πόρτα στην άλλη πλευρά κάθονταν 2 άντρες οι οποίοι συζητούσαν με κάποιους που κάθονταν στο απέναντί τους τραπέζι που είναι πιο κοντά στο κατάστημα. Του φάνηκαν ότι ήταν μεθυσμένοι και κυρίως ο ένας από αυτούς ο οποίος μιλούσε περισσότερο. Έλεγε ότι όλες οι Μαρίες είναι άκαρδες και όταν η μια κοπέλα από το απέναντί τους τραπέζι του είπε ότι ονομάζεται Μαρία της είπε ότι είναι άκαρδη.
Ο άντρας της παρέας της κοπέλας του είπε να μιλά καλύτερα και μετά ο Μάριος τον ρώτησε για ποιο λόγο λέει ότι οι Μαρίες είναι άκαρδες. Η συζήτηση ήταν ήρεμη και δεν προκλήθηκε ένταση από αυτή. Ο δεύτερος άντρας μόνο σε μία φάση μίλησε όταν ο πρώτος άντρας σχολίαζε τις Μαρίες και ο άντρας από την παρέα με τις 2 κοπέλες του είπε να μιλά με καλύτερο ύφος και τότε αυτός του είπε σε έντονο ύφος «εσένα ποιος σου μίλησε τωρά;».
Κάποια στιγμή ο δεύτερος άντρας βγήκε έξω από τον χώρο χωρίς ο ίδιος να δει πού πήγε και μετά από λίγο έφυγε και ο πρώτος ο οποίος επέστρεψε αμέσως πίσω και αφού στάθηκε μπροστά στο τραπέζι τους τούς είπε με έντονο ύφος και ψηλό τόνο φωνής «να πελλάνετε που εγώ είμαι Αθήνα και εσείς είσαστε στη Λάρνακα. Και άτε ασσιχτίρ». Ο Σάββας του είπε «σηκώστου φύε που δαμέ» και σηκώθηκε για να τον σπρώξει προς τα έξω για να φύγει να μην προκαλεί. Σηκώθηκε και ο Μάριος και προχώρησαν προς τον δρόμο.
Μέχρι να καταλάβει ότι θα γινόταν καβγάς σηκώθηκε και ο ίδιος για να τους καθησυχάσει με καθυστέρηση δευτερολέπτου. Όταν βγήκε έξω είδε τον δεύτερο άντρα να τρέχει προς τον Σάββα και να του χτυπά στο πρόσωπο με γροθιές και ο Σάββας να πέφτει μονοκόμματος στο έδαφος σαν να λιποθύμησε από τις γροθιές που δέχθηκε. Στη συνέχεια είδε τον ίδιο άντρα να κτυπά και τον Μάριο επίσης με γροθιές στο πρόσωπο. Ο Μάριος σηκώθηκε για να τους καθησυχάσει και να τους χωρίσει αφού τους έλεγε συνεχώς να σταματήσουν όμως δέχθηκε και αυτός επίθεση.
Ο πρώτος άντρας κατά τη διάρκεια του επεισοδίου ήταν αμέτοχος και δεν είδε πού ακριβώς βρισκόταν. Μόλις έφτασε εκεί φώναξε να σταματήσουν και ήδη είχε λήξει ο καβγάς ο οποίος δεν διήρκεσε περισσότερο από κάποια δευτερόλεπτα και όλα έγιναν στιγμιαία. Οι άντρες που προκάλεσαν το επεισόδιο μπήκαν στο αυτοκίνητο και έφυγαν. Ο δεύτερος άντρας που επιτέθηκε ήταν ο οδηγός και ο άλλος ο συνοδηγός.
Σε ερωτήσεις που του τέθηκαν κατά την κυρίως εξέτασή του ο Μ.Κ.3 ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ο ίδιος καθόταν στο τραπεζάκι όταν ο Σάββας έσπρωξε τον άντρα που μιλούσε για τις Μαρίες καθώς επίσης ότι ο Μάριος ήταν μαζί τους. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο ίδιος σηκώθηκε όταν οι άλλοι είχαν ήδη βγει έξω και είδε τον δεύτερο άντρα να τρέχει προς τον Σάββα και να του δίνει μια γροθιά και αυτός να πέφτει στο έδαφος. Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος δεν επιτέθηκε σε κανένα από τους άλλους 2 άντρες.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.3 ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος είχε καταναλώσει 1 ποτήρι αλκοόλ και οι άλλοι μέχρι 2 ποτήρια. Ισχυρίστηκε επίσης πως ενώ αρχικά ο κατηγορούμενος και ο φίλος του έφυγαν ο τελευταίος στη συνέχεια επέστρεψε και τους έβρισε. Ισχυρίστηκε επίσης πως όταν ο φίλος του κατηγορούμενου επέστρεψε στεκόταν σε πολύ κοντινή απόσταση με τον Σάββα ο οποίος του είπε να φύγει από κοντά του και στη συνέχεια τον έσπρωξε. Όταν στη συνέχεια του υποβλήθηκε πως μετά που ο Σάββας έσπρωξε τον φίλο του κατηγορούμενου αυτός έπεσε στο έδαφος ο Μ.Κ.3 ισχυρίστηκε ότι δεν τον είδε να πέσει στο έδαφος και ακολούθως διαφώνησε με την υποβολή ότι ο φίλος του κατηγορούμενου είχε δεχθεί γροθιά από κάποιον από την παρέα του Μ.Κ.3.
Ως Μ.Κ.4 παρουσιάστηκε ο Μάριος Χατζημάρκου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του κατέθεσε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 26.5.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 14 στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: χθες 25.5.2019 διοργανώθηκε το bachelor party του επειδή στις 2.6.2019 θα γινόταν ο γάμος του. Αρχικά ξεκίνησαν για φαγητό περίπου 15 άτομα και ακολούθως μετέβησαν σε club στην περιοχή Μακένζυ. Περί ώρα 04:00 στις 26.5.2019 απέμειναν 4 άτομα και αποφάσισαν να μεταβούν σε ταχυφαγείο για φαγητό. Συγκεκριμένα έμειναν ο ίδιος, ο Σάββας Αντωνίου, ο Χρίστος Κανάρης και ο Γιώργος Πιερή.
Παρήγγειλαν τα φαγητά τους και κάθισαν στον εξωτερικό στεγασμένο χώρο του ταχυφαγείου. Εκεί βρίσκονταν εκτός από τη δική τους παρέα 2 κοπέλες μαζί με 1 άντρα σε κάποιο τραπέζι και πίσω από αυτούς 2 άντρες σε κάποιο άλλο τραπέζι. Αρχικά υπήρξε μια συζήτηση μεταξύ τους χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα. Σε κάποια φάση ο ένας από τους δύο άντρες που κάθονταν στο μέρος ξεκίνησε να βρίζει όλες τις γυναίκες με το όνομα Μαρία. Αυτοί προσπάθησαν να τον καθησυχάσουν να σταματήσει να βρίζει και αυτός σταμάτησε.
Οι 2 αυτοί άντρες ακολούθως αναχώρησαν από το μέρος και κατευθύνθηκαν προς το όχημά τους το οποίο ήταν σταθμευμένο μπροστά από το ταχυφαγείο αλλά μετά ο άντρας που έβριζε επέστρεψε. Αυτός με τους φίλους του τού είπαν να φύγει από το μέρος αλλά αυτός συνέχιζε να βρίζει. Επειδή ο Σάββας ήπιε λίγο παραπάνω και το όνομα της γυναίκας του είναι Μαρία θίχτηκε από τις βρισιές που έλεγε γενικά ο άντρας αυτός, σηκώθηκε πάνω και τον έσπρωξε προς τα έξω με αποτέλεσμα ο εν λόγω άντρας να πέσει κάτω στο έδαφος.
Αμέσως ο δεύτερος άντρας ο οποίος ήταν στο αυτοκίνητο κατέβηκε και κτύπησε τον Σάββα χωρίς να καταλάβει το πως. Ο ίδιος σηκώθηκε και μπήκε σαν ασπίδα μπροστά στον Σάββα με αποτέλεσμα να δεχθεί κτύπημα στο αριστερό φρύδι με γροθιά από το άτομο που κτύπησε και τον Σάββα. Μετά το κτύπημα ο ίδιος έμεινε κοντά στον Σάββα ο οποίος ήταν στο έδαφος και έχανε αρκετό αίμα μέχρι και την ώρα που ήρθε το ασθενοφόρο στο οποίο μπήκε και ο ίδιος επειδή ήταν κτυπημένος. Από τις Α’ Βοήθειες αποχώρησαν όταν του κόλλησαν το κτύπημα που είχε δεχθεί.
Σε ερωτήσεις που του τέθηκαν κατά την κυρίως εξέτασή του ο Μ.Κ.4 ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι σε κάποια στιγμή ο Σάββας σηκώθηκε και έσπρωξε το πρόσωπο που έλεγε για τις Μαρίες όταν ο ίδιος καθόταν στο τραπέζι μαζί με τους άλλους. Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος προσωπικά δεν επιτέθηκε σε κανένα. Δεν θυμόταν πού βρισκόταν ο Χρίστος Κανάρης όταν ο ίδιος βγήκε έξω στον δρόμο και δέχθηκε γροθιά. Όταν του υποδείχθηκε κάποιο στιγμιότυπο από το τεκμήριο 9 ισχυρίστηκε ότι το πρόσωπο το οποίο βρίσκεται στο έδαφος είναι ο Σάββας Αντωνίου, ο ίδιος είναι στη μέση και το άτομο στα δεξιά είναι ο Γιώργος Πιερή.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.4 συμφώνησε με την υποβολή ότι δεν ήταν ο κατηγορούμενος το άτομο το οποίο αναφερόταν και έβριζε τις Μαρίες. Ισχυρίστηκε επίσης ότι οι βρισιές δεν αναφέρονταν σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά έβριζε γενικά. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Μ.Κ.2 έσπρωξε το άτομο που έβριζε και τον έριξε στο έδαφος καθώς επίσης ότι ο κατηγορούμενος εμφανίστηκε στο μέρος όταν είδε τον φίλο του στο έδαφος.
Ο Μ.Κ.4 ισχυρίστηκε επίσης ότι κατηγορούμενος είχε πρώτος γρονθοκοπήσει τον Μ.Κ.2 και πως η γροθιά αυτή είχε προηγηθεί της γροθιάς που ο Μ.Κ.2 έδωσε στον κατηγορούμενο και η οποία καταγράφεται στο τεκμήριο 9. Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος είχε δώσει ακόμα μια γροθιά στον Μ.Κ.2 όταν βρίσκονταν πίσω από το αυτοκίνητο. Ισχυρίστηκε ακόμα πως μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι ο Μ.Κ.2 βρισκόταν στο έδαφος δέχθηκε και ο ίδιος περισσότερες γροθιές. Στη συνέχεια αρνήθηκε υποβολή ότι ο κατηγορούμενος τον γρονθοκόπησε επειδή ο ίδιος του είχε επιτεθεί προηγουμένως.
Μετά που το Δικαστήριο έκρινε ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και αφού εξήγησε στον κατηγορούμενο τα δικαιώματά του ο τελευταίος επέλεξε να δώσει ένορκη μαρτυρία και κάλεσε και 1 μάρτυρα υπεράσπισης.
Ο κατηγορούμενος κατά την κυρίως εξέτασή του υιοθέτησε τη γραπτή κατάθεση του ημερ. 27.5.2019 η οποία είχε κατατεθεί ως τεκμήριο 6 στη διαδικασία και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: το Σάββατο 25.5.2019 ήρθε στη Λάρνακα μαζί με τον φίλο του τον Χριστόδουλο Χριστοδούλου. Αρχικά μετέβηκαν για ποτό στην παραλία Μακένζυ και ακολούθως κατά η ώρα 4:30 το πρωί της Κυριακής πήγαν σε κάποιο κατάστημα που φτιάχνει σάντουιτς στις Φοινικούδες. Κάθισαν στα τραπεζάκια του καταστήματος και δίπλα τους κάθονταν σε ένα τραπέζι κάποιος άντρας μαζί με 2 γυναίκες και παραδίπλα μια άλλη παρέα με 4 άντρες.
Ο φίλος του λόγω του ποτού που κατανάλωσε τον έπιασε το παράπονο και έλεγε για τις Μαρίες ότι είναι αδιάφορες. Όπως μιλούσε ο φίλος του ενοχλήθηκε ο άντρας που καθόταν με τις 2 γυναίκες δίπλα τους και του είπε να σταματήσει. Εκείνη την ώρα ξεκίνησαν να τον πειράζουν κάποιοι από τους άντρες που κάθονταν στο άλλο τραπέζι οι οποίοι των ωθούσαν να συνεχίσει να μιλά. Τότε ο ίδιος θύμωσε και τους είπε να σταματήσουν να τον πειράζουν όπως και έπραξαν.
Μετά από λίγη ώρα σηκώθηκαν για να φύγουν και πήγαν στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν σταθμευμένο έξω από το κατάστημα. Έκανε το λάθος και ούρησε στον δρόμο. Μπήκε στο αυτοκίνητο και το ξεκίνησε και ακολούθως μπήκε σε αυτό και ο Χριστόδουλος. Καθώς ετοιμαζόταν να ξεκινήσει ο φίλος του τού είπε να περιμένει 2 λεπτά και άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε. Του φώναζε να μείνει να φύγουν αλλά εκείνος δεν τον άκουσε.
Ο Χριστόδουλος πήγε πάλι μέσα στο μαγαζί και συγκεκριμένα στο τραπέζι των 4 αντρών και τότε αυτοί ξεκίνησαν να τον σπρώχνουν και αυτός ερχόταν προς τα έξω και τον ακολουθούσαν οι 3. Φοβήθηκε ότι θα τον κτυπήσουν επειδή πήγαιναν πάνω του με άγριες διαθέσεις. Κατέβηκε κάτω και έτρεξε προς το μέρος τους και έπιασε τον ένα και τον έσπρωξε μακριά και τράβηξε τον άλλο για να φύγει και εκείνος. Όπως τραβούσε τον ένα εκείνος του έδωσε μια γροθιά στο πρόσωπο και για να προστατευτεί του έδωσε και ο ίδιος μια γροθιά στο πρόσωπο και έπεσε στο έδαφος.
Επειδή ήταν σε αυτοάμυνα και ένιωθε τον φίλο του άλλου δίπλα του τον κτύπησε και εκείνον με γροθιά στο πρόσωπο 5 με 6 φορές. Μετά από αυτό μπήκαν στο αυτοκίνητό του και αποχώρησαν.
Ο κατηγορούμενος κατά την αντεξέτασή του ισχυρίστηκε πως όταν ξεκίνησε το όχημά του για να φύγει ο Χριστόδουλος άνοιξε την πόρτα του οχήματος και κατέβηκε από αυτό. Ισχυρίστηκε επίσης πως ακολούθως είδε ότι προς τον Χριστόδουλο κατευθύνονταν 4 άτομα τα οποία τον έσπρωχναν και τότε κατέβηκε και ο ίδιος από το όχημα. Όταν βγήκε έξω από αυτό ο Χριστόδουλος ήταν ήδη στο έδαφος και οι 4 άντρες βρίσκονταν από πάνω του. Κατευθύνθηκε προς το μέρος τους και έσπρωξε τον ένα από αυτούς για να φύγει και τράβηξε τον άλλο πίσω για να τον απομακρύνει από τον Χριστόδουλο. Ισχυρίστηκε περαιτέρω πως είδε τον Μ.Κ.4 ο οποίος κατευθυνόταν προς το μέρος του και φοβήθηκε για αυτό και ανταπέδωσε. Ο ίδιος το εξέλαβε ότι ήταν επίθεση γιατί ήδη είχαν σπρώξει τον Χριστόδουλο ο οποίος ήταν στο έδαφος και φοβήθηκε για τον εαυτό του να μην βρεθεί στην ίδια θέση.
Ως Μ.Υ.1 παρουσιάστηκε ο Χρίστος Χριστοδούλου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 28.5.2019 η οποία είχε κατατεθεί ως τεκμήριο 11 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: στις 25.5.2019 τα μεσάνυκτα πήγε με τον φίλο του Ανδρέα Ανδρέου από την Περιστερώνα στο Μακένζυ στη Λάρνακα για να πιουν ποτό. Η ώρα 4 το πρωί έφυγαν από εκεί και πήγαν στις Φοινικούδες και συγκεκριμένα στο «Quick Stop».
Ενώ έτρωγαν στο διπλανό τους τραπέζι κάθονταν 4 άντρες. Ο ίδιος και ο φίλος του συζητούσαν μεταξύ τους και οι 4 άντρες οι οποίοι άκουγαν τη συζήτησή τους τούς ειρωνεύονταν. Συνομίλησε μαζί τους για περίπου 5 λεπτά και ακολούθως έφυγαν από το μαγαζί και κατευθύνθηκαν προς το αυτοκίνητο του Ανδρέα. Τη στιγμή που θα έμπαινε στο αυτοκίνητο είπε στον Ανδρέα ότι θα πάει πίσω στο εστιατόριο για να συνομιλήσει μαζί τους. Αφού πήγε πίσω στο εστιατόριο βρήκε τους 4 άντρες και τους ρώτησε γιατί τους κορόιδευαν προηγουμένως. Τότε ένας από αυτούς σηκώθηκε και με τη γροθιά του τον κτύπησε στη δεξιά πλευρά της κεφαλής του με αποτέλεσμα να πέσει στο πάτωμα.
Αμέσως ήρθε στο μέρος ο κατηγορούμενος και το άτομο που είχε κτυπήσει τον ίδιο έδωσε μια γροθιά και στον κατηγορούμενο χωρίς όμως ο τελευταίος να πέσει στο έδαφος. Ακολούθως ο κατηγορούμενος έδωσε μια γροθιά στο άτομο που τους είχε κτυπήσει καθώς και μερικές γροθιές σε κάποιον άλλο.
Ακολούθως μπήκαν στο αυτοκίνητό τους και επέστρεψαν στο χωριό τους. Ο Ανδρέας είχε πάει προς το μέρος τους όταν αντιλήφθηκε ότι θα τον κτυπούσαν αυτοί οι άντρες γιατί οι 3 από αυτούς έρχονταν προς το μέρος του ιδίου και ο Ανδρέας νόμιζε ότι θα τον κτυπούσαν.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Υ.1 ισχυρίστηκε ότι είχε μια ερωτική απογοήτευση από κάποια Μαρία για αυτό και εξέφραζε παράπονα για τις Μαρίες. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η παρέα με τους 4 άντρες που κάθονταν στο ίδιο ταχυφαγείο τον κορόιδευαν και τον ειρωνεύονταν για αυτό και την ώρα που θα έφευγαν επέστρεψε πίσω για να τους ζητήσει τον λόγο γιατί το έκαναν αυτό. Όταν κατευθύνθηκε προς το τραπέζι τους αυτοί συνέχισαν να κάθονται και όταν τους ζήτησε τον λόγο σηκώθηκαν και οι 4 και πήγαν προς αυτόν. Μόλις ο ένας από αυτούς του έριξε τη γροθιά έπεσε κάτω και ήρθε ο κατηγορούμενος για να τον προστατεύσει και δέχθηκε και εκείνος μια γροθιά και μετά ξεκίνησε ο καβγάς. Όταν δέχθηκε τη γροθιά από τον ένα από αυτούς οι υπόλοιποι βρίσκονταν κοντά και γύρω του.
Στη συνέχεια ο Μ.Υ.1 αρνήθηκε ότι ο Μ.Κ.2 ο οποίος είχε κατευθυνθεί προς το μέρος του απλώς τον έσπρωξε και ισχυρίστηκε πως όταν ο ίδιος του είχε ζητήσει τον λόγο ο Μ.Κ.2 του έδωσε γροθιά.
Όταν η υπόθεση ορίστηκε για αγορεύσεις οι δικηγόροι των διαδίκων ετοίμασαν και παρέδωσαν στο Δικαστήριο γραπτό κείμενο με τις θέσεις και εισηγήσεις τους. Η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής εισηγήθηκε ότι αποδείχθηκαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας οι επίδικες κατηγορίες και κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο.
Αντίθετη ήταν η εισήγηση του δικηγόρου του κατηγορούμενου ο οποίος εισηγήθηκε ότι ο κατηγορούμενος τελούσε σε νόμιμη άμυνα και κάλεσε το Δικαστήριο να αθωώσει τον κατηγορούμενο στις κατηγορίες 1 και 2.
Έχω μελετήσει με προσοχή τις θέσεις και εισηγήσεις τους, τις έχω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτές όπου είναι αναγκαίο.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του μάρτυρα. Είναι κατ’ εξοχή έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Έχει λεχθεί ότι η εντύπωση που ο μάρτυρας αφήνει στο Δικαστήριο είναι παράγοντας εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας του (C. & A. Pelekanos Assoc. Ltd v. Πελεκάνου (1999) 1 Α.Α.Δ. 1273) και πως οι γνώσεις του για τα επίδικα γεγονότα, οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του στο εδώλιο του μάρτυρα, σε συνδυασμό με τη μνήμη, την ειλικρίνεια και τον τρόπο αφήγησης των γεγονότων, συνιστούν καθοριστικούς για την αξιοπιστία του παράγοντες.
Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506, υποδείχθηκε ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας ενός μάρτυρα πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενό της, την ποιότητα και πειστικότητά της και τη σύγκρισή της με την υπόλοιπη μαρτυρία, ενώ στην υπόθεση Χριστοφή v. Ζαχαριάδη (2002) 1 Α.Α.Δ. 401, αφού επισημάνθηκε το γεγονός ότι η μαρτυρία θα πρέπει να προσεγγίζεται με πολλή προσοχή «γιατί συμβαίνει αναξιόπιστος μάρτυρας να προκαλεί ευμενή εντύπωση και αντίστροφα», λέχθηκε πως ο τρόπος που καταθέτει ένας μάρτυρας «συνιστά και εκδηλώνει την προσωπικότητά του. Οι πνευματικές και άλλες αρετές του μάρτυρα που εξωτερικεύονται μαζί με το αφηγηματικό μέρος της μαρτυρίας του προσδίδουν κατά κανόνα αξιοπιστία στη μαρτυρία».
Στην υπόθεση Ανδρέας Γιάγκου Σάντης ν. Δέσποινας Χατζηβασιλείου κ.ά. (2009) 1 Α.Α.Δ. 288, τονίστηκε η αναγκαιότητα ακόμη και στην περίπτωση που μάρτυρας εντυπωσιάζει θετικά το Δικαστήριο, να καταγράφονται οι λόγοι της θετικής αυτής αποκόμισης ώστε να παραμένουν κατά νου καθόλη τη διάρκεια του έργου της αξιολόγησης της υπόθεσης ως ασφαλιστική δικλείδα για τη σφαιρική αντιμετώπιση της αξιολόγησης των διαδίκων και της μαρτυρίας τους.
Έχω παρακολουθήσει τους μάρτυρες στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις αντιδράσεις τους, φυσικές ή αφύσικες, τον τρόπο που αντιδρούσαν, τη νευρικότητα ή την επιφυλακτικότητά τους ή την ιδιοσυγκρασία που εκδήλωναν, παράγοντες που σύμφωνα με τη νομολογία έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζω ότι τα πιο πάνω στοιχεία μπορούν να προσδώσουν θετικότητα στη μαρτυρία ενός μάρτυρα αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν τον αποκλειστικό λόγο για την αποδοχή της μαρτυρίας του. Έχω επίσης κατά νου την αρχή ότι μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός μερικώς ή ολικώς και ότι δεν θεωρείται επιλήψιμη η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα (Χρίστου ν. Khoreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454).
Έχω επίσης υπόψη μου ότι στην περίπτωση που ένας μάρτυρας δεν αντεξετασθεί επί όλων των ουσιαστικών γεγονότων τα οποία αμφισβητούνται, το Δικαστήριο θεωρεί - και το εκλαμβάνει - ότι η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε (Frederickou Schools Co. Ltd κ.ά. ν. Acuac Inc. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1527). Σχετική, επίσης, είναι η απόφαση Πιριλλίδη ν. Δήμου Λεμεσού, Ποινική Έφεση Αρ. 331/2015, ημερ. 11.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:B454, όπου επαναλήφθηκε η αρχή πως η παράλειψη αντεξέτασης γενικά θεωρείται ως αποδοχή της εκδοχής που θέτει ο μάρτυρας.
Επιπλέον, είναι καλά νομολογημένο ότι η υπεράσπιση οφείλει να θέσει τα ζητήματα που έχει κατά νου στους μάρτυρες κατηγορίας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν δεόντως. Σχετική είναι απόφαση Pal Tekinder κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 551. Οι υποβολές όμως των συνηγόρων από μόνες τους δεν έχουν καμιά αποδεικτική αξία και αν δεν προσαχθεί αργότερα αντίστοιχη μαρτυρία παραμένουν απλώς μετέωροι ισχυρισμοί. Σχετική είναι η απόφαση Ησαΐας Ιωαννίδης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 640.
Τέλος, στην υπόθεση Κοινοτικό Συμβούλιο Παλαιόμυλου ν. Έλλης Μιχαήλ Κτωρίδη (2007) 1 Α.Α.Δ. 204, λέχθηκε ότι το Δικαστήριο καταλήγει στην απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη του το σύνολο της ενώπιόν του μαρτυρίας ανεξαρτήτως της προέλευσής της.
Το πλήρες περιεχόμενο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της υπόθεσης και μαζί με το περιεχόμενο των τεκμηρίων έχει μελετηθεί και λαμβάνεται υπόψη στο σύνολό του.
Ως προς το τι αποτέλεσε την αιτία να γίνουν όσα καταγράφηκαν στο τεκμήριο 9 τα οποία δεν αμφισβητούνται όπως ομοίως δεν αμφισβητούνται ούτε οι σωματικές βλάβες που υπέστηκαν οι Μ.Κ.2 και Μ.Κ.4 υπάρχουν 2 εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις. Η κατηγορούσα αρχή ισχυρίζεται ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε παράνομα ενώ η υπεράσπιση ισχυρίζεται ότι ο κατηγορούμενος νόμιμα ενήργησε αφού κτύπησε τους Μ.Κ.4 και Μ.Κ.2 αφενός για να υπερασπιστεί τον Μ.Υ.1 ο οποίος δεχόταν παράνομη επίθεση από αυτούς και αφετέρου για να υπερασπιστεί και τον εαυτό του όταν και αυτός δέχθηκε παράνομη επίθεση από εκείνους και τα άλλα 2 πρόσωπα της παρέας τους.
Κρίνω ότι στο έργο του Δικαστηρίου είναι επιβοηθητικά όσα καταγράφονται στο τεκμήριο 9 τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν και ως εκ τούτου μπορούν να διαφωτίσουν σχετικά με το τι προηγήθηκε των όσων είναι καταγεγραμμένα σε αυτό. Κρίνω ότι εξυπηρετεί να καταγράψω περιληπτικά όσα προκύπτουν από το περιεχόμενο του ως άνω τεκμηρίου το οποίο έχει συνολική χρονική διάρκεια 2΄ και 12΄΄.
Ο κατηγορούμενος παρουσιάζεται σε κάποια χρονική στιγμή να βρίσκεται σε κάποιο δρόμο στο πλάι της πόρτας του οδηγού ενός οχήματος στο οποίο στη συνέχεια επιβιβάζεται. Εντός του οχήματος βρίσκεται και κάποιο άλλο πρόσωπο, ο Μ.Υ.1 ο οποίος σε κάποια στιγμή αποβιβάζεται από αυτό.
Σύμφωνα με το τεκμήριο 9 στο χρονικό σημείο 1΄ και 25΄΄ ο κατηγορούμενος εξέρχεται από το όχημα στο οποίο προηγουμένως καθόταν στη θέση του οδηγού και κατευθύνεται τρέχοντας προς τα δεξιά σε σημείο το οποίο δεν φαίνεται στο τεκμήριο 9. Το εν λόγω σημείο βρίσκεται προς την κατεύθυνση που το μπροστινό μέρος του οχήματος του κατηγορούμενου ήταν στραμμένο.
Ο κατηγορούμενος επανεμφανίζεται στο χρονικό σημείο 1΄ και 31΄΄ κατά το οποίο ο Μ.Κ.2 παρουσιάζεται να τρέχει μπροστά από τον κατηγορούμενο και ο τελευταίος τον κρατά από το αριστερό του χέρι. Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο της καταγραφής ο Μ.Κ.2 βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον κατηγορούμενο ο οποίος είναι πλέον μπροστά του και συνεχίζει να τον κρατά από το αριστερό του χέρι. Σε εκείνο το χρονικό σημείο ο Μ.Κ.2 κτυπά τον κατηγορούμενο και ακολούθως στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο δηλαδή στο χρονικό σημείο 1΄ και 33΄΄ ο κατηγορούμενος κτυπά με γροθιά τον Μ.Κ.2 ο οποίος στο χρονικό σημείο 1΄ και 34΄΄ πέφτει στο οδόστρωμα.
Στο χρονικό σημείο 1΄ και 34΄΄ εμφανίζεται στο πλάνο και ο Μ.Κ.4 ο οποίος έρχεται στο μέρος τρέχοντας και ακολουθώντας την πορεία του Μ.Κ.2 και του κατηγορούμενου. Ο Μ.Κ.4 από το χρονικό σημείο 1΄ και 35΄΄ μέχρι του χρονικού σημείου 1΄ και 39΄΄ χωρίς να έχει καθ’ οιονδήποτε τρόπο κινηθεί προς τον κατηγορούμενο δέχεται 6 γροθιές από τον κατηγορούμενο ο οποίος ακολούθως και ενώ ο Μ.Κ.2 συνεχίζει να βρίσκεται ακίνητος ξαπλωμένος στο οδόστρωμα επιβιβάζεται στο όχημά του και αναχωρεί από το μέρος.
Έχοντας καταγράψει σε αδρές γραμμές όσα κρίσιμα για την παρούσα υπόθεση περιέχονται στο τεκμήριο 9 προχωρώ στη συνέχεια στην αξιολόγηση των μαρτύρων των 2 πλευρών.
Ο Μ.Κ.1 ο οποίος είναι ο αστυνομικός εξεταστής της υπόθεσης μου έκανε θετική εντύπωση ως μάρτυρας και αποδέχομαι τη μαρτυρία του ως ειλικρινή. Η μαρτυρία του περιορίζεται στις ενέργειες στις οποίες προέβηκε κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης και επειδή ο ίδιος δεν ήταν παρών στο επίδικο περιστατικό κρίνω ότι η μαρτυρία του δεν μπορεί να είναι επιβοηθητική αναφορικά με το πως αυτό διαδραματίστηκε. Σε κάθε περίπτωση όσα ανέφερε σχετικά με το επίδικο περιστατικό είναι όσα είδε ότι καταγράφηκαν και παρουσιάζονται στο τεκμήριο 9.
Η μαρτυρία του Μ.Κ.2 κρίνω πως μπορεί να είναι επιβοηθητική μόνο μέχρι του σημείου που ο Μ.Υ.1 επανήλθε στο επίδικο μέρος όπου η παρέα του Μ.Κ.2 καθόταν στο εν λόγω ταχυφαγείο και ο Μ.Κ.2 έσπρωξε τον Μ.Υ.1. Για όσα επακολούθησαν κρίνω ότι η μαρτυρία του Μ.Κ.2 δεν μπορεί να είναι επιβοηθητική αφού ο ίδιος ως ανέφερε στην κατάθεσή του δεν θυμάται οτιδήποτε άλλο.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του ότι κατά την παρουσία του στο Δικαστήριο και αφού ήδη είχαν παρέλθει περίπου 5 ½ χρόνια από τον επίδικο χρόνο είχε εν τω μεταξύ θυμηθεί πώς εξελίχθηκε στη συνέχεια το επίδικο περιστατικό μετά που ο ίδιος ως ισχυρίστηκε έσπρωξε τον Μ.Υ.1 κρίνω ότι αυτός δεν πείθει για τη βασιμότητά του και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.
Έχοντας υπόψη μου ότι η ανακριτική κατάθεση του Μ.Κ.2 (τεκμήριο 12) καθώς και η γραπτή κατηγορία που του απαγγέλθηκε (τεκμήριο 10) φέρουν ημερομηνία 29.6.2019 κρίνω πως ο ένας και πλέον μήνας που μεσολάβησε από την επίδικη ημέρα μέχρι και την ημέρα των ως άνω τεκμηρίων ήταν επαρκής χρόνος και εάν πράγματι ο Μ.Κ.2 τα είχε ανακαλέσει στη μνήμη του όπως πράγματι είχαν συμβεί θα τα κατέγραφε στα εν λόγω τεκμήρια και δεν θα ισχυριζόταν ότι δεν θυμόταν τίποτε. Εξάλλου ως προκύπτει από το τεκμήριο 3 νοσηλεύθηκε στο Γ.Ν. Λευκωσίας μέχρι τις 3.6.2019 ενώ η κατάθεσή του δόθηκε στις 29.6.2019 συνεπώς κρίνω πως δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός του ότι η κατάθεσή του δόθηκε ευθύς μόλις εξήλθε του νοσοκομείου.
Απορρίπτω επίσης τον ισχυρισμό του Μ.Κ.2 ότι ο Μ.Υ.1 δεν έπεσε στο έδαφος μετά που ο ίδιος τον έσπρωξε αφενός επειδή ο ίδιος για το εν λόγω περιστατικό δεν θυμόταν τι συνέβηκε και αφετέρου επειδή ο Μ.Κ.4 ο οποίος είναι ο σύγαμπρος του Μ.Κ.2 ισχυρίστηκε ότι ο Μ.Υ.1 είχε πράγματι πέσει. Κρίνω πως σε περίπτωση που ο Μ.Υ.1 δεν είχε πέσει στο έδαφος δεν θα ήταν λογικό να το αναφέρει ο Μ.Υ.1 στη γραπτή κατάθεσή του. Δεν παραγνωρίζω βεβαίως τον ισχυρισμό του Μ.Κ.4 ότι ο Μ.Κ.2 έσπρωξε τον Μ.Υ.1 καθώς και τη μη αναφορά του σε γροθιά του Μ.Κ.2 προς τον Μ.Υ1. Κρίνω όμως ότι παρέλειψε να το αναφέρει για να μην επιβαρύνει τη θέση του σύγαμπρού του.
Ομοίως και για τον ίδιο λόγο δηλαδή ότι δεν θυμόταν τίποτε όταν έδωσε κατάθεση δεν αποδέχομαι ούτε τον άλλο ισχυρισμό του Μ.Κ.2 τον οποίο προέβαλε κατά την αντεξέτασή του ότι ο κατηγορούμενος ήρθε προς το μέρος του και τον κτύπησε πισώπλατα στον δεξί κρόταφο και ακολούθως τον κτύπησε ξανά όπως αυτό καταγράφεται στο τεκμήριο 9.
Περαιτέρω δεν αποδέχομαι ούτε τον άλλο ισχυρισμό του Μ.Κ.2 τον οποίο προέβαλε κατά την αντεξέτασή του ήτοι ότι πριν ο κατηγορούμενος τον κτυπήσει πισώπλατα στον δεξί κρόταφο ο ίδιος και ο Μ.Υ.1 αλληλοσπρώχνονταν αφού στην κατάθεσή του τεκμήριο 12 κατέγραψε μόνο ότι ο ίδιος έσπρωξε τον Μ.Υ.1. Απορρίπτω επίσης και τον άλλο ισχυρισμό του Μ.Κ.2 ότι ο κατηγορούμενος τον κτύπησε 2 φορές επειδή ο ίδιος στην κατάθεσή του ισχυρίστηκε πως δεν θυμόταν τίποτε από όσα συνέβησαν μετά που ο ίδιος έσπρωξε τον Μ.Υ.1 και του είχε ζητήσει να φύγει και να μην βρίζει.
Αποδέχομαι όμως τον ισχυρισμό του Μ.Κ.2 πως ο κατηγορούμενος τον τράβηξε αφού ο εν λόγω ισχυρισμός του επιβεβαιώνεται από το τεκμήριο 9 στο οποίο φαίνεται ότι πράγματι ο Μ.Κ.2 τρέχει μπροστά από τον κατηγορούμενο, μάλλον για να διαφύγει, και ο τελευταίος τον εμποδίζει να πράξει τούτο κρατώντας το αριστερό του χέρι. Τότε ο Μ.Κ.2 έδωσε μια γροθιά στον κατηγορούμενο και αυτός ακολούθως τον κτύπησε με το δεξί του χέρι στο αριστερό μέρος της κεφαλής του με αποτέλεσμα ο Μ.Κ.2 να πέσει στο έδαφος.
Αποδέχομαι επίσης και τον άλλο ισχυρισμό του Μ.Κ.2 πως όταν κατέληξαν κατά τις 4 το πρωί στο επίδικο ταχυφαγείο είχαν καταναλώσει αρκετό ποτό επειδή κρίνω ότι για να τον επικαλεστεί είναι λογικό ότι ανταποκρινόταν στην αλήθεια. Περαιτέρω αποδέχομαι και τον ισχυρισμό του ότι ο Μ.Υ.1 ο οποίος επίσης βρισκόταν μαζί με τον κατηγορούμενο στο επίδικο ταχυφαγείο φαινόταν μεθυσμένος αφού ο εν λόγω ισχυρισμός του δεν αμφισβητήθηκε κατά την αντεξέτασή του.
Ο Μ.Κ.3. μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και αποδέχομαι τη μαρτυρία του ως ειλικρινή και αξιόπιστη. Έχοντας αφενός υπόψη μου ότι μέχρι ο ίδιος να αντιληφθεί ότι θα γινόταν καβγάς και να σηκωθεί για να καθησυχάσει τους εμπλεκόμενους καθυστέρησε μόνο 1 δευτερόλεπτο και αφετέρου πως όταν βγήκε έξω είδε τον κατηγορούμενο να τρέχει προς τον Μ.Κ.2 και να τον κτυπά στο πρόσωπο και ευθύς αμέσως τον Μ.Κ.2 να πέφτει μονοκόμματος στο έδαφος σαν να λιποθύμησε κρίνω πως σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος είχε κτυπήσει τον Μ.Κ.2 πισώπλατα και πέραν της μίας φοράς, όπως ο Μ.Κ.2 ισχυρίστηκε, ο Μ.Κ.3 ο οποίος παρακολούθησε από κοντά, χρονικά όσο και τοπικά, το περιστατικό όταν αυτό εξελισσόταν θα το είχε διαπιστώσει και θα το είχε αναφέρει στην κατάθεσή του.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του Μ.Κ.3 όπως αυτός καταγράφεται στη γραπτή του κατάθεση ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος κτυπούσε τον Μ.Κ.2 με γροθιές στο πρόσωπο, ισχυρισμό τον οποίο διαφοροποίησε κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυριζόμενος ότι τελικά ο κατηγορούμενος κτύπησε μόνο μια φορά τον Μ.Κ.2 κρίνω ότι αυτός μπορεί να γίνει αποδεκτός όπως τον προέβαλε κατά την παρουσία του στο Δικαστήριο η οποία συνάδει και με όσα καταγράφηκαν στο τεκμήριο 9.
Σχετικά με τον ισχυρισμό του Μ.Κ.4 ότι ο Μ.Κ.2 ήπιε λίγο παραπάνω και επειδή το όνομα της γυναίκας του είναι Μαρία θίχθηκε από τις βρισιές που έλεγε ο Μ.Υ.1 για αυτό και τον έσπρωξε καθώς επίσης ότι ο Μ.Υ.1 έπεσε στο έδαφος μετά την επέμβαση του Μ.Κ.2 αυτά γίνονται αποδεκτά αφού σε περίπτωση που δεν ήταν βάσιμα κρίνω ότι δεν θα ήταν λογικό να τα είχε αναφέρει.
Αναφορικά όμως με τον ισχυρισμό του Μ.Κ.4 ότι ο ίδιος μπήκε σαν ασπίδα μπροστά στον Μ.Κ.2 αυτός δεν γίνεται αποδεκτός αφού ο εν λόγω ισχυρισμός δεν επιβεβαιώνεται από το τεκμήριο 9 στο οποίο φαίνεται ότι ο Μ.Κ.2 έπεσε στο έδαφος μετά από τη γροθιά που δέχθηκε από τον κατηγορούμενο χωρίς ποτέ ο Μ.Κ.4 να προλάβει να μπει ανάμεσά τους.
Ομοίως απορρίπτω και τους άλλους ισχυρισμούς του Μ.Κ.4 που προέβαλε κατά την αντεξέτασή του ότι ο κατηγορούμενος είχε πρώτος γρονθοκοπήσει τον Μ.Κ.2 και πως η γροθιά αυτή είχε προηγηθεί της γροθιάς που ο Μ.Κ.2 έδωσε στον κατηγορούμενο και η οποία καταγράφεται στο τεκμήριο 9 καθώς επίσης ότι ο κατηγορούμενος είχε δώσει ακόμα μια γροθιά στον Μ.Κ.2 όταν βρίσκονταν πίσω από το αυτοκίνητο αφού στη γραπτή του κατάθεση ο Μ.Κ.4 αναφέρεται μόνο σε μια γροθιά του κατηγορούμενου η οποία είχε ως επακόλουθο και την άμεση πτώση του Μ.Κ.2 στο έδαφος.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου πως μόλις ο Μ.Υ.1 επέστρεψε στο τραπέζι των 4 άλλων αντρών αυτοί ξεκίνησαν να τον σπρώχνουν και εκείνος ερχόταν προς τα έξω και τον ακολουθούσαν οι 3 από αυτούς κρίνω ότι ο εν λόγω ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός αφού ο Μ.Υ.1 τον οποίο ο κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι τον ακολουθούσαν οι 3 άντρες δεν αναφέρει ότι κάτι τέτοιο πράγματι συνέβηκε. Αντιθέτως ο Μ.Υ.1 ισχυρίστηκε μόνο ότι κάποιος από αυτούς τον γρονθοκόπησε με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος.
Αναφορικά με τη μη αναφορά του κατηγορούμενου ότι ο Μ.Κ.2 έδωσε μια γροθιά στον Μ.Υ.1 κρίνω ότι αυτή είναι δικαιολογημένη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν εντός του οχήματός του και σε κάποια απόσταση από τον επίδικο χώρο στον οποίο ο Μ.Υ.1 επέστρεψε για να μιλήσει στην παρέα των 4 άλλων αντρών και είναι λογικό να μην είχε αντιληφθεί ότι ο Μ.Κ.2 πράγματι είχε δώσει γροθιά στον Μ.Υ.1.
Δεν αποδέχομαι όμως τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου πως όταν ο ίδιος έτρεξε προς το μέρος των 3 αντρών οι οποίοι πήγαιναν προς τον Μ.Υ.1 με άγριες διαθέσεις έπιασε τον ένα και τον έσπρωξε μακριά και τράβηξε τον άλλο να φύγει επειδή ο εν λόγω ισχυρισμός του διαψεύδεται από το περιεχόμενο του τεκμηρίου 9. Στο εν λόγω τεκμήριο καταγράφεται ο κατηγορούμενος να τραβά τον Μ.Κ.2 κρατώντας τον από το αριστερό του χέρι όχι όμως για να τον απομακρύνει από τον Μ.Υ.1 αλλά για να τον αποτρέψει να απομακρυνθεί από τον ίδιο.
Ομοίως δεν αποδέχομαι ούτε τον άλλο ισχυρισμό του κατηγορούμενου πως φοβήθηκε όταν είδε τον Μ.Κ.4 να κατευθύνεται προς το μέρος του και για αυτό ανταπέδωσε αφού ο εν λόγω ισχυρισμός δεν επιβεβαιώνεται από το τεκμήριο 9 στο οποίο φαίνεται πως ο Μ.Κ.4 παρουσιάστηκε μπροστά του αμέσως μετά που ο Μ.Κ.2 είχε ήδη σωριαστεί στο έδαφος από τη γροθιά που του έδωσε ο κατηγορούμενος και χωρίς ο Μ.Κ.4 να κάνει οτιδήποτε. Κρίνω επίσης ότι το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος τον γρονθοκόπησε 6 φορές σε διάστημα 5 δευτερολέπτων δεν συνάδει με φόβο που ισχυρίστηκε ότι ένιωσε εκείνη τη στιγμή.
Σχετικά με τον Μ.Υ.1 αποδέχομαι τον ισχυρισμό του πως όταν ο ίδιος επέστρεψε στο επίδικο ταχυφαγείο και μετά που απευθύνθηκε σε όσους κάθονταν στο τραπέζι που βρίσκονταν οι Μ.Κ.2 έως Μ.Κ.4 και ο Χρίστος Κανάρης ο Μ.Κ.2 του έδωσε μια γροθιά με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος. Λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο Μ.Κ.4 ανέφερε πως ο Μ.Υ.1 έπεσε στο έδαφος μετά από την παρέμβαση του Μ.Κ.2, παρόλο που ο ίδιος ο Μ.Κ.4 την αναφέρει ως σπρώξιμο, κρίνω ότι είναι λογικός και πείθει για τη βασιμότητά του ο ισχυρισμός του Μ.Υ.1 πως ο Μ.Κ.2 του έδωσε γροθιά αφού σε περίπτωση που ο εν λόγω ισχυρισμός του δεν ανταποκρινόταν στην αλήθεια δεν θα τον ανέφερε ενώ αντιθέτως οι Μ.Κ.3 και Μ.Κ.4 είχαν κάθε λόγο να θέλουν να αποκρύψουν ότι ο Μ.Κ.2 που βρισκόταν στην παρέα τους πράγματι έδωσε γροθιά στον Μ.Υ.1.
Έχοντας υπόψη μου όσα δηλώθηκαν ως παραδεκτά γεγονότα μεταξύ των διαδίκων, τη μαρτυρία που δεν αμφισβητήθηκε καθώς επίσης και τη μαρτυρία που έγινε αποδεκτή για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα σχετικά με τα επίδικα θέματα της παρούσας υπόθεσης: στις 26.5.2019 περί η ώρα 04:30 σε ταχυφαγείο στην οδό Π. Βαλσαμάκη στη Λάρνακα βρίσκονταν ο κατηγορούμενος μαζί με τον φίλο του Χριστόδουλο Χριστοδούλου (Μ.Υ.1) και ο Σάββας Αντωνίου (Μ.Κ.2) μαζί με τον σύγαμπρό του Μάριο Χατζημάρκου (Μ.Κ.4) και τους φίλους του Μ.Κ.4, Γιώργο Πιερή (Μ.Κ.3) και κάποιον Χρίστο Κανάρη.
Ο Μ.Κ.2 και η παρέα του είχαν νωρίτερα το ίδιο βράδυ μεταβεί αρχικά σε ταβέρνα και ακολούθως σε κέντρο διασκέδασης στην περιοχή Μακένζυ στη Λάρνακα για να διασκεδάσουν λόγω του επικείμενου γάμου του Μ.Κ.4 ο οποίος ήταν προγραμματισμένος για τις 2.6.2019. Ομοίως και ο κατηγορούμενος μαζί με τον Μ.Υ.1 είχαν μεταβεί για διασκέδαση στην περιοχή Μακένζυ προτού μεταβούν και αυτοί στο συγκεκριμένο ταχυφαγείο. Η παρέα του Μ.Κ.2 είχε καταναλώσει αρκετό ποτό καθώς επίσης και ο Μ.Υ.1 φαινόταν μεθυσμένος.
Ο Μ.Υ.1 κατά την παραμονή τους στο ταχυφαγείο αναφερόταν γενικά στις γυναίκες με το όνομα Μαρία λόγω μιας ερωτικής απογοήτευσης που είχε με κάποια Μαρία. Στις αναφορές του Μ.Υ.1 η παρέα του Μ.Κ.2 συζητούσε μαζί του χωρίς όμως η συζήτησή τους να ενταθεί. Σε κάποια στιγμή ο κατηγορούμενος και ο φίλος του έφυγαν από τον χώρο του ταχυφαγείου και επιβιβάστηκαν στο όχημά τους το οποίο οδηγούσε ο κατηγορούμενος. Ακολούθως ο Μ.Υ.1 βγήκε από το όχημα και κατευθύνθηκε προς το ταχυφαγείο για να ζητήσει τον λόγο από τους 4 άλλους άντρες. Όταν τους πλησίασε και τους ζήτησε τον λόγο ο Μ.Κ.2 του έδωσε μια γροθιά με αποτέλεσμα ο Μ.Υ.1 να πέσει στο έδαφος.
Ο κατηγορούμενος είδε τον Μ.Υ.1 να βρίσκεται στο έδαφος και αφού βγήκε από το όχημά του κατευθύνθηκε τρέχοντας προς το μέρος τους. Ο Μ.Κ.2 έτρεξε για να απομακρυνθεί από αυτόν και ο κατηγορούμενος τον εμπόδισε να πράξει τούτο τραβώντας τον από το αριστερό του χέρι. Σε κάποια στιγμή όταν ο κατηγορούμενος εξακολουθούσε να τραβά τον Μ.Κ.2 αυτός του έδωσε μια γροθιά στην οποία ο κατηγορούμενος αντέδρασε δίδοντας και αυτός μια γροθιά στον Μ.Κ.2 στο αριστερό μέρος της κεφαλής του με αποτέλεσμα ο Μ.Κ.2 να πέσει στο έδαφος. Ευθύς αμέσως ο κατηγορούμενος έδωσε και 6 γροθιές στο κεφάλι στον Μ.Κ.4 ο οποίος έφθασε στο μέρος μετά που ο Μ.Κ.2 σωριάστηκε στο έδαφος και χωρίς αυτός να επιτεθεί με οποιονδήποτε τρόπο στον κατηγορούμενο. Μετά ο κατηγορούμενος και ο Μ.Υ.1 επιβιβάστηκαν στο όχημα του κατηγορούμενου και απομακρύνθηκαν από το μέρος.
Οι Μ.Κ.2 και Μ.Κ.4 μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Διαπιστώθηκε πως υπέστησαν τις σωματικές βλάβες οι οποίες δηλώθηκαν ως παραδεκτά γεγονότα και στις οποίες αναφέρθηκα στα αρχικά στάδια της παρούσας υπόθεσης και τις οποίες κρίνω πως δεν είναι αναγκαίο να επαναλάβω.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όπως και στην παρούσα, το βάρος απόδειξης της σωρευτικής ύπαρξης όλων των συστατικών στοιχείων του αδικήματος το έχει η κατηγορούσα αρχή με υψηλότατο επίπεδο απόδειξης ήτοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει με αποδεκτή μαρτυρία την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου του επίδικου αδικήματος και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων όσον εύλογες και εάν είναι (Λοΐζου ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363). Το βάρος εναποτίθεται στους ώμους της κατηγορούσας αρχής να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (Φλουρής ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401).
Όπως τονίστηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευριπίδου (2002) 2 Α.Α.. 246) «οι κατηγορίες θα πρέπει να αποδεικνύονται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και όσα ερωτηματικά και αν η συμπεριφορά του εφεσίβλητου εγείρει, δεν θα ήταν δυνατόν να καταδικασθεί μετά την απόρριψη της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής». Όπως καθορίστηκε, μεταξύ άλλων, στην Τούμπας ν. Αστυνομίας (1984) 2 C.L.R. 110, εάν στο τέλος της υπόθεσης μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου τότε αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί υπέρ του και να απαλλαγεί και αθωωθεί από την κατηγορία.
Τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της πρόκλησης βαρειάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 231 του Ποινικού Κώδικα είναι: (α) η παράνομη επίθεση εναντίον άλλου προσώπου και (β) η πρόκληση σε αυτόν βαριάς σωματικής βλάβης.
Τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 243 του Ποινικού Κώδικα είναι: (α) η επίθεση εναντίον άλλου προσώπου και (β) η πρόκληση σε αυτόν πραγματικής σωματικής βλάβης.
Στην υπόθεση GIORGI Ή VLADISLAV LEKISHVILI ΑΛΛΩΣ ΛΑΤΟ ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 351 αναφορικά με το θέμα της άμυνας λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η άμυνα καθιστά, όπως επισημαίνεται στη Μαραγκός ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 251, τη χρήση βίας για αποτροπή επίθεσης, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, νόμιμη. Η άμυνα όμως θα πρέπει να έχει ως αντικειμενικό στόχο την απόκρουση μιας επιθετικής ενέργειας. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται, καθώς και ο τρόπος χρησιμοποίησής τους θα πρέπει να είναι ανάλογα του κινδύνου που αντιμετωπίζεται. Ένα άτομο που δέχεται επίθεση έχει δικαίωμα να αμυνθεί, αλλά δικαιούται μόνο να προβεί στις κινήσεις που είναι εύλογα αναγκαίες. Η εκτίμηση εξαρτάται βέβαια από τα συγκεκριμένα γεγονότα και περιστάσεις της υπόθεσης (βλέπε Palmer v. R. [1971] 1 All E.R. 1077).
Η ψυχολογική κατάσταση του προσώπου που επικαλείται την άμυνα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν και να εξετάζεται το υποκειμενικό στοιχείο, δηλαδή κατά πόσο κάτω από τις περιστάσεις που επικρατούσαν το πρόσωπο που επικαλείται την άμυνα ειλικρινά είχε την πεποίθηση ότι η πράξη του ήταν αναγκαία για την άμυνά του ή την προστασία της περιουσίας του (R. v. Shannon [1980] 71 Cr. App. R. 192, CA). Στην παρούσα υπόθεση και κάτω από τις δεδομένες συνθήκες οι ενέργειες του εφεσείοντα κρίνονται ως απόλυτα δυσανάλογες με την επίθεση που δέκτηκε.».
Στην υπόθεση Νικολάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2000)2 Α.Α.Δ. 482 και πάλι σε σχέση με το θέμα της άμυνας λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Εκ των πραγμάτων, η έννοια της "εύλογα" αναγκαίας βίας μόνο αντικειμενική μπορεί να είναι, αφού ο ίδιος ο όρος "εύλογα" εισηγείται διαμόρφωση αντικειμενικής κρίσης εκ μέρους του δικαστηρίου ως κριτή των γεγονότων. Επειδή όμως ακριβώς το θέμα αφορά κρίση επί των γεγονότων, και μάλιστα σε συνάρτηση προς το λογικό της αντίδρασης προσώπου ισχυριζομένου ότι ευρέθη στην ανάγκη να υπερασπίσει τον εαυτό του, το υποκειμενικό στοιχείο της δικής του τοποθέτησης στην εξεταζόμενη κατάσταση πραγμάτων οπωσδήποτε υπεισέρχεται στο θέμα, μαζί με όλα τα άλλα δεδομένα. Όχι όμως ασφαλώς υπό τη μορφή του αν ο ίδιος ο κατηγορούμενος έκρινε ότι η χρησιμοποιηθείσα βία ήταν εύλογα αναγκαία, αλλά ώστε η δική του λογική αντίληψη των πραγμάτων να ληφθεί υπ' όψη, μαζί με όλα τα άλλα στοιχεία, για να αποφασισθεί αν ήταν εύλογα αναγκαία - "... that which was reasonable in the light of the circumstances as they reaonably appeared to the accused ...", όπως το διατύπωσε ο Edmund Davies, L.J. (ως ήτο τότε), στην McInnes [1969] 55 Cr. App. R. 551, σ. 562, στην οποία ακολουθήθηκε από το Court of Appeal η Julien [1969] 53 Cr. App .R. 407 και υιοθετήθηκε η κλασσική διατύπωση της αρχής της αυτοάμυνας από τον Lord Morris στην Palmer v. R. [1971] A.C. 814 (P.C.), στις σελίδες 831-832:»
...
Ο συσχετισμός του αντικειμενικού κριτηρίου προς τις περιστάσεις συνοψίζεται και από τον Lord Diplock στην Reference under s 48A of the Criminal Appeal (Northern Ireland) Act 1968 (No 1 of 1975) [1976] 2 All E.R. 937 στη σ. 947, σε συνάρτηση προς την ανάλογη υπεράσπιση της χρήσης εύλογα αναγκαίας βίας για την αποτροπή εγκλήματος:
"The form in which the jury would have to ask themselves the question in a trial for an offence against the person in which this defence was raised by the accused, would be: are we satisfied that no reasonable man (a) with knowledge of such facts as were known to the accused or reasonably believed by him to exist (b) in the circumstances and time available to him for reflection (c) could be of opinion that the prevention of the risk of harm to which others might be exposed if the suspect were allowed to escape, justified exposing the suspect to the risk of harm to him that might result from the kind of force that the accused contemplated using?"
Στην παρούσα υπόθεση έχοντας υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος βγήκε από το αυτοκίνητό του και έτρεξε προς τον Μ.Κ.2 και τον άρπαξε και τον τραβούσε από το αριστερό του χέρι όταν αυτός έτρεχε μπροστά του για να διαφύγει μετά που ο Μ.Κ.2 είχε κτυπήσει με γροθιά τον Μ.Υ.1 και ο τελευταίος έπεσε στο έδαφος καθώς επίσης ότι ο Μ.Κ.2 γρονθοκόπησε τον κατηγορούμενο ενώ ο κατηγορούμενος συνέχιζε να τον τραβά από το αριστερό του χέρι εμποδίζοντάς τον να διαφύγει κρίνω πως κατά τον εν λόγω χρόνο ο κατηγορούμενος δεν τελούσε σε αυτοάμυνα αφού ο Μ.Κ.2 προσπαθούσε να διαφύγει από αυτόν ο οποίος τον εμπόδιζε από του να διαφύγει.
Δεν παραγνωρίζω ότι ο Μ.Κ.2 έδωσε γροθιά στον κατηγορούμενο όταν ο τελευταίος κρατώντας τον από το αριστερό του χέρι τον εμπόδιζε να φύγει από κοντά του ούτε ότι ο κατηγορούμενος κτύπησε τον Μ.Κ.2 μετά που ο τελευταίος του έδωσε γροθιά επειδή τον εμπόδιζε να διαφύγει.
Κρίνω όμως ότι ο κατηγορούμενος αδικαιολόγητα απέτρεψε τον Μ.Κ.2 να διαφύγει μετά που ο τελευταίος κτύπησε τον Μ.Υ.1 και εκείνος έπεσε στο έδαφος αφού κατά τον εν λόγω χρόνο ο κατηγορούμενος δεν τελούσε σε αυτοάμυνα επειδή ο Μ.Κ.2 δεν του είχε επιτεθεί.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι η βία την οποία χρησιμοποίησε ο κατηγορούμενος δεν είχε ως αντικειμενικό σκοπό την απόκρουση μιας επιθετικής ενέργειας την οποία είχε δεχθεί αφού ο ίδιος είχε προκαλέσει την επίθεση του Μ.Κ.2 όταν τον απέτρεψε να απομακρυνθεί από κοντά του τραβώντας τον από το αριστερό του χέρι όταν εκείνος έτρεχε για να φύγει από κοντά του.
Ομοίως έχοντας περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος γρονθοκόπησε τον Μ.Κ.4 ευθύς μόλις τον είδε μπροστά του χωρίς ο τελευταίος να του επιτεθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο κρίνω πως ούτε τότε ο κατηγορούμενος τελούσε σε αυτοάμυνα και συνεπώς η επίθεσή του προς τον Μ.Κ.4 στον οποίο σε διάστημα 5 δευτερολέπτων έδωσε 6 γροθιές στο πρόσωπο δεν ήταν δικαιολογημένη αφού η βία την οποία χρησιμοποίησε δεν είχε ως αντικειμενικό σκοπό την απόκρουση μιας επιθετικής ενέργειας την οποία είχε δεχθεί.
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου τις ως άνω περιστάσεις κρίνω ότι αυτές δεν δικαιολογούσαν την πεποίθηση στον κατηγορούμενο ότι η πράξη του ήταν αναγκαία για την άμυνά του αφού ως ανέφερα και πιο πάνω ούτε ο Μ.Κ.2 ούτε ο Μ.Κ.4 αποτελούσαν κίνδυνο για τον κατηγορούμενο στον οποίο αυτός θα ήταν επιτρεπτό να αμυνθεί.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι η υπεράσπιση της αυτοάμυνας την οποία προώθησε ο κατηγορούμενος δεν είναι βάσιμη και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου τις σωματικές βλάβες τις οποίες ο κατηγορούμενος προκάλεσε στους Μ.Κ.4 και Μ.Κ.2 αντίστοιχα ως αυτές προκύπτουν από τα παραδεκτά γεγονότα που αποτελούν και σχετικά ευρήματα του Δικαστηρίου κρίνω ότι αυτές συνιστούν βαριά σωματική βλάβη για τον Μ.Κ.2 και πραγματική σωματική βλάβη για τον Μ.Κ.4 αντίστοιχα.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω περαιτέρω ότι η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα αδικήματα των κατηγοριών 1 και 2 και συνακόλουθα ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος σε αυτές.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο