ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 7212/2024
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
GETRHO LUSAMBA BENI
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 07.03.2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Στέλλα Πίπη
Για τον Κατηγορούμενο: Προσωπικά
Κατηγορούμενος παρών.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή
Η παρούσα υπόθεση αφορά διάφορα τροχαία αδικήματα, για τα οποία κατηγορείται ο Κατηγορούμενος ότι διέπραξε στις 05.02.2024 στην Λεωφόρο Αρτέμιδος στην Λάρνακα.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ημερ. 17.06.2024, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται για την διάπραξη των αδικημάτων της αμελούς οδήγησης και πρόκλησης ζημιάς σε περιουσία (1η κατηγορία) και της οδήγησης μηχανοκίνητου οχήματος χωρίς πιστοποιητικό ασφαλείας για ευθύνη έναντι τρίτου (2η κατηγορία), χωρίς άδεια οδήγησης (3η κατηγορία) και χωρίς άδεια κυκλοφορίας (4η κατηγορία).
Ο Κατηγορούμενος αρνήθηκε όλες τις ανωτέρω κατηγορίες, προβάλλοντας την θέση ότι δεν ήταν αυτός που οδηγούσε το επίδικο όχημα.
2. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε ένα μάρτυρα για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι τον Αστυφύλακα 161 Μάριο Πρόξενο (ΜΚ1). Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείτο εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του Κατηγορούμενου, τον κάλεσε σε απολογία και να προβάλει την υπεράσπιση του. Ο Κατηγορούμενος επέλεξε να ασκήσει το δικαίωμα της σιωπής και δεν πρόσφερε οποιαδήποτε μαρτυρία.
Ο ΜΚ1 υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στον κλάδο διερεύνησης τροχαίων δυστυχημάτων της Τροχαίας Λάρνακας. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του την κατάθεση του ημερ. 21.05.2024, Τεκμήριο 1. Στις 05.02.2024 και ώρα 07:20 επισκέφθηκε την σκηνή τροχαίας σύγκρουσης, η οποία έλαβε χώρα νωρίτερα στις 05:20 στον κυκλικό κόμβο του πύργου ελέγχου του αεροδρομίου. Στην σκηνή, ο ΜΚ1 εντόπισε ένα αναποδογυρισμένο μηχανοκίνητο όχημα (εφεξής καλούμενο ως «το Όχημα Α») στην τελική θέση του, χωρίς να βρίσκεται στο μέρος οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο στην σκηνή. Στην συνέχεια, αναζήτησε τον οδηγό του Οχήματος Α στην γύρω περιοχή και σε νοσοκομεία, χωρίς αποτέλεσμα. Αφού προέβη στις αναγκαίες μετρήσεις, ετοίμασε πρόχειρο σχεδιαγράφημα της σκηνής, το οποίο κατέθεσε ως Τεκμήριο 2. Επίσης, έλαβε φωτογραφίες της σκηνής και του Οχήματος Α, τις οποίες κατέθεσε ως Τεκμήριο 7.
Σε μεταγενέστερο στάδιο, ο ΜΚ1 ετοίμασε συμμετρικό σχεδιαγράφημα της σκηνής της επίδικης σύγκρουσης, ήτοι το Τεκμήριο 3, βάσει του πρόχειρου σχεδιαγραφήματος που είχε ετοιμάσει. Σύμφωνα με αυτό και τα όσα ανέφερε ο ΜΚ1, το Όχημα Α οδηγείτο στην Λεωφόρο Αρτέμιδος και εισήλθε στον επίδικο κυκλικό κόμβο, όπου κινήθηκε αριστερότερα και εκτός δρόμου διαγράφοντας ίχνη πλαγιολίσθησης επί του οδοστρώματος και του πεζοδρομίου, τα οποία σημειώνονται ως «Α1» επί του Τεκμηρίου 3. Στην συνέχεια, το Όχημα Α συγκρούστηκε στο σημείο «Χ» με συρματόπλεγμα περίφραξης, προκαλώντας του ζημιά, και αφού ανατράπηκε, κατέληξε αναποδογυρισμένο εκτός δρόμου και σε δασώδη περιοχή, ήτοι στην τελική θέση «Α2» επί του σχεδιαγραφήματος.
Αναφορικά με τις ζημιές του Οχήματος Α, ο ΜΚ1 ανέφερε ότι στράβωσε και γδάρθηκε το μπροστινό καπό και έσπασε, γδάρθηκε και στράβωσε ο μπροστινός προφυλακτήρας. Επειδή το όχημα ανατράπηκε και αναποδογυρίστηκε, είχε βουλώματα και γδαρσίματα περιμετρικά σε όλες τις πλευρές του, κυρίως στο μπροστινό και πάνω μέρος. Επίσης, αποκολλήθηκε το αριστερό καθρεφτάκι, έσπασε το αριστερό μπροστινό ελαστικό, βούλωσε το πάνω μέρος του, έσπασε μέρος του μπροστινού ανεμοθώρακα και υπέστη ζημιά ο δεξιός μπροστινός τροχός και το κάτω μέρος του οχήματος.
Μετά από έλεγχο των στοιχείων του Οχήματος Α, διαπίστωσε ότι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του είναι ο Κατηγορούμενος (βλ. Τεκμήριο 6) και αφού τον αναζήτησε, τον κάλεσε για κατάθεση στην Αστυνομία. Στις 09.02.2024 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο, ήτοι το Τεκμήριο 4, και στην συνέχεια τον κατηγόρησε γραπτώς για τα ανωτέρω αδικήματα (βλ. Τεκμήριο 5). Ο Κατηγορούμενος δεν είχε καταγγείλει ποτέ ότι είχε κλαπεί το Όχημα Α και ούτε εντόπισε ο ίδιος οποιαδήποτε ίχνη παραβίασης του οχήματος. Επίσης, ο Κατηγορούμενος δεν έδειχνε διάθεση να συνεργαστεί με την Αστυνομία και να δώσει περαιτέρω στοιχεία σε σχέση με την επίδικη σύγκρουση, αρνούμενος ότι ήταν αυτός που το οδηγούσε κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Μετά από έλεγχο των στοιχείων του Κατηγορούμενου, ο ΜΚ1 διαπίστωσε ότι αυτός δεν είναι κάτοχος ισχύουσας άδειας οδήγησης και δεν καλύπτεται από πιστοποιητικό ασφαλείας για ευθύνη έναντι τρίτου σε σχέση με την χρήση του οχήματος, ενώ για το Όχημα Α δεν είχε εκδοθεί άδεια κυκλοφορίας από τις 30.09.2023.
Στην αντεξέταση του, ο ΜΚ1 ανέφερε ότι αναζήτησε τον Κατηγορούμενο την ίδια ημέρα που συνέβη η επίδικη σύγκρουση και τον εντόπισε περί το μεσημέρι. Αρνήθηκε ότι ήταν άλλος αστυφύλακας που είχε αναζητήσει τηλεφωνικώς τον Κατηγορούμενο και συνομίλησε μαζί του και επέμενε ότι ήταν αυτός που είχε μιλήσει τόσο τηλεφωνικώς, όσο και δια ζώσης με τον Κατηγορούμενο για την παρούσα υπόθεση.
Ως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, ο Κατηγορούμενος δεν έδωσε ενόρκως μαρτυρία και τήρησε το δικαίωμα της σιωπής. Στην κατάθεση του που έδωσε στην Αστυνομία, η οποία κατατέθηκε ως Τεκμήριο 4, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του Οχήματος Α και ότι είναι ο μοναδικός οδηγός του και κανένα άλλο πρόσωπο το οδηγεί ή έχει τα κλειδιά αυτού. Για το επίδικο ατύχημα, ανέφερε ότι δεν γνωρίζει ποιος οδηγούσε το Όχημα Α κατά τον επίδικο χρόνο και ότι η τελευταία φορά που το οδήγησε ο ίδιος ήταν το βράδυ της 02.02.2024 και έκτοτε το Όχημα Α ήταν σταθμευμένο έξω από το σπίτι του. Στις 05.02.2024, ημέρα κατά την οποία έγινε το ατύχημα, ο ίδιος βρισκόταν στο σπίτι του και κοιμόταν.
3. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή τον ΜΚ1 και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία του με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά του ΜΚ1 (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας του (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Ο ΜΚ1 έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Ήταν ήρεμος, σαφής και επεξηγηματικός στις απαντήσεις του, ενώ η όλη μαρτυρία του συνάδει με την πραγματική και την έγγραφη μαρτυρία που παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου. Δεν υπέπεσε σε οποιεσδήποτε ουσιώδεις αντιφάσεις κατά την αντεξέτασή του, η οποία επικεντρώθηκε στο ποιο πρόσωπο εκ μέρους της Αστυνομίας είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον Κατηγορούμενο. Ο ΜΚ1 παρέμεινε σταθερός στην θέση του ότι το μοναδικό πρόσωπο που είχε επικοινωνήσει με τον Κατηγορούμενο ήταν ο ίδιος. Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω ως αξιόπιστη την μαρτυρία του και την αποδέχομαι στο σύνολό της.
Όσον αφορά την κατάθεση του Κατηγορούμενου, Τεκμήριο 4, είναι νομολογιακά γνωστό και καθιερωμένο ότι το Δικαστήριο είναι ελεύθερο να αποδώσει την βαρύτητα που κρίνει ότι επιβάλλεται σε διαφορετικά μέρη της κατάθεσης του Κατηγορούμενου. Συνήθως μεγαλύτερη βαρύτητα αποδίδεται στο μέρος της κατάθεσης που συνθέτει παραδοχή στο αδίκημα ή περιέχει δηλώσεις ενάντια προς τα συμφέροντα του (βλ. Κωνσταντίνου ν Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ 109 και Γιώρκας ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 27/2021) ημερ. 16/03/2022). Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο αποδίδει βαρύτητα και αποδέχεται το μέρος της κατάθεσης του Κατηγορούμενου που αφορά την δήλωση και παραδοχή του ότι είναι ο μοναδικός οδηγός του Οχήματος Α και κανένα άλλο πρόσωπο το οδηγεί ή έχει τα κλειδιά αυτού.
4. Η Νομική Πτυχή και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον ο Κατηγορούμενος αρνείται την διάπραξη των αδικημάτων, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο των αδικημάτων πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, ο Κατηγορούμενος δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί του είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
Βασική γραμμή υπεράσπισης του Κατηγορούμενου στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει είναι ότι δεν ήταν αυτός που οδηγούσε το Όχημα Α κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Αυτό είναι και το κυριότερο ερώτημα που καλείται να απαντήσει το Δικαστήριο στην παρούσα υπόθεση, προτού εξετάσει την απόδειξη των υπόλοιπων συστατικών στοιχείων των αδικημάτων.
Στην παρούσα υπόθεση, με βάση την αξιόπιστη μαρτυρία του ΜΚ1 και τις παραδοχές του Κατηγορούμενου στην κατάθεσή του, προκύπτει η ακόλουθη σχετική περιστατική μαρτυρία:
(α) Ο Κατηγορούμενος είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του Οχήματος Α, το οποίο στις 05.02.2024 οδηγήθηκε στην Λεωφόρο Αρτέμιδος στην Λάρνακα και ενεπλάκη στην επίδικη τροχαία σύγκρουση.
(β) Ο Κατηγορούμενος είναι το μοναδικό πρόσωπο που οδηγεί το Όχημα Α και κανένα άλλο πρόσωπο το οδηγεί και ούτε κατέχει κλειδιά του Οχήματος Α.
(γ) Ο Κατηγορούμενος δεν κατήγγειλε ποτέ στην Αστυνομία ότι κλάπηκε το Όχημα Α και ούτε υπήρξαν οποιαδήποτε σημάδια ή ίχνη παραβίασης του Οχήματος Α.
Επισημαίνω, μάλιστα, ότι ο Κατηγορούμενος δεν αμφισβήτησε την ανωτέρω μαρτυρία κατά την αντεξέταση του ΜΚ1. Στο στάδιο των αγορεύσεων, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι μετά που ειδοποιήθηκε από την Αστυνομία για να δώσει κατάθεση, πήγε στο σπίτι του να ψάξει ποιος οδήγησε το Όχημα Α, καθώς μεταξύ των φίλων του «ο ένας παίρνει το αυτοκίνητο του άλλου». Η ανωτέρω θέση του, όμως, εκτός του ότι δεν αποτελεί μαρτυρία αφού προβλήθηκε μόνο κατά το στάδιο των αγορεύσεων, αντικρούεται και με τα όσα ανέφερε ο ίδιος στην κατάθεση του, Τεκμήριο 4, η οποία κατατέθηκε χωρίς ένσταση.
Αποτιμώντας σωρευτικά όλη την ανωτέρω περιστατική μαρτυρία, αυτή δεν συμβιβάζεται με οποιοδήποτε άλλο λογικό συμπέρασμα από το ότι ο Κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο που οδήγησε το Όχημα Α κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, γεγονός που αποτελεί και εύρημα του Δικαστηρίου.
1η Κατηγορία
Αναφορικά με την 1η κατηγορία που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος, σχετικό είναι το άρθρο 8(1)(β) του Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου (Ν.86/1972) ως έχει τροποποιηθεί που προνοεί τα εξής:
«Οποιοσδήποτε οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα σε οποιανδήποτε οδό χωρίς να καταβάλλει την προσήκουσα επιμέλεια και προσοχή ή χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα, που χρησιμοποιούν την οδό, και προκαλεί ζημιά σε περιουσία, είναι ένοχος αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει το ένα (1) έτος ή/και σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τρεις χιλιάδες ευρώ (€3.000)»
Η αμέλεια επί των τροχαίων ατυχημάτων είναι η ίδια και στο αστικό και στο ποινικό δίκαιο με διαφορά, βέβαια, το βάρος απόδειξης (βλ. Σωκράτους ν Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ 1). Το καθήκον επιμέλειας (standard of care) οφείλεται έναντι οποιουδήποτε προσώπου που κατά λογική πρόβλεψη δυνατό να επηρεαστεί από τις πράξεις του οδηγού και το κριτήριο είναι αντικειμενικό, με μέτρο τον μέσο συνετό και προσεκτικό οδηγό, ενώ η πρόβλεψη για την δυνατότητα κινδύνου συναρτάται με τις κοινές εμπειρίες οδήγησης και το καθήκον της δέουσας παρατηρητικότητας (βλ. Χαραλάμπους ν McGill (Πολ. Έφεση 38/2015) ημερ. 18/12/2019, ECLI:CY:AD:2019:A527). Όταν η πιθανότητα κινδύνου είναι εύλογα αναμενόμενη ή αντιληπτή, τότε η παράλειψη προφύλαξης συνιστά αμέλεια. Έστω και μικρού βαθμού αμέλεια, στις ποινικές υποθέσεις είναι αρκετή για να οδηγήσει σε καταδίκη του Κατηγορούμενου (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Με βάση την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου και κρίθηκε ανωτέρω ως αξιόπιστη, καταλήγω στα κατωτέρω ευρήματα:
Στις 05.02.2024 και περί ώρα 05:20 ο Κατηγορούμενος οδηγούσε το Όχημα Α στην Λεωφόρο Αρτέμιδος στην Λάρνακα. Αφού εισήλθε στον κυκλικό κόμβο του πύργου ελέγχου του αεροδρόμιου, ως η πορεία «Α» επί του Τεκμηρίου 3, παρέκκλινε της πορείας του αριστερότερα και εκτός δρόμου διαγράφοντας ίχνη πλαγιολίσθησης επί του οδοστρώματος και του πεζοδρομίου, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί στο σημείο «Χ» με συρματόπλεγμα περίφραξης, προκαλώντας του ζημιά. Ακολούθως, το Όχημα Α ανατράπηκε και κατέληξε αναποδογυρισμένο εκτός δρόμου στην τελική θέση «Α2» επί του Τεκμηρίου 3. Περί ώρα 07:20 κατέφθασε στην σκηνή της σύγκρουσης εκ μέρους της Αστυνομίας ο ΜΚ1, ο οποίος εντόπισε το Όχημα Α, το οποίο είχε υποστεί σωρεία υλικών ζημιών, ως αυτές απεικονίζονται στις φωτογραφίες του Τεκμηρίου 7.
Η ανωτέρω μαρτυρία καταδεικνύει ότι ο Κατηγορούμενος οδήγησε το Όχημα Α αμελώς και χωρίς να έχει την δέουσα παρατηρητικότητα και προσοχή, με αποτέλεσμα να το οδηγήσει εκτός δρόμου. Ο κίνδυνος πρόκλησης ζημιών με την οδήγηση του οχήματος του εκτός δρόμου και μάλιστα επί παρακείμενου πεζοδρομίου και δασώδους περιοχής ήταν ευλόγως προβλεπτός και ο Κατηγορούμενος παρέλειψε να λάβει μέτρα προφύλαξης από τον ανωτέρω κίνδυνο, με αποτέλεσμα να προκαλέσει ζημιές σε συρματόπλεγμα περίφραξης και στο Όχημα Α.
Ως εκ τούτου, καταλήγω ότι η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την διάπραξη του αδικήματος της 1ης κατηγορίας από τον Κατηγορούμενο.
2η, 3η και 4η Κατηγορία
Αναφορικά με την 2η κατηγορία σχετικό είναι το άρθρο 3(1) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλιση Ευθύνης έναντι Τρίτου) Νόμου (N.96(I)/2000), με την 3η κατηγορία τα άρθρα 8 και 49 του Περί Άδεια Οδήγησης Νόμου (Ν.94(Ι)/2001) και με την 4η κατηγορία ο Κανονισμός 17(1)(α) των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών (ΚΔΠ/66/1984). Οι ανωτέρω πρόνοιες απαγορεύουν την οδήγηση ή χρήση μηχανοκίνητου οχήματος από πρόσωπο που δεν καλύπτεται από πιστοποιητικό ασφάλισης για ευθύνη έναντι τρίτου, δεν είναι κάτοχος άδειας οδήγησης και δεν έχει εκδώσει άδεια κυκλοφορίας για το εν λόγω όχημα. Σύμφωνα με την αξιόπιστη μαρτυρία του ΜΚ1, ο Κατηγορούμενος δεν είναι κάτοχος ισχύουσας άδειας οδήγησης και δεν καλύπτεται από πιστοποιητικό ασφαλείας για ευθύνη έναντι τρίτου για την χρήση του Οχήματος Α και δεν υπάρχει σε ισχύ άδεια κυκλοφορίας για το Όχημα Α. Επισημαίνω ότι ο Κατηγορούμενος -ο οποίος έχει ιδιάζουσα γνώση και αντίστοιχο καθήκον να αποδείξει (βλ. σχετικά Ζυπιτής ν Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 220)- δεν προσκόμισε οποιαδήποτε θετική μαρτυρία για τυχόν ύπαρξη των ανωτέρω αδειών και πιστοποιητικού ασφαλείας, αλλά και ούτε αμφισβήτησε τους ανωτέρω ισχυρισμούς του ΜΚ1.
Ενόψει του ευρήματος του Δικαστηρίου ότι ο Κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο που οδηγούσε το Όχημα Α κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, καταλήγω σε περαιτέρω εύρημα ότι ο Κατηγορούμενος το οδήγησε χωρίς να καλύπτεται από πιστοποιητικό ασφαλείας για ευθύνη έναντι τρίτου, χωρίς να είναι κάτοχος άδεια οδήγησης και χωρίς να έχει εκδοθεί άδεια κυκλοφορίας για το Όχημα Α. Ως εκ τούτου, η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την διάπραξη των αδικημάτων των κατηγοριών 2, 3 και 4 από τον Κατηγορούμενο.
5. Κατάληξη
Για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, ο Κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος σε όλες τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο