ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
M. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 6240/24
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
1. ΘΕΟΚΛΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
2. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
Κατηγορουμένων
Ημερομηνία: 6 Φεβρουαρίου, 2025.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Α. Αντωνίου.
Για τον Κατηγορούμενο 1: Ο κ. Α. Δημητρίου με τον κ. Μ. Καούλλα και κ. Α. Δημητρίου.
Κατηγορούμενος 1 παρών.
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος 1, (εφεξής ο κατηγορούμενος), έχει βρεθεί ένοχος με δική του παραδοχή σε κατηγορίες που αφορούν αδικήματα παράνομης κατοχής και μεταφοράς πυροβόλου όπλου κατηγορίας Α, (κατηγορία 2), κατηγορίας Β (κατηγορία 3), κατηγορίας Γ (κατηγορίες 4 και 5), ΔΟΚΟ (κατηγορία 6) και παράνομης κατοχής και μεταφοράς σιγαστήρα (κατηγορία 15, κατά παράβαση του Περί Πυροβόλων και Μη Πυροβόλων Όπλων Νόμου 113(Ι)/2004.
Παραδέχθηκε επίσης ενοχή σε κατηγορία για κατοχή και μεταφορά πυρομαχικών πυροβόλου όπλου κατηγορίας Α (κατηγορία 7), κατά παράβαση και πάλι του πιο πάνω Νόμου, ως επίσης και στις κατηγορίες 8, 10, 11, 12, 13 και 14, για κατοχή εκρηκτικών υλών χωρίς άδεια κατά παράβαση του Περί Εκρηκτικών Υλών Νόμου Κεφ.54.
Ο κατηγορούμενος αντιμετώπιζε και τις κατηγορίες 1, 9 και 16 για τις οποίες όμως καταχωρίστηκε αναστολή ποινικής δίωξης, η ποινική δίωξη διακόπηκε και ο κατηγορούμενος απαλλάχθηκε στις εν λόγω κατηγορίες.
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων έχουν τεθεί από πλευράς κατηγορούσας αρχής, ως αυτά καταγράφονται στο Έγγραφο Χ και τα οποία παραθέτουμε αυτολεξεί:
«Στα πλαίσια διερεύνησης πληροφορίας για μετακίνηση οπλισμού, μέλη του Αρχηγείου ΥΚΑΝ που είχαν θέσει υπό παρακολούθηση τον κατηγορούμενο στις 20/05/2024 και περί ώρα 1200 τον είδαν να εισέρχεται με το αυτοκίνητο του στον χώρο του κοιμητηρίου Ορόκλινης. Στην συνέχεια τον είδαν να βρίσκεται πάνω από συγκεκριμένο τάφο και να κάμνει κινήσεις που παρέπεμπαν σε μετακίνηση αντικειμένων. Όταν διαπιστώθηκε ότι κρατούσε αθλητική βαλίτσα, κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητο του και τοποθέτησε την βαλίτσα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, έγινε έφοδος. Ο κατηγορούμενος όταν αντιλήφθηκε την παρουσία μελών της αστυνομίας κινήθηκε προς παρακείμενο τάφο όπου άφησε την βαλίτσα και εκεί ακινητοποιήθηκε με σκοπό την έρευνα. Μέσα την βαλίτσα υπήρχαν
- ένα πυροβόλο όπλο κατηγορίας Β, δηλαδή ένα αποσυναρμολογημένο πιστόλι χωρίς γεμιστήρα με μάρκας SIG SAUER, διαμετρήματος 9 χιλιοστών και αριθμό ZRAMY02190500988,
- ένα πυροβόλο όπλο κατηγορίας Γ8, δηλαδή ένα αποσυναρμολογημένο κυνηγετικό όπλο ΔΟΚΟ με αριθμό 73186 μάρκας MIROKU και
- μια άσπρη νάιλον τσάντα με 5 πλήρη (δηλαδή με την εκρηκτική τους ύλη και όλα τα άλλα απαραίτητα μέρη) φυσίγγια κυνηγετικού όπλου, μια χάρτινη συσκευασία με την επιγραφή 9MMX19 Parabellum Pistol Cartridge εντός της οποίας υπάρχουν 37 πλήρη φυσίγγια πιστολιού, δύο πλήρη φυσίγγια κυνηγετικού όπλου, 14 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου, μία χάρτινη θήκη με επιγραφή 7.65 MMX17 Pistol Cartridge εντός της οποίας υπάρχουν 3 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου, χάρτινο κουτί που περιείχε 30 πλήρη στρατιωτικά φυσίγγια, χάρτινο κουτί που περιείχε 20 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου, 4 γεμιστηράκια με 10 στρατιωτικά φυσίγγια το κάθε ένα, χάρτινο κουτί που περιείχε 5 συσκευασίες με 50 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου με την επιγραφή FLOCCHI 9 LUGER, 2 συσκευασίες με 45 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου με την επιγραφή FLOCCHI 9 LUGER, μια συσκευασία με 40 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου με την επιγραφή FLOCCHI 9 LUGER, μία συσκευασία με 50 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου με την επιγραφή MKE 9MMX19 Parabellum Pistol Cartridge, μια συσκευασία με 38 πλήρη φυσίγγια πυροβόλου όπλου με επιγραφή MKE 9MMX19 Parabellum Pistol Cartridge,
τα οποία είναι τα αντικείμενα που καταγράφονται στις λεπτομέρειες των κατηγοριών 5, 6 και 14.
Ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε για αυτόφωρο αδίκημα.
Στην συνέχεια εντοπίστηκε ο τάφος από τον οποίο θεαθεί ο κατηγορούμενος αν απομακρύνεται με την βαλίτσα. Διαπιστώθηκε ότι η ταφόπλακα είχε μετακινηθεί σε τέτοιο βαθμό που μπορούσε να αφαιρεθεί η βαλίτσα από το εσωτερικό του τάφου. Επίσης εντοπίστηκε αριθμός συσκευασιών οι οποίες περιείχαν
- ένα πυροβόλο όπλο κατηγορίας Α, δηλαδή ένα αυτόματο πυροβόλο όπλο G3A3 με αριθμό 6018223, με ενσωματωμένη άδεια γεμιστήρα,
- ένα πυροβόλο όπλο κατηγορίας Α, δηλαδή ένα αντιαρματικό όπλο με διακριτικά ΝΤΚ-7491970,
- ένα πυροβόλο όπλο κατηγορίας Β, δηλαδή ένα πιστόλι χωρίς γεμιστήρα με την επιγραφή Springfield Armoury USA,
- εκρηκτικά πυρομαχικά, δηλαδή δύο ρουκέτες αντιαρματικού εκτοξευτή RPG, πλήρη με την εκρηκτική τους ύλη,
-480 γραμμάρια εκρηκτική ύλη υψηλής ισχύος τύπου SEMTEX,
- 290 γραμμάρια εκρηκτική ύλη υψηλής ισχύος C4,
- ένα αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό που περιείχε 250 περίπου γραμμάρια εκρηκτική ύλη υψηλής ισχύος ΤΝΤ,
- μια στρατιωτική ταινία φυσιγγίων με 89 πλήρη φυσίγγια αυτόματου πυροβόλου όπλου, μια χάρτινη συσκευασία που περιείχε 20 πλήρη φυσίγγια αυτόματου πυροβόλου όπλου, μια γεμιστήρα πιστολιού με 3 πλήρη φυσίγγια και ένα ρούχινο άσπρο σακούλι που περιείχε 37 πλήρη φυσίγγια αυτόματου πυροβόλου όπλου,
- ένα σιγαστήρα πυροβόλου όπλου άγνωστης μάρκας και αριθμού αναγνώρισης,
- 4 πλήρη φυσίγγια κυνηγετικού όπλου, 8 πλήρη φυσίγγια κυνηγετικού όπλου τοποθετημένα σε θήκες καφέ δερμάτινης ζώνης και 28 πλήρη φυσίγγια κυνηγετικού όπλου,
τα οποία είναι τα αντικείμενα που καταγράφονται στις λεπτομέρειες των κατηγοριών 2,3, 4, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 14 και 15.
Ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε και με δικαστικό ένταλμα και στην συνέχεια παραπέμφθηκε σε αστυνομική κράτηση για περίοδο 8 ημερών. Με την παραπομπή της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο επίσης διατάχθηκε η κράτηση του κατηγορούμενου.
Ο κατηγορούμενος δεν έχει προηγούμενες καταδίκες».
Ο συνήγορος υπεράσπισης αγορεύοντας για σκοπούς μετριασμού της ποινής αναγνώρισε αρχικά τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος μετά από δική του παραδοχή, θέτοντας όμως ότι κάθε υπόθεση έχει τις δικές της συνθήκες διάπραξης, ως διαφορετικές είναι και οι προσωπικές περιστάσεις του κάθε κατηγορούμενου. Εξέφρασε τη θέση ότι η παρούσα περίπτωση διαφοροποιείται από άλλες παρόμοιες υποθέσεις. Αναφερόμενος στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του ανέφερε ότι είναι ηλικίας 46 ετών, λευκού ποινικού μητρώου και ο οποίος έχει αντιληφθεί πλήρως τη σοβαρότητα των αδικημάτων. Η δε παραδοχή του καταδεικνύει και την έμπρακτη μεταμέλεια του. Έθεσε ο κ. Δημητρίου ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι πρόσωπο με ροπή και τάση προς το έγκλημα, σέβεται τους κανόνες και νόμους της πολιτείας και αυτό φαίνεται από το λευκό ποινικό μητρώο του στοιχείο το οποίο σύμφωνα με τη νομολογία αποτελεί μετριαστικό παράγοντα. Ως τέτοιο πρόσωπο και στο πλαίσιο του καθήκοντος της πολιτείας να αναμορφώνει παραβάτες, θα πρέπει να του δοθεί από το Δικαστήριο μια δεύτερη ευκαιρία επιδεικνύοντας τη μέγιστη δυνατή επιείκεια και να μην επιβάλει σε αυτόν μία εξοντωτική ποινή η οποία θα επενεργήσει δυσανάλογα στον αναμορφωτικό χαρακτήρα της και που θα αποτελεί τιμωρία για τα εξαρτώμενα από αυτόν πρόσωπα. Αναφέρθηκε περαιτέρω από τον συνήγορο υπεράσπισης ότι ο κατηγορούμενος είναι παιδί χωρισμένων γονέων, είναι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας και μεγάλωσε αναλαμβάνοντας ευθύνες από μικρή ηλικία. Φοίτησε στο Λύκειο του Αγίου Γεωργίου και το οποίο λόγω των οικονομικών δυσκολιών της οικογένειας αναγκάστηκε να μην ολοκληρώσει την φοίτηση του. Βρήκε εργασία από την ηλικία των 16 ετών έτσι ώστε να μπορεί να συντηρείται η μητέρα και τα αδέλφια του. Το 1996 έχασε τον αδελφό του σε δυστύχημα γεγονός το οποίο τον έχει σημαδεύσει ψυχολογικά μέχρι και σήμερα. Είναι ο ίδιος πατέρας 4 παιδιών με τον μεγαλύτερο του γιο να εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος αλλά λόγω του χαμηλού εισοδήματος του να βοηθείται οικονομικά από τον κατηγορούμενο. Η κόρη του είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου της οποίας έχει αναλάβει τα έξοδα ενώ τα δύο μικρότερα παιδιά, ηλικίας 14 και 5 ετών, συντηρούνται και πάλι από τον κατηγορούμενο. Τόνισε ο κ. Δημητρίου ότι σε περίπτωση επιβολής ποινής φυλάκισης μεγάλης διάρκειας οι συνέπειες για την οικογένεια του κατηγορούμενου θα είναι εξοντωτικές αφού θα στερηθούν την αναγκαία πατρική και οικονομική στήριξη δεδομένου ότι η σύζυγος του που δεν έχει οικονομική δυνατότητα, θα δυσκολευτεί να ανταπεξέλθει στα καθημερινά έξοδα για τη διαβίωση τους. Μοναδική πηγή εισοδημάτων για τον κατηγορούμενο αποτελεί το γραφείο κηδειών που διατηρεί μαζί με τον πατέρα του και ο οποίος λόγω προχωρημένης ηλικίας και προβλημάτων υγείας δεν είναι σε θέση να την διαχειριστεί από μόνος του. Η μακροχρόνια ποινή φυλάκισης θα οδηγήσει στο κλείσιμο της επιχείρησης με συνεπακόλουθο να πληγεί η διαβίωση της οικογένειας. Αναφέρθηκε περαιτέρω ότι η μητέρα του αντιμετωπίζει και αυτή προβλήματα υγείας αλλά και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, αφού το 2022 νόσησε σοβαρά από κορονοϊό, νοσηλεύτηκε για ενάμιση μήνα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και του έχουν απομείνει μόνιμα κατάλοιπα. Αναφερόμενος στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων επισημάνθηκε από τον συνήγορο του ότι δεν ήταν ο ιθύνων νους αλλά αποδέχθηκε τη μεταφορά, μετακίνηση μιας βαλίτσας που περιείχε το αντικείμενο της παρούσας υπόθεσης λόγω φόβου. Πρόσθεσε ότι ελλείπει το στοιχείο του προσχεδιασμού αφού πρόσωπο που ασκούσε επιρροή πάνω του τον προσέγγισε και του ζήτησε να μεταφέρει μία τσάντα για την οποία αρχικά δεν γνώριζε το περιεχόμενο της πλην όμως γνώριζε ότι επρόκειτο για κάτι παράνομο. Ως πρόσωπο υπεράνω υποψίας, ένεκα του πρότερου έντιμου βίου του, ήταν εύκολος στόχος για τα εγκληματικά στοιχεία τα οποία ασκούσαν επιρροή σε αυτόν. Παρά τους ενδοιασμούς του, αλλά φοβούμενος να αρνηθεί δέχθηκε να μεταφέρει την τσάντα. Όταν στις 20/5/2024 έπιασε την τσάντα από συγκεκριμένο τάφο διαπίστωσε ότι σε αυτήν υπήρχαν ένα πιστόλι και ένα κυνηγετικό όπλο μαζί με διάφορα φυσίγγια. Μέσα στον τάφο είδε περιτυλιγμένα αντικείμενα και αντιλήφθηκε ότι αποκρύπτονταν και άλλα παρόμοια αντικείμενα. Κληθήκαμε από την υπεράσπιση να λάβουμε υπόψη μας ότι δεν ήταν ο κατηγορούμενος που αγόρασε ή προμηθεύτηκε τον οπλισμό αλλά ούτε είχε και οποιοδήποτε σκοπό χρήσης τους, με την κατοχή τους να περιορίζεται σε εκείνο το χρονικό διάστημα στο οποίο μετέβηκε για να μετακινήσει την τσάντα. Ο κατηγορούμενος δεν ήταν μέλος εγκληματικής οργάνωσης επαναλαμβάνοντας η υπεράσπιση, ότι ενήργησε κάτω από το καθεστώς του φόβου. Τέθηκαν τέλος ως ελαφρυντικά στοιχεία και στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, το ότι δεν ήταν ο κατηγορούμενος που απέκρυψε τα αντικείμενα, οι οδηγίες του ήταν να μετακινήσει μία τσάντα και εκεί έλαβε γνώση και για το υπόλοιπο περιεχόμενο της, η κατοχή ήταν περιορισμένης χρονικής διάρκειας, τα όπλα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για εγκληματική δραστηριότητα, δεν υπήρχε πρόθεση να κινδυνέψει ανθρώπινη ζωή ή που να αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση του φόβου ή της αγωνίας τρίτων, δεν υπήρξε προσχεδιασμός αλλά ούτε και πρωταγωνιστικός ρόλος του. Μας κάλεσε ο συνήγορος υπεράσπισης να λάβουμε την παραδοχή του ως άμεση αφού αν και κατέθεσε ένας μόνο μάρτυρας στη διαδικασία δεν θα χρειαστεί να καταθέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου άλλοι 29 μάρτυρες με αποτέλεσμα να εξοικονομείται Δικαστικός χρόνος. Μας κάλεσε επίσης να συνυπολογίσουμε ότι αν και εντοπίστηκε γενετικό υλικό τρίτου προσώπου εντούτοις δεν προσάχθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να αποτελεί άνιση μεταχείριση και ως εκ τούτου να αποτελεί μετριαστικό παράγοντα. Εξέφρασε τέλος ο συνήγορος υπεράσπισης την απολογία του κατηγορούμενου και έθεσε τη διαβεβαίωση του ότι δεν πρόκειται να απασχολήσει ξανά το Δικαστήριο και την αστυνομία με άλλη παραβατική συμπεριφορά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα στα οποία έχει κριθεί ένοχος ο κατηγορούμενος είναι σοβαρά. Η σοβαρότητα τους αντικατοπτρίζεται από τις προβλεπόμενες από το Νόμο ποινές (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639), που σύμφωνα με τον Περί Πυροβόλων και μη Πυροβόλων Όπλων Νόμο 113(Ι)/2004, είναι αυτή της φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 15 χρόνια ή σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις €42.715 ή και στις δύο αυτές ποινές.
Ίδιας σοβαρότητας είναι και τα αδικήματα κατά παράβαση του Περί Εκρηκτικών Υλών Νόμου Κεφ. 54 όπου προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της φυλάκισης των 15 ετών και ή χρηματική ποινή €5.000. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι, ως τέθηκε και στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Jaber Al Shuraani, Ποινικές Εφέσεις 166/24 και 167/24 ημερομηνίας 19/12/2024, στις διάφορες βάσεις δεδομένων όπως Leginet και Cylaw, δεν καταγράφεται η ορθή από το νόμο προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης που είναι τα 15 χρόνια και η οποία είχε αυξηθεί με τον Περί Αυξήσεως των Ποινών (Πυροβόλα Όπλα και Εκρηκτικαί Ύλαι) Ν. 27/78 και όχι με τον τροποποιητικό Νόμο στο βασικό Κεφ.54. Ο νόμος 27/78 είχε αυξήσει και την ποινή στον Περί Πυροβόλων Νόμο 38/74 από 15 χρόνια σε ποινή φυλάκισης δια βίου. Ο νόμος 38/74 όμως καταργήθηκε από τον Περί Πυροβόλων και μη Πυροβόλων Νόμο 113(Ι)/2004 καθορίζοντας ως ανώτατο ύψος ποινής φυλάκισης τα 15 χρόνια.
Σε σχέση με την αντιμετώπιση αδικημάτων που σχετίζονται με τη μεταφορά και κατοχή πυροβόλων όπλων διαφωτιστική είναι η υπόθεση Προκοπίου ν. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 433, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Το πιο κάτω σκεπτικό που προβάλλεται στην πρωτόδικη απόφαση αναφορικά με αδικήματα κατοχής και μεταφοράς πυροβόλο όπλου, είναι κατά την άποψή μας, ορθό και το παραθέτουμε αυτούσιο.
«Η διάπραξη των αδικημάτων που σχετίζονται με την κατοχή και μεταφορά πυροβόλων όπλων είναι από τα πιο σοβαρά της ποινικής μας νομοθεσίας και αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό τόσο από τις προβλεπόμενες ποινές όσο και από τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται. Πρόκειται για αδικήματα τα οποία ως εκ της φύσης τους εμπεριέχουν τον κίνδυνο κατά της σωματικής ακεραιότητας συνανθρώπων μας, της ζωής τους ή εκφοβισμού τους και ως εκ τούτου οι ποινές οι οποίες θα πρέπει να επιβάλλονται θα πρέπει να εμπεριέχουν τον αποτρεπτικό τους χαρακτήρα ενόψει των κινδύνων που ενέχει η παράνομη κατοχή και μεταφορά τους αλλά και τις δοκιμασίες στις οποίες έχει εκτεθεί η κυπριακή κοινωνία από την παράνομη κατοχή και μεταφορά πυροβόλων όπλων. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Θεοδούλου v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. σελ. 206: «Η παράνομη κατοχή όπλων υπονομεύει την έννομη τάξη, οδηγεί στην αναρχία και δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας στους νομιμόφρονες πολίτες, στοιχείο που δεν έχει θέση σε μια Δημοκρατική κοινωνία».
...
Σε μια χώρα όπως η Κύπρος, η οποία, από την ανεξέλεγκτη κατοχή όπλων έχει υποστεί ανεπανόρθωτη καταστροφή, δεν μπορούν παρά τα δικαστήρια να αντικρίζουν αδικήματα αυτής της μορφής με τη δέουσα σοβαρότητα.
Εκ προοιμίου η παράνομη κατοχή όπλου υπονομεύει την έννομη τάξη, δημιουργεί ανασφάλεια και τείνει να οδηγήσει άτομα σε εκδήλωση εγκληματικής δραστηριότητας που στοχεύει στην επιβολή του νόμου του ισχυρού, κάτι το οποίο δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να γίνει αποδεκτό σε βάρος των φιλήσυχων και νομιμοφρόνων πολιτών αυτού του κράτους.»
Επιπλέον, στην υπόθεση Παναγή ν. Δημοκρατίας, (2015) 2Β ΑΑΔ 875, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
« η νομολογία θεωρεί την κατοχή και τη μεταφορά πυροβόλων όπλων άνευ αδείας ως εμπίπτουσες στα ιδιαιτέρως σοβαρά αδικήματα. Διαχρονική είναι επίσης η θέση της νομολογίας ότι η παράνομη κατοχή και χρήση πυροβόλων όπλων υπονομεύουν την έννομη τάξη, ανοίγουν το δρόμο για την αναρχία, θέτουν σε κίνδυνο ανυποψίαστους κυρίως πολίτες και εκθέτουν ολόκληρη την κοινωνία στο αίσθημα ανασφάλειας. Το Κακουργιοδικείο σημείωσε επίσης τη δικαστική του γνώση ότι το φαινόμενο της παράνομης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας δεν έχει υποχωρήσει με αποτέλεσμα να υπάρχει έξαρση στη διάπραξη παρομοίων αδικημάτων, με αντίστοιχη την υποχρέωση των Δικαστηρίων να επιβάλλουν αυστηρές και ταυτόχρονα αποτρεπτικές ποινές».
Προκύπτει από τα ανωτέρω ότι ο νομοθέτης διά της προβλεπόμενης ποινής έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο αδίκημα της κατοχής και μεταφοράς πυροβόλου όπλου, αφού ως προκύπτει και από τη νομολογία το έννομο αγαθό που προστατεύεται είναι η ίδια η κοινωνία, η ασφάλεια της και η έννομη τάξη. Δεν πρέπει να παραγνωριστεί η αυξητική τάση του εγκλήματος και των εγκλημάτων οπλοφορίας που παρατηρείται στην Κύπρο και που επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών προς προστασία του κοινωνικού συνόλου (βλ. Dorianin Vero κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (2015) 2A AAΔ.315.
Στο σύγγραμμα του Γ.Μ. Πική Sentencing in Cyprus, 2η έκδοση, 2007, σελ. 202-205 γίνεται λεπτομερής παραπομπή στη σχετική νομολογία, εκ της οποίας εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο αριθμός των πυροβόλων όπλων καθώς και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι στοιχεία τα οποία λαμβάνονται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής.
Σε περίπτωση δε που η κατοχή πυροβόλου όπλου συνοδεύεται με την κατοχή πυρομαχικών που καθιστούν δυνατή τη χρήση του, το αδίκημα καθίσταται σοβαρότερο (βλ. Νικολεττή ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 279, Γενικός Εισαγγελέας ν. Yevgen Chronyy (2006) 2 ΑΑΔ 177, Dorianin Vero (ανωτέρω) και Μπενάκη ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 79/2016, ημερομηνίας 13/3/2018), ECLI:CY:AD:2018:B109.
Αντίθετα, όταν η κατοχή όπλων και πυρομαχικών υφίσταται χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο για εγκληματική ενέργεια, όπως και η συναισθηματική φόρτιση κάτω από την οποία επιτελείται εγκληματική πράξη, αποτελούν στοιχεία μετριαστικά της παράνομης ενέργειας. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις αποφάσεις Μαυραντωνίου ν. Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 333, Προδρόμου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 169 και R. v. Julia Ann French [1994] 15 Cr. App. R. 194.
Στην παρούσα περίπτωση και πέραν της σοβαρότητας των αδικημάτων ως αυτή προδιαγράφεται από τις υπό του Νόμου προβλεπόμενες ποινές, δεν πρέπει να διαφεύγει το είδος και η ποσότητα του οπλισμού και των πυρομαχικών αλλά και των εκρηκτικών υλών που βρέθηκαν στην κατοχή του κατηγορούμενου. Κατείχε πέραν από πιστόλια και κυνηγετικό όπλο μέχρι στρατιωτικό τυφέκιo τύπου G3A3 και αντιαρματικό εκτοξευτή ρουκετών RPG με αντιαρματικές ρουκέτες. Κατείχε επίσης ποσότητες εκρηκτικής ύλης υψηλής ισχύς τύπου SEMTEX, C4 και TNT αλλά και αριθμό φυσιγγίων διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων. Το είδος του οπλισμού και η ποσότητα προσδίδουν στην υπόθεση μια ιδιαίτερη σοβαρότητα αφού συμπεριλαμβάνουν και αντικείμενα καθαρά στρατιωτικού τύπου και που δεν είναι δυνατό να κατέχονται από ιδιώτες. Για δε τα πιστόλια απαιτείται άδεια για κατοχή τους και που πάλι ο κατηγορούμενος δεν είχε.
Παρά τα πιο πάνω όμως το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής δεν μειώνεται αλλά ούτε και ατονεί αφού οφείλει να προσεγγίζει την κάθε περίπτωση στη βάση των δικών της γεγονότων και τον κάθε κατηγορούμενο, ανάλογα με τις προσωπικές και άλλες περιστάσεις του (βλ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής.
Προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψη μας την παραδοχή του που είναι παράγοντας ο οποίος, ως είναι νομολογημένο, επιφέρει έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28), αλλά είναι και γεγονός που καταδεικνύει και την έμπρακτη μεταμέλεια του. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι και παρά την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης, η παραδοχή του κατηγορούμενου δεν μπορεί να εκληφθεί ως άμεση. Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε και αφού διεξήχθη και ενδιάμεση διαδικασία δίκης εντός δίκης και μετά την απόρριψη της ένστασης του κατηγορούμενου αυτός παραδέχθηκε ενοχή. Συνεπώς υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι δυνατό η παραδοχή του να κριθεί ως άμεση, χωρίς βέβαια αυτή, έστω και σε αυτό το στάδιο, να είναι δυνατό να μην συνυπολογιστεί προς όφελος του εφόσον εξοικονομείται και πολύτιμος Δικαστικός χρόνος. Προσμετρούμε περαιτέρω προς όφελος του το ότι είναι λευκού ποινικού μητρώου, τις οικογενειακές και οικονομικές περιστάσεις του, το γεγονός ότι είναι πατέρας 4 παιδιών εκ των οποίων τα 3 είναι πλήρως εξαρτώμενα οικονομικά από αυτόν, τα δύσκολα παιδικά χρόνια τα οποία είχε και τα προβλήματα υγείας που ο ίδιος αλλά και οι γονείς του αντιμετωπίζουν. Δεν μας διαφεύγει περαιτέρω το ότι η ποινή φυλάκισης που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο θα επηρεάσει την επιχείρηση την οποία διατηρεί με τον πατέρα του ο οποίος πλέον είναι μεγάλης ηλικίας και που θα δημιουργήσει δυσκολίες στη διαχείριση της. Θα πρέπει όμως και πάλι να επισημάνουμε ότι σε τέτοιας φύσεως υποθέσεις οι προσωπικές συνθήκες λαμβάνονται βέβαια υπόψη αλλά δεν έχουν καθοριστικό χαρακτήρα στην ποινή. Αυτό τέθηκε και στην Μπενάκη (ανωτέρω), ότι δηλαδή «Όπως έχει καθιερωθεί από τη νομολογία, οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου είναι παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται κατά την επιμέτρηση της ποινής. Σε σοβαρά, όμως, αδικήματα, όπου η συχνότητα διάπραξης τους επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικής και αυστηρής ποινής, οι παράγοντες αυτοί είναι ήσσονος σημασίας. Προέχει η αυστηρή τιμωρία για την προστασία της κοινωνίας. (Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540, 544 και Dorianin Vero κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 168/2013 και 169/2013, ημερ. 14 Μαΐου 2015).».
Συνυπολογίζουμε και προσμετρούμε προς όφελος του το ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν ο ιθύνων νους, εκτελούσε οδηγίες από άλλο πρόσωπο και δεν ήταν αυτός που τοποθέτησε τα αντικείμενα στον τάφο, δεν ήταν μέλος εγκληματικής οργάνωσης, κατείχε τον οπλισμό και τα πυρομαχικά για περιορισμένο χρόνο και ο οπλισμός δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε εγκληματικές πράξεις. Δεν έχουν τέλος τεθεί γεγονότα ότι είχε οποιοδήποτε κέρδος από την εμπλοκή του. Να πούμε εδώ ότι δεν συμμεριζόμαστε τη θέση της υπεράσπισης ότι θα ήταν δύσκολο για την κατηγορούσα αρχή να αποδείξει τη γνώση του κατηγορούμενου και για τα υπόλοιπα αντικείμενα τη στιγμή που ήταν τυλιγμένα και κλειστά σε μία τσάντα χωρίς να είναι εμφανές τι είχαν μέσα. Δεν πρέπει αρχικά να διαφεύγει ότι τα παράνομα αντικείμενα εντοπίστηκαν σε τάφο κάτι που δεν είναι καθόλου σύνηθες. Περαιτέρω και σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον μας, η τσάντα που διαπιστώθηκε ότι κρατούσε ο κατηγορούμενος με τα αντικείμενα των κατηγοριών 5,6 και 14, αφαιρέθηκε, από τον ίδιο τάφο που βρισκόταν και ο υπόλοιπος οπλισμός και τα πυρομαχικά. Συνεπώς υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς να θέλουμε να επεκταθούμε περισσότερο, δεν θεωρούμε ότι θα υπήρχε η δυσκολία απόδειξης της υπόθεσης στο βαθμό που η υπεράσπιση επικαλείται.
Προβλήθηκε επίσης από τον κύριο Δημητρίου, ως μετριαστικός παράγοντας, ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε υπό φόβο και υποκινούμενος από πρόσωπο που ασκούσε επιρροή πάνω του.
Ο κατηγορούμενος εντοπίστηκε και παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορίες για μεταφορά και κατοχή οπλισμού, πυρομαχικών και εκρηκτικών υλών, αντικείμενα των οποίων η χρήση τους εκθέτει την κοινωνία σε αίσθημα ανασφάλειας. Ο επικαλούμενος φόβος για τις ενέργειες του ή και η επιρροή, στοιχεία τα οποία να πούμε δεν διευκρινίστηκε σε τι ακριβώς συνίσταντο, από που προήλθαν και ποια ήταν η αιτία τους, δεν μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριο που μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα των αδικημάτων αλλά ούτε και δικαιολογία για τη διάπραξη τους. Ο ίδιος είναι πατέρας 4 παιδιών για τα οποία δεν έχουμε αμφιβολία ότι θέλει το καλύτερο γι’ αυτά. Όφειλε πρώτος από όλους να καταγγείλει την υπόθεση στην αστυνομία και όχι να εμπλακεί σε αυτήν με κατάληξη να βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου αντιμέτωπος με τον κίνδυνο επιβολής πολυετούς ποινής φυλάκισης.
Θεωρούμε εδώ ορθό να αναφερθούμε και στο θέμα το οποίο εγέρθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης του κατηγορούμενου ως προς το ζήτημα της άνισης μεταχείρισης αφού εντοπίστηκε γενετικό υλικό άλλου προσώπου και το οποίο δεν έχει διωχθεί ποινικά.
Ως προς την αρχή της ισότητας στη δίωξη των παραβατών, θεμελιακή είναι η απόφαση Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 141, όπου υποδείχθηκε πως:
«Η αρχή της ισότητας, όπως καθιερώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος είναι καθολική. Η ισονομία και ισοπολιτεία αποτελούν την πεμπτουσία της Δικαιοσύνης.» Η επιλεκτική μεταχείριση των παραβατών αποδυναμώνει το δίκαιο και καταστρατηγεί το κράτος δικαίου.»
Σχετική, επίσης, είναι η πρόσφατη απόφαση Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 35/2022, ημερομηνίας 25/1/2023, ECLI:CY:AD:2023:B24, όπου υποδείχθηκε εκ νέου ότι:
«οι αρμόδιες αρχές του Κράτους, οφείλουν να προσάγουν ενώπιον των ανεξάρτητων δικαστικών αρχών, όλους τους παραβάτες. Αυτό υπαγορεύει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των παραβατών (Άρθρο 28 του Συντάγματος και Gagloshvili v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 33/21, ημερ. 21.12.2021, ECLI:CY:AD:2021:D575»
Στην υπό κρίση περίπτωση υπήρξε διευκρίνιση από πλευράς κατηγορούσας αρχής ότι το γενετικό υλικό ταυτίστηκε με συγκεκριμένο πρόσωπο και το οποίο θα προσαχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Συνεπώς δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άνιση μεταχείριση του κατηγορούμενου τη στιγμή που οι ανακριτικές αρχές έχουν προβεί σε εκείνες τις ενέργειες για διερεύνηση της υπόθεσης και κατέληξαν σε προσαγωγή ενώπιον του Δικαστηρίου, του προσώπου του οποίου το γενετικό υλικό εντοπίστηκε σε τεκμήρια της υπόθεσης.
Σε σχέση προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), παραθέτουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις.
Στην υπόθεση Θεοδούλου ν. Δημοκρατίας, (1992) 2 ΑΑΔ 206, επιβλήθηκαν πρωτοδίκως, κατόπιν παραδοχής, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 ετών για κατοχή πυροβόλου όπλου (επιθετικού τυφεκίου τύπου Μ58 και πέντε φυσιγγιοθηκών), φυλάκισης 4 ετών για κατοχή πιστολιού, φυλάκισης 4 ετών για κατοχή περιστρόφου (τύπου ALBION) και ποινή φυλάκισης 5 ετών για κατοχή Εκρηκτικών υλών.
Στην υπόθεση Alarsan v. Δημοκρατίας (1996) 2 ΑΑΔ 1 για κατοχή πιστολιού και σφαιρών επιβλήθηκαν, κατόπιν ακρόασης, συντρέχουσες ποινές 4 και 3 ετών αντίστοιχα. Οι πιο πάνω ποινές επικυρώθηκαν από το Εφετείο.
Στην υπόθεση Σουτζιής ν. Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ 424, κατόπιν παραδοχής, επιβλήθηκαν πρωτοδίκως, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, 8, 2 και 1 έτους, σε σειρά κατηγοριών που άπτονταν του περί Εκρηκτικών Υλών Νόμου. Ενώ σε τρεις κατηγορίες που αφορούσαν κατοχή πυροβόλου όπλου, επιβλήθηκαν ποινές 5, 3 και 2 ετών. Ο εφεσείοντας είχε στην κατοχή του πιστόλια, στρατιωτικά όπλα και πυρομαχικά, αντιαρματικά βλήματα, χειροβομβίδες, εκρηκτικές ύλες και πυροκροτητές. Οι ποινές, ενόψει της μη πρόθεσης χρήσης των όπλων και το τρόπου που τα εκρηκτικά και τα πυροβόλα όπλα περιήλθαν στην κατοχή του εφεσείοντα, κρίθηκαν ως αυστηρές αλλά όχι έκδηλα υπερβολικές.
Στην υπόθεση Παπαγεωργίου ν. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 646, ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος κατόπιν παραδοχής του στην κατηγορία κατοχής πυροβόλου όπλου δηλαδή ενός πιστολιού τύπου "tapiq" (1η κατηγορία) του οποίου η κατοχή απαγορεύεται, στη μεταφορά του ιδίου όπλου (2η κατηγορία) και για κατοχή εκρηκτικών υλών δηλαδή 52 πλήρων φυσιγγίων χωρίς την άδεια του Επιθεωρητή Εκρηκτικών Υλών (4η κατηγορία). Επιβλήθηκαν πρωτοδίκως συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 ετών στην 1 και 2η και 6 μήνες στην 4η κατηγορία, οι οποίες επικυρώθηκαν.
Στην υπόθεση Παναγή ν. Δημοκρατίας (2015) 2Β ΑΑΔ 875, επικυρώθηκε, η κατόπιν παραδοχής, επιβολή ποινής φυλάκισης 4 ετών, για κατοχή πυροβόλου όπλου κατηγορίας Β2, το οποίο ήταν έμφορτο.
Στην υπόθεση Προκοπίου ν. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 433 επικυρώθηκαν ποινές φυλάκισης 3½ χρόνων για την κατηγορία της κατοχής πυροβόλου όπλου, και 3½ χρόνων για τη μεταφορά πυροβόλου όπλου. Οι πιο πάνω ποινές επιβλήθηκαν κατόπιν παραδοχής και αφού λήφθηκε υπόψιν μια προηγούμενη καταδίκη, η οποία αφορούσε, μεταξύ άλλων, καταδίκη για μεταφορά πυροβόλου όπλου.
Στην υπόθεση Dorianin Vero κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (2015) 2A AAΔ.315, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 7 ετών που επιβλήθηκαν πρωτόδικα μετά από ακρόαση για οπλοκατοχή και μεταφορά πυροβόλων όπλων και πυρομαχικών επικυρώθηκε κατ’ έφεση. Στο αυτοκίνητο που διακινούνταν οι κατηγορούμενοι εντοπίστηκαν δύο έμφορτα πιστόλια και δύο έμφορτοι γεμιστήρες.
Συνεκτιμώντας όλα όσα πιο πάνω παραθέσαμε και συζητήσαμε και λαμβάνοντας υπόψιν την σοβαρότητα των αδικημάτων αλλά και τους μετριαστικούς παράγοντες που η πλευρά της υπεράσπισης έθεσε, κρίνουμε ότι μοναδική ενδεικνυόμενη ποινή υπό τις περιστάσεις είναι αναπόφευκτα αυτή της φυλάκισης.
Ως εκ τούτου επιβάλλουμε στον κατηγορούμενο Θεόκλητο Χρίστου τις κάτωθι ποινές.
Στην 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 ετών
Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 ετών
Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 5η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 6η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 ετών
Στην 7η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 ετών
Στην 8η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 ετών
Στην 10η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 11η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 12η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 13 κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 14η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 ετών
Στην 15η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 ετών
Οι ποινές θα συντρέχουν.
Ο χρόνος που ο κατηγορούμενος τέλεσε σε προφυλάκιση στην παρούσα υπόθεση (από 21/5/2024), να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο