ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 3886/2024
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
ΣΠ
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 23 Ιουλίου, 2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Α. Αντωνίου.
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Χρ. Πουτζιουρής.
Κατηγορούμενος παρών.
Π Ο Ι Ν Η
(Δοθείσα αυθημερόν)
Ο κατηγορούμενος έχει βρεθεί ένοχος με δική του παραδοχή σε δύο κατηγορίες κατά παράβαση του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77.
Αυτό που προσάπτεται στον κατηγορούμενο, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των αδικημάτων, είναι ότι στις 6/04/2024, στη Λάρνακα, κατείχε 2 κιλά και 516 γραμμάρια κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (κατηγορία 1), ως επίσης και 2 κιλά και 403 γραμμάρια κοκαΐνης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (κατηγορία 2).
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων έχουν τεθεί από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής, ως αυτά περιλαμβάνονται στο Έγγραφο Α που κατατέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία και παραθέτουμε:
«Στα πλαίσια διερεύνησης πληροφοριών ότι ο κατηγορούμενος εμπλεκόταν στην διακίνηση ναρκωτικών, τέθηκε υπό παρακολούθηση η οικία του όπου παρατηρήθηκαν κινήσεις προσώπων οι οποίες υπό τις περιστάσεις θεωρήθηκαν ύποπτες. Αφού εκδόθηκε ένταλμα έρευνας της κατοικίας του κατηγορούμενου στις 06/04/2024 εντοπίστηκε να κυκλοφορά με αυτοκίνητο και ανακόπηκε για έρευνα. Στην κατοχή του εντοπίστηκε μικρή ποσότητα κάνναβης και συνελήφθηκε. Στην συνέχεια οδηγήθηκε στην κατοικία του για εκτέλεση του εντάλματος έρευνας. Εκεί αρχικά εντοπίστηκαν πάνω σε μαξιλάρια στην τραπεζαρία δύο συσκευασίες με κοκαΐνη συνολικού βάρους 2,01 κιλών. Στην συνέχεια εντοπίστηκαν σε ερμαράκια της κουζίνας
- τέσσερεις αεροστεγείς συσκευασίες με κάνναβη συνολικού βάρους 979,4 γραμμαρίων,
- δύο συσκευασίες με κάνναβη συνολικού βάρους 482,1 γραμμαρίων,
- μέσα σε δοχείο συμπληρώματος διατροφής, δύο συσκευασίες με κοκαΐνη συνολικού βάρους 393,7 γραμμαρίων και
- νάιλον συσκευασία με 43,90 γραμμάρια κάνναβης.
Μέσα σε συρτάρι της κουζίνας εντοπίστηκε μια αεροστεγής συσκευασία με 1 κιλό κάνναβης.
Επίσης σε συρτάρι της κουζίνας εντοπίστηκε ένα αυγοειδές δοχείο με δύο νάιλον σακουλάκια με κάνναβη συνολικού βάρους 10,71 γραμμαρίων. Στο ίδιο συρτάρι εντοπίστηκαν τέσσερεις ηλεκτρονικές ζυγαριές στις δύο από τις οποίες υπήρχαν ίχνη κάνναβης και κοκαΐνης και στην μία ίχνη κοκαΐνης.
Ο κατηγορούμενος ανάφερε ότι τα ανευρεθέντα είναι δικά του, τόσο προφορικά όσο και σε κατάθεση του, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες και τέθηκε υπό κράτηση.
Την επόμενη μέρα εναντίον του κατηγορούμενου εκδόθηκε διάταγμα κράτησης για 8 μέρες.
Στις 11/04/2024 ο κατηγορούμενος ανακρίθηκε στην παρουσία δικηγόρου και απαντούσε σε κάθε ερώτηση ότι δεν επιθυμούσε να πει οτιδήποτε στο παρόν στάδιο και πως οτιδήποτε είχε να πει θα το έλεγε στο δικαστήριο.
Η κοκαΐνη που εντοπίστηκε είναι καθαρότητας 86% κατά μέσο όρο και η κάνναβη μέσης περιεκτικότητας σε δραστική ουσία ΤHC.
Ο κατηγορούμενος δεν βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες και βρίσκεται υπό κράτηση από 15/04/2024.»
Για σκοπούς επιβολής ποινής, έχει ετοιμαστεί έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, όπου αναφέρονται οι προσωπικές, οικογενειακές και άλλες περιστάσεις του κατηγορούμενου. Αναφέρεται ότι ο κατηγορούμενος έχει γεννηθεί στις 7/10/2004, δηλαδή είναι σήμερα σχεδόν 20 χρονών, κατάγεται από την Αραδίππου και έχει μια αδελφή. Οι γονείς του χώρισαν το 2023, με τον πατέρα του να εργάζεται ως οικοδόμος και να διαμένει μόνος του. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος διαμένει με τη μητέρα του, η οποία εργάζεται σε φούρνο. Φοίτησε μέχρι την Α’ τάξη Λυκείου, αλλά διέκοψε λόγω απουσιών και χρήσης ναρκωτικών. Πριν την σύλληψη του είχε δυστύχημα με μοτοσυκλέτα και δεν εργαζόταν. Χρειάστηκε να χειρουργηθεί και να τοποθετηθεί πλατίνα στο χέρι και στο πόδι. Παραδέχεται χρήση ουσιών και έχει αιτηθεί να ενταχτεί στο πρόγραμμα απεξάρτησης των Κεντρικών Φυλακών.
Ο κύριος Πουτζιουρής για σκοπούς μετριασμού της ποινής, υιοθέτησε αρχικά την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας και προέβηκε σε παράθεση περαιτέρω γεγονότων, σε σχέση με τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου αλλά και σε σχέση με τα γεγονότα τα οποία περιβάλλουν τη διάπραξη των αδικημάτων. Κάλεσε το Δικαστήριο ο συνήγορος υπεράσπισης να λάβει υπόψιν του το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου, το νεαρό της ηλικίας του, την άμεση παραδοχή του στους ανακριτές και ενώπιον του Δικαστηρίου, την έμπρακτη μεταμέλειά του, την πρόθεση συνεργασίας του με την Αστυνομία για να κατονομάσει τους εγκεφάλους της υπόθεσης και τα προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετωπίζει ένεκα του δυστυχήματος το οποίο είχε αμέσως πριν τη διάπραξη των αδικημάτων. Συγκεκριμενοποιώντας ο κύριος Πουτζιουρής, ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος ουδέποτε έχει απασχολήσει την αστυνομία με υποθέσεις ναρκωτικών, παρά το γεγονός ότι είναι χρήστης ουσιών από τα 16 του χρόνια. Το νεαρό της ηλικίας του, ως τόνισε η υπεράσπιση, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που θα πρέπει να επηρεάσει το ύψος της ποινής που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο. Δεχόμενος ο κύριος Πουτζιουρής ότι εν όψει της σοβαρότητας των αδικημάτων η ποινή η οποία θα επιβληθεί θα είναι αυτή της φυλάκισης, αναφέρθηκε στο άρθρο 30 του Νόμου 29/77, ως προς τους παράγοντες οι οποίοι καθιστούν το αδίκημα ιδιαίτερα σοβαρό, αλλά και τους παράγοντες που το καθιστούν λιγότερο σοβαρό για σκοπούς επιβολής ποινής. Εξέθεσε την έμπρακτη μεταμέλεια του κατηγορούμενου, αφού μόλις συνελήφθηκε παραδέχθηκε ότι ήταν δικά του τα ναρκωτικά και τα είχε στην κατοχή του, αλλά η μεταμέλειά του εκφράστηκε και με την άμεση παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να περισωθεί πολύτιμος Δικαστικός χρόνος. Αποτέλεσε σημείο της αγόρευσης του συνηγόρου για τον κατηγορούμενο, η πρόθεση συνεργασίας του με τις Αστυνομικές Αρχές. Ως ανέφερε ο κύριος Πουτζιουρής, μέσα από το μαρτυρικό υλικό και τις καταθέσεις των αστυνομικών, φαίνονται οι εγκέφαλοι της διακίνησης των ναρκωτικών, πλην όμως υπολείπεται η μαρτυρία του κατηγορούμενου για να τεκμηριώσουν υπόθεση εναντίον τους και ο κατηγορούμενος είναι πρόθυμος να συμβάλει προς τούτο. Με επιστολή του δικηγόρου του εκφράζει την προθυμία του να δώσει κατάθεση και να πει όλα όσα ξέρει για τους άλλους εμπλεκόμενους. Ήδη, ανέφερε ο συνήγορος υπεράσπισης, έδωσε στον δικηγόρο του προφορικά τα όσα γνωρίζει για την υπόθεση, όμως θα πρέπει να ληφθεί κατάθεση από την αστυνομία. Από την αποστολή της επιστολής στην αστυνομία δέχεται απειλές τόσο για τον ίδιο όσο και για την οικογένεια του. Σε σχέση με τις προσωπικές του περιστάσεις, τέθηκε ότι δεν εργαζόταν μετά το δυστύχημα και συντηρείτο από τη μητέρα του και όπως φαίνεται έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα των φυλακών για απεξάρτηση από τις ουσίες, πράγμα το οποίο δείχνει την προσπάθεια του και θέληση του να προχωρήσει στη ζωή του και να αφήσει πίσω τις εξαρτήσεις. Τόνισε ο κύριος Πουτζιουρής το νεαρό της ηλικίας του και ότι έχει μπροστά του όλη τη ζωή του αν παραμείνει σωστός στις επιλογές του και το Δικαστήριο υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Θέτοντας το αυτό ο συνήγορος υπεράσπισης αναγνώρισε ταυτόχρονα και το καθήκον του Δικαστηρίου για προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, εν όψει των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και των οποίων τη σοβαρότητα δεν αμφισβήτησε. Αναφερόμενος στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, είπε ότι ο ρόλος του κατηγορούμενου ήταν περιορισμένος αφού ήταν ο αποθηκάριος των εγκεφάλων της διακίνησης των ναρκωτικών και όχι αυτός που τα διέθετε απευθείας στην αγορά, χωρίς όμως αυτό να υποβαθμίζει τη συμμετοχή του στη διάπραξη των αδικημάτων, εφόσον γνώριζε για τη διακίνηση τους. Ανέφερε περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν και ο ιδιοκτήτης των ναρκωτικών, αλλά κάτοχος τους, κάτι όμως το οποίο δεν αναιρεί την ποινική του ευθύνη. Ο κατηγορούμενος ως χρήστης λάμβανε ως αντάλλαγμα των «υπηρεσιών του» ουσίες δωρεάν για δική του χρήση που ήταν και ο λόγος που τον παρέσυραν να εμπλακεί στην υπόθεση. Περαιτέρω το δυστύχημα που είχε τον Φεβρουάριο του 2024 τον άφησε εκτός εργασίας με το επίδικο περιστατικό να συμβαίνει όταν ήταν σε αυτή την ευάλωτη θέση. Κάλεσε τέλος το Δικαστήριο ο συνήγορος υπεράσπισης, υπό αυτά τα δεδομένα, να επιδείξει κάθε δυνατή επιείκεια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα στα οποία έχει βρεθεί ένοχος ο κατηγορούμενος, είναι σοβαρά. Η σοβαρότητά τους δεν φαίνεται μόνο από τις ποινές που προβλέπονται από τον Νόμο, αλλά και από τη συχνότητα διάπραξης τους. Αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά, είναι καθημερινό φαινόμενο και οι συνέπειες οι οποίες επιφέρουν, επηρεάζουν άμεσα και πολλές φορές καταλυτικά, όχι μόνο τη ζωή του χρήστη, αλλά και της οικογένειας του, ενώ φθείρει ταυτόχρονα και τον κοινωνικό ιστό. Τα ναρκωτικά έχουν εξαπλωθεί παντού και το πρόβλημα που δημιουργούν και συνεχίζουν να δημιουργούν, είναι τεράστιο και πολυδιάστατο. Η πολύ μεγάλη συχνότητα διάπραξής τους, κάτι για το οποίο λαμβάνουμε γνώση από τον τεράστιο αριθμό των υποθέσεων που τίθενται ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας, μαζί με την κοινωνική αταξία που τα χαρακτηρίζουν, καλούν στην επιβολή αποτρεπτικών ποινών.
Οφείλουμε εδώ να επισημάνουμε τη διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παραβατών σε αδικήματα της εξεταζόμενης φύσης και συγκεκριμένα αυτών για κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την προμήθεια τους σε άλλα πρόσωπα, είναι δυστυχώς πολύ νεαρά άτομα, γεγονός και πάλι για το οποίο λαμβάνουμε γνώση από τις υποθέσεις που τίθενται ενώπιον μας. Η εμπλοκή ολοένα και περισσότερων νεαρών προσώπων στη διακίνηση ναρκωτικών, είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να ανησυχήσει.
Έχει κατ' επανάληψη τονισθεί ότι η σοβαρότητα ενός αδικήματος αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπει ο Νόμος (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639), που στην περίπτωση της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου είτε τάξεως Α είτε τάξεως Β, προβλεπόμενη ποινή είναι η δια βίου φυλάκιση. Όπως δε έχει τονισθεί κατ' επανάληψη από το Ανώτατο Δικαστήριο, σε υποθέσεις ναρκωτικών πρέπει να επιβάλλονται αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές λόγω του ότι τα ναρκωτικά αποτελούν μάστιγα που πλήττει την υλική και ηθική ευημερία του ανθρώπου και που σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν στην εξαθλίωση και στο θάνατο.
Στην υπόθεση Γλυκερίου ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 171/20 ημερομηνίας 8/7/22, ECLI:CY:AD:2022:B287 τονίστηκαν τα ακόλουθα:
«Η νομολογία υπαγορεύει την αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις που αφορούν ναρκωτικές ουσίες. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Ναζίπ ν. Αστυνομίας, (2014) 2(Β) ΑΑΔ 808, η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή κατά μείζονα λόγο με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Bora ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, ημερ. 13/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών».
Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Κλεομένης ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350:
«Αν και πιστεύουμε ότι επαναλαμβάνουμε εαυτούς και τα τετριμμένα, κρίνουμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε την κατ' επανάληψη επισήμανση της νομολογίας μας «πως τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας, πληγές οι οποίες δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε από τη συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν, αλλά επιδεινώνονται ραγδαία. Και στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες είναι πρόσωπα νεαρής ηλικίας. Είναι πραγματικά λυπηρό, οδυνηρό και τραγικό να διαπιστώνουμε πως η απώλεια ζωών, νέων κυρίως ανθρώπων, έχει γίνει μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας και πως η λίστα των νέων που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα επιτάσσει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών και καθιστά την αυστηρή μεταχείριση των παραβατών επιτακτική».
Σύμφωνα δε με τη νομολογία, το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών καθώς επίσης και ο σκοπός για τον οποίο αυτά κατέχονται, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους παράγοντες οι οποίοι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής (βλ. Berne ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 437). Στις περιπτώσεις όπου η κατοχή συνοδεύεται από πρόθεση εμπορίας τότε η ποινή αναπόφευκτα καθίσταται πιο αυστηρή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Sak (2005) 2 ΑΑΔ 377 και Τρύφωνος v. Αστυνομίας (2009) 2 ΑΑΔ 197.) Έχει επίσης νομολογηθεί ότι η ύπαρξη προσχεδιασμού ή οργανωμένου σχεδίου εμπορίας ναρκωτικών αποτελεί ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο (βλ. Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/19, ημερομηνίας 27/4/2021, ECLI:CY:AD:2021:B173, Μαυρόλουκα v. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 74/2021 και 95/2021, ημερομηνίας 31/10/2023).
Στην υπό κρίση περίπτωση, ο κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του μια πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης που συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των ελεγχόμενων φαρμάκων τάξεως Α και μια μεγάλη ποσότητα ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, δηλαδή κάνναβης. Τα πιο πάνω δεδομένα, επηρεάζουν το ύψος της ποινής, έστω και αν ο ρόλος του κατηγορούμενου ήταν περιορισμένος αφού ως τέθηκε από το συνήγορο του δεν ήταν ο ιθύνων νους στη διακίνηση των ναρκωτικών. Ο κατηγορούμενος στην υπό εξέταση υπόθεση, είχε στην κατοχή του τόσο ναρκωτικά τάξης Α, όσο και τάξης Β σε αρκετά μεγάλες ποσότητες και τα οποία είχε στην οικία του. Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ιδιαίτερα σε σχέση με την κοκαΐνη ότι πέραν του βάρους της που ήταν σχεδόν 2,5 κιλά η καθαρότητά της, ανερχόταν σε ένα πολύ ψηλό ποσοστό, της τάξης του 86%, στοιχείο το οποίο λαμβάνεται υπόψη ως επιβαρυντικό στοιχείο ως προς την επιμέτρηση της ποινής (βλ. Μαυρόλουκα (ανωτέρω)). Ο κατηγορούμενος αν και αποθηκάριος, αποτελεί σημαντικό κρίκο στη διακίνηση ναρκωτικών, συμβάλλοντας και αυτός με τη συμπεριφορά του στη διακίνηση των ουσιών. Όπως έχει τεθεί κατ' αναλογίαν στην υπόθεση Salaryand v. Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 541, υπάρχει και κοινός σκοπός και κοινό είναι και το αντικείμενο τους. Σκοπός είναι η μόλυνση της κοινωνίας και αντικείμενο το κέρδος. Η έρευνα στην οικία του από την Αστυνομία, ήταν και ο μοναδικός λόγος που ουσιαστικά αποτράπηκε η διοχέτευση των ναρκωτικών ουσιών στην αγορά. Αναμφίβολα, υπό αυτές τις περιστάσεις, ο κατηγορούμενος είχε σημαντικό ρόλο στη διασπορά των ναρκωτικών στην κοινωνία, καθιστώντας, ως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, τον εαυτό του κρίκο στην αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών σε τρίτα πρόσωπα. Να επισημάνουμε περαιτέρω εδώ ότι η θέση ότι «οι υπηρεσίες του» ως αποθηκάριος ήταν το αντάλλαγμα για να λαμβάνει δωρεάν ναρκωτικές ουσίες αφού ήταν χρήστης, δεν μειώνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη συμβολή του στη διακίνηση ναρκωτικών. Αντιθέτως, με σκοπό να εξασφαλίζει δωρεάν ναρκωτικά για δική του χρήση εντάχθηκε στο κύκλωμα για διασπορά των ναρκωτικών.
Στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 130/21 ημερομηνίας 29/3/22, ECLI:CY:AD:2022:B131 λέχθηκαν χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
«Επισημαίνουμε ότι τα ναρκωτικά, είτε προωθούνται με σκοπό το άμεσο χρηματικό κέρδος, είτε για οποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο όφελος, η κατάληξη παραμένει πάντα η ίδια, που δεν είναι άλλη από τη διάδοση των ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα και τη διασπορά του θανάτου. Στην προκειμένη περίπτωση, ο κατηγορούμενος 1 διέπραξε τα αδικήματα με τη συνδρομή του στην αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών, δίδοντας ξεκάθαρα χέρι βοήθειας σε εμπόρους. Ό,τι οφείλουμε να επισημάνουμε είναι πως, ο μόνος δρόμος για όσους δέχονται πιέσεις ή πειρασμούς είναι, είτε η απόσταση είτε η συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές του κράτους, κυρίως πριν την εμπλοκή τους στη διάπραξη αδικημάτων, παρ΄ ότι και η μετέπειτα συνεργασία είναι καλοδεχούμενη, προκειμένου να βοηθήσουν και τους ίδιους αλλά και την υπόλοιπη κοινωνία. Δικαιολογίες για αντίθετη συμπεριφορά δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι θα τυγχάνουν ιδιαίτερης βαρύτητας ως μετριαστικός παράγοντας.».
Παρά τα πιο πάνω όμως το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής δεν μειώνεται αλλά ούτε και ατονεί αφού οφείλει να προσεγγίζει την κάθε περίπτωση στη βάση των δικών της γεγονότων και τον κάθε κατηγορούμενο, ανάλογα με τις προσωπικές και άλλες περιστάσεις του (βλ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής, (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευαγόρου (Αρ.2) (2001) 2 ΑΑΔ 285). Η εξατομίκευση της ποινής έχει ως λόγο τον συσχετισμό της τιμωρίας και με το άτομο του παραβάτη· όχι όμως την αποκλειστική συνάρτησή της με τις προσωπικές συνθήκες αυτού ( βλ. Κόκκινος ν. Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 135).
Προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψιν την άμεση παραδοχή του, παράγοντας ο οποίος, ως είναι νομολογημένο, επιφέρει έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28). Λαμβάνουμε επίσης υπόψιν μας το λευκό ποινικό μητρώο του, τη μεταμέλεια και απολογία του ως επίσης και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι δεν έχει τεθεί από την πλευρά του κατηγορούμενου οποιοδήποτε ιατρικό δεδομένο που να βεβαιώνει ότι η επιβολή ποινής φυλάκισης θα προκαλέσει ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού ή θα επιδεινώσει το όποιο πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει ή ότι το περιβάλλον της φυλακής είναι ακατάλληλο αναφορικά με την κατάσταση υγείας του (βλ. Ανδρέας Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 144, Μίλτος Απόστολου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 153/17, ημερομηνίας 27/9/2017), ECLI:CY:AD:2017:D321.
Παράγοντας ο οποίος προσμετρά προς όφελος του, είναι και το νεαρό της ηλικίας του, αφού ως έχουμε αναφέρει, ήταν, κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, 19,5 ετών. Το νεαρό της ηλικίας ενός παραβάτη αποτελεί, σύμφωνα με τη Νομολογία, παράμετρο που το Δικαστήριο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη προς την επιμέτρηση της ποινής. Σε άτομα νεαρής ηλικίας πρέπει να δίδεται έμφαση στην αναμόρφωση παρά στην τιμωρία (βλ. G. M. Pikis, Sentencing in Cyprus, 2η έκδοση, σελ. 88).
Λαμβάνουμε επίσης υπόψιν μας το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν ο ιθύνων νους στο πλαίσιο που επεξηγήσαμε πιο πάνω, ότι δηλαδή ενεργούσε ως αποθηκάριος, χωρίς αυτό φυσικά να αναιρεί ή και να μειώνει τον ρόλο του στην όλη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Προσμετρούμε επίσης προς όφελος του τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις ως επίσης και τα προβλήματα και δυσχέρειες οι οποίες δυνατόν να δημιουργηθούν τόσο στον ίδιο όσο και στην οικογένεια του από τυχόν επιβολή ποινής στερητικής της ελευθερίας. Είναι όμως νομολογημένο ότι οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις σε τέτοιας φύσεως υποθέσεις λαμβάνονται μεν υπόψη αλλά δεν έχουν παρά μόνο μικρή βαρύτητα στην επιμέτρηση της ποινής (βλ. Landau v. Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 178, Amira Mohammad El Kara ν. Δημοκρατίας (2003) 2 AAΔ 239). Όπως τέθηκε και στην Valdez (ανωτέρω) αν και οι προσωπικές περιστάσεις δεν ατονούν, έχουν όμως σαφώς μειωμένη σημασία αφού προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου για προστασία του κοινωνικού συνόλου. Συνυπολογίζουμε επίσης και ότι καταβάλλει προσπάθειες απεξάρτησης αφού ενώ κρατείται στις Κεντρικές Φυλακές υπέβαλε αίτηση για να ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης (βλ. Γιαννακάκης ν. Αστυνομίας, (2016) 2Α ΑΑΔ 364 και Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 82). Έχει τέλος, τεθεί ότι στην παρούσα περίπτωση δεν συντρέχουν οι παράγοντες του άρθρου 30(4)(α) του Ν. 29/77 και που θα καθιστούσαν το αδίκημα ιδιαίτερα σοβαρό, στοιχείο που λαμβάνεται υπόψιν στην επιμέτρηση της ποινής.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αν και εγέρθηκε από πλευράς υπεράσπισης ως μετριαστικός παράγοντας η συνεργασία του κατηγορούμενου με τις Αστυνομικές Αρχές, αυτή περιορίστηκε στην παραδοχή του τόσο κατά τον χρόνο ανεύρεσης των ναρκωτικών. Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να προσμετρήσει προς όφελος του, στη βάση της συνεργασίας του με την Αστυνομία που θα οδηγούσε στη σύλληψη άλλων προσώπων σε σχέση με την υπόθεση, εφόσον και κατά τη θέση του κατηγορούμενου, δεν ήταν ο ίδιος ο ιθύνων νους και ότι υπήρχαν άλλα πρόσωπα που εμπλέκονται και είναι οι εγκέφαλοι. Έχει βέβαια τεθεί ενώπιον μας το Έγγραφο Β που έχει ετοιμαστεί σήμερα και κατατέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου μετά από ολιγόλεπτο διάλειμμα, το οποίο όμως δεν περιλαμβάνει οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να ληφθεί υπόψιν από το Δικαστήριο ως συνεργασία, στη βάση την οποία εξηγήσαμε, του κατηγορούμενου με τις ανακριτικές αρχές. Παραπέμπει ο κατηγορούμενος στο εν λόγω Έγγραφο, στις καταθέσεις που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά το στάδιο εξέτασης του αιτήματος κράτησης του για να εξασφαλιστεί η παρουσία του και ότι τα ναρκωτικά τα κρατούσε για το πρόσωπο που αναφέρεται στις καταθέσεις της αστυνομίας. Επί τούτου θα παραπέμψουμε αρχικά στην υπόθεση Φραγκούδης ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 239/23, ημερομηνίας 11/07/2024, όπου έχει υποδειχθεί ότι είναι αναγκαίο να δηλώνονται ενώπιον του Δικαστηρίου μόνο γεγονότα και όχι τι ανέφερε κάποιος μάρτυρας στην κατάθεση που έδωσε. Τέτοια αναφορά μπορεί να θεωρηθεί γεγονός μόνο ως προς το ότι ο μάρτυρας όντως το ανέφερε και ως τίποτε περισσότερο. Ακόμα όμως και αν δεχθούμε το περιεχόμενο των καταθέσεων που εισηγείται ο κατηγορούμενος και ότι παρέχουν στοιχεία για εμπλοκή άλλων προσώπων δεν διακρίνουμε με ποιο τρόπο εκφράζει τη συνεργασία του με την αστυνομία και για την οποία θέτει ως μετριαστικό παράγοντα. Θα έπρεπε θεωρούμε να είχε θέσει συγκεκριμένα στοιχεία που αντικειμενικά εξεταζόμενα θα μπορούσαν να υποβοηθήσουν τις ανακριτικές αρχές για εξιχνίαση των αδικημάτων, εντοπισμό των δραστών και προσαγωγή τους ενώπιον του Δικαστηρίου. Αν από το μαρτυρικό υλικό μπορούσε η αστυνομία να το πράξει δεν θα γινόταν λόγος για συνεργασία του κατηγορούμενου προς το σκοπό αυτό. Αυτό που διακρίνουμε από το Έγγραφο Β είναι η απουσία στοιχείων που θα μπορούσαν να κριθούν ως συνεργασία με την αστυνομία και που θα προσμετρούσαν ως μετριαστικός παράγοντας.
Έχει επίσης τεθεί ενώπιον μας και κατά την αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης, το θέμα της ίσης μεταχείρισης, με παραπομπή και πάλι στο μαρτυρικό υλικό το οποίο βρίσκεται στο φάκελο του Δικαστηρίου.
Ως προς την αρχή της ισότητας στη δίωξη των παραβατών, θεμελιακή είναι η απόφαση Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 141, όπου υποδείχθηκε πως:
«Η αρχή της ισότητας, όπως καθιερώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος είναι καθολική. Η ισονομία και ισοπολιτεία αποτελούν την πεμπτουσία της Δικαιοσύνης.» Η επιλεκτική μεταχείριση των παραβατών αποδυναμώνει το δίκαιο και καταστρατηγεί το κράτος δικαίου.»
Σχετική, επίσης, είναι η πρόσφατη απόφαση Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 35/2022, ημερομηνίας 25/1/2023, ECLI:CY:AD:2023:B24, όπου υποδείχθηκε εκ νέου ότι:
«οι αρμόδιες αρχές του Κράτους, οφείλουν να προσάγουν ενώπιον των ανεξάρτητων δικαστικών αρχών, όλους τους παραβάτες. Αυτό υπαγορεύει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των παραβατών (Άρθρο 28 του Συντάγματος και Gagloshvili v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 33/21, ημερ. 21.12.2021, ECLI:CY:AD:2021:D575»
Στην υπόθεση Κυριάκου (ανωτέρω), κρίθηκε ότι δικαιολογείτο η μείωση της ποινής, «μόνο και μόνο να μετριασθεί το αίσθημα αδικίας που προκάλεσε η άνιση μεταχείριση των δύο παραβατών».
Έχουμε πει ότι η εισήγηση αυτή της υπεράσπισης βασίζεται στο μαρτυρικό υλικό το οποίο έχει περισυλλέξει η πλευρά της κατηγορούσας αρχής. Έχουμε αναφέρει τους λόγους για τους οποίους τέτοιο υλικό δεν μπορεί να ληφθεί υπόψιν και ως προς και αυτήν την εισήγηση. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει τεθεί ότι η κατηγορούσα αρχή ενώ στη βάση της μαρτυρίας που περισυνέλλεξε θα μπορούσε να φέρει συγκεκριμένα πρόσωπα ενώπιον της δικαιοσύνης, δεν το έπραξε. Ούτε όμως έχει τεθεί οτιδήποτε το απτό, όπως ευνοϊκή αντιμετώπιση παραβάτη που θα καταδείκνυε και θα συνηγορούσε στην ύπαρξη άνισης μεταχείρισης σε βάρος του κατηγορούμενου (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σατανά κ.ά. (1996) 2 ΑΑΔ 257). Πέραν τούτου όμως, υπάρχει η ίδια η θέση της πλευράς της υπεράσπισης στην αγόρευση της, ότι ουσιαστικά υπολείπεται η μαρτυρία του κατηγορούμενου για να τεκμηριώσουν υπόθεση εναντίον κάποιων προσώπων, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής.
Σε σχέση προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), παραθέτουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις.
Στην υπόθεση Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2005), 2 ΑΑΔ 466, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 6 ετών, για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 1½ κιλών κάνναβης. Ο εφεσείων ήταν 25 ετών, λευκού ποινικού μητρώου, παραδέχθηκε ενοχή και εξέφρασε τη μεταμέλεια του.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/22, ημερομηνίας 1/12/2022, η ποινή των 3 ½ χρόνων που επιβλήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από παραδοχή για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 2 κιλών και 272, 1 γραμμαρίων κάνναβης, αυξήθηκε σε 7 χρόνια.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Dos Santos (2005) 2 ΑΑΔ 297 οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 ετών που επιβλήθηκαν πρωτοδίκως κατόπιν παραδοχής, για εισαγωγή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια κοκαΐνης βάρους 1.021 γραμμαρίων, αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε 9 έτη.
Στην υπόθεση Memic ν. Δημοκρατίας (2014) 2 ΑΑΔ 276, επικυρώθηκε η ποινή φυλάκισης των 8 ετών, μετά από παραδοχή, για κατοχή με σκοπό την προμήθεια, 915, 27 γραμμαρίων κοκαΐνης.
Στην υπόθεση De Almeida ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 22/15, ημερομηνίας 7/7/2017, ECLI:CY:AD:2017:B248, η ποινή των 10 ετών που επιβλήθηκε για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 2 κιλών και 831 γραμμαρίων κοκαΐνης, επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 23 ετών και λευκού ποινικού μητρώου.
Στην υπόθεση Maciouca ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 72/2015, ημερομηνίας 22/1/2017, ECLI:CY:AD:2017:B16, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 13½ χρόνων, μετά από ακρόαση, για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 3 κιλών και 750 γραμμαρίων κοκαΐνης.
Στην υπόθεση Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 38/19 και 50/19, ημερομηνίας 20/1/2022, για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 3 κιλών κοκαΐνης, επικυρώθηκε μετά από ακρόαση, ποινή φυλάκισης 12 χρόνων.
Στην υπόθεση Αντρέου ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 204/2021, ημερομηνίας 21/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B490, η ποινή των δέκα χρόνων που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο, κατόπιν παραδοχής, για κατοχή κοκαΐνης συνολικού βάρους 854,26 γραμμαρίων με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Είχαν ληφθεί υπόψιν για σκοπούς επιβολής ποινής ακόμα πέντε υποθέσεις με τις τέσσερεις εξ αυτών να αφορούν ναρκωτικά. Είχε τονιστεί η αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών ενόψει της «τρομακτικής έξαρσης» υποθέσεων που αφορούν ναρκωτικά.
Στην υπόθεση Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 10/21 ημερομηνίας 14/7/2022, επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, μετά από παραδοχή, για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 998.06 γραμμαρίων κοκαΐνης, ποινή φυλάκισης 7 χρόνων η οποία επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σωκράτους, Ποινική Έφεση Αρ. 67/21, ημερομηνίας 17/3/2023, ECLI:CY:AD:2023:B92, επιβλήθηκαν πρωτόδικα μετά από παραδοχή ποινές φυλάκισης 6 ετών για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 476,34 γραμμαρίων κοκαΐνης και 10 κιλών 159 γραμμαρίων κάνναβης με τον κατηγορούμενο να είναι άτομο νεαρής ηλικίας και να αντιμετωπίζεται ως μεταφορέας. Οι ποινές κρίθηκαν ως έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε 10 χρόνια αντίστοιχα.
Στην υπόθεση Μαυρόλουκα v. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 74/2021 και 95/2021, ημερομηνίας 31/10/2023 επιβλήθηκε, μετά από ακρόαση, για 2 κιλά και 286,2 γραμμάρια κοκαΐνης, ποινή φυλάκισης 15 χρόνων η οποία επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Συνεκτιμώντας όλα όσα πιο πάνω παραθέσαμε και συζητήσαμε και λαμβάνοντας υπόψιν την ποσότητα, το είδος των ναρκωτικών, την καθαρότητα αυτών, αλλά και τους μετριαστικούς παράγοντες που η πλευρά της υπεράσπισης έθεσε, κρίνουμε ότι μοναδική και ενδεικνυόμενη ποινή υπό τις περιστάσεις, είναι αναπόφευκτα αυτή της ποινής φυλάκισης.
Ως εκ τούτου, επιβάλλονται στον κατηγορούμενο οι κάτωθι ποινές:
Στην πρώτη κατηγορία ποινή φυλάκισης 5 χρόνων.
Στη δεύτερη κατηγορία ποινή φυλάκισης 12 χρόνων.
Οι ποινές θα συντρέχουν.
Ο χρόνος που ο κατηγορούμενος τέλεσε σε προφυλάκιση στην παρούσα υπόθεση (από 15/4/2024), να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Λ. Λοΐζου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο