ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 5838/23
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ν.
1. ΠΠ
2. ΓΠ
Kατηγορουμένων
Ημερομηνία: 12 Φεβρουαρίου, 2025.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Μ. Κουτσόφτας.
Για τον Κατηγορούμενο 1: Ο κ. Γ. Καζαντζή.
Κατηγορούμενος 1 παρών.
Π Ο Ι Ν Η
Ο κατηγορούμενος 1 (εφεξής ο κατηγορούμενος) έχει κριθεί ένοχος με δική του παραδοχή σε δύο κατηγορίες για το αδίκημα της επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης, κατά παράβαση του άρθρου 243 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και των άρθρων 2, 3(1)(4) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμου 119(Ι)/2000.
Αποδίδεται στον κατηγορούμενο ότι στις 13/6/2023 στην Ορόκλινη της επαρχίας Λάρνακας επιτέθηκε και κτύπησε τον ανήλικο ΛΛ με αποτέλεσμα να του προκαλέσει πραγματική σωματική βλάβη, δηλαδή μώλωπα στο μάτι και στο πρόσωπο (κατηγορία 1) και ότι μεταξύ των ημερομηνιών 3/2/2023 με 6/2/2023 επιτέθηκε και κτύπησε τον ίδιο ανήλικο με αποτέλεσμα να του προκαλέσει πραγματική σωματική βλάβη (κατηγορία 10).
Να τεθεί ότι ο κατηγορούμενος αντιμετώπιζε και τις κατηγορίες 2-9 και 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18 και 19 στις οποίες όμως καταχωρίστηκε αναστολή ποινικής δίωξης, η ποινική δίωξη διακόπηκε και ο κατηγορούμενος απαλλάγηκε σε αυτές.
Τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων έχουν τεθεί από πλευράς κατηγορούσας αρχής τα οποία και παραθέτουμε:
«Ο Παραπονούμενος στην παρούσα υπόθεση είναι ο ανήλικος μαθητής ΛΛ, κατά τον ουσιώδη χρόνο 9 ετών, ημερομηνία γέννησης 10/12/2013, ο οποίος διέμενε μαζί με τη μητέρα του ΓΠ 39 ετών, υπάλληλος ξενοδοχείου και τον συμβίο της ΠΠ, υπάλληλος ξενοδοχείου, πρώτος Κατηγορούμενος και τον μικρότερο αδελφό ΛΛ, 4 ετών, στην οδό [ ], κατοικία [ ], στην Ορόκλινη. Η μητέρα απέκτησε τα δύο ανήλικα τέκνα από προηγούμενο γάμο που τέλεσε με Κύπριο, με τον οποίο χώρισε πριν από περίπου 3 χρόνια. Ο τελευταίος δεν διατηρεί καμία επικοινωνία με τα ανήλικα τέκνα του. Η μητέρα του Παραπονούμενου τον Νοέμβριο του 2021 γνώρισε τον πρώτο Κατηγορούμενο, με τον οποίο συζούσε από τον Οκτώβριο του 2022 στην πιο πάνω οδό. Πρώτη κατηγορία, τα γεγονότα ως το κατηγορητήριο. Στις 14/06/2023 λήφθηκε πληροφορία στο κλιμάκιο βίας στην οικογένεια του ΤΑΕ Λάρνακας από λειτουργό του ΣΠΑΒΟ, αναφορικά με περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Συγκεκριμένα την ίδια μέρα και ώρα 11:42 τηλεφώνησε στη γραμμή βοήθειας 1440 η ΓΛ, Μ.Κ 2 στο κατηγορητήριο, και ανάφερε ότι ο εγγονός της ΛΛ 9 ετών, πρώτος Παραπονούμενος Μ.Κ 1 στο κατηγορητήριο, είναι κτυπημένος στο πρόσωπο και φέρει σοβαρό μώλωπα στην περιοχή γύρω από το μάτι. Ανάφερε ότι ο ανήλικος Παραπονούμενος της είπες πως τον μώλωπα τον προκάλεσε ο συμβίος της μητέρας ο πρώτος Κατηγορούμενος. Η Μ.Κ 2 την ίδια μέρα μετάφερε τον Παραπονούμενο στο κλιμάκιο βίας στην οικογένεια όπου στην παρουσία της λειτουργού Έλενας Κιτέρη Μ.Κ 3, ο ανήλικος ανάφερε ότι το προηγούμενο βράδυ ο Κατηγορούμενος τον κτύπησε στο πρόσωπο, επειδή έκανε αταξίες. Η Μ.Κ 3 έδωσε τη συγκατάθεσή της όπως ληφθεί οπτικογραφημένη κατάθεση από τον πρώτο Παραπονούμενο. Ο Παραπονούμενος στις 14/06/2023 δεν μεταφέρθηκε στο σχολείο λόγω του μώλωπα που είχε και η μητέρα του τον μετέφερε στη γιαγιά του, Μ.Κ 2. Στη συνέχεια ο Λοχίας 2343 Γρηγόρης Χατζησέργης του ΤΑΕ Λάρνακας του Κ.Β.Σ.Ο., Μ.Κ 5, έλαβε στο ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο λήψης οπτικογραφημένων καταθέσεων στον Αστυνομικό Σταθμό Αραδίππου, οπτικογραφημένη κατάθεση από τον πρώτο Παραπονούμενο, σχετικά με την υπό διερεύνηση υπόθεση. Η Μ.Κ 3 βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο. Κατά τη διάρκεια της οπτικογραφημένης κατάθεσης, ο ανήλικος Παραπονούμενος ανάφερε ότι το προηγούμενο βράδυ στις 13/06/2023 ο πρώτος Κατηγορούμενος μπήκε στο σπίτι και τον κτύπησε στο πρόσωπο με το χέρι του. Ο Παραπονούμενος κατά την παρουσία του στην Αστυνομία μεταφέρθηκε στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας όπου εξετάστηκε από τον επί καθήκον γιατρό Δρ. Κωστόπουλο, ο οποίος διαπιστώστε ότι έφερε εκχύμωση περιοφθαλμικά στο αριστερό μάτι και κεφαλαιμάτωμα. Εναντίον του Κατηγορουμένου εξασφαλίστηκε δικαστικό ένταλμα σύλληψης δυνάμει του οποίου στις 14/06/2023 συνελήφθη. Στα γραφεία του ΤΑΕ Λάρνακας και αφού του επιστήθηκε η προσοχή του στον Νόμο απάντησε «Εγώ τον ΛΛ δεν τον κτύπησα». Την ίδια μέρα λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο, στην οποία αρνήθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και ανάφερε ότι τα τραύματα τα προκάλεσε πατέρας άλλου παιδιού, επειδή παρενοχλούσε τον γιο του. Όπως ανέφερε, επειδή ο ανήλικος φοβήθηκε, ανάφερε το περιστατικό στον διευθυντή του σχολείου, ο οποίος κάλεσε τον Αστυνομικό Σταθμό Ορόκλινης. Πρόσθεσε ότι ο μώλωπας στο πρόσωπο του πρώτου Παραπονούμενου εμφανίστηκε στις 14/06/2023 της ίδιας ημερομηνίας. Την 15/06/2023 εναντίον του πρώτου Κατηγορούμενου εξασφαλίστηκε διάταγμα προσωποκράτησης 4 μέρες, το οποίο έκπνεε στις 19/06/2023. Στις 16/06/2023 λήφθηκε συμπληρωματική κατάθεση από τον πρώτο Κατηγορούμενο αφού πληροφορήθηκε για την υπόθεση που διερευνάται εναντίον του και του επιστήθηκε η προσοχή του στον Νόμο και αυτός αρνήθηκε τη διάπραξη αδικημάτων. Στις 19/06/2023 εξασφαλίστηκε εκ νέου διάταγμα κράτησης για ακόμη 4 μέρες, το οποίο έκπνεε στις 23/06/2023. Την ίδια μέρα στις 19/06/2023 λήφθηκε στο ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο λήψη οπτικογραφημένων καταθέσεων στον Αστυνομικό Σταθμό Αραδίππου, συμπληρωματική οπτικογραφημένη κατάθεση από τον πρώτο Παραπονούμενο, σχετικά με νέα στοιχεία που προέκυψαν στην παρουσία της Μ.Κ 3. Ο πρώτος Παραπονούμενος στην κατάθεσή του ανέφερε ότι νιώθει λυπημένος και θέλει να διαμένει με τη γιαγιά και τον παππού. Στις 20/06/2023 ο πρώτος Παραπονούμενος επανεξετάστηκε από τον Δρ. Ευστάθιο Χατζηθεωρή, ο οποίος διαπίστωσε ότι είχε μώλωπα αριστερού κάτω βλεφάρου. Στις 20/06/2023 λήφθηκε συμπληρωματική ανακριτική κατάθεση από τον πρώτο Κατηγορούμενο, αφού τον πληροφόρησαν για την υπόθεση που διερευνάται εναντίον του και του επέστησε την προσοχή του στον Νόμο. Αρνήθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων αναφέροντας ότι δεν έχει να απαντήσει τίποτα. 10η κατηγορία, τα γεγονότα ως το κατηγορητήριο. Αφορά τις ημερομηνίες μεταξύ 03/02/2023 με 06/02/2023 όπου ο Κατηγορούμενος επιτέθηκε εναντίον του πρώτου Παραπονούμενου σπρώχνοντας τον με αποτέλεσμα να κτυπήσει στη γωνία του τραπεζιού και να προκαλέσει σε αυτόν μώλωπα στον δεξιό μηρό 3 εκατοστών. Αυτά είναι τα γεγονότα που αφορούν τις κατηγορίες 1 και 10, κύριε Πρόεδρε.»
Για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής έχει ετοιμαστεί έκθεση του Γραφείου Ευημερίας όπου αναφέρονται οι προσωπικές, οικογενειακές και άλλες περιστάσεις του κατηγορούμενου. Είναι ηλικίας 37 ετών και μεγάλωσε στη Ξυλοφάγου. Είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας του με τον πατέρα του να είναι απόφοιτος της Παντείου του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης που εργάστηκε ως εκπαιδευτικός και τώρα είναι συνταξιούχος αλλά εργάζεται και σε λογιστήριο ξενοδοχείου στην Αγία Νάπα. Η μητέρα του κατάγεται από το Λιοπέτρι και είναι απόφοιτη του Πανεπιστημίου Πειραιά του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων και εργάζεται ως υπεύθυνη σε λογιστήριο ξενοδοχείου στον Πρωταρά. Ο κατηγορούμενος είναι απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Παραλιμνίου του κλάδου Ξενοδοχειακών και Επισιτιστικών Τεχνών. Λόγω του ορθοπεδικού προβλήματος που αντιμετωπίζει αφού πάσχει από ιπποποδία υπηρέτησε εναλλακτική θητεία 16 μηνών στην Εθνική Φρουρά παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να λάβει απαλλαγή. Έχει υποβληθεί σε 7 εγχειρήσεις σε παιδική ηλικία στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Αναφέρθηκαν μαθησιακές δυσκολίες και με μεγάλη δυσκολία ολοκλήρωσε το σχολείο. Μετά τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά εργάστηκε ως έκτακτος εργάτης στο Τμήμα Δασών και ως σερβιτόρος σε διάφορα ξενοδοχεία στην περιοχή Αγίας Νάπας και Πρωταρά με την πιο πρόσφατη του να είναι και πάλι σε ξενοδοχείο με μισθό €1.100. Στο παρόν στάδιο λαμβάνει ανεργιακό επίδομα. Το 2021 γνώρισε την κατηγορούμενη 2 η οποία είχε δύο παιδιά από προηγούμενο της γάμο και με την οποία συμβίωνε. Το 2023, μετά από καταγγελία για βία προς τα παιδιά, χώρισαν, με τον κατηγορούμενο να επιστρέφει στο πατρικό του στο σπίτι στη Ξυλοφάγου όπου διαμένει με τους γονείς του. Η μητέρα του αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας και είχε υποστεί μαστεκτομή η οποία έχει ιανθεί αλλά προληπτικά τυγχάνει παρακολούθησης από το Ογκολογικό Τμήμα. Παρατηρήθηκε από την λειτουργό των Κοινωνικών Υπηρεσιών ότι ο κατηγορούμενος είναι άτομο μέτριας αντιληπτικότητας με δυσκολία να εκφραστεί και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Οι γονείς του φαίνεται να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες του παιδιού τους και είναι ιδιαίτερα προστατευτικοί.
Ο κύριος Καζαντζής αγορεύοντας για σκοπούς επιβολής ποινής έθεσε περαιτέρω στοιχεία ως προς τις προσωπικές συνθήκες του κατηγορούμενου και τα προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετώπιζε από παιδί καταθέτοντας προς τούτο και σχετικά ιατρικά πιστοποιητικά. Παρέθεσε το ιστορικό της πάθησης του από βρέφος, τις χειρουργικές επεμβάσεις τις οποίες έγιναν και τις συνέπειες οι οποίες ακόμη υφίστανται στη ζωή του αφού μετά από ελάχιστες δραστηριότητες υπάρχουν έντονα συμπτώματα και αναγκάζεται να παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Ανέφερε ο κ. Καζαντζής ότι η κατάσταση της υγείας του με τα κατάλοιπα της, του δημιουργεί άγχος και ψυχολογική πίεση. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων ένοιωσε την απόρριψη, τον χλευασμό και την παρενόχληση από συμμαθητές του λόγω του τρόπου που βάδιζε. Θέλοντας να τονίσει ο συνήγορος υπεράσπισης τον χαρακτήρα του κατηγορούμενου είπε ότι ενώ μπορούσε λόγω του προβλημάτων υγείας να απαλλαγεί από την υποχρέωση του να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά, εντούτοις μετά από δική του επιθυμία υπηρέτησε εναλλακτική θητεία 16 μηνών. Αναφέρθηκε περαιτέρω στις προσπάθειες των γονέων του οι οποίοι με πολλή πόνο και προσπάθεια προσπαθούν να τον βοηθήσουν τόσο ψυχολογικά, όσο και οικονομικά και κοινωνικά. Μας κάλεσε η υπεράσπιση να λάβουμε υπόψη μας την παραδοχή του κατηγορούμενου στοιχείο το οποίο αποτελεί μετριαστικό παράγοντα, εισηγούμενος ότι η παραδοχή του στις κατηγορίες 1 και 10 θα πρέπει να εκληφθεί ως άμεση αφού αν δεν υπήρχαν οι υπόλοιπες κατηγορίες θα δήλωνε παραδοχή από την αρχή και δεν θα χρειαζόταν να τεθεί μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου. Ο κύριος Καζαντζής βάσισε την εισήγηση του στο χειρισμό της υπόθεσης από πλευράς της κατηγορούσας αρχής η οποία ενώ όταν αρχικά καταχώρισε το κατηγορητήριο περιλάμβανε αδίκημα με βάση τον Νόμο 235/1990 όπου προβλεπόμενη ποινή είναι αυτή της δεκαετούς φυλάκισης με αποτέλεσμα η υπόθεση να παραπεμφθεί για εκδίκαση ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Στο ενώπιον του Κακουργιοδικείου καταχωρηθέν κατηγορητήριο δεν περιλαμβάνεται αυτή η κατηγορία και συμπεριλήφθηκαν κατηγορίες για τα αδικήματα της αρπαγής ή απαγωγής που επισύρουν ποινή φυλάκισης 7 ετών. Η συμπερίληψη αυτών των κατηγοριών κατά τη θέση του συνηγόρου υπεράσπισης έγινε επί σκοπό να παραμείνει η υπόθεση στο Κακουργιοδικείο. Σε κατοπινό στάδιο η ποινική δίωξη σε 15 κατηγορίες διακόπηκε και παρέμειναν οι κατηγορίες 1 και 10 τις οποίες και ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε. Αν εξ αρχής το κατηγορητήριο αφορούσε μόνο τις κατηγορίες 1 και 10 τότε κανονικά η υπόθεση έπρεπε να καταχωριστεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Εξέφρασε επίσης την απολογία του κατηγορούμενου στο ανήλικο θύμα και τη μεταμέλεια του. Αναφερόμενος στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων έθεσε την καλή σχέση που είχε με τα δύο παιδιά της κατηγορούμενης 2 και ότι ασκούσαν κοινές δραστηριότητες έχοντας μία αρμονική συμβίωση. Συμβούλευε όμως τα παιδιά να μην κάνουν αταξίες και να είναι φρόνιμα στο σχολείο. Σε σχέση με το συμβάν που αποτελεί το αντικείμενο της πρώτης κατηγορίας, προέβαλε η υπεράσπιση ότι δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα με τον ανήλικο στο σχολείο, ενημερώθηκε ο κατηγορούμενος και το βράδυ συμβούλευσε το παιδί να αλλάξει συμπεριφορά. Ο ανήλικος άρχισε να γελά και ήταν τότε που κτύπησε το ανήλικο θύμα προκαλώντας του τη σωματική βλάβη στην περιοχή του ματιού και το κεφαλαιμάτωμα. Συνοψίζοντας ο συνήγορος υπεράσπισης μας κάλεσε να λάβουμε υπόψη μας την παραδοχή του κατηγορούμενου, το λευκό ποινικό μητρώο του, το καλό του χαρακτήρα του, τη μεταμέλεια και παροχή συγγνώμης προς τον παραπονούμενο, τις οικογενειακές και προσωπικές του περιστάσεις, την άψογη συμπεριφορά του από την ημερομηνία διάπραξης των αδικημάτων μέχρι και σήμερα και την υπόσχεση του να μην επαναλάβει οποιοδήποτε άλλο αδίκημα, το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος επανάληψης αφού έχει χωρίσει με την μητέρα του παιδιού και τη μη ταλαιπωρία του τελευταίου που είναι το αποτέλεσμα της μη κλήσης του να καταθέσει στο Δικαστήριο. Ήταν τέλος εισήγηση του κ. Καζαντζή όπως το Δικαστήριο μπορεί υπό τις περιστάσεις να επιβάλει ακόμη και χρηματική ποινή αν όμως υπάρχει προσανατολισμός για επιβολή ποινής φυλάκισης τότε υπό τις συνθήκες συντρέχουν οι προϋποθέσεις για αναστολή εκτέλεσης της.
Αναμφίβολα τα αδικήματα που ο κατηγορούμενος διέπραξε είναι σοβαρά. Έχει κατ' επανάληψη τονισθεί ότι η σοβαρότητα ενός αδικήματος αντικατοπτρίζεται από το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπει ο Νόμος (βλ. Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632, Βραχίμη ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 727, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639). Περαιτέρω, η αύξηση που παρατηρήθηκε στα περιστατικά βίας η οποία ασκείται από μέλος οικογένειας σε άλλο μέλος της οικογένειας οδήγησε στην ανάγκη θέσπισης του Περί Βίας στην Οικογένεια Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων Νόμου 119(Ι)/2000 μέσα στα πλαίσια αντιμετώπισης του κοινωνικά απαράδεκτου αυτού φαινομένου. Για αυτά τα αδικήματα και που εντάσσονται στο Ν.119(Ι)/2000, οι ποινές που προνοούνται είναι αυστηρότερες από αδικήματα βίας που περιέχονται στα αντίστοιχα άρθρα του Κεφ.154 αφού θεωρούνται αυξημένης σοβαρότητας, καταδεικνύοντας έτσι την πρόθεση του νομοθέτη να προστατεύσει τον οικογενειακό ιστό. Παράλληλα, σκοπός του νομοθέτη μέσω της αύξησης του ύψους της ποινής είναι να μεταφέρει το αίσθημα της αποδοκιμασίας της κοινωνίας προς τους ενόχους αδικημάτων βίας στην οικογένεια και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει το στοιχείο της αποτροπής (βλέπε Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ζήνωνα Γεωργίου (2001) 2 Α.Α.Δ. 272 και Θεοχάρους v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 575).
Κλασσικό παράδειγμα και που αφορά και την υπό κρίση περίπτωση, είναι το αδίκημα της πρόκλησης πραγματικής σωματικής βλάβης από ένα μέλος σε άλλο μέλος της ίδιας οικογένειας που τιμωρείται με βάση το άρθρο 3(4) του Ν.119(Ι)/2000 με ποινή φυλάκισης 5 ετών ή με χρηματική ποινή €5.125 ή και με τις δύο ποινές, ενώ το ίδιο αδίκημα όταν διαπραχθεί έξω από το περιβάλλον της οικογένειας τιμωρείται, με βάση τον Ποινικό Κώδικα, με ποινή φυλάκισης 3 ετών.
Επίσης, η σοβαρότητα των αδικημάτων αυτών έγκειται στο γεγονός ότι ενέχουν πράξεις που προκαλούν βία και πόνο στο θύμα και ταυτόχρονα δημιουργούν αίσθημα φόβου και ανασφάλειας σ’ αυτό, καταρρακώνουν την προσωπικότητα και αξιοπρέπεια του, πλήττουν το θεμελιώδες δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας και γενικότερα διασαλεύουν την ειρηνική διαβίωση πολιτών αλλά και υπονομεύουν και δηλητηριάζουν τον θεσμό της οικογένειας. Τα αδικήματα αυτά θεωρούνται ακόμη σοβαρά για τον επιπλέον λόγο της συχνότητας και ευκολίας με την οποία αυτά διαπράττονται.
Τα Δικαστήρια αντιμετωπίζουν τέτοια περιστατικά με τη δέουσα σοβαρότητα και αυστηρότητα σε μια προσπάθεια να διαβιβάσουν το μήνυμα στους παραβάτες ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές και δεν έχουν χώρο στην Κυπριακή κοινωνία. Σίγουρα οι παλληκαρισμοί και η επίδειξη ισχύος δεν εξυπηρετούν κανένα λογικό σκοπό και ο νόμος οπωσδήποτε δεν τους αποδέχεται. Ουδείς έχει το δικαίωμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να παίρνει το νόμο στα χέρια του και να επιτίθεται σε άλλο συνάνθρωπο του πόσο μάλλον σε άλλο μέλος της οικογένειας του, αλλά να επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση και να εφαρμόζει μηχανισμό αυτοελέγχου έστω και αν προκαλείται ή εξωθείται για κάτι τέτοιο.
Χαρακτηριστικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση το Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Αναστάσιου Α. Γεωργίου (2002) 2 Α.Α.Δ. 464:
“Η σοβαρότητα εγκλημάτων βίας στην οικογένεια είναι αυτόδηλη. Εκτός από το τραύμα που επιφέρουν, τείνουν να πλήξουν τη συνοχή της οικογένειας και την υπόσταση των μελών της.»
Στην παρούσα περίπτωση οι πράξεις του κατηγορούμενου δεν μπορούν να δικαιολογηθούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Ούτε και η αναφορά της υπεράσπισης του, για ανάρμοστη συμπεριφορά του ανήλικου είναι δυνατόν να διαφοροποιήσει το δεδομένο ότι στράφηκε εναντίον ενός παιδιού ηλικίας 9 ετών κτυπώντας το στην μία περίπτωση με αποτέλεσμα να του προκαλέσει εκχύμωση περιοφθαλμικά στο αριστερό μάτι και κεφαλαιμάτωμα και στην άλλη να τον σπρώξει και να του προκαλέσει μώλωπα στο μηρό. Είναι ωσάν να δεχόμαστε ότι ένα ενήλικο πρόσωπο ηλικίας 36 ετών με την αυτοσυγκράτηση που απαιτείται να έχει σε αυτή την ηλικία, ενήργησε στη βάση ανάρμοστης συμπεριφοράς ενός παιδιού του δημοτικού σχολείου. Ανεξαρτήτως της οποιασδήποτε συμπεριφοράς ενός μικρού παιδιού η άσκηση βίας εναντίον του από ενήλικα δεν μπορεί να αποτελέσει το υπόβαθρο για άσκηση τέτοιας βίας που έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικής βλάβης οποιασδήποτε μορφής. Προκύπτει περαιτέρω, ότι, τουλάχιστον για το τραύμα στην περιοχή του ματιού, το χτύπημα ήταν κάποιας έντασης αλλά και ότι ο κατηγορούμενος εκδήλωσε βίαιη συμπεριφορά σε δύο περιπτώσεις. Ο κατηγορούμενος, ο οποίος κατά τον κρίσιμο χρόνο ήταν ηλικίας 36 ετών και συμβίωνε με τη μητέρα του παιδιού, αντί να επιδεικνύει την απαραίτητη στοργή και αγάπη προς αυτό, τη στιγμή μάλιστα που σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον μας ο βιολογικός πατέρας του δεν διατηρεί οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί του, του επιτέθηκε, σε δύο μάλιστα περιπτώσεις, προκαλώντας του πραγματική σωματική βλάβη. Τα παιδιά θα πρέπει να λαμβάνουν αγάπη, ασφάλεια και προστασία από τους ενήλικες και όχι να βρίσκονται αντιμέτωπα με επιθέσεις που έχουν σαν συνεπακόλουθο και τον τραυματισμό τους. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι όταν ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε και βρέθηκε προ των ευθυνών του αρνήθηκε τις πράξεις του και ανέφερε, σε σχέση με τον τραυματισμό στο μάτι, ότι του το προκάλεσε ο πατέρας άλλου παιδιού επειδή παρενοχλούσε το γιο του. Αντί δηλαδή να αποδεχθεί τις πράξεις του και το λανθασμένο αυτών, προσπάθησε να τις απεκδυθεί, επιρρίπτοντας την ευθύνη σε πρόσωπο που ουδεμία σχέση είχε. Αλλά και σε κατοπινό στάδιο αρνείτο αυτά που του καταλογίζονταν. Να επισημάνουμε τέλος ότι τέτοια ήταν η επίδραση που είχε η συμπεριφορά του κατηγορούμενου στο ανήλικο θύμα που το τελευταίο, στα πλαίσια λήψης κατάθεσης του, ανέφερε ότι ήταν λυπημένος και εξέφρασε την επιθυμία να διαμένει με την γιαγιά και τον παππού του.
Παρά τα πιο πάνω όμως το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής δεν μειώνεται αλλά ούτε και ατονεί αφού οφείλει να προσεγγίζει την κάθε περίπτωση στη βάση των δικών της γεγονότων και τον κάθε κατηγορούμενο, ανάλογα με τις προσωπικές και άλλες περιστάσεις του (βλ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 478). Από την άλλη όμως η διεργασία εξατομίκευσης δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να υπερακοντίζει και το άλλο Δικαστικό καθήκον για την επιβολή της αρμόζουσας για τον συγκεκριμένο παραβάτη ποινής, (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευαγόρου (Αρ.2) (2001) 2 ΑΑΔ 285). Η εξατομίκευση της ποινής έχει ως λόγο τον συσχετισμό της τιμωρίας και με το άτομο του παραβάτη· όχι όμως την αποκλειστική συνάρτησή της με τις προσωπικές συνθήκες αυτού ( βλ. Κόκκινος ν. Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 135).
Προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψη μας την παραδοχή του που είναι παράγοντας ο οποίος, ως είναι νομολογημένο, επιφέρει έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 28), αλλά είναι και γεγονός που καταδεικνύει και την έμπρακτη μεταμέλεια του. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι και παρά την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης, η παραδοχή του κατηγορούμενου δεν μπορεί να εκληφθεί ως άμεση. Η ακρόαση της υπόθεσης ξεκίνησε και διεξήχθη και ενδιάμεση διαδικασία δίκης εντός δίκης. Στη συνέχεια παραδέχθηκε ενοχή στις κατηγορίες 1 και 10 και αναστάλθηκε η ποινική δίωξη στις υπόλοιπες. Το αποτέλεσμα, αυτό δηλαδή της αναστολής, δεν μπορεί να αποδώσει στην παραδοχή του την έννοια της άμεσης ως ήταν η εισήγηση της υπεράσπισης, αφού θα μπορούσε να δηλώσει παραδοχή στις κατηγορίες 1 και 10 ευθύς εξαρχής και όχι μετά την έναρξη της ακρόασης. Περαιτέρω όμως, ως διευκρινίστηκε και από τον συνήγορο για την κατηγορούσα αρχή, η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για αναστολή λήφθηκε κατόπιν εισήγησης του κατηγορούμενου. Να θέσουμε επίσης ότι η συλλογιστική που ο κύριος Καζαντζής ανάφερε σε σχέση με τον χειρισμό της υπόθεσης από τον Γενικό Εισαγγελέα για καταχώριση και παραμονή, πάντα κατά τη θέση του, της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο ενώ θα μπορούσε να εκδικαστεί συνοπτικά, δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Το που θα καταχωριστεί η υπόθεση είναι ζήτημα από τη μια που εμπίπτει στις εξουσίες του Γενικού Εισαγγελέα και από την άλλη, ως έχουμε αναφέρει αμέσως πιο πάνω, δεν επηρέαζε το δικαίωμα του κατηγορούμενου να δηλώσει παραδοχή από την αρχή. Πέραν τούτου όμως περιλαμβάνονταν και αδικήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του Κακουργιοδικείου εφόσον η προβλεπόμενη ποινή υπερβαίνει τα πέντε χρόνια όπως είναι το αδίκημα της αρπαγής ή απαγωγής κατά παράβαση του άρθρου 250 του Ποινικού Κώδικα. Συνεπώς υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί η παραδοχή του να κριθεί ως άμεση, χωρίς βέβαια αυτή, έστω και σε αυτό το στάδιο, να είναι δυνατόν να μην συνυπολογιστεί προς όφελος του εφόσον εξοικονομείται και πολύτιμος Δικαστικός χρόνος. Προσμετρούμε περαιτέρω προς όφελος του το ότι είναι λευκού ποινικού μητρώου, τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές περιστάσεις του, ως αυτές καταγράφονται στην έκθεση του γραφείου ευημερίας αλλά αναφέρθηκαν και με λεπτομέρεια από τον συνήγορο του, ότι δηλαδή προέρχεται από συγκροτημένη οικογένεια που του παρείχε και συνεχίζει να του παρέχει στήριξη, τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε από της γέννησης του και που είχαν ως αποτέλεσμα να υποβληθεί σε επτά συνολικά χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς το πρόβλημα που αντιμετωπίζει να ιανθεί με οριστικό τρόπο. Δεν μας διαφεύγει επίσης ότι αντιμετώπισε μαθησιακές δυσκολίες λόγω της μέτριας αντιληπτικότητας του ως επίσης και της χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχει. Η μέτρια αντιληπτικότητα βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόταν το παράνομο των πράξεων του. Δεν υποβλήθηκε σε κάθε περίπτωση τέτοια θέση. Δεν παραγνωρίζουμε ότι η μητέρα του πέρασε ένα πολύ σοβαρό και αυτή πρόβλημα υγείας και συνεχίζει να παρακολουθείται από το ογκολογικό τμήμα αλλά ούτε και το ότι τυχόν επιβολή ποινής στερητικής της ελευθερίας θα επηρεάσει την οικογένεια του αλλά και τον ίδιο. Θα πρέπει όμως να πούμε, ως νομολογιακά έχει καθιερωθεί, ότι οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου είναι παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται κατά την επιμέτρηση της ποινής. Σε σοβαρά, όμως, αδικήματα, όπου η συχνότητα διάπραξης τους επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικής και αυστηρής ποινής, οι παράγοντες αυτοί είναι ήσσονος σημασίας (βλ. κατ’ αναλογίαν Μπενάκη ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 79/2016, ημερομηνίας 13/3/2018), ECLI:CY:AD:2018:B109. Στην εδώ περίπτωση προέχει η προστασία των παιδιών. Συνυπολογίζουμε επίσης την απολογία και μεταμέλεια του που εξέφρασε τόσο στο Δικαστήριο όσο και στο ανήλικο θύμα και το ότι και πριν τη διάπραξη των αδικημάτων τέθηκε ότι είχε μια καλή σχέση με το τελευταίο. Λαμβάνουμε τέλος υπόψη μας ως μετριαστικό παράγοντα το γεγονός ότι από την παραδοχή του δεν θα χρειαστεί να κληθεί το ανήλικο παιδί να καταθέσει ενώπιον του Δικαστηρίου και να ζήσει εκ νέου τα όσα τραυματικά βίωσε και που αποτελούν το υπόβαθρο της παρούσας υπόθεσης.
Θεωρούμε εδώ ορθό να σχολιάσουμε τη θέση της υπεράσπισης ως προς το χρόνο που παρήλθε και που επέτεινε την αγωνία του κατηγορούμενου και της οικογένειας του. Είναι στοιχείο, κατά τον κύριο Καζαντζή, που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας υπό το φως ότι αν και το κατηγορητήριο καταχωρίστηκε στις 23/6/2023 και η υπόθεση θα ολοκληρωνόταν αμέσως με την παραδοχή του κατηγορούμενου στις κατηγορίες 1 και 10 αν δεν υπήρχε «υπερφόρτωση» του κατηγορητηρίου με ακόμη 17 κατηγορίες.
Είναι νομολογημένο ότι η παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος από τη διάπραξη αδικήματος μέχρι και την επιβολή ποινής είναι παράγοντας ο οποίος λαμβάνεται υπόψη ώστε το ύψος της επιβληθησομένης ποινής να αντανακλά την ωφελιμότητα της τιμωρίας ως μέτρου αποτροπής ή και αναμόρφωσης του παραβάτη. Δεν πρέπει επιπλέον να παραβλέπεται και η υποκειμενική πτυχή η οποία αφορά σε τυχόν αλλαγές που δυνατόν να έχουν επέλθει στις προσωπικές συνθήκες του κατηγορούμενου και που πιθανόν να δικαιολογούν πιο επιεική ποινή (βλ. Γρηγορίου ν. Αστυνομίας Ποιν. Έφεση 281/22 ημερομηνίας 27/3/23), ECLI:CY:AD:2023:B111.
Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα όσα θέσαμε πιο πάνω αναφορικά με την απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για καταχώριση της υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου και τις κατηγορίες που προσάφθηκαν εναντίον του κατηγορούμενου. Σε κάθε περίπτωση όμως ο χρόνος που παρήλθε από τη διάπραξη των αδικημάτων μέχρι και την καταχώριση της υπόθεσης δεν μπορεί να κριθεί μεγάλος. Το ένα εκ των αδικημάτων που παραδέχθηκε ο κατηγορούμενος διαπράχθηκε τον Φεβρουάριο του 2023 ενώ το δεύτερο τον Ιούνιο του ίδιου έτους και συγκεκριμένα στις 13/6/2023. Στις 23/6/2023 καταχωρίστηκε η υπόθεση, μετά παρέλευση δηλαδή 10 ημερών. Ούτε βέβαια και το χρονικό διάστημα που παρήλθε από την καταχώριση της υπόθεσης μέχρι και την ημερομηνία επιβολής ποινής μπορεί να κριθεί μεγάλο. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η ακρόαση της υπόθεσης άρχισε στις 22/11/2024 δηλαδή σε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο από την ημερομηνία που τέθηκε η υπόθεση ενώπιον μας που ήταν στις 27/7/2023 και στη συνέχεια ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ενοχή αφού προηγουμένως υπήρξαν αιτήματα αναβολής για να επιτευχθεί η αναστολή ποινικής δίωξης στις κατηγορίες που αυτή αναστάληκε. Συνεπώς δεν διακρίνουμε οποιαδήποτε καθυστέρηση στην διεκπεραίωση της υπόθεσης και που θα μπορούσε να προσμετρήσει προς όφελος του κατηγορούμενου.
Τέθηκε επίσης από τον κατηγορούμενο ότι υπάρχει πιθανότητα να ανασταλεί η ποινική δίωξη για την κατηγορούμενη 2 κάτι το οποίο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ως ελαφρυντικό στοιχείο.
Ως προς την αρχή της ισότητας στη δίωξη των παραβατών, θεμελιακή είναι η απόφαση Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 141, όπου υποδείχθηκε πως:
«Η αρχή της ισότητας, όπως καθιερώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος είναι καθολική. Η ισονομία και ισοπολιτεία αποτελούν την πεμπτουσία της Δικαιοσύνης.» Η επιλεκτική μεταχείριση των παραβατών αποδυναμώνει το δίκαιο και καταστρατηγεί το κράτος δικαίου.»
Σχετική, επίσης, είναι η πρόσφατη απόφαση Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 35/2022, ημερομηνίας 25/1/2023, ECLI:CY:AD:2023:B24, όπου υποδείχθηκε εκ νέου ότι:
«οι αρμόδιες αρχές του Κράτους, οφείλουν να προσάγουν ενώπιον των ανεξάρτητων δικαστικών αρχών, όλους τους παραβάτες. Αυτό υπαγορεύει η αρχή της ίσης μεταχείρισης των παραβατών (Άρθρο 28 του Συντάγματος και Gagloshvili v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 33/21, ημερ. 21.12.2021, ECLI:CY:AD:2021:D575»
Ως προς την παρούσα περίπτωση να πούμε καταρχάς ότι το Δικαστήριο δεν έχει οτιδήποτε ενώπιον του παρά μόνο τη θέση της υπεράσπισης περί πιθανότητας αναστολής της ποινικής δίωξης για την κατηγορουμένη 2. Δεν διακρίνουμε δηλαδή κάτω από ποια δεδομένα μπορούμε και θα πρέπει να προσμετρήσουμε μία πιθανότητα προς όφελος του κατηγορούμενου. Πέραν τούτου όμως ο συνήγορος για την κατηγορούσα αρχή δήλωσε ότι η υπόθεση εναντίον της κατηγορούμενης 2 θα προχωρήσει κανονικά. Συνεπώς δεν μπορούμε να δώσουμε οποιαδήποτε βαρύτητα στην εισήγηση της υπεράσπισης.
Σε σχέση προς την ποινολογική μεταχείριση κατηγορούμενων σε παρόμοιας φύσης υποθέσεις και προβαίνοντας πάντοτε στις ανάλογες και επιβαλλόμενες αναπροσαρμογές στη βάση τού τι ισχύει εδώ ως ζήτημα γεγονότων και έχοντας συγχρόνως κατά νουν πως «Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν, όμως, το δεσμευτικό χαρακτήρα, που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη.» (βλ. Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1), παραθέτουμε ως καθοδηγητικές και ενδεικτικές και τις ακόλουθες αποφάσεις.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Γεωργίου (2001) 2 ΑΑΔ 272 η χρηματική ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο για επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης στη σύζυγο του αν και χαρακτηρίστηκε ανεπαρκής επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο λόγω του διαρρεύσαντος χρόνου, μεταξύ διάπραξης των αδικημάτων και έφεσης, και της εξ αυτού απόρροιας της μεταβολής των προσωπικών συνθηκών του εφεσίβλητου.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ιωάννου (2003) 2 ΑΑΔ 534, η ποινή της έκδοσης διατάγματος κηδεμονίας της εφεσίβλητης που κακοποιούσε συστηματικά το παιδί της παραμερίστηκε αφού κρίθηκε ως έκδηλα ανεπαρκής και αντικαταστάθηκε με συντρέχουσες ποινές φυλάκισης με την πιο ψηλή να είναι αυτή του ενός έτους.
Στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (2010) 2 ΑΑΔ 219, η ποινή φυλάκισης των 6 μηνών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα για επίθεση και πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης στην σύζυγο του στην παρουσία της ανήλικης κόρης του επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι πιο πάνω αποφάσεις εκδόθηκαν χρόνια πριν και παρά ταύτα, αδικήματα βίας που στρέφονται κατά του προσώπου και της σωματικής ακεραιότητας του, όχι μόνο δεν δείχνουν να μειώνονται αλλά τουναντίον αυξάνονται με πολύ ανησυχητικούς ρυθμούς, γεγονός που καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη επιβολής αυστηρότερων ποινών με σκοπό την αποτροπή. Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Λαζαρή Ποιν.Έφεση 25/21 ημερ. 8/3/22, ECLI:CY:AD:2022:D89, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Να σημειώσουμε ακόμη ότι οι πιο πάνω υποθέσεις κρίθηκαν χρόνια πριν. Δυστυχώς, χρόνια μετά, αδικήματα που στρέφονται εναντίον της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου, όχι μόνον δεν παρουσιάζουν κάμψη αλλά συνεχίζουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας, κάτι που δικαιολογεί την επιβολή ακόμη πιο αυστηρών ποινών (Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ, 577, Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 ΑΑΔ, 551 και Hamisi Selmani κ.α. ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις αρ. 235/13 και 236/13, απόφαση ημερ. 5.10.2016).»
Συνεκτιμώντας όλα όσα πιο πάνω παραθέσαμε και συζητήσαμε και λαμβάνοντας υπόψιν την σοβαρότητα των αδικημάτων αλλά και τους μετριαστικούς παράγοντες που η πλευρά της υπεράσπισης έθεσε, κρίνουμε ότι μοναδική ενδεικνυόμενη ποινή υπό τις περιστάσεις είναι αναπόφευκτα αυτή της φυλάκισης.
Ως εκ τούτου επιβάλλουμε στον κατηγορούμενο Γιαννάκη Νίκου τις κάτωθι ποινές.
Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 μηνών
Στην 10η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 μηνών
Οι ποινές θα συντρέχουν.
Θα προχωρήσουμε τώρα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αναστολής εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης που έχει επιβληθεί στoν κατηγορούμενο, ως ήταν και η εισήγηση της πλευράς της υπεράσπισης.
Η ευχέρεια του Δικαστηρίου για αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης έχει διευρυνθεί από την τελευταία τροποποίηση του Νόμου 95/72 με τον τροποποιητικό Νόμο 186(Ι)/03, όπου το νέο άρθρο 3 (2) προνοεί τα ακόλουθα:
«Το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης, αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορούμενου».
Σε σχέση με το άρθρο 3(2) του τροποποιητικού Νόμου 186 (Ι)/03, αντλούμε καθοδήγηση αναφορικά με την εφαρμογή του από τις υποθέσεις Παπαευσταθίου ν Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ 39, Τραλαλάς ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ 323 και ειδικότερα Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 148 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Κανάρη (Αρ. 2) (2005) 2 Α.Α.Δ. 327.
Στην υπόθεση Αριστοδήμου ν. Αστυνομίας Ποιν. Έφεση Αρ.121/17 ημερ. 21/9/2017, ECLI:CY:AD:2017:D311, τέθηκαν τα εξής, σε σχέση με τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, σε περίπτωση εξέτασης ζητήματος αναστολής εκτέλεσης επιβληθείσας ποινής:
«Ειδικά σε σχέση με τον έλεγχο του τρόπου άσκησης της εξουσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την αναστολή ποινής φυλάκισης, σε συνάρτηση με την κείμενη νομοθεσία, εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Όπως αναφέρθηκε στην Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 930, αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορούμενου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σ’ όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες - είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς - οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής. Θεωρώ ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας.»
Το Δικαστήριο έχει αναφερθεί προηγουμένως στις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου και στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων και που λήφθηκαν υπόψιν κατά την επιμέτρηση και την επιβολή της ποινής και που επηρέασαν το ύψος της. Κρίση μας, έχοντας κατά νουν τις νομολογιακές αρχές και την σοβαρότητα των αδικημάτων, είναι ότι ούτε οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου, ούτε και τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης είναι τέτοια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν το Δικαστήριο στην έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης. Θεωρούμε ότι η αναστολή της ποινής φυλάκισης θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα και θα εξουδετέρωνε σημαντικά την απαξία τέτοιων συμπεριφορών (βλ. Ανδρέου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφ. 29/2022 ημερομ. 23/6/2022).
Ως εκ τούτου η ποινή φυλάκισης θα είναι άμεση.
Ο χρόνος που ο κατηγορούμενος τέλεσε σε προφυλάκιση στην παρούσα υπόθεση (από 7/2/2025), να συνυπολογιστεί κατά το άρθρο 117(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο