ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ: Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 11214/2023
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ν.
ΔΔ
Κατηγορουμένου
Ημερομηνία: 10 Απριλίου 2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Μ. Κουτσόφτας.
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Χρ. Δημητρίου.
Κατηγορούμενος παρών.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Η κυκλοφορία της απόφασης υπόκειται σε περιορισμό και απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημοσίευση ή δημοσιοποίηση της χωρίς την άδεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου.
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει τέσσερις κατηγορίες για τα αδικήματα του βιασμού, κατά παράβαση του άρθρου 144 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 (κατηγορία 1), της σεξουαλικής κακοποίησης διά διείσδυσης, κατά παράβαση του άρθρου 4 και 146(Α) του Ποινικού Κώδικα (κατηγορία 2), εξαναγκασμού σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα, κατά παράβαση των άρθρων 4 και 146(Ε) του Ποινικού Κώδικα (κατηγορία 3), ως επίσης και για σεξουαλική παρενόχληση, κατά παράβαση των άρθρων 2, 5(α) και 7 του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμου 115(Ι)/2021 (κατηγορία 4).
Αποδίδεται στον κατηγορούμενο, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των αδικημάτων, ότι στις 26/7/2023 στην Ορόκλινη της Επαρχίας Λάρνακας, ήλθε σε παράνομη συνουσία με την ΜΜ διά κολπικής διείσδυσης του πέους του στο σώμα της χωρίς τη συναίνεση της, ότι έβαλε τα δύο του δάχτυλα στον κόλπο της χωρίς τη συναίνεση της και ότι με τη χρήση βίας εξανάγκασε το εν λόγω πρόσωπο να αγγίξει το πέος του. Προσάπτεται τέλος στον κατηγορούμενο ότι η σεξουαλικής φύσεως συμπεριφορά του, που εκφράστηκε με την πράξη του βιασμού, είχε ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας της.
Για την απόδειξη της υπόθεσης της η κατηγορούσα αρχή κάλεσε τέσσερις μάρτυρες ενώ από πλευράς υπεράσπισης κατέθεσε ενόρκως ο ίδιος ο κατηγορούμενος και κάλεσε και ένα μάρτυρα. Κατατέθηκαν και συνολικά 59 τεκμήρια από τα οποία τα τεκμήρια 35, 37-41 και 43-51 για την αλήθεια του περιεχομένου τους. Δηλώθηκαν τέλος ως παραδεκτά γεγονότα ότι ο αστυφύλακας 2696 Πέτρος Ελευθερίου, ήταν αυτός που παρέδωσε το έντυπο δικαιωμάτων στον κατηγορούμενο και ότι μετέβηκε στην οικία του κατηγορούμενου όπου κατ’ ισχυρισμό διαπράχθηκε ο βιασμός με τον τελευταίο να του παραδίδει τα τεκμήρια που κατατέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου. Δηλώθηκε επίσης και εγκρίθηκε ως παραδεκτό γεγονός, ότι τα τεκμήρια στα οποία αναφέρεται η ΜΚ3 στην κατάθεση της και κατατέθηκαν από τον ΜΚ1, δεν αμφισβητούνται. Παραδεκτό γεγονός αποτέλεσε και το ότι τα τεκμήρια στα οποία γίνεται αναφορά από την ΜΚ4 στην κατάθεση της είναι αυτά που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο.
Να θέσουμε εξαρχής ότι πλείστα γεγονότα που προηγήθηκαν του καταγγελθέντος συμβάντος αλλά και όσα επακολούθησαν είναι αποδεκτά. Εξ ου και η μαρτυρία των περισσότερων μαρτύρων δηλώθηκε στο πλαίσιο των παραδεκτών γεγονότων. Αποδεκτό είναι και το γεγονός ότι τις πρωινές ώρες της 26/7/2023 υπήρξε συνουσία μεταξύ της παραπονούμενης και του κατηγορούμενου στην οικία του τελευταίου στην Ορόκλινη. Αυτό που αμφισβητήθηκε και αποτέλεσε το αντικείμενο εξέτασης, είναι το κατά πόσο υπήρξε συγκατάθεση της παραπονούμενης για τη σεξουαλική συνεύρεση των δύο. Άξονας της υπερασπιστικής γραμμής ήταν ότι όλα τα στοιχεία που τέθηκαν οδηγούν στο μοναδικό συμπέρασμα ότι η παραδεκτή σεξουαλική επαφή έγινε με την συναίνεση της παραπονούμενης. Συνεπώς αυτό που, κατά κύριο λόγο, θα απασχολήσει το Δικαστήριο είναι αν από την τεθείσα μαρτυρία η κατηγορούσα αρχή κατάφερε να αποδείξει αυτή την έλλειψη συναίνεσης της παραπονούμενης για συνουσία της με τον κατηγορούμενο.
Οι αναφορές όλων των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του κατηγορούμενου, ως επίσης και τα τεκμήρια που κατατέθηκαν, αξιολογήθηκαν πλήρως, έστω και αν αυτά δεν αναφέρονται ρητά στην απόφαση, χωρίς να είναι αναγκαία η καταγραφή του περιεχομένου τους κάτι το οποίο θα γίνει εκεί όπου κριθεί αναγκαίο (Βλέπε κατ΄ αναλογίαν, G & K Exclusive Fashions Ltd v. Παπαδοπούλου κ.ά (2001) 1 ΑΑΔ 88 και Al Watani κ.ά. ν. Παπαδόπουλου (2001) 1Γ ΑΑΔ 1924).
Τυχόν αποσπάσματα που αναφέρονται στην απόφαση μεταφέρθηκαν αυτούσια από τα πρακτικά, τα τεκμήρια και τις γραπτές αγορεύσεις.
Συνοψίζουμε τη μαρτυρία των μαρτύρων.
Ο αστυφύλακας 2777 Τάσος Λεμονιάτης, ΜΚ1, αναφέρθηκε στις ενέργειες, ως αυτές καταγράφονται και στην κατάθεση του τεκμήριο 1, στις οποίες προέβηκε για διερεύνηση της καταγγελίας της παραπονούμενης για ισχυριζόμενο βιασμό της. Προέβηκε και στην κατάθεση των τεκμηρίων 2-32.
Ο ΙΜ, ΜΚ2, αναφέρθηκε στο τι γνώριζε για την υπόθεση και το τι προηγήθηκε του ισχυριζόμενου βιασμού αλλά και το τι αντιλήφθηκε την επόμενη μέρα αυτού τα οποία αναφέρει και στην κατάθεση του τεκμήριο 52.
Η ΜΜ, ΜΚ3, έθεσε την εκδοχή της σε σχέση με τον φερόμενο βιασμό της θέτοντας τα γεγονότα, ως κατά τη θέση της διαδραματίστηκαν στις 26/7/2023.
Η αστυφύλακας 4951 Μαρία Αχιλλέως, ΜΚ4, αναφέρθηκε στις δικές της ενέργειες σε σχέση με τη διερεύνηση της υπόθεσης και τις οποίες κατέγραψε στην κατάθεση της τεκμήριο 58.
Ο κατηγορούμενος προέβαλε τη δική του εκδοχή ως προς το πως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα και απέρριψε τις θέσεις της παραπονούμενης ως προς τον αποδιδόμενο σε αυτόν βιασμό της.
Ο ΝΝ, ΜΥ1, ανάφερε το τι γνώριζε σε σχέση με την υπόθεση και τη γνωριμία του με την παραπονούμενη στην μπυραρία που διατηρούσε ο ΜΚ2. Οι αναφορές του καταγράφονται και στην κατάθεση του τεκμήριο 59.
Είχαμε την ευκαιρία μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης κάτι που θέτει το Δικαστήριο σε πλεονεκτική θέση στο να βλέπει, να ακούει και να αξιολογεί τους μάρτυρες (βλ. κατ΄ αναλογίαν, Μελή ν. Κωνσταντίνου κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 2/13, ημερομηνίας 13/3/19), ECLI:CY:AD:2019:A83, να παρακολουθήσουμε και να ακούσουμε με προσοχή και υπομονή τους μάρτυρες που κατέθεσαν. Θέσαμε ως δείκτη ανάμεσα σε άλλα το στάδιο από το οποίο ανέκυψε η μαρτυρία, την πηγή και το κύρος της γνώσης των μαρτύρων, το όποιο προσωπικό συμφέρον ή προκατάληψη τους, τις ευκαιρίες που είχαν για να αντιληφθούν τα διαδραματιζόμενα, τη μνήμη τους και τους λόγους που είχαν για να θυμούνται ή για να πιστεύουν σε αυτά στα οποία κατέθεσαν, τη σαφήνεια και αμεσότητα των απαντήσεων τους και τις όποιες υπερβολές, ανακολουθίες ή αντιφάσεις τους σε αντιπαραβολή με τις μικροαντιφάσεις, τη φιλαλήθεια τους και τον τρόπο αφήγησης των γεγονότων. Ήμασταν προσεκτικοί να μην προσδώσουμε υπέρμετρο βάρος στα εξωτερικά γνωρίσματα της μαρτυριακής τους συμπεριφοράς αφού κάτι τέτοιο εμπεριέχει επικινδυνότητα δεδομένου ότι δεν είναι σπάνιο κάποιοι μάρτυρες να είναι ιδιαίτερα ικανοί στο να παρουσιάζουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα από εκείνη που πραγματικά τους χαρακτηρίζει αλλά και διότι κάποιες συμπεριφορές στο εδώλιο του μάρτυρα μπορεί να εδράζονται σε μεγάλο αριθμό αιτών και όχι κατ΄ ανάγκη από διάθεση να πουν ψέματα ή να παραπλανήσουν.
Αποτιμώντας τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μας δεν περιοριστήκαμε στην ατομική εκτίμηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων, αλλά τη συσχετίσαμε και την αντιπαραβάλαμε με το σύνολο της υπόλοιπης μαρτυρίας. Τη μαρτυρία των αστυνομικών την προσεγγίσαμε με ιδιαίτερη προσοχή έτσι ώστε να διακριβώσουμε αν τα όσα ανέφεραν εξέφραζαν πιστά και ορθά την πραγματικότητα (βλέπε, Volettos v. The Republic (1960) CLR 169).
Έχει σημασία, ως ζήτημα αρχής, να υπογραμμιστεί πως το γεγονός ότι κάποιοι μάρτυρες γίνονται δεκτοί ως αξιόπιστοι, δεν εξυπακούει αδηρίτως πως τα όσα είπαν υπέχουν και ανάλογης αποδεικτικής βαρύτητας, μια και η γενικότερη αξιοπιστία των μαρτύρων δεν εναρμονίζεται πάντοτε με την αποδεικτική δύναμη της μαρτυρίας τους (βλ. κατ’ αναλογίαν, Κίμωνος ως Εκκαθαριστή της Blue Seal Shoes Ltd v. Χρ. Ιωάννου & Υιοί (Υποδήματα) Λτδ, Πολ. Έφεση 66/13, ημ. 4/11/19, Ευσταθίου ν. Μιχαήλ και Άλλης, Πολ. Έφεση 269/12, ημ. 23/7/19, ECLI:CY:AD:2019:A341, Θεοχαρίδης ν. Ιωάννου κ.ά (2012) 1Β ΑΑΔ 1311, 1319-1322).
Ο αστυφύλακας 2777 Τάσος Λεμονιάτης, ΜΚ1, ως αναφέρει και στην κατάθεση του τεκμήριο 1, υπηρετεί στον Αστυνομικό Σταθμό Ορόκλινης. Στις 27/7/2023 έλαβε κατάθεση από την παραπονούμενη στην παρουσία της αστυφύλακος 4951 και αργότερα την ίδια μέρα έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο αφού προηγουμένως τον πληροφόρησε για την υπόθεση την οποία διερευνούσε και του επέστησε την προσοχή του στο Νόμο. Έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο και στις 28/7/2023 αλλά και στις 30/7/2023. Ο εν λόγω μάρτυρας κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας ο οποίος παρέθεσε με ειλικρίνεια τις ενέργειες στις οποίες προέβηκε για τη διερεύνηση της υπόθεσης χωρίς προσπάθεια να αποκρύψει από το Δικαστήριο οτιδήποτε ή και να προβεί σε αναφορές οι οποίες θα υποβοηθούσαν οποιαδήποτε πλευρά. Ήταν άμεσος, σαφής και σταθερός στις απαντήσεις του. Δεν προέκυψε οτιδήποτε κατά το στάδιο της αντεξέτασης του που θα αλλοίωνε την καλή εικόνα που δημιούργησε. Προέβηκε περαιτέρω στην κατάθεση των εντύπων δικαιωμάτων ύποπτων κατηγορούμενων τεκμήρια 2-4, των παρειακών επιχρισμάτων που έλαβε από την παραπονούμενη, ως επίσης και αντικείμενα αλλά και δειγματοληψίες που παρέλαβε και που αποστάληκαν για επιστημονικές εξετάσεις και που αποτελούν τα τεκμήρια 7-27 επί Δικαστηρίου. Κατέθεσε περαιτέρω το ένταλμα σύλληψης ημερομηνίας 27/7/2023 τεκμήριο 28, την ανακριτική κατάθεση του κατηγορούμενου ημερομηνίας 27/7/2023 τεκμήριο 30 και τις ανακριτικές καταθέσεις του ημερομηνίας 28/7/2023 και 30/7/2023, τεκμήρια 31 και 32 αντίστοιχα. Ανέφερε ο μάρτυρας ότι όταν ανέλαβε υπηρεσία, η παραπονούμενη βρισκόταν ήδη στον αστυνομικό σταθμό και προέβαινε στην καταγγελία της και όταν την είδε φαινόταν αναστατωμένη, κατά διαστήματα έκλαιγε, με μία συνάδελφο του να προσπαθεί να την ηρεμήσει μέχρι να της πουν τη διαδικασία και για το τι έπρεπε να κάνει. Εξήγησε ότι δεν το ανέφερε στην κατάθεση του διότι τη στιγμή που την είδε δεν είχε αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης και ανέμεναν τις οδηγίες του υπευθύνου τους. Είπε περαιτέρω ότι καθήκοντα του ανακριτή είναι να λαμβάνει μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα και να αναζητεί μαρτυρία τόσο προς το συμφέρον του κατηγορούμενου όσο και προς το συμφέρον της παραπονούμενης, πράγμα το οποίο έπραξε και στην παρούσα περίπτωση. Ερωτώμενος για τις κάμερες που είχε η μπυραρία στην οποία είχε πάει η παραπονούμενη το βράδυ του ισχυριζόμενου συμβάντος, είπε ότι δεν λειτουργούσαν αλλά το ότι πήγε δεν αντικρούεται ούτε και από την υπόλοιπη μαρτυρία. Αναφερόμενος στις κάμερες που υπήρχαν στο υποστατικό στην Πύλα στο οποίο η παραπονούμενη με τον κατηγορούμενο πήγαν σε μεταγενέστερο στάδιο και πριν τον ισχυριζόμενο βιασμό της, είπε ότι δεν λειτουργούσαν αλλά δεν μπορούσε να μπει μέσα και να κάνει έρευνα διότι χρειαζόταν συγκατάθεση από τον ιδιοκτήτη λόγω του ότι βρίσκεται στην Πύλα, συγκατάθεση την οποία ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε να δώσει. Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος ήταν συνεργάσιμος καθόλα τα στάδια της διερεύνησης της υπόθεσης και τα αντικείμενα που παραλήφθηκαν από την οικία του, παραλήφθηκαν χωρίς να επέμβει ο κατηγορούμενος και χωρίς να αλλοιώσει οτιδήποτε. Αναφέρθηκε επίσης στη θέση της παραπονούμενης ότι αντιστάθηκε αλλά λόγω της διαφοράς σωματότυπου δεν μπορούσε να απωθήσει τον κατηγορούμενο. Δεν είδε οποιοδήποτε τραύμα ούτε στην παραπονούμενη αλλά ούτε και στον κατηγορούμενο. Είπε ότι πιθανόν η ιατροδικαστική έκθεση να τους παραδόθηκε μετά την παραπομπή της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο και δεν υπήρξε οποιαδήποτε άλλη ανακριτική πράξη μετά την παραπομπή. Ρωτήθηκε κατά πόσο αναζήτησαν έκθεση από κάποιο ψυχίατρο απαντώντας θετικά και αυτό που θυμόταν ήταν ότι ήταν ικανή για Δικαστική διαδικασία αφού σε διαφορετική περίπτωση η υπόθεση θα έπαιρνε άλλη τροπή. Δεν έγινε εξέταση από ψυχολόγο και αυτό που ζητήθηκε ήταν η έκθεση από τον γιατρό της για το ιστορικό της. Είπε τέλος ότι δεν αναζήτησαν μαρτυρία για να διαπιστώσουν τι ώρα έφυγε η παραπονούμενη από το σπίτι του κατηγορούμενου το βράδυ του ισχυριζόμενου συμβάντος.
Αποδεχόμαστε τη μαρτυρία του ΜΚ1
Ο ΙΜ ΜΚ2 αναγνώρισε και υιοθέτησε το περιεχόμενο της κατάθεσης του τεκμήριο 52. Είναι ο ιδιοκτήτης της μπυραρίας [ ] στην [ ] στην οποία συχνάζει η παραπονούμενη αλλά και ο κατηγορούμενος. Η εντύπωση που αποκομίσαμε από τον εν λόγω μάρτυρα ήταν θετική. Δεν προέκυψε οτιδήποτε κατά το στάδιο της αντεξέτασης του που θα μας οδηγούσε σε συμπέρασμα αναξιοπιστίας του. Ανέφερε ότι στις 24/7/2023 είδε τον κατηγορούμενο να φωνάζει της παραπονούμενης για να την γνωρίσει. Στις 25/7/2023 (λανθασμένα φαίνεται να καταγράφεται στη κατάθεση του 25/6/2023) και ενώ η παραπονούμενη καθόταν στο τραπέζι μαζί του πήγε ο κατηγορούμενος στην μπυραρία και της φώναξε να της μιλήσει. Τους άκουσε που μιλούσαν για την μπυραρία [ ], στην οποία η παραπονούμενη ήταν ανεπιθύμητη, με τον κατηγορούμενο να της λέει ότι θα τα κανόνιζε και δεν θα την ενοχλούσε κανένας. Πήγε και ο ίδιος και κάθισε εκεί μαζί τους διότι η παραπονούμενη έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα και την φροντίζει και την προστατεύει. Σε κάποια στιγμή ο κατηγορούμενος της είπε να πάνε στην μπυραρία [ ] με τον ίδιο να του λέει να την αφήσει ήσυχη. Παρά ταύτα και για να μην την αφήσει μόνη της τους ακολούθησε στην εν λόγω μπυραρία. Όταν ήταν να κλείσει την μπυραρία ο κατηγορούμενος είπε στην παραπονούμενη ότι θα πήγαινε για ένα ποτό στην Πύλα και την ρώτησε αν θα πήγαινε μαζί του. Η παραπονούμενη του απάντησε θετικά παρά την επέμβαση του μάρτυρα για να μην πάει. Στις 26/7/2023 ο μάρτυρας άνοιξε την μπυραρία του κανονικά και όταν πήγε η παραπονούμενη εκεί του είπε «κύριε Λούκα συγνώμη εν σου κρώστηκα, φταίω γιατί εν σου κρώστηκα και εν θα το ξανακάμω». Αναφέρει ο μάρτυρας ότι η παραπονούμενη ήταν πολύ τρομαγμένη και υποψιάστηκε ότι κάτι έγινε με τον κατηγορούμενο. Την ρώτησε αν ο κατηγορούμενος την πείραξε, γέμισαν τα μάτια της και του είπε «προσπάθησα να τον αντικόψω αλλά δεν τα κατάφερα». Σε ερώτηση του αν το ανέφερε στον πατέρα της απάντησε αρνητικά. Τότε ο μάρτυρας της είπε να μην κάνει τίποτε και θα χειριζόταν ο ίδιος το θέμα για να την βοηθήσει. Το ίδιο βράδυ και σε κατοπινό στάδιο όταν πήγε ο κατηγορούμενος στην μπυραρία του φαινόταν φοβισμένος και προσπάθησε να ανοίξει κουβέντα για να δει αν του είπε κάτι η παραπονούμενη. Ο ΜΚ2 του είπε με έντονο τρόπο «εν σου είπα ρε Μϊλτο είμαι όπως τον τζύρη σου 74 χρονών να μην πάρεις την κορούα τζιαι έσιη ψυχολογικά προβλήματα;» Αναφερόμενος σε σχέση με τα ψυχολογικά προβλήματα που είχε η παραπονούμενη είπε ότι όταν πήγαινε στην μπυραρία του δεν ήταν φυσιολογική. Δεν ήξερε όμως τα προβλήματα της αλλά ο τρόπος που συμπεριφερόταν ήταν διαφορετικός αφού είχε στιγμή που μιλούσε σαν τον καθηγητή και άλλη σαν το μωρό. Είπε επίσης ότι όταν έκανε παρατήρηση του κατηγορούμενου κατάλαβε ότι ο τελευταίος μετάνιωσε γι΄ αυτό που έγινε. Είπε τέλος ότι η παραπονούμενη δεν του είπε τι έγινε ή τι έκαμαν απλώς ότι έκανε λάθος που πήγε μαζί του μέσα στο αυτοκίνητο και δεν άκουσε τη συμβουλή του να μην πάει μαζί του. Εδώ να πούμε και που απαντά σε θέση της υπεράσπισης, ότι η καταφατική απάντηση της παραπονούμενης στον ΜΚ2 αν την πείραξε ο κατηγορούμενος δεν σημαίνει τίποτε άλλο ότι είπε στον τελευταίο περί βιασμού της. Η αναφορά του μάρτυρα ότι δεν του είπε τι έγινε ή τι έκαναν εννοεί προφανώς λεπτομέρειες των γεγονότων του ισχυριζόμενου από την παραπονούμενη βιασμού της.
Η μαρτυρία του ΜΚ2 γίνεται αποδεκτή.
Η ΜΜ, ΜΚ3, είναι η παραπονούμενη στην υπό κρίση υπόθεση. Υιοθέτησε το περιεχόμενο των καταθέσεων της που έδωσε στην αστυνομία και αφορούν τα γεγονότα που περιβάλλουν την καταγγελία της για τον ισχυριζόμενο βιασμό της από τον κατηγορούμενο. Της λήφθηκαν δύο καταθέσεις στις 27/7/2023, τεκμήρια 53 και 54 και μία επιπλέον, συμπληρωματική κατάθεση, ως χαρακτηρίστηκε, στις 29/7/2023, τεκμήριο 55. Στις καταθέσεις της αναφέρει για την γνωριμία της με τον κατηγορούμενο και την εκδοχή της πως ξεκίνησαν τα διαδραματισθέντα στις 26/7/2023, πως εξελίχθηκαν και που κατέληξαν, τα οποία επανέλαβε και κατά την διά ζώσης μαρτυρία της. Αξιολογώντας την όλη παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα δεν έχουμε ίχνος αμφιβολίας για την ειλικρίνεια της. Ήταν άμεση και σταθερή στις απαντήσεις της χωρίς υπεκφυγές και χωρίς προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων που θα καταδείκνυε επιδίωξη της να πείσει για κάτι που δεν έγινε με τον τρόπο που περιέγραψε. Παρέθεσε με πάσα λεπτομέρεια τα γεγονότα με ανεπιτήδευτο τρόπο και με την αξιοπιστία της να παραμένει ακλόνητη κατά το στάδιο της αντεξέτασης της. Αναφέρει στην κατάθεση της τεκμήριο 53 ότι τον κατηγορούμενο τον γνώρισε αρχικά στις 24/7/2023 όταν ενώ ήταν στην μπυραρία [ ] την πλησίασε και της συστήθηκε. Στο άκουσμα του ονόματος του τον αστείεψε λέγοντας του «είσαι ο ΧΧ;». Την επόμενη μέρα 25/7/2023 επισκέφθηκε εκ νέου την εν λόγω μπυραρία και κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον ΜΚ2 και τον αδελφό του κατηγορούμενου με τον τελευταίο να κάθεται σε διπλανό τραπέζι. Αναφέρει η ΜΚ3 ότι σε κάποια στιγμή σηκώθηκε και έβαζε μουσική και ο κατηγορούμενος της φώναξε να πάει στο τραπέζι του λέγοντας της «έλα ρε μαγκούι να σε γνωρίσω εσένα που βάλλεις τέτοια μουσική». Ως εξήγησε η μάρτυρας έβαζε παλιά κομμάτια που του άρεσαν. Μίλησαν για αρκετή ώρα και γύρω στα μεσάνυχτα έφυγαν από την μπυραρία του ΜΚ2 και πήγαν στην μπυραρία [ ] στην [ ]. Μαζί τους πήγε και ο ΜΚ2. Εκεί η ΜΚ3 ήπιε ένα ποτό. Είχε πει στον ΜΚ2 να φύγει αν ήθελε αλλά ο τελευταίος της είπε ότι θα έμενε διότι ο κατηγορούμενος μπορούσε να τα σπάσει όλα. Δεν κατάλαβε τον λόγο που το είπε. Αποτέλεσε ζήτημα αντεξέτασης της μάρτυρος στη βάση του ότι ήταν με ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να τα σπάσει όλα. Εξήγησε με σαφή τρόπο ότι από τις εμπειρίες της έμαθε όταν κάποιος είναι εντάξει μαζί της να είναι και η ίδια. Η θέση αυτή της ΜΚ3 δικαιολογείται και από το γεγονός ότι μέχρι την μετάβαση τους στην μπυραρία [ ] ο κατηγορούμενος δεν της έδειξε κάτι που θα την ανησυχούσε. Ο κατηγορούμενος μιλούσε με τον ιδιοκτήτη της μπυραρίας και τον άκουσε (τον κατηγορούμενο) να λέει ότι κάνει κοκαΐνη δείχνοντας πως την τραβά από τη μύτη. Όταν τέλειωσε την κουβέντα του με τον ιδιοκτήτη της μπυραρίας [ ], της είπε για να πάνε για ένα ποτό στην Πύλα. Ο ΜΚ2 της είπε να μην πάει κάτι στο οποίο επέμενε. Είχε πει και στον κατηγορούμενο να μην την πάρει μαζί του. Παρά ταύτα όμως η ίδια αποφάσισε και πήγε με τον κατηγορούμενο σε υποστατικό με το όνομα [ ]. Εκεί ο κατηγορούμενος πήγαινε συχνά τουαλέτα και κάθε φορά που ερχόταν ήταν πολύ ανεβασμένος και κατάλαβε ότι έκανε κόκα αφού γνώριζε ότι η κοκαΐνη είναι διεγερτικό διότι έκανε μάθημα ένα ολόκληρο εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο για τα ναρκωτικά. Όταν ερχόταν από την τουαλέτα προσπαθούσε να την φιλήσει στο μάγουλο και στο λαιμό αλλά δεν τον άφηνε και του έλεγε ότι δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Ανέφερε η ΜΚ3, σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου υπεράσπισης, ότι δεν πέρασε, ακόμα και τότε, από το μυαλό της ότι ο κατηγορούμενος ήθελε να κάνει sex μαζί της διότι είχε εκλάβει τη συμπεριφορά του ως συμπεριφορά που έχει γενικότερα με τις κοπέλες και απλώς πρέπει να τον σταματάς. Είναι ξεκάθαρο από τη θέση της μάρτυρος ότι η ίδια, ακόμα και με την εκφραζόμενη συμπεριφορά του κατηγορούμενου, δεν πίστευε, ανεξαρτήτως των προθέσεων του τελευταίου, ότι θα βιαζόταν από αυτόν και ότι ήταν μία συνήθης προσέγγιση του προς κοπέλες. Όταν άρχισε να γίνεται άβολο σκέφτηκε ότι έπρεπε να φύγει πλην όμως ήταν σε ένα χώρο που δεν ήξερε καν το όνομα του αλλά ούτε και αυτοκίνητο είχε. Του επισήμανε την υπόσχεση που είχε δώσει στον ΜΚ2 ότι είναι σαν ξαδέλφια, υπόσχεση που για την ίδια μετρά πολύ και ότι θα την προστάτευε πλην όμως ο κατηγορούμενος συνέχιζε την ίδια συμπεριφορά. Ανέφερε η μάρτυρας ότι πριν πάνε στη μπυραρία στην Πύλα ο κατηγορούμενος δεν έκανε οποιαδήποτε κίνηση να την αγγίξει. Όλα ξεκίνησαν όταν μπαινόβγαινε στην τουαλέτα και άρχισε να είναι πιεστικός. Πέραν των φιλιών της έκανε και αρκετά κομπλιμέντα όπως «είσαι πολύ όμορφη», «έχεις πολύ ωραία χείλη». Στο Escape η ίδια ήπιε ένα ποτό και ο κατηγορούμενος δύο ποτά. Αναφέρθηκε η μάρτυρας στην προσπάθεια του κατηγορούμενου να την φιλήσει στα χείλη πολλές φορές αλλά η ίδια δεν τον άφηνε και του έλεγε να σταματήσει. Γύρω στις 03:30 είπε στον κατηγορούμενο να φύγουν και ενώ ήταν στο αυτοκίνητο συζητούσαν για το τι θα κάνουν. Ο κατηγορούμενος της πρότεινε να πάνε στην Αγία Νάπα κάτι το οποίο βρήκε σύμφωνη και την ίδια. Σε κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν πήγαιναν στην Αγία Νάπα και ότι ήταν κοντά στον παραλιακό της Ορόκλινης. Της ανέφερε ότι μετάνιωσε για την Αγία Νάπα γιατί είχε πιει και θα είχε Αστυνομία και της πρότεινε να πάνε στη θάλασσα στην Ορόκλινη, πρόταση στην οποία η ΜΚ3 αρνήθηκε γιατί φοβόταν να πάει κάπου μαζί του μόνη της. Ο φόβος της ήταν ότι θα ήθελε να κάνουν sex. Σκέφτηκε ότι αν έμενε μόνη μαζί του δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει. Τελικά κατέληξαν στο σπίτι του όπου κάθισαν στα σκαλιά και μιλούσαν για αρκετή ώρα. Ζητήθηκε από την μάρτυρα να εξηγήσει το λόγο που δεν είπε στον κατηγορούμενο να την μεταφέρει στο σπίτι της. Απάντησε ότι δεν ήταν σε θέση να την ακούσει και θα αρνιόταν. Κατά τις 05:00 της είπε να πάνε μέσα όπου είχε κλιματισμό. Η ΜΚ3 πήγε στην τουαλέτα και όταν επέστρεψε πίσω στο δωμάτιο ήταν ο κατηγορούμενος φορώντας μόνο το εσώρουχο του. Θεώρησε τραγικό το ότι επέμενε να είναι ερωτικής φύσεως η συνεύρεση τους ακόμα και μετά τα τόσα όχι που του είπε και κατάλαβε πλέον ότι έφτασε στο απροχώρητο η κατάσταση. Ανέφερε η μάρτυρας ότι ήταν εκείνη τη στιγμή που αντιλήφθηκε ότι θα γινόταν κάτι κακό και δεν πρόλαβε να κάνει κάτι άλλο. Αποτέλεσε στοιχείο αντεξέτασης της ΜΚ3 το σημείο που ενώ μπορούσε να φύγει, τη στιγμή μάλιστα και που η ίδια αντιλήφθηκε τις προθέσεις του κατηγορούμενου αλλά και το ότι έκανε χρήση κοκαΐνης, εν τούτοις δεν το έπραξε. Είναι γεγονός ότι η ΜΚ3 είχε την ευκαιρία όχι μόνο να μην πάει στην οικία του κατηγορούμενου αλλά και να φύγει. Δεν εκφράστηκε από την ίδια οποιοδήποτε εμπόδιο, πριν τον κατ’ ισχυρισμό βιασμό της, ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το μέρος που βρισκόταν. Ακόμα όμως και αυτή η παράλειψη της δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε δικαιολογία για τις πράξεις του κατηγορούμενου τη στιγμή που η ΜΚ3 του εξέφρασε με κάθε τρόπο ότι δεν επιθυμούσε την σεξουαλική συνεύρεση μαζί του. Δεν μπορεί επίσης να κριθεί ως στοιχείο αναξιοπιστίας της μάρτυρος. Αντιθέτως. Έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου και αυτή την παράλειψη της και που αποτέλεσε το υπόβαθρο για την υπερασπιστική γραμμή του κατηγορούμενου. Δεν επέλεξε να πει ψέματα στο Δικαστήριο ή και να βρει τρόπους να δικαιολογήσει την αδράνεια της όταν μάλιστα είχε την ευκαιρία να αποφύγει το συμβάν. Κάθε πρόσωπο ενεργεί κάτω από τους δικούς του κώδικες και κανόνες ανάλογα και με τα ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα του, έστω και αν αυτά δεν συνάδουν με κάποιου άλλου. Δεν είναι όμως αυτό δυνατόν να κριθεί η ΜΚ3 ως αναξιόπιστη επειδή δεν έφυγε ενώ μπορούσε. Η ίδια, λανθασμένα βέβαια, και βασιζόμενη στις δικές της αντιλήψεις και εμπειρίες, αλλά και σε υπόσχεση του κατηγορούμενου ότι θα την προστάτευε, πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι δεν θα ερχόταν σε σεξουαλική επαφή μαζί του αφού από την αρχή του έδειξε ότι δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε. Έκανε λάθος και αυτό φάνηκε την αμέσως επόμενη στιγμή όταν ο κατηγορούμενος άρχισε να της λέει ότι του αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά και την τράβηξε στο κρεβάτι με τη βία. Δεν θυμόταν αν ήταν από τα χέρια ή τους ώμους. Την κρατούσε σφικτά και έτριβε το πέος του πάνω από τα ρούχα. Άρχισε να την φιλά στο λαιμό και στο αυτί με την ΜΚ3 να αντιστέκεται και να του φωνάζει να σταματήσει και τον έσπρωχνε αλλά ήταν δυνατός και δεν κατάφερε να του ξεφύγει. Πάλευε όσο μπορούσε και δεν μπορούσε να φωνάξει άλλο αφού της έκλεινε το στόμα της με τα χείλη του με την βία. Δεν ήταν αναστατωμένος με τις αντιρρήσεις της και συνέχιζε να κάνει τα δικά του χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η ίδια δεν ήθελε. Ανέβηκε πάνω της, τον έσπρωξε να φύγει και πάλι αλλά δεν ήταν αρκετά δυνατή. Θυμόταν να τον έσπρωχνε με τις γροθιές της και την παλάμη της, με τη δύναμη που είχε, με την προσπάθεια της να είναι συνεχόμενη. Τον κτυπούσε στο στήθος και στα χέρια. Έβαλε το χέρι του μέσα από το παντελόνι και το εσώρουχο της και έβαλε τα δύο δάκτυλα του στον κόλπο της και την ίδια ώρα προσπαθούσε να της βγάλει το παντελόνι της. Του έλεγε συνέχεια όχι, φώναζε και τον έσπρωχνε και με τη βία της έβγαλε το παντελόνι αφού σηκώθηκε για να μπορεί. Δεν κατάφερε όμως να της βγάλει το εσώρουχο της γιατί το κρατούσε πολύ σφικτά. Έπεσε ξανά πάνω της, τράβηξε στο πλάι το εσώρουχο της και έβαλε το πέος του στον κόλπο της με βία χωρίς να φοράει προφυλακτικό. Συνέχιζε να τον σπρώχνει και να τον κτυπά με γροθιές για να σταματήσει αλλά αυτός συνέχισε να μπαινοβγαίνει μέσα της, της σήκωσε τη φανέλα και τη φιλούσε στο στήθος. Συνέχιζε να τον σπρώχνει χωρίς να καταφέρει οτιδήποτε και της έλεγε «αφού είσαι δική μου, δεν μπορώ να σταματήσω, αυτό είναι το φυσιολογικό, μα αφού θέλω σε, όσο πιο πολύ παλεύκεις τόσο πιο πολλά καυλώνω» και δεν σταματούσε. Όταν της είπε ότι όσο αντιστέκεται τόσο περισσότερο καυλώνει, εξήγησε η μάρτυρας ότι αμφιταλαντεύτηκε αν θα σταματούσε να αντιστέκεται ή να «πάει με τα νερά του». Συνέχισε όμως να τον σπρώχνει. Της είπε ότι ήθελε να τελειώσει πάνω της στο πρόσωπο της, στο στόμα της, με την ίδια να του λέει να μην τελειώσει μέσα της. Η απάντηση που έλαβε από τον κατηγορούμενο ήταν «γιατί δεν θέλεις μικρά Μιλτάκια». Το ότι η μάρτυρας δεν μπορούσε να πει πόση ώρα διήρκησε το όλο συμβάν από την ώρα που την άρπαξε μέχρι που τέλειωσε δεν μπορεί να κριθεί ως στοιχείο που να καθιστά τη μαρτυρία της μη αποδεκτή. Ήταν σε κάθε περίπτωση χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε σε σχετικές ερωτήσεις του συνηγόρου υπεράσπισης.
«Ε. Η όλη επίθεση του κατηγορούμενου από την ώρα που σε άρπαξε που σου επιτέθηκε όπως ισχυρίζεσαι μέχρι την ώρα που τέλειωσε;
Α. Θα έλεγα 5 λεπτά.
Ε. Εγώ θα έλεγα μπορεί τζιαι 10.
Α. Για εμένα ήταν αιώνας αλλά τέλος πάντων.».
Δεν ήταν σίγουρη αν τέλειωσε αλλά σε κάποια στιγμή ηρέμησε και έφυγε από πάνω της. Συνέχισε όμως να την κρατά και δεν την άφηνε να φύγει. Ανέφερε επίσης ότι προς το τέλος έπιασε το χέρι της με την βία και το έβαλε πάνω στο πέος του και η ίδια το τράβηξε αμέσως πίσω. Η ίδια είχε εξασθενήσει και ζαλιζόταν και δεν ήταν καλά ούτε σωματικά ούτε ψυχικά και ήταν τόσο εξουθενωμένη που δεν θυμόταν πως την κρατούσε. Της είπε «εν τζιαι λοαρκάζεις τον βιασμό τούτον. Είσαι δική μου τζιαι ήθελες το». Η ΜΚ3 του ανάφερε ότι την βίασε και ο κατηγορούμενος της είπε είναι γι΄ αυτό το λόγο που δεν πάει με Κύπριες γιατί οι Κύπριες το θεωρούν βιασμό και πάει μόνο με ξένες. Η ΜΚ3 έμεινε εκεί μέχρι να κοιμηθεί και στη συνέχεια πήρε την τσάντα της και έφυγε πηγαίνοντας προς το σπίτι της που είναι τρία λεπτά δρόμος. Δεν είπε σε κανένα τίποτε εκείνη την ώρα ούτε και στην μητέρα της που ήταν στο σπίτι διότι αυτό μόνο θλίψη θα της έφερνε και δεν θα την βοηθούσε σε κάτι. Στις 26/7/2023 γύρω στις 20:30 πήγε στην μπυραρία [ ] όπου εκεί ανέφερε στον ΜΚ2 τι έγινε. Την ρώτησε αν την βίασε ο κατηγορούμενος και του απάντησε θετικά. Ο ΜΚ2 στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και της είπε να μην πάει στην Αστυνομία και θα το κανόνιζε ο ίδιος. Τέθηκε στη μάρτυρα ότι δεν είπε στον ΜΚ2 ότι συνευρέθηκε σεξουαλικά με τον κατηγορούμενο χωρίς τη θέληση της αλλά ο ΜΚ2 το κατάλαβε αλλά το υποψιάστηκε από τα λεγόμενα της. Προσπάθεια της υπεράσπισης ήταν να αναδείξει το σημείο αυτό ως στοιχείο αναξιοπιστίας της. Δεν θεωρούμε ότι η μη παράθεση του τι ακριβώς διαμείφθηκε μεταξύ ΜΚ2 και ΜΚ3 το βράδυ της 26/7/2023 ως προς το τι έγινε μεταξύ της τελευταίας και του κατηγορούμενου, αλλοιώνει την καλή εικόνα που η μάρτυρας δημιούργησε στο Δικαστήριο. Αυτό που συνάγεται από τα λεχθέντα της συνάδουν και με τις αναφορές του ΜΚ2 ότι ο τελευταίος έμαθε περί σεξουαλικής συνεύρεσης της ΜΚ3 με τον κατηγορούμενο. Η μάρτυρας μάλιστα του είπε και συγγνώμη που δεν άκουσε τις συμβουλές του για να μην πάει μαζί του. Όταν είδε τον κατηγορούμενο εκείνο το βράδυ αναστατώθηκε και την έκανε να θέλει να πάει στην αστυνομία διότι σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να το ξανακάνει και έπρεπε να το αποτρέψει. Όταν έφυγε από την μπυραρία και έμεινε μόνη της ένιωσε πολύ άσχημα και ένιωσε καθήκον και προς τις άλλες κοπέλες να μην πάθουν ότι έπαθε η ίδια και έτσι ειδοποίησε την Αστυνομία τηλεφωνικώς. Όταν έκανε την καταγγελία η αστυνομία την μετέφερε σε φαρμακείο και πήρε το χάπι της επόμενης ημέρας ως επίσης και προληπτική θεραπεία για HIV και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα με τις αναλύσεις να είναι καλές.
Αποδεχόμαστε τη μαρτυρία της ΜΚ3.
Η αστυφύλακας 4951 Μαρία Αχιλλέως, ΜΚ4, ήταν παρούσα όταν ο ΜΚ1 έλαβε κατάθεση από την παραπονούμενη στις 27/7/2023. Ως καταγράφει και στην κατάθεση της τεκμήριο 58, την ίδια μέρα στην παρουσία της ο ιατροδικαστής Νικόλας Χαραλάμπους, σε συνεργασία με την γυναικολόγο του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, εξέτασαν την παραπονούμενη. Ο εν λόγω ιατροδικαστής μετά το τέλος της εξέτασης της παρέδωσε διάφορα τεκμήρια που ήταν δειγματοληψίες που παρέλαβε κατά την αναφερόμενη εξέταση. Έλαβε και η ίδια παρειακά επιχρίσματα από την ΜΚ3 και μετέβηκε στην οικία της όπου της παρέδωσε διάφορα αντικείμενα. Η εν λόγω μάρτυρας κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας. Η μαρτυρία της περιορίστηκε στις δικές της ενέργειες και στο τι η ίδια αντιλήφθηκε κατά την άσκηση των καθηκόντων της χωρίς τα όσα ανέφερε να έχουν πληγεί. Ανέφερε ότι δεν διαπίστωσε να αντιμετωπίζει η παραπονούμενη οποιοδήποτε νοητικό πρόβλημα και ήταν παρούσα και στις δύο καταθέσεις που της λήφθηκαν. Τη συμπληρωματική κατάθεση της την έλαβε η μάρτυρας αφού είχε γνώση της υπόθεσης λόγω της παρουσίας της και στη λήψη της πρώτης κατάθεσης. Δεν θυμόταν αν για τη λήψη της συμπληρωματικής δεύτερης κατάθεσης κάλεσαν την παραπονούμενη ή πήγε από μόνη της. Τα γεγονότα όμως τα γνωρίζει περισσότερο ο ΜΚ1. Είπε ότι αν διαπίστωνε κάτι περίεργο σε σχέση με το εσώρουχο που φορούσε η παραπονούμενη θα το είχε αναφέρει στην κατάθεση της. Δεν είδε και οποιοδήποτε σημάδι στο σώμα της παραπονούμενης.
Η μαρτυρία της ΜΚ4 γίνεται αποδεκτή.
Ο κατηγορούμενος, αναγνώρισε αρχικά και υιοθέτησε το περιεχόμενο των καταθέσεων του τεκμήρια 30,31 και 32. Στο τεκμήριο 30, που ήταν η πρώτη κατάθεση που του λήφθηκε μετά που συνελήφθηκε στις 27/7/2023, δεν αναφέρει οτιδήποτε σχετικό ως προς την ουσία της καταγγελίας που εξεταζόταν εναντίον του, ως είχε βέβαια κάθε δικαίωμα. Η απάντηση που έδιδε στις ερωτήσεις που του τίθεντο ήταν «στο παρών στάδιο δεν θα απαντήσω σε καμία ερώτηση». Λήφθηκε από τον κατηγορούμενο και δεύτερη κατάθεση στις 28/7/2023, τεκμήριο 31 όπου θέτει την δική του εκδοχή ως προς τα συμβάντα, μετά την πληροφόρηση του για την υπόθεση που διερευνάτο σε βάρος του. Του λήφθηκε και τρίτη κατάθεση στις 30/7/2023, τεκμήριο 32, όπου και πάλι απάντησε σε ερωτήσεις που του τέθηκαν από τον ΜΚ1, στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης. Αυτό που τίθεται στις καταθέσεις του και αποτέλεσε και τον άξονα της υπεράσπισης του και κατά την ένορκη μαρτυρία του, είναι ότι η σεξουαλική συνεύρεση του με την ΜΚ3 το πρωί της 26/7/2023 στην οικία του, έγινε με τη θέληση της χωρίς βία και πίεση που να προέρχεται από αυτόν. Η προβαλλόμενη από τον κατηγορούμενο θέση δεν μπορεί να γίνει δεκτή για την αλήθεια της κάτω από οποιαδήποτε περίπτωση. Είχαμε την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουμε στο εδώλιο του μάρτυρα και η εντύπωση που αποκομίσαμε ήταν κάκιστη. Στόχος του ήταν να προβληθεί και επί αυτού έμεινε προσηλωμένος, ότι ήρθε σε σεξουαλική επαφή με την ΜΚ3 με την τελευταία όχι μόνο να συγκατατίθεται αλλά και να την απολαμβάνει. Σε αρκετές ερωτήσεις και υποβολές που του τέθηκαν αυτό το συμπέρασμα εξαγόταν από τις απαντήσεις του. Είχε μάλιστα κρίνει ότι από τη στιγμή που η ΜΚ3 κάθισε αρχικά μαζί του στην μπυραρία του ΜΚ2 και στη συνέχεια πήγε στην μπυραρία [ ] και μετά στο υποστατικό [ ] στην Πύλα, με τελική κατάληξη το σπίτι του και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ότι ήθελε και να έρθει σε συνουσία μαζί του. Αυτή βέβαια ήταν δική του προσωπική αντίληψη και σαφής επιδίωξη και δεν θέλησε να λάβει υπόψη του ότι η ΜΚ3 από την αρχή, όταν δηλαδή βρίσκονταν στο υποστατικό Εscape όπου ξεκίνησε να την αγγίζει, του έδειξε ότι δεν είχε την ίδια επιθυμία μαζί του και του το έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Ο κατηγορούμενος κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει περί της εκδοχής του χρησιμοποιώντας ενίοτε λεξιλόγιο και ύφος που καταδείκνυε ακριβώς την απαξίωση του στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η προσπάθεια του όμως αυτή δεν έχει το επιθυμητό από τον ίδιο αποτέλεσμα λόγω των κενών και αδυναμιών της μαρτυρίας του. Καταρχάς να πούμε ότι η προβολή της συνεργασίας του με την αστυνομία, ότι δηλαδή παρέδωσε αυτά που του ζητήθηκαν και είχαν σχέση με το επίδικο συμβάν, όπως σεντόνια, ρουχισμό, παρειακά επιχρίσματα και άλλα αντικείμενα χωρίς να αποκρύψει οτιδήποτε, δεν υπέχει τη βαρύτητα που η πλευρά της υπεράσπισης θέλησε να αποδώσει, ως στοιχείο δηλαδή ειλικρίνειας και αξιοπιστίας του μάρτυρα. Το ζητούμενο εδώ δεν ήταν αν υπήρξε συνουσία μεταξύ του και της ΜΚ3 αλλά κατά πόσο η τελευταία συναίνεσε σε αυτή. Να υπενθυμίσουμε ότι στις 27/7/2023 είχε εκδοθεί και Δικαστικό ένταλμα έρευνας, τεκμήριο 29, με τις επιλογές του κατηγορούμενου να είναι περιορισμένες. Θα μπορούσε βέβαια να είχε καταστρέψει ή και να εξαφανίσει στοιχεία όπως γενετικό υλικό από τα αντικείμενα δεδομένου ότι η έρευνα της οικίας του διενεργήθηκε την επόμενη μέρα του συμβάντος, πλην όμως και πάλι το βασικό ερώτημα, ως το θέσαμε αμέσως πιο πάνω, δεν θα απαντάτο και δεν απαντήθηκε από τα κατασχεθέντα τεκμήρια. Ερχόμενοι τώρα στην γνωριμία τους, είναι ξεκάθαρο από τη μαρτυρία του ότι απέφυγε επιμελώς να τοποθετηθεί με ξεκάθαρο τρόπο ως προς το ποιος έκανε το πρώτο βήμα για να γνωριστούν. Αυτό έχει τη δική του σημασία διότι προφανώς δεν ήθελε να αναδειχθεί ότι ήταν αυτός που φώναξε της ΜΚ3, με δικαιολογία την μουσική, για να την γνωρίσει και να υπάρχει ο κίνδυνος να εκληφθεί ότι ο λόγος ήταν τυχόν επιδίωξη του για σεξουαλική επαφή μαζί της. Θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε την απάντηση που έδωσε σε ερώτηση που του τέθηκε στην κατάθεση του τεκμήριο 32 «16. Ερώτηση: ποιος σου την σύστησε; Απάντηση: γνωριστήκαμε τυχαία μέσα στην μπυραρία με αφορμή τη μουσική. Τούτη εκάθετουν με τον αδελφό μου. Αυτή με γνώριζε και μου είπε με γνώριζε και άκουσε πολλά για μένα. Άκουσε ότι είμαι μάγκας, ωραίος χαρακτήρας, ωραία προσωπικότητα και ήθελε να με γνωρίσει. Έκαμνε τον dj και την άκουσα που είπε θα βάλει κλασσικό ροκ και την ρώτησα που ξέρει αυτή έτσι τραγούδια και γνωριστήκαμε.». Είναι σαφής η προσπάθεια του μάρτυρα, όχι μόνο να αποφύγει να πει ότι ήταν αυτός που φώναξε στην ΜΚ3 για να την γνωρίσει αλλά ότι ήταν επιδίωξη της τελευταίας να τον γνωρίσει επικαλούμενος μάλιστα και το ωραίο του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του. Δεν συνάδει επίσης με τις μετέπειτα ενέργειες του η τοποθέτηση του στην κατάθεση του τεκμήριο 32 ότι δεν είδε την ΜΚ3 καθόλου σεξουαλικά και δεν του άρεσε σαν γυναίκα αλλά ο τρόπος της που μιλούσε. Σε επόμενες ερωτήσεις όμως που του τέθηκαν (ερωτήσεις 51 και 52), αναφέρει ότι του άρεσε διότι ήταν ωραία κοπέλα και η εξωτερική της εμφάνιση. Κατά την κυρίως εξέταση του επίσης δέχθηκε ότι καθ’ οδόν προς την Πύλα την χάιδευε στα μαλλιά και στο σώμα για να της δείξει ότι την «εγουστάρισκε». Περαιτέρω και στο πλαίσιο της ίδιας κατάθεσης του, αναφέρει, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από οποιοδήποτε απτό στοιχείο, ότι άρεσε στην ΜΚ3 ως άνδρας. Ερωτώμενος από που εξήγαγε αυτό το συμπέρασμα, απάντησε «Απάντηση: Από τον τρόπο που με κοίταζε, τις κουβέντες που λέγαμε αλλά δεν θυμούμε. Εγώ όμως δεν την είδα σαν γυναίκα ως εκείνη την ώρα.». Περαιτέρω όμως, στο τεκμήριο 32, ενώ ο μάρτυρας θυμόταν λεπτομέρειες που κατά την άποψη του τον βοηθούσαν να απεκδυθεί οποιασδήποτε ευθύνης δυνατόν να προέκυπτε ή και ήταν άνευ ουσιαστικής σημασίας, όπως π.χ. το ότι στο Εscape κάθησαν και μιλούσαν χωρίς την παρουσία άλλου και ότι ήταν συνέχεια μαζί ή ακόμα και τα ποτά που παράγγειλαν, σε ερωτήσεις που πιθανόν και πάλι κατά την κρίση του, θα δημιουργούσαν σκέψεις εμπλοκής του σε κάτι το μεμπτό δεν θυμόταν. Ρωτήθηκε αν στον δρόμο για την Πύλα η ΜΚ3 του είπε το λόγο που τον εμπιστεύθηκε για να πάει μαζί του και τον λόγο που τον ακολούθησε σε άλλο μπαρ. Η απάντηση του ήταν ότι δεν θυμόταν. Δεν θυμόταν επίσης σε ερώτηση αν η ΜΚ3 τον άγγιξε οποτεδήποτε ή τον φίλησε. Δεν θυμόταν ακόμα και αν την άγγιξε ή την φίλησε ο ίδιος τη στιγμή που κατά την κυρίως εξέταση του είπε ότι καθοδόν προς την Πύλα την χάιδεψε στα μαλλιά και στο σώμα της. Οι προθέσεις του κατηγορούμενου για να έρθει σε σεξουαλική επαφή με την ΜΚ3 προκύπτουν από τα λεχθέντα του. Του τέθηκε ότι είχε δεσμευτεί στον ΜΚ2, γεγονός που δεν αρνήθηκε, ότι θα προστάτευε κα θα ήτα προσεκτικός με την παραπονούμενη. Ο ίδιος εξήγησε ότι «Α. Μέχρι τζιείνο το σημείο μετά που πάεις κάτω και διασκεδάζεις και θωρείς τον άλλο ότι προχωρά η κουβέντα σου πάει προς το φλερτ πάεις κάμνεις κάποιαν κίνηση εν τζιαι μπορείς να μείνεις τζιαμέ ως τζιείνη τη λέξη δεσμεύομαι, πώς δεσμεύεσαι;». Αυτό που ουσιαστικά επικαλείται ο κατηγορούμενος είναι ότι από τη μια σε κάποια στιγμή το στάδιο της απλής κουβέντας και παρέας που έκανε με την ΜΚ3 ξεπεράστηκε και εξελίχθηκε σε φλερτ και από την άλλη ότι και η ΜΚ3 συμμετείχε σε αυτό. Αποτελεί και αυτή η θέση του κατηγορούμενου για να δικαιολογήσει τις πράξεις του βάζοντας ως προμετωπίδα και την δήθεν επιθυμία και συμμετοχή της ΜΚ3. Δεν έχει όμως εξηγήσει ο μάρτυρας σε ποιο σημείο της συνάντησης του ακόμα και πριν τον ισχυριζόμενο βιασμό της, η παραπονούμενη του εκδήλωσε με οποιοδήποτε τρόπο ότι ανταποκρινόταν στις σεξουαλικές διαθέσεις του. Πέραν των θέσεων της ΜΚ3, στη δική της μαρτυρία, ότι απέτρεπε τον κατηγορούμενο από το να την αγγίζει και να προσπαθεί να την φιλήσει και ο ίδιος κατά την ένορκη μαρτυρία του δέχθηκε ότι στις προσπάθειες του δεν έβρισκε ανταπόκριση. Ρωτήθηκε συγκεκριμένα «Ε. Και αφότου πήγες στην Πύλα άρχισες τις προσπάθειες να φιλήσεις την ΜΜ όμως η ίδια δεν σε άφηνε, προσπάθησες να τη φιλήσεις στο μάγουλο και τον λαιμό χωρίς η ίδια να ανέχεται. Πώς απαντάς;
Α. Ναι, προσπάθησα να τη φιλήσω να τη χαϊδέψω, της έτζιζα στο σώμα της ήταν κάπως περίμενε, σιγά-σιγά, έτσι πράγματα.
…………………………………………………………………………………………………..
Ε. κάθε άλλο παρά σε γούσταρε, σου έλεγε μάλιστα δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Πώς απαντάς;
Α. Είπε μου αλλά όχι με τον τρόπο εν θέλω ή μεν μου τζίζεις.».
Είναι σαφές ότι όχι μόνο η ΜΚ3 δεν ανταποκρινόταν στις προσπάθειες του κατηγορούμενου αλλά του το είπε κιόλας. Να τεθεί εδώ ότι η ίδια άρνηση υπήρξε από πλευράς παραπονούμενης και κατά τη διαδρομή τους από την Πύλα προς την οικία του κατηγορούμενου. Ρωτήθηκε αν μέσα στο αυτοκίνητο έκανε κάποια κίνηση να την πλησιάσει ερωτικά (τεκμήριο 32, ερώτηση 61). Απάντησε ότι δοκίμασε να πιάσει το χέρι της και τον σταμάτησε και του είπε «τί κάμνεις;», με τον ίδιο να σταματά. Προκύπτει όμως και κάτι άλλο από τη συμπεριφορά και τις απαντήσεις του κατηγορούμενου πέραν των ερωτικών διαθέσεων του. Ακόμα και την άρνηση της ΜΚ3 την ερμήνευε με τον τρόπο που ο ίδιος ήθελε και όχι ότι η τελευταία του έλεγε ξεκάθαρα όχι σε αυτές τις επιδιώξεις του. Αυτό φαίνεται και σε επόμενες απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήσεις που του τέθηκαν όπως «Ε. Και σου έλεγε να σταματήσεις να προσπαθείς να τη φιλήσεις και να μην την αγγίζεις. Πώς απαντάς;
Α. Απάντησα έκαμνα ό,τι έβλεπα ό,τι ένιωθα ό,τι μου έδειχνε δεν το έκανα με την βία.».
Χαρακτηριστική είναι επίσης η απάντηση του σε θέση του συνηγόρου για την κατηγορούσα αρχή ότι είχε σχέδιο να έρθει σε σεξουαλική επαφή με την ΜΚ3 και που καταδεικνύει ακριβώς αυτό αλλά και την ερμηνεία που ο κατηγορούμενος απέδιδε στην συμπεριφορά της πρώτης να τον ακολουθήσει στην Πύλα «Α. Αν ήθελα να κάνω κάτι παράνομο ή λάθος ήταν να το κάμω οπουδήποτε εκτός του σπιτιού μου που τη στιγμή που με ακολουθεί τόσες ώρες δεν έκανα κάτι παράλογο.». Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η ΜΚ3 ευθύς εξαρχής του εξέφρασε τόσο με λόγια όσο και με πράξεις ότι δεν επιθυμούσε την σεξουαλική συνεύρεση μαζί του κάτι το οποίο ο κατηγορούμενος, έχοντας στο νου του να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της δεν θέλησε να αποδεχθεί. Από τη στιγμή που καθοδόν προς το σπίτι του προσπάθησε να την αγγίξει ακόμα και στο χέρι και αυτή αντέδρασε με τον ίδιο να σταματά του έδειξε, κάτι που ο ίδιος κατάλαβε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν επιθυμούσε την συνουσία μαζί του. Αυτή ήταν σε κάθε περίπτωση η συμπεριφορά της ΜΚ3 από την αρχή που ο κατηγορούμενος άρχισε να εκδηλώνει τις προθέσεις και διαθέσεις του. Προς περαιτέρω επίρρωση της θέσης του, ότι η ΜΚ3 επιθυμούσε συνεύρεση τους, ανέφερε αντεξεταζόμενος ότι φιλιά και «μάτσια μούτσια και σου’πα μου’πες» υπήρχαν και κατά την διάρκεια που κάθονταν στην κύρια είσοδο της οικίας του και πριν τον ισχυριζόμενο βιασμό. Τέτοια θέση δεν τέθηκε στην ΜΚ3 κατά την αντεξέταση της και δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ύστερες σκέψεις του κατηγορούμενου. Στη συνέχεια και σε υποβολές της κατηγορούσας αρχής το πώς διαδραματίστηκαν τα γεγονότα σύμφωνα με την θέση της ΜΚ3, ο κατηγορούμενος επαναλάμβανε τη θέση του λέγοντας ότι έγινε ήταν με την θέληση της και ότι άρεσε στην παραπονούμενη και «εγουστάρισκε». Τέθηκε στον κατηγορούμενο και η θέση ότι εφόσον η ΜΚ3 δεν τον άφηνε να της βγάλει το εσώρουχο εξέφραζε την μη συναίνεση της σε σεξουαλική επαφή. Δεχόμενος ότι όντως δεν της έβγαλε το εσώρουχο απάντησε και πάλι χαρακτηριστικά στη θέση του συνηγόρου για την κατηγορούσα αρχή ότι ήθελε με το ζόρι να έρθει σε συνουσία μαζί της «Α. Έτσι ήθελα να κάνω έτσι εγουστάρισκα τζιείνην τη στιγμή, η ηδονή το ένα το άλλο.». Αποφυγή του κατηγορούμενου να απαντήσει ευθέως υπήρξε και ως προς την αντίσταση της ΜΚ3 κατά τον χρόνο του φερόμενου βιασμού της. Του υποβλήθηκε «Ε. Εσύ την έβρισκες όταν προσπαθούσε να αντισταθεί και της έλεγες ότι «καυλώνω ώσπου αντιστέκεσαι» αφού παλεύατε στο κρεβάτι. Α. Δεν επαλεύκαμε καθόλου. Ε. Σε άναβε αυτό το πράγμα; Α. Καθόλου δεν επαλέψαμε.». Αποτέλεσε γραμμή της υπεράσπισης και επαναλήφθηκε πολλές φορές σε διαφορετικά σημεία ότι δεν άσκησε βία εναντίον της ΜΚ3 και θα μπορούσε να φύγει σε διάφορα χρονικά σημεία του συμβάντος. Καταρχάς να πούμε ότι διακρίναμε μία διαφορετική αντίληψη της βίας από πλευράς κατηγορούμενου υπό την έννοια του περιορισμού της εξ ου και οι θέσεις ότι οι πόρτες ήταν ανοιχτές, το σπίτι της ήταν 3-4 λεπτά απόσταση από το δικό του σπίτι και μπορούσε να φύγει, δεν ήταν φιμωμένη ή και δεμένη. Αποτελούσαν όλα όσα έθεσε προς υποστήριξη αυτής του της τοποθέτησης τίποτε άλλο από προσπάθεια του να απαλλαγεί τυχόν ευθυνών του και να τεκμηριώσει ότι όλα έγιναν με την θέληση της ΜΚ3 και αυτό φαίνεται από το ότι ενώ είχε την ευκαιρία, σε αρκετές περιπτώσεις να φύγει εν τούτοις δεν το έπραξε κάτι που καταδεικνύει την συναίνεση της στην σεξουαλική συνεύρεση τους στις 26/7/2023 στην οικία του. Η μαρτυρία του όμως ως την αξιολογήσαμε ανωτέρω δεν πείθει περί τούτου. Ανακολουθία στις θέσεις του υπάρχει και ως προς τη συμπεριφορά της ΜΚ3 το βράδυ της 26/7/2023, μετά το συμβάν, όταν συναντήθηκαν στην μπυραρία του ΜΚ2. Στην κατάθεση του τεκμήριο 31 αναφέρει ότι κάθισε έξω και ήπιε δύο ποτά και έβλεπε την ΜΚ3 ότι ήταν πολύ ψυχρή. Στην κατάθεση του τώρα τεκμήριο 32, (απάντηση στην ερώτηση 102), αναφέρει ότι του φάνηκαν όλα μια χαρά και η ΜΚ3 του μίλησε και τον χαιρέτησε όπως τους άλλους. Αναφέρει όμως στη συνέχεια ότι η ΜΚ3 δεν του «κόντεψε». Πέραν του ότι ο κατηγορούμενος προφανώς δεν λέει την αλήθεια, να υπενθυμίσουμε ότι στην κατάθεση του ανέφερε ότι όταν τέλειωσε η σεξουαλική πράξη και πριν κοιμηθούν, μίλησε με την ΜΚ3 και διευθέτησαν να συναντηθούν το βράδυ στην μπυραρία του ΜΚ2. Αν όντως τα γεγονότα εξελίχθηκαν όπως ο κατηγορούμενος τα έθεσε ότι δηλαδή η ΜΚ3 «εγουστάρισκεν» και όλα έγιναν με την θέληση της δεν υπήρχε λόγος ούτε να είναι ψυχρή πόσω μάλλον να μην πάει κοντά του τη στιγμή που είχαν διευθετήσει συνάντηση τους το βράδυ. Είναι συνεπώς σαφές ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν μάρτυρας της αλήθειας με αποτέλεσμα η μαρτυρία του να απορρίπτεται ως παντελώς αναξιόπιστη.
Ο ΜΥ1, αδελφός του κατηγορούμενου αν και κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας εν τούτοις δεν προσέφερε οτιδήποτε στην υπόθεση. Η μαρτυρία του περιορίστηκε σε γεγονότα που είναι κοινώς αποδεκτά και από τις δύο πλευρές και αφορούσαν χρονική περίοδο πριν το ισχυριζόμενο συμβάν. Η θέση του βέβαια στην κατάθεση του τεκμήριο 59, ότι δεν πιστεύει ότι ο αδελφός του διέπραξε το αδίκημα που του καταλογίζεται, δεν υπέχει οποιαδήποτε σημασία και βαρύτητα δεδομένου ότι δεν ήταν παρών κατά το χρόνο που σύμφωνα με την ΜΚ3 υπέστη τον βιασμό από τον κατηγορούμενο. Ανέφερε ότι στις 25/7/2023 πήγε στην μπυραρία του ΜΚ2 χωρίς να θυμάται αν η ΜΚ3 ήταν εκεί. Ο αδελφός του πήγε μετά από αυτόν και η ΜΚ3 ήταν ήδη εκεί. Η ΜΚ3 καθόταν στο τραπέζι του και μετά πήγε στο τραπέζι που καθόταν ο κατηγορούμενος κι ο ΜΚ2. Γύρω στα μεσάνυχτα έφυγε και ο αδελφός του και η ΜΚ3 δεν φαίνονταν να έχουν κάποιο πρόβλημα. Αυτό, το ότι δηλαδή δεν φαινόταν πρόβλημα μεταξύ τους, και πάλι αποτελεί υποκειμενική αντίληψη του μάρτυρα και χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει. Δεν το εξέφρασε σε κάθε περίπτωση με σιγουριά. Πήγε στην μπυραρία και την επόμενη νύχτα όπου εκεί ήταν και ο αδελφός του και η ΜΚ3 ήταν εκεί η οποία έβαζε μουσική και έπινε το ποτό της.
Η μαρτυρία του ΜΥ1 γίνεται αποδεκτή.
Πριν προχωρήσουμε στην παράθεση των ευρημάτων μας θεωρούμε ορθό να αναφερθούμε στο ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών από τον κατηγορούμενο, ως αναφέρθηκε από την ΜΚ3, όταν βρίσκονταν στο υποστατικό στην Πύλα. Η ΜΚ3 βέβαια ανέφερε αυτό που παρατήρησε και προερχόταν από την συχνή μετάβαση του κατηγορούμενου στην τουαλέτα και με την επιστροφή του ήταν «ανεβασμένος». Το συμπέρασμα της βασιζόταν και στην γνώση της από μαθήματα της στο Πανεπιστήμιο. Η μεν ΜΚ3 επί τούτου δεν αντεξετάστηκε, ο δε κατηγορούμενος αντεξεταζόμενος αρνήθηκε ότι έκανε χρήση κοκαΐνης κατά την επίδικη βραδιά. Κατατέθηκε δε για την αλήθεια του περιεχομένου της έκθεση του Γενικού Χημείου του Κράτους, τεκμήριο 51, όπου αναφέρεται ότι από δείγματα ούρων και αίματος που λήφθηκαν από τον κατηγορούμενο εντοπίστηκε η ουσία βενζοϋλοεκγονίνη που αποτελεί μεταβολίτη της κοκαΐνης με την ανίχνευση της να υποδηλώνει τη λήψη κοκαΐνης. Τα δείγματα όμως για τοξικολογικές εξετάσεις λήφθηκαν μετά το επίδικο συμβάν αφού ως καταγράφεται στα τεκμήρια 48 και 49, ο κατηγορούμενος έδωσε την συγκατάθεση του προς τούτο στις 28/7/2023. Δεν έχει τεθεί επιστημονική μαρτυρία αν και για πόσο χρόνο παραμένει η κοκαΐνη στο αίμα και στα ούρα μετά τη χρήση της δεδομένου ότι η λήψη δειγμάτων από τον κατηγορούμενο δεν λήφθηκε αμέσως μετά το υπό κρίση συμβάν που έλαβε χώρα στις 26/7/2023. Συνεπώς και παρά το ότι η μαρτυρία της ΜΚ3 κρίθηκε αξιόπιστη εν τούτοις δεν είναι ειδική περί ναρκωτικών ουσιών και επίδρασης τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί με επιστημονικό τρόπο επί του θέματος. Ελλείψει τέτοιας μαρτυρίας δεν μπορούμε να καταλήξουμε ότι ο κατηγορούμενος έκανε χρήση κοκαΐνης στις 26/7/2023. Μπορούμε όμως να καταλήξουμε, σύμφωνα και με το τεκμήριο 51 ότι στα δείγματα ούρων και αίματος που λήφθηκαν από τον κατηγορούμενο εντοπίστηκε η ουσία βενζοϋλοεκγονίνη που αποτελεί μεταβολίτη της κοκαΐνης με την ανίχνευση της να υποδηλώνει τη λήψη κοκαΐνης.
Έχοντας υπόψιν το σύνολο της μαρτυρίας, δεδομένης και της αξιολόγησης της καταλήγουμε στα κάτωθι επιπλέον ευρήματα:
Στις 24/7/2023 η ΜΚ3 πήγε στην μπυραρία [ ] στην Ορόκλινη, όπου ήταν θαμώνας την τελευταία ενάμιση εβδομάδα, ιδιοκτησίας του ΜΚ2. Καθόταν σε τραπέζι με τους ΜΚ2 και ΜΥ1 όταν πήγε στο τραπέζι τους ο κατηγορούμενος και της συστήθηκε ως ΔΔ Η ΜΚ3 του έκανε αστείο αν είναι ο «ΧΧ». Στις 25/7/2023 μετέβηκε και πάλι στην εν λόγω μπυραρία και κάθισε με τους ΜΚ2 και ΜΥ1, ο οποίος ΜΥ1 είναι αδελφός του κατηγορούμενου. Σε κάποια στιγμή και ενώ η ΜΚ3 έβαζε μουσική της φώναξε ο κατηγορούμενος να πάει στο τραπέζι του λέγοντας της «έλα ρε μαγκούι να σε γνωρίσω εσένα που βάλλεις τέτοια μουσική». Μίλησαν αρκετή ώρα και στη συνέχεια της είπε να μεταβούν στην μπυραρία [ ] και πάλι στην Ορόκλινη. Ο ΜΚ2 είπε στον κατηγορούμενο να την αφήσει ήσυχη και να μην την πάρει πουθενά χωρίς όμως αποτέλεσμα. Πήγαν τελικά στην μπυραρία [ ] και μαζί τους πήγε και ο ΜΚ2 που της είπε ότι ο κατηγορούμενος μπορούσε να τα σπάσει όλα. Εκεί κάθισε η ΜΚ3 κάθισε με τον ΜΚ2 και άκουσε τον κατηγορούμενο που μιλούσε με τον ιδιοκτήτη της αναφερόμενης μπυραρίας ότι έκανε χρήση κοκαΐνης. Μετά την κουβέντα του με τον ιδιοκτήτη της μπυραρίας ο κατηγορούμενος της είπε να πάνε για ποτό στην Πύλα. Ο ΜΚ2 εξέφρασε και πάλι τις αντιρρήσεις του τόσο προς την ΜΚ3 όσο και προς τον κατηγορούμενο. Ο κατηγορούμενος υποσχέθηκε ότι θα την προστάτευε αφού ήταν σαν ξαδέρφια. Η ΜΚ3 πήγε στην Πύλα στο υποστατικό [ ], μαζί με τον κατηγορούμενο. Εκεί ο κατηγορούμενος προσπαθούσε να τη φιλήσει με την ΜΚ3 να αντιδρά και να μην τον αφήνει. Της έλεγε επίσης ότι είναι πολύ όμορφη και έχει πολύ ωραία χείλη. Όταν έφυγαν από το μπαράκι [ ] ο κατηγορούμενος της είπε να πάνε σε παραλία στην Ορόκλινη με την ΜΚ3 να μην δέχεται φοβούμενη να μείνει μόνη μαζί του διότι θα ήθελε να κάνουν sex κάτι το οποίο η τελευταία δεν επιθυμούσε. Της είπε τότε ή θάλασσα ή σπίτι του και κατέληξαν στο σπίτι του. Εκεί κάθισαν στα σκαλιά της οικίας του και μιλούσαν. Γύρω στις 5:00 της είπε να πάνε μέσα που είχε κλιματισμό. Η ΜΚ3 πήγε στην τουαλέτα και όταν επέστρεψε στο δωμάτιο βρισκόταν ο κατηγορούμενος φορώντας μόνο το εσώρουχο του. Της είπε ότι του αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά και την τράβηξε με την βία στο κρεββάτι. Άρχισε να την φιλά με την ΜΚ3 να του φωνάζει να σταματήσει. Τον έσπρωχνε αλλά λόγω της δύναμης του δεν μπορούσε να τον απωθήσει. Ανέβηκε πάνω της και παρά την προσπάθεια της να τον σπρώξει με τις γροθιές και την παλάμη της δεν τα κατάφερε καθότι δεν είχε αρκετή δύναμη. Τον κτυπούσε στο στήθος και στα χέρια. Ο κατηγορούμενος έβαλε το χέρι του μέσα από το παντελόνι και το εσώρουχο της ΜΚ3 και έβαλε δύο δάκτυλα στον κόλπο της. Του έλεγε συνέχεια όχι και τον έσπρωχνε. Κατάφερε, αφού σηκώθηκε για να μπορεί και της έβγαλε το παντελόνι που φορούσε όχι όμως και το εσώρουχο αφού το κρατούσε πολύ σφιχτά. Της τράβηξε το εσώρουχο στο πλάι και έβαλε το πέος του στον κόλπο της χωρίς να βάλει προφυλακτικό. Συνέχισε να τον κτυπά και να τον σπρώχνει με τον κατηγορούμενο να συνεχίζει να μπαινοβγαίνει μέσα της σηκώνοντας και την φανέλα της και φιλώντας την στο στήθος. Παρά τις συνεχόμενες προσπάθειες της δεν κατάφερε κάτι με τον κατηγορούμενο να της λέει «αφού είσαι δική μου, δεν μπορώ να σταματήσω, αυτό είναι το φυσιολογικό, μα αφού θέλω σε, όσο πιο πολύ παλεύκεις τόσο πιο πολλά καυλώνω» και δεν σταματούσε. Της είπε ότι ήθελε να τελειώσει πάνω της στο πρόσωπο της, στο στόμα της, με την ίδια να του λέει να μην τελειώσει μέσα της. Η απάντηση που έλαβε από τον κατηγορούμενο ήταν «γιατί δεν θέλεις μικρά Δ». Σε κάποια στιγμή ηρέμησε και έφυγε από πάνω της. Συνέχισε όμως να την κρατά και δεν την άφηνε να φύγει. Η ίδια είχε εξασθενήσει και ζαλιζόταν και δεν ήταν καλά ούτε σωματικά ούτε ψυχικά και ήταν τόσο εξουθενωμένη. Της είπε «εν τζιαι λοαρκάζεις τον βιασμό τούτον. Είσαι δική μου τζιαι ήθελες το». Η ΜΚ3 του ανάφερε ότι την βίασε και ο κατηγορούμενος της είπε είναι γι΄ αυτό το λόγο που δεν πάει με Κύπριες γιατί οι Κύπριες το θεωρούν βιασμό και πάει μόνο με ξένες. Η ΜΚ3 έμεινε εκεί μέχρι να κοιμηθεί και στη συνέχεια πήρε την τσάντα της και έφυγε πηγαίνοντας προς το σπίτι της που είναι τρία λεπτά δρόμος. Δεν είπε σε κανένα τίποτε εκείνη την ώρα ούτε και στην μητέρα της που ήταν στο σπίτι. Στις 26/7/2023 γύρω στις 20:30 πήγε στην μπυραρία [ ] όπου εκεί ανέφερε στον ΜΚ2 τι έγινε. Την ρώτησε αν την βίασε ο κατηγορούμενος και του απάντησε θετικά. Στις 27/7/2023 περί ώρα 0:100 πρόβηκε σε καταγγελία στον αστυνομικό σταθμό Ορόκλινης για βιασμό της από τον κατηγορούμενο. Την ίδια μέρα η ΜΚ3 εξετάστηκε από τον ιατροδικαστή Νικόλα Χαραλάμπους με την πρωκτική, περιπρωκτική, κόλπο και αιδοίο να είναι φυσιολογικά. Στις 27/7/2023 και ώρα 12:10 εναντίον του κατηγορούμενου εκδόθηκαν Δικαστικά εντάλματα έρευνας και σύλληψης και συνελήφθηκε στις 14:40. Στις 28/7/2023 εξετάστηκε από τον ιατροδικαστή Νικόλα Χαραλάμπους χωρίς να φέρει κακώσεις σώματος. Από την ΜΚ3 λήφθηκε αίμα και ούρα όπου εντοπίστηκαν οι ουσίες βενλαφαξίνη και τραζοδόνη που ανήκουν στην κατηγορία των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων ενώ στα δείγματα ούρων και αίματος που λήφθηκαν από τον κατηγορούμενο εντοπίστηκε η ουσία βενζοϋλοεκγονίνη που αποτελεί μεταβολίτη της κοκαΐνης με την ανίχνευση της να υποδηλώνει τη λήψη κοκαΐνης.
Μετά την αξιολόγηση της ενώπιον του Δικαστηρίου τεθείσας μαρτυρίας και στην κατάληξη μας στα πιο πάνω ευρήματα και προτού προχωρήσουμε να εξετάσουμε κατά πόσο η κατηγορούσα αρχή έχει αποδείξει την ενοχή του κατηγορούμενου στα αδικήματα που αντιμετωπίζει θεωρούμε ορθό εδώ να αναφερθούμε στο ζήτημα της ενισχυτικής μαρτυρίας δεδομένου ότι οι κατηγορίες αφορούν αδικήματα σεξουαλικής φύσεως.
Κρίση μας είναι ότι στην υπό κρίση περίπτωση δεν υπάρχει υποχρέωση αναζήτησης ενισχυτικής μαρτυρίας αφού και το αδίκημα της κατηγορίας 4 συνιστά και αδίκημα βίας όπου με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 29 του Νόμου 115(Ι)/2021 προβλέπεται ότι δεν είναι απαραίτητη η αναζήτηση ενισχυτικής μαρτυρίας ούτε και αυτοπροειδοποίηση του Δικαστηρίου για την καταδίκη προσώπου με μόνη την ένορκη μαρτυρία γυναίκας. Δεν είναι βέβαια μεμπτό η αναζήτηση ενισχυτικής μαρτυρίας, ακόμη και αν το Δικαστήριο είναι διατεθειμένο να καταδικάσει χωρίς αυτή, αφού η εν λόγω μαρτυρία μπορεί να ενδυναμώσει το ήδη αξιόπιστο της υπάρχουσας μαρτυρίας αλλά και την Δικαστική κρίση που βασίστηκε σε αυτή (βλ. κατ’ αναλογίαν, Brierley v. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 476, 492). Ούτε και η διαδικασία εξεύρεσης ενισχυτικής μαρτυρίας τεκμαίρει ύπαρξη υποβοσκουσών αμφιβολιών στη σκέψη του Δικαστηρίου ως προς την ενοχή ή την αθωότητα του εκάστοτε κατηγορουμένου (βλ. κατ’ αναλογίαν, Χρυσάνθου v. Δημοκρατίας (2011) 2 ΑΑΔ 221, 259). Σε κάθε περίπτωση όμως και σε σχέση με την ύπαρξη ενισχυτικής μαρτυρίας η οποία θα μπορούσε, υπό κάποιες προϋποθέσεις, να επιρρώσει τη μαρτυρία της παραπονούμενης και έχοντας γνώση των αρχών της νομολογίας επί του θέματος όπως την ΣΣ και Άλλου v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφ. 147/16, ημ. 20/11/19), ECLI:CY:AD:2019:B477, καταλήξαμε ότι δεν υπάρχει εδώ τέτοια μαρτυρία, που να έχει, με άλλα λόγια, ανεξάρτητη προέλευση από τη μαρτυρία της παραπονούμενης και να τείνει στο να καταλήξει ουσιωδώς πως διαπράχθηκαν τα αδικήματα που αποδίδονται στον κατηγορούμενο και στο ότι ο δράστης είναι αυτός. Σε κάθε περίπτωση όμως κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας της παραπονούμενης επιδείξαμε ιδιαίτερη προσοχή κατά πόσο είχε κάποιο κίνητρο για να προβεί σε καταγγελία για βιασμό ή και είχε οποιοδήποτε αλλότριο σκοπό να εξυπηρετήσει και ο κατ’ ισχυρισμόν της βιασμός θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για να τον πετύχει. Έχουμε εξετάσει το κάθε τι που προωθήθηκε κατά την αντεξέταση της από τον συνήγορο υπεράσπισης όπως και το ότι ο κατηγορούμενος δημιούργησε νέα σχέση γεγονός που ενδεχομένως να την οδηγούσαν σε τέτοια συμπεριφορά. Εξετάσαμε περαιτέρω κατά πόσο υπάρχουν προηγούμενες αντιφατικές δηλώσεις τέτοιας φύσης που θα καθιστούσαν την μαρτυρία της αναξιόπιστη. Δεν θα επαναλάβουμε τα όσα αναφέρουμε στην αξιολόγηση της μαρτυρίας της παραπονούμενης σε σχέση με τις καταθέσεις της που έδωσε στην αστυνομία αλλά και στα όσα έθεσε ενόρκως, παρά μόνο ότι δεν εντοπίσαμε οτιδήποτε που θα ανέτρεπε την αξιοπιστία της. Αποφαινόμαστε ότι ως εκ της δύναμης, της ποιότητας, του εύρους και της πειστικότητας της μαρτυρίας της παραπονούμενης θα μπορούσαμε-και είμαστε διατεθειμένοι-να στηριχθούμε αποκλειστικώς στη μαρτυρία της χωρίς ενισχυτική μαρτυρία και να καταδικάσουμε τον κατηγορούμενο σε περίπτωση βέβαια που αποδειχθούν τα συστατικά στοιχεία των αδικημάτων.
Να προσθέσουμε εδώ ότι η αναφορά της παραπονούμενης περί του βιασμού της στον ΜΚ2 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρώτο παράπονο και που δεδομένης της αξιοπιστίας της να αποτελεί ενισχυτική μαρτυρία. Είναι νομολογημένο ότι το πρώτο παράπονο σε υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων αποτελεί μορφή ενισχυτικής μαρτυρίας που σε συνδυασμό με την αξιόπιστη μαρτυρία του θύματος και άλλων ενδεχομένως μαρτύρων, μπορεί να οδηγήσει σε καταδίκη (βλ. Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (2002) 2 ΑΑΔ 256, Βιολάρη ν. Δημοκρατίας (2012) 2ΑΑΔ 520). Θα πρέπει όμως να υπάρχει μία χρονική αμεσότητα μεταξύ του επίδικου συμβάντος και του πρώτου παραπόνου. Στην παρούσα περίπτωση η αναφορά της ΜΚ3 για τον βιασμό της έγινε το βράδυ της ίδιας μέρας δηλαδή μετά παρέλευση 12 και πλέον ωρών από τον χρόνο του συμβάντος στον ΜΚ2. Το στοιχείο αυτό του χρόνου σε συνάρτηση με το ότι αμέσως μετά το βιασμό της πήγε στο σπίτι της και συνάντησε τη μητέρα της χωρίς να αναφέρει κάτι σε αυτήν, κρίνουμε ότι δεν μπορεί να εκληφθεί ως άμεσο παράπονο.
Η κατάληξη μας αυτή δεν αναιρεί βέβαια την προηγούμενη κρίση μας ότι είμαστε διατεθειμένοι να στηριχθούμε αποκλειστικά στην μαρτυρία της ΜΚ3 χωρίς ενισχυτική μαρτυρία.
Ερχόμενοι τώρα να εξετάσουμε κατά πόσο η κατηγορούσα αρχή έχει αποδείξει την υπόθεση της και τα αδικήματα που καταλογίζονται στον κατηγορούμενο, η κατηγορία 1 αφορά το αδίκημα του βιασμού κατά παράβαση του άρθρου 144 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 το οποίο έχει ως ακολούθως:
«Όποιος έρχεται σε παράνοµη συνουσία διά κολπικής, πρωκτικής ή στοµατικής διείσδυσης του πέους στο σώµα άλλου προσώπου, χωρίς τη συναίνεσή του ή µε συναίνεση η οποία δόθηκε υπό το κράτος βίας, απειλής ή φόβου είναι ένοχος κακουργήµατος που καλείται βιασµός και υπόκειται στην ποινή φυλάκισης διά βίου.»
Προκύπτει σαφώς από το λεκτικό της πιο πάνω διάταξης ότι για στοιχειοθέτηση του αδικήματος θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος ήρθε σε παράνομη συνουσία με άλλο πρόσωπο χωρίς τη συναίνεση του. Το αδίκημα διαπράττεται και στην περίπτωση που υπάρχει συναίνεση πλην όμως αυτή θα πρέπει να αποδειχθεί ότι δόθηκε υπό το κράτος βίας απειλής ή φόβου. Πέραν βέβαια της απόδειξης της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος απαιτείται και η απόδειξη της ένοχης διάνοιας του κατηγορούμενου.
Στο σύγγραμμα Blackstone’s Criminal Practice 2018 par.B3.33 αναφέρεται σε σχέση με την ένοχη διάνοια ότι:
«First, the prosecution must prove that the accused intended to penetrate the vagina, anus or mouth of another. Following the reasoning in Heard [2008] QB 43 in respect of sexual assault, this would seem to be no more than a requirement that the penetration be deliberate (meaning simply voluntarily willed movement), and self induced intoxication does not provide a defence. In any event, in the vast majority of cases, if penetration is proved there will be no issue as to whether it was intentional.».
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι από τη στιγμή που αποδειχθεί ότι υπήρξε διείσδυση δεν τίθεται θέμα ως προς την ύπαρξη πρόθεσης από πλευράς του δράστη προς τούτο.
Αναφορικά τώρα με τη συναίνεση αυτό που θα πρέπει αρχικά να λεχθεί είναι ότι καλύπτει ένα ευρύ πλαίσιο συμπεριφοράς. Ως τίθεται και στο Blackstone’s (ανωτέρω) Β3.27:
«Consent covers a range of behaviour from the whole-hearted enthusiastic agreement to reluctant acquiescence. Context is critical. Submission to a demand that a complainant feels unable to resist may in certain circumstances be consistent with reluctant acquiescence (Watson [2015] EWCA Crim 559).».
Στην υπόθεση Bejandi v. Δημοκρατίας (2014) 2Β ΑΑΔ 935 όπου γίνεται σχετική ανάλυση για το θέμα της συναίνεσης λέχθηκαν τα εξής:
«Ο ορισμός του βιασμού εντοπίζεται στο Άρθρο 144 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154*. Στο βαθμό και την έκταση που μας αφορά το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: «Είχε συναινέσει η παραπονούμενη κατά το χρόνο της συνουσίας ή όχι; Και αν ναι, η συναίνεση της δόθηκε υπό το κράτος βίας ή φόβου σωματικής βλάβης ή όχι;» Δεν απαιτείται από την κατηγορούσα αρχή να αποδείξει ότι είχε ασκηθεί βία ή υπήρχε φόβος για σωματική βλάβη, η απόδειξη της οποίας απαιτείται μόνο εφόσον υπήρχε «συναίνεση». Ούτε απαιτείται όπως η παραπονούμενη επιδείξει ή αναφέρει ρητά στον κατηγορούμενο την έλλειψη της συναίνεσης της, όμως η κατηγορούσα αρχή πρέπει να παρουσιάσει μαρτυρία, ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, που να καταδεικνύει αυτή την έλλειψη συναίνεσης.
Για την έννοια της «συναίνεσης», θεωρούμε ότι χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στο ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του δικαστή Dunn, LJ στην υπόθεση R. v. Olugboja [1981] EWCA Crim 2:
« Although "consent" is an equally common word it covers a wide range of states of mind in the context of intercourse between a man and a woman, ranging from actual desire on the one hand to reluctant acquiescence on the other. We do not think that the issue of consent should be left to a jury without some further direction. What this should be will depend on the circumstances of each case. The jury will have been reminded of the burden and standard of proof required to establish each ingredient, including lack of consent, of the offence. They should be directed that consent, or the absence of it, is to be given its ordinary meaning and if need be, by way of example, that there is a difference between consent and submission; every consent involves a submission, but it by no means follows that a mere submission involves consent. (per Coleridge J. in R. v Day [1841] 9 C. & P. 722, at page 724).
In the majority of cases, where the allegation is that the intercourse was had by force or the fear of force, such a direction coupled with specific references to and comments on the evidence relevant to the absence of real consent will clearly suffice. In the less common type of case where intercourse takes place after threats not involving violence or the fear of it, as in the examples given by Mrs. Trewella, to which we have referred earlier in this judgment, we think that an appropriate direction to a jury will have to be fuller. They should be directed to concentrate on the state of mind of the victim immediately before the act of sexual intercourse, having regard to all the relevant circumstances, and in particular the events leading up to the act, and her reaction to them showing their impact on her mind. Apparent acquiescence after penetration does not necessarily involve consent, which must have occurred before the act takes place. In addition to the general direction about consent which we have outlined, the jury will probably be helped in such cases by being reminded that in this context consent does comprehend the wide spectrum of states of mind to which we earlier referred, and that the dividing line in such circumstances between real consent on the one hand and mere submission on the other may not be easy to draw. Where it is to be drawn in a given case is for the jury to decide, applying their combined good sense, experience and knowledge of human nature and modern behaviour to all the relevant facts of that case.»
Υπάρχει διαφορά μεταξύ του να συναινέσει κάποιο πρόσωπο και του να ενδώσει στη σεξουαλική επαφή. Το πρώτο περιλαμβάνει το δεύτερο. Όμως το να ενδώσει απλώς στη σεξουαλική επαφή δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συναινεί.»
Στην υπό εξέταση περίπτωση να πούμε καταρχάς ότι αποτελεί κοινό έδαφος ότι υπήρξε διείσδυση του πέους του κατηγορούμενου στον κόλπο της ΜΚ3. Δεν υπήρξε αμφισβήτηση του συγκεκριμένου στοιχείου ούτε κατά την αντεξέταση της παραπονούμενης και αποτέλεσε και θέση και του ίδιου του κατηγορούμενου κατά την ένορκη μαρτυρία του. Συνεπώς δεν τίθεται οποιοδήποτε θέμα ύπαρξης συνουσίας ή και πρόθεσης του κατηγορούμενου προς τούτη. Αυτό που αποτέλεσε άξονα της υπεράσπισης του κατηγορούμενου ήταν ότι η συνουσία του με την ΜΚ3 ήταν το αποτέλεσμα της συναίνεσης της, θέση η οποία είναι αντίθετη με την εκδοχή της τελευταίας και που αποτελεί το υπόβαθρο της υπόθεσης που προωθήθηκε από την κατηγορούσα αρχή που έχει και το βάρος απόδειξης.
Από την αποδεκτή μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μας και αποτέλεσε μέρος και των ευρημάτων μας, προέρχεται από την βασική μάρτυρα κατηγορίας που ήταν η παραπονούμενη, δεν έχουμε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο κατηγορούμενος ήρθε σε συνουσία με την ΜΚ3 χωρίς η ίδια να συναινέσει προς τούτο. Ο κατηγορούμενος έδειξε με ξεκάθαρο τρόπο τις διαθέσεις και προθέσεις του να έρθει σε σεξουαλική επαφή με την ΜΚ3 μετά που έφυγαν από την μπυραρία [ ] και πήγαιναν προς το μπαράκι [ ]. Ίδιο ξεκάθαρη ήταν και η θέση της ΜΚ3 η οποία του εξέφρασε την άρνηση της για κάτι τέτοιο. Η συμπεριφορά του κατηγορούμενου συνεχίστηκε και στο αναφερόμενο μπαράκι με αγγίγματα, χάδια και φιλιά στα οποία η ΜΚ3 συνέχισε να αντιτίθεται εκφράζοντας του τόσο με λόγια όσο και με πράξεις. Παρά ταύτα και μετά που κατέληξαν στο σπίτι του την τράβηξε με την βία στο κρεββάτι, άρχισε να την φιλά, της αφαίρεσε το παντελόνι που φορούσε και βλέποντας ότι δεν μπορούσε να της αφαιρέσει το εσώρουχο αφού η ΜΚ3 το κρατούσε σφιχτά το έκανε στο πλάι και έβαλε το πέος του στον κόλπο της. Η ΜΚ3 καθ’ όλη τη διάρκεια του συμβάντος, από τη στιγμή δηλαδή που την τράβηξε στο κρεββάτι με την βία μέχρι και που σταμάτησε να μπαινοβγαίνει μέσα της, του έκφραζε με κάθε τρόπο ότι δεν ήθελε και δεν συναινούσε στην συνουσία. Του έλεγε και του φώναζε να σταματήσει, τον έσπρωχνε με τα χέρια της και τον κτυπούσε με τις γροθιές της δείχνοντας του με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν ήθελε να έρθει σε σεξουαλική επαφή μαζί του. Οι προσπάθειες της όμως δεν είχαν το ευκταίο αποτέλεσμα. Η διάπλαση του σώματος του κατηγορούμενου και η δύναμη που χρησιμοποίησε, μη αφήνοντας περιθώριο στην ΜΚ3 να ξεφύγει, πέτυχαν αυτό που είχε βάλει στόχο από την αρχή και που δεν ήταν άλλος από την σεξουαλική επαφή του μαζί της ανεξαρτήτως της επιθυμίας της. Το λεχθέν του, απευθυνόμενος προς την ΜΚ3, πέραν των υπόλοιπων στοιχείων, ότι η συγκεκριμένη πράξη του δεν θεωρείτο βιασμός δεν αποδεικνύει τίποτε άλλο από το ότι γνώριζε ότι δεν υπήρχε συναίνεση από το αδύναμο θύμα του για συνουσία. Υποστήριξε μάλιστα την πράξη του, όταν η ΜΚ3 του είπε ότι την βίασε, στο ότι δεν πάει με Κύπριες διότι οι Κύπριες τις ενέργειες του αυτές, σε αντίθεση με τις ξένες, τις θεωρούν βιασμό. Να προσθέσουμε εδώ ότι το γεγονός ότι δεν εντοπίστηκαν κακώσεις είτε στο σώμα του κατηγορούμενου είτε στο σώμα της ΜΚ3 δεν προσθέτει αλλά ούτε και αφαιρεί οτιδήποτε από τα ευρήματα μας. Δεν έχουμε σε κάθε περίπτωση, πέραν του παραδεκτό του περιεχομένου των τεκμηρίων 38 και 39, επιστημονική μαρτυρία κάτω από ποιες συνθήκες και αν υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης θα μπορούσαν να προκληθούν ή θα έπρεπε να υπάρχουν κακώσεις. Υποθέσεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν. Το σαφές και ξεκάθαρο συνεπώς συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ο κατηγορούμενος ήλθε σε συνουσία με κολπική διείσδυση του πέους του στο σώμα της ΜΚ3 χωρίς τη συναίνεση της.
Προσάπτεται επίσης στον κατηγορούμενο, στην κατηγορία 2, ότι έβαλε τα δύο δάκτυλα του στον κόλπο της ΜΚ3.
Το αδίκημα της πιο πάνω κατηγορίας εδράζεται στο άρθρο 146Α του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 που προνοεί ότι:
«146Α. Όποιος προβαίνει σε οποιαδήποτε κολπική, πρωκτική ή στοµατική διείσδυση σεξουαλικής φύσεως στο σώµα άλλου προσώπου µε οποιοδήποτε µέρος του σώµατος ή αντικείµενο, χωρίς τη συναίνεσή του ή µε συναίνεση η οποία δόθηκε υπό το κράτος βίας, απειλής ή φόβου είναι ένοχος κακουργήµατος και υπόκειται στην ποινή της φυλάκισης διά βίου.»
Προκύπτει, από το λεκτικό του πιο πάνω άρθρου, ότι τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος που προβλέπει, είναι τα ίδια με του άρθρου 144 που αφορά το αδίκημα του βιασμού. Η διαφοροποίηση είναι ότι το αδίκημα του άρθρου 146Α διαπράττεται χωρίς απαραίτητα η κολπική, πρωκτική ή στοματική διείσδυση να γίνεται με το πέος κάποιου. Μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε μέρος του σώματος του ή με αντικείμενο. Εξ ου και το αδίκημα της κατηγορίας 2 στην υπό κρίση περίπτωση αφού αυτό που προσάπτεται στον κατηγορούμενο είναι ότι στις 26/7/2023 προέβηκε σε σεξουαλικής φύσεως διείσδυση βάζοντας τα δάχτυλα του χεριού του στον κόλπο της ΜΚ3.
Η ΜΚ3 στην αποδεκτή από το Δικαστήριο μαρτυρία της, ανέφερε ότι όταν ο κατηγορούμενος την τράβηξε με την βία στο κρεββάτι και πριν της βγάλει το παντελόνι που φορούσε πέρασε το χέρι μέσα από το παντελόνι και το εσώρουχο και έβαλε δύο δάκτυλα στον κόλπο της. Το δεδομένο αυτό όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση κατά την αντεξέταση της μάρτυρος αλλά είναι και γεγονός που και ο ίδιος ο κατηγορούμενος δέχθηκε αντεξεταζόμενος. Επίκεντρο της υπεράσπισης ήταν η ύπαρξη συναίνεσης από πλευράς της ΜΚ3. Έχουμε αποφανθεί κατά την εξέταση του αδικήματος της πρώτης κατηγορίας ότι δεν υπήρξε συναίνεση από την αρχή του συμβάντος. Η ΜΚ3 αντιστεκόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του, από τη στιγμή δηλαδή που την τράβηξε στο κρεββάτι μέχρι και που σταμάτησε να μπαινοβγαίνει μέσα της. Σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνεται και η στιγμή που ο κατηγορούμενος έβαλε τα δύο δάκτυλα του στον κόλπο της. Συνεπώς ούτε και για αυτό υπήρξε συναίνεση εκ μέρους της.
Αποδίδεται περαιτέρω στον κατηγορούμενο, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας 3, ότι στις 26/7/2023 εξανάγκασε με τη χρήση βίας την ΜΚ3 στη διάπραξη πράξεων σεξουαλικού χαρακτήρα δηλαδή την εξανάγκασε να αγγίξει το πέος του.
Το πιο πάνω αδίκημα εδράζεται στο άρθρο 146Ε του Ποινικού Κώδικα το οποίο προβλέπει ότι:
«146Ε. Όποιος εξαναγκάζει άλλον µε τη χρήση βίας, απειλής ή φόβου σε διάπραξη συνουσίας ή άλλων πράξεων σεξουαλικού χαρακτήρα είναι ένοχος κακουργήµατος και υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.»
Από τις πρόνοιες της πιο πάνω διάταξης προκύπτει ότι η στοιχειοθέτηση αδικήματος στη βάση αυτού απαιτεί την απόδειξη εξαναγκασμού με τη χρήση βίας, απειλής ή φόβου ακόμα και πράξεων που έχουν σεξουαλικό χαρακτήρα και όχι μόνο συνουσίας. Στο Κεφ.154 δεν ερμηνεύεται ποιες πράξεις κρίνονται ως σεξουαλικού χαρακτήρα συνεπώς η οποιαδήποτε πράξη που της αποδίδεται ότι έχει σεξουαλικό χαρακτήρα θα εξεταστεί στη βάση της κοινής ανθρώπινης αντίληψης. Το να εξαναγκάσει κάποιος ένα άλλο πρόσωπο να αγγίξει το πέος του δεν μπορεί παρά να κριθεί ως πράξη σεξουαλικού χαρακτήρα. Διαφορετική προσέγγιση θεωρούμε ότι θα ήταν εκτός λογικής, ηθικής αλλά και νομικής πραγματικότητας.
Στην εδώ περίπτωση η ΜΚ3 ανέφερε, (τεκμήριο 55), ότι ο κατηγορούμενος έπιασε το χέρι της με τη βία και το έβαλε πάνω στο πέος του. Αμέσως η ΜΚ3 το τράβηξε πίσω με τον κατηγορούμενο να το πιάνει πάλι. Να επισημάνουμε εδώ ότι το όλο συμβάν έγινε χωρίς τη συναίνεση της με συνεπακόλουθο και πέραν της κατάθεσης της παραπονούμενης που εξήγησε πώς ο κατηγορούμενος έβαλε το χέρι της στο πέος του, να μην είναι δυνατόν να έγινε με τη θέληση της. Συνεπώς η τοποθέτηση του χεριού της στο πέος του και εφόσον δεν συναινούσε, απαιτούσε τη χρήση βίας ως ήταν και η θέση της ΜΚ3. Είναι λοιπόν κρίση μας πως ο κατηγορούμενος εξανάγκασε με τη χρήση βίας την ΜΚ3 να αγγίξει το πέος του κάτι που αποτελεί πράξη σεξουαλικού χαρακτήρα.
Παραμένει προς εξέταση η κατηγορία 4 για το αδίκημα της σεξουαλικής παρενόχλησης, κατά παράβαση του άρθρου 7 του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμου 115(Ι)/2021.
Προσάπτεται στον κατηγορούμενο ότι με την ανεπιθύμητη από την ΜΚ3 σεξουαλικής φύσεως συμπεριφορά του, που εκφράστηκε με την πράξη του βιασμού της, προσέβαλε την αξιοπρέπεια της.
Το άρθρο 7 του Νόμου 115(Ι)/2021 προνοεί ότι:
«7. Πρόσωπο, το οποίο προβαίνει σε ανεπιθύµητη από τη γυναίκα συµπεριφορά σεξουαλικής φύσεως η οποία εκφράζεται µε λόγια ή µε πράξεις και έχει ως σκοπό ή αποτέλεσµα την προσβολή της αξιοπρέπειας της γυναίκας, ιδιαίτερα όταν µέσω αυτής της συµπεριφοράς, το εν λόγω πρόσωπο δηµιουργεί εκφοβιστικό, εχθρικό, υποβαθµιστικό, ταπεινωτικό ή προσβλητικό κλίµα προς τη γυναίκα αυτή, είναι ένοχο αδικήµατος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηµατική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.»
Από το λεκτικό του πιο πάνω άρθρου προκύπτει ότι για στοιχειοθέτηση του αδικήματος θα πρέπει να αποδειχθεί συμπεριφορά σεξουαλικής πράξης η οποία ερμηνεύεται στο άρθρο 2 του Νόμου, ως πράξη με ή χωρίς διείσδυση που θεωρείται εύλογα ως σεξουαλική. Θα πρέπει επίσης να στοιχειοθετηθεί το ανεπιθύμητο από γυναίκα τέτοιας συμπεριφοράς αλλά και ότι η συμπεριφορά είχε ως σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας της γυναίκας.
Στις 26/7/2023 ο κατηγορούμενος είχε διεισδύσει το πέος του στον κόλπο της ΜΚ3 χωρίς την συγκατάθεση της. Συνεπώς υπήρξε συμπεριφορά σεξουαλικής φύσεως που εκφράστηκε με την διείσδυση του πέους του κατηγορούμενου στον κόλπο της ΜΚ3 και η οποία ήταν ανεπιθύμητη από την τελευταία αφού δεν υπήρξε συγκατάθεση της.
Το ερώτημα που χρήζει εξέτασης είναι κατά πόσο η συμπεριφορά του κατηγορούμενου είχε σκοπό ή αποτέλεσμα να προσβάλει την αξιοπρέπεια της ΜΚ3, δεδομένης της απόφανσης μας ως προς τον βιασμό της.
Η απόδειξη είτε του ενός είτε του άλλου, δηλαδή σκοπού ή αποτελέσματος, είναι αρκετό για να οδηγήσει στην στοιχειοθέτηση του. Θεωρούμε ότι και ο σκοπός της συμπεριφοράς του κατηγορούμενου αλλά και το αποτέλεσμα της ήταν η προσβολή της αξιοπρέπειας της ΜΚ3. Από τη στιγμή που η ΜΚ3 εξέφρασε την αντίθεση της στην σεξουαλική επαφή με τον τρόπο που εξηγήσαμε πιο πάνω και ο κατηγορούμενος την τράβηξε με τη βία στο κρεβάτι και ήρθε σε σεξουαλική επαφή μαζί της χωρίς τη θέληση της, δεν μπορεί να εκληφθεί ή και να ερμηνευθεί διαφορετικά, ότι δηλαδή είχε σκοπό να προσβάλει την αξιοπρέπεια της. Με την επιμονή του και τη χρήση βίας εναντίον της, παρά τις με κάθε τρόπο προσπάθειες της να τον απωθήσει, για να πετύχει τον στόχο του, που δεν ήταν άλλος από την σεξουαλική πράξη χωρίς η ΜΚ3 να το θέλει, αλλά και στερούμενη του δικαιώματος να διαθέσει το σώμα της ως η ίδια επιθυμούσε, όχι μόνο είχε σκοπό να την προσβάλει με την ισχύ της δύναμης του αλλά και να καταρρακώσει την αξιοπρέπεια της. Το να μην αποδεχθεί την επιθυμία της ΜΚ3 για μη συνουσία και παρά ταύτα να συμπεριφερθεί με τον τρόπο που πιο πάνω εξηγήσαμε δεν αποτελεί τίποτε άλλο από προσβολή της αξιοπρέπειας της. Το γεγονός ότι κατάφερε τέλος, με τον πιο πάνω τρόπο, να πετύχει διείσδυση ολοκλήρωσε και επέφερε το επιθυμητό από τον κατηγορούμενο αποτέλεσμα και που αποδεικνύει το αδίκημα της κατηγορίας 4.
Είναι λοιπόν κατάληξη μας ότι η κατηγορούσα αρχή έχει αποδείξει την υπόθεση της και την ενοχή του κατηγορούμενου πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και στις 4 κατηγορίες που αντιμετωπίζει.
Ο κατηγορούμενος στις 26/7/2023 στην Ορόκλινη ήρθε σε παράνομη συνουσία με την ΜΜ με την χωρίς τη συγκατάθεση της κολπικής διείσδυσης του πέους του στο σώμα της, έβαλε τα δύο δάκτυλα στον κόλπο της χωρίς τη συναίνεση της, την εξανάγκασε να αγγίξει το πέος του και προσέβαλε την αξιοπρέπεια της.
Συνεπώς βρίσκουμε ένοχο τον κατηγορούμενο και στις τέσσερεις κατηγορίες που αντιμετωπίζει.
(Υπ.) ………………………..
Λ. Μουγής, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Μ. Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………..
Α. Θωμά-Θεοδοσίου, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο