ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2031/2025
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
1. BIBEK ALE
2. DHALAMU SHERPA
3. MARIUS TOMOIAGA
Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 8.4.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ζ. Κούμουρου
Για τον Κατηγορούμενο αρ. 1: Αυτοπροσώπως
Για την Κατηγορούμενη αρ. 2: Αυτοπροσώπως
Κατηγορούμενοι αρ. 1 και 2: Παρόντες
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονται 8 κατηγορίες. Ο 1ος κατηγορούμενος αντιμετωπίζει τις κατηγορίες 1 και 2, η 2η κατηγορούμενη τις κατηγορίες 3 και 4 και ο 3ος κατηγορούμενος τις κατηγορίες 5 έως 8. Οι κατηγορούμενοι 1 και 2 (ακολούθως «οι κατηγορούμενοι») παραδέχθηκαν τις κατηγορίες που καθένας τους αντιμετωπίζει και τελούν υπό κράτηση από τις 10.3.2025.
Οι κατηγορίες 1 και 3 αφορούν το αδίκημα της παραμονής αλλοδαπού στη Δημοκρατία χωρίς άδεια κατά παράβαση των άρθρων 2 και 19(λ) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105 και των σχετικών κανονισμών (Κ.Δ.Π. 242/1972) και οι κατηγορίες 2 και 4 το αδίκημα της άσκησης επαγγέλματος από αλλοδαπό χωρίς άδεια απασχολήσεως κατά παράβαση των άρθρων 19(ι)(κ) και 20 του Κεφ. 105 και των σχετικών κανονισμών (Κ.Δ.Π. 242/1972).
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 2ης κατηγορίας ο 1ος κατηγορούμενος κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία ενώ ήταν αλλοδαπός ο οποίος εισήλθε νόμιμα στη Δημοκρατία αποδέχθηκε απασχόληση σε αυτή χωρίς άδεια του Διευθυντή.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 3ης κατηγορίας η 2η κατηγορούμενη κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία ως αλλοδαπή που είχε εισέλθει στη Δημοκρατία για προσωρινή παραμονή με άδεια απασχόλησης η οποία έληξε στις 8.1.2025 παρέμεινε σε αυτή χωρίς άδεια του Διευθυντή.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 4ης κατηγορίας η 2η κατηγορούμενη κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία ενώ ήταν αλλοδαπή που είχε εισέλθει νόμιμα στη Δημοκρατία αποδέχθηκε απασχόληση σε αυτή χωρίς άδεια του Διευθυντή.
Αναφορικά με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής ανέφερε πως αυτά αποκαλύπτονται με πλήρη επάρκεια από τις λεπτομέρειες αδικήματος των επίδικων κατηγοριών και αυτό δεν αμφισβητήθηκε από τους κατηγορούμενους οι οποίοι στην συνέχεια έλαβαν τον λόγο.
Ο 1ος κατηγορούμενος ανέφερε πως συμφωνεί με το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας στην οποία καταγράφονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: είναι ηλικίας 26 ετών με καταγωγή από το Νεπάλ. Οι γονείς του και ο μικρότερος αδελφός του διαμένουν στη χώρα καταγωγής του και αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες ενώ ο πατέρας του αντιμετωπίζει και προβλήματα υγείας αφού είναι διαβητικός. Δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του επειδή είναι ο μόνος που στηρίζει οικονομικά την οικογένειά του. Επιθυμεί να αιτηθεί για άσυλο στη Δημοκρατία και επιθυμεί επίσης να παραμείνει νόμιμα για να εργαστεί για να στηρίζει οικονομικά την οικογένειά του. Τέλος εξέφρασε την απολογία του.
Η 2η κατηγορούμενη ομοίως ανέφερε πως συμφωνεί με το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας στην οποία καταγράφονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: είναι ηλικίας 36 ετών με καταγωγή από το Νεπάλ. Είναι μητέρα ενός ανήλικου τέκνου ηλικίας 7 ετών το οποίο διαμένει με τη μητέρα της στη χώρα καταγωγής της αφού ο σύζυγός της απεβίωσε. Παρόλο που στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας αναγράφεται ότι επιθυμεί να παραμείνει στη Δημοκρατία για να εργαστεί για να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στο παιδί της εφόσον η μητέρα της δεν είναι σε θέση να εργαστεί λόγω ηλικίας όταν έλαβε τον λόγο, πέραν από την απολογία της εξέφρασε και την επιθυμία της να επαναπατριστεί.
Το Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής έχει καθήκον να λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον Νόμο ποινή, τις περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες ενός κατηγορούμενου. Επιπλέον, σε αδικήματα όπου παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε η ποινή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των προσωπικών συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα στα οποία οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι κατόπιν παραδοχής τους είναι σοβαρά. Η σοβαρότητα που προσδίδεται σε αυτά από τον νομοθέτη διαφαίνεται από το προβλεπόμενο ανώτατο όριο ποινής. Για το αδίκημα της παραμονής αλλοδαπού στη Δημοκρατία χωρίς άδεια του Διευθυντού και για το αδίκημα της άσκησης επαγγέλματος από αλλοδαπό χωρίς άδεια απασχολήσεως το άρθρο 19 του Κεφ. 105 προνοεί ποινή φυλάκισης μέχρι δώδεκα μήνες ή πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες (€1.708 περίπου) ή και τις δύο αυτές ποινές.
Η σοβαρότητα των αδικημάτων που σχετίζονται με την παράνομη είσοδο και παράνομη παραμονή αλλοδαπών στη Δημοκρατία και η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών δεν προκύπτουν μόνο από τις προβλεπόμενες ποινές αλλά έχουν επίσης τονισθεί και από τη σχετική νομολογία. Ενδεικτικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Tabrizi v. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 421:
«Αδικήματα που αφορούν την παράνομη είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στην Κύπρο ή που σχετίζονται με τέτοια αδικήματα αντιμετωπίζονται ως σοβαρά. Έχει επισημανθεί στην σχετική νομολογία ότι τόσο η παράνομη είσοδος στο έδαφος της Δημοκρατίας όσο και η παράνομη παραμονή προσώπων που εισήλθαν αρχικά νόμιμα έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα κοινωνικής και οικονομικής φύσεως αλλά και προβλήματα αστυνόμευσης. Ακόμα ότι η Κύπρος είναι φιλόξενη χώρα αλλά ο καθένας που επιθυμεί να ζήσει εδώ οφείλει να συμμορφώνεται με τους Νόμους και τους Κανονισμούς της χώρας αυτής».
Στην υπόθεση ALI HASSAIN KHALAF AL JIBOURI ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ν. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 143 που αφορούσε στο αδίκημα της παραμονής στη Δημοκρατία μετά τη λήξη άδειας παραμονής κατά παράβαση του άρθρου 19(λ) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105 έγινε αναφορά στην υπόθεση Gaby Toufic Atallah ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 94 στην οποία αναφέρθηκε ότι:
«οι προσωπικές περιστάσεις των κατηγορουμένων όσο και αν, όπως σε κάθε περίπτωση, είναι παράγοντες σχετικοί με την επιμέτρηση της ποινής, είναι περιορισμένης σημασίας και σίγουρα δεν μπορούν να αφεθούν να οδηγήσουν σε αναποτελεσματική εφαρμογή του νόμου σε υποθέσεις όπως η παρούσα, στις οποίες οι ποινές είναι αναγκαίο να είναι αποτρεπτικές».
Στην ως άνω απόφαση ALI HASSAIN KHALAF AL JIBOURI ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ (πιο πάνω) κρίθηκε ότι η ποινή φυλάκισης 1 μηνός που επιβλήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στα πλαίσια επιλογής της κατάλληλης ποινής και της εξατομίκευσης λαμβάνω υπόψη μου την παραδοχή ενός εκάστου των κατηγορουμένων, η οποία είναι ένας σημαντικός ελαφρυντικός παράγοντας ο οποίος φανερώνει και τη μεταμέλειά τους. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή.».
Περαιτέρω λαμβάνω επίσης υπόψη μου το λευκό ποινικό μητρώο και τις προσωπικές, οικονομικές και οικογενειακές περιστάσεις καθενός από τους κατηγορούμενους τις οποίες έχω υπόψη μου και κρίνω ότι δεν είναι αναγκαίο να τις επαναλάβω καθώς και τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων.
Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή λαμβάνοντας υπόψη και τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων και τη χρονική διάρκεια της παράνομης παραμονής τους είναι η επιβολή ποινής φυλάκισης.
Κατά την επιμέτρηση της ποινής λαμβάνω περαιτέρω υπόψη μου την προβλεπόμενη από τον Νόμο ποινή καθώς επίσης και τη σχετική νομολογία όπως την ανέφερα πιο πάνω σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα όπως τα επίδικα. Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι οι αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές τις οποίες και επιβάλλω είναι οι ακόλουθες:
Στον 1ο κατηγορούμενο:
· Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
· Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Στη 2η κατηγορούμενη:
· Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
· Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Έχοντας επιβάλει σε καθένα από τους κατηγορούμενους ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που τους επιβλήθηκε.
Το θέμα της αναστολής ποινής φυλάκισης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου.
Σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ποινής φυλάκισης στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930 λέχθηκε ότι «κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Στην απόφαση στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021 στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία του καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που τους επιβλήθηκε.
Κρίνω πως οι προσωπικές περιστάσεις καθενός εκ των κατηγορουμένων, η παραδοχή τους και το λευκό τους ποινικό μητρώο δεν υπερτερούν της ανάγκης για επιβολή αποτρεπτικής ποινής για τους λόγους που προανέφερα. Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής φυλάκισης δεν θα αντικατόπτριζε τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ούτε θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής.
Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι ως άνω μετριαστικοί παράγοντες οι οποίοι τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, λήφθηκαν δεόντως υπόψη για τον καθορισμό τόσο του είδους όσο και του ύψους της ποινής. Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης.
Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε σε καθένα από τους κατηγορούμενους 1 και 2 να εκτελεστεί άμεσα. Ο χρόνος φυλάκισης μειώνεται για το χρονικό διάστημα που οι κατηγορούμενοι τελούν υπό κράτηση ήτοι από τις 10.3.2025.
(Υπ.) ..................................
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο/Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο