ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 846/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
1. SERGEI KERATISHVILI
2. AWAIS MUSHTAQ
3. ILGAR DEMURCHEV
4. OLEKSANDR NADTOCHI
Κατηγορουμένων
Ημερομηνία: 15.5.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ζ. Κούμουρου
Για τους Κατηγορούμενους αρ. 1, 3 και 4: κα Ά. Κουντούρη
Κατηγορούμενοι αρ. 1, 3 και 4: Παρόντες
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονται 8 κατηγορίες. Οι κατηγορίες 1 και 2 αφορούν τον 1ο κατηγορούμενο, οι κατηγορίες 3 και 4 τον 2ο κατηγορούμενο, οι κατηγορίες 5 και 6 τον 4ο κατηγορούμενο και οι κατηγορίες 7 και 8 τον 3ο κατηγορούμενο. Η ποινική δίωξη εναντίον του 2ου κατηγορούμενου αναστάλθηκε λόγω μη επίδοσης του κατηγορητηρίου σε αυτόν ενώ οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι παραδέχθηκαν τις κατηγορίες που καθένας τους αντιμετωπίζει.
Η 1η κατηγορία αφορά το αδίκημα της εισόδου στην Κυπριακή Δημοκρατία από μη εγκεκριμένο λιμένα κατά παράβαση του άρθρου 12(1)(3)(5) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105, η 2η το αδίκημα της παραμονής αλλοδαπού στη Δημοκρατία χωρίς άδεια κατά παράβαση των άρθρων 2(1)(2)(γ), 19 και 20 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, οι κατηγορίες 5 και 7 το αδίκημα της παράνομης εργοδότησης αλλοδαπού κατά παράβαση των άρθρων 2, 14Β(1) και 19 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105 και οι κατηγορίες 6 και 8 το αδίκημα της πρόσληψης αλλοδαπού σε υπηρεσία και παράλειψης ειδοποίησης του Λειτουργού Καταγραφής για την εν λόγω πρόσληψη κατά παράβαση του άρθρου 20 του Κεφ. 105 και του Καν. 38 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (Κ.Δ.Π. 242/1972) αντίστοιχα.
Τα γεγονότα τα οποία εκτέθηκαν από τον εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από τους κατηγορούμενους είναι τα ακόλουθα: στις 24.1.2024 και περί ώρα 11:30 το πρωί ο Μ.Κ.1 μαζί με άλλα μέλη της Αστυνομίας μετέβηκαν για έλεγχο παράνομης απασχόλησης σε υπό ανέγερση εστιατόριο στον δρόμο Λάρνακας ‑ Δεκέλειας. Κατά την άφιξη του στο μέρος και μετά από έλεγχο και παρακολούθηση 20 λεπτών εντόπισε ένα νεαρό άνδρα να βρίσκεται στην μπροστινή βεράντα του υπό ανακαίνιση εστιατορίου και να τοποθετεί κεραμικά και έναν άλλο άνδρα να βρίσκεται πλησίον του και να ασχολείται με το πότισμα των κεραμικών.
Ο Μ.Κ.1 αφού τους πλησίασε και τους υπέδειξε αστυνομική ταυτότητα ζήτησε τα στοιχεία τους και διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για τους κατηγορούμενους 1 και 2. Από έλεγχο που έγινε για τον 1ο κατηγορούμενο διαπιστώθηκε ότι αυτός αφίχθηκε στη Δημοκρατία παράνομα το 2017 και δεν είχε υποβάλει οποιαδήποτε αίτηση για άδεια παραμονής υπό οποιοδήποτε καθεστώς ούτε υπέβαλε αίτηση ασύλου. Αναφορικά με τον πρώην 2ο κατηγορούμενο διαπιστώθηκε ότι αυτός εισήλθε στη Δημοκρατία το 2022 και υπέβαλε αίτηση ασύλου η οποία απορρίφθηκε στις 7.9.2022 και στις 26.9.2022 υπέβαλε προσφυγή η οποία και αυτή απορρίφθηκε στις 6.12.2022. Μετά υπέβαλε μεταγενέστερη αίτηση που κρίθηκε απαράδεκτη στις 27.12.23 και έκτοτε διέμενε παράνομα.
Ο Μ.Κ.1 αφού πληροφόρησε τον 1ο κατηγορούμενο για το αδίκημα που διέπραττε αυτός απάντησε «sorry». Παρόντες στο μέρος ήταν και οι κατηγορούμενοι 3 και 4 οι οποίοι υποδείχθηκαν από τους κατηγορούμενους 1 και 2 ως οι εργοδότες τους. Συγκεκριμένα ο 2ος κατηγορούμενος υπέδειξε τον 3ο ως εργοδότη του και ο 1ος κατηγορούμενος υπέδειξε ως εργοδότη του τον 4ο κατηγορούμενο. Ο 3ος κατηγορούμενος αφού πληροφορήθηκε και ρωτήθηκε αν είχε άδεια να εργοδοτεί τον 2ο ανέφερε αυτολεξεί «όχι, σήμερα τον έφερα».
Στη συνέχεια ρώτησε τον 4ο κατηγορούμενο αν είχε άδεια να εργοδοτεί τον 1ο κατηγορούμενο αλλά αυτός δεν έδωσε οποιαδήποτε απάντηση. Την ίδια μέρα λήφθηκαν ανακριτικές καταθέσεις από τους εμπλεκόμενους, κατηγορήθηκε γραπτώς ο 3ος κατηγορούμενος και απάντησε «δούλεψε μια φορά, ζητώ συγγνώμη». Κατηγορήθηκε γραπτώς και ο 4ος κατηγορούμενος και απάντησε «Απολογούμαι, δεν ήξερα ότι ήταν παράνομος». Οι κατηγορούμενοι είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Η δικηγόρος των κατηγορουμένων παρέδωσε στο Δικαστήριο γραπτό κείμενο προς μετριασμό. Σε αυτό καταγράφονται οι προσωπικές περιστάσεις καθενός από τους κατηγορούμενους και οι μετριαστικοί παράγοντες. Ο 1ος κατηγορούμενος είναι ηλικίας 38 ετών και κατάγεται από τη Γεωργία. Εισήλθε στο έδαφος της Δημοκρατίας από το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου το 2017. Στη χώρα καταγωγής του έχει 2 παιδικά ηλικίας 12 και 14 ετών τα οποία διαμένουν με τη μητέρα τους. Στην Κύπρο ο κατηγορούμενος έχει ακόμα 2 παιδιά τα οποία απέκτησε με τη συμβία του ηλικίας 5 ½ και 3 ετών αντίστοιχα. Η κόρη του ηλικίας 5 ½ ετών έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας αφού σχεδόν είναι τυφλή και χρίζει χειρουργικής επέμβασης.
Ο 3ος κατηγορούμενος είναι ηλικίας 50 ετών, έγγαμος και πατέρας μιας ανήλικης κόρης ηλικίας 11 ετών. Κατά την επίδικη ημέρα επειδή λυπήθηκε τον 2ο κατηγορούμενο ο οποίος του είχε ζητήσει χρήματα για να αγοράσει φαγητό του είπε πως θα του έδιδε €50,00 εάν τον βοηθούσε να μεταφέρουν ένα κομπρεσόρο στη Λάρνακα. Δεν γνώριζε ότι ο 2ος κατηγορούμενος βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο αφού του το είχε αποκρύψει. Η σύζυγός του αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν εργάζεται και η οικογένειά του συντηρείται οικονομικά από την εργασία του ως οικοδόμος από την οποία έχει μηνιαία εισοδήματα περί τα €1.500. Για τις ίδιες κατηγορίες κατέβαλε διοικητικό πρόστιμο συνολικού ποσού €1.470 ως προκύπτει από τις 2 αποδείξεις που η δικηγόρος του επισύναψε στο γραπτό κείμενο που παρέδωσε.
Ο 4ος κατηγορούμενος είναι ηλικίας 50 ετών, άγαμος και πατέρας ενός ενήλικου τέκνου ηλικίας 31 ετών. Είναι καρκινοπαθής και έχει 1 νεφρό. Λόγω της κατάστασης της υγείας του εργάζεται μια με δύο φορές την εβδομάδα και λαμβάνει περί τα €50,00. Διαμένει σε ενοικιαζόμενη κατοικία με μηνιαίο ενοίκιο €450,00 και λαμβάνει οικονομική στήριξη από τον υιό του.
Έχω μελετήσει με προσοχή και έλαβα υπόψη μου όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής έχει καθήκον να λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την ανώτατη ποινή που προβλέπει ο νόμος για καθένα από αυτά, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Λαμβάνει περαιτέρω υπόψη του πως σε αδικήματα όπου παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε η ποινή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των προσωπικών συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα στα οποία οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι κατόπιν παραδοχής τους είναι σοβαρά. Η σοβαρότητα που προσδίδεται σε αυτά από τον νομοθέτη διαφαίνεται από το ανώτατο όριο ποινής που θέτει ο νόμος για καθένα από αυτά. Για το αδίκημα της εισόδου στη Δημοκρατία από μη εγκεκριμένο λιμάνι και της παραμονής αλλοδαπού στη Δημοκρατία χωρίς άδεια του Διευθυντού τα άρθρα 12 και 19 του Κεφ. 105 προνοούν ποινή φυλάκισης μέχρι δώδεκα μήνες ή πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες (€1.708 περίπου) ή και τις δύο αυτές ποινές.
Για το αδίκημα της εργοδότησης αλλοδαπού χωρίς την απαιτούμενη από τον Νόμο άδεια ή της εργοδότησης κατά παράβαση των όρων άδειας εργοδότησης ή της εργοδότησης κατά παράβαση οποιουδήποτε άλλου νόμου ή κανονισμού το άρθρο 14Β(1) του Κεφ. 105 προνοεί ποινή φυλάκισης μέχρι 5 έτη ή χρηματική ποινή μέχρι €20.000 ή και τις 2 αυτές ποινές.
Για το αδίκημα της πρόσληψης αλλοδαπού σε υπηρεσία και παράλειψης ειδοποίησης του Λειτουργού Καταγραφής περί της τοιαύτης πρόσληψης (κατηγορίες 6 και 8) σχετικός είναι ο Κ.38 της Κ.Δ.Π. 242/1972 ως τροποποιήθηκε από την Κ.Δ.Π. 146/1991 ο οποίος προνοεί πρόστιμο μη υπερβαίνον τις Λ.Κ.200,00 (€342,00 περίπου) ή ποινή φυλάκισης μέχρι 3 μήνες ή και τις 2 αυτές ποινές.
Η σοβαρότητα των αδικημάτων που σχετίζονται με την παράνομη είσοδο και παράνομη παραμονή αλλοδαπών στη Δημοκρατία και η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών δεν προκύπτουν μόνο από τις προβλεπόμενες ποινές αλλά έχουν επίσης τονισθεί και από τη σχετική νομολογία εδώ και δεκαετίες. Στην υπόθεση SHABANALI NAZARI ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 231 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Παράνομη παραμονή αλλοδαπών στην Κύπρο συνιστά δεσπόζον (prevalent) αδίκημα, γεγονός που δικαιολογεί την επιβολή αποτρεπτικών ποινών.
…
Η συχνότητα, με την οποία διαπράττονται αδικήματα αυτής της φύσης, και οι αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο συνοψίζονται περιεκτικά στο απόσπασμα που ακολουθεί από την πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Mohamed και Άλλοι ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 166 που δόθηκε από το Νικήτα Δ.:
«Δυστυχώς το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκαν οι εφεσείοντες διαπράττεται τελευταία με εντεινόμενη συχνότητα. Ο πρωτόδικος δικαστής, εκφράζοντας τη βαθιά ανησυχία του για το φαινόμενο, το χαρακτήρισε ως επιδημία. Δε θα ήταν υπερβολικό να λεχθεί ότι από την άποψη αυτή η Κύπρος βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Οι αρνητικές επιπτώσεις, κοινωνικές, οικονομικές και άλλες ήδη εκδηλώθηκαν και επηρεάζουν τη ζωή του τόπου.
Η Κύπρος είναι χώρα φιλόξενη και ανεκτική. Ιστορικά υπήρξε και εξακολουθεί να είναι κόμβος συγκοινωνιακός, οικονομικός και πολιτιστικός. Όμως κάθε κράτος διατηρεί το δικαίωμα μη αποδοχής αλλοδαπών (βλέπε ανάπτυξη του καθηγητή J.G. Starke 'Introduction to International Law', 10η έκδοση στη σελ. 748 και επ.), το οποίο παραβιάζεται με διάπραξη τέτοιας φύσεως αδικημάτων».
Στην ως άνω υπόθεση SHABANALI NAZARI ν. Αστυνομίας επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ποινή φυλάκισης 3 μηνών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από το Πρωτόδικο Δικαστήριο στην κατηγορία της παραμονής στη Δημοκρατία μετά τη λήξη της άδειας παραμονής του κατά παράβαση του άρθρου 19(1)(λ) του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105.
Σχετικό με τα πιο πάνω είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Tabrizi v. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 421:
«Αδικήματα που αφορούν την παράνομη είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στην Κύπρο ή που σχετίζονται με τέτοια αδικήματα αντιμετωπίζονται ως σοβαρά. Έχει επισημανθεί στην σχετική νομολογία ότι τόσο η παράνομη είσοδος στο έδαφος της Δημοκρατίας όσο και η παράνομη παραμονή προσώπων που εισήλθαν αρχικά νόμιμα έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα κοινωνικής και οικονομικής φύσεως αλλά και προβλήματα αστυνόμευσης. Ακόμα ότι η Κύπρος είναι φιλόξενη χώρα αλλά ο καθένας που επιθυμεί να ζήσει εδώ οφείλει να συμμορφώνεται με τους Νόμους και τους Κανονισμούς της χώρας αυτής».
Στην υπόθεση ALI HASSAIN KHALAF AL JIBOURI ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ν. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 143 που αφορούσε στο αδίκημα της παραμονής στη Δημοκρατία μετά τη λήξη άδειας παραμονής κατά παράβαση του άρθρου 19(λ) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105 έγινε αναφορά στην υπόθεση Gaby Toufic Atallah ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 94 στην οποία αναφέρθηκε ότι:
«οι προσωπικές περιστάσεις των κατηγορουμένων όσο και αν, όπως σε κάθε περίπτωση, είναι παράγοντες σχετικοί με την επιμέτρηση της ποινής, είναι περιορισμένης σημασίας και σίγουρα δεν μπορούν να αφεθούν να οδηγήσουν σε αναποτελεσματική εφαρμογή του νόμου σε υποθέσεις όπως η παρούσα, στις οποίες οι ποινές είναι αναγκαίο να είναι αποτρεπτικές».
Στην ως άνω απόφαση ALI HASSAIN KHALAF AL JIBOURI ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ (πιο πάνω) κρίθηκε ότι η ποινή φυλάκισης 1 μηνός που επιβλήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση ALI RIZA MOHAMEΤ ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 295 επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 5 μηνών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα κατόπιν παραδοχής του. Αναφέρθηκε και πάλι ότι η επιβολή αποτρεπτικής ποινής είναι επιβεβλημένη στις υποθέσεις διάπραξης αδικημάτων παράνομης παραμονής αλλοδαπών λόγω της έξαρσης στη διάπραξη τους και των αρνητικών επιπτώσεων τους σε διάφορους τομείς της ζωής του τόπου μας.
Η νομολογία καθορίζει επίσης ότι τα αδικήματα που αφορούν παράνομη εργοδότηση αλλοδαπών, τα οποία αντιμετωπίζουν οι κατηγορούμενοι 3 και 4 στην παρούσα υπόθεση, είναι σοβαρά και για αυτό πρέπει να αντιμετωπίζονται με την επιβολή αποτρεπτικών ποινών (Γενικός Εισαγγελίας της Δημοκρατίας ν. Χριστάκη Πιρίκκη (2001) 2 Α.Α.Δ. 279).
Στην υπόθεση Σαφειρίδου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 28/2022, ημερ. 21.3.2022, ECLI:CY:AD:2022:B123, αναφέρθηκε ότι:
«Η νομολογία διαχωρίζει τις περιπτώσεις των παρανόμως εργοδοτουμένων αλλοδαπών που βρίσκονται και παράνομα στη Δημοκρατία από τις περιπτώσεις στις οποίες αυτοί βρίσκονται νόμιμα, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Είναι στη βάση αυτής της προσέγγισης που στην υπόθεση Lin Qinlong v. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 501, η οποία αφορούσε παράνομη εργοδότηση αλλοδαπού φοιτητή, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε πρωτοδίκως (βλ. επίσης Γενικός Εισαγγελέας v. Νικολάου (2006) 2 Α.Α.Δ. 488)».
Στα πλαίσια επιλογής της κατάλληλης ποινής και της εξατομίκευσης λαμβάνω υπόψη μου την παραδοχή των κατηγορουμένων, η οποία είναι ένας σημαντικός ελαφρυντικός παράγοντας ο οποίος φανερώνει και την έμπρακτη μεταμέλειά τους. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή.».
Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω και ιδίως αφενός τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων και την ανάγκη για αυστηρή αντιμετώπισή τους με αποτρεπτικές ποινές και αφετέρου το γεγονός ότι ο 1ος κατηγορούμενος εισήλθε στη Δημοκρατία από το αεροδρόμιο της Τύμπου το έτος 2017 το οποίο δεν αποτελεί εγκεκριμένο σημείο εισόδου στη Δημοκρατία, το γεγονός ότι ουδέποτε υπέβαλε αίτηση να του παραχωρηθεί άδεια παραμονής και συνεπώς έκτοτε λαθροβιούσε στη Δημοκρατία καθώς επίσης και τη μακρά χρονική διάρκεια της παράνομης παραμονής του στη Δημοκρατία από το έτος 2017 μέχρι και τις 24.1.2024 που εντοπίστηκε να διαπράττει τα επίδικα αδικήματα κρίνω ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της φυλάκισης.
Αναφορικά με τους κατηγορούμενους 3 και 4 οι οποίοι εργοδότησαν τους κατηγορούμενους 2 και 1 αντίστοιχα οι οποίοι βρίσκονταν παράνομα στη Δημοκρατία κατά τον επίδικο χρόνο λαμβάνοντας υπόψη μου την πολύ μικρή χρονική περίοδο εργοδότησης η οποία αφορούσε μόνο την επίδικη ημέρα διάπραξης των αδικημάτων και τις προσωπικές τους περιστάσεις τις οποίες ανέφερα πιο πάνω κρίνω ότι παρά τη σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζουν αρμόζουσα ποινή για αυτούς είναι η χρηματική.
Έχω βεβαίως υπόψη μου ότι τα αδικήματα τα οποία οι κατηγορούμενοι 3 και 4 διέπραξαν είναι τα ίδια μεταξύ τους καθώς επίσης και την αρχή της ίσης μεταχείρισης των παραβατών. Επειδή όμως ο 3ος κατηγορούμενος κατέβαλε και διοικητικό πρόστιμο €1.470 κρίνω ότι υπό τις περιστάσεις δικαιολογείται να του επιβληθεί ηπιότερη ποινή σε σχέση με αυτή που θα επιβληθεί στον 4ο κατηγορούμενο.
Κατά την επιμέτρηση της ποινής λαμβάνω περαιτέρω υπόψη μου την ανώτατη ποινή που προβλέπεται από τον Νόμο για καθένα από τα επίδικα αδικήματα καθώς επίσης και τη σχετική νομολογία όπως την ανέφερα πιο πάνω σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε τέτοια αδικήματα. Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ως αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές τις ακόλουθες:
Στον 1ο κατηγορούμενο:
· Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 μηνών
· Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Στον 3ο κατηγορούμενο:
· Στην 7η κατηγορία ποινή προστίμου €600,00.
· Στην 8η κατηγορία ποινή προστίμου €100,00.
Στον 4ο κατηγορούμενο:
· Στην 5η κατηγορία ποινή προστίμου €2.000.
· στην 6η κατηγορία ποινή προστίμου €200,00.
Έχοντας επιβάλει στον 1ο κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε.
Το θέμα της αναστολής ποινής φυλάκισης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου.
Σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ποινής φυλάκισης στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930 λέχθηκε ότι «κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021 στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία ενός καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης αναφορικά με τον 1ο κατηγορούμενο όπως την είσοδο του στη Δημοκρατία από μη νόμιμο σημείο εισόδου και τη μεγάλη χρονική διάρκεια της παράνομης παραμονής του στη Δημοκρατία από το 2017 μέχρι και τις 24.1.2024 που εντοπίστηκε να διαπράττει τα επίδικα αδικήματα κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Κρίνω πως οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου και η παραδοχή του δεν υπερτερούν της ανάγκης για επιβολή αποτρεπτικής ποινής για τους λόγους που προανέφερα.
Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής φυλάκισης δεν θα αντικατόπτριζε τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ούτε θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής.
Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι ως άνω μετριαστικοί παράγοντες οι οποίοι τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, λήφθηκαν δεόντως υπόψη για τον καθορισμό τόσο του είδους όσο και του ύψους της ποινής. Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης.
Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον 1ο κατηγορούμενο να εκτελεστεί άμεσα.
(Υπ.) ..................................
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο