ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 16097/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
Γιώργου Χαραλάμπους
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 17.6.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ζ. Κούμουρου
Για τον Κατηγορούμενο: κα Σουτζιή
Κατηγορούμενος: Παρών
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης για την οποία ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας διέταξε τη συνοπτική εκδίκασή της σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 30(2) του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977 περιλαμβάνονταν αρχικά 3 κατηγορίες εκ των οποίων η 2η αναστάλθηκε και ακολούθως προστέθηκαν ακόμα 2. Ο κατηγορούμενος δήλωσε παραδοχή στις κατηγορίες 1 και 3 έως 5.
Η 1η κατηγορία αφορά το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1), 6(2), 30, 31 και 38 και του Μέρους ΙΙ του Πρώτου Πίνακα και του Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977, η 3η το αδίκημα της προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β από άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 31 και 38 και του Μέρους ΙΙ του Πρώτου Πίνακα και του Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977, η 4η κατηγορία αφορά το αδίκημα της οδήγησης μηχανοκίνητου οχήματος υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών κατά παράβαση των άρθρων 11Α, 11Β, 11Γ, 11Ε, 11Ζ, 11Η, και 11Θ του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου 174/1986 και των άρθρων 9 και 20Α του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/1972 και των σχετικών κανονισμών και η 5η κατηγορία το αδίκημα της χρήσης μηχανοκίνητου οχήματος χωρίς άδεια κυκλοφορίας κατά παράβαση του άρθρου 19 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/1972 και των σχετικών κανονισμών.
Τα γεγονότα τα οποία εκτέθηκαν από την εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από τον κατηγορούμενο έχουν ως εξής: στις 26.7.2024 και περί ώρα 20:15 ο Μ.Κ.1 της Τροχαίας Αρχηγείου διενεργούσε έλεγχο στη λεωφόρο Γεώργιου Χριστοδουλίδη στη Λάρνακα. Κατά τον έλεγχο ανέκοψε το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ] με οδηγό τον κατηγορούμενο. Κατά τον έλεγχο ο κατηγορούμενος ερωτήθηκε εάν είχε οτιδήποτε παράνομο και αφού του επιστήθηκε η προσοχή του στον νόμο απάντησε «Έχω λίγο Haze για εμένα κύριε», παραδίδοντας στον Μ.Κ.1 ένα σακουλάκι με κάνναβη.
Αφού το εν λόγω σακουλάκι παραλήφθηκε ως τεκμήριο του επιστήθηκε η προσοχή του στον νόμο και ο κατηγορούμενος απάντησε «sorry». Κατά τον έλεγχο έγινε στον κατηγορούμενο προκαταρκτικός έλεγχος ναρκοτέστ με θετική ένδειξη στην κάνναβη και περαιτέρω διαπιστώθηκε ότι οδηγούσε το όχημα χωρίς άδεια κυκλοφορίας από τις 31.12.2023. Ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε για αυτόφωρα αδικήματα και οδηγήθηκε στα γραφεία της Υ.ΚΑ.Ν. Λάρνακας όπου εκεί στην παρουσία του ζυγίστηκε η κάνναβη και διαπιστώθηκε ότι ήταν βάρους 6,23 γρ. Λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο στην οποία αυτός παραδέχτηκε ότι είναι χρήστης κάνναβης και ότι η κάνναβη που εντοπίστηκε ήταν για δική του χρήση και ότι είχε κάμει χρήση κάνναβης το προηγούμενο βράδυ.
Η δικηγόρος του κατηγορούμενου όταν έλαβε τον λόγο ανέφερε πως το επίδικο αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό το οποίο ο κατηγορούμενος υπόσχεται ότι δεν θα διαπράξει ξανά στο μέλλον. Αναφορικά με τις προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου ανέφερε πως αυτός είναι σήμερα ηλικίας 38 ετών και είναι ο προστάτης της οικογένειας του την οποία στηρίζει και οικονομικά λόγω του ότι οι γονείς του είναι συνταξιούχοι. Ανέφερε επίσης ότι η μητέρα του πάσχει από σοβαρής μορφής κατά πλάκας σκλήρυνση, τα έξοδα της οποίας επωμίζεται εξ ολοκλήρου ο κατηγορούμενος διότι δεν καλύπτονται από το ΓεΣΥ.
Η δικηγόρος του κατηγορούμενου ανέφερε επίσης ότι αυτός εργάζεται στο οικογενειακό τους στεγνοκαθαριστήριο από το οποίο λαμβάνει εισόδημα 1.200 ευρώ εκ των οποίων τα 600 τα χρησιμοποιεί για το ενοίκιο του. Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος υποβλήθηκε σε τοξικολογικές εξετάσεις με δική του πρωτοβουλία στις 24.1.2025 και στις 4.4.2025 αντίστοιχα στις οποίες δεν ανευρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες.
Όσον αφορά το αδίκημα της χρήσης μηχανοκίνητου οχήματος χωρίς άδεια κυκλοφορίας ανέφερε πως αυτό τελέστηκε εκ παραδρομής και πως ο κατηγορούμενος μετά την επίδοση του κατηγορητηρίου ανανέωσε την εν λόγω άδεια πριν την πρώτη εμφάνισή του στο Δικαστήριο.
Ανέφερε επίσης πως σε περίπτωση που το Δικαστήριο προσανατολίζεται στο να επιβάλει στον κατηγορούμενο ποινή στέρησης της άδειας οδήγησης αυτό θα οδηγήσει σε απώλεια εισοδημάτων εφόσον μεταφέρει στο στεγνοκαθαριστήριο ορισμένες φορές και τον πατέρα του. Μάλιστα ανά πάσα στιγμή μπορεί να πρέπει να βρίσκεται στο νοσοκομείο της Λευκωσίας οπόταν θα τεθεί σε κίνδυνο η υγεία της μητέρας του η οποία βασίζεται εξ ολοκλήρου στον κατηγορούμενο.
Ανέφερε επίσης ότι η απεξάρτηση του κατηγορούμενου δείχνει την έμπρακτη μεταμέλεια του και κάλεσε το Δικαστήριο να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
Άκουσα με προσοχή και έλαβα υπόψη μου όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή, τις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες ενός κατηγορούμενου. Επιπλέον λαμβάνει υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στην υπόθεση Βραχίμης ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 527 λέχθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με τις γενικές αρχές που διέπουν το θέμα της επιβολής ποινής:
«Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από το νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, 270 - Βλ. και Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Όπως τέθηκε στην Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632, "το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή".».
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε μια συγκεκριμένη υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Το άρθρο 6(1) και (2) του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977 ορίζει ότι είναι αδίκημα κάποιο πρόσωπο να αγοράζει ή προμηθεύεται ή να έχει στην κατοχή του «ελεγχόμενον φάρμακον». Σύμφωνα με τον Τρίτο Πίνακα του Ν.29/1977 το αδίκημα της αγοράς ή προμήθειας ή κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β κατά παράβαση του άρθρου 6(2) τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 8 ετών ή με πρόστιμο ή και με τις 2 αυτές ποινές.
Το άρθρο 30(4) του Ν.29/1977 ορίζει τα περιστατικά τα οποία καθιστούν το αδίκημα ως ιδιαίτερα σοβαρό και το άρθρο 30(5) τα περιστατικά που το καθιστούν λιγότερο σοβαρό. Το Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής μεταξύ άλλων λαμβάνει υπόψη του τα εν λόγω περιστατικά.
Η σοβαρότητα των αδικημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά και η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών για τέτοιας φύσεως αδικήματα δεν προκύπτουν μόνο από την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή και την ίδια τη φύση τους αλλά έχουν επίσης τονισθεί και από τη σχετική νομολογία. Ενδεικτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Γλυκερίου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 171/2020, ημερ. 8.6.2022, ECLI:CY:AD:2022:B287:
«Η νομολογία υπαγορεύει την αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις που αφορούν ναρκωτικές ουσίες. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Ναζίπ ν. Αστυνομίας, (2014) 2(Β) ΑΑΔ 808, η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή κατά μείζονα λόγο με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Bora ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, ημερ. 13/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών».
Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Κλεομένης ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350:
«Αν και πιστεύουμε ότι επαναλαμβάνουμε εαυτούς και τα τετριμμένα, κρίνουμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε την κατ' επανάληψη επισήμανση της νομολογίας μας «πως τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας, πληγές οι οποίες δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε από τη συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν, αλλά επιδεινώνονται ραγδαία. Και στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες είναι πρόσωπα νεαρής ηλικίας. Είναι πραγματικά λυπηρό, οδυνηρό και τραγικό να διαπιστώνουμε πως η απώλεια ζωών, νέων κυρίως ανθρώπων, έχει γίνει μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας και πως η λίστα των νέων που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα επιτάσσει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών και καθιστά την αυστηρή μεταχείριση των παραβατών επιτακτική».
Στην πρόσφατη υπόθεση Γρηγορίου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 281/2022, ημερ. 27.3.2023, ECLI:CY:AD:2023:B111 τονίστηκε για άλλη μια φορά η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις ναρκωτικών. Αναφέρθηκε ότι «η σοβαρότητα των αδικημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά καθιστούν την ανάγκη για αποτροπή και προστασία της κοινωνίας από το σοβαρό πρόβλημα των ναρκωτικών, μέσω της επιβολής αυστηρών ποινών». Σε άλλο σημείο της ως άνω απόφασης αναφέρθηκε επίσης ότι «όμως παραμένει η αρχή ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων που αφορούν σε ναρκωτικά δεν πρέπει να υποβαθμίζεται όταν η ποσότητα των ναρκωτικών δεν είναι μεγάλη».
Στην ως άνω υπόθεση Γρηγορίου έγινε αναφορά στην υπόθεση Βαρδάκη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 186/2021, ημερ. 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B302 στην οποία τονίστηκε ότι «Η εμφάνιση ενώπιον των Δικαστηρίων υποθέσεων που αφορούν σε πολύ μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών τα τελευταία χρόνια, δεν πρέπει να οδηγήσει στην υποβάθμιση της σοβαρότητας των υποθέσεων με μικρότερες ποσότητες. Αντίθετα, αναδεικνύεται το τεράστιο πρόβλημα και η ανάγκη καταπολέμησης της διάδοσης των ναρκωτικών σε κάθε της έκφανση. Ωστόσο, η αγωνία των Δικαστηρίων για επίτευξη του πιο πάνω σκοπού δεν πρέπει να παρασύρει στην επιβολή ποινών που εκφεύγουν του μέτρου που η νομολογία έχει καθιερώσει».
Στην υπόθεση COSMIN SCORTEANU ν. Αστυνομίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 15 απορρίφθηκε έφεση εναντίον απόφασης με την οποία επιβλήθηκε άμεση ποινή φυλάκισης 1 μηνός κατόπιν παραδοχής σε κατηγορία κατοχής χωρίς άδεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β ήτοι 6 γραμμαρίων κάνναβης σε κατηγορούμενο με λευκό ποινικό μητρώο που είχε συνεργαστεί με την Αστυνομία παρά την αναφορά του Εφετείου πως η επιβληθείσα ποινή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυστηρή.
Σύμφωνα με το άρθρο 11Ζ(1) του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου 174/1986 πρόσωπο το οποίο οδηγεί όχημα σε οδό ενώ τελεί υπό την επήρεια ναρκωτικών υπόκειται σε ποινή φυλάκισης για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα 3 χρόνια ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις οκτώ χιλιάδες ευρώ (€8.000) ή σε στέρηση της ικανότητας να κατέχει ή να λαμβάνει άδεια οδήγησης για χρονική περίοδο που δεν υπερβαίνει τα 3 χρόνια ή σε όλες ή οποιεσδήποτε από τις πιο πάνω ποινές.
Σύμφωνα με το άρθρο 20Α του περί Μηχανοκινήτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/1972 σε περίπτωση καταδίκης προσώπου για οδήγηση οχήματος υπό την επήρεια ναρκωτικών, ως αφορά η 4η κατηγορία στην παρούσα υπόθεση, το Δικαστήριο δύναται πέραν της ποινής που προβλέπεται στο άρθρο 19 του ως άνω νόμου να επιβάλει 5 έως 10 βαθμούς ποινής.
Στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη μου ως επιβαρυντικό παράγοντα το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος οδηγούσε μηχανοκίνητο όχημα τελώντας υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών γεγονός το οποίο τον κατέστησε κυριολεκτικά ένα εν κινήσει κίνδυνο όχι μόνο για τους πεζούς αλλά και για όλους τους άλλους οδηγούς που χρησιμοποιούσαν το οδικό δίκτυο.
Ως μετριαστικούς παράγοντες προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνω υπόψη μου την άμεση παραδοχή του η οποία εκφράζει και την έμπρακτη μεταμέλειά του καθώς επίσης το λευκό του ποινικό μητρώο. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Λαμβάνω επίσης υπόψη μου τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις ως αναφέρθηκαν από τη δικηγόρο του καθώς επίσης ότι πλέον δεν κάνει χρήση ναρκωτικών.
Εξετάζοντας ποιο είδος ποινής είναι κατάλληλο να επιβληθεί στην παρούσα υπόθεση συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων καθώς την ποσότητα και την τάξη των ναρκωτικών ουσιών κρίνω ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή του προστίμου.
Λαμβάνω περαιτέρω υπόψη μου την προβλεπόμενη από τον Νόμο ανώτατη ποινή για καθένα από τα επίδικα αδικήματα καθώς επίσης και τη σχετική νομολογία όπως την ανέφερα πιο πάνω σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα όπως τα επίδικα.
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω καθώς επίσης την τάξη και την ποσότητα των επίδικων ναρκωτικών, την παραδοχή του κατηγορούμενου, το λευκό του ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία του, τις προσωπικές του περιστάσεις ως αναφέρθηκαν πιο πάνω, την έμπρακτη μεταμέλειά του ως αυτή προκύπτει από την παραδοχή του καθώς επίσης και τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξή των αδικημάτων καθώς επίσης και την αρχή της συνολικότητας της ποινής κρίνω ως αρμόζουσες ποινές τις ακόλουθες:
· στην 1η κατηγορία ποινή προστίμου €500,00
· στην 3η κατηγορία ποινή προστίμου €500,00
· στην 4η κατηγορία ποινή προστίμου €1.000,00 και 5 βαθμοί ποινής
· στην 5η κατηγορία ποινή προστίμου €100,00
Έχοντας επίσης υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 11Ζ(1) του περί Οδικής Ασφάλειας Νόμου 174/1986 κρίνω ότι δικαιολογείται όπως επιβληθεί στον κατηγορούμενο στέρηση της ικανότητας να κατέχει άδεια οδήγησης. Λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος μεταφέρει την ασθενή μητέρα του στο νοσοκομείο Λευκωσίας και ότι αυτή η ανάγκη μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή καθώς επίσης ότι η άδεια οδήγησης του είναι αναγκαία και για τους σκοπούς της εργασίας του κρίνω ότι δικαιολογείται όπως η ως άνω στέρηση του δικαιώματός του να κατέχει ή να λαμβάνει άδεια οδήγησης να μην είναι συνεχής αλλά να ισχύει για περίοδο 12 Σαββατοκύριακων με πρώτο το Σαββατοκύριακο 14 – 15 Ιουνίου 2025.
(Υπ.) ..................................
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο