ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 12907/2023
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
Κατηγορούσα Αρχή
και
1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ
2. AMRO HAITHAM ISMAIL AWAD
Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 30.4.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Α. Γιάλλουρου
Για τον Κατηγορούμενο αρ. 1: κ. Α. Γιάγκου
Κατηγορούμενος αρ. 1: Παρών
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονται 11 κατηγορίες εκ των οποίων οι κατηγορίες 1 έως 10 αφορούν από κοινού και τους 2 κατηγορούμενους ενώ η 11η κατηγορία αφορά μόνο τον 1ο κατηγορούμενο. Επειδή δεν κατέστη δυνατή η επίδοση του κατηγορητηρίου στον 2ο κατηγορούμενο, η ποινική δίωξη εναντίον του αναστάλθηκε. Ομοίως αναστάλθηκε η ποινική δίωξη εναντίου του 1ου κατηγορούμενου στις κατηγορίες 1 και 2.
Ο 1ος κατηγορούμενος (στη συνέχεια «ο κατηγορούμενος»), παρόλο που αρχικά είχε δηλώσει μη παραδοχή, στις 26.2.2025 άλλαξε απάντηση και παραδέχθηκε τις κατηγορίες 3 έως 11.
Οι κατηγορίες 3, 5, 6, 8, 9, 10 και 11 αφορούν το αδίκημα της κλοπής, η 4η κατηγορία το αδίκημα της κακόβουλης βλάβης και η 7η το αδίκημα της απόπειρας κλοπής κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του Ποινικού Κώδικα.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 3ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Ομήρου 164 στην Αραδίππου έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται ένα μαύρο τσαντάκι που περιείχε τα πιστοποιητικά εγγραφής του εν λόγω αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του Χρ. Ματσούκα.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 4ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 3η κατηγορία εσκεμμένα και παράνομα προξένησαν ζημιά αξίας €250,00 στο αυτοκίνητο του Χρ. Ματσούκα.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 5ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Ομήρου 188 στην Αραδίππου έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται ένα τηλεκοντρόλ drone αξίας €300,00, ένα σακάκι μάρκας Legea άγνωστης αξίας, ένα σακάκι χρώματος πράσινου χακί άγνωστης αξίας, ένα usb άγνωστου τύπου και αξίας και έγγραφα του εν λόγω αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του Γ. Θεοδούλου.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 6ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Ομήρου 190Α στην Αραδίππου έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται το χρηματικό ποσό των €20,00 σε κέρματα ιδιοκτησία του Κ. Κωνσταντίνου.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 8ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Εστίας 47 στην Αραδίππου έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται ένα βαλιτσάκι Πρώτων Βοηθειών ιδιοκτησία του Χ. Δίπλαρου.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 9ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Τήνου 14 στην Αραδίππου έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται μια δεντροκοπτική μηχανή αξίας €150,00 ιδιοκτησία του Κ. Τράττου.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 10ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι μεταξύ των ημερομηνιών 6 και 7.2.2023 σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία και ώρα στην οδό Δικώμου 2 στο Καλό Χωριό έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται το ποσό των €50,00 ιδιοκτησία του Γ. Μοσχοβία.
Τέλος σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 11ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 7.2.2023 και μεταξύ των ωρών 12:38 – 12:41 στην οδό Γ. Σεφέρη στην Τερσεφάνου της Επαρχίας Λάρνακας έκλεψαν από το αυτοκίνητο που εκεί αναφέρεται ένα ηλεκτρονικό κλειδί του εν λόγω αυτοκινήτου, ένα ηλεκτρονικό κλειδί ενός άλλο αυτοκινήτου αξίας €2.000, δύο κλειδιά διαμερισμάτων αξίας €10,00 και ένα κουτί ταμπλέτες πισίνας αξίας €89,00 όλα συνολικής αξίας €2.099 ιδιοκτησία του Αλ. Ρωτή από το Παραλίμνι.
Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ως εκτέθηκαν από την εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από τον κατηγορούμενο έχουν ως ακολούθως: στις 7.2.2023 και περί 06:35 καταγγέλθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Αραδίππου ότι μεταξύ των ωρών 21:00 της 6.2.2023 μέχρι η ώρα 06:15 στις 7.2.2023 άγνωστοι έκλεψαν από το αυτοκίνητο του Μ.Κ.3 ένα τσαντάκι μαύρο το οποίο περιείχε πιστοποιητικά εγγραφής του εν λόγω οχήματος καθώς επίσης ότι προκλήθηκε ζημιά στον μουσαμά του αυτοκινήτου ζημιά αξίας 250 ευρώ. Παραδόθηκε κλειστό κύκλωμα το οποίο είχε καταγράψει τις κινήσεις των δραστών και αναγνωρίστηκε το ένα πρόσωπο να είναι ο κατηγορούμενος και το άλλο πρόσωπο ο πρώην δεύτερος κατηγορούμενος. Εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του κατηγορούμενου ο οποίος συνελήφθηκε και παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων τα οποία αντιμετωπίζει.
Περαιτέρω στις 7.2.2023 σε σχέση με τα γεγονότα της 5ης κατηγορίας καταγγέλθηκε από τον Γ. Θεοδούλου ο οποίος είναι ιδιοκτήτης οχήματος ότι μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 έκλεψαν από το αυτοκίνητο του ένα τηλεκοντρόλ ντρόουν αξίας 200 ευρώ, ένα σακάκι σκούρο μπλε, ένα σακάκι τύπου fleece πράσινο χακί, ένα δίσκο μαζικής αποθήκευσης USB και έγγραφα του αυτοκινήτου.
Αναφορικά με τα γεγονότα της 6ης κατηγορίας αναφέρθηκε πως στις 7.2.2023 καταγγέλθηκε ότι μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 έκλεψαν από το αυτοκίνητο του Κ. Κωνσταντίνου το χρηματικό ποσό των 20 ευρώ.
Στις 7.2.2023 σε σχέση με την 7η κατηγορία καταγγέλθηκε ότι μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 αποπειράθηκαν να κλέψουν από το αυτοκίνητο του Μ.Κ.1 περιουσία του.
Αναφορικά με τα γεγονότα της 8ης κατηγορίας αναφέρθηκε ότι στις 7.2.2023 καταγγέλθηκε ότι μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 έκλεψαν από το αυτοκίνητο του Μ.Κ.11 ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών ιδιοκτησίας του εν λόγω προσώπου.
Ως γεγονότα της 9ης κατηγορίας αναφέρθηκε ότι στις 7.2.2023 καταγγέλθηκε πως μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 κλάπηκε από το αυτοκίνητο του Μ.Κ.5 μια δεντροκοπτική μηχανή αξίας 150 ευρώ ιδιοκτησία του εν λόγω προσώπου.
Αναφορικά με τα γεγονότα της 10ης κατηγορίας αναφέρθηκε ότι στις 7.2.2023 καταγγέλθηκε ότι μεταξύ των ημερομηνιών 6 με 7.2.2023 κλάπηκε από το αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του Μ.Κ.10 το ποσό των 20 ευρώ ιδιοκτησία του εν λόγω προσώπου. Εξασφαλίστηκε μαρτυρία εναντίον του κατηγορούμενου ο οποίος συνελήφθηκε και σε κατάθεση η οποία του λήφθηκε παραδέχτηκε τις κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει.
Τέλος τα γεγονότα σε σχέση με την 11η κατηγορία έχουν ως ακολούθως: στις 7.2.2023 καταγγέλθηκε από το Αλέξανδρο Ρωτή ότι κλάπηκαν από το αυτοκίνητό του ένα ηλεκτρονικό κλειδί του εν λόγω αυτοκινήτου, ένα ηλεκτρονικό κλειδί ενός άλλου οχήματος, δύο κλειδιά διαμερισμάτων τα οποία είχαν αξία 10 ευρώ, ένα κουτί ταμπλέτες πισίνας αξίας 89 ευρώ, όλα συνολικής αξίας 2,099 ευρώ.
Αναφέρθηκε επίσης ότι ο κατηγορούμενος βαρύνεται με 8 προηγούμενες καταδίκες. Στην υπόθεση 15072/2018 του Ε.Δ. Λεμεσού στην οποία ο κατηγορούμενος αντιμετώπιζε κατηγορία για το αδίκημα της διάρρηξης και κλοπής στις 21.9.2018 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 8 μηνών με τριετή αναστολή.
Στην υπόθεση 11783/2020 του Ε.Δ. Λεμεσού την 1.12.2021 του επιβλήθηκε ποινή προστίμου €500,00 για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β.
Στην υπόθεση 21768/2019 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 29.7.2022 του επιβλήθηκε ποινή προστίμου €1.600 για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου.
Στην υπόθεση 9536/2022 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 29.7.2022 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 μηνών για το αδίκημα της απειλής.
Στην υπόθεση με αριθμό 8912/2023 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 18.10.2023 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 20 μηνών για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α.
Στην υπόθεση 20535/2019 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 27.10.2023 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 μηνών για το αδίκημα της παράνομης εισόδου σε ξένη περιουσία.
Στην υπόθεση 2838/2023 του Ε.Δ. Λεμεσού του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 1 μηνός για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β.
Τέλος στην υπόθεση 11450/2019 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 10.4.2024 του επιβλήθηκε μέγιστη ποινή φυλάκισης 6 μηνών για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων.
Αναφέρθηκε επίσης ότι ο κατηγορούμενος σήμερα εκτίει ποινή φυλάκισης 12 μηνών η οποία του επιβλήθηκε στην υπόθεση 18934/2024 του Ε.Δ. Λεμεσού στις 23.12.2024.
Ο δικηγόρος του κατηγορούμενου όταν έλαβε τον λόγο ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος είναι άτομο ηλικίας 27 ετών. Ανέφερε επίσης ότι ο κατηγορούμενος άρχισε χρήση ναρκωτικών από την ηλικία των 15 ετών αλλά προσπάθησε πάμπολλες φορές να απεξαρτηθεί. Ανέφερε επίσης ότι υιοθετεί την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας στην οποία καταγράφεται ότι ο κατηγορούμενος κατάγεται από την Ελλάδα, ήρθε με τη μητέρα του στην Κύπρο όταν αυτή ήταν έγκυος και δεν διατηρεί σταθερές επαφές με τον πατέρα του. Από τον δεσμό που είχε με νεαρή κοπέλα αυτή γέννησε τον Δεκέμβρη του 2022 το παιδί τους αλλά δεν του επιτράπηκε από την οικογένειά της να το δει με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να μην προχωρήσει σε αναγνώρισή του.
Άκουσα με προσοχή και έχω λάβει υπόψη μου όλα όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Λαμβάνει επίσης υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Τα αδικήματα τα οποία ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε είναι πάρα πολύ σοβαρά. Το αδίκημα της κλοπής τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι 3 χρόνια, το αδίκημα της κακόβουλης βλάβης τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 2 χρόνων ή με χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες (περίπου €2.500) ή και με τις δύο αυτές ποινές. Τέλος από τον συνδυασμό των άρθρων 35, 366 και 367 του Ποινικού Κώδικα προκύπτει ότι το αδίκημα της απόπειρας κλοπής τιμωρείται με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δύο χρόνια ή με χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες (περίπου €2.500) ή και με τις δύο αυτές ποινές.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Από τη σχετική νομολογία προκύπτει ειδικότερα πως οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας, σημειώνεται έξαρση στη διάπραξή τους, γι’ αυτό και τα Δικαστήρια τα αντιμετωπίζουν με αυστηρότητα επειδή προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη (Αντάρτης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104 και Αbed v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 128).
Στα πλαίσια προσδιορισμού του είδους της κατάλληλης ποινής στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη μου τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από τη μέγιστη ποινή που προνοείται για καθένα από αυτά. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου την έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων όπως τα επίδικα και την αναγκαιότητα για αυστηρή αντιμετώπισή τους μέσω αποτρεπτικών ποινών.
Λαμβάνω περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε τα επίδικα αδικήματα εντός περιόδου μικρότερης των 24 ωρών όπου έκλεψε από 8 διαφορετικά αυτοκίνητα σε 3 διαφορετικούς τόπους δηλαδή στην Αραδίππου, στο Καλό Χωριό και στο Τερσεφάνου καθώς επίσης ότι η περιουσία που έκλεψε ήταν μικρής αξίας πλην βεβαίως αυτής της 11ης κατηγορίας.
Από την άλλη λαμβάνω υπόψη μου ως μετριαστικό παράγοντα προς όφελος του κατηγορούμενου την παραδοχή του η οποία παρόλο που δεν ήταν άμεση δεν παύει να αποτελεί ένα σοβαρό μετριαστικό παράγοντα. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Σχετικά με τις προηγούμενες καταδίκες ενός κατηγορούμενου στην υπόθεση DYGDALOWICZ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 11/2021, ημερ. 4.11.2022 λέχθηκαν τα ακόλουθα: «Όμως η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί. Και τούτο, κυρίως, γιατί αποτελούν ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου στην τήρηση των νόμων (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17). Στην Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 306 τονίστηκε και πάλι ότι οι προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής, αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας, της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες (βλ. επίσης Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Vedat v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 787)».
Από το πιο πάνω απόσπασμα είναι προφανές ότι οι 8 προηγούμενες καταδίκες με τις οποίες βαρύνεται ο κατηγορούμενος και οι οποίες αφορούν αδικήματα διάρρηξης και κλοπής, παράνομης εισόδου σε ξένη περιουσία, τα οποία είναι αδικήματα ομοειδή με αυτά της παρούσας υπόθεσης, τείνουν να μειώσουν σε σημαντικό βαθμό την επιείκεια που μπορεί να του επιδειχθεί.
Πρέπει να λεχθεί ότι η παραδοχή του κατηγορούμενου και οι δύσκολες οικογενειακές και προσωπικές περιστάσεις του λαμβάνονται υπόψη για σκοπούς μετριασμού της ποινής κρίνω εντούτοις πως δεν δύνανται να υπερφαλαγγίσουν την ανάγκη για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων όπως την έχω περιγράψει πιο πάνω και της πολύμορφης έκνομης συμπεριφοράς του και της αναγκαιότητας για επιβολή αποτρεπτικών ποινών στις κατάλληλες περιπτώσεις. Οι ως άνω μετριαστικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν το ύψος όχι όμως και το είδος της ποινής. Το Δικαστήριο έχει καθήκον να πατάξει τέτοιες αξιόποινες συμπεριφορές προκειμένου να καταδείξει ότι η συνέχιση της διάπραξης παρόμοιων αδικημάτων δεν είναι ανεκτή.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων χωρίς να παραγνωρίζω τους πιο πάνω μετριαστικούς παράγοντες, κρίνω ότι η μόνη αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της φυλάκισης.
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές είναι οι ακόλουθες:
· Στην 3η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 4η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
· Στην 5η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 6η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 7η κατηγορία ποινή φυλάκισης 2 μηνών
· Στην 8η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 9η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στη 10η κατηγορία ποινή φυλάκισης 3 μηνών
· Στην 11η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Έχοντας επιβάλει στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε.
Το θέμα της αναστολής ποινής φυλάκισης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου.
Σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ποινής φυλάκισης στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930 λέχθηκε ότι «κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021 στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία του καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων, την ποικιλόμορφη έκνομη συμπεριφορά του κατηγορούμενου και το γεγονός ότι βαρύνεται με 8 προηγούμενες καταδίκες οι οποίες δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά για τον ίδιο κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής φυλάκισης δεν θα αντικατόπτριζε τη σοβαρότητα της έκνομης δράσης του ούτε θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο.
Ως αναφέρθηκε και πιο πάνω ο κατηγορούμενος εκτίει σήμερα ποινή φυλάκισης διάρκειας 12 μηνών η οποία του επιβλήθηκε από το Ε.Δ. Λεμεσού στις 23.12.2024 στην υπόθεση με αρ. 18934/2024.
Έχοντας τούτο υπόψη μου καθώς επίσης και τις πρόνοιες του άρθρου 117(2) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 προχωρώ να εξετάσω τα θέματα που προκύπτουν λόγω του γεγονότος ότι στον κατηγορούμενο, ο οποίος ως ανέφερα εκτίει σήμερα ποινή φυλάκισης, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης και στην παρούσα υπόθεση.
Το άρθρο 117(2) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155 ορίζει ότι: «Ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε σε πρόσωπο που ήδη καταδικάστηκε σε φυλάκιση, αρχίζει να εκτίεται μετά τη λήξη της προηγούμενης ποινής, εκτός αν το Δικαστήριο διατάξει διαφορετικά».
Από το πιο πάνω άρθρο προκύπτει ότι ισχύει η γενική αρχή της διαδοχικότητας της ποινής. Ως αναφέρθηκε στην υπόθεση Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 443 απόκλιση από την ως άνω αρχή δικαιολογείται από την αρχή της συνολικότητας της ποινής (the totality principle).
Στην πιο πάνω υπόθεση Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας, λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
«Η αρχή της συνολικότητας της ποινής ισχύει βεβαίως στην Κύπρο όπως ισχύει και στην Αγγλία. Επεκτείνεται πέραν της περίπτωσης διαδοχικών ποινών που επιβάλλονται από το ίδιο δικαστήριο την ίδια ώρα στην ίδια ή σε διαφορετικές υποθέσεις και καλύπτει περιπτώσεις όπως η προκειμένη στην οποία οι ποινές επιβάλλονται από διαφορετικό δικαστήριο σε διαφορετικό χρόνο και σε διαφορετικές υποθέσεις. Ακόμα, δεν περιορίζεται σε αδικήματα που είναι όμοια ή σχετίζονται μεταξύ τους ως μέρος μίας ενιαίας ενέργειας, ως προς τα οποία ο γενικός κανόνας είναι ότι δεν πρέπει να επιβάλλονται διαδοχικές ποινές (ίδε και Αχιλλέως ν. Αστυνομίας (1989) 1 Α.Α.Δ. 331). Επίκεντρο της είναι ο τιμωρούμενος και προοπτική της η αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του. Και υπόβαθρο της είναι οι ευρύτεροι παράμετροι που διέπουν την αναλογικότητα της τιμωρίας προς το έγκλημα και που έχουν έρεισμα στις θεμελιακές αρχές του δικαίου και αναγνώριση στο Σύνταγμα και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπό το φως των οποίων και θα πρέπει να εφαρμόζεται το άρθρο 117(2) και να ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ως προς το ύψος της επιβληθησομένης ποινής. Εφόσον πρόκειται για στέρηση της ελευθερίας του ατόμου για σκοπούς τιμωρίας, η ποινική ευθύνη του τιμωρούμενου πρέπει να αντικρίζεται διαχρονικά σαν σύνολο σε κάθε δεδομένη περίπτωση φυλάκισής του.
Ειδικά στην περίπτωση όπως η προκειμένη, στην οποία επιβάλλεται ποινή ενώ ο τιμωρούμενος εκτίει άλλη ποινή, αποτελούν καλό κανόνα τα λεχθέντα από το Richards, J., στην υπόθεση R v. Watts [2000] 1 Cr. App. R. (S.) 460, στην οποία μας ανέφερε ο κ. Πικής:
"If the offence had fallen to be dealt with at the same time would the same total sentence have resulted. If not, then the total produced by making the sentences consecutive may be disproportionate and excessive."
Ο κανόνας αυτός αντιστοιχεί προς το γενικό κανόνα που το δικαστήριο, όταν εξετάζει το ενδεχόμενο επιβολής συντρεχουσών ή διαδοχικών ποινών, εφαρμόζει ως απόρροια της αρχής της συνολικότητας της ποινής. Όπως το έθεσε ο Lawton, L.J., στην υπόθεση R. v. Barton, October 6, 1972 (αναφερόμενη στο Encyclopaedia of Current Sentencing Practice, section A5-3A) (στην οποία επίσης μας ανέφερε ο κ. Πικής) υποδεικνύοντας το καθήκον του δικαστηρίου:
"It must look at the totality of the criminal behaviour and ask itself what is the appropriate sentence for all the offences."
Και πάλι δε ο Lawton, L.J., στην υπόθεση R. v. Holderness, July 15, 1974 (αναφερόμενος στην ως άνω Encyclopaedia, section Α5-3Β):
"... the step which this Court on numerous occasions has said should be taken, namely of standing back and looking at the overall effect of the sentences which had been passed."».
Προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω κατά πόσο η παρούσα υπόθεση είναι κατάλληλη για να ισχύσει ο κανόνας του άρθρου 117(2) του Κεφ. 155 για επιβολή διαδοχικών ποινών ή κατά πόσο η αρχή της συνολικότητας της ποινής επιτρέπει όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί κατ’ απόκλιση από τον ως άνω κανόνα.
Ανάμεσα στους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψιν κατά την άσκηση της σχετικής διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου είναι η ομοιότητα μεταξύ των αδικημάτων, η συνάφεια γεγονότων, εάν υπάρχει, και ο χρόνος διάπραξής τους (G.M. Pikis, Sentencing in Cyprus, 2nd Ed., σελ. 91-92, Αχιλλέως ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 331).
Επίκεντρο της αρχής της συνολικότητας της ποινής, ως προκύπτει από τη σχετική νομολογία, αποτελεί η αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του κατηγορούμενου (Αχιλλέως ν. Αστυνομίας, ανωτέρω, Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 443, Παναγή ν. Αστυνομίας (Αρ. 1) (2012) 2 ΑΑΔ 512, Φράγκου ν. Αστυνομίας (2011) 2 ΑΑΔ 13).
Στην υπόθεση Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 541, λέχθηκε ότι «ένα ποινικό δικαστήριο θα πρέπει πρώτιστα να αναλογίζεται το ορθό ποινικό μέτρο σε κάθε κατηγορία και μετά να εξετάζει το ενδεχόμενο της επιβολής διαδοχικότητας των ποινών. Έχοντας πάντοτε υπόψη, όπως αναφέρθηκε και στη Μιχαήλ (ανωτέρω), με αναφορά στην Prime [1983] 5 Cr. App. R. (S) 127, ότι η αθροιστική ποινή δεν θα πρέπει να είναι υπερβολική. (Σχετικό είναι και το «Definitive Guideline» (ανωτέρω), ιδιαίτερα η σελ. 6.)».
Έχοντας υπόψη μου ότι σε περίπτωση που επιβληθεί διαδοχική ποινή στην παρούσα υπόθεση ως είναι ο κανόνας του άρθρου 117(2) του Κεφ. 155 ο κατηγορούμενος θα υπόκειται στην ουσία σε συνολική ποινή φυλάκισης 16 μηνών, ήτοι 12 μήνες στην υπόθεση 18934/2024 και 4 μηνών στην παρούσα, κρίνω πως αυτή στο σύνολό της θα είναι υπέρμετρη και δυσανάλογη ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του κατηγορούμενου για την οποία το παρόν Δικαστήριο καλείται να επιβάλει ποινή και συνακόλουθα θα παραβιάζει την αρχή της συνολικότητας της ποινής η οποία ως προκύπτει και από την πιο πάνω υπόθεση Χριστοφόρου ν. Αστυνομίας καλύπτει περιπτώσεις όπως και η παρούσα στην οποία οι ποινές επιβάλλονται από διαφορετικό δικαστήριο σε διαφορετικό χρόνο και σε διαφορετικές υποθέσεις και επίκεντρό της είναι ο τιμωρούμενος και προοπτική της η αποφυγή υπέρμετρης ή δυσανάλογης ποινής ως προς τη συνολική ποινική ευθύνη του.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι η παρούσα είναι κατάλληλη περίπτωση όπου η αρχή της συνολικότητας της ποινής επιτρέπει στο Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια κατ’ απόκλιση από τη γενική αρχή του άρθρου 117(2) του Κεφ. 155.
Συνακόλουθα η έκτιση της ποινής φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο στην παρούσα υπόθεση να συντρέχει με την ποινή που του επιβλήθηκε στην υπόθεση 18934/2024 του Ε.Δ. Λεμεσού.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο