ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 7977/2021
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
1. Άγγελου Ευαγγέλου
2. Αντρέα Γεωργίου
Κατηγορουμένων
Ημερομηνία: 30.6.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ζ. Κούμουρου
Για τον Κατηγορούμενο αρ. 1: κα Κ. Κίτσιου
Για τον Κατηγορούμενο αρ. 2: κ. Α. Αναστασίου
Κατηγορούμενοι: Παρόντες
ΠΟΙΝΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονταν αρχικά 3 κατηγορίες στις οποίες προστέθηκε ακόμα μία στις 16.6.2025. Οι κατηγορούμενοι ενώ αρχικά είχαν δηλώσει μη παραδοχή στις 3 πρώτες κατηγορίες στις 16.6.2025 άλλαξαν απάντηση και παραδέχθηκαν τις κατηγορίες 3 και 4 και η ποινική δίωξη στις υπόλοιπες αναστάλθηκε.
Η 3η κατηγορία αφορά το αδίκημα της εισόδου σε ξένη περιουσία με σκοπό διάπραξης ποινικού αδικήματος κατά παράβαση των άρθρων 20 και 280 του Ποινικού Κώδικα και η 4η το αδίκημα της απόπειρας κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 35, 255, 366 και 367 του Ποινικού Κώδικα.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 3ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι στις 26.5.2021 στην Πύλα εισήλθαν σε περιουσία που ήταν στην κατοχή της εταιρείας η οποία αναγράφεται στις εν λόγω λεπτομέρειες και συγκεκριμένα σε υπό ανέγερση οικοδομή με σκοπό να διαπράξουν το ποινικό αδίκημα της κλοπής.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 4ης κατηγορίας οι κατηγορούμενοι στις 26.5.2021 στην οδό Ονήσιλου στην Πύλα αποπειράθηκαν να κλέψουν 20 κεραμικά συνολικής αξίας €360,00.
Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ως εκτέθηκαν από τον εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από τους κατηγορούμενους έχουν ως ακολούθως: στις 26.5.2021 ο Μ.Κ.2 εργολάβος οικοδομών και υπεύθυνος για την ανακαίνιση συγκεκριμένου ξενοδοχείου έθεσε το εν λόγω ξενοδοχείο υπό παρακολούθηση καθώς ενημερώθηκε ότι η ττέλινη περίφραξη ήταν κομμένη και έξω από το εργοτάξιο ήταν σταθμευμένο όχημα στο οποίο επέβαιναν 2 άτομα.
Το εν λόγω όχημα ήταν εγγεγραμμένο στη μητέρα του 2ου κατηγορουμένου, χρησιμοποιείτο από αυτόν και απομακρύνθηκε από το μέρος στη θέα του Μ.Κ.2 και άλλων υπαλλήλων του. Περί ώρα 16:30 ο Μ.Κ.1 αντιλήφθηκε το όχημα μαζί με ακόμη ένα να σταματούν έξω από το εργοτάξιο και 2 πρόσωπα να εισέρχονται εντός του εργοταξίου από το σημείο που ήταν παραβιασμένη η περίφραξη.
Η αστυνομία κλήθηκε στο μέρος και οι δράστες οι οποίοι προσπάθησαν να διαφύγουν ανακόπηκαν 50 μέτρα μακριά από το εργοτάξιο. Διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για τους κατηγορουμένους και από εξετάσεις που έγιναν στον χώρο διαπιστώθηκε ότι εκεί υπήρχε σχισμένο νάιλον στο οποίο υπήρχαν κεραμικά καθώς επίσης ότι είχαν μεταφερθεί 10 κουτιά κεραμικών σε πλαϊνό σημείο της περίφραξης που είχε αποκοπεί και που ήταν πλησίον τα σταθμευμένα οχήματα που χρησιμοποιούσαν οι 2 κατηγορούμενοι. Η αξία των κεραμικών τα οποία οι κατηγορούμενοι αποπειράθηκαν να κλέψουν ήταν €360,00.
Αναφέρθηκε επίσης ότι ο 1ος κατηγορούμενος βαρύνεται με 3 προηγούμενες καταδίκες. Στην υπόθεση 11121/2005 του Ε.Δ. Λευκωσίας καταδικάστηκε στις 14.3.2005 σε ποινή φυλάκισης 4½ ετών για το αδίκημα της διάρρηξης καταστήματος και κλοπής και 2 ετών για το αδίκημα της κλεπταποδοχής. Στην υπόθεση 7982/2016 του Ε.Δ. Λάρνακας στις 11.6.2021 του επιβλήθηκε για αδίκημα που διαπράχθηκε τον Ιούλιο του 2016 το οποίο αφορούσε το αδίκημα της προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α από άλλο πρόσωπο ποινή φυλάκισης 8 μηνών με τριετή αναστολή, για το αδίκημα της κατοχής ναρκωτικών τάξεως Α 9 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, για το αδίκημα της κατοχής κάνναβης 4 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, για το αδίκημα της κατοχής κάνναβης 2 μήνες φυλάκιση και για το αδίκημα της κατοχής κάνναβης 9 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή.
Τέλος στην υπόθεση 767/2018 του Ε.Δ. Λευκωσίας ο 1ος κατηγορούμενος στις 27.6.2024 καταδικάστηκε για το αδίκημα της συνέργειας μετά τη διάπραξη κακουργήματος σε ποινή φυλάκισης 3 μηνών με τριετή αναστολή για αδίκημα που διαπράχθηκε στις 25.4.2018.
Όσον αφορά τον 2ο κατηγορούμενο αναφέρθηκε ότι στις 12.5.2015 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 8 ετών στην υπόθεση 3101/2015 του Κακουργιοδικείου Λάρνακας για τα αδικήματα της εισαγωγής και κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α.
Ακολούθως πρώτη έλαβε τον λόγο η κα Κίτσιου η οποία όσον αφορά τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων ανέφερε ότι δεν υπήρχε οποιοσδήποτε προσχεδιασμός. Ανέφερε πως ο 1ος κατηγορούμενος όντως πήγε στην εν λόγω οικοδομή ωστόσο δεν διέπραξε το αδίκημα της κλοπής αφού μετάνιωσε και έφυγε. Αναφέρθηκε επίσης στους μετριαστικούς παράγοντες όπως την άμεση παραδοχή του στην 4η κατηγορία η οποία μαζί με την παραδοχή του και στην 3η κατηγορία δείχνει και την έμπρακτη μεταμέλειά του και εξοικονομεί πολύτιμο δικαστικό χρόνο καθώς επίσης και το γεγονός ότι τα επίδικα αδικήματα τελέστηκαν πριν από 4 χρόνια και στο μεταξύ διάστημα ο κατηγορούμενος έχει κάνει πολύ θετικές αλλαγές στη ζωή του.
Ανέφερε επίσης ότι ο 1ος κατηγορούμενος είναι ηλικίας 59 ετών, έχει 5 τέκνα ηλικίας 39, 34, 33, 23 και 12 ετών και 5 ανήλικα εγγόνια. Αυτή τη στιγμή και καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ο κατηγορούμενος 1 έχει ένα υποστηρικτικό ρόλο στην οικογένεια, ένα ρόλο φροντίδας. Μπορεί τα τέκνα του να είναι ενήλικα ωστόσο αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας τα οποία καθιστούν αναγκαίο όπως ο 1ος κατηγορούμενος ως ο πατέρας τους τούς φροντίζει.
Συγκεκριμένα ανέφερε πως η ηλικίας 33 ετών θυγατέρα του κατηγορουμένου είχε εθιστεί σε σκληρά ναρκωτικά και είχε επίσης διαγνωστεί με επιληψία καθώς και αντιμετώπιζε διάφορα ιατρικά προβλήματα. Περαιτέρω ανέφερε πως η ηλικίας 22 ετών θυγατέρα του πάσχει από νευρική ανορεξία γεγονός το οποίο επέφερε αρκετή αναστάτωση στην οικογένεια.
Ανέφερε επίσης ότι ο 1ος κατηγορούμενος εργάζεται και υποστηρίζει οικονομικά την οικογένεια του. Είναι νυμφευμένος, πάσχει από χρόνιο άσθμα και οι προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις έχουν μεταβληθεί ριζικά από την ημερομηνία διάπραξης των επίδικων αδικημάτων.
Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο κ. Αναστασίου ο οποίος αναφέρθηκε στη μικρή σχετική αξία της περιουσίας που οι κατηγορούμενοι αποπειράθηκαν να κλέψουν και στον μετριαστικό παράγοντα της παραδοχής. Ανέφερε επίσης ότι ο 2ος κατηγορούμενος είναι ουσιοεξαρτημένος και καταβάλλει προσπάθειες απεξάρτησης. Πρόσφατα εντάχθηκε σε ένα πρόγραμμα το οποίο όπως εγκατέλειψε αλλά κάνει διαδικασίες για να επανενταχθεί σε αυτό.
Ανέφερε επίσης ότι ο 2ος κατηγορούμενος δεν έχει απασχολήσει τη δικαιοσύνη τα τελευταία περίπου 3 χρόνια, αντιμετωπίζει άλλες υποθέσεις στις οποίες είναι αθώος αλλά δεν έχει κατηγορηθεί για διάπραξη αδικήματος από την ημερομηνία των επίδικων αδικημάτων.
Άκουσα με προσοχή και έχω λάβει υπόψη μου όλα όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Λαμβάνει επίσης υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στην υπόθεση Βραχίμης ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 527 λέχθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με τις γενικές αρχές που διέπουν το θέμα της επιβολής ποινής:
«Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από το νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, 270 - Βλ. και Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Όπως τέθηκε στην Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632, "το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή".».
Για το αδίκημα της εισόδου σε ξένη περιουσία προνοείται από το άρθρο 280 του Ποινικού Κώδικα ανώτατη ποινή φυλάκισης 2 χρόνων ενώ για το αδίκημα της απόπειρας κλοπής προνοείται από τα σχετικά άρθρα 35, 255, 366 και 367 του Ποινικού Κώδικα ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 2 χρόνια ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες (περίπου €2.560) ή και οι δύο αυτές ποινές. Από τις ως άνω ποινές προκύπτει ότι τα αδικήματα τα οποία οι κατηγορούμενοι παραδέχθηκαν είναι σοβαρά.
Από τη σχετική νομολογία προκύπτει ειδικότερα πως οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας, σημειώνεται έξαρση στη διάπραξή τους, γι’ αυτό και τα Δικαστήρια τα αντιμετωπίζουν με αυστηρότητα επειδή προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη (Αντάρτης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104, Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 546 και Αbed v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 128).
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Σχετικά με τις προηγούμενες καταδίκες ενός κατηγορούμενου στην υπόθεση DYGDALOWICZ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 11/2021, ημερ. 4.11.2022 λέχθηκαν τα ακόλουθα: «Όμως η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί. Και τούτο, κυρίως, γιατί αποτελούν ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου στην τήρηση των νόμων (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17). Στην Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 306 τονίστηκε και πάλι ότι οι προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής, αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας, της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες (βλ. επίσης Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Vedat v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 787)».
Στην παρούσα υπόθεση λαμβάνοντας υπόψη μου ότι ο 1ος κατηγορούμενος βαρύνεται με 3 προηγούμενες καταδίκες, παρόλο που η μία εξ αυτών του επιβλήθηκε πριν από 19 περίπου χρόνια, καθώς επίσης ότι ο 2ος κατηγορούμενος βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη, κρίνω ότι οι εν λόγω καταδίκες μειώνουν σε κάποιο βαθμό την επιείκεια που μπορεί να τους επιδειχθεί.
Στα πλαίσια προσδιορισμού του είδους της κατάλληλης ποινής στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη μου τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από τη φύση τους και την ανώτατη ποινή που προβλέπει ο νόμος για καθένα από αυτά καθώς επίσης ότι η ξένη περιουσία στην οποία οι κατηγορούμενοι εισήλθαν δεν ήταν οικία αλλά εργοτάξιο κάποιου υπό ανέγερση ξενοδοχείου στο οποίο δεν υπήρχαν ένοικοι και τη χαμηλή αξία της περιουσίας την οποία οι κατηγορούμενοι αποπειράθηκαν να κλέψουν. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου την έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων κατά της περιουσίας όπως τα επίδικα και την αναγκαιότητα για αυστηρή αντιμετώπισή τους μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών.
Από την άλλη λαμβάνω υπόψη μου ως μετριαστικό παράγοντα προς όφελος των κατηγορουμένων την παραδοχή τους η οποία αν και στην 3η κατηγορία δεν ήταν άμεση δεν παύει να αποτελεί ένα μετριαστικό παράγοντα που δεικνύει και την έμπρακτη μεταμέλειά τους. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Λαμβάνω επίσης υπόψη μου τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις καθενός εκ των κατηγορουμένων οι οποίες αναφέρθηκαν πιο πάνω και τις οποίες κρίνω ότι δεν είναι αναγκαίο να επαναλάβω.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη, τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων αλλά και τις προσωπικές τους περιστάσεις, περιλαμβανομένων όσων προηγούμενων καταδικών βαρύνουν καθένα από αυτούς κρίνω πως αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της επιβολής προστίμου.
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω καθώς επίσης την αρχής της αναλογικότητας και της συνολικότητας της ποινής κρίνω ότι αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές για καθένα από τους κατηγορούμενους είναι οι ακόλουθες:
· Στην 3η κατηγορία ποινή προστίμου €750,00
· Στην 4η κατηγορία ποινή προστίμου €750,00
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο