ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 15039/2023
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΠΑΠΑΪΑΚΩΒΟΥ
Κατηγορούμενη
Ημερομηνία: 27.05.2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Στέλλα Πίπη
Για την Κατηγορούμενη: κ. Μαρία Μικελλίδου
Κατηγορούμενη παρούσα.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή
Η παρούσα υπόθεση αφορά οδική σύγκρουση μεταξύ μηχανοκίνητου οχήματος και πεζού, η οποία έλαβε χώρα στις 06.07.2023 στην Κοφίνου της Επαρχίας Λάρνακας.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ημερ. 20.12.2023, η Κατηγορούμενη αντιμετωπίζει δύο κατηγορίες, οι οποίες αφορούν τα αδικήματα της αμελούς οδήγησης και πρόκλησης σωματικής βλάβης (1η κατηγορία) και της εγκατάλειψης σκηνής δυστυχήματος που προκάλεσε σωματική βλάβη χωρίς παροχή βοηθείας (2η κατηγορία).
Η Κατηγορούμενη αρνήθηκε τις ανωτέρω κατηγορίες, με αποτέλεσμα η υπόθεση να οδηγηθεί σε ακρόαση.
2. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε 5 μάρτυρες για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι την Αστυφύλακα 179 (ΜΚ1), τον παραπονούμενο Δ.Τ. (ΜΚ2), τον Δρ. Μ.Γ. (ΜΚ3), τον Ειδικό Αστυφύλακα 5485 (ΜΚ4) και τον αυτόπτη μάρτυρα Μ.Θ. (ΜΚ5). Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείτο εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Κατηγορούμενης, την κάλεσε σε απολογία και να προβάλει την υπεράσπιση της. Η Κατηγορούμενη έδωσε ενόρκως μαρτυρία, ενώ δεν κάλεσε οποιουσδήποτε μάρτυρες υπεράσπισης. Η όλη μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δικαστηρίου και κατωτέρω παραθέτω τα κύρια σημεία της.
Η ΜΚ1 υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρνακας και είναι τοποθετημένη στον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής της την κατάθεση της, Τεκμήριο 1. Στις 09.07.2023 πληροφορήθηκε ότι στις 06.07.2023 και περί ώρα 20:30 έλαβε χώρα οδική τροχαία σύγκρουση στην συμβολή της Λεωφόρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κοφίνου με ανώνυμη πάροδο με ενεχόμενα οχήματα το μηχανοκίνητο όχημα που οδηγούσε η Κατηγορούμενη (εφεξής καλούμενο ως «το Όχημα Α»), και τον πεζό ΜΚ2. Ακολούθως μετέβη στην σκηνή μαζί με τα ανωτέρω πρόσωπα, ήτοι την Κατηγορούμενη και τον ΜΚ2, και αφού άκουσε τους ισχυρισμούς τους, ετοίμασε πρόχειρο σχέδιο της σκηνής, στο οποίο τοποθέτησε την πορεία του Οχήματος Α και το σημείο σύγκρουσης «Χ1», όπως της τα υπέδειξε η Κατηγορούμενη, και την πορεία του πεζού και το σημείο σύγκρουσης «Χ», όπως της τα υπέδειξε ο ΜΚ2.
Η Λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου είναι δρόμος με άσφαλτο καλής επιφάνειας και ανώτατο όριο ταχύτητας τα 50ΧΑΩ, ενώ στο ύψος της συμβολής με την επίδικη ανώνυμη πάροδο υπάρχει άσπρη συνεχής γραμμή. Κατά τον επίδικο χρόνο του ατυχήματος ήταν σούρουπο και δεν υπήρχε οδικός φωτισμός. Η ορατότητα τόσο της Κατηγορούμενης, όσο και του ΜΚ2 ήταν περί τα 30 μέτρα και μπορούσαν να αντιληφθούν ο ένας τον άλλον, χωρίς την ύπαρξη εμποδίων.
Στις 10.07.2023 έλαβε γραπτή κατάθεση από τον ΜΚ2, ήτοι το Τεκμήριο 6, και από την Κατηγορούμενη, ήτοι το Τεκμήριο 4. Στις 26.08.2023 η ΜΚ1 μετέβη στην σκηνή μαζί με τον αυτόπτη μάρτυρα, ΜΚ5, ο οποίος συμφώνησε με το σημείο σύγκρουσης «Χ1», δηλαδή αυτό που της είχε υποδείξει η Κατηγορούμενη, και μετά έλαβε κατάθεση από τον ΜΚ5, ήτοι το Τεκμήριο 8. Όλοι οι ανωτέρω, ήτοι η Κατηγορούμενη, ο ΜΚ2 και ο ΜΚ5, υπέγραψαν το Τεκμήριο 2, συμφωνώντας με αυτό. Στις 27.09.2023 η ΜΚ1 κατηγόρησε γραπτώς την Κατηγορούμενη για τα παρόντα αδικήματα και αυτή απάντησε «Παραδέχομαι» (βλ. Τεκμήριο 5). Ο ΜΚ2 τραυματίστηκε «ελαφρώς» και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, όπου έτυχε των Πρώτων Βοηθειών και απολύθηκε. Στην βάση του Τεκμηρίου 2, η ΜΚ1 ετοίμασε και συμμετρικό σχεδιαγράφημα, ήτοι το Τεκμήριο 3. Σύμφωνα με αυτό, η Κατηγορούμενη οδηγούσε το Όχημα Α στην Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με κατεύθυνση τον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου και έστριψε δεξιά προς την ανώνυμη πάροδο ως η πορεία «Α» επί του Τεκμηρίου 3, ενώ ο ΜΚ2 επιχείρησε να διασταυρώσει την ανώνυμη πάροδο, απέχοντας μερικά μέτρα από την γραμμή «ΑΛΤ» και συνακόλουθα από την συμβολή της με την Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Στην αντεξέτασή της, η ΜΚ1 διευκρίνισε ότι η ορατότητα 30 μέτρων που ανέφερε στην κατάθεσή της είναι υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν οποιαδήποτε φυσικά εμπόδια εντός του δρόμου. Ακόμα και να υπήρχε, όμως, αυτοκίνητο στο «αλτ» της ανώνυμης παρόδου, η Κατηγορούμενη όφειλε πρώτα να σταματήσει απέναντι από την συμβολή και μετά την γραμμή «αλτ» της παρόδου, έτσι ώστε να βεβαιωθεί ότι η λωρίδα της στην πάροδο είναι ελεύθερη προτού στρίψει δεξιά. Εάν τηρούσε τα ανωτέρω μέτρα, τυχόν σταματημένο αυτοκίνητο στην γραμμή του «αλτ» δεν θα επηρέαζε την ορατότητά της σε σχέση με τον ΜΚ2, ο οποίος διασταύρωνε κάθετα την πάροδο. Αναφορικά με τον φωτισμό που υπήρχε στο επίδικο σημείο, ανέφερε ότι ο μοναδικός φωτισμός ήταν τα φώτα του παρακείμενου περιπτέρου. Παρά τον φτωχό φωτισμό και τα σκούρα ρούχα που φορούσε ο ΜΚ2, η Κατηγορούμενη θα μπορούσε να τον δει μόλις ευθυγραμμίστηκε το Όχημα Α στην ανώνυμη πάροδο, καθώς υπήρχαν ακόμα 3 μέτρα μέχρι το σημείο σύγκρουσης. Εν σχέσει με τυχόν τραύματα του ΜΚ2, η ΜΚ1 ανέφερε ότι δεν γνωρίζει ποια είναι αυτά.
Ο ΜΚ2 είναι ο πεζός που κτυπήθηκε στην επίδικη σύγκρουση. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του την κατάθεσή του ημερ. 10.07.2023, Τεκμήριο 6. Σύμφωνα με αυτήν, στις 06.07.2023 και περί ώρα 20:30 βρισκόταν στο καφενείο των Εθνικοφρόνων Σωματείων Κοφίνου και έφυγε για να πάει να αγοράσει τσιγάρα από το περίπτερο «Point», το οποίο βρίσκεται απέναντι. Αφού πήγε στο πεζοδρόμιο και έλεγξε τον δρόμο, τόσο δεξιά, όσο και αριστερά, δεν είδε κάποιο αυτοκίνητο σταματημένο στον δρόμο. Το μόνο που είδε ήταν το Όχημα Α στην Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, το οποίο ερχόταν από την Σκαρίνου και επειδή δεν άναψε τον σηματοδότη του για να στρίψει στην ανώνυμη πάροδο, την οποία θα διασταύρωνε ο ίδιος, θεώρησε ότι το Όχημα Α θα συνέχιζε ευθεία την πορεία του στην λεωφόρο. Γι’ αυτό, ο ίδιος άρχισε να διασταυρώνει τον δρόμο για να πάει απέναντι στο περίπτερο. Αφού προχώρησε με αργά βήματα 2½ μέτρα περίπου και βρισκόταν κοντά στην γραμμή «αλτ», είδε το Όχημα Α να έρχεται κατά πάνω του, καθώς είχε πιάσει κλειστά την στροφή και εισήλθε εντός της αντίθετης λωρίδας κυκλοφορίας της παρόδου, όπου βρισκόταν ο ίδιος. Ο ΜΚ2 αντέδρασε βάζοντας τα χέρια του πάνω στο μπροστινό καπό του Οχήματος Α και μετά το Όχημα Α προχώρησε λίγο και τον κτύπησε στο αριστερό πόδι, με αποτέλεσμα ο ίδιος να πέσει στο έδαφος. Το Όχημα Α δεν σταμάτησε και προχώρησε ευθεία ως η πορεία του, ενώ ο ίδιος το μόνο που πρόλαβε να δει ήταν ότι οδηγός του Οχήματος Α ήταν μια κοπέλα. Κατά τον ανωτέρω χρόνο, ο ΜΚ2 φορούσε ένα γκρίζο παντελόνι και μια μαύρη φανέλα με άσπρα γράμματα. Στο σημείο έτρεξαν να βοηθήσουν πρόσωπα που βρίσκονταν στο καφενείο και στο παρακείμενο σουβλατζίδικο, ενώ κάποιοι άλλοι έτρεξαν να σταματήσουν το Όχημα Α. Τελικά το σταμάτησαν λίγο πιο κάτω και είπαν τον ΜΚ2 ότι η οδηγός του είναι μια κοπέλα, η οποία είναι χωριανή του, και επειδή φοβήθηκε δεν σταμάτησε στην σκηνή. Αφού ήρθαν 3 άτομα και τον σήκωσαν από τον δρόμο, τον πήραν στο σουβλατζίδικο, ιδιοκτησίας της θυγατέρας του και του γαμπρού του και κάθισε για λίγο εκεί, ενώ πονούσε σε όλο του το κορμί. Αφού περίμενε για 1½ ώρα περίπου να δει εάν θα έρθει η οδηγός του Οχήματος Α, αποφάσισε να πάει να καταγγείλει το συμβάν στην Αστυνομία. Όταν πήγε στην Αστυνομία γύρω στις 22:00, μετά από λίγο εμφανίστηκε η οδηγός του Οχήματος Α, ήτοι η Κατηγορούμενη, για να αναφέρει το συμβάν στην Αστυνομία. Στην συνέχεια, ο ΜΚ2, αφού παραπέμφθηκε από την Αστυνομία για ιατρική εξέταση, επισκέφθηκε το Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, όπου εξετάστηκε από κυβερνητικό ιατρό.
Στην αντεξέτασή του, συμφώνησε ότι το Όχημα Α τού κτύπησε στο πόδι με το μπροστά αριστερό μέρος του που βρίσκεται το φανάρι του οχήματος. Μετά την σύγκρουση, ο ίδιος σηκώθηκε με την βοήθεια τρίτων και τον πήραν υποβασταζόμενο στο σουβλατζίδικο της θυγατέρας του. Ο ίδιος αρχικά δεν ήθελε να πάει στην Αστυνομία επειδή του είπαν ότι η οδηγός του Οχήματος Α είναι συγχωριανή του και ήθελε να της μιλήσει και να του πει «συγνώμη». Όταν πήγε μετά στην Αστυνομία και ήρθε εκεί η Κατηγορούμενη, ο ΜΚ2 ρωτήθηκε αν του ζήτησε συγνώμη και αυτός ανέφερε ότι η Κατηγορούμενη στεκόταν στην καγκελόπορτα της Αστυνομίας και γελούσε. Ύστερα, όμως, παραδέχθηκε ότι τον ρώτησε αν είναι καλά και του ζήτησε και συγνώμη. Αναφορικά με τα τραύματά του, ανέφερε ότι εξακολουθεί μέχρι σήμερα να έχει πρόβλημα με τον σπόνδυλο του και να μουδιάζει το αριστερό πόδι του από το τράνταγμα της σύγκρουσης. Όταν πήγε στον ιατρό, ήτοι τον ΜΚ3, ο ίδιος κούτσαινε και είπε στον ΜΚ3 ότι πονούσε το αριστερό πόδι του και το ισχίο και του έγιναν σχετικές εξετάσεις, αλλά ο ΜΚ3 δεν του είπε οτιδήποτε. Σε υποβολή κατά την αντεξέταση ότι το παράπονο του αποσκοπεί στο να λάβει αποζημιώσεις από την Κατηγορούμενη, ο ΜΚ2 απάντησε ότι δεν έχει οποιαδήποτε απαίτηση από την Κατηγορούμενη, πέραν από το να του ζητήσει συγνώμη και να του καταβάλει τα έξοδα που έρχεται στο Δικαστήριο για να δώσει μαρτυρία. Σε άλλη ερώτηση, απάντησε ότι το ατύχημα συνέβη στις 20:00 και υπήρχε αρκετός φυσικός φωτισμός και δεν θυμόταν τι ρούχα φορούσε ο ίδιος.
Ο ΜΚ3 είναι ο ιατρός που εξέτασε τον ΜΚ2. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του την ιατρική βεβαίωση του, Τεκμήριο 7, στην οποία αναφέρει τα εξής: «Στις 07.07.2023 και ώρα 00:19 εξέτασα το πιο πάνω αναφερόμενο πρόσωπο και σας πληροφορώ τα ακόλουθα: Προσήλθε περιπατητικός χωρίς ανταλγική βάδιση και αναφέρει χτύπημα στο αριστερό ισχίο από αυτοκίνητο. Κατά την εξέταση δεν παρατηρούνται εξωτερικές κακώσεις. Απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις κατά φύση». Στην κυρίως εξέτασή του, ανέφερε ότι ο ΜΚ2 περπατούσε χωρίς να πονάει ή να κουτσαίνει, γεγονός που δεν συνάδει με την αναφορά του για κτύπημα στο ισχίο. Ουδεμία ερώτηση υποβλήθηκε στον ΜΚ3 κατά την αντεξέτασή του.
Ο ΜΚ4 υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του, την κατάθεση του, Τεκμήριο 8. Στις 06.07.2023 και ώρα 21:30 βρισκόταν εν υπηρεσία στον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου και προσήλθε ο ΜΚ2 και κατήγγειλε ότι την ίδια ημέρα και περί ώρα 20:30 χτυπήθηκε από το Όχημα Α όταν ο ίδιος προσπαθούσε να διασταυρώσει την επίδικη πάροδο. Κατά τον χρόνο της καταγγελίας, προσήλθε από μόνη της στον Σταθμό και η Κατηγορούμενη, η οποία αφού συνομίλησε πρώτα με τον ΜΚ2, ανέφερε στον ΜΚ4 ότι στην προσπάθεια της να στρίψει δεξιά στην επίδικη πάροδο χτύπησε με την αριστερή πλευρά του Οχήματος Α τον ΜΚ2, ο οποίος βρισκόταν πεζός στον δρόμο, και στην συνέχεια η ίδια έφυγε από το μέρος χωρίς να σταματήσει επειδή φοβήθηκε. Ο ΜΚ4 επιθεώρησε το Όχημα Α χωρίς να εντοπίσει σε αυτό οποιαδήποτε ζημιά ή εμφανές χτύπημα και στην συνέχεια μετέβη περί ώρα 22:30 στην σκηνή της επίδικης σύγκρουσης, όπου διαπίστωσε ότι ο καιρός ήταν αίθριος και το οδόστρωμα καθαρό και στεγνό. Ακολούθως, η ΜΚ1 ανέλαβε την περαιτέρω διερεύνηση του ατυχήματος.
Στην αντεξέτασή του, ο ΜΚ4 ανέφερε ότι όταν ο ΜΚ2 προσήλθε στον Αστυνομικό Σταθμό, ο τελευταίος περπατούσε κανονικά και τού είπε ότι επιθυμεί να εξεταστεί από ιατρό, καθώς πονούσε το πόδι του. Αναφορικά με την συνομιλία που είχε ο ΜΚ2 με την Κατηγορούμενη, ο ΜΚ4 ανέφερε ότι τους είδε που συνομίλησαν στην είσοδο του Σταθμού, αλλά δεν άκουσε τι είπαν μεταξύ τους.
Ο ΜΚ5 είναι αυτόπτης μάρτυρας της επίδικης σύγκρουσης. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του την κατάθεσή του ημερ. 26.08.2023, Τεκμήριο 9. Στις 06.07.2023 και περί ώρα 20:15 βρισκόταν στο σουβλατζίδικο που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και είναι απέναντι από τα Εθνικόφρονα Σωματεία Κοφίνου. Συγκεκριμένα, καθόταν έξω σε ένα τραπεζάκι μόνος του, αλλά είχε και άλλα πρόσωπα εκεί έξω. Σε κάποια στιγμή, είδε τον ΜΚ2 να περπατά από τα Εθνικόφρονα Σωματεία και να προσπαθεί να διασταυρώσει σιγά-σιγά την επίδικη πάροδο. Ενώ ο ΜΚ2 διασταύρωνε την πάροδο, ο ΜΚ5 είδε το Όχημα Α, το οποίο κινείτο επί της λεωφόρου να στρίβει δεξιά προς την πάροδο, χωρίς να δείξει προηγουμένως την πρόθεσή του με τον σηματοδότη του οχήματος. Αφού έστριψε το Όχημα Α και προχώρησε δύο μέτρα περίπου, είδε το μπροστινό αριστερό φανάρι του Οχήματος Α να χτυπά τον ΜΚ2 στο αριστερό πόδι του και τον ΜΚ2 να πέφτει μετά στην άσφαλτο. Η σύγκρουση έγινε αφού ο ΜΚ2 είχε ήδη περάσει το μέσο της λωρίδας κυκλοφορίας του Οχήματος Α και συμφώνησε με το σημείο σύγκρουσης «Χ1» που υπέδειξε η Κατηγορούμενη στο Τεκμήριο 2. Μετά την σύγκρουση, το Όχημα Α συνέχισε κανονικά την πορεία του χωρίς να σταματήσει και έφυγε από την σκηνή. Ο ΜΚ5 φώναξε για βοήθεια και έτρεξαν στο μέρος κάποιοι άνδρες, οι οποίοι βοήθησαν τον ΜΚ2 να σηκωθεί. Ο ΜΚ2 δεν ήθελε να έρθει ασθενοφόρο, καθώς δεν έπαθε οτιδήποτε και δεν χτύπησε καθόλου. Αφού τον βοήθησαν και σηκώθηκε, ο ΜΚ2 ξεκίνησε να περπατά κανονικά και μόνος του, αφού δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα. Αναφορικά με τα ρούχα που φορούσε ο ΜΚ2, αυτά ήταν καφέ παντελόνι και ανοιχτόχρωμη φανέλα.
Στην αντεξέτασή του, ανέφερε ότι ο ίδιος βρισκόταν σε απόσταση 15 μέτρων περίπου από την επίδικη σύγκρουση, η οποία έλαβε χώρα δύο μέτρα πριν το πεζοδρόμιο που βρίσκεται το περίπτερο, δηλαδή προς το πεζοδρόμιο που κατευθυνόταν ο ΜΚ2. Στο τέλος της αντεξέτασης, ο ΜΚ5 δεν ήταν σίγουρος αν το Όχημα Α «κτύπησε» ή «ακούμπησε» τον ΜΚ2 με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του. Ανέφερε, επίσης, ότι δεν γνωρίζει την Κατηγορούμενη, αλλά με τον ΜΚ2 «κάνουν παρέα». Με το πέρας της αντεξέτασής του, το Δικαστήριο ζήτησε από τον ΜΚ5 να σημειώσει με κόκκινο χρώμα επί του Τεκμηρίου 2 που είναι το σουβλατζίδικο που βρισκόταν ο ίδιος κατά τον χρόνο της σύγκρουσης. Ο ΜΚ5, όμως, έδειξε να μην αντιλαμβάνεται το σχεδιαγράφημα του Τεκμηρίου 2 και τοποθέτησε ένα κόκκινο σταυρό εντός της ανώνυμης παρόδου. Στην συνέχεια, ο ΜΚ5 ζήτησε από το Δικαστήριο να σχεδιάσει ο ίδιος σε λευκό χαρτί και να υποδείξει που βρισκόταν, ήτοι το Τεκμήριο 10, εξηγώντας ότι το σουβλατζίδικο βρίσκεται απέναντι από την επίδικη συμβολή.
Η Κατηγορούμενη, στην ένορκη μαρτυρία της, υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής της την κατάθεση της ημερ. 10.07.2023, Τεκμήριο 4. Στις 06.07.2023 και περί ώρα 20:30 οδηγούσε το Όχημα Α στην Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ στην Κοφίνου. Πλησιάζοντας στα Εθνικόφρονα Σωματεία Κοφίνου, ελάττωσε ταχύτητα και έδειξε με τον σηματοδότη του οχήματός της, την πρόθεση της να στρίψει δεξιά σε πάροδο. Όταν πλησίασε στην συμβολή, υπήρχε ένα άλλο αυτοκίνητο σταματημένο στο «αλτ» της παρόδου. Η ίδια σταμάτησε «σχεδόν εντελώς» το Όχημα Α μπροστά από το εν λόγω αυτοκίνητο και όταν βεβαιώθηκε ότι ο δρόμος απέναντι της ήταν καθαρός, έστριψε δεξιά προς την επίδικη πάροδο. Αφού έστριψε και προχώρησε για δύο μέτρα περίπου εντός της παρόδου, άκουσε ένα θόρυβο ωσάν να κτύπησε κάτι στο αριστερό καθρεφτάκι της. Η ίδια προχώρησε ευθεία για λίγο και είδε από το καθρεφτάκι της τον ΜΚ2, ο οποίος φορούσε σκούρα ρούχα, να βρίσκεται στο έδαφος. Τότε ήταν που αντιλήφθηκε ότι η ίδια πιθανόν να τον κτύπησε και είδε διάφορα άτομα να τρέχουν να τον βοηθήσουν. Όταν είδε από το καθρεφτάκι της ότι ο ΜΚ2 σηκώθηκε και περπατούσε, ανακουφίστηκε, αλλά από το άγχος και το σοκ της έφυγε από την σκηνή. Ύστερα πήγε στο σπίτι της και σκέφτηκε ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έπραξε και γι’ αυτό πήγε στις 21:30 στην Αστυνομία για να αναφέρει το συμβάν. Εκεί στον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου συνάντησε τον ΜΚ2 και του απολογήθηκε για το ατύχημα. Τον ρώτησε αν είναι καλά και αυτός της απάντησε ότι είναι καλά και δεν χτύπησε και δεν έχει οποιοδήποτε παράπονο από την ίδια. Στην συνέχεια, ανέφερε στην Αστυνομία το συμβάν και στο τέλος της κατάθεσής της ανέφερε «Καταλαβαίνω το λάθος που έκανα και απολογούμαι». Στην κυρίως εξέτασή της, η Κατηγορούμενη ανέφερε ότι είδε την σκηνή από το καθρεφτάκι της όταν η ίδια σταμάτησε σε «αλτ» μετά από 4-5 μέτρα από το σημείο σύγκρουσης.
Στην αντεξέτασή της, ανέφερε ότι δεν είδε τον ΜΚ2 που βρισκόταν στον δρόμο επειδή αυτός φορούσε σκούρα ρούχα και δεν υπήρχε επαρκής φωτισμός στον δρόμο. Σε ερώτηση αν είδε τα πρόσωπα που προσέτρεξαν στο σημείο που έπεσε ο ΜΚ2 στην άσφαλτο, η Κατηγορούμενη απάντησε αρνητικά, αναφέροντας ότι της το είπαν. Είδε, όμως, τον ΜΚ2 να περπατά μετά και να κατευθύνεται προς το σουβλατζίδικο.
3. Μη Αμφισβητούμενα Γεγονότα
Τα κατωτέρω γεγονότα δεν έχουν αμφισβητηθεί και ως εκ τούτου συνιστούν ευρήματα του Δικαστηρίου (βλ. Αντρέου ν Δήμου Λάρνακας (2014) 2 ΑΑΔ 263 και Ocean Reef Properties Ltd v Colville (2015) 1 ΑΑΔ 1002):
(α) Κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο η Κατηγορούμενη οδηγούσε το Όχημα Α στην Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ στην Κοφίνου με κατεύθυνση προς τον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου και έστριψε δεξιά στην επίδικη ανώνυμη πάροδο μεταξύ των Εθνικοφρόνων Σωματείων Κοφίνου και του περιπτέρου «Point».
(β) Κατά τον ανωτέρω χρόνο, ο ΜΚ2 διασταύρωνε πεζός την επίδικη πάροδο από τα Εθνικόφρονα Σωματεία Κοφίνου προς το περίπτερο, με αποτέλεσμα να υπάρξει επαφή του ΜΚ2 με το Όχημα Α και ο ΜΚ2 να πέσει στο έδαφος του δρόμου.
(γ) Μετά το επίδικο ατύχημα, η Κατηγορούμενη εγκατέλειψε την σκηνή με το Όχημα Α.
4. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία τους με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά τους (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας τους (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Η πραγματική μαρτυρία σε αυτές της φύσεως υποθέσεις έχει βαρύνουσα σημασία (βλ. Θεοφάνους ν Αστυνομίας (1990) 2 ΑΑΔ 160), αφού το σχέδιο της σκηνής του δυστυχήματος αποτελεί στοιχείο κρίσης της αξιοπιστίας των μαρτύρων και ελέγχου των λεπτομερειών της μαρτυρίας, αλλά και σταθερό οδηγό για τον καθορισμό των γεγονότων που συνέτειναν στην πρόκληση του δυστυχήματος (βλ. Σωτηρίου ν Αστυνομίας (2002) 2 ΑΑΔ 307), καθότι τα άμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα μπορούν εύκολα να κάμουν λάθος όπως οι αποστάσεις και ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των διαδραματιζόμενων γεγονότων (βλ. Ιωαννίδου ν Γιαννή (1990) 2 ΑΑΔ 260). Τα συμπεράσματα, φυσικά, που μπορούν να εξαχθούν από την πραγματική μαρτυρία αποτελούν συνάρτηση της κοινής λογικής, η οποία αποτελεί αναντικατάστατο οδηγό του Δικαστηρίου ως προς τα θέματα σε σχέση με την οδική συμπεριφορά και τις δυνατότητες και ενδεχόμενες αντιδράσεις των οδηγών (βλ. Θεοδώρου ν Σάββα (2016) 1 ΑΑΔ 202). Άλλωστε, σε υποθέσεις τροχαίων δυστυχημάτων το Δικαστήριο πρέπει να καθοδηγείται από την κοινή λογική, χωρίς να περιπλέκεται σε λεπτομέρειες, αριθμητικούς υπολογισμούς και ασκήσεις επί χάρτου (βλ. Κωνσταντίνου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 221/2018) ημερ. 26/03/2019, ECLI:CY:AD:2019:B107).
Τα ίδια ισχύουν και για την ιατρική μαρτυρία σε σχέση με τις σωματικές βλάβες του ΜΚ2, η οποία συνιστά αξιόπιστο βοήθημα και σταθερό οδηγό για την κρίση της αξιοπιστίας των υπόλοιπων μαρτύρων (βλ. Γεωργίου ν Αστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ 439 και Γιώρκας ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 27/2021) ημερ. 16.03.2022).
Ενόψει των ανωτέρω και για σκοπούς καλύτερης συνοχής της παρούσας υπόθεσης, θα αρχίσω πρώτα με την αξιολόγηση των ΜΚ1 και ΜΚ3, οι οποίοι παρουσίασαν την πραγματική μαρτυρία στο Δικαστήριο, και μετά του ΜΚ5, αυτόπτη μάρτυρα της επίδικης σύγκρουσης.
Η ΜΚ1 έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Ήταν σαφής και σταθερή στις απαντήσεις της και έδωσε την εικόνα προσώπου που ήρθε στο Δικαστήριο να πει την αλήθεια, χωρίς να έχει οποιοδήποτε συμφέρον από την έκβαση της υπόθεσης. Ανέλυσε και επεξήγησε το σχεδιαγράφημα της σκηνής που ετοίμασε και πως κατέληξε ότι υπήρχε ορατότητα 30 μέτρων μεταξύ των ενεχόμενων προσώπων. Αναφορικά με την πραγματική μαρτυρία που παρουσίασε, παρατηρώ ότι αυτή ήταν φτωχή και ουδέτερη, καθώς η ΜΚ1 δεν εντόπισε στοιχεία που να υποδεικνύουν το σημείο σύγκρουσης, την πορεία και ταχύτητα του Οχήματος Α και την ακριβή πορεία του ΜΚ2 (βλ. Χαραλάμπους ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 153/2023) ημερ. 29.02.2024, Κονναρή ν Κυριάκου (1996) 1 ΑΑΔ 267 και Ευαγγέλου ν Γιαννακού (1992) 1 ΑΑΔ 1243). Ούτε εντοπίστηκαν οποιεσδήποτε ζημιές στο Όχημα Α, ενώ δεν υπήρχαν οι τελικές θέσεις είτε του Οχήματος Α είτε του πεζού στην σκηνή. Η πραγματική μαρτυρία που παρουσίασε η ΜΚ1 περιορίζεται ουσιαστικά στην απεικόνιση της σκηνής της σύγκρουσης, των διαστάσεων του δρόμου και την ορατότητα της Κατηγορούμενης. Τα σημεία που κατέγραψε στο Τεκμήριο 2 σε σχέση με την πορεία του Οχήματος Α και του ΜΚ2 και τα σημεία σύγκρουσης ήταν στην βάση λεχθέντων τρίτων προσώπων και συνεπώς δεν συνιστούν πραγματική μαρτυρία, αλλά εξ ακοής μαρτυρία (βλ. Χαραλάμπους (ανωτέρω) και Βασιλείου v Γεωργίου (2002) 1 ΑΑΔ 409). Η μαρτυρία της ΜΚ1, όμως, κρίνεται ως αξιόπιστη για τους ανωτέρω λόγους και γι’ αυτό την αποδέχομαι. Δεν μπορώ, όμως, να αποδεχθώ το μέρος της μαρτυρίας της και την θέση της ότι ο ΜΚ2 τραυματίστηκε ελαφρώς, καθώς στην συνέχεια ανέφερε με ειλικρίνεια ότι δεν γνωρίζει τι τραύματα υπέστη ο ΜΚ2.
Αναφορικά με τον ΜΚ3, η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε από την Υπεράσπιση, καθώς ουδεμία ερώτηση του υποβλήθηκε κατά την αντεξέταση, με αποτέλεσμα η μαρτυρία του να παραμείνει ουσιαστικά αναμφισβήτητη και ακλόνητη (βλ. Αντρέου ν Δήμου Λάρνακας (2014) 2 ΑΑΔ 263 και Ocean Reef Properties Ltd v Colville (2015) 1 ΑΑΔ 1002) και ως εκ τούτου κρίνεται αξιόπιστη και γίνεται αποδεκτή από το Δικαστήριο (βλ. Philippou General Bonded Warehouse Ltd v Νικολαΐδη (2006) 1 ΑΑΔ 1057 και Γ.Α. ν Δημοκρατίας (Ποινική Έφεση 178/2017) ημερ. 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457).
Ο ΜΚ5 άφησε γενικά θετική εικόνα στο Δικαστήριο. Είναι πρόσωπο που ήταν παρών στον επίδικο τόπο και είδε την επίδικη σύγκρουση. Θεωρώ ότι ήρθε στο Δικαστήριο να πει την αλήθεια, χωρίς επηρεασμό ή κίνητρο να βοηθήσει είτε την Κατηγορούμενη είτε τον παραπονούμενο. Δεν μου διαφεύγει, όμως, ότι υπέπεσε σε ορισμένες αντιφάσεις. Καταρχάς, ο ΜΚ5, ενώ στην κυρίως εξέταση του αναγνώρισε την υπογραφή του στο Τεκμήριο 2, έδειξε στην συνέχεια να μην αντιλαμβάνεται το περιεχόμενό του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να υποδείξει επί του σχεδιαγραφήματος που βρισκόταν ο ίδιος κατά τον χρόνο της σύγκρουσης. Το έπραξε στο πρόχειρο σχέδιο, Τεκμήριο 10, που ετοίμασε ο ίδιος στο Δικαστήριο. Εντούτοις, η όλη μαρτυρία του σε σχέση με το σημείο σύγκρουσης που υπέδειξε επί τόπου στην ΜΚ1 παρέμεινε ακλόνητη και συνάδει με το σημείο «Χ1» επί του Τεκμηρίου 2. Τα ίδια ισχύουν και σε σχέση με τις αρχικές πορείες της Κατηγορούμενης και του ΜΚ2. Αν και ο ΜΚ5 υπέπεσε σε ορισμένες αντιφάσεις αναφορικά με τα ρούχα που φορούσε ο ΜΚ2 και την ύπαρξη οδικού φωτισμού στην επίδικη συμβολή, δεν θεωρώ ότι αυτές είναι ουσιώδεις ώστε να πλήττουν το θεμέλιο της όλης μαρτυρίας του. Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω την μαρτυρία του ως αξιόπιστη και την αποδέχομαι, εκτός από το μέρος της μαρτυρίας του που αφορούν το χρώμα φανέλας του ΜΚ2 και την ύπαρξη οδικού φωτισμού στην επίδικη συμβολή.
Ο ΜΚ2 δεν έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Αντίθετα, έδωσε την εικόνα προσώπου που έχει παράπονο από την Κατηγορούμενη επειδή δεν σταμάτησε μετά την επίδικη σύγκρουση, και όχι επειδή τραυματίστηκε. Η μαρτυρία του, εξάλλου, σε σχέση με τις σωματικές βλάβες που υπέστη, έχει καταρριφθεί τόσο από την πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3, όσο και από την μαρτυρία του ΜΚ5, σύμφωνα με τον οποίο ο ΜΚ2 δεν τραυματίστηκε, περπάτησε μόνος του μετά την σύγκρουση χωρίς να κουτσαίνει και δεν ζήτησε ασθενοφόρο. Επίσης, ενώ ανέφερε ότι εκείνο που ζητούσε από την Κατηγορούμενη ήταν μια «συγνώμη» και να τον ρωτήσει αν είναι καλά, παραδέχθηκε μετά ότι όταν συναντήθηκε μαζί της στον Αστυνομικό Σταθμό, η τελευταία όντως του είπε «συγνώμη» και τον ρώτησε αν είναι καλά. Ενόψει όλων των ανωτέρω, κρίνω την μαρτυρία του ως αναξιόπιστη και την απορρίπτω.
Ο ΜΚ4 έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο και η μαρτυρία του δεν αντικρούστηκε επί της ουσίας από την Υπεράσπιση. Άλλωστε, η θέση του ΜΚ4 ότι ο ΜΚ2 περπατούσε κανονικά, χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα, επιβεβαιώνεται από την πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3. Το γεγονός ότι η Κατηγορούμενη και ο ΜΚ2 συναντήθηκαν και συνομίλησαν στον Αστυνομικό Σταθμό επιβεβαιώθηκε και από τους δύο. Ενόψει των ανωτέρω, η μαρτυρία του κρίνεται ως αξιόπιστη και την αποδέχομαι στην ολότητά της.
Η Κατηγορούμενη, αν και άφησε γενικά θετική εικόνα στο Δικαστήριο, το μέρος της μαρτυρίας της σε σχέση με την συμπεριφορά της μετά την επίδικη σύγκρουση έχει προκαλέσει ορισμένα ερωτηματικά. Και εξηγώ. Ενώ ανέφερε ότι σταμάτησε 4 με 5 μέτρα μετά το σημείο σύγκρουσης και συγκεκριμένα στο «αλτ» της ανώνυμης παρόδου και είδε από το καθρεφτάκι της ότι ο Κατηγορούμενος σηκώθηκε και περπατούσε κανονικά, η ίδια φοβήθηκε και εγκατέλειψε την σκηνή. Δεν υποστηρίζεται, όμως, από την πραγματική μαρτυρία ότι το «αλτ» βρισκόταν σε απόσταση 4 με 5 μέτρων από την σύγκρουση. Αντιθέτως, σύμφωνα με τον ΜΚ5, το Όχημα Α συνέχισε κανονικά την πορεία του, χωρίς να σταματήσει καθόλου και σταμάτησε μετά στο «αλτ», όπου έστριψε αριστερά και έφυγε. Στην αντεξέτασή της, μάλιστα, ανέφερε ότι δεν είδε τα άτομα που προσέτρεξαν στην σκηνή, αλλά της το είπαν κάποιοι άλλοι, θέση η οποία συγκρούεται με τα όσα ανέφερε στην κατάθεσή της, Τεκμήριο 4. Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι η Κατηγορούμενη ήταν ειλικρινής στην μαρτυρία της σε σχέση με τις συνθήκες πρόκλησης της επίδικης σύγκρουσης και το γεγονός ότι η ίδια δεν αντιλήφθηκε την παρουσία του ΜΚ2 πριν την σύγκρουση. Για τα όσα έγιναν στον Αστυνομικό Σταθμό και ότι ζήτησε συγνώμη από τον ΜΚ2 και τον ρώτησε αν είναι καλά, αυτά επιβεβαιώθηκαν από τους ΜΚ2 και ΜΚ4. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο, αν και κρίνει γενικά ως αξιόπιστη την μαρτυρία της Κατηγορούμενης, δεν μπορεί να δεχθεί το μέρος της μαρτυρίας της σε σχέση με την συμπεριφορά της μετά την επίδικη σύγκρουση, ήτοι ότι σταμάτησε 4 με 5 μέτρα μετά το σημείο σύγκρουσης και είδε από το καθρεφτάκι της τον Κατηγορούμενο να σηκώνεται μόνος του.
Αναφορικά με την απολογία της Κατηγορούμενης στο τέλος της κατάθεσής της, Τεκμήριο 4, και την παραδοχή της στην γραπτή κατηγορία, Τεκμήριο 5, αν και λαμβάνονται υπόψιν, επισημαίνεται ότι η ομολογία και παραδοχή της Κατηγορούμενης δεν δεσμεύει απόλυτα το Δικαστήριο, το οποίο οφείλει να αξιολογήσει και αποτιμήσει την αλήθεια του περιεχόμενου της σε σχέση με την υπόλοιπη μαρτυρία (βλ. Maarri v Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 8/2020) ημερ. 26.11.2021, Ανδρέου ν Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 166, Χαραλάμπους ν Δημοκρατίας (Αρ.1) (2012) 2 ΑΑΔ 370 και R v Sfongaras (1957) 22 CLR 113).
5. Η Νομική Πτυχή και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον η Κατηγορούμενη αρνείται την διάπραξη των αδικημάτων, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο των αδικημάτων πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, η Κατηγορούμενη δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί της είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
1η Κατηγορία
Αναφορικά με την 1η κατηγορία που αντιμετωπίζει η Κατηγορούμενη, σχετικό είναι το άρθρο 8(1)(γ) του Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου (Ν.86/1972) ως έχει τροποποιηθεί που προνοεί τα εξής:
«Οποιοσδήποτε οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα σε οποιανδήποτε οδό χωρίς να καταβάλλει την προσήκουσα επιμέλεια και προσοχή ή χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν την οδό, και προκαλεί σωματική βλάβη είναι ένοχος αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή/και σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις έξι χιλιάδες ευρώ (€6.000)»
Η αμέλεια επί των τροχαίων ατυχημάτων είναι η ίδια και στο αστικό και στο ποινικό δίκαιο με διαφορά, βέβαια, το βάρος απόδειξης (βλ. Σωκράτους ν Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ 1). Το καθήκον επιμέλειας (standard of care) οφείλεται έναντι οποιουδήποτε προσώπου που κατά λογική πρόβλεψη δυνατό να επηρεαστεί από τις πράξεις του οδηγού και το κριτήριο είναι αντικειμενικό, με μέτρο τον μέσο συνετό και προσεκτικό οδηγό, ενώ η πρόβλεψη για την δυνατότητα κινδύνου συναρτάται με τις κοινές εμπειρίες οδήγησης και το καθήκον της δέουσας παρατηρητικότητας (βλ. Χαραλάμπους ν McGill (Πολ. Έφεση 38/2015) ημερ. 18/12/2019, ECLI:CY:AD:2019:A527). Όταν η πιθανότητα κινδύνου είναι εύλογα αναμενόμενη ή αντιληπτή, τότε η παράλειψη προφύλαξης συνιστά αμέλεια. Έστω και μικρού βαθμού αμέλεια, στις ποινικές υποθέσεις είναι αρκετή για να οδηγήσει σε καταδίκη του Κατηγορούμενου (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Στην παρούσα υπόθεση, με βάση την αξιόπιστη μαρτυρία των ΜΚ1, ΜΚ3, ΜΚ4 και ΜΚ5, αλλά και της ίδιας της Κατηγορούμενης, καταλήγω στα κατωτέρω ευρήματα γεγονότων:
Στις 06.07.2023 και περί ώρα 20:30 η Κατηγορούμενη οδηγούσε το Όχημα Α επί της Λεωφόρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ στην Κοφίνου με κατεύθυνση προς τον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου. Σε κάποιο σημείο της ανωτέρω λεωφόρου υπάρχει ανώνυμη πάροδος στα δεξιά, όπου πριν την πάροδο βρίσκονται τα Εθνικόφρονα Σωματεία Κοφίνου και μετά την πάροδο το περίπτερο «Point». Απέναντι από την πάροδο βρίσκεται το σουβλατζίδικο, στο οποίο καθόταν ο ΜΚ5 βλέποντας προς την επίδικη συμβολή. Η επίδικη λεωφόρος είναι δρόμος με άσφαλτο καλής επιφάνειας και ανώτατο όριο ταχύτητας τα 50ΧΑΩ, ενώ κατά τον επίδικο χρόνο ήταν σούρουπο, ήτοι με μειωμένο φυσικό φως, και δεν υπήρχε οδικός φωτισμός, πέραν από τα φώτα του περιπτέρου. Οδηγώντας το Όχημα Α ως ανωτέρω, η Κατηγορούμενη επιχείρησε να στρίψει δεξιά προς την ανώνυμη πάροδο. Για να το πράξει τούτο, ελάττωσε ταχύτητα απέναντι από την πάροδο, στην οποία βρισκόταν άλλο αυτοκίνητο στην αντίθετη κατεύθυνση και πίσω από την γραμμή «αλτ», και αφού ήλεγξε ότι ο δρόμος απέναντι της ήταν καθαρός, δηλαδή την αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας της λεωφόρου, έστριψε δεξιά και εισήλθε στην ανώνυμη πάροδο. Κατά τον ανωτέρω χρόνο, ο ΜΚ2 περπατούσε από τα Εθνικόφρονα Σωματεία Κοφίνου προς το περίπτερο «Point» και διασταύρωνε κάθετα την ανώνυμη πάροδο. Τόσο η Κατηγορούμενη, όσο και ο ΜΚ2 δεν αντιλήφθηκαν ο ένας την παρουσία του άλλου, με αποτέλεσμα το αριστερό μπροστινό φανάρι του Οχήματος Α να έρθει σε επαφή με τον ΜΚ2 και ο ΜΚ2 να πέσει κάτω στο έδαφος. Το σημείο σύγκρουσης του Οχήματος Α με τον ΜΚ2 ήταν στο μέσο περίπου της λωρίδας κυκλοφορίας της Κατηγορούμενης, ήτοι στο σημείο «Χ1» επί του Τεκμηρίου 3. Μετά την σύγκρουση, η Κατηγορούμενη συνέχισε κανονικά την πορεία της και εγκατέλειψε την σκηνή του ατυχήματος, ενώ τρίτα πρόσωπα που βρίσκονταν στο σουβλατζίδικο και τα Εθνικόφρονα Σωματεία έσπευσαν στο μέρος και βοήθησαν τον ΜΚ2 να σηκωθεί από το έδαφος. Ο ΜΚ2 περπάτησε μόνος του, χωρίς να αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα ή τραυματισμό, προς το σουβλατζίδικο. Μετά από μία ώρα περίπου, ήτοι περί ώρα 21:30, ο ΜΚ2 επισκέφθηκε τον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου για να προβεί σε σχετική καταγγελία και παράπονο. Μετά από μερικά λεπτά επισκέφθηκε οικειοθελώς τον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου και η Κατηγορούμενη για να αναφέρει το συμβάν. Η Κατηγορούμενη συνάντησε στον Σταθμό τον ΜΚ2 και του ζήτησε συγνώμη. Τον ρώτησε, επίσης, αν είναι καλά, και ο ΜΚ2 απάντησε καταφατικά, αναφέροντας ότι δεν τραυματίστηκε. Σύμφωνα με την μαρτυρία του ΜΚ3, ο ΜΚ2 δεν υπέστη οποιαδήποτε τραύματα και ούτε αντιμετώπιζε οποιοδήποτε πρόβλημα με την βάδιση του.
Σύμφωνα με την αξιόπιστη μαρτυρία της ΜΚ1, όταν το Όχημα Α έστριψε στην ανώνυμη πάροδο και ευθυγραμμίστηκε σε αυτή υπήρχε ορατότητα 3 μέτρων για να δει και αντιληφθεί τον ΜΚ2. Επιπρόσθετα τούτου, όμως, η ίδια η Κατηγορούμενη ανέφερε στην κατάθεσή της ότι προτού στρίψει το Όχημα Α στην ανώνυμη πάροδο, το σταμάτησε «σχεδόν εντελώς» προκειμένου να ελέγξει αν ήταν ελεύθερος ο δρόμος από την αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας της λεωφόρου. Συνεπώς, η Κατηγορούμενη είχε τον χρόνο, δυνατότητα και ορατότητα να ελέγξει αν ήταν ελεύθερη και η λωρίδα κυκλοφορίας της στην ανώνυμη πάροδο και να αντιληφθεί την παρουσία του ΜΚ2, όπως την αντιλήφθηκε ο ΜΚ5 από μεγαλύτερη απόσταση. Επισημαίνω δε ότι κατά την σύγκρουση ο ΜΚ2 είχε ήδη διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος της παρόδου και η Κατηγορούμενη δεν τον αντιλήφθηκε καθόλου παρά μόνο μετά την επίδικη σύγκρουση (βλ. επίσης Σαπαρίλα ν Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 533). Ενόψει των ανωτέρω, καταλήγω σε εύρημα ότι η Κατηγορούμενη οδήγησε το Όχημα Α αμελώς και χωρίς την δέουσα παρατηρητικότητα και προσοχή, κάτι το οποίο παραδέχεται και η ίδια στην κατάθεσή της, Τεκμήριο 4, και στην γραπτή κατηγορία της, Τεκμήριο 5. Υπενθυμίζω, άλλωστε, ότι η Κατηγορούμενη απολογήθηκε και ζήτησε συγνώμη από τον ΜΚ2 μία ώρα μετά την επίδικη σύγκρουση, όταν συναντήθηκαν οι δύο τους στον Αστυνομικό Σταθμό Κοφίνου.
Η βασική γραμμή υπεράσπισης της Κατηγορούμενης, όμως, είναι η πρόκληση σωματικής βλάβης στον ΜΚ2. Σύμφωνα με την αξιόπιστη μαρτυρία του ΜΚ3, ο ΜΚ2 δεν υπέστη οποιαδήποτε σωματική βλάβη, η δε βάδιση του ήταν κανονική, χωρίς να κουτσαίνει. Υπενθυμίζω, επίσης, ότι το Δικαστήριο απέρριψε την μαρτυρία και εκδοχή του ΜΚ2 σε σχέση με τα τραύματά του και ότι είχε άλγος στο πόδι που δυσκόλευε την βάδισή του. Επιπρόσθετα, η παραδοχή της Κατηγορούμενης στο Τεκμήριο 5, ήτοι όταν κατηγορήθηκε γραπτώς από την Αστυνομία, δεν μπορεί να εκληφθεί ως αληθής για την ύπαρξη σωματικής βλάβης, όταν η πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3 κατέδειξε το αντίθετο και η Κατηγορούμενη δεν μπορούσε να είχε γνώση των τραυμάτων του ΜΚ2. Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω ότι δεν έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας το συστατικό στοιχείο της πρόκλησης σωματικής βλάβης από την ανωτέρω αμελή οδήγηση της Κατηγορούμενης.
Παρά τα ανωτέρω, όμως, το εύρημα του Δικαστηρίου ότι η Κατηγορούμενη υπήρξε αμελής συνιστά από μόνο του ποινικό αδίκημα δυνάμει του άρθρου 8(1)(α) του Ν.86/1972, το οποίο προνοεί τα εξής:
«Οποιοσδήποτε οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα σε οποιανδήποτε οδό χωρίς να καταβάλλει την προσήκουσα επιμέλεια και προσοχή ή χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν την οδό, είναι ένοχος αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τους έξι (6) μήνες ή/και σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα χίλια πεντακόσια ευρώ (€1.500)»
Στην απόφαση Triftarides v Police (1968) 2 CLR 140, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε, μεταξύ άλλων, σε σχέση με το αδίκημα της αμελούς οδήγησης (όπως προνοείτο τότε στο άρθρο 6 του ΚΕΦ.332 που είναι ταυτόσημο με το άρθρο 8(1)(α) του Ν.86/1972) τα εξής:
“The issue, which the Court has to decide is whether there is, or there is not, careless driving. The question whether, as a result, of careless driving there has been serious, trifling, or no injury at all, to another person is immaterial in a case of this kind.” (υπογράμμιση του Δικαστηρίου)
Εφαρμόζοντας τα ανωτέρω σε σχέση με το άρθρο 8(1)(α) του Ν.86/1972, προκύπτει ότι είναι αδιάφορο εάν προκλήθηκε σωματική ή άλλη βλάβη σε τρίτο πρόσωπο συνεπεία της αμελούς οδήγησης.
Εφόσον το μέρος της 1ης κατηγορίας που αφορά την αμελή οδήγηση έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και συνιστά από μόνο του αδίκημα, το Δικαστήριο δύναται, χωρίς μεταβολή του κατηγορητηρίου, να καταδικάσει την Κατηγορούμενη για το αδίκημα του άρθρου 8(1)(α) του Ν.86/1972 (βλ. άρθρο 85(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (ΚΕΦ.155)).
Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ένοχη την Κατηγορούμενη για το αδίκημα της αμελούς οδήγησης δυνάμει του άρθρου 8(1)(α) του Ν.86/1972.
2η Κατηγορία
Αναφορικά με την 2η κατηγορία σχετικό είναι το άρθρο 235Α(2) του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλιση Ευθύνης έναντι Τρίτου) Νόμου (N.96(I)/2000), το οποίο προνοεί τα εξής:
«Όποιος, αφού εμπλακεί σε ατύχημα το οποίο προκαλεί σωματική βλάβη σε άλλο πρόσωπο, εγκαταλείπει τον τόπο του ατυχήματος χωρίς παροχή βοήθειας, είναι ένοχος αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή/και σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000)»
Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η Κατηγορούσα Αρχή οφείλει να αποδείξει τα εξής: (α) την ύπαρξη ατυχήματος, (β) την εμπλοκή της Κατηγορούμενης σε αυτό, (γ) την πρόκληση σωματικής βλάβης σε άλλο πρόσωπο ένεκα του ατυχήματος, (δ) την εγκατάλειψη του τόπου του ατυχήματος από την Κατηγορούμενη και (ε) την μη παροχή βοηθείας από την Κατηγορούμενη σε τέτοιο πρόσωπο.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω ευρήματα του Δικαστηρίου, η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα ανωτέρω συστατικά στοιχεία του αδικήματος, πλην αυτού της πρόκλησης σωματικής βλάβης σε άλλο πρόσωπο, ήτοι στον ΜΚ2. Ως εκ τούτου, δεν έχει αποδειχθεί η διάπραξη του εν λόγω αδικήματος.
6. Κατάληξη
Για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, η Κατηγορούμενη αθωώνεται και απαλλάσσεται από την 2η κατηγορία, ενώ σε σχέση με την 1η κατηγορία κρίνεται ένοχη στο αδίκημα της αμελούς οδήγησης δυνάμει του άρθρου 8(1)(α) του Ν.86/1972.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο