ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10003/2021
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
Λ.Γ.
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 20.06.2025
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Γιώργος Σταύρου
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Νίκος Διαμανού
Κατηγορούμενος παρών.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή – Το Κατηγορητήριο
Η παρούσα υπόθεση αφορά βία στην οικογένεια και ειδικότερα το αδίκημα της επίθεσης με πραγματική σωματική βλάβη.
Συγκεκριμένα, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται ότι την 01.09.2021 και ώρα 16:15 επιτέθηκε στην πρώην συμβία του και την κτύπησε προκαλώντας της πραγματική σωματική βλάβη (1η κατηγορία).
2. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε 3 μάρτυρες για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι την Αστυφύλακα 1812 (ΜΚ1), την παραπονούμενη και πρώην συμβία του Κατηγορούμενου (ΜΚ2) και τον Δρ. Κ.Μ. (ΜΚ3). Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείτο εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του Κατηγορούμενου, αυτός επέλεξε να δώσει ενόρκως μαρτυρία, ενώ δεν κάλεσε οποιουσδήποτε μάρτυρες υπεράσπισης. Η όλη μαρτυρία που προσφέρθηκε είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δικαστηρίου και κατωτέρω παραθέτω τα κύρια σημεία της.
Η ΜΚ1 υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρνακας και κατά τον επίδικο χρόνο ήταν τοποθετημένη στο Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασής της, την κατάθεση της, Τεκμήριο 1. Την 01.09.2021 προσήλθε στο κλιμάκιο η ΜΚ2, η οποία ήταν φοβισμένη και έφερε κόκκινα σημάδια στο χέρι και τον λαιμό και κατήγγειλε ότι νωρίτερα την ίδια ημέρα και περί ώρα 16:15 μετέβηκε στην οικία της ο Κατηγορούμενος και την κρατούσε με την βία, ώστε να της επιδώσει ο επιδότης διάταγμα επικοινωνίας σε σχέση με την ανήλικη θυγατέρα τους. Σύμφωνα με την καταγγελία της ΜΚ2, επειδή η ίδια αντιστεκόταν, ο Κατηγορούμενος την κτύπησε στο κεφάλι και στο σώμα. Η ΜΚ1 παρέπεμψε την ΜΚ2 για ιατρική εξέταση και να προσέλθει μετά για γραπτή κατάθεση. Στις 09.09.2021 η ΜΚ2 προσήλθε εκ νέου στο κλιμάκιο και της λήφθηκε γραπτή κατάθεση, ήτοι το Τεκμήριο 6. Στις 17.09.2021 η ΜΚ1 έλαβε γραπτή ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο, ήτοι το Τεκμήριο 4, αφού του παρέδωσε προηγουμένως τα δικαιώματά του, Τεκμήριο 3, και ο Κατηγορούμενος δήλωσε εγγράφως ότι δεν επιθυμεί τις υπηρεσίες δικηγόρου (βλ. Τεκμήριο 2). Στην συνέχεια, η ΜΚ1 κατηγόρησε γραπτώς τον Κατηγορούμενο για το παρόν αδίκημα και ο Κατηγορούμενος απάντησε «Δεν έχω να πω τίποτα, τα πάντα εν ψέματα για να μεν παραλάβει το διάταγμα» (βλ. Τεκμήριο 5).
Στην αντεξέτασή της, η ΜΚ1 ανέφερε σε σχέση με τα σημάδια που είχε η ΜΚ2 ότι την θυμάται να είχε «κοκκινίλες» στον λαιμό της. Για το διάταγμα επικοινωνίας, η ΜΚ1 ανέφερε ότι δεν το έλαβε και ούτε το ζήτησε, ενώ δεν θυμόταν αν της το παρέδωσε ο Κατηγορούμενος και δεν γνώριζε το περιεχόμενο αυτού. Θυμόταν, όμως, ότι η ΜΚ2 της είπε στην κατάθεσή της ότι η τελευταία δεν είχε λάβει το επίδικο διάταγμα. Για τον επιδότη, ο οποίος ήταν παρών στο επίδικο συμβάν, η ΜΚ1 ανέφερε ότι δεν του έλαβε κατάθεση επειδή μίλησε μαζί του τηλεφωνικώς και αυτός δεν ήθελε να εμπλακεί σε δικαστική διαδικασία. Σε επόμενη υποβολή στην αντεξέταση, παραδέχθηκε ότι δεν άσκησε τις εξουσίες της και να του εκδώσει κλήση για να τον αναγκάσει να έρθει για κατάθεση στην Αστυνομία. Ανέφερε, επίσης, ότι ούτε από την μητέρα της ΜΚ2 έλαβε οποιαδήποτε κατάθεση, καθώς η ίδια δεν το έκρινε σκόπιμο.
Η ΜΚ2 κατέθεσε και υιοθέτησε, ως μέρος της κυρίως εξέτασής της, την κατάθεση της ημερ. 09.09.2021, Τεκμήριο 6. Με τον Κατηγορούμενο η ΜΚ2 συμβίωνε από το 2016 μέχρι το 2019 ανά διαστήματα, κάποτε έμεναν στο σπίτι του Κατηγορούμενου και κάποτε στο σπίτι της. Από την ανωτέρω σχέση τους απέκτησαν μια θυγατέρα, ηλικίας 2½ ετών κατά τον επίδικο χρόνο (εφεξής καλούμενη ως «η ανήλικη»). Το ζεύγος χώρισε κατά το έτος 2019 κατόπιν επιθυμίας της ΜΚ2 λόγω της συμπεριφοράς του Κατηγορούμενου. Μετά τον χωρισμό τους, ο Κατηγορούμενος δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με την ανήλικη και γι’ αυτό συγκατατέθηκε όπως η ΜΚ2 έχει την αποκλειστική γονική μέριμνα της ανήλικης, ενώ κατόπιν μεταξύ τους συνεννόησης, ο Κατηγορούμενος κατέβαλλε στην ΜΚ2 διατροφή και έβλεπε την ανήλικη. Για τούτο, δεν αποτάθηκε κανένας από τους δύο για έκδοση διατάγματος διατροφής ή επικοινωνίας. Τον Μάρτιο του 2021, όμως, ο Κατηγορούμενος σταμάτησε να καταβάλλει διατροφές στην ΜΚ2, με αποτέλεσμα η τελευταία να αποταθεί στο Οικογενειακό Δικαστήριο για την έκδοση διατάγματος διατροφής. Ο Κατηγορούμενος αντέδρασε και άρχισε να την απειλεί μέσω τρίτων προσώπων και τον Μάιο του 2021 η ΜΚ2 προέβη σε «αναφορά» στην Αστυνομία, αλλά όχι σε «γραπτή καταγγελία». Αν και είχαν γίνει συστάσεις από την Αστυνομία στον Κατηγορούμενο, ο τελευταίος συνέχισε να ενοχλεί την ΜΚ2 με τον ίδιο τρόπο, αλλά η ΜΚ2 δεν προχώρησε σε καταγγελία εναντίον του. Παρά τα ανωτέρω, η ΜΚ2 εξακολουθούσε να επιτρέπει στον Κατηγορούμενο να βλέπει την ανήλικη, αλλά μόνο σε δημόσιους χώρους. Την 01.07.2021 εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα εναντίον του Κατηγορούμενου για την διατροφή της ανήλικης και περί τις αρχές Αυγούστου ο Κατηγορούμενος αιτήθηκε την έκδοση διατάγματος επικοινωνίας με την ανήλικη για να εκδικηθεί την ΜΚ2 για το διάταγμα διατροφής. Αφού της επιδόθηκε περί τις αρχές Αυγούστου η αίτηση του Κατηγορούμενου, στις 31.08.2021 εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας προσωρινό διάταγμα επικοινωνίας του Κατηγορούμενου με την ανήλικη. Την 01.09.2021 και περί ώρα 16:15 η ΜΚ2 βρισκόταν στο σπίτι της και κόπηκε η παροχή ρεύματος και γι’ αυτό βγήκε από το διαμέρισμα της και πήγε στις σκάλες για να δει αν τα υπόλοιπα διαμερίσματα είχαν ρεύμα. Εκεί αντίκρισε τον Κατηγορούμενο, ο οποίος την άρπαξε βίαια από το δεξί χέρι της και της έλεγε να μείνει εκεί μέχρι να έρθει ο επιδότης. Αν και η ΜΚ2 προσπαθούσε να ξεφύγει, ο Κατηγορούμενος την κρατούσε δυνατά με το αριστερό χέρι του, ενώ με το δεξί χέρι του χτύπησε την ΜΚ2 πρώτα στον σβέρκο, μετά πλάγια στον λαιμό και μετά στο κεφάλι με γροθιά και χαστούκι. Η ΜΚ2 πονούσε και φώναζε και την άκουσε η μητέρα της, η οποία, όμως, δεν βγήκε έξω διότι δεν ήθελε να δει η ανήλικη που τσακώνονταν οι γονείς της. Ακολούθως, εμφανίστηκε στο μέρος ο επιδότης, ο οποίος είναι φίλος του Κατηγορούμενου και είδε τον Κατηγορούμενο που κρατούσε την ΜΚ2 με την βία για να μην μπορεί να φύγει. Ο επιδότης έριξε το διάταγμα στο πάτωμα και είπε «Λ… ετέλειωσαν όλα, εν χρειάζεται να υπογράψει». Η ΜΚ2 είπε στον επιδότη ότι θα τους καταγγείλει και αυτός της απάντησε ειρωνικά «Κάμε ότι θέλεις, είμαστε δύο, είσαι μία, εν θα σε πιστέψουν», ενώ ο Κατηγορούμενος της είπε «Είσαι τζαι χαζή, εγώ σου έκοψα το ρεύμα που την αποθήκη, επιάστηκες μέσα». Η ΜΚ2 πήγε μετά και έλεγξε την αποθήκη και διαπίστωσε ότι μόνο ο δικός της διακόπτης ρεύματος ήταν «κατεβασμένος». Από εκείνη την ημέρα, ο Κατηγορούμενος καταγγέλλει συνέχεια την ΜΚ2 ότι δεν συμμορφώνεται με το διάταγμα επικοινωνίας και η ίδια έχει παράπονο για το ανωτέρω συμβάν και φοβάται τον Κατηγορούμενο.
Στην αντεξέτασή της, η ΜΚ2 ανέφερε ότι παρά το γεγονός ότι είχαν χωρίσει και στο παρελθόν ανά διαστήματα, τον Φεβρουάριο του 2019 επήλθε η οριστική διάσταση στην σχέση τους. Παραδέχθηκε, όμως, ότι πήγε κάποια ταξίδια στο εξωτερικό με τον Κατηγορούμενο κατά το 2019 και το 2020. Σε ερώτηση κατά πόσο ο Κατηγορούμενος κατέθεσε την αίτηση 137/2021 για ακύρωση του διατάγματος γονικής μέριμνας ημερ. 01.07.2019, Τεκμήριο 9, ως εικονικό, η ΜΚ2 απάντησε ότι δεν θυμάται. Αναφορικά με το επίδικο συμβάν και τα κτυπήματα που δέχθηκε, η ΜΚ2 απάντησε ότι δέχθηκε γροθιές στο κεφάλι, τον σβέρκο και τον λαιμό και χαστούκια στον σβέρκο, ενώ αρνήθηκε ότι κτυπήθηκε στο σώμα της, παρά μόνο ότι την τραβούσε ο Κατηγορούμενος από το χέρι. Για τον επιδότη, ανέφερε ότι ήταν η πρώτη φορά που τον είδε, αλλά μετά ανάφερε ότι μέσα από τις διαδικασίες του Οικογενειακού Δικαστηρίου της είχαν επιδοθεί προηγουμένως διάφορα άλλα δικαστικά έγγραφα, χωρίς, όμως, να θυμάται ποιος ήταν ο επιδότης που της τα επέδιδε, προσθέτοντας ότι και σήμερα να δει τον ανωτέρω επιδότη δεν θα μπορεί να τον αναγνωρίσει γιατί δεν θυμάται το πρόσωπό του. Η ίδια έχει προβεί σε αρκετές καταγγελίες εναντίον του Κατηγορούμενου, καθώς επίσης και σε καταγγελία εναντίον του συνηγόρου του Κατηγορούμενου ότι την απείλησε, μια στην Αστυνομία στις 12.08.2021 και μια στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Δικηγόρων στις 19.11.2021. Ανέφερε, επίσης, ότι κατήγγειλε τον Κατηγορούμενο για απειλές εναντίον της, παράνομη είσοδο στο διαμέρισμα της και άλλα, και παραδέχθηκε ότι η ίδια και ο Κατηγορούμενος έχουν «αρκετές υποθέσεις». Για την καταγγελία εναντίον του δικηγόρου του Κατηγορούμενου στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Δικηγόρων, σχετική είναι η επιστολή ημερ. 19.11.2021 της ΜΚ2, Τεκμήριο 7. Αρνήθηκε, όμως, ότι κατήγγειλε τον αδελφό του Κατηγορούμενου, απαντώντας ότι ο Κατηγορούμενος δεν έχει αδελφό με το όνομα «Λούκας». Παραδέχθηκε ότι εκκρεμούν εναντίον της αιτήσεις παρακοής του διατάγματος επικοινωνίας, Τεκμήριο 8, και μια άλλη ποινική υπόθεση για πραγματική σωματική βλάβη έναντι του Κατηγορούμενου.
Ο ΜΚ3 είναι ιατρός και κατά τον επίδικο χρόνο βρισκόταν σε καθήκον στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. Αναγνώρισε και υιοθέτησε την ιατρική βεβαίωση ημερ. 01.09.2021, Τεκμήριο 10, την οποία συνέταξε και υπέγραψε ο ίδιος. Σύμφωνα με αυτήν, ο ΜΚ3 εξέτασε την ΜΚ2 την 01.09.2021 και ώρα 17:04 και διαπίστωσε «ερύθημα (κοκκινίλα) στο δεξιό αντιβράχιο, πλησίον της πηχεοκαρπικής και στον τράχηλο στην αριστερή πλάγια – οπίσθια χώρα, με μικρή εκδορά». Εξήγησε ότι η κοκκινίλα στο δεξιό αντιβράχιο ήταν στο δεξί χέρι μεταξύ αγκώνα και καρπού και στον τράχηλο ήταν στο μέρος του λαιμού και του σβέρκου κάτω από το αριστερό αυτί. Οι ανωτέρω κοκκινίλες προκαλούνται από την τριβή και την πίεση στην συγκεκριμένη περιοχή.
Στην αντεξέταση του, ο ΜΚ3 ανέφερε ότι η κοκκινίλα στο δέρμα μπορεί να προκληθεί από διάφορα αίτια και δεν είναι απαραίτητη η χρήση βίας. Συμφώνησε, επίσης, ότι η ΜΚ2 δεν είχε πουθενά μώλωπες, οι οποίοι θα μπορούσαν να προκληθούν από τις γροθιές. Εξήγησε δε ότι αν ένα πρόσωπο στεκόταν απέναντι από την ΜΚ2, αυτό δεν θα μπορούσε να την κτυπήσει με το αριστερό χέρι του εκεί που εντόπισε τα σημάδια στον λαιμό και τον σβέρκο της.
Ο Κατηγορούμενος αναγνώρισε και υιοθέτησε κατά την κυρίως εξέταση του την κατάθεση του που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 4. Κατέθεσε και υιοθέτησε, επίσης ως μέρος της κυρίως εξέτασής του, την γραπτή δήλωση του, Έγγραφο Α. Ο Κατηγορούμενος συμβίωνε με την ΜΚ2 από τον Σεπτέμβριο του 2016 μέχρι τον Απρίλιο του 2021 στο σπίτι του, όπου φιλοξενούσε και την μητέρα της ΜΚ2 για 15 μήνες και την αδελφή της ΜΚ2 για 9 μήνες. Τον Απρίλιο του 2021 χώρισαν επειδή η ΜΚ2 ζητούσε από τον Κατηγορούμενο να διώξει από το σπίτι του τα δύο ενήλικα παιδιά του που απέκτησε από προηγούμενο γάμο και διέμεναν μαζί τους. Έκτοτε η ΜΚ2 διαμένει σε διαμέρισμα μαζί με την ανήλικη και την μητέρα της. Ο Κατηγορούμενος πλήρωνε στην ΜΚ2 διατροφές από τον Ιούλιο του 2021 και ήταν πάντα τυπικός και είχε επικοινωνία με την ανήλικη, πάντα στην παρουσία της ΜΚ2 και σε δημόσιους χώρους. Επειδή, όμως, δεν ήθελε να έχει προβλήματα με την ΜΚ2, αποτάθηκε στο Οικογενειακό Δικαστήριο και εξασφάλισε διάταγμα επικοινωνίας στις 31.08.2021, ήτοι το Τεκμήριο 8. Σύμφωνα με το ανωτέρω διάταγμα, η ΜΚ2 ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει την ανήλικη στο σπίτι του Κατηγορούμενου την επόμενη ημέρα, 01.09.2021 και ώρα 16:00. Μετά την έκδοση του διατάγματος, ο Κατηγορούμενος ενημερώθηκε από τον αρμόδιο επιδότη ότι δεν εντόπιζε την ΜΚ2 στο σπίτι της και αυτή δεν του απαντούσε στις κλήσεις του. Για τούτο, ο Κατηγορούμενος πέρασε 2 με 3 φορές από το σπίτι της ΜΚ2 για να δει αν την πετύχει και είδε το αυτοκίνητο της να είναι σταθμευμένο στην πολυκατοικία που διαμένει. Ακολούθως, ο Κατηγορούμενος ενημέρωσε τον επιδότη για να έρθει στο μέρος, ενώ η ΜΚ2 κατέβηκε και ήρθε στο παράθυρο του αυτοκινήτου του έξω από την πολυκατοικία και του είπε «Τί κάμνεις χαζέ;» και αυτός την ρώτησε αν θα της δώσει την ανήλικη. Η ΜΚ2 απάντησε ότι δεν παρέλαβε το διάταγμα και επέστρεψε πίσω στο σπίτι της. Αφού ήρθε ο επιδότης στο μέρος, ο Κατηγορούμενος τον ενημέρωσε ότι η ΜΚ2 ανέβηκε στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας. Ο Κατηγορούμενος εξήλθε από το αυτοκίνητό του και πήγε στον χώρο της πολυκατοικίας που βρίσκεται ο ανελκυστήρας. Αν και μετά μπήκε στο αυτοκίνητό του για να φύγει, κατέβηκε ξανά γιατί κατάλαβε ότι η ΜΚ2 δεν θα παραλάμβανε το διάταγμα και την είδε να κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες. Αμέσως ο Κατηγορούμενος φώναξε στον επιδότη να έρθει κάτω και στάθηκε μπροστά από την ΜΚ2 για να μην φύγει και να της επιδοθεί το διάταγμα. Αφού ο επιδότης έριξε το διάταγμα, χωρίς να το παραλάβει στα χέρια της η ΜΚ2, είπε στον Κατηγορούμενο να φύγουν και έφυγαν. Η ΜΚ2 εξύβρισε και τους δύο επειδή της επιδόθηκε το διάταγμα. Παρά την επίδοση του διατάγματος, όμως, η ΜΚ2, αντί να παραδώσει την ανήλικη στον Κατηγορούμενο σύμφωνα με το διάταγμα, υπέβαλε καταγγελία στην Αστυνομία για την παρούσα υπόθεση.
Αναφορικά με το διάταγμα ημερ. 01.07.2019 για την φύλαξη της ανήλικης, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι το εξασφάλισε η ΜΚ2 για να μπορεί να λαμβάνει το μονογονεϊκό επίδομα, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να συμβιώνουν και διαμένουν στο σπίτι του. Μετά την διάστασή τους και συγκεκριμένα στις 26.07.2021 ο Κατηγορούμενος καταχώρισε αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας ζητώντας την ακύρωση του διατάγματος ημερ. 01.07.2019. Είναι στα πλαίσια αυτής της αίτησης που καταχώρισε ενδιάμεση αίτηση για επικοινωνία του με την ανήλικη και στην συνέχεια εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα ημερ. 31.08.2021 με ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία απαγγέλθηκε στην παρουσία του Κατηγορούμενου και της ΜΚ2.
Εν σχέσει με τον χρόνο που επήλθε η διάσταση του ζεύγους, ο Κατηγορούμενος επέμενε ότι ήταν τον Απρίλιο του 2021. Προς τούτο, παρουσίασε στο Δικαστήριο (α) φωτογραφίες από επταήμερη κρουαζιέρα που πήγαν ο Κατηγορούμενος και η ΜΚ2 τον Μάιο του 2019 (βλ. Τεκμήριο 12, το οποίο είχε κατατεθεί προηγουμένως ως Τεκμήριο Α προς Αναγνώριση), (β) αντίγραφο κράτησης αεροπορικών εισιτηρίων για Λονδίνο τον Δεκέμβριο του 2019, όπου πήγαν ο Κατηγορούμενος, η ΜΚ2 και η ανήλικη (βλ. Τεκμήριο 13), (γ) ηλεκτρονικό τιμολόγιο κράτησης επταήμερης κρουαζιέρας που πήγε ο Κατηγορούμενος με την ΜΚ2 και τα ενήλικα παιδιά του τον Μάιο του 2020 (βλ. Τεκμήριο 14), (δ) φωτογραφίες του ζεύγους με την ανήλικη κατά το ταξίδι τους τον Αύγουστο του 2020 σε Αθήνα, Πάτρα και Ζάκυνθο (βλ. Τεκμήριο 15) και (ε) συνομιλίες γραπτών μηνυμάτων μεταξύ της ΜΚ2 και των ενήλικων παιδιών του Κατηγορούμενου κατά τα έτη 2019 και 2020 (βλ. Τεκμήριο 16). Επιπρόσθετα, παρουσίασε και κατέθεσε ως Τεκμήριο 17, αντίγραφο της αίτησης διατροφής που κατέθεσε η ΜΚ2 στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας στις 11.05.2021, όπου η ΜΚ2 ανέφερε στην ένορκη δήλωσή της ότι η διάσταση της με τον Κατηγορούμενο επήλθε τον Απρίλιο του 2018.
Στην αντεξέτασή του, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι μετά την διάσταση τους τον Απρίλιο του 2021, η ΜΚ2 επέβαλλε στον ίδιο να έχει δικαίωμα επικοινωνίας με την ανήλικη μόνο στην παρουσία της και σε δημόσιους χώρους διότι ήθελε να είναι μαζί του συνέχεια. Στις 04.08.2021 η ΜΚ2 προσπάθησε να φιλήσει τον Κατηγορούμενο και αυτός αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να αποταθεί μετά, μέσω των δικηγόρων του, να εξασφαλίσει το επίδικο διάταγμα επικοινωνίας. Από την 01.09.2021 που τέθηκε σε ισχύ το διάταγμα, ο Κατηγορούμενος προέβη σε καταγγελία εναντίον της ΜΚ2 λόγω μη συμμόρφωσης της με το διάταγμα και μέχρι σήμερα την έχει καταγγείλει πάνω από 50 φορές. Αναφορικά με την σχέση του με τον επιδότη, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι είναι γνωστός του λόγω του ότι η πρώην σύζυγος του εργαζόταν σε δικηγορικό γραφείο, με το οποίο συνεργαζόταν ο ανωτέρω επιδότης. Όμως, ουδέποτε πήγε μαζί του για καφέ ή φαγητό και ούτε υπηρέτησαν μαζί στον στρατό. Σε σχέση με την κρουαζιέρα τον Μάιο του 2020 και την κράτηση των εισιτηρίων, Τεκμήριο 14, ο Κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι η εν λόγω κρουαζιέρα ακυρώθηκε λόγω των περιοριστικών μέτρων του ιού Covid-19 και δεν πήγαν τελικά. Για το ταξίδι σε Αθήνα, Πάτρα και Ζάκυνθο τον Αύγουστο του 2020, ο Κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι στην Πάτρα επισκέφθηκαν και την γιαγιά της ΜΚ2, η οποία «ήταν στα τελευταία της», αλλά επέμενε ότι το υπόλοιπο ταξίδι ήταν για οικογενειακές διακοπές με την ΜΚ2 και την ανήλικη.
Για το επίδικο περιστατικό την 01.09.2021, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι βρισκόταν αρχικά στο μαγαζί του αδελφού του, το οποίο βρίσκεται στον παράλληλο δρόμο του σπιτιού της ΜΚ2 και περίμενε την ΜΚ2 να του φέρει την ανήλικη στις 16:00, ως προνοεί το διάταγμα. Γι’ αυτό και ήταν σε απευθείας επικοινωνία με τον επιδότη, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι έψαχνε την ΜΚ2 και δεν του απαντούσε το τηλέφωνο. Για τούτο, ο Κατηγορούμενος περνούσε συνέχεια από το σπίτι της ΜΚ2 για να δει που βρίσκεται και σε κάποια στιγμή είδε το αυτοκίνητο της να είναι σταθμευμένο έξω στον δρόμο, με αποτέλεσμα ο ίδιος να σταθμεύσει ακριβώς από πίσω της και να ειδοποιήσει τον επιδότη για να έρθει να της επιδώσει το διάταγμα. Αφού συνάντησε μετά την ΜΚ2, αυτή μπήκε στην πολυκατοικία και πήγε πάνω στο διαμέρισμά της και μετά ήρθε ο επιδότης, ο οποίος μπήκε και αυτός στην πολυκατοικία, ενώ ο Κατηγορούμενος παρέμεινε στο αυτοκίνητό του. Στην συνέχεια, όμως, ο Κατηγορούμενος κατέβηκε από το αυτοκίνητό του και άκουσε «τρεχάματα» από την πολυκατοικία και είδε την ΜΚ2 να βγαίνει από την πόρτα που είναι η σκάλα της πολυκατοικίας και να τρέχει για να φύγει. Έξω από τον χώρο αυτό βρίσκεται το κάγκελο της πολυκατοικίας, όπου στεκόταν ο Κατηγορούμενος, ο οποίος άνοιξε τα δύο χέρια του μπροστά από την ΜΚ2 για να μην φύγει και η ΜΚ2 άρχισε να τον κτυπά. Μετά ήρθε ο επιδότης και της έριξε το διάταγμα, λέγοντας στον Κατηγορούμενο «Λ… άφησ’ την». Αρνήθηκε δε ότι «κατέβασε» τον διακόπτη παροχής ρεύματος στο διαμέρισμα της ΜΚ2, προκειμένου να την αναγκάσει να βγει έξω από το διαμέρισμα και να της επιδοθεί το διάταγμα.
3. Μη Αμφισβητούμενα Γεγονότα
Τα κατωτέρω γεγονότα δεν αμφισβητήθηκαν από τις δύο πλευρές και συνιστούν ευρήματα του Δικαστηρίου (βλ. Αντρέου ν Δήμου Λάρνακας (2014) 2 ΑΑΔ 263 και Ocean Reef Properties Ltd v Colville (2015) 1 ΑΑΔ 1002):
(α) Ο Κατηγορούμενος και η ΜΚ2 συμβίωναν από το 2016. Από την σχέση τους απέκτησαν την ανήλικη στις 28.12.2018.
(β) Στα πλαίσια της Αίτησης Γονικής Μέριμνας 151/2019 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας, την 01.07.2019 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα γονικής μέριμνας, ήτοι το Τεκμήριο 9, σύμφωνα με το οποίο ανατέθηκε αποκλειστικά στην ΜΚ2 η γονική μέριμνα της ανήλικης και καθορίστηκε ο τόπος διαμονής της ανήλικης ο εκάστοτε τόπος διαμονής της ΜΚ2.
(γ) Στα πλαίσια της Αίτησης Γονικής Μέριμνας 137/2021 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στις 31.08.2021 εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα επικοινωνίας του Κατηγορούμενου με την ανήλικη, ήτοι το Τεκμήριο 8, σύμφωνα με το οποίο η ΜΚ2 ήταν υποχρεωμένη την 01.09.2021 και ώρα 16:00 να μεταφέρει την ανήλικη στον τόπο διαμονής του Κατηγορούμενου. Το διάταγμα επιδόθηκε στην ΜΚ2 την 01.09.2021 και ώρα 16:00 από τον αρμόδιο επιδότη (βλ. Τεκμήριο 11).
(γ) Η ΜΚ2 προέβη σε καταγγελία εναντίον του Κατηγορούμενου την 01.09.2021 και ώρα 16:45 στο Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λάρνακας και συγκεκριμένα ότι της επιτέθηκε προκαλώντας της πραγματική σωματική βλάβη κατά την επίδοση του διατάγματος επικοινωνίας ημερ. 31.08.2021.
4. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία των μαρτύρων με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά των μαρτύρων (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας τους (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Δεν μου διαφεύγει, επίσης, ότι για το παρόν αδίκημα, το οποίο αφορά βία στην οικογένεια, τυγχάνει εφαρμογής και το άρθρο 16 του Ν.119(Ι)/2000, το οποίο προνοεί τα εξής:
«Το Δικαστήριο δύναται να κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο με μόνη την κατάθεση του θύματος εφόσον δεν ήταν δυνατόν υπό τις περιστάσεις να εξασφαλιστεί ενισχυτική μαρτυρία.»
Συνεπώς, υπάρχει κανόνας για αναζήτηση ενισχυτικής μαρτυρίας της μαρτυρίας του θύματος, ήτοι της ΜΚ2 στην παρούσα υπόθεση (βλ. επίσης A.R.R. v Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 20/2022) ημερ. 30.04.2024, Σ.Σ. ν Δημοκρατίας (Ποινική Έφεση 147/2016) ημερ. 20.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:B477 και A.G. v Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 119/2020) ημερ. 16.04.2021, ECLI:CY:AD:2021:B147). Η απουσία τέτοιας μαρτυρίας δεν αθωώνει αυτόματα τον Κατηγορούμενο, καθώς το Δικαστήριο εξακολουθεί να δύναται να τον καταδικάσει με μόνη την μαρτυρία του θύματος, νοουμένου ότι υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί ενισχυτική μαρτυρία.
Θα αρχίσω πρώτα από την αξιολόγηση του ΜΚ3, καθώς η ιατρική μαρτυρία σε τέτοιες υποθέσεις είναι ζωτικής σημασίας και αποτελεί πραγματική μαρτυρία, η οποία συνιστά αξιόπιστο βοήθημα και σταθερό οδηγό για την κρίση της αξιοπιστίας των υπόλοιπων μαρτύρων (βλ. Γεωργίου ν Αστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ 439 και Γιώρκας ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 27/2021) ημερ. 16.03.2022). Καταρχάς, το Δικαστήριο αποδέχεται τα προσόντα του, τα οποία ούτως ή άλλως δεν αμφισβητήθηκαν. Κατά την δια ζώσης μαρτυρία του, ο ΜΚ3 ήταν σαφής και επεξηγηματικός για τα τραύματα της ΜΚ2, όπως τα κατέγραψε ο ίδιος στο Τεκμήριο 10, και θεωρώ ότι ήταν απόλυτα ειλικρινής, αναφέροντας, μάλιστα, ότι δεν θυμάται το επίδικο περιστατικό και την ιατρική εξέταση της ΜΚ2. Επεξήγησε ότι οι «κοκκινίλες» που εντόπισε κατά την εξέταση της ΜΚ2 προκαλούνται από την τριβή και την πίεση στην συγκεκριμένη περιοχή, και όχι από γροθιές, οι οποίες προκαλούν συνήθως μώλωπες. Τα ευρήματα του δεν αμφισβητήθηκαν επί της ουσίας και ενόψει των ανωτέρω αποδέχομαι την μαρτυρία του ως αξιόπιστη στην ολότητά της.
Η ΜΚ1 άφησε γενικά θετική εικόνα στο Δικαστήριο. Αν και δεν έδωσε επαρκείς εξηγήσεις γιατί δεν πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα για την κλήτευση του επιδότη, ο οποίος ήταν παρών στο επίδικο συμβάν, να δώσει κατάθεση στην Αστυνομία, η ΜΚ1 ήταν σταθερή στην μαρτυρία της και έδωσε την εντύπωση προσώπου που δεν έχει οποιοδήποτε συμφέρον στην διαδικασία και ήρθε στο Δικαστήριο να πει αυτά που έχει προσωπική γνώση σε σχέση με την υπόθεση. Αναφορικά με την καταγγελία της ΜΚ2 κατά την ημέρα του επίδικου περιστατικού, η ΜΚ1 ανέφερε ότι είδε «κόκκινα σημάδια» στο χέρι και τον λαιμό της ΜΚ2, τα οποία συνάδουν και με την πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3. Η δε λήψη των καταθέσεων από τους εμπλεκόμενους δεν αμφισβητήθηκε, όπως και η ενημέρωση του Κατηγορούμενου για τα δικαιώματά του. Ενόψει των ανωτέρω, αποδέχομαι την μαρτυρία της ως αξιόπιστη.
Η ΜΚ2 δεν άφησε καλή εντύπωση και έδωσε την εικόνα προσώπου, το οποίο υπερβάλλει και προσπαθεί να προσδώσει μεγαλύτερες διαστάσεις στο επίδικο συμβάν. Αν και δεν αμφισβητείται από την Υπεράσπιση ότι η ΜΚ2 και ο Κατηγορούμενος συναντήθηκαν στην πολυκατοικία που διαμένει η ΜΚ2 και υπήρξε ένταση μεταξύ τους, οι ισχυρισμοί της ΜΚ2 ότι ο Κατηγορούμενος την κτύπησε με γροθιές στο κεφάλι, τον σβέρκο και τον λαιμό έχουν διαψευσθεί από τα τραύματα της και την πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3. Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τον ΜΚ3, εάν η ΜΚ2 δεχόταν γροθιές θα υπήρχαν μώλωπες και όχι «κοκκινίλα». Πέραν τούτων, η ΜΚ2 υπέπεσε και σε αντιφάσεις σε σχέση με το που και πως κτυπήθηκε από τον Κατηγορούμενο. Ενώ στην κατάθεση της ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος, με το δεξί χέρι του, την κτύπησε στον σβέρκο, τον λαιμό και το κεφάλι, στην αντεξέτασή της ανέφερε ότι την κτυπούσε με το αριστερό χέρι του. Επίσης, όταν προέβη σε καταγγελία στην ΜΚ1 την ίδια ημέρα, η ΜΚ2 ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος «την κτύπησε με τα χέρια του στο κεφάλι και στο σώμα», αλλά στην αντεξέτασή της αρνήθηκε ότι την κτύπησε στο σώμα. Εκτός από την ανωτέρω έκδηλη προσπάθεια της ΜΚ2 να μεγαλοποιήσει το επίδικο συμβάν και να παρουσιάσει μία πολύ βίαιη επιθετική συμπεριφορά εκ μέρους του Κατηγορούμενου με πολλαπλά κτυπήματα και γροθιές, έχουν προκληθεί σοβαρές υποψίες του Δικαστηρίου και για τα κίνητρα της ΜΚ2 να προβεί στην παρούσα καταγγελία. Εξηγώ. Ενώ έδειξε να γνωρίζει εξ αρχής την ύπαρξη του διατάγματος ημερ. 31.08.2021, Τεκμήριο 8, και συνακόλουθα την υποχρέωση της να μεταφέρει την 01.09.2021 και ώρα 16:00 την ανήλικη στο σπίτι του Κατηγορούμενου στο Κίτι, η ΜΚ2, κατά τον χρόνο του επίδικου περιστατικού, ήτοι την 01.09.2021 και ώρα 16:15, βρισκόταν στο διαμέρισμα της στην Λάρνακα και η ανήλικη μαζί με την μητέρα της. Δηλαδή, η ΜΚ2 ουδεμία ενέργεια έκαμε για να μεταφέρει την ανήλικη στο σπίτι του Κατηγορούμενου, ως προνοεί το διάταγμα. Παρόλο που το αδίκημα της παρακοής διατάγματος προϋποθέτει την επίδοση του, τούτο δεν απαγορεύει στο Δικαστήριο να αξιολογήσει την συμπεριφορά της ΜΚ2 μετά την έκδοση του διατάγματος ημερ. 31.08.2021, το περιεχόμενο του οποίου ήταν γνωστό σε αυτήν. Η ανωτέρω στάση και συμπεριφορά της ΜΚ2 αποκαλύπτει την πρόθεση της να μην συμμορφωθεί με το διάταγμα προτού της επιδοθεί, αλλά και την προσπάθεια της να αποφύγει την επίδοση του. Αναφορικά με τον χρόνο που επήλθε η διάσταση της με τον Κατηγορούμενο, η ΜΚ2 ανέφερε στην κατάθεση της ότι ήταν το 2019, διευκρινίζοντας στην αντεξέταση της ότι ήταν περί τον Φεβρουάριο του 2019. Στην συνέχεια, όμως, παραδέχθηκε ότι στην αίτηση διατροφής που κατέθεσε τον Μάιο του 2021 υπάρχει ισχυρισμός της ιδίας ότι η διάσταση επήλθε τον Απρίλιο του 2018. Κατατέθηκε, μάλιστα, και αντίγραφο της ενδιάμεσης αίτησης με ένορκη δήλωση της ΜΚ2, η οποία καταχωρήθηκε στα πλαίσια της Αίτησης Διατροφής 69/2021 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας (βλ. παράγραφος 4 στην ένορκη δήλωσή της στο Τεκμήριο 17). Στην αντεξέτασή της, η ΜΚ2 προσπάθησε να εξηγήσει ότι είχαν όντως χωρίσει και τον Απρίλιο του 2018 όταν ο Κατηγορούμενος έμαθε ότι η ΜΚ2 ήταν έγκυος και αυτός δεν ήθελε το παιδί. Ωστόσο, δεν μπορεί να πείσει αυτή η εξήγησή της, καθώς η ανωτέρω Αίτηση Διατροφής καταχωρήθηκε το 2021 και ουδεμία αναφορά υπάρχει στην ένορκη δήλωση της για την οριστική διάσταση του ζεύγους τον Φεβρουάριο του 2019. Ερωτηματικά έχουν προκαλέσει στο Δικαστήριο και οι παραδοχές της ότι το 2019 και 2020 πήγε ταξίδια στο εξωτερικό μαζί με τον Κατηγορούμενο. Μάλιστα, στην προσπάθεια της να μειώσει την σημασία των εν λόγω ταξιδιών, ανέφερε ότι ταξίδι με τον Κατηγορούμενο πήγε και πέρσι, την στιγμή που παραδέχθηκε ότι προέβη σε διάφορες καταγγελίες εναντίον του από το 2021 και εκκρεμεί αριθμός ποινικών υποθέσεων. Ενόψει όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί με ασφάλεια στην μαρτυρία της ΜΚ2, την οποία και απορρίπτει ως αναξιόπιστη.
Ούτε ο Κατηγορούμενος έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Έδωσε την εικόνα προσώπου που ήρθε στο Δικαστήριο να «ωραιοποιήσει» το επίδικο συμβάν, ενώ υπέπεσε και σε ουσιώδεις αντιφάσεις κατά την αντεξέτασή του. Αν και παραδέχεται ότι κατά τον επίδικο χρόνο βρισκόταν στην πολυκατοικία της ΜΚ2 και έλαβε χώρα κάποιο επεισόδιο μεταξύ του ιδίου και της ΜΚ2, διαφωνεί ως προς τις συνθήκες αυτού. Συγκεκριμένα, η εκδοχή του Κατηγορούμενου είναι ότι όταν αντιλήφθηκε την ΜΚ2 να τρέχει στις σκάλες της πολυκατοικίας για να αποφύγει την επίδοση του διατάγματος επικοινωνίας, ο ίδιος στάθηκε στο κάγκελο της πολυκατοικίας και άνοιξε τα χέρια του για να μην φύγει η ΜΚ2 μέχρι να έρθει ο επιδότης να της επιδώσει το διάταγμα. Μάλιστα, στην αντεξέτασή του ανέφερε ότι η ΜΚ2 τον κτυπούσε για να φύγει, αλλά ο Κατηγορούμενος αρνήθηκε ότι την άγγιξε ή την κτύπησε. Αφού ήρθε ο επιδότης και της έριξε το διάταγμα, ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι αυτός τού είπε «Λ… άφησ’ την», που σημαίνει ότι ο Κατηγορούμενος είχε όντως περιορίσει την ΜΚ2, παρά την θέλησή της, και υπήρξε κάποια επαφή μεταξύ τους. Άλλωστε, πως είναι δυνατό ένα πρόσωπο να τρέχει και να τον χτυπά, αλλά ο ίδιος να την περιορίσει χωρίς φυσική επαφή; Η δε ανωτέρω φράση του επιδότη «άφησ’ την» προς τον Κατηγορούμενο υποδηλοί έστω κάποια φυσική ενέργεια και πράξη από τον τελευταίο για περιορισμό της ΜΚ2 και διαψεύδει την όλη εκδοχή του Κατηγορούμενου.
Αναφορικά με τον χρόνο που επήλθε η διάσταση του ζεύγους, ο Κατηγορούμενος επιχείρησε να προσβάλει το διάταγμα ημερ. 01.07.2019, Τεκμήριο 9, αναφέροντας ότι καταχώρισε αίτηση για ακύρωση του για τον λόγο ότι είναι «εικονικό». Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι το ζεύγος συνέχισε να συμβιώνει μέχρι και τον Απρίλιο του 2021 και ο σκοπός της έκδοσης του ανωτέρω διατάγματος ήταν η λήψη του μονογονεϊκού επιδόματος από την ΜΚ2. Καταρχάς, θα πρέπει να λεχθεί ότι παραμένει αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τον Ιούλιο του 2019 εκδόθηκε εκ συμφώνου το ανωτέρω διάταγμα. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 9, ο Κατηγορούμενος εμφανίστηκε στο Δικαστήριο και συμφώνησε να εκδοθεί το διάταγμα. Αν προηγήθηκε οποιαδήποτε συμπαιγνία και απάτη μεταξύ των δύο για να λαμβάνει η ΜΚ2 το μονογονεϊκό επίδομα, ενώ στην πραγματικότητα συμβίωναν, δεν θα το αποφασίσει το παρόν Δικαστήριο, αλλά το Οικογενειακό Δικαστήριο, στο οποίο αποτάθηκε ο Κατηγορούμενος για ακύρωση του διατάγματος. Επιπλέον, προς επίρρωση του ισχυρισμού του ότι η διάσταση του ζεύγους δεν επήλθε το 2019, ο Κατηγορούμενος παρουσίασε τα Τεκμήρια 12 έως 16. Καταρχάς, σημειώνω ότι τα Τεκμήρια 12 έως 15 αφορούν φωτογραφίες και αποδεικτικά αγορών εισιτηρίων σε σχέση με κοινά ταξίδια τους στο εξωτερικό κατά τα έτη 2019 και 2020. Στο ένα ταξίδι, ήτοι την κρουαζιέρα τον Μάρτιο του 2020, ο Κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι τελικά δεν πήγαν λόγω των περιοριστικών μέτρων του ιού Covid-19, παρά το ότι στην γραπτή δήλωση του, Έγγραφο Α, ανέφερε ότι πήγαν. Σε άλλο ταξίδι στην Αγγλία παραδέχθηκε ότι σκοπός του ταξιδιού ήταν να υποβληθεί η ανήλικη σε χειρουργική επέμβαση, ενώ σε άλλο ταξίδι στην Ελλάδα παραδέχθηκε ότι μεταξύ των σκοπών του ταξιδιού ήταν η επίσκεψη στην άρρωστη γιαγιά της ΜΚ2. Σε κάθε περίπτωση, όμως, παρατηρώ ότι ο Κατηγορούμενος επέλεξε να παρουσιάσει στοιχεία σε σχέση με ταξίδια τους στο εξωτερικό, και όχι με την καθημερινή συμβίωση τους στην Κύπρο. Το δε Τεκμήριο 16, ήτοι οι φερόμενες συνομιλίες της ΜΚ2 με τα ενήλικα τέκνα του Κατηγορούμενου, σημειώνω ότι ουδέποτε τέθηκαν στην ΜΚ2 κατά την αντεξέταση της για να τοποθετηθεί και συνεπώς το Δικαστήριο δεν αποδίδει οποιαδήποτε βαρύτητα στο περιεχόμενο τους. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, η μαρτυρία του Κατηγορούμενου κρίνεται ως αναξιόπιστη και την απορρίπτω.
5. Η Νομική Πτυχή Και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον ο Κατηγορούμενος αρνείται την διάπραξη του υπό κρίση αδικήματος, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, ο Κατηγορούμενος δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί του είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
Πλημμελής Διερεύνηση από την Αστυνομία
Η Υπεράσπιση παραπονείται ότι υπήρξε πλημμελής διερεύνηση από την Αστυνομία λόγω της μη λήψης κατάθεσης από τον αρμόδιο επιδότη, ο οποίος ήταν παρών στο επίδικο περιστατικό.
Στην απόφαση Κλεοβούλου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 141/2023) ημερ. 20.10.2023, το Εφετείο, με παραπομπή σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ανέφερε ότι για να υπάρξει δυσμενής επηρεασμός του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, το οποίο επεκτείνεται και στο ανακριτικό στάδιο της Αστυνομίας, θα πρέπει ο Κατηγορούμενος να αποδείξει στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων ότι οι παραλείψεις των ανακριτικών αρχών είναι «ουσιαστικής μορφής» και τον θέτουν «σε μειονεκτική θέση» έναντι της Κατηγορούσας Αρχής.
Με κάθε σεβασμό, δεν μπορώ να συμφωνήσω με την ανωτέρω θέση της Υπεράσπισης. Η ΜΚ1, της οποίας η μαρτυρία έχει κριθεί ως αξιόπιστη, ανέφερε ότι κάλεσε τον επιδότη να δώσει κατάθεση και αυτός δεν επιθυμούσε. Δεν τέθηκε οτιδήποτε ενώπιον μου -και ούτε υπάρχει σχετική εισήγηση- ότι έγινε απόκρυψη οποιασδήποτε μαρτυρίας ή υπήρξε οποιαδήποτε κακοπιστία από τις ανακριτικές αρχές. Σημασία έχει ότι ο επιδότης κλήθηκε από την ΜΚ1, αλλά αυτός δεν επιθυμούσε να δώσει κατάθεση στην Αστυνομία (βλ. επίσης Torkian v Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 178/2020) ημερ. 19.10.2021, ECLI:CY:AD:2021:B463). Άλλωστε, αν η Υπεράσπιση θεωρούσε την μαρτυρία του επιδότη, τον οποίο ο ίδιος ο Κατηγορούμενος απασχόλησε για την επίδοση του επίδικου διατάγματος, σημαντική και χρήσιμη για την υπόθεση του, θα μπορούσε να την παρουσιάσει ο ίδιος, καθώς δεν πρόκειται για μαρτυρία που εξαρτάται αποκλειστικά από την διερεύνηση και χειρισμούς της Αστυνομίας επί της οποίας ο Κατηγορούμενος δεν έχει κανένα έλεγχο (βλ. σχετικά R v Bolton Justices, ex parte Scally [1991] 2 All ER 619, 635 και R v Burton-Upon-Trent Justices, ex parte Woolley [1996] Crim LR 340).
Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε πλημμελής διερεύνηση από την Αστυνομία και συνακόλουθα ουδεμία παραβίαση του δικαιώματος του Κατηγορούμενου σε δίκαιη δίκη.
Η Κατηγορία
Το παρόν αδίκημα εντάσσεται κάτω από τον Περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμο (Ν.119(I)/2000), ο οποίος προνοεί αυστηρότερες ποινές για τα αντίστοιχα αδικήματα του Περί Ποινικού Κώδικα Νόμου (ΚΕΦ.154) και ως εκ τούτου δημιουργεί νέα «επαυξημένης σοβαρότητας» αδικήματα (βλ. A.G. v Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 119/2020) ημερ. 16.04.2021, ECLI:CY:AD:2021:B147). Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει κατηγορία για βία στην οικογένεια και συγκεκριμένα ότι επιτέθηκε στην πρώην συμβία του, ΜΚ2, προκαλώντας της πραγματική σωματική βλάβη (βλ. άρθρα 3(1)(4) του Ν.119(Ι)/2000).
Το άρθρο 3(1)(4) του Ν.119(Ι)/2000 προνοεί τα εξής:
«(1) Βία, για τους σκοπούς του Νόμου αυτού, σημαίνει οποιαδήποτε πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας από άλλο μέλος της οικογένειας […]
(4) Οποιοσδήποτε ασκεί βία με βάση το εδάφιο (1) διαπράττει αδίκημα δυνάμει του Νόμου αυτού, που τιμωρείται […] με ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε χρόνια ή με χρηματική ποινή μέχρι τρεις χιλιάδες λίρες ή και με τις δύο ποινές.»
Δεν μου διαφεύγει, φυσικά, ότι στην έκθεση του αδικήματος της 1ης κατηγορίας, διατυπώνεται το αδίκημα της επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης, αντί αυτό του άρθρου 3 του Ν.119(Ι)/2000. Τούτο, όμως, δεν επηρεάζει δυσμενώς τον Κατηγορούμενο, καθώς η επίθεση που προκαλεί πραγματική σωματική βλάβη συνιστά βία εντός της εννοίας του εδαφίου (1) του ανωτέρω άρθρου και συνακόλουθα αδίκημα δυνάμει του εδαφίου (4), ενώ οι λεπτομέρειες που καταγράφονται στο κατηγορητήριο αποκαλύπτουν την συγκεκριμένη πράξη και αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο Κατηγορούμενος σε απλή κοινή γλώσσα (βλ. Μ. Γιώρκας ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 27/2021) ημερ. 16.03.2022). Επισημαίνεται ότι με βάση το άρθρο 3(1) του Ν.119(Ι)/2000 δεν χρειάζεται να αποδειχθεί ότι η σωματική βλάβη είναι πραγματική, καθώς δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος (βλ. Γιώρκας (ανωτέρω)).
Εφαρμόζοντας τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η Κατηγορούσα Αρχή οφείλει να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι (α) η ΜΚ2 είναι «μέλος της οικογένειας» του Κατηγορούμενου, (β) ο Κατηγορούμενος επιτέθηκε στην ΜΚ2 και (γ) της προκάλεσε σωματικές βλάβες.
Αναφορικά με το πρώτο συστατικό στοιχείο, το άρθρο 2 του Ν.119(Ι)/2000 προνοεί τα εξής:
«"μέλος της οικογένειας" σημαίνει—
(α) άντρα και γυναίκα που—
(i) έχουν συνάψει νόμιμο γάμο ανεξάρτητα αν ο γάμος υφίσταται ή όχι, ή
(ii) συζούν ή συζούσαν ως αντρόγυνο·»
Στην παρούσα υπόθεση είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Κατηγορούμενος και η ΜΚ2 συζούσαν, τουλάχιστον μέχρι το 2019. Ως εκ τούτου, η ΜΚ2 είναι «μέλος της οικογένειας» του Κατηγορούμενου για τους σκοπούς του Ν.119(Ι)/2000.
Αναφορικά με το δεύτερο συστατικό στοιχείο, το οποίο ουσιαστικά είναι το αδίκημα της επίθεσης, αυτό δεν προϋποθέτει άγγιγμα ή φυσική επαφή για την στοιχειοθέτησή του (βλ. Κωνσταντίνου ν Αστυνομίας (2013) 2 ΑΑΔ 754). Η επίθεση μπορεί να λάβει διάφορες μορφές. Η στέρηση της ελευθερίας κινήσεως ή ο παράνομος περιορισμός ή και κράτηση (“false imprisonment”) ενός προσώπου, εκτός από ξεχωριστό αδίκημα του κοινοδικαίου, συνιστά και επίθεση (“assault”).
Στο σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England (3rd edition, Vol.10) σελ. 741 αναφέρονται τα εξής:
“A wrongful imprisonment amounts to an assault (1 Hawk. P. C. (8th Edn.) 119), even though no violence or threat of violence is actually used (see R. v. Linsberg and Leies (1905), 69 J. P. 107), and is usually punished as such…”
(βλ. επίσης Archbold (38th edition) σελ. 975 και Pocock v Moore (1825) Ry & M 321).
Στην παρούσα υπόθεση, αν και το Δικαστήριο έχει απορρίψει την μαρτυρία της ΜΚ2, έχει ενώπιον του τις ακόλουθες δηλώσεις και παραδοχές του Κατηγορούμενου:
(α) Όταν ήρθε ο επιδότης και μπήκε στην πολυκατοικία για να επιδώσει το διάταγμα στην ΜΚ2, ο Κατηγορούμενος δεν έφυγε και παρέμεινε στον χώρο έξω από την πολυκατοικία. Όταν αντιλήφθηκε την ΜΚ2 να τρέχει στις σκάλες για να αποφύγει την επίδοση, ο ίδιος στάθηκε στο κάγκελο της πολυκατοικίας και μπροστά από την ΜΚ2 με ανοιχτά τα χέρια του περιορίζοντας την ελευθερία της μέχρι να έρθει ο επιδότης να της επιδώσει το διάταγμα, Τεκμήριο 8.
(β) Κατά τον ανωτέρω χρόνο η ΜΚ2 φώναζε και χτυπούσε τον Κατηγορούμενο για να μπορεί να διέλθει ελεύθερα και όταν μετά της επιδόθηκε το διάταγμα, ο επιδότης είπε στον Κατηγορούμενο «Λ…, άφησ’ την».
Από τα ανωτέρω, προκύπτει, και αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου, ότι ο Κατηγορούμενος, έστω για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, περιόρισε την ελευθερία της ΜΚ2, παρά την θέληση της τελευταίας. Επίσης, ο Κατηγορούμενος δεν είχε κανένα νόμιμο δικαίωμα να στερήσει την ελευθερία της ΜΚ2 και ούτε υπάρχει τέτοια θέση και εισήγηση από την Υπεράσπιση.
Εφαρμόζοντας τις ανωτέρω νομικές αρχές στην παρούσα υπόθεση, κρίνω ότι ο ανωτέρω φυσικός περιορισμός της ελευθερίας της ΜΚ2 από τον Κατηγορούμενο συνιστά επίθεση.
Ερχόμενος στο τρίτο συστατικό στοιχείο, ήτοι αυτού της πρόκλησης σωματικής βλάβης, με την πραγματική μαρτυρία του ΜΚ3, η οποία κρίθηκε ως αξιόπιστη, έχει αποδειχθεί η ύπαρξη σωματικών βλαβών στην ΜΚ2. Το ερώτημα, όμως, είναι αν αποδείχθηκε και η πρόκληση των εν λόγω σωματικών βλαβών από την ανωτέρω επίθεση του Κατηγορούμενου.
Παρατηρώ ότι δεν υπάρχει άμεση αξιόπιστη μαρτυρία που να συνδέει τις κινήσεις και ενέργειες του Κατηγορούμενου για περιορισμό της ελευθερίας της ΜΚ2 με τα τραύματα που διαπίστωσε ο ΜΚ3. Ούτε από την περιστατική μαρτυρία των ΜΚ1 και ΜΚ3 μπορεί να καταλήξει το Δικαστήριο ότι το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι τα τραύματα προκλήθηκαν από τον Κατηγορούμενο. Ένα τέτοιο εύρημα θα ήταν στη βάση υποθέσεων και εικασιών. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταλήξει σε ασφαλές εύρημα πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι τα τραύματα της ΜΚ2 προκλήθηκαν από την ανωτέρω επίθεση του Κατηγορούμενου.
Παρά τα ανωτέρω, όμως, το εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο Κατηγορούμενος επιτέθηκε στην ΜΚ2 συνιστά από μόνο του ποινικό αδίκημα δυνάμει του άρθρου 4(2)(ιβ) του Ν.119(Ι)/2000. Εφόσον το μέρος της κατηγορίας που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος και αφορά την επίθεση εναντίον της ΜΚ2 έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και συνιστά από μόνο του αυτοτελές αδίκημα και συναρτάται με την απόδειξη μέρους των λεπτομερειών της 1ης κατηγορίας, το Δικαστήριο δύναται, χωρίς μεταβολή του κατηγορητηρίου, να καταδικάσει τον Κατηγορούμενο για το αδίκημα του άρθρου 4(2)(ιβ) του Ν.119(Ι)/2000 (βλ. άρθρο 85(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (ΚΕΦ.155) και Ψύλλας ν Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ 353).
6. Κατάληξη
Για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ένοχο τον Κατηγορούμενο στην 1η κατηγορία για το αδίκημα της επίθεσης εναντίον της πρώην συμβίας του κατά παράβαση του άρθρου 4(2)(ιβ) του Ν.119(Ι)/2000.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο