ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 6777/2021
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
H. H. H. H.
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 9.7.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Z. Κούμουρου
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Χρ. Κ. Φελλάς
Κατηγορούμενος: Παρών
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος κατόπιν ακρόασης κρίθηκε ένοχος στις 2 κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Η 1η αφορά το αδίκημα της απόκτησης πρόσβασης σε παιδική πορνογραφία κατά παράβαση των άρθρων 2 και 8(2) του Περί της Πρόληψης και Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014 και η 2η το αδίκημα της διάδοσης υλικού παιδικής πορνογραφίας κατά παράβαση των άρθρων 2 και 8(3)(6) του ως άνω Νόμου 91(Ι)/2014.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου ο κατηγορούμενος διατηρεί λογαριασμό στο Facebook. Στις 3.6.2020 και ώρα 20:40:08 UTC ανέβασε στο διαδίκτυο μέσω του εν λόγω λογαριασμού του και απέστειλε σε 4 άλλους χρήστες του διαδικτύου στο Ιράκ ένα αρχείο βίντεο διάρκειας 2 λεπτών και 53 δευτερολέπτων που αφορά σεξουαλική κακοποίηση παιδιού. Στο επίδικο βίντεο παρουσιάζεται ένα κορίτσι να είναι γυμνό, φαίνεται το στήθος της, τα γεννητικά της όργανα και ο πρωκτός της και σε αυτό περιέχονται ερωτικές πόζες χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα.
Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε ότι είναι άτομο λευκού ποινικού μητρώου.
Ο δικηγόρος του κατηγορούμενου προς μετριασμό παρέδωσε στο Δικαστήριο γραπτό κείμενο με τις θέσεις και εισηγήσεις του. Σε αυτό καταγράφεται ότι ο κατηγορούμενος είναι ηλικίας 53 ετών με λευκό ποινικό μητρώο και καταγωγή από το Ιράκ. Είναι διαζευγμένος και διαμένει στη Δημοκρατία ως αιτητής πολιτικού ασύλου από το 2018. Καταγράφεται επίσης ότι ο κατηγορούμενος το 2014 ενώ υπηρετούσε στον Ιρακινό στρατό κτυπήθηκε από σφαίρα και έκτοτε, αφού εν τω μεταξύ υποβλήθηκε σε 3 εγχειρήσεις στο Ιράκ και στην Ελβετία, παρουσιάζει κινητικά προβλήματα που τον αναγκάζουν να κινείται με τη χρήση υποστηρίγματος και να λαμβάνει καθημερινή φαρμακευτική αγωγή. Τους 3 τελευταίους μήνες υποβλήθηκε σε 3 εγχειρήσεις για αφαίρεση πετρών στα νεφρά, έχει προβλήματα μνήμης, αναπνευστικά προβλήματα, ψηλή πίεση, λαμβάνει παυσίπονα επί καθημερινής βάσεως και έχει καρδιολογικά προβλήματα.
Καταγράφεται επίσης πως σε περίπτωση που το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει ως αρμόζουσα ποινή αυτή της στερητικής της ελευθερίας ότι δύναται να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να αναστείλει μια τέτοια ποινή λόγω του συνόλου των περιστάσεων της υπόθεσης.
Άκουσα με προσοχή και έλαβα υπόψη μου όσα αναφέρθηκαν.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή για καθένα από αυτά, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Επιπλέον λαμβάνει υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στην υπόθεση Βραχίμης ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 527 λέχθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με τις γενικές αρχές που διέπουν το θέμα της επιβολής ποινής:
«Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από το νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, 270 - Βλ. και Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Όπως τέθηκε στην Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632, "το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή".».
Στην παρούσα υπόθεση το επίδικο άρθρο 8 του περί της Πρόληψης και Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου 91(Ι)/2014 ως ίσχυε πριν την τροποποίησή του από τον Ν.59(Ι)/2025 προνοούσε τα ακόλουθα:
«8.(1) Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 12, όποιος αποκτά ή έχει στην κατοχή του υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ένοχος κακουργήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.
(2) Όποιος εν γνώσει του αποκτά πρόσβαση σε παιδική πορνογραφία μέσω της τεχνολογίας της πληροφορικής και των επικοινωνιών είναι ένοχος κακουργήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.
(3) Όποιος διανέμει, διαδίδει ή μεταδίδει υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ένοχος κακουργήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα πέντε (15) έτη.
(4) ...
(5) …
(6) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις των εδαφίων (1) έως (5), όποιος διαπράττει οποιοδήποτε από τα αδικήματα του παρόντος άρθρου όπου το παιδί το οποίο απεικονίζεται στο υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ηλικίας κάτω των δεκατριών (13) ετών υπόκειται σε ποινή φυλάκισης διά βίου».
Από την ποινή που προβλέπει το πιο πάνω άρθρο για καθένα από τα επίδικα αδικήματα προκύπτει ότι αυτά είναι πάρα πολύ σοβαρά. Η σοβαρότητά τους προκύπτει επίσης από την ίδια τη φύση τους αλλά περαιτέρω και από τη σχετική νομολογία.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland, Ποινική Έφεση Αρ. 18/2017, ημερ. 14.2.2018, ECLI:CY:AD:2018:B79, αναφέρθηκε ότι αδικήματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας, βρίσκονται σε έξαρση και επιφέρουν ολέθριες συνέπειες.
Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κουφού, Ποινική Έφεση Αρ. 94/2019, ημερ. 20.7.2021, ECLI:CY:AD:2021:B333, αναφέρθηκε ότι «Η συχνότητα με την οποία διαπράττονται αδικήματα αυτού του είδους, γεγονός για το οποίο μπορούμε να λάβουμε δικαστική γνώση έχοντας υπόψη τον αριθμό των υποθέσεων που παρουσιάζονται για εκδίκαση ενώπιον των Δικαστηρίων, απαιτεί αυστηρότερη αντιμετώπιση με αποτρεπτικές ποινές».
Από τα πιο πάνω προκύπτει πως λόγω της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων όπως τα επίδικα είναι αναγκαία η αντιμετώπισή τους με αυστηρότητα μέσω αποτρεπτικών ποινών.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε μια συγκεκριμένη υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Εξετάζοντας ποιο είδος ποινής είναι κατάλληλο να επιβληθεί στην παρούσα υπόθεση συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων ως προκύπτει από την ανώτατη ποινή που ο νόμος προβλέπει για καθένα από αυτά καθώς επίσης και από τη σχετική νομολογία όπως την ανέφερα πιο πάνω σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα όπως τα επίδικα κρίνω ότι αρμόζουσα ποινή είναι αυτή της φυλάκισης.
Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Γαλάτη, Ποινική Έφεση Αρ. 217/2018, ημερ. 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:D124, έγινε αναφορά με επιδοκιμασία στην R v Oliver and others [2003] 1 Cr. App. R.28, στην οποία καταγράφεται ότι κατά την επιμέτρηση της ποινής σε τέτοιας φύσεως αδικήματα, πέραν του ύψους της προβλεπόμενης ανώτατης ποινής, λαμβάνεται επίσης υπόψη «κατά πόσο ο δράστης περιορίσθηκε απλώς να δει το υλικό, από περιέργεια ή κατά πόσο το αποθήκευσε στο δικό του υπολογιστή. Ο μεγάλος αριθμός αρχείων επισύρει και αυστηρότερη ποινή, όπως και ο τρόπος που το υλικό είναι αποθηκευμένο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μία πολυσύνθετη τελειοποιημένη αποθήκευση, σε πολλές περιπτώσεις, υποδηλώνει ότι ο δράστης χρησιμοποιεί το υλικό για εμπορικούς σκοπούς ή ότι το προσωπικό του ενδιαφέρον στο υλικό είναι αυξημένο». Ένα αδίκημα είναι λιγότερο σοβαρό αν ο δράστης είδε το υλικό αλλά δεν το αποθήκευσε».
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου, Ποινική Έφεση Αρ. 185/2016, ημερ. 20.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B118, στην οποία το υλικό αφορούσε σε 561 αρχεία παιδικής πορνογραφίας με παιδιά άνω των 13 ετών, ποινή φυλάκισης 2 ετών που επιβλήθηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατόπιν παραδοχής του κατηγορούμενο ο οποίος ήταν πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου αυξήθηκε σε 3 χρόνια, ενώ η ποινή φυλάκισης 2 ετών και 6 μηνών που είχε επιβληθεί για την κατοχή 157 αρχείων παιδικής πορνογραφίας με παιδιά κάτω των 13 ετών αυξήθηκε σε 5 χρόνια.
Στη υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Tvardovskyi, Ποινική Έφεση Αρ. 95/2017, ημερ. 26.3.2018, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 ετών που επιβλήθηκαν από το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατόπιν παραδοχής σε κατηγορούμενο ο οποίος ήταν πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου αυξήθηκαν σε 3 έτη στις κατηγορίες που αφορούσαν υλικό με παιδιά άνω των 13 ετών ενώ ποινή 3 ετών αυξήθηκε σε 5 έτη σε κατηγορία κατοχής παιδικής πορνογραφίας, ήτοι 1183 αρχείων φωτογραφίας και ενός αρχείου βίντεο με παιδιά κάτω των 13.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland (πιο πάνω) προσφερόταν πρόσβαση στο κατεχόμενο παιδικό πορνογραφικό υλικό (1970 αρχεία βίντεο παιδιών άνω των 13) για τα οποία επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών και 6 μηνών, κατόπιν παραδοχής, και 28 αρχείων βίντεο παιδιών κάτω των 13 για τα οποία η ποινή φυλάκισης 4 ετών αυξήθηκε σε 7.
Έχω περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος βρέθηκε ένοχος ύστερα από ακροαματική διαδικασία. Αυτό, βέβαια, δεν επιβαρύνει τη θέση του, αλλά του στερεί το δικαίωμα σε περαιτέρω επιείκεια ένεκα παραδοχής (SEFIK YUSUF ν. Δημοκρατίας (2016) 2 Α.Α.Δ. 140) αφού δεν δικαιούται να τύχει σχετικής έκπτωσης στην ποινή την οποία θα επωφελείτο σε περίπτωση παραδοχής. Στην παρούσα δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής όσα αναφέρθηκαν στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 στην οποία λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Ως μετριαστικούς παράγοντες προς όφελος του κατηγορούμενου λαμβάνω υπόψη μου το λευκό του ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία του. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και τις προσωπικές και οικογενειακές του συνθήκες ως αυτές καταγράφηκαν από τον δικηγόρο του στις οποίες όμως λόγω της σοβαρότητας των επίδικων αδικημάτων δεν είναι ορθό να προσδοθεί αποφασιστική σημασία (Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland (πιο πάνω)). Λαμβάνω επίσης υπόψη μου και τις συνθήκες που περιβάλλουν τη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων και συγκεκριμένα ότι η διάδοση του εν λόγω υλικού ήταν περιορισμένης έκτασης αφού αποστάλθηκε σε 4 μόνο χρήστες του διαδικτύου στο Ιράκ
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω ήτοι το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου σε σχέση με την ηλικία του, τις προσωπικές του περιστάσεις ως αναφέρθηκαν πιο πάνω και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, το γεγονός ότι στην παρούσα υπόθεση το επίδικο υλικό παιδικής πορνογραφίας ήταν μόνο ένα αρχείο βίντεο το οποίο δεν αποθηκεύτηκε καθώς επίσης και το γεγονός ότι το περιεχόμενό του δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα κρίνω ως αρμόζουσες ποινές τις ακόλουθες:
· Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 6 μηνών
· Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 8 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο να συντρέχουν.
Έχοντας επιβάλει στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής που του επιβλήθηκε.
Το θέμα τούτο ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης μη υπερβαίνουσα τα 3 έτη είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά του συγκεκριμένου κατηγορούμενου.
Σχετικά με το ζήτημα της αναστολής ποινής φυλάκισης στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, λέχθηκε ότι «κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021, στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία του καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/1972, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου τη φύση και τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο. Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής δεν θα αντικατόπτριζε την αντικειμενική σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων, δεν θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα για αυτού του είδους τη συμπεριφορά.
Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο να εκτελεστεί άμεσα. Ο χρόνος φυλάκισης μειώνεται για το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση ήτοι από τις 16.6.2025.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο