ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 15700/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
PEDRO NUNO DE CARVALHO DONCEICAO
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 25.7.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Ελ. Γιακουμεττή
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Χρ. Κ. Φελλάς
Κατηγορούμενος: Παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης στην οποία ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατία παρείχε τη συγκατάθεσή του δυνάμει των προνοιών του άρθρου 24(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960 για τη συνοπτική εκδίκασή της περιλαμβάνονται 3 κατηγορίες στις οποίες ο κατηγορούμενος δήλωσε μη παραδοχή και τις οποίες παραθέτω πιο κάτω αυτούσιες:
«ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 1
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 26/02/2019 – 5/3/2019 συμπεριλαμβανομένων, σε άγνωστη ακριβή ημερομηνία στη Λάρνακα της Επαρχίας Λάρνακας δια ψευδών παραστάσεων και επί σκοπώ καταδολιεύσεως απέσπασε από τον Σταύρο Χαιλή από την Αραδίππου το ποσό των 30.000 Στερλινών Ηνωμένου Βασιλείου ψευδείς παραστάσεις συνισταμένας εις το ότι παρουσιάστηκε σε αυτόν ως υπάλληλος της εταιρείας Ι. Α. DISTRIBUTION LTD, η οποία εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον ξεγέλασε πείθοντας τον να καταθέσει το πιο πάνω ποσό σε λογαριασμό του στην Τράπεζα NatWest.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 2
Απάτη σχετιζόμενη με ηλεκτρονικό υπολογιστή κατά παράβαση των άρθρων 2, 3 και 10(α) του Περί της Σύμβασης κατά του εγκλήματος μέσω του Διαδικτύου (Κυρωτικός) Νόμου του 2004 με αριθμό 22(ιιι)/2004.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία με πρόθεση και με σκοπό την καταδολίευση προκάλεσε απώλεια στην περιουσία του Σταύρου Χαιλή από την Αραδίππου, Διευθυντή και Μέτοχο της εταιρείας MELODICA COMMERCIAL COMPANY LTD ύψους 30,000 Στερλινών Ηνωμένου Βασιλείου δηλαδή με επέμβαση στη λειτουργία του ηλεκτρονικού υπολογιστή του με σκοπό να επιφέρει χωρίς δικαίωμα οικονομικό όφελος στον εαυτό του ή σε άλλα πρόσωπα.
Αρ. Κατηγορίας 3
Νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 4(1)(ιιι), 5 και 7 του Περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες του Νόμου του 2007 με αριθμό 188(1)/2007 όπως τροποποιήθηκε.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία απέκτησε το ποσό των 30,000 Στερλινών γνωρίζοντας ότι το πιο πάνω ποσό ήταν έσοδο από τη διάπραξη του γενεσιουργού αδικήματος της απόσπασης χρημάτων με ψευδής παραστάσεις».
Η κατηγορούσα αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών παρουσίασε 4 μάρτυρες.
Στις 15.3.2019 προσήλθε στις εγκαταστάσεις του εργαστηρίου ο Σταύρος Χαιλή ο οποίος προσκόμισε το κινητό του τηλέφωνο για εξετάσεις σχετικά με υπό διερεύνηση υπόθεση απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις. Για την εν λόγω υπόθεση του ζητήθηκε από το Τ.Α.Ε. Λάρνακας να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχει εγκατεστημένο οποιοδήποτε κακόβουλο λογισμικό ή οτιδήποτε άλλο που δυνατό να σχετίζεται με παραβίαση του κωδικού πρόσβασης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του παραπονούμενου.
Ο παραπονούμενος χρησιμοποιούσε συνήθως τον κεντρικό Η/Υ (Server) του γραφείου του για να πετύχει πρόσβαση στη διαδικτυακή πλατφόρμα που χειρίζεται την ηλεκτρονική του αλληλογραφία. Η δικανική εξέτασή του δεν ήταν δυνατή καθότι διακοπή της λειτουργίας του θα επηρέαζε την ομαλή λειτουργία των εργασιών της επιχείρησής του. Ο παραπονούμενος ανέφερε ότι ο διακομιστής ελέχθηκε από τον υπεύθυνο λειτουργό μηχανογράφησης της εταιρείας του και δεν εντοπίστηκε οτιδήποτε το επιλήψιμο.
Στις εγκαταστάσεις του Δ.Ε.Η.Δ. ο παραπονούμενος με τη χρήση του υπηρεσιακού Η/Υ του μάρτυρα, εισήλθε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο [ ]@hotmail.com το οποίο χρησιμοποιούσε για τις παραγγελίες της εταιρείας. Κατά την εξέταση των ρυθμίσεων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εντόπισε 2 φίλτρα ανακατεύθυνσης της αλληλογραφίας. Τα εν λόγω φίλτρα ήταν ορισμένα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όσα email λάμβανε ο παραπονούμενος από συγκεκριμένες διευθύνσεις και τομείς, οι οποίες ορίστηκαν στα φίλτρα, να μην εμφανίζονται στα εισερχόμενα μηνύματα (inbox), αλλά να αποθηκεύονται σε άλλο σημείο ή ακόμη και να διαγράφονται.
Στις εικόνες 1 έως 3 που περιέχονται στο εν λόγω τεκμήριο παρουσιάζονται αναλυτικά τα φίλτρα που αναφέρονται πιο πάνω.
Στην εικόνα 1 στους «Κανόνες» αναγράφονται τα ακόλουθα: «Αν η διεύθυνση του αποστολέα περιέχει τις εξής λέξεις: ‘[ ]@iadistribution.co.uk’ ή @ [ ]@iadistribution.co.uk’ ή [ ]@cytanet.com.cy’ διαγραφή του μηνύματος, ανακατεύθυνση του μηνύματος σε [ ]@gmail.com’ και διακοπή επεξεργασίας περισσότερων κανόνων σε αυτό το μήνυμα».
Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις, όπως φαίνονται στην Εικόνα 3, ο κανόνας ελέγχει την εισερχόμενη αλληλογραφία και εάν η διεύθυνση του αποστολέα περιέχει τις διευθύνσεις [ ]@cytanet.com.cy», [ ]@iadistribution.co.uk» ή οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση από τον τομέα «iadistribution.co.uk», τότε το σύστημα ελέγχου της αλληλογραφίας προχωρεί σε διαγραφή του μηνύματος και ανακατεύθυνσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση [ ]@gmail.com».
Ο παραπονούμενος δεν γνώριζε την ύπαρξη των εν λόγω φίλτρων ούτε τα δημιούργησε ο ίδιος ενώ για να δημιουργηθούν τέτοια φίλτρα και ρυθμίσεις θα πρέπει πρώτα να υπάρξει πρόσβαση στον συγκεκριμένο λογαριασμό.
Ακολούθως εντόπισε όλες τις συσκευές που συνδέθηκαν στον συγκεκριμένο λογαριασμό (email) τις τελευταίες 10 ημέρες όπως επιτρέπει ο παροχέας του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (Hotmail). Ο παραπονούμενος αναγνώρισε όλες τις συσκευές που συνδέθηκαν και δεν υπήρχε οποιαδήποτε ύποπτη δραστηριότητα.
Ακολούθως εντόπισε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) το οποίο παρέλαβε ο παραπονούμενος στις 26.2.2019 και ώρα 9:56:46 ΑΜ GMT+2 όπου άγνωστο πρόσωπο προσποιούμενο τον συνεργάτη του παραπονούμενου, Αντρέα Κωνσταντίνου, τον ενημέρωνε ότι η παραγγελία είχε ετοιμαστεί. Στο εν λόγω email, συμπεριλαμβάνονται φωτογραφίες από το container σφραγισμένο, έτοιμο για αποστολή, τιμολόγιο και packing list. Σε περαιτέρω έρευνα στα headers του email, διαπίστωσε ότι η πιο πάνω αποστολή έγινε από τη διεύθυνση IP 105.112.43.226 η οποία βρίσκεται στο Λάγος της Νιγηρίας. Σχετικές είναι οι Εικόνες 5 και 6 που περιέχονται στο εν λόγω τεκμήριο.
Σε περαιτέρω έρευνες που έκανε για την ηλεκτρονική διεύθυνση [ ]@gmail.com» διαπίστωσε ότι είχε οριστεί ως ηλεκτρονική διεύθυνση επαναφοράς του κωδικού πρόσβασης δεύτερου email με την μορφή «km●●●●●@z●●●.com». Πέραν των πιο πάνω δεν εντοπίστηκε οτιδήποτε σχετικό.
Σύμφωνα με τον παραπονούμενο το συγκεκριμένο email φαίνεται να έχει προωθηθεί στον λογιστή του με οδηγίες να γίνει η πληρωμή. Σε αυτό είχε προστεθεί ακόμη ένα αρχείο στο οποίο φαίνεται ότι ο προμηθευτής ζητά να γίνει η πληρωμή σε άλλο λογαριασμό.
Στη συνέχεια σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Δήμο Κουμίδη, λογιστή του Σταύρου Χαιλή, του ζήτησε και του απέστειλε το email που έλαβε και στο οποίο ο φερόμενος ως προμηθευτής ζητούσε την αλλαγή λογαριασμού για να γίνει το έμβασμα. Από έλεγχο που έκανε τόσο στο περιεχόμενο όσο και στα headers του email, προκύπτει ότι αυτό στάλθηκε από τον λογαριασμό του παραπονούμενου. Στο εν λόγω email δίνονται ξεκάθαρα οδηγίες όπως το έμβασμα γίνει σε άλλο λογαριασμό από τον προκαθορισμένο. Σχετική είναι η Εικόνα 7 που περιέχεται στο εν λόγω τεκμήριο.
Ακολούθως εξέτασε τα εξερχόμενα καθώς και τα διαγραμμένα emails του παραπονούμενου χωρίς να εντοπίσει οτιδήποτε σχετικό.
Πέραν του πιο πάνω ο ύποπτος φαίνεται να απέστειλε στον παραπονούμενο email προσποιούμενος τον Δήμο Κουμίδη στο οποίο επισύναψε βεβαίωση του εμβάσματος από την Τράπεζα Κύπρου στην τράπεζα του προμηθευτή. Από εξετάσεις προκύπτει ότι το εν λόγω email στάλθηκε στις 26.2.2019 και ώρα 11:56 π.μ. Επίσης προκύπτει ότι τόσο η τράπεζα, όσο και τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν τον δικαιούχο του εμβάσματος είναι διαφορετικά από αυτά που αντιπροσωπεύουν τον προμηθευτή.
Ακολούθως επιχείρησε να εντοπίσει τις τοποθεσίες από τις οποίες είχε επιτευχθεί πρόσβαση στον λογαριασμό χωρίς όμως αυτό να γίνει κατορθωτό επειδή ο παραπονούμενος είχε ήδη προβεί ο ίδιος σε διαδικασία αντικατάστασης του κωδικού πρόσβασης και άλλων πληροφοριών ασφαλείας του λογαριασμού του και η πρόσβαση στις εν λόγω πληροφορίες τελούσε υπό το καθεστώς αναμονής έως ότου επικυρώνονταν οι αλλαγές από τη Microsoft. Στις 21.3.2019 επικοινώνησε με τον παραπονούμενο ο οποίος τον ενημέρωσε ότι επικυρώθηκαν οι πληροφορίες.
Στις 27.3.2019 έγιναν εκ νέου εξετάσεις στο λογαριασμό του παραπονούμενου όπου εντόπισε όλες τις τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των διευθύνσεων ΙΡ από τις οποίες είχε επιτευχθεί πρόσβαση στον λογαριασμό του παραπονούμενου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ημερών και οι οποίες δεν προέρχονταν από το γραφείου του. Σχετικός είναι ο πίνακας που επίσης περιέχεται στο τεκμήριο 1.
Με βάση τους όρους χρήσης της Microsoft σχετικά με την παροχή δωρεάν υπηρεσίας ηλεκτρονικής αλληλογραφίας διατηρείται ιστορικό της δραστηριότητας του λογαριασμού για τις τελευταίες 30 ημέρες. Ως εκ τούτου δεν κατέστη δυνατή να εντοπιστεί πιθανή δραστηριότητα που να προηγήθηκε της 25ης Φεβρουαρίου 2019.
Με βάση τον πίνακα φαίνεται ότι μεταξύ 25.2.2019 και 12.3.2019 σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις, άγνωστος πέτυχε πρόσβαση στον λογαριασμό του παραπονούμενου από 3 διαφορετικές διευθύνσεις ΙΡ.
Φαίνεται επίσης η επικύρωση αντικατάστασης των πληροφοριών ασφαλείας στις 17.3.2019 και τέλος στις 21.3.2019 φαίνεται ότι επιχειρήθηκε πρόσβαση εκ νέου στον λογαριασμό του παραπονούμενου χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί επειδή αυτός πρόσφατα είχε προβεί σε αλλαγή του κωδικού πρόσβασης αλλά και ενεργοποίηση της λειτουργίας two-factor authentication που καθιστά την πρόσβαση στον λογαριασμό ακόμη πιο ασφαλή αφού η εν λόγω ρύθμιση προϋποθέτει επιβεβαίωση της ταυτότητας του χρήστη μέσω μηνύματος στο κινητό του ιδιοκτήτη.
Τέλος καταγράφεται στο τεκμήριο 1 ως αποτέλεσμα της εξέτασης ότι από τις εξετάσεις προκύπτει ότι άγνωστο πρόσωπο πέτυχε κατ’ εξακολούθηση πρόσβαση στον λογαριασμό ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του παραπονούμενου και εισήγαγε τέτοιους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους οποιαδήποτε επικοινωνία προερχόταν από τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ]@cytanet.com.cy», [ ]@iadistribution.co.uk» ή από οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση από τον τομέα «iadistribution.co.uk», το σύστημα να προχωρούσε σε διαγραφή του μηνύματος και ανακατεύθυνσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση [ ]@gmail.com» που ανήκει σε άγνωστο πρόσωπο.
Επιπρόσθετα προκύπτει ότι το άγνωστο πρόσωπο παρακολουθούσε την αλληλογραφία του και όταν διαπίστωσε ότι επίκειται πληρωμή της παραγγελίας απέστειλε παραπλανητικό email στον λογιστή του παραπονούμενου τον οποίο ενημέρωνε για αλλαγή του λογαριασμού πληρωμής. Επιπρόσθετα όταν ο παραπονούμενος ζήτησε την απόδειξη για το έμβασμα φαίνεται να έστειλε παραποιημένη βεβαίωση για καταβολή του εμβάσματος σε αριθμό λογαριασμού ΙΒΑΝ ο οποίος όμως είναι άγνωστος στον παραπονούμενο.
Ο Μ.Κ.1 κατά την αντεξέτασή του όταν ρωτήθηκε πως θα μπορούσαν τα 2 φίλτρα ανακατεύθυνσης της αλληλογραφίας να μπουν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή απάντησε πως από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου θα μπορούσε κάποιος με πρόσβαση στο διαδίκτυο αφού εισαγάγει τους κωδικούς πρόσβασης να πετύχει πρόσβαση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ακολούθως συμφώνησε με υποβολή ότι για να μπει κάποιος στο συγκεκριμένο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και να ανακατευθύνει την αλληλογραφία θα έπρεπε να γνωρίζει τους κωδικούς. Όταν ρωτήθηκε εάν του είπε ποιος άλλος είχε πρόσβαση στο email του απάντησε «όχι».
Ακολούθως όταν ρωτήθηκε εάν εντόπισε οποιαδήποτε παραβίαση του συγκεκριμένου λογαριασμού ο μάρτυρας απάντησε πως αυτό το οποίο εντόπισε και το οποίο φαίνεται και στην έκθεσή του στη σελ. 5 είναι ότι επιτεύχθηκε πρόσβαση σε αυτόν από 3 τουλάχιστον διευθύνσεις οι οποίες δεν βρίσκονται στην Κύπρο αλλά στο Λάγος της Νιγηρίας. Ο Μ.Κ.1 ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν γνωρίζει σε ποιον ανήκει το email [ ]@gmail.com» ούτε και η ηλεκτρονική διεύθυνση «km●●●●●@z●●●.com» η οποία είχε οριστεί ως διεύθυνση επαναφοράς του κωδικού πρόσβασης του email [ ]@gmail.com». Ισχυρίστηκε επίσης πως όταν κάποιος ζητά επαναφορά κωδικού και έχει δηλώσει εκ των προτέρων διεύθυνση επικοινωνίας οι πάροχοι λογαριασμών ηλεκτρονικής αλληλογραφίας για λόγους ασφαλείας δεν παρουσιάζουν ολοκληρωμένη τη διεύθυνση αλλά κάποιους χαρακτήρες τους μετατρέπουν σε αστεράκια ώστε να αποτρέψουν πιθανή παραβίαση αλλά ταυτόχρονα να βοηθήσουν τον κάτοχο να θυμηθεί ποια ήταν η διεύθυνση ασφαλείας που είχε δηλώσει.
Ως Μ.Κ.2 παρουσιάστηκε ο Α/Αστ. 1150 Ιωάννης Ιωάννου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του κατέθεσε ως τεκμήριο 2 τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 28.10.2024 στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: υπηρετεί στην Α.Δ.Ε. Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στο Τ.Α.Ε. Λάρνακας.
Κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης και μετά από εξετάσεις που διενεργήθηκαν από τις αρχές του Η.Β. κατόπιν Ευρωπαϊκής Εντολής Έρευνας (Ε.Ε.Ε.) διαπιστώθηκε πως ύποπτος είναι ο Pedro Nuno De Carvalho Da Conceicao από την Πορτογαλία. Εναντίον του εκδόθηκε δικαστικό ένταλμα σύλληψης και ακολούθως Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (Ε.Ε.Σ.). Το ως άνω πρόσωπο στις 2.9.2024 εντοπίστηκε και συνελήφθηκε από τις Γερμανικές Αρχές και στις 24.10.2024 ο ίδιος μετέβηκε μαζί με τον Αστ. 3238 στη Γερμανία όπου και παρέλαβε το ως άνω πρόσωπο. Στις 25.10.2024 παρουσίασε τον συλληφθέντα ενώπιον του Ε.Δ. Λάρνακας και εναντίον του εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης για 4 ημέρες.
Στις 28.10.2024 και μεταξύ των ωρών 11:40 – 15:40 στα γραφεία του Τ.Α.Ε. Λάρνακας με τη βοήθεια διερμηνέως έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον Pedro Nuno De Carvalho Da Conceicao αφού πρώτα τον πληροφόρησε για την υπόθεση που διερευνούσε και του επέστησε την προσοχή του στον νόμο. Του υπέβαλε 31 ερωτήσεις και αυτός έδωσε ισάριθμες απαντήσεις τις οποίες η διερμηνέας κατέγραφε και ταυτόχρονα του τις μετέφραζε και τις κατέγραφε και ο ίδιος σε άλλο φύλλο κατάθεσης. Μετά το πέρας της κατάθεσης αφού του διαβάστηκε από τη διερμηνέα και πληροφορήθηκε ότι μπορεί να κάνει αλλαγές προσθήκες ή διορθώσεις την υπέγραψε στην παρουσία του ιδίου, της διερμηνέως και του δικηγόρου του.
Στη συνέχεια σε ερωτήσεις που τέθηκαν στον Μ.Κ.2 κατά την κυρίως εξέτασή του αυτός ισχυρίστηκε ότι με βάση την Ε.Ε.Ε. φάνηκε ότι το ποσό των 30 χιλ. στερλινών κατατέθηκε στον λογαριασμό του υπόπτου και όπως διευκρίνισε σε επόμενη ερώτηση ο ύποπτος είναι ο κατηγορούμενος. Από τον εν λόγω λογαριασμό υπήρξαν 3 μεταφορές χρημάτων ύψους περίπου €9.000 σε 2 άλλους λογαριασμούς και ανάληψη του ποσού των 500 στερλινών την ίδια ημέρα από 2 διαφορετικές τράπεζες. Ακολούθως κατέθεσε ως τεκμήριο 3 ένα email ημερ. 25.2.2019 το οποίο ισχυρίστηκε ότι είναι αυτό που στάλθηκε στον παραπονούμενο και στο οποίο αναγράφονται τα στοιχεία του λογαριασμού του κατηγορούμενου. Ισχυρίστηκε επίσης ότι το ποσό των 30 χιλ. στερλινών κατατέθηκε από τον παραπονούμενο στον εν λόγω λογαριασμό.
Ακολούθως κατέθεσε ως τεκμήριο 4 τα έγγραφα της τράπεζας του παραπονούμενου της Τράπεζας Κύπρου για τη μεταφορά των 30 χιλ. στερλινών, ως τεκμήριο 5 το έγγραφο της Ε.Ε.Ε. και ως τεκμήριο 6 την απάντηση των αρχών του Η.Β. αναφορικά με την ως άνω Ε.Ε.Ε. Ισχυρίστηκε επίσης ότι στο τεκμήριο 6 καταγράφεται το όνομα του δικαιούχου του λογαριασμού στον οποίο κατατέθηκαν τα χρήματα ήτοι «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD». Ισχυρίστηκε επίσης ότι στο τεκμήριο 6 καταγράφεται ότι ο μόνος διευθυντής της εν λόγω εταιρείας είναι ο κατηγορούμενος καθώς επίσης και η κίνηση του λογαριασμού στον οποίο κατατέθηκε το ως άνω χρηματικό ποσό.
Τέλος ο Μ.Κ.2 κατέθεσε ως τεκμήριο 7 το Ε.Ε.Σ., ως τεκμήριο 8 το ένταλμα σύλληψης του Ε.Δ. Λάρνακας ημερ. 19.12.2023, ως τεκμήριο 9 την κατάθεση του κατηγορούμενου ημερ. 28.10.2024 στα πορτογαλικά και ως τεκμήριο 10 την πιστή μετάφρασή της στα ελληνικά.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.2 ρωτήθηκε ποιες είναι οι εξετάσεις οι οποίες διενεργήθηκαν από τις αρχές του Η.Β. και ισχυρίστηκε ότι είναι η απάντηση στην Ε.Ε.Ε. μέσω της τράπεζας στην οποία υπήρχε ο λογαριασμός του κατηγορούμενου. Ρωτήθηκε επίσης εάν ο εν λόγω λογαριασμός ανήκε στον κατηγορούμενο ή σε εταιρεία και ισχυρίστηκε ότι ανήκε σε εταιρεία της οποίας διευθυντής και μόνος δικαιούχος είναι ο κατηγορούμενος. Όταν ρωτήθηκε κατά πόσο στο τεκμήριο 6 υπάρχουν έντυπα της εταιρείας που ισχυρίστηκε ότι ανήκε στον κατηγορούμενο ο μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι στα έντυπα που παραλήφθηκαν υπάρχουν συμπληρωμένα τα στοιχεία της εν λόγω εταιρείας καθώς επίσης ότι στη σελ. 6 του εν λόγω τεκμηρίου σύμφωνα με τα αρχεία της τράπεζας είναι η υπογραφή του κατηγορούμενου για το άνοιγμα του εν λόγω λογαριασμού.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο κατηγορούμενος στην κατάθεσή του ισχυρίστηκε ότι μετέβηκε στην τράπεζα Natwest για να ανοίξει λογαριασμό μαζί με 2 άλλα άτομα όμως ουδέποτε έλαβε περαιτέρω γνώση για τον λογαριασμό του. Του είπε επίσης ότι έκανε και ηλεκτρονικά κάποιες προσπάθειες για να ανοίξει τον λογαριασμό του ηλεκτρονικά στην εν λόγω τράπεζα αλλά απέτυχαν και έτσι μετέβηκε στην τράπεζα.
Όταν ο Μ.Κ.2 ρωτήθηκε ποιος είναι ο μέτοχος της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LΙΜΙTΕD» που αναφέρεται στο τεκμήριο 6 απάντησε ότι ο διευθυντής είναι ο κατηγορούμενος. Ρωτήθηκε επίσης εάν ζήτησε από τις αγγλικές αρχές να του δείξουν ποιος είναι ο μέτοχος της ως άνω εταιρείας και απάντησε ότι από τις αγγλικές αρχές ζήτησαν τα στοιχεία από την τράπεζα που αφορούσαν τον λογαριασμό στον οποίο κατατέθηκαν τα χρήματα. Όταν ρωτήθηκε εάν θεώρησε σωστό να ζητήσει να πληροφορηθεί ποιος είναι ο μέτοχος της εν λόγω εταιρείας απάντησε ότι για τον διευθυντή της τους έστειλαν τον κατηγορούμενο και δεν γνωρίζει για τον μέτοχο.
Ακολούθως ρωτήθηκε εάν γνωρίζει σε ποιους ανήκουν οι λογαριασμοί στους οποίους μεταφέρθηκαν τα χρήματα και απάντησε αρνητικά. Όταν ρωτήθηκε εάν δεν έπρεπε να ελέγξει σε ποιους ανήκουν οι λογαριασμοί απάντησε πως δεν διερεύνησε πού κατέληξαν τα λεφτά και πως διερεύνησε το άτομο που είχε τον λογαριασμό και έλαβε το χρηματικό ποσό.
Ρωτήθηκε επίσης κατά πόσο στο διαβατήριο του κατηγορούμενου το οποίο τους παραδόθηκε μαζί με τον κατηγορούμενο εντόπισε σφραγίδα που να παρουσιάζει τον κατηγορούμενο να βρίσκεται στο Λάγος της Νιγηρίας στις 28.2.2019 και 1.3.2019 και ο μάρτυρας απάντησε αρνητικά.
Ως Μ.Κ.3 παρουσιάστηκε ο Σταύρος Χαιλής ο οποίος κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 16.5.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 11 στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: είναι διευθυντής και μέτοχος της εταιρείας Melodica Commercial Company Ltd η οποία εδρεύει στη Λάρνακα και η οποία ασχολείται με εμπόριο προϊόντων και την τροφοδοσία των καταστημάτων Smart σε όλη την Κύπρο. Τα προϊόντα εισάγονται στην Κύπρο κατόπιν παραγγελιών που γίνονται στην εταιρεία I. A. Distribution Ltd που εδρεύει στο Mansfield του Η.Β. με την οποία συνεργάζεται τον τελευταίο χρόνο.
Μεταξύ των ημερομηνιών 20 με 24.2.2019 μετά από παραγγελία την οποία έκανε ο ίδιος προσωπικά παρέλαβε στην αποθήκη της εταιρείας του διάφορα προϊόντα από την ως άνω εταιρεία. Αφού τα έλεγξε και είδε ότι ήταν σωστά προχώρησε σε πληρωμή της εταιρείας μέσω διαδικτύου για το ποσό των 30 χιλ. στερλίνων. Η πληρωμή έγινε στις 26.2.2019 από τον λογαριασμό της εταιρείας του στον λογαριασμό με αριθμό 49307703 στην τράπεζα Natwest κατόπιν οδηγιών που έδωσε στο λογιστήριο της εταιρείας του το οποίο ενημέρωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για τον λογαριασμό στον οποίο θα έπρεπε να γίνει το έμβασμα.
Ο Δήμος Κουμίδης από το λογιστήριο τον ενημέρωσε ότι ο λογαριασμός ήταν διαφορετικός από αυτόν που συνήθως γίνονταν τα εμβάσματά τους προς τη συγκεκριμένη εταιρεία. Ωστόσο του είπε να προχωρήσει στην πληρωμή καθότι σε αυτόν τον λογαριασμό του είχε πει ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, διευθυντής της εταιρείας I. A. Distribution Ltd, να εμβάσει τα χρήματα.
Στις 5.3.2019 μετά από τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον πιο πάνω διαπίστωσε ότι έγινε απάτη καθότι τα χρήματα που απέστειλε δεν εμβάσθηκαν στον λογαριασμό της ως άνω εταιρείας καθώς επίσης ότι όλες οι ηλεκτρονικές τους συνομιλίες παραποιήθηκαν από χάκερ. Έπειτα από καταγγελία του στο Γραφείο Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για παρέμβαση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του τού ανέφεραν πως οι πλείστες συνομιλίες που είχε με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου και τον Δήμο Κουμίδη παραποιήθηκαν από άγνωστο πρόσωπο. Επίσης κάποια μηνύματα που είχε αποστείλει ή του στάλθηκαν δεν τα έλαβε. Θεωρούσε ότι συνομιλούσε με αυτούς αλλά φαίνεται τελικά ότι δεν συνομιλούσε μαζί τους.
Ακολούθως σε ερωτήσεις που του τέθηκαν κατά τη διάρκεια της κυρίως εξέτασής του ο Μ.Κ.3 όταν του επιδείχθηκε το τεκμήριο 3 ισχυρίστηκε ότι αυτό είναι το ηλεκτρονικό μήνυμα το οποίο έλαβε αναφορικά με τα στοιχεία του λογαριασμού στον οποίο κατέθεσε τα χρήματα αφού πίστευε ότι αυτός ήταν ο σωστός λογαριασμός.
Ο Μ.Κ.3 κατά την αντεξέτασή του όταν ρωτήθηκε ποιος έχει πρόσβαση στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο απάντησε «εγώ» και όταν ρωτήθηκε πού βρίσκεται ο υπολογιστής του απάντησε «στη Λευκωσία». Ρωτήθηκε επίσης εάν οι κωδικοί του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου είναι αποθηκευμένοι στον υπολογιστή του και απάντησε αρνητικά και σε άλλη ερώτηση που του τέθηκε απάντησε πως κανείς δεν γνωρίζει τους κωδικούς του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου. Ακολούθως ο Μ.Κ.3 ρωτήθηκε πότε έδωσε οδηγίες στον λογιστή του για την επίδικη μεταφορά χρημάτων και απάντησε ότι δεν θυμόταν πότε ακριβώς το έπραξε.
Ως Μ.Κ.4 παρουσιάστηκε ο Δήμος Κουμίδης ο οποίος κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 25.6.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 13 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: εργάζεται στην εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd από το 2006 και η θέση του είναι Οικονομικός Διευθυντής. Ανάμεσα στα καθήκοντά του είναι η εκτέλεση εμβασμάτων στο εξωτερικό για πληρωμές εισαγωγών.
Για τη συγκεκριμένη περίπτωση την επικοινωνία με τον προμηθευτή την είχε κάνει ο Σταύρος Χαιλής ο οποίος είναι εκ των διευθυντών της εταιρείας ο οποίος αφού συμφώνησε την παραγγελία με τον προμηθευτή στην Αγγλία του έστειλε στο δικό του email το προτιμολόγιο. Ακολούθως παρέλαβαν τα προϊόντα και αφού αυτά ήταν ως η παραγγελία που είχαν κάνει ξεκίνησαν τη διαδικασία πληρωμής.
Βάσει ενός email που έλαβε από τον Σταύρο στο οποίο ήταν επισυνημμένο πιστοποιητικό αλλαγής ΙΒΑΝ του προμηθευτή, στις 28.2.2019 απέστειλε το χρηματικό ποσό των 30 χιλ. στερλινών στα νέα τραπεζικά στοιχεία που είχε για τον προμηθευτή τα οποία εκ των υστέρων φάνηκε ότι ήταν ψεύτικα. Την πληρωμή την έκανε διαδικτυακά μέσω της Τράπεζας Κύπρου και την απόδειξη την έστειλε διαδικτυακά στον Σταύρο ο οποίος με την σειρά του την έστειλε στον προμηθευτή τους αλλά από όσα ξέρει το πρόσωπο που τους ξεγέλασε παραποίησε την εν λόγω απόδειξη και ο προμηθευτής τους έλαβε απόδειξη με τα δικά του στοιχεία.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.4 σε απάντηση ερωτήσεων που του τέθηκαν ισχυρίστηκε ότι κατά το 2019 στο λογιστήριο εργάζονταν 6 άτομα καθώς επίσης ότι το γραφείο του Σταύρου Χαιλή είναι στην Κοκκινοτριμιθιά ενώ το δικό του στη Λάρνακα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι στο γραφείο του Χαιλή δεν υπάρχει κανένα άτομο από το λογιστήριο και ίσως να είναι σε αυτό η γραμματέας του και ο υπεύθυνος του καταστήματος. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο ίδιος δεν έχει πρόσβαση στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του Χαιλή ούτε γνωρίζει αν κάποιο άλλο πρόσωπο έχει τέτοια πρόσβαση καθώς επίσης ότι δεν έχει πρόσβαση στο email του Χαιλή ούτε γνωρίζει τους κωδικούς του.
Όταν το Δικαστήριο έκρινε ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και εξήγησε στον κατηγορούμενο τα δικαιώματά του αυτός επέλεξε να δώσει ένορκη μαρτυρία. Κατά την κυρίως εξέτασή του ο κατηγορούμενος αναγνώρισε ότι το τεκμήριο 9 είναι η κατάθεσή του ημερ. 28.10.2024 το περιεχόμενο της οποία υιοθέτησε. Στην εν λόγω κατάθεση καταγράφονται οι 31 ερωτήσεις που του τέθηκαν από τον Αστ. 1150 Ι. Ιωάννου και οι 31 απαντήσεις που έδωσε.
Στην κατάθεσή του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: το 2017 διέμενε και εργαζόταν στο Η.Β. Εργάστηκε εκεί για περίπου 1 χρόνο και μετά επέστρεψε στην Πορτογαλία. Το 2018 επέστρεψε ξανά για λίγες ημέρες στο Η.Β. Εκεί δεν λάμβανε οποιοδήποτε βοήθημα επειδή δεν μιλούσε αγγλικά και σε συνομιλία που είχε με κάποιον γνωστό του τον οποίο γνώρισε στην Αγγλία του είπε ότι ξέρει κάποια πρόσωπα που μπορούσαν να τον βοηθήσουν να λάβει οικονομική βοήθεια. Του έδωσε ένα τηλέφωνο και μίλησε μαζί με τον Felix. Όταν συναντήθηκαν, μαζί με τον Felix ο οποίος μιλούσε μόνο αγγλικά, ήταν και κάποιο άλλο άτομο που μιλούσε πορτογαλικά και συνεννοείτο μαζί του. Τα 2 ως άνω πρόσωπα ήταν αφρικανικής καταγωγής.
Του εξήγησαν πως για να δικαιούται οικονομική βοήθεια θα έπρεπε να μιλά την αγγλική γλώσσα και ότι θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν αλλά ήθελαν κάποια έγγραφα από αυτόν. Όταν τους ρώτησε τι έγγραφα του είπαν το διαβατήριό του και έναν τραπεζικό του λογαριασμό. Επειδή ο τραπεζικός του λογαριασμός είχε πρόβλημα γιατί χρωστούσε κάποια λεφτά του σύστησαν να ανοίξει άλλο λογαριασμό που να μην είναι προβληματικός. Τους είπε «εντάξει» και κανόνισε ραντεβού στην τράπεζα NatWest και όταν πήγε εκεί έδωσε το διαβατήριό του και συμπλήρωσε κάποια έντυπα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν έμαθε ποτέ αν άνοιξε τραπεζικός λογαριασμός στο όνομά του. Εκείνα τα 2 άτομα του είπαν ότι θα προσπαθούσαν να ανοίξουν λογαριασμό στην τράπεζα NatWest μέσω διαδικτύου αλλά δεν ξέρει εάν τα κατάφεραν.
Μετά από κάποιες μέρες επέστρεψε στην Πορτογαλία και όταν βρισκόταν εκεί έλαβε ένα μήνυμα από την τράπεζα NatWest το οποίο του έλεγε στην αγγλική γλώσσα ότι ο λογαριασμός του δεν κατέστη δυνατό να δημιουργηθεί. Εκείνη την περίοδο χάλασε το κινητό του τηλέφωνο και έχασε όλα τα δεδομένα και έτσι δεν είχε το τηλέφωνο του Felix για να τον ρωτήσει τι έγινε.
Κατάγεται από την Πορτογαλία και κατά την παραμονή του στην Αγγλία διέμενε σε διάφορα σπίτια φίλων του και εργαζόταν ως χορευτής και δάσκαλος χορού. Είχε ένα λογαριασμό σε άλλη τράπεζα τον οποίο άνοιξε το 2017 αλλά για τον λογαριασμό στην τράπεζα NatWest δεν είχε ιδέα ότι δημιουργήθηκε και αυτό το πληροφορήθηκε κατά τη σύλληψή του. Ο ίδιος δεν είχε πρόσβαση στον εν λόγω λογαριασμό και δεν γνωρίζει ούτε αν είχε κάποιο άλλο πρόσωπο. Ομοίως δεν είχε τραπεζική κάρτα για τον εν λόγω λογαριασμό.
Δεν είχε καμία επαγγελματική σχέση με την εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd ούτε γνώριζε ότι στον ως άνω λογαριασμό είχε κατατεθεί το ποσό των 30 χιλ. στερλινών. Δεν είναι ιδιοκτήτης ούτε γνωρίζει την εταιρεία «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD».
Ακολούθως σε ερωτήσεις που του τέθηκαν κατά την κυρίως εξέτασή του ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως ο Felix και ο Rouis με τους οποίους μιλούσε εκείνη την περίοδο τον κοροϊδέψαν. Ισχυρίστηκε ότι επειδή τότε χρωστούσε στην τράπεζα στην οποία είχε λογαριασμό στην Αγγλία αυτοί τον συμβούλεψαν να ανοίξει έναν άλλο λογαριασμό και πως για να μπορέσει να ανοίξει τον εν λόγω λογαριασμό πήγαν μαζί του 2 φορές στην τράπεζα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο λογαριασμός ο οποίος θα ανοιγόταν θα ήταν στο δικό του όνομα και όχι στο όνομα κάποιας εταιρείας καθώς επίσης ότι ο ίδιος δεν είναι ιδιοκτήτης οποιασδήποτε εταιρείας που να έχει έδρα στην Αγγλία.
Όταν του υποδείχθηκε το τεκμήριο 6 ο κατηγορούμενος αναγνώρισε ότι σε αυτό αναγράφεται το όνομά και υπάρχει η υπογραφή του. Ισχυρίστηκε επίσης ότι μερικές βδομάδες αργότερα έλαβε ένα στιγμιότυπο οθόνης (screenshot) της Τράπεζας το οποίο ήταν στα αγγλικά στο οποίο αναγραφόταν ότι ο λογαριασμός δεν είχε ανοιχτεί καθώς επίσης ότι κατά την περίοδο από 26.2.2019 έως τις 5.3.2019 δεν βρισκόταν στην Αγγλία.
Κατέθεσε επίσης ως τεκμήριο 14 ένα έγγραφο το οποίο ισχυρίστηκε ότι είναι ο τραπεζικός λογαριασμός τον οποίο διατηρούσε στην Πορτογαλία στον οποίο υπέδειξε συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τις οποίες ισχυρίστηκε ότι βρισκόταν στην πόλη Εστορίλ της Πορτογαλίας και είχε προβεί σε ανάληψη χρηματικών ποσών.
Κατά την αντεξέτασή του ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι το τεκμήριο 14 είναι γραμμένο στα πορτογαλικά και συμφώνησε με σχετική υποβολή της εκπροσώπου της κατηγορούσας αρχής ότι στο εν λόγω τεκμήριο δεν υπάρχει πουθενά το όνομά του ισχυριζόμενος επίσης ότι αυτό ήταν ένα λάθος από την τράπεζα. Όταν ακολούθως του υποβλήθηκε ότι το εν λόγω τεκμήριο δεν αφορά δικό του τραπεζικό λογαριασμό αρνήθηκε την εν λόγω υποβολή και ισχυρίστηκε ότι ο εν λόγω λογαριασμός είναι δικός του.
Ακολούθως όταν του επιδείχθηκε το τεκμήριο 6 αναγνώρισε ότι σε αυτό περιλαμβάνεται αντίγραφο του διαβατηρίου του καθώς επίσης και η υπογραφή του. Όταν ρωτήθηκε γιατί υπέγραψε το εν λόγω έγγραφο απάντησε ότι το υπέγραψε για να μπορέσει να ανοίξει τον τραπεζικό λογαριασμό. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο εν λόγω λογαριασμός θα ανοιγόταν για να μπορούσε να λάμβανε κάποια βοήθεια από το κράτος και επειδή οι άνθρωποι που θα τον βοηθούσαν του είπαν ότι έτσι έπρεπε να κάνει έτσι έκανε. Ισχυρίστηκε ότι μετά τη μετάβασή του στην τράπεζα για την υπογραφή της αίτησης για άνοιγμα του εν λόγω λογαριασμού ο ίδιος δεν είχε απευθείας πρόσβαση για να πάρει απευθείας πληροφορίες για τον εν λόγω λογαριασμό ή κάποια επιστολή επειδή ούτε η διεύθυνση ούτε ο αριθμός τηλεφώνου ήταν δικά του. Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο είπε ψέματα στην τράπεζα και έδωσε τη διεύθυνση και το τηλέφωνο άλλων προσώπων απάντησε πως την εν λόγω περίοδο δεν ζούσε στην Αγγλία και αυτοί του έδωσαν ένα έγγραφο που επιβεβαίωνε την εργασία του.
Όταν η υπόθεση ορίστηκε για αγορεύσεις η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής εισηγήθηκε ότι η κατηγορούσα αρχή κατόρθωσε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία των επίδικων αδικημάτων και κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο ενώ αντίθετη ήταν η εισήγηση του δικηγόρου του κατηγορούμενου.
Έχω μελετήσει με προσοχή τις θέσεις και εισηγήσεις τους τις οποίες έχω υπόψη μου και θα κάνω αναφορά σε αυτές όπου είναι αναγκαίο.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του μάρτυρα. Είναι κατ’ εξοχή έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Έχει λεχθεί ότι η εντύπωση που ο μάρτυρας αφήνει στο Δικαστήριο είναι παράγοντας εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας του (C. & A. Pelekanos Assoc. Ltd v. Πελεκάνου (1999) 1 Α.Α.Δ. 1273) και πως οι γνώσεις του για τα επίδικα γεγονότα, οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του στο εδώλιο του μάρτυρα, σε συνδυασμό με τη μνήμη, την ειλικρίνεια και τον τρόπο αφήγησης των γεγονότων, συνιστούν καθοριστικούς για την αξιοπιστία του παράγοντες.
Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506, υποδείχθηκε ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας ενός μάρτυρα πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενό της, την ποιότητα και πειστικότητά της και τη σύγκρισή της με την υπόλοιπη μαρτυρία, ενώ στην υπόθεση Χριστοφή v. Ζαχαριάδη (2002) 1 Α.Α.Δ. 401, αφού επισημάνθηκε το γεγονός ότι η μαρτυρία θα πρέπει να προσεγγίζεται με πολλή προσοχή «γιατί συμβαίνει αναξιόπιστος μάρτυρας να προκαλεί ευμενή εντύπωση και αντίστροφα», λέχθηκε πως ο τρόπος που καταθέτει ένας μάρτυρας «συνιστά και εκδηλώνει την προσωπικότητά του. Οι πνευματικές και άλλες αρετές του μάρτυρα που εξωτερικεύονται μαζί με το αφηγηματικό μέρος της μαρτυρίας του προσδίδουν κατά κανόνα αξιοπιστία στη μαρτυρία».
Στην υπόθεση Ανδρέας Γιάγκου Σάντης ν. Δέσποινας Χατζηβασιλείου κ.ά. (2009) 1 Α.Α.Δ. 288, τονίστηκε η αναγκαιότητα ακόμη και στην περίπτωση που μάρτυρας εντυπωσιάζει θετικά το Δικαστήριο, να καταγράφονται οι λόγοι της θετικής αυτής αποκόμισης ώστε να παραμένουν κατά νου καθόλη τη διάρκεια του έργου της αξιολόγησης της υπόθεσης ως ασφαλιστική δικλείδα για τη σφαιρική αντιμετώπιση της αξιολόγησης των διαδίκων και της μαρτυρίας τους.
Επιπλέον, είναι καλά νομολογημένο ότι η υπεράσπιση οφείλει να θέσει τα ζητήματα που έχει κατά νου στους μάρτυρες κατηγορίας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν δεόντως. Σχετική είναι απόφαση Pal Tekinder κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 551. Οι υποβολές όμως των συνηγόρων από μόνες τους δεν έχουν καμιά αποδεικτική αξία και αν δεν προσαχθεί αργότερα αντίστοιχη μαρτυρία παραμένουν απλώς μετέωροι ισχυρισμοί. Σχετική είναι η απόφαση Ησαΐας Ιωαννίδης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 640.
Τέλος, στην υπόθεση Κοινοτικό Συμβούλιο Παλαιόμυλου ν. Έλλης Μιχαήλ Κτωρίδη (2007) 1 Α.Α.Δ. 204, λέχθηκε ότι το Δικαστήριο καταλήγει στην απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη του το σύνολο της ενώπιόν του μαρτυρίας ανεξαρτήτως της προέλευσής της.
Το πλήρες περιεχόμενο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της υπόθεσης και μαζί με το περιεχόμενο των τεκμηρίων έχει μελετηθεί και λαμβάνεται υπόψη στο σύνολό του.
Ο Μ.Κ.1 ήταν το πρόσωπο το οποίο μετά που του ζητήθηκε από το Τ.Α.Ε. Λάρνακας ερεύνησε να διαπιστώσει κατά πόσο υπήρχε εγκατεστημένο οποιοδήποτε κακόβουλο λογισμικό ή οτιδήποτε άλλο που δυνατό να σχετίζεται με παραβίαση του κωδικού πρόσβασης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Μ.Κ.3. Ο εν λόγω μάρτυρας μου έκανε καλή εντύπωση και κρίνω πως η μαρτυρία του η οποία είχε λογική και συνοχή και δεν κλονίστηκε κατά την αντεξέτασή του πείθει για τη βασιμότητά της. Αποδέχομαι τη μαρτυρία του ως αξιόπιστη και κρίνω ότι το Δικαστήριο δύναται να στηριχθεί σε αυτή.
Ο Μ.Κ.2 αναφέρθηκε στις ενέργειες στις οποίες ο ίδιος προέβηκε κατά την άσκηση των αστυνομικών του καθηκόντων σχετικά με τη διερεύνηση της υπόθεσης καθώς επίσης και στο μαρτυρικό υλικό που έλαβε από τις αρχές του Η.Β. όταν τους αποστάλθηκε σχετική Ε.Ε.Ε. από τις αστυνομικές αρχές της Δημοκρατίας στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης. Κρίνω ότι οι ισχυρισμοί του ήταν λογικοί, δεν κλονίστηκαν κατά την αντεξέτασή του και πείθουν για τη βασιμότητά τους. Από τη μαρτυρία του η οποία επιβεβαιώνεται επίσης και από τα σχετικά έγγραφα τα οποία κατατέθηκαν ως τεκμήρια προκύπτει μεταξύ άλλων ότι ο κατηγορούμενος στις 2.10.2018 ως ο μόνος διευθυντής της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD» και το μόνο πρόσωπο το οποίο είχε εξουσία υπογραφής υπέγραψε τα σχετικά έντυπα για να ανοιχθεί στο όνομα της ως άνω εταιρείας στην τράπεζα Natwest στο Η.Β. τραπεζικός λογαριασμός καθώς επίσης ότι στον ως άνω λογαριασμό στις 28.2.2019 κατατέθηκε το ποσό των 30 χιλ. στερλινών το οποίο απέστειλε η εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd.
Ομοίως καλή εντύπωση ως μάρτυρας της αλήθειας μου έκανε και ο Μ.Κ.3. Κρίνω ότι η μαρτυρία του είχε λογική και συνοχή, δεν κλονίστηκε κατά την αντεξέτασή του και την αποδέχομαι ως ανταποκρινόμενη στην αλήθεια. Από τη μαρτυρία του προκύπτει μεταξύ άλλων ότι έδωσε εντολή στον Δήμο Κουμίδη, οικονομικό διευθυντή της εταιρείας του να προβεί στην πληρωμή του ποσού των 30 χιλ. στερλινών προς όφελος της εταιρείας I. A. Distribution Ltd που εδρεύει στο Mansfield του Η.Β. η οποία τους είχε προμηθεύσει με προϊόντα ίσης αξίας.
Αξιολογώντας τη μαρτυρία του Μ.Κ.4 ομοίως δεν έχω καμία αμφιβολία ότι και αυτή είχε λογική και συνοχή, δεν κλονίστηκε κατά την αντεξέτασή του και πείθει για τη βασιμότητά της. Ο εν λόγω μάρτυρας μετά που έλαβε σχετικές οδηγίες από τον Μ.Κ.3 διευθυντή της εταιρείας στην οποία εργάζεται ως οικονομικός διευθυντής διευθέτησε την πληρωμή του ποσού των 30 χιλ. στερλινών στον λογαριασμό που αναγραφόταν στο ηλεκτρονικό μήνυμα το οποίο του είχε προωθήσει σχετικά ο Μ.Κ.3 μετά που ο τελευταίος το παρέλαβε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο.
Αξιολογώντας τη μαρτυρία του κατηγορούμενου έχοντας υπόψη μου ότι αυτός αντεξεταζόμενος ισχυρίστηκε πως κατά τη μετάβασή του στην τράπεζα NatWest για να ανοίξει τον επίδικο τραπεζικό λογαριασμό η διεύθυνση διαμονής και ο αριθμός τηλεφώνου που δήλωσε δεν ήταν δικά του κρίνω ότι από τα πιο πάνω προκύπτει πως πρόκειται για ένα άτομο το οποίο δεν έχει κανένα ενδοιασμό να επιστρατεύσει ψέματα με μεγάλη ευκολία. Έχοντας υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος συνειδητά δήλωσε τα ως άνω ψευδή στοιχεία στην τράπεζα κρίνω περαιτέρω πως από αυτό το γεγονός προκύπτει πως πρόκειται για ένα άτομο αναξιόπιστο στο οποίο δεν μπορεί να αποδοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα στους ισχυρισμούς του και το οποίο δεν θα δίσταζε με την ίδια ευκολία να επιστρατεύσει ψέματα ακόμα και ενώπιον του Δικαστηρίου.
Συνεπώς έχοντας υπόψη μου τα πιο πάνω κρίνω ότι η μαρτυρία του, πλην των ισχυρισμών οι οποίοι είναι ενάντια στα συμφέροντά του και τους οποίους αποδέχομαι αφού δεν θα ήταν λογικό να τους προέβαλε εάν δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια, δεν είναι αξιόπιστη και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Πέραν όμως από την ως άνω κρίση μου κρίνω περαιτέρω πως η μαρτυρία του κατηγορούμενου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και επειδή δεν είχε λογική και στερείτο πειστικότητας καθώς επίσης και για τον λόγο ότι ήταν επιτηδευμένη και σκοπό είχε να αποκρύψει από το Δικαστήριο την αλήθεια.
Προς τούτο ενδεικτικά αναφέρω πως ο ισχυρισμός του ότι το τεκμήριο 14 είναι μια κατάσταση δικού του τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο όμως η τράπεζα έκανε λάθος και δεν έγραψε το όνομά του δεν πείθει για τη βασιμότητά του. Κρίνω πως σε περίπτωση που το εν λόγω έγγραφο αφορούσε πράγματι δικό του τραπεζικό λογαριασμό θα αναγραφόταν τουλάχιστον στην πρώτη σελίδα του το όνομά του κατηγορούμενου. Κρίνω πως δεν είναι λογικό σε οποιοδήποτε τραπεζικό λογαριασμό να μην αναγράφεται το όνομα του δικαιούχου του εν λόγω λογαριασμού και πως στην παρούσα υπόθεση ο κατηγορούμενος παρέλειψε να παρουσιάσει την πρώτη σελίδα του στην οποία λογικά αναγράφονται τα στοιχεία του δικαιούχου σκοπίμως για να παραπλανήσει το Δικαστήριο.
Έχοντας ήδη κρίνει πως το τεκμήριο 14 δεν αφορά τραπεζικό λογαριασμό του κατηγορούμενου κρίνω ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ούτε ο άλλος ισχυρισμός του πως από το εν λόγω έγγραφο προκύπτει ότι αυτός κατά τη χρονική περίοδο από τις 26.2.2019 έως τις 5.3.2019 δεν βρισκόταν στην Αγγλία.
Ακόμα όμως και αυτό να ήταν αληθές κρίνω πως δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σημασία για την παρούσα υπόθεση αφού τα τελευταία χρόνια με την πρόοδο της τεχνολογίας σχεδόν όλοι πλέον είναι σε θέση μέσω του κινητού τους τηλεφώνου ή του ηλεκτρονικού τους υπολογιστή να διεκπεραιώνουν τραπεζικές συναλλαγές όπως μεταφορές χρημάτων ή πληρωμές εξ αποστάσεως χωρίς να είναι αναγκαίο να μεταβούν προσωπικά σε οποιοδήποτε τραπεζικό κατάστημα.
Συνεπώς για την παρούσα υπόθεση στην οποία σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις, ως προκύπτει από το τεκμήριο 6, έγιναν 3 διαδικτυακές μεταφορές χρηματικών ποσών 9.900 (2 φορές) και 9.170 στερλινών αντίστοιχα κρίνω πως δεν ήταν αναγκαία η παρουσία του κατηγορούμενου στο Η.Β. κατά τον επίδικο χρόνο για να επιτυγχανόταν η ηλεκτρονική μεταφορά χρημάτων από τον επίδικο λογαριασμό στον οποίο είχαν κατατεθεί οι επίδικες 30 χιλ. στερλίνες.
Επιπλέον αναφορικά με τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου πως ο επίδικος λογαριασμός θα ανοιγόταν στο όνομά του και όχι στο όνομα οποιασδήποτε εταιρείας, δηλαδή ούτε της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LΙΜΙTΕD» που έχει ως έδρα της το Η.Β., κρίνω ότι ο εν λόγω ισχυρισμός ομοίως δεν πείθει για τη βασιμότητά του αφού από τα σχετικά έντυπα τα οποία ετοίμασαν οι αρχές του Η.Β. στα πλαίσια της σχετικής Ε.Ε.Ε. που τους απέστειλαν οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας προκύπτει ότι η εν λόγω εταιρεία πράγματι υφίστατο κατά τον επίδικο χρόνο και ότι ο κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο το οποίο υπέγραψε τη σχετική αίτηση για το άνοιγμα του ως άνω επίδικου λογαριασμού στην τράπεζα NatWest.
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου πως ο επίδικος λογαριασμός στην τράπεζα NatWest κατά τον επίδικο χρόνο ήταν ενεργός αφού σε αυτόν αρχικά κατατέθηκαν οι επίδικες 30 χιλ. στερλίνες οι οποίες ακολούθως αποσύρθηκαν από αυτόν κρίνω πως από το εν λόγω γεγονός προκύπτει επίσης ότι ο ισχυρισμός του κατηγορούμενου πως λίγες εβδομάδες μετά τη μετάβασή του στην τράπεζα για σκοπούς υποβολής αίτησης για άνοιγμα του ως άνω επίδικου λογαριασμού έλαβε στο κινητό του τηλέφωνο ένα στιγμιότυπο οθόνης (screenshot) της Τράπεζας το οποίο ήταν στα αγγλικά στο οποίο αναγραφόταν ότι ο λογαριασμός δεν είχε ανοιχτεί δεν είναι αληθής και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Κρίνω πως και ο εν λόγω ανυπόστατος ισχυρισμός επίσης επιστρατεύτηκε από τον κατηγορούμενο στην προσπάθειά του μην αναφέρει στο Δικαστήριο την αλήθεια.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Έχοντας υπόψη μου την αξιολόγηση της μαρτυρίας ως την ανέφερα πιο πάνω καθώς επίσης τη μαρτυρία η οποία δεν αμφισβητήθηκε καταλήγω στα ακόλουθα συμπεράσματα: ο Σταύρος Χαιλής (Μ.Κ.3) είναι διευθυντής και μέτοχος της εταιρείας Melodica Commercial Company Ltd η οποία εδρεύει στη Λάρνακα η οποία ασχολείται με εμπόριο προϊόντων και την τροφοδοσία των καταστημάτων Smart σε όλη την Κύπρο. Τα προϊόντα εισάγονταν στην Κύπρο κατόπιν παραγγελιών που γίνονταν προς την εταιρεία I. A. Distribution Ltd που εδρεύει στο Mansfield του Η.Β. με την οποία συνεργάζονται.
Μεταξύ των ημερομηνιών 20 με 24.2.2019 μετά από παραγγελία την οποία έκανε ο Μ.Κ.3 προσωπικά παρέλαβε στην αποθήκη της εταιρείας του διάφορα προϊόντα που είχε παραγγείλει από την ως άνω εταιρεία I. A. Distribution Ltd. Αφού τα έλεγξε και είδε ότι ήταν σωστά προχώρησε και έδωσε οδηγίες για να προχωρούσε η πληρωμή της εταιρείας μέσω διαδικτύου για το ποσό των 30 χιλ. στερλίνων. Η πληρωμή έγινε στις 26.2.2019 από τον λογαριασμό της εταιρείας που διατηρεί στην Τράπεζα Κύπρου στον λογαριασμό με αριθμό 49307703 στην τράπεζα Natwest κατόπιν οδηγιών που έδωσε σε πρόσωπο που εργάζεται στο λογιστήριο της εταιρείας το οποίο ενημέρωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για τον λογαριασμό στον οποίο θα έπρεπε να γίνει το έμβασμα.
Ο Δήμος Κουμίδης (Μ.Κ.4) που εργάζεται στο λογιστήριο της εταιρείας Melodica ενημέρωσε τον Μ.Κ.3 ότι ο λογαριασμός ήταν διαφορετικός από αυτόν που συνήθως γίνονταν τα εμβάσματά τους προς την εταιρεία με την οποία συνεργάζονταν. Ωστόσο εκείνος του είπε να προχωρήσει στην πληρωμή καθότι σε αυτόν τον λογαριασμό του είχε πει ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, διευθυντής της εταιρείας I. A. Distribution Ltd, να εμβάσει τα χρήματα. Στις 5.3.2019 μετά από τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον πιο πάνω ο Μ.Κ.3 διαπίστωσε ότι τα χρήματα δεν εμβάσθηκαν στον λογαριασμό της ως άνω εταιρείας.
Ακολούθως και συγκεκριμένα μετά από καταγγελία του Μ.Κ.3 στο Γραφείο Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και σχετική διερεύνηση που ακολούθησε για εντοπισμό παρέμβασης στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του τού ανέφεραν πως οι πλείστες συνομιλίες που είχε με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου και τον Δήμο Κουμίδη παραποιήθηκαν από άγνωστο πρόσωπο. Επίσης κάποια μηνύματα που είχε αποστείλει ή του είχαν αποσταλθεί δεν τα έλαβε ποτέ.
Την καταγγελία του Μ.Κ.3 εξέτασε ο Αστ. 3707 Μάριος Παπαϊωακείμ (Μ.Κ.1) ο οποίος υπηρετεί στο Δικανικό Εργαστήριο Ηλεκτρονικών Δεδομένων (Δ.Ε.Η.Δ.) του Τμήματος Καταπολέμησης Εγκλήματος Αρχηγείου Αστυνομίας. Μεταξύ των καθηκόντων του είναι η συλλογή, ο χειρισμός και η εξέταση ηλεκτρονικών τεκμηρίων και η δικανική εξέτασή τους στο εργαστήριο με σκοπό τον εντοπισμό οποιασδήποτε μαρτυρίας η οποία δυνατό να σχετίζεται με υπό διερεύνηση αδίκημα.
Συγκεκριμένα στις 15.3.2019 ο Μ.Κ.3 μετέβηκε στις εγκαταστάσεις του εργαστηρίου και προσκόμισε το κινητό του τηλέφωνο για εξετάσεις. Στις εγκαταστάσεις του Δ.Ε.Η.Δ. ο Μ.Κ.3 με τη χρήση του υπηρεσιακού Η/Υ του Μ.Κ.1 εισήλθε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο hailiss@hotmail.com το οποίο χρησιμοποιούσε για τις παραγγελίες της εταιρείας. Κατά την εξέταση των ρυθμίσεων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Μ.Κ.1 εντόπισε 2 φίλτρα ανακατεύθυνσης της αλληλογραφίας. Τα εν λόγω φίλτρα ήταν ορισμένα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όσα email λάμβανε ο Μ.Κ.3 από συγκεκριμένες διευθύνσεις και τομείς, οι οποίες ορίστηκαν στα εν λόγω φίλτρα να μην εμφανίζονταν στα εισερχόμενα μηνύματά του (inbox) αλλά να αποθηκεύονταν σε άλλο σημείο ή ακόμη και να διαγράφονταν.
Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις ο κανόνας ήλεγχε την εισερχόμενη αλληλογραφία και εάν η διεύθυνση του αποστολέα περιείχε τις διευθύνσεις «dkoumides.smartprises@cytanet.com.cy», «iadistribution@iadistribution.co.uk» ή οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση από τον τομέα «iadistribution.co.uk», τότε το σύστημα ελέγχου της αλληλογραφίας προχωρούσε σε διαγραφή του μηνύματος και ανακατεύθυνσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση «kovi.houng@gmail.com».
Ο Μ.Κ.3 δεν γνώριζε την ύπαρξη των εν λόγω φίλτρων ούτε τα δημιούργησε ο ίδιος ενώ για να δημιουργηθούν τέτοια φίλτρα και ρυθμίσεις θα πρέπει πρώτα να υπάρξει πρόσβαση στον συγκεκριμένο λογαριασμό.
Ακολούθως ο Μ.Κ.1 εντόπισε όλες τις συσκευές που συνδέθηκαν στον συγκεκριμένο λογαριασμό (email) τις τελευταίες 10 ημέρες. Ο Μ.Κ.3 αναγνώρισε όλες τις συσκευές που συνδέθηκαν και δεν υπήρχε οποιαδήποτε ύποπτη δραστηριότητα.
Ακολούθως ο Μ.Κ.1 εντόπισε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) το οποίο παρέλαβε ο Μ.Κ.3 στις 26.2.2019 και ώρα 9:56:46 ΑΜ GMT+2 όπου άγνωστο πρόσωπο προσποιούμενο τον συνεργάτη του, Αντρέα Κωνσταντίνου, τον ενημέρωνε ότι η παραγγελία είχε ετοιμαστεί. Στο εν λόγω email, συμπεριλαμβάνονται φωτογραφίες από το container σφραγισμένο, έτοιμο για αποστολή, τιμολόγιο και packing list. Σε περαιτέρω έρευνα στα headers του email, διαπίστωσε ότι η πιο πάνω αποστολή έγινε από τη διεύθυνση IP 105.112.43.226 η οποία βρίσκεται στο Λάγος της Νιγηρίας.
Σε περαιτέρω έρευνες που έκανε για την ηλεκτρονική διεύθυνση «kovi.houng@gmail.com» διαπίστωσε ότι είχε οριστεί ως ηλεκτρονική διεύθυνση επαναφοράς του κωδικού πρόσβασης δεύτερου email με την μορφή «km●●●●●@z●●●.com».
Το συγκεκριμένο email φαίνεται να έχει προωθηθεί στον λογιστή του Μ.Κ.3, τον Μ.Κ.4, με οδηγίες να γίνει η πληρωμή. Σε αυτό όμως έχει προστεθεί ακόμη ένα αρχείο στο οποίο φαινόταν ότι ο προμηθευτής ζητούσε να γινόταν η πληρωμή σε άλλο λογαριασμό.
Στη συνέχεια σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Μ.Κ.1 με τον Μ.Κ.4 ο πρώτος του ζήτησε και ο τελευταίος του απέστειλε το email που έλαβε και στο οποίο ο φερόμενος ως προμηθευτής ζητούσε την αλλαγή λογαριασμού για να γινόταν το έμβασμα. Από έλεγχο που έκανε τόσο στο περιεχόμενο όσο και στα headers του email, προέκυψε ότι αυτό στάλθηκε από τον λογαριασμό του Μ.Κ.3. Στο εν λόγω email δίνονταν ξεκάθαρα οδηγίες όπως το έμβασμα γινόταν σε άλλο λογαριασμό από τον προκαθορισμένο.
Πέραν του πιο πάνω το πρόσωπο που απέστειλε στον Μ.Κ.3 το ως άνω email προσποιούμενος τον Μ.Κ.4 επισύναψε βεβαίωση του εμβάσματος από την Τράπεζα Κύπρου στην τράπεζα του προμηθευτή. Προέκυψε από τις εξετάσεις ότι το εν λόγω email στάλθηκε στις 26.2.2019 και ώρα 11:56 π.μ. Επίσης προέκυψε ότι τόσο η τράπεζα όσο και τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούσαν τον δικαιούχο του εμβάσματος είναι διαφορετικά από αυτά που αντιπροσωπεύουν τον προμηθευτή.
Στις 27.3.2019 έγιναν εκ νέου εξετάσεις στο λογαριασμό του Μ.Κ.3 όπου εντοπίστηκαν όλες οι τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των διευθύνσεων ΙΡ από τις οποίες είχε επιτευχθεί πρόσβαση στον λογαριασμό του παραπονούμενου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ημερών και οι οποίες δεν προέρχονταν από το γραφείου του. Μεταξύ 25.2.2019 και 12.3.2019 σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις, άγνωστος πέτυχε πρόσβαση στον λογαριασμό του Μ.Κ.3 από 3 διαφορετικές διευθύνσεις ΙΡ. Στις 21.3.2019 επιχειρήθηκε πρόσβαση εκ νέου στον λογαριασμό του Μ.Κ.3 χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί επειδή αυτός είχε ήδη προβεί σε αλλαγή του κωδικού πρόσβασης αλλά και ενεργοποίησης της λειτουργίας two-factor authentication που καθιστά την πρόσβαση στον λογαριασμό ακόμη πιο ασφαλή αφού η εν λόγω ρύθμιση προϋποθέτει επιβεβαίωση της ταυτότητας του χρήστη μέσω μηνύματος στο κινητό του ιδιοκτήτη.
Επιπρόσθετα προέκυψε ότι το άγνωστο πρόσωπο παρακολουθούσε την αλληλογραφία του Μ.Κ.3 και όταν διαπίστωσε ότι επίκειτο πληρωμή της παραγγελίας απέστειλε παραπλανητικό email στον Μ.Κ.4 τον οποίο ενημέρωσε για αλλαγή του λογαριασμού πληρωμής. Επιπρόσθετα όταν ο Μ.Κ3 ζήτησε την απόδειξη για το έμβασμα το εν λόγω πρόσωπο έστειλε παραποιημένη βεβαίωση για καταβολή του εμβάσματος σε αριθμό λογαριασμού ΙΒΑΝ ο οποίος όμως ήταν άγνωστος στον παραπονούμενο.
Ο Α/Αστ. 1150 Ιωάννης Ιωάννου (Μ.Κ.2) υπηρετεί στην Α.Δ.Ε. Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στο Τ.Α.Ε. Λάρνακας. Κατά τη διερεύνηση της καταγγελίας στην οποία προέβηκε ο Μ.Κ.3 εναντίον του κατηγορούμενου εκδόθηκε δικαστικό ένταλμα σύλληψης και ακολούθως Ε.Ε.Σ. Ο κατηγορούμενος στις 2.9.2024 εντοπίστηκε και συνελήφθηκε από τις Γερμανικές Αρχές και στις 24.10.2024 ο Μ.Κ.2 μετέβηκε μαζί με τον Αστ. 3238 στη Γερμανία όπου και παρέλαβε τον κατηγορούμενο. Στις 25.10.2024 παρουσίασε τον κατηγορούμενο ενώπιον του Ε.Δ. Λάρνακας και εναντίον του εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης για 4 ημέρες.
Στις 28.10.2024 και μεταξύ των ωρών 11:40 – 15:40 στα γραφεία του Τ.Α.Ε. Λάρνακας με τη βοήθεια διερμηνέως ο Μ.Κ.2 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο αφού πρώτα τον πληροφόρησε για την υπόθεση που διερευνούσε και του επέστησε την προσοχή του στον νόμο. Του υπέβαλε 31 ερωτήσεις και αυτός έδωσε ισάριθμες απαντήσεις τις οποίες η διερμηνέας κατέγραφε και ταυτόχρονα του τις μετέφραζε και τις κατέγραφε ο ίδιος σε άλλο φύλλο κατάθεσης. Μετά το πέρας της κατάθεσης αφού αυτή διαβάστηκε στον κατηγορούμενο από τη διερμηνέα και αυτός πληροφορήθηκε ότι μπορεί να κάνει αλλαγές προσθήκες ή διορθώσεις ο κατηγορούμενος υπέγραψε την εν λόγω κατάθεση στην παρουσία του Μ.Κ.2, της διερμηνέως και του δικηγόρου του.
Με βάση την Ε.Ε.Ε. η οποία αποστάλθηκε στις αρχές του Η.Β. προέκυψε ότι στις 28.2.2019 το επίδικο ποσό των 30 χιλ. στερλινών κατατέθηκε στον λογαριασμό της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD» με αρ. 49307703 στην τράπεζα NatWest. Για το άνοιγμα του εν λόγω λογαριασμού ο κατηγορούμενος στις 2.10.2018 υπέγραψε και υπέβαλε σχετική αίτηση και ήταν το μοναδικό πρόσωπο το οποίο είχε εξουσία να υπογράφει για λογαριασμό της ως άνω εταιρείας της οποίας ήταν και ο μοναδικός διευθυντής.
Από τον εν λόγω λογαριασμό στις 28.2.2019 κατόπιν διαδικτυακής συναλλαγής αποσύρθηκε το ποσό των 9.900 στερλινών. Ομοίως με 2 άλλες διαφορετικές διαδικτυακές συναλλαγές που έγιναν την 1.3.2019 από τον ως άνω λογαριασμό αποσύρθηκαν επίσης τα ποσά των 9.900 και 9.170 στερλινών αντίστοιχα και την ίδια ημέρα από Αυτόματη Ταμειακή Μηχανή (ΑΤΜ) σε 2 διαφορετικές περιπτώσεις αποσύρθηκε επίσης και το ποσό των 500 στερλινών κάθε φορά.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όπως και στην παρούσα, το βάρος απόδειξης της σωρευτικής ύπαρξης όλων των συστατικών στοιχείων του αδικήματος το έχει η κατηγορούσα αρχή με υψηλότατο επίπεδο απόδειξης ήτοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει με αποδεκτή μαρτυρία την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου του επίδικου αδικήματος και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων όσον εύλογες και εάν είναι (Λοΐζου ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363).
Το βάρος εναποτίθεται στους ώμους της κατηγορούσας αρχής να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (Φλουρής ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401). Όπως τονίστηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευριπίδου (2002) 2 Α.Α.. 246) «οι κατηγορίες θα πρέπει να αποδεικνύονται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και όσα ερωτηματικά και αν η συμπεριφορά του εφεσίβλητου εγείρει, δεν θα ήταν δυνατόν να καταδικασθεί μετά την απόρριψη της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής». Όπως καθορίστηκε, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Τούμπας ν. Αστυνομίας (1984) 2 C.L.R. 110, εάν στο τέλος της υπόθεσης μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου τότε αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί υπέρ του και να απαλλαγεί και αθωωθεί από την κατηγορία.
Αναφορικά με την περιστατική μαρτυρία στην υπόθεση Παφίτης & Άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 102, στις σελίδες 119 και 120 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Όπως έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί η περιστατική μαρτυρία δεν αποτελεί υποδεέστερη μορφή ή κατηγορία μαρτυρίας της άμεσης μαρτυρίας, δηλαδή μαρτυρίας η οποία αφεαυτής τείνει να αποδείξει το έγκλημα (όπως μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων). Όχι μόνον δεν υπάρχει προκατάληψη, και αυτό είναι η δεύτερη διαπίστωση που θέλουμε να κάμουμε, εναντίον της περιστατικής μαρτυρίας αλλά τουναντίον όταν είναι συμπερασματική τείνει να αφανίσει την πιθανότητα του ανθρώπινου λάθους. Όμως η περιστατική μαρτυρία δεν πρέπει να συγχύζεται με τις περιστάσεις της υπόθεσης γενικά. Τα γεγονότα τα οποία την συνιστούν πρέπει να αποδεικνύονται όπως και κάθε άλλο πρωτογενές γεγονός. Η ενοχή του κατηγορουμένου πρέπει να προκύπτει από την σύνθεση της περιστατικής μαρτυρίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Το σωρευτικό αποτέλεσμα της περιστατικής μαρτυρίας πρέπει για να δικαιολογεί την καταδίκη του κατηγορουμένου να συνάδει συμπερασματικά με την ενοχή του κατηγορουμένου. Η αιτιώδης σχέση μεταξύ της περιστατικής μαρτυρίας και της ενοχής του κατηγορουμένου πρέπει να είναι άμεση αφενός και να μην μπορεί να συμβιβαστεί αφετέρου με άλλη λογική ερμηνεία της περιστατικής μαρτυρίας. (Βλ. μεταξύ άλλων Fournides v. Republic (1986) 2 C.L.R., 73 p. 79 και Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 172).
Η περιστατική μαρτυρία μπορεί να αποτελέσει βάση για την καταδίκη του κατηγορουμένου μόνον όταν τεκμηριώνει ως θέμα λογικής συνέπειας μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης εμπειρίας την ενοχή του. Οι αρχές που διέπουν την αξιολόγηση της περιστατικής μαρτυρίας διατυπώνονται σωστά στην πρωτόδικη απόφαση. Ότι αμφισβητείται κυρίως, όπως έχει σημειωθεί, είναι η ύπαρξη της περιστατικής μαρτυρίας που κρίθηκε ότι τεκμηριώνει την ενοχή των εφεσειόντων».
Επίσης, αναφορικά με το θέμα της περιστατικής μαρτυρίας στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Χάρπα (Αρ. 1), (2014) 2 ΑΑΔ 124, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Το κάθε στοιχείο περιστατικής μαρτυρίας από μόνο του μπορεί να μην είναι αρκετά ισχυρό για να οδηγήσει το δικαστήριο προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, αλλά όλα μαζί αποκτούν μια άλλη δυναμική. Όπως αναφέρθηκε στη Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 172 «τα ιδιαίτερα τμήματα της περιστατικής μαρτυρίας πρέπει να συναρτώνται μεταξύ τους ως θέμα λογικής συνέπειας ώστε να συγκροτούν ένα αδιάσειστο σύνολο». Η νομολογία δέχεται ότι η περιστατική μαρτυρία μπορεί να αποτελέσει ένα από τα πιο πειστικά κριτήρια για εξακρίβωση της αλήθειας (βλ. Vrakas a.ο. v. The Republic (1973) 2 C.L.R. 139). Βέβαια η περιστατική μαρτυρία που γίνεται αποδεχτή θα πρέπει να συμβιβάζεται μόνο με την ενοχή του κατηγορούμενου προσώπου και όχι με οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα (βλ. Anastassiades v. The Republic (1977) 2 C.L.R. 97).».
Αναφορικά με την 1η κατηγορία που αφορά το αδίκημα της απόσπασης περιουσίας διά ψευδών παραστάσεων σχετικά είναι τα άρθρα 297 και 298 του Ποινικού Κώδικα τα οποία προνοούν τα ακόλουθα:
«297. Ψευδής παράσταση είναι οποιαδήποτε παράσταση γεγονότος, παρελθόντος ή παρόντος, που γίνεται με λόγια, με έγγραφο ή με συμπεριφορά, η οποία είναι ψευδής στην πραγματικότητα και την οποία εκείνος που παριστάνει γνωρίζει ότι είναι ψευδής ή δεν πιστεύει ότι είναι αληθινή.
298. (1) Όποιος με οποιαδήποτε ψευδή παράσταση και με σκοπό καταδολίευσης, αποκτά από άλλο ο,τιδήποτε που δύναται να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής, ή αποτελέσει αντικείμενο κλοπής, ή υποκινεί άλλο να παραδώσει σε οποιοδήποτε πρόσωπο τέτοιο πράγμα, είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση πέντε χρόνων».
Από το λεκτικό των ως άνω άρθρων 297 και 298 συνάγεται ότι τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της απόσπασης περιουσίας διά ψευδών παραστάσεων είναι τα ακόλουθα: 1) η παράσταση γεγονότος με λόγια, έγγραφο ή συμπεριφορά η οποία στην πραγματικότητα είναι ψευδής, 2) η γνώση του προσώπου το οποίο προβαίνει στην παράσταση ότι αυτή είναι ψευδής ή να μην πιστεύει ότι είναι αληθινή, 3) η ψευδής παράσταση να γίνεται με σκοπό την καταδολίευση και 4) ως αποτέλεσμα της ψευδούς παράστασης το πρόσωπο το οποίο προέβηκε σε αυτή να εξασφάλισε ή να απέκτησε από άλλο πρόσωπο οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής.
Ψευδής παράσταση είναι η παρουσίαση γεγονότος ως υφιστάμενου ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν υφίσταται. Δεν είναι απαραίτητο η ψευδής παράσταση να γίνεται με λόγια. Η συμπεριφορά και η πράξη του δράστη χωρίς προφορική ή γραπτή παράσταση είναι αρκετή. Από την άλλη η δήλωση με αναφορά σε υφιστάμενο γεγονός είτε γίνεται προφορικά είτε γραπτά δεν χρειάζεται να είναι ρητά εκπεφρασμένη αλλά ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Νόμου αν η δήλωση λογικά και φυσιολογικά μπορεί να εξαχθεί από τον προφορικό ή γραπτό τρόπο που έγινε. Είναι όμως αναγκαίο όπως ο δράστης γνωρίζει ότι η παράσταση ήταν όντως ψευδής.
Η ερμηνεία του όρου «ψευδής παράσταση» δόθηκε από τον Δικαστή Buckey στην υπόθεση Re London and Globe Finance Corporation Ltd (1903) 1 Ch. 368, 370 και έχει ως εξής:
«To induce a man to believe that a thing is true which is false and which the person practicing the deceit knows or believes to be false».
Περαιτέρω σύμφωνα με το σύγγραμμα Blackstone's Criminal Practice 2000, παρά. 5.6, σελ. 328, είναι αρκετό ο κατηγορούμενος με λόγια ή με συμπεριφορά να προκάλεσε στο μυαλό του θύματος μια ψεύτικη προσδοκία. Οι παραστάσεις που αποδίδονται στον κατηγορούμενο δεν είναι αρκετό να είναι ψευδείς αλλά απαιτείται όπως ο κατηγορούμενος όταν προέβαινε σε αυτές να γνώριζε ότι ήταν ψευδείς ή να μην πίστευε στο αληθές τους. Το βάρος απόδειξης των ψευδών παραστάσεων βρίσκεται στους ώμους της Κατηγορούσας Αρχής η οποία θα πρέπει να τις αποδείξει όπως τις επικαλείται στο κατηγορητήριο.
Στην υπόθεση Ζένιου κ.ά. ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 65 η ψευδής παράσταση συνίστατο στο γεγονός πως όταν ο παραπονούμενος με γραπτή συμφωνία συμφώνησε την αγορά διαμερισμάτων και πλήρωσε προκαταβολή οι κατηγορούμενοι ανέλαβαν την υποχρέωση να παραδώσουν τα δύο διαμερίσματα ενώ γνώριζαν πως η πολυκατοικία δεν μπορούσε να αποπερατωθεί γιατί δεν υπήρχε σε ισχύ άδεια οικοδομής ούτε και μπορούσε να εκδοθεί τέτοια άδεια οικοδομής για την υπό ανέγερση πολυκατοικία κάτω από τον σχετικό Νόμο.
Είναι αναγκαίο να αποδειχθεί ότι η περιουσία που αναφέρεται στο κατηγορητήριο ή κάποιο τμήμα της αποκτήθηκε σαν αποτέλεσμα της κατ’ ισχυρισμό ψευδούς παράστασης. Δηλαδή θα πρέπει η μαρτυρία να δείξει ότι η ψευδής παράσταση επέδρασε στο μυαλό του προσώπου που εξαπατήθηκε και ότι ήταν αυτή που τον ώθησε είτε πλήρως είτε μερικώς στο να αποξενωθεί από την περιουσία του.
Σχετική είναι η υπόθεση R. v. Sullivan, 30 Cr. App. R. 132, όπου αποφασίστηκε πως η απόδειξη ότι η ψευδής παράσταση όντως ενήργησε στο μυαλό του προσώπου που εξαπατήθηκε δεν χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να προσφέρεται με άμεση μαρτυρία εφόσον τα γεγονότα είναι τέτοια ώστε η κατ’ ισχυρισμό ψευδής παράσταση να εμφανίζεται σαν ο μόνος λόγος ο οποίος θα μπορούσε να προβληθεί ως ο αποφασιστικός παράγοντας για την τέλεση της πράξης.
Είναι αρκετό για την Κατηγορούσα Αρχή να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος είτε για τον εαυτό του είτε για κάποιο άλλο πρόσωπο κατόρθωσε ως αποτέλεσμα των ψευδών του παραστάσεων να αποσπάσει παράνομα οτιδήποτε μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής είτε αυτό είναι χρήματα ή άλλο αντικείμενο το οποίο πρέπει να περιγράφεται με ικανοποιητικό τρόπο στο κατηγορητήριο (R. v. Smith (1950) 2 All E.R. 679).
Η πρόθεση καταδολίευσης κατά κανόνα τεκμαίρεται μέσα από τα γεγονότα της κρινόμενης υπόθεσης. Η πρόθεση δεν είναι πάντοτε δεκτική θετικής και άμεσης μαρτυρίας αλλά ανευρίσκεται συνήθως ως εξυπακουόμενο γεγονός από τα γεγονότα της υπόθεσης. Για παράδειγμα, στην περίπτωση όπου λαμβάνονται χρήματα με παραστάσεις που εκ πρώτης όψεως είναι ψευδείς τότε η πρόθεση καταδολίευσης τεκμαίρεται εκ πρώτης όψεως (R. v. Hammerson, 10 Cr. App. R. 121). H χρήση ψευδών δηλώσεων ή εγγράφων για απόκτηση χρημάτων παρά το ότι τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί χωρίς αυτά είναι μαρτυρία από την οποία δυνατό να εξαχθεί πρόθεση για καταδολίευση (R. v. Kritz (1949) 2 All E.R).
Στην υπόθεση R. v. Williams (1836) 7 C. AND P. σελ. 354, λέχθηκε πως όπου ο κατήγορος αποδεικνύει την ψευδή παράσταση και τη γνώση του κατηγορούμενου περί του ψευδούς αυτό αποτελεί εκ πρώτης όψης μαρτυρία της πρόθεσης καταδολίευσης αλλά δεν είναι αρκετό αν τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Αν όμως η ψευδής παράσταση έγινε με ειλικρινή πεποίθηση ότι ήταν αληθινή τότε αυτό δείχνει την έλλειψη της ύπαρξης πρόθεσης καταδολίευσης (Police v. Petrou alias Yiatros (1971) 12 J.S.C. 1524).
Στην υπόθεση Ευθυμίου ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 861 αποφασίστηκε ότι το ψευδές της παράστασης όπως και της πρόθεσης καταδολίευσης για στοιχειοθέτηση ποινικής ευθύνης ανάγεται σε εξ αρχής πρόθεση του παρασπονδούντος μέρους να μην εκπληρώσει τις υποσχέσεις που δίδει κατά τον χρόνο της παράστασης και όχι η εκ των υστέρων ένοχη συμπεριφορά του. Αυτή η υποκειμενική συμπεριφορά μπορεί βεβαίως να αποδειχθεί με αντικειμενικά στοιχεία που συναρτώνται προς αυτή, περιλαμβανομένης της όλης μετέπειτα συμπεριφοράς, τα στοιχεία αυτά όμως πρέπει να είναι τόσο σαφή και μονοσήμαντα ώστε να μην αφήνουν στο τέλος της ημέρας την αμφιβολία εκείνη που αναιρεί ποινική καταδίκη.
Η 2η κατηγορία εδράζεται στο άρθρο 10 του περί της Σύμβασης κατά του Εγκλήματος μέσω του Διαδικτύου (Κυρωτικού) Νόμου 22(ΙΙΙ)/2004 το οποίο ορίζει τα ακόλουθα:
«10. Όποιος με πρόθεση και χωρίς δικαίωμα και με σκοπό την καταδολίευση προκαλεί απώλεια στην περιουσία άλλου προσώπου με –
(α) Εισαγωγή, τροποποίηση, διαγραφή ή απόκρυψη δεδομένων ηλεκτρονικού υπολογιστή.
(β) επέμβαση στη λειτουργία ενός συστήματος υπολογιστή.
με σκοπό να επιφέρει χωρίς δικαίωμα οικονομικό όφελος στον εαυτό του ή σε άλλο πρόσωπο, διαπράττει αδίκημα που τιμωρείται με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή με χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις είκοσι χιλιάδες λίρες ή και με τις δύο ποινές».
Σύμφωνα με το ερμηνευτικό άρθρο 2 του ως άνω νόμου:
«Δεδομένα Υπολογιστών» σημαίνει κάθε αναπαράσταση γεγονότων, πληροφοριών ή εννοιών με μορφή κατάλληλη για επεξεργασία σε σύστημα υπολογιστή και συμπεριλαμβάνει πρόγραμμα κατάλληλο να προκαλέσει σ’ ένα σύστημα υπολογιστή την εκτέλεση μιας λειτουργίας»
«Σύστημα υπολογιστή» σημαίνει συσκευή ή ομάδα συσκευών που είναι εσωτερικά συνδεδεμένες μεταξύ τους ή συνδεδεμένες συσκευές, οι οποίες επεξεργάζονται αυτόματα δεδομένα, με τη χρήση προγράμματος
«χωρίς δικαίωμα» σημαίνει πρόσβαση ή παρεμβολή μη εξουσιοδοτημένη από τον ιδιοκτήτη ή άλλο δικαιούχο του συστήματος υπολογιστή ή μέρους αυτού, ή απαγορευμένη δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου
Η 3η κατηγορία αφορά το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Στο άρθρο 2 του περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμου 188(I)/2007 δίνονται οι ακόλουθοι ορισμοί:
«αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες» σημαίνει τα αδικήματα που αναφέρονται στο άρθρο 4
«γενεσιουργά αδικήματα» σημαίνει τα αδικήματα που αναφέρονται στο άρθρο 5».
Το άρθρο 3 του Ν.188(I)/2007 ορίζει τα ακόλουθα:
«Ο Νόμος αυτός εφαρμόζεται σε σχέση με αδικήματα που αναφέρονται πιο κάτω και τα οποία για σκοπούς του Νόμου αυτού θα καλούνται καθορισμένα αδικήματα:
(α) Αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες˙
(β) γενεσιουργά αδικήματα».
Το άρθρο 4 του Ν.188(I)/2007 υπό τον τίτλο «Αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες» ορίζει τα ακόλουθα:
«4. (1) Κάθε πρόσωπο το οποίο ενώ (α) γνωρίζει ή (β) όφειλε να γνωρίζει ότι οποιασδήποτε μορφής περιουσία αποτελεί έσοδο από παράνομες δραστηριότητες, προβαίνει σε οποιασδήποτε από τις πιο κάτω ενέργειες:
(i) …
(ii) …
(iii) αποκτά, κατέχει ή χρησιμοποιεί τέτοια περιουσία˙
(iv) …
διαπράττει αδίκημα τιμωρούμενο με φυλάκιση δεκατεσσάρων ετών ή με χρηματική ποινή μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ (500000) ή και με τις δύο αυτές ποινές στην περίπτωση (α) πιο πάνω, και με φυλάκιση πέντε ετών ή με χρηματική ποινή μέχρι πενήντα χιλιάδες ευρώ (50000) ή και με τις δύο αυτές ποινές στην περίπτωση (β) πιο πάνω.
(2) Για σκοπούς του εδαφίου (1):
(α) Δεν έχει καμιά σημασία κατά πόσο οι παράνομες δραστηριότητες υπόκεινται ή όχι στη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων·
(β) τα αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες δύνανται να διαπραχθούν και από τους δράστες γενεσιουργών αδικημάτων·
(γ) η γνώση, πρόθεση ή σκοπός που απαιτούνται ως στοιχεία αδικημάτων που αναφέρονται στο εδάφιο (1) δύνανται να συναχθούν από αντικειμενικές πραγματικές περιστάσεις·
(δ) δεν απαιτείται προηγούμενη ή ταυτόχρονη καταδίκη για γενεσιουργό αδίκημα, από το οποίο προήλθαν έσοδα·
(ε) δεν απαιτείται να αποδειχθεί η ταυτότητα του προσώπου που διέπραξε τις παράνομες δραστηριότητες από τις οποίες προήλθαν τα έσοδα·
(στ) καταδίκη για τα αναφερόμενα στο εδάφιο (1) αδικήματα είναι δυνατή σε περίπτωση που με βάση αντικειμενικές πραγματικές περιστάσεις στοιχειοθετείται ότι η περιουσία προήλθε από παράνομες δραστηριότητες, χωρίς να απαιτείται η στοιχειοθέτηση όλων των πραγματικών στοιχείων ή όλων των περιστάσεων που σχετίζονται με τις εν λόγω παράνομες δραστηριότητες».
Το άρθρο 5 του Ν.188(I)/2007 υπό τον τίτλο «Γενεσιουργά αδικήματα» ορίζει τα ακόλουθα:
«Γενεσιουργό αδίκημα είναι οποιοδήποτε αδίκημα καθορίζεται ως ποινικό αδίκημα από νόμο της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Το άρθρο 7(1) του Ν.188(I)/2007 υπό τον τίτλο «Υπολογισμός εσόδων από τη διάπραξη γενεσιουργού αδικήματος» ορίζει τα ακόλουθα:
«7. (1) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου
(α) Λογίζονται ως έσοδα του κατηγορουμένου από παράνομες δραστηριότητες ή από τη διάπραξη αδικήματος νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες όλες οι πληρωμές οι οποίες καταβλήθηκαν σ’ αυτόν ή σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο είτε πριν είτε μετά την έναρξη της ισχύος του Νόμου αυτού σε σχέση με παράνομες δραστηριότητες ή με αδίκημα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, ανεξάρτητα αν αυτό έχει διαπραχθεί από τον ίδιο τον κατηγορούμενο ή από άλλο πρόσωπο˙
(β) τα έσοδα του κατηγορουμένου από παράνομες δραστηριότητες ή από τη διάπραξη αδικήματος νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες είναι το σύνολο των πληρωμών ή αμοιβών οι οποίες έχουν καταβληθεί σ’ αυτόν ή το προϊόν παράνομων δραστηριοτήτων ή αδικήματος νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή έσοδα όπως ο όρος αυτός ερμηνεύεται στο άρθρο 2 του παρόντος Νόμου».
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Έχοντας υπόψη μου τα ευρήματά μου σε σχέση με την παρούσα υπόθεση ως τα ανέφερα πιο πάνω και κυρίως ότι το επίδικο ποσό των 30 χιλ. στερλινών, το οποίο στις 26.2.2019 αποστάλθηκε από την εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd προς την εταιρεία I. A. Distribution Ltd που εδρεύει στο Η.Β., με την οποία η ως άνω εταιρεία διατηρούσε επαγγελματική συνεργασία και από την οποία είχε πρόσφατα παραλάβει τα προϊόντα τα οποία της είχε παραγγείλει, στις 28.2.2019 κατατέθηκε στον λογαριασμό της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD» με αρ. 49307703 στην τράπεζα NatWest για το άνοιγμα του οποίου ο κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο το οποίο υπέγραψε τη σχετική αίτηση και ήταν το μοναδικό πρόσωπο που είχε δικαίωμα υπογραφής με την οποία η Melodica Commercial Company Ltd δεν είχε καμιά επαγγελματική σχέση καθώς επίσης ότι λίγες ημέρες προηγουμένως υπήρξε παρέμβαση προς το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Μ.Κ.3 με το οποίο τέθηκαν κανόνες όπως οποιαδήποτε επικοινωνία προερχόταν από τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ]@cytanet.com.cy», [ ]@iadistribution.co.uk» ή από οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση από τον τομέα «iadistribution.co.uk», το σύστημα να προχωρούσε σε διαγραφή του μηνύματος και ανακατεύθυνσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση [ ]@gmail.com» που ανήκει σε άγνωστο πρόσωπο καθώς επίσης ότι το άγνωστο πρόσωπο παρακολουθούσε την ως άνω σχετική αλληλογραφία και όταν διαπίστωσε ότι επίκειται πληρωμή της παραγγελίας απέστειλε παραπλανητικό email με το οποίο ενημέρωνε για αλλαγή του λογαριασμού πληρωμής και τέλος πως όταν ο Μ.Κ.3 ζήτησε την απόδειξη για το έμβασμα το εν λόγω πρόσωπο έστειλε παραποιημένη βεβαίωση για καταβολή του εμβάσματος σε αριθμό λογαριασμού ΙΒΑΝ ο οποίος όμως ήταν άγνωστος στον παραπονούμενο δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο το οποίο χωρίς δικαίωμα είχε παρέμβει στα δεδομένα του ηλεκτρονικού υπολογιστή του Μ.Κ.3 και συγκεκριμένα στις ρυθμίσεις του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου με σκοπό να αποκτήσει οικονομικό όφελος για το οποίο δεν είχε τέτοιο δικαίωμα.
Έχοντας επίσης υπόψη μου ότι το επίδικο ποσό των 30 χιλ. στερλινών κατατέθηκε στον ως άνω λογαριασμό της εταιρείας «NUNO CONSULTANTS SERVICES LTD» με αρ. 49307703 στην τράπεζα NatWest αντί σε λογαριασμό της εταιρείας I. A. Distribution Ltd που εδρεύει στο Mansfield του Η.Β. με την οποία συνεργαζόταν επαγγελματικά η εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd, ότι άγνωστος πέτυχε κατ’ εξακολούθηση πρόσβαση στον λογαριασμό ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του Μ.Κ.3 και εισήγαγε τέτοιους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους οποιαδήποτε επικοινωνία προερχόταν από τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [ ]@cytanet.com.cy», [ ]@iadistribution.co.uk» ή από οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση από τον τομέα «iadistribution.co.uk» και το σύστημα προχωρούσε σε διαγραφή του μηνύματος και ανακατεύθυνσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση [ ]@gmail.com» που ανήκει σε άγνωστο πρόσωπο, και περαιτέρω ότι για το άνοιγμα του εν λόγω λογαριασμού με αρ. [ ] στην τράπεζα NatWest ο κατηγορούμενος στις 2.10.2018 υπέγραψε και υπέβαλε σχετική αίτηση και ήταν το μοναδικό πρόσωπο το οποίο είχε εξουσία να υπογράφει για λογαριασμό της ως άνω εταιρείας της οποίας ήταν και ο μοναδικός διευθυντής καθώς επίσης ότι στις 28.2.2019 και 1.3.2019 αντίστοιχα αποσύρθηκε στην ουσία ολόκληρο το ως άνω χρηματικό ποσό από τον ως άνω λογαριασμό δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο κατηγορούμενος είναι το πρόσωπο το οποίο χωρίς δικαίωμα απέσυρε και οικειοποιήθηκε το ως άνω ποσό.
Κρίνω πως η σειρά με την οποία έλαβαν χώρα τα ως άνω γεγονότα οδηγεί αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος είναι το πρόσωπο το οποίο σχεδίασε και εκπλήρωσε το ως άνω οργανωμένο παράνομο σχέδιο ανοίγοντας αρχικά τον ως άνω επίδικο λογαριασμό με αρ. [ ] στην τράπεζα NatWest και στη συνέχεια μετά από σχετική παρακολούθηση επενέβηκε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Μ.Κ.3 και εγκατέστησε σε αυτό τις ως άνω αναφερθείσες ρυθμίσεις με σκοπό μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από και προς συγκεκριμένες διευθύνσεις να μην εμφανίζονταν στα εισερχόμενά του αλλά να ανακατευθύνονταν σε άλλη διεύθυνση στην οποία ο ίδιος είχε πρόσβαση.
Ακολούθως όταν ο κατηγορούμενος διαπίστωσε πως η εταιρεία Melodica Commercial Company Ltd θα προχωρούσε στην πληρωμή του επίδικου ποσού των 30 χιλ. στερλινών προς την εταιρεία I. A. Distribution Ltd απέστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στο οποίο επισύναψε σχετικό αρχείο στο οποίο ψευδώς και με σκοπό την καταδολίευση της εν λόγω εταιρείας αναγραφόταν ότι η εταιρεία I. A. Distribution Ltd είχε ζητήσει η πληρωμή του επίδικου ποσού να γινόταν σε νέο λογαριασμό αντί εκείνου στον οποίο μέχρι τότε γίνονταν οι σχετικές πληρωμές για τις εμπορικές συναλλαγές που οι ως άνω εταιρείες είχαν μεταξύ τους.
Όταν το ποσό των 30 χιλ. στερλινών, στις 28.2.2019 κατατέθηκε στον ως άνω λογαριασμό της εταιρείας της οποίας είναι ο μοναδικός διευθυντής, ο κατηγορούμενος με 5 διαφορετικές συναλλαγές μεταξύ των ημερομηνιών 28.2.2019 και 1.3.2019 απέσυρε το εν λόγω ποσό και έτσι με αυτόν τον τρόπο παράνομα απέκτησε το ως άνω ποσό εν γνώσει του ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα να το πράξει και το οποίο ποσό ήταν έσοδο από τη διάπραξη του γενεσιουργού αδικήματος της απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις.
Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι η κατηγορούσα αρχή πέτυχε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα επίδικα αδικήματα που καταλογίζει στον κατηγορούμενο.
Συνεπώς λόγω των πιο πάνω ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στις 3 κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο