ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Λ. ΧΑΒΙΑΡΑ, Ε.Δ.
Αρ. Υπ. 1807/2023
Μεταξύ:
FOULI & KARAKOSTA LTD
Κατηγορούσα Αρχή
-και-
1.ANTOPAN CONSTRUCTION & DEVELOPERS LTD
2.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 7.3.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Θεοδούλου
Για τους Κατηγορούμενους: κ. Παπασιάντης
ΑΠΟΦΑΣΗ
Το κατηγορητήριο
Η κατηγορούμενη 1 βρίσκεται αντιμέτωπη με κατηγορίες για ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές. Συγκεκριμένα κατηγορείται ότι κατά ή περί την 29.11.2022 μέχρι και σήμερα παράλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα του Ε.Δ. Λάρνακας που εκδόθηκε στα πλαίσια της Αγωγής 68/22 ημερομηνίας 1.11.2022 με το οποίο διατάχθηκε να επιστρέψει και μεταβιβάσει επ’ ονόματι της παραπονούμενης το όχημα τύπου FIAT DUKATO με αριθμό ZFA25000001969798 και αριθμούς εγγραφής PAT091 εντός 15 ημερών από την επίδοση του εν λόγω διατάγματος / απόφασης το οποίο επιδόθηκε στην Κατηγορούμενη 1 στις 14.11.2022 (κατηγορία 1) καθώς και για την παράλειψη της κατά την περίοδο από την 24.3.2022 μέχρι και σήμερα να συμμορφωθεί με το πιο πάνω διάταγμα σύμφωνα με το οποίο διατάχθηκε να διατηρεί περιεκτική ασφαλιστική κάλυψη του εν λόγω οχήματος μέχρι τελικής εκδίκασης της υπόθεσης το οποίο της επιδόθηκε στις 1.2.2022 (κατηγορία 3).
Ο Κατηγορούμενος 2 κατηγορείται ότι υπό την ιδιότητα του ως μοναδικός διευθυντής της Κατηγορούμενης 1 παρακίνησε και/ή συνέδραμε και/ή συνέβαλε στην ανυπακοή του σχετικού διατάγματος από την Κατηγορούμενη 1 (κατηγορίες 2 και 4).
Η Μαρτυρία
Για να αποδείξει την υπόθεση της η Κατηγορούσα Αρχή κάλεσε ένα μάρτυρα κατηγορίας, τον Ελενόδωρο Φουλή, διευθυντή της παραπονούμενης (ΜΚ1) και για τους Κατηγορούμενους μετά που κλήθηκαν να προβάλουν την υπεράσπιση τους κατάθεσε ο Κατηγορούμενος 2.
Ολόκληρη η μαρτυρία έχει καταγραφεί στα πρακτικά του Δικαστηρίου και είναι υπόψιν μου. Ως διαφαίνεται πιο κάτω τόσο από τα μη αμφισβητούμενα γεγονότα όσο και από τις δηλώσεις των συνηγόρων των διαδίκων η παράθεση και αξιολόγηση ολόκληρης της μαρτυρίας καθίσταται αχρείαστη εφόσον δεν θα εξυπηρετήσει κάποιο σκοπό, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψιν την φύση των υπό εξέταση αδικημάτων (βλ. Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490, Ιωάννου ν. Αληφαντή κ.α., Ποινική Έφεση 163/17 κ.α., ημερομηνίας 7.10.2019).
Στην πλειοψηφία τους τα επίμαχα γεγονότα είναι παραδεκτά (Έγγραφο Α) και μη αμφισβητούμενα και τα πιο κάτω συνιστούν κοινό έδαφος μεταξύ των διαδίκων και τα παραθέτω κάνοντας ταυτόχρονα ανάλογα ευρήματα:
- Η Κατηγορούμενη 1 κατά πάντα ουσιώδη χρόνο προς την παρούσα υπόθεση ήταν και εξακολουθεί να είναι εταιρεία δεόντως εγγεγραμμένη στην Κυπριακή Δημοκρατία.
- Ο Κατηγορούμενος 2 κατά πάντα ουσιώδη χρόνο προς την παρούσα υπόθεση ήταν και εξακολουθεί να είναι ο μοναδικός διευθυντής της Κατηγορούμενης 1 και το πρόσωπο που έχει την κυριότητα και τον έλεγχο της Κατηγορούμενης 1.
- Η παραπονούμενη κατά πάντα ουσιώδη χρόνο προς την παρούσα υπόθεση ήταν και εξακολουθεί να είναι εταιρεία δεόντως εγγεγραμμένη στην Κυπριακή Δημοκρατία και ο Ελενόδωρος Φουλή κατά πάντα ουσιώδη χρόνο προς την παρούσα υπόθεση ήταν και εξακολουθεί να είναι διευθυντής της.
- Η παραπονούμενη καταχώρησε την αγωγή αρ. 68/22 του Ε.Δ. Λάρνακας εναντίον της Κατηγορούμενης 1 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε εκ συμφώνου το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.2.2022 που αφορούσε το όχημα FIAT DUKATO με αριθμό ZFA25000001969798 και αριθμούς εγγραφής PAT091 και το οποίο επιδόθηκε την 1.2.2022 προς την Κατηγορούμενη 1 με υπογραφή και παραλαβή του διευθυντή της Κατηγορούμενου 2.
- Κατά την 1.11.2022 το Δικαστήριο στην αγωγή 68/22 εξέδωσε τελική απόφαση και διαταγή ημερομηνίας 1.11.2022 που αφορούσε το πιο πάνω όχημα η οποία επιδόθηκε την 14.11.2022 προς την Κατηγορούμενη 1 με υπογραφή και παραλαβή του διευθυντή της Κατηγορούμενου 2.
- Κατά την 14.11.2022 η απόφαση και διαταγή του Δικαστηρίου επιδόθηκε στον Έφορο Μηχανοκίνητων Οχημάτων.
- Κατά την 21.11.2022 επιδόθηκε η επιστολή ημερομηνίας 15.11.2022 κατ’ εντολή της παραπονούμενης εταιρείας προς την Κατηγορούμενη 1 με υπογραφή και παραλαβή του Κατηγορούμενου 2 ως διευθυντή της με την οποία καλείτο η Κατηγορούμενη 1 όπως παραδώσει το πιο πάνω όχημα στις 0900 το πρωί στο συνεργείο οχημάτων ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΔΡΑΚΟΥ στην οδό Κλυταιμνήστρας 27, αποθήκη 3 στη Βιομηχανική περιοχή Αραδίππου στην Λάρνακα και περαιτέρω όπου καλείτο η Κατηγορούμενη 1 όπως μεταξύ άλλων:
(α) εκείνη την ημέρα την 29.11.2022 παραδώσει δεόντως υπογεγραμμένο και πιστοποιημένο έντυπο μεταβίβασης του ΤΟΜ για το εν λόγω όχημα
(β) εκείνη την ημέρα την 29.11.2022 παραδώσει το πρωτότυπο πιστοποιητικό εγγραφής του εν λόγω οχήματος και
Στην εν λόγω επιστολή επισυνάφθηκαν η επίδοση της απόφασης και διαταγής ημερομηνίας 1.11.2022, η διαταγή του Δικαστηρίου ημερομηνίας 25.2.2022 για τα έξοδα και το πιστοποιητικό ΙΒΑΝ για την καταβολή των δικηγορικών εξόδων.
- Κατά την 27.3.2023 το Ε.Δ. Λάρνακας στα πλαίσια της ίδιας αγωγής εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διδόταν άδεια για έκδοση εντάλματος παράδοσης (writ of delivery) αναφορικά με το εν λόγω όχημα και στις 6.4.2023 εκδόθηκε σχετικό ένταλμα παράδοσης με αριθμό 005303.
- Στις 14.6.2023 ο δικαστικός επιδότης Κώστας Τσιαπίνη μαζί με την δικαστική επιδότη Οικονόμου βεβαίωσαν ότι ο Κατηγορούμενος 2 αρνήθηκε να παραδώσει το επίδικο όχημα με την δικαιολογία ότι δεν είναι στην κατοχή του και ότι δεν γνωρίζει που ευρίσκεται.
- Το εν λόγω όχημα ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα εγγεγραμμένο επ’ ονόματι της Κατηγορούμενης 1.
- Η Κατηγορούμενη 1 δεν άσκησε έφεση κατά της απόφασης και διαταγής του Δικαστηρίου ημερομηνίας 1.11.2022 και η εν λόγω απόφαση και διαταγή του Δικαστηρίου δεν έχει παραμεριστεί και βρίσκεται σε ισχύ και η Κατηγορούμενη 1 δεν άσκησε διαδικασία παραμερισμού της εν λόγω απόφασης και διαταγής του Δικαστηρίου ημερομηνίας 1.11.2022.
Κατατέθηκαν επίσης για την αλήθεια του περιεχομένου τους τα πιο κάτω έγγραφα για τα οποία προβαίνω σε ανάλογα ευρήματα:
- Διάταγμα ημερομηνίας 1.2.2022 που εκδόθηκε στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής μαζί με αντίγραφο της ένορκης δήλωσης επίδοσης του (Τεκμήριο 1)
- Απόφαση ημερομηνίας 1.11.2022 που εκδόθηκε στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής μαζί με αντίγραφο της ένορκης δήλωσης επίδοσης της (Τεκμήριο 2)
- Αντίγραφο απόφασης ημερομηνίας 1.11.2022 που εκδόθηκε στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής μαζί με αντίγραφο της ένορκης δήλωσης επίδοσης της στον Έφορο Μηχανοκίνητων Οχημάτων (Τεκμήριο 3)
- Αντίγραφο επιστολής ημερομηνίας 15.11.2022 με επισυνημμένα (Τεκμήριο 4)
- Διάταγμα ημερομηνίας 27.3.2023 που εκδόθηκε στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής (Τεκμήριο 5)
- Αντίγραφο ειδοποίησης δικαστικού επιδότη (στην οποία καταγράφεται ότι ο διευθυντής της Κατηγορούμενης 1 αρνήθηκε να παραδώσει το επίδικο αυτοκίνητο με τη δικαιολογία ότι δεν είναι στην κατοχή του και δεν γνωρίζει που ευρίσκεται και ότι στη δοθείσα διεύθυνση η Κατηγορούμενη 1 στερείται κινητής περιουσίας) (Τεκμήριο 6)
Δηλώθηκε περαιτέρω ως παραδεκτό γεγονός ότι οι Κατηγορούμενοι δεν έχουν συμμορφωθεί και δεν υπάρχει συμμόρφωση μέχρι σήμερα το οποίο επίσης καθίσταται εύρημα του Δικαστηρίου.
Κατατέθηκε επίσης εκ συμφώνου και για την αλήθεια του περιεχομένου του αντίγραφο καλυπτικού σημειώματος (cover note) ασφαλιστικής εταιρείας για το επίδικο όχημα επ’ ονόματι της Κατηγορούμενης 1 με ημερομηνία ισχύς από 24.2.2022 μέχρι 23.3.2022 (Τεκμήριο 7).
Η μαρτυρία του ΜΚ1 περιστράφηκε πλήρως γύρω από τα ήδη παραδεκτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα ως αναφέρονται ανωτέρω. Η υπεράσπιση μέσω του Κατηγορούμενου 2 προβάλλει διάφορους ισχυρισμούς που ανατρέχουν χρονικά πριν την έκδοση και τους λόγους για τους οποίους εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα. Επομένως δεν υπάρχει περιθώριο εξέτασης τους.
Προβλήθηκε επίσης ισχυρισμός ότι ενημερώθηκε ο Κατηγορούμενος 2 από τον Δικηγόρο του ότι εκδόθηκε απόφαση στα πλαίσια της αγωγής στις 1.11.2022 και ότι με την έκδοση της απόφασης η ισχύς του επίδικου διατάγματος έπαψε να ισχύει. Έτσι μετέφερε το όχημα για επιδιορθώσεις στον Α.Κ. στο Παραλίμνι. Μετά την επίδοση του διατάγματος όταν ζήτησε να παραλάβει το όχημα ο Α.Κ. αξίωσε υπερβολικά χρήματα και αρνήθηκε να του το παραδώσει και παρά τις επόμενες προσπάθειες του δεν κατάφερε να πάρει το όχημα. Υπενθυμίζω ότι είχε δηλωθεί ως παραδεκτό γεγονός ότι το όχημα δεν παραδόθηκε στους δικαστικούς επιδότες με τη δικαιολογία ότι ο Κατηγορούμενος 2 δεν το είχε στην κατοχή του και δεν γνώριζε που βρίσκεται. Πρόκειται για θέσης αντίθετης με την θέση που πρόβαλε ενόρκως πιο πάνω, γεγονός το οποίο θέτει εν αμφιβόλω την όλη εκδοχή της υπεράσπισης σε μια τόσο ουσιαστική πτυχή της. Παρά την επιμονή του Κατηγορούμενου 2 κατά την αντεξέταση του ότι δεν ήταν δυνατό να πάρει πίσω το όχημα εν τέλει αποδέχθηκε ότι δεν έκανε κάποιο δικαστικό διάβημα για να το πάρει ούτε παρουσίασε αποδείξεις για τις επιδιορθώσεις που ισχυρίστηκε ότι έγιναν στο όχημα.
Σε σχέση με την ασφάλεια του οχήματος, ο Κατηγορούμενος 2 επέμεινε ότι δεν θυμάται πότε σταμάτησε, προκύπτει όμως από το Τεκμήριο 7 το περιεχόμενο του οποίου ήταν παραδεκτό ότι έπαψε να ισχύει στις 23.3.2022. Δεν προβλήθηκε ισχυρισμός ότι ανανεώθηκε η ασφάλεια. Σημειώνεται ότι ο Κατηγορούμενος 2 επέμεινε ότι το όχημα του ήταν αχρείαστο.
Νομική Πτυχή
Με την άρνηση των Κατηγοριών η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο των αδικημάτων, με αποδεκτή μαρτυρία, και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και εάν είναι (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Σπύρος Σπύρου (2002) 2 ΑΑΔ 71, Λοϊζου ν Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363 και Σωτηριάδης ν Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 482).
Ο κατηγορούμενος δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί του είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Διαφορετική προσέγγιση θα παραβίαζε το τεκμήριο της αθωότητας το οποίο κατοχυρώνεται από το Άρθρο 12(4) του Συντάγματος (Ιακώβου ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 211, σελίδα 218).
Αναφορικά με την υπό κρίση περίπτωση σχετικό είναι το άρθρο 137 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 το οποίο προνοεί τα εξής:
«Όποιος ανυπακούει σε διάταγμα, ένταλμα, ή διαταγή που εκδόθηκε από Δικαστήριο, λειτουργό ή πρόσωπο που ενεργεί με οποιαδήποτε επίσημη ιδιότητα και κανονικά εξουσιοδοτημένο για αυτό, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων, εκτός όταν καθορίζεται ρητά κάποια άλλη ποινή ή διαδικασία σε συνάφεια με τέτοια ανυπακοή.»
Για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα, θα πρέπει να αποδειχθεί ότι (α) έχει εκδοθεί διάταγμα από Δικαστήριο, (β) ότι το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται το διάταγμα έχει να λάβει γνώση της έκδοσης και του περιεχόμενου του, (γ) το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται το διάταγμα να μην έχει συμμορφωθεί με αυτό και (δ) να υπήρξε ηθελημένη ανυπακοή ή πρόθεση καταστρατήγησης του διατάγματος.
Όταν ένα ποινικό Δικαστήριο εκδικάζει υπόθεση ανυπακοής ή καταφρόνησης περιορίζεται στην εξέταση του κατά πόσο ο Κατηγορούμενος προέβη σε παρακοή του διατάγματος και δεν εξετάζει τους λόγους για τους οποίους αρχικά εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα (βλ. Ρασπόπουλου ν. Μακρή Ποινική Έφεση 287/15, ημερομηνίας 11.5.2017, ECLI:CY:AD:2017:B171) Για σκοπούς εκδίκασης ποινικής υπόθεσης, στα πλαίσια της οποίας η άγνοια του νόμου δεν συνιστά υπεράσπιση, δεν απαιτείται οπισθογράφηση ή επίδοση του διατάγματος στον Κατηγορούμενο όταν αυτός ήταν παρών κατά την έκδοση του διατάγματος (Police v. Kyriakides (1988) 2 CLR 172, Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1085, ALBA CORPORATE ENTERPRISES LIMITED v. Σκορδή Ποινική Έφεση 54/17, ημερομηνίας 10.12.2018, ECLI:CY:AD:2018:B531). Εκείνο που θα πρέπει να αποδειχθεί είναι ότι υπήρξε ηθελημένη ανυπακοή στο διάταγμα, η οποία να συνοδεύεται με πρόθεση καταστρατήγησης του διότι το αποτέλεσμα της ίδιας της ανυπακοής δεν είναι αρκετό (Sazen Fast Food Ltd v. X. Λειβαδ. & Σία Λτδ κ.α. (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 472, Mouzouris v. Xylopaghou Plantations Ltd (1977) 1 C.L.R. 287, Μακρή (ανωτέρω), Ελένη Κωνσταντίνου ν. Κώστας Ξιούρου, Έφεση Αρ. 3/12, ημερομηνίας 9.5.2014, Θεοφάνους ν. CCC Laundries (Paphos) Ltd κ.α. (2009) 2 Α.Α.Δ. 634).
Επί του προκειμένου, από το πλαίσιο των παραδεκτών γεγονότων ως καταγράφονται ανωτέρω και τα οποία αποτελούν ευρήματα του Δικαστηρίου, εκδόθηκε διάταγμα το οποίο περιήλθε στην γνώση των Κατηγορούμενων και με το οποίο δεν υπήρξε συμμόρφωση. Το μόνο που απομένει να εξεταστεί είναι κατά πόσο συνιστά υπεράσπιση η δικαιολογία που δόθηκε για την μη παράδοση του οχήματος.
Είτε το όχημα δεν παραδόθηκε επειδή ο Κατηγορούμενος 2 δεν το είχε στην κατοχή του και δεν γνώριζε που βρισκόταν, είτε γιατί δεν παραδόθηκε γιατί δεν βρισκόταν στην κατοχή του λόγω του ότι το κατακρατούσε ο Α.Κ. επειδή δεν πληρώθηκε για τις επιδιορθώσεις που κατ’ ισχυρισμό έγιναν στο όχημα, η ουσία είναι ότι το όχημα δεν βρισκόταν στην κατοχή των Κατηγορούμενων. Δεν βρισκόταν στην κατοχή τους όμως και δεν ανανεώθηκε η ασφάλεια του λόγω δικών τους ενεργειών, χειρισμών και παραλείψεων, τις οποίες κατά την κρίση μου δεν μπορούν να τις επικαλούνται ως αδυναμία συμμόρφωσης της Κατηγορούμενης 1 με το διάταγμα.
Αναφορικά με την οποιαδήποτε ευθύνη του Κατηγορούμενου 2, ως έχει καταδείξει η Νομολογία μας, η ιδιότητα του διευθυντή από μόνη της δεν είναι ικανή για καταδίκη αλλά χρειάζεται μαρτυρία η οποία να καταδεικνύει την συμμετοχή ή συμπεριφορά η οποία να στοιχειοθετεί την συνέργεια και θα πρέπει να καλύπτει χρονικά όλο το διάστημα παροχής συνδρομής στη διάπραξη του αδικήματος ή στην παράλειψη που συνεισφέρει στην δημιουργία του αδικήματος (βλ. Terezian v. Θεοδώρου, Ποινική Έφεση Αρ. 198/2015, ημερομηνίας 2.12.2016 Ευρυβιάδης ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 600, Παυλόπουλος ν Scopy Shoe Factory Ltd (2003) 2 A.A.Δ. 261, Ιωαννίδη ν Gastop Boutique Ltd κ.α. Ποινική Έφεση 161/2014, ημερομηνίας 30.6.2017, ECLI:CY:AD:2017:B235).
Πολύ πρόσφατα, το Εφετείο, στην M&K TELEFONE LTD v. Νικολάου κ.α., Ποινική Έφεση 206/22, ημερομηνίας 30.5.2024, εξετάζοντας την ποινική ευθύνη συνεργών ανάφερε τα εξής:
« Το πρώτιστο λοιπόν, το οποίο εξετάζεται, είναι το κατά πόσον εντοπίζεται από πλευράς γεγονότων συγκεκριμένη συμπεριφορά ή δράση, η οποία να συνιστά τη συμμετοχή κάποιου στο αδίκημα άλλου προσώπου. Αυτή η δράση, αν εντοπιστεί, αποτελεί την αντικειμενική υπόσταση της συμμετοχής ή της συνέργειας (actus reus). Η οποία και πάλι δεν αρκεί από μόνη της για να στοιχειοθετήσει το αδίκημα βάσει του Π.Κ.20, αφού ακόμα και στα αδικήματα αυστηρής ευθύνης (strict liability), απαιτείται για τον συνεργό να υφίσταται η αναγκαία γνώση ή πρόθεση, δηλαδή η υποκειμενική υπόσταση ή άλλως, η ένοχη διάνοια (mens rea).
.....
Στη βάση των πιο πάνω είχαμε καταλήξει πως το απαύγασμα της νομολογίας αποκρυσταλλώνεται στη θέση ότι αυτό το οποίο απαιτείται για τον συνεργό δεν είναι η βεβαιότητα εκείνου ότι θα διαπραχθεί αδίκημα αλλά η αντίληψη του, υπό την έννοια συνειδητοποίησης, περί ύπαρξης κινδύνου διάπραξης αδικήματος (εν προκειμένω σχετικού με επιταγή) και παρόλα αυτά να προβαίνει εκουσίως στην παροχή συνδρομής. Όντως είναι από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης που δύναται να καταδειχθεί είτε η γνώση του προβαλλόμενου ως συνεργού (εν προκειμένω ενός διευθυντή) είτε η εθελοτυφλία του ενώπιον της πραγματικότητας, (η οποία εθελοτυφλία συνιστά πτυχή της γνώσης) είτε η αδιαφορία ως προς τον κίνδυνο επέλευσης κολάσιμου αποτελέσματος.»
Εν όψει των όσων τέθηκαν ενώπιον μου, ιδιαίτερα του παραδεκτού γεγονότος ότι την κυριότητα και τον έλεγχο της Κατηγορούμενης 1 έχει ο Κατηγορούμενος 2 αλλά και της όλης εμπλοκής του στην υπόθεση αφορούν σε συμπεριφορά που καταδεικνύει την συμμετοχή του στην διάπραξη των αδικημάτων από πλευράς Κατηγορούμενης 1. Επιπρόσθετα, γνώριζε ότι εκδόθηκαν τόσο το σχετικό διάταγμα όσο και η απόφαση στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής καθότι ήταν παραδεκτά τόσο η έκδοση τους όσο και η επίδοση τους προς τον ίδιο για την Κατηγορούμενη 1, πριν την επιστολή 21.11.2022 με την οποία καλούσε η παραπονούμενη την Κατηγορούμενη 1 να παραδώσει το όχημα σύμφωνα με το διάταγμα και πολύ πριν την 14.6.2023 όταν επιχειρήθηκε να εκτελεστεί το writ of delivery, οπότε και έδωσε ο ίδιος την δικαιολογία ότι το όχημα δεν ξέρει που βρίσκεται και δεν είναι στην κατοχή του. Παρόλα αυτά, για λόγους που δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία για μη συμμόρφωση με το διάταγμα, το όχημα δεν παραδόθηκε ούτε ανανεώθηκε η ασφάλεια του. Όλα τα πιο πάνω δεν καταδεικνύουν μόνο συμμετοχή του στην διάπραξη των αδικημάτων από πλευράς Κατηγορούμενης 1 αλλά και τα απαραίτητα στοιχεία που συνθέτουν την παροχή συνδρομής του στην διάπραξη των αδικημάτων.
Κατάληξη
Εν όψει όλων των πιο πάνω και για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω, οι Κατηγορούμενοι 1 και 2 κρίνονται ένοχοι στις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν. Η Κατηγορούμενη 1 στις κατηγορίες 1 και 3, ο δε Κατηγορούμενος 2 στις κατηγορίες 2 και 4.
(Υπ.)...................................
Λ. Χαβιαράς, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο