ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 12353/2021
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
1. Μιλτιάδη Παπαμιλτιάδη
2. Σάββα Ορφανίδη
Κατηγορουμένων
Ημερομηνία: 26.8.2025
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Στ. Πίπη
Για τους Κατηγορούμενους: κ. Α. Θ. Γιάγκου
Κατηγορούμενοι: Παρόντες
ΠΟΙΝΗ
Οι κατηγορούμενοι κατόπιν ακρόασης κρίθηκαν ένοχοι στις 6 κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζουν από κοινού.
Οι κατηγορίες αφορούν τα αδικήματα της κατοχής απαγορευμένων μέσων σύλληψης ή θανάτωσης αγρίων πτηνών κατά παράβαση των άρθρων 2, 11(1)(2)(δ)(5), 44(1), 45(1), 88, 90 και 100 του περί Προστασίας και Διαχείρισης Άγριων Πτηνών και Θηραμάτων Νόμου 152(Ι)/2003 και 20 του Ποινικού Κώδικα (κατηγορίες 1 και 3), χρήσης απαγορευμένων μέσων σύλληψης ή θανάτωσης αγρίων πτηνών κατά παράβαση των άρθρων 2, 11(1)(2)(δ)(5), 88, 90 και 100 του Νόμου 152(Ι)/2003 και 20 του Ποινικού Κώδικα (κατηγορίες 2 και 4), καταδίωξης θηράματος με τη μέθοδο γνωστή ως «πάντημα» κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 44(1) (στ)(4), 88 και 100 του Νόμου 152(Ι)/2003 και 20 του Ποινικού Κώδικα (5η κατηγορία) και καταδίωξης θηράματος εντός απαγορευμένης περιοχής κυνηγίου κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 50, 52, 88 και 100 του Νόμου 152(Ι)/2003 και 20 του Ποινικού Κώδικα (6η κατηγορία).
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου οι κατηγορούμενοι τέλεσαν τα ως άνω αδικήματα στις 28.9.2021 και περί ώρα 06:00 στην περιοχή «Άγιος Νεκτάριος» στην Καλαβασό της Επαρχίας Λάρνακας, η οποία είναι απαγορευμένη περιοχή κυνηγίου. Συγκεκριμένα είχαν στην κατοχή τους και χρησιμοποίησαν απαγορευμένα μέσα σύλληψης ή θανάτωσης αγρίων πτηνών δηλαδή 2 δίκτυα και μια ηχοπαραγωγική συσκευή με μιμητικές φωνές άγριων πτηνών αντίστοιχα. Στα εν λόγω δίκτυα είχαν παγιδευτεί άγρια πτηνά ήτοι 14 αμπελοπούλια και μια κατσικορώνα. Η ηχοπαραγωγική συσκευή με μιμητικές φωνές άγριων πτηνών ήταν 1 τηλέφωνο το οποίο ήταν ενωμένο με 1 εξωτερικό μεγάφωνο.
Η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής ανέφερε πως οι κατηγορούμενοι είναι άτομα λευκού ποινικού μητρώου.
Ο δικηγόρος των κατηγορουμένων όταν έλαβε τον λόγο για μετριασμό της ποινής ανέφερε ότι οι κατηγορούμενοι εκφράζουν την απολογία τους και ζητούν από το Δικαστήριο τη μέγιστη δυνατή επιείκεια. Ανέφερε ότι το Δικαστήριο καλείται να τους επιβάλει ποινή περίπου 4 χρόνια μετά την διάπραξη των επίδικων αδικημάτων καθώς επίσης ότι τα 15 άγρια πτηνά που παγιδεύτηκαν στα επίδικα δίκτυα απελευθερώθηκαν. Ειδικότερα σε σχέση με τον 1ο κατηγορούμενο ανέφερε περαιτέρω πως αυτός πρόσφατα υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδίας, είναι διαβητικός και υπερτασικός. Είναι εργοδοτούμενος του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλαβασού, ηλικίας 57 ετών και έχει 2 ενήλικα τέκνα.
Αναφορικά με τον 2ο κατηγορούμενο ανέφερε πως αυτός είναι ηλικίας 31 ετών, νυμφευμένος και πατέρας 2 ανήλικων τέκνων ηλικίας 3 και 5 ετών αντίστοιχα. Είναι λιμενεργάτης στο Βασιλικό ενώ η σύζυγός του δεν εργάζεται.
Άκουσα με προσοχή και έλαβα υπόψη μου όλα τα πιο πάνω.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την ανώτατη ποινή που ο νόμος προβλέπει για καθένα από αυτά, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εκάστοτε κατηγορούμενου. Επιπλέον λαμβάνει υπόψη του πως σε αδικήματα για τα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στην υπόθεση Βραχίμης ν. Αστυνομίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 527 λέχθηκαν τα ακόλουθα αναφορικά με τις γενικές αρχές που διέπουν το θέμα της επιβολής ποινής:
«Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από το νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, 270 - Βλ. και Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Όπως τέθηκε στην Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632, "το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή".».
Σύμφωνα με το άρθρο 88 του επίδικου νόμου «Πρόσωπο το οποίο βρίσκεται ένοχο αδικήματος, σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο, για το οποίο δεν προβλέπεται ειδική ποινή υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει το τρία χρόνια ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις είκοσι χιλιάδες ευρώ (€20.000,00) ή και στις δύο αυτές ποινές».
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε μια συγκεκριμένη υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του εκάστοτε παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Αναφορικά με το θέμα της αντιμετώπισης από τα Δικαστήρια αδικημάτων όπως τα επίδικα στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Γεωργίου, Ποινική Έφεση Αρ. 86/2021, ECLI:CY:AD:2022:B64, ημερ. 15.2.2022, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Από πολύ παλιά είχε επισημανθεί (xxx Andrea and Others v. Police (1966) 2 C.L.R. 71, 73) η ανάγκη για προστασία του θηράματος και των αγρίων πουλιών στην Κύπρο και κρίθηκε ότι ήταν επιτακτικό όπως κάθε δυνατή φροντίδα ασκείται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η δέουσα παρατήρηση και εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας και πως τα Δικαστήρια θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν ως σοβαρά τα συναφή αδικήματα. Με το πέρασμα του χρόνου (Prakki v. The Police (1985) 2 C.L.R. 142, 145) επισημάνθηκε η ανάγκη να γίνει πιο πλατιά κατανοητό ότι η προστασία της άγριας ζωής του νησιού θα έπρεπε να γίνει πιο αποτελεσματική και τα Δικαστήρια θα έπρεπε να επιβάλλουν τέτοιες ποινές που πράγματι θα είχαν αποτρεπτικά αποτελέσματα και θα έπρεπε σοβαρά να εξετάζουν το ενδεχόμενο, στις κατάλληλες περιπτώσεις, ακόμα και επιβολής ποινής φυλάκισης.
Στην Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 354, 358-9, αναφέρεται με επιδοκιμασία απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση, όπου είχε σημειωθεί με αναφορά στο Ν.39/1974 ότι:
«Ο σκοπός του νόμου αυτού είναι η προστασία της πανίδας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση των αγρίων πτηνών που είναι προστατευόμενα. Πράξεις όπως των κατηγορουμένων πλήττουν καίρια και ουσιαστικά τους σκοπούς του νόμου εφόσον δια της χρήσεως δικτύων όπως ήταν η προκειμένη περίπτωση, γίνεται μαζική αφαίρεση άγριων πτηνών από την άγρια ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην οποία ανήκουν. Η συχνότητα δε διάπραξης τέτοιων αδικημάτων, για το οποίο γεγονός μπορώ να λάβω δικαστική γνώση ως εκ της ιδιότητας μου, ενισχύει την νομολογιακή σημασία ότι τα πρωτόδικα δικαστήρια θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηρά στην προσέγγιση τέτοιου είδους αδικημάτων με σκοπό την αποτρεπτικότητα (βλ. Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224). Σε διάφορες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε σχέση με υποθέσεις παρόμοιων αδικημάτων, έχει τονισθεί η αυστηρή προσέγγιση των πρωτόδικων δικαστηρίων σε συνάρτηση με την ανάγκη προστασίας της άγριας ζωής του νησιού η οποία, όπως διαπιστώθηκε, κινδυνεύει με αφανισμό (βλ. xxx Αντρέα ν. Αστυνομίας (1966) 2 Α.Α.Δ. 71, Prakki v. The Police (1985) 2 C.L.R. 142 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Νεοφύτου (1991) 2 Α.Α.Δ. 5)».
Αναφέρθηκε ακόμα ότι (σελ.360):
«Η άγρια ζωή αποτελεί κοινό εθνικό πλούτο. Πρέπει να τύχει προστασίας με όλα τα μέσα που διαθέτει ο Νόμος. Επιεικής αντιμετώπιση των παραβατών θα δώσει λανθασμένα μηνύματα. Πρόσθετα η συχνότητα διάπραξης του επίδικου αδικήματος, για την οποία ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο είχε δικαστική γνώση, υπαγορεύει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών».
Η κατάσταση σήμερα είναι απελπιστική αναφορικά με την ύπαρξη θηράματος και αγρίων πτηνών. Γίνονται επίπονες προσπάθειες από οργανωμένα σύνολα για τον εμπλουτισμό του θηράματος και των αγρίων πτηνών και λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα προστασίας τους, καμία όμως προσπάθεια δεν θα μπορέσει να επιτύχει εάν δεν παταχθεί η παρανομία στον τομέα αυτό. Και καμιά σημασία δεν θα μπορούσε να έχει ότι τα πτηνά που παγιδεύτηκαν και φονεύθηκαν ήταν στην προκειμένη περίπτωση αποδημητικά.
Διαχρονικά οι χρηματικές ποινές που επιβάλλονταν για αυτού του είδους τα αδικήματα ήταν, ανάλογα και με την εποχή, σοβαρές (Περικλέους ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 34, Βασιλείου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 385, Γενικός Εισαγγελέας ν. Νεοφύτου (1991) 2 Α.Α.Δ. 5, Prakki, Archimides και xxxs Yiangou Antoniades And Another v. The Police (1964) C.L.R. 139) ενώ στην κατάλληλη περίπτωση είχε επιβληθεί και ποινή φυλάκισης (Παναγιώτου)».
Έχω περαιτέρω υπόψη μου ότι οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι ύστερα από ακροαματική διαδικασία. Αυτό, βέβαια, δεν επιβαρύνει τη θέση τους, αλλά τους στερεί το δικαίωμα σε περαιτέρω επιείκεια ένεκα παραδοχής (SEFIK YUSUF ν. Δημοκρατίας (2016) 2 Α.Α.Δ. 140) αφού δεν δικαιούνται να τύχουν σχετικής έκπτωσης στην ποινή την οποία θα επωφελούνταν σε περίπτωση παραδοχής. Στην παρούσα υπόθεση δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής όσα αναφέρθηκαν στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 στην οποία λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή».
Ως μετριαστικούς παράγοντες προς όφελος των κατηγορουμένων λαμβάνω υπόψη μου το λευκό τους ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία καθενός από αυτούς. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου τις προσωπικές και οικογενειακές τους περιστάσεις στις οποίες αναφέρθηκε ο δικηγόρος τους και περαιτέρω σε σχέση με τον 1ος κατηγορούμενο και στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
Έχοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω και κυρίως τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από τη φύση τους και την ανώτατη ποινή που ο νόμος προβλέπει για καθένα από αυτά καθώς επίσης και την ανάγκη για αυστηρή αντιμετώπισή τους μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών λόγω και της ανησυχητικής συχνότητας με την οποία αυτά διαπράττονται, από τη μια, και το λευκό ποινικό μητρώο των κατηγορουμένων, τις προσωπικές και οικογενειακές τους περιστάσεις και τον μικρό αριθμό και το είδος των απαγορευμένων μέσων σύλληψης άγριων πτηνών που κατείχαν και χρησιμοποίησαν, από την άλλη, κρίνω ότι δικαιολογείται να τους δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία και ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή του προστίμου.
Στην πιο πάνω υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Γεωργίου, Ποινική Έφεση Αρ. 86/2021, η οποία αφορούσε αδικήματα όπως τα επίδικα το Ανώτατο Δικαστήριο αύξησε την ποινή προστίμου ύψους €100,00 που είχε επιβληθεί κατόπιν παραδοχής του στον εφεσίβλητο, άτομο ηλικίας 77 ετών με λευκό ποινικό μητρώο, σε €400,00 για το αδίκημα της κατοχής και χρήσης ενός δικτύου και μιας ηχοπαραγωγικής συσκευής και σε €600,00 για το αδίκημα της κατοχής προστατευόμενων αγρίων πτηνών και συγκεκριμένα τριών σταφιδοτριροβάκων, κοινώς αμπελοπούλια, αντίστοιχα.
Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα πιο πάνω κρίνω ως αρμόζουσες για καθένα από τους κατηγορούμενους τις ακόλουθες ποινές:
· Στην 1η κατηγορία καμία ποινή καθότι τα γεγονότα της περιλαμβάνονται σε αυτά της 2ης κατηγορίας
· Στη 2η κατηγορία ποινή προστίμου €700,00
· Στην 3η κατηγορία καμία ποινή καθότι τα γεγονότα της περιλαμβάνονται σε αυτά της 4ης κατηγορίας
· Στην 4η κατηγορία ποινή προστίμου €700,00
· Στην 5η κατηγορία ποινή προστίμου €500,00
· Στην 6η κατηγορία ποινή προστίμου €500,00
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο/Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο