ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 6759/2023
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
LUCIAN STEFAN ROIBU
Κατηγορούμενος
21 Δεκεμβρίου, 2023.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Λ. Κάρνος
Για τον Κατηγορούμενο: κα Ορθ. Γρηγορίου
Κατηγορούμενος παρών
ΠΟΙΝΗ
O Κατηγορούμενος, κατόπιν δικής του παραδοχής, βρέθηκε ένοχος σε μια κατηγορία πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση των άρθρων 231 και 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 (2η Κατηγορία). Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος επί του Κατηγορητηρίου, στις 3.3.2023, ο Κατηγορούμενος προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη στον M. S. από τη Συρία (στο εξής «ο παραπονούμενος»).
Τα γεγονότα, ως αυτά εκτέθηκαν από την Κατηγορούσα Αρχή έχουν ως εξής: Στις 3/3/2023 και περί ώρα 01:56 π.μ., ο παραπονούμενος, ηλικίας 26 ετών, μετέβη μαζί με φιλικό του πρόσωπο, στην μπυραρία με την ονομασία «Camouflage Disco CIub» (στο εξής «η μπυραρία»), που βρίσκεται στην οδό Μπουμπουλίνας στο Δάλι της Επαρχίας Λευκωσίας και στην οποία ο Κατηγορούμενος εργαζόταν ως γκαρσόνι. Κατά την παραμονή του στην μπυραρία, ο παραπονούμενος κατανάλωσε ποσότητα αλκοόλης και αφού περιήλθε σε κατάσταση έντονης μέθης, άρχισε να συμπεριφέρεται προκλητικά και επιθετικά σε υπαλλήλους της μπυραρίας περιλαμβανομένου του Κατηγορουμένου. Συγκεκριμένα, ενώ καθόταν στο μπαρ, σε κάποια χρονική στιγμή, έσπασε εσκεμμένα το γυάλινο ποτήρι που κρατούσε, κτυπώντας το επιδεικτικά πάνω στον πάγκο του μπαρ. Σε μεταγενέστερο χρόνο, ο παραπονούμενος πήρε από τον πάγκο του μπαρ ένα μπουκάλι που περιείχε βότκα (vodka), το οποίο κράτησε και κατανάλωνε αλκοόλ μέσα από αυτό. Προέβη επίσης σε διάφορες χειρονομίες εις βάρος του Κατηγορουμένου, την ώρα που ο τελευταίος στεκόταν πίσω από τον πάγκο του μπαρ και προσπαθούσε να τον καθησυχάσει.
Περί ώρα 03:00 π.μ., ο παραπονούμενος άρχισε να κάνει διάφορες χειρονομίες και να συμπεριφέρεται επιθετικά εις βάρος γυναίκας, υπαλλήλου της μπυραρίας. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη υπάλληλος αρνήθηκε να καθίσει δίπλα του εξόργισε τον παραπονούμενο, ο οποίος έριξε επιδεικτικά στο έδαφος το σκαμπό που βρισκόταν μεταξύ της θέσης του και της θέσης της υπαλλήλου, ενώ λίγα λεπτά μετά, σηκώθηκε από το σκαμπό που καθόταν και κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος της συνομιλώντας μαζί της με έντονα επιθετικό ύφος. Η υπάλληλος προσπαθούσε να τον απωθήσει με διάφορες χειρονομίες.
Ενώ ο παραπονούμενος και η εν λόγω υπάλληλος λογομαχούσαν, ο Κατηγορούμενος ο οποίος βρισκόταν πίσω από το μπαρ, άρπαξε ένα μακρύ μεταλλικό πασαμάνο που βρήκε στον χώρο και αφού προσέγγισε το σημείο όπου βρισκόταν o παραπονούμενος, άρχισε να τον κτυπά από πίσω, στο κεφάλι και στην πλάτη. Ο παραπονούμενος, προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να αμυνθεί, αρχικά προτάσσοντας τα χέρια του στον αέρα και ακολούθως κρατώντας σε υπερυψωμένη θέση ένα σκαμπό που βρήκε στο χώρο. Ο Κατηγορούμενος κτύπησε τον παραπονούμενο 8 φορές με το πασαμάνο στο κεφάλι και στην πλάτη. Όταν πλέον ο παραπονούμενος έπεσε στο έδαφος, αιμόφυρτος, ο Κατηγορούμενος τον κλώτσησε άλλες 2 φορές στο σώμα. Λίγα λεπτά μετά, ο Κατηγορούμενος βοήθησε τον παραπονούμενο, ο οποίος ήταν σοβαρά τραυματισμένος και αιμορραγούσε, να σηκωθεί και τον συνόδευσε στον εξωτερικό χώρο της μπυραρίας, όπου ο παραπονούμενος ξάπλωσε στο έδαφος.
Ακολούθως, ο Κατηγορούμενος ενημέρωσε τηλεφωνικώς τον ιδιοκτήτη της μπυραρίας, ο οποίος κάλεσε ασθενοφόρο του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας προκειμένου να μεταβεί στη σκηνή και να παραλάβει τον παραπονούμενο. Περί η ώρα 03:55 π.μ., μετέβηκε στον εξωτερικό χώρο της μπυραρίας ασθενοφόρο. Εκεί ο παραπονούμενος εντοπίστηκε να κείται αναίσθητος στο έδαφος. Μεταφέρθηκε στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, όπου, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης υγείας του, νοσηλεύτηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Από το επεισόδιο, ο παραπονούμενος υπέστη κρανιοεγκεφαλική κάκωση και θλαστικά τραύματα στην ινιακή περιοχή του τριχωτού της κεφαλής, στη μετωπική περιοχή αλλά και στη ραχιαία χώρα του αριστερού χεριού. Επίσης προκλήθηκαν σε αυτόν πολλαπλές εκχυμώσεις και εκδορές σε διαφορετικά σημεία του σώματος του.
Περί ώρα, 09:30 π.μ. ο Κατηγορούμενος μετέβηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου, όπου ανακρίθηκε γραπτώς σε σχέση με το επίδικο συμβάν. Στα πλαίσια της ανακριτικής του κατάθεσης, παρέθεσε τη δική του εκδοχή ως προς τα γεγονότα και μεταξύ άλλων, παραδέχτηκε ότι κτύπησε πολλές φορές τον παραπονούμενο με μεταλλικό πασαμάνο, ως αναφέρεται ανωτέρω. Περί 15:25 μ.μ. ο Κατηγορούμενος συνελήφθη στη βάση δικαστικού εντάλματος σύλληψης. Αφού του επεξηγήθηκαν οι λόγοι της σύλληψης του και του επιστήθηκε η προσοχή στον Νόμο, αυτός απάντησε «ΟΚ». Στις 8/3/2023 λήφθηκε από τον παραπονούμενο κατάθεση, στα πλαίσια της οποίας, εξέφρασε αδυναμία να ανακαλέσει στη μνήμη του τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εντός της μπυραρίας με αναφορά στην μεγάλη ποσότητα αλκοόλης που είχε καταναλώσει Στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης παραλήφθηκε μεγάλος αριθμός τεκμηρίων, ανάμεσα στα οποία και οπτικά πλάνα που είχαν καταγραφεί κατά τη διάρκεια του επίδικου επεισοδίου από τις κάμερες του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης της μπυραρίας και τα οποία, κατόπιν δικανικής εξέτασης και ανάλυσης, επιβεβαίωσαν τα πιο πάνω γεγονότα.
Προς συμπλήρωση της εικόνας, ο συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος είναι άτομο λευκού ποινικού μητρώου. Είπε επίσης ότι στις 13/10/2023, ο παραπονούμενος έδωσε νέα κατάθεση με την οποία δήλωσε ότι δεν έχει παράπονο από τον Κατηγορούμενο και ότι έχει συμφιλιωθεί μαζί του.
Αγορεύοντας προς επιμέτρηση της ποινής, η ευπαίδευτη συνήγορος του Κατηγορουμένου ζήτησε από το Δικαστήριο να λάβει υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορουμένου ως αυτές προκύπτουν από την έκθεση του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας, την οποία και υιοθέτησε. Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της έκθεσης, αναφέρουμε ότι ο Κατηγορούμενος είναι ηλικίας 38 ετών και κατάγεται από τη Ρουμανία. Είναι ο μεγαλύτερος από τα δύο παιδιά που απέκτησαν οι γονείς του, οι οποίοι είναι συνταξιούχοι και διαμένουν στην Ρουμανία. Ο αδερφός του Κατηγορουμένου είναι παντρεμένος και διαμένει επίσης στην Ρουμανία. Σύμφωνα με τον Κατηγορούμενο, η σχέση του με την οικογένεια του είναι πολύ καλή.
Ο Κατηγορούμενος εργάστηκε στη Ρουμανία ως αποθηκάριος μέχρι το 2008. Από το 2008 μέχρι το 2019, εργάστηκε ως οικοδόμος τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Αγγλία. Από το 2019 μέχρι την σύλληψη του, εργαζόταν ως μπάρμαν σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης και ως ψήστης σε εστιατόριο. Αποχώρησε από την εργασία του στο νυχτερινό κέντρο μέχρι την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας. Σήμερα εργάζεται ως ψήστης σε εστιατόριο με καθεστώς μερικής απασχόλησης λαμβάνοντας περί τα €400 μηνιαίως. Διατηρεί σχέση με γυναίκα με καταγωγή από την Ρουμανία, με την οποία απέκτησε ένα γιο, ηλικίας σήμερα 10 ετών. Σύμφωνα με τον Κατηγορούμενο, η σχέση του με την σύντροφο και το παιδί του είναι πολύ καλή, πλην όμως οι τελευταίοι επέστρεψαν το 2022 στη Ρουμανία, καθότι οι γονείς της συντρόφου του αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και χρειάζονται φροντίδα. Ο Κατηγορούμενος διαμένει μόνος του σε διαμέρισμα που του παραχώρησε ο εργοδότης του. Οι συνθήκες διαβίωσης του είναι καλές. Δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Ξοδεύει περί τα €400 μηνιαίως για τη συντήρηση του και €150 περίπου μηνιαίως για διατροφή του παιδιού του. Για την κάλυψη των βασικών του αναγκών, μέχρι να ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία δανείστηκε, ως ο ίδιος ανέφερε, χρήματα από τον πρώην εργοδότη του.
Η συνήγορος υπεράσπισης κάλεσε περαιτέρω το Δικαστήριο να λάβει υπόψη την παραδοχή του Κατηγορούμενου ενώπιων του Δικαστηρίου, αλλά και τη συνεργασία του με τις αστυνομικές αρχές, στοιχεία που δεικνύουν την έμπρακτη του μεταμέλεια. Σημείωσε επίσης το λευκό ποινικό μητρώο του Κατηγορουμένου, για να εισηγηθεί ότι η παρούσα περίπτωση αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ως προς τις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος, η κα Γρηγορίου τόνισε την απουσία προσχεδιασμού καθώς και την πρόκληση που υπήρξε εκ μέρους του παραπονούμενου. Τέλος, η συνήγορος παρουσίασε ένορκη δήλωση του παραπονούμενου και του Κατηγορουμένου ημερομηνίας 13.12.2023, στην οποία αμφότεροι δηλώνουν ότι έχουν συμφιλιωθεί μεταξύ τους και δεν έχουν παράπονο ο ένας εναντίον του άλλου. Στη βάση όλων των πιο πάνω, η συνήγορος εισηγήθηκε ότι, σε περίπτωση επιβολής ποινής στερητικής της ελευθερίας συντρέχουν οι προϋποθέσεις για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής της.
Επισημαίνουμε κατ’ αρχάς ότι το αδίκημα στο οποίο κρίθηκε ένοχος ο Κατηγορούμενος είναι πολύ σοβαρό. Η σοβαρότητα του αντανακλάται μέσα από τις προβλεπόμενες στον νόμο ποινές, οι οποίες αποτελούν την αφετηρία από την οποία το Δικαστήριο εκκινεί για την επιμέτρηση της ποινής που, εν τέλει, θα επιβάλει. Ειδικότερα, το άρθρο 231 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 προνοεί ποινή φυλάκισης επτά χρόνων ή χρηματική ποινή ή και τις δύο αυτές ποινές.
Γενικότερα, τα αδικήματα που σχετίζονται με τη χρήση βίας βρίσκονται σε έξαρση κάτι για το οποίο έχουμε δικαστική γνώση λόγω της σωρείας υποθέσεων που οδηγούνται ενώπιον των Δικαστηρίων. Συνεπώς, υφίσταται ανάγκη για επιβολή ποινής η οποία να εξυπηρετεί και το στοιχεί της αποτροπής. Στην υπόθεση Urgur v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 189), το Ανώτατο Δικαστήριο, εκφράζοντας την αγωνία του για την έξαρση που παρουσιάζουν τα αδικήματα που σχετίζονται με την επίδειξη βίας, επεσήμανε τα εξής:
"Τα φαινόμενα βίας που συχνά παρατηρούνται τον τελευταίο καιρό σε διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Η βία στα γήπεδα, στους δρόμους, στην οικογένεια ακόμη και στα σχολεία είναι πλέον θέματα της καθημερινότητας. Προτού αυτά τα φαινόμενα προσλάβουν μεγαλύτερες διαστάσεις και με ολέθριες συνέπειες, κάποιοι πρέπει να προβληματιστούν ώστε εγκαίρως και με τα κατάλληλα μέτρα να αντιμετωπιστεί όσο μπορεί πιο αποτελεσματικά η κατάσταση. Τα δικαστήρια από τη δική τους πλευρά, οφείλουν να μεριμνούν ώστε οι υποθέσεις αυτού του είδους να εκδικάζονται χωρίς καθυστέρηση και να επιβάλλονται στους δράστες αποτρεπτικές ποινές, στέλλοντας έτσι μήνυμα μηδενικής ανοχής."
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Τόκκαλλου (2001) 2 Α.Α.Δ. 95 αναφέρθηκε ότι:
«Η χρήση βίας κατά του συνανθρώπου συνιστά αδίκημα ιδιάζουσας σοβαρότητας πλήττει το θεμελιώδες δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου το οποίο κατοχυρώνει το ΄Αρθρο 7.1 του Συντάγματος και καταρρακώνει την αξιοπρέπειά του. Η ωμή χρήση βίας είτε ως μέσο επικράτησης, είτε ως μέσο εκδίκησης, είτε ως μέσω τιμωρίας, δεν έχει καμία θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η εκδήλωση της πρέπει να τιμωρείται με την αυστηρότητα που επιβάλει η σοβαρότητα του εγκλήματος και η ανάγκη για την γενική καταστολή τέτοιας συμπεριφοράς.»
Υπάρχει πλούσια νομολογία, η οποία μπορεί να προσφέρει χρήσιμη καθοδήγηση σε σχέση με τον τρόπο που τα Δικαστήρια αντιμετώπισαν το αδίκημα της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, κατά παράβαση του άρθρου 231 του Κεφ.154. Σημειώνεται όμως ότι οι προηγούμενες αποφάσεις είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας για παρόμοιας φύσης αδικήματα, όμως δεν αποτελούν σταθερό δείκτη καθορισμού ποινής, καθότι η ποινή σε κάθε υπόθεση εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της. (βλ. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ.1) και σπάνια υπάρχει ταυτοσημία επί των γεγονότων (βλ. Αναστασιάδης ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 242/18 ημερομηνίας 31.5.2019), ECLI:CY:AD:2019:B205. Με τούτο κατά νου, παραπέμπουμε στις ακόλουθες υποθέσεις:
Στην Σακαρίδης ν. Αστυνομίας κ.ά. (2011) 2 ΑΑΔ 272 οι εφεσείοντες και οι παραπονούμενοι ενεπλάκησαν για ασήμαντη αφορμή. Μεταξύ των τραυμάτων που υπέστη ο ένας παραπονούμενος ήταν συντριπτικό κάταγμα ρινικού οστού, τρία κατάγματα στους μετωπιαίους κόλπους δεξιά και μικρό κάταγμα κρανίου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση από ειδικό νευροχειρούργο και χειρουργήθηκε από ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο. Ένας από τους άλλους παραπονούμενους υπέστη παρόμοιους τραυματισμούς, ενώ ένας τρίτος ελαφρύτερους. Οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν ενοχή σε 5 κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν, πρωτόδικα, ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη εκείνη των 2 ½ ετών για το αδίκημα του άρθρου 231 του Κεφ. 154. Η εν λόγω ποινή μειώθηκε, κατ’ έφεση, σε 18 μήνες φυλάκισης καθότι δεν είχε συνεκτιμηθεί πρωτοδίκως ότι υπήρξε πρόκληση εκ μέρους των παραπονουμένων.
Στην Αντωνίου ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 414, ο εφεσείων, ενώ βρισκόταν σε μπυραρία, είδε την πρώην φιλενάδα του, για την οποία ακόμα έτρεφε ερωτικό πάθος. Ενώ έφευγε από την μπυραρία, προσπάθησε να την προσεγγίσει, όχι με αγαθές προθέσεις, οπότε επενέβη ο παραπονούμενος, ο οποίος δέχθηκε κτύπημα με κόπτη, που κρατούσε ο εφεσείων. Ο παραπονούμενος τραυματίστηκε και έπεσε στο έδαφος. Το τραύμα δεν ήταν πολύ σοβαρό, αλλά ήταν τέτοιας μορφής που εντασσόταν στην κατηγορία βαριάς σωματικής βλάβης. Επεβλήθη ποινή φυλάκισης 2 ετών, η οποία χαρακτηρίστηκε αυστηρή, αλλά επικυρώθηκε κατά πλειοψηφία.
Στη Χατζηπέτρου ν. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 468, μετά από παραδοχή, επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο ποινή 3½ ετών φυλάκισης, επί τω ότι τραυμάτισε, με μαχαίρι, φρουρό ασφαλείας. Η ποινή επικυρώθηκε λαμβάνοντας υπόψη την απουσία προσχεδιασμού, ενώ από το κτύπημα με μαχαίρι ο παραπονούμενος είχε υποστεί κάταγμα της πλευράς στο σημείο εισόδου και κάκωση του παρεγχύματος του πνεύμονα, χωρίς όμως να παραμείνουν μόνιμες βλάβες. Από την άλλη, λήφθηκε υπόψη ότι δεν υπήρξε πρόκληση εκ μέρους του θύματος.
Στην Γιάννος Κ. Πέτρου ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 800, το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε να επέμβει στην φυλάκιση 18 μηνών που επιβλήθηκε σε νεαρό ο οποίος άνευ αιτίας ανέσυρε μαχαίρι τραυματίζοντας, άγνωστο του, οδηγό ταξί που τον μετέφερε σε διάφορα μέρη.
Στην Constantin Ioja ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 624, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε υπερβολική την ποινή φυλάκισης 2½ ετών που επέβαλε το Κακουργιοδικείο, μετά από παραδοχή, σε άτομο που τραυμάτισε σοβαρά με μαχαίρι στην κοιλιακή χώρα άλλο άτομο το οποίο εισήλθε στο σπίτι του με δύο άλλα πρόσωπα, απαιτώντας την καταβολή χρηματικού ποσού. Ο εφεσείων ήταν λευκού ποινικού μητρώου. Η ποινή μειώθηκε σε 12 μήνες φυλάκιση. Λήφθηκε υπόψη η ισχυρή πρόκληση που είχε δεχθεί ο εφεσείων, ο οποίος διέπραξε το αδίκημα κάτω από «..... την έξαψη, την πίεση, τη φόρτιση και, εν τέλει, την κατάσταση απειλής στην οποία βρέθηκε μέσα στο σπίτι του από τρεις αγνώστους .....».
Ακόμα και όταν το έγκλημα το οποίο διαπράττεται είναι σοβαρό και η ανάγκη για αποτροπή μεγάλη, το καθήκον του Δικαστηρίου να εξατομικεύσει την ποινή δεν ατονεί. Η ποινή δεν πρέπει να συνιστά μόνο τιμωρία, αλλά να αρμόζει και στο άτομο του συγκεκριμένου παραβάτη που βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου. Από την άλλη, η εξατομίκευση της ποινής δεν πρέπει να οδηγεί σε εξουδετέρωση της σοβαρότητας του αδικήματος ή του αποτρεπτικού χαρακτήρα της ποινής.
Με όλα τα πιο πάνω κατά νου, στρεφόμαστε στην παρούσα υπόθεση. Η σοβαρότητα της είναι πρόδηλη. Λαμβάνουμε όμως υπόψη ότι το αδίκημα διαπράχθηκε σε μια στιγμή έντασης και μετά από εμφανώς προκλητική συμπεριφορά του παραπονούμενου (βλ. Χατζηπέτρου ν. Δημοκρατίας ανωτέρω). Στην Πισκόπου ν Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342 έγινε δεκτό ότι, κάτω από το βάρος της πρόκλησης, μπορεί το άτομο που τη δέχεται να χάσει τον αυτοέλεγχό του και να δράσει αντίθετα απ' ότι επιβάλλει η λογική. Από την άλλη, η πρόκληση δεν αποτιμάται αόριστα αλλά συγκεκριμένα, στο πλαίσιο στο οποίο εκδηλώνεται και σε συνάρτηση πάντα με τις αντιδράσεις του προκληθέντα. Εν προκειμένω, θεωρούμε ότι ο εκνευρισμός του Κατηγορουμένου έπρεπε να είχε υποχωρήσει μπροστά στη λογική. Ο Κατηγορούμενος είχε απέναντι του έναν άνθρωπο του οποίου η κακή συμπεριφορά πήγαζε εμφανώς από το γεγονός ότι ήταν σε κατάσταση μέθης και έχρηζε, κατά την άποψη μας, ειδικού χειρισμού. Παρά την προκλητική συμπεριφορά του παραπονούμενου, δε δικαιολογείτο, σε καμία περίπτωση, η αντίδραση και η βαναυσότητα με την οποία ο Κατηγορούμενος επιτέθηκε και κτύπησε τον παραπονούμενο, χρησιμοποιώντας μάλιστα και μεταλλικό αντικείμενο. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ο Κατηγορούμενος δεν σταμάτησε να κτυπά τον παραπονούμενο, ούτε μετά που αυτός έπεσε στο έδαφος.
Επιβαρυντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι το αδίκημα διαπράχθηκε σε χώρο όπου επιτρέπεται η είσοδος σε θαμώνες και άρα, τρόπον τινά, σε δημόσιο χώρο. Εξάλλου, με βάση όσα τέθηκαν ενώπιον μας, η επίθεση έλαβε χώρα στην παρουσία, τουλάχιστον άλλων δύο προσώπων, ήτοι της υπαλλήλου και του φιλικού προσώπου του παραπονουμένου. Συνεκτιμούμε βεβαίως ότι δεν προκύπτει οργάνωση και προσχεδιασμός στην διάπραξη του αδικήματος. Συνυπολογίζουμε επίσης ότι μετά το συμβάν, ο Κατηγορούμενος δεν τράπηκε σε φυγή, αλλά βοήθησε τον παραπονούμενο να σηκωθεί. Ειδοποίησε δε τον ιδιοκτήτη της μπυραρίας, κάτι που οδήγησε στην κλήση ασθενοφόρου και μεταφορά του τραυματία στο νοσοκομείο. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη την έκταση των τραυματισμών που υπέστη ο παραπονούμενος σε διάφορα μέρη του σώματος του. Από την άλλη, σημειώνουμε ότι δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μας που να δεικνύει ότι οι ως άνω τραυματισμοί άφησαν μόνιμα κατάλοιπα στον παραπονούμενο.
Προς όφελος του Κατηγορουμένου, λαμβάνουμε υπόψη την παραδοχή του, η οποία δείχνει μεταμέλεια και εξοικονομεί σημαντικό δικαστικό χρόνο. Πρέπει δε, με βάση την νομολογία, να αμείβεται με ανάλογη έκπτωση στην ποινή (βλ. Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 1 ΑΑΔ 28). Μεταμέλεια δείχνει επίσης και το ότι ο Κατηγορούμενος συνεργάστηκε με τις αστυνομικές αρχές καθώς και το ότι συμφιλιώθηκε με τον παραπονούμενο, ο οποίος δήλωσε ότι δεν έχει παράπονο από τον πρώτο. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του Κατηγορουμένου καθώς και το γεγονός ότι η παρούσα περίπτωση είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορουμένου λαμβάνουμε υπόψη όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μας και ειδικά το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος είναι πατέρας ενός ανήλικου παιδιού. Προκύπτει επίσης ότι η σύντροφος του Κατηγορουμένου είναι άνεργη και συνεπώς η οικονομική συνεισφορά του Κατηγορουμένου, έστω για το μικρό ποσό που καταβάλλει σήμερα, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Από την άλλη, πρέπει να σημειωθεί ότι οι προσωπικές περιστάσεις κάποιου υποχωρούν σημαντικά σε αδικήματα της σοβαρότητας, αυτού που διέπραξε ο Κατηγορούμενος. Οι επιπτώσεις που ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης θα επιφέρει στην οικογένεια του Κατηγορούμενου, αν και λαμβάνεται υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας, δεν είναι αποφασιστικής σημασίας (βλ. Domotov κ.α. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ 328).
Εξετάσαμε λοιπόν με προσοχή όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την παρούσα υπόθεση, ήτοι τα γεγονότα που συνιστούν και περιβάλλουν το αδίκημα, τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες, περιλαμβανομένων των προσωπικών περιστάσεων του Κατηγορουμένου και σταθμίσαμε, κατά το δυνατόν, όλους τους παράγοντες που επιδρούν στον καθορισμό της ποινής. Έχουμε κατά νου ότι η αποστέρηση της ελευθερίας αποτελεί το έσχατο μέτρο τιμωρίας και πρέπει να επιβάλλεται μόνο όπου οποιαδήποτε άλλη ποινή κρίνεται ανεπαρκής. Στην προκειμένη περίπτωση, συνεκτιμώντας όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω, έχουμε την άποψη ότι οποιαδήποτε άλλη ποινή εκτός από ποινή φυλάκισης, θα ήταν ατελέσφορη και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα τόσο στον Κατηγορούμενο, όσο και σε άλλους επίδοξους παραβάτες. Βεβαίως, όλοι οι μετριαστικοί παράγοντες που αναφέρθηκαν θα επηρεάσουν το εύρος της ποινής που θα επιβληθεί.
Ισοζυγίζοντας και σταθμίζοντας όλα τα ανωτέρω, επιβάλλουμε στον Κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης 2 ετών στη 2η Κατηγορία.
Προχωρούμε στην εξέταση της εισήγησης για αναστολή της ως άνω ποινής. Η εξουσία του Δικαστηρίου για αναστολή της ποινής φυλάκισης διέπεται από το άρθρο 3(2) του Υφ’ Όρων Αναστολής της Εκτέλεσης της Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου (Ν.95/72) όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 186(Ι)/2003.
Η ποινή φυλάκισης με αναστολή δεν επιβάλλεται σαν μέτρο επιείκειας ή εναλλακτικό μέτρο τιμωρίας του παραβάτη και η επιλογή της ποινής φυλάκισης δεν πρέπει να συσχετίζεται με τη δυνατότητα αναστολής της. Τα δύο θέματα είναι ξεχωριστά. Το Δικαστήριο αποφασίζει, αρχικά, το ύψος της ποινής και έπειτα, αποφασίζει κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις που δικαιολογούν την αναστολή της.
Η διακριτική ευχέρεια για αναστολή ποινής φυλάκισης έχει διευρυνθεί, έτσι ώστε αυτή αποφασίζεται, εάν δικαιολογείται, στη βάση του συνόλου των περιστάσεων της υπόθεσης και των προσωπικών περιστατικών του παραβάτη (βλ. Siminoiu v. Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 699, Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 583).
Μεταξύ των παραγόντων που επιμετρούν ως προς το επιθυμητό ή όχι της αναστολής της ποινής φυλάκισης είναι η σοβαρότητα των περιστατικών και το κίνητρο για τη διάπραξη του εγκλήματος, το μητρώο του Κατηγορουμένου ως δείκτης για την ανάγκη αποτροπής και η διαγωγή του Κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος και ιδιαίτερα η παρουσία ή απουσία στοιχείων μεταμέλειας (βλ. Demetriou v. R. (1976) 2 J.S.C. 386 και Γενικός Εισαγγελέας v. Φανιέρου (1996) 2 ΑΑΔ 303).
Στρεφόμενοι και πάλι στην παρούσα υπόθεση, λαμβάνουμε υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορουμένου και ειδικά το γεγονός ότι είναι πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, το οποίο έχει άμεση ανάγκη την πατρική φροντίδα. Σε σχέση με τις συνθήκες διάπραξης, σημειώνουμε την απουσία προσχεδιασμού στην τέλεση του αδικήματος και το ότι ο Κατηγορούμενος απώλεσε τον αυτοέλεγχο του, λόγω της προκλητικής συμπεριφοράς του παραπονούμενου. Επρόκειτο, κατά την πεποίθηση μας, για ένα μεμονωμένο περιστατικό στην, κατά τα άλλα, νόμιμη διαγωγή του Κατηγορουμένου, ως αυτή προκύπτει και από το λευκό του ποινικό μητρώο, το οποίο επίσης συνυπολογίζουμε για εξέταση της εισήγησης για αναστολή. Τέλος αποδίδουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην μεταμέλεια του Κατηγορουμένου ως αυτή εκφράστηκε μέσα από την παραδοχή του, αλλά και τη συνεργασία του με τις αστυνομικές αρχές. Η καλή διαγωγή του Κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος προκύπτει και από το ότι ο Κατηγορούμενος προέβη, προφανώς, στις αναγκαίες ενέργειες ώστε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον παραπονούμενο. Μάλιστα, ο τελευταίος δήλωσε μέσω της ένορκης δήλωσης ημερομηνίας 13.12.2023 ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη του Κατηγορουμένου. Βέβαια, παρά την πιο πάνω δήλωση, η ανάγκη για επιβολή ποινής που να εξυπηρετεί το στοιχείο της γενικής αποτροπής και κατ’ επέκταση την προστασία του κοινωνικού συνόλου, δεν ατονεί. Παρά ταύτα, έχουμε την άποψη ότι, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, ως εκτέθηκαν αμέσως πιο πάνω, δικαιολογείται η παροχή στον Κατηγορούμενο μιας δεύτερης ευκαιρίας, μέσω της αναστολής εκτέλεσης της ποινής που του έχει επιβληθεί. Συν τοις άλλοις, κρίνουμε ότι η ανασταλείσα ποινή θα επενεργήσει με τρόπο ώστε ο Κατηγορούμενος, να επιδείξει στο μέλλον στάση νομιμοφροσύνης και να μην επαναλάβει οποιαδήποτε άλλη παραβατική συμπεριφορά.
Στην βάση όλων των πιο πάνω, η ποινή φυλάκισης αναστέλλεται για τρία (3) χρόνια από σήμερα.
[Επεξηγείται στον Κατηγορούμενο η σημασία της αναστολής]
Τα είδη ένδυσης και υπόδησης του Κατηγορουμένου, τα οποία είχαν παραληφθεί ως τεκμήρια, να του επιστραφούν. Το σίδερο που παραλήφθηκε από την μπυραρία να επιστραφεί στον νόμιμο δικαιούχο του.
Υπ.) …………………………………………
Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο