ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 505/2022
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ν.
1. Α.Π.
2. Ι. Σ.
Κατηγορούμενοι
12 Ιουλίου, 2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Λ. Κάρνος
Για τον Κατηγορούμενο 2: κ. Σ. Αργυρού
Κατηγορούμενος 2 απών
---------------------------------------
Π Ο Ι Ν Η
Με απόφαση μας ημερομηνίας 5.4.2024, ο Κατηγορούμενος 2 βρέθηκε ένοχος, μετά από ακροαματική διαδικασία, σε δύο κατηγορίες (κατηγορίες 2 και 3). Η κατηγορία 2 αφορά το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ήτοι 2993,9 γραμμαρίων κάνναβης, ενώ η κατηγορία 3 αφορά το αδίκημα κατοχής της προαναφερόμενης ποσότητας ελεγχόμενου φαρμάκου, με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα.
Πριν οτιδήποτε άλλο, θεωρούμε ορθό να σημειώσουμε ότι, μετά από την ως άνω καταδικαστική απόφαση, ο Κατηγορούμενος 2 παρέμεινε ελεύθερος υπό όρους και η υπόθεση αναβλήθηκε τρεις φορές προκειμένου η Υπεράσπισή να προετοιμαστεί για μετριασμό της ποινής. Στις 22.05.2024, που η υπόθεση ήταν ορισμένη για αυτό τον σκοπό, ο Κατηγορούμενος 2 παρέλειψε και παραλείπει έκτοτε να εμφανιστεί στο Δικαστήριο. Οι προσπάθειες που έγιναν για εκτέλεση εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του απέβησαν άκαρπες. Κατόπιν των πιο πάνω, το Δικαστήριο, με αιτιολογημένη απόφαση του ημερομηνίας 2.7.2024, έκρινε ότι η ανάγκη για διαφύλαξη της έννομης τάξης και διασφάλισης του κύρους της διαδικασίας, δικαιολογούν τη συνέχιση της δίκης στην απουσία του Κατηγορουμένου 2.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη των αδικημάτων παρατίθενται, με λεπτομέρεια, στην απόφαση μας ημερομηνίας 5.4.2024. Εν συντομία αυτά έχουν ως ακολούθως:
Ο Κατηγορούμενος 2 διατηρούσε μάντρα αυτοκινήτων (στο εξής «η μάντρα αυτοκινήτων»), η οποία αποτελείται από δύο υποστατικά, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από τη Λεωφόρο [ ]. Στις 4.2.2022 και περί ώρα 16:20, ο Κατηγορούμενος 2 βρισκόταν στο ένα από τα δύο υποστατικά της μάντρας αυτοκινήτων (στο εξής «το 1ο υποστατικό»). Περί τις 16:55 εκείνης της ημέρας, το όχημά με αριθμούς εγγραφής [ ], το οποίο οδηγείτο από τον Κατηγορούμενο 1, σταμάτησε επί της οδού Διονυσίου Σολωμού, ήτοι πίσω από το άλλο υποστατικό της μάντρας αυτοκινήτων (στο εξής «το 2ο υποστατικό»). Ταυτόχρονα, ο Κατηγορούμενος 2, ο οποίος σε κάποιο στάδιο είχε εξέλθει από το 1ο υποστατικό, πλησίασε πεζός προς το εν λόγω όχημα, περνώντας μέσα από χωράφι που βρίσκεται πίσω από το 2ο υποστατικό. Ο Κατηγορούμενος 1 κατέβηκε από το αυτοκίνητο του και συνομίλησε με τον Κατηγορούμενο 2, για κάποια δευτερόλεπτα. Σε κάποια στιγμή, ο Κατηγορούμενος 2 τοποθέτησε στον χώρο αποσκευών του ως άνω αυτοκινήτου μια άσπρη σακούλα, η οποία περιείχε 2993,9 γραμμάρια κάνναβης. Στη συνέχεια, ο Κατηγορούμενος 2 έκλεισε την πόρτα του χώρου αποσκευών και το αυτοκίνητο [ ] έφυγε από το σημείο, ενώ ο Κατηγορούμενος 2 πήγε προς τη μάντρα. Ακολούθησε η παρακολούθηση του αυτοκινήτου [ ], από όλα τα μέλη της ΥΚΑΝ που συμμετείχαν σε συντονισμένη επιχείρηση και το όχημα ανακόπηκε σε οικόπεδο που βρίσκεται στη Λεωφόρο Λάρνακος. Κατά την έρευνα που έγινε στο όχημα, εντοπίστηκε εντός του χώρου αποσκευών, η άσπρη σακούλα που είχε τοποθετήσει ο Κατηγορούμενος 2. Μέλος της αστυνομίας υπέδειξε στον Κατηγορούμενο 1 τα ναρκωτικά, του επέστησε την προσοχή του στον Νόμο και αυτός απάντησε «έφερνα τα τούτου», υποδεικνύοντας ένα άλλο όχημα, οδηγός του οποίου ήταν o Ρ.Ε. Εναντίον του Κατηγορουμένου 2 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, το οποίο εκτελέστηκε στις 4.2.2022. Αφού του εξηγήθηκε ο λόγος της σύλληψής του και αφού του επιστήθηκε η προσοχή στον Νόμο, αυτός απάντησε «ήταν να πάω να παραδοθώ».
Συμπληρωματικά, ο συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι ο Κατηγορούμενος 2 βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη και συναφώς, παρουσίασε την απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας ημερομηνίας 31.7.2008 στην υπόθεση υπ’ αρ. [ ], με την οποία του επιβλήθηκε ποινή. Σε εκείνη την υπόθεση, ο Κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος, κατόπιν παραδοχής, σε πέντε κατηγορίες που αφορούν τα εξής αδικήματα i) χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α’, ήτοι κοκαΐνης, ii) κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β΄ και συγκεκριμένα 834,07 γραμμαρίων κάνναβης, iii) κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α’, ήτοι 65 δισκίων και 4 τεμαχίων δισκίων ecstasy, iv) κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Α’, συγκεκριμένα 1,1112 γραμμαρίων κοκαΐνης και v) κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β΄ ήτοι 496,35 γραμμαρίων κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτήν των τριών ετών, οι οποίες αναστάλθηκαν για περίοδο τριών ετών από την ημέρα επιβολής τους. Περαιτέρω, το Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα επιτήρησης του Κατηγορουμένου 2, για περίοδο δύο ετών.
Για μετριασμό της ποινής, ο συνήγορος του Κατηγορουμένου 2 υιοθέτησε και κατέθεσε στο Δικαστήριο πολυσέλιδη γραπτή αγόρευση, την οποία έχουμε μελετήσει και λαμβάνουμε υπόψη στο σύνολο της, χωρίς να παρίσταται ανάγκη να την παραθέσουμε στην πλήρη της έκταση. Προβαίνουμε δε, σε μια, κατά το δυνατό, συνοπτική καταγραφή των κύριων σημείων. Κατ’ αρχάς, ο κ. Αργυρού αναφέρθηκε στις προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορούμενου 2, υιοθετώντας έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, στην οποία αναγράφεται ότι ο Κατηγορούμενος 2 είναι ηλικίας 36 ετών. Ο πατέρας του είναι συνταξιούχος πρώην οδηγός φορτηγού, ενώ η μητέρα του εργάζεται ως σχολική τροχονόμος. Έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό, που είναι ανίκανος για εργασία λόγω κατάχρησης ποτού και πέντε ετεροθαλή αδέλφια, από προηγούμενους γάμους του πατέρα του, με τα οποία δεν έχει επικοινωνία. Με τους γονείς και τον αμφιθαλή αδελφό του περιέγραψε τις σχέσεις του καλές.
Ο Κατηγορούμενος 2 φοίτησε μέχρι την Α’ Τάξη Γυμνασίου, οπότε και διέκοψε τη φοίτηση του, λόγω χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Για τον ίδιο λόγο απαλλάχθηκε και από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Σε ηλικία 20 ετών εντάχθηκε στο Θεραπευτικό Πρόγραμμα «Περσέας», το οποίο ολοκλήρωσε. Παρακολούθησε μαθήματα στο ΚΕ.ΠΑ και εργάστηκε ως υδραυλικός για τέσσερα περίπου χρόνια. Το 2012, τέλεσε γάμο με την νυν σύζυγο του, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, ηλικίας σήμερα 11 και 9 ετών αντίστοιχα. Το 2015, η οικογένεια μετακόμισε στη Ρουμανία καθότι ο Κατηγορούμενος 2 άρχισε ξανά τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών. Παρέμειναν εκεί για πέντε χρόνια, όπου η σύζυγος του εργάστηκε ως κομμώτρια και ο ίδιος ασχολήθηκε με πωλήσεις αυτοκινήτων. Επέστρεψαν στην Κύπρο το 2020 και το 2021, λειτούργησαν μαζί μάντρα αυτοκινήτων και καφετέρια. Τα εισοδήματα της οικογένειας ανέρχονται σε €3.000 μηνιαίως. Ο Κατηγορούμενος 2 είναι επίσης ιδιοκτήτης ενός αλόγου, από το οποίο έχει εισοδήματα όταν κερδίσει στον ιππόδρομο. Διαθέτει επίσης ακίνητη ιδιοκτησία που έλαβε ως κληρονομιά από τη γιαγιά του και είναι ιδιοκτήτης διαφόρων αυτοκινήτων, τα οποία στην ουσία ανήκουν στην επιχείρηση του. Η οικογένεια διαμένει σε ενοικιαζόμενη οικία για την οποία καταβάλλεται, μηνιαίως, το ποσό των €1.000, με τις συνθήκες διαβίωσης να περιγράφονται ως καλές. Τα παιδιά του Κατηγορουμένου 2 φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο, στην Ε’ και Γ΄ Δημοτικού αντίστοιχα. Το μικρότερο παιδί αντιμετωπίζει συμπτώματα έντονου άγχους, μειωμένης συγκέντρωσης και παρακολουθείται από παιδοψυχίατρο. Ο συνήγορος του Κατηγορουμένου 2 πρόσθεσε, με την αγόρευση του, ότι ο Κατηγορούμενος 2 καταβάλλει €300 μηνιαίως ως δόση στεγαστικού δανείου το οποίο έχει κάνει ο αδελφός του.
Πέραν των αναφορών στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, ο συνήγορος του Κατηγορουμένου 2, με παραπομπή σε περικοπή από την απόφαση στην υπόθεση υπ’ αρ. [ ] με την οποία του επιβλήθηκε ποινή το 2008, έκανε αναφορά σε όσα βίωσε ο Κατηγορούμενος 2 στην παιδική του ηλικία. Συγκεκριμένα, στην εν λόγω απόφαση γίνεται παραπομπή σε έκθεση επιστημονικής συντονίστριας και επόπτριας του Κέντρου Συμβουλευτικής Εφήβων και Οικογένειας «Περσέας» όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι ο Κατηγορούμενος 2 παρουσίαζε, παιδιόθεν, σοβαρή ψυχοσυναισθηματική και νοητική ανωριμότητα, που εξελίχθηκε σε σοβαρή κατάθλιψη. Παρουσίαζε δε μειωμένη κριτική ικανότητα και δεν ήταν σε θέση να επεξεργαστεί πολύπλοκες καταστάσεις, ενώ γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης μέχρι και κακοποίησης από τους συμμαθητές του. Στην ίδια έκθεση γίνεται επίσης αναφορά στις τραγικές συνθήκες διαβίωσης της μητέρας του και στη συγκρουσιακή σχέση των γονιών του. Γενικά, υπήρχε αστάθεια στη ζωή του και έλλειψη σταθερού οικογενειακού πλαισίου. Το περιβάλλον του δεν ήταν ποτέ σε θέση να τον προστατεύσει, ή να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις ανάγκες αγωγής, καθοδήγησης και φροντίδας. Οι τραυματικές εμπειρίες, το ευάλωτο και ελλιπές ψυχοσυναισθηματικό και νοητικό υπόστρωμα καθώς και η απουσία βοήθειας ή στήριξης, τον ώθησαν, σε ηλικία 14 ετών, στα ναρκωτικά και σε κυκλώματα όπου ένιωθε αποδεκτός. Εν τέλει, περί το 2008, κατόρθωσε να ενταχθεί σε θεραπευτικό πρόγραμμα και να παρουσιάσει σημαντική αναμόρφωση.
Σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το μικρότερο παιδί του Κατηγορουμένου 2, ο συνήγορος του παρέπεμψε σε τρεις ξεχωριστές εκθέσεις και συγκεκριμένα σε έκθεση ψυχιάτρου ημερομηνίας 12.4.2024, σε έκθεση ψυχολόγου ημερομηνίας 16.5.2024 καθώς και σε έκθεση εργοθεραπεύτριας ημερομηνίας 19.4.2024. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο που παρακολουθεί το παιδί, αυτό διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Πέραν αυτού, πρόκειται για παιδί που δυσκολεύεται αρκετά με την προσαρμογή σε καινούρια πλαίσια και επηρεάζεται σημαντικά από στρεσσογόνα γεγονότα και σημαντικές αλλαγές. Δυσκολεύεται δε στη διαχείριση των συναισθημάτων του και αυτό προκαλεί επιδείνωση του άγχους και διάσπαση προσοχής. Το ενδεχόμενο φυλάκισης του πατέρα του, αναμένεται να επηρεάσει την ψυχοκοινωνική λειτουργικότητα του, με σημαντικές συνέπειες στον κοινωνικό, συναισθηματικό και εκπαιδευτικό τομέα. Στα ίδια πλαίσια κινείται και η ψυχολόγος που αξιολόγησε το παιδί, η οποία καταλήγει ότι η παρουσία του πατέρα σε αυτή τη φάση ζωής του παιδιού κρίνεται απόλυτα αναγκαία, ώστε να δημιουργηθεί ένα ουσιαστικό και ασφαλές περιβάλλον αποδοχής και εμπιστοσύνης. Τυχόν μακροχρόνια απουσία του πατέρα, δύναται να αποτελέσει αποσταθεροποιητικό παράγοντα στην ήδη εύθραυστη ψυχοσυναισθηματική και ψυχοκοινωνική κατάσταση του. Όμοια ήταν και η κατάληξη της εργοθεραπεύτριας.
Σε σχέση με το μεγαλύτερο παιδί του Κατηγορουμένου 2, παρουσιάστηκε επίσης έκθεση ψυχολόγου ημερομηνίας 16.5.2024 και έκθεση ψυχιάτρου ίδιας ημερομηνίας. Σύμφωνα δε με τον ψυχίατρο, το παιδί παρουσιάζει αγχώδη διαταραχή αποχωρισμού και φοβίες και δυσκολεύεται στις κοινωνικές σχέσεις. Χρειάζεται δε ένα σταθερό περιβάλλον, χωρίς μεταβολές. Σύμφωνα με την ψυχολόγο, το παιδί παρουσιάζει κάποια στοιχεία άγχους και κατάθλιψης, χωρίς ωστόσο να πληρούνται τα κριτήρια για διάγνωση. Η σχέση που έχει με τους γονείς του αποτελούν σημαντικό προστατευτικό παράγοντα και μαζί τους αισθάνεται ασφάλεια. Πιθανός αποχωρισμός από τον πατέρα του, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά τη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του, ενισχύοντας πιθανώς τα συμπτώματα άγχους και θλίψης.
Πρόσθετα προς τα πιο πάνω, ο συνήγορος Υπεράσπισης αναφέρθηκε σε προβλήματα υγείας της μητέρας του Κατηγορουμένου 2, και συγκεκριμένα σε εμβολιασθέν ανεύρυσμα εγκεφάλου. Αναφορά έγινε επίσης στον θάνατο του πεθερού του, το 2022, ο οποίος επηρέασε την οικογένεια και τα ανήλικα παιδιά του, αλλά και στο άγχος και την κατάθλιψη που ο ίδιος ο Κατηγορούμενος 2 αντιμετωπίζει. Ο συνήγορος τόνισε επίσης την προσπάθεια που καταβάλλει ο Κατηγορούμενος 2 να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Παρέπεμψε σε έκθεση ψυχιάτρου, ημερομηνίας 11.4.2024, όπου αναφέρεται ότι ο Κατηγορούμενος 2 είναι άτομο με χρόνιο πρόβλημα ουσιεξάρτησης. Εντάχθηκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης και τώρα είναι καθαρός από ουσίες. Επισυνάπτονται σχετικές αναλύσεις ούρων που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Ο Κατηγορούμενος 2 εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ψυχιατρική παρακολούθηση και θεραπεία και σύμφωνα με τον συνήγορο του, τυχόν φυλάκιση, θα ανακόψει αυτή την πορεία. Η πρόθεση του να απεξαρτηθεί προκύπτει, σύμφωνα με τον συνήγορο και από έκθεση του Κέντρου Πολλαπλής Παρέμβασης ημερομηνίας 12.4.2024.
Αναφορικά με την προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορουμένου 2, ο κ. Αργυρού επισήμανε ότι αυτή ήταν πριν 16 χρόνια, όταν ο Κατηγορούμενος 2 ήταν 19 ετών. Έκτοτε, οι προσωπικές του περιστάσεις έχουν διαφοροποιηθεί και κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και να καταστεί χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.
Περαιτέρω, ο κ. Αργυρού κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη τον χρόνο που έχει παρέλθει από τη διάπραξη των αδικημάτων της παρούσας υπόθεσης. Ως ελαφρυντικό παράγοντα κληθήκαμε να λάβουμε επίσης υπόψη το γεγονός ότι στον Κατηγορούμενο 1 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών με αναστολή κάτι που, κατά τον συνήγορο, πρέπει να ληφθεί υπόψη, στη βάση της αρχής της ίσης μεταχείρισης παραβατών. Εισηγήθηκε δε, ότι δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν όπως ο Κατηγορούμενος 2 τύχει πιο αυστηρής αντιμετώπισης από ότι ο Κατηγορούμενος 1. Περαιτέρω, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη ότι τρίτο πρόσωπο, το οποίο ο Κατηγορούμενος 1 υπέδειξε ως τον παραλήπτη των ναρκωτικών, δεν διώχθηκε. Τέλος, ο κ. Αργυρού εισηγήθηκε ότι δεν συντρέχει κάποια από τις επιβαρυντικές περιστάσεις που προνοούνται στο άρθρο 30(4)(α) του Ν.29/77, αλλά συντρέχουν κάποιες περιστάσεις που σύμφωνα με το άρθρο 30(4)(α) του ιδίου Νόμου, καθιστούν τα αδικήματα λιγότερο σοβαρά, ήτοι το νεαρό της ηλικίας του Κατηγορουμένου 2, η εξάρτηση του από τα ναρκωτικά, η προθυμία του να υποβληθεί σε θεραπεία και το είδος και η ποσότητα των απαγορευμένων ουσιών που βρέθηκαν στην κατοχή του. Εισηγήθηκε δε ότι δεν προκύπτει από τα γεγονότα ότι ο Κατηγορούμενος 2 ασχολείτο με εμπορία, ή αποζούσε από την εμπορία ναρκωτικών.
Στη βάση όλων των πιο πάνω, ο κ. Αργυρού επισήμανε ότι συντρέχουν ικανοποιητικοί λόγοι, ώστε τυχόν ποινή φυλάκισης, αν αυτή δεν υπερβαίνει τα τρία έτη, ανασταλεί. Αναφορά έγινε και σε κακές συνθήκες και απάνθρωπη μεταχείριση στις Κεντρικές Φυλακές της Κύπρου. Ο κ. Αργυρού παρέπεμψε σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόληψη την απάνθρωπης μεταχείρισης, καθώς και σε άρθρα δύο εφημερίδων, όπου γίνεται αναφορά σε υπερπληθυσμό που επηρεάζει τις συνθήκες διαβίωσης και το επίπεδο βίας στις φυλακές.
Από πλευράς Δικαστηρίου, η πρώτη και σημαντικότερη επισήμανση είναι ότι τα αδικήματα που έχει διαπράξει ο Κατηγορούμενος 2 είναι εξαιρετικά σοβαρά, κάτι που προκύπτει μέσα από τις προβλεπόμενες στον Νόμο ποινές. Ειδικότερα, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι οκτώ έτη, ή πρόστιμο, ή και οι δύο αυτές ποινές, ενώ για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι και διά βίου, ή πρόστιμο, ή και οι δύο αυτές ποινές. Το ανώτατο όριο ποινής που προνοείται στον Νόμο αντανακλά αφενός τη σοβαρότητα που προσδίδει ο Νομοθέτης σε ένα αδίκημα και αφετέρου αποτελεί την αφετηρία από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής (βλ. Δημοκρατία ν. Ομήρου, Ποιν. Έφ. 351/18, ημερ. 20/1/2020, ECLI:CY:AD:2020:B23 και Δημοκρατία ν. Hungaun, Ποιν. Έφ.130/20, ημερ.20/7/2021), ECLI:CY:AD:2021:B348.
Πέραν όμως από την προβλεπόμενη ποινή, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει επανειλημμένα υποδείξει την ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικές ουσίες, λόγω της έξαρσης που παρουσιάζουν (βλ. Ανδρέας Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 1/2023, ημερ. 6/7/2023). Το ακόλουθο απόσπασμα από την Παντελή Λαζάρου κ.ά ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 633 το οποίο υιοθετήθηκε στην Αριστείδου ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 32 αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ανησυχητική εξάπλωση των ναρκωτικών και την επιτακτική ανάγκη για αυστηρή μεταχείριση των παραβατών:
«Πιστεύουμε ότι κοινοτυπούμε και επαναλαμβάνουμε εαυτούς και τα τετριμμένα, επισημαίνοντας πως τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας, πληγές οι οποίες δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε από τη συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν, αλλά επιδεινώνονται ραγδαία. Και στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες είναι πρόσωπα νεαρής ηλικίας. Είναι πραγματικό λυπηρό, οδυνηρό και τραγικό να διαπιστώνουμε πως η απώλεια ζωών, νέων κυρίως ανθρώπων, έχει γίνει μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας και πως η λίστα των νέων που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα επιτάσσει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών και καθιστά τη αυστηρή μεταχείριση των παραβατών επιτακτική. Όπως έχει κατ’ επανάληψη λεχθεί οι έμποροι των ναρκωτικών θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν τις συνέπειες των απεχθών πράξεων τους. Θα πρέπει να υπολογίζουν τις επιπτώσεις της σύλληψης και καταδίκης τους».
Η θλιβερή διαπίστωση είναι πως η κατάσταση αυτή, δυστυχώς, δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και παρόμοιες διαπιστώσεις έγιναν και σε μεταγενέστερες υποθέσεις όπως η Ismen Bora v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 79/2017, ημερ. 13/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, Ιωάννου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 110/20, ημερ. 29/9/2020, Παττίχης ν. Δημοκρατίας, Ποιν.Εφ.193/19, ημερ. 2/6/2021, ECLI:CY:AD:2021:B221, Γλυκερίου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.171/20, ημερ. 8/7/2022, ECLI:CY:AD:2022:B287, Ανδρέας Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.2/2022, ημερ. 19/12/2022 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, Ποιν. Έφ. Αρ. 71/22, ημερ. 1/12/2022.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Πέτρου, (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο, μετά από την επισήμανση ότι η κατάρα των ναρκωτικών έχει για τα καλά ριζώσει στη χώρα μας και όλο και περισσότερα πρόσωπα, δυστυχώς νεαρά, εμπλέκονται στην κατοχή, χρήση και διακίνηση τους, με ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο για τους παραβάτες αλλά και για την ίδια την κοινωνία, επανέλαβε, ακόμα μια φορά, ότι επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών ποινών, ιδίως εκεί όπου η κατοχή των ναρκωτικών συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας ή με πρόθεση προμήθειας σε τρίτα πρόσωπα.
Θεώρηση της νομολογίας καταδεικνύει την αυστηρή αντιμετώπιση τέτοιας φύσης αδικημάτων με την επιβολή πολύχρονων ποινών φυλάκισης, το ύψος των οποίων εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων, το είδος, η ποσότητα και ο σκοπός κατοχής των ναρκωτικών (βλ. Μάρκος Brayan Berne v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 437 και Mallouk ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 711).
Η νομολογία μπορεί να προσφέρει χρήσιμη καθοδήγηση σε σχέση με τον τρόπο που τα Δικαστήρια αντιμετώπισαν αδικήματα, όμοια με αυτά που διέπραξε ο Κατηγορούμενος 2. Σημειώνεται όμως ότι προηγούμενες αποφάσεις σε σχέση με ποινές είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας, αλλά δεν αποτελούν σταθερό δείκτη καθορισμού της ποινής, καθότι η ποινή, σε κάθε υπόθεση, εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης και τα δεδομένα του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ.1). Σπάνια υπάρχει ταυτοσημία γεγονότων (βλ. Αναστασιάδης ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφ. 242/18,ημερ. 31/5/2019), ECLI:CY:AD:2019:B205. Με τούτο κατά νου, παραπέμπουμε στις ακόλουθες υποθέσεις:
Στην Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 75, επικυρώθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 και 10 ετών αντίστοιχα σε κατηγορούμενο, που βρέθηκε ένοχος, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, σε κατηγορίες κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β’, δηλαδή 2.985,10 γραμμαρίων κάνναβης και κατοχής της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο. Ο κατηγορούμενος βαρύνετο με τρεις προηγούμενες καταδίκες.
Στην Κλεομένης ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 επικυρώθηκε, κατά πλειοψηφία, η ποινή φυλάκισης 7 ετών που επιβλήθηκε πρωτόδικα στον 27χρονο κατηγορούμενο για το αδίκημα της εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξης Β, ήτοι ρητίνης κάνναβης, βάρους 2 κιλών και 307 γραμμαρίων.
Στην Προεστού ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 17/16, ημερ. 22/5/2017, ECLI:CY:AD:2017:D183, επικυρώθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μέγιστη την ποινή των 4 ετών που επιβλήθηκε σε κατηγορούμενο ο οποίος κρίθηκε ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής, για την κατοχή με σκοπό την προμήθεια 2 κιλών και 7,5 γραμμαρίων κάνναβης.
Στην Πισσάς v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 229/2016, ημερ. 14.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B114, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 9 ετών που επιβλήθηκε μετά από ακρόαση για το αδίκημα της κατοχής 3 κιλών και 902 γραμμαρίων κάνναβης με σκοπό την προμήθεια.
Στην Γενικός Εισαγγελέας v. Πέτρου (ανωτέρω), η πρωτόδικη ποινή φυλάκισης 3 ½ ετών που επιβλήθηκε σε κατηγορούμενο κατόπιν παραδοχής, με καθαρό ποινικό μητρώο, μεταξύ άλλων, για αδίκημα κατοχής με σκοπό την προμήθεια 2 κιλών και 272,1 γρ. κάνναβης αυξήθηκε σε 7 χρόνια. Στην ποινή λήφθηκε υπόψη ακόμα μια υπόθεση κατοχής μισού περίπου γραμμαρίου κάνναβης.
Τέλος στην υπόθεση Ανδρέας Γεωργιάδης (ανωτέρω), επικυρώθηκε η ποινή φυλάκισης 5 ετών που επιβλήθηκε πρωτόδικα, κατόπιν παραδοχής, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β΄, δηλαδή 1.219,8 γραμμαρίων κάνναβης, με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα, με το Εφετείο να σημειώνει ότι η ποινή «ούτε καν αυστηρή θα μπορούσε να κριθεί».
Μετά την πιο πάνω αναφορά σε νομολογία, επιστρέφουμε στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και ειδικά στους παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διαμόρφωση της ποινής που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο 2.
Για τον προσδιορισμό, λοιπόν, της ποινής, πρώτα και πάνω απ’ όλα λαμβάνουμε υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων, ως προκύπτει από τις προβλεπόμενες ποινές και την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών, ενόψει της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη τους. Παράλληλα, έχοντας εξετάσει με προσοχή τα γεγονότα που περιστοιχίζουν τα επίδικα αδικήματα, λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι η επίδικη ποσότητα κάνναβης ήταν μεγάλη και η διοχέτευση της στην αγορά θα προκαλούσε βλάβη σε πλειάδα χρηστών, αλλά και στην κοινωνία γενικότερα.
Παρά τη διαπιστωθείσα σοβαρότητα των αδικημάτων και την ανάγκη για αποτρεπτική ποινή, το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής, ώστε αυτή να προσιδιάζει στις περιστάσεις της υπόθεσης και του συγκεκριμένου κατηγορούμενου, δεν ατονεί.
Στα πλαίσια του καθήκοντος αυτού λαμβάνουμε υπόψη ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε από τους επιβαρυντικούς παράγοντες του άρθρου 30(4)(α)(ii)-(vii) του Ν.29/77. Από τους παράγοντες του άρθρου 30(4)(β) του ίδιου Νόμου, οι οποίοι καθιστούν το αδίκημα λιγότερο σοβαρό, συνυπολογίζουμε ότι η υπόθεση αφορά κάνναβη, η οποία κατατάσσεται σε ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Β’. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη ότι ο Κατηγορούμενος 2 είναι πρόσωπο με χρόνια εξάρτηση από ναρκωτικά. Από την άλλη όμως, δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μας, είτε μέσα από τη μαρτυρία, είτε μέσα από την αγόρευση για μετριασμό της ποινής, ότι ο Κατηγορούμενος 2 διέπραξε τα αδικήματα με σκοπό να εξασφαλίσει τη δόση του. Εξάλλου, οι προσωπικές του περιστάσεις, ως αυτές εκτέθηκαν πιο πάνω δεν καταδεικνύουν ότι είναι πρόσωπο το οποίο δεν θα μπορούσε, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, να εξασφαλίσει άλλως πως τη δόση του. Παρέμειναν άγνωστοι οι λόγοι, για τους οποίους ο Κατηγορούμενος 2 επέλεξε να αποτελέσει κρίκο στην αλυσίδα διακίνησης μιας μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών.
Στην υπόθεση Rafael Alexis Valdez κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 144/16 και 145/2016, ημερ. 21/2/2017 σημειώθηκε ότι το Δικαστήριο που θα επιβάλει ποινή σε υπόθεση ναρκωτικών πρέπει να διαχωρίσει σε τι είδους μεταφορείς ναρκωτικών θα επιβάλει ποινή, με αναφορά στην ανάμειξη του δράστη στην πυραμίδα διακίνησης, όχι αυστηρά με το να τον «κατατάξει» σε κατηγορίες, ή υποκατηγορίες, αλλά να διακρίνει κάποια χαρακτηριστικά του που καθορίζουν αφενός τον βαθμό υπαιτιότητας του και αφετέρου το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών που μεταφέρει.
Εν προκειμένω, λαμβάνουμε υπόψη ότι δεν προσφέρθηκε μαρτυρία, ούτε και εξήχθησαν ευρήματα που να δύνανται να οδηγήσουν σε συμπέρασμα ότι ο Κατηγορούμενος 2 κατατάσσεται στους οργανωμένους εμπόρους ναρκωτικών. Ανεξαρτήτως όμως αυτού, εκείνο που έχει σημασία, σύμφωνα και με όσα λέχθηκαν στην υπόθεση Κωνσταντίνου (ανωτέρω), είναι πως είτε τα ναρκωτικά προωθούνται με σκοπό το κέρδος, είτε για οποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο όφελος, η κατάληξη είναι η ίδια, δηλαδή η διάδοση των ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα. Στην Soleimani ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 476, λήφθηκε υπόψη ότι κατηγορούμενος δεν ήταν ο ιθύνων νους, αλλά λέχθηκε περαιτέρω ότι ο ρόλος του ως μεταφορέα, ήταν «…ιδιαιτέρως σημαντικός, θα προσθέταμε απαραίτητος, πράγμα που δικαιολογεί και την περαιτέρω παρατήρηση του Κακουργιοδικείου πως η δράση του δεν διέφερε από τη δράση οποιουδήποτε προσώπου που ενεργεί ως έμπορος ναρκωτικών».
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών που είχε στην κατοχή του ο Κατηγορούμενος 2, ότι προορίζονταν να διατεθούν στο κοινό και ότι ο Κατηγορούμενος 2, εν γνώσει του συνέδραμε, με τον τρόπο που εξηγήθηκε ανωτέρω, στη διάδοση τους, κρίνουμε ότι η ανάγκη για αυστηρή ποινή είναι δεδομένη, ώστε, μεταξύ άλλων, να σταλεί και μήνυμα αποτροπής. Τα Δικαστήρια οφείλουν, μέσω των επιβαλλόμενων ποινών, να σταθούν αρωγοί της κοινωνίας ώστε να αντιμετωπιστεί η μάστιγα των ναρκωτικών, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σε έξαρση (βλ. Βαρδάκη v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 186/21, ημερ. 14/7/2022), ECLI:CY:AD:2022:B302
Προς όφελος του Κατηγορουμένου 2 λαμβάνουμε υπόψη τις προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές και άλλες περιστάσεις του, όπως αναφέρονται στην αγόρευση του συνηγόρου του, αλλά και την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Ειδικότερα, λαμβάνουμε υπόψη τα δύσκολα παιδικά χρόνια που βίωσε, την επιτυχή προσπάθεια που κατέβαλε, μετά την πρώτη του καταδίκη το 2008, να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και να ενταχθεί στην κοινωνία, δημιουργώντας οικογένεια και επιχειρήσεις. Τίποτα δεν προμήνυε ότι ο Κατηγορούμενος 2 θα ολισθούσε ξανά στον κόσμο τον ναρκωτικών. Δυστυχώς όμως, το έπραξε χωρίς, προφανώς, να αναλογιστεί τις όποιες προσπάθειες είχε καταβάλει για να απαλλαγεί από την εν λόγω εξάρτηση. Είναι ο ίδιος, με τις έκνομες ενέργειές του, που έφερε τον εαυτό του, ξανά, σε αυτή τη δυσμενή θέση. Θα πρέπει δε να επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, οι προσωπικές περιστάσεις, λαμβάνονται μεν υπόψη, αλλά, για αδικήματα που βρίσκονται σε έξαρση, ως τα επίδικα, υπερτερεί σαφώς η ανάγκη για επιβολή αυστηρής και αποτρεπτικής ποινής (βλ. Zahra Ali Gholi v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 30, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 577 και Χρυσάνθου v. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 221).
Δεν παραγνωρίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά του Κατηγορουμένου 2, ως αυτά συνοψίστηκαν πιο πάνω και φαίνονται λεπτομερώς στις εκθέσεις που παρουσίασε η Υπεράσπιση. Συνυπολογίζουμε ειδικότερα, τις δυσμενείς επιπτώσεις που η οποία ποινή φυλάκισης του Κατηγορουμένου 2, ενδέχεται να έχει στη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η μητέρα του Κατηγορουμένου 2, καθώς και τα προβλήματα του αδελφού του, τον οποίο ο Κατηγορούμενος 2 βοηθά, καταβάλλοντας δόση για το στεγαστικό του δάνειο. Οφείλουμε όμως, από την άλλη, να επισημάνουμε ότι τυχόν επιπτώσεις στην οικογένεια του Κατηγορουμένου 2 από ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης που θα του επιβληθεί, αν και λαμβάνονται υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας, δεν μπορούν, υπό τις περιστάσεις της παρούσας και ειδικά λόγω της ανάγκης για αποτροπή, να είναι αποφασιστικής σημασίας και δη να επηρεάσουν το είδος της ποινής (βλ. Domotov κ.α. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 328 και Soliman v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 234/23, ημερ. 27/6/2024). Ο παράγοντας αυτός θα επηρεάσει το εύρος της ποινής.
Σε σχέση με την ηλικία του Κατηγορουμένου 2, δεν θα συμφωνήσουμε με τον συνήγορο Υπεράσπισης ότι αυτή μπορεί να προσμετρήσει ως ελαφρυντικό στοιχείο υπέρ του. Έχουμε την άποψη ότι, ένα πρόσωπο ηλικίας 34 ετών, ως ήταν ο Κατηγορούμενος 2 κατά τον χρόνο διάπραξης των επίδικων αδικημάτων, πρέπει να έχει αντίληψη της σοβαρότητας και των συνεπειών που συνεπάγεται η διάπραξη τέτοιας φύσης αδικημάτων. Μάλιστα, ο Κατηγορούμενος 2, όντας χρόνιος χρήστης ναρκωτικών, είναι πρόσωπο που βίωσε τις αρνητικές συνέπειες που επιφέρει η ουσιεξάρτηση. Αναμενόταν λοιπόν να έχει την ωριμότητα και να είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι η συμβολή του στη διάδοση ναρκωτικών, επιφέρει πολλαπλά προβλήματα τόσο στον ίδιο και την οικογένεια του, όσο και στην κοινωνία ευρύτερα.
Σε σχέση τώρα με την προσπάθεια που, σύμφωνα με τον συνήγορο του, καταβάλλει ο Κατηγορούμενος 2 ώστε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά, λαμβάνουμε υπόψη προς όφελος του ότι, με βάση σχετικά πρόσφατη έκθεση ψυχιάτρου, αυτός βρίσκεται υπό ψυχιατρική παρακολούθηση και θεραπεία και παραμένει «καθαρός» από ουσίες. Σημειώνουμε όμως ότι, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι ο Κατηγορούμενος 2 είναι άφαντος, αφού οι προσπάθειες που είχαν γίνει για εκτέλεση του εντάλματος σύλληψης που εκκρεμούσε εναντίον του, απέβησαν άκαρπες. Στη βάση αυτού, παρέμεινε άγνωστο το κατά πόσον ο Κατηγορούμενος 2 συνεχίζει τη συνεργασία του και τη θεραπεία του στο ψυχιατρικό κέντρο από το οποίο προσκομίστηκε σχετική έκθεση. Παρά τους πιο πάνω προβληματισμούς, θα πιστώσουμε προς όφελος του την εκδηλωθείσα πρόθεση του να απεξαρτηθεί, επικροτώντας με αυτό τον τρόπο την όποια προσπάθεια κατέβαλε το τελευταίο χρονικό διάστημα και ευελπιστώντας ότι αυτή θα συνεχιστεί.
Σε σχέση με την προηγούμενη καταδίκη που βαραίνει τον Κατηγορούμενο 2, σημειώνουμε ότι αυτή δεν λαμβάνεται υπόψη ως επιβαρυντικό στοιχείο. Δεν πρέπει να αφεθεί η εντύπωση ότι ένας παραβάτης τιμωρείται για δεύτερη φορά, λόγω κάποιας προηγούμενης καταδίκης. Ωστόσο, αυτή δύναται να επηρεάσει τον βαθμό επιείκειας που το Δικαστήριο θα ήταν διατεθειμένο να επιδείξει. Η προηγούμενη καταδίκη είναι επίσης ένδειξη της στάσης και του σεβασμού του Κατηγορουμένου στους νόμους και ως τέτοια λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο (βλ. Σωτήρης Ζαχαρία Γεωργίου, άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565, Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Κυπριανίδης κ.ά. ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 246 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1). Δεν παραγνωρίζουμε και λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη ότι η προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορουμένου 2 ανάγεται στο μακρινό παρελθόν, όταν ο Κατηγορούμενος 2 ήταν σε αρκετά νεαρή ηλικία (βλ. Θεοδούλου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 206). Από την άλλη, σημειώνουμε ότι εκείνη η υπόθεση αφορούσε σε ομοειδή αδικήματα. Η ποινή που του είχε επιβληθεί δεν είχε, σε βάθος χρόνου, αναμορφωτικό χαρακτήρα, αφού ο Κατηγορούμενος 2 διέπραξε, ξανά, ίδιας φύσης αδικήματα, κάτι που αναδεικνύει τη ροπή του σε αυτά.
Πέραν των πιο πάνω, λαμβάνουμε υπόψη τον χρόνο που έχει παρέλθει από τη διάπραξη των αδικημάτων της παρούσας υπόθεσης, ήτοι δύο έτη και 5 μήνες, πλην όμως σημειώνουμε ότι αυτός δεν είναι τέτοιος που να μπορεί να οδηγήσει σε διαφοροποίηση του είδους της ποινής.
Παράλληλα, λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι, από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μας, προέκυψε ότι άλλο ένα πρόσωπο, φέρεται να εμπλέκεται στην αλυσίδα διακίνησης της επίδικης ποσότητας ναρκωτικών, καθώς είχε υποδειχθεί από τον Κατηγορούμενο 1 ως το πρόσωπο στο οποίο ο τελευταίος θα παρέδιδε τα ναρκωτικά. Το πρόσωπο αυτό, κατά παραδοχή του συνηγόρου της Κατηγορούσας Αρχής, δεν έχει διωχθεί. Σημειώνουμε βεβαίως ότι η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα για δίωξη ή μη δίωξη ενός προσώπου είναι ανέλεγκτη δικαστικά. Από την άλλη όμως, το γεγονός ότι, ως προέκυψε από την ενώπιον μας μαρτυρία, υπήρχε μαρτυρία και εναντίον ενός άλλου προσώπου, το οποίο, εν τέλει, δεν διώχθηκε, χωρίς να δοθεί κάποια εξήγηση για την απόφαση αυτή, είναι στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη ως μετριαστικός παράγοντας, ώστε να απαμβλυνθεί η ανισοσκέλια στη μεταχείριση των παραβατών και να μετριαστεί τυχόν αίσθημα αδικίας που αισθάνεται ο Κατηγορούμενος 2. Το Δικαστήριο μέσα στα πλαίσια εκπλήρωσης του καθήκοντος που του επιβάλλει το Άρθρο 35 του Συντάγματος πρέπει να διασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβανομένου και του δικαιώματος της ισότητας (βλ. Georghiou & Others v. Republic (1986) 2 C.L.R. 109, Παναγή ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 115, Κάττου κ.α. ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 498, Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141, Γενικός Εισαγγελέας ν. Λοΐζου (2000) 2 Α.Α.Δ. 373 και Λοϊζίδης ν. Δημοκρατίας (2014) 2Β Α.Α.Δ. 965).
Ως ελαφρυντικό παράγοντα κληθήκαμε να λάβουμε επίσης υπόψη το γεγονός ότι στον Κατηγορούμενο 1, είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 3 ετών η οποία αναστάλθηκε. Ο κ. Αργυρού εισηγήθηκε ότι δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν πιο αυστηρή αντιμετώπιση του Κατηγορουμένου 2. Δεν θα συμφωνήσουμε. Κατά την επιβολή ποινής στον Κατηγορούμενο 1 είχε ληφθεί υπόψη ότι εκείνος ήταν πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου, που παραδέχθηκε άμεσα τις κατηγορίες και εξέφρασε μεταμέλεια μέσα από τη συνεργασία του με την αστυνομία. Λήφθηκε επίσης υπόψη ότι, διέπραξε τα αδικήματα ενώ βρισκόταν σε δεινή θέση, λόγω χρέους που είχε δημιουργήσει προς τον προμηθευτή των επίδικων ναρκωτικών ουσιών. Όλοι οι πιο πάνω ελαφρυντικοί και μετριαστικοί παράγοντες ελλείπουν στην περίπτωση του Κατηγορουμένου 2. Επαναλαμβάνουμε δε, ότι ο τελευταίος δεν απεκάλυψε κανένα λόγο για τον οποίο συμμετείχε στη διακίνηση της επίδικης ποσότητας ναρκωτικών. Ούτε τέθηκε ενώπιον μας οτιδήποτε που να δείχνει ότι αυτός ενήργησε παρασυρόμενος από άλλους, ή ευρισκόμενος σε οικονομική δυσπραγία, ως ήταν η περίπτωση του Κατηγορουμένου 1. Με τα πιο πάνω κατά νου, κρίνουμε ότι η περίπτωση του Κατηγορουμένου 2, πόρρω απέχει από την περίπτωση του Κατηγορουμένου 1 και συνεπώς η ποινική τους μεταχείριση δεν μπορεί να είναι όμοια. Σχετικά είναι όσα λέχθηκαν στην Παναγιώτου Xριστάκης ν. Aστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 354, από την οποία παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Η συνταγματική αρχή της ισότητας συνεπάγεται την ίση ή ομοιόμορφη μεταχείριση "πάντων των υπο τας αυτάς συνθήκας τελούντων" (βλ. Republic v. Arakian and Others (1972) 3 C.L.R. 294).
Όταν δύο περιπτώσεις δεν τελούν "υπό τας αυτάς συνθήκας" ή όταν τα υποκείμενα ή αντικείμενα της ρύθμισης δεν είναι ομοιογενή επιτρέπεται η διαφοροποίηση στην αντιμετώπιση τους και δεν προκύπτει παραβίαση της αρχής της ισότητας.
Ειδικά και σε σχέση με την μεταχείριση των παραβατών στο "Sentencing References 1998" του David Thomas, σελ. 45, το θέμα τίθεται ως εξής:
… …
Σε μετάφραση:
"Δεν προκύπτει ανισότητα εάν η διαφορά στην ποινή αντανακλά τη διαφορά στις αντίστοιχες ευθύνες των παραβατών, ή διαφορά στην ηλικία τους, προηγούμενες καταδίκες, ή την ύπαρξη προσωπικών μετριαστικών παραγόντων οι οποίοι σχετίζονται με ένα από αυτούς. Όπου ένας παραβάτης διαθέτει το ευεργέτημα προσωπικών ελαφρυντικών περιστάσεων, το οποίο δεν διαθέτουν οι άλλοι παραβάτες, στους άλλους παραβάτες δεν πρέπει να δοθεί το ευεργέτημα εκείνου του ελαφρυντικού."»
Σε σχέση τέλος με την εισήγηση του κ. Αργυρού ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι κακές συνθήκες που, κατά τη θέση του, επικρατούν στις Κεντρικές Φυλακές, σημειώνουμε ότι η παραπομπή σε μια έκθεση και δημοσιεύματα με τα οποία εκφράζονται ανησυχίες για το εν λόγω ζήτημα, δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση για εξαγωγή ευρήματος ότι όντως η κατάσταση στις φυλακές της Δημοκρατίας είναι τέτοια που να οδηγεί σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Πέραν τούτου, σημειώνουμε και το εξής. Τα Δικαστήρια, από την πλευρά τους, είναι επιφορτισμένα με το ιδιαίτερα επίπονο έργο καθορισμού της ποινής, στη βάση νομολογιακά αναγνωρισμένων κριτηρίων. Τυχόν ανησυχίες, όσον αφορά τις σωφρονιστικές εγκαταστάσεις της Δημοκρατίας είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν τις αρμόδιες Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίες οφείλουν να εξετάσουν τη βασιμότητα τους και να λάβουν, αν απαιτείται, τα ενδεδειγμένα μέτρα.
Εξετάσαμε λοιπόν με προσοχή όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την παρούσα υπόθεση, ήτοι τα γεγονότα που συνιστούν και περιβάλλουν τα αδικήματα, τους ελαφρυντικούς και μετριαστικούς για την ποινή παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών περιστάσεων του Κατηγορουμένου 2 και σταθμίσαμε, κατά το δυνατόν, όλους τους παράγοντες που επιδρούν στον καθορισμό της ποινής. Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω, επιβάλλουμε στον Κατηγορούμενο 2 τις ακόλουθες ποινές:
Στην κατηγορία 3, ποινή φυλάκισης 7 ετών.
Στην κατηγορία 2 δεν επιβάλλουμε ποινή καθότι τα γεγονότα που την στοιχειοθετούν περιλαμβάνονται σε αυτά της κατηγορίας 3.
Με δεδομένο ότι ο Κατηγορούμενος 2 είναι απών, εκδίδεται εναντίον του ένταλμα σύλληψης προς τον σκοπό εκτέλεσης της ποινής που του έχει επιβληθεί. Δίδονται οδηγίες όπως το ένταλμα σύλληψης εναντίον του παραμένει εν ισχύ μέχρι την εκτέλεση του. Η ποινή του θα αρχίζει από την ημέρα που ο Κατηγορούμενος 2 συλληφθεί.
Τα έξοδα ύψους €105 να καταβληθούν από τη Δημοκρατία. Τα κινητά τηλέφωνα που είχαν παραληφθεί στα πλαίσια διερεύνησης της παρούσας υπόθεσης, να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους τους. Το ελεγχόμενο φάρμακο που αφορά η παρούσα υπόθεση, ήτοι το Τεκμήριο 3 Δικαστηρίου να κατασχεθεί και να καταστραφεί.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο