ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 8890/2023
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ν.
K. E.
Κατηγορούμενος
10 Ιουλίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Α. Ματθαίου
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Ν. Δημητρίου
Κατηγορούμενος παρών
…………………….
Π Ο Ι Ν Η
Ο Κατηγορούμενος μετά από ακροαματική διαδικασία, βρέθηκε ένοχος σε τέσσερεις κατηγορίες (Κατηγορίες 1 έως 4), οι οποίες αφορούν τα ακόλουθα αδικήματα:
Ø Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 63,74 γραμμαρίων κοκαΐνης – Κατηγορία 1.
Ø Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, δηλαδή του προαναφερόμενου ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α - Κατηγορία 2.
Ø Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, δηλαδή 866,55 γραμμαρίων κάνναβης – Κατηγορία 3.
Ø Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, δηλαδή του προαναφερόμενου ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β – Κατηγορία 4.
Γεγονότα
Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν εκτεθεί με λεπτομέρεια στην τελική απόφαση του Δικαστηρίου ημερ.14.06.2024 και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολο τους χωρίς να χρήζουν πλήρους επανάληψης στο σημείο αυτό. Συνοπτικά, αναφέρουμε ότι, την 01.06.2023, στα πλαίσια εκτέλεσης εντάλματος έρευνας του οχήματος και του διαμερίσματος του Κατηγορούμενου στα Λατσιά, για τον οποίον υπήρχαν πληροφορίες για διακίνηση ναρκωτικών, μέλη της ΥΚΑΝ Λευκωσίας, έθεσαν υπό διακριτική παρακολούθηση την περιοχή όπου βρισκόταν το διαμέρισμα του. Περί ώρα 18:00 της ίδιας ημέρας, αφού ο Κατηγορούμενος θεάθηκε να εισέρχεται με το όχημα του στην οδό όπου βρισκόταν το διαμέρισμα του, να σταθμεύει και να κατευθύνεται πεζός προς την είσοδο της πολυκατοικίας του διαμερίσματος του, μέλη της ΥΚΑΝ, που βρίσκονταν πεζοί, πλησίον της πολυκατοικίας, κατευθύνθηκαν προς αυτόν, με σκοπό την ανακοπή του και την εκτέλεση του εντάλματος έρευνας. Μόλις ο Κατηγορούμενος αντιλήφθηκε την παρουσία των αστυνομικών, κατευθύνθηκε προς το όχημα του και ενώ μέλος της αστυνομίας του φώναξε «Αστυνομία Σταμάτα», αυτός εκκίνησε το όχημα του και προσπάθησε να διαφύγει. Καταδιώχθηκε από μέλη της Αστυνομίας και αφού ο Κατηγορούμενος σταμάτησε το όχημα του, ανέφερε «Τώρα κατάλαβα πως είσαστε αστυνομία και γι’ αυτό εσταμάτησα». Ακολούθως, αφού του επεξηγήθηκαν οι λόγοι της εκεί παρουσίας των μελών της ΥΚΑΝ, του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο απάντησε «Εντάξει».
Κατά την εκτέλεση του εντάλματος έρευνας, τα μέλη της Αστυνομίας εντόπισαν, μεταξύ άλλων αντικειμένων που παραλήφθηκαν ως τεκμήρια, και τα ακόλουθα:
Ø στο όχημα του, στον χώρο των ταχυτήτων, ένα σακούλι το οποίο περιείχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης, στο ντουλαπάκι του ταμπλό του οχήματος, στη θέση του συνοδηγού, ένα τεμάχιο σακουλιού το οποίο περιείχε ποσότητα άσπρης σκόνης όμοια με κοκαΐνη και στον χώρο πίσω από τις ταχύτητες του οχήματος, μία ζυγαριά ακριβείας με ίχνη κάνναβης και κοκαΐνης.
Ø στο διαμέρισμα του, στον πάγκο της κουζίνας, δύο σακουλάκια με ποσότητα άσπρης ουσίας όμοια με κοκαΐνη, σε υπνοδωμάτιο του διαμερίσματος μία αθλητική τσάντα, μέσα στην οποία υπήρχε ένα μαύρο σακούλι σκουπιδιών, εντός του οποίου υπήρχε ένα διαφανές σακούλι μέσα στο οποίο υπήρχε διαφανής μεμβράνη εντός της οποίας υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης, σε κομοδίνο του υπνοδωματίου, ένα νάιλον σακούλι δεμένο κόμπο εντός του οποίου υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης και στον πάγκο της κουζίνας ένα νάιλον σακούλι με μικρή ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης.
Από επιστημονικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν από το Γενικό Χημείο του Κράτους, σε μεταγενέστερο στάδιο, επί του περιεχομένου των προαναφερόμενων ανευρεθέντων αντικειμένων, διαπιστώθηκε ότι η ξηρή φυτική ύλη ήταν ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή κάνναβης συνολικού βάρους 866,55 γραμμαρίων και η άσπρη σκόνη ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Α, δηλαδή κοκαΐνη συνολικού βάρους 63,74 γραμμαρίων.
Σημειώνεται περαιτέρω ότι, ο Κατηγορούμενος, κατά την ανεύρεση, στον χώρο των ταχυτήτων του οχήματος του, του πρώτου σακουλιού που περιείχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης, αφού του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο, απάντησε «Εν δικά μου». Την ίδια απάντηση έδωσε και όταν ακολούθως συνελήφθηκε για αυτόφωρο αδίκημα και αφού του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο. Κατά την ανεύρεση της ζυγαριάς ακριβείας με ίχνη κάνναβης και κοκαΐνης, στον χώρο πίσω από τις ταχύτητες του οχήματος του και αφού του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο, ο Κατηγορούμενος απάντησε «Εν ούλλα δικά μου». Κατά την ανεύρεση, στον πάγκο της κουζίνας δύο σακουλιών με ποσότητα άσπρης ουσίας όμοια με κοκαΐνη και αφού του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο, ο Κατηγορούμενος απάντησε «Έχω τζιε μισό κιλό ποδά». Κατά την ανεύρεση των υπόλοιπων προαναφερθέντων τεκμηρίων, ο Κατηγορούμενος δεν έδωσε οποιανδήποτε απάντηση μετά από την επίστηση της προσοχής του στον Νόμο.
Ο Κατηγορούμενος, κατά την ανακριτική του κατάθεση, η οποία έλαβε χώρα στις 07.06.2023, αφού πληροφορήθηκε για την υπόθεση που διερευνάτο εναντίον του, του επεστήθη η προσοχή του στον Νόμο, απάντησε, σε όλες τις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν, «Ότι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο».
Προς συμπλήρωση των γεγονότων, η ευπαίδευτη συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής κα Ματθαίου, πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι ο Κατηγορούμενος βαρύνεται με μία προηγούμενη καταδίκη ημερομηνίας 24.03.2022, η οποία αφορούσε το αδίκημα της ανυποταξίας, στο οποίο του επιβλήθηκε, από το Στρατοδικείο, ποινή προστίμου €1.000.- με τριετή αναστολή. Η ημερομηνία αποκατάστασης είναι η 24.03.2025.
Αγόρευση προς Μετριασμό
Αγορεύοντας προς μετριασμό της ποινής ο ευπαίδευτος συνήγορος του Κατηγορουμένου, κος Δημητρίου υιοθέτησε την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας προβαίνοντας σε μία διορθωτική διευκρίνιση σε ότι αφορά την περίοδο που ο Κατηγορούμενος εργαζόταν. Από την εν λόγω Έκθεση – συμφώνως και της διορθωτικής διευκρινίσεως και προσθηκών του κου Δημητρίου – προκύπτει ότι ο Κατηγορούμενος είναι ηλικίας 33 ετών. Αφότου αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, εργάστηκε για 3 χρόνια στην Ελλάδα. Ακολούθως, εργάστηκε σε ταχυφαγείο και ως σερβιτόρος σε εστιατόρια και μέχρι και τρεις μήνες πριν τη σύλληψη του, εργαζόταν σε εταιρεία με φουσκωτά και σε εταιρεία με μεταλλικές κατασκευές. Πριν τη σύλληψη του, διέμενε στην πατρική οικία της συμβίας του, με την οποία συμβιώνει από το έτος 2022 και η οποία είναι μητέρα ενός ανήλικου παιδιού. Από τον Ιούνιο τους 2023, παρακολουθεί το πρόγραμμα του Κέντρου Πολλαπλής Παρέμβασης λόγω χρήσης ουσιών.
Περαιτέρω ο συνήγορος Υπεράσπισης, παρουσίασε δύο επιστολές του Κέντρου Πολλαπλής Παρέμβασης, ημερομηνίας 29.03.2024 και 18.06.2024 (Έγγραφα 1 και 2 αντίστοιχα) και δύο επιστολές από τις εταιρείες όπου εργοδοτείτο ο Κατηγορούμενος μετά τη σύλληψη του για την παρούσα υπόθεση (Έγγραφα 3 και 4), με σκοπό, ως ανέφερε, να καταδειχθεί ότι ο Κατηγορούμενος έχει «γυρίσει σελίδα» στη ζωή του, με την υπόσχεση ότι δεν θα εμπλακεί εκ νέου σε τέτοιας φύσεως αδικήματα.
Ως προς τα αδικήματα για τα οποία κρίθηκε ένοχος ο Κατηγορούμενος, ο κος Δημητρίου, αφού αναγνώρισε τη σοβαρότητα αυτών, ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος σε ό,τι αφορά την ουσία της υπόθεσης, έκανε παραδοχή, αφού δεν αμφισβήτησε την κατοχή των επίδικων ναρκωτικών ουσιών, αλλά η θέση του ήταν ότι αυτά τα οποία κατείχε και παραδέχθηκε ότι τα κατείχε, συνιστούσαν μολυσμένη μαρτυρία, εξ ου και έγινε μη παραδοχή και διεξήχθη ακρόαση, επισημαίνοντας το περιορισμένο της έκτασης της. Ως εκ των ανωτέρω, ήταν ουσιαστικά η θέση του ότι η μη παραδοχή του Κατηγορούμενου δεν συνιστά επιβαρυντικό παράγοντα.
Αναφορικά με την προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορούμενου, ο συνήγορος Υπεράσπισης εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το Δικαστήριο δεν θα δώσει καμία βαρύτητα. Εισηγήθηκε ακόμη ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η διάκριση μεταξύ της κατοχής ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την προμήθεια, όπου δεν έγινε προμήθεια και της εμπορίας ναρκωτικών, όπου έγινε προμήθεια. Συναφώς, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη την ποσότητα που εντοπίστηκε στην κατοχή του Κατηγορούμενου, με τη διευκρίνιση ότι δεν θεωρεί ότι αυτή είναι αμελητέα, αλλά είναι τέτοια, που ως υποστήριξε, ενδεχομένως, εάν εξ αρχής διευκρινίζονταν η ποσότητα, ως διευκρινίστηκε μετά την τροποποίηση, η υπόθεση να εκδικαζόταν συνοπτικά.
Νομική Πτυχή
Από πλευράς Δικαστηρίου, η πρώτη και σημαντικότερη επισήμανση είναι ότι τα αδικήματα που έχει διαπράξει ο Κατηγορούμενος είναι εξαιρετικά σοβαρά. Αρχίζοντας από τα σοβαρότερα των αδικημάτων, σημειώνουμε ότι, για τα αδικήματα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια ναρκωτικών τάξεως Α και τάξεως Β (Κατηγορίες 2 και 4 αντίστοιχα), προβλέπεται ποινή φυλάκισης διά βίου ή πρόστιμο ή και οι δύο αυτές ποινές. Για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α (Κατηγορία 1) προβλέπεται ποινή φυλάκισης 12 ετών ή πρόστιμο ή και οι δύο αυτές ποινές και για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (Κατηγορία 3) προβλέπεται ποινή φυλάκισης 8 ετών ή πρόστιμο ή και οι δύο αυτές ποινές.
Όπως δε είναι νομολογημένο το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπεται στον Νόμο αντανακλά αφενός τη σοβαρότητα που προσδίδεται από το Νομοθέτη σε ένα αδίκημα και αφετέρου αποτελεί και την αφετηρία από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής (βλ. Δημοκρατία ν. Hunganu, Ποιν. Έφ.130/20, ημερ.20.07.2021), ECLI:CY:AD:2021:B348.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει επανειλημμένα υποδείξει την ανάγκη για επιβολή αυστηρών, αποτρεπτικών ποινών σε αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικές ουσίες - λόγω ακριβώς της έξαρσης που παρουσιάζουν. Προς τούτο παραθέτουμε το κάτωθι απόσπασμα από την υπόθεση Κλεομένης ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350:
«Αν και πιστεύουμε ότι επαναλαμβάνουμε εαυτούς και τα τετριμμένα, κρίνουμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε την κατ' επανάληψη επισήμανση της νομολογίας μας «πως τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας, πληγές οι οποίες δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε από τη συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν, αλλά επιδεινώνονται ραγδαία. Και στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες είναι πρόσωπα νεαρής ηλικίας. Είναι πραγματικά λυπηρό, οδυνηρό και τραγικό να διαπιστώνουμε πως η απώλεια ζωών, νέων κυρίως ανθρώπων, έχει γίνει μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας και πως η λίστα των νέων που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα επιτάσσει την επιβολή αποτρεπτικών ποινών και καθιστά την αυστηρή μεταχείριση των παραβατών επιτακτική». (Βλ. Λαζάρου κ.ά. ν. Δημοκρατία (2010) 2 Α.Α.Δ. 633, και την εκεί σχετική νομολογία που η απόφαση παραπέμπει)».
Η θλιβερή διαπίστωση είναι πως η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει δυστυχώς μέχρι σήμερα και παρόμοιες διαπιστώσεις εξακολουθούν και σε άλλες μεταγενέστερες υποθέσεις όπως η Ismen Bora v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 79/2017, ημερ. 13.03.2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, Ιωάννου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 110/20, ημερ. 29.09.2020, Παττίχης ν. Δημοκρατίας, Ποιν.Εφ.193/19, ημερ. 02.06.2021, ECLI:CY:AD:2021:B221, Γλυκερίου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.171/20, ημερ. 08.07.2022, ECLI:CY:AD:2022:B287, Ανδρέας Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.2/2022, ημερ. 19.12.2022 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, Ποιν. Έφ. Αρ. 71/22, ημερ. 01.12.2022.
Δυστυχώς, τα αδικήματα που αφορούν σε ναρκωτικά συνεχίζουν να παρουσιάζουν τρομακτική έξαρση, κάτι που δικαιολογεί την επιβολή ακόμη πιο αυστηρών ποινών (βλ. Ανδρέας Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 1/2023, ημερ. 06.07.2023). Η αναγκαιότητα για επιβολή αυστηρών ποινών σε υποθέσεις ναρκωτικών τονίστηκε σε αρκετές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην πρόσφατή υπόθεση Γλυκερίου (ανωτέρω) με αναφορά και σε παλαιότερες υποθέσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο σημείωσε τα ακόλουθα:
«Η νομολογία υπαγορεύει την αναγκαιότητα επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις που αφορούν ναρκωτικές ουσίες. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Ναζίπ ν. Αστυνομίας, (2014) 2(Β) ΑΑΔ 808, η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή κατά μείζονα λόγο με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Bora ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, ημερ. 13/3/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών».»
Επίσης στην πρόσφατη υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Πέτρου, (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο μετά την επισήμανση ότι η κατάρα των ναρκωτικών έχει για τα καλά ριζώσει στη χώρα μας και όλο και περισσότερα πρόσωπα, και δυστυχώς νεαρά, ακόμη και ανήλικοι, εμπλέκονται στην κατοχή, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, με ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο για τους παραβάτες αλλά και για την ίδια την κοινωνία, επανέλαβε ακόμα μια φορά ότι επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών ποινών, ιδίως εκεί όπου η κατοχή των ναρκωτικών συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας, ή με πρόθεση προμήθειας αυτών σε τρίτα πρόσωπα. Αναγκαιότητα η οποία υφίσταται και στην παρούσα περίπτωση.
Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα Δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (βλ. Selmani κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2016) 2Β Α.Α.Δ. 854). Σε αρκετές δε αποφάσεις, έχει τονισθεί ότι οι επιβαλλόμενες ποινές θα πρέπει να καταστούν αυστηρότερες για να επενεργούν αποτρεπτικά στο είδος αυτό των αδικημάτων, τα οποία κλονίζουν τα υγιή θεμέλια της κοινωνίας (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Mehmet Sak (2005) 2 Α.Α.Δ. 377).
Θεώρηση της πλούσιας νομολογίας για υποθέσεις ναρκωτικών καταδεικνύει την αυστηρή αντιμετώπιση τέτοιας φύσης αδικημάτων με την επιβολή πολύχρονων ποινών φυλάκισης, το ύψος των οποίων εξαρτάται, μεταξύ άλλων παραγόντων, από το είδος, την ποσότητα και τον σκοπό κατοχής των ναρκωτικών (βλ. Mallouk ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 711 και Μάρκος Brayan Berne v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 437). Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, παρατηρούμε μια τάση επιβολής ακόμα αυστηρότερων ποινών από το Ανώτατο Δικαστήριο, στα πλαίσια των προσπαθειών πάταξης της μάστιγας των ναρκωτικών, ώστε να λειτουργήσουν επιτέλους αποτρεπτικά, ακόμα και για ναρκωτικά τάξεως Β και για ποσότητες που δεν είναι πολύ μεγάλες.
Ενδεικτικά, παραπέμπουμε στις ακόλουθες υποθέσεις όπου υπάρχει κάποιου βαθμού εγγύτητα ή σχετικότητα, με τα αδικήματα που διέπραξε ο Κατηγορούμενος. Αυτό, με την παράλληλη, σημαντική, επισήμανση, ότι προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με τις επιβληθείσες ποινές είναι μεν ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας των συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων που τις περιβάλλουν, δεν είναι όμως δεσμευτικού χαρακτήρα. Παρέχουν απλώς κάποια ένδειξη σε σχέση με το είδος και το ύψος των ποινών που πρέπει να επιβάλλονται για τη διάπραξη συγκεκριμένων αδικημάτων, χωρίς να αποτελούν ένα σταθερό δείκτη καθορισμού ποινής, καθότι η ποινή που επιβάλλεται εξατομικεύεται. Η ποινή είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν εφόσον η κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της γεγονότων τόσο σε σχέση με τις περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, όσο και τις προσωπικές συνθήκες του κάθε παραβάτη (βλ. Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 208/2018, ημερ. 27.11.2019 και Χαραλάμπους κ.α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 127/19 και 130/19, ημερ. 10.03.2021). Δεν υπάρχουν όμοιες υποθέσεις για να υπάρχουν και όμοιες ποινές. Συνεπώς, η όποια αναφορά σε παρόμοιες υποθέσεις γίνεται προς εμπέδωση – στον βαθμό του δυνατού - του αισθήματος ίσης μεταχείρισης στην αντιμετώπιση των δραστών [βλ. Μαυρολουκά ν. Δημοκρατίας (2015) 2(Α) Α.Α.Δ. 30, Δημοκρατία ν. Ανδρέου, Ποιν. Έφ. Αρ. 135/19, ημερ. 04.10.2022 και Ανδρέας Γεωργιάδης (ανωτέρω)].
Στην Ahmed κ.ά ν Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 801, στην οποία επικυρώθηκαν ποινές φυλάκισης με ανώτατη ποινή 6 ετών, για προμήθεια ρητίνης καννάβεως συνολικού βάρους περίπου 947 γραμμαρίων, σε νεαρούς κατηγορουμένους, με λευκό ποινικό μητρώο, μετά από παραδοχή και με τον ιθύνοντα νου να είναι άλλο πρόσωπο που δεν συνελήφθη. Η ποινή χαρακτηρίστηκε από το Εφετείο, ως «αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις και οπωσδήποτε όχι έκδηλα υπερβολική».
Στην Κυριάκου ν Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 746, το Εφετείο αντικατέστησε με ποινή φυλάκισης 5 ετών την πρωτοδίκως επιβληθείσα ποινή φυλάκισης 6 ετών σε κατηγορούμενο, μετά από παραδοχή, για την κατοχή 688,2684 γραμμαρίων ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης με σκοπό την προμήθεια, διότι έκρινε ότι το Κακουργιοδικείο δεν προσέδωσε σημασία στη συνεργασία του κατηγορουμένου με τις ανακριτικές αρχές.
Στην ΚΕΜΑ ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 284/2018, ημερ. 19.07.2019, ECLI:CY:AD:2019:B332, επικυρώθηκαν οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στον Εφεσείοντα, με μεγαλύτερη αυτή των 4 ½ ετών, σε δύο κατηγορίες κατοχής με σκοπό την προμήθεια 98,82 γρ. κοκαΐνης και 100 γρ. κοκαΐνης αντίστοιχα, κατόπιν παραδοχής. Ο Εφεσείων ήταν ηλικίας 35 ετών, πατέρας τριών παιδιών, επέδειξε καλή διαγωγή στις φυλακές και κατάφερε να απεξαρτηθεί.
Στην Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 2/2022, ημερ.19.12.2022, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 5 ετών για κατοχή 99,85 γραμμαρίων κοκαΐνης με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα, η οποία επιβλήθηκε κατόπιν παραδοχής στον Εφεσείοντα, ο οποίος ήταν 31 ετών και λευκού ποινικού μητρώου. Το Εφετείο παρόλο ότι έκρινε ότι η ποινή εμπεριέχει το στοιχείο της αυστηρότητας, σημείωσε ότι «… δεν είναι όμως εκτός του πλαισίου που οριοθετεί η νομολογία, σε συνάρτηση με το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών που κατέχονταν με σκοπό την προμήθεια, τις προσωπικές περιστάσεις του Εφεσείοντα, περιλαμβανομένου του λευκού του ποινικού μητρώου και της παραδοχής του, στην απουσία της οποίας η ποινή του θα ήταν μεγαλύτερη.»
Τέλος, στην πολύ πρόσφατη υπόθεση Νετάλ Καμπισιό κ.ά. ν. Αστυνομίας, Ποιν. Εφ. 89/23, 90/23 και 91/23, ημερ.15.06.2024, επικυρώθηκαν οι ποινές φυλάκισης 4 ετών στους Εφεσείοντες 1 και 3 και 3,5 ετών στον Εφεσείοντα 2 για κατοχή με σκοπό την προμήθεια μεθαμφεταμίνης (ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Α) συνολικού βάρους 94,18 γραμμαρίων, 3,5 ετών στους Εφεσείοντες 1 και 3 και 3 ετών στον Εφεσείοντα 2 για κατοχή με σκοπό την προμήθεια κάνναβης (ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Β) συνολικού βάρους 49,06 γραμμαρίων και 3 ετών στους Εφεσείοντες 1 και 3 και 2 ετών στον Εφεσείοντα 2 για κατοχή 44 δισκίων αμφεταμίνης (ελεγχόμενο φάρμακο τάξης Α). Οι Εφεσείοντες 1 και 3 βαρύνονταν με προηγούμενες καταδίκες, ενώ ο Εφεσείοντας 2 ήταν λευκού ποινικού μητρώου.
Μετά την πιο πάνω αναφορά σε νομολογία, επιστρέφουμε στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και ειδικά στους παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διαμόρφωση της ποινής που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο.
Για προσδιορισμό, λοιπόν, της ποινής, πρώτα και πάνω απ’ όλα λαμβάνουμε υπόψη αφενός τη σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε ο Κατηγορούμενος, ως προκύπτει από την προβλεπόμενη ποινή και αφετέρου την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών, ενόψει της έξαρσης που παρατηρείται στη διάπραξη τους. Παράλληλα, λαμβάνουμε υπόψη μας το είδος και την ποσότητα των ναρκωτικών, η οποία, μπορεί να μην θεωρείται πολύ μεγάλη, αλλά, σίγουρα, δεν είναι αμελητέα, η διοχέτευση της οποίας σε τρίτα πρόσωπα, αναμφίβολα, θα προκαλούσε βλάβη σε πλειάδα χρηστών, αλλά και στην κοινωνία γενικότερα.
Παρεμβάλουμε στο σημείο αυτό τη θέση του κου Δημητρίου, η οποία προβλήθηκε σε συνάφεια με την ποσότητα των επίδικων ναρκωτικών, ήτοι ότι εάν καθοριζόταν εξ αρχής η ποσότητα των ναρκωτικών, ως καθορίστηκε μετά την τροποποίηση, ενδεχομένως η υπόθεση να εκδικαζόταν συνοπτικά, για να σημειώσουμε καταρχάς ότι, η συνοπτική εκδίκαση μίας υπόθεσης δικαιοδοσίας Κακουργιοδικείου, δεν αποτελεί σημείο αναφοράς για κατάταξη της περίπτωσης από άποψης σοβαρότητας (βλ. Γλυκέριου ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 18). Αυτό θεωρούμε ότι επιβεβαιώνεται και από το ακόλουθο απόσπασμα της υπόθεσης Βαρδάκη ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ.186/21, ημερ. 14.07.2022, ECLI:CY:AD:2022:B302, στην οποία το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι, «Η εμφάνιση ενώπιον των Δικαστηρίων υποθέσεων που αφορούν σε πολύ μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών τα τελευταία χρόνια, δεν πρέπει να οδηγήσει στην υποβάθμιση της σοβαρότητας των υποθέσεων με μικρότερες ποσότητες. Αντίθετα, αναδεικνύεται το τεράστιο πρόβλημα και η ανάγκη καταπολέμησης της διάδοσης των ναρκωτικών σε κάθε της έκφανση.». Είναι δε γνωστή η αρχή ότι ακόμα και όταν ένα αδίκημα εκδικάζεται συνοπτικώς, το Δικαστήριο δύναται να λάβει κατά την επιμέτρηση της ποινής υπόψη, την ποινή η οποία προβλέπεται από τον Νόμο και να επιβάλει αν τα γεγονότα και περιστάσεις της υποθέσεως το απαιτούν ακόμη και το ανώτατο όριο της ποινής που μπορεί να επιβληθεί σε συνοπτική διαδικασία (βλ. Raymond Elia Ghafari v. Αστυνομία (2001) 2 Α.Α.Δ. 442). Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Αστυνομία ν. Βακανά, Ποιν. Έφ. 173/20, ημερ. 20.05.2021, ECLI:CY:AD:2021:B200, η προβλεπόμενη ποινή είναι στοιχείο επί του οπίου το Δικαστήριο καθοδηγείται για τη σοβαρότητα του κάθε αδικήματος το οποίο καλείται να τιμωρήσει στο όριο της δικής του πλέον δικαιοδοσίας.
Παράλληλα και συναφώς, λαμβάνουμε υπόψη ότι στην προκειμένη περίπτωση προσθέτει στη σοβαρότητα της αξιόποινης συμπεριφοράς του Κατηγορουμένου ο σκοπός για τον οποίο κατέχονταν τα επίδικα ναρκωτικά, ήτοι η προμήθεια τους σε τρίτο πρόσωπο αποφέροντας έτσι σημαντικά χρηματικά οφέλη στους εμπόρους και προμηθευτές, συντηρώντας κατ’ αυτό τον τρόπο την εμπορία. Δεν μας διαφεύγει, ότι η νομολογία μας αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους απ’ ό,τι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές (βλ. Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 466). Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Xhaferi v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ.207/2021, ημερ. 16.11.2022, ECLI:CY:AD:2022:B453, όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Ουσιαστικά αυτό ήταν το νόημα και στην υπόθεση Salaryand v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 541 όπου λέχθηκε ότι: «Κατ΄ ουσίαν, η εγκληματικότητα του προμηθευτή ναρκωτικών και του διαμεσολαβητή για τη διάθεση τους δε διαφέρει. Κοινός είναι ο σκοπός και κοινό το αντικείμενο. Σκοπός είναι η μόλυνση της κοινωνίας και αντικείμενο το κέρδος».
Κρίνουμε πως η ορθή προσέγγιση συμπληρώνεται και στο ακόλουθο απόσπασμα από την εν λόγω υπόθεση Salaryand (ανωτέρω):
«Έχει λεχθεί – και μπορεί να το επαναλάβουμε – ότι αυστηρή τιμωρία ατόμων που ενέχονται στη χρήση ναρκωτικών, όλως ιδιαίτερα των εμπόρων ναρκωτικών και των συνεργών τους, αποτελεί στοιχειώδη άμυνα της κοινωνίας και πράξη συμβάλλουσα στην παγκόσμια εκστρατεία καταπολέμησης και, ει δυνατόν, εκρίζωσης του κακού, που έχει επανειλημμένα χαρακτηριστεί ως η «μάστιγα των ναρκωτικών.»
Στην παρούσα περίπτωση, λαμβάνουμε υπόψη ότι η μαρτυρία δεν αποκάλυψε οποιαδήποτε στοιχεία που να παραπέμπουν σε βαθύτερη και μονιμότερη ενασχόληση του Κατηγορούμενου με τη διακίνηση ναρκωτικών. Ωστόσο, εκείνο που παραμένει ως γεγονός είναι ότι ο Κατηγορούμενος αναμφίβολα κατέστη συνεργός κάποιου ή κάποιων οργανωμένων εμπόρων ναρκωτικών, συνδράμοντας στη διακίνηση και διάδοση των ναρκωτικών. Τα επίδικα ναρκωτικά κατέχονταν με σκοπό την προμήθεια τους σε τρίτο πρόσωπο. Το γεγονός ότι η προμήθεια των εν λόγω ναρκωτικών απετράπη λόγω της επέμβασης της Αστυνομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να οδηγήσει στην υποβάθμιση της σοβαρότητας της έκνομης πράξης του. Η απαξία της πράξης έγκειται ακριβώς στη συμμετοχή του στην αλυσίδα διακίνησης και διάδοσης των ναρκωτικών, διαδραματίζοντας σημαίνοντα ρόλο, αφού συνιστούσε ένα αναπόσπαστο, βαρυσήμαντο κρίκο στη θανατηφόρα αλυσίδα διακίνησης, με τελικούς αποδέκτες τους χρήστες ναρκωτικών. Συντηρώντας έτσι τη χρήση που συντηρεί με τη σειρά της την εμπορία (βλ. Γενικός Εισαγγέλεας ν. Μάριου Παπανικόλα, Ποιν. Έφ. 214/2021, ημερ. 19.01.2024).
Το σύνολο των περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης, ως τις έχουμε σκιαγραφήσει ανωτέρω, η διάπραξη αδικημάτων σε σχέση με ελεγχόμενο φάρμακο τόσο τάξεως Α όσο και τάξεως Β, η εγγενής σοβαρότητα τους σε συνδυασμό με την έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη τους, μας οδηγεί στην κατάληξη ότι, στην παρούσα, προέχει το στοιχείο της αποτροπής και η ανάγκη προστασίας της κοινωνίας από πρόσωπα, ως ο Κατηγορούμενος, τα οποία επιδίδονται σε τέτοιους είδους σοβαρά αδικήματα, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται η αντιμετώπιση του με αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές.
Παρά τη διαπιστωθείσα σοβαρότητα και την ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, υπάρχει πάντοτε και το καθήκον για εξατομίκευση, ούτως ώστε οι ποινές που θα επιβληθούν να προσιδιάζουν στις περιστάσεις της υπόθεσης και του Κατηγορούμενου, το οποίο δεν ατονεί. Στα πλαίσια του καθήκοντος μας αυτού λαμβάνουμε υπόψη προς όφελος του Κατηγορούμενου τα ακόλουθα:
Σε σχέση με τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο από τα επιβαρυντικά περιστατικά του άρθρου 30(4)(α) του Ν.29/77, (βλ. άρθρο 30(4)(β)(vii) του N.29/77). Αντιθέτως, υφίστανται εν προκειμένω τα ελαφρυντικά (iv) και (v) του άρθρου 30(4)(β) του N.29/77, ήτοι το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος ήταν χρήστης παράνομων ουσιών και έχει, αυτοβούλως, από τον Ιούνιο του 2023, ενταχθεί σε θεραπεία στο Κέντρο Πολλαπλής Παρέμβασης. Η σημασία της προσπάθειας απεξάρτησης και ο ρόλος ακόμα του Δικαστηρίου στην ενθάρρυνση του χρήστη να τη συνεχίσει, φαίνονται στο ακόλουθο απόσπασμα της υπόθεσης Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ.148:
«Σε σχέση λοιπόν με το θέμα της απεξάρτησης, σημασία δεν είχε μόνο το αν ο εφεσείων τελικά πέτυχε ή όχι. Σημασία είχε και το αν προσπάθησε και πόσο. Στον όλως ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα των εξαρτησιογόνων ουσιών είναι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς ότι οι πιθανότητες αποτυχίας είναι μεγάλες, ιδίως σε ανοικτό θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης όπως αυτό που πρόσφερε το ΘΕΜΕΑ. Η άποψη του Κακουργιοδικείου ότι ο εφεσείων «ούτε εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του δόθηκε ούτε σεβάστηκε την απόφαση του Δικαστηρίου» μας φαίνεται να υποτιμά την προσπάθεια που γίνεται για απεξάρτηση σε περίπτωση αποτυχίας. Έχουμε τη γνώμη ότι θα πρέπει η όποια προσπάθεια να αποτιμάται και να ανταμείβεται ώστε να ενθαρρύνεται ο χρήστης να τη συνεχίζει.»
Αυτή η επιτυχής προσπάθεια του Κατηγορουμένου, πρέπει να επικροτείται και ενθαρρύνεται από το Δικαστήριο, ειδικότερα στην παρούσα υπόθεση όπου αυτή, ως προκύπτει από τα Έγγραφα 1 και 2 έχει θετικό αποτέλεσμα, αφού ως αναφέρεται στα εν λόγω έγγραφα, ο Κατηγορούμενος κατάφερε να διατηρήσει αποχή από παράνομες ουσίες και οι ενδείξεις στις διενεργούμενες ουροληψίες που του έγιναν στα πλαίσια του προγράμματος παραμένουν με αρνητική ένδειξη (βλ. Χριστοφίδης v. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 148 και Γιαννακάκη ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 177/2015, ημερ. 21.04.2016).
Σε ότι αφορά τα περί παραδοχής των γεγονότων, όπως είναι πρόδηλο πιστεύουμε, δεν είναι δυνατό να εξισωθεί με το σημαντικότατο νομολογιακό μετριαστικό στοιχείο της παραδοχής της κατηγορίας. Ο Κατηγορούμενος, ως είχε το αναφαίρετο δικαίωμα, προέβη σε μη παραδοχή και έγινε ακρόαση και σίγουρα αυτός δεν είναι επιβαρυντικός παράγοντας, όπως ατυχώς ανέφερε ο δικηγόρος του. Είναι όμως παράγοντας που μπορεί να μειώσει την επιείκεια που το Δικαστήριο θα ήταν διατεθειμένο να επιδείξει σε άτομο το οποίο παραδέχεται, ανεπιφύλακτα τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει και δείχνει έτσι την έμπρακτη του μεταμέλεια. Όντως, εν προκειμένω, τα ουσιαστικά γεγονότα δεν αμφισβητήθηκαν, αλλά, διερωτόμαστε κατά πόσα υπήρχε περιθώριο για αμφισβήτηση, υπό τις περιστάσεις που ο Κατηγορούμενος εντοπίστηκε να κατέχει τα επίδικα ναρκωτικά. Θα του πιστώσουμε όμως τη συνεργασία του με την Αστυνομία. Συνεργασία η οποία υπήρξε τόσο κατά την εκτέλεση του εντάλματος έρευνας, όπου ο Κατηγορούμενος κατά τον εντοπισμό κάποιων εκ των επίδικων ναρκωτικών παραδέχθηκε ότι του ανήκουν, ενώ όταν πληροφορήθηκε ότι το ένταλμα έρευνας αφορούσε και το διαμέρισμα του, απάντησε «Έχω τζιαι άλλο τζιαμέ», όσο και κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης, όπου ο Κατηγορούμενος έδωσε γραπτή συγκατάθεση για τη λήψη των παρειακών του επιχρισμάτων και δακτυλικών αποτυπωμάτων του.
Υπόψη λαμβάνουμε και τα όσα αφορούν στις προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές και άλλες περιστάσεις του Κατηγορουμένου, όπως αναφέρθηκαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο του και ως προκύπτουν από την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας. Έχουμε ξεχωρίσει και καταγράψει ανωτέρω ό,τι θεωρούμε πιο σημαντικό στο πλαίσιο αυτό, χωρίς όμως να παραγνωρίζουμε οτιδήποτε άλλο έχει λεχθεί. Όλα έχουν συνεκτιμηθεί και διαδραματίσει τον ρόλο τους στη διαμόρφωση της ποινής, έχοντας όμως παράλληλα υπόψη ότι, όπως έχει νομολογηθεί, οι προσωπικές περιστάσεις – υπό την ευρύτερη έννοια – λαμβάνονται μεν υπόψη, αλλά, για αδικήματα που βρίσκονται σε έξαρση, υπερτερεί σαφώς η ανάγκη για επιβολή αυστηρής και αποτρεπτικής ποινής (βλ. Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 577 και Χρυσάνθου v. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 221). Άλλωστε, ενόψει της σοβαρότητας τέτοιας φύσεως αδικημάτων και της επιτακτικής ανάγκης για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές περιστάσεις του Κατηγορουμένου, ή άλλοι ελαφρυντικοί παράγοντες δεν πρέπει να εξουδετερώνουν την προσπάθεια των Δικαστηρίων που καταβάλλεται για την προστασία της κοινωνίας από τη σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών (βλ. Βαρνάβα Ευγενίου Κλεοβούλου v. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 57).
Ως προς το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος βαρύνεται με μία προηγούμενη καταδίκη, επισημαίνουμε καταρχάς ότι αυτή δεν συνιστά βέβαια επιβαρυντικό παράγοντα (βλ. Dygdalowicz v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 11/21, ημερ. 04.11.2022). Η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι, αναλόγως πάντοτε της περίπτωσης, δύνανται να μειώσουν την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί από το Δικαστήριο και τούτο διότι συνιστά ένδειξη για τον σεβασμό στον Νόμο και στην τήρηση της τάξης (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17).
Στην προκειμένη περίπτωση, σημειώνεται ότι η προηγούμενη καταδίκη παρά την αναμφίβολη σοβαρότητα της επί των δικών της όρων, δεν αφορά συναφές αδίκημα και περαιτέρω καταδικάστηκε για αυτό αρκετό καιρό πριν τη διάπραξη των επίδικων αδικημάτων. Έτσι, παρόλο που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μηδαμινής αξίας, εντούτοις δεν θεωρούμε πως η εν λόγω προηγούμενη καταδίκη, δύναται, υπό τις περιστάσεις, να μειώσει, καθ’ οιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί στον Κατηγορούμενο.
Συνεκτιμώντας, λοιπόν, αφενός, τη σοβαρότητα των αδικημάτων σε συνάρτηση με τις προβλεπόμενες ποινές, τις συνθήκες διάπραξης αυτών και αφετέρου όλες τις προσωπικές και άλλες περιστάσεις του Κατηγορούμενου σε συνδυασμό με όλους τους παράγοντες που έχουμε αναπτύξει πιο πάνω, μη παραγνωρίζοντας την ανάγκη για αποτροπή, κρίνουμε ότι η μόνη αρμόζουσα ποινή είναι αυτή της φυλάκισης. Όλοι οι ελαφρυντικοί παράγοντες θα αντανακλούνται στην έκταση της ποινής που θα επιβληθεί.
Κατ’ ακολουθία όλων των πιο πάνω, επιβάλλονται στον Κατηγορούμενο οι ακόλουθες ποινές:
Στην Κατηγορία 1, καμία ποινή ενόψει του ότι τα γεγονότα της περιέχονται στη σοβαρότερη Κατηγορία 2.
Στην Κατηγορία 2, ποινή φυλάκισης 5 ετών.
Στην Κατηγορία 3, καμία ποινή ενόψει του ότι τα γεγονότα της περιέχονται στη σοβαρότερη Κατηγορία 4.
Στην Κατηγορία 4, ποινή φυλάκισης 5 ετών.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν και ξεκινούν από σήμερα αλλά μειώνονται για όση περίοδο ο Κατηγορούμενος ήταν προφυλακιστέος - δηλαδή από τις 14.06.2024 (βλ. άρθρο 117 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155).
Τα Αστυνομικά Τεκμήρια 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 16, 17, 19 και 20, όπως αναφέρονται στον κατάλογο τεκμηρίων, Τεκμήριο Δικαστηρίου 1, τα οποία δεν έχουν κατατεθεί στο Δικαστήριο, να κατασχεθούν και να καταστραφούν από την Αστυνομία, μετά την παρέλευση του χρόνου καταχώρησης Έφεσης και νοουμένου ότι δεν καταχωρηθεί.
Το Αστυνομικό Τεκμήριο 8, όπως αναφέρεται στον κατάλογο τεκμηρίων, Τεκμήριο Δικαστηρίου 1, το οποίο δεν έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο, να επιστραφεί στον νόμιμο δικαιούχο του, μετά την παρέλευση του χρόνου καταχώρησης Έφεσης και νοουμένου ότι δεν καταχωρηθεί.
Τα Αστυνομικά Τεκμήρια 9 – 15 και 18, όπως αναφέρονται στον κατάλογο τεκμηρίων, Τεκμήριο Δικαστηρίου 1, τα οποία δεν έχουν κατατεθεί στο Δικαστήριο, να επιστραφούν στον νόμιμο δικαιούχο τους, μετά την παρέλευση του χρόνου καταχώρησης Έφεσης και νοουμένου ότι δεν καταχωρηθεί.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Παρπόττα, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Χρ. Ρασπόπουλος, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………
Π. Σαββίδης, Προσ. Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο