ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: K.Γεωργίου, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 15122/21
Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού
ν.
ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
--------------------------
Ημερομηνία: 28 Νοεμβρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για κατηγορούσα αρχή: κ.Γ.Αργυρού
Για κατηγορούμενο: κα.Ρ.Κωνσταντίνου
Κατηγορούμενος παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο κατηγορούμενος κατηγορείται με 1 κατηγορία, η οποία αφορά το αδίκημα της κοινής επίθεσης κατά παράβαση του άρθρου 242 του Κεφ.154 και συγκεκριμένα ότι την 17/08/2021 στο χωριό Κολόσσι παράνομα επιτέθηκε εναντίον της παραπονουμένης το όνομα της οποίας αναφέρεται στο κατηγορητήριο.
Η κατηγορούσα αρχή για να αποδείξει την υπόθεση της κάλεσε 4 μάρτυρες κατηγορίας, τον Αστ.Π.Θ. (MK1), την παραπονούμενη Α.Π. (ΜΚ2), την Αστ.Μ.Ι. (ΜΚ3) και τον Δρ.Θ.Λ. (ΜΚ4).
Μετά που ο κατηγορούμενος κλήθηκε σε απολογία με βάση τις διατάξεις του άρθρου 74(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155 και του εξηγήθηκαν τα δικαιώματα του αυτός επέλεξε να ασκήσει το δικαίωμα της σιωπής.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Η προσαχθείσα μαρτυρία στα κύρια σημεία της μπορεί να συνοψισθεί ως ακολούθως.
Ο ΜΚ1 ανέφερε ότι υπηρετεί από το 2010 μέχρι και σήμερα στον Αστυνομικό Σταθμό Επισκοπής και είναι ο εξεταστής της παρούσας υπόθεσης, αναγνώρισε την κατάθεσή του ημερομηνίας 22/08/2021 υιοθέτησε το περιεχόμενό της, την κατέθεσε ως Τεκμήριο 1 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι στις 18/08/2021 και περί ώρα 21:35, καθ' υπόδειξη της παραπονουμένης, παρέλαβε από ανοικτό κοινόχρηστο χώρο έναν κώνο χρώματος πορτοκαλί με άσπρο με μαύρη βάση, τον οποίο μετέφερε στον Σταθμό και τον έθεσε στην αποθήκη τεκμηρίων. Επιπλέον ανέφερε ότι την 21/08/2021 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο και τον κατηγόρησε γραπτώς. Ακολούθως αναγνώρισε την ανακριτική κατάθεση του κατηγορουμένου ημερομηνίας 21/08/2021 και κατατέθηκε ως Τεκμήριο 2 και η γραπτή κατηγορία ως Τεκμήριο 3. Σε σχέση με τον σπασμένο κώνο που αναφέρει στην κατάθεσή του, τον κατέθεσε ως Τεκμήριο 4. Ανάφερε ότι η παραπονούμενη του είπε ότι κτυπήθηκε με τον συγκεκριμένο κώνο από τον κατηγορούμενο στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού της και ότι ο κώνος δεν ήταν σε αυτήν την κατάσταση αλλά έσπασε από το κτύπημα. Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι στον χώρο υπήρχε μόνο ο συγκεκριμένος κώνος και του ανέφερε ότι με αυτόν κτυπήθηκε η παραπονούμενη. Επιπλέον η παραπονούμενη του είχε αναφέρει ότι δεν υπάρχουν άλλοι μάρτυρες, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να εντοπίσει εάν υπάρχουν και δεν βρέθηκαν. Επέμενε ότι η κατάσταση του κώνου επήλθε από το κτύπημα στην παραπονούμενη, παρόλο που ανέφερε ότι ήταν η πρώτη φορά που είδε τον κώνο όταν του τον υπόδειξε η παραπονούμενη.
ΜΚ2
Η ΜΚ2 αναγνώρισε την κατάθεσή της ημερομηνίας 18/08/2021, υιοθέτησε το περιεχόμενό της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 5 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι διαμένει στην εν λόγω πολυκατοικία με τον σύζυγό της και τα 3 της παιδιά, ενώ στην ίδια πολυκατοικία διαμένει και ο κατηγορούμενος, δηλαδή διαμένει στα σπίτια της πολυκατοικίας που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος και με τον κατηγορούμενο στο παρελθόν αντιμετώπιζαν διάφορα περιστατικά σε σχέση με τη συμπεριφορά του και θέματα κοινόχρηστων χώρων της πολυκατοικίας. Αναφέρει ότι στις 17/08/2021 και περί ώρα 16:30 μόλις σχόλασε από τη δουλειά της και πήγε στο σπίτι της συνάντησε τον κατηγορούμενο στο ισόγειο της πολυκατοικίας και αφού τον ρώτησε γιατί δεν καθαρίζει τα πράγματα που έβαλε στο ισόγειο της πολυκατοικίας, αυτός πήρε τον κώνο- Τεκμήριο 4 που βρισκόταν εκεί και την κτύπησε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος. Αμέσως ενημέρωσε τηλεφωνικά τον σύζυγό της και την πήρε με το αυτοκίνητό του στο Νοσοκομείο, όπου αφού της έκαναν σχετικές εξετάσεις, απολύθηκε. Αναφέρει περαιτέρω στην κατάθεσή της ότι είχε κεφαλαλγία και άλγος. Περαιτέρω ανέφερε ότι τη στιγμή που την κτύπησε ο κατηγορούμενος δεν υπήρχε κανένα άλλο πρόσωπο στο μέρος και ότι έχει παράπονο από τον κατηγορούμενο. Ακολούθως της υποδείχθηκε από την κατηγορούσα αρχή ο κώνος- Τεκμήριο 4 και ανάφερε ότι ο αυτός έσπασε από το κτύπημα στο αριστερό μέρος του κεφαλιού της. Ανέφερε ότι υπήρχαν και άλλοι κώνοι εκεί και ότι η διαμάχη αυτή διήρκησε μισή ώρα. Πρόσθεσε ότι πήγε στην Αστυνομία την επόμενη μέρα του επεισοδίου και ότι ο κατηγορούμενος την είχε κτυπήσει 1 φορά με τον κώνο. Σε σχετική ερώτηση, ανέφερε ότι στην αρχή οι σχέσεις της με τον κατηγορούμενο ήταν καλές, στην πορεία άρχισε να ενοχλεί, δεν υπήρχε οποιοδήποτε πρόσωπο μπροστά στο περιστατικό, ενώ αναγνώρισε το παραπεμπτικό της ιατρικής εξέτασής της, το οποίο κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6. Αντεξεταζόμενη συμφώνησε ότι στις 17/08/2021 και ώρα 16:30 ήταν ζέστη, επανέλαβε ότι ο κατηγορούμενος ήταν στον ισόγειο χώρο όταν σχόλασε η ίδια, ενώ όταν του ζήτησε να καθαρίσει αυτός θύμωσε και πήρε τον κώνο και την κτύπησε. Συμφώνησε με την υπεράσπιση ότι ο κώνος έχει βάρος, ενώ ανέφερε συγκεκριμένα ότι ο κώνος την κτύπησε με το γύρο, το μαύρο σημείο. Πρόσθεσε ότι ο κώνος με τη δύναμη που την κτύπησε στην κεφαλή «ετσάκρισεν και έπεσε κάτω σπασμένος». Επιπλέον ανέφερε ότι ο σύζυγός της ήταν δουλειά και τα παιδιά της έβλεπαν κινούμενα σχέδια, είπε ότι ζαλίστηκε από το κτύπημα σκοτείνιασαν τα μάτια της και μετά ήρθε η γειτόνισσα και πήρε τηλέφωνο τον σύζυγό της και ότι την ώρα που ήταν στο έδαφος ήταν πάνω της μία κοπέλα. Σε ερώτηση πότε πήγε στην Αστυνομία ανέφερε ότι πήγε την επόμενη ημέρα και ότι το Τεκμήριο 6 το πήρε την επόμενη ημέρα. Σε υποβολή ότι όταν προσπάθησε να μεταφέρει τους κώνους σκόνταψε και κτύπησε, αυτή διαφώνησε έντονα με τη συνήγορο της υπεράσπισης, αλλά συμφώνησε ότι είχε προβλήματα με τον κατηγορούμενο, πλην όμως ανέφερε ότι δεν είχε εκδικητικά κίνητρα εναντίον του.
ΜΚ3
Η ΜΚ3 αναφέρθηκε στο Τεκμήριο 6, αναγνωρίζοντας το ως την ιατρική εξέταση της παραπονουμένης και αναγνώρισε την υπογραφή της στη μέση της σελίδας στα δεξιά, ενώ δεν θυμόταν αν το έδωσε στην παραπονούμενη πριν ή αν μετέβη η ίδια στο Νοσοκομείο. Αντεξεταζόμενη ανάφερε ότι το έντυπο έγινε από αυτήν όταν πήγε στο μέρος, παραπονέθηκε η παραπονούμενη για κάποιους τραυματισμούς και ζήτησε να εξεταστεί γι' αυτό και είχε δοθεί το Τεκμήριο 6 σε αυτήν.
ΜΚ4
Ο ΜΚ4 ανέφερε ότι είναι γιατρός στα επείγοντα της Πάφου και πριν λίγους μήνες βρισκόταν στα επείγοντα της Λεμεσού. Δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός σε αυτό το σημείο ότι είναι χειρούργος γιατρός στα επείγοντα της Πάφου. Αναγνώρισε το Τεκμήριο 6 και ότι το συμπλήρωσε στο δεύτερο μισό του και διάβασε τι ανέφερε σε αυτό, στο οποίο αναγράφεται αναφερόμενος ξυλοδαρμός, ότι η παραπονούμενη αναφέρει κεφαλαλγία και ίλιγγο, ουδέν οξύ παθολογικό από την κλινική εξέταση, αξονική εγκεφάλου αρνητική και δόθηκαν οδηγίες για κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι οι κεφαλαλγίες είναι υποκειμενικές και δεν υπάρχουν εξετάσεις για να διαπιστωθεί ο πονοκέφαλος, οι οδηγίες ήταν να ξεκουραστεί 48 ώρες η παραπονούμενη, ενώ θυμόταν ότι δεν επανήλθε η παραπονούμενη για επανεξέταση. Ανέφερε ότι για να γράψει στο εν λόγω Τεκμήριο τη λέξη «ξυλοδαρμός», μάλλον είχε δεχθεί η παραπονούμενη γροθιές - κλωτσιές, αλλά δεν έγραψε αν κτυπήθηκε από κάποιο όργανο η παραπονούμενη, κάτι που θα το σημείωνε αν του αναφερόταν.
ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Αμφότερες οι πλευρές υποστήριξαν τι εκατέρωθεν θέσεις τους με εμπεριστατωμένες αγορεύσεις. Τα όσα τέθηκαν βρίσκονται καταγεγραμμένα στα πρακτικά καθώς και στο γραπτό κείμενο που παρέδωσε η συνήγορος υπεράσπισης και θα αναφερθώ σε αυτά κατωτέρω στον βαθμό και την έκταση που χρειάζεται.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τους μάρτυρες μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της Δίκης, παρακολούθησα να δίνουν δια ζώσης τη μαρτυρία τους από το εδώλιο του μάρτυρα και άκουσα με προσοχή και υπομονή τα όσα κατέθεσαν ενόρκως, παρακολούθησα τις αντιδράσεις τους, τον τρόπο που απαντούσαν, την επιφυλακτικότητα ή την νευρικότητα τους (βλ.C&A Pelecanos Associates LTD v. Ανδρέα Πελεκάνου (1999) 1ΑΑΔ1273). Έλαβα υπόψιν μου στην αξιολόγηση της μαρτυρίας τους, τη συνολική εμφάνιση και συμπεριφορά τους, με δείκτη μεταξύ άλλων την πηγή της γνώσης τους, τη μνήμη τους, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος ή τυχόν προκατάληψης, την ανιδιοτέλεια, την ακεραιότητα και την αληθοφάνεια (βλ.Αθανασίου ν. Κουνούνη (1997) 1ΑΑΔ614). Περαιτέρω, το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους συσχετίστηκε και συγκρίθηκε με το υπόλοιπο μαρτυρικό υλικό για να αξιολογηθεί η αξιοπιστία (βλ.Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ371). Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας τους, έλαβα επίσης υπόψιν μου ότι με βάση τη Νομολογία είναι ανάγκη μια μαρτυρία να τίθεται στη βάσανο της αξιολόγησης από απόψεως περιεχομένου και να μην γίνεται αποδεκτή ή να απορρίπτεται με μόνο την εξωτερική εντύπωση που προκαλεί ο μάρτυρας (βλ.Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ v. Πολυβίου (2009) 1ΑΑΔ339). Επιπροσθέτως, αξιολογώντας τη μαρτυρία, υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι ακόμη και απόρριψη κάποιων εκδοχών αυτής, δεν σημαίνει αναγκαστικά και την μη αποδοχή της, εφόσον το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να βασιστεί σε μέρος της μαρτυρίας ενός μάρτυρα, η οποία συγκεντρώνει τα απαραίτητα στοιχεία αξιοπιστίας, στην απουσία ισχυρών λόγων περί του αντιθέτου (βλ.Σάββα Γεώργιος ν. Aστυνομίας (1998) 2ΑΑΔ391, Evpalia Trading Ltd ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ162). Περαιτέρω είχα υπόψιν μου κατά την αξιολόγηση, ότι επουσιώδεις αντιφάσεις στη μαρτυρία, δεν κλονίζουν την αξιοπιστία μάρτυρα (βλ.Κυπριανού Κύπρος ν. Αστυνομίας (2008) 2ΑΑΔ816, Muskita Aluminium Industries Ltd και Άλλοι ν. Alsako Aluminium Ltd και Άλλων (Aρ. 2), (2009) 1ΑΑΔ1481) και αντιφάσεις που αφορούν μικρολεπτομέρειες, όχι μόνο δεν αποδυναμώνουν μια μαρτυρία που γενικά έχει κριθεί ως αξιόπιστη, αλλά αντίθετα την ενδυναμώνουν (βλ.Akil Mohammed Jaber ν. Αστυνομίας (2009) 2ΑΑΔ148).
Θετική ήταν η εντύπωση μου και για τον ΜΚ1. Απάντησε με ευθύτητα σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση και δεν διέκρινα ότι είχε οποιοδήποτε λόγο να πει ψέματα στο Δικαστήριο. Αναφέρθηκε στις ενέργειες στις οποίες προέβη σε σχέση με την υπόθεση εκτελώντας τα καθήκοντα του ως εξεταστής της υπόθεσης. Αναφέρθηκε στον κώνο που συνέλεξε καθ’ υπόδειξην της παραπονουμένης και απάντησε ειλικρινώς ότι ήταν η πρώτη φορά που τον είδε όταν του τον υπέδειξε η παραπονούμενη. Το μόνο σημείο το οποίο δεν μπορώ να αποδεχθώ απο τη μαρτυρία του ήταν η θέση του ότι η κατάσταση του κώνου επήλθε από το κτύπημα που δέχθηκε η παραπονούμενη και αυτό διότι δεν ήταν παρών στο κατ’ ισχυρισμόν περιστατικό για να έχει ιδίαν γνώση, ούτε και είχε δει τον κώνο στην πρωτέρα του κατάσταση, εφόσον ως ανέφερα ανωτέρω παραδέχθηκε ότι είδε τον κώνο για πρώτη φορά όταν του υποδείχθηκε από την παραπονούμενη.
Με βάση τα πιο πάνω αποδέχομαι τη μαρτυρία του ΜΚ1 πλην της θέσης του ότι η κατάσταση του Τεκμηρίου 4 επήλθε από το κτύπημα στην παραπονούμενη.
Το ίδιο ισχύει και για την ΜΚ3. Από την όλη παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα, διαφάνηκε ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια. Δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε στον τρόπο που κατέθετε από το οποίο να φαίνεται προσπάθεια της να παραποιήσει τα γεγονότα ή πρόθεση παραπλάνησης του Δικαστηρίου. Απάντησε ευθέως τα όσα ερωτήθηκε και δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση. Εν πάση περιπτώσει, η όλη εμπλοκή της στην υπόθεση αφορούσε τη συμπλήρωση του παραπεμπτικού εξέτασης της παραπονουμένης- Τεκμήριο 6, κάτι που δεν αμφισβητήθηκε απο την υπεράσπιση.
Με βάση τα πιο πάνω η μαρτυρία της ΜΚ3 γίνεται δεκτή στην ολότητα της.
Ο ΜΚ4 είναι ο γιατρός ο οποίος εξέτασε την παραπονούμενη. Αρχικά να αναφέρω ότι δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι ο ΜΚ4 είναι χειρούργος γιατρός και εργάζεται στο ΓΝ Πάφου και σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητήθηκαν τα προσόντα ή οι γνώσεις του από την υπεράσπιση. Η όλη του μαρτυρία στηρίχθηκε στο Τεκμήριο 6, το οποίο αποτελεί ιατρική έκθεση, συμπληρώθηκε από τον ΜΚ4 στο δεύτερο μισό του και εκείνο που ενδιαφέρει στην παρούσα περίπτωση επί του εν λόγω Τεκμηρίου, είναι κατά πόσον αυτά που αναφέρονται επί αυτού, μπορούν να στηριχθούν από ιατρική μαρτυρία και να αποδειχθούν. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που ο ΜΚ4 αναγνώρισε το Τεκμήριο 6 και ο ίδιος συμπλήρωσε το κάτω μέρος και το υπέγραψε, ενώ έδωσε μαρτυρία και αντεξετάστηκε επί αυτού, τα όσα αναφέρονται σε αυτό αποτελούν ευρήματα του ΜΚ4 από την εξέταση της παραπονουμένης. Ο ΜΚ4 σε καμία περίπτωση δεν υπέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση και η μαρτυρία του ήταν σταθερή, εμπεριστατωμένη, αναφέρωντας τα όσα ανέγραψε επί του Τεκμηρίου 6, ενώ δεν διαφάνηκε να είχε οποιοδήποτε λόγο να στρέψει τη μαρτυρία του προς όφελος της παραπονουμένης ή του κατηγορουμένου. Στοιχείο του ειλικρινούς της μαρτυρίας του ήταν ότι ανέφερε ότι οι κεφαλαλγίες είναι υποκειμενικές και δεν μπορεί να αποδειχθεί ο πονοκέφαλος και οι οδηγίες ήταν να ξεκουραστεί 48 ώρες η παραπονούμενη, ενώ δεν θυμόταν να επανήλθε η παραπονούμενη για επανεξέταση. Περαιτέρω επεξήγησε επαρκώς ότι για να γράψει στο εν λόγω Τεκμήριο τη λέξη ξυλοδαρμός, μάλλον είχε δεχθεί η παραπονούμενη γροθιές - κλωτσιές, αλλά δεν έγραψε αν κτυπήθηκε από κάποιο όργανο η παραπονούμενη, ενώ ήταν σαφής στο ότι εάν του αναφερόταν ότι κτυπήθηκε απο αντικείμενο θα το έγραφε.
Με βάση τα ανωτέρω η μαρτυρία του ΜΚ4 γίνεται αποδεκτή στην ολότητα της.
Η παραπονούμενη- ΜΚ2 δεν μου έκανε καλή εντύπωση. Από τον τρόπο που κατέθετε μου έδωσε την εντύπωση μάρτυρα η οποία δεν προσήλθε στο Δικαστήριο για να καταθέσει την αλήθεια. Ο τρόπος που απαντούσε και η γλώσσα του σώματος της, κατά την εξιστόρηση των όσων κατ’ ισχυρισμόν συνέβησαν, ουδόλως έπειθε για το αληθές των ισχυρισμών της. Από τον τρόπο που παρέθεσε τα όσα ισχυρίστηκε σε σχέση με το επίδικο περιστατικό, τόσο στην κυρίως εξέταση της, όσο και κατά την αντεξέταση της, μου έδωσε την εντύπωση ότι η μαρτυρία της ήταν προσχεδιασμένη. Η ταχύτητα των απαντήσεων της, το ύφος και η συμπεριφορά της, με οδηγούν στο ότι δεν κατέθεσε την αλήθεια στο Δικαστήριο. Περαιτέρω τα όσα ανέφερε σε σχέση με τον κώνο και το κτύπημα που δέχθηκε, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος τη κτύπησε με δύναμη στο κεφάλι και ο κώνος έσπασε από το κτύπημα, ενώ αυτή ζαλίστηκε από το κτύπημα και σκοτείνιασαν τα μάτια της πέφτοντας κάτω, δεν υποστηρίζονται από την ιατρική μαρτυρία του ΜΚ4 και το Τεκμήριο 6. Συγκεκριμένα στο Τεκμήριο 6 και από τη μαρτυρία του ΜΚ4, φαίνεται ότι από την κλινική εξέταση δεν υπήρξε κάποιο οξύ παθολογικό εύρημα, η αξονική του εγκεφάλου της ήταν αρνητική, ενώ ο ίδιος ο ΜΚ4 ανέφερε ότι δεν εντόπισε οποιοδήποτε τραυματισμό, ούτε και σημείωσε να υπήρξε κτύπημα με κάποιο όργανο, κάτι το οποίο ο ίδιος τόνισε ότι θα σημείωνε. Επιπλέον στο Τεκμήριο 6 αναφέρεται κεφαλαλγία και άλγος από αναφερόμενο τραυματισμό, κάτι που ο ΜΚ4 διευκρίνισε ότι είναι καθαρά υποκειμενικό, εφόσον ο ίδιος δεν μπορεί να αποδείξει εάν είχε πονοκέφαλο η παραπονούμενη, ούτε και μπορεί να διακριβωθεί μέσα από κλινικές ή εργαστηριακές εξετάσεις ο πονοκέφαλος. Περαιτέρω και σε σχέση με το Τεκμήριο 6 η παραπονούμενη ανέφερε ότι πήγε την επόμενη μέρα στην Αστυνομία και ότι το πήρε την επόμενη μέρα, κάτι που έρχεται σε αντίφαση με τη θέση της ότι πήγε την ίδια μέρα του συμβάντος στο Νοσοκομείο, καθώς και από τις ημερομηνίες που έχουν τεθεί στο Τεκμήριο 6 και τη μαρτυρία των ΜΚ3 και ΜΚ4.
Ως εκ των ανωτέρω η μαρτυρία της ΜΚ2 δεν γίνεται δεκτή και απορρίπτεται.
Όσον αφορά τον κατηγορούμενο αυτός άσκησε το δικαίωμα της σιωπής. Το δικαίωμα της σιωπής αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κατηγορουμένου και δεν επιτρέπεται όταν αυτό ασκείται να εξάγει το Δικαστήριο οποιαδήποτε ενοχοποιητικά συμπεράσματα (βλ.Ψύλλας ν.Δημοκρατίας (2003) 2ΑΑΔ353, Δημοκρατία ν. Αβρααμίδου κ.ά. (2004) 2ΑΑΔ51).
Ως προς την ανακριτική κατάθεση του κατηγορουμένου (Τεκμήριο 2) παρατηρώ τα ακόλουθα. Είναι Νομολογημένο ότι κάθε μέρος της κατάθεσης ενός κατηγορουμένου λαμβάνεται υπόψη και εκτιμάται ως προς την αλήθεια των ισχυρισμών που προβάλλονται και το όλο θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να κρίνει την αξιοπιστία των μαρτύρων. Ως εκ τούτου μπορεί να αποδοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στο μέρος εκείνο, το οποίο συνθέτει παραδοχή στο αδίκημα ή περιέχει δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του κατηγορουμένου και μικρότερη βαρύτητα ή και απόρριψη κάποιων μερών της κατάθεσης, για τα οποία παρέχεται εξήγηση ή δικαιολογία για εκ πρώτης όψεως εγκληματικές πράξεις (βλ.Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ109, Γαβριήλ ν. Δημοκρατίας (2009) 2ΑΑΔ693, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποιν.Έφ.163/2018, ημερ.11/03/2020, ECLI:CY:AD:2020:B101).
Στην προκειμένη, στο Τεκμήριο 2 ο κατηγορούμενος αναφέρει ότι η παραπονούμενη κρατούσε 2 κώνους οι οποίοι ήταν βαρετοί, με αποτέλεσμα να «κλαπωθεί» και να πέσει «τούμπα» στο έδαφος με το κεφάλι. Την ώρα του επεισοδίου δεν υπήρχε οποιοσδήποτε μάρτυρας, ενώ αμέσως μετά ο ίδιος μπήκε στο σπίτι του για να μην δημιουργηθεί περαιτέρω πρόβλημα. Ακολούθως αναφέρει ότι είδε από το υπόστεγο του σπιτιού του ότι ήρθε στο μέρος η Αστυνομία και την παραπονούμενη την πήρε ο άντρας της στο Νοσοκομείο. Προσθέτει ότι σε καμία περίπτωση δεν κτύπησε την παραπονούμενη αφού ο ίδιος έχει πολλά προβλήματα υγείας.
Με βάση τα ανωτέρω οι πιο πάνω θέσεις του κατηγορουμένου κρίνονται ως αυτοεξυπηρετικές, ενώ δεν υποστηρίζονται από οποιαδήποτε μαρτυρία. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να δοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα στην κατάθεση του.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Έχοντας μελετήσει και αξιολογήσει τη μαρτυρία που προσάχθηκε ενώπιον μου καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα.
Την 17/08/21 η παραπονούμενη προέβη σε καταγγελία στην Αστυνομία ότι την ίδια μέρα και περί ώρα 16:30 δέχθηκε επίθεση από τον κατηγορούμενο έξω από την πολυκατοικία όπου διαμένει η ίδια και ότι ο κατηγορούμενος τη κτύπησε με 1 κώνο στο κεφάλι. Μετέβη την ίδια μέρα, κατόπιν παραπομπής από την Αστυνομία, στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού για εξέταση, όπου μετά από εξέταση από τον ΜΚ4 αυτός συμπλήρωσε το Τεκμήριο 6. Στο Τεκμήριο 6 αναγράφεται η αναφορά της παραπονουμένης για ξυλοδαρμό, χωρίς να αναφερθεί στον ΜΚ4 κτύπημα από αντικείμενο, αναφορά της παραπονουμένης για κεφαλαλγία και ίλιγγο, κάτι που δεν μπορεί να διαπιστωθεί από ιατρικές εξετάσεις, ουδέν οξύ παθολογικό από την κλινική εξέταση, αξονική εγκεφάλου αρνητική και ότι δόθηκαν οδηγίες για κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Η παραπονούμενη δεν επανήλθε για επανεξέταση.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Στις ποινικές υποθέσεις η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου της κατηγορίας και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και εάν είναι (βλ.Λοϊζου v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ363, Σωτηριάδης v. Αστυνομίας (1991) 2ΑΑΔ482) και εναπόκειται στην κατηγορούσα αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (βλ. Φλουρής v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ401).
Το αδίκημα της κοινής επίθεσης προβλέπεται από το άρθρο 242 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154 και τα συστατικά του στοιχεία είναι τα ακόλουθα:
1. ο κατηγορούμενος να επιτέθηκε εναντίον άλλου,
2. αυτό να έγινε παράνομα.
Επίθεση είναι οποιαδήποτε πράξη, που γίνεται με πρόθεση ή με απερισκεψία (recklessly) να προκαλέσει και που προκαλεί σε ένα άλλο πρόσωπο το φόβο ότι θα ασκηθεί άμεση και παράνομη βία εναντίον του (βλ. R. v. Venna (1975) 3All ER788). Σε σχέση με το νοητικό στοιχείο της επίθεσης (mens rea), σχετική είναι η υπόθεση Πετρόπουλος ν. Αστυνομίας (2003) 2ΑΑΔ574 όπου λέχθηκε ότι απαγορεύεται η χρήση βίας χωρίς νομικό έρεισμα- παρανόμως (unlawfully). H διάπραξη του αδικήματος μπορεί να τελεστεί σκόπιμα ή απερίσκεπτα (βλ.«Blackstone's Criminal Practice 2017», Section B2, B2.1, σελ.74 και Β.2.12, σελ.78-79). Επίθεση μπορεί να διαπραχθεί και χωρίς ο κατηγορούμενος να αγγίξει το άλλο πρόσωπο, πρέπει όμως να υπάρχει κάποια πράξη ή συμπεριφορά που να κάνει το θύμα να την εκλάβει ως επικείμενη άσκησης παράνομης βίας εναντίον του (βλ.«Blackstone's Criminal Practice 2017», Section B2, B2.5, σελ.76).
Στην παρούσα περίπτωση, με βάση τα όσα λεπτομερώς έχω αναφέρει και αξιολογήσει ανωτέρω και σύμφωνα με τα ευρήματα μου δεν στοιχειοθετούνται τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της επίθεσης και δεν διαφαίνεται να έχει επιτεθεί ο κατηγορούμενος στην παραπονούμενη.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Από την προσκομισθείσα μαρτυρία την οποία έχω κάνει αποδεκτή και τα ευρήματα μου, καταλήγω ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει το αδίκημα της 1ης κατηγορίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και ο κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάσσεται από την κατηγορία που αντιμετωπίζει.
(Υπ.)………….....................
Κ. Γεωργίου, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο