ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Υπόθεση αρ. 1140/2025
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
ν.
Λ. Λ.
___________________
Ημερομηνία: 05 Μαΐου 2025
Εμφανίσεις:
Σ. Παπαλαζάρου (κα), για την Κατηγορούσα Αρχή / Αιτητές
Χρ. Σιμιλλίδης, για τον Κατηγορούμενο / Καθ’ ου η αίτηση
Κατηγορούμενος / Καθ’ ου η αίτηση: παρών
Αίτηση ημερομηνίας 06.03.2025
και προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 06.03.2025
Α Π Ο Φ Α Σ Η
1. Ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει αδικήματα κοινής επίθεσης, άσκησης ψυχολογικής βίας σε γυναίκα, κακόβουλης ζημιάς, δημόσιας εξύβρισης, ανησυχίας, και άλλα συναφή αδικήματα.
2. Τα γεγονότα στα οποία εδράζονται οι κατηγορίες είναι τα εξής: Την 05.03.2025 η παραπονούμενη, διευθύντρια του Ταχυδρομείου, κατήγγειλε πως ο Κατηγορούμενος, από το 2022 που προσλήφθηκε στην υπηρεσία, είχε προβληματική συμπεριφορά, δηλαδή μιλούσε άσχημα σε όλους, χρησιμοποιώντας απρεπή επίθετα, και ήταν αγενής. Την 05.03.2025, ώρα 07:30, ο Κατηγορούμενος επέστρεψε στο Ταχυδρομείο, για να ενημερωθεί για τα νέα του καθήκοντα. Κάποια στιγμή πήγε στο γραφείο της παραπονούμενης και άρχισε να φωνάζει έντονα, λέγοντας «είστε όλες πουτ****», «εγώ είμαι ένας ανάπηρος άνθρωπος και δεν θα κάμνω τον χαμάλη». Ο Κατηγορούμενος, αφού η παραπονούμενη του εξήγησε τον λόγο της τοποθέτησής του στο συγκεκριμένο τμήμα, ξεκίνησε και πάλι να φωνάζει, έριξε όλα τα αντικείμενα που ήταν πάνω στο γραφείο, την οθόνη του υπολογιστή και διάφορα έγγραφα. Παρών στο περιστατικό ήταν και ο Γ.Π., που ανέφερε πως ο Κατηγορούμενος έκανε μικροζημιές σε εκτυπωτή, μηχάνημα καταμέτρησης χρημάτων και πύργο ηλεκτρονικού υπολογιστή, αξίας περίπου €500. Η παραπονούμενη μπήκε στο γραφείο άλλης συναδέλφου της επειδή φοβήθηκε και όπως συνομιλούσαν οι δύο γυναίκες, ο Κατηγορούμενος, με βίαιο τρόπο, έσπρωξε την πόρτα με τα χέρια του δυνατά, μπήκε στο γραφείο και ξεκίνησε πάλι να φωνάζει, ρίχνοντας διάφορα πράγματα που είχε και το τρίτο πρόσωπο πάνω στο γραφείο. Ακολούθως, άρπαξε την παραπονούμενη από τα μαλλιά, με τα χέρια του, και κτύπησε το πρόσωπό της πάνω στο γραφείο, δύο-τρεις φορές. Η παραπονούμενη μετέβη στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου, όπου κρατήθηκε για νοσηλεία. Στη συνέχεια, ο Κατηγορούμενος αποχώρησε από το Ταχυδρομείο και, κατά την έξοδό του, έσπρωξε στο έδαφος τη μοτοσικλέτα τα στοιχεία της οποίας αναφέρονται, προκαλώντας της ζημιά, περίπου €230, επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Συνελήφθη την ίδια ημέρα, παραπέμφθηκε για ψυχιατρική εξέταση, ωστόσο ο ψυχίατρος που τον εξέτασε αποφάνθηκε πως δεν έχρηζε ψυχιατρικής νοσηλείας. Κατά την ανακριτική του κατάθεση, ανέφερε πως ό,τι έχει να πει, θα το πει στο Δικαστήριο.
3. Στη βάση αυτών των γεγονότων, και της συμπληρωματικής μαρτυρίας στο Δικαστήριο ότι ο Κατηγορούμενος τέθηκε σε διαθεσιμότητα, κατόπιν μονομερούς αίτησης της Αστυνομίας, που καταχωρίστηκε ταυτόχρονα με την ποινική υπόθεση, την 06.03.2025, εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο να πλησιάζει τον χώρο εργασίας της παραπονούμενης ή και την παραπονούμενη, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται.
4. Ο Κατηγορούμενος ενίσταται στην εξακολούθηση της ισχύος του εν λόγω διατάγματος. Προβάλλει λόγους για τους οποίους, κατά τη θέση του, το διάταγμα πρέπει να ακυρωθεί. Δια του συνόλου των λόγων ένστασης, αμφισβητεί τη συνδρομή των τυπικών και ουσιαστικών προϋποθέσεων έκδοσης τέτοιου διατάγματος, ενώ ισχυρίζεται πως η Αστυνομία απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα. Στην ένορκη δήλωσή του, που υποστηρίζει την ένσταση, αναφέρει πως προσλήφθηκε στον δημόσιο τομέα ως άτομο με αναπηρία, την 18.02.2022. Πάσχει από σοβαρή μορφή κερατόκωνου και η όρασή του είναι πολύ χαμηλή και έχει επίσης ορθοπεδικά προβλήματα, ώστε να μην μπορεί να σηκώνει βάρος. Δυστυχώς, όπως αναφέρει, αν και άτομο με αναπηρία, οι εργασίες που του ανέθεταν στο Ταχυδρομείο, και γενικότερα η συμπεριφορά τους, και οι συνθήκες εργασίας του, ήταν πέραν των δυνατοτήτων του, με σκοπό να τον αναγκάσουν σε παραίτηση. Προσκομίζει στοιχεία σχετικά με την ιατρική του κατάσταση. Αρνείται όσα του καταλογίζονται και θεωρεί ότι έγινε εκδικητικά η καταγγελία εναντίον του. Με συμπληρωματική του ένορκη δήλωση, ο Κατηγορούμενος ανέφερε και ο ίδιος πως τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
5. Η ακρόαση έγινε στη βάση της μαρτυρίας που υποστηρίζει την αίτηση και την ένσταση, χωρίς αντεξέταση. Ακούστηκε, επίσης, η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η κάθε πλευρά.
6. Το διάταγμα εκδόθηκε βάσει του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμου ν.115(I)/2021, η εφαρμογή του οποίου δεν περιορίζεται στη βία που είναι ενδοοικογενειακή, όπως φαίνεται να εκλαμβάνει και αναφέρει η πλευρά της υπεράσπισης. «Βία», στο πλαίσιο του ν.115(Ι)/2021, σημαίνει πράξη, παράλειψη ή σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση ή συμπεριφορά με την οποία δύναται να προκληθεί βλάβη στο θύμα και περιλαμβάνει σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική και κάθε άλλης μορφής βία ή πόνο έναντι γυναίκας, κάθε απειλή για τέτοια πράξη, καθώς και εξαναγκασμό ή αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας, είτε αυτά διενεργούνται στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό βίο.
7. Το άρθρο 32 του ιδίου νόμου συνιστά αυτοτελή νομική βάση. Ρυθμίζει τη δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος αποκλεισμού μέχρι να καταχωριστεί ή και να εκδικαστεί η ποινική υπόθεση. Το διάταγμα που εκδίδεται με βάση το άρθρο αυτό μέχρι την καταχώριση της ποινικής υπόθεσης μπορεί να παραταθεί με ισχύ μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, ενώ το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα, μετά την καταχώριση της ποινικής υπόθεσης, να εκδώσει προσωρινό διάταγμα αποκλεισμού στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης. Σύμφωνα με τις §§ 2, 6, το Δικαστήριο δύναται, μεταξύ άλλων, έπειτα από αίτηση των φορέων ή προσώπων που αναφέρονται, που υποβάλλεται μετά από την καταχώριση της ποινικής υπόθεσης για ποινικό αδίκημα βίας κατά γυναίκας, να εκδώσει προσωρινό διάταγμα αποκλεισμού του Κατηγορούμενου, μέχρι να εκδικαστεί η ποινική υπόθεση. Η αίτηση συνοδεύεται είτε από ένορκη δήλωση του θύματος είτε οποιουδήποτε άλλου προσώπου είναι σε θέση να έχει άμεση γνώση των γεγονότων, είτε και οποιουδήποτε άλλου προσώπου εφόσον προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία τα οποία δημιουργούν εκ πρώτης όψεως κίνδυνο άσκησης βίας κατά γυναίκας ή επανάληψης του αδικήματος ή την ανάγκη προστασίας του θύματος από επηρεασμό ή άλλως πως, περιλαμβανομένων και καταθέσεων του θύματος ή άλλων, σε οποιαδήποτε μορφή, πιστοποιητικών, βεβαιώσεων ή και διαφορετικών αποδεικτικών στοιχείων. Η ουσιαστική προϋπόθεση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος είναι η εκ πρώτης όψεως υπόδειξη κινδύνου άσκησης βίας κατά γυναίκας ή επανάληψης του αδικήματος ή η ανάγκη προστασίας του θύματος από επηρεασμό ή άλλως πώς. Το Δικαστήριο δεν αξιολογεί τη μαρτυρία και δεν εκδικάζει την υπόθεση, αλλά την εξετάζει στην όψη της, όπως εκτίθεται ενώπιον του.
8. Η Αστυνομία, στην προκειμένη περίπτωση, αποτάθηκε στο Δικαστήριο για την εξασφάλιση των προσωρινού διατάγματος, με βάση το προαναφερόμενο άρθρο. Βασίζεται στη μέχρι στιγμής εξασφαλισθείσα μαρτυρία που προαναφέρθηκε. Εξήγησε τους λόγους για τους οποίους έκρινε αναγκαία την παρέμβασή της. Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος, εκ των αναφερόμενων στην ένσταση, που να αποκλείει τη δυνατότητα ουσιαστικής εξέτασης της αίτησης. Υπάρχει νομική βάση αλλά και συγκεκριμένη πραγματική βάση που βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη μαρτυρία της παραπονούμενης, που είναι γυναίκα. Οι δε κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος ενέχουν και σεξιστικό στοιχείο, εφόσον του καταλογίζεται πως, απευθυνόμενος στην παραπονούμενη, την οποία στη συνέχεια έπιασε από τα μαλλιά και κτύπησε, ανέφερε: «είστε όλες που*****». Εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν προκύπτει μη εφαρμογή των σκοπών του ν.115(Ι)/2021 ή χρησιμοποίησή του κατά τρόπο ώστε να αναζητηθεί προσωρινό διάταγμα για αδικήματα για τα οποία δεν είθισται ο αποκλεισμός του Κατηγορούμενου. Εξάλλου – εις απάντηση στη σχετική επιχειρηματολογία το Δικαστήριο – έχει τη δυνατότητα, στο πλαίσιο άσκησης και της διακριτικής του ευχέρειας, σε υποθέσεις βίας, γενικότερα, να επιβάλλει ως όρο απόλυσης του Κατηγορούμενου τέτοιου είδους περιορισμούς, για την αποτροπή της επανάληψης της βίας, όταν υφίσταται σχετικός κίνδυνος, ή για την προστασία του φερόμενου ως θύματος.
9. Τα διατάγματα αυτής της φύσης εκδίδονται μονομερώς βάσει του ν.115(Ι)/2021, εφόσον ό,τι θα μπορούσε να εκληφθεί ως «κατεπείγον» υπάρχει εγγενώς στη φύση τους, ανεξαρτήτως του χρόνου. Σε κάθε περίπτωση, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν και χρονικά επείγουσα η έκδοσή του την 06.03.2025, δηλαδή την επομένη της ημέρας που φέρεται ως η ημέρα της επίθεσης, εφόσον δεν εμπόδιζε οτιδήποτε τον Καθ’ ου η αίτηση να συνεχίσει να εκδηλώνει τον θυμό του και τη δυσαρέσκειά του στον συγκεκριμένο χώρο ή έναντι στο φερόμενο ως θύμα.
10. Έπειτα, δεν έτυχε απόκρυψης οποιοδήποτε γεγονός, είτε το γεγονός της αναπηρίας του Καθ’ ου η αίτηση, είτε το γεγονός της διαθεσιμότητάς του.
11. Με σεβασμό, η ύπαρξη αναπηρίας σε έναν άνθρωπο, γνωστής ή άγνωστης, κρυφής ή φανερής, δεν δικαιολογεί την άσκηση βίας εναντίον άλλων προσώπων με τις ενέργειες των οποίων υπάρχει διαφωνία ή επηρεασμός. Υπάρχουν νόμιμα μέσα για να επιλύονται οι διαφορές ή οι διαφωνίες, περιλαμβανομένων των προβλημάτων που ανακύπτουν στον χώρο εργασίας σχετικά με την άσκηση συγκεκριμένων καθηκόντων. Για τα γεγονότα που, σύμφωνα με τη θέση των Αιτητών, έλαβαν χώρα την 05.03.2025, στο Ταχυδρομείο, και τυγχάνουν σχετικά λεπτομερούς περιφραφής, δεν προβάλλεται αντίθετη εκδοχή από τον Καθ’ ου η αίτηση, πέρα από τη γενική του άρνηση. Και εκείνη δεν περιβάλλεται από συγκεκριμένα γεγονότα, που να δημιουργούν αντίθετες πιθανότητες, σε βαθμό ώστε, χωρίς αξιολόγηση της μαρτυρίας, να υπάρχει δυσκολία διατήρησης του διατάγματος σε ισχύ, επειδή ενδέχεται βάσιμα να πρόκειται για γεγονότα που απορρέουν από τη φαντασία. Όπως ήδη αναφέρθηκε, δεν αξιολογείται η μαρτυρία σε αυτή τη διαδικασία ως δίκη. Εάν η παραπονούμενη λέει την αλήθεια για όσα ανέφερε πως διαδραματίστηκαν ή όχι ή εάν ο Καθ’ ου η αίτηση είναι ένοχος ή όχι σε οποιεσδήποτε κατηγορίες, δεν απασχολούν σε αυτό το στάδιο. Ο Καθ’ ου η αίτηση τεκμαίρεται αθώος και έχει κάθε δικαίωμα να προσδοκά την αθώωσή του μετά την εκδίκαση της υπόθεσης.
12. Στο μεταξύ, το προσωρινό διάταγμα κινείται με βάση την εκτίμηση του κινδύνου. Συναφώς, και η διαθεσιμότητα του Καθ’ ου η αίτηση, επίσης, δεν εμποδίζει τη φυσική προσέγγιση του χώρου από τον Καθ’ ου η αίτηση, ούτε ασφαλώς τη φυσική προσέγγιση του προσώπου που φέρεται ως το θύμα της επίθεσης και της βίας. Απεναντίας, η αναφοράς της εξ αρχής από τους Αιτητές, αλλά και η εκ νέου θεώρησή της τώρα, δίδει και τη διάσταση ότι θα ήταν ένας λόγος παραπάνω να ενταθεί ο θυμός του Κατηγορούμενου, το αίσθημα αδικίας που ήδη εξέφρασε, και να επιχειρήσει να μεταβεί ξανά στον συγκεκριμένο χώρο, ακόμα κι αν δεν έχει κάποια εργασία να διεκπεραιώσει, λόγω της διαθεσιμότητας. Εφόσον, ακριβώς, είναι χώρος που μπορεί να προσεγγίσει ο καθένας.
13. Επί του τελευταίου, το γεγονός ότι ο χώρος εργασίας της παραπονούμενης είναι δημόσιο Ταχυδρομείο, δεν σημαίνει αποστέρηση από τον Καθ’ ου η αίτηση της δυνατότητας χρήσης των υπηρεσιών του δημόσιου Ταχυδρομείου γενικότερα. Μπορεί να εξουσιοδοτεί άλλο πρόσωπο να παραλαμβάνει τυχόν συστημένες αποστολές, ενόσω ισχύει το προσωρινό διάταγμα, εάν πρέπει οπωσδήποτε η παραλαβή να γίνει από το συγκεκριμένο Ταχυδρομείο, ως προς το οποίο ισχύει η απαγόρευση. Ο ίδιος μπορεί να μεταβεί σε άλλο χώρο δημόσιου Ταχυδρομείου για τις δικές του αποστολές. Δεν προκύπτει από οπουδήποτε αυτή να είναι μια δυσανάλογα δύσκολη συνθήκη.
14. Οι αποστάσεις στα διατάγματα αποκλεισμού δεν καθορίζονται με βάση τις δυνατότητες όρασης του υπόχρεου, την οποία δεν μετρά το Δικαστήριο. Ορατότητα στην καθοριζόμενη απόσταση, στα 50 ή στα 200 μέτρα, που αναφέρονται στο προσωρινό διάταγμα, μπορεί να μην έχει ούτε άνθρωπος με υγιή όραση, να ξεχωρίζει συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν ισχύει ό,τι αναφέρθηκε στην επιχειρηματολογία της πλευράς του Καθ’ ου η αίτηση, ότι, λόγω των προβλημάτων όρασης του Καθ’ ου η αίτηση, θα είναι εκτεθειμένος σε κίνδυνο ανυπακοής. Ο Καθ’ ου η αίτηση ξέρει πού είναι ο συγκεκριμένος χώρος εργασίας της παραπονούμενης, εφόσον μετέβαινε και ο ίδιος σε αυτόν, και δεν προβλήθηκε οποιοδήποτε πρόβλημα στο να υπολογίζει αποστάσεις, υπολογισμός για τον οποίο δεν χρειάζεται η χρήση άρτιας όρασης. Έπειτα, η τυχαιότητα δεν θα μπορούσε να συνιστά ηθελημένη ανυπακοή, για να ισχύει ό,τι αναφέρθηκε ως δυσαναλογία στον περιορισμό για τον Καθ’ ου η αίτηση. Όσα αναφέρθηκαν από την υπεράσπιση, δια των λόγων ένστασης και της επιχειρηματολογίας του δικηγόρου του Καθ’ ου η αίτηση, δεν επαρκούν για να οδηγήσουν το Δικαστήριο προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση από την οριστικοποίηση του προσωρινού διατάγματος. Τα πράγματα είναι κάπως πιο απλά: ο Καθ’ ου η αίτηση κατηγορείται πως άσκησε βία στην παραπονούμενη, μέσα στον συγκεκριμένο χώρο, στον οποίο προκάλεσε και ζημιά, και δεν επιτρέπεται, μέχρι την πλήρη εκδίκαση της υπόθεσης αυτής, να προσεγγίζει είτε το φερόμενο ως θύμα είτε τον συγκεκριμένο χώρο.
15. Ειδικότερα, λόγω του τρόπου της συμπεριφοράς που καταλογίζεται στον Καθ’ ου η αίτηση, που παρουσιάζεται να ήταν συνειδητός, επίμονος και παρατεταμένος· με τον θυμό να μην μπορεί να ελεγχθεί και τη βία να κλιμακώνεται, να γίνεται προσπάθεια αποφυγής από την παραπονούμενη, ο Καθ’ ου η αίτηση να την ακολουθεί στον χώρο όπου πήγε, να σπρώχνει την πόρτα δυνατά και να μπαίνει μέσα, να συνεχίζει, από τη λεκτική βία στην πρόκληση ζημιών και από την πρόκληση ζημιών στον χώρο στη σωματική επίθεση· αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τη μετέπειτα αντιμετώπιση του αναφερόμενου συμβάντος από τον Καθ’ ου η αίτηση, περιλαμβανομένης της έντονης πικρίας που εξέφρασε, εκτιμάται πως υφίσταται εκ πρώτης όψεως κίνδυνος άσκησης ή επανάληψης βίας κατά της παραπονούμενης, η προστασία της οποίας αναδύεται ως επιβλητικότερη. Οι αρνητικές συνέπειες, σε περίπτωση ακύρωσης του διατάγματος, για το φερόμενο ως θύμα, θα είναι έκδηλα περισσότερες από τις αρνητικές συνέπειες διατήρησης του διατάγματος σε ισχύ, για τον Καθ’ ου η αίτηση. Στην πρώτη περίπτωση, η παραπονούμενη θα συνεχίσει να βιώνει την ανησυχία και τον φόβο, όπως και να μεταβαίνει στην καθημερινή εργασία της, γιατί τίποτα δεν θα την προστατεύει από τον ανέλεγκτο θυμό του Καθ’ ου η αίτηση, θυμός που τροφοδοτείται και διαρκεί από τη μειονεξία και αδικία που αισθάνεται, σε συνάρτηση με ό,τι εκλαμβάνει ότι συνιστά δικαίωμα για τον ίδιο, ως άτομο με αναπηρία, αποσυνδεδεμένο και από οποιαδήποτε διάσταση υποχρέωσης. Στη δεύτερη περίπτωση, ο Καθ’ ου η αίτηση μπορεί να συνεχίσει κανονικά την καθημερινότητά του και χωρίς να προσεγγίζει με φυσικό τρόπο τον συγκεκριμένο χώρο και το συγκεκριμένο πρόσωπο.
16. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, το προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε την 06.03.2025 καθίσταται απόλυτο και ισχύει οριστικά μέχρι την τελική εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης 1140/2025 Ε.Δ. Πάφου. Τυχόν αναθεώρησή του μπορεί να γίνει μόνον κατόπιν αίτησης, εφόσον διαφοροποιηθούν ουσιωδώς τα γεγονότα στη βάση των οποίων εκδόθηκε.
(Υπ.) ……………………….
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο