ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

 

Υπόθεση αρ. 1104/2025

 

 

 

 

 

 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

ν.

 

 

 

 

 

 

 

MOHAMED OKL ASSAF

 

 

 

 

_____________

 

 

 

Ημερομηνία:  14 Απριλίου 2025

 

Εμφανίσεις:

 

Σ. Παπαλαζάρου (κα), για Κατηγορούσα Αρχή

 

Η. Σατολιάς, για τον Κατηγορούμενο

 

Κατηγορούμενος: παρών

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Οι κατηγορίες

 

1.        Ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει τις ακόλουθες κατηγορίες:

 

1^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, επιτέθηκε εναντίον της πρώην συμβίας του, Α.Χ. [άρθρα 2, 3 § 1, 4 §§ 1, 2(ιβ), 23 ν.119(Ι)/2000, άρθρο 242 ΠΚ].

 

2^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, προκάλεσε τρόμο ή ανησυχία στην πρώην συμβία του, Α.Χ., απειλώντας την με βία ή με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, δηλαδή της είπε: «εν φοούμαι κανένα, τούτο ε σπίτι δικό μου» [άρθρα 2, 3 §§ 1, 3 ν. 119(Ι)/2000, άρθρο 91Α ΠΚ, άρθρα 2, 5(ζ), Μέρος VI, Πίνακας, Αδίκημα 53 ν. 115(Ι)/2021].

 

3^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, απείλησε την πρώην συμβία του, Α.Χ., λέγοντάς της «να πάεις στα ανάθεμα εάν ειδοποιήσεις την Αστυνομία», με σκοπό υποκίνησής της να παραλείψει πράξη την οποία αυτή είχε νόμιμη δικαίωμα να διενεργήσει [άρθρα 2, 5(α), Μέρος VI, Πίνακας 52 ν. 115(Ι)/2021, άρθρα 2, 3 § 1, 4 § 2, 23 ν.119(Ι)/2000, άρθρο 91(γ) ΠΚ].

 

4^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, εξύβρισε την πρώην συμβία του, Α.Χ., με τις φράσεις «εγώ γ*** την Αστυνομία, τους δικαστές σας, στα ατσ****** μου, γ*** την αστυνομία», σε δημόσιο χώρο, κατά τρόπο που ήταν δυνατόν να ακουστεί από οποιοδήποτε πρόσωπο που βρισκόταν σε δημόσιο χώρο και να τον προκαλέσει να διαπράξει επίθεση [άρθρο 99 ΠΚ].

 

5^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, παράνομα εισήλθε στην κατοικία της πρώην συμβίας του, Α.Χ., με σκοπό να διαπράξει αδίκημα, δηλαδή τα αδικήματα που αναφέρονται στις κατηγορίες 1 μέχρι 4 [άρθρο 280 ΠΚ].

 

6^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, παρέλειψε να υπακούσει σε διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που εκδόθηκε στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης με αριθμό 5501/2024, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονταν στον Κατηγορούμενο να πλησιάζει την κατοικία της πρώην συμβίας του, Α.Χ., στην οδό που αναγράφεται, σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων [άρθρο 137 ΠΚ].

 

7^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, ενώ εκδόθηκε στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης με αριθμό 5501/2024 διάταγμα με το οποίο απαγορεύονταν στον κατηγορούμενο να πλησιάζει την κατοικία της πρώην συμβίας του, Α.Χ., στην οδό που αναγράφεται, σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων, αυτός παρέλειψε να το πράξει, διαπράττοντας με την πράξη του σκόπιμη ασέβεια προς τη δικαστική διαδικασία [άρθρο 44 § 1(ια) ν.14/1960].

 

8^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, παρέλειψε να υπακούσει στο διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που εκδόθηκε στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης 5501/2024, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονταν στον κατηγορούμενο να προσεγγίζει την πρώην συμβία του, Α.Χ., οπουδήποτε κι αν αυτή βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων, με τη συμπεριφορά του, όπως περιγράφεται στις κατηγορίες 1 μέχρι 5 [άρθρο 137 ΠΚ].

 

9^η Κατηγορία: ότι την 23.02.2025, στην οδό που αναγράφεται, στην Πάφο, ενώ εκδόθηκε στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης με αριθμό 5501/2024 διάταγμα με το οποίο απαγορεύονταν στον κατηγορούμενο να πλησιάζει την πρώην συμβία του, Α.Χ., οπουδήποτε κι αν βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων, αυτός παρέλειψε να το πράξει, διαπράττοντας με την πράξη του σκόπιμη ασέβεια προς τη δικαστική διαδικασία [άρθρο 44 § 1(ια) ν.14/1960].

 

Διαδικασία

 

2.        Για την απόδειξη της υπόθεσης, η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε τη μαρτυρία της παραπονούμενης, Α.Χ. (ΜΚ1), ενώ έγιναν παραδεκτά γεγονότα και έγγραφα, στα οποία θα γίνει αναφορά στη συνέχεια.

 

3.        Ο Κατηγορούμενος, ο οποίος είχε κληθεί σε απολογία, για τους λόγους που εξηγούνται στην ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 03.04.2025, επέλεξε να μην καταθέσει ενόρκως, ενώ δεν προσκόμισε μαρτυρία.

 

4.        Αμφότερες οι πλευρές αγόρευσαν και έχω υπόψη μου ό,τι αναφέρθηκε, σε πλήρη μορφή. Σε γενικές γραμμές, η πλευρά της Κατηγορούσας Αρχής πρόβαλε πως το Δικαστήριο έχει ενώπιον του αξιόπιστη μαρτυρία, βάσει της οποίας αποδεικνύονται τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος, στον απαιτούμενο βαθμό. Η πλευρά του Κατηγορούμενου πρόβαλε πως το Δικαστήριο δεν έχει ενώπιον του αξιόπιστη μαρτυρία, στην οποία να μπορεί να βασιστεί για να προβεί σε ασφαλή ευρήματα, ως προς τα γεγονότα. Αναλύοντας τη μαρτυρία της ΜΚ1, ο κύριος Σατολιάς, επισήμανε σημεία που, κατά τη θέση σου, καθιστούν τη μαρτυρία της ΜΚ1 αναξιόπιστη. Σε κάθε περίπτωση, ανέφερε, δεν επαρκεί η μαρτυρία της ΜΚ1 για την απόδειξη των αδικημάτων στον απαιτούμενο βαθμό.

 

Μαρτυρία

 

5.        Η αξιολόγηση της μαρτυρίας ενός μάρτυρα, ως καθοδηγεί η νομολογία[1], γίνεται με βάση το περιεχόμενό της, την ποιότητα και την πειστικότητά της, σε συνάρτηση με την υπόλοιπη μαρτυρία και την αντικειμενική όψη των πραγμάτων. Δυνατόν να λαμβάνονται υπόψη διάφοροι παράγοντες, που δεν εκτίθενται εκ προοιμίου ή εξαντλητικά, όπως η αμεσότητα στις απαντήσεις, η συνοχή και η λογική συνέχειά τους, η απουσία ουσιωδών αντιφάσεων ή υπερβολών, η πιθανότητα όπως κάποια εκδοχή ως προς τα πράγματα να επηρεάζεται από την ευκαιρία γνώσης των γεγονότων ή από το προσωπικό συμφέρον ή την επιθυμία ή από τη μνήμη. Το Δικαστήριο έχει την ευκαιρία να βλέπει και τη συμπεριφορά των μαρτύρων στο εδώλιο του μάρτυρα.  Η εκδοχή του κάθε μάρτυρα δεν προσεγγίζεται μικροσκοπικά, με εστίαση απλώς στις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν ή τη σειρά τους, αλλά ως ένα σύνολο, μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της προφορικής δίκης, με όσα την περιστοιχίζουν, στην οποία ο προφορικός λόγος των μαρτύρων μπορεί να μην είναι σε τέλεια γλώσσα ή καλά συνταγμένος και εκφρασμένος, ή απόλυτα ακριβής. Το Δικαστήριο μπορεί να δεχθεί μέρος της μαρτυρίας ενός μάρτυρα και να απορρίψει άλλο, εάν κάτι τέτοιο δικαιολογείται, χωρίς ωστόσο να υπάρχει η δυνατότητα να δέχεται ή να απορρίπτει συστηματικά σημεία της μαρτυρίας κατά το δοκούν ή με επιλεκτικότητα που να παραπέμπει σε κατάτμηση και χρησιμοποίηση της μαρτυρίας, για να υποστηριχθεί συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η αναφορά του Δικαστηρίου σε αξιοπιστία της μαρτυρίας, στο πλαίσιο συγκεκριμένης υπόθεσης, δεν απευθύνεται στο άτομο, την εντιμότητά του ή την ειλικρίνειά του ως γενικότερα χαρακτηριστικά του.

 

6.        Είναι σε γνώση του Δικαστηρίου οι ιδιαιτερότητες που υπάρχουν όσον αφορά τη μαρτυρία ατόμων που φέρονται ως θύματα βίας, και οι προσεγγίσεις που αρμόζουν για την αξιολόγησή τους.

 

ΜΚ1

 

 

7.        Η παραπονούμενη (ΜΚ1) κατέθεσε στο Δικαστήριο με την έκτακτη χρήση φυσικού διαχωριστικού που τοποθετήθηκε στον χώρο, με βάση το άρθρο 18 § 2(α) ν. 119(Ι)/2000, έχοντας αναφέρει, κατά την ημέρα της δίκης, πως δεν ήθελε να βλέπει τον Κατηγορούμενο. Η χρήση του μέτρου που ζητήθηκε έγινε για την αποτροπή τυχόν εκφοβισμού. Η ΜΚ1 ξεκίνησε να καταθέσει συνεσταλμένα και χαμηλόφωνα, υιοθέτησε την κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία την 24.02.2025 (Τ1). Στο Τ1 είχε αναφέρει πως με τον Κατηγορούμενο συζούσαν στο ίδιο σπίτι ως ζευγάρι, χωρίς γάμο και χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδιά. Τον περασμένο χρόνο, είχε κάνει καταγγελία εναντίον του Κατηγορούμενου, στη βάση της οποίας καταχωρίστηκε εναντίον του ποινική υπόθεση. Στο πλαίσιο εκείνης της ποινικής υπόθεσης, είχαν εκδοθεί διατάγματα, για να μην πλησιάζει την παραπονούμενη. Την 23.02.2025, γύρω στις 20:30, ενώ ήταν στο σπίτι της και έπλενε πιάτα, είδε να σταθμεύει έξω από το σπίτι της ένα αυτοκίνητο χρώματος καφέ, κατέβηκε από αυτό ο Κατηγορούμενος και της ζήτησε να του κάνει καφέ. Εκείνη, του είπε πως έχει διάταγμα για να μην την πλησιάζει. Εκείνος, τότε, της είπε «εγώ γ*** την Αστυνομία, τους δικαστές σας, εν φοούμαι κανένα, τούτο ε σπίτι δικό μου», κατά τρόπο που η παραπονούμενη αισθάνθηκε απειλή. Επίσης, της είπε «να πάεις στα ανάθεμα εάν ειδοποιήσεις την Αστυνομία, στα αρτσ****** μου». Εκείνη του ξαναείπε να φύγει, και θα ειδοποιήσει την Αστυνομία. Τότε, όταν η παραπονούμενη πήγε να φύγει από το σπίτι, για να πάρει τηλέφωνο την Αστυνομία, εκείνος την ακολούθησε και της επιτέθηκε, αρπάζοντάς την από τα χέρια. Κατάφερε να του ξεφύγει και ειδοποίησε την Αστυνομία. Εκείνος, μόλις άκουσε πως μιλούσε στην Αστυνομία, είπε την φράση «γ*** την Αστυνομία», που η παραπονούμενη εξέλαβε, επίσης, ως απειλητική. Στο μέρος, πήγε η Αστυνομία, και η παραπονούμενη προέβη τελικά σε καταγγελία. Εκφράζει φόβους για τη ζωή της από τον Κατηγορούμενο, γιατί, παρόλο που ο Κατηγορούμενος δεν έχει οπλισμό, με τη συμπεριφορά του, της προκάλεσε αναστάτωση, αγωνία, τρόμο, ανησυχία και άγχος. Σε συμπληρωματική κατάθεσή της (Τ2), ημερομηνίας 07.03.2025, η παραπονούμενη ανέφερε πως δεν αληθεύει η δήλωση του δικηγόρου του Κατηγορούμενου προς το Δικαστήριο ότι η ίδια επιθυμεί να αποσύρει το παράπονό της. Θέλει να συνεχίσει, όπως είπε, γιατί δεν θέλει να την ενοχλεί ο Κατηγορούμενος ή οποιοσδήποτε άλλος. Κατατέθηκαν τα διατάγματα ημερομηνίας 26.07.2024, που εκδόθηκαν στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης 5501/2024 Ε.Δ. Πάφου (Τ3), με τα οποία απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο να πλησιάζει στα 200 μέτρα την οικία της παραπονούμενης και την ίδια, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, καθώς και το διάταγμα ημερομηνίας 14.11.2024, στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης, με το οποίο τα προσωρινά διατάγματα είχαν καταστεί απόλυτα, για να ισχύουν οριστικά μέχρι την τελική εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης 5501/2024 Ε.Δ. Πάφου (Τ4). Η παραπονούμενη ανέφερε στο Δικαστήριο πως, με όσα ξεστόμισε ο Κατηγορούμενος την 23.02.2025, και αναφέρει στο Τ1, η ίδια αισθάνθηκε λίγο φόβο, και αισθάνεται ακόμα φόβο, γιατί πρόκειται για άτομο που της έκανε πολλά, την πλήγωσε, και δεν θέλει να έχει οποιαδήποτε σχέση μαζί του.

 

8.        Κατά την αντεξέτασή της, η παραπονούμενη ήταν εντελώς διαφορετική, ως προς τον τρόπο που απαντούσε. Επικαλέστηκε κατ’ επανάληψη προβλήματα μνήμης, και δόθηκε η εντύπωση στο Δικαστήριο πως τα επικαλέστηκε προκειμένου να αποφύγει να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις, προς υποστήριξη των όσων είχε αναφέρει στην κυρίως εξέτασή της, και ειδικότερα στην κατάθεσή της, Τ1. Ο τρόπος με τον οποίο πρόβαλε τα προβλήματα μνήμης ενείχε κυνισμό και τόνο επιθετικής άμυνας. Για παράδειγμα, «εν αθυμούμαι ήνταμπου τρώω, τα χάπια μου εν αθυμούμαι ήντα ώρα τα πίνω». Εντωμεταξύ, δεν μπορεί να λεχθεί πως παρήλθε πολύς καιρός από τα γεγονότα της 23.02.2025, που αν ήταν τόσο σημαντικά, ώστε να την οδηγήσουν στην Αστυνομία, θα αναμένονταν ότι θα διατηρούσε καλύτερη μνήμη, τουλάχιστον ως προς ορισμένες βασικές λεπτομέρειες. Δεν ανέφερε τι «χάπια» λαμβάνει και για ποιο σκοπό, κι αν αυτά επηρεάζουν την μνήμη της. Παράλληλα, ο όλος τρόπος με τον οποίο απαντούσε, ήταν δυναμικός και καθόλου συμβατός με εικόνα ατόμου που βιώνει φόβο, είτε από κάποιο πρόσφατο βίωμα, είτε ακόμα και από την παρουσία του Κατηγορούμενου.

 

9.        Η ΜΚ1 απαντούσε γενικευμένα και με υπεκφυγές, παρά με εστίαση στο συμβάν που, κατά τη θέση της, έλαβε χώρα την 23.02.2025. Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να θυμηθεί και να πει τι ακριβώς της είπε ο Κατηγορούμενος την 23.02.2025, που η ίδια εξέλαβε ως απειλή ή εξύβριση, και πώς ακριβώς ή περίπου εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, ή τι ακριβώς ή περίπου αισθάνθηκε. Απαντούσε με αναφορά σε άλλες χρονικές στιγμές ή για τη συμπεριφορά του Κατηγορούμενου απέναντί της σε άλλους χρόνους, λέγοντας, για παράδειγμα, «μία ζωή έβριζε την Αστυνομία τζιαι τους Δικαστές τζιαι ξυτίμαζε με εμένα». Χρειάστηκε να ερωτηθεί κατ’ επανάληψη για να πει πως «συνέχεια» ο Κατηγορούμενος την εξυβρίζει και την αποκαλεί «πουτάνα» και της λέει «στα ανάθεμα», και πάλι, χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, την 23.02.2025. Εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα, είπε τελικά, της φώναζε «στα ανάθεμα», την εξύβριζε, όπως «συνέχεια» υβρίζει την Αστυνομία και τους Δικαστές. Ο λόγος, εντωμεταξύ, για φράσεις που αποδίδονται σε πρόσωπο αλλοδαπής καταγωγής, που η Ελληνική δεν είναι η μητρική του γλώσσα, και αυτή η συνθήκη, σε συνάρτηση με την αντίστοιχη δυσκολία της ΜΚ1 να εξηγήσει τι ακριβώς είπε ο Κατηγορούμενος, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δημιούργησε επιβλητικά ερωτηματικά.

 

10.     Η μάρτυρας προσπαθούσε να πει τι έγινε την 23.02.2025 με επίμονη την αναφορά σε ό,τι προηγήθηκε, ως σημασία να είχε ό,τι γενικά προηγήθηκε, και όχι ό,τι έγινε, εάν έγινε κάτι, την 23.02.2025. Ό,τι προηγήθηκε, συνοψίζεται στο σύνολο της σχέσης της με τον Κατηγορούμενο. Όταν ερωτήθηκε για την επίθεση, που ισχυρίστηκε πως βίωσε την 23.02.2025, δεν ήταν σε θέση να πει τι έγινε, εάν και πώς την άγγιξε ο Κατηγορούμενος, ενώ στην κυρίως εξέτασή της είχε πει πως την έπιασε από τα χέρια και ότι εκείνη κατάφερε να του ξεφύγει. Η αδυναμία της να προβεί σε περιγραφή θα μπορούσε να μην είχε ουσιώδη σημασία, από μόνη της, ή υπό άλλες συνθήκες, εάν δεν συνοδεύονταν, και πάλι, λόγου χάριν, από την τάση της μάρτυρος να ανάγει τα γεγονότα που κατά τη θέση της έγιναν την 23.02.2025 στη γενικότητα του συνόλου της σχέσης της με τον Κατηγορούμενο, να τα συνδέει με τις παροχές και προσδοκίες έως απαιτήσεις της ίδιας από τον Κατηγορούμενο. Είπε πως μία ζωή ο Κατηγορούμενος την εξύβριζε, ενώ η ίδια του παρείχε στέγη, ρούχα, φαγητό, απ’ όλα, και ως αντάλλαγμα, εκείνος της έκανε «τον βίο αβίωτο», με συνεχή ψέματα, εκμετάλλευση, εξυβρίσεις, έλλειψη σεβασμού.

 

11.     Το αίσθημα της εκμετάλλευσης, που είχε και εξέφρασε η ΜΚ1, ήταν συναρτώμενο με ανταλλάγματα που η ίδια προσδοκούσε από τον Κατηγορούμενο, όπως το να της δείχνει πως την αγαπά, πέρα από το να της το υπόσχεται, εκδηλώνοντας, η ΜΚ1, σε εκείνη την χρονική στιγμή, αλλά και μετέπειτα, στοιχεία που παρέπεμπαν σε εκδικητικότητα και ενός είδους χειραγώγηση. Ότι επειδή εκείνος δεν την αγαπά όπως θέλει, ευθύνεται για κάτι, και πρέπει να τιμωρηθεί. Τον κατήγγειλε, όπως είπε, του έδωσε τρεις φορές την ευκαιρία, έχοντας αποσύρει από το Δικαστήριο παλαιότερες υποθέσεις, εφόσον αισθάνονταν λύπη, με δεδομένο ότι ήταν άνθρωπος που αγάπησε, αλλά εκείνος συνέχισε να την ταλαιπωρεί, να μην θέλει να σταματήσει. Η εντύπωση που δημιούργησε στο Δικαστήριο η ΜΚ1 ήταν, δυστυχώς, αναπόφευκτα, αλλά και με συνεχείς αυτοπροειδοποιήσεις ότι υπάρχει τεκμήριο ευαλωτότητας και ότι θα πρέπει να αποφευχθεί τυχόν επίρριψη ευθύνης σε πρόσωπο που φέρεται ως το θύμα βίας ή που είναι γυναίκα, πως χρησιμοποίησε τις καταγγελίες προς τον Κατηγορούμενο, αλλά και τις διαδικασίες που κινήθηκαν βάσει αυτών, για να επιτύχει τις προσδοκίες της, στην σχέση της με τον Κατηγορούμενο, εξαναγκάζοντάς τα πράγματα να ανταποκριθούν στο επίπεδο και στην ποιότητα της σχέσης που εκείνη θέλει. Αυτή η εντύπωση αποκρυσταλλώθηκε στην πορεία της αντεξέτασής της. Ανέφερε πως το τελευταίο χρονικό διάστημα έμεναν χωριστά. Εκείνος είχε φύγει μόνος του. Χωρίς συγκεκριμενοποίηση των αναφορών της σε σχέση με τα προσωρινά διατάγματα που εκδόθηκαν την 26.07.2024 και έγιναν απόλυτα την 14.11.2024 (Τ3, Τ4). Εν τέλει, αναφέροντας πως έμεναν χωριστά τους τελευταίους τρεις μήνες. Άφησε, με αυτές τις αναφορές της, να νοηθεί πως, ενώ υπήρχαν τα προσωρινά διατάγματα, υπήρχε και χρονική περίοδος κατά την οποία η ίδια διέμενε μαζί με τον Κατηγορούμενο, ως τα προσωρινά διατάγματα να μην υπήρχαν, και αργότερα, όταν δυσαρεστήθηκε και πάλι από την σχέση της με τον Κατηγορούμενο, που δεν της δείχνει τέτοια αγάπη που ήθελε, θυμήθηκε τα διατάγματα. Αναφέρονταν στην απόσυρση των καταγγελιών της προς τον Κατηγορούμενο ως δικές της ευκαιρίες, που είχε διαθέσιμες και έδωσε στον Κατηγορούμενο, παραγνωρίζοντας τη σημασία και σοβαρότητα της συνθήκης του να γίνεται καταγγελία στην Αστυνομία και βάσει αυτής της καταγγελίας και μαρτυρίας, για σοβαρότατα αδικήματα, ένας άνθρωπος να συλλαμβάνεται, να κατηγορείται ή ακόμα και να προφυλακίζεται, όπως στην προκειμένη περίπτωση ο Κατηγορούμενος.

 

12.     Ενώ η ίδια είχε αναφέρει πως φοβάται τον Κατηγορούμενο, τον οποίο είχε καταγγείλει στην Αστυνομία, έκβαση βάσει της οποίας θα αναμένονταν, σε συνάρτηση και με την ύπαρξη των δικαστικών διαταγμάτων, ότι η ίδια, για την προστασία της, δεν θα ήθελε να προσεγγίζεται από τον Κατηγορούμενο, να επικοινωνεί μαζί του, εφόσον δεν υπήρχε και λόγος επικοινωνίας μαζί του (π.χ. η διευθέτηση πρακτικών αναμεταξύ τους ζητημάτων), αναφέρθηκε σε προσεγγίσεις και σε επικοινωνία με τον Κατηγορούμενο, σε γνώση της για πού βρίσκονταν ο Κατηγορούμενος, ότι δεν ήταν στη Λεμεσό, ως να ήταν κάτι φυσιολογικό. Να ξέρει εκείνη πού βρίσκεται ο Κατηγορούμενος, που έφυγε μόνος του από το σπίτι της, αλλά μιλούσαν τηλεφωνικώς, χωρίς να υπάρχει γνωστός λόγος για κάτι τέτοιο (π.χ. παιδιά, κοινές υποχρεώσεις). Μάλιστα, η βεβαιότητα με την οποία η ΜΚ1 ανέφερε πως ο Κατηγορούμενος δεν βρίσκονταν στη Λεμεσό ήταν αταίριαστη με την ασάφεια και τα κενά που υπήρχαν σε όλη την υπόλοιπη μαρτυρία της. Προσπάθησε να δικαιολογήσει τη συνθήκη του να υπάρχουν δικαστικά διατάγματα, αλλά τον τελευταίο μόνο καιρό να μένουν χωριστά, αναφέροντας ότι ήταν εκείνος που την προσέγγιζε, και ότι εκείνη το δέχονταν, προφανώς, χωρίς αντίληψη της σοβαρότητας των δικών της κινήσεων. Εφόσον δεν ήθελε να έχει οποιαδήποτε σχέση με τον Κατηγορούμενο, θα μπορούσε, όμως, να μην ανταποκρίνεται σε κλήσεις, που δεν ανέφερε με ποιου την πρωτοβουλία έγιναν, να εφαρμόσει φραγή, να μην του ανοίγει ή να μην αφήνει γενικά ανοιχτή την πόρτα. Δεν εξήγησε εάν και με ποιον τρόπο ο Κατηγορούμενος επέμεινε να την «ενοχλεί», αλλά ούτε και έδωσε πραγματικά στίγματα παρενοχλητικής συμπεριφοράς του.

 

13.     Ενώ ανέφερε, η ΜΚ1, πως η ίδια επισκέπτεται ψυχίατρο και ότι ήταν συμβουλή και του ψυχιάτρου να μείνει μακριά από άτομα που την επηρεάζουν αρνητικά, δεν μπορούσε να πει οτιδήποτε για τη ψυχιατρική αγωγή που κατά τη θέση της δέχεται, ούτε καν πότε είχε επισκεφθεί τελευταία φορά τον ψυχίατρο ή εάν και πότε έχει ραντεβού, προβάλλοντας πάντα, σε κάθε στιγμή, επιλεκτικά εν τέλει, προβλήματα μνήμης. Δεν ανέφερε ότι οι επισκέψεις της σε ψυχίατρο σχετίζονται με τη συμπεριφορά του Κατηγορούμενου. Κάποια στιγμή, αναφέρθηκε στον Κατηγορούμενο, λέγοντας πως δεν την αγαπά και ότι την κοροϊδεύει, λέγοντάς της το αντίθετο, ότι δηλαδή την αγαπά, και ήταν με τέτοιο τρόπο οι αναφορές της, με τόσο έκδηλο το παράπονο της έλλειψης αγάπης και φροντίδας από τον άνθρωπο που επέλεξε να έχει δίπλα της, εξωτερικεύοντας πως το πρόβλημα της ΜΚ1 δεν είναι ο φόβος από βίαιη ή άλλως πώς εγκληματική συμπεριφορά, και ειδικότερα από συγκεκριμένα γεγονότα που έλαβαν χώρα την 23.02.2025, αλλά το γεγονός πως δεν βρήκε στον Κατηγορούμενο τον ιδανικό σύντροφο που ήθελε, παρόλο που η ίδια επένδυσε ποικιλοτρόπως στη συγκεκριμένη σχέση.

 

14.     Έναντι στην αξιοπιστία της ΜΚ1 λειτούργησε και το γεγονός πως η ΜΚ1 αναφέρθηκε σε γεγονότα ουσιώδη, ως γεγονότα που κατά τη θέση της έλαβαν χώρα την 23.02.2025, τα οποία δεν είχε αναφέρει είτε στην κατάθεσή της Τ1, είτε στη συμπληρωματική της κατάθεση Τ2, είτε στην κυρίως εξέτασή της, όπως για παράδειγμα το γεγονός πως την 23.02.2025 ο Κατηγορούμενος δεν ήταν μόνος του στο σπίτι της, αλλά με δύο άλλα άτομα. Πώς είναι δυνατόν να καταγγέλλει επίθεση από τον Κατηγορούμενο, απειλή, εξύβριση, αυτά τα αδικήματα να έχουν διαπραχθεί ενώπιον άλλων ατόμων, και να μην το αναφέρει καν. Άλλαξε άρδην κάθε άλλη περιγραφή κινήσεων και εκφράσεων του Κατηγορούμενου που είχε δημιουργηθεί δια της κυρίως εξέτασής της. Ή το γεγονός πως υπάρχει μία γειτόνισσα, στο σπίτι της οποίας είχε πάει και την 23.02.2025, φεύγοντας από το δικό της, για να τηλεφωνήσει στην Αστυνομία, μη διευκρινίζοντας εάν έμεινε στην αυλή του σπιτιού εκείνης της γειτόνισσας ή όχι. Μη εξηγώντας, γιατί έπρεπε να πάει στη γειτόνισσα, εφόσον υπήρχαν και άλλα άτομα στο σπίτι, με τα οποία δεν είχε πρόβλημα, από πού πήρε τηλέφωνο, εφόσον ο Κατηγορούμενος δεν την ακολούθησε έξω από το σπίτι και έφυγε, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Εκδήλωσε δε απότομο τρόπο και συγκράτηση, όταν ερωτήθηκε για το ονοματεπώνυμο της γειτόνισσας. Μιλώντας για απότομο τρόπο, και στο σημείο όπου ερωτήθηκε, με λίγη περισσότερη επιμονή από τον συνήγορο του Κατηγορούμενου, αν την έπιασε τελικά ο Κατηγορούμενος από τα χέρια ή όχι, αν την άγγιξε καθόλου γενικά, η ΜΚ1 έκανε κίνηση με το χέρι της προς τον συνήγορο του Κατηγορούμενου, λέγοντάς του και «άκου να δεις…», που έδειχνε κίνηση και ικανότητα ανθρώπου που θυμώνει να εξηγείται και να επιβάλλεται, με αποτέλεσμα ο συνήγορος του Κατηγορούμενου να αντιδράσει και εκείνος στη χειρονομία. Εν πάση περιπτώσει, επανέρχομαι στο θέμα των ξαφνικά αναφερόμενων τρίτων προσώπων στην σκηνή του εγκλήματος. Τα προαναφερόμενα τρίτα πρόσωπα, εάν είχαν αναφερθεί, θα ήταν πιθανόν μάρτυρες, του ότι όντως κάτι συνέβη την 23.02.2025 ώρα 20:30, και του τι ακριβώς συνέβη.

 

15.     Δεν ήταν μόνον η ασάφεια και τα κενά στα λεγόμενα της ΜΚ1 για το τι συνέβη την 23.02.2025, εάν τελικά όντως συνέβη οτιδήποτε εκείνη την ημέρα. Η συγκεκριμένη ημέρα δεν συνδέθηκε με οτιδήποτε προηγούμενο, όπως εάν υπήρξε ή όχι προηγούμενη τηλεφωνική επικοινωνία, πόσος χρόνος είχε μεσολαβήσει από την τελευταία φορά και μέχρι την 23.02.2025 που υπήρξε επαφή ή επικοινωνία. Ήταν, η 23.02.2025, κάποια ξαφνική στιγμή, μετά από καιρό, αναπάντεχη, που απλώς ο Κατηγορούμενος της έκανε επίσκεψη ώρα 20:30; Στις ασαφείς και κενές αναφορές της ΜΚ1 προστέθηκε το γεγονός πως ενώ, κατά τη θέση της, η ΜΚ1 βίωσε επίθεση, απειλή, φόβο για τη ζωή της, λόγω γεγονότων που έλαβαν χώρα την 23.02.2025, δεν προέβη σε καταγγελία την 23.02.2025, αλλά την επόμενη ημέρα, το απόγευμα, χωρίς αναφορά ως προς το πού διανυχτέρευσε την 23.02.2025, και πού πήγε ο τρόμος για τη ζωή της εκείνο το βράδυ, και μέχρι να προβεί σε καταγγελία, εφόσον, όπως κατέστη αντιληπτό, από τα λεγόμενά της, διαμένει μόνη της στο σπίτι. Τι ακριβώς ανέμενε μέχρι να πάει στην Αστυνομία, ενώ είχε αντιτάξει στον Κατηγορούμενο πως θα καλέσει την Αστυνομία και εκείνος, τότε, στο άκουσμα και μόνο, έφυγε. Δεν αναφέρθηκε οτιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά του Κατηγορούμενου, που να συνθέτει λογικά φόβο για τη ζωή της, όπως είχε αρχικά αναφέρει στο Τ1.

 

16.     Ενώ αμφισβητείτο πως έλαβε χώρα πράγματι κάποιο συμβάν την 23.02.2025, δεν προσκομίστηκε ούτε μαρτυρία από την Αστυνομία πως, όντως, έλαβε τηλεφώνημα της ΜΚ1 την 23.02.2025 και μετέβη στο σπίτι της, ούτε συγκεκριμένη καταχώριση σε ημερολόγιο ενεργειών της Αστυνομίας, για να δοθεί μια ρεαλιστική διάσταση τουλάχιστον στα λεγόμενά της, πως όντως, υπήρξε ένα επεισόδιο την 23.02.2025 ώρα 20:30. Υπήρχε η δυνατότητα να προσκομιστεί τέτοια μαρτυρία, εφόσον δεν προκύπτει από οπουδήποτε πως η μαρτυρία της παραπονούμενης ήταν η μόνη διαθέσιμη για το ότι όντως κάτι συνέβη την 23.02.2025[2].

 

17.     Έπειτα, ενώ έμεναν χωριστά με τον Κατηγορούμενο τον τελευταίο καιρό, αλλά είχαν τηλεφωνική επικοινωνία και η ίδια η παραπονούμενη γνώριζε πού βρίσκεται εκείνος, και ενώ εκείνος της είχε κάνει «τον βίο αβίωτο», γενικά, «από πάντα», ώστε να έχει εξασφαλίσει, δια καταγγελίας στην Αστυνομία, δραστικά δικαστικά διατάγματα απαγορευτικά, η πόρτα του σπιτιού της παραπονούμενης ήταν, όπως είπε, με περισσό το θάρρος, σχεδόν πάντα ανοιχτή, ακόμα και κατά τις νυχτερινές ώρες, τον χειμώνα, χωρίς αυτή η συνθήκη να συνάδει καθόλου με τον τρόπο που ζει ένα άτομο που χρειάστηκε και ζήτησε αστυνομική και δικαστική προστασία γιατί υπέστη κακοποιητική συμπεριφορά, από άτομο που την προσεγγίζει χωρίς η ίδια να επιθυμεί. Η ΜΚ1 εκφράζονταν με υπερβολή ή και ακρότητα, ενώ σε ορισμένες αναφορές της, είχε στοιχεία που έδειξαν υποτίμηση προς τον Κατηγορούμενο ή και τη διαφορετικότητα που πρεσβεύει και ο Κατηγορούμενος. «Τζιαι έκαμνε μου τζιαι πρόβλημα, ξυτίμαζε την γειτονιά, ξυτίμασε τον κόσμο», «ο σιήλος (της γειτόνισσας) φοάται τον» (ο σκύλος τον Κατηγορούμενο ή ο Κατηγορούμενος τον σκύλο, ασαφές), «γιατί είμαι Μουσουλμάνα που τρώνε πασ’ τα κρεβάτια;». Ήταν ορισμένες από τις φράσεις που χρησιμοποίησε, ανάμεσα σε άλλες. Ορισμένες ενδεχομένως να προκλήθηκαν και από τον τρόπο αντεξέτασης, ωστόσο έβγαλαν στην επιφάνεια στοιχεία που η ΜΚ1 δεν έδειξε, για παράδειγμα, στην αρχή της κυρίως εξέτασής της, όταν ήθελε να μην βλέπει τον Κατηγορούμενο και έπρεπε να της ζητηθεί και από το Δικαστήριο να μιλά λίγο πιο δυνατά, για να ακούγεται. Κατά την αντεξέτασή της, ο τόνος της φωνής της ήταν ιδιαίτερα αυξημένος.

 

18.     Ο μόνος φόβος που έδειξε να βιώνει η ΜΚ1, όπως τουλάχιστον είναι η εντύπωση που αποκόμισε το Δικαστήριο, από το σύνολο της μαρτυρίας της, δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε ή συγκεκριμένη συμπεριφορά του Κατηγορούμενου ενδεχομένως να εκφεύγει του μέτρου της ευπρέπειας (π.χ. οξυθυμία, αντιδραστικότητα, κ.λπ.), όπως άλλωστε έδειξε και ο Κατηγορούμενος κάποιες στιγμές στο εδώλιο, ακούγοντας αρχικά την απόφαση κράτησής του και μετά την παραπονούμενη, ή ακόμα με συγκεκριμένα γεγονότα της 23.02.2025. Σχετίζεται με τη δυνατότητα της ίδιας να αντισταθεί στην περαιτέρω (σε τυχόν περαιτέρω) υποσχόμενη αγάπη από μέρους του Κατηγορούμενου, που ενδεχομένως η ίδια να αναζητεί, σε συνάρτηση με τις ανάγκες που η ίδια έχει, ώστε να μην υποστεί ό,τι η ίδια εισπράττει στο τέλος ως συναισθηματική πίεση και κατ’ επέκταση εκμετάλλευση. Σε μια τέτοια συνθήκη, η ΜΚ1 έδειξε πως αισθάνεται πως, με το να έχει στη διάθεσή της ένα διάταγμα, που να θυμάται και να προβάλλει οποτεδήποτε η ίδια θυμηθεί και επιλέγει, την ενδυναμώνει, δίδοντάς της τη δυνατότητα να καταγγέλλει τον Κατηγορούμενο, κάθε φορά που εκείνη δυσαρεστείται από τις προσεγγίσεις του Κατηγορούμενου· τον οποίο, όμως, δέχεται κοντά της όταν εκείνη θέλει και όταν ο Κατηγορούμενος είναι όπως εκείνη θέλει. Αν και ό,τι γενικά εξέφρασε, μέσα από τη μαρτυρία της, η ΜΚ1, είναι πως η ίδια αισθάνεται ευάλωτη συναισθηματικά, και ότι ο Κατηγορούμενος εκμεταλλεύεται αυτήν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, τις συναισθηματικές ανάγκες της, για να επωφελείται εκείνος, όλα αυτά, δεν έχουν σχέση με ό,τι κατηγορείται ο Κατηγορούμενος πως διέπραξε την 23.02.2025.

 

19.     Δεν ήταν σε θέση, η ΜΚ1, να αναφέρει συγκεκριμένα, από πού προκύπτει η πεποίθησή της ότι ο Κατηγορούμενος είναι ικανός να της κάνει «κακό», η ίδια ερμηνεύοντας, όπως τουλάχιστον διαφάνηκε, το «κακό», ως κακό που η ίδια προκαλεί στον εαυτό της, εάν δεν καταφέρει απλώς να μην ασχολείται με τον Κατηγορούμενο, ως είναι εφικτό να συμβεί. Η φαινόμενη τάση της ΜΚ1 να χειραγωγεί την κατάσταση με τον Κατηγορούμενο, ο οποίος πιθανόν να είναι και εκείνος σε ευάλωτη θέση, ως άτομο νεαρής ηλικίας με αλλοδαπή καταγωγή, κατέστη εμφανής και όταν η ΜΚ1 ανέφερε πως δεν είχε σκοπό να βάλει στη φυλακή τον Κατηγορούμενο, ως να είναι η ίδια που βάζει στη φυλακή ανθρώπους, ή ως να είναι στο χέρι της να επιλέξει και τις ποινικές συνέπειες. Γενικότερα, οι περισσότερες αναφορές της ΜΚ1 είχαν εστίαση στον εαυτό της, ο Κατηγορούμενος που της δημιουργεί πρόβλημα γιατί βρίζει τους (άγνωστους) γείτονες, που δεν την βοηθά, που δεν την αγαπά όπως θέλει, που του δίδει ευκαιρίες, που τον λυπάται, που δεν ήθελε να τον βάλει και φυλακή. Η ανάμειξη του δυναμισμού και αυτής της φαινόμενης τάσης χειραγώγησης από μέρους της παραπονούμενης, με την ενοχικότητα, που ταυτόχρονα εξέφραζε, και την ανάγκη της ίδιας για αγάπη προς και από τον Κατηγορούμενο, σε συνδυασμό με όλες τις υπόλοιπες αδυναμίες της μαρτυρίας της, δημιούργησαν έντονες αμφιβολίες ως προς την αλήθεια της μαρτυρίας της ΜΚ1. Ως προς τη δυνατότητά της να αναδείξει τι πραγματικά, εάν οτιδήποτε έλαβε χώρα την 23.02.2025.

 

20.     Καταληκτικά, στο σύνολό της, η μαρτυρία της ΜΚ1, με σεβασμό, δεν είναι αξιόπιστη μαρτυρία, στην οποία το Δικαστήριο θα μπορούσε να βασιστεί, για να εξάγει ευρήματα ως προς συγκεκριμένα γεγονότα που να έλαβαν χώρα την 23.02.2025.

 

 

 

Παραδεκτά γεγονότα και έγγραφα

 

21.     Την 28.03.2025 κατατέθηκε εκ συμφώνου η κατάθεση του Αστ.4183 Γ. Κων/νου (Τ5) και δηλώθηκε και εγκρίθηκε ως παραδεκτό γεγονός τόσο η λήψη της όσο και η αλήθεια των ενεργειών του Αστ.4183, που αναφέρονται στο Τ5. Ότι δηλαδή την 27.02.2025 συνέλαβε τον Κατηγορούμενο, ο οποίος ανέφερε πως «είναι ψέματα» και την ίδια ημέρα, με τη βοήθεια διερμηνέως, του έλαβε ανακριτική κατάθεση. Εκ συμφώνου κατατέθηκε και η κατάθεση του Λοχ.3142 Π. Ζωττή (Τ6) στην οποία αναφέρεται πως την 24.02.2025 ώρα 14:30, ενώ ήταν σε καθήκον, τον επισκέφθηκε η παραπονούμενη και του κατήγγειλε ότι την 23.02.2025 είχε δεχθεί επίθεση από τον πρώην συμβίο της, ακολούθως, της έλαβε ανακριτική κατάθεση. Δεν αμφισβητήθηκαν το γεγονός της λήψης της κατάθεσης και οι ενέργειες του Λοχ.3142, αλλά αμφισβητείται η αλήθεια του ισχυρισμού της παραπονούμενης πως δέχθηκε επίθεση. Εκ συμφώνου κατατέθηκε και η ανακριτική κατάθεση του Κατηγορούμενου (Τ7), με εγκεκριμένο παραδεκτό γεγονός ότι όντως λήφθηκε από τον Αστ.4183, αλλά με αμφισβήτηση ως προς την αλήθεια των ισχυρισμών του Κατηγορούμενου. Στην ανακριτική του κατάθεση, ο Κατηγορούμενος ανέφερε πως γνωρίζει την ύπαρξη των διαταγμάτων, αλλά είναι ψέματα όσα κατήγγειλε η παραπονούμενη, η οποία, κατά τη θέση του, προβαίνει ψευδώς σε καταγγελίες εναντίον του, εκδικητικά, επειδή θέλει τον ίδιο να γυρίσει πίσω.

 

Σύνοψη ευρημάτων και εξέταση

 

22.     Τα πιο προαναφερόμενα παραδεκτά γεγονότα, που συνοψίζονται στο ότι υπάρχουν τα δικαστικά διατάγματα, έγινε η καταγγελία από την παραπονούμενη την 24.02.2025 και διεξήχθη ανακριτικό έργο, αλλά η μη αποδοχή της μαρτυρίας της ΜΚ1 ως αξιόπιστης, που ήταν η ουσιαστική μάρτυρας της Κατηγορούσας Αρχής, απολήγουν στο να μην υπάρχει ως τελικά αποδεκτή επαρκής μαρτυρία γεγονότων, που να συνθέτει πραγματική βάση για κάποιο συμβάν την 23.02.2024.

 

23.     Συνακόλουθα, δεν μπορεί να καταδικαστεί ο Κατηγορούμενος για τα αδικήματα που αντιμετωπίζει πως διέπραξε την 23.02.2025, των οποίων η επιπλέον ανάλυση, εκ του αποτελέσματος, περιττεύει.

 

Κατάληξη

 

24.     Επειδή δεν έχουν αποδειχθεί τα αδικήματα που περιέχονται στην 1^η Κατηγορία, τη 2^η Κατηγορία, την 3^η Κατηγορία, την 4^η Κατηγορία, την 5^η Κατηγορία, την 6^η Κατηγορία, την 7^η Κατηγορία, την 8^η Κατηγορία, και την 9^η Κατηγορία, ο Κατηγορούμενος αθωώνεται στις κατηγορίες αυτές και απαλλάσσεται.

 

 

 

 

(Υπ.) …………………………..

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ