ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Χατζηξενοφώντος, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 799/2025
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ
v
Ι. Π., άλλως Γ. Π.
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 24/03/2025
Για τους Παραπονούμενους: κος Ανδρέας Γ. Ζύμπηλος
Για τον Κατηγορούμενο: Καμία εμφάνιση
Κατηγορούμενος παρών
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Α. Εισαγωγή
Ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει συνολικά 5 κατηγορίες που αφορούν την πράξη καταδολίευσης εξ αποφάσεως πιστωτή κατά παράβαση των άρθρων 3(1)(γ) και 4 του περί Καταδολίευσης των εκ Δικαστικής Αποφάσεως Πιστωτών Νόμος του 2008 (Ν. 60(I)/2008).
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των κατηγοριών, ο Κατηγορούμενος ενώ ήταν εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλέτης χρέους δυνάμει αποφάσεως του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στην Αγωγή με αριθμό 2556/2008, και ενώ στις 15/03/2010 στα πλαίσια της εν λόγω αγωγής διατάχθηκε να καταβάλλει στους Παραπονούμενους / εκ δικαστικής απόφασης πιστωτές του, το ποσό των €100 μηνιαίως από την 01/04/2010 και την πρώτη ημέρα κάθε επόμενου μήνα μέχρι τελείας εξόφλησης, παρέλειψε και εξακολουθεί να παραλείπει να καταβάλει το ποσό των αναφερόμενων δόσεων για την περίοδο από 01/02/2011 μέχρι 01/05/2011, αμφότερων των ημερομηνιών περιλαμβανομένων.
Ο Κατηγορούμενος εμφανίστηκε στην διαδικασία, απάντησε μη παραδοχή στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει, και το Δικαστήριο έγειρε αυτεπάγγελτα στον συνήγορο των Παραπονούμενων ενδεχόμενο ζήτημα κατάχρησης της διαδικασίας λόγω καθυστέρησης καταχώρησης/ προώθησης της υπό κρίση υπόθεσης. Η υπόθεση ορίστηκε για αγορεύσεις για τον σκοπό αυτό, και ο συνήγορος των Παραπονούμενων υιοθέτησε την γραπτή αγόρευση του (Έγγραφο Α).
Β. Νομική Πτυχή – Κατάχρηση Διαδικασίας
Στην υπόθεση Γ.Π.Β ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 5/2020, ημερομηνίας 30/07/2021 επισημάνθηκε ότι αποτελεί διαφορετικό ζήτημα το κατά πόσο ο χρόνος εντός του οποίου εκδικάστηκε μια υπόθεση είναι εύλογος συμφώνως του Άρθρου 30.2 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, το οποίο και εξετάζεται κατ’ αποκλειστικότητα εντός της χρονικής διάρκειας από την διατύπωση της κατηγορίας μέχρι την τελική εκδίκαση της (περιλαμβανομένου και του σταδίου έφεσης), και άλλο το κατά πόσο μια δικαστική διαδικασία καθίσταται καταχρηστική λόγω της καθυστέρησης υποβολής παραπόνου (εν προκειμένω καταχώρησης κατηγορητηρίου). Στην εν λόγω υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι η διακοπή της δίκης έστω και σε περίπτωση που η καθυστέρηση δεν είναι δικαιολογημένη θα πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, δεδομένου ότι γενικά η παρέλευση του χρόνου από μόνη της δεν αρκεί. Ωστόσο, ως περαιτέρω επισημάνθηκε, κάθε περίπτωση κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά.
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Μ & Μ Αρτοποιείο Άγιος Μάμας Λίμιτεδ v. Αθανασίου, Ποινική Έφεση Αρ. 104/2019, ημερ. 3/7/2020, ECLI:CY:AD:2020:B216 το ζήτημα της κατάχρησης μπορεί να εγερθεί και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Όταν ζήτημα κατάχρησης εξετάζεται με αναφορά στη καθυστέρηση στη καταχώρηση της ποινικής υπόθεσης, το υπόβαθρο για την εξέταση του είναι η διάσταση του χρόνου μεταξύ της ημερομηνίας διάπραξης του αδικήματος της κατηγορίας, όπως αποκαλύπτεται από τις λεπτομέρειες του αδικήματος, και η ημερομηνία της καταχώρησης του κατηγορητηρίου. Υπεισέρχονται στη συνέχεια και άλλες παράμετροι, όπως, για παράδειγμα, ο χρόνος εξιχνίασης, κατά πόσο ο κατηγορούμενος απουσίαζε στο εξωτερικό ή στη περίπτωση ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης τυχόν αντικειμενική αδυναμία του παραπονούμενου να προωθήσει τη δίωξη.
Στα πλαίσια της φυσικής δικαιοσύνης ο κατήγορος έχει το δικαίωμα να ακουστεί και να προβάλει γεγονότα που μπορεί να ανατρέπουν την εκ πρώτης εντύπωση για κατάχρηση λόγω καθυστέρησης, όπως μπορεί να αναδύεται από την αντικειμενική διάσταση χρόνου μεταξύ της κατ' ισχυρισμό διάπραξης του αδικήματος και της καταχώρησης του κατηγορητηρίου. Εάν τα γεγονότα αυτά αμφισβητούνται και δεν κρίνεται ευχερές να διαπιστωθούν έξω από το πλαίσιο της εκδίκασης της υπόθεσης δεν θα μπορεί να διαπιστωθεί κατάχρηση σε εκείνο το στάδιο και μπορεί να επανεξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο όταν θα καταστεί πρόσφορο ή στο τέλος. Το ζήτημα θα κριθεί με αναφορά αποκλειστικά στην ημερομηνία διάπραξης του αδικήματος και στην ημερομηνία καταχώρησης του κατηγορητηρίου, όταν δεν έχει προσφερθεί καμιά ή καμιά αποδεχτή εξήγηση για την καθυστέρηση.
Στην πιο πάνω απόφαση κρίθηκε ότι η χωρίς επαρκή επεξήγηση καθυστέρησης για σχεδόν 5 ½ χρόνια στην προώθηση της δίωξης του Εφεσίβλητου για αδικήματα έκδοσης επιταγών χωρίς αντίκρισμα, σε συνδυασμό με τη συνοπτική φύση της ποινικής διαδικασίας, καθιστούσε την διαπίστωση κατάχρησης εύλογη και την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Πρωτόδικου Δικαστηρίου υπέρ του τερματισμού της διαδικασίας δικαιολογημένη.
Η φύση της κάθε υπόθεσης σαφώς και έχει την σημασία της. Για παράδειγμα, σε αδικήματα που έχουν σχέση με οικονομικές συναλλαγές και υπάρχει δυσκολία ανίχνευσης αυτού του είδους των εγκληματικών πράξεων, τυχόν χρονική καθυστέρηση στην καταχώρηση της υπόθεσης θα πρέπει να αντικρύζεται με ελαστικότητα και υπό το πρίσμα των εγγενών δυσκολιών της (βλ. Ανδρέας Κωστάκη Στυλιανού ν Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 58/2008).
Γ. Κατάληξη Δικαστηρίου
Το Δικαστήριο, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες νομολογικές αρχές, έδωσε το δικαίωμα στο κατήγορο να ακουστεί και να προβάλει γεγονότα που μπορεί να ανατρέψουν την εκ πρώτης εντύπωση για κατάχρηση λόγω καθυστέρησης, όπως αναδύεται από την αντικειμενική διάσταση χρόνου μεταξύ της κατ' ισχυρισμό διάπραξης των αδικημάτων και της καταχώρησης του κατηγορητηρίου.
Στην αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Παραπονούμενων αναφέρονται τα ακόλουθα:
Μετά την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 15/03/2010, καταχωρήθηκε στις 04/06/2010 η ποινική υπόθεση αρ. 5005/2010 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για τα ίδια αδικήματα, που αφορούσε τις καθυστερημένες δόσεις από 01/04/2010 μέχρι 01/06/2010. Στις 02/09/2010 εκδόθηκε διάταγμα είσπραξης εναντίον του Κατηγορούμενου για τις εν λόγω δόσεις για το ποσό των €300.
Στην συνέχεια, στις 15/09/2010, καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση αρ. 11358/2010 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για τα ίδια αδικήματα, που αφορούσε τις καθυστερημένες δόσεις από 01/07/2010 μέχρι 01/09/2010. Η εν λόγω υπόθεση δεν κατέστη δυνατό να επιδοθεί στον Κατηγορούμενο, και στις 31/01/2011 αποσύρθηκε λόγω μη επίδοσης.
Όπως αναφέρεται στην αγόρευση του κου Ζύμπηλου, μετά την παρέλευση 5 χρόνων περίπου, δηλαδή το 2016, οι Παραπονούμενοι ενημερώθηκαν για την νέα διεύθυνση του Κατηγορούμενου, η οποία είναι και η διεύθυνση του σήμερα, ως αναγράφεται στο υπό κρίση κατηγορητήριο. Στις 09/06/2015 καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση αρ. 4345/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για τα ίδια αδικήματα, που αφορούσε τις καθυστερημένες δόσεις από 01/07/2010 μέχρι 01/02/2011. Στις 21/07/2015 εκδόθηκε διάταγμα είσπραξης εναντίον του Κατηγορούμενου για τις εν λόγω δόσεις για το ποσό των €750.78. Όπως αναφέρεται στην αγόρευση του κου Ζύμπηλου ο Κατηγορούμενος αποπλήρωσε κάποια ποσά έναντι των διαταγμάτων είσπραξης που εκδόθηκαν. Μάλιστα η τελευταία πληρωμή που έγινε από τον Κατηγορούμενο ήταν στις 16/12/2024. Όπως διαφαίνεται από την αγόρευση του συνηγόρου των Παραπονούμενων, στις 28/01/2025, υπολογίστηκε από τους Παραπονούμενος το εξ αποφάσεως χρέος του Κατηγορούμενου και προστέθηκαν σε αυτό οι τόκοι, τα έξοδα της αγωγής 2556/2008, τα έξοδα επίδοσης, τα έξοδα εντάλματος κινητών κλπ.
Το γεγονός ότι προωθήθηκαν οι ποινικές υποθέσεις αρ. 5005/2010, 11358/2010 και 4345/2015, και ο Κατηγορούμενος κατέβαλε κάποια ποσά έναντι αυτών, ποσά τα οποία υπολογίστηκαν έναντι των εκδοθέντων διαταγμάτων είσπραξης, δεν αναιρεί το γεγονός ότι από το έτος 2016, όπου οι Παραπονούμενοι ενημερώθηκαν για την νέα διεύθυνση του Κατηγορούμενου, δεν προώθησαν την υπό κρίση υπόθεση εναντίον του, η οποία καταχωρήθηκε στις 31/01/2025. Πρόκειται για παρέλευση 9 ετών περίπου.
Τα υπό εξέταση αδικήματα αφορούν το αδίκημα της καταδολίευσης, όπου σύμφωνα και με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η φύση τέτοιων υποθέσεων δεν είναι πολύπλοκη (βλ. Case of Irodotou v Cyprus, Application no. 16783/20). Στην περίπτωση του αδικήματος της καταδολίευσης εξ αποφάσεων πιστωτών, αφετηρία της κατά το Νόμο ποινικής ευθύνης έχει η διαπίστωση ότι δεν καταβλήθηκε το ποσό των μηνιαίων δόσεων το οποίο καθορίστηκε από το Δικαστήριο με σκοπό την εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και όχι πότε αποφασίζει ο παραπονούμενος να προχωρήσει σε ιδιωτική ποινική δίωξη. Η μη παραγραφή δεν εξισούται με ελευθερία άσκησης δίωξης οπότε το κρίνει πρόσφορο ο παραπονούμενος.
Η ουσία παραμένει ότι η καθυστερημένη δίωξη με αυτά τα δεδομένα, είναι τέτοια που σε συνδυασμό με τη συνοπτική φύση της ποινικής διαδικασίας δικαιολογεί ένα Δικαστήριο να αναχαιτίσει την περαιτέρω πορεία όσον αφορά τουλάχιστον την ποινική πτυχή της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων.
Το Δικαστήριο έδωσε την ευκαιρία στους Παραπονούμενους να αγορεύσουν για το ζήτημα της καθυστέρησης, ωστόσο η δικαιολογία που δόθηκε από πλευράς των Παραπονούμενων ως προς τον χρόνο που παρήλθε μέχρι την καταχώρηση της υπό κρίση υπόθεσης, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος πλήρωσε κάποια ποσά έναντι των διαταγμάτων είσπραξης που εκδόθηκαν στα πλαίσια άλλων υποθέσεων, δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα ισχυριζόμενα αδικήματα διαπράχθηκαν το έτος 2011 και δεν δικαιολογεί την αδράνεια των Παραπονούμενων να προωθήσουν την υπό κρίση υπόθεση. Από το 2016, όπου και ενημερώθηκαν για την νέα διεύθυνση του Κατηγορούμενου, οι Παραπονούμενοι είχαν κάθε δικαίωμα να προωθήσουν την υπό κρίση υπόθεση.
Ως εκ των ανωτέρω η μακρά καθυστέρηση στην προώθηση της υπό κρίση περίπτωσης δεν δικαιολογείται και ισοδυναμεί με κατάχρηση της διαδικασίας. Διαφορετική προσέγγιση του ζητήματος αυτού θα ισοδυναμούσε με αποδοχή του ενδεχόμενου να επιτρέπεται στην εκάστοτε κατηγορούσα αρχή ή παραπονούμενους να παραμένουν αδρανείς για απεριόριστο διάστημα και να ζητούν την τιμωρία του αδικοπραγούντα, όποτε οι ίδιοι ήθελε αποφασίσουν ή κρίνουν πρόσφορο.
Ως εκ των ανωτέρω, η ποινική δίωξη εναντίον του Κατηγορούμενου τερματίζεται και η υπόθεση απορρίπτεται λόγω κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας. Ο Κατηγορούμενος απαλλάσσεται όλων των κατηγοριών.
Καμία διαταγή ως προς τα έξοδα.
(Υπογρ.)……………………………….
Λ. Χατζηξενοφώντος, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο